Hieronder staat het jurycommentaar op alle verhalen die we ontvingen voor VvdM februari 2023.
Het commentaar is verzameld per jurylid, je zult dus zelf je verhaal bij de verschillende juryleden moeten zoeken, gebruik hiervoor CTRL+F of COMMAND+F en type een gedeelte van de titel van je verhaal. Niet elk jurylid heeft elk verhaal gelezen, iedereen leest ongeveer de helft. Juryleden zijn niet verplicht bij elk verhaal commentaar te leveren.Elk jurylid heeft een code die we blijven handhaven. Zo is het commentaar door de maanden heen vergelijkbaar.
 |
Let op, waarschuwing: lezen is op eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.
Jurylid F
Op een mooie zomerdag - "haha grof stuk, maar leest vlot."
Midzomernacht - "Het stuk is iets te traag wat mij betreft. Zeker in de eerste alinea's mag de vaart er meer in en gaan de gevoelens en emoties langzaam. OOk is de 'urge' of het doel wat ver te zoeken, die mag wat prominenter aanwezig zijn."
DE MAN DIE DE BERG VAN FREGE BESTEEG - "Op zich mooie zinnen, goed stuk. Toch mis ik wat lichamelijks. Zo'n berg klimmen kost conditie, spierpijn en meer. Dat mis ik. Er mag wat meer gevoel in."
Noordstad - "Mooi en kwetsbaar, mysterieus tegelijkertijd. Wie is degene wie de mevrouw zo dichtbij houdt. Klein stukje humor ook dat terugkerende van de mevrouw Noorstad die geen mevrouw Noorstad heette.. Zinnen zijn soms poëtisch"
Dood door schuld - Het verhaal is bijna een filmscène. Toch is de uitvoer enigszins voorspelbaar en stacato opgeschreven.
Liefdesnacht - "Mooie opbouw, ik bleef in het verhaal zitten, wat knap is. Zinnen zijn eenvoudig, verhaal is goed te volgen en het plot is niet té voorspelbaar. "
Lief en Gelukkig - "Ik snap wat de schrijver hier heeft proberen te doen, maar het is veel. Het is allesomvattend en ik denk dat je daardoor de lezer enigszins kwijtraakt. Pluk er 1 avontuur uit, stap in de wereld van Parijs en omschrijf een scène waarin Carina echt iets zoekt/vindt. Dan wordt de tekst/het verhaal wat actiever."
De Berg - "Oe, ik wil meer info, meer weten. Ik heb het gevoel dat dit verhaal nog niet helemaal af is. Het maakt nieuwsgierig, maar ik zou wat meer willen weten over setting, decor en nog wat info willen over het personage. Het maakt zeker nieuwsgierig maar heeft dus volgens mij nog wat uitwerking nodig."
Afrekening - Een 'mooi' omschreven klein stukje marketing. Is kleingehouden en dat maakt het misschien wel extra spannend
De Wet - "Is dit verhaal wel af? Ik heb het gevoel dat hier nog wat uitwerking nodig is. Wat meer inzicht in wie Lien is, wat haar drijft en wat haar conflict nou echt is. wat zit erachter? "
Het Koolmeesje - "Op zich ratelt (in positieve zin) de tekst, het raakt me en ik blijf lezen. Toch wordt het op een gegeven moment wat saai en mis ik wat drijfveren. Waarom hébben ze deze discussie? Wat zit erachter? Er mag wel wat meer conflict in (nog meer dan er al in zit)..."
De verjaardag - "haha wow, wat een stuk. Het vloeit wel, aandacht blijft getrokken. Aan het begin had ik al het vermoeden dat de naam Gloria nog ergens tevoorschijn zou komen. "
Een illusie - "Kort en krachtig, zijn de woorden die blijven hangen. het gaat wel snel dit verhaal en is bijna een hele romcom of drama film in een kort verhaal. Het gaat zo snel dat er helaas weinig tijd/ruimte is om me in te leven in het hoofdpersonage."
De verzamelaar - "Verknipt verhaal, blijft boeiend. Het mag wat mij betreft nog sinisterder en subtiel. Het ligt er allemaal wat te veel bovenop. Het is juist interessant als de lezer (denk ik) zijn best moet doen om te snappen waar alles door komt. Mag wat mij betreft wat meer contrast in zitten"
Soms fietsen we samen - "Op zich vloeit deze tekst, het maakt zeer nieuwsgierig. Decor is mooi en enigszins klein gehouden ook. Overgang van tijd (van met zijn tweeën naar hij in zijn eentje) stoort me niet zo. De beknoptheid ervan misschien wel. Ik wil meer lezen, wat ook een goed teken kan zijn :)"
De Kast - "Ja, zo klein en zo subtiel, maar zo mooi. Decor dat hij in de kast zit is een mooi gegeven. Sterke dialogen ook."
PLATERO EN IK: HET ASFALT EREN - "Deze tekst heb ik inmiddels vier keer gelezen. En steeds vind ik weer iets nieuws. Interessant, extreem kort, verhaal. Het maakt nieuwsgierig en is ook aardig verrassend. Waar de schrijver nog aan zou kunnen werken is misschien het plot. Die weg dat wordt aangelegd, daar kan je misschien nog wel op doorbouwen en het plot wat uitgebreider aanpakken. Verder fijn kort stukje dus."
Recht - " Dit vond ik de mooiste zin: 'Een bevel heeft geen werkwoorden nodig.' De introductie is lang, het plot mag eerder komen: ... wel blij dat het ziekenhuis een gerenommeerd advocatenkantoor heeft gekozen...' wat mij betreft. "
Corvee - "Op zich een beklemmend stuk, mooi omschreven hoe het in dat kinderhoofdje aan toegaat. Toch mis ik nog wat reactie intern. Het zijn vooral gedachten terwijl ik me kan voorstellen dat ze ook lichamelijke reacties heeft.."
Moments Musicaux - "Ik struikelde bij dit verhaal best vaak over de zinnen. Maar na drie keer lezen kreeg ik veel respect voor het verhaal, voor de stijl en voor de structuur. Een sterk staaltje vertelkunst dus."
Slordig - "Een prima geschreven tekst, goede zinnen, mooie dialogen. Toch is dit verhaal wat mij betreft een beetje een kabbelend beekje. Zonder harde stroming of waterval aan het midden of einde, zonder echte drive. ik mis wat actie of wat conflict vanuit het hoofdpersonage, wat drijfveer om bij zijn doel te komen. Er mag dus wat meer pit in:)"
Generaal Ulsky - "Grappige titel. Misschien wat te veel afstand tot de inhoud, maar wel fijn binnenkomen. Mooi stuk, heftige context ook. Wel actueel denk ik (schrijver heeft wellicht Oud en Nieuw als inspiratie gebruikt) :). Mooi kleingehouden en toch ook wel een happy ending, zonder dit te cliché te maken. "
Ingepakt - Mooi dat er voor twee perspectieven is gekozen. Beiden verward spullen opruimen. Mooi stuk en interessant conflict.
Klem - Hmm ik voel die beklemming wel. Misschien wat te veel. Af en toe naar iets van vroeger verwijzen misschien? Even wat luchtigs erdoorheen? Juist misschien ook om het contrast even te voelen met de situatie waar hij nu zit.
Femme Fatale - "Originele wijze van het verhaal in stukken (tijden) delen. Daar houd ik wel van. Overzichtelijk is het ook. En mooi ook dat de schrijver begint bij waar het allemaal ook eindigt. Je wordt als lezer wel heel erg op het verkeerde been gezet, maar dat maakt het verhaal extra mysterieus. Goed gedaan."
