Jurycommentaar mei 2023

Jane Austen

Hieronder staat het jurycommentaar van mei.

Het commentaar is verzameld per jurylid, je zult dus zelf je verhaal bij de verschillende juryleden moeten zoeken, gebruik hiervoor CTRL+F of COMMAND+F en type een gedeelte van de titel van je verhaal. Niet elk jurylid heeft elk verhaal gelezen, iedereen leest ongeveer de helft. Juryleden zijn niet verplicht bij elk verhaal commentaar te leveren. Elk jurylid heeft een code die we blijven handhaven. Zo is het commentaar door de maanden heen vergelijkbaar.

Let op, waarschuwing: lezen is op eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.

Jurylid F

Drieluik	De tekst is op zich goed opgeschreven, duidelijke taal. Maar de verhaallijn ontschiet me compleet.
De reus die de hik heeft
Reeenvoet	Pas vanaf het stuk 'Job jaagt op wildzwijn...' begint de tekst me aan te spreken.
Een donkere vlek aan het voeteneind van mijn bed	Op zich borrelt deze tekst en dit verhaal wel. Alleen.. ik mis een climax, dat het ergens naartoe gaat.
Rabbit mix
Klein leven	Verrassend, geinige knipoog naar het inderdaad kleine leven. Mooi geschreven
Zeep en zweet	mooie zinnen, poetische bijna. Mysterieus gebeuren rondom Tina, maakt heel nieuwsgierig. Leest heel vlot. Enige is dat ik even dacht dat de dialoog zich live afspeelde en toen was het toch telefonisch. Misschien is live toch spannender.
Loslaten	Oe, een spannend stuk, maar toch mis ik wat opbouw aan het begin. Geinig, soms met humor, vooral de woordjes die gekozen worden voor de prothese. Het deel waarin het continu bezig te zijn met de telefoon mag wat mij betreft nog wel wat absurder. Leuk die laatste knipoog naar het ontmoeten van iemand die de vrije hand schudt.
Tureluurs	Ik kwam helaas niet in het verhaal, het had wat mij betreft wat achtergrondinfo nodig, wat opbouw en wat meer introductie aan het begin. Dan zou het 'magische' en 'fantasierijke' van het verhaal wat meer tot mijn verbeelding komen.
De ochtend dat hij verdween	Veel herhaling. Wat soms tot absurde teksten kan leiden, maar in dit geval was het tot mijn irritatie aan toe.
Nawoord	Woordkeuze is wat mij betreft wat te ingewikkeld, wat te zwaar. Mag wat mij betreft wat eenvoudiger, wat luchtiger. Laat het verhaal wat meer de tekst dragen, ipv de woorden. Het leidt af.
De laatste keer	Droge zinnen, bijna plat, alsof je een gebruiksaanwijzing leest. Dat maakt het wel geinig om te lezen. Maar ergens houdt dit ook afstand tussen mij en de personage. Ook mis ik wat dialoog (of dat ' godverdomme' mag best echt gemompeld worden. Dat breekt de tekst wat).
Maansverduistering	Eerste alinea pakt meteen, je wordt direct nieuwsgierig. Zo'n start hoort ieder kort verhaal te hebben, mijns inziens. Wat ik mis in dit verhaal is iets waar het personage naartoe werkt, een climax. Verder: goed geschreven, goede stijl.
Gevallen	Mooi einde van het verhaal.
Huis	Klein gehouden, veel emotie, mooie tekst en plot.
Paarse draadjes	Na een tweede keer de tekst te hebben gelezen, viel ik er meer in, in dit verhaal. Ik werd meegezogen met een vrouw die onlangs haar man was kwijtgeraakt (waaraan werd aan het begin nog niet duidelijk, maar hoefde ook niet). De herinnering en zijn continue aanwezigheid, ook al is hij er fysiek niet bij, is mooi in de tekst geschreven.
de anti-leesclub	haha, het komt wel echt realistisch over, een klas die actievoert tegen de leeslijst. Ergens werd ik meegevoerd door de empathische mevrouw 'Nederlandse les' en haar klas. Het verhaal verloopt vlot, de tekst ook en het leest lekker. Interessant gegeven ook..
Gekaapte zomerdag	Het is op zich een goed geschreven tekst, maar het is te kort opgebouwd om er echt in te komen en mijn nieuwsgierigheid te wekken. En er zijn korte teksten (met minder woorden) waarbij dit wel gelukt is.
Post Nut Vanity	Droge krachtige zinnen. Ik houd er wel van. Sterke tekst, overall.
morgen	Schrijver van dit verhaal mag het wel wat minder veilig maken.
Summertime Blues
Schitteren door afwezigheid
Pierre Rolin: Vader van de Brusselse Hasbandparkiet
Zaterdagochtend	Ik snap waar deze schrijver naartoe wilde, maar de uitwerking is net niet lekker doorgekomen helaas. Te kort, te veel beelden waar niets mee gedaan wordt (waar wel iets/potentie inzit overigens). Zonde van het mooie zaterdagochtendbeeld dat heel mager geschetst wordt, maar rijk is aan verhaal.
Vaste Gast	Het verhaal wordt verteld maar niet echt laten zien en dat is jammer. Want het drama wat zich heeft afgespeeld is spannender als de lezer dit echt meemaakt (denk ik).
Man in de tuin	Het verhaal heb ik tweemaal gelezen, om het echt te begrijpen. Ik moest schakelen van de ene naar de andere scene. Wel maakte het hele verwarrende aan de tekst nieuwsgierig.
Het blanco canvas van het nieuwe leven	Ik snap het concept en ik denk met wat herplaats en schrapwerk er nog wel iets moois van te maken is, maar op de manier hoe het nu is opgeschreven kon ik er niet goed inkomen.
Een vreemde op het spoor	Ik ben gecharmeerd door de personages, door de authistische trekjes van de ik-persoon en de dansende Ellemieke. Ik heb het stuk twee keer moeten lezen om het begin goed te begrijpen en te snappen dat hij de dame niet per sé kent. (of wel?). En waarom danst ze voor ze voor de trein wil springen (of interpreteert hij het alleen maar verkeerd en is het geen dans, maar wat is het dan wel?) Soms is daar verhaaltechnisch nog wat eenvoudigheid te winnen, denk ik. Verder een vlot lezend stuk, en ontroerend wel.
Hengelen	Een mooi decor, een fijn (lezend) verhaal. De korte stukjes in de zinnen vind ik (dit is subjectief) niet prettig lezen en voelt gekuntseld, niet per sé dé stijl van de schrijver. heb ik het idee (zo komt het over). Daarnaast vond ik het een vaag gesprek tussen de hengelaar en toeschouwer die boven op zijn bril was gaan staan/zitten. De hengelaar had opeens over de kleur wit gelogen, maar hij had daar eerder neits over hard op gezegd (?), dat vond ik aardig verwarrend. Ook de eindzin doet het niet voor mij, sorry.
de schemerprins	Dit voelt echt als een poëtisch stuk, naast het feit dat er ook veel dingen echt lijken te gebeuren heb ik het idee dat je dit verhaal in meerdere lagen (multi interpretabel) tot je kunt nemen, en dat vind ik heel krachtig. Ook is het personage mooi en sterk geschetst, heel echt. Als ik een puntje van feedback zou moeten noemen, zou ik de dialoog tussen de 'dakloze' en de man die gehurkt bij haar komt, een grotere rol geven in het verhaal. Erg mooi stukje.
met authentieke details	Een mooi observerend stuk, maar het deel van 'ik ben een huis' en 'Want ook een huis kan huilen, mijn stortbak zou overlopen van verdriet' hoeft wat mij betref tniet zo letterlijk opgeschreven te worden. Door in deze 3e persoon te schrijven en het er gewoon te laten zijn, zullen we dat als lezer vanzelf invullen op die manier. En zo niet, dan geef je iemand de ruimte er een eigen draai aan te geven. Het voelt nu enigszins als: 'ik ga jou even vertellen hoe je dit verhaal moet lezen'.
de oversteek	Een vlot lezend stuk, mooi concept ook, het als veteraan terugkijken. Toch is het voor een kort verhaal te kort om ook nog eens uitgebreid in het verleden te duiken. Of geef meer woorden aan de herinnering van de veteraan of laat het weg. Ik ben geen redacteur maar ik stel me zo voor dat iemand zoiets zou geven als feedback. Verder goed geschreven. nog een puntje van aandacht; is dat de hoofdpersoon jong overkomt, in ieder geval jonger dan 97 jaar dat hij waarschijnlijk is..

