Jurycommentaar oktober 2023

Tennessee Williams

Beste schrijver,

Hieronder vind je het jurycommentaar van oktober. Het is zoals altijd verzameld per jurylid. Omdat niet elk jurylid elk verhaal leest en ook niet alles in dezelfde volgorde, kun je het beste CTRL+F/COMMAND+F gebruiken om jouw verhaal te zoeken.

Ter info: Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven dus de hoeveelheid juryleden die hier wordt weergegeven kan per maand verschillen. Ook hoeft niet bij élk verhaal commentaar te staan. Wel zijn de jury-lid coderingen elke maand hetzelfde. Als je vaker mee hebt gedaan, kun je door de maanden heen de commentaren op jouw verhalen vergelijken.

Let op: lezen is op eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.

Jurylid F1
Afscheid in drie aktes	Ik ben een beetje verdwaald in de aktes. Het inspirereerde me wel, ik werd er nieuwsgierig van. Maar toch raakte ik verdwaald. Ook vind ik de stijlen flink van elkaar verschillen, wat ik dan ook wel weer knap vind. Het is (neem ik aan) 1 auteur, dus om dan zo'n verscheidenheid aan stijlen te laten zien is best ingewikkeld.
Onmacht	Ik raakte soms verdwaald in de zinnen, maar het plot en het verhaal sprak me wel aan
Willem de Zwijger	De opmaak van de puntjes/opsomming spreekt me minder aan. Maar het verhaal en de inhoud van het dialoog kwam wel binnen. Soms voelde ik wat afstand tot de personage waar ik over las. Misschien werkt dit verhaal beter in de 1e vorm..?
La boca	Iedere zin is uniek, het verhaal is erg origineel. Omdat het zo kort is en omdat de zinnen zo onafhankelijk van elkaar lijken opgeschreven te zijn, kom ik niet helemaal achter wat nou de boodschap/plot is van het stuk..
De lijn	De getallen lijken veel waard in dit verhaal, maar maken ook dat ik soms erover struikel. Wat ik mooi vind is dat ik het gevoel krijg alsof de schrijver een geheimpje deelt met mij/de lezer. Dat maakt het heel intiem
Er is geen liefde zonder jou	Een intiem en verdrietig stuk. Toch merk ik dat er een conflict of een echte urgentie mist.
De oorlog van dit huis	Het lijkt wel een verhaal, gegoten in een stukje poëzie. Toch mis ik wat plot, een lijn.. De titel is wel echt krachtig en maakt nieuwsgierig.
Vragen	Mooi hoe de combinatie gevonden wordt tussen dialoog en iets heel 'normaals' en praktisch doen zoals de tafel dekken. Dat maakt het af en toe even dat de lezer ruimte krijgt om dingen te laten landen. Het verhaal maakt erg nieuwsgierig en heeft een goede plotopbouw
Vlinderharten en Vossestreken	Leuk hoe er met die intieme gedachtengangen is gespeeld (zoals 'jeuk' als reactie op het woord van zijn vader), da tmaakt dat de lezer meer weet en dat vind ik een mooi gegeven. Ik vind het eindplot minder. Een beetje cliché.
Feest	Op een of andere manier merkte ik dat ik niet in dit verhaal kwam. Doordat alles vanuit beide personages werd bekeken en ze ook niet echt charme of karakter hadden. Beetje chagrijnig, that's it
Winnie the Poem	Geen idee of je dit een kort verhaal kunt noemen.
Oordeel niet	Hmm ergens trok het begin van het verhaal me wel. Aan het einde wordt het een soort betoog, een moreel perspectief, waar je per sé op moet reageren. Laat men (de lezer) zelf een reactie geven op het verhaal en zelf een conclusie trekken/interpretatie eraan geven... als dat je lukt bij het schrijven van een verhaal zonder dit expliciet te noemen, is je verhaal geslaagd..
Das Leben der Abel
Tapas	Heel veel informatie in een alinea. Wat mij betreft mag het wat gedoseerder of iets meer show don't tell (laat het stel in gesprek gaan over de schulde/zakenpartner oplichting).
Max	Dit verhaal stroomt lekker door. Enige is waar ik verward over ben; wie is de hoofdpersoon nou echt? Waar bevindt deze zich of is dit de alleswetende verteller.
El Dorado	Mooi om de tekst zo in tweede perspectief te lezen, dat zie/lees je niet vaak.. Wat ik ook fijn vind, is dat er informatie gegeven wordt op een hele indirecte manier (Niet uit de gevangenis. Met zoiets begin je geen gesprek. Evenmin uit het slechte huwelijk dat je...). Wat de hoofdpersoon niet wil vertellen, geeft alles weg. En dat is goed gedaan
Keuzes	Het verhaal loopt soepel en vlot en toch mist er een urgentie, een stevigheid, vastigheid waar de lezer zich aan kan vastklampen.
Gisteren was ik gelukkig	Goeie titel, maakt meteen nieuwsgierig. Wat ik moeilijk vind aan het verhaal is dat ik steeds twijfel over de leeftijd van de hoofdpersoon. Ik zwalk een beetje tussen tiener (zo te lezen aan het taalgebruik) en twintiger (praktische zinnen/woorden zoals 'werkdag').
Laarzen	Op zich een interessant verhaal, leest vlot en soepel. Toch heb ik het idee alsof het nog niet helemaal af was. Dat kan een goed teken zijn; dat ik wil doorlezen..
Niet toegeven	Goede eerste zin, daar houd ik van. Dan sta je meteen op scherp. In dit geval weet je meteen welk decor en welk persoon je voor je hebt (tenminste, daar kun je een invulling aan geven). Dat werkt goed (voor mij).