Oorlogstrauma - "Ook hier is ingespeeld op oud & nieuw, net als een ander verhaal. Totaal andere insteek. Mooie context. Ik vind het eerste stuk (waar ze midden in haar herinnering zit) sterker geschreven dan het stuk in het verzorgingstehuis. Die is wat afstandelijker en minder actief. Contrast is op zich mooi daarin. "
Onderin de waterput - "Deze tekst bestaat heel veel uit omschrijvingen. Is natuurlijk heel mooi, zeker ook om een beeld te krijgen van het decor en de situatie waar de personage zich in bevindt. Toch denk ik dat het, zeker na 1 alinea vol omschrijvingen, actiever mag. Meer actie, minder passief, misschien praat hij in zichzelf? "
Twee vliegen in een klap - Dit is meer een essay of blog dan een kort verhaal heb ik het idee. Is verhaal van de maand de plek om dit stuk naartoe te sturen? Weet ik niet :)
Opgejaagd - Mooi stuk. Enige wat ik nog mis is wat informatie. Bijvoorbeeld tijdsgeest/decor/ achtergrond van hoofdpersonage :) Het gaat erg snel allemaal en er is iets te veel gedetailleerde info om rustig te snappen naar wie we 'aan het luisteren' zijn. Om er echt in te duiken en het verhaal beter te begrijpen dus..
Examenhulp - haha wat een cliffhanger. En wat een nieuwsgierigheid waarmee de schrijver de lezer achter laat na het einde.
Cirkels - "Vluchtig kijkje in het leven van de hoofdpersonage. Mooi geschreven, mooie zinnen, leest vlot! "
Nooit meer doen - "Op zich een prettige tekst om te lezen. Soms haper ik bij de dialogen. De zinnen die soms zijn gebruikt, passen voor mijn gevoel namelijk niet helemaal bij het personage. bijv: 'Pa heeft een nieuwe vriendin en een psychose door overmatig wietgebruik.' Ik vind iemand die 'bro' zegt niet iemand die woorden als 'overmatig' zou gebruiken. Is nogal contrasterend"
De witte konijnenpoot - haha wat een geweldig dialoog tussen kleinzoon en opa.
Volmaakte beheersing - "Dit verhaal vloeit. Ik zou hier wel een hele roman van willen lezen. Prachtige plaatjes, mooi decor, sterke dialogen en maakt nieuwsgierig. Er zijn weinig (korte) verhalen die je zo in de greep houden. Mooi ook hoe het schilderen en het 'vangen van kleuren' steeds terugkomt."
De soldaat - "Oe, het is erg moeilijk om een volgorde te maken in welk verhaal ik beter vind dan de andere. Deze vond ik vooral als het gaat om de poëtische zinnen en decor omschrijvingen erg goed. Het lijkt erop alsof er een groot verhaal voorafgaand aan deze scène is geweest, maar dat is geen gemis, zeker niet. Een mooi stuk, met gelukkig weinig dialoog. Veel spreekt voor zich."
"Wit, of: Wanneer is gras te lang?" - "Leest vlot, dit verhaal. De schrijfstijl spreekt me echter toch wat minder aan. Wel origineel qua zinsopbouw en verhaalstructuur, maar ik struikel over de korte, afgekapte zinnen."
De jeugd van tegenwoordig - "Geef de vrouw een naam! is het eerst wat ik dacht bij het lezen van de eerste alinea. Verder een fijn verhaal dat goed doorleest. Zit vaart in, maakt nieuwsgierig, heeft interessante personages (enigszins cliché is het feit dat de 'tattoo-man' liever is dan hij lijkt te zijn, maar ach)."
Lippie - "Dit verhaal gaat wel wat snel. Het begin is fijn, traag en je leert Yoeri goed kennen. Wanneer hij Til ontmoet gaat het verhaal als een stortvloed verder en eindigt het abrupt. Perspectief spreekt me wel aan, je springt van Yoeri naar Til en ziet alles. De zinnen en verhaallijn is goed te volgen, maar vanaf 3/4e dus enigszins snel. En ik zie ook geen link met de jas en de pesterijen van het begin van het verhaal. MIsschien als daar een duidelijkere connectie in wordt gemaakt, dat het verhaal wat ronder voelt, meer af..."
Jurylid G
Slaapsokken en netkousen - "Eerst is er die lange intro om een en ander duidelijk te maken. Te lang, terwijl je over de personages (Jason, Grace, haar ouders) net te weinig vertelt. Ze kan getatoueerde spinnen in de nekken zien, maar staat toch op ruime afstand in een portiek? Ongeloofwaardig. Ze herkent de blauwe ogen van elke nacht? Wie dan? Jason? Nee, die krimpt ineen bij een handdruk. Haar vader? Die komt niet in de club elke nacht, anders had je dat moeten vertellen. De broer van Katja? Kwam die daar dan, dan had ze hem eerder moeten zien, nu wordt hij beschreven als een man die ze niet kent, maar ze herkent wél zijn blauwe ogen? Hoe leg je dat uit? Ik kan hier weinig mee, net of er ontbreken stukken. Lees en herlees, je fantasie moet je onderbouwen, we kunnen niet in je hoofd kijken om de ontbrekende stappen te vinden. Vervolgens valt de politie binnen, is er een debriefing en is ze weer thuis. Vertel hoe dat alles verloopt, de inval, de chaos, de zomaar ineens verdwijning van Vlad. Schrijf alles uit in aparte scènes, eerst in enkele regels, schrijf vervolgens elke scène uit, met de ruimte en oog voor details, met de personages en hun details, het verloop van de tijd, de andere klanten, met een afwisseling tussen dialogen, gedachten, beschrijving, wisseling tussen rust en spanning. Werk aan de winkel! "
Niets is wat het lijkt - "Een te vertellerig verhaal. Het is allemaal voorbij en we lezen mee. Schrijf dit eens vanuit de belevende ik, dat trekt de lezer meer het verhaal in. Eén van de truukjes daarvoor: herschrijf het in de tegenwoordige tijd, terwijl alles gebeurt. Eén van de grondregels in het schrijven van kortverhalen, novelles of romans is: 'Show, don't tell.' Zoek het maar eens op, moest je niet weten wat ik bedoel. Je krijgt dan een emotioneler verhaal. Succes nog. "
Op de vlucht - "Mooie inkijk in het hoofd van een zeventienjarige die op de vlucht slaat voor haar gewelddadige vader. Wel nog eens herlezen, woord voor woord en de foutjes er nog uithalen. Het verhaal eindigt nogal abrupt, er lijkt geen oplossing in zicht, maar het hele verhaal is wel geloofwaardig. "
De voordelen van deodorant - "Het verhaal begint met een personaal perspectief (derde persoon enkelvoud), de lezer denkt dat het vanuit het perspectief van Cassidy is. Niet dus (als je het mij vraagt) want er speelt een 'ik' mee. Vervolgens gaan we naar Trip, die zich geen raad weet met dit verschijnsel. Goed, denk ik dan het is een (beperkte) alwetende verteller, waar ook nog eens een 'wij' (ons) en een ik meespelen. Dit alles in twee alinea's. best verwarrend, maar ik bijt door, misschien wordt een en ander duidelijk. Trip had Cassidy achternagezeten, een hele opdracht; Ja? Hoe dan? Wordt dit nog uitgelegd? Er zat tocht in de kelder? Kun je dat eens uitleggen? Enfin, ik lees door, maar veel wijzer word ik niet, er komen steeds maar nieuwe dingen bij, die zelden uitgelegd worden. Eén van de pijlers van een verhaal zijn de personages, de protagonist en andere belangrijke personages moeten zichtbaar zijn, we weten niet eens hoe die eruit zien. Is er een antagonist? Niet te vinden. Ik zie huidenververs aan de oever, een stroom, maar ook de ruimte (een andere pijler) wordt met flarden beschreven. Het is fanatasy, maar zonder een verhaal, met dialogen die de lezer nog meer verwarren. "