Jurylid G

Trappen	Je geeft de lezer te weinig informatie, er zijn te weinig details die de lezer de mogelijkheid geven om het verhaal te interpreteren. Daardoor blijft het hermetisch. Nu laat je de lezer zweven tussen verschillende mogelijkheden hoe en wanneer het kind stierf, waarom het park gebarsten was, wie er dan games speelde (waarom in het cursief?) We kunnen niet in je hoofd kijken, er is verdriet er is woede. Woede gericht tegen zoiets abstracts als de dood, of tegen een bepaald iemand? De lezer heeft er het raden naar. Maak er een kortverhaal van ipv een cryptogram.
Iets mogen	In het begin - als introductie - werkt het wel: die korte zinnen na elkaar, maar wanneer je dat te lang doet, verveelt het, leest het niet prettig. Het wordt dan een opsomming, net of je een boodschappenlijstje leest. Schrijf het iets meer en je hebt een leuk verhaal.
Een vreemde op het spoor	Verwarrend doordat je een derde personage (een vrouw) opvoert die dan toch weer Ellemieke blijkt te zijn. Ik vind het ongeloofwaardig dat een personage met een beperking een voor hem heel bekend persoon ineens met 'een vrouw' aanduidt. Ook dat je speelt met synesthesie vind ik vreemd, het hoofdpersonage is niet blind, niet doof, maar heeft wel het creatieve talent om zintuiglijke ervaringen te mixen. Hier komt de auteur te duidelijk naar voor en wordt mijn aandacht afgeleid. Omdat je alles vanuit het personage zelf vertelt kun je misschien wat meer info geven over hoe hij de dingen in het dagcentrum voelt. Je moet zijn manier van uitdrukken geloofwaardiger maken, bvb in de dialogen, of in zijn gedachtegang. Er is actie genoeg, ook de dialogen zitten goed, voor de sfeerschepping zou ik meer de ruimte van het station beschreven zien.
Tussen de bergen door	Het jacht (niet de jacht) ligt op de oceaan, maar het personage loopt terwijl op de kade, dus in een of andere haven. Meteen verwarrend want hoe kan hij het jacht met de kraanvogels dan zien? De landloper leert me op enkele weken: hé, wat? Beschrijf die weken dan, leg uit hoe een en ander daarvoor gebeurde. Sommige zinnen zijn krom. Voorbeeldje: Er overal mystiek hangt maar je er diep voor moet buigen om erdoor opgeslokt te kunnen worden. Klopt niet hé. Ik ben gestopt met lezen bij de vierde alinea: je vat alles samen terwijl dit allemaal scènes kunnen worden. Die moet je uitschrijven. Voorbeeld: de ruzie tussen die vrouw en de man en het mes. Vertel waarom ze ruzie hadden, of je hoofdpersonage dat zag en wist, of wanneer hij dat niet weet beschrijf je wat er gebeurt, door wie de balpen weggeslingerd wordt, en hoe het dan verder liep. Nu is het het ene korte resume na het andere. Dan houdt een mens op met lezen, je moet het zo vertellen dat de lezer het kan zien, zich kan voorstellen, nu moet de lezer bijna zelf zijn verhaal erbij bedenken.
Op reis	Dit is te weinig voor een verhaal. Er is een vechtpartij geweest. Waar en hoe die plaats vond, waarom, daar heb ik het raden naar. De andere, wellicht de geliefde, of een vriend stierf en dat is het.
Metz en Nancy	Mooi opgebouwd verhaal met voldoende tegenstellingen tussen de protagonist en de antagonist. Alleen het einde vond ik ongeloofwaardig. Ongeloofwaardig omdat de timing niet goed zit. Nancy ziet Metz eerst zitten nadat ze zelf op zijn vader geschoten heeft. Daar heeft Metz geen aandeel in. Ik had verwacht dat ze haar orrdeel wijzigde nadat hij de slang een fikse trap had gegeven.
Zusje in de problemen	De dialooglabels zijn niet allemaal duidelijk. Soms moet ik teruglezen wie er nu aan het woord is. Dat is niet de bedoeling, zeker niet als er dan nog tussenwerpingen en bijzinnetjes tussen sluipen. Het gedrag van Lana wanneer een nieuwe jongen een mes op de keel zet (schouderophalen) is niet geloofwaardig. Acties en dialogen liefst apart houden (nieuwe lijn), dat is ook verwarrend. 'Ik probeer door het raampje te kijken, maar dat gaat niet echt door deze deur' is ook zo gek, dat weet ze toch al langer, of woont ze daar nog maar een week? Dan is er ineens een feestje er zijn al dertig mensen, je valt van de ene actie in de andere, zonder overgangen. Het is een rommeltje, je verhaal, ik ben opgehouden met elke zin te lezen, ineens is Lot dan zwanger lees ik diagonaal. Je verhaal mist alle structuur, samenhang, je blijft niet stil staan bij de ontwikkeling van je personages, je vult de ruimte en omgeving niet in, dialogen worden zelden gelabeld.
Herinnering in hout	Mooi begin, ik ben meteen mee in het hoofd van de oude man en je laat hem ook wat doen; een sigaret rollen. Soms wissel je van perspectief, in de eerste zin dacht ik: wie vertelt dit, de oude man of een verteller buitenaf? Op die moment kan het nog vanuit de man zijn, wanneer hij zich daarzelf ziet zitten vanop een afstand, maar wanneer hij later zelf niet merkt dat er as tussen zijn appels valt is er inderdaad een onafhankelijke vertelinstantie, wat me daarbij afleidt. Ik zou die zin schrappen of hem het later laten merken dat er as tussen zijn appels zit. Op het einde van het verhaal vraag ik me af of die Francine, waarvan in de aanzet sprake, relevant is, hooguit om een tijdsbeeld te duiden, maar dat weten we zo ook wel.
Hengelen	Die herhaling 'Ik keek naar de dobber' stoort me, het is een leuke vondst als je het één, hooguit twee keer gebruikt, maar nu is het een gimmick. Er wordt veel nagedacht en gefilosofeerd tussen de dialogen door. Teveel; het wordt bijna een mijmerverhaal zo. 'Zijn moeder had zwangerschapsvergiftiging gehad.' Hier ga je in de indirecte rede, je maakt er een samevatting van, doe dit niet, of er moet een heel stuk van zijn leven samengevat worden, dan is het aannemelijk. Hoe het afloopt komen we niet te weten, je eindigt met een filosofietje. De blinde is intussen weggegaan of mischien niet. Onaf, je verhaal, het lijkt eerder een cursiefje.
Buitenaards onderzoek	Leuk verhaal, met de glimlach gelezen en blijkbaar zijn de kinderen van buitenaardse wezens evengoed deugnieten als deze hier op aarde. Hebben de wezens evengoed (drievingere) handen, voeten, hangen ze onderuitgezakt, kunnen ze hun neus rimpelen, kunnen wenkbrauwen fronsen. Ze hebben scholen en schoolvakanties, en er bestaat zoiets als arrogantie. Buiten wat afwijkende lichaamsvormen zijn het wezens als mensen. Je zou hen toch anders kunnen maken, hen karaktertrekken toebedelen die anders zijn dan bij ons bij het bestuderen van een interessante planeet met boeiende levensvormen. Verklaar waarom de vader zwaarmoedig is wanneer hij zijn research verder zet aan een toch interessante planeet. Je moet je dialogen ook beter labelen, zeker als ze wat langer zijn. Begin met een dialoog steeds aan een nieuwe lijn. Dat is makkelijker om lezen. Je besteedt genoeg aandacht aan je personages. de ruimte in het schip wordt te weinig beschreven. Hier en daar wat onzorgvuldigheden, teveel bijwoorden. Goed gedaan!
Tygos rode wangetjes	De eerste zin zegt al dat Ivar boos is, dat moet je ons nadien niet meer vertellen. Show, don't tell. Nog voorbeelden van teveel vertellen? 'Stiekem had gejat': gewoon gejat volstaat, dat is sowieso stiekem. Schreeuwde bezorgd: die twee horen niet bij elkaar. '...Proberen te pesten': weten we al. Je vertelt dat hij al twee uur gitaar speelde, maar dan trek je die bewering in twijfel? Hier heb je een probleem met focalisatie. Wie is dat dan die weet dat er al twee uur gespeeld werd als hij het zelf niet kan schelen? Ineens zitten we weer in het hoofd van Ivar, begin een verandering van perspectief op een nieuwe regel. Jor is een stuk ouder blijkbaar, want Ivar wil zich liefst achter moeders rokken verschuilen, wat me doet twijfelen of zo"n joch zich al twee uur op een gitaar kan bezighouden. Maak hem dan wat ouder. Later in de voetbalmatch lijkt hij me ook ouder, dus zou ik dat verschuilen achter de moeder schrappen en vervangen door iets dat geloofwaardiger is, wat past bij zijn leeftijd. De sfeer is kil, net of er iemand overleden was? Lijkt me vreemd, dat woord 'kil'. Je maakt een mooie wending in het verhaal wanneer Tygo op het toneel verschijnt en het over pestgedrag gaat. Het einde is goed gevonden en een tikje voorspelbaar, misschien moet je iemand anders naar boven laten komen (Jor bvb) die hem met een gemelijk gezicht naar beneden begeleidt. Zo geef je de clou van het verhaal niet te snel weg. Een goed opgebouwd verhaal met nog wat polijstwerk.
Belangrijke vragen	Mooi je verhaal. Wat ik erg goed vond is dat je niet meteen vertelt of het kleinkind van opa een jongen of een meisje is, hoe oud die mag zijn. Goed dat je het op die manier doet, je geeft niet alles meteen weg, de informatie wordt goed verspreid. Wat me verwart is wat Marlies zich afvraagt in de eerste alinea. Het zijn vragen die ze aan haar opa wou stellen, waarom moet ze het antwoord kennen voor zichzelf? Als daar een reden voor is, zou ik die graag willen kennen. Lees je tekst nog meer voor je die opstuurt. Er staan nog makkelijk te vermijden fouten in, schrap ook wat bijwoorden.
Vingeroefeningen	Wat zijn agonische gesprekken? Ik ken de term 'agoniserend' wat soms in de betekenis van tantaliserend, bezwerend gebruikt wordt, en agonistisch duidt op dierlijk gedrag waarbij het dier twijfelt tussen aanvallen of vluchten. De tweede zin is krom, komt niet overeen met de eerste zin. Derde zin: ...lijkt het. Waar slaat die 'het' op? Het is immers 'de' herinnering. Slecht begin. Dan: een rotwereld lijkt me iets blijvend in Jonatans perceptie, maar in je tekst is dat 'voor de zoveelste keer'. Die voor de hoeveelste keer slaat wellicht op een gebeurtenis die net voorviel. Vervolgens trapt hij de andere pedaal. Vreemd beeld, trapte hij eerst alleen op één pedaal? Wanneer ik doorlees, merk ik de moeilijke woorden op, verspreid als een bewijs van eruditie van de schrijver. Een schrijver hoeft zijn kennis niet te etaleren. De schrijver moet onzichtbaar blijven, zijn aanwezigheid dient net als de handen van de poppenspeler onzichtbaar achter het gordijn blijven. Toch zijn er best mooie beelden, pareltjes van zinnen tussen. Jammer genoeg verzinken die nu in het hoogdravend vertoon. Wissel daarom de schoonheid af met de banaliteit, het mooie met het gewone, het cerebrale met het emotionele. Dat is wat ik mis: emotie, ik wil meegesleept worden, niet overdonderd. In de helft van de tekst ben ik gestopt. Het verhaal wordt bedolven onder rotsblokken van bombarie.