Mijn kracht die drinken is
De spiegel	Op zich een mooie op en neergang van schuingedrukte stukken en de hoofdtekst. Toch mis ik wat diepgang en word ik niet helemaal meegesleept door het plot/verhaal.
Boerenzakdoek	Dat einde vond ik nogal droog. FIjn ook te merken dat het dialectlezen geen invloed had bij mij op mijn lezen.
Opgesloten	Interessant gegeven, mooi decor en origineel plot.
De dag dat het kwaad kwam	Goeie eerste zin!
Mondeling	Het is geen slechte tekst. Het is een verhaal dat op zich wel doorleest. Alleen merk ik dat het wat stacato en minder 'spannend' qua opbouw is. Ik verloor de aandacht voor het verhaal door de stijl. helaas!
Brief aan de rechter	Hele originele schrijfvorm, zo'n brief aan een rechter die je de cel in stopte. Mooi ook om zo het verleden van je hoofdpersonage te vervlechten met je daad. Enige is dat ik een hele tijd dacht (tot aan de 'ga maar een jurk kopen') dat het om een man ging.
knabbelen en kakelen	Een goed gekozen decor, sterke personages. Enige is het conflict waar het naartoe bouwt, daar ben ik steeds naar op zoek. Wat is het doel/de verandering die de hoofdpersonage doormaakt?
De koning en de vleugels	Het fantasiegedeelte in dit stuk maakt dat ik net wat meer input/info nodig heb om in het verhaal te komen. Het is eigenlijk net iets te krap om je in die nieuwe wereld te verwikkelen.
Emma	Decor en onderwerp zijn top. De link naar muzikale klanken vond ik ook goed gevonden. De logica van het verhaal is echter niet altijd te volgen. Hier zijn nog wel wat slagen te maken. Om de lezer goed mee te nemen in het verhaal (ook omdat hij zo kort is).
Een nachtelijke conversatie	Op zich een goed geschreven stuk. Mooi stylistisch verpakt. Toch mis ik een soort diepgang (of ik heb er overheen gelezen) en een conflict waar de lezer zich aan vast kan houden. Kan iets heel simpels zijn..
Freud en James
De leugens van Abe Osaka	Goeie heldere (openings)zinnen, vloeibare tekst, ik werd erin gezogen. Wat ik moeilijk vind aan het stuk is dat Abe zich soms zo koud doet overkomen, terwijl er iets groots gebeurt. Dat personage mag wel uitgewerkt worden nog van mij..
De stagiaire	Goed decor, sterke personages
de smaak van roomboter	Hm op zich snap ik het verhaal, het loopt vlot. Toch mis ik een soort echte spanning, het conflict.
Drasland	Een droge tekst, nuchtere en soms komische personages. Dat spreekt aan. Soms blijft het wat mij betreft allemaal wat te eentonig en verlies ik daardoor de aandacht.
na de vloed	Een origineel dialoog met zo'n stem. Die wisseling werkt wel goed en maakt het een uitvogel stuk. Wie zegt wat en wanneer en tegen wie? Houd ik op zich wel van.
Het bezoek	Ik snap wat de schrijver van dit verhaal heeft proberen te doen. Ik vind het een hele mooie insteek. het begin mag wat mij betreft nog warriger. Zinnen mogen door elkaar lopen en logica mag ook net ietsje vreemder.
Jurylid G1
Faya en Ayda	Best leuk verhaal, hoor. Is de modder zo diep dat Faya er zelf niet uit kan komen? Dat vond ik wel raar. Leuk al die foto's, nu is het een beetje een filmich verhaal geworden.
de schoenenman had gelijk	Verwarrend die eerste alinea, je wil teveel ineens vertellen, propt dus alles maar in die alinea, terwijl er al scènes aan voorafgingen. Vertel die ook dan en niet in een resumeetje. Tweede alinea ook al zo rommelig, je laat teveel ineens gebeuren, de ene wending na de andere, je geeft de lezer geen rust. Ik merk ook dat je alles vertelt in plaats van het te tonen. Ken je de regel 'show don't tell'? Zoek eens op wat daarmee bedoeld wordt. Iets verder haak ik af. Dit is geen verhaal maar een overzicht van de gebeurtenissen, het lijkt meer op een synopsis dan een verhaal.
Het monster van Ichandus	Waarom schrijf je in zo'n klein lettertype? Denk aan de presentatie van je tekst, aan de lay-out. Zoek eens op wat tijdschriften, uitgevers of wedstrijdjurys voorschrijven. Wat is een 'gun'? Je bedoelt een geweer? Schrijf dat dan ook. Lees ook de regels na voor dialogen. In de tweede alinea spring je plots even naar de tegenwoordige tijd. Op het einde doe je het nog eens. Niet nodig, het leidt de lezer af. Wanneer ik verder lees, merk ik hoe je steeds worstelt met de tijden. Lees andere verhalen, boeken om te leren hoe dat je dit best aanpakt. je zou bvb met een flasback kunnen werken in de verleden tijd, en na de terugblik weer in de tegenwoordige tijd verder je verhaal doen. Ook met het geslacht van het monster lukt het niet: is het nu een 'het' of een 'hij'? Je kunt deze niet door elkaar gebruiken. Ook de persoonsvormen zijn geregeld fout, bv 'ze' moet soms 'hen' zijn. Het einde is echt leuk gevonden!