Het oude kruidenierswinkeltje - "Mooie intro met een accurate beschrijving van de ruimte en het hoofdpersonage. Schrijven in de 'ik' vorm trekt je als lezer meer het verhaal in. Ik blijf lezen, en ja: goed. Alleen de laatste dialoog van de Mevrouw Van Helst lijkt me wat te lang, onderbreek die even met de reactie van het ik-personage. Hier en daar kunnen er nog bijwoorden geschrapt. Leuk verhaal, graag gelezen. "
Onder de loods naar Antwerpen! - "Interessant om het verhaal van een binnenlopend binnenschip of kustvaarder te lezen, maar ook verwarrend. Waarom? Je wisseling van perspectief, de ene keer in de derde persoon, dan weer in de ik-persoon. De dialogen (liefst laten inspringen en met aanhalingstekens) die zomaar opduiken maar gelukkig kan ik meestal door de context weten wie er aan het woord is. Soms zijn de dialogen wat te gewoon, te banaal of te lang, we hoeven niet alles te weten over de aard van de biefstuk. Laat door de dialogen zien wat voor soort personage we hebben. Eigenlijk is dit geen kortverhaal, hoor maar eerder een verslag. Lees de andere kortverhalen maar eens, zeker die op de shortlist verschijnen. Wat goed is dat je beschrijft dat de geulen van de Schelde en de banken daartussen zeer grillig zijn en erg kronkelen. Ik had graag nog wat meer geschrapt gezien, en aan de andere kant een beetje meer uitleg over het stuk tussen Vlissingen met o.m. de bocht van Bath, de Zimmermansgeul ed. Soms wel grappig ook, hoe je alles uitlegt. "
Schrijverij - "Geen kortverhaal maar wel een goed geschreven column, misschien meer geschikt voor een Nederlands blad als Schrijven of het Vlaamse Verz!n. Of voor een of ander Psychologieblad waar je het over procrastinatie mag hebben, het moeilijke woord voor uitstelgedrag. Wellicht een bekend woord voor veel schrijvers in de dop. Accuraat geschreven, dat wel. "
Volmaakte beheersing - "In het begin wat verwarrend met de flashbacks, en het heen en weer springen in de tijd. Mooie beschrijvingen van de landschappen, het meer, het klimaat. Blijkbaar mag visserman zomaar de brieven lezen, want hij leest de brief van de ex voor hij die aan de schilder overhandigt, misschien moet je daar iets eerder al gewag van maken dat hij daar carte blanche voor krijgt. Goede tekening van de personages, sterke dialogen. Mooi."
Dubbelleven - "Een bekend gegeven, iemand sterft maar weet niet dat ze dood is. Beetje 'Sixt sense' verhaal. In de film wordt Bruce Willis alleen gezien door mensen die zelf gestorven zijn. Hier niet: Lise ziet haar, de kinderen ook. Dat is een los eindje waar je verder niet over rept. Ik herlees het omdat haar klas misschien ook onder de hoede is van Lise, of misschien is Lise zelf ook dood. Niet dus. Ook Tibo ziet haar voor hij onder een auto loopt. Dat kan nog, als hij z.g. vlucht voor zijn daad. De kinderen luisteren naar haar wanneer ze al gestorven is. Dat is duidelijk. Lise praat met Ellen, dus ze ziet haar of ze denkt haar te zien, maar zegt dan dat de anderen haar nooit op school zien. Vreemd: als ze dood is en ze weten dat nog niet, moet er toch een andere juf zijn? De directeur komt binnen en vraagt waar juf Ellen is? Kan ook niet, ze is er al langer niet. Het idee is best oké, maar dat de kindjes de juf zien en de ouders niet, de kindjes daar niets van zeggen is evengoed ongeloofwaardig. Probeer dat op te lossen. "
Inflextobioneren - "Ongeloofwaardig begin: als er iemand thuis op de bank zit, schrik je eerst en nadien ga je beschrijven hoe de man eruit ziet, wellicht begin je meteen een dialoog, begin je te roepen. Het hoofdpersonage poetst dus maar eens per week zijn tanden, zoals je het schrijft. Met fantasie is niks mis, maar ze moet geloofwaardig en traag opgebouwd worden, nu is en blijft het van de pot gerukt. Het verhaal mist consistentie, structuur."
Twintig jaar - "De interne monoloog is te lang, wissel dat af met de activiteit die het hoofdpersonage intussen onderneemt, beschrijf de ruimte meer. Creër een fictionele droom waarin de lezer zich mee in laat sleuren. Eindelijk komt er dan een dialoog die ook te lang duurt en gedeeltelijk bedoeld als info voor de lezer, terwijl Harm wel weet wie Victor en Petra zijn. Weer gevolgd door een te lange monologue intérieur. Vervolgens een goede beschrijving van de supermarkt. Het is me niet duidelijk waar hij zich op het laatst bevindt: immers een magazijn kan de voorraadplek zijn van de supermarkt zijn als de supermarkt zelf. Dat magazijn gaat op slot, het is donker en ik veronderstel dat hij zich niet meer kan bevrijden. Het verhaal werd echter in de verleden tijd verteld, als een flashback. De vraag is wie dan de verteller is: we kennen de gedachten van Harm, hij is de verteller behalve op het laatst. Als hij sterft kan hij het niet vertellen als een terugkijken naar, dus kun je dit beter in de tegenwoordige tijd schrijven. "
Ik ben alles….. voor hem….. - "Een tekstje over je huisdier, en meer is het niet. Geen spanningsboog, geen dialoog, geen duidelijke personages. Er gebeurt weinig spannends, dit is te anekdotisch. Hier kan ik niets mee, misschien iets voor een magazine voor honden en/of kattenliefhebbers? "
Alles voor de lingerie - "Vreemde logica: je mannetje kunnen staan precies omdat ze geen partner heeft? Andere vrouwen met een partner kunnen dat niet dan? 'Geroutineerd aarzelen'? Hoe doe je dat? Speelt ze dan dat ze aarzelt? Je hebt er een raamvertelling van gemaakt, je doet dat goed, het gebruik van de dubbele aanhalingstekens wanneer ze citeert, de enkele wanneer ze haar verhaal gewoon vertelt. In de zaal zit het luisterend personage dat samen met de anderen het verhaal van Johanna aanhoort. Maar. Wij zijn als lezers meeluisterend, meelezend. Wij kunnen alleen weten wat ze ons vertelt. Ze vertelt niet van die vinger in haar vagina. Dat weet zij alleen. Wij niet, of ze moet het eerder verteld hebben aan dat ene luisterend personage. Dat vertel je niet, misschien moet je daar iets mee doen. Laat het luisterend personage beginnen met het verhaal dat haar al eerder verteld werd door Johanna. dan klopt het weer wel. "
wat een herrie - "Goed opgebouwd, maar teveel regie-aanwijzingen. Ik denk vooral aan wat het hoofdpersonage allemaal doet. We zitten ook de hele tijd in het hoofd van de man, en dan wordt het saai. Wissel af met dialogen, laat iets mislopen, maak er geen te letterlijke beschrijving van. Het zijn vooral de dialogen die een lezer het verhaal intrekken, want de rest is beschrijving."