Sam	Een beetje vreemd verhaal. Door de stijl, het flirtgedrag, de manier van denken ga ik ervan uit dat het hoofdpersonage een tiener is. Ik ontdek dat ze beide volwassen zijn. Een verhaal over jaloersheid, niet kunnen aanvaarden dat het object van je verliefdheid daarom niet van jou moet houden. Eigenlijk reageert vooral het hoofdpersonage als een tiener, niet zozeer door het bewust controleren van iemand anders' privéleven, maar door de gedachten die ze daarbij koestert. Als dat de bedoeling is, dan ben je daar ruimschoots in geslaagd. Spijtig vind ik dat het hele verhaal in een spreektaal werd geschreven, zonder veel overgangen, zonder een meer gedetailleerde omschrijving van waar ze werkt, waar ze woont, hoe het weer is, de omgeving eruit ziet, zonder wat meer te vertellen over het uiterlijk van je personages. Nu zinkt alles in een meer van oppervlakkigheid. Probeer vooral in je beschrijvingen een mature stijl te hanteren, wat mooie beelden te importeren.
De Schemerprins	Sterk begin met de beschrijving van je hoofdpersonage, vanuit een onafhankelijke vertelinstantie. Er staan wel fouten in, je gebruikt soms teveel komma's, dat leest niet prettig. Je beschrijvingen en het staccato van de zinnen zijn ritmisch, dwingen om voor te lezen. Het perspectief verandert ook wat, in de eerste alinea leek er iemand haar van bovenuit te beschrijven, want met haar hangend hoofd en haar blonde haren als gordijnen ernaast kan ze weinig opmerken hoe de mensen naar haar kijken en wegkijken. De perspectiefwissel stoorde me niet. Knap gedaan, dat inzoomen! Vermijd die 'zouden', klinkt archaïsch, je gebruikt teveel het woordje 'zou' dat is te voorwaardelijk. Misschien enkel in het eerste deel van de laatste linea die 'zou', en in de volgende 'ging' of een ander sterk werkwoord. Zo trek je de lezer nog meer je personage in door hier 'ging' te bezigen. De laatste alinea vond ik er net iets over. Toch van genoten!
Fut en Tuf	Liever je tekst niet in vetgedrukte letters. Neem een lettertupe als Arial, Times New Roman, grootte twaalf, tussenregels anderhalf. Graag gelezen, je neemt de tijd om een en ander in scène te zetten op een natuurlijke manier. Hilarisch maar vooral de droge humor kon me charmeren. Het slot zullen de meeste lezers wel hebben zien aankomen, maar het stoorde niet. Meer van dat!
De dief of de prins op het witte paard	Twee fijne zinnen, een mooi beeld van de omgeving, zo begint je verhaal. Vervolgens volgen er veel fouten. 'Het' kwetsbare soort= de kwetsbare soort. Verantwoordelijk moeten? Misschien 'het' verantwoordelijke moeten? Je hebt blijkbaar een probleem met lidwoorden. De plot. De laatste (of die) Schrap bijwoorden als : nog, inderdaad, of herhalingen zoals de 'rivierkeien hoofdstraat'. Er is een fantasie en de bewoners die hoopten door het drinken van de wijn de kleuren, enz van de dief mochten ontdekken. Geen plot dus. Er wordt niet verteld hoe de dief die mensen gestolen heeft, wie de dief was, waarom die in een fles zat opgesloten, wie dat dat dan gedaan had. De lezer moet het hier maar mee doen.
Het vloerkleed	Er mag nog wat geschrapt worden, nu wordt het te omslachtig verteld, zijn er teveel details en herhalingen. Te weinig details geven de lezer te weinig referentiepunten, hier zijn er teveel en dat slaat de fantasie van de lezer dood. Je perspectief vind ik aardig gekozen, origineel ook.
Met authentieke details	Goor verhaal hoor, maar goed geschreven. Maar...wanneer een makelaar het huis toont, lijkt het me erg ongeloofwaardig dat het eerst niet werd gepoetst, en nagekeken, dan zou het lijk gevonden zijn. Als je die wending eruit neemt en de beschrijving doet vanuit een ander personage dan de gerechtsdeurwaarder en zijn gezelschap (familielid, politiemensen,makelaar) zou ik je een hoger cijfer gegeven hebben.
De Oversteek	Heel mooi verhaal, met voldoende rustpunten, duidelijke flashbacks en een gestructureerde vertelling en layout. Was er even stil van.
9043	Zeker geen slechte tekst, ik zou die liever meer in de belevende ik zien dan nu in de vertellende ik. Accuraat geschreven, weinig fouten. Wist ze vooraf dat de geallieeerden op de Normandische kust zouden landen? Nee, toch?
De wormen	Goed opgebouwd verhaal, maar soms iets te veel uitleg, vooral bij het inpakken gat het langzaam, er is voldoende traagheid in je verhaal. Soms voel ik veel afstandelijkheid, bvb door dat je de namen van de kinderen niet noemt, noemt ze haar eigen kinderen: de jongen, het meisje? Er is veel afstandelijkheid, doet me denken aan de stijl van Kristien Hemmerechts, we zitten als lezer vooral in het hoofd van de vrouw. We komen van niemand te weten hoe die er uitziet, we weten weinig van de ruimte, maar dit stoort allemaal niet. Je moet je layout eens nakijken, sommige zinnen beginnen in het midden, ipv een witregel aan te houden.
Het oordeel	Mijn oordeel: dit is geen verhaal, dit is een uitleg over wat iemand doet, en je maakt je er makkelijk vanaf waarom de post niet in de juiste bus terecht kwam. Tijdens het proces komt dat niet ter sprake, maar er is een lezer en daarvoor is het wel belangrijk.
De stomp	Vreemd de relatie tussen de man en Marlies, het komt me ongeloofwaardig over hoe die met elkaar omgaan zonder voorgeschiedenis, de lezer moet het maar aannemen wat er staat. Ergens voorbij het midden vertel je waardoor Lisa gestorven is, ik zou dat deel schrappen, op dat ogenblik inhet verhaal is het niet meer relevant, we weten dat ze dood is en dat is in dit verhaal niet meer van belang, het verandert er niets meer aan. Ik vraag me ook af wat voor de omwenteling in Henks gedrag teweeg heeft gebracht, ik zie hem niet groeien en veranderen, alles blijft deprimerend en plots is er zonder catharsis die ongeloofwaardige stap in zijn gedrag. Het slot is er pardoes, net of je het verhaal beu was. Er is aan de ene kant nog veel schrapwerk, aan de andere kant moet je een en ander ook geloofwaardiger maken.
Door het Belgisch land	De langsrijdende auto's waren minder geworden is een vreemde manier om te zeggen dat er minder wagens op de weg zijn. Om zijn truck te laten rijden is ook zo'n kromme zin. Vervolgens gaat het verhaal verder in de voorwaardelijke vorm, het speelt zich af in de toekomst wat hij allemaal 'zou' doen. En dat is het. Er zit geen spanning inhet verhaal, je maakt de lezer niet nieuwsgierig of en wat de trucker gaat doen allemaal wel zo gaat uitkomen.
Echos in het bos	Mooie mijmering, die eigenlijk meer een beschrijving is, een mijmering, een heriinering, een afscheid waar tijd voor wordt ingeruimd. De zintuigelijke ervaringen zijn er, er is geen conflict, geen dialogen, enkel een ineerlijke monoloog. Een echt verhaal is het daardoor niet, ik heb er van genoten.
Roudkill	Er staan veel overtolligheden in je verhaal. Enkele voorbeelden. Al zijn geld: zijn geld, doordat hij nadien zelfmoord zal plegen, weten we dat het alles is. Die uit de radio kwam: niet nodig, schrappen. Toen hij net terug: toen hij terug zat. Er zijn veel onzorgvuldigheden, dat komt omdat je je tekst onvoldoende nakeek: één keer nakijken is zeker niet genoeg. Vraagtekens waar die niet hoeven, bijwoorden die mogen geschrapt worden, en zoals vermeld: uitleg die niet hoeft. Je geeft ook al te veel weg, je vermeldt de hagedis, de angst in Bills ogen, de lezer vermoedt dan al dat er een misdaad werd gepleegd. Bill schrijf je de ene keer met een hoofdletter (oké) dan weer met kleine letter, als je je tekst naziet dan gebeurt dat niet. Het verhaal neemt een mooie onverwachte wending wanneer Jeffrey ontdekt dat de moordenaar van zijn vrouw meelift. Maar vervolgens staat de rest van je verhaal zo vol fouten dat het niet prettig meer leest.
Loslaten	De eerste alinea is zo ongeloofwaardig, zonder overgangen, plausibele verklaringen geschreven, dat ik al meteen zin had dit verhaal opzij te leggen. De volgende alinea is al beter, we komen te weten dat het om een jongere gaat, dat heb je goed gedaan. Ik lees verder, kom veel te weten over protheses en hoe een en ander er aan toe gaat, maar de psychologische invulling ervan wordt te houterig verwoord, er is daar te weinig structuur, de overgangen zijn niet vloeiend; Ik kwam veel te weten, maar het schrijven moet beter.
nawoord	Knap gedaan hoe je deze litanie in de oude taal hebt omgezet. Het is vooral fascinerend om hier te merken in welke mate onze taal geëvolueerd is. Het is zoals gezegd wel eerder een klaagzang, een zich verantwoorden dan een echt kortverhaal.
huis	Het is altijd moeilijk om de taal van een kind te hanteren vanuit het latere perspectief van een volwassene. Geregeld loopt het dan ook mis, wanneer je bvb metaforen bedenkt waar een kind nog niet zo ver is in zijn taalontwikkeling. Het is op die momenten waar de schrijver zijn kunstjes etaleert. Je kunt het ook uit het perspectief van moeder én kind vertellen, meer afwisselend en niet in een latere alinea, of net de metaforen aan de moeder geven, vanuit een alwetende verteller, of je kunt het pogen met flashbacks waar in het heden de volwassene die terugkijkt aan het woord is, en in het verleden de belevende stijl van het kind.
morgen	Meestal lukt het niet zo goed met die ultrakorte verhalen, maar hier ben jij er wel in geslaagd. Er zijn twee personages, we krijgen een flashback, er is dialoog, conflict, het zit er allemaal in. Misschien kun je hier en daar nog een woordje invoegen dat nog wat op de ruimte waarin ze zich bevinden slaat. iets over een raam, een keukenstoestel. Mooie zintuigelijke waarnemingen ook.
Schitteren door afwezigheid	Vandaag ben ik...' mompelt ze. Ik zou dat haar laten denken, niet laten zeggen, nu klinkt het onechter, zoiets denk je eerder dan dat je het uitspreekt. Hier en daar mogen korte zinnen ingevoegd worden bij de vorige of volgende zin. Schipper heeft aan een half ... hier moet je een lidwoord voor zetten, of hij moest door iedereen zo genoemd worden, wat niet is want later gebruik je 'de schipper'. Je gebruikt heel wat korte zinnen in het begin, goed om de spanning op te bouwen, maar hier doe je dat te lang. 'Antwoordt lachend': eigenlijk kan dat niet. Het moet zijn: antwoordt hij en hij lacht. Net zo min als met 'geeuwend, gapend, glimlachend, zuchtend' enzovoort. De ontmoeting met haar vader en moeder vind ik prachtig geschreven. Ook het vervolg is zeer geloofwaardig, knap verhaal, nog wat schaven aan het begin en je hebt een topverhaal.

