Anaïs Nin
Hieronder staat het jurycommentaar van juni.
Het commentaar is verzameld per jurylid dus je zult zelf je eigen verhaal per jurylid moeten zoeken. Omdat niet elk jurylid elk verhaal leest, is het het handigst als je CTRL+F/COMMAND+F gebruikt om jouw verhaal te zoeken. Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven, dus ook al hebben we met zijn tienen gelezen, kan het zijn dat je hier minder juryleden weergegeven ziet, of dat er niet bij élk verhaal commentaar staat. Wel zijn de coderingen per jurylid elke maand hetzelfde, zodat je het eventueel door de maanden heen kunt vergelijken.
Let op, waarschuwing: lezen is op eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.
Jurylid F Hij liep met me mee Helaas voel ik me minder gegrepen dan ik zou willen:) Tijdsgeest wordt wel interessant uitgewerkt en de tekst leest vloeiend. Een witte Porsche Geen slecht verhaal, duidelijke rode draad die porsche.. ik mis alleen wat conflict, dit mag wel wat groter worden gemaakt dan het nu is. Zoektocht naar geluk De insteek van dit verhaal is helder, alleen blijft de tekst op een soort horizon, het duikt niet even de diepte in. niet van het personage, niet van het écht (gedetailleerde) conflict. Wat is de achtergrond van zijn/haar zoektocht. Ontkoppeld Meteen in de eerste alinea was ik gegrepen. In een paar zinnen een duidelijke omschrijving van omgeving, van personage (oude hart) én denk/schrijfstijl komt overeen met hoe deze ik-persoon door het leven gaat. Mooi ook het ocntrast tussen het norsige praten en het dromerige fantaseren/denken aan Mia. Een Emotioneel, en mooie insteek: van hard werken en nog geen kinderen, naar opeens het einde. Ik snap het idee. Toch vind ik dat er aan de uitwerking nog veel te doen is. Het verhaal is toch - in zijn ernstige vorm - cliché. En mag wel wat scherpte en detail gebruiken. Wie zijn de personages écht. Op mij komen ze wat vlak over,, waardoor ik weinig empathie voelde met ze. Terwijl er toch iets verdrietigs/ingrijpends gebeurd. De Spin Komisch stuk, bijna column achtig. Bloesemkinderen Het is een mooi landschappelijk beeld dat de schrijver schetst. Toch lijkt het wat variatie te missen. In écht gevoel waar de kruin en de bloesem voor staat misschien? Of misschien zou het helpen als we wat meer van de hoofdpersonage te weten zouden komen. Waar was ze naar toe op weg? Winterkoninkjes Dit verhaal bevat echt wel iets moois en iets intiems. Zo klein ook dat het opgeschreven is. Toch mist het wat diepgang. En ik heb kortere verhalen gelezen die die diepgang wel bieden, dus ik weet zeker dat de schrijver hier nog iets meer diepte aan kan geven. Start het verhaal sowieso met de alinea van het kijken naar de vensterbank, dat is het stuk waar het me greep Fido Wow, bijzonder hoe je in zo'n kort stuk iemand kan vastpakken en niet meer kan laten gaan. Het herkenbare van een jong kind dat bij mama wil komen liggen, tot de grote verandering waarin je merkt dat het om een ochtendritueel gaat. Treurig, pakkend, goed en eenvoudig geschreven. Enige puntje van aandacht is dat zijn 'denkstijl' volgens mij wat meer naar zijn leeftijd getrokken mag worden.. Ik ben Freddy niet Hm ik heb het idee dat dit verhaal de kern nét niet raakt.. Concept en insteek zijn helder en mooi bedacht, ik denk dat hier nog wat uitwerking nodig is! Geuren van vroeger Mooie tekening! Verder vind ik het verhaal erg fladderend, je wordt van hot naar her geslingerd in gedachtenstromen. Hij lijkt komisch ingestoken te zijn, of cynisch? Toch raakt het me minder dan zou moeten waarschijnlijk Een snee in mijn ziel Op zich vloeiend en netjtes geschreven, Misschien af en toe wel té netjes. korte zinnen mogen de lange af en toe wat meer afwisselen. Ook was ik even verward:Wat is de band tussen Rose en de ik-persoon? Hopeloos verdwaald Mooi, emotioneel epistel. Toch mis ik wat detail, ik wil als lezer meer weten. Wat moet er precies uit, waar zat het in? Om de variatie wat in te brengen zou er een dialoog (met de buurman, of de huisarts?) of desnoods korte zinnen tegen zichzelf in het verhaal verwerkt kunnen worden. Vreemdgaan Dit verhaal blijft klijven en blijft lezen. Het pakt, lees vloeiend en is krachtig in de verhaallijn. De zondvloed Wat treurig dit! En wat mooi ook zo'n realistische aftiteling van de achtergrond ervan. Toch nog Decor en setting is meteen helder. Dat is het positieve aan het stuk. Alleen.. verder vind ik de tekst nogal eentonig en langzaam in leestempo/zinnen. Eerste zin is al om overheen te struikelen. PLot is ook niet helemaal helder, de opbouw mag richting climax gaan van de 'kist' en blijkbaar naar een begrafenis. De lezer mag echt in spanning blijven maar wel meegenomen aan de hand richting het einde. DAt gebeurt op dit moment nog niet goed.. de staking Het concept van 'in een brief alles duiden van het verhaal' vind ik origineel. En goed gevonden. Toch mag de taal wat minder '1900..' De reactie, de tweede brief spreekt al een stuk meer aan, is vloeiend, echt een vlammende emotie zit daarin. Dat gaat al een stuk meer up tempo, ook in het lezen. Verder in het verhaal is de verhaalfrequentie goed op snelheid en leest het vlot. Humoristisch ook met vlagen. Happy ending Op zich leest de tekst vloeiend en maakt het nieuwsgierig. Toch mist er iets aan spanning. Wij, Stevenisten ER is niets aan deze tekst aan te merken eigenlijk. Het is netjes, nieuwsgierigmakend, het leest vlot. Toch is er iets wat me minder grijpt. Misschien iets té netjes, iets té vlot? Op inhoud is er ook niet veel aan te merken, behalve dat ik de climax wat vind afbreken richting het einde. Het vlammetje wappert maar wordt niet per sé groter/heel groot.. De betovering van mei Een poëtische start, een romantische omschrijving. Toch merk ik dat ik iets van een personage of conflict mis, iets van spanning. hoeft niet per sé uit te monden in een thriller, maar ik mis wat passie, wat karakter... Het sleept je niet echt mee in een verhaal, maar blijft weeïg. Not a rendez vous Voer voor een hele roman. Ik merk dat ik een climax mis, Wel wil ik verder lezen dus dat is een goed teken. De echo Het is een interessante point of view, vanuit de oma van een nog niet geboren kleinkind. Actueel thema ook. Bezorgdheid maakt dit bekend voor veel lezers, dus wat dat betreft een goed gekozen insteek. Toch mis ik wat rust in de tekst. Het zijn lange zinnen vol uitleg en af en toe mag daar een detail tussendoor. misschien is de ik-persoon wel iets aan het boetseren ofzo. Er mag wat actiefs in. Einde wordt al - met het belletje en de epiphany - wat sterker. Conversie Infinitum Interessant verhaal, een mooie insteek en maakt zeker nieuwsgierig. Toch mis ik een soort climax waar het verhaal naartoe werkt. Een goede verhaalboog.. De Lammergier Dit is voer voor een hele roman, zo veel verhaal vind ikhierin terug. Het heeft diepgang, maar de stof heeft niet echt een spanningsboog helas. Herkenning en erkenning In deze tekst zit continu een vlaag van spanning, haast, activiteit en daar houd ik wel van. Af en toe een adempauze mag. misschien door een rustige denkscene. Zinnen als ' Zenuwachtig en geïrriteerd kijk ik naar de grond.' mogen uitgebouwd worden. Daar mag even een rust in de tekst. Daarnaast vind ik het einde wat voorspelbaar, het mag wat mysterieuzer blijven wat mij betreft. En wellicht wat langzamer naar de climax toewerken. Laat de lezer wat langer in spanning over wat het meisje van hem weet. Spiegelbeeld Mooi die knipoog aan het einde, licht als een veertje. Ik vind het een emotionele en een tekst die lezers kan raken. Het schrijven in het schrijven is origineel. Wel volgen de activiteiten elkaar (op een dag) erg snel op, misschien wat té snel. Het mag wat uitgestrekener, wellicht in verschillende (dagboek)dagen..? De boodschap van Krijn Wat mij betreft mag de schrijver van deze tekst 'kill your darlings' toepassen en het verhaal starten na 'mijn gedachten dwalen af...'. Die start leidt af. Je kunt op eenvoudige manieren toch de ik-persoon in de tekst introduceren en de locatie waar die aan terugdenkt. Dit zou ik in de tekst verwerken. D edialogen met de schrijfcursisten werken overigens wel goed, dus misschien moet dat in het verhaal toch terugkomen. De neanderthaler zou ik prominenter in het verhaal maken, die heeft een kleinere rol dan de titel (en geheimzinnig plot) doet vermoeden. De Nieuwe Emily Hmm, de spanning start aan het begin al en bouwt zich nog verder op. Dat is een goede zaak. Wel merk ik dat het niet realistisch vinden dat Emily achterblijft in de woestijn, me parten speelt.. Verder vind ik de stijl goed, tekst leest vlot door. Alleen de verhaallijn mag wellicht nog iets realistischer dus.. Spiegeltje aan de wand Op zich snap ik wat de schrijver heeft willen doen , een inkijkje in het leven van een man die wil vreemdgaan en dit uiteindelijk ook doet. Toch merk ik dat het er net te veel bovenop ligt allemaal. Stijl is keurig, tekst is prima, maar de handelingen mogen wat droger zijn, wat actiever, dat je tijdens het nadenken af en toe terugspringt naar die handeling? En daarnaast mis ik wat urgentie en spanning, conflict is helder:) El Patron het spel is qua concept best scherp en interessant, de uitwerking is vlak en saaiig helaas. Best potentie dus ik zou de schrijver willen adviseren nog een beetje door te schaven en wellicht de spanning wat op te bouwen De perfecte moord Haha wat een absurd en heerlijk herkenbare scenes in een bejaarden/verzorgingstehuis. Mooie start en mooi einde ook. Da tje als lezer nog steeds soms afvraagt of het nou allemaal in zijn hoofd zo absurd afspeelt, of dat het ook daadwerkelijk zo gekkig is.. Zondagochtend Zondagochtend: Hmm op zich heeft het potentie, ik snap de insteek, maar de uitwerking is me volledig ontgaan. Er zit geen boog in, of spanning en ook niet echt een duidelijk conflict. Hier is nog wel wat werk aan de winkel. Kundalini Mam Deze tekst blijft doorlezen, wat ik een goede zaak vind. Soms mis ik wat dialoog.. De gevederde vijand Het decor is mooi, de taal is fijn, de stijl ook. En daarnaast vind ik dat het verhaal heel klein gehouden wordt, en dat vind ik knap. Golven op Schiermonnikoog UItwaaien met rouw, een prachtige en realistische situatie. Toch merk ik dat het verdriet wat dieper mag gaan. Pittige Kost Grappig, ik houd dus best van dialogen en gesprekken in korte verhalen, maar deze kon ik wat minder goed volgen. het doel/conflict was me niet helemaal helder van dit verhaal. Pittige kost dus ;) Chocoladevla met hagelslag Ik vind dit een hele nette, stylistisch goede tekst. ZInnen (lang/kort) wisselen elkaar goed af. Is soms nogal braaf.. Zinnen mogen af en toe best wat spannender gemaakt worden. Een zielig verhaal Ik snap wat de schrijver van dit stuk heeft willen doen en ik vind het vermakelijk. Een mooi decor, fijn landschap, interessante personages. Vermakelijk. Wat nog zou kunnen is dat er even een terugblik in voorkomt? Even een inkijkje in het verleden/een herinnering? Knikkers voor Vince Wit en plastic Ik kan hier vrij weinig over zeggen, behalve dat ik het een briljante tekst vind. Rozen Haha wat een absurd en goed geschreven verhaal. Betonnen bal Ik wil meer lezen en dat is zowel wat ik positief als negatief aan deze tekst ervaar. Het verhaal mag ronder, uitgebreider en wellicht wat actief in scènes (dialoog?) Ook vind ik dat de 'lawine', het actieve gebeuren heel klein is neergezet, dat voelde als een anti-climax. Naast deze verhaal feedback vind ik wel dat de tekst vlot en goed doorleest én dat het goed is opgebouwd. Krap Het verhaal leest goed door, is duidelijk in het plot. Wat ik wel zou willen lezen is meer achtergrond. Je krijgt een klein deel mee (decor is helder en je leest dat de ouders gescheiden zijn) maar wat mij betreft mag het nog uitgebreider. Goed vond ik trouwens het perspectief, heel duidelijk 'kinds' al las ik er meer een 12-jarige in dan 8.. Madeliefste Concept en dialoog zijn sterk, op zich leest het verhaal vlot door. Soms is een emotie te veel omschreven en zou ik het wel wat meer mogen zien (voorbeeld: wat zeg je op zo'n moment > ik beet op m'n lippen of zocht naar woorden). En: hij had mijn zwakke plek al te pakken > dat is met 'ik slikte' eigenlijk al helder. Het einde mag wat meer climax hebben vind ik.. Jurylid G Herkomst Enkele opmerkingen. Je gebruikt de metafoor van de dieren om iets meer te vertellen over pesten, over weerwraak, over je niet laten doen. Die metaforen werken niet altijd, vooral door de keuze van de dieren die het verhaal ongeloofwaardiger maken. Misschien hoef je hiervoor geen dieren te bezigen, kan het ook met gewoon menselijke personages. Vooral het personage van T. Rex vond ik ongeloofwaardig. Ook door de keuze van de te volwassen stem van Wolf waarbij we niet te weten komen hoe oud hij is. Hier en daar komt door het uitleggerige karakter de schrijver te voorschijn. Bovenop voor eens en altijd Een verhaal over dementie, redelijk kort. Er is heel wat verschenen over dementie en om nog iets originelers te bedenken, door bvb een andere insteek, wordt moeilijker. Ook hier zie ik weinig vernieuwends in. Brug Mooie omschrijving van wat gebeurde, van de omgeving, van de wanhoop van het hoofdpersonage. We komen als lezer te weinig weten over de verhouding, we kunnen alleen vermoeden dat er een meester is, maar welke onderdanige functie het hoofdpersonage heeft, wat zijn band is met het gestorven dier (een hond?) komen we ook niet te weten. De spanning wordt goed volgehouden, de eindzin vormt een mooi orgelpunt. Verlangen Dit is blijkbaar een gedicht, geen kortverhaal. Door de nood om er toch een verhalende gebeurtenis van te maken heb je gekozen voor een parlando. Dat is best moeilijk, want je zit vervolgens met een ritme dat niet altijd klopt (vb in de 6de en 10de regel) en opvallend veel rijmdwang. Goede vondst die doet denken aan het 'Dr Jekyll and Mr Hyde syndroom'. Guy Florizoone: Vader van de Brusselse Halsbandparkiet De tweede persoon enkelvoud werkt hier niet: daarvoor is de herkenbaarheid met de inleving van wat er voorgesteld wordt niet geloofwaardig. De 'Je' zou beter werken wanneer de voorgestelde reactie voor de lezer herkenbaar is. (de vogel platgooien, bvb). Voor de rest een leuk verzonnen verhaal, jammer van de vele schrijffouten. Het medium uit Allassac Je lettertype is te klein, ik kan het amper lezen. Neem voortaan een lettertype met grootte 12. De dialogen zijn teveel schrijftaal en te gekunsteld: 'overvalt me een gigantisch onvermogen': zo spreken mensen niet. Ik heb nog wat doorgelezen en heb het vervolgens opgegeven, door het te kleine lettertype, door de gekunstelde dialogen. Station Visvliet Leuke eerste twee alinea's, je maakt me nieuwsgierig. Het gaat goed verder, enkele zinnen kun je beter met elkaar verbinden, te veel korte zinnen na elkaar maken het verhaal te staccato. Je maakt tussen de alinea's ineens een grote tijdsprong, van zeven uur 's ochtends naar vijf uur in de namiddag, zet er nog een zinnetje (of twee) voor die de overgang minder bruusk maken. Dan loopt het fout met je verhaal; je springt ineens over naar het plaatselijk kerkhof en vervolgens naar een eindzin waarbij het station intussen al jaren geleden opgedoekt werd. Al het vorige wordt op die manier een flashback en zou dan best in de verleden tijd komen. Bedenk ook een anekdote met de voetballende jongen of met het neefje. Het is een verhaal: je mag fantaseren; een contrasterend einde bedenken of een leuke afsluiter. De lente, de supermarkt en de vrouw uit de hemel Het is: hij wil, zonder 't' dus. Je bouwt soms vreemde zinnen. Voorbeeld: In de supermarkt zijn er meestal veel mensen, tenzij je niet werkt of gepensioneerd bent? Is het niet: er zijn veel mensen omdat er veel mensen niet werken en gepensioneerd zijn? Ik weet niet wat de bedoeling is van dit verhaal: een inkijk bieden aan iemand met een dwangneurose, iemand die vervreemd is van de wereld. Maak van de herhalingen geen gimmick. Er lijken ook wel ongerijmdheden in te staan: mensne kunnen oordelen; hij oordeelt omdat hij niet anders kan, zijn er mensen die niet oordelen (ja, natuurlijk), waarom oordeelt hij daar niet over dan? Die vergelijking met de koeien en de vlaaien valt dan verkeerd uit, ze kunnen dat: nee, ze kunnen niet anders. Ik vond het geen fijne tekst om te lezen, je legt teveel de nadruk op dat anders zijn, ik weet het na twee of drie alinea's ook wel. Guitig Wees specifieker, zeg niet 'een vaste straatbezoeker' maar beschrijf die in één treffende regel. Ook de straat zelf mag meer beschreven worden. Wees voorzichtig met metaforen, de originaliteit mag niet in de weg staan van de geloofwaardigheid (zoals in de vleesgeworden sloot met een paardenkop). Perspectief is leuk, vanuit een gluurder, misschien ook de ruimte van zijn kamer meer toelichten. Het feit dat de gluurder weet hoe het er aan toegaat, dat er vieze praatjes zijn geeft aan dat we met een ongeloofaardige verteller te maken hebben, als dat de bedoeling is: oké, anders haal je de wetenschap over de vieze praatjes er best uit. Het verhaal van Rebecca Een verhaal over Jezus maar in een taal van nu. Dat werkt niet. Lees eens wat verhalen over de Joden, over hun cultuur, over hoe zij praten. Evenmin werkt het dat je de informatie in de dialogen plaatst. Zorg dat je dialoog niet de voorafgaande gebeurtenissen beschrijft, zorg voor een belevende dialoog, trek de lezer zo het verhaal in. Ook hier weer: 'Show, don't tell'. Ik lees verder en ik moet bij dezelfde opmerkingen blijven; strooi je infomatie niet uit in de dialogen. Nu lepel je het op aan de lezer, dit creëert een afstand tussen de lezer en het verhaal. Nergens bespeur ik ook maar een beschrijving van de omgeving, van de ruimte. Je spreekt over de markt, een huis, een herberg. Beschrijf die, geef de lezer houvast, laat hem niet zweven. Vakantie (Fragment) Tweede alinea moest ik lachen, wanneer je 'direct' de schaduwzijde ziet. Dat het een krot was bleek wel uit de eerste alinea. Soortgenoten? dat zijn dus een ander soort muizen...geen mensen. Die lijken me niet tot de knaagdieren te horen. Verder gelezen met een glimlach. Er mag nog wat geschaafd en gepolijst worden aan de stijl, maar oké: ik heb me geamuseerd. Langs de lijn Wat heeft zaterdag met Uggs te maken? Tracht iets universeler te schrijven zonder uit te leggen. Iets wat tussen haakjes staat is meestal uitleggerig, zonder dat de lezer daarom weet wat er nu uitgelegd wordt. Dan gebeurt er iets met de ruimte waar het fout lijkt te lopen. Hij gaat naar de kantine om een koffie, hij stelt tussen de regels gelezen voor om er eentje voor haar mee te brengen, maar het ongelukje met de koffie gebeurtin de kantine zelf. Vertel dan ook dat ze meegaat, desnoods in een dialoog met haar. Dit is verwarrend, stoort de voortgang van het verhaal. Je hebt niet altijd directieven nodig, maar hier dus wel. Hij ziet het brilletje op de neus, dragen hockeyspelers dan geen gezichtsbeschermers? Perspectief (tweede persoon enkelvoud) is leuk, het brengt de lezer dichtbij de gebeurtenissen. Dat lukt vooral bij korte verhalen zoals dit. Zonnewende Een verhaal dat vertelt over een afscheid. Accuraat beschreven, weinig cliché, ingehouden. Geen denderend verhaal, maar ook niet slecht. Ik mis hier de uitgepuurde beschrijving, de me bij de kraag grijpende metafoor. Zweven Ongeloofwaardig verhaal, een gescheurde achillespees maakt je immobiel, maar flauwvallen en tenslotte nog een tweede ongeval? Nee, daar geloof ik niet in. Ook de reactie van de mensen rondom hem die hem eerst naakt laten liggen, de geprekken rondom hem: nee. Er wordt niet vermeld waarom hij een spurtje trekt. De andere mensen in de sauna schoten ook niet ter hulp maar kleden zich eerst min of meer aan? Eerst loopt hij een sprintje, maar volgens zijn vrouw trok hij zich op aan de balken? Een verhaal vol ongerijmdheden dat met haken en ogen aan elkaar hangt. Dora Vreemd. Als Dora weet dat er groenlingen en vinken en merels bestaan, zal ze vast wel het verschil zien tussen een groenling en een merel. Heel het verhaal is te beschrijvend. Er is weinig conflict, plots eindigt het, er wordt amper spanning opgebouwd. Te weinig om een lezer te interesseren. Opkomende mist Pas op voor clichés als: het belooft een prachtige dag te worden, dat het mooi weer is, weten we al. Omslachtige stijl. Voorbeeld: Dat kans heeft gezien zich te nestelen in haar en mijn ziel, en grote onzekerheid bij ons heeft weten te veroorzaken. Beter: we waren na ons bezoek aan de dokter die haar doorverwees erg onzeker. Probeer actiever te schrijven ipv 'heeft weten te veroorzaken'. Nadien leg je nog eens de hele situatie uit met het bezoek aan de dokter en doorverwijzing, nergens voor nodig. Heb het verhaal na enkele alinea's niet verder gelezen, wegens te langdradig. Blijf alsjeblieft bij me, alsjeblieft Vreemde gedachtengang als je 'gewenning' een soort van liefde noemt. Stage = stadium. De hele uitleg over het bungeejumpen zou ik schrappen, je weidt te veel uit. In de alinea's wissel je geregeld van tijd. Kijk dat na. Je vertelstandpunt in de eerste persoon vind ik wel leuk in die hoedanigheid van dom alfamannetje, goed gevonden! Het gesprek dat zowel over de slecht zittende stoelen als uiteengaan gaat vind ik prima. The road to nowhere Sterk begin, je bouwt de spanning mooi op. Goed verhaal met wel wat schrijffouten. Alleen het einde vind ik vreemd. Als het hoofdpersonage op het einde sterft, wie schreef er dan dit verhaal? Als ze het zichzelf verbeeld heeft dat ze op reis was, kan ze zich niet verbeelden dat ze thuis is. Want zo schreef je het: ik verbeeld me dat ik weer thuis ben. Daar zit ze Wat is dat met het perspectief? Er is een 'ze', maar ook een 'ons', dus is er ook een 'ik'. Erg verwarrend in het begin, als lezer stel je jezelf dan vragen terwijl je de lezer net bij de les wil houden. Ik ontdek dat de 'ze' een oma is na het helemaal te lezen. Nu nog de 'ik'. Wat verwarrend is blijkt de zin: 'Het is de jongste van haar twee dochters'. Van kleindochters zomaar naar dochters. Later blijkt dan dat elke dochter een dochter heeft. Maar wat is de jongste van haar twee dochters? De dochter zelf, zoals je het schrijft. Begrijp je hoe vervelend lezen dit is, als je steeds moet teruggaan om een en ander uit te zoeken? Op het einde is er weer de 'ik'. Wie dat is wordt niet gespecifieerd, maar hij/zij weet wat ze voelt, speelt voor alwetende verteller. We hebben er het raden naar. Jammer, er zat meer in. De koffer Je verhaal is goed opgebouwd maar het einde is zo cliché als het maar zijn kan. Er zijn genoeg verhalen waarbij op het laatst blijkt dat alles maar een droom was. Je maakt je er te makkelijk van af. Bedenk een origineler einde. Zonder geloof Het heen en weer switchen tussen hem en haar werkt wel, je blijft verder lezen. Toch vind ik dat je je er te gemakkelijk van af maakt. Het is oké dat je de lezer zelf zijn interpretaties mag maken, maar geeft dan wel meer aanwijzingen, nu wordt het door het gebrek daaraan ongeloofwaardig; In het niet-herkennen van zijn vrouw en zijn zoon, hoe hij dan vermoord wordt en hoe de politie hier tegenover staat. Ook het dagboek waarin hij alles vertelt over zijn verslaving, niet uitlegt waarom hij daar niet vanaf geraakt maar dan weer wel waar het geld ligt: daar kom je niet mee weg. Ook dat de memoires door zijn vrouw in een kast gevonden worden en niet door de politie: no way. De zaak krepel Eerste alinea staat vol met vragen. Enkele vragen kunnen, maar dit is teveel in de denkwereld van je personage. De tweede alinea is in hetzelfde bedje ziek. Derde alinea blijven we in de denkwereld van je hoofdpersonage, dat verveelt op de duur. Je mist hier kansen op actie: je zou hem in dialoog kunnen laten gaan met zijn advocaat, met