De Soldaat - "Soms komt de schrijver in een verhaal te duidelijk te voorschijn. Dat vertaalt zich dan in het etaleren van kennis (hier in jouw verhaal niet) of in het schoonschrijven en vinden van treffende metaforen op een plaats waar dat niet hoeft. Dat gebeurt meteen in de tweede zin, na een ontploffing zeg je gewoon dat er een oorverdovende fluittoon in de oren zit. Wissel het banale af met het mooie. Daarom vind ik de tweede alinea beter, er is actie, je gaat je niet te buiten aan schoon schrijverij. Sommige metaforen zijn er - in dit verhaal en context - wat over: bomen die je beschuldigend aankijken, nee: niet doen. De overgang naar de vrijpartij is ongeloofwaardig wegens te drastisch, bouw dit langzamer op. Dialogen best niet midden in de tekst plaatsen, maar aan de lijn en laten inspringen. Sommige dialogen zijn gekunsteld (een voorkeur voor hetzelfde geslacht). Geef ook wat meer rust tussen de alinea's, witregels gebruiken dus. Goede vondst, origineel verhaal, nog wat polijstwerk aan. "
De moed der wanhoop - "Zeker geen gebrek aan drama maar sommige metaforen zijn er wel over. Schrijf een en ander wat meer sec, er mag nog geschrapt. 'Onder mijn borstkas was een jammerlijk rusteloos gedreun te horenen de slagader in mijn hals ratelde als een nijdige slang' is zo'n voorbeeld van teveel drama, teveel metafoor. Je bereikt er het omgekeerde effect mee; dat de lezer stopt of dat het lachwekkend wordt. Jammer, nochthans was het begin met de vergelijking met wesp en hagedis een fijne start. Ik lees verder, maar de beschrijving is gewoon te lang. Het verhaal gaat verder over angst, ook weer te lang. Schrap zeker de helft van de beschrijving ervan. Ik lees verder maar het blijft één lange filosofie. Maak de dingen kleiner, gebruik niet die grote woorden, door het kleinere te benoemen maak je het geheel universeler. Maak er een verhaal van en niet de cerebrale mijmeringen van een filosoof. "
"Wit, of: Wanneer is gras te lang?" - "Heel mooi kleurig begin. Volgende alinea: ook goed, je bent sterk in beschrijvingen. Het gaat mooi verder, zonder dialoog, maar hier stoort het niet, de secure en accurate beschrijvingen doen het 'm. het stukje met de sleutel en het privénummer zou ik er uit laten, want je doet er verder niets mee: of hij een en ander terugvindt. Zijn spanning en nervositeit kun je misschien op een andere manier invullen: dat hij twee verschillende sokken draagt, de verkeerde schoenen, of het scheerschuim dat nog aan zijn kin hangt. Vrouw en kinderen zouden komen, een zin later troont hij hen alzo achteloos mogelijk mee... Schrijf dat nog uit; hoe ze toekomen, hun en zijn onwennigheid, dan de ontdekking van de titel 'Leegte'. De laatste zin zou ik schrappen of inpassen in de zin ervoor. En als laatste zin zijn reactie hierop: een glimlach, verdriet, wanhoop, hulpeloosheid, iets dat bij je hoofdpersonage past. Bedankt voor dit tof verhaal! "
Murakamis love adventure - "Te kort voor een kort verhaal. Vertel meer over die avontuurlijke liefdesreis. Dit is enkel een idee, een aanzet voor een verhaal, doe er eens wat mee."
De mooiste reis - "Zeker niet slecht geschreven met voldoende uitbeelding van de ruimte en het personage. Maar: net door die beschrijvingen weet de gemiddelde lezer waar dit verhaal naartoe gaat. Misschien moet je van in het begin minder prijsgeven, dat er geen gemis is van de anderen, het afscheid natuurlijker lijkt voor haarzelf? "
De jeugd van tegenwoordig - "Meteen een accurate beschrijving en wisseling van tempo door de korte en lange zinnen. Je beschrijft nog wat teveel vanuit de verteller, niet vanuit de vrouw zelf. Voorbeeldje: 'Zojuist had ze de bus genomen om naar de stad te gaan', als je dat vanuit haarzelf beschrijft wordt dat bvb: 'Ze voelde zich vrolijk/ gelukkig/blij omdat ze zelf met de bus weg kon, de chauffeur haar vriendelijk toeknikte omdat hij haar niet moest helpen' oid. Of nog in: 'De oude vrouw slikte' kan je beter zeggen: 'Ze slikte', ook al omdat we weten dat ze oud is. Wanneer ik aan 'De schurk' ben, denk ik: het is vast die vriendelijke meneer geweest; verder lezen dus. En inderdaad, het klopt. Geen erg, want de rest van het verhaal loopt vlot (schrap telkens die 'oude vrouw' wel) en laat een glimlach na. "
Anna - "Goede wisselwerking tussen de drie karakters, voor mij mogen ze meer uitgesproken zijn. Ze hebben te weinig een eigen stem, als er geen naam boven zou staan zou je amper weten wie er aan het woord, of aan het denken is. Ze zijn nog te veel onderling inwisselbaar. Ik denk dat het verhaal wat langer mag, met meer beschrijving van de drie personages en het afwezige vierde. Bij veel verhalen zijn er dikwijls teveel regie-aanwijzingen, hier zijn het er net wat te weinig. Tip: lees 'Mosterd voor de maaltijd' eens, daarin leer je de kneepjes van het onderscheid. "
Gespot - "Te voorspelbaar voor mij. Het komt door de stereotiepen: het kasteel, de vlek op de grond, de piepende deur, de bange Stijn, de stoere Frank."
Droomvlucht - "Weinig origineel verhaal, te clichématig verteld, weef er ook nog een ander verhaal doorheen van het hoofdpersonage, een scheiding, een promotie, of iets om naar uit te kijken."
Gespiegeld - "Goede metaforen die de verstopping spiegelen. Misschien nog meer contrasten inwerken. Het komt me ook nog teveel over als een verslag, een journalistiek verhaal. Spreid de info, laat ons meer de emoties voelen, de verwachtingen, hoop, de angsten, het leed, de twijfels. "
Het boek van Billy - "Opgepast met je perspectief, iemand kan niet zien hoe moedervlekjes naar boven gaan, net zoals je jezelf niet kan zien blozen. Weinig mis met het verhaal, wees voorzichtig met zwart wit sterotiepen. Als je schrijft: arrogant, komt dat niet van Billy, die zou zichzelf niet zo noemen. Ook dat i een perspectiefprobleem. Geen verrassend slot, veel taalfouten ook. "
Een refrein - "Niet echt een verhaal dit, het is alleen een beschouwing, een verslag van het leven van het hoofdpersonage, andere echte personages zijn er niet. Er is geen conflict in dit verhaal, de dialogen die een verhaal zoveel peper en zout kunnen geven, ontbreken. "
Lippie - "Mooi gedaan. Eerst de introductie waarin we Yuri leren kennen, zijn opleiding, het werk, en ook wie hij is. Vervolgens de ontmoeting met Til. Gewone dialogen met veel warmte geschreven. Til tilt niet aan zijn lip. Misschien kunnen we wat meer over haar te weten komen door de dialogen? Dan het onvermijdelijke einde, goed en integer beschreven, zonder te veel dramatiek en een goed geplaatste vertraging tijdens het ongeluk. Misschien kun je van de zwarte auto op het laatst een witte maken, zodat je verbinding krijgt met de metafoor van de witte auto op het dek, die langzaam verdwijnt. Prima werk."