Jurylid H

Trappen
Iets mogen
Een vreemde op het spoor
Tussen de bergen door
Op reis
Metz en Nancy	Niet echt geloofwaardig en te langdradig
Zusje in de problemen	Te weinig spanningsopbouw, te veel woorden, te veel herhalingen. Leest niet lekker door, kan aandach er niet bij houden.
Herinnering in hout	Leuk en hier en daar ontroerend, niet helemaal overtuigend wat het hout-incident betreft. En wat is het verband tussen de relatie met dochter nu en de herinnering? daar zou iets aan uitgebreid kunnen worden.
Hengelen	Mooi geschreven, pakkende beelden en intrigerende vergelijkingen. Alleen het eind met de vliegenzwam ontgaat mij. En het geheel blijft toch wat statisch. Wat is de ontwikkeling, behalve de toenadering?
Buitenaards onderzoek	Kan het niet helemaal volgen
Tygos rode wangetjes
Belangrijke vragen
Vingeroefeningen	Beetje langdradig waardoor de spanning wegebt. Te veel herhalingen van hetzelfde thema.
Sam
De Schemerprins	Er zitten wel leuke ideeen achter en hier en daar mooie vergelijkingen maar het is allemaal wat te weinig afgebakend en wat eindeloos en dan verliest het spanningsboog
Fut en Tuf	Het is te langdradig
De dief of de prins op het witte paard
Het vloerkleed	Wel een leuke schets maar te braaf uitgewerkt en te veel woorden nodig
Met authentieke details	Vlot geschreven en goed beeldend, maar het eind is erg onaannemelijk. En er zit verder weinig spanningsopbouw in.
De Oversteek	Gevoelig en rustig beschreven scene. Gevoel komt goed over. In begin even zoeken als lezer. De entourage van de mars is niet helemaal helder, lopen er maar twee mensen in?
9043	Het is een goedgeschreven stuk dat mij meer overkomt als een fragment dat onderdeel zou kunnen zijn van een boek, langer verhaal. Nu is alles erg ingedikt waardoor het tamelijk gevoelloos wordt, terwijl het natuurlijk een hartverscheurend verhaal is. Verdient meer tekst.
De wormen	Een heel interessant thema en spannenden gebeurtenis, die in aanvang goed wordt opgebouwd. Vergt echter nog wat herschrijven en aanshcerpen, en het einde met overlijden doet aan spanning wat teniet.
Het oordeel	niet echt een verhaal
De stomp	Wel leuk in opzet en thema, dialogen ook best goed. Het is alleen veel te lang en moet compacter.
Door het Belgisch land	fragment zonder begin en eind
Echos in het bos	Gevoelig verhaal met aardige natuurbeschrijvingen. Kan wat scherper hier en daar en wat duidelijker. Zou ook aan betekenis winnen als iets meer over de personages en hun relatie verteld werd. Herhalingen eruit halen bv logeerpartijtjes.
Roudkill
Loslaten	Erg origineel en subtiel. De hoofdpersoon zou iets meer in beeld mogen komen, en iets meer suggesties in begin over de clou.
nawoord	Bijzonder origineel en mooi in oud taalgebruik consequent geschreven. Ook een goede opbouw en spanningsboog. Misschien een 10 als het iets makkelijker zou lezen, maar dan zou je wel inleveren op het taalgebruik.
huis	Erg mooi en echt ontroerend. Mooi, simpel taalgebruik. Sterke beelden en goede wisseling van perspectief.
morgen	Kort en helder, zou uitgebreider kunnen met iet meer ontwikkeling van spanningsboog.
Schitteren door afwezigheid	Heel mooi sfeervol, dromerig verhaal. Voor mij blijft het iets te veel dromerig, zou ietsconcreter mogen.

Jurylid J1

Trappen	Mooie, beeldende zinnen, maar ik lees hier persoonlijk (nog) geen verhaal in.
Iets mogen	Hoewel ik niet helemaal zeker weet of ik het verhaal begrijp, komt het wel binnen. Korte, krachtige zinnen waarin veel aan de verbeelding van de lezer wordt overgelaten. Het had wel wat langer gemogen, met een iets duidelijker plot
Een vreemde op het spoor	Het ik-personage is sterk neergezet, je voelt en beleeft van dichtbij met hem mee en je weet precies wat er gebeurt/gebeurd is, zonder dat het klakkeloos wordt meegedeeld. Knap verhaal!
Tussen de bergen door	Dit verhaal gaat nogal van de hak op de tak en is moeilijk te volgen, zowel qua inhoud als qua taalgebruik
Op reis	Origineel dat het (deels) in de je-vorm is geschreven, maar ik kom er niet in. Het is te kort, maar ook wat afstandelijk geschreven en daardoor komt het niet goed aan, blijft het saai.
Metz en Nancy	Over het geheel genomen is het verhaal wat mij betreft erg flauw, beginnend met een enorme cliché uitspraak van Metz. Ook qua schrijfstijl is het wat gewoontjes en alles wordt uitgelegd. Inhoudelijk was ik wel aangenaam verrast door het einde
Zusje in de problemen	Dit verhaal is erg slecht te volgen - in de eerste “alinea” komen al een grote hoeveelheid namen aan bod en het wordt gedurende het verhaal niet duidelijker wie wie is. Dialogen lopen door elkaar heen, zinnen lijken niet af…
Herinnering in hout	Op zich een aandoenlijk, ontroerend idee voor een kort verhaal met af en toe een mooi beeld van de oude man. Maar het blijft wat mij betreft te veel bij gemijmer en komt niet helemaal van de grond. Ook komen er personages aan bod die uiteindelijk niet in het verhaal betrokken worden en afleiden van het geheel
Hengelen	Ik weet niet zeker of ik dit verhaal helemaal begrijp, maar dat doet er in deze niet zoveel toe. Het taalgebruik is erg poëtisch, filosofisch ook en zorgt voor een bepaalde spanning die wordt versterkt door het herhalen van de zin over de dobber… het deed me nieuwsgierig doorlezen tot de mooie, krachtige eindzin
Buitenaards onderzoek	Een erg origineel verhaal! De personages zijn wat oppervlakkig en de schrijfstijl soms wat te informeel/spreektaal-achtig, maar het is een leuk afgerond geheel dat uitnodigt tot doorlezen.
Tygos rode wangetjes	Dit verhaal springt van de hak op de tak en heeft geen duidelijke plot. Het eerste en tweede deel lijken niets met elkaar te maken te hebben en het einde is erg vreemd en laat de lezer uiteindelijk onbevredigd achter
Belangrijke vragen	Het verhaal is een beetje warrig geschreven maar qua onderwerp leuk. Het deed me een beetje aan Harry Potter denken. Het begin komt aan het einde weer mooi terug en sluit het verhaal netjes af
Vingeroefeningen	Wat mij betreft eist dit verhaal iets te veel van de lezer. Ik kom er, misschien door de lange en soms wat zweverige zinnen, maar niet achter waar het over gaat en dat stoort me een beetje. En toch vond ik het wel intrigerend en (hier en daar) erg mooi geschreven
Sam	Het verhaal is qua onderwerp niet erg origineel en ook qua uitwerking behoorlijk fantasieloos. Het was interessanter geweest als Sam en Femke wat diepgang hadden gekregen en niet alleen maar inhoudsloze, dagelijkse gesprekken zouden voeren die niet zoveel aan het verhaal toevoegen
De Schemerprins	Wat mooi geschreven! Erg originele en beeldende metaforen (wel erg veel, voor de afwisseling zou af en toe een korte, simpele zin ook wel mogen). Het voelde hier en daar meer als een gedicht dan als een verhaal, maar met het sterke, het geheel mooi afrondende einde werd het toch weer proza, heel poëtisch proza.
Fut en Tuf	Er valt wel het een en ander aan dit verhaal op te merken - het is wat chaotisch geschreven, de namen van de duiven/personages zijn verwarrend en het is onduidelijk wat voor soort verhaal dit is (voor kinderen? onderwerp doet me denken van wel, taalgebruik van niet…). Maar toch is het super fantasierijk, origineel en een heel plezierige leeservaring!
De dief of de prins op het witte paard	Dit korte verhaal is erg lastig te volgen door - op veel plekken - een gebrek aan interpunctie. Het idee heeft wel potentie, hier en daar een mooie beeldende zin of vergelijking, maar het is nog niet af.
Het vloerkleed	De schrijfstijl lijkt te passen bij het personage, wat knap gedaan is. Voor het verhaal zelf wordt er echter wel erg veel uitgelegd en dat wordt na een aantal passages wat saai. Persoonlijk stoor ik me ook een beetje aan schrijf- en spelfouten.
Met authentieke details	De eerste en de laatste zin vind ik persoonlijk allebei een beetje flauw en niet nodig. Door het verhaal zelf worden die gegevens wel duidelijk. Verder erg leuk! Origineel “personage” met een fijne vertelstem.
De Oversteek	Op zich een ontroerend idee en een knappe link tussen het nu in Nijmegen en het verleden van het personage in Afghanistan. Uiteindelijk als afgerond verhaal niet echt origineel of sprekend.
9043	Het onderwerp van dit verhaal is erg boeiend en hier en daar is er een alinea die de aandacht trekt, maar het wordt over het algemeen afgezwakt door de vertelstem. Alles wordt zonder meer meegedeeld waardoor het niet invoelbaar wordt en het eerder leest als een opsomming in een dagboek.
De wormen	Een wat langdradig verhaal waar je als lezer niet echt bij betrokken raakt. Het einde was ook wat voorspelbaar en flauw.
Het oordeel	Er worden veel details gegeven in dit verhaal die vragen oproepen maar niet beantwoord worden. Ook is de “ik” een beetje een onduidelijk personage in het geheel. Wel een grappig idee voor een kort verhaal, maar voelt nog een beetje als een eerste versie.
De Stomp	Het begin is erg leuk en origineel, het contact tussen de man en buurmeisje Marloes. Daarna zijn er plots veel personages en wordt het wat te lang en uitleggerig. Het einde is onduidelijk.
Door het belgisch land	Dit is geen verhaal - het heeft geen onderwerp of plot - en is voordat het goed en wel begonnen is al voorbij.
Echos in het bos	Het begin is een beetje saai en het duurt even voor je in het verhaal komt. Maar de laatste alinea's en het eind zijn mooi, levendig en beeldend. Goede titel ook.
Roudkill	Alles wordt al snel weggegeven en er blijft weinig over voor de verbeelding van de lezer. De schrijver van dit korte verhaal zou er ook goed aan doen iemand naar zijn/haar/x’ spelling te laten kijken, dat leidt enorm af en stoort.
Loslaten	Mooi! Goed opgebouwde spanning in het begin, tot je erachter komt wat er precies aan de hand is. De ik-persoon is heel waarachtig, levendig neergezet; hij/zij vertelt af en toe wat afstandelijk, maar dat past eigenlijk wel bij het onderwerp
nawoord	Mooie, sprekende titel. Persoonlijk vind ik het verhaal wat onprettig en stroef lezen door het ouderwetse taalgebruik, maar het is wel uniek, origineel en past goed bij het personage.
huis	Heel pakkend geschreven, vooral de stukken vanuit het perspectief van Nienke vond ik erg sterk. Ontroerend en het lukt goed om je in te leven. Een beetje een zoetzappig einde, maar dat mag ook wel eens in de literatuur!
morgen	Heftig en met heel veel vaart geschreven! Een knappe dialoog waar stiekem tussendoor heel veel achtergrond informatie gegeven wordt, en dat terwijl het toch heel kort is. Het einde kwam erg binnen
Schitteren door afwezigheid	Een metaforisch verhaal, waarbij het zeilen er tegelijkertijd voor zorgt dat de protagonist haar verleden verwerkt en naar de toekomst kijkt. Ik moest het wel meerdere keren lezen om de boodschap eruit te halen en begrijp het nog steeds niet helemaal; het mag hier en daar nog wat duidelijker, strakker.