onenigheid tot gevolg, met een conflict. Ik lees verder, alles wordt verteld, er is weinig ruimte voor interpretatie, het is alleen 'tell' ipv 'show'. Er zijn veel verhalen in hetzelfde bedje ziek, blijkbaar komt de boodschap van de juryleden bij veel schrijvers amper aan. Als je vertelt instrueer je de lezer, je maakt geen ruimte voor zijn fantasie, bovendien zijn er nauwelijks emoties. Je verhaal bulkt van de cerebraliteit: er is teveel overpeinzing. Ik heb de laatste alineas diagonaal gelezen en merkte dat het niet beter werd. Kermis in de hel Verwarrend wanneer er ineens een Lena op de proppen komt, terwijl daar in de rest van het verhaal geen verdere verwijzingen naar die Lena zijn, alleen naar Noor en wellicht het zusje Esmee. Goede beschrijving van de ziekte, waarvan ik veronderstel dat de moeder paranoïde is, een kenmerk van schizofrenie. De overgangen komen nogal brussk over, er wordt geen gewag gemaakt van de vader die het huis verlaat en niet meer terugkomt. Er is nog werk aan je verhaal. Let ook op steeds dezelfde schrijffouten bij het voltooid deelwoord (het is verbaasd, of het is gebeurd). Het Kattenvrouwtje Pas op met verkeerd gebruikte metaforen: uiteraard is een hut stilzwijgend. Andersom kan het wel: de hut kraakte in de wind zuchtend als een oude vrouw. Oppassen met beschrijvingen, kijk eens na of die wel kloppen. Eerst beschrijf je de hut als bestaande uit één ruimte, nadien is er ineens een halletje. Ik heb met interesse verder gelezen, je bouwt de spanning mooi op, beschrijft goed de omgeving en zintuigen als het gehoor en het zicht mogen meespelen. Misschien nog iets doen met de geur? Leuk verhaal, geen cliché einde. Wit en plastic Wat een vreemd begin, iemand die bijna jolig verklaart dat ze leukemie heeft? Ongeloofwaardig begin dus, ik lees verder, misschien hoort dit bij je personage. Je herhaalt Wit en Plastic telkens, wanneer je dat teveel doet wordt het een gimmick en verliest het alle effect. Veel bombastisch taalgebruik, ook dat sorteert net het omgekeerde effect. Er staan ook veel clichés in, zoet als honing, zijdezachte lippen...De laatste zin deed me denken aan die andere zin van dat liedje van Guus Meeuwis. Het kan allemaal consistenter met minder bruuske overgangen, en liever vertellen wie er aan het woord is. Werk aan de winkel. Rozen Een zoveelste Brusselmans imitator. Grappig is het wel. Picasso zei: beter goed jatten dan slecht namaken. Alleen: Brusselmans zou de foutjes er uithalen. Heb er toch om moeten glimlachen, je bent de laatste die ik lees. Ik ga mezelf een stukje vlees uit de vriezer bakken. Soliton Lijkt in het begin eerder een synopsis dan een verhaal, vanaf de dialogen wordt het geheel meer een vertaal. Dialogen, handelingen, gedachtengangen, hier lopen de dingen mooi samen, daarmee heb je echter te lang gewacht, de introductie kan korter, we komen een en ander wel te weten tijdens de handelingen, een korte flash-back, de gedachten. Er zijn teveel onafgewerkte scèens om me te begeesteren, soms lijkt het ook een scenario. Werk aan de winkel. Sterke stukken afgewisseld met zwakke gedeelten. Betonnen bal Goed begin, ik kan me makkelijk in het hoofdpersonage verplaatsen. Is de beschrijving van het tussenpad en de huizen noodzakelijk? Misschien, ik lees verder. Een mooie vondst is dat van de stoepranden waar ze spelen en de buren die er willen parkeren. Dat maakt het verhaal authentiek. Mooie relativerende toon, de sprongen in je verhaal gebeuren natuurlijk. Goed ingedikt. Een verhaal dat breekt met 'spanning opbouwen', dialogen inbrengen, maar door zijn kijk van buiten af plezier geeft om lezen. Goed gedaan. Krap Best leuk verhaal, je schildert mooi de hoofdpersonages: de vader en de dochter. De moeder en haar broer komen te weinig ter sprake, eerst op het einde van het verhaal, zodat het voelt als een 'deus ex machina'. Zo van: oh ja, die twee moeten er ook nog in. Vertel dus ook wat over die moeder, aan het begin van het verhaal wanneer ze her ontbijt maakt, geef haar een dialoog met de dochter of met beide kinderen. Dat zal de beeldvorming bij de lezer aanwakkeren. De rollen Te uitleggerig verhaal, laat de dingen gewoon gebeuren ipv alles te moeten vertellen. Dat vertellen mist spanning, of dat nu een fysieke, emotionele of intellectuele spanning is. Lees ook de andere verhalen die op de shortlist eindigen, daar steek je wat van op. In het begin mix je de plaatsbeschrijving goed met haar gedachtengang. In de alinea beginnen met 'Gras' is het weer van dat: een hele uitleg, een te lange gedachtengang, ik wil een handeling zien, spanning die opgebouwd wordt en die me niet met tegenzin doen voortlezen. Nee, verder gelezen en gestopt, laat het me beleven. Don't tell, show! Madeliefste Wanneer je een verhaal schrijft en het staat er op, lees je dat best nog eens na. En nog eens en nog eens. Zo kun je de fouten eruit halen, zinnen anders construeren, sterkere werkwoorden gebruiken dan in de herhaling van de banale te vallen. Het verhaal gaat verder de goede richting uit, maak hetgeen wat de barvrouw hem vertelt wat geloofwaardiger. Ik zou de laatste zinnen schrappen, na 'Ik had er iets voor teruggekregen'. Dat maakt het einde krachtiger, je uitleg daarna is te instruerend voor de lezer. De kermis van Bergen op Zoom Een heel lang begin, veel uitleg, weinig opbouw in spanning. Ik vraag me dan af, of en wanneer er iets gedenkwaardig voorvalt. Je kunt best beginnen in de actie, 'in media res' noemen ze dat, dus schrap minstens de helft van de intro. De dialogen zijn houterig (we kunnen morgenavond een bezoekje brengen aan mijn ouders? Zo praten kinderen niet. Ik lees door en dan is het gedaan. Is er iets gebeurd? Nee eigenlijk niet. Huis Dirksen Een te traag begin, lijkt eerder een nostalgische mijmering naar vroegere tijden. Ik lees verder van het kind dat niet beseft dat melk van een koe komt. Allemaal waar, maar weinig origineel. Dit is ballast. Een beetje alleen? Je bent alleen of je bent het niet, anders heet het eenzaam. Een beetje eenzaam is het hier. Je bouwt de spanning goed op en de laatste zin is erg goed gevonden. Kinderwens Je zaait verwarring door nergens een verwijzing te geven naar de leeftijd van de kinderen (?). Eentje zit in een wasmand, dus verwacht ik een klein ukje. Je springt te snel heen en weer, er zijn geen verbanden tussen die sprongen. Zorg voor een beeld, een begrip, een woord dat de gedachtensprongen aannemelijk maakt. Ik lees verder maar dan wordt het wel heel uitleggerig, personages (Corina) duiken op die je niet eens inkleurt, die zomaar plompweg zeggen dat ze een kind willen van hem. Maak haar karakter geloofwaardig nu laat je de lezer zweven. Het verhaal gaat verder in korte onafgewerkte scènes. Werk deze uit, geef de personages betekenisvolle karaktertrekken, geef hen in een of twee zinnen een uiterlijk, voeg meer ruimte toe, het weer. De Ontluistering Perspectief! Je schrijft vanuit het personage, dan kan verdwaasde blauwe ogen eigenlijk niet, want dat is een observatie van buitenaf. Let op voor de onnatuurlijke woorden en gedachten als 'relationeel geweld', dit lijkt wel een omschrijving door een psycholoog. Tweede alinea is te cerebraal, al die vragen, we zitten te lang in de gedachtengang van deze vrouw. Hoe ze eruit ziet is weer van buitenaf beschreven, zelfs al gebruik je het truukje 'ze kan zich goed inbeelden hoe ze eruit ziet' blijft haar inbeelding, maar je beschrijft het voor de lezer. Blijf met je perspectief IN de vrouw of zet haar voor een spiegel, dan kan het weer wel. De derde alinea is weer vooral gedachtegang: niet interessant. Dit is niet hoe je spanning inbouwt, het verhaal heeft meer pijlers nodig. ben gestopt met lezen, te vertellerig, teveel gedachtengand die meestal saai is. Til het persoonlijke naar een ander niveau waar het universeler wordt. De wereld van de duivel Bar slecht, de dialogen plompverloren in de zinnen, zonder aanhalingstekens. Fantasie zonder structuur, teveel namen voor een kortverhaal, de ruimte ontbreekt. Lees eens andere verhalen, kijk hoe anderen dat doen. Moederliefde De eerste zin is goed, spanning. Maar algauw loopt het mis, je blijft maar over dat mes dooremmeren. Schrappen die boel, haar twijfel moet anders verwoord worden, laat haar frustratie voelen omdat ze moelijk kan beslissen. Denkt ze. Hé? Dat weten we toch dat ze dat denkt. De eerste dialogen zitten goed, ze zijn geloofwaardig. Het is dan dat je verhaal goed wordt, de verwoording van een postnatale depressie zonder dat je het woord zelf bezigt. De blackouts die ze krijgt...er is meer aan de hand, maar wat juist, dat komen we niet te weten. Soms zijn de gedachengangen net twee zinnen te lang, die kunnen korter, breek er eens eentje af, durf dit, want zo klinkt het natuurlijker, minder schrijverig. Die handen die steeds terugkomen: ook goed gedaan. Het einde is beklijvend, het begin kan best nog wat gepolijst Erotisch overlijden Eerste alinea komt wat aanmatigend, bombastisch over. Te schrijverig. Ook de volgende alinea's zijn in hetzelfde bedje ziek. Vertel het natuurlijk, de manier waarop jij het schrijft is overdreven. Hanteer een natuurlijke stijl. Ik geef een voorbeeld 'De roze geverfde fietsstrook waar ze op fietste was door het vele gebruik ervan al aan het vervagen, en het rood van haar bloed probeerde dat te overcompenseren.' In deze zin schrap je best 'door het vele gebruik', de lezer snapt het ook zo. Het rood van het bloed dat het probeert te overcompenseren: niet doen, te grote gebaren hebben dikwijls net het omgekeerde effect. Ik heb het nog drie alinea's volgehouden, maar het overmatige taalgebruik knijpt de emotie dood. Probeer het eens sec te schrijven, eventueel met afstand en je zult merken dat dit meer effect sorteert. Ik mis de bezieling. Als ratten in de val In de eerst zin komt de schrijver al te voorschijn. Herlees die eens en dan de volgende zinnen. Tom is een rat en die vindt die wereld niet vies en slijmerig, dit is dus een menselijke observatie. Een muis genaamd Peter: zo zegt men dat niet in een dialoog. Te schrijverig is dit.Meteen veel fouten in de eerste alinea. Herschrijven tot het goed zit. Met je fantasie en creatieve oplossingen zit het wel goed. Troebel water weerspiegelt niet. Geregeld staat er iets in het meervoud of in het enkelvoud terwijl het werkwoord net andersom aangeeft. Nakijken! Iklees verder, het verhaal gaat zo onzorgvuldig geschreven verder dat ik dacht: nee, de lezer verdient meer respect. Schrijven is vooral herschrijven, laat het desnoods door een ander iemand nakijken om het geheel te corrigeren. Ontkoppeld Mooi gedoseerd verhaal en goed opgebouwd naar de reden van het verdriet. Wel oppassen met je perspectief, soms komt de schrijver tevoorschijn. Een voorbeeldje: 'Zich onbewust over de weeshuizencarrousel waarop haar zoon eindeloze rondjes zou draaien, onwetend over de illegale lynchpartij die haar man het leven kostte.' Hier duidt 'haar' zoon meer op wat zij niet meer zal weten, beter 'hij' dus om bij de oude man zijn focalisatie te blijven. Ook nog wat werk aan de layout, inspringen bij dialoog enz. Knap einde ook, zeker niet te pathetisch. Vreemdgaan Een wat te administratieve en plechtige stijl. (schoonheid der dingen, hoedanigheden, met name). Ook nogal wat ik 'welzijnswerkertaal' noem. Leuke vorm van interactie, persoonlijk ontmoeten zijn er bvb enige. De metafoor van de flitsende Porsche is goed gevonden. Mooi einde, ik hoopte dat je stijl er eentje van ironie was waar je de typische stijl van het lerarencorps op de korrel neemt, maar moest het zo zijn, is die voor mij niet duidelijk genoeg. de staking Leuk verhaal, goed gedaan in stijl; soms er wat(?) over, maar dat hinderde me niet. Nog een beetje snoeiwerk mag wel. De perfecte moord In de eerste drie zinnen geef je teveel informatie, spreid die meer over het verhaal. Dat je een Aziatische vrouw de 'r' als 'l' laat uitspreken is niet meer van deze tijd. Ook de taal van de ouderlingen klopt niet, zo praten die niet, dat is eerder wat voor een jongere generatie. leuke ontwikkeling van het verhaal en een glimlach opwekkend einde. De gevederde vijand De ladder die tegen de dakgoot staat is overbodig, dat begrijpt de lezer door verder te lezen. Beter elke zin nakijken en schrappen wat overbodig is. Kijk ook je tijden na, 'hadden' moet hier 'hebben' zijn, want het euvel is in zijn denkwereld nog niet opgelost. 'Zijn vrouw': beter ineens Eva, we weten door wat ze zegt dat het zijn vrouw is, nadien kun je al eens 'ze' bezigen. 'Zwarte' kraaien: die zijn altijd zwart. Uitzonderlijk kan er een witte tussen zitten, net dan benoem je de kleur wel. Mooie associatie tussen het onheil en het verband met de kraaien. Het einde maakt veel goed, onverwacht, maar niet ongeloofwaardig. Goed gedaan! Jurylid H Herkomst Ik kan er niet zo veel mee, te fragmentarisch, ik kom er niet in door die kortaangebonden schrijfstijl met vreemde namen. Bovenop voor eens en altijd Grappig en ontroerend, helder geschreven. Mag wat uitgebreider met meer zintuigelijke waarnemingen en beschrijving van gevoelens en sensaties. Brug Heel spannend en goed geschreven, blijft spannend en boeiend. Verlangen knap gedicht maar beetje veel clichés Guy Florizoone: Vader van de Brusselse Halsbandparkiet Er langdradig, te weinig spannend Het medium uit Allassac Te traag Station Visvliet De lente, de supermarkt en de vrouw uit de hemel Guitig Wel leuk, vraagt om meer Het verhaal van Rebecca Vakantie (Fragment) beetje te fragmentarisch zonder verhaallijn Langs de lijn Leuk verhaaltje, mooi beeld, maar beetje cliché Zonnewende Gevoelig onderwerp, vergt voor mij wat meer uitwerking Zweven Wel leuk maar wat afstandelijk van toon waardoor het minder gaat leven Dora Opkomende mist Goede titel voor aangrijpend verhaal. Mis wel wat meer beeldende en persoonlijke beschirjvingen, dardoor blijft het toch een beetje op afsrand. De laatste paragraaf zou ik weglaten Blijf alsjeblieft bij me, alsjeblieft Wel een boeiend begin. Doord e gevoelloze toon blijft het verhaal toch wat op afsrand, geeft wel een beeld van de relatie maar niet van een bepaalde ontwikkeling bij de hoofdpersoon. En OV poortjes 20 jaar geleden? The road to nowhere Echt spannend verhaal met goede opbouw, Het blijft zich goed doorontwikkelen. Naar het eind toe wat langdradig. Wel beeldend geschreven. Is schrjver herrezen om het te schrijven?i Daar zit ze Een gevoelig thema en ook wel sensitief beschreven. Ik mis toch een verhaal erom heen, iets dat het meer persoonlijk maakt. De koffer Grappg verzonnen en het lijkt wel spannend te worden maar dan zakt het in elkaar. Zonder geloof Ondanks intrigerend thema, komt het als verhaal niet uit te verf, te anecdotisch, te extreem allemaal, fragmentarisch. Zou je een heel boek over kunnen vullen. De zaak krepel Het is een erg uitgebreid betoog met veel storende herhalingen (commissie, ontwikkelingen) en veel vragen, waardoor het zintuiglijk beschrijven te weinig aan bod komt. Daardoorkom je er moeilijk in. Het is vrij rationeel allemaal, terwijl het thema en de kerngebeurtenis wel boeiend zijn. Het is te langdradig en de wisseling van persepctief is storend. Kermis in de hel Een heel onroerend stuk, met veel potentie. Nog iets meer beeldend en in de huid kruipen van het meisje en de taalfouten eruit halen. Het Kattenvrouwtje Mysterieus verhaal. Wat traag, wel intrigerend. Veel herhalingen van dezelfde woorden, dak, hut, ruimte. Wat meer uitdunnen ziu het sterker maken. Wit en plastic Wel invoelend geschreven en aardige obouw, maar blijft toch beetje aan de oppervlakte Rozen Wel aardig geschreven maar niet zo'n goed eopbouw waardoor de wending uit de lucht komt vallen Soliton Wat traag verhaal, wat te veel bijvoeglijk naamwoorden en veel wisseling in tijd. Betonnen bal Wel een leuke herinnering maar als verhaal wat mager Krap Ontroerend, mooi verhaal met goed eopbouw. Eind beetje onduidelijk, kan sterker. De rollen Wel boeiend geschreven maar erg veel wisseling van perspectief voor zo'n kort verhaal en een vage plot Madeliefste Leuk verhaal met goede ontknoping. Soms wat cliche taalgebruik. De kermis van Bergen op Zoom Huis Dirksen Kinderwens De Ontluistering De wereld van de duivel Moederliefde Mooi en moeilijk onderwerp, invoelend geschreven maar het verhaal kan nog sterk verbeterd worden in taalgebruik, zinsafwisseling. Erotisch overlijden Als ratten in de val Ontkoppeld Mooi en intens verhaal. In begin wat kleine perspectiefwisselingen en wat veel bijvoeglijk naamwoorden. Vreemdgaan wel een veelbelovend verhaal, maar nu is het laatste deel mij toch te snel afgeraffeld de staking Wel een geestige briefwisseling, maar niet helemaal overtuigend De perfecte moord Beetje gekunsteld De gevederde vijand Amusant, leuke opbouw Jurylid J1 Herkomst Wat een heerlijk, bizar verhaal. Ik ben erg enthousiast; creatieve vorm, herkenbare maar toch helemaal nieuw “verpakte” personages en een fijne, meeslepende schrijfstijl Bovenop voor eens en altijd Op zich wel een ontroerend idee. Het begin is ook prettig geschreven, met fijne alledaagse details (koffie en krant…) Maar je kunt het einde al voorspellen en dat haalt de spanning en het leesplezier weg Brug Dit korte verhaal is wat mij betreft te “af”. Het is van het begin duidelijk wat er gaat gebeuren en dat gebeurt dus ook. Het laat geen ruimte voor inleving of voor fantasie van de lezer. Verlangen Een beetje flauw, en bovendien geen verhaal maar een gedicht Guy Florizoone: Vader van de Brusselse Halsbandparkiet De schrijver van dit korte verhaal zit vol fantasie, maar het is slordig uitgewerkt met een hoop taal- en spelfouten Het medium uit Allassac Op de een of andere manier boeit het onderwerp van dit verhaal me enorm, maar door hoe het geschreven is valt er weinig van te volgen. De personages praten en praten maar (over weinig!) en door die ellenlange dialogen raak je op een gegeven moment ook kwijt wie er aan het woord is en waar het nou heengaat. Dat is vermoeiend om te lezen. Het heeft zeker potentieel, maar dat vereist nog een aantal herschreven versies Station Visvliet Een heel ingetogen verteld verhaal met tragische humor en een simpele, maar heel rake schrijfstijl die goed past bij het onderwerp De lente, de supermarkt en de vrouw uit de hemel Een bevreemdend stuk, dit korte verhaal. Ik was wel geboeid door de mijmeringen van de hoofdpersoon en de tekst is door de lange, dromerige zinnen haast poëtisch. Het blijft helaas uiteindelijk bij mijmeringen met iets te weinig plot. Guitig Interessante setting en op zich een leuk idee. Het verhaal is wel erg kort - net toen ik erin begon te komen was het al afgelopen met een niet al te duidelijk einde, jammer. Het verhaal van Rebecca De dialogen, waar eigenlijk het hele verhaaluit bestaat, doen wat gekunsteld aan omdat de schrijver er heel veel achtergrondinformatie voor de lezer in verstopt. Dit doet af aan de waarachtigheid van de personages. Vakantie (Fragment) Het woord fragment had niet bepaald tussen haakjes hoeven staan - dit is inderdaad een fragment en geen verhaal. Het personage vertelt intelligent maar enorm afstandelijk, je leeft niet mee en raakt niet in hem geïnteresseerd Langs de lijn Mooi! De beschrijving van de “hockeymoeder” is perfect, je ziet haar heel levendig voor je en kunt je er daarnaast nog van alles bij voorstellen, erg knap. Ik hoop dat het aan mij ligt want ik begrijp de laatste zin van het verhaal niet, maar desondanks erg genoten van het simpele, maar toch beeldende taalgebruik Zonnewende De herinneringen zijn mooi en levendig beschreven, maar het verhaal is wel erg snel afgelopen. Met meer invulling omtrent de personages zou het interessanter zijn en ook wat minder voorspelbaar Zweven Af en toe waren de metaforen en vergelijkingen wat overdadig, maar over het algemeen een leuk verhaal met veel vaart en spanning Dora Leuke verwijzing naar Gorters Mei, maar verder is het een wat onsamenhangend geheel Opkomende mist In de eerste alinea zag ik al meerdere spel- en grammaticale fouten - nodigt niet bepaald uit tot verder lezen. Ook kwamen de dialogen erg onecht over. Blijf alsjeblieft bij me, alsjeblieft Het personage is erg onsympathiek en spreekt de lezer nogal neerbuigend aan, wat grappig kán zijn maar hier niet zo overkomt, en daarnaast ook niet bijdraagt aan het verhaal The road to nowhere De schrijver weet de spanning goed op te bouwen met de vreemde lifter en het krijgt een interessante wending. Af en toe wordt er nog wat veel uitgelegd (tell, not show ipv andersom) en kan het nog wat minimaler, maar verder een heel fijn verhaal! Daar zit ze Mooie titel en het verhaal heeft een interessant onderwerp. Qua schrijfstijl is het wat verwarrend - dochterts, kleindochters, moeders, etc. Het is soms niet duidelijk wie wie is en wat er gebeurt. Dat is jammer want leidt af van de leeservaring De koffer Qua schrijfstijl een beetje simpel maar het begon erg spannend en ik wilde doorlezen. Dat het uiteindelijk een droom blijkt maakte het flauw en het einde is afgeraffeld Zonder geloof Het idee voor dit verhaal is fantastisch. Qua uitwerking doet het soms wat gekunsteld aan, waarin de memoires en het krantenartikel iets te duidelijk gebruikt worden om informatie te geven. Wel vermakelijk om te lezen De zaak krepel Knap hoeveel vragen er worden opgeroepen door het personage en dat het verhaal toch inhoudelijk door blijft lopen. Ik vind het zelf wel érg zakelijk geschreven en het verveelde daardoor nogal. Ook veel te lang Kermis in de hel Behoorlijk wat dingen kloppen niet helemaal in dit verhaal (waaronder ook vaak de spelling) maar ik was qua inhoud enorm geboeid, en ook door de soms hele rake, simpele zinnen die erg mooi de sfeer weergeven. Het Kattenvrouwtje Hoewel er af en toe wat te veel verteld en herhaald wordt, dwong het tot doorlezen. Erg spannend! Creatief idee ook en de omgeving wordt mooi beeldend beschreven Wit en plastic Het begin vond ik wat afgezaagd - een appje, de stoerdoenerij van de jongen - maar daarna wordt het een erg invoelbaar en mooi verhaal. Knap ook dat het in de jijvorm is geschreven, werkt heel goed voor dit stuk! Rozen Een beetje jammer dat het verhaal zo plots is afgelopen, zonder werkelijk einde. Verder erg interessant om te lezen, levending geschreven met een bizarre wending halverwege die het spannend maakte. Soliton Het is niet overal even duidelijk en ik heb sommige stukken meerdere keren moeten lezen, maar ik heb het geboeid gelezen. Mooi geschreven, met rake beelden. Op die beginzin zou de schrijver nog een keer terug kunnen komen om het te verduidelijken Betonnen bal Een aandoenlijk kort verhaal. Ik vond de eerste twee alinea's erg goed en sterk tot de verbeelding sprekend. Daarna gaat het wat te snel en lijkt het een beetje afgeraffeld Krap Misschien een klein beetje plotloos, maar wat een mooi verhaal! De vader wordt fantastisch beschreven, je ziet de stugge man precies voor je. Leuke details ook, duidelijk door de ogen van een kind geobserveerd. Het einde was erg ontroerend, moest er even van slikken De rollen Er gebeurt wel erg veel met een heel scala aan personages in zo'n kort verhaal. Dat maakt het een beetje moeilijk en vermoeiend om te lezen, maar al met al wel een vermakelijk stuk met goede zinnen hier en daar Madeliefste Een mooi afgerond geheel, met aan het einde een leuke “levensles” die goed uit het verhaal voortvloeit. Het begin - waarom de persoon in de kroeg terechtkomt - kan eigenlijk wel weg, doet er voor de rest van het verhaal niet echt toe en fungeert meer als een soort extra uitleg aan de lezer. De kermis van Bergen op Zoom Het is me wat onduidelijk waar dit verhaal over gaat… een wat onwerkelijke dialoog tussen twee meisjes die ook plots weer is afgelopen. Er gebeurt eigenlijk niets