Gele Sneakers	In de tweede zin zeg je al iets wat uit de eerste al naar voor komt. Vingerwijzing: beter vingerbeweging, vingerwijzing heeft een andere betekenis. Die klaar staat: dat klaar staat. Vermijd dialect. Verstard= verstart. Trudy draait? Het is toch een mobiele telefoon? Vervolgens gaat Ilse ook de winkel uit. Wie baat die uit dan, oet die niet op slot? Vreemd dat Trudy op de bank gaat zitten en verder niets onderneemt. Je zou toch verwachtend dat ze op zoek gaat naar Lucas. Geef een goede reden op waarom ze dat niet doet. Je bouwt de spanning goed op maar dan wordt het een ratjetoe, net of je wil ervan af. Dat de papegaai alles vertelt is ongeloofwaardig, daarvoor heeft zo'n vogel heel wat herhaling nodig. Hoe is hij vrij gekomen? Je hebt heel wat losse draadjes in je verhaal.
Surfistas	Als verslag oké, het kan in een reismagazine, of een toeristische gids, maar dan mag het wat korter. Maar een verhaal is dit niet. Dat ziet er anders uit.
Dont fuck the company	Je verhaal is te vertellerig. Voorbeeld: als je zegt dat je toon lichter is wanneer het om een serieus gesprek gaat, toon dat dan. Geef een dialoog waarbij de lezer merkt dat de toon van het ik-personage licht is. Kauw de lezer niet alles voor. Show it, don't tell it. Het alsmaar vertellen in de verhalen die hier gestuurd worden is de meest voorkomende ziekte. Door een instruerende stijl te hanteren, laat je geen ruimte voor interpretatie en fantasie voor de lezer. Ook emoties werken niet als jij ze vertelt uit de tweede hand, de lezer haalt dan de schouders op en gaat weer over naar de orde van de dag. Een stoere titel helpt niet. Je mag je hoofdpersonage en het andere personage ook wat leukere karaktertrekken mee geven dat de lezer dat voor hen inneemt.
na de vloed	Een woord rolt aarzelend van mijn lippen' is een foute invalshoek. Alles wordt verteld vanuit de personale vorm, terwijl deze zin eerder een observatie is van een buitenstaander (de schrijver dus). Zo zegt iemand dat niet over zichzelf. Idem dito voor de aarzelende glimlach. Mooi verhaal over schizofrenie, maar gooi de toeschouwer die alles vanop een afstand becommentarieert eruit.
Het vergeten boek	Merel deed geschrokken: vertel het niet; de lezer ziet door de stap achteruit en haar opmerking genoeg. Idem dito in 'klonk angstig'. Toon die angst. Ze wilde zeker weten: ook hier weer te uitleggerig. Het idee van de lege plaatjes is wel goed. Wat de indiaan vertelt, klopt niet: hij is een plaatje, terwijl hij het heeft over woorden die tot leven komen. De reactie van Merel vind ik ongeloofwaardig, ze zou moeten trillen van angst. Het einde vind ik goed gevonden, er is nog werk aan de winkel: je bezondigt je aan de meest voorkomende fout: show, don't tell.
een sneeuwbal	Je bent goed in sfeerzetting, je speelt graag met taal. Je kan de dingen goed visualiseren. Maar een verhaal heeft meer van doen, de monologue interieur duurt te lang, wordt te weinig afgewisseld met handeling, voldoende met beschrijving. Dat maakt je stukje monotoon, saai. Lardeer het met een dialoog, een gebeurtenis daar beneden op straat, vul het met emoties.
Stil water	Nog twee uur, nog één uur: we weten dan dat ze aan het aftellen is, dus hoef je dat niet meer te vertellen. Leg iets niet meer uit nadat je het al getoond hebt. Gekocht bij een klein boetiekje: ook dit is weer info voor de lezer, zo denkt een mens niet. Schrappen maar, het is ook irrelevant. Om het te weerhouden: schrappen, laat de lezer het interpreteren, je schrijft op die manier te instruerend, laat meer over aan de fantasie van de lezer. De sfeer zit goed. Vlagen van misselijkheid schieten door haar lichaam: dit kan toch veel vlotter? Ze voelt zich misselijk? Je herhaalt veel, onnodig. Ze heelt de wonden... wie is die 'ze'? Tranen wellen op in haar ogen, tja waar anders? Wie vaart er met de boot? In de bol? Is dat soms een hoofd? Je legt heel wat uit, je herhaalt maar de relevante info vergeet je. Helen zal niet lukken, maar later spreek je dat weer tegen. Nee, je stijl is bombastisch , schrijf vlotter, schrap al die overdaad, de mooie metaforen komen later wel.
Het bezoek	Wees je bij revisie bewust van elk woord dat je gebruikt. Of het relevant is, of het geen 'mooischrijverij' is. Zo zou ik 'geluidloos' schrappen, het openen van je mond is sowieso geluidloos. Idem voor : 'ze is op leeftijd', dat denkt een persoon niet op die manier over zichzelf, dit is duidelijk info voor de lezer door de auteur. Blijf zoveel mogelijk in het hoofd van je personage, spring er niet voortdurend uit. Je begint goed, je houdt de lezer nieuwsgierig. 'Manspersoon', zeg gewoon: man. Nog een ongeloofwaardigheid is dat de pastoor niet zo hard meer loopt, dus vergelijk je hem met de man in de stoel. Dus weet ze dat die harder loopt, terwijl ze op dat moment nog niet weet wie hij is. Een ongerijmdheid hier, die je lezer maar nodeloos afleidt. Wat is 'bekant'? Bijna? Dan volgt een mooi stuk, de lezer weet nu al dat ze stervende is. Blijf wel in je personage, want bij de zin 'Mijmerend trekt de oude vrouw...' is dat niet meer uit haar perspectief maar uit dat van de auteur. Mooi einde.