Jurylid J2

Trappen	Het verhaal is wat verwarrend opgeschreven. Het leest niet prettig en hoewel uiteindelijk duidelijk is waar het over gaat, weet de schrijver me niet te overtuigen.
Iets mogen	De schrijver gebruikt veel korte zinnen, waardoor het verhaal niet fijn leest. Het is wat kinderlijk en feitelijk niet echt een verhaal.
Een vreemde op het spoor	We kruipen in de huid van een bijzondere man. Vanuit zijn perspectief beleven wij de hele wereld anders. De schrijver weet het verhaal knap neer te zetten. Het verhaal zelf is wat dunnetjes en het einde is niet overtuigend.
Tussen de bergen door	Dit verhaal lijkt opgebouwd te zijn uit flarden tekst. Sommige stukken zijn heel leuk, als geheel valt het vooral tegen.
Op reis	Een verhaal over een naderende dood. Het idee is niet verkeerd, het contrast tussen de enthousiaste vakantieplannen en de dood is sterk. De schrijver doet hier te weinig mee, het verhaal is niet meer dan dit contrast en dat is te weinig.
Metz en Nancy	Het verhaal begint sterk, maar wordt gaandeweg steeds vreemder. Het einde is totaal ongeloofwaardig, maar past wel in de opbouw van het verhaal. Het is niet overtuigend.
Zusje in de problemen	Bij vlagen is dit een sterk verhaal. Het heeft alle ingrediënten om geweldig te zijn, maar het wordt zo rommelig verteld, dat ik halverwege de draad kwijt begin te raken. Het einde valt vooral tegen, het is vooral een gemiste kans.
Herinnering in hout	Een oude man keert in gedachten terug in het verleden. Wat een prachtige dag voor zijn dochter moest worden, eindigt in tranen. Het einde komt wat uit de lucht vallen, het is niet sterk gedaan.
Hengelen	Een heerlijk verhaal. In een doornormale setting, een visser aan het water die staart naar zijn dobber, ontspint zich een bijzonder gesprek. Het is zowel boeiend als ongrijpbaar, waardoor het verhaal een bijzondere lading krijgt. Het leest heerlijk weg en heeft een open einde.
Buitenaards onderzoek	Buitenaardse wezens analyseren de Aarde en dat met name de mensen. Het idee is aardig, de uitwerking is wel heel simpel. De schrijfstijl is niet overtuigend, te vaak begint de zin met de naam van een personage. Al met al niet een hele sterke inzending.
Tygos rode wangetjes	Een verhaal over een bijzonder gezin. De sfeertekening is goed, je wordt door de schrijver meegenomen in de gebeurtenissen van het verhaal. Het is een wat treurig verhaal over pesten. De wijze waarop de vader van de hoofdpersoon reageert, is heel bijzonder. Het bizarre is dat het zomaar echt gebeurd zou kunnen zijn.
Belangrijke vragen	De hoofdpersoon keert door een vraag terug in het verleden. Het is goed geschreven, maar inhoudelijk is het te weinig om boeiend te zijn.
Vingeroefeningen	Prachtige zinnen in een ongrijpbaar verhaal. Het verhaal leest heerlijk weg, maar ik hou er een onbevredigd gevoel over. Het wil voor mij geen verhaal worden. Door de fijne leeservaring is het toch een ruime voldoende.
Sam	Dit verhaal is niet goed geschreven, schrijf cijfers uit en let op het vervoegen van werkwoorden. Het verhaal zelf is simpel, het gaat over een onbeantwoorde liefde. De manier waarop dit opgeschreven is, is niet uitnodigend.
De Schemerprins	Het verhaal is goed geschreven, inhoudelijk laat het te wensen over. Het is sprookjesachtig en de sfeertekening is voortreffelijk. Wat er gebeurt in het verhaal is te weinig voor een bijzonder verhaal.
Fut en Tuf	Een lastig leesbaar verhaal dat niet tot leven komt. Het is rommelig en ik krijg geen vat op wat de schrijver wil vertellen.
De dief of de prins op het witte paard	Het is vaag en niet goed geschreven. Ik weet niet goed wat de schrijver me wil vertellen. Het voelt vooral als een aaneenschakeling van losse zinnen.
Het vloerkleed	Het is een lief verhaal, maar niet heel bijzonder. De hoofdpersoon kijkt terug in de tijd. De verhaallijn van het oude vloerkleed ligt er te dik bovenop.
Met authentieke details	Een leuke invalshoek en een aardig verhaal om te lezen. Nergens spectaculair en redelijk voorspelbaar, maar zeker lezenswaardig.
De Oversteek	Een heftig onderwerp wordt op een redelijke manier verteld. Het lukt de schrijver niet om het verhaal geweldig op papier te zetten, maar het leest prettig en de boodschap komt over.
9043	Het is de tijd van het jaar voor een oorlogsverhaal. Het verhaal zit niet heel degelijk in elkaar, het leest wel prima, maar is te licht voor een geweldige inzending.
De wormen	Een heftig onderwerp wordt verteld in een verhaal dat niet goed in elkaar zit. Het rommelt vooral wat voort en het einde is niet sterk.
Het oordeel	Een amusant verhaal, zonder pretenties. Het leest prettig en in zijn soort is het een prima verhaal. Te licht voor een geweldige inzending.
De stomp	Voor mijn gevoel komt er geen einde aan dit verhaal en dit is geen goed teken. Nergens wil het boeiend worden en ik kan mijn aandacht niet bij het verhaal houden.
Door het Belgisch land	Het is heel kort en amper een verhaal. Het is gewoonweg te leeg om mij te overtuigen.
Echos in het bos	Dit verhaal leest prettig en het blijft op een positieve manier wat onduidelijk. Goed over nagedacht, mooie zinnen, een goede inzending.
Roudkill	Een rommelig geschreven verhaal dat voor mij niet boeiend wordt.
Loslaten	Bij de hoofdpersoon van dit verhaal wordt zijn hand afgezet. Het verhaal wordt geschreven vanuit deze personage. Opvallend is dat de afstand tot het verhaal groot blijft, nergens heb ik het gevoel echt in het hoofd van deze persoon te zitten, waardoor het verhaal niet binnenkomt. Ik voel te weinig emotie, het is te steriel geschreven. Omdat het inhoudelijk niet veel voorstelt, valt het me dan ook tegen.
nawoord	In dit verhaal kiest de schrijver ervoor in Oud-Nederlands te schrijven. Het is een dappere en ingewikkelde keuze. Ik kan niet beoordelen of dit echt gelukt is, wel heb ik het idee dat het Nederlands tijdens het verhaal steeds moderner wordt. Los van deze beschouwing is het onderwerp de moeite waard, maar het verhaal niet geweldig. Het verhaal over een schilderij van Vermeer blijft vooral aan de oppervlakte en wil me niet grijpen.
huis	Een lief verhaal over een meisje en later een jonge vrouw in een rolstoel. Bij vlagen weet de schrijver het leven heel precies te raken. Er zitten mooie passages in het verhaal. Dit maakt het echter niet tot een topverhaal, daarvoor is het gewoonweg te weinig.
morgen	Een kort verhaal met een sterk einde. De opbouw en sfeertekening is goed. Het onderwerp, een opstandige puber, is meer dan bekend en hierin zit weinig verrassing. Al met al een sterke inzending.
Schitteren door afwezigheid	Een verhaal met prachtige zinnen is een filosofisch verhaal over het leven. De toonzetting is positief, voor mij tegen het zoetsappige aan. Het is persoonlijk, maar het raakte me gewoonweg niet. Het is zeker geen slecht verhaal, maar voor mij ook zeker geen goed verhaal.