noemens- (en lezens)waardigs. Huis Dirksen Dit had een heel spannend verhaal kunnen zijn, maar de schrijver heeft eigenlijk alles al ingevuld, waardoor het wat voorspelbaar en saai is geworden Kinderwens Een beetje saai en té afgerond, de lezer heeft niets meer te doen en hoeft enkel te wachten op de goede afloop De Ontluistering Het is duidelijk dat de protagonist van dit verhaal verdriet heeft om een man - iets té duidelijk. Ze zeurt, tegen zichzelf, tegen de lezer, maar maakt geen ontwikkeling door, waardoor het geen verhaal blijkt maar slechts een mijmering De wereld van de duivel Het is in dit korte verhaal erg onduidelijk waar de schrijver heen wil - je wordt als lezer overladen met namen die er niet toe blijken te doen en voor je er enigszins iets van kunt maken is het al afgelopen Moederliefde Dit verhaal is grotendeels helemaal dicht geschreven - zonder enige verbeelding over te laten voor de lezer. En op een paar momenten wordt er juist te wéinig informatie gegeven en worden er grote stukken tijd overgeslagen. Maakt het lastig lezen Erotisch overlijden Het idee voor dit verhaal is creatief - twee parallelle korte verhalen die met elkaar verweven zijn, maar in deze vorm lukt het me niet om erin te komen. De ik-vorm werkt wat mij betreft ook niet echt voor hoe het nu is opgeschreven Als ratten in de val De schrijver van dit korte verhaal heeft een hoop fantasie, maar het verhaal mist voor nu nog structuur en plot. Ook staan er wat al te veel spelfouten in, komt wat slordig over Ontkoppeld Mooi! Een eigenlijk simpel verhaal dat vlot leest, maar door de beeldende taal wordt het naar een hoger niveau getild Vreemdgaan Leuk verhaal, vermakelijk met af en toe heel rake en originele metaforen. Ik vind het persoonlijk hier en daar wat te gekunsteld, de schrijver lijkt soms iets te hard zijn/haar/hun best te doen om het mooi te laten klinken, wat een beetje afleidt van de inhoud de staking Een prettige briefwisseling om te lezen, hier en daar grappig en een aantal onverwachte wendingen die de spanning erin houden. Het einde was een beetje flauw De perfecte moord Heerlijk verhaal! Lekker absurd, erg leuke en creatieve details die de personages karakteriseren en een heel fijne schrijfstijl De gevederde vijand Heel origineel verhaal met een mooie spanningsopbouw en een heel verrassend einde Jurylid J2 Herkomst Een sprookje herteld, het idee is aardig, de uitwerking is gewoonweg niet goed. Het verhaal rommelt alle kanten op, nergens weet de schrijver me mee te nemen in het verhaal. Bovenop voor eens en altijd Een kort en treurig verhaal. De opbouw is goed, het verhaal te voorspelbaar. De laatste zinnen komen niet onverwacht, maar passen wel perfect bij het verhaal. Brug Bij vlagen is dit verhaal spannend, als geheel wil het me niet overtuigen. De schrijver kan zeker schrijven, maar dit verhaal is te fragmentarisch opgebouwd om echt heel goed te zijn. Verlangen Een gedicht, het rijmt, maar inhoudelijk stelt het weinig voor. Guy Florizoone: Vader van de Brusselse Halsbandparkiet In dit verhaal lezen we over de herkomst van een halsbandparkiet in Brussel. Ik hou wel van zulke verhalen en heb het met plezier gelezen. Het is niet sterk geschreven, waardoor ik mijn aandacht er soms niet bij kon houden. Het medium uit Allassac Dit verhaal is vooral onsamenhangend en veel te lang. Het leest niet prettig en inhoudelijk stelt het niet veel voor. Station Visvliet Een heerlijk kort verhaaltje. De opbouw is goed en het leest prettig. Het overlijden van een talentvolle voetballer wordt op een ingetogen en mooie wijze beschreven. De lente, de supermarkt en de vrouw uit de hemel Ook dit verhaal is weer zo fragmentarisch geschreven dat het niet als een geheel voelt. Het leest niet prettig. Guitig De titel van het verhaal is leuk en uitnodigend. We kijken in dit verhaal wat naar de overkant, het zijn wat flarden van wat de ik-persoon ziet en wat hij erbij denkt. Het is onderhoudend. Het verhaal van Rebecca Een interessant onderwerp, dat in dit verhaal niet goed uit de verf komt. De schrijfstijl is wat onbeholpen en de schrijver blijft vooral steken in wat algemeenheden. Het is jammer, omdat het verhaal zeker potentie heeft. Vakantie (Fragment) In de titel staat al het woord fragment en het verhaal is overduidelijk onderdeel van een grote geheel. Het leest prettig, maar in een schrijfwedstrijd als dit zie ik liever een afgrond verhaal. Het is zeker niet slecht. Langs de lijn We staan langs het voetbalveld, de schrijver introduceert enkele personages die gevoelsmatig allemaal een bijrol spelen in het verhaal. Zonnewende Een verhaal met een zwaar onderwerp, dat op relatief lichte manier is opgeschreven. Het is mooi in balans en het leest prettig weg. Zweven De hoofdpersoon wordt twee keer neergeschoten, de tweede keer lijkt het fataal te zijn. We lezen alleen over hoe de hoofdpersoon dit ervaart, een aardige inkijk, maar niet sterk op papier gezet. Dora Een verhaal met een voetnoot en een gedicht. Het is allemaal wat veel, terwijl het verhaal amper iets voorstelt. Het begin is veelbelovend, het stort echter heel snel in. Opkomende mist Een verhaal met een mooi onderwerp en op een goede manier geschreven. Er is niet veel mis mee, maar het is wel precies wat je als lezer mag verwachten. Nergens word je verrast, waardoor het toch wat tegenvalt. Blijf alsjeblieft bij me, alsjeblieft Een verhaal over liefde en het einde hiervan in een notendop. De hoofdpersoon presenteert zichzelf op een hoogst irritante manier. In de loop van het verhaal verandert de hoofdpersoon. Het komt weinig geloofwaardig over. The road to nowhere Een horrorverhaal dat niet uit de verf wil komen. Het begint sterk, het einde is onbevredigend en veel wat er in het verhaal gebeurt, is ongeloofwaardig. Daar zit ze De schrijver kan in een paar zinnen een situatie schetsen, dit maakt het verhaal goed leesbaar. Inhoudelijk vind ik het wat minder sterk. Het gaat over een erfelijke ziekte, ik begrijp de angsten van de oma, het is niet voldoende voor een sterk verhaal. De koffer De inhoud van het verhaal is niet de moeite waard. Het leest wel lekker weg. Zonder geloof In dit verhaal maken we kennis met de leider van een sekte. Het verhaal wordt verteld, nergens zitten we in de actie, waardoor het niet de moeite waard is om te lezen. De zaak krepel Dit verhaal lijkt vooral een lange inleiding op het echte verhaal te zijn. Het is nergens spannend en het lijkt maar door te gaan. Het had veel puntiger gekund. Kermis in de hel Een mooi kort verhaal, waarin de wanhoop van de moeder bijna tastbaar is. Goed geschreven en mooi verteld door de schrijver. Het Kattenvrouwtje De schrijfstijl is goed, het verhaal wat ongrijpbaar. Het einde is onheilspellend, maar wat ongeloofwaardig. Het leest in elk geval prettig door. Wit en plastic Een prachtig verhaal over de liefde en de dood. Goed geschreven, mooie opbouw en ondanks het zware onderwerp nergens sentimenteel. Rozen Een bij vlagen bizar verhaal. Het leest lekker en het onderwerp is goed. Het gaat net niet voldoende de diepte in om me echt te raken, maar het is een aangename inzending. Soliton Geen verkeerd verhaal, het leest prettig, maar ik mis hier en daar de samenhang om het echt goed te kunnen vinden. Het lijkt wel of hier enkele stukken tekst ontbreken om er een geheel van te maken. Betonnen bal Een verhaal over een hechte jeugdvriendschap. De eerste helft van het verhaal is goed, daarna wordt het wat minder. De schrijver neemt bewust afstand, wat het verhaal minder sterk maakt. Het is zeker een goede inzending. Krap Een verhaal over onmacht en ergens op de achtergrond ontluikende liefde. Het verhaal is in evenwicht, het is goed geschreven en het is goed opgebouwd. De rollen De schrijfstijl is wat schreeuwerig, het verhaal is maar dunnetjes. Het is geen geweldige inzending. Madeliefste Een prachtig verhaal, waarbij de laatste twee alinea’s wat mij betreft weggelaten hadden mogen worden. Het idee, de uitwerking en de schrijfstijl zijn dik in orde, het verhaal leest dan ook makkelijk weg, ondanks het nare onderwerp. De kermis van Bergen op Zoom Een wat leeg verhaal over twee vriendinnen op de kermis. Het stelt niet veel voor en ik heb er niet veel mee. Huis Dirksen Dit verhaal kent een mooie opbouw, maar is te abrupt afgelopen. De schrijver weet me mee te nemen in de wereld die geschetst wordt. Het leest bijzonder prettig, maar het einde is ronduit teleurstellend. Kinderwens Voor mij wil dit verhaal niet tot leven komen. Het wordt te traag en eentonig verteld. De Ontluistering We zitten gevangen in het hoofd van een vrouw die zelf gevangen zit in een relatie met een agressieve man. Het verhaal rommelt wat door, bij vlagen is het boeiend, als geheel is het net te weinig. De wereld van de duivel Een slecht geschreven verhaal dat ongeloofwaardig en gewoonweg niet goed is. Moederliefde Een moeder kan niet van haar pasgeboren kind houden. Er zit meer in het verhaal dan er verteld wordt, dat kan prima zijn, maar in dit verhaal werkt het niet. De schrijver heeft te veel spelfouten in het verhaal laten staan. Erotisch overlijden De schrijver probeert twee ongelukken op een dag aan elkaar te knopen, het lukt hem niet. Als ratten in de val Een mengeling tussen een spannend verhaal en een sprookje. Het is slecht geschreven en het verhaal wil nergens boeiend worden. Ontkoppeld Het verhaal is net te vaag geschreven om mij echt te boeien. De inhoud zou interessant kunnen zijn als de schrijver een andere insteek had gekozen. Vreemdgaan Dit verhaal is niet aan mij besteed. Het gaat over vreemdgaan en de wijze waarop de schrijver dit vertelt is totaal niet boeiend. Het blijft hangen in algemeenheden, ik krijg niets mee van de gevoelens van het hoofdpersonage. de staking Het idee is leuk, de uitwerking niet geweldig. Via een briefwisseling een verhaal vertellen, is niet uniek, maar het komt niet vaak voor. De eerste brieven zijn nog aardig om te lezen, het wordt echter al snel flauw. De perfecte moord Geen onaardig verhaal, ik moest alleen aan de schrijfstijl wennen. Eenmaal in het verhaal leest het lekker door, het einde is voorspelbaar, maar niet slecht. Al met al een redelijke, maar zeker geen geweldige inzending. De gevederde vijand Mooi opgebouwd verhaal, goed verteld met een passend einde. Een fijn verhaal om te lezen. Jurylid L Hij liep met me mee Krachtig verhaal over een geknakt leven, in mooie, rustige zinnen verteld. Goeie opbouw, geen tranentrekkende opsmuk en toch fraai en roerend. Een waardig eerbetoon aan Tante Catharina ! Een witte Porsche De dialogen kloppen niet geheel, althans, soms is niet duidelijk wie er spreekt. Het eind begrijp ik niet. De clou van het verhaal ook niet. Tikfoutjes her en der... Zoektocht naar geluk Hoe een mooi verhaal niet lang hoeft te zijn. Die donkere ogen uiut het verleden, daar kan de lezer zelf van alles bij invullen. Goed gedaan. De ik-persoon hervond het geluk door te gaan schrijven. 'Omringt' had hier met een d gemoeten. Ontkoppeld Triest en realistisch, dit verhaal over het kind van een collaborerend echtpaar in 40-45. Dubbel gevoel heb ik er bij, want enerzijds kan het zijn dat zij onderduikers of Joden hebben verraden (verdiende loon dan), anderzijds is de hysterie van zo'n buurtbende afschuwelijk en onrechtmatig. Wel mooi verteld en een goed einde. Een Eh... over plotwendingen gesproken. Vond ik dit goed? Bij een dergelijk thema is het signaal voor 'goed' dat ik een rilling krijg. Die kreeg ik niet, maar toch heeft dit verhaal iets. Al is het maar de latente boodschap dat materialisme en bezit niets zijn zodra de nood aan de man/vrouw komt. En mss dat we ons daar al eerder in ons leven bewust van 'moeten' zijn. De Spin Lekker arachnofobisch verhaal dit, vlot en origineel verteld. Een wat 'ongewoon' thema, maar da's juist het toffe aan dit mini-horrorstuk. Ik heb thuis ook wel eens zo'n spin gehad waarvan ik zei: 'daar kun je een zadel opgooien...' Goed gedaan Bloesemkinderen Rijke fantasie in dit verhaal, mooi dromerig en fijntjes verteld. Geen spanningsboog of verrassend einde, maar in dit geval hoeft dat mss niet. Het geeft een zonnig, blij gevoel. Dank je wel dus... Winterkoninkjes Ik heb nog nét de moeite genomen om het aantal woorden van die derde zin te tellen (want lezen was onmogelijk). Het bleken er 94 te zijn. Ben meteen gestopt met verder lezen. Fido Heel kort, dit korte verhaal, maar als iets goed is heb je er weinig woorden voor nodig. Prachtig verhaaltje, werkelijk waar. Spanningsboog: waar gaat dit over en dan wordt het pijnlijk duidelijk. Dat je dan niet precies weet of moeder ziek is, junk of alcoholist, is totaal onbelangrijk. Zelfs goed dat dat ongewis blijft, want dit gaat over de totale eenzaamheid van het jochie. Kippenvel, waar ik graag meer van zou willen lezen... Ik ben Freddy niet Intrigerende titel, gevolgd door een ongebrijpelijk stuk proza. Dat laatste wijt ik dan eerst aan mezelf. Volgt herlezing (op zich al geen goed teken). En er goed over denken. Helaas. Snap er niets van en voel ook geen enkel ander 'iets' bij dit stukkie. Geuren van vroeger Lekkerrr dit. Heel goeie sfeertekening van een oeverloos-gezwam-kontlik-borrel van een groothandelsbedrijf in gebakken shit. Het leest als een korte film, je volgt de ik-figuur op haar rondgang door de zinloosheid. Heerlijk hoe ze die gasten afpoeiert: vlotte, kort, origineel. Illustraties voegen zelden iets toe, deze wel! Goed getekend zeg en past lekker in het verhaal. Meer van dit graag! Een snee in mijn ziel Oeh... en een snee ook in mijn ziel. Wat een bijzonder krachtig verhaaltje zeg. Heel subtiel, heel treffend gedaan. Geen woord te veel of te weinig, bijna in één vloeiende solo naar het eind. Knap gedaan. Geen straf om meer van deze schrijver te krijgen... Hopeloos verdwaald Autobigrafisch zo te zien. Verhaal spreekt depressieve wanhoop uit, alsook de diepe wens om beter te worden. De ik-persoon is tot niets in staat, maar uit de slotzinen lijkt:hij/zij nu toch de uitdaging aan te gaan, met het schrijven van dit verhaal. Uit het slot spreekt ook -schoorvoetend- hoop. Da's mooi en heel belangrijk, want hoop is essentieel, het is goede hoop en dat is de kiem van een beterend pad. Dat pad zal steil, kronkelig en soms duister zijn, maar die steilte lijdt ook naar omhoog. Naar de top van de mountain, waar de lucht blauw is en een zonnetje je verwelkomt. Blijf schrijven, schrijf alles wat in je opkomt, schrijf over licht en duister, over wensen en verlangens, schrijf over verleden, heden en vooral toekomst. Schrijven is een ventiel van de geest: meestal blij, creatief.of spannend, maar soms ook om negatieve druk af te blazen. Schrijf. Ventileer... Vreemdgaan Dit aardige verhaal is meer een anecdotische beschrijving over een jongedame die er wel van van lust. Ze bedot en wordt bedot. Met een moraal, een levensadvies aan het eind. Die slotzin is heel treffend... De zondvloed Realistische beschrijving van een van de talloze drama's die mensen troffen bij deze enorme ramp. Schrijver geeft uiting aan zijn betrokkenheid bij en kijk op die gebeurtenis en doet dat goed. De toelichting onderaan, dat het de watersnoodramp betrof, was voor mij niet nodig. En eigenlijk zou dat voor niemand in dit land nodig moeten zijn. Goed gedaan dit verhaal Toch nog Verrassend einde, da's altijd sterk. Het verkeerd rijden van de auto's had er niet in gehoeven, dat leidt af van de verhaallijn. de staking Ik viel van de ene in de andere verbazing annex verrassing. Wat een heerlijke verwoording van hedendaagse maatschappelijke problematiek tegen een pakweg 18e eeuws decor.. Dat alleen al was top geweest. Maar diverse keren kwam er een sterke twist en raasde het verhaal naar het abrupte en ook weer onverwachte eind. Dit soort archaïsch taalgebruik is doorgaans onprettig lezen, maar nu niet. Heel lekker oud-defige conversatie en toch vlot te lezen. Heerlijke kritiek op people in high places - having low morals. Humor, spitsvondigheden. De namen van die neef en nicht: hilarisch. Een bijzonder verhaal. Graag meer aparts van u, schrijver. Enne...de lay-out van de briefwisseling kwam prima over. Happy ending Twee keer gelezen, had het beter bij een keer kunnen laten. Onbegrijpelijk verhaal van een vent die kennelijk ene Peter meeneem uit Marokko om die met zijn vrouw sex te laten hebben? Hetgeen mislukt. Evenals zijn eigen poging. Einde is nog beroerder. Tang op een varken dit, sorry... Wij, Stevenisten Mijn weerzin tegen religie(s) overwinnend, heb ik dit verhaal gelezen. Gaat over de massamoord van een stel moorddadige religieuzen op wat beschreven wordt als een sectarische geloofsgemeenschap. Geen fijn thema, maar ook als verhaal niet geslaagd. De betovering van mei Deze litanie van beeldspraken geeft me geen voorjaarsgevoel. Het taalgebruik: meer is minder zou ik zeggen. Maar goed, er zit ook geen enkel verhaal in dit stuk (opbouw-spanningsboog-einde). Jammer, want met de verbeeldingskracht van schrijver lijkt me weinig mis. Not a rendez vous Tip1: als iemand spreekt dan alle zinnen aan/achter elkaar zetten en tussendoor geen aanhealingstekens plaatsen. Alleen aan begin en eind. Ook geen enters/nieuwe regel aan die zinnen geven. Tip2: laat je verhaal altijd twee dagen liggen en lees het hardop, dan hoor je foutjes. Zoals deze: zij gaat op bezoek bij die grootouders, maar dan plotseling toch bij de ouders, die ze beiden spreekt. Dat laatste is vreemd, want die vader zat vast op het bureau. Verder wel een leuke, korte misdaadstory, gecombineerd met wat 'luf' perikelen... De echo Tot aan het gesprek met Babs gaat dit iets te traag, teveel herhalingen en weinig ontwikkeling in het verhaal. Het gesprek met Babs biedt wel een interessante ontwikkeling: de (her-)bewustwording van de ik-persoon over dingen in haar leven die nu van invloed zijn. Geen super-verhaal dit, wel een mooie ontboezeming, retrospectie... Conversie Infinitum Heftig verhaal. Ik hoop niet 'waar gebeurd' in de kring van schrijver/ster. Mijn aversie tegen religie als bron van het meeste menselijk lijden werd weer bevestigd. Dit is een thema dat helaas nog alle dagen actueel is en -hoewel het amper zal helpen- gelukkig komt er wetgeving aan die allerlei conversieterrorisme strafbaar stelt. De eerste alinea begon met iets te hoogdravend woordgebruik, dat voegde niks toe, daarna werd het beter. Wat ik niet helemaal begrijp: is de jongeman aan het eind nu misbruikt of is hij -dronken en wel- mee gegaan in 'het spel'. Pijnlijk maar krachtig einde en een sterke aanklacht, dit verhaal, tegen (allerlei) onverdraagzaamheid, blinde dogmatiek en religieus extremisme. De Lammergier Ik heb de eerste 30 regels drie of vier keer aandachtig gelezen, maar kon er geen touw aan vast knopen. Dus helaas gestopt. TIP: ieder verhaal, korte zeer in het bijzonder, moet meteen 'pakken' en vooral klip en klaar van start gaan... Herkenning en erkenning Verhaaltechnisch vond ik dit niet super, maar ik ben het hartgrondig eens met de slotzin. Ik heb geen (persoonlijke) lijn met LHBTQI-gemeenschap, maar om met -ik meen- Voltaire te spreken: ik zal me kapot vechten voor hun recht om te zijn wie ze willen zijn. Spiegelbeeld Ik hoop niet autobiografisch, maar dit zware thema heb je sterk in woord gebracht. In beeld zelfs. Ik zou schrijftechnisch enkele kleine puntjes kunnen aanstippen, maar geboeid als ik was stoorden die me niet. Goed gedaan! De boodschap van Krijn Na een tijdje jurering heb ik -sinds nu- mij de vraag gesteld: moet ik wel doorlezen of zelfs herlezen als ik na enkele alinea's, enkele tientallen regels niet geboeid ben. Of nieuwsgierig of gespannen. Of als ik het (echt) niet begrijp. Harde regel (ik heb nota bene een bloedhekel aan regels) is dat een kort verhaal 'meteen moet pakken', 'een spanningsboog moet hebben', en op een of andere manier 'een sterk einde'. Dus... De Nieuwe Emily De manisch/depressieve Emily wordt in een levensbedreigende situatie door haar man en een daadkrachtige redder achtergelaten, simpel omdat ze niet mee wil? Ongeloofwaardig slot van een verhaaltje dat best met een spannende opbouw begon. Spiegeltje aan de wand Tja, het popi maar beetje platvoerse taalgebruik in dit verhaal is aan mij niet zo besteed. Ook voelt het verhaal niet af. Bella gaat naar het ziekenhuis, maar nergens valt uit af te leiden hoe het haar vergaat, hoe het gaat met de stille liefde van de ik-persoon voor haar en hoe met zijn eigenlijke vriendin. Nou mag er wel iets te raden overblijven, maar toch... El Patron Ik weet niet zo goed wat ik met dit verhaaltje aan moet. Het is wel lekker straight aangevlogen: de steggelaar die eindelijk eens wint van zijn lepe huisgenoten. Brada' is straattaal en daar zijn hele generaties -voorlopig veruit de meerderheid- niet mee bekend. Dus daar zou ik terughoudend mee zijn, al is een enkel woordje geen ramp. De perfecte moord Maar niet het perfecte verhaal, want ik kan de rollen/namen/personages niet uit elkaar houden. Beetje verwarrend allemaal. Die slotzin is wel leuk... Zondagochtend Twee keer gelezen. Ik snap het niet, sorry. Kundalini Mam Hmmm, beetje ontregelend, dit verhaal, (te) moeilijk te doorgronden. Is deze schrijver nog relatief jong? Let op: nogal wat tik- en taalfouten en veel gemiste leestekens. Dat haalt de flow weg uit een verhaal. Probeer een volgende keer ietsje minder magisch-mytisch te schrijven en een lijn in je verhaal aan te brengen. Dan komt het vast beter uit de verf. Ook goed is het om je verhaal een dag of twee laten liggen en hardop voor te lezen aan jezelf. Zul je zien wat je er zelf aan verbeterpunten uitpikt! Maar ook: niet stoppen, blijf schrijven... De gevederde vijand Goed gedaan! Beetje horror, beetje fantasy en vooral veel vaart. Mooie spanningsboog: waar gaat dit heen? Geen gezochte beeldspraken, geen filosofisch geneuzel, lekker spannend verhaaltje met een goed einde. Golven op Schiermonnikoog Als ik vanaf de eerste regels wil weten wat/wie/hoe die Balthasar is, dan doe je iets goed, schrijver. Dat is de kracht van een kort verhaal, in de eerste regels je lezer pakken. Dus dat gaf een mooie spanningsboog, prima, en... een verrassend (lekkerrr) en duidelijk einde: Balthasar is niet meer.Eén puntje dan? Het verhaal was he-le-maal klaar met de zin 'Uit de binnenzak haalt ze de urn en draait hem open.'. Klaar! Prima! Niks meer aan doen! De twee regels die je nog toevoegde waren voor mij een piepklein afknappertje. Maar compliment Meer van dit graag..! Pittige Kost Eh... schrijver, nogal wat tik-, taal- en spatiefouen. Let daar op, want het leidt af. Verder begon de eerste verhaallijn met de óerwens' om qua werk iets met kinderen te doen. Toen sprong het verhaal ineens naar de moeizame relatie met die tikje contacthestoorde (?) man. Toen was het uit. Verhaaltje en relatie. Ik vond het niet supersterk... Chocoladevla met hagelslag Het verhaal leek te gaan over een stille verliefheid van het ene meisje op het andere en over haar zoektocht naar een 'plaats in de groep'. Maar ineens ging het over haar verdwenen moeder en ontvoert ze de hond (daar was je mij kwijt schrijver) die ze later kennelijk vermoordt, want chocolade is zwaar giftig voor honden. Geen van de verhaallijnen kwam dus tot een einde.Maar je schrijfstijl is lekker en vlot. Mooi woordgebruik, bijvoorbeeld die van 'gedachteloze choreografie'. Daar niks aan veranderen en dan de volgende keer 'rechtuit schrijven' en graag nog iets insturen! Een zielig verhaal Mooi hoor, ontroerend verhaal. Eerst vond ik de plotse dood van die moeder te zeer uit de lucht vallen, maar nu denk ik: ja zo gaat dat in het echt ook. Dus prima gedaan. Je voelt aankomen dat er een link komt tussen de kikker en de moeder, maar het was toch verrassend gedaan, heel subtiel dat eind. Top. En ik vond de vraag ‘Wie heeft dat snot in onze vijver gedaan?’ superleuk. Knikkers voor Vince Mooi levensbeschouwelijk verhaal, veel treffende bespiegelingen en een paar briljante beeldspraken, zoals de herinnering die vervaagt als stoepkrijt door de regen. En die van napoleon die tot vervelenstoe les krijgt over Waterloo. Geweldig! Het einde was niet slecht, maar had behoefte aan een treffende briljante slotzin, nu heeft het iets (een beetje) van de uitgaande nachtkaars. Maar fijn om te lezen, dit... Wit en plastic Knap verhaal dit. Dat switchen tussen 'had' en 'is' vind ik sterk. Soms was ik effe kwijt wie er aan het woord was. Daar had je in deze schrijftrant scherper op moeten zijn. Foutloosheid qua taal-en tik. Ook blij mee. Misschien hadden de wat groffere termen in het begin iets minder gekund. Dat dient hier geen doel. Maar goed gedaan hoor, poe... Rozen Schrijver je pen en je fantasie opgeteld zit het helemaal snor. Leuk, verrassende wending in het verhaal van deze a.s. TBS-er. Wat niet snor zit is die strofe: Karin zei: “Je hebt het goed verpest." Daar lijkt het alsof hij die moord alleen in zijn fantasie pleegde, althans dat ze niet vermoord is en zij het gesprek hervat. Daar had moeten staan: 'Karin had gezegd...'. Dan verwijst het naar iets dat eerder gebeurde, waarna hij moordlustig werd. Daar was ik de weg dus even kwijt. Bovendien is haar boosheid en dreiging weg te lopen contradictionair aan het feit dat ze hem om de hals vloog. A propos moeilijke woorden: contemplatie, beter niet, als ik het al moet opzoeken. Dan de zorgvuldig opgebouwde spanningsboog (prima!): wat een afknapper, dat nihilisrische einde. Nochtans een goed stuk dit... Betonnen bal Kort maar krachtig dit, uit het leven gegrepen. Het verhaaltje kabbelt vriendelijk voor, maar op de juiste manier, want onder dat kabbelende voel je dat er iets gaat gebeuren. Bam! En daar is het. Hopelijk niet autobiografisch, maar hoed dan ook goed gedaan! Krap Wat goed, zeg! De sfeer is voortreffelijk weergegeven, je loopt ahw mee die stal in. Ook enkele tekstpareltjes, zoals: 'Ik hoop maar dat het schaap op een betere plek is, in de wolken, bij andere schapen.' Je verwacht (of althans ik hoop) altijd een heel verrassend of spetterend einde. Vaak vind ik een verhaal dat zo klein eindigt onaf. Maar niet in dit geval. Dit moest klein eindigen. Madeliefste Indringend verhaal. In (met name) de VS gebeurt dat soort dingen regelmatig: kinderen die met hun ouders wapens spelen. Dit gaat, langs een heftig pad, over vooroordelen. Paar kleine struikelzinnetjes. Mooi opgebouwd: hoe die vergeten telefoon leidt tot een totaal onverwachte ontmoeting. Goed gedaan, hoor... Jurylid M1 Hij liep met me mee Prima verhaal. De vertelstel is wat ouderwets, ik dacht eerst dat de hoofdpersoon een oude man was. Het verhaal laat niet veel aan de verbeelding over, de gebeurtenissen worden rechttoe rechtaan beschreven. Kleinigheid: koop je een identieke vaas voor in je winkel, of ga je op zoek naar een eigen stijl? Nuchter einde, dat bevalt me wel. Een witte Porsche Het verhaal is moeilijk te volgen. Deels doordat niet altijd duidelijk is wie er aan het woord is (let op het openen en sluiten van de aanhalingstekens). En deels doordat we beginnen in het nu, dan terugspringen naar de dag waarop ze de Porsche kocht, vooruitspringen naar een dag later (?) en plotseling zijn we weer in het hier en nu. De overgangen zijn onduidelijk waardoor het verhaal een brei wordt. Qua inhoud mis ik (daardoor) de clou: waarom zijn er spanningen tussen Jim en Esmee als niemand zich drukt maakt om Floris? En wat doet dat visitekaartje opeens in huis en opeens weer in de auto? Tip: lees je verhaal voortaan nog eens goed na en let ook op spel- en taalfouten. Zoektocht naar geluk Abstract en dromerig tegelijk. Op zich prima, alleen voor mij biedt het weinig houvast. Ik mis iets meer wie-wat-waar. Er gebeurt vanalles, voor de hoofdpersoon is dit waarschijnlijk één van de belangrijkste momenten van zijn leven. Toch raakt het mij als lezer niet echt. Detail: de hoofdpersoon was vergeten waardoor hij zijn geluk is kwijtgeraakt, maar probeert al wel al jaren aan de ogen te ontsnappen - dit lijkt een tegenstelling. Ik vind het wel mooi gedaan hoe niet benoemd wordt wat er precies gebeurd is. Ontkoppeld Prachtig geschreven. Met dit thema heb ik niet veel op, maar wat een goed verhaal. Heel mooi gebruik van het show, don't tell principe. Dikke complimenten aan de schrijver! Een Dit verhaal heeft een prima plot, zij het ietwat voorspelbaar. De dialoog komt wat nep op me over. In eerste instantie oppervlakkig, als het serieuzer wordt, mist het echtheid. Waarom zegt Tom (Max?) eerst dat ze verre reizen kunnen maken en direct daarna dat het toch niet kan? Het gesprek lijkt erg uit de lucht te vallen, gebeurt zoiets echt plotseling zonder dat je daar al eerder over gepraat hebt? Wel mooi hoe het perspectief in de laatste alinea verandert. De Spin Dit verhaal neemt al snel een absurde wending. Agnes' nuchere reactie na afloop past daar wel mooi bij. Verder is het wel erg vertellend/beschrijvend; ik lees erover in plaats van dat ik er daadwerkelijk bij ben. Bloesemkinderen Lief verhaaltje, beetje sprookjesachtig, vermengd met het hedendaagse leven. Prima geschreven. De alinea die start met 'Het winterkoninkje vertelt me...' vind ik wat minder pakkend, misschien door ik lees over hoe iets in derde persoon verteld werd. Dit zou wat meer in actieve zin mogen. Winterkoninkjes De derde zin is wel erg lang, vooral door de lange bijzin. Verder een prima korte sketch, maar erg weinig ontwikkeling. De titel kan ik niet helemaal plaatsen. Fido Kort inkijkje in iets wat een lang verhaal kan worden. Er gebeurt niet veel, toch heb je als lezer al een aardig beeld van de levens van Fido en zijn moeder. Tegelijkertijd maakt het nieuwsgierig naar wat er precies speelt. Wees wel zuiniger met bijvoeglijk naamwoorden. Met name in de eerste zin verdrink je er als lezer in. Het zorgt niet voor een levensechter beeld maar vertroebelt juist. Ik ben Freddy niet Interessant verhaal, smaakt vooral naar meer. Wat is de relatie tussen Freddy en haar? Wie zijn deze personen die pillen slikken, waartegen? Boeiend begin, het roept voor mij teveel vragen op om af te zijn. De basisboodschap is wel duidelijk. En goed geschreven. Geuren van vroeger De sfeer van het bedrijf is goed neergezet, en ook wat de hoofdpersoon ervan vindt. Het eerste gesprek waarin Tjeerd zegt dat hij alleen van de droge cijfer is, komt wat nep over. Deze informatie is natuurlijk al lang bekend bij beiden, dus zou iemand dat dan zo expliciet benoemen? Ook omdat de ik-persoon het daarna nog aan de lezer vertelt, is het overbodig. De ontwikkeling van het verhaal is leuk, totdat we erachter komen dat de geur apfelstrudel is. Voor mij zakt het verhaal daar een beetje in, er gebeurt niets verrassends meer. Ik keek uit naar een wat sterker einde. Een snee in mijn ziel Goed, nieuws gezichtspunt voor een verhaal! Prima geschreven. In de beginalinea's kan ik mijn aandacht er niet helemaal bijhouden als het over het park gaat; er is net een onheilspellend gegeven over nachtelijke angsten gelanceerd, daarna is die geschiedenis van het park wel droge kost. Het verhaal zou nog wel aan waarschijnlijkheid winnen als we al eerder hints hadden gelezen over hoe Rose echt alles overheeft voor haar carrière, nu komt haar actie onverwachts. Hopeloos verdwaald Mooi biografisch verteld. Het middenstuk is wat slepend, met herhalingen en doordat het alleen gedachten zijn en geen actie, wordt dit voor mij langdradig. Het had misschien wat korter en daarmee sterker neergezet kunnen worden. Verder is er geen sprake van een echt plot, omdat het een monoloog betreft. Wel heel goed beschreven wat de gedachten en emoties zijn. Vreemdgaan Goed geschreven, een vertellende toon, de hoofdpersoon praat duidelijk tegen een publiek. De ontmoeting en gebeurtenissen die erop volgen zijn boeiend verteld, geen neppe onschuld, ze weet heel goed waar ze aan begint en dat maakt het realistisch. Het laatste stukje lijkt wat buiten de rest van het verhaal te staan, wat beschouwend; in het begin is dit ook, maar dan duidelijk als intro naar het verhaal. Hoewel de beschouwing wel waardevol is, is het verhaal nu voor mijn gevoel nét niet af. De zondvloed Het begin is sterk: wat is er gebeurd, vraag je je als lezer af. De alinea's die daar op volgen zijn met name een flashback. Dat zorgt voor een passieve, afstandelijke manier van schrijven. Ik ben er niet echt bij. Door het in de tegenwoordige tijd te zetten, word ik als lezer meer in een verhaal getrokken. De gebeurtenis is aangrijpend, maar raakt mij zo niet echt, wat jammer is want ik heb het gevoel dat de schrijver erg met de inhoud begaan is. Toch nog Leuk geschreven. De droge en wat ouderwetse manier van schrijven komen op mij humoristisch over, precies passend bij de 'clou'. Goed gedaan! Prima eindzin ook. En ook een leuke titel. Ik ben benieuwd naar meer verhalen! de staking Leuk verhaal, past prima bij dit brievenformat. De toon van neef en nicht is heerlijk onterecht verontwaardigd. Leuke afloop ook met die laatste brief zo. Happy ending De relatie van dit stel lijkt door beide partners anders beleefd te worden. De 3 flashbacks geven daar een steeds duidelijker beeld van. Het perspectief van het verhaal is niet consistent: tijdens de scene in de sauna wisselt het, doordat er dingen worden omschreven waar de verteller zelf niet bij is en dus niet kan weten. Dit zou ik aanpassen. Verder is niet duidelijk wat er nu precies speelt, alleen dat er wat miscommunicatie lijkt te zijn, dit kan nog wat sterker worden neergezet. Wij, Stevenisten Interessante biografische geschiedenis. Er wordt wat veel gefluisterd, gebulderd, gesist en gegild. Die woorden halen me uit het verhaal, vooral als het dan staat ná de zin die wordt uitgesproken. Verder goed geschreven. De betovering van mei Bijna poëtische ode aan de maand mei. Ik mis echter een plot en kom ook weinig te weten over de hoofdpersoon. Het ontwaken van de natuur wordt mooi omschreven maar zou veel interessanter zijn als dit bijvoorbeeld in relatie zou staan tot de verteller. Nu is het alleen omschrijvend en voel ik geen betrokkenheid. Not a rendez vous Erg beschrijvend, die ploft op de bank, hij staat weer op, ze lopen naar de tuin, enz. In die stukken tekst gebeurt er niets, ze voegen voor mij niet iets toe. Verder zie feedback vorige verhaal, is ook hier van toepassing. De echo De eerste alinea's zijn zorgelijke gedachten van de moeder. Het is wat langdradig, er komen veel gedachten voorbij, deze aanloopt duurt te lang. Als ze gaat bellen met Babs vindt de eerste actie plaats. Dan wordt het interessant, hoewel dit gesprek ook wat langdradig is met veel zoeken. De conclusie geeft wat spanning, de vrouw beticht haar moeder van iets wat ze zelf ook gedaan heeft. Dan eindigt het verhaal abrupt, voelt niet onaf. Juist het interessante stuk had wat meer mogen teweegbrengen. Conversie Infinitum Het begint mysterieus, ik vraag me af wat er aan de hand is en puzzel langzaam de stukjes aan elkaar. Wat de conversie precies inhoudt komen we niet te weten; het verhaal bouwt ernaar toe op maar dan is het opeens voorbij. Vanaf het bezoek aan Richard wordt het verhaal gedetailleerd en explicieter, alsnog blijft het wat vaag. Het einde is alsnog wat open, wel goed gedaan. Ik heb alleen moeite de 3 mannen uit elkaar te houden, ze praten allemaal op ongeveer dezelfde manier, wat ze inwisselbaar maakt. De Lammergier Intrigerend verhaal met de drie gezichtspunten die elkaar afwisselen. Samen vertellen de drie het verhaal. Het is wel flink puzzelen om een beeld te vormen van hoe het zit. De tijdlijn is me uiteindelijk niet helemaal duidelijk geworden. Het verhaal begint in het barretje, de nacht erna. Maar op het einde, in het hier en nu, zijn we op die bewuste avond. Het lijkt een circel, misschien juist opzettelijk. Goed geschreven, ondanks dat ik het niet helemaal volg. Herkenning en erkenning De boodschap van het verhaal is mooi. Het leest onrustig. Er zijn veel woorden zoals plotseling, verbaasd, vol argwaan, opeens. Als je die uit de tekst kan laten blijken ipv ze te moeten schrijven, leest het natuurlijker. Er staan ook een aantal dingen die geen invloed op het verhaal hebben. Bv dat het regent, Stan een nieuwe fiets heeft, met de bus gaat. Dit is allemaal info maar het voegt niet iets toe aan het verhaal, dus ervaar ik het als ruis. Tip: kies een thema en blijf daar bij. Spiegelbeeld De eerste scène is meteen actie, goed. De tekst van vader en moeder is wel erg cliché, net zoals de gedachten van Karlijn. Naarmate het verhaal vordert, vind ik het steeds beter worden. Het stukje over Milan vind ik goed: met een paar korte waarnemingen blijkt heel goed wat Karlijn van hem vindt, zonder dat dit expliciet verteld wordt. Erg goed gedaan. Dit 'show, don't tell' komt vaker voor in dit verhaal en vind ik knap gedaan. Ik denk dat het verhaal het prima doet bij jongeren. De boodschap van Krijn Het verhaal begint gemoedelijk en sfeervol, er is veel tijd voor het maken van de setting, die later niet echt meer terugkomt. In eerste instantie lijkt de ontmoeting met Krijn uit de verbeelding van Ant te ontstaan, zoals ze zelf ook denkt. De impact ervan is vrij klein. Ant wordt wel aan het nadenken gezet over haar mooie spulletjes, maar vindt de hele gebeurtenis niet zo bijzonder en gaat gewoon door met haar dag. Aan de ene kant wat droog-komisch, het maakt het voor mij vooral onrealistich. Ik heb daarna moeite om haar overige gedachten en gevoelens serieus te nemen. De moraal van het verhaal is duidelijk, het fantasievolle element spreekt me wat minder aan. De Nieuwe Emily Sterk begin: gestrand in de woestijn, wat doe je dan? De plotselinge verandering van Emily wordt niet uitgelegd, ook niet haar plotselinge verandering terug naar haar oude zelf of het moment in de woestijn waarop ze weer stil wordt. Als de redding verschijnt, drinkt Olivier dorstig twee flesjes water - zou hij niet zo snel mogelijk proberen om Emily ook wat te laten drinken? En uiteindelijk laat je iemand niet achter lijkt me, desnoods sleur je die persoon mee. Stefan lijkt het ook niet zo urgent te vinden. Hoewel waarschijnlijk metaforisch bedoeld, maakt dit stukje het verhaal voor mij minder sterk. Spiegeltje aan de wand De oppervlakkigheid van de hoofdpersoon ligt er wel erg dik op. Wel heel boeiend om eens te lezen vanuit het oogpunt waar de schrijver (in mijn mening) zijn best voor doet dat de lezer hem níet mag. Dat is wel gelukt. Naarmate het verhaal vordert, maakt de hoofdpersoon wel een ontwikkeling mee, maar ook hier lijkt er weinig dieps onder te liggen. Knap geschreven. Kritiekpuntje: het verhaal begint in de tegenwoordige tijd, vervolgens speelt de rest zich af in de verleden tijd, tot en met het einde. Daardoor lijkt alsof de hele geschiedenis verleden is en Arno nu alleen op het punt staat de deur uit te gaan en verder niets. Het einde is wat abrupt, ik mis een afsluitende zin (of 2). El Patron Overpeinzingen van een vader die nooit een bordspel wint. We komen erg weinig over hem en zijn gezin te weten; niemand wordt bij naam genoemd, we leren alleen dat de andere 2 echte denkers zijn en hijzelf af en toe 'per ongeluk' een regeltje negeert. De eerste drie alinea's gaan hier wat te lang over door. In alinea 4 wordt een verandering aangekondigt: nu gaat er iets gebeuren. Het moment van de winst zelf wordt alsnog vrij afstandelijk omschreven. Ik zit niet in het moment, ook doordat het alsnog in de verleden tijd wordt omschreven. Ik voel me niet betrokken bij het verhaal, wat jammer is omdat het lang niet slecht geschreven is. Ik ben benieuwd naar een actiever verhaal van deze schrijver over een wat groter onderwerp. NB: er wordt gewisseld van letterkleur, - formaat en regelafstand, dat zou ik allemaal nog even in één vast format gooien. De perfecte moord Leuk verhaal! Het chaotische gedrag van de bewoners (0611) en de prachtig stekende gedachten van Rogier maken het tot een grappig verhaal. Met ook nog een dubbele plottwist (oh hij heeft hem niet vermoord, oh toch wel!) en niks over de top. Vermakelijk en lekker lezen! Zondagochtend In korte tijd wordt er een sfeer neergezet en spanning opgebouwt, goed gedaan. De punchline is verrassend en verwarrend, hoe kijk je jezelf aan? Interessant, toch net iets te vaag. Kundalini Mam Er worden tijdens het lezen wat dingen duidelijk over het leven van de hoofdpersoon en zijn jeugd. Door de wat chaotische overpeinzingen heen staan wat opvallende dingen. Zo is er een verboden oom, het overlijden van de vader en de mysterieuze moeder. Wat ermee aan de hand is komen we niet te weten. De hoofdpersoon weet zelf ook weinig over zijn moeder, dus dat is eerlijk zat. Maar achter de oom, dikke buuvrouw en vader zit duidelijk iets, waarvan ik me als lezer blijf afvragen wat het is. Door het een paar keer te benoemen, verwacht ik dat er nog uitleg volgt, maar die komt niet. Er is weinig plot ontwikkeling; de hoofdpersoon doet yoga en denkt na over zijn jeugd. Aan het eind van het verhaal is hij niet echt anders dan het begin. De gevederde vijand Goed geschreven, ik volg het verhaal van Erik van heel dichtbij. De twist aan het einde is ook mooi, geeft een extra lading. Ik vraag me nu wel af tot hoever de illusie van Erik gaat. Zijn er helemaal geen kraaien (Eva weet niet waar hij het op gemunt heeft) of wel (ze vond in het begin ook dat ze weg moesten)? Het is duidelijk dat ze niet zijn vrouw is, is ze wel zwanger geweest of is dat ook allemaal gefantaseerd? Golven op Schiermonnikoog Mooi, er komen twee duidelijke lijnen naar voren: de relatie met Balthasar en die met haar moeder. Over beiden komen we wel wat te weten maar niet alles. De laatste alinea geeft verrassende info, Balthasar is op een andere manier weg dat dat je als lezer verwachtte. Verhaal had van mij langer mogen zijn en dieper op de relaties in mogen gaan. Pittige Kost De schrijfstijl maakt dit verhaal niet makkelijk lezen, zinnen springen van de een naar de andere regel en het is vaak onduidelijk wie er aan het woord is. Jammer, want het verhaal dat tevoorschijn komt is wel mooi. Een verbroken vriendschap, pijnlijk voor de hoofdpersoon. Wat er allemaal gebeurt met de vakantie, oortjes, het gesprek blijft me toch wat onduidelijk. Wie zijn deze twee mensen en hoe zag de vriendschap er voorheen uit? Chocoladevla met hagelslag Goed geschreven. Aan de hand van kleine scènes lezen we hoe de relatie tussen de hoofdpersoon en Hannah verandert, totdat er op het feestje iet barst na de vraag. Prima dat we niet exact te weten komen wat er met de moeder gebeurd is. Zwaar einde, het is niet duidelijk hoe ze precies denkt over haar actie met Beau, totdat ze besluit dat alleen meenemen en opsluiten niet voldoende is. Ik mis hier wel wat compassie of twijfel, dit lijkt wel erg hard zo. Een zielig verhaal Een lief verhaal. De wisselende benamingen voor Jeroen (manneke, ventje, enz) lezen wat onrustig. Het verhaal wisselt wel goed tussen actie en beschouwing, al is het perspectief niet altijd consistent. Lief einde. Knikkers voor Vince Een mooi verhaal, de schrijver is inmiddels volwassen en blikt terug op hoe hij als kind omging met een klasgenoot anders was en waarvan hij er opeens achter komt dat hij mishandeld wordt. De reactie en gevoelens zijn heel natuurlijk en oprecht. Mooi dat ze elkaar nog eens tegenkomen als volwassenen. Wit en plastic Pakkend begin, creëert gelijk spanning. Mooi hoe de hoofdpersoon als schrijver het verhaal vertelt en wat er gebeurt afwisselt met hoe hij het mooier op papier zet. De verbroken relatie en het conflict in hem worden goed weergegeven, uitstekend geschreven. Rozen Gedurende het verhaal passeren er al wat hints naar agressie, zodat je als lezer al zit te wachten tot er iet misgaat. De moord zelf wordt haast op droogkomische wijze omschreven, past goed bij de stijl van het verhaal, tot en met de kleinzerigheid aan het einde toe. Er wordt niets verteld over een motief of dat dit al vaker gebeurd is, daar ben ik nog wel nieuwsgierig naar. Prima geschreven. Betonnen bal Mooi geschreven. Er wordt snel een beeld geschetst van een vriendschap. Het verhaal houdt me wel wat op afstand, zelfs bij het bericht over Franks dood. Misschien doordat ik niet lees wat de hoofdpersoon ervaart op het moment dat hij dit bericht ontvangt, maar slechts de beschouwing achteraf. Dit kan misschien wat actiever. Krap Aangrijpend verhaal. Het schaap, het contrast met Lindes leven en de spanning op de boerderij worden goed verteld vanuit de ogen van een kind, zonder dat het kinderachtig is. Sterk! Madeliefste Sterk verhaal, laat het gebied tussen zwart en wit in zien. Pakkend geschreven, mooi begin-midden-slot. Kritische noot: hangen wapens op een hoogte waar een 5-jarig meisje erbij kan? En spreek je iemand aan die net verteld heeft dat hij zijn kind heeft vermoord, voordat je het hele verhaal kent? Misschien ook wel, maar dan zou ik toch wel wat twijfel hierover verwachten. Jurylid M2 Hij liep met me mee Mooi verhaal. Het raakt, omdat het geen happy end heeft. Een witte Porsche Er gebeurt weinig, ik ben nergens verrast. Zoektocht naar geluk Het verhaal blijft vlak. Ik zou meer suggestie willen lezen over wat er gebeurd is. Ontkoppeld Mooi verteld ontroerend verhaal. Een Verhaal met een duidelijke boodschap. Ik had alleen moeite om sympathie voor het vrouwelijke personage op te brengen waardoor het einde mij niet raakte. De Spin Grappig verhaal, jammer dat de titel al veel weggeeft. Bloesemkinderen Leuk verhaaltje. Winterkoninkjes Ik vind de lange zinnen niet prettig lezen. Fido Ontroerend verhaal, mooi geschreven. Ik ben Freddy niet Mooi geschreven, maar ik bleef nog wel met vragen zitten. Geuren van vroeger Met humor geschreven. Een snee in mijn ziel Geweldig verhaal, mooie titel. Hopeloos verdwaald Uit het hart geschreven. Vreemdgaan Mooie laatste zin. De zondvloed Mooi geschreven einde. Toch nog Mooi kort verhaal. de staking Origineel, met veel plezier gelezen. Happy ending Leuk verhaal. Wij, Stevenisten Mooie vermenging van geschiedenis en heden. De betovering van mei Not a rendez vous De echo Mooie titel. Conversie Infinitum Mooi geschreven einde. De Lammergier Ik had moeite om in het verhaal te komen. Herkenning en erkenning Het verhaal verdient een betere titel. Spiegelbeeld Mooi geschreven einde. De boodschap van Krijn Een modern sprookje De Nieuwe Emily Het verhaal rammelt aan geloofwaardigheid. Spiegeltje aan de wand Het leest een beetje eentonig, een dialoog toevoegen zou het voor mij boeiender maken om te lezen. El Patron Grappig verhaal. De perfecte moord Heel mooi verhaal, ik vind alleen dat de titel te veel weggeeft. Zondagochtend Kundalini Mam De gevederde vijand Golven op Schiermonnikoog Mooi verrassend einde. Pittige Kost Chocoladevla met hagelslag Het verhaal heeft voor mij te veel losse eindjes. Een zielig verhaal Knikkers voor Vince Wit en plastic Heel mooi geschreven Rozen Betonnen bal Krap Mooi geschreven. Madeliefste Prachtig verhaal, boeiend geschreven
Anaïs Nin
Hieronder staat het jurycommentaar van juni.
Het commentaar is verzameld per jurylid dus je zult zelf je eigen verhaal per jurylid moeten zoeken. Omdat niet elk jurylid elk verhaal leest, is het het handigst als je CTRL+F/COMMAND+F gebruikt om jouw verhaal te zoeken. Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven, dus ook al hebben we met zijn tienen gelezen, kan het zijn dat je hier minder juryleden weergegeven ziet, of dat er niet bij élk verhaal commentaar staat. Wel zijn de coderingen per jurylid elke maand hetzelfde, zodat je het eventueel door de maanden heen kunt vergelijken.