Het vangnetwerk	Wanneer je schrijft 'fluister ik opgetogen' is er sprake van instructie aan de lezer, dan spreken we over schrijversregie. Het is één van die verdoken manieren van 'tell' ipv 'show'. Pas op met zo'n woord als 'opgetogen', het is eigenlijk een bijna onmogelijk dialooglabel, net zoals glimlachte, lachte, schaterde, zuchtte, knipoogde enz. Je kunt niet iets al glimlachend zeggen. Het verhaal is voor de rest leuk, alleen het einde is zo cliché als wat.
De heuvel van de Kojaren	Iets teveel opsommingen en korte zinnen, daardoor leest het niet goed, net gehakt stro. Geef de lezer rust door iets meer langere zinnen te bezigen. Origineel is wel dat je de heuvel opvoert als ruimte én als een belangrijk personage. Dit verhaal is vooral beschouwend, weinig conflictrijk en daardoor lijkt het begin met de mountainbiker niet relevant, er zelfs niet bijhorend gezien de stijl van het verhaal. Soms ook te uitleggerig, en teveel bijzinnen.
De herhaling	Verschrikkelijke eerste zin, vol fouten en verwarrend. Lees je werk na voor je het opstuurt, niet één keer maar zoveel als je kan. Tweede zin is beter geslaagd en zeker de reactie met 'Hoi mam' is geslaagd door het contrast met het vorige stuk. Het verdere stuk komt me bekend voor, heb je dat al niet eens gestuurd? Afgebroken zinnen: goed gedaan, zo klinkt het natuurlijker. Waarom zet je zoveel in cursieve letters? Is verwarrend, nadruk leggen kan, maar niet teveel en liever niet op die manier. Wordt ik? Het is word ik! Ben gestopt met lezen, het is inderdaad een herhaling.
Il postino	Mooi verhaal, mag een beetje meer 'vlees' aan, terwijl de brief oké is, zeker de verrassing op het einde. Gebruik voortaan een tussenregel 1,5 dat leest prettiger.
Salie	Tja, het is niet echt een verhaal maar meer een vertelling, een anekdote. Een anekdote wordt meer vanuit de tweede hand verteld, zoals hier. Het is me te weinig vanuit de beleving geschreven, je dwaalt af en je hebt ook heel wat informatie nodig voor je het helemaal verteld krijgt. En verhaal geeft meer betekenis, houdt in dat het personage een ander mens is aan het einde ervan. Dat mis ik hier.
De onvoorstelbare niets	Dat weten we dan ook weer. Of niet? Hup, en nu aan het werk, schrijf bvb eens een kort verhaal.
De leugens van Abe Osaka	Mooi in de stijl van andere Japanse verhalen geschreven, met afstandelijkheid. Het geslacht van een foetus kan van zo ongeveer 14 weken bepaald worden, vreemd dat Abe niets door had, niets zag bij zijn vrouw. Er blijft wel iets onduidelijk. De getatoeeerde mannen komen met TWEE auto's, Abe is zelf met zijn bolide, en Daichi ook. Vier auto's dus. Er rijden er drie weg. Blijft er nog eentje over, want Daichi heeft het loodje gelegd. Wat gebeurt daar mee?
Drasland	Te lang, teveel uitweidingen en dan een plots einde. Schrap alles wat niet relevant is, en vind een geoofwaardiger einde.
Afkicken	Je tekst staat vol met kleine fouten, dat stoort op de duur. Schrijven is ook herschrijven. Zelfs als je het maar twee keer herschrijft zouden die kleine foutjes eruit moeten zijn. Vreemd en ongeloofwaardig einde, eerst helpt Rob hem van zijn verslaving af, vervolgens is hij niet meer degene die hij was? Waarom doet Rob dat dan? Je verhaal bevat geregeld irelevante informatie, en mist tegelijk een geloofwaardige opbouw van je personages, vooral Rob is te oppervlakig, onvoldoende uitgediept.
Zalig zijn de onwetenden	Een kort verhaal is kort om een reden: je hebt één verhaallijn met een slot waar je naar toe werkt. Hier suggereer je door het geregeld aanhalen van de schubben, dat er meer aan de hand is, dat er door chemische oorlogsvoering, mutaties, of wat dan ook meer aan de hand is. Geregeld laat je Ernst denken dat hij beter niet zijn achterste van zijn tong laat zien, dat liefde voorwaarden inhoudt. Maak daar je thema van met eventueel patronen, motieven, maar herhaal niet telkens het hoofdthema. Keep it simple.
De smaak van roomboter	Misschien nog in één of twee rake zinnen de ruimte binnen beschrijven? Goede vondst om de naam van de stiefmoeder steeds anders te schrijven, zo kruipt de lezer makkelijker in het hoofd van het pubermeisje. Schitterend hoe je door haar ogen de borstkanker van de moeder beschrijft. Ik werd er stil van. En hoe het dan vervolgt, haar verdriet, hoe je dat beeld tekent tot en met het contrasterende slot, zo van we gaan weer over tot de dingen van de dag. Misschien bij je volgende inzending nog een groter lettertype gebruiken, tussenregel anderhalf en enkele witregels meer tussen de scènes. Daarvoor heb ik één puntje afgetrokken. Knap gedaan, voor mij het beste van deze maand.
Voor mijn kleinkinderen	Mooi begin, goede afwiddeling van dialoog, handeling en beschrijving van ruimte, van het weer. Jammer genoeg staan er ook wat fouten in dat eerste stuk, je wisselt meervoud en enkelvoud. Eén keer melden dat het koffertje zwaar weegt, volstaat. Het is best verwarrend door dat constant missen van meervoud/enkelvoud. Voorbeeld: 'Toen zij als enige...' verwacht je dat de moeder alleen van de bus stapt, maar dat is niet zo. Ben je de taal niet zo goed machtig, of herlees je je tekst te weinig? Vervolgens die zin : 'Een rij fietsen...' is erg verwarrend, splits deze in kortere zinnen, je verwisselt onderwerp en lijdend voorwerp. Door de zinnen in twee of drie delen te hakken, gaat dat euvel opgelost worden. Nu moet de lezer telkens herlezen wat je bedoelt. Over sommige zaken weid je te lang uit, bvb het vertrek van de taxi. Vermijd tangconstructies zoals in de volgende zin: 'Hun schouders waren van de regen, tot aan hun middel, zwart.' Beter is bvb: Hun schouders tot aan hun middel zwart van de regen.