Jurylid L

Drieluik	Een dystopische verhaal waar plastic de wereld vernietigt, uitmondend in de apocalyps en meteen gevolgd door de wederopstanding van de natuur en weer een zondeval in het nieuwe paradijs. En met deze samenvatting is alles gezegd.
De reus die de hik heeft	Wat een leuk sprookje. Kan zo in een sprookjesboek. Die verdwijndoek is goed gevonden!. Eigentijdse namen, ook goed. Vlot geschreven, hiervan kunnen nog heel wat kindjes van genieten...
Reeenvoet	Ik dacht: waar gaat dit over? Geneuzel over een hondenbot. Maar nee, fijntjes wordt de sfeer van het jaargetijde en de omgeving van de boshut geschilderd. Het einde is klein, subtiel en komisch (en voor mij zeer herklenbaar want ik had ook zo'n allesverorberende Labrador). Mooi, eenvoudig verhaaltje uit alledag...
Een donkere vlek aan het voeteneind van mijn bed	Eh... een bijzonder verhaal van iemand die aan ernstige hoofdpijnen lijdt. De komst van de 'meelijdende' dokter deed vermoeden dat er iets bijzonders zou gebeuren. Helaas, het eindigde in het niets. Ja... met een klacht tegen dokters die betaling wensen voor hun diensten. Dit thema had meer verdiend...
Rabbit mix	De beschrijving van planten en bloemen in het begin heeft geen rol. Jim is in het tuincentrum misselijk maar gaat koffie drinken? Niet logisch. Wat is de plot? Is Jim gescheiden? Mag zijn kind zijn naam niet dragen? Wat is er met haar studie? Wat is de relaie met haar moeder? Weinig samenhang. (Ook) een kort verhaal moet een fatsoenlijk einde hebben (en liefst krachtig of verrassend). Het einde hier wordt gevormd door de punt. Voor mij niet zo boeiend.
Klein leven	Leuk bedacht, mooi perspectief, letterlijk ook. Het duurde effe voor mijn kwartje viel. Aan het eind wordt de mier dus op de hand geniomen. Ik schat zomaar dat dat een 'ontdekkend' kind is, diie met aandacht kijkt wat dat kleine friemeltje doet. Goed hoor!
Zeep en zweet	Heb echt mijn best gedaan maar dit -lichtelijk onsmakelijke en bij vlagen onzinnige- verhaal pakt mij niet. Ook het einde is niets. Geen spanningsboog, geen plot, geen thema('s). Wel foutloos qua tik-taal-stijlfouten...
Loslaten	Eén woord? BRILJANT..! Nog een paar woorden dan? Mij zeer wel op het verkeerde been gezet, niets in de gaten hebbend mezelf al ergerend aan het mobielgebruik, totdat bleek dat het juist daarover ging. Brandend actueel, zeer relevant dit verhaal en dan ook nog heel goed geschreven via een fraaie spanningsboog en met sterke dialogen en wendingen. Blij mee...
Tureluurs	Van (zee)mijlenver zag ik de clou aankomen. Leuk verhaaltje, foutloos. Zou in de klas een leuke intro zijn op een biologieles. Als VerhaalvdMaand heeft het te weinig...
De ochtend dat hij verdween	Eerst lijkt het over een onderbeenamputatie te gaan, dan over een persoon die -kennelijk- dementeert. Wat heeft die stekende knie er dan mee te maken? Of komt hij bij na een operatie? Mij ontgaat dit verhaal, dat geen spanningsboog heeft. Wel een paar echt mooie tekstvondsten, zoals 'Elke dag vergeet ik er weer iets bij'.
Nawoord	Eventjes dacht ik: wat lastig, dat 17e eeuwse.taalgebruik. Maar wat is dit een voortreffelijke en originele verbeelding van een stiekeme verliefdheid van de kunstschilder op de jonge vrouw. Wat een goed verhaal, mooie spanningsopbouw, met een sterk einde, teruglinkend naar het begin. En vooral wat een onovertroffen taalgebruik, taalcreatie. Of, om in termen te blijven, taalschildering. Prima gebruik van (oude) naamvallen en sommige uitdrukkingen en zinnen verdienen het om in vergulde letters op een Delfts Blauw bord te worden gepenseeld, zoals deze, om haar schoonheid te beschrijven: In Maartjes tronie tekenden zich afdoende werelden af om de beschouwer tot in eeuwigheid van het reizen af te brengen. Dat verzin je toch niet? Maar deze schrijver verzint het wel! Ben heel benieuwd wat schrijver voor beroep/studie doet of deed. Want die verhaal- en taalvaardigheid zit in diens DNA, maar deze taaltoepassing moet welhaast iets met beroep, studie of interesse te maken hebben. Het subtiele knipoogje naar hedendaags grensoverschrijdend gedrag is ook fijn. Niet belangrijk, maar ik denk dat deze schrijver Vlaams is.Dank in ieder geval voor dit pareltje...
De laatste keer	Ik kan waarderen dat iemand zijn gemoed lucht als hij geconfronteerd wordt met ouder worden = dingen kwijtraken. Dit verhaal echter staat vol vaktermen en is dus alleen leesbaar als je zelf surft. Verder zit er geen begin aan, geen eind en het mist een opbouw/ spanningsboog. Foutloos geschreven, dat wel, maar het doet mij niks. Waarom niet (zonder vaktermen) vertellen dat het afscheid van de geliefde sport/hobby u zwaar valt, geconfronteerd als u kennelijk wordt met fysieke (leeftijds-)beperkingen, misschien een mooie anecdote ophalen van het surfen vroeger en dan doorbouwen naar: wat ga ik nu doen, wat voor andere dingen kan/wil ik? Mss maakt u ook nog muziek, of geeft u voetbal- of tennistraining, whatever. Leg daar energie en uw verhaal in en sluit af met een korte relativerende blik 'over uw schouder' naar het surfen. Mag zelfs een kwinkslag zijn...
Maansverduistering	Goed verhaal. Mooie opbouw en goeie dialoog. Goeie timing, dat moment dat Sammy nog belt en sfeerversterkend dat ook dat niet 'goed afloopt'. Heel sterk einde aan dit verhaal, mooie (terug-)verwijzing naar Camperts'boek. Autobiografisch? De emoties lijken me iig echt 'doorvoeld'. Ook sommig woordgebruik wijst op authenticiteit, zoals 'pukkel' (een destijds populaire, militaire schoudertas om je schoolzooi in de stoppen). En die maansverduistering van 10-12-73 klopt ook.
Gevallen	Een pareltje, dit anti-oorlogsverhaal. En wat een vondst, die slotzin die uitdrukking geeft aan zowel de liefde voor zijn vrouw als aan zijn diepe pacifisme. Krachtige aanklacht tegen ‘oorlog’ en tegen ‘Befehl ist Befehl’, Heel effectief aangevlogen. Mooie spanningsboog, sterke dialoog en monoloog. Geen overtollige zaken, iedere zin doet er toe. Het lijkt te spelen tegen de achtergrond van de verschrikkelijke loopgraven van ‘14-‘18, maar het verhaal is universeel. En doet mij denken aan de protestsong ‘Universal Soldier’ van Donovan. Heel goed verhaal. Bedankt!
Huis	Halverwege was ik bang dat het ouder-zorghuisplan zou worden afgeschoten door gemeentelijke bureauridders. Gelukkig niet. Hulde en lof aan de ouders die dit soort dingen voor elkaar boksen, die hun kind in een kleinschalige, echt warme omgeving brengen i.p.v. in een (doorgaans kapotbezuinigd) massa-instituut. Mooi, beetje ontroerend verhaal, vanuit twee switchende perspectieven, echt goed gedaan. Het realisme straalt er van af en je hoeft een dergelijke zorgsituatie niet in je eigen omgeving te hebben, om je in te kunnen voelen. Goed ook die monologen van Nienke. Klasse gedaan allemaal..!
Paarse draadjes	Twee keer gelezen, maar snap nog steeds niets van dit onbegrijpelijke verhaal.
de anti-leesclub	Mmm, niet helemaal geslaagd. Het idee (scholierenrevolutie) wel en de boodschap ook: een goede beheersing van het Nederlands in al z'n facetten is van groot belang voor... alles, zeg maar. En met bagger kijken op je I-phone gaat je die beheersing niet krijgen. 'Hij gaf zijn telefoon een aaitje' vind ik een vreemde uitdrukking. Die vergelijking met dementerende ouderen niet zo geslaagd. Het woord 'geloofd' moet met een t. En PTTS moet zijn PTSS. Slordigheden ook qua leestekens en spaties duiden een beetje op raffelen. Dat zou passen bij het einde van dit verhaal. De gebeurtenissen ook: die zij iets te gemakkelijk aan elkaar gebreid en worden niet uitgediept.
