Verhaal van de Maand

Winnaar mei 2020
Vandaag ben ik gaan lopen Martijn van Bruggen

Ik loop. Ik loop en daar is alles mee gezegd.
Ik loop naast de weg. De grond is dor en gebarsten. Hier groeit niets meer, voetstappen hebben gras het leven ontnomen. Naast mij, achter mij, voor mij weilanden. Ik kan niet zomaar meer terug, als ik omkeer ben ik nog verder van huis. Op het weiland naast mij rijdt een jongen in zijn trekker heen en terug, van sloot naar sloot. ‘De kunst van het slagroomspuiten is dat je met vaste hand werkt,’ zei mijn vader. Als hij toekeek had ik nooit een vaste hand. Dan hield hij mijn arm vast en stuurde me dusdanig dat ik het alsnog niet zelf deed. Liet hij me los dan ging het fout, dat wisten we allebei.
Het is fout gegaan. Ik loop naast de weg en de boerenknul rijdt zijn rondjes zoals hem dat geleerd is door zijn vader, zoals het die geleerd was door zijn vader. De grond zal weer ontwricht raken en de grond zal weer herstellen. De boerenknul zal een vriendin vinden die Annet heet of Syl…

Winnaar april 2020
Burengerucht Frans van der Eem
Die ochtend op het schoolplein noemt niemand de dode jongen bij naam. Alsof het zo is afgesproken. Het miezert. De moeder van de dode jongen staat bij het klimrek waarop hij zo graag speelde. Zij is omringd door vrouwen die zich als haar beschermengelen hebben opgeworpen. Er zijn vandaag geen mannen; die zijn op weg naar het buurthuis. Gregoor, de vader van de dode jongen, is daarvoor niet uitgenodigd. Sinds de vechtscheiding woont hij in een caravan op de bamboekwekerij aan de overkant van het kanaal. Gregoor is hovenier en zorgt ook voor de moestuin van de school. Toen Splint, de wijkagent, Gregoor met zachte dwang had weggevoerd uit het huis waar hij bijna tien jaar had gewoond met zijn vrouw en zijn zoon, stonden de buren bewegingloos toe te kijken vanachter de vitrage. Daarna waren ze via brandgangen en tuindeuren bij elkaar op bezoek gegaan om bij te praten. En nu is de jongen dood en de moeder radeloos en hult de vader zich in …