Let op, waarschuwing: lezen is op eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.
| Jurylid F | |
| Hij liep met me mee | Helaas voel ik me minder gegrepen dan ik zou willen:) Tijdsgeest wordt wel interessant uitgewerkt en de tekst leest vloeiend. |
| Een witte Porsche | Geen slecht verhaal, duidelijke rode draad die porsche.. ik mis alleen wat conflict, dit mag wel wat groter worden gemaakt dan het nu is. |
| Zoektocht naar geluk | De insteek van dit verhaal is helder, alleen blijft de tekst op een soort horizon, het duikt niet even de diepte in. niet van het personage, niet van het écht (gedetailleerde) conflict. Wat is de achtergrond van zijn/haar zoektocht. |
| Ontkoppeld | Meteen in de eerste alinea was ik gegrepen. In een paar zinnen een duidelijke omschrijving van omgeving, van personage (oude hart) én denk/schrijfstijl komt overeen met hoe deze ik-persoon door het leven gaat. Mooi ook het ocntrast tussen het norsige praten en het dromerige fantaseren/denken aan Mia. |
| Een | Emotioneel, en mooie insteek: van hard werken en nog geen kinderen, naar opeens het einde. Ik snap het idee. Toch vind ik dat er aan de uitwerking nog veel te doen is. Het verhaal is toch - in zijn ernstige vorm - cliché. En mag wel wat scherpte en detail gebruiken. Wie zijn de personages écht. Op mij komen ze wat vlak over,, waardoor ik weinig empathie voelde met ze. Terwijl er toch iets verdrietigs/ingrijpends gebeurd. |
| De Spin | Komisch stuk, bijna column achtig. |
| Bloesemkinderen | Het is een mooi landschappelijk beeld dat de schrijver schetst. Toch lijkt het wat variatie te missen. In écht gevoel waar de kruin en de bloesem voor staat misschien? Of misschien zou het helpen als we wat meer van de hoofdpersonage te weten zouden komen. Waar was ze naar toe op weg? |
| Winterkoninkjes | Dit verhaal bevat echt wel iets moois en iets intiems. Zo klein ook dat het opgeschreven is. Toch mist het wat diepgang. En ik heb kortere verhalen gelezen die die diepgang wel bieden, dus ik weet zeker dat de schrijver hier nog iets meer diepte aan kan geven. Start het verhaal sowieso met de alinea van het kijken naar de vensterbank, dat is het stuk waar het me greep |
| Fido | Wow, bijzonder hoe je in zo'n kort stuk iemand kan vastpakken en niet meer kan laten gaan. Het herkenbare van een jong kind dat bij mama wil komen liggen, tot de grote verandering waarin je merkt dat het om een ochtendritueel gaat. Treurig, pakkend, goed en eenvoudig geschreven. Enige puntje van aandacht is dat zijn 'denkstijl' volgens mij wat meer naar zijn leeftijd getrokken mag worden.. |
| Ik ben Freddy niet | Hm ik heb het idee dat dit verhaal de kern nét niet raakt.. Concept en insteek zijn helder en mooi bedacht, ik denk dat hier nog wat uitwerking nodig is! |
| Geuren van vroeger | Mooie tekening! Verder vind ik het verhaal erg fladderend, je wordt van hot naar her geslingerd in gedachtenstromen. Hij lijkt komisch ingestoken te zijn, of cynisch? Toch raakt het me minder dan zou moeten waarschijnlijk |
| Een snee in mijn ziel | Op zich vloeiend en netjtes geschreven, Misschien af en toe wel té netjes. korte zinnen mogen de lange af en toe wat meer afwisselen. Ook was ik even verward:Wat is de band tussen Rose en de ik-persoon? |
| Hopeloos verdwaald | Mooi, emotioneel epistel. Toch mis ik wat detail, ik wil als lezer meer weten. Wat moet er precies uit, waar zat het in? Om de variatie wat in te brengen zou er een dialoog (met de buurman, of de huisarts?) of desnoods korte zinnen tegen zichzelf in het verhaal verwerkt kunnen worden. |
| Vreemdgaan | Dit verhaal blijft klijven en blijft lezen. Het pakt, lees vloeiend en is krachtig in de verhaallijn. |
| De zondvloed | Wat treurig dit! En wat mooi ook zo'n realistische aftiteling van de achtergrond ervan. |
| Toch nog | Decor en setting is meteen helder. Dat is het positieve aan het stuk. Alleen.. verder vind ik de tekst nogal eentonig en langzaam in leestempo/zinnen. Eerste zin is al om overheen te struikelen. PLot is ook niet helemaal helder, de opbouw mag richting climax gaan van de 'kist' en blijkbaar naar een begrafenis. De lezer mag echt in spanning blijven maar wel meegenomen aan de hand richting het einde. DAt gebeurt op dit moment nog niet goed.. |
| de staking | Het concept van 'in een brief alles duiden van het verhaal' vind ik origineel. En goed gevonden. Toch mag de taal wat minder '1900..' De reactie, de tweede brief spreekt al een stuk meer aan, is vloeiend, echt een vlammende emotie zit daarin. Dat gaat al een stuk meer up tempo, ook in het lezen. Verder in het verhaal is de verhaalfrequentie goed op snelheid en leest het vlot. Humoristisch ook met vlagen. |
| Happy ending | Op zich leest de tekst vloeiend en maakt het nieuwsgierig. Toch mist er iets aan spanning. |
| Wij, Stevenisten | ER is niets aan deze tekst aan te merken eigenlijk. Het is netjes, nieuwsgierigmakend, het leest vlot. Toch is er iets wat me minder grijpt. Misschien iets té netjes, iets té vlot? Op inhoud is er ook niet veel aan te merken, behalve dat ik de climax wat vind afbreken richting het einde. Het vlammetje wappert maar wordt niet per sé groter/heel groot.. |
| De betovering van mei | Een poëtische start, een romantische omschrijving. Toch merk ik dat ik iets van een personage of conflict mis, iets van spanning. hoeft niet per sé uit te monden in een thriller, maar ik mis wat passie, wat karakter... Het sleept je niet echt mee in een verhaal, maar blijft weeïg. |
| Not a rendez vous | Voer voor een hele roman. Ik merk dat ik een climax mis, Wel wil ik verder lezen dus dat is een goed teken. |
| De echo | Het is een interessante point of view, vanuit de oma van een nog niet geboren kleinkind. Actueel thema ook. Bezorgdheid maakt dit bekend voor veel lezers, dus wat dat betreft een goed gekozen insteek. Toch mis ik wat rust in de tekst. Het zijn lange zinnen vol uitleg en af en toe mag daar een detail tussendoor. misschien is de ik-persoon wel iets aan het boetseren ofzo. Er mag wat actiefs in. Einde wordt al - met het belletje en de epiphany - wat sterker. |
| Conversie Infinitum | Interessant verhaal, een mooie insteek en maakt zeker nieuwsgierig. Toch mis ik een soort climax waar het verhaal naartoe werkt. Een goede verhaalboog.. |
| De Lammergier | Dit is voer voor een hele roman, zo veel verhaal vind ikhierin terug. Het heeft diepgang, maar de stof heeft niet echt een spanningsboog helas. |
| Herkenning en erkenning | In deze tekst zit continu een vlaag van spanning, haast, activiteit en daar houd ik wel van. Af en toe een adempauze mag. misschien door een rustige denkscene. Zinnen als ' Zenuwachtig en geïrriteerd kijk ik naar de grond.' mogen uitgebouwd worden. Daar mag even een rust in de tekst. Daarnaast vind ik het einde wat voorspelbaar, het mag wat mysterieuzer blijven wat mij betreft. En wellicht wat langzamer naar de climax toewerken. Laat de lezer wat langer in spanning over wat het meisje van hem weet. |
| Spiegelbeeld | Mooi die knipoog aan het einde, licht als een veertje. Ik vind het een emotionele en een tekst die lezers kan raken. Het schrijven in het schrijven is origineel. Wel volgen de activiteiten elkaar (op een dag) erg snel op, misschien wat té snel. Het mag wat uitgestrekener, wellicht in verschillende (dagboek)dagen..? |
| De boodschap van Krijn | Wat mij betreft mag de schrijver van deze tekst 'kill your darlings' toepassen en het verhaal starten na 'mijn gedachten dwalen af...'. Die start leidt af. Je kunt op eenvoudige manieren toch de ik-persoon in de tekst introduceren en de locatie waar die aan terugdenkt. Dit zou ik in de tekst verwerken. D edialogen met de schrijfcursisten werken overigens wel goed, dus misschien moet dat in het verhaal toch terugkomen. De neanderthaler zou ik prominenter in het verhaal maken, die heeft een kleinere rol dan de titel (en geheimzinnig plot) doet vermoeden. |
| De Nieuwe Emily | Hmm, de spanning start aan het begin al en bouwt zich nog verder op. Dat is een goede zaak. Wel merk ik dat het niet realistisch vinden dat Emily achterblijft in de woestijn, me parten speelt.. Verder vind ik de stijl goed, tekst leest vlot door. Alleen de verhaallijn mag wellicht nog iets realistischer dus.. |
| Spiegeltje aan de wand | Op zich snap ik wat de schrijver heeft willen doen , een inkijkje in het leven van een man die wil vreemdgaan en dit uiteindelijk ook doet. Toch merk ik dat het er net te veel bovenop ligt allemaal. Stijl is keurig, tekst is prima, maar de handelingen mogen wat droger zijn, wat actiever, dat je tijdens het nadenken af en toe terugspringt naar die handeling? En daarnaast mis ik wat urgentie en spanning, conflict is helder:) |
| El Patron | het spel is qua concept best scherp en interessant, de uitwerking is vlak en saaiig helaas. Best potentie dus ik zou de schrijver willen adviseren nog een beetje door te schaven en wellicht de spanning wat op te bouwen |
| De perfecte moord | Haha wat een absurd en heerlijk herkenbare scenes in een bejaarden/verzorgingstehuis. Mooie start en mooi einde ook. Da tje als lezer nog steeds soms afvraagt of het nou allemaal in zijn hoofd zo absurd afspeelt, of dat het ook daadwerkelijk zo gekkig is.. |
| Zondagochtend | Zondagochtend: Hmm op zich heeft het potentie, ik snap de insteek, maar de uitwerking is me volledig ontgaan. Er zit geen boog in, of spanning en ook niet echt een duidelijk conflict. Hier is nog wel wat werk aan de winkel. |
| Kundalini Mam | Deze tekst blijft doorlezen, wat ik een goede zaak vind. Soms mis ik wat dialoog.. |
| De gevederde vijand | Het decor is mooi, de taal is fijn, de stijl ook. En daarnaast vind ik dat het verhaal heel klein gehouden wordt, en dat vind ik knap. |
| Golven op Schiermonnikoog | UItwaaien met rouw, een prachtige en realistische situatie. Toch merk ik dat het verdriet wat dieper mag gaan. |
| Pittige Kost | Grappig, ik houd dus best van dialogen en gesprekken in korte verhalen, maar deze kon ik wat minder goed volgen. het doel/conflict was me niet helemaal helder van dit verhaal. Pittige kost dus ;) |
| Chocoladevla met hagelslag | Ik vind dit een hele nette, stylistisch goede tekst. ZInnen (lang/kort) wisselen elkaar goed af. Is soms nogal braaf.. Zinnen mogen af en toe best wat spannender gemaakt worden. |
| Een zielig verhaal | Ik snap wat de schrijver van dit stuk heeft willen doen en ik vind het vermakelijk. Een mooi decor, fijn landschap, interessante personages. Vermakelijk. Wat nog zou kunnen is dat er even een terugblik in voorkomt? Even een inkijkje in het verleden/een herinnering? |
| Knikkers voor Vince | |
| Wit en plastic | Ik kan hier vrij weinig over zeggen, behalve dat ik het een briljante tekst vind. |
| Rozen | Haha wat een absurd en goed geschreven verhaal. |
| Betonnen bal | Ik wil meer lezen en dat is zowel wat ik positief als negatief aan deze tekst ervaar. Het verhaal mag ronder, uitgebreider en wellicht wat actief in scènes (dialoog?) Ook vind ik dat de 'lawine', het actieve gebeuren heel klein is neergezet, dat voelde als een anti-climax. Naast deze verhaal feedback vind ik wel dat de tekst vlot en goed doorleest én dat het goed is opgebouwd. |
| Krap | Het verhaal leest goed door, is duidelijk in het plot. Wat ik wel zou willen lezen is meer achtergrond. Je krijgt een klein deel mee (decor is helder en je leest dat de ouders gescheiden zijn) maar wat mij betreft mag het nog uitgebreider. Goed vond ik trouwens het perspectief, heel duidelijk 'kinds' al las ik er meer een 12-jarige in dan 8.. |
| Madeliefste | Concept en dialoog zijn sterk, op zich leest het verhaal vlot door. Soms is een emotie te veel omschreven en zou ik het wel wat meer mogen zien (voorbeeld: wat zeg je op zo'n moment > ik beet op m'n lippen of zocht naar woorden). En: hij had mijn zwakke plek al te pakken > dat is met 'ik slikte' eigenlijk al helder. Het einde mag wat meer climax hebben vind ik.. |
| Jurylid G | |
| Herkomst | Enkele opmerkingen. Je gebruikt de metafoor van de dieren om iets meer te vertellen over pesten, over weerwraak, over je niet laten doen. Die metaforen werken niet altijd, vooral door de keuze van de dieren die het verhaal ongeloofwaardiger maken. Misschien hoef je hiervoor geen dieren te bezigen, kan het ook met gewoon menselijke personages. Vooral het personage van T. Rex vond ik ongeloofwaardig. Ook door de keuze van de te volwassen stem van Wolf waarbij we niet te weten komen hoe oud hij is. Hier en daar komt door het uitleggerige karakter de schrijver te voorschijn. |
| Bovenop voor eens en altijd | Een verhaal over dementie, redelijk kort. Er is heel wat verschenen over dementie en om nog iets originelers te bedenken, door bvb een andere insteek, wordt moeilijker. Ook hier zie ik weinig vernieuwends in. |
| Brug | Mooie omschrijving van wat gebeurde, van de omgeving, van de wanhoop van het hoofdpersonage. We komen als lezer te weinig weten over de verhouding, we kunnen alleen vermoeden dat er een meester is, maar welke onderdanige functie het hoofdpersonage heeft, wat zijn band is met het gestorven dier (een hond?) komen we ook niet te weten. De spanning wordt goed volgehouden, de eindzin vormt een mooi orgelpunt. |
| Verlangen | Dit is blijkbaar een gedicht, geen kortverhaal. Door de nood om er toch een verhalende gebeurtenis van te maken heb je gekozen voor een parlando. Dat is best moeilijk, want je zit vervolgens met een ritme dat niet altijd klopt (vb in de 6de en 10de regel) en opvallend veel rijmdwang. Goede vondst die doet denken aan het 'Dr Jekyll and Mr Hyde syndroom'. |
| Guy Florizoone: Vader van de Brusselse Halsbandparkiet | De tweede persoon enkelvoud werkt hier niet: daarvoor is de herkenbaarheid met de inleving van wat er voorgesteld wordt niet geloofwaardig. De 'Je' zou beter werken wanneer de voorgestelde reactie voor de lezer herkenbaar is. (de vogel platgooien, bvb). Voor de rest een leuk verzonnen verhaal, jammer van de vele schrijffouten. |
| Het medium uit Allassac | Je lettertype is te klein, ik kan het amper lezen. Neem voortaan een lettertype met grootte 12. De dialogen zijn teveel schrijftaal en te gekunsteld: 'overvalt me een gigantisch onvermogen': zo spreken mensen niet. Ik heb nog wat doorgelezen en heb het vervolgens opgegeven, door het te kleine lettertype, door de gekunstelde dialogen. |
| Station Visvliet | Leuke eerste twee alinea's, je maakt me nieuwsgierig. Het gaat goed verder, enkele zinnen kun je beter met elkaar verbinden, te veel korte zinnen na elkaar maken het verhaal te staccato. Je maakt tussen de alinea's ineens een grote tijdsprong, van zeven uur 's ochtends naar vijf uur in de namiddag, zet er nog een zinnetje (of twee) voor die de overgang minder bruusk maken. Dan loopt het fout met je verhaal; je springt ineens over naar het plaatselijk kerkhof en vervolgens naar een eindzin waarbij het station intussen al jaren geleden opgedoekt werd. Al het vorige wordt op die manier een flashback en zou dan best in de verleden tijd komen. Bedenk ook een anekdote met de voetballende jongen of met het neefje. Het is een verhaal: je mag fantaseren; een contrasterend einde bedenken of een leuke afsluiter. |
| De lente, de supermarkt en de vrouw uit de hemel | Het is: hij wil, zonder 't' dus. Je bouwt soms vreemde zinnen. Voorbeeld: In de supermarkt zijn er meestal veel mensen, tenzij je niet werkt of gepensioneerd bent? Is het niet: er zijn veel mensen omdat er veel mensen niet werken en gepensioneerd zijn? Ik weet niet wat de bedoeling is van dit verhaal: een inkijk bieden aan iemand met een dwangneurose, iemand die vervreemd is van de wereld. Maak van de herhalingen geen gimmick. Er lijken ook wel ongerijmdheden in te staan: mensne kunnen oordelen; hij oordeelt omdat hij niet anders kan, zijn er mensen die niet oordelen (ja, natuurlijk), waarom oordeelt hij daar niet over dan? Die vergelijking met de koeien en de vlaaien valt dan verkeerd uit, ze kunnen dat: nee, ze kunnen niet anders. Ik vond het geen fijne tekst om te lezen, je legt teveel de nadruk op dat anders zijn, ik weet het na twee of drie alinea's ook wel. |
| Guitig | Wees specifieker, zeg niet 'een vaste straatbezoeker' maar beschrijf die in één treffende regel. Ook de straat zelf mag meer beschreven worden. Wees voorzichtig met metaforen, de originaliteit mag niet in de weg staan van de geloofwaardigheid (zoals in de vleesgeworden sloot met een paardenkop). Perspectief is leuk, vanuit een gluurder, misschien ook de ruimte van zijn kamer meer toelichten. Het feit dat de gluurder weet hoe het er aan toegaat, dat er vieze praatjes zijn geeft aan dat we met een ongeloofaardige verteller te maken hebben, als dat de bedoeling is: oké, anders haal je de wetenschap over de vieze praatjes er best uit. |
| Het verhaal van Rebecca | Een verhaal over Jezus maar in een taal van nu. Dat werkt niet. Lees eens wat verhalen over de Joden, over hun cultuur, over hoe zij praten. Evenmin werkt het dat je de informatie in de dialogen plaatst. Zorg dat je dialoog niet de voorafgaande gebeurtenissen beschrijft, zorg voor een belevende dialoog, trek de lezer zo het verhaal in. Ook hier weer: 'Show, don't tell'. Ik lees verder en ik moet bij dezelfde opmerkingen blijven; strooi je infomatie niet uit in de dialogen. Nu lepel je het op aan de lezer, dit creëert een afstand tussen de lezer en het verhaal. Nergens bespeur ik ook maar een beschrijving van de omgeving, van de ruimte. Je spreekt over de markt, een huis, een herberg. Beschrijf die, geef de lezer houvast, laat hem niet zweven. |
| Vakantie (Fragment) | Tweede alinea moest ik lachen, wanneer je 'direct' de schaduwzijde ziet. Dat het een krot was bleek wel uit de eerste alinea. Soortgenoten? dat zijn dus een ander soort muizen...geen mensen. Die lijken me niet tot de knaagdieren te horen. Verder gelezen met een glimlach. Er mag nog wat geschaafd en gepolijst worden aan de stijl, maar oké: ik heb me geamuseerd. |
| Langs de lijn | Wat heeft zaterdag met Uggs te maken? Tracht iets universeler te schrijven zonder uit te leggen. Iets wat tussen haakjes staat is meestal uitleggerig, zonder dat de lezer daarom weet wat er nu uitgelegd wordt. Dan gebeurt er iets met de ruimte waar het fout lijkt te lopen. Hij gaat naar de kantine om een koffie, hij stelt tussen de regels gelezen voor om er eentje voor haar mee te brengen, maar het ongelukje met de koffie gebeurtin de kantine zelf. Vertel dan ook dat ze meegaat, desnoods in een dialoog met haar. Dit is verwarrend, stoort de voortgang van het verhaal. Je hebt niet altijd directieven nodig, maar hier dus wel. Hij ziet het brilletje op de neus, dragen hockeyspelers dan geen gezichtsbeschermers? Perspectief (tweede persoon enkelvoud) is leuk, het brengt de lezer dichtbij de gebeurtenissen. Dat lukt vooral bij korte verhalen zoals dit. |
| Zonnewende | Een verhaal dat vertelt over een afscheid. Accuraat beschreven, weinig cliché, ingehouden. Geen denderend verhaal, maar ook niet slecht. Ik mis hier de uitgepuurde beschrijving, de me bij de kraag grijpende metafoor. |
| Zweven | Ongeloofwaardig verhaal, een gescheurde achillespees maakt je immobiel, maar flauwvallen en tenslotte nog een tweede ongeval? Nee, daar geloof ik niet in. Ook de reactie van de mensen rondom hem die hem eerst naakt laten liggen, de geprekken rondom hem: nee. Er wordt niet vermeld waarom hij een spurtje trekt. De andere mensen in de sauna schoten ook niet ter hulp maar kleden zich eerst min of meer aan? Eerst loopt hij een sprintje, maar volgens zijn vrouw trok hij zich op aan de balken? Een verhaal vol ongerijmdheden dat met haken en ogen aan elkaar hangt. |
| Dora | Vreemd. Als Dora weet dat er groenlingen en vinken en merels bestaan, zal ze vast wel het verschil zien tussen een groenling en een merel. Heel het verhaal is te beschrijvend. Er is weinig conflict, plots eindigt het, er wordt amper spanning opgebouwd. Te weinig om een lezer te interesseren. |
| Opkomende mist | Pas op voor clichés als: het belooft een prachtige dag te worden, dat het mooi weer is, weten we al. Omslachtige stijl. Voorbeeld: Dat kans heeft gezien zich te nestelen in haar en mijn ziel, en grote onzekerheid bij ons heeft weten te veroorzaken. Beter: we waren na ons bezoek aan de dokter die haar doorverwees erg onzeker. Probeer actiever te schrijven ipv 'heeft weten te veroorzaken'. Nadien leg je nog eens de hele situatie uit met het bezoek aan de dokter en doorverwijzing, nergens voor nodig. Heb het verhaal na enkele alinea's niet verder gelezen, wegens te langdradig. |
| Blijf alsjeblieft bij me, alsjeblieft | Vreemde gedachtengang als je 'gewenning' een soort van liefde noemt. Stage = stadium. De hele uitleg over het bungeejumpen zou ik schrappen, je weidt te veel uit. In de alinea's wissel je geregeld van tijd. Kijk dat na. Je vertelstandpunt in de eerste persoon vind ik wel leuk in die hoedanigheid van dom alfamannetje, goed gevonden! Het gesprek dat zowel over de slecht zittende stoelen als uiteengaan gaat vind ik prima. |
| The road to nowhere | Sterk begin, je bouwt de spanning mooi op. Goed verhaal met wel wat schrijffouten. Alleen het einde vind ik vreemd. Als het hoofdpersonage op het einde sterft, wie schreef er dan dit verhaal? Als ze het zichzelf verbeeld heeft dat ze op reis was, kan ze zich niet verbeelden dat ze thuis is. Want zo schreef je het: ik verbeeld me dat ik weer thuis ben. |
| Daar zit ze | Wat is dat met het perspectief? Er is een 'ze', maar ook een 'ons', dus is er ook een 'ik'. Erg verwarrend in het begin, als lezer stel je jezelf dan vragen terwijl je de lezer net bij de les wil houden. Ik ontdek dat de 'ze' een oma is na het helemaal te lezen. Nu nog de 'ik'. Wat verwarrend is blijkt de zin: 'Het is de jongste van haar twee dochters'. Van kleindochters zomaar naar dochters. Later blijkt dan dat elke dochter een dochter heeft. Maar wat is de jongste van haar twee dochters? De dochter zelf, zoals je het schrijft. Begrijp je hoe vervelend lezen dit is, als je steeds moet teruggaan om een en ander uit te zoeken? Op het einde is er weer de 'ik'. Wie dat is wordt niet gespecifieerd, maar hij/zij weet wat ze voelt, speelt voor alwetende verteller. We hebben er het raden naar. Jammer, er zat meer in. |
| De koffer | Je verhaal is goed opgebouwd maar het einde is zo cliché als het maar zijn kan. Er zijn genoeg verhalen waarbij op het laatst blijkt dat alles maar een droom was. Je maakt je er te makkelijk van af. Bedenk een origineler einde. |
| Zonder geloof | Het heen en weer switchen tussen hem en haar werkt wel, je blijft verder lezen. Toch vind ik dat je je er te gemakkelijk van af maakt. Het is oké dat je de lezer zelf zijn interpretaties mag maken, maar geeft dan wel meer aanwijzingen, nu wordt het door het gebrek daaraan ongeloofwaardig; In het niet-herkennen van zijn vrouw en zijn zoon, hoe hij dan vermoord wordt en hoe de politie hier tegenover staat. Ook het dagboek waarin hij alles vertelt over zijn verslaving, niet uitlegt waarom hij daar niet vanaf geraakt maar dan weer wel waar het geld ligt: daar kom je niet mee weg. Ook dat de memoires door zijn vrouw in een kast gevonden worden en niet door de politie: no way. |
| De zaak krepel | Eerste alinea staat vol met vragen. Enkele vragen kunnen, maar dit is teveel in de denkwereld van je personage. De tweede alinea is in hetzelfde bedje ziek. Derde alinea blijven we in de denkwereld van je hoofdpersonage, dat verveelt op de duur. Je mist hier kansen op actie: je zou hem in dialoog kunnen laten gaan met zijn advocaat, met onenigheid tot gevolg, met een conflict. Ik lees verder, alles wordt verteld, er is weinig ruimte voor interpretatie, het is alleen 'tell' ipv 'show'. Er zijn veel verhalen in hetzelfde bedje ziek, blijkbaar komt de boodschap van de juryleden bij veel schrijvers amper aan. Als je vertelt instrueer je de lezer, je maakt geen ruimte voor zijn fantasie, bovendien zijn er nauwelijks emoties. Je verhaal bulkt van de cerebraliteit: er is teveel overpeinzing. Ik heb de laatste alineas diagonaal gelezen en merkte dat het niet beter werd. |