Verlies	Wat een donker verhaal, zonder enig lichtpuntje. Ik zou dit toch wat afgewisseld willen zien, met een lichtere toets hier en daar. Alleen het slot waar beide vrouwen zich kunnen bevrijden geeft wat hoop. Er is wel heel veel informatie nodig om een en ander uit te leggen.
Het vensterglas weerspiegelt het verleden	De eerste alinea is te lang, je hebt teveel woorden nodig. Ook voor de tweede alinea geldt dit en zeker om de dood van het buurmeisje te beschrijven. Dat kan strakker geregisseerd worden. Ik lees verder, het wordt dus een opeenhoping van herinneringen, zonder dat we weten wat er in de tegenwoordige tijd gebeurt, vanuit een leeg heden een verleden beschrijven geeft de lezer weinig houvast. Het kleinkind dat 'Opa' roept biedt te weinig, vul daar wat meer in over het heden. Je kan vertellen hoe de grootvader zich die dingen begint te herinneren: door een gedachte, door iets wat toevallig gebeurt, door een krantenartikel, een TV uitzending, een harde kanl, er zijn veel mogelijkheden. Alleen in de laatste alinea kom je weer in het heden, dat is te laat, te weinig.
Ontwaken	Mooie poëtische beschrijving, maar aan de kenmerken van een kort verhaal beantwoordt ze niet, de beschrijving zou beter werken in een echt verhaal, eentje met meer personages, conflict, dialogen, handelingen.
Superhelden	Het begin lijkt eerder een beschrijving van de setting voor een theatervoorstelling, voor een scenario dan het begin van een kort verhaal. Ook de tweede alinea begint zo, ik voel me een toeschouwer, niet betrokken bij wat er zich afspeelt. Stijl= steil. Vervolgens komt er een hele dialoog. Die dialoog houdt niks in: dat is gewoon kletspraat. Je mag zeker zo niet beginnen in een verhaal waar we ternauwernood de personages leren kennen. Kletspraat kan wel wanneer een moeilijk onderwerp angstvallig vermeden moet worden, na een heftige of spannende scène, of als opmaat wat komen gaat, maar dan ook verder in het verhaal. Ik lees verder maar eigenlijk gebeurt er niks, dus stop ik.
De stagiaire	Mooi begin zeker met die zin, dat ze elkaar niet tot last mogen zijn. Vervolgens gaat het leuk verder, tot de uitleg van de ex werkgever over Anton, die mag bondiger, we begrijpen het zo ook wel. Ook de uitleg van de verschillende adressen van beide geliefden is te lang. Dat moet strakker. Verder ontwikkelt het verhaal zich mooi en werk je toe naar een prachtig einde. Goed gedaan!
On hold	Gekke metafoor, hoe klinkt een gesmoorde fazant? Plots zitten we in de tegenwoordige tijd, vreemde wening. Als de eerste alinea een flashback is, moet je dat duidelijk maken aan de lezer, ook voor een verandering van plaats moet dat. Vervolgens iets triviaal over een pak drop. Te verwarrend, leer eerst een verhaal in de juiste chronolgie te vertellen, op deze manier werkt het niet.
Zorgeloosheid in zorgenland	Als je in één zin teveel zeggen wil, eindig je makkelijk in een kromme zin, zoals die in 'Maaike, ik hoef haar...' Vervolgens veel uitleg over de zussen, teveel en ik al de neiging heb om niet meer verder te lezen. Er wordt niet uitgelegd waarom de zussen rennen. Vervolgens veel cerebraal gedoe met die innerlijke monoloog. Het tot me nemen...wat een taal, kan het nog administratiever? Ik vind weinig emotie terug, het was moeilijk om deze tekst tot het einde vol te houden.
Zonder enig gebrek	Toch wel ongeloofwaardig, niet? Je schets eerst een beeld van een maatschappij waar alles normaal verloopt en dan krijg je plots die toestand. Waar niemand echt op reageert, tracht weg te vluchten. The willing suspension of disbelief. Wanneer je de lezer meeneemt in een wereld waar zoiets kan, moet je je lezer daarop voorbereiden. Een wending mag verrassend zijn maar de mogelijkheid tot die wending moet al in het lezersbrein worden voorbereid.
Tot de kern	Goede en secure beschrijving van de omgeving, het soort mensen en je personages in de eerste alinea's. Brei = brij. De verdere omschrijving in het kantoor zit wel goed, maar blijft afstandelijk. Vervolgens een te lange monologue intérieur, een pak lezers haken nu af. 'grinnikt ze' is een onmogelijke dialooglabel, net zoals (glim)lacht ze, fronste ze, zuchtte ze kuchte ze. Het zijn manieren van zeggen die fysiek niet kunnen. Vervolgens weer een te lange innerlijke monoloog, die de tekst doodslaat, jammer je was goed op dreef. Tja en een vrij saai einde, wat het geheel teveel anekdotisch maakt, nu lijkt het een uitgesponnen column.
Brief aan de rechter	Mooie vorm om een verhaal te brengen; in een brief. Accuraat taalgebruik. Weinig aan te merken, wat bewijst dat je het voldoende gereviseerd hebt.