De Catullusverzen - "Het werkt niet, dat heen en weer springen in de tijd. Tien jaar eerder, drie dagen eerder, twee dagen ervoor. Voor het nu dan? Verwarrend. Ze doen het in romans, in films, ze gebruiken dan hun technieken om de kijker duidelijk te maken dat iets eerder voorviel. Maar in korte verhalen kan je het verhaal beter chronologisch vertellen of via flashbacks. Waarom schrijf je je verhaal in het vet gedrukt? Ongeloofwaardig is het dat Monica iets met Paul begint, die doorheen het hele verhaal afgeschilderd wordt als een loser. Met de chronologie zit het niet goed: eerst wordt hij gedumpt door Monica, en enige zinnen en tijd later ontmoet hij Monica. Nee, ik moet telkens teruglezen en dat hoort niet in een kortverhaal, het is geen zoekspelletje, daar is het te kort voor. Het idee van het plagiaat en de vondst met het alarmpistool vond ik goed. "
Kofferbak - "Dat is het moeilijke wanneer je je verhaal in de verleden tijd schrijft. Als je hoofdpersonage op het einde sterft, wie schreeft dit verhaal dan? Het is mogelijk als je tijdens de reis, of zelfs later overschakelt naar de tegenwoordige tijd, maar dan nog moet er iemand zijn die haar levenseinde vertelt, zelf kan ze dat niet doen. Je zit immers in het hoofd van Annemie en zij doet het relaas. De dialogen zitten wel goed, heel natuurlijk. Het verhaal mag je nog inkorent, er komen geregeld irrelevante dingen in voor die niet nodig zijn voor het verhaal. "
Morgen weer wat anders - Te banaal met een beschrijving van een (gefingeerd) stuk van je leven. De dialogen voegen er niets aan toe.
De koe en de mol - "Leuk (kinder) verhaal, lichtvoetig en met een mooi thema. Glimlachend gelezen."
just in case - "Erg donker verhaal met een slechte afloop, je hoopt altijd op een lichtpuntje maar dat was vergeefs. Het einde is helemaal ongeloofwaardig, drie agenten die ongewapend zijn en zich laten afslachten. "
Writersblock - " Een monoloog, misschien goed voor een toneelstuk, en dan nog, je kunt het enige hoofdperonage toch wat minder zwart wit voorstellen. Nu is het één jammerklacht van een personage waar niemand van houdt. Je had hem op zijn minst wat positieve eigenschappen mee kunnen geven. Het is zeker geen verhaal, een litanie waar niemand wat aan heeft."
Op een mooie zomerdag - "Tja, over miscommunicatie gesproken. Waar mensen hun mond vol van hebben, ( pun intended) wordt dikwijls niet over gesproken. De taal hier is archaïsch en wellicht zo bedoeld. Je leest zo'n dingen wel meer: als het onderwerp wat 'gevoelig' is, gaat men in zulke stijl schrijven. Het stuk mag toch wat ingekort (nou ja) en meer strakker geregisseerd worden. "
DE MAN DIE DE BERG VAN FREGE BESTEEG - "Hij wandelde door het bos is beter als eerste zin, de korte zinnen in het begin zijn oké, maar het mag nu ook weer geen gehakt stro worden.Ik lees wat verder en merk dat we te lang in het hoofd van het personage zitten, het wordt één lange filosofie. Plaats er enige actie of een beschrijving in. Laat een vogel roepen, een tak afbreken (en verbinden met breuken) oid. Schrap 'een beroepsfilosofie' dat weten we al, zo instrueer je de lezer te veel. 'Toch niet had geneuk'? past helemaal niet bij dit personage, gezien zijn vorige uitweidingen. 'Het vlotje...' lijkt me een kromme zin. Misschien bedoelde je 'het vlotte'. 'Die voerde een Engelse titel' lijkt me ongeloofwaardig als gedachte. Veel gedachten blijken verhulde info te zijn voor de lezer, schrap wat niet echt relevant is. Mooie zin 'Het donker was meestal onbeschreven'. Goed zijn ook de wiskundige metaforen hier, die horen bij hem en ook goed dat je die volhoudt tot het einde. Meestal heb ik het niet zo met schrijvers die hun kennis etaleren, hier niet: het hoort volop bij het personage. Prima gedaan. "
Moments Musicaux - "Allemaal zo net nog niet': teveel bijwoorden. Geen echt verhaal voor mij, daar is te weinig actie, dialoog, beschrijving van de ruimte, te weinig verteld vanuit een belevende ik."
Generaal Ulsky - "Goed idee, maar liever toch nog een keer nakijken op foutjes, ongeloofwaardigheden. Je prsonages zijn me te zwart wit, ook te donker, zelfs het meest verfoeilijke persoontje mag toch een likje positiviteit hebben, vind ik. "
Nooit meer doen - "Mooi gedaan dit verhaal met een onverwacht einde en een grappige laatste zin. Goed opgebouwd ook. Een van de betere verhalen, inderdaad. "
Jurylid J1
Slaapsokken en netkousen - "Leuke, uitnodigende titel. Ik raak in het middenstuk wel behoorlijk afgeleid door onnodige zinnen en uitdrukkingen die niet helemaal kloppen. Het einde was verrassend, maar wel wat abrupt."
Niets is wat het lijkt - "Erg warrig geschreven, er worden veel personages geïntroduceerd die afleiden van het geheel en er uiteindelijk ook niet echt toe blijken te doen. Het idee voor de plot is wel spannend, maar moet nog beter worden uitgewerkt"
Op de vlucht - "Het verhaal lijkt nog niet helemaal af en mist nog wat diepgang, maar het personage is erg knap neergezet; duidelijk een dwarse puber. Ook staan er erg rake zinnen af en toe (""mensen mogen niet weten van je zwaktes"", ""ik hield niet van huilen omdat het liet zien dat je grboken was."")."
De voordelen van deodorant -
Het oude kruidenierswinkeltje - "Mooi opgebouwd, met heldere zinnen, maar de gevoelswereld van het personage mist. Hierdoor leest het erg feitelijk en leef je niet erg mee"
Onder de loods naar Antwerpen! - "Het idee van een verhaal bijna volledig in dialoog, tussen verschillende schepen, is interessant. Maar dit verhaal is erg slecht te volgen; er missen overal aanhalingstekens en enters in de dialoog waardoor je niet weet wie er aan het woord is en er wordt jargon gebruikt zonder uitleg (misschien niet nodig?) Wat ook mist is een duidelijk plot."
Schrijverij - "Dit komt niet over als een verhaal. Het is eerder een monoloog, maar zonder duidelijk doel. Het personage komt niet over als iemand waar je meer van wil weten."
Volmaakte beheersing - "Prachtig geschreven. Met kleine maar erg betekenisvolle details komen de visser en de schilder erg goed tot leven. Een paar rake metaforen en vergelijkingen die het naar een hoger niveau tillen. De titel is me echter niet helemaal duidelijk (een detail, maar de titel is wel de eerste 'reclame' voor het verhaal)."
Dubbelleven - "Leuk idee, spannend opgebouwd ook. Je hebt al vrij snel door dat personage Ellen waarschijnlijk een geest is, dat kan misschien nog iets mysterieuzer. Maar het einde is alsnog verrassend en spannend."
Inflextobioneren - Het idee doet denken aan de Boeman uit Harry Potter... Het deel waarin het personage een dialoog voert met de vreemde verschijning is interessant en fijn om te lezen. Daarna wordt het een beetje saai en voorspelbaar.
Twintig jaar - Het hoofdpersonage is (wat mij betreft) erg onsympathiek; daardoor leefde ik geen seconde met hem mee en was het haast vervelend om door te lezen. Soms mooie vergelijkingen en metaforen en de laatste paragrafen over de brand riepen goed de spanning op.