Gekaapte zomerdag	Hoog tempo dit stukje en toch lekker traag-dromerig. Da's knap. Prima sfeertekening van zo'n warme stranddag. 'Strandmummie' zelf bedacht? Wérelds! Vlotte spanningsopbouw naar het einde (raakt de ik-persoon in nood?) en dan abrupt dat einde. Meestal niet fijn, maar in dit geval wel: eindigend met een mini-existentiële vraag, en passant nog effe frivool aanhakend bij die zandmummie. Het leek niks het werd veel!
Post Nut Vanity	Verhaal van een kennelijk welbelezen schrijver, met een redelijk vaardige pen. Maar dit gaat over potje neuken op het strand, niet minder en vooral niet meer. Enerzijds woorden en beeldspraken die aanhaken bij de wereld van kunst en cultuur, anderzijds is het toch 'n tikje ordinair, vrouwonvriendelijk taalgebruik. Ik spreek m'n talen maar als ik telkens Translate er bij moet halen, tja. Het is slechts zeer weinigen gegeven om iets als dit subtiel, fijnzinnig en toch beeldend en opwindend te neer te zetten. Deze schrijver behoort niet tot die kleine kring.
morgen	Man, die zag ik niet aankomen. Vlot geschreven en pittig, universeel verhaal over opvoedkunde in puberale tijden. Goeie spanningsboog en dialogen! Ik hoopte ja rekende op een sterk, verrassend einde. Dat kwam er, maar... uit onverwachte hoek. Heftig. Hopelijk niet (geheel) autobiografisch, maar hoe dan ook een sterk staaltje dit.
Summertime Blues	Gaat dit verhaal over een oudere man-annex-voyeur die platonisch en hopeloos verliefd is op een ernstig zieke nymfomane? Zo ja, dan heb ik het na twee keer lezen (nooit een goed teken) begrepen. Het verhaal zelf heeft mij niet gegrepen. Het sterfgeval aan het eind komt (maar is dat niet altijd zo) te abrupt. Hopelijk niet autobiografisch. Kortom, niks voor mij maar let op schrijver: dat kan een kwestie van smaak zijn hoor...
Schitteren door afwezigheid	Wat een sterk en magisch verhaal dit. Ik stond wel twee of drie maal op het verkeerde been. Was het dan verwarrend? Totaal niet. Ik lees het verhaal van Noa, moeder van een (toekomstig?) gezin, die niet kan copen met iets diep-ellendigs dat haar overkwam (een sterfgeval?). Daarom wil ze -klaar met strijden als ze is- eigenlijk meevaren met de Goede Schipper des Doods. Maar die vindt het niet haar tijd. En laat haar zien wat was, is en nog kan komen. En waarom ze haar leven moet 'hervatten'. Tikje jaloersmakend goed deze parabel. Ook de beeldspraken: 'De Haven van Oneindigheid en Nieuw Begin', je verzint het toch niet? Of: 'De mix van adrenaline en berusting is aangenaam'. Die laatste is in die context abnormaal mooi. Of die allerlaatste twee woorden: 'En door'. Briljant. Subtiel terug hakend naar het 'Kotsen en door...' en nog subtieler naar de toekomst: Noa gaat door, beseft ze nu. Ik schei er mee uit, ik heb een halve kippenren op mijn armen. Zakelijk dan maar: schijver/ster heeft duidelijk verstand van varen/zeilen. En kom, toch nog effe zaniken: in de eerste alinea iets te veel/te snel fraaie beeldspraakjes (more = less) dat gaf eventjes een idee van 'gezwollen'. Maar nee: om in te lijsten, dit verhaal...
Pierre Rolin: Vader van de Brusselse Hasbandparkiet	Het begint met een persoon die om onbegrijpelijke reden in de regen op een parkbank zit. En kennelijk een klotebaan heeft. Voorzichtig sijpelt al door dat schrijver Brussel een gore stinkberg vindt. Razendsnel gaat het over in een aanklacht van alles wat met adel te maken heeft (doorgaans gejat, in het beste geval 'gefundenes Fressen' dat eigenlijk toebehoort aan de werkende klasse. Daar ben ik het overigens roerend mee eens, zulks terzijde). Pas dan begint het verhaal: hoe is toch die vermaledijde terreurparkiet in de stad gekomen. En dat stuk is goed te pruimen. En daar subtiel onder verborgen toch weer de nietsnutterij van de adel onderstrepend (waar ik het wederom mee eens was). Goed geschreven, beetje 'oud' taalgebruik, dat wel past bij de tijd van de voorvader van Pierre, maar niet bij dit verhaal dat zich onmiskenbaar afspeelt in de moderne tijd. Maar och: een origineel verhaal.
Zaterdagochtend	Tja, wat opvalt is dat schrijver de diverse menselijke activiteiten om zich heen afkeurt. Verder niks dit stukje…
Vaste Gast	Verhaal doet denken aan TV-programma Spoorloos. En dan weet je dat dit niet vergezocht is. De afloop meende ik halverwege al aan te zien komen. Hetgeen niet erg is. Goeie dialogen, vlot verteld.
Man in de tuin	Het lijkt er op dat de hoofdpersoon vreemd is geweest met de klarinetleraar van haar zoon, maar ondanks twee keer lezen blijft het gebrek aan logica en verklaring. Althans, ik snap niet wat die man dan ineens in de tuin deed. Vooral de eerste alinea gaat van de hak op de tak, het verhaal her en der ook en daar zit 'm ook een kneep. Omdat de schrijver exact weet wat er gebeurt zijn al die sprongen voofrde schrijver klip, klaar en logisch. Dan is het de kunst het zo te vertellen dat ook de nietswetende lezer de verhaallijn snel oppakt. Maar dan nog: logica ontbreekt.
Het blanco canvas van het nieuwe leven	Triest, levensecht verhaal, goed verwoord. Fraaie beeldspraken. Het einde kon mij minder bekoren, althans dat liet (te) veel ruimte over voor invulling. Eén dingetje kon ik niet plaatsen: het hele verhaal ademt 'enig kind' en dan tegen het einde blijkt er ineens een broer te zijn. En zou dus besproken 'moeten' worden of en zo ja waarom ook die broer niet wilde voetballen. Maar wel krachtig, dit verhaal over de falende vader (en moeder).
Een vreemde op het spoor	Een verliefde jiongeman die een blauwtje loopt op het -tikje uitgekauwde locatie- station. Voor de rest ben ik alle sporen - om in termen te blijven- van dit verhaal bijster..
Hengelen	Nee, sorry, de pointe ontgaat mij. Het is noga filosofisch en daar zou ik dan graag een koers, een les, een richting aan ontlenen. Dat mis ik. Als verhaal-sèc is er geen spaningsboog. Meer een voortkabbelend stuk. Dit verhaal had mij niet beet...
de schemerprins	Mooi verhaal over het innerlijk van deze dakloze, haar leef- en denkwereld. Magische element. De (schijnbare?) metamorfose ontgaat me eigenlijk en het einde ook.
met authentieke details	Heel originele invalshoek, om te vertellen vanuit het huis als ik-persoon. Klasse! Zeer goed beschreven de ellende waarin deze mensen wegspiralen, in alcohol, eenzaamheid, gekte en vuil. Absoluut realistisch. Je hoopt op een mooie climax en die komt er. Eerst gepréludeerd met de dode kat en dan Gunnar die daar ligt. Heel, heel goed bedacht. mooi-sterk-plots einde. Dan nog effe dit: een goeie week geleden zag ik op TV een programma over dit soort situaties. Daar was een echtpaar levend in een totale vuilnisbelt aka echtelijke woning. Toen het op ontruimen aankwam vonden ze... hun reeds jaren zoekgeraakte, maar nu dus dode, gemummificeerde kat achter een bank.
de oversteek	Ik heb even moeten wachten met tikken, want vochtige ogen. Het verhaal op zich is al prachtig, verhelderend en goed geschreven, Maar daarnaast ben ik heel goed bekend met wat hier destijds in Nijmegen allemaal gebeurde. En waar 'De Oversteek' voor staat. Nu het idiote toeval (als dat al bestaat). Eergisteren, tijdens een uitje, ontmoette ik twee vrouwen uit Ottawa/Washington die me vertelden van de nog steeds springlevende aandacht en jaarlijk ceremoniële herinnering aldaar (vooral in Ottawa) aan de oorlog in Nederland door hun toenmalige landgenoten. Ze maakten een tour langs enkele Europese slagvelden. Ik vertelde hen van de Oversteek en de traantjes kwamen.