Mijn kracht die drinken is	Gebruik bij revisie van je tekst dezelfde lettergrootte (weleens, Klokkenmaker, kapitalistisch). De ene keer gebruik je dubbele aanhalingstekens, dan weer enkele, dat verwart, want zo denk ik dat het eerste stuk een brief is, het tweede een telefoongesprek. Aan het einde van de eerste alinea hoort ook een aanhalingsteken, de dialoog van je hoofdpersonage eindigt hier, de witregel geeft inderdaad aan dat de andere aan het woord is en een vraag stelt. Derde alinea, die herhaling geeft je hoofdpersonage wel een goede inkleuring: lijkt me een vervelende klier. Goed zo. Wanneer ik het geheel overschouw is dit een beetje verhaal en vooral een goede beschrijfving van een personage. Er ontbreekt nog wat vlees aan het verhaal, de beschrijving van de ruimte, de fysiek van je personage. Een goed begin voor een roman of novelle (lees saul Below maar eens) maar vervolgens blijf ik wat op mijn honger zitten.
de dag dat het kwaad kwam	Leuk en verrassend begin. Kromme zin: 'een natuurkundige die...' Splits deze. Goed gevonden, graag gelezen, met veel humor.
niet toegeven	Vermijd Engelse woorden als er een goed Nederlands alternatief is. Slurry = smurrie. Vermijd vreemde woorden, etaleer je kennis niet, blijf verborgen als schrijver. Een circadiaans ritme is gewoon een 24-uurs ritme. Scherpe observatie van het personage Sav. Wat is het verschil tussen weifelende onvoorspelbaarheid en gewone onvoorspelbaarheid? Geregeld zie ik een te omslachtige beschrijving, een te administratieve taal. Beetje vreemd einde, het verhaal lijkt me niet af. Het mag wat meer zijn, schrap wat filosofische mijmeringen. Ik wil meer emoties zien.
El Dorado	Mooi verhaal, traag opgebouwd. Geen fantastisch gevonden metaforen, meer vrij sec verwoorde story. Goed gedaan.
Jurylid J1
Faya en Ayda	Schattig en aandoenlijk verhaaltje. De foto's erbij waren niet per se nodig, die beelden spraken al wel uit het verhaal. Knap gedaan door een zo te lezen/zien jonge schrijver.
de schoenenman had gelijk	De eerste paragraaf was veelbelovend, maar kort daarna begon het taalgebruik me een beetje te storen, érg formeel, dat leest ongemakkelijk na een tijd. “… hun schitterende en dominante massiviteit te etaleren” - mooie woorden maar wie praat er zo? Niet echt geloofwaardig voor een personage
Het monster van Ichandus	Het einde is fantastisch, wat een wending! Het geheel is zelf een beetje slordig qua stijl - tegenwoordige tijd, onvoltooid verleden, voltooid verleden loopt allemaal door elkaar heen. Ook worden aanhalingstekens hier en daar vergeten en is het niet altijd te volgen wat gezegd wordt en wat niet. Dat leidt af van een verder leuk verhaal en had voorkomen kunnen worden door het verhaal nog een keer na te lopen vóór indiening
Gele Sneakers	Er gebeurt veel in dit verhaal, maar het is eigenlijk niet een keer echt duidelijk wat precies. Personages worden niet geïntroduceerd en de gebeurtenissen volgen elkaar op zonder enige uitleg. Wie zijn al die mensen en wat zijn hun motieven? In veel verhalen wordt er te veel uitgelegd, hier is het omgekeerd.
Surfistas	Een hele vlotte en beeldende schrijfstijl, maar ik mis de elementen die bij een kort verhaal horen. Dit komt een beetje over als een gebeurtenis die op een verjaardag aan je verteld wordt. Het zou langer plezierig om te lezen zijn als er personages waren en het wat minder op een aanspreektoon geschreven zou zijn.
Dont fuck the company	Mooi! Het ik-personage krijgt met bijzonder weinig woorden veel diepgang, dat is erg knap gedaan en maakt dat het spannend blijft, tussen de personages en ook als lezer om door te gaan. Een paar keer hardop gegrinnikt om beeldende details. Het einde vond ik íetsjepietsje te abrupt.
na de vloed	Fijn, zoveel dialoog. Dat maakt de personages waarachtig. Maar in dit geval mis ik wat beschrijvingen. Uiterlijkheden, weersomstandigheden, ruimtes, kleuren. Het vergt veel van de lezer omdat er weinig is om voor je te zien, dat zou prima aangevuld kunnen worden tussen de gesproken teksten door.
Het vergeten boek	Een erg fantastierijk en mooi afgerond geheel. Qua stijl verwarde de perspectiefwisseling me af en toe een beetje - dat kan wat duidelijker ingeleid worden. Verder wordt er wat veel gebruikgemaakt van woorden als angstig, bang, boos, verdrietig. In plaats van dat uit te leggen met de woorden kun je het ook laten zien, waardoor de lezer wat meer betrokken raakt en zelf dingen voor zich moet zien (zoals de schrijver ook zegt: “Dat gebeurt wanneer de schrijver zo mooi schrijft dat je het voor je ziet”).