Ik ben alles….. voor hem….. - Dit verhaal lijkt niet af. Het zijn meer anekdotes/notities en het is onduidelijk wat je hier als lezer uit zou moeten halen.
Alles voor de lingerie - "Ietwat te voorspelbaar einde, wat zonde is van de rest van het verhaal. Er mist ook een boodschap/plot waardoor je door wilt lezen. Wel een interessante vorm, het hele verhaal eigenlijk in de vorm van een speech weergeven. "
wat een herrie - "Het begint interessant; erg droge, korte zinnen, simpele observaties van het personage die je met hem mee doen leven en denken. Het verhaal gaat alleen niet echt ergens heen en eindigt wat abrupt zonder dat er echt iets gebeurd is."
De Soldaat - "Af en toe kloppen de werkwoordstijden niet, maar dit negerend is het erg mooi geschreven met goed opgebouwde spannen. Jammer dat het vrij abrupt afgelopen is."
De moed der wanhoop - "Er wordt een hoop gemijmerd over op zich interessante onderwerpen en met mooie zinnen hier en daar, maar er zijn geen personages, geen gebeurtenissen waardoor het wat saai wordt. Het lijkt het dagboek van iemand waar je verder niets van weet."
"Wit, of: Wanneer is gras te lang?" - "Korte, krachtige zinnen en opsommingen geven simpel een sfeer weer. Aan het eind gaat het wat snel en wordt het een beetje lastig te volgen. Leuk dat het thema 'gras' door het verhaal blijft terugkeren."
Murakamis love adventure - "Leuk idee, maar het verhaal is wat te kort om er werkelijk in te komen. Er zou meer spanning in kunnen door te suggereren dat het meisje een Murakami personage is in plaats van het meteen te verklappen."
De mooiste reis - Creatief idee! Het komt alleen voor mij pas op gang wanneer Alicia met het duo in gesprek gaat. Daarvoor wordt er erg veel uitgelegd en komt het wat ongeloofwaardig over dat Alicia steeds tegen zichzelf praat. Lijkt een trucje van de schrijver om de lezer dingen te vertellen.
De jeugd van tegenwoordig - "Het was haast kinderlijk voorspelbaar (misschien valt daar nog wat aan te doen), maar toch vond ik het heel fijn om te lezen, hartverwarmend. De oude vrouw is erg goed neergezet, voelt meteen vertrouwd."
Anna - "Qua inhoud een beetje rommelig, het is niet overal even duidelijk wat er bedoeld wordt en wat de rol van bepaalde personages is (Elio leidt wat mij betreft af van het drietal waar het om lijkt te gaan). Qua vorm erg leuk om af te wisselen tussen twee personages die een derde beschrijven. Hardop gelachen om de vergelijking met de versgebakken broden."
Gespot - "Een beetje simpel; voor een horror/thrillerverhaal ook wat voorspelbaar met een kasteel, donkerte etc., je komt niet echt in het verhaal. Wel een pakkende titel."
Droomvlucht - "Kat en Alex komen een beetje over als karikaturen, niet als personages waar je meer over wilt weten. Ook wel erg rooskleurig, voorspelbaar en daardoor wat saai. De laatste zin maakt er pas iets van maar dat komt wat laat."
Gespiegeld - "Het verhaal is hier en daar wat lastig te volgen. Veel personages voor zo'n kort stuk (twee ouders, twee broers, huisgenoten, Marga...). Wel een mooi thema en van Ronald krijg je een goed beeld. "
Het boek van Billy - "Het einde werd een beetje voorspelbaar, maar verder heeft het verhaal een vlotte stijl, simpele, alledaagse observaties die het erg beeldend maakten. Er staan wel behoorlijk wat werkwoordstijden fout die wat afleiden van de inhoud."
Een refrein - Warrig monoloog dat erg lastig te volgen is. Laatste zin/einde gaf het wel nog een verrassende twist.
Lippie - Knap geschreven; binnen drie regels ben je helemaal fan van het personage Yoerie en leef je ontzettend met hem mee (deed me wat dat betreft erg denken aan Alyohsha de Pot). Qua schrijfstijl kan het hier en daar nog wat strakker.
De Catullusverzen - "Het duurt even voor je erin zit. De eerste helft is erg warrig en het heen en weer springen in tijd helpt daar in zo'n kort verhaal niet bij. De tweede helft is duidelijker en als je doorkrijgt wat er gaande is, heeft het ook een zekere spanning."
Kofferbak - Het is onduidelijk waar de schrijver heen wil met dit verhaal. Het heeft geen duidelijke plot en de personages komen niet tot leven. Daarnaast is het ook soms niet helder wat er precies gebeurt en wie er aan het woord is in de dialogen.
Morgen weer wat anders - Dit verhaal komt niet over als een verhaal. Het ik personage wordt erg afstandelijk neergezet en daardoor is dit slechts een simpele beschrijving van iemands saaie dag.
De koe en de mol - "Er zitten af en toe wat grammaticale foutjes in, maar verder een schattig (kinder?) verhaaltje met een wijze levensles en leuke woordgrapjes."
just in case - "Op zich een goed onderwerp voor een spannend verhaal, maar het gaat allemaal erg snel en je krijgt niet de kans erin te komen. Ook is het al erg snel duidelijk wat er gaat gebeuren en dan is de spanning en wil om verder te lezen weg."
Writersblock - "Wat een bizar verhaal! In de eerste helft is het ik-personage echt onuitstaanbaar en dat is zelfs gereflecteerd in de schrijfstijl, maar toch heeft het een bepaalde vaart waardoor je door leest. Vanaf de komst van de vlieg wordt het haast filosofisch, dat deel is erg knap geschreven. "
Op een mooie zomerdag - "Heerlijk! Erg grappig en vlot geschreven, leuk ook dat je tijdens het meelezen met Ken al af en toe het boodschappenlijstje van zijn vrouw voorbij ziet komen, houdt het extra ‘spannend’. In de bibliotheek een aantal keer hardop moeten lachen! "
DE MAN DIE DE BERG VAN FREGE BESTEEG - "Niet voor iedereen weggelegd en hier en daar wat lastig te volgen, maar met mooie zinnen en metaforen! Knap hoe de wandeling(en) en de filosofische mijmeringen met elkaar verweven zijn."
Moments Musicaux - Ome Willem wordt in korte tijd erg goed neergezet en al zie je het einde al een beetje aankomen doet dat er voor het leesgenot niet toe. Ook een goede dosis humor.
Generaal Ulsky - "Qua schrijfstijl was dit verhaal wat simpel, maar qua inhoud erg boeiend. Het blijft ook spannend tot het einde, wat erg knap is. Ook al heb je steeds het idee dat het afgelopen is, komt er toch nog een twist."
Nooit meer doen - Knappe opbouw van spanning totdat de jongen de telefoon afgeeft en mooi gecombineerd met een gewaagd onderwerp over stereotypes en racisme
Jurylid J2
Slaapsokken en netkousen - "Met de spanningsopbouw is niets mis in dit verhaal. De stijl van de schrijver is zonder meer goed te noemen en het verhaal leest dan ook heerlijk weg. Na een lange aanloop, waarin de spanning onverminderd aanwezig is, is het verhaal eigenlijk opeens afgelopen. Wat mij betreft is dit te snel."
Niets is wat het lijkt - "Een treurig liefdesverhaal dat maar niet op gang wil komen. Het leest prettig, maar nergens heb ik het gevoel echt in een verhaal gezogen te worden. Het einde is min of meer op, dat past bij het voortkabbelende verhaal."