| Kermis in de hel | Verwarrend wanneer er ineens een Lena op de proppen komt, terwijl daar in de rest van het verhaal geen verdere verwijzingen naar die Lena zijn, alleen naar Noor en wellicht het zusje Esmee. Goede beschrijving van de ziekte, waarvan ik veronderstel dat de moeder paranoïde is, een kenmerk van schizofrenie. De overgangen komen nogal brussk over, er wordt geen gewag gemaakt van de vader die het huis verlaat en niet meer terugkomt. Er is nog werk aan je verhaal. Let ook op steeds dezelfde schrijffouten bij het voltooid deelwoord (het is verbaasd, of het is gebeurd). |
| Het Kattenvrouwtje | Pas op met verkeerd gebruikte metaforen: uiteraard is een hut stilzwijgend. Andersom kan het wel: de hut kraakte in de wind zuchtend als een oude vrouw. Oppassen met beschrijvingen, kijk eens na of die wel kloppen. Eerst beschrijf je de hut als bestaande uit één ruimte, nadien is er ineens een halletje. Ik heb met interesse verder gelezen, je bouwt de spanning mooi op, beschrijft goed de omgeving en zintuigen als het gehoor en het zicht mogen meespelen. Misschien nog iets doen met de geur? Leuk verhaal, geen cliché einde. |
| Wit en plastic | Wat een vreemd begin, iemand die bijna jolig verklaart dat ze leukemie heeft? Ongeloofwaardig begin dus, ik lees verder, misschien hoort dit bij je personage. Je herhaalt Wit en Plastic telkens, wanneer je dat teveel doet wordt het een gimmick en verliest het alle effect. Veel bombastisch taalgebruik, ook dat sorteert net het omgekeerde effect. Er staan ook veel clichés in, zoet als honing, zijdezachte lippen...De laatste zin deed me denken aan die andere zin van dat liedje van Guus Meeuwis. Het kan allemaal consistenter met minder bruuske overgangen, en liever vertellen wie er aan het woord is. Werk aan de winkel. |
| Rozen | Een zoveelste Brusselmans imitator. Grappig is het wel. Picasso zei: beter goed jatten dan slecht namaken. Alleen: Brusselmans zou de foutjes er uithalen. Heb er toch om moeten glimlachen, je bent de laatste die ik lees. Ik ga mezelf een stukje vlees uit de vriezer bakken. |
| Soliton | Lijkt in het begin eerder een synopsis dan een verhaal, vanaf de dialogen wordt het geheel meer een vertaal. Dialogen, handelingen, gedachtengangen, hier lopen de dingen mooi samen, daarmee heb je echter te lang gewacht, de introductie kan korter, we komen een en ander wel te weten tijdens de handelingen, een korte flash-back, de gedachten. Er zijn teveel onafgewerkte scèens om me te begeesteren, soms lijkt het ook een scenario. Werk aan de winkel. Sterke stukken afgewisseld met zwakke gedeelten. |
| Betonnen bal | Goed begin, ik kan me makkelijk in het hoofdpersonage verplaatsen. Is de beschrijving van het tussenpad en de huizen noodzakelijk? Misschien, ik lees verder. Een mooie vondst is dat van de stoepranden waar ze spelen en de buren die er willen parkeren. Dat maakt het verhaal authentiek. Mooie relativerende toon, de sprongen in je verhaal gebeuren natuurlijk. Goed ingedikt. Een verhaal dat breekt met 'spanning opbouwen', dialogen inbrengen, maar door zijn kijk van buiten af plezier geeft om lezen. Goed gedaan. |
| Krap | Best leuk verhaal, je schildert mooi de hoofdpersonages: de vader en de dochter. De moeder en haar broer komen te weinig ter sprake, eerst op het einde van het verhaal, zodat het voelt als een 'deus ex machina'. Zo van: oh ja, die twee moeten er ook nog in. Vertel dus ook wat over die moeder, aan het begin van het verhaal wanneer ze her ontbijt maakt, geef haar een dialoog met de dochter of met beide kinderen. Dat zal de beeldvorming bij de lezer aanwakkeren. |
| De rollen | Te uitleggerig verhaal, laat de dingen gewoon gebeuren ipv alles te moeten vertellen. Dat vertellen mist spanning, of dat nu een fysieke, emotionele of intellectuele spanning is. Lees ook de andere verhalen die op de shortlist eindigen, daar steek je wat van op. In het begin mix je de plaatsbeschrijving goed met haar gedachtengang. In de alinea beginnen met 'Gras' is het weer van dat: een hele uitleg, een te lange gedachtengang, ik wil een handeling zien, spanning die opgebouwd wordt en die me niet met tegenzin doen voortlezen. Nee, verder gelezen en gestopt, laat het me beleven. Don't tell, show! |
| Madeliefste | Wanneer je een verhaal schrijft en het staat er op, lees je dat best nog eens na. En nog eens en nog eens. Zo kun je de fouten eruit halen, zinnen anders construeren, sterkere werkwoorden gebruiken dan in de herhaling van de banale te vallen. Het verhaal gaat verder de goede richting uit, maak hetgeen wat de barvrouw hem vertelt wat geloofwaardiger. Ik zou de laatste zinnen schrappen, na 'Ik had er iets voor teruggekregen'. Dat maakt het einde krachtiger, je uitleg daarna is te instruerend voor de lezer. |
| De kermis van Bergen op Zoom | Een heel lang begin, veel uitleg, weinig opbouw in spanning. Ik vraag me dan af, of en wanneer er iets gedenkwaardig voorvalt. Je kunt best beginnen in de actie, 'in media res' noemen ze dat, dus schrap minstens de helft van de intro. De dialogen zijn houterig (we kunnen morgenavond een bezoekje brengen aan mijn ouders? Zo praten kinderen niet. Ik lees door en dan is het gedaan. Is er iets gebeurd? Nee eigenlijk niet. |
| Huis Dirksen | Een te traag begin, lijkt eerder een nostalgische mijmering naar vroegere tijden. Ik lees verder van het kind dat niet beseft dat melk van een koe komt. Allemaal waar, maar weinig origineel. Dit is ballast. Een beetje alleen? Je bent alleen of je bent het niet, anders heet het eenzaam. Een beetje eenzaam is het hier. Je bouwt de spanning goed op en de laatste zin is erg goed gevonden. |
| Kinderwens | Je zaait verwarring door nergens een verwijzing te geven naar de leeftijd van de kinderen (?). Eentje zit in een wasmand, dus verwacht ik een klein ukje. Je springt te snel heen en weer, er zijn geen verbanden tussen die sprongen. Zorg voor een beeld, een begrip, een woord dat de gedachtensprongen aannemelijk maakt. Ik lees verder maar dan wordt het wel heel uitleggerig, personages (Corina) duiken op die je niet eens inkleurt, die zomaar plompweg zeggen dat ze een kind willen van hem. Maak haar karakter geloofwaardig nu laat je de lezer zweven. Het verhaal gaat verder in korte onafgewerkte scènes. Werk deze uit, geef de personages betekenisvolle karaktertrekken, geef hen in een of twee zinnen een uiterlijk, voeg meer ruimte toe, het weer. |
| De Ontluistering | Perspectief! Je schrijft vanuit het personage, dan kan verdwaasde blauwe ogen eigenlijk niet, want dat is een observatie van buitenaf. Let op voor de onnatuurlijke woorden en gedachten als 'relationeel geweld', dit lijkt wel een omschrijving door een psycholoog. Tweede alinea is te cerebraal, al die vragen, we zitten te lang in de gedachtengang van deze vrouw. Hoe ze eruit ziet is weer van buitenaf beschreven, zelfs al gebruik je het truukje 'ze kan zich goed inbeelden hoe ze eruit ziet' blijft haar inbeelding, maar je beschrijft het voor de lezer. Blijf met je perspectief IN de vrouw of zet haar voor een spiegel, dan kan het weer wel. De derde alinea is weer vooral gedachtegang: niet interessant. Dit is niet hoe je spanning inbouwt, het verhaal heeft meer pijlers nodig. ben gestopt met lezen, te vertellerig, teveel gedachtengand die meestal saai is. Til het persoonlijke naar een ander niveau waar het universeler wordt. |
| De wereld van de duivel | Bar slecht, de dialogen plompverloren in de zinnen, zonder aanhalingstekens. Fantasie zonder structuur, teveel namen voor een kortverhaal, de ruimte ontbreekt. Lees eens andere verhalen, kijk hoe anderen dat doen. |
| Moederliefde | De eerste zin is goed, spanning. Maar algauw loopt het mis, je blijft maar over dat mes dooremmeren. Schrappen die boel, haar twijfel moet anders verwoord worden, laat haar frustratie voelen omdat ze moelijk kan beslissen. Denkt ze. Hé? Dat weten we toch dat ze dat denkt. De eerste dialogen zitten goed, ze zijn geloofwaardig. Het is dan dat je verhaal goed wordt, de verwoording van een postnatale depressie zonder dat je het woord zelf bezigt. De blackouts die ze krijgt...er is meer aan de hand, maar wat juist, dat komen we niet te weten. Soms zijn de gedachengangen net twee zinnen te lang, die kunnen korter, breek er eens eentje af, durf dit, want zo klinkt het natuurlijker, minder schrijverig. Die handen die steeds terugkomen: ook goed gedaan. Het einde is beklijvend, het begin kan best nog wat gepolijst |
| Erotisch overlijden | Eerste alinea komt wat aanmatigend, bombastisch over. Te schrijverig. Ook de volgende alinea's zijn in hetzelfde bedje ziek. Vertel het natuurlijk, de manier waarop jij het schrijft is overdreven. Hanteer een natuurlijke stijl. Ik geef een voorbeeld 'De roze geverfde fietsstrook waar ze op fietste was door het vele gebruik ervan al aan het vervagen, en het rood van haar bloed probeerde dat te overcompenseren.' In deze zin schrap je best 'door het vele gebruik', de lezer snapt het ook zo. Het rood van het bloed dat het probeert te overcompenseren: niet doen, te grote gebaren hebben dikwijls net het omgekeerde effect. Ik heb het nog drie alinea's volgehouden, maar het overmatige taalgebruik knijpt de emotie dood. Probeer het eens sec te schrijven, eventueel met afstand en je zult merken dat dit meer effect sorteert. Ik mis de bezieling. |
| Als ratten in de val | In de eerst zin komt de schrijver al te voorschijn. Herlees die eens en dan de volgende zinnen. Tom is een rat en die vindt die wereld niet vies en slijmerig, dit is dus een menselijke observatie. Een muis genaamd Peter: zo zegt men dat niet in een dialoog. Te schrijverig is dit.Meteen veel fouten in de eerste alinea. Herschrijven tot het goed zit. Met je fantasie en creatieve oplossingen zit het wel goed. Troebel water weerspiegelt niet. Geregeld staat er iets in het meervoud of in het enkelvoud terwijl het werkwoord net andersom aangeeft. Nakijken! Iklees verder, het verhaal gaat zo onzorgvuldig geschreven verder dat ik dacht: nee, de lezer verdient meer respect. Schrijven is vooral herschrijven, laat het desnoods door een ander iemand nakijken om het geheel te corrigeren. |
| Ontkoppeld | Mooi gedoseerd verhaal en goed opgebouwd naar de reden van het verdriet. Wel oppassen met je perspectief, soms komt de schrijver tevoorschijn. Een voorbeeldje: 'Zich onbewust over de weeshuizencarrousel waarop haar zoon eindeloze rondjes zou draaien, onwetend over de illegale lynchpartij die haar man het leven kostte.' Hier duidt 'haar' zoon meer op wat zij niet meer zal weten, beter 'hij' dus om bij de oude man zijn focalisatie te blijven. Ook nog wat werk aan de layout, inspringen bij dialoog enz. Knap einde ook, zeker niet te pathetisch. |
| Vreemdgaan | Een wat te administratieve en plechtige stijl. (schoonheid der dingen, hoedanigheden, met name). Ook nogal wat ik 'welzijnswerkertaal' noem. Leuke vorm van interactie, persoonlijk ontmoeten zijn er bvb enige. De metafoor van de flitsende Porsche is goed gevonden. Mooi einde, ik hoopte dat je stijl er eentje van ironie was waar je de typische stijl van het lerarencorps op de korrel neemt, maar moest het zo zijn, is die voor mij niet duidelijk genoeg. |
| de staking | Leuk verhaal, goed gedaan in stijl; soms er wat(?) over, maar dat hinderde me niet. Nog een beetje snoeiwerk mag wel. |
| De perfecte moord | In de eerste drie zinnen geef je teveel informatie, spreid die meer over het verhaal. Dat je een Aziatische vrouw de 'r' als 'l' laat uitspreken is niet meer van deze tijd. Ook de taal van de ouderlingen klopt niet, zo praten die niet, dat is eerder wat voor een jongere generatie. leuke ontwikkeling van het verhaal en een glimlach opwekkend einde. |
| De gevederde vijand | De ladder die tegen de dakgoot staat is overbodig, dat begrijpt de lezer door verder te lezen. Beter elke zin nakijken en schrappen wat overbodig is. Kijk ook je tijden na, 'hadden' moet hier 'hebben' zijn, want het euvel is in zijn denkwereld nog niet opgelost. 'Zijn vrouw': beter ineens Eva, we weten door wat ze zegt dat het zijn vrouw is, nadien kun je al eens 'ze' bezigen. 'Zwarte' kraaien: die zijn altijd zwart. Uitzonderlijk kan er een witte tussen zitten, net dan benoem je de kleur wel. Mooie associatie tussen het onheil en het verband met de kraaien. Het einde maakt veel goed, onverwacht, maar niet ongeloofwaardig. Goed gedaan! |
| Jurylid H | |
| Herkomst | Ik kan er niet zo veel mee, te fragmentarisch, ik kom er niet in door die kortaangebonden schrijfstijl met vreemde namen. |
| Bovenop voor eens en altijd | Grappig en ontroerend, helder geschreven. Mag wat uitgebreider met meer zintuigelijke waarnemingen en beschrijving van gevoelens en sensaties. |
| Brug | Heel spannend en goed geschreven, blijft spannend en boeiend. |
| Verlangen | knap gedicht maar beetje veel clichés |
| Guy Florizoone: Vader van de Brusselse Halsbandparkiet | Er langdradig, te weinig spannend |
| Het medium uit Allassac | Te traag |
| Station Visvliet | |
De lente, de supermarkt en de vrouw uit de hemel | |
| Guitig | Wel leuk, vraagt om meer |
| Het verhaal van Rebecca | |
| Vakantie (Fragment) | beetje te fragmentarisch zonder verhaallijn |
| Langs de lijn | Leuk verhaaltje, mooi beeld, maar beetje cliché |
| Zonnewende | Gevoelig onderwerp, vergt voor mij wat meer uitwerking |
| Zweven | Wel leuk maar wat afstandelijk van toon waardoor het minder gaat leven |
| Dora | |
| Opkomende mist | Goede titel voor aangrijpend verhaal. Mis wel wat meer beeldende en persoonlijke beschirjvingen, dardoor blijft het toch een beetje op afsrand. De laatste paragraaf zou ik weglaten |
| Blijf alsjeblieft bij me, alsjeblieft | Wel een boeiend begin. Doord e gevoelloze toon blijft het verhaal toch wat op afsrand, geeft wel een beeld van de relatie maar niet van een bepaalde ontwikkeling bij de hoofdpersoon. En OV poortjes 20 jaar geleden? |
| The road to nowhere | Echt spannend verhaal met goede opbouw, Het blijft zich goed doorontwikkelen. Naar het eind toe wat langdradig. Wel beeldend geschreven. Is schrjver herrezen om het te schrijven?i |
| Daar zit ze | Een gevoelig thema en ook wel sensitief beschreven. Ik mis toch een verhaal erom heen, iets dat het meer persoonlijk maakt. |
| De koffer | Grappg verzonnen en het lijkt wel spannend te worden maar dan zakt het in elkaar. |
| Zonder geloof | Ondanks intrigerend thema, komt het als verhaal niet uit te verf, te anecdotisch, te extreem allemaal, fragmentarisch. Zou je een heel boek over kunnen vullen. |
| De zaak krepel | Het is een erg uitgebreid betoog met veel storende herhalingen (commissie, ontwikkelingen) en veel vragen, waardoor het zintuiglijk beschrijven te weinig aan bod komt. Daardoorkom je er moeilijk in. Het is vrij rationeel allemaal, terwijl het thema en de kerngebeurtenis wel boeiend zijn. Het is te langdradig en de wisseling van persepctief is storend. |
| Kermis in de hel | Een heel onroerend stuk, met veel potentie. Nog iets meer beeldend en in de huid kruipen van het meisje en de taalfouten eruit halen. |
| Het Kattenvrouwtje | Mysterieus verhaal. Wat traag, wel intrigerend. Veel herhalingen van dezelfde woorden, dak, hut, ruimte. Wat meer uitdunnen ziu het sterker maken. |
| Wit en plastic | Wel invoelend geschreven en aardige obouw, maar blijft toch beetje aan de oppervlakte |
| Rozen | Wel aardig geschreven maar niet zo'n goed eopbouw waardoor de wending uit de lucht komt vallen |
| Soliton | Wat traag verhaal, wat te veel bijvoeglijk naamwoorden en veel wisseling in tijd. |
| Betonnen bal | Wel een leuke herinnering maar als verhaal wat mager |
| Krap | Ontroerend, mooi verhaal met goed eopbouw. Eind beetje onduidelijk, kan sterker. |
| De rollen | Wel boeiend geschreven maar erg veel wisseling van perspectief voor zo'n kort verhaal en een vage plot |
| Madeliefste | Leuk verhaal met goede ontknoping. Soms wat cliche taalgebruik. |
| De kermis van Bergen op Zoom | |
| Huis Dirksen | |
| Kinderwens | |
| De Ontluistering | |
| De wereld van de duivel | |
| Moederliefde | Mooi en moeilijk onderwerp, invoelend geschreven maar het verhaal kan nog sterk verbeterd worden in taalgebruik, zinsafwisseling. |
| Erotisch overlijden | |
| Als ratten in de val | |
| Ontkoppeld | Mooi en intens verhaal. In begin wat kleine perspectiefwisselingen en wat veel bijvoeglijk naamwoorden. |
| Vreemdgaan | wel een veelbelovend verhaal, maar nu is het laatste deel mij toch te snel afgeraffeld |
| de staking | Wel een geestige briefwisseling, maar niet helemaal overtuigend |
| De perfecte moord | Beetje gekunsteld |
| De gevederde vijand | Amusant, leuke opbouw |
| Jurylid J1 | |
| Herkomst | Wat een heerlijk, bizar verhaal. Ik ben erg enthousiast; creatieve vorm, herkenbare maar toch helemaal nieuw “verpakte” personages en een fijne, meeslepende schrijfstijl |
| Bovenop voor eens en altijd | Op zich wel een ontroerend idee. Het begin is ook prettig geschreven, met fijne alledaagse details (koffie en krant…) Maar je kunt het einde al voorspellen en dat haalt de spanning en het leesplezier weg |
| Brug | Dit korte verhaal is wat mij betreft te “af”. Het is van het begin duidelijk wat er gaat gebeuren en dat gebeurt dus ook. Het laat geen ruimte voor inleving of voor fantasie van de lezer. |
| Verlangen | Een beetje flauw, en bovendien geen verhaal maar een gedicht |
| Guy Florizoone: Vader van de Brusselse Halsbandparkiet | De schrijver van dit korte verhaal zit vol fantasie, maar het is slordig uitgewerkt met een hoop taal- en spelfouten |
| Het medium uit Allassac | Op de een of andere manier boeit het onderwerp van dit verhaal me enorm, maar door hoe het geschreven is valt er weinig van te volgen. De personages praten en praten maar (over weinig!) en door die ellenlange dialogen raak je op een gegeven moment ook kwijt wie er aan het woord is en waar het nou heengaat. Dat is vermoeiend om te lezen. Het heeft zeker potentieel, maar dat vereist nog een aantal herschreven versies |
| Station Visvliet | Een heel ingetogen verteld verhaal met tragische humor en een simpele, maar heel rake schrijfstijl die goed past bij het onderwerp |
| De lente, de supermarkt en de vrouw uit de hemel | Een bevreemdend stuk, dit korte verhaal. Ik was wel geboeid door de mijmeringen van de hoofdpersoon en de tekst is door de lange, dromerige zinnen haast poëtisch. Het blijft helaas uiteindelijk bij mijmeringen met iets te weinig plot. |
| Guitig | Interessante setting en op zich een leuk idee. Het verhaal is wel erg kort - net toen ik erin begon te komen was het al afgelopen met een niet al te duidelijk einde, jammer. |
| Het verhaal van Rebecca | De dialogen, waar eigenlijk het hele verhaaluit bestaat, doen wat gekunsteld aan omdat de schrijver er heel veel achtergrondinformatie voor de lezer in verstopt. Dit doet af aan de waarachtigheid van de personages. |
| Vakantie (Fragment) | Het woord fragment had niet bepaald tussen haakjes hoeven staan - dit is inderdaad een fragment en geen verhaal. Het personage vertelt intelligent maar enorm afstandelijk, je leeft niet mee en raakt niet in hem geïnteresseerd |
| Langs de lijn | Mooi! De beschrijving van de “hockeymoeder” is perfect, je ziet haar heel levendig voor je en kunt je er daarnaast nog van alles bij voorstellen, erg knap. Ik hoop dat het aan mij ligt want ik begrijp de laatste zin van het verhaal niet, maar desondanks erg genoten van het simpele, maar toch beeldende taalgebruik |
| Zonnewende | De herinneringen zijn mooi en levendig beschreven, maar het verhaal is wel erg snel afgelopen. Met meer invulling omtrent de personages zou het interessanter zijn en ook wat minder voorspelbaar |
| Zweven | Af en toe waren de metaforen en vergelijkingen wat overdadig, maar over het algemeen een leuk verhaal met veel vaart en spanning |
| Dora | Leuke verwijzing naar Gorters Mei, maar verder is het een wat onsamenhangend geheel |
| Opkomende mist | In de eerste alinea zag ik al meerdere spel- en grammaticale fouten - nodigt niet bepaald uit tot verder lezen. Ook kwamen de dialogen erg onecht over. |
| Blijf alsjeblieft bij me, alsjeblieft | Het personage is erg onsympathiek en spreekt de lezer nogal neerbuigend aan, wat grappig kán zijn maar hier niet zo overkomt, en daarnaast ook niet bijdraagt aan het verhaal |
| The road to nowhere | De schrijver weet de spanning goed op te bouwen met de vreemde lifter en het krijgt een interessante wending. Af en toe wordt er nog wat veel uitgelegd (tell, not show ipv andersom) en kan het nog wat minimaler, maar verder een heel fijn verhaal! |
| Daar zit ze | Mooie titel en het verhaal heeft een interessant onderwerp. Qua schrijfstijl is het wat verwarrend - dochterts, kleindochters, moeders, etc. Het is soms niet duidelijk wie wie is en wat er gebeurt. Dat is jammer want leidt af van de leeservaring |
| De koffer | Qua schrijfstijl een beetje simpel maar het begon erg spannend en ik wilde doorlezen. Dat het uiteindelijk een droom blijkt maakte het flauw en het einde is afgeraffeld |
| Zonder geloof | Het idee voor dit verhaal is fantastisch. Qua uitwerking doet het soms wat gekunsteld aan, waarin de memoires en het krantenartikel iets te duidelijk gebruikt worden om informatie te geven. Wel vermakelijk om te lezen |
| De zaak krepel | Knap hoeveel vragen er worden opgeroepen door het personage en dat het verhaal toch inhoudelijk door blijft lopen. Ik vind het zelf wel érg zakelijk geschreven en het verveelde daardoor nogal. Ook veel te lang |
| Kermis in de hel | Behoorlijk wat dingen kloppen niet helemaal in dit verhaal (waaronder ook vaak de spelling) maar ik was qua inhoud enorm geboeid, en ook door de soms hele rake, simpele zinnen die erg mooi de sfeer weergeven. |
| Het Kattenvrouwtje | Hoewel er af en toe wat te veel verteld en herhaald wordt, dwong het tot doorlezen. Erg spannend! Creatief idee ook en de omgeving wordt mooi beeldend beschreven |
| Wit en plastic | Het begin vond ik wat afgezaagd - een appje, de stoerdoenerij van de jongen - maar daarna wordt het een erg invoelbaar en mooi verhaal. Knap ook dat het in de jijvorm is geschreven, werkt heel goed voor dit stuk! |
| Rozen | Een beetje jammer dat het verhaal zo plots is afgelopen, zonder werkelijk einde. Verder erg interessant om te lezen, levending geschreven met een bizarre wending halverwege die het spannend maakte. |
| Soliton | Het is niet overal even duidelijk en ik heb sommige stukken meerdere keren moeten lezen, maar ik heb het geboeid gelezen. Mooi geschreven, met rake beelden. Op die beginzin zou de schrijver nog een keer terug kunnen komen om het te verduidelijken |
| Betonnen bal | Een aandoenlijk kort verhaal. Ik vond de eerste twee alinea's erg goed en sterk tot de verbeelding sprekend. Daarna gaat het wat te snel en lijkt het een beetje afgeraffeld |
| Krap | Misschien een klein beetje plotloos, maar wat een mooi verhaal! De vader wordt fantastisch beschreven, je ziet de stugge man precies voor je. Leuke details ook, duidelijk door de ogen van een kind geobserveerd. Het einde was erg ontroerend, moest er even van slikken |
| De rollen | Er gebeurt wel erg veel met een heel scala aan personages in zo'n kort verhaal. Dat maakt het een beetje moeilijk en vermoeiend om te lezen, maar al met al wel een vermakelijk stuk met goede zinnen hier en daar |
| Madeliefste | Een mooi afgerond geheel, met aan het einde een leuke “levensles” die goed uit het verhaal voortvloeit. Het begin - waarom de persoon in de kroeg terechtkomt - kan eigenlijk wel weg, doet er voor de rest van het verhaal niet echt toe en fungeert meer als een soort extra uitleg aan de lezer. |
| De kermis van Bergen op Zoom | Het is me wat onduidelijk waar dit verhaal over gaat… een wat onwerkelijke dialoog tussen twee meisjes die ook plots weer is afgelopen. Er gebeurt eigenlijk niets noemens- (en lezens)waardigs. |