een sneeuwbal	Op zich een leuk opgebouwde mijmering, met in alle sub-stukken de terugkerende sneeuwbal en een opbouw van een ik, via jij en hij naar wij, en dat ze zich allen “wel eens” vervelen, maar ik vind het erg lastig lezen en uiteindelijk qua personages wat weinig diepgang/ontwikkeling bevatten
Stil water	Het blijft vrij lang net iets te vaag, wat voor mij aan spanning inboet. En dan is het ook te plots afgelopen. Op zich zie ik de situatie goed voor me door de beeldende details (de schoenen), maar uiteindelijk is het geheel wat te kort om het echt een verhaal te maken en niet slechts een scène
Het bezoek	Een mooie schets van een tijdbeeld - veel kinderen, een pastoor, een dokter die huisbezoeken aflegt en het hele gezin kent, een goed neergezet dorpsleven. Interessant verloop van het verhaal, dat je de personages leert kennen aan de hand van dat Mijntje twijfelt wie er in die stoel zit vind ik erg vindingrijk. Iets dat het wat makkelijker te lezen had gemaakt was een juist gebruik van tijd - tegenwoordig, voltooid tegenwoordig en verleden loopt nu wat onhandig door elkaar
Het vangnetwerk	Mooi bedacht, maar naar mijn smaak net iets te kort om echt mee te leven met de personages. De opsomming van alle mensen in het vangnetwerk is erg leuk, heel sprekend. Ik had graag meer van zulke voorbeelden gezien in een langer verhaal over opa en “ik”
De heuvel van de Kojaren	Het verhaal heeft een fijne schrijfstijl en maakt op een bepaalde manier nieuwsgierig. Het verloop van begin tot eind is echter nogal warrig, alsof je als lezer een hoop achtergrondinformatie mist om het helemaal te volgen. Vooral het tijdsverloop is onduidelijk.
De herhaling	Ik heb dit verhaal al eerder gelezen. Hoewel de interpunctie verbeterd is en het aantal spelfouten verminderd, vind ik er verder inhoudelijk nog hetzelfde van.
Il postino	Wat ik jammer vind, is dat de brief gebruikt wordt om de lezer achtergrondinformatie te geven. Schrijft iemand werkelijk een brief waarin steeds verwezen wordt naar wat die ander vroeger allemaal gezegd en gedaan heeft? Ik was daar liever op een show-don't-tell manier achtergekomen. Alsnog een leuk en nostalgisch stuk, met een fijn beeld hier en daar
Salie	Vanaf waar de nieuwe buren over de vorige bewoner vertellen wordt het verhaal iets interessanter. Daarvoor worden er steeds balletjes opgegooid waar verder niets mee gedaan wordt, wat een beetje afleidt van het werkelijke verhaal, dat op zich best interessant kan zijn. Die buren die niets teruggeven, die verhuizer (met naam en al!) die er niet toe blijkt te doen… En dan het personage dat tegen zichzelf praat - dat hoeft niet, we zitten als lezer al in zijn/haar/hun hoofd; dingen als “concludeerde ik” en “verzuchtte ik” zijn overbodig
De onvoorstelbare niets	Er valt niet zoveel te zeggen over dit stukje tekst. Het is geen verhaal; het bevat geen personages, geen begin en geen einde, geen gebeurtenissen….
De leugens van Abe Osaka	Heerlijke eerste zin (en alinea), enorm uitnodigend om door te lezen! Ik vond het qua inhoud erg sterk en origineel, af en toe wat vreemde grammaticale foutjes (”dan hem”) waar de schrijver nog een keer naar had kunnen kijken. Het tweede hoofdstuk vertelt erg veel wat ik eigenlijk door de regeltjes heen al wel wist, dat had niet gehoeven. Maar erg van genoten!
Drasland	Het verhaal loopt lekker wanneer de personages handelen, in korte rechttoe rechtaan zinnen waar je je veel bij kunt verbeelden van het boerenleven. Zodra het personage gaat denken wordt er alleen wat veel weggegeven en zo weet je al erg vroeg wat er aan de hand is en valt de spanning helaas weg
Afkicken	Ik vond het begin erg hoopvol, qua stijl en onderwerp, maar uiteindelijk was het verhaal behoorlijk dichtgetimmerd en viel er als lezer niet meer zoveel te beleven in het leven van Abel. Ik vond ook het einde een beetje een beetje makkelijk en niet geloofwaardig.
Zalig zijn de onwetenden	Soms wordt dit verhaal weergegeven vanuit een alwetende verteller en dan ineens hebben we weer met de opvattingen van Ernst te maken, dat is verwarrend. Ik vond Ernst daarbij zo onsympathiek en zo oninteressant dat het me moeite kostte me te concentreren. En een kleine tip voor de schrijver - let op je uitdrukkingen! Het is het achterste van je tong laten zien, niet het onderste.
De smaak van roomboter	Op zich een aandoenlijk verhaal en een stijl die me af en toe nieuwsgierig maakte, maar het lijkt nog wat te veel op een eerste versie. Het is niet overal duidelijk wie er aan het woord is, wie wie überhaupt is. Er kan ook nog wat meer geschrapt worden. De schrijver kan wat meer laten zien hoe Valérie zich voelt, ipv het uit te leggen.
Voor mijn kleinkinderen	Herkenbare stijl... badhotel domburg een hintje naar vorige maand? Ik houd wel van af en toe wat wolkig taalgebruik en lekker veel beeldende details (vilten hoeden, rookpluimen, zwarte handschoenen etc.) maar ik stoor me echt te veel aan de typ, spel en grammaticale fouten (”ik irriteerde me”). Ik denk dat de schrijver echt wel wat te bieden heeft, maar ik zou hem/haar/hen aanraden volgende keer iemand te vragen het te redigeren. De fouten leiden te erg af!
Verlies	Jeetje, wat een heftig verhaal! Ik vind het wel jammer dat er zo veel open blijft. Waar zijn die kinderen dan? En waarom moeten al die vrouwen plots dood? Het komt een beetje over of de schrijver de antwoorden zelf ook niet weet en daarom maar een open eind heeft toegevoegd, maar daardoor ging voor mij toch de spanning en geloofwaardigheid eraf.