Op de vlucht - "In dit verhaal zitten mooie scenes, het wil alleen geen geheel worden. Het relaas over een op de vlucht geslagen tiener is een overbekend verhaal. Omdat de hoofdpersoon geen idee heeft wat te doen, is het einde wat ongeloofwaardig."
De voordelen van deodorant - Ik vind het lastig om iets over dit verhaal te zeggen. Het leest niet prettig en het lijkt maar geen eenheid te worden.
Het oude kruidenierswinkeltje - "Het is geen opvallend, maar wel een fijn verhaal om te lezen. Ik word nergens verrast, een verhaal zoals ik wel vaker gelezen heb. De schrijver heeft echt oog voor details en schrijft met liefde over de personages. Gewoon een fijn verhaal."
Onder de loods naar Antwerpen! - "Het is geen verhaal, maar een opsomming van enkele gebeurtenissen. Er zit geen spanningsboog in en de schrijfstijl is niet geweldig."
Schrijverij - "Verhalen over schrijven zijn maar zeldzaam interessant. Ik zou eigenlijk alle schrijvers willen oproepen om dit onderwerpt te vermijden, tenzij je echt een briljant idee hebt om dit op papier te zetten. Dit verhaal is een voorbeeld van een mislukte poging, in mijn ogen dan. Het moddert voort en wil geen verhaal worden."
Volmaakte beheersing - "De schrijver kiest voor een te grote afstand om het verhaal te vertellen. Het hoofdpersonage probeert me mee te nemen in het verhaal, het lukt hem niet. Ik mis de emoties, waardoor het verhaal vlak wordt en daardoor niet echt interessant."
Dubbelleven - "Net iets te vroeg weet je als lezer hoe het verhaal in elkaar steekt. Het idee is goed, de schrijfstijl goed genoeg, maar de aanwijzingen en herhalingen zijn te veel van het goede. Het verhaal blijft redelijk staande, het is zeker niet goed, maar wel aardig om te lezen."
Inflextobioneren - "Bij vlagen niet prettig om te lezen, het verhaal wil ook geen geheel worden. De schrijver lijkt los te gaan in zijn verbeelding zonder zich druk te maken over het schrijven van een verhaal. Aan mij is dit in elk geval niet besteed."
Twintig jaar - "Een treurig onderwerp wordt aardig op papier gezet. De hoofdpersoon is niet te benijden, de ellende stroomt van de pagina’s af. Het einde past niet echt bij het verhaal, al met al is wel de moeite waard. De sfeer is bijzonder goed getroffen en onder woorden gebracht."
Ik ben alles….. voor hem….. - "De interpunctie in dit verhaal is vreselijk, het nodigt totaal niet uit om te beginnen met lezen. Het verhaal zelf is amper de moeite waard, het is kort en nietszeggend."
Alles voor de lingerie - "Het verhaal is wachten op Paul, de spanningsopbouw is niet briljant, het einde een open deur. Het wel aardig geschreven en enkele scenes zijn zeker de moeite waard. Het is geen mooi geheel geworden."
wat een herrie - "We mogen meemaken hoe de hoofdpersoon een scan in het ziekenhuis ervaart. Als onderdeel van een langer verhaal was dit wellicht goed geweest, als zelfstandig verhaal is het te weinig. Het is goed geschreven, maar geen kort verhaal."
De Soldaat - "De alinea’s zijn te lang om dit verhaal lekker door te lezen. De beschrijving van de idyllische plek is gewoon goed, de twist in het verhaal is aardig bedacht, het einde komt wat ongeloofwaardig over. Het is een aardig verhaal."
De moed der wanhoop - "Een verhaal over angst, we zitten in het hoofd van de hoofdpersoon en worden meegenomen de stroom van gedachten. Het is soms boeiend, maar omdat ontsnappen geen optie is ook wat claustrofobisch. De inhoud is niet zo sterk dat het verhaal goed overeind blijft, het is wel een ruime voldoende waard."
"Wit, of: Wanneer is gras te lang?" - "Het verhaal zou eenzaamheid moeten ademen, tenminste zo lijkt het einde te vertellen. Nergens krijg ik ergens dit gevoel, sterker nog, het verhaal lijkt vooral gevoelloos te zijn. Het rommelt als het ware maar door en eindigt op een zeker moment."
Murakamis love adventure - "Een bijzonder kort verhaal met een fascinerend idee, jammer genoeg blijft het alleen bij dit idee en doet de schrijver er helemaal niets mee. Net als het interessant begint te worden, stopt het verhaal. Het zou mooi zijn om het hele verhaal ooit nog als inzending terug te zien."
De mooiste reis - "Een prettig leesbaar, maar wat iel verhaaltje. Het is lieflijk, te lieflijk wat mij betreft. Het einde is prettig, maar voorspelbaar. Geen spanningsboog, geen ongemak, gewoon voortkabbelend."
De jeugd van tegenwoordig - "Een fijn verhaal om te lezen. Niet bijzonder, niet spannend, maar gewoon prettig. De inhoud is dun, maar het gaat de schrijver waarschijnlijk vooral om het gevoel. Dit komt goed over."
Anna - "Het verhaal gaat heen en weer tussen verschillende personages. Geen van deze personages weten mij te grijpen, de afstand blijft groot. Het leest prettig, maar de inhoud krijg ik niet te pakken."
Gespot - "Het zou een horrorverhaal moeten voorstellen, daarvoor is het jammer genoeg niet spannend genoeg geschreven. Het verhaal zelf is een klassiek horrorverhaal, alleen dan veel te kort. De schrijver zou moeten proberen de enge scenes verder uit te werken."
Droomvlucht - Een aardig geschreven verhaal met een verrassend einde. De opbouw is goed en de lengte van het verhaal klopt precies met de inhoud. Een kort verhaal zoals ik ze graag lees.
Gespiegeld - "Een aardig thema en bij vlagen weet de schrijver de sfeer geweldig op papier te krijgen. Het is niet voldoende voor een echt goed verhaal. Het leest prettig, het geheel is niet boeiend genoeg."
Het boek van Billy - "Dit verhaal is niet lekker geschreven, het einde deed me glimlachen, dat is aardig gevonden. Het is te vluchtig geschreven om echt goed te zijn. De schrijver mag meer doen met de inhoud, het nu vooral een vluchtige vertelling."
Een refrein - "Een eindeloze stroom woorden waarin boeiende zinnen staan, maar die samen geen verhaal vormen. Bij vlagen lijkt het maar door te gaan en de laatste zin van het verhaal verklaart veel, het maakt het verhaal echter niet goed."
Lippie - "De hoofdpersoon timmert niet hoog, hij vindt voor het eerst in zijn leven de liefde. Het is een wat eenvoudig verhaal, de personages zijn amper uitgediept, maar het leest wel prettig. Het einde is goed."
De Catullusverzen - "Deze schrijver heeft een bijzondere schrijfstijl, ik ben daar niet gecharmeerd van. Het rommelt door de tijd heen en wordt van zo’n grote afstand verteld dat het niet boeiend is. De opbouw is niet goed, de schrijfstijl rommelig, het einde daarentegen is leuk bedacht."
Kofferbak - "In dit verhaal staat een bijzondere relatie centraal. De twee hoofdpersonen gaan samen naar IJsland, de wijze waarop dit gebeurt, is niet overtuigend beschreven. Het hele verhaal zit niet sterk in elkaar. Het einde hoort bij het verhaal, het is abrupt, maar ergens wel te verwachten."
Morgen weer wat anders - Een gekabbel van woorden zonder verhaal. Er zijn amper dialogen en de dialogen die in het verhaal voorkomen zijn niet overtuigend. Het blijft tot het einde onduidelijk wat de schrijver ons wil vertellen. Het is wel prettig geschreven.