| Huis Dirksen | Dit had een heel spannend verhaal kunnen zijn, maar de schrijver heeft eigenlijk alles al ingevuld, waardoor het wat voorspelbaar en saai is geworden |
| Kinderwens | Een beetje saai en té afgerond, de lezer heeft niets meer te doen en hoeft enkel te wachten op de goede afloop |
| De Ontluistering | Het is duidelijk dat de protagonist van dit verhaal verdriet heeft om een man - iets té duidelijk. Ze zeurt, tegen zichzelf, tegen de lezer, maar maakt geen ontwikkeling door, waardoor het geen verhaal blijkt maar slechts een mijmering |
| De wereld van de duivel | Het is in dit korte verhaal erg onduidelijk waar de schrijver heen wil - je wordt als lezer overladen met namen die er niet toe blijken te doen en voor je er enigszins iets van kunt maken is het al afgelopen |
| Moederliefde | Dit verhaal is grotendeels helemaal dicht geschreven - zonder enige verbeelding over te laten voor de lezer. En op een paar momenten wordt er juist te wéinig informatie gegeven en worden er grote stukken tijd overgeslagen. Maakt het lastig lezen |
| Erotisch overlijden | Het idee voor dit verhaal is creatief - twee parallelle korte verhalen die met elkaar verweven zijn, maar in deze vorm lukt het me niet om erin te komen. De ik-vorm werkt wat mij betreft ook niet echt voor hoe het nu is opgeschreven |
| Als ratten in de val | De schrijver van dit korte verhaal heeft een hoop fantasie, maar het verhaal mist voor nu nog structuur en plot. Ook staan er wat al te veel spelfouten in, komt wat slordig over |
| Ontkoppeld | Mooi! Een eigenlijk simpel verhaal dat vlot leest, maar door de beeldende taal wordt het naar een hoger niveau getild |
| Vreemdgaan | Leuk verhaal, vermakelijk met af en toe heel rake en originele metaforen. Ik vind het persoonlijk hier en daar wat te gekunsteld, de schrijver lijkt soms iets te hard zijn/haar/hun best te doen om het mooi te laten klinken, wat een beetje afleidt van de inhoud |
| de staking | Een prettige briefwisseling om te lezen, hier en daar grappig en een aantal onverwachte wendingen die de spanning erin houden. Het einde was een beetje flauw |
| De perfecte moord | Heerlijk verhaal! Lekker absurd, erg leuke en creatieve details die de personages karakteriseren en een heel fijne schrijfstijl |
| De gevederde vijand | Heel origineel verhaal met een mooie spanningsopbouw en een heel verrassend einde |
| Jurylid J2 | |
| Herkomst | Een sprookje herteld, het idee is aardig, de uitwerking is gewoonweg niet goed. Het verhaal rommelt alle kanten op, nergens weet de schrijver me mee te nemen in het verhaal. |
| Bovenop voor eens en altijd | Een kort en treurig verhaal. De opbouw is goed, het verhaal te voorspelbaar. De laatste zinnen komen niet onverwacht, maar passen wel perfect bij het verhaal. |
| Brug | Bij vlagen is dit verhaal spannend, als geheel wil het me niet overtuigen. De schrijver kan zeker schrijven, maar dit verhaal is te fragmentarisch opgebouwd om echt heel goed te zijn. |
| Verlangen | Een gedicht, het rijmt, maar inhoudelijk stelt het weinig voor. |
| Guy Florizoone: Vader van de Brusselse Halsbandparkiet | In dit verhaal lezen we over de herkomst van een halsbandparkiet in Brussel. Ik hou wel van zulke verhalen en heb het met plezier gelezen. Het is niet sterk geschreven, waardoor ik mijn aandacht er soms niet bij kon houden. |
| Het medium uit Allassac | Dit verhaal is vooral onsamenhangend en veel te lang. Het leest niet prettig en inhoudelijk stelt het niet veel voor. |
| Station Visvliet | Een heerlijk kort verhaaltje. De opbouw is goed en het leest prettig. Het overlijden van een talentvolle voetballer wordt op een ingetogen en mooie wijze beschreven. |
| De lente, de supermarkt en de vrouw uit de hemel | Ook dit verhaal is weer zo fragmentarisch geschreven dat het niet als een geheel voelt. Het leest niet prettig. |
| Guitig | De titel van het verhaal is leuk en uitnodigend. We kijken in dit verhaal wat naar de overkant, het zijn wat flarden van wat de ik-persoon ziet en wat hij erbij denkt. Het is onderhoudend. |
| Het verhaal van Rebecca | Een interessant onderwerp, dat in dit verhaal niet goed uit de verf komt. De schrijfstijl is wat onbeholpen en de schrijver blijft vooral steken in wat algemeenheden. Het is jammer, omdat het verhaal zeker potentie heeft. |
| Vakantie (Fragment) | In de titel staat al het woord fragment en het verhaal is overduidelijk onderdeel van een grote geheel. Het leest prettig, maar in een schrijfwedstrijd als dit zie ik liever een afgrond verhaal. Het is zeker niet slecht. |
| Langs de lijn | We staan langs het voetbalveld, de schrijver introduceert enkele personages die gevoelsmatig allemaal een bijrol spelen in het verhaal. |
| Zonnewende | Een verhaal met een zwaar onderwerp, dat op relatief lichte manier is opgeschreven. Het is mooi in balans en het leest prettig weg. |
| Zweven | De hoofdpersoon wordt twee keer neergeschoten, de tweede keer lijkt het fataal te zijn. We lezen alleen over hoe de hoofdpersoon dit ervaart, een aardige inkijk, maar niet sterk op papier gezet. |
| Dora | Een verhaal met een voetnoot en een gedicht. Het is allemaal wat veel, terwijl het verhaal amper iets voorstelt. Het begin is veelbelovend, het stort echter heel snel in. |
| Opkomende mist | Een verhaal met een mooi onderwerp en op een goede manier geschreven. Er is niet veel mis mee, maar het is wel precies wat je als lezer mag verwachten. Nergens word je verrast, waardoor het toch wat tegenvalt. |
| Blijf alsjeblieft bij me, alsjeblieft | Een verhaal over liefde en het einde hiervan in een notendop. De hoofdpersoon presenteert zichzelf op een hoogst irritante manier. In de loop van het verhaal verandert de hoofdpersoon. Het komt weinig geloofwaardig over. |
| The road to nowhere | Een horrorverhaal dat niet uit de verf wil komen. Het begint sterk, het einde is onbevredigend en veel wat er in het verhaal gebeurt, is ongeloofwaardig. |
| Daar zit ze | De schrijver kan in een paar zinnen een situatie schetsen, dit maakt het verhaal goed leesbaar. Inhoudelijk vind ik het wat minder sterk. Het gaat over een erfelijke ziekte, ik begrijp de angsten van de oma, het is niet voldoende voor een sterk verhaal. |
| De koffer | De inhoud van het verhaal is niet de moeite waard. Het leest wel lekker weg. |
| Zonder geloof | In dit verhaal maken we kennis met de leider van een sekte. Het verhaal wordt verteld, nergens zitten we in de actie, waardoor het niet de moeite waard is om te lezen. |
| De zaak krepel | Dit verhaal lijkt vooral een lange inleiding op het echte verhaal te zijn. Het is nergens spannend en het lijkt maar door te gaan. Het had veel puntiger gekund. |
| Kermis in de hel | Een mooi kort verhaal, waarin de wanhoop van de moeder bijna tastbaar is. Goed geschreven en mooi verteld door de schrijver. |
| Het Kattenvrouwtje | De schrijfstijl is goed, het verhaal wat ongrijpbaar. Het einde is onheilspellend, maar wat ongeloofwaardig. Het leest in elk geval prettig door. |
| Wit en plastic | Een prachtig verhaal over de liefde en de dood. Goed geschreven, mooie opbouw en ondanks het zware onderwerp nergens sentimenteel. |
| Rozen | Een bij vlagen bizar verhaal. Het leest lekker en het onderwerp is goed. Het gaat net niet voldoende de diepte in om me echt te raken, maar het is een aangename inzending. |
| Soliton | Geen verkeerd verhaal, het leest prettig, maar ik mis hier en daar de samenhang om het echt goed te kunnen vinden. Het lijkt wel of hier enkele stukken tekst ontbreken om er een geheel van te maken. |
| Betonnen bal | Een verhaal over een hechte jeugdvriendschap. De eerste helft van het verhaal is goed, daarna wordt het wat minder. De schrijver neemt bewust afstand, wat het verhaal minder sterk maakt. Het is zeker een goede inzending. |
| Krap | Een verhaal over onmacht en ergens op de achtergrond ontluikende liefde. Het verhaal is in evenwicht, het is goed geschreven en het is goed opgebouwd. |
| De rollen | De schrijfstijl is wat schreeuwerig, het verhaal is maar dunnetjes. Het is geen geweldige inzending. |
| Madeliefste | Een prachtig verhaal, waarbij de laatste twee alinea’s wat mij betreft weggelaten hadden mogen worden. Het idee, de uitwerking en de schrijfstijl zijn dik in orde, het verhaal leest dan ook makkelijk weg, ondanks het nare onderwerp. |
| De kermis van Bergen op Zoom | Een wat leeg verhaal over twee vriendinnen op de kermis. Het stelt niet veel voor en ik heb er niet veel mee. |
| Huis Dirksen | Dit verhaal kent een mooie opbouw, maar is te abrupt afgelopen. De schrijver weet me mee te nemen in de wereld die geschetst wordt. Het leest bijzonder prettig, maar het einde is ronduit teleurstellend. |
| Kinderwens | Voor mij wil dit verhaal niet tot leven komen. Het wordt te traag en eentonig verteld. |
| De Ontluistering | We zitten gevangen in het hoofd van een vrouw die zelf gevangen zit in een relatie met een agressieve man. Het verhaal rommelt wat door, bij vlagen is het boeiend, als geheel is het net te weinig. |
| De wereld van de duivel | Een slecht geschreven verhaal dat ongeloofwaardig en gewoonweg niet goed is. |
| Moederliefde | Een moeder kan niet van haar pasgeboren kind houden. Er zit meer in het verhaal dan er verteld wordt, dat kan prima zijn, maar in dit verhaal werkt het niet. De schrijver heeft te veel spelfouten in het verhaal laten staan. |
| Erotisch overlijden | De schrijver probeert twee ongelukken op een dag aan elkaar te knopen, het lukt hem niet. |
| Als ratten in de val | Een mengeling tussen een spannend verhaal en een sprookje. Het is slecht geschreven en het verhaal wil nergens boeiend worden. |
| Ontkoppeld | Het verhaal is net te vaag geschreven om mij echt te boeien. De inhoud zou interessant kunnen zijn als de schrijver een andere insteek had gekozen. |
| Vreemdgaan | Dit verhaal is niet aan mij besteed. Het gaat over vreemdgaan en de wijze waarop de schrijver dit vertelt is totaal niet boeiend. Het blijft hangen in algemeenheden, ik krijg niets mee van de gevoelens van het hoofdpersonage. |
| de staking | Het idee is leuk, de uitwerking niet geweldig. Via een briefwisseling een verhaal vertellen, is niet uniek, maar het komt niet vaak voor. De eerste brieven zijn nog aardig om te lezen, het wordt echter al snel flauw. |
| De perfecte moord | Geen onaardig verhaal, ik moest alleen aan de schrijfstijl wennen. Eenmaal in het verhaal leest het lekker door, het einde is voorspelbaar, maar niet slecht. Al met al een redelijke, maar zeker geen geweldige inzending. |
| De gevederde vijand | Mooi opgebouwd verhaal, goed verteld met een passend einde. Een fijn verhaal om te lezen. |
| Jurylid L | |
| Hij liep met me mee | Krachtig verhaal over een geknakt leven, in mooie, rustige zinnen verteld. Goeie opbouw, geen tranentrekkende opsmuk en toch fraai en roerend. Een waardig eerbetoon aan Tante Catharina ! |
| Een witte Porsche | De dialogen kloppen niet geheel, althans, soms is niet duidelijk wie er spreekt. Het eind begrijp ik niet. De clou van het verhaal ook niet. Tikfoutjes her en der... |
| Zoektocht naar geluk | Hoe een mooi verhaal niet lang hoeft te zijn. Die donkere ogen uiut het verleden, daar kan de lezer zelf van alles bij invullen. Goed gedaan. De ik-persoon hervond het geluk door te gaan schrijven. 'Omringt' had hier met een d gemoeten. |
| Ontkoppeld | Triest en realistisch, dit verhaal over het kind van een collaborerend echtpaar in 40-45. Dubbel gevoel heb ik er bij, want enerzijds kan het zijn dat zij onderduikers of Joden hebben verraden (verdiende loon dan), anderzijds is de hysterie van zo'n buurtbende afschuwelijk en onrechtmatig. Wel mooi verteld en een goed einde. |
| Een | Eh... over plotwendingen gesproken. Vond ik dit goed? Bij een dergelijk thema is het signaal voor 'goed' dat ik een rilling krijg. Die kreeg ik niet, maar toch heeft dit verhaal iets. Al is het maar de latente boodschap dat materialisme en bezit niets zijn zodra de nood aan de man/vrouw komt. En mss dat we ons daar al eerder in ons leven bewust van 'moeten' zijn. |
| De Spin | Lekker arachnofobisch verhaal dit, vlot en origineel verteld. Een wat 'ongewoon' thema, maar da's juist het toffe aan dit mini-horrorstuk. Ik heb thuis ook wel eens zo'n spin gehad waarvan ik zei: 'daar kun je een zadel opgooien...' Goed gedaan |
| Bloesemkinderen | Rijke fantasie in dit verhaal, mooi dromerig en fijntjes verteld. Geen spanningsboog of verrassend einde, maar in dit geval hoeft dat mss niet. Het geeft een zonnig, blij gevoel. Dank je wel dus... |
| Winterkoninkjes | Ik heb nog nét de moeite genomen om het aantal woorden van die derde zin te tellen (want lezen was onmogelijk). Het bleken er 94 te zijn. Ben meteen gestopt met verder lezen. |
| Fido | Heel kort, dit korte verhaal, maar als iets goed is heb je er weinig woorden voor nodig. Prachtig verhaaltje, werkelijk waar. Spanningsboog: waar gaat dit over en dan wordt het pijnlijk duidelijk. Dat je dan niet precies weet of moeder ziek is, junk of alcoholist, is totaal onbelangrijk. Zelfs goed dat dat ongewis blijft, want dit gaat over de totale eenzaamheid van het jochie. Kippenvel, waar ik graag meer van zou willen lezen... |
| Ik ben Freddy niet | Intrigerende titel, gevolgd door een ongebrijpelijk stuk proza. Dat laatste wijt ik dan eerst aan mezelf. Volgt herlezing (op zich al geen goed teken). En er goed over denken. Helaas. Snap er niets van en voel ook geen enkel ander 'iets' bij dit stukkie. |
| Geuren van vroeger | Lekkerrr dit. Heel goeie sfeertekening van een oeverloos-gezwam-kontlik-borrel van een groothandelsbedrijf in gebakken shit. Het leest als een korte film, je volgt de ik-figuur op haar rondgang door de zinloosheid. Heerlijk hoe ze die gasten afpoeiert: vlotte, kort, origineel. Illustraties voegen zelden iets toe, deze wel! Goed getekend zeg en past lekker in het verhaal. Meer van dit graag! |
| Een snee in mijn ziel | Oeh... en een snee ook in mijn ziel. Wat een bijzonder krachtig verhaaltje zeg. Heel subtiel, heel treffend gedaan. Geen woord te veel of te weinig, bijna in één vloeiende solo naar het eind. Knap gedaan. Geen straf om meer van deze schrijver te krijgen... |
| Hopeloos verdwaald | Autobigrafisch zo te zien. Verhaal spreekt depressieve wanhoop uit, alsook de diepe wens om beter te worden. De ik-persoon is tot niets in staat, maar uit de slotzinen lijkt:hij/zij nu toch de uitdaging aan te gaan, met het schrijven van dit verhaal. Uit het slot spreekt ook -schoorvoetend- hoop. Da's mooi en heel belangrijk, want hoop is essentieel, het is goede hoop en dat is de kiem van een beterend pad. Dat pad zal steil, kronkelig en soms duister zijn, maar die steilte lijdt ook naar omhoog. Naar de top van de mountain, waar de lucht blauw is en een zonnetje je verwelkomt. Blijf schrijven, schrijf alles wat in je opkomt, schrijf over licht en duister, over wensen en verlangens, schrijf over verleden, heden en vooral toekomst. Schrijven is een ventiel van de geest: meestal blij, creatief.of spannend, maar soms ook om negatieve druk af te blazen. Schrijf. Ventileer... |
| Vreemdgaan | Dit aardige verhaal is meer een anecdotische beschrijving over een jongedame die er wel van van lust. Ze bedot en wordt bedot. Met een moraal, een levensadvies aan het eind. Die slotzin is heel treffend... |
| De zondvloed | Realistische beschrijving van een van de talloze drama's die mensen troffen bij deze enorme ramp. Schrijver geeft uiting aan zijn betrokkenheid bij en kijk op die gebeurtenis en doet dat goed. De toelichting onderaan, dat het de watersnoodramp betrof, was voor mij niet nodig. En eigenlijk zou dat voor niemand in dit land nodig moeten zijn. Goed gedaan dit verhaal |
| Toch nog | Verrassend einde, da's altijd sterk. Het verkeerd rijden van de auto's had er niet in gehoeven, dat leidt af van de verhaallijn. |
| de staking | Ik viel van de ene in de andere verbazing annex verrassing. Wat een heerlijke verwoording van hedendaagse maatschappelijke problematiek tegen een pakweg 18e eeuws decor.. Dat alleen al was top geweest. Maar diverse keren kwam er een sterke twist en raasde het verhaal naar het abrupte en ook weer onverwachte eind. Dit soort archaïsch taalgebruik is doorgaans onprettig lezen, maar nu niet. Heel lekker oud-defige conversatie en toch vlot te lezen. Heerlijke kritiek op people in high places - having low morals. Humor, spitsvondigheden. De namen van die neef en nicht: hilarisch. Een bijzonder verhaal. Graag meer aparts van u, schrijver. Enne...de lay-out van de briefwisseling kwam prima over. |
| Happy ending | Twee keer gelezen, had het beter bij een keer kunnen laten. Onbegrijpelijk verhaal van een vent die kennelijk ene Peter meeneem uit Marokko om die met zijn vrouw sex te laten hebben? Hetgeen mislukt. Evenals zijn eigen poging. Einde is nog beroerder. Tang op een varken dit, sorry... |
| Wij, Stevenisten | Mijn weerzin tegen religie(s) overwinnend, heb ik dit verhaal gelezen. Gaat over de massamoord van een stel moorddadige religieuzen op wat beschreven wordt als een sectarische geloofsgemeenschap. Geen fijn thema, maar ook als verhaal niet geslaagd. |
| De betovering van mei | Deze litanie van beeldspraken geeft me geen voorjaarsgevoel. Het taalgebruik: meer is minder zou ik zeggen. Maar goed, er zit ook geen enkel verhaal in dit stuk (opbouw-spanningsboog-einde). Jammer, want met de verbeeldingskracht van schrijver lijkt me weinig mis. |
| Not a rendez vous | Tip1: als iemand spreekt dan alle zinnen aan/achter elkaar zetten en tussendoor geen aanhealingstekens plaatsen. Alleen aan begin en eind. Ook geen enters/nieuwe regel aan die zinnen geven. Tip2: laat je verhaal altijd twee dagen liggen en lees het hardop, dan hoor je foutjes. Zoals deze: zij gaat op bezoek bij die grootouders, maar dan plotseling toch bij de ouders, die ze beiden spreekt. Dat laatste is vreemd, want die vader zat vast op het bureau. Verder wel een leuke, korte misdaadstory, gecombineerd met wat 'luf' perikelen... |
| De echo | Tot aan het gesprek met Babs gaat dit iets te traag, teveel herhalingen en weinig ontwikkeling in het verhaal. Het gesprek met Babs biedt wel een interessante ontwikkeling: de (her-)bewustwording van de ik-persoon over dingen in haar leven die nu van invloed zijn. Geen super-verhaal dit, wel een mooie ontboezeming, retrospectie... |
| Conversie Infinitum | Heftig verhaal. Ik hoop niet 'waar gebeurd' in de kring van schrijver/ster. Mijn aversie tegen religie als bron van het meeste menselijk lijden werd weer bevestigd. Dit is een thema dat helaas nog alle dagen actueel is en -hoewel het amper zal helpen- gelukkig komt er wetgeving aan die allerlei conversieterrorisme strafbaar stelt. De eerste alinea begon met iets te hoogdravend woordgebruik, dat voegde niks toe, daarna werd het beter. Wat ik niet helemaal begrijp: is de jongeman aan het eind nu misbruikt of is hij -dronken en wel- mee gegaan in 'het spel'. Pijnlijk maar krachtig einde en een sterke aanklacht, dit verhaal, tegen (allerlei) onverdraagzaamheid, blinde dogmatiek en religieus extremisme. |
| De Lammergier | Ik heb de eerste 30 regels drie of vier keer aandachtig gelezen, maar kon er geen touw aan vast knopen. Dus helaas gestopt. TIP: ieder verhaal, korte zeer in het bijzonder, moet meteen 'pakken' en vooral klip en klaar van start gaan... |
| Herkenning en erkenning | Verhaaltechnisch vond ik dit niet super, maar ik ben het hartgrondig eens met de slotzin. Ik heb geen (persoonlijke) lijn met LHBTQI-gemeenschap, maar om met -ik meen- Voltaire te spreken: ik zal me kapot vechten voor hun recht om te zijn wie ze willen zijn. |
| Spiegelbeeld | Ik hoop niet autobiografisch, maar dit zware thema heb je sterk in woord gebracht. In beeld zelfs. Ik zou schrijftechnisch enkele kleine puntjes kunnen aanstippen, maar geboeid als ik was stoorden die me niet. Goed gedaan! |
| De boodschap van Krijn | Na een tijdje jurering heb ik -sinds nu- mij de vraag gesteld: moet ik wel doorlezen of zelfs herlezen als ik na enkele alinea's, enkele tientallen regels niet geboeid ben. Of nieuwsgierig of gespannen. Of als ik het (echt) niet begrijp. Harde regel (ik heb nota bene een bloedhekel aan regels) is dat een kort verhaal 'meteen moet pakken', 'een spanningsboog moet hebben', en op een of andere manier 'een sterk einde'. Dus... |
| De Nieuwe Emily | De manisch/depressieve Emily wordt in een levensbedreigende situatie door haar man en een daadkrachtige redder achtergelaten, simpel omdat ze niet mee wil? Ongeloofwaardig slot van een verhaaltje dat best met een spannende opbouw begon. |
| Spiegeltje aan de wand | Tja, het popi maar beetje platvoerse taalgebruik in dit verhaal is aan mij niet zo besteed. Ook voelt het verhaal niet af. Bella gaat naar het ziekenhuis, maar nergens valt uit af te leiden hoe het haar vergaat, hoe het gaat met de stille liefde van de ik-persoon voor haar en hoe met zijn eigenlijke vriendin. Nou mag er wel iets te raden overblijven, maar toch... |
| El Patron | Ik weet niet zo goed wat ik met dit verhaaltje aan moet. Het is wel lekker straight aangevlogen: de steggelaar die eindelijk eens wint van zijn lepe huisgenoten. Brada' is straattaal en daar zijn hele generaties -voorlopig veruit de meerderheid- niet mee bekend. Dus daar zou ik terughoudend mee zijn, al is een enkel woordje geen ramp. |
| De perfecte moord | Maar niet het perfecte verhaal, want ik kan de rollen/namen/personages niet uit elkaar houden. Beetje verwarrend allemaal. Die slotzin is wel leuk... |
| Zondagochtend | Twee keer gelezen. Ik snap het niet, sorry. |
| Kundalini Mam | Hmmm, beetje ontregelend, dit verhaal, (te) moeilijk te doorgronden. Is deze schrijver nog relatief jong? Let op: nogal wat tik- en taalfouten en veel gemiste leestekens. Dat haalt de flow weg uit een verhaal. Probeer een volgende keer ietsje minder magisch-mytisch te schrijven en een lijn in je verhaal aan te brengen. Dan komt het vast beter uit de verf. Ook goed is het om je verhaal een dag of twee laten liggen en hardop voor te lezen aan jezelf. Zul je zien wat je er zelf aan verbeterpunten uitpikt! Maar ook: niet stoppen, blijf schrijven... |
| De gevederde vijand | Goed gedaan! Beetje horror, beetje fantasy en vooral veel vaart. Mooie spanningsboog: waar gaat dit heen? Geen gezochte beeldspraken, geen filosofisch geneuzel, lekker spannend verhaaltje met een goed einde. |
| Golven op Schiermonnikoog | Als ik vanaf de eerste regels wil weten wat/wie/hoe die Balthasar is, dan doe je iets goed, schrijver. Dat is de kracht van een kort verhaal, in de eerste regels je lezer pakken. Dus dat gaf een mooie spanningsboog, prima, en... een verrassend (lekkerrr) en duidelijk einde: Balthasar is niet meer.Eén puntje dan? Het verhaal was he-le-maal klaar met de zin 'Uit de binnenzak haalt ze de urn en draait hem open.'. Klaar! Prima! Niks meer aan doen! De twee regels die je nog toevoegde waren voor mij een piepklein afknappertje. Maar compliment Meer van dit graag..! |
| Pittige Kost | Eh... schrijver, nogal wat tik-, taal- en spatiefouen. Let daar op, want het leidt af. Verder begon de eerste verhaallijn met de óerwens' om qua werk iets met kinderen te doen. Toen sprong het verhaal ineens naar de moeizame relatie met die tikje contacthestoorde (?) man. Toen was het uit. Verhaaltje en relatie. Ik vond het niet supersterk... |
| Chocoladevla met hagelslag | Het verhaal leek te gaan over een stille verliefheid van het ene meisje op het andere en over haar zoektocht naar een 'plaats in de groep'. Maar ineens ging het over haar verdwenen moeder en ontvoert ze de hond (daar was je mij kwijt schrijver) die ze later kennelijk vermoordt, want chocolade is zwaar giftig voor honden. Geen van de verhaallijnen kwam dus tot een einde.Maar je schrijfstijl is lekker en vlot. Mooi woordgebruik, bijvoorbeeld die van 'gedachteloze choreografie'. Daar niks aan veranderen en dan de volgende keer 'rechtuit schrijven' en graag nog iets insturen! |