Jurylid M1

Drieluik	Fantasierijk geschreven, maar ook chaotisch. Wat gebeurt er hier allemaal? De grote lijn is wel duidelijk. Personages duiken plotseling op en zijn daarna weer verdwenen. Ik mis een ankerpunt, iets of iemand om te volgen in dit verhaal. Nu lijken het erg losse flarden en ik voel er niet zoveel bij. Jammer, want de beschreven wereld en gebeurtenissen zijn interessant en er zitten klinkende zinnen tussen. Voor mij echter te weinig houvast.
De reus die de hik heeft	Leuk kinderverhaaltje met ontzettend leuke tekeningen! Het heeft flink wat actie en sprookjesachtige elementen. Soms lopen zinnen niet helemaal lekker, dat kan nog wat beter. Het verhaal van de reus (een doorn en tegelijk de hik) klinkt wat ongeloofwaardig. En ik vraag me af hoe de kinderen pannenkoeken kunnen bakken in het reuzehuis. Verder prima verhaaltje.
Reeenvoet	Het verhaal komt wat traag op gang, de natuurbeschrijving is wel mooi maar niet direct heel pakkend of uitnodigend om verder te lezen voor mij. Het hele verhaal is prima geschreven. De gebeurtenis zelf is wat tam, er gebeurt uiteindelijk niet zoveel. De droogheid van de hoofdpersonen past goed bij de schrijfstijl. Ik ben benieuwd naar een verhaal met wat meer pit erin.
Een donkere vlek aan het voeteneind van mijn bed	Tjoh wat een blok tekst, dat is even schrikken. Tip: zorg voor witregels en alinea's, dat nodigt uit om te lezen en leest een stuk rustiger. Goed geschreven verhaal, al krijg ik er wel vragen bij die niet beantwoord worden. Hoe loopt het af? Wie is de hoofdpersoon eigenlijk? Hoe zit het met die P? We maken vooral kennis met de gedachten van de hoofdpersoon, er is weinig setting om deze te plaatsen.
Rabbit mix	Pas na een tijdje is het me duidelijk dat flashbacks en het heden elkaar afwisselen. Doordat alles in de tegenwoordige tijd is geschreven, is dat verwarrend. Het lijkt eerst of Damian een kind van Emeé is en ze nu zwanger is van een 2e kindje, samen met Jim. Het verhaal komt ook traag op gang, er gebeurt de eerste alinea's niks. De traagheid blijft ook daarna nog hangen. Het past wel bij de malende gedachten van Jim. Dit maakt het echter niet heel leuk of spannend om te lezen. Een verbolgen vader die vastzit in zijn situatie. Hij bedenkt of doet niet veel verrassends. De enige 'stoute' gedachte, zoals hij het zelf noemt, wordt direct in de kiem gesmoord, helaas.
Klein leven	Leuk geschreven, vlot, verrassend oogpunt. Het heeft iets deterministisch, past goed bij de insteek van het verhaal. Prima!
Zeep en zweet	Boeiend eerste contact tussen een man en een vrouw. Het telefoongesprek heeft wat onrealistisch. Praten mensen echt zo? Allebei, en ook Irma, gebruiken veel lange zinnen die meer schrijftaal dan spreektaal lijken. Zeep, zweet en bloed lijken iets te karakteriseren, ik denk aan het mooie vermengd met het lelijke of onzuivere, maar een verdere betekenis ontgaat me.
Loslaten	Gaaf verhaal. Gelijk een tweede keer gelezen. Het klopt helemaal, heel goed gedaan. Uitstekend uitgevoerd, met oprechte emoties en problemen. Het had flauw kunnen worden, maar is het totaal niet. Heel erg goed geschreven.
Tureluurs	Aardig geschreven. Vrij kinderlijke toon met af en toe woorden die meer bij volwassenen passen, dat geeft het wat vreemds. De zinnen zijn erg beschrijvend en geven weinig weg over de belevingswereld van de personages. Het blijft afstandelijk. Het verhaal kabbelt voort, er is geen grote ontwikkeling. Niet onaardig maar ook niet heel interessant.
De ochtend dat hij verdween	Pakkende titel. Het verhaal begint stroperig, met veel herhalingen. Dit vind ik niet prettig lezen. Later leest het een stuk fijner weg. De manier waarop de hoofdpersoon opeens dingen weet is sterk omschreven. Het verhaal blijft wat verstandelijk, analytisch. Ik voel er niet veel bij. De tweede helft vind ik wel goed geschreven.
Nawoord	Erg leuke vondst. Nietvermoedend gleed mijn blik over de titel en naam, pas laat in het verhaal legde ik de link. Hilarisch! Grappig geschreven met zowel droge als bevlogen humor. Het Oudhollands leest niet altijd even soepel weg, maar dit wil ik de schrijver wel vergeven, het doel heiligt hier grotendeels de middelen. Mooi gedaan!
De laatste keer	Mooie beschouwing, hier en daar tussen de regels door lees je al over de verminderde conditie, kracht, controle van de hoofdpersoon. Het wordt wel wat te technisch. De kracht schuilt erin om zo te schrijven dat het voor een leek ook nog te volgen is. Ik weet nu niet of bepaalde dingen die hij probeert normaliter wel makkelijk zijn, of dat iets bijna goed gaat of juist gigantisch mis. 'De gijp lukt op het laatst niet' en 'ik voel de 6.2 in mijn armen' zijn voor mij niet geheel duidelijk, maar wel uitstekende voorbeelden van hoe het me wél duidelijk is dat er nu sprake is van falen (waar dat vroeger waarschijnlijk wel gelukt was). De alinea die begint met 'Aftuigen 6,2' is daarentegen wat te technisch, ik leid hier weinig uit af.
Maansverduistering	Leuk geschreven in de tijdsgeest van toen. Een ontsnapping en een ontmoeting, beiden bouwen op naar spanning. Vanaf het moment dat de trein stopt, mis ik emoties bij Miranda. Baalt ze, is ze opgelucht, bang? De laatste alinea voelt misplaatst. Zouden de kinderen niet banger voor hun ouders zijn als ze zo fysiek worden? Het geweld lijkt weinig impact op ze te hebben. Dit kan misschien nog wat echter. Verder goed geschreven met een natuurlijk einde.
Gevallen	Mooie boodschap. De schrijfstijl spreekt me wat minder aan. De manier van herhaling en metaforen heeft iets dichterlijks of slepends. Ondanks dat is het verhaal sterk.
Huis	Lief verhaal, de twee gezichtspunten wisselen elkaar mooi af. Heel menselijke emoties en reacties. Uitstekend geschreven.
Paarse draadjes	De spanning in het verhaal neemt toe, je weet dat er iets raars aan de hand is maar het wordt niet heel duidelijk wat. Voor mijn gevoel is Annelies nog steeds niet van haar controlerende echtgenoot verlost, zelfs niet nu hij dood is. Het einde is wat open, het verhaal lijkt niet helemaal af.
de anti-leesclub	Leuk onderwerp. Ik snap niet helemaal wat de voetbalplaatjes ermee te maken hebben en ook niet waarom meneer en mevrouw Nederlandse les geen naam hebben. De afstand van de pubers is begrijpelijk en prima beschreven. Het vertelpunt van het verhaal is wat onduidelijk. We kijken mee vanuit Michiel, maar zou hij zichzelf omschrijven als 'van geringe lengte en met kinderlijk voorkomen'? Verderop lezen we over de docente dat ze snapt dat ze de les niet moet onderbreken, dus verandert het oogpunt. Tip: kies hierin of je het verhaal vanuit de derde of de eerste persoon wil schrijven, en wissel hier niet in (of alleen met een duidelijke overgang). Nu loopt het wat door elkaar.
Gekaapte zomerdag	Mooi geschreven, zeer beeldend. De ontwikkeling is wel wat klein, er gebeurt niet zoveel. Ik ben benieuwd naar een wat langer verhaal.
Post Nut Vanity	Uitstekend stuk. In het begin iets teveel metaforen, ik struikel er een beetje over. Verderop prima. Op het einde leren we iets over hoe de hoofdpersoon naar zichzelf kijkt, mooi subtiel. Weinig ontwikkeling in dit verhaal maar goed omschreven moment.
morgen	Er zitten meerdere thema's dit verhaal: de moeder-dochter relatie, die in contrast staat met die tussen de hoofdpersoon en haar eigen ouders; de relatie met haar partner; de kanker. Wat mij betreft iets teveel voor deze korte tekst. Het verhaal is uitstekend geschreven, alleen wat te vol. Iets meer uitwerking van een thema had voor wat meer rust gezorgd, die nu ontbreekt.
Summertime Blues	Mooi geschreven. We zien steeds stukjes van het verhaal, de band die zich ontwikkelt. Sommige dingen worden zowel subtiel als expliciet omschreven, of komen een paar keer terug (de boys of summer worden meerdere keren benoemd), dat hoeft niet per sé. Verder prima verhaal.
Schitteren door afwezigheid	Mooi thema. Het komt wat traag op gang, de eerste paar alinea's hadden wat korter of sneller gekund. Daarna ontvouwt het zich mooi. Ik begrijp niet helemaal wie er nu op de kade staat te wachten; de schipper? Zijzelf?
Pierre Rolin: Vader van de Brusselse Hasbandparkiet	Leuk verhaal, vermakelijk geschreven. Had voor mij nog wat krachtiger gebracht kunnen worden, passend ook bij de schrijfstijl, met wat meer verve voor dramatisch effect. Ondanks dat leest het goed weg.
Zaterdagochtend	Vluchtige waarnemingen, leuk een nieuw woord geleerd: mamil. Treffend, maar ik mis meer plot of ontwikkeling.
Vaste Gast	De onthulling naar het einde is een onverwachte ontwikkeling. Het stuk daarvoor is niet heel nieuw of origineel. Bij de dialogen is soms niet duidelijk wie aan het woord is of wanneer de zin ophoudt. Ik ben benieuwd hoe het verder gegaan zou zijn, de situatie is interessant, het einde mag wat krachtiger.
Man in de tuin	Goed geschreven! De spanning neemt toe doordat je als lezer weet dat er iets met Lisa is, maar je weet niet wat. Het wordt langzaam duidelijk, met name tussen de regels door. Prima afsluitende alinea, net subtiel en tegelijk duidelijk genoeg.
Het blanco canvas van het nieuwe leven	De gespannen relatie tussen de hoofdpersoon en zijn vader wordt in delen duidelijk. Het switchen tussen verleden en nu is mooi gedaan, we zien de jaren verstrijken en het gebrek aan aandacht zijn sporen achterlaten. Mooi verteld.
Een vreemde op het spoor	Mooi stuk. De lezer snapt meer dan de hoofdpersoon, mooi gedaan. Simpel verteld en toch gaat er vanalles schuil.
Hengelen	Prima geschreven, ik denk alleen dat ik hier een beetje mis waar het om gaat. Waarom wordt die ene zin zo vaak herhaald? Wat is er met wit? Ik herken alleen een verhaal over het leven van een blinde en beperkingen van zowel hem als een ander.
de schemerprins	Boeiend geschreven. Met name het laatste deel, waar spaarzaam met woorden wordt omgegaan, vind ik mooi en krachtig. Bijzonder verhaal. Intrigerend en goed.
met authentieke details	Leuk! Nieuwe invalshoek, een huis. Ondanks de vrij feitelijke weergave sijpelt er toch wat persoonlijkheid in het verhaal, en emotie. Erg leuk!
de oversteek	Mooi. Licht een tipje van de sluier op hoe het is om een oorlogsveteraan te zijn, stel ik me zo voor. De terugblikken naar het verleden en het heden wisselen elkaar mooi af. Invoelend geschreven zonder overdramatisch te zijn; heel echt.

Jurylid M2

Drieluik	Ik kon mij niet in het verhaal inleven.
De reus die de hik heeft	Leuk sprookje.
Reeenvoet	Ik mis spanning in het verhaal.
Een donkere vlek aan het voeteneind van mijn bed	Ik mis spanning in het verhaal.
Rabbit mix	Grappige titel
Klein leven	Leuk verhaaltje
Zeep en zweet	Het verhaal boeit mij niet erg.
Loslaten	Verrassend verhaal.
Tureluurs	Leuk idee, wat mij betreft zou er wel iets verrassends mogen gebeuren.
De ochtend dat hij verdween	Pas toen ik de titel nog een keer las, begreep ik het einde.
Nawoord	Origineel, maar ik vind het verhaal wel te lang voor deze schrijfstijl.
De laatste keer	Iets meer emotie toevoegen, zou het boeiender maken om te lezen.
Maansverduistering	Mooi, realistisch geschreven, verhaal.
Gevallen	Psychologie mooi verwerkt in de personages.
Huis	Lief verhaal, mooi geschreven vanuit het hoofd van Nienke.
Paarse draadjes	Ik vind het verhaal te warrig geschreven.
de anti-leesclub	Jammer van het voorspelbare einde.
Gekaapte zomerdag	Mooi geschreven kort verhaal.
Post Nut Vanity	Een slaapverwekkende beschrijving van de daad.
morgen	Boeiend verhaal, heel mooi geschreven.
Summertime Blues	Boeiend verhaal, vlot geschreven.
Schitteren door afwezigheid	Prachtig verhaal, met plezier gelezen.
Pierre Rolin: Vader van de Brusselse Hasbandparkiet	Leuk verhaal. Ik moest wel even doorzetten na de lange eerste zin.
Zaterdagochtend	Jammer dat de laatste zin niet klopt.
Vaste Gast	Onroerend verhaal.
Man in de tuin	Ik had graag een ontknoping als slot gelezen.
Het blanco canvas van het nieuwe leven	Goede titel en mooi psychologisch verhaal. Ik vond de gebruikte tijden soms lastig te volgen.
Een vreemde op het spoor
Hengelen
de schemerprins
met authentieke details	Leuk idee, mooi einde
de oversteek