Winnaar mei 2021 Midnight cowboy Jan Kloeze Je bent niet het gezicht dat in de oude kroegspiegel kijkt, het stiekeme gelaat dat schemert achter je uitdagende mond, je grote wapperende ogen, je klaterende lach. De halfbloed Marron met zijn weke, bestoppelde wangen bleef in Schiedam achter. Hier ben je prinses Paramaribo, eeuwig jong onder je hoge pruik, in je rode jurk met een split tot aan je kruis, met je geëpileerde wenkbrauwen en je ontharing. Als je de gebutste en gehavende deur van het damestoilet achter je sluit, richt je je op alsof het publiek in dit donkere hol aan de Gelderse Kade op je wacht. Nuttelozen van de nacht, dat zijn ze. Net als jij. Allemaal hebben jullie gedroomd over ballet, toneel of literatuur en zolang de dageraad wegblijft, houden jullie die dromen met pillen en poeders intact. ‘Ik ga met je mee,’ zegt een jongen aan de bar. Je hebt hem hier nooit eerder gezien. Hij zit nonchalant op zijn kruk, alsof hij erbij hoort, maar zijn gebruinde armen verrad
Winnaar maart 2021 Het vogelmeisje Martine Kortekaas Het vogelmeisje, voorgelezen door Marc Graetz Illustratie: Leonie Bos Soms hè, soms heb ik het zó te doen met die mensen daar, daar aan de overkant. Op nummer 11. Dat beschermd wonen weet je wel. Zo jong en dan zo getekend al. Ik praat wel eens met die vrouw, die psychiater daar, god hoe heet ze ook alweer? Een rare naam in elk geval. Ze vertelt natuurlijk niets persoonlijks, privacy enzo, maar dat het niet makkelijk is voor ze, ja dat kan ze wel onderkennen. Dat ene meisje, met dat lange zwarte haar en dat naar voren gestoken buikje, die vind ik misschien nog wel het aandoenlijkst, zoals ze altijd met de vogeltjes aan het praten is. Ik doe maar net alsof ik het niet merk. Ze kan heel boos worden namelijk. Laatst was ik Theo aan het uitlaten, en toen stond ze ineens vanuit het niets – zo leek het in elk geval - voor ons. Begon een heel verhaal over dat ze niet weg ging, dat ze gewoon bleef, dat ik niets moest proberen. No