| Een zielig verhaal | Mooi hoor, ontroerend verhaal. Eerst vond ik de plotse dood van die moeder te zeer uit de lucht vallen, maar nu denk ik: ja zo gaat dat in het echt ook. Dus prima gedaan. Je voelt aankomen dat er een link komt tussen de kikker en de moeder, maar het was toch verrassend gedaan, heel subtiel dat eind. Top. En ik vond de vraag ‘Wie heeft dat snot in onze vijver gedaan?’ superleuk. |
| Knikkers voor Vince | Mooi levensbeschouwelijk verhaal, veel treffende bespiegelingen en een paar briljante beeldspraken, zoals de herinnering die vervaagt als stoepkrijt door de regen. En die van napoleon die tot vervelenstoe les krijgt over Waterloo. Geweldig! Het einde was niet slecht, maar had behoefte aan een treffende briljante slotzin, nu heeft het iets (een beetje) van de uitgaande nachtkaars. Maar fijn om te lezen, dit... |
| Wit en plastic | Knap verhaal dit. Dat switchen tussen 'had' en 'is' vind ik sterk. Soms was ik effe kwijt wie er aan het woord was. Daar had je in deze schrijftrant scherper op moeten zijn. Foutloosheid qua taal-en tik. Ook blij mee. Misschien hadden de wat groffere termen in het begin iets minder gekund. Dat dient hier geen doel. Maar goed gedaan hoor, poe... |
| Rozen | Schrijver je pen en je fantasie opgeteld zit het helemaal snor. Leuk, verrassende wending in het verhaal van deze a.s. TBS-er. Wat niet snor zit is die strofe: Karin zei: “Je hebt het goed verpest." Daar lijkt het alsof hij die moord alleen in zijn fantasie pleegde, althans dat ze niet vermoord is en zij het gesprek hervat. Daar had moeten staan: 'Karin had gezegd...'. Dan verwijst het naar iets dat eerder gebeurde, waarna hij moordlustig werd. Daar was ik de weg dus even kwijt. Bovendien is haar boosheid en dreiging weg te lopen contradictionair aan het feit dat ze hem om de hals vloog. A propos moeilijke woorden: contemplatie, beter niet, als ik het al moet opzoeken. Dan de zorgvuldig opgebouwde spanningsboog (prima!): wat een afknapper, dat nihilisrische einde. Nochtans een goed stuk dit... |
| Betonnen bal | Kort maar krachtig dit, uit het leven gegrepen. Het verhaaltje kabbelt vriendelijk voor, maar op de juiste manier, want onder dat kabbelende voel je dat er iets gaat gebeuren. Bam! En daar is het. Hopelijk niet autobiografisch, maar hoed dan ook goed gedaan! |
| Krap | Wat goed, zeg! De sfeer is voortreffelijk weergegeven, je loopt ahw mee die stal in. Ook enkele tekstpareltjes, zoals: 'Ik hoop maar dat het schaap op een betere plek is, in de wolken, bij andere schapen.' Je verwacht (of althans ik hoop) altijd een heel verrassend of spetterend einde. Vaak vind ik een verhaal dat zo klein eindigt onaf. Maar niet in dit geval. Dit moest klein eindigen. |
| Madeliefste | Indringend verhaal. In (met name) de VS gebeurt dat soort dingen regelmatig: kinderen die met hun ouders wapens spelen. Dit gaat, langs een heftig pad, over vooroordelen. Paar kleine struikelzinnetjes. Mooi opgebouwd: hoe die vergeten telefoon leidt tot een totaal onverwachte ontmoeting. Goed gedaan, hoor... |
| Jurylid M1 | |
| Hij liep met me mee | Prima verhaal. De vertelstel is wat ouderwets, ik dacht eerst dat de hoofdpersoon een oude man was. Het verhaal laat niet veel aan de verbeelding over, de gebeurtenissen worden rechttoe rechtaan beschreven. Kleinigheid: koop je een identieke vaas voor in je winkel, of ga je op zoek naar een eigen stijl? Nuchter einde, dat bevalt me wel. |
| Een witte Porsche | Het verhaal is moeilijk te volgen. Deels doordat niet altijd duidelijk is wie er aan het woord is (let op het openen en sluiten van de aanhalingstekens). En deels doordat we beginnen in het nu, dan terugspringen naar de dag waarop ze de Porsche kocht, vooruitspringen naar een dag later (?) en plotseling zijn we weer in het hier en nu. De overgangen zijn onduidelijk waardoor het verhaal een brei wordt. Qua inhoud mis ik (daardoor) de clou: waarom zijn er spanningen tussen Jim en Esmee als niemand zich drukt maakt om Floris? En wat doet dat visitekaartje opeens in huis en opeens weer in de auto? Tip: lees je verhaal voortaan nog eens goed na en let ook op spel- en taalfouten. |
| Zoektocht naar geluk | Abstract en dromerig tegelijk. Op zich prima, alleen voor mij biedt het weinig houvast. Ik mis iets meer wie-wat-waar. Er gebeurt vanalles, voor de hoofdpersoon is dit waarschijnlijk één van de belangrijkste momenten van zijn leven. Toch raakt het mij als lezer niet echt. Detail: de hoofdpersoon was vergeten waardoor hij zijn geluk is kwijtgeraakt, maar probeert al wel al jaren aan de ogen te ontsnappen - dit lijkt een tegenstelling. Ik vind het wel mooi gedaan hoe niet benoemd wordt wat er precies gebeurd is. |
| Ontkoppeld | Prachtig geschreven. Met dit thema heb ik niet veel op, maar wat een goed verhaal. Heel mooi gebruik van het show, don't tell principe. Dikke complimenten aan de schrijver! |
| Een | Dit verhaal heeft een prima plot, zij het ietwat voorspelbaar. De dialoog komt wat nep op me over. In eerste instantie oppervlakkig, als het serieuzer wordt, mist het echtheid. Waarom zegt Tom (Max?) eerst dat ze verre reizen kunnen maken en direct daarna dat het toch niet kan? Het gesprek lijkt erg uit de lucht te vallen, gebeurt zoiets echt plotseling zonder dat je daar al eerder over gepraat hebt? Wel mooi hoe het perspectief in de laatste alinea verandert. |
| De Spin | Dit verhaal neemt al snel een absurde wending. Agnes' nuchere reactie na afloop past daar wel mooi bij. Verder is het wel erg vertellend/beschrijvend; ik lees erover in plaats van dat ik er daadwerkelijk bij ben. |
| Bloesemkinderen | Lief verhaaltje, beetje sprookjesachtig, vermengd met het hedendaagse leven. Prima geschreven. De alinea die start met 'Het winterkoninkje vertelt me...' vind ik wat minder pakkend, misschien door ik lees over hoe iets in derde persoon verteld werd. Dit zou wat meer in actieve zin mogen. |
| Winterkoninkjes | De derde zin is wel erg lang, vooral door de lange bijzin. Verder een prima korte sketch, maar erg weinig ontwikkeling. De titel kan ik niet helemaal plaatsen. |
| Fido | Kort inkijkje in iets wat een lang verhaal kan worden. Er gebeurt niet veel, toch heb je als lezer al een aardig beeld van de levens van Fido en zijn moeder. Tegelijkertijd maakt het nieuwsgierig naar wat er precies speelt. Wees wel zuiniger met bijvoeglijk naamwoorden. Met name in de eerste zin verdrink je er als lezer in. Het zorgt niet voor een levensechter beeld maar vertroebelt juist. |
| Ik ben Freddy niet | Interessant verhaal, smaakt vooral naar meer. Wat is de relatie tussen Freddy en haar? Wie zijn deze personen die pillen slikken, waartegen? Boeiend begin, het roept voor mij teveel vragen op om af te zijn. De basisboodschap is wel duidelijk. En goed geschreven. |
| Geuren van vroeger | De sfeer van het bedrijf is goed neergezet, en ook wat de hoofdpersoon ervan vindt. Het eerste gesprek waarin Tjeerd zegt dat hij alleen van de droge cijfer is, komt wat nep over. Deze informatie is natuurlijk al lang bekend bij beiden, dus zou iemand dat dan zo expliciet benoemen? Ook omdat de ik-persoon het daarna nog aan de lezer vertelt, is het overbodig. De ontwikkeling van het verhaal is leuk, totdat we erachter komen dat de geur apfelstrudel is. Voor mij zakt het verhaal daar een beetje in, er gebeurt niets verrassends meer. Ik keek uit naar een wat sterker einde. |
| Een snee in mijn ziel | Goed, nieuws gezichtspunt voor een verhaal! Prima geschreven. In de beginalinea's kan ik mijn aandacht er niet helemaal bijhouden als het over het park gaat; er is net een onheilspellend gegeven over nachtelijke angsten gelanceerd, daarna is die geschiedenis van het park wel droge kost. Het verhaal zou nog wel aan waarschijnlijkheid winnen als we al eerder hints hadden gelezen over hoe Rose echt alles overheeft voor haar carrière, nu komt haar actie onverwachts. |
| Hopeloos verdwaald | Mooi biografisch verteld. Het middenstuk is wat slepend, met herhalingen en doordat het alleen gedachten zijn en geen actie, wordt dit voor mij langdradig. Het had misschien wat korter en daarmee sterker neergezet kunnen worden. Verder is er geen sprake van een echt plot, omdat het een monoloog betreft. Wel heel goed beschreven wat de gedachten en emoties zijn. |
| Vreemdgaan | Goed geschreven, een vertellende toon, de hoofdpersoon praat duidelijk tegen een publiek. De ontmoeting en gebeurtenissen die erop volgen zijn boeiend verteld, geen neppe onschuld, ze weet heel goed waar ze aan begint en dat maakt het realistisch. Het laatste stukje lijkt wat buiten de rest van het verhaal te staan, wat beschouwend; in het begin is dit ook, maar dan duidelijk als intro naar het verhaal. Hoewel de beschouwing wel waardevol is, is het verhaal nu voor mijn gevoel nét niet af. |
| De zondvloed | Het begin is sterk: wat is er gebeurd, vraag je je als lezer af. De alinea's die daar op volgen zijn met name een flashback. Dat zorgt voor een passieve, afstandelijke manier van schrijven. Ik ben er niet echt bij. Door het in de tegenwoordige tijd te zetten, word ik als lezer meer in een verhaal getrokken. De gebeurtenis is aangrijpend, maar raakt mij zo niet echt, wat jammer is want ik heb het gevoel dat de schrijver erg met de inhoud begaan is. |
| Toch nog | Leuk geschreven. De droge en wat ouderwetse manier van schrijven komen op mij humoristisch over, precies passend bij de 'clou'. Goed gedaan! Prima eindzin ook. En ook een leuke titel. Ik ben benieuwd naar meer verhalen! |
| de staking | Leuk verhaal, past prima bij dit brievenformat. De toon van neef en nicht is heerlijk onterecht verontwaardigd. Leuke afloop ook met die laatste brief zo. |
| Happy ending | De relatie van dit stel lijkt door beide partners anders beleefd te worden. De 3 flashbacks geven daar een steeds duidelijker beeld van. Het perspectief van het verhaal is niet consistent: tijdens de scene in de sauna wisselt het, doordat er dingen worden omschreven waar de verteller zelf niet bij is en dus niet kan weten. Dit zou ik aanpassen. Verder is niet duidelijk wat er nu precies speelt, alleen dat er wat miscommunicatie lijkt te zijn, dit kan nog wat sterker worden neergezet. |
| Wij, Stevenisten | Interessante biografische geschiedenis. Er wordt wat veel gefluisterd, gebulderd, gesist en gegild. Die woorden halen me uit het verhaal, vooral als het dan staat ná de zin die wordt uitgesproken. Verder goed geschreven. |
| De betovering van mei | Bijna poëtische ode aan de maand mei. Ik mis echter een plot en kom ook weinig te weten over de hoofdpersoon. Het ontwaken van de natuur wordt mooi omschreven maar zou veel interessanter zijn als dit bijvoorbeeld in relatie zou staan tot de verteller. Nu is het alleen omschrijvend en voel ik geen betrokkenheid. |
| Not a rendez vous | Erg beschrijvend, die ploft op de bank, hij staat weer op, ze lopen naar de tuin, enz. In die stukken tekst gebeurt er niets, ze voegen voor mij niet iets toe. Verder zie feedback vorige verhaal, is ook hier van toepassing. |
| De echo | De eerste alinea's zijn zorgelijke gedachten van de moeder. Het is wat langdradig, er komen veel gedachten voorbij, deze aanloopt duurt te lang. Als ze gaat bellen met Babs vindt de eerste actie plaats. Dan wordt het interessant, hoewel dit gesprek ook wat langdradig is met veel zoeken. De conclusie geeft wat spanning, de vrouw beticht haar moeder van iets wat ze zelf ook gedaan heeft. Dan eindigt het verhaal abrupt, voelt niet onaf. Juist het interessante stuk had wat meer mogen teweegbrengen. |
| Conversie Infinitum | Het begint mysterieus, ik vraag me af wat er aan de hand is en puzzel langzaam de stukjes aan elkaar. Wat de conversie precies inhoudt komen we niet te weten; het verhaal bouwt ernaar toe op maar dan is het opeens voorbij. Vanaf het bezoek aan Richard wordt het verhaal gedetailleerd en explicieter, alsnog blijft het wat vaag. Het einde is alsnog wat open, wel goed gedaan. Ik heb alleen moeite de 3 mannen uit elkaar te houden, ze praten allemaal op ongeveer dezelfde manier, wat ze inwisselbaar maakt. |
| De Lammergier | Intrigerend verhaal met de drie gezichtspunten die elkaar afwisselen. Samen vertellen de drie het verhaal. Het is wel flink puzzelen om een beeld te vormen van hoe het zit. De tijdlijn is me uiteindelijk niet helemaal duidelijk geworden. Het verhaal begint in het barretje, de nacht erna. Maar op het einde, in het hier en nu, zijn we op die bewuste avond. Het lijkt een circel, misschien juist opzettelijk. Goed geschreven, ondanks dat ik het niet helemaal volg. |
| Herkenning en erkenning | De boodschap van het verhaal is mooi. Het leest onrustig. Er zijn veel woorden zoals plotseling, verbaasd, vol argwaan, opeens. Als je die uit de tekst kan laten blijken ipv ze te moeten schrijven, leest het natuurlijker. Er staan ook een aantal dingen die geen invloed op het verhaal hebben. Bv dat het regent, Stan een nieuwe fiets heeft, met de bus gaat. Dit is allemaal info maar het voegt niet iets toe aan het verhaal, dus ervaar ik het als ruis. Tip: kies een thema en blijf daar bij. |
| Spiegelbeeld | De eerste scène is meteen actie, goed. De tekst van vader en moeder is wel erg cliché, net zoals de gedachten van Karlijn. Naarmate het verhaal vordert, vind ik het steeds beter worden. Het stukje over Milan vind ik goed: met een paar korte waarnemingen blijkt heel goed wat Karlijn van hem vindt, zonder dat dit expliciet verteld wordt. Erg goed gedaan. Dit 'show, don't tell' komt vaker voor in dit verhaal en vind ik knap gedaan. Ik denk dat het verhaal het prima doet bij jongeren. |
| De boodschap van Krijn | Het verhaal begint gemoedelijk en sfeervol, er is veel tijd voor het maken van de setting, die later niet echt meer terugkomt. In eerste instantie lijkt de ontmoeting met Krijn uit de verbeelding van Ant te ontstaan, zoals ze zelf ook denkt. De impact ervan is vrij klein. Ant wordt wel aan het nadenken gezet over haar mooie spulletjes, maar vindt de hele gebeurtenis niet zo bijzonder en gaat gewoon door met haar dag. Aan de ene kant wat droog-komisch, het maakt het voor mij vooral onrealistich. Ik heb daarna moeite om haar overige gedachten en gevoelens serieus te nemen. De moraal van het verhaal is duidelijk, het fantasievolle element spreekt me wat minder aan. |
| De Nieuwe Emily | Sterk begin: gestrand in de woestijn, wat doe je dan? De plotselinge verandering van Emily wordt niet uitgelegd, ook niet haar plotselinge verandering terug naar haar oude zelf of het moment in de woestijn waarop ze weer stil wordt. Als de redding verschijnt, drinkt Olivier dorstig twee flesjes water - zou hij niet zo snel mogelijk proberen om Emily ook wat te laten drinken? En uiteindelijk laat je iemand niet achter lijkt me, desnoods sleur je die persoon mee. Stefan lijkt het ook niet zo urgent te vinden. Hoewel waarschijnlijk metaforisch bedoeld, maakt dit stukje het verhaal voor mij minder sterk. |
| Spiegeltje aan de wand | De oppervlakkigheid van de hoofdpersoon ligt er wel erg dik op. Wel heel boeiend om eens te lezen vanuit het oogpunt waar de schrijver (in mijn mening) zijn best voor doet dat de lezer hem níet mag. Dat is wel gelukt. Naarmate het verhaal vordert, maakt de hoofdpersoon wel een ontwikkeling mee, maar ook hier lijkt er weinig dieps onder te liggen. Knap geschreven. Kritiekpuntje: het verhaal begint in de tegenwoordige tijd, vervolgens speelt de rest zich af in de verleden tijd, tot en met het einde. Daardoor lijkt alsof de hele geschiedenis verleden is en Arno nu alleen op het punt staat de deur uit te gaan en verder niets. Het einde is wat abrupt, ik mis een afsluitende zin (of 2). |
| El Patron | Overpeinzingen van een vader die nooit een bordspel wint. We komen erg weinig over hem en zijn gezin te weten; niemand wordt bij naam genoemd, we leren alleen dat de andere 2 echte denkers zijn en hijzelf af en toe 'per ongeluk' een regeltje negeert. De eerste drie alinea's gaan hier wat te lang over door. In alinea 4 wordt een verandering aangekondigt: nu gaat er iets gebeuren. Het moment van de winst zelf wordt alsnog vrij afstandelijk omschreven. Ik zit niet in het moment, ook doordat het alsnog in de verleden tijd wordt omschreven. Ik voel me niet betrokken bij het verhaal, wat jammer is omdat het lang niet slecht geschreven is. Ik ben benieuwd naar een actiever verhaal van deze schrijver over een wat groter onderwerp. NB: er wordt gewisseld van letterkleur, - formaat en regelafstand, dat zou ik allemaal nog even in één vast format gooien. |
| De perfecte moord | Leuk verhaal! Het chaotische gedrag van de bewoners (0611) en de prachtig stekende gedachten van Rogier maken het tot een grappig verhaal. Met ook nog een dubbele plottwist (oh hij heeft hem niet vermoord, oh toch wel!) en niks over de top. Vermakelijk en lekker lezen! |
| Zondagochtend | In korte tijd wordt er een sfeer neergezet en spanning opgebouwt, goed gedaan. De punchline is verrassend en verwarrend, hoe kijk je jezelf aan? Interessant, toch net iets te vaag. |
| Kundalini Mam | Er worden tijdens het lezen wat dingen duidelijk over het leven van de hoofdpersoon en zijn jeugd. Door de wat chaotische overpeinzingen heen staan wat opvallende dingen. Zo is er een verboden oom, het overlijden van de vader en de mysterieuze moeder. Wat ermee aan de hand is komen we niet te weten. De hoofdpersoon weet zelf ook weinig over zijn moeder, dus dat is eerlijk zat. Maar achter de oom, dikke buuvrouw en vader zit duidelijk iets, waarvan ik me als lezer blijf afvragen wat het is. Door het een paar keer te benoemen, verwacht ik dat er nog uitleg volgt, maar die komt niet. Er is weinig plot ontwikkeling; de hoofdpersoon doet yoga en denkt na over zijn jeugd. Aan het eind van het verhaal is hij niet echt anders dan het begin. |
| De gevederde vijand | Goed geschreven, ik volg het verhaal van Erik van heel dichtbij. De twist aan het einde is ook mooi, geeft een extra lading. Ik vraag me nu wel af tot hoever de illusie van Erik gaat. Zijn er helemaal geen kraaien (Eva weet niet waar hij het op gemunt heeft) of wel (ze vond in het begin ook dat ze weg moesten)? Het is duidelijk dat ze niet zijn vrouw is, is ze wel zwanger geweest of is dat ook allemaal gefantaseerd? |
| Golven op Schiermonnikoog | Mooi, er komen twee duidelijke lijnen naar voren: de relatie met Balthasar en die met haar moeder. Over beiden komen we wel wat te weten maar niet alles. De laatste alinea geeft verrassende info, Balthasar is op een andere manier weg dat dat je als lezer verwachtte. Verhaal had van mij langer mogen zijn en dieper op de relaties in mogen gaan. |
| Pittige Kost | De schrijfstijl maakt dit verhaal niet makkelijk lezen, zinnen springen van de een naar de andere regel en het is vaak onduidelijk wie er aan het woord is. Jammer, want het verhaal dat tevoorschijn komt is wel mooi. Een verbroken vriendschap, pijnlijk voor de hoofdpersoon. Wat er allemaal gebeurt met de vakantie, oortjes, het gesprek blijft me toch wat onduidelijk. Wie zijn deze twee mensen en hoe zag de vriendschap er voorheen uit? |
| Chocoladevla met hagelslag | Goed geschreven. Aan de hand van kleine scènes lezen we hoe de relatie tussen de hoofdpersoon en Hannah verandert, totdat er op het feestje iet barst na de vraag. Prima dat we niet exact te weten komen wat er met de moeder gebeurd is. Zwaar einde, het is niet duidelijk hoe ze precies denkt over haar actie met Beau, totdat ze besluit dat alleen meenemen en opsluiten niet voldoende is. Ik mis hier wel wat compassie of twijfel, dit lijkt wel erg hard zo. |
| Een zielig verhaal | Een lief verhaal. De wisselende benamingen voor Jeroen (manneke, ventje, enz) lezen wat onrustig. Het verhaal wisselt wel goed tussen actie en beschouwing, al is het perspectief niet altijd consistent. Lief einde. |
| Knikkers voor Vince | Een mooi verhaal, de schrijver is inmiddels volwassen en blikt terug op hoe hij als kind omging met een klasgenoot anders was en waarvan hij er opeens achter komt dat hij mishandeld wordt. De reactie en gevoelens zijn heel natuurlijk en oprecht. Mooi dat ze elkaar nog eens tegenkomen als volwassenen. |
| Wit en plastic | Pakkend begin, creëert gelijk spanning. Mooi hoe de hoofdpersoon als schrijver het verhaal vertelt en wat er gebeurt afwisselt met hoe hij het mooier op papier zet. De verbroken relatie en het conflict in hem worden goed weergegeven, uitstekend geschreven. |
| Rozen | Gedurende het verhaal passeren er al wat hints naar agressie, zodat je als lezer al zit te wachten tot er iet misgaat. De moord zelf wordt haast op droogkomische wijze omschreven, past goed bij de stijl van het verhaal, tot en met de kleinzerigheid aan het einde toe. Er wordt niets verteld over een motief of dat dit al vaker gebeurd is, daar ben ik nog wel nieuwsgierig naar. Prima geschreven. |
| Betonnen bal | Mooi geschreven. Er wordt snel een beeld geschetst van een vriendschap. Het verhaal houdt me wel wat op afstand, zelfs bij het bericht over Franks dood. Misschien doordat ik niet lees wat de hoofdpersoon ervaart op het moment dat hij dit bericht ontvangt, maar slechts de beschouwing achteraf. Dit kan misschien wat actiever. |
| Krap | Aangrijpend verhaal. Het schaap, het contrast met Lindes leven en de spanning op de boerderij worden goed verteld vanuit de ogen van een kind, zonder dat het kinderachtig is. Sterk! |
| Madeliefste | Sterk verhaal, laat het gebied tussen zwart en wit in zien. Pakkend geschreven, mooi begin-midden-slot. Kritische noot: hangen wapens op een hoogte waar een 5-jarig meisje erbij kan? En spreek je iemand aan die net verteld heeft dat hij zijn kind heeft vermoord, voordat je het hele verhaal kent? Misschien ook wel, maar dan zou ik toch wel wat twijfel hierover verwachten. |
| Jurylid M2 | |
| Hij liep met me mee | Mooi verhaal. Het raakt, omdat het geen happy end heeft. |
| Een witte Porsche | Er gebeurt weinig, ik ben nergens verrast. |
| Zoektocht naar geluk | Het verhaal blijft vlak. Ik zou meer suggestie willen lezen over wat er gebeurd is. |
| Ontkoppeld | Mooi verteld ontroerend verhaal. |
| Een | Verhaal met een duidelijke boodschap. Ik had alleen moeite om sympathie voor het vrouwelijke personage op te brengen waardoor het einde mij niet raakte. |
| De Spin | Grappig verhaal, jammer dat de titel al veel weggeeft. |
| Bloesemkinderen | Leuk verhaaltje. |
| Winterkoninkjes | Ik vind de lange zinnen niet prettig lezen. |
| Fido | Ontroerend verhaal, mooi geschreven. |
| Ik ben Freddy niet | Mooi geschreven, maar ik bleef nog wel met vragen zitten. |
| Geuren van vroeger | Met humor geschreven. |
| Een snee in mijn ziel | Geweldig verhaal, mooie titel. |
| Hopeloos verdwaald | Uit het hart geschreven. |
| Vreemdgaan | Mooie laatste zin. |
| De zondvloed | Mooi geschreven einde. |
| Toch nog | Mooi kort verhaal. |
| de staking | Origineel, met veel plezier gelezen. |
| Happy ending | Leuk verhaal. |
| Wij, Stevenisten | Mooie vermenging van geschiedenis en heden. |
| De betovering van mei | |
| Not a rendez vous | |
| De echo | Mooie titel. |
| Conversie Infinitum | Mooi geschreven einde. |
| De Lammergier | Ik had moeite om in het verhaal te komen. |
| Herkenning en erkenning | Het verhaal verdient een betere titel. |
| Spiegelbeeld | Mooi geschreven einde. |
| De boodschap van Krijn | Een modern sprookje |
| De Nieuwe Emily | Het verhaal rammelt aan geloofwaardigheid. |
| Spiegeltje aan de wand | Het leest een beetje eentonig, een dialoog toevoegen zou het voor mij boeiender maken om te lezen. |
| El Patron | Grappig verhaal. |
De perfecte moord | |
| Heel mooi verhaal, ik vind alleen dat de titel te veel weggeeft. | |
| Zondagochtend | |
| Kundalini Mam | |
| De gevederde vijand | |
| Golven op Schiermonnikoog | Mooi verrassend einde. |
| Pittige Kost | |
| Chocoladevla met hagelslag | Het verhaal heeft voor mij te veel losse eindjes. |
| Een zielig verhaal | |
| Knikkers voor Vince | |
| Wit en plastic | Heel mooi geschreven |
| Rozen | |
| Betonnen bal | |
| Krap | Mooi geschreven. |
| Madeliefste | Prachtig verhaal, boeiend geschreven |
Reacties
Een reactie posten