De koe en de mol - "Een goede fabel lijkt bedrieglijk eenvoudig, het is echter een kunst om hier een mooi leesbaar van te maken. Dit is een voorbeeld hoe het niet moet, het is te eenvoudig, de boodschap ligt er veel te dik bovenop en de woordgrap aan het einde van het verhaal is vreselijk."
just in case - "De schrijfstijl doet vermoeden dat we niet met een ervaren schrijver te maken hebben. De opbouw van het verhaal onderstreept dit. Het verhaal rammelt, de opbouw is nog wel redelijk, maar het einde compleet ongeloofwaardig."
Writersblock - Na een rustig begin ontploft dit verhaal halverwege. We zitten als lezer gevangen in het hoofd van een schrijver die aardig ontspoord is. Het is al met al geen geweldig verhaal.
Op een mooie zomerdag - "Rondom een seksuele handeling volgen we eerst de gedachtegang van de man, daarna die van de vrouw. Het is een mooi uitgangspunt, het wordt op een goede manier geschreven. Het eerste deel van het verhaal is langdradig, dit wordt in het tweede deel beaamt door de vrouw, hetgeen het verhaal nog niet voortreffelijk maakt. Het is wel de moeite waard."
DE MAN DIE DE BERG VAN FREGE BESTEEG - "De eerste zinnen van dit verhaal zijn kort, zo kort dat het opvalt. We zijn opgesloten in het hoofd van een gepensioneerde wiskundeleraar. We zijn overgeleverd aan zijn gedachten, die ik niet echt boeiend vind. In een verhaal als dit is het cruciaal dat dit wel zo en is en daarom kan ik het geen geweldig verhaal vinden. Het is goed geschreven en de uitstapjes naar filosofie zouden de moeite waard kunnen zijn, het blijft allemaal teveel aan de oppervlakte."
Moments Musicaux - "Een onweerlegbaar bewijs is waar het in dit verhaal om draait. De wijze waarop dit beschreven wordt, is niet al te best. Het bewijs zelf zou in een rechtbank geen stand houden. Het is vooral een stoer familieverhaal dat amper geschikt is voor een verhaal als dit."
Generaal Ulsky - "Een spannend verhaal dat tegen het ongeloofwaardige aanschurkt. Het lukt de schrijver mij te overtuigen, het is vol vaart geschreven, de opbouw is goed en het einde is gewoon goed. Een mooie inzending."
Nooit meer doen - "De metro van Rotterdam, een bijzondere wereld, tenminste in het hoofd van de hoofdpersoon in dit verhaal. Het is het net niet, de spanningsopbouw bij de belangrijkste scene is niet verkeerd, het einde van het verhaal past wel bij het verhaal, maar maakt het er niet sterker op."
Jurylid M1
Op een mooie zomerdag - "Fantastisch verhaal. Humoristisch met een scherp randje van twijfel en wijfel. Een inkijk in beide breinen waarin hetzelfde onuitgesproken dilemma (want na 12 jaar is dat het wel) leeft wat niet wordt uitgesproken. Het afdwalen met gedachten tijdens de 'daad' zegt genoeg. Heel goed geschreven, zonder ergens banaal te worden. Chapeau"
Midzomernacht - "Het verhaal pakt. Schrijnend op het laatst, graag gelezen"
DE MAN DIE DE BERG VAN FREGE BESTEEG - "Niet slecht geschreven, maar naar mijn opinie wat saai"
Noordstad - Prachtig ontroerend verhaal vanuit een apart oogpunt ge- en beschreven.
Dood door schuld - "Aardig verhaal, zij het wat voorspelbaar"
Liefdesnacht - "Het verhaal is op zich niet slecht, maar lijkt onaf"
Lief en Gelukkig -
De Berg - Leuk verhaal(tje)
Afrekening - "Wel spannend, maar persoonsaanduidingen soms wat onduidelijk, bizar einde"
De Wet -
Het Koolmeesje - Goed verhaal met een intrigerende dialoog. Eigenlijk meer een verslag van een indringend gesprek rondom religie
De verjaardag - Tip: Nog wat verder uitwerken en dan kan dit zo op een erotische site
Een illusie - Weinig verrassend verhaal
De verzamelaar - Het verhaal raakt
Soms fietsen we samen -
De Kast -
PLATERO EN IK: HET ASFALT EREN - Een verhaaltje uit de Platero reeks?
Recht -
Corvee - Bij de tweede alinea is al duidelijk wat het trieste plot van het verhaal is. Maar de aanloop naar het onvermijdelijke einde is onnodig lang en misselijkmakend.
Moments Musicaux - "Wel aardig maar weinig verrassend. Zinnen, en de opbouw ervan, lopen niet lekker."
Slordig - Intrigerend en op veel fronten boeiend verhaal.
Generaal Ulsky - "Fantastisch en spannend. Goed geschreven, tot en met het einde boeiend."
Ingepakt - Familie verhoudingen op z'n scherpst. Ingesleten verantwoordelijkheden en gedragingen. Voor velen herkenbaar en hier prachtig weergegeven. Wie trekt er uiteindelijk (weer) aan het kortste eind? Goed verhaal
Klem - "Titel is sterk gekozen, want wat een beklemming straalt af van dit verhaal. In 3e persoon geschreven, maar de 1e persoonsvorm sluipt er ook in wat ietwat verwarrend werkt. Het einde is open, letterlijk zonder punt achter de laatste zin en met een uitzichtloosheid waar je akelig van wordt. Zogezegd, over de hele linie: geen 'plezant' verhaal om te lezen. "
Femme Fatale - "Ook hier lopen 'hij' en ík' door elkaar heen. Onduidelijk plot, enige echt interessante detail is de bereiding van het lamsvlees"
Oorlogstrauma -
Onderin de waterput - "Wat een prachtig geschreven, ontroerend en indringend verhaal. Het soms theatrale woordgebruik pas er goed in."
Twee vliegen in een klap - "Je opinie weergeven over een bepaald onderwerp, in dt geval over COVID, is een ding. Maar om dat in te sturen als een verhaal bij Verhaal vd Maand, is een ander ding. M.i. volkomen ongeschikt voor deze site. Dit is geen verhaal. Er zijn genoeg andere manieren en wegen om dit te berde te brengen"
Opgejaagd - "Grammaticaal zwak, naar mijn smaak wat teveel missers her en der waardoor het verhaal niet prettig leest."
Examenhulp - Kort maar krachtig
Cirkels -
Nooit meer doen - "Vooroordelen, gedachten die heen en weer flitsen en afwegingen die pijlsnel worden gemaakt binnenin een brein. Herkenbaar en tot in de allerlaatste zin van dit verhaal fantastisch weergegeven."
De witte konijnenpoot - Vermakelijk
Volmaakte beheersing - "Prachtig verhaal qua inhoud. Maar ook de bloemrijke taal met betrekking tot de (met kunsternaarsoog beschreven) personen, kleuren en omgeving is zeldzaam mooi."
De soldaat -
"Wit, of: Wanneer is gras te lang?" -
De jeugd van tegenwoordig - Wat een heerlijk verhaal
Lippie - "Het verhaal is goed geschreven, maar ik mis een echt plot. Het is een trieste beschrijving van iemand die zijn hele leven beschimpt is door zijn uiterlijk, en een even roemloos einde beleeft als hoe hij zijn leven is verlopen. Op het kleine lichtpuntje na, wat Mathilde heet. Wellicht als het wat meer zou worden uitgediept, zou het ook meer raken."
Reacties
Een reactie posten