Het vensterglas weerspiegelt het verleden	Leuk idee, een aan elkaar geregen verhaal van herinneringen met als (zij het een beetje cliché) metafoor de trein waar hij al dan niet kan uitstappen. Er wordt naar mijn smaak wat te veel uitgelegd en beschreven - in een eerste persoonsverhaal is het niet nodig om steeds te zeggen “ik voel” en “een nieuwe herinnering dient zich aan”, dat begrijpt de lezer al wel door de focalisatie vanuit de ik.
Ontwaken	Te vaag, te kort, is nog geen verhaal, eerder het begin van een scène
Superhelden	Dit vind ik dus echt heel lekker, zo’n random dialoog met vaart, handelingen ertussen. Erg knap gedaan en terwijl ze enkel nonsens bespreken blijf je toch geboeid. Af en toe klinkt er een beetje iets moraliserends doorheen (van de verteller? De auteur?) wat niet echt nodig is. Bv “Ze stoppen hun monden weer vol met ongezond voedsel”.
De stagiaire	Fijn verhaal. Een simpele, maar erg uitnodigende stijl en een mooi afgerond geheel. Leuk dat het eindigt met de stagiaire, waar in principe al wel wat over wordt weggegeven maar die je toch weer even vergeet door het middenstuk. Mooi gedaan
On hold	Dit verhaal is wat warrig geschreven. Leuk middenstuk over waar Mechteld en Valentijn elkaar van kennen, creatief. Maar zowel begin als eind bekoren me niet erg, omdat de details wat onduidelijk zijn. Een zeldzaam geval waarin iets meer uitgelegd mag worden
Zorgeloosheid in zorgenland	Ik geloof dat de schrijver dit verhaal goed voor ogen heeft, maar ik kom er als lezer niet helemaal in. Namen komen uit de lucht vallen en gebeurtenissen gaan een beetje van de hak op de tak. Af en toe schemert er iets interessants doorheen, maar de lezer mag hier nog wel wat meer bij de hand genomen worden om het goed te kunnen volgen. Sommige beeldspraak en metaforen hoeven wat mij betreft ook niet, een beetje over de top
Zonder enig gebrek	Een lastig te volgen verhaal waar veel overblijft wat niet duidelijk wordt. Waar zijn we? Wie is die vrouw die tegen Brenda praat? Het nu en de flashbacks zouden wat beter tot hun recht komen met witregels ertussen en wat meer inleiding. Nu loopt alles in elkaar over en ben je alweer terug in het nu voordat je doorhad je in een flashback te bevinden. Inhoudelijk vond ik het - voor zover ik het begreep - wel interessant
Tot de kern	Dit is in principe goed geschreven, af en toe wat lange (maar goed opgebouwde!) zinnen waardoor je als lezer een beetje afstand ervaart van de personages. Afwisselend kort/lang zou misschien fijner werken. Ik mis uiteindelijk ook een beetje de clou geloof ik en vond het onduidelijk wat nou de relatie is tussen Mirte en “ik” en waarom ze elkaar überhaupt zien. Wel met plezier gelezen verder, maar ik was teleurgesteld dat afgelopen was zonder dat ik begreep wat het verhaal nou eigenlijk wilde zeggen
Brief aan de rechter	Goed geschreven, meeslepend en spannend. Voor mij voegde het niet zoveel toe dat het een brief was, het voelde meer als een kunstgreep om zoveel mogelijk informatie mee te mogen delen die dan niet “geshowd” hoefde te worden. Dat de rechter en de briefschrijver tegelijk “vrij” komen vond ik een leuk gegeven, maar daar gebeurde jammergenoeg daarna dan niets meer mee dat het verhaal nog wat schwung gaf. Maar, van genoten!
Mijn kracht die drinken is	Wat een vaart zit er in dit spreek-taal-verhaal. Bijna een innerlijk monoloog, maar dan toch hardop uitgesproken, tegen een personage dat zelf niets doet maar waar je toch stiekem wat dingen over leert. En de spreker krijgt voor zo'n kort stuk bijzonder veel diepgang, erg knap gedaan.
de dag dat het kwaad kwam	Heel origineel en creatief verhaal. Ik ben persoonlijk erg fan van een bijzondere/aparte stijl en goede metaforen e.d... Dit verhaal was behoorlijk simpel en rechttoe rechtaan, maar omdat het inhoudelijk voldoende boeide, maakt dat toch wat minder uit
niet toegeven	Een heel fijn verhaal! Droge humor, herkenbare gebeurtenissen, personages die je voor je ziet, handelend en reflecterend tegelijk en met veel vaart geschreven. De zinnen zijn erg vol, daar is duidelijk goed over nagedacht, maar een kleine pauze af en toe, bijvoorbeeld door een simpele, korte zin, zou het wat rustiger maken om te lezen. Maar dat is een kleinigheid
El Dorado	Het werkt perfect hier, in de tweede persoon schrijven. Het geeft het verhaal spanning en mysterie mee, terwijl dat in werkelijkheid wel meevalt. Ik neem mijn spreekwoordelijke hoed af voor de schrijver voor het uitwerken van een erotische scène, dat is niet gemakkelijk en vaak een beetje cliché. Hier niet. Knap gedaan, erg genoten van dit verhaal
Jurylid J2
Faya en Ayda	Een allerliefst verhaaltje met enkele foto's. Het is geen goede inzending voor een schrijfwedstrijd, het is wel leuk om tegen te komen.
de schoenenman had gelijk	De schrijver heeft veel woorden nodig voor een eenvoudig verhaal. Het begin is leuk gevonden, het geheel is niet heel slecht, maar inhoudelijk is het gewoonweg te weinig.
Het monster van Ichandus	De twist in dit verhaal is aardig verzonnen en goed uitgevoerd. Jammer genoeg was ik al even afgehaakt door de schrijfstijl en de inhoud van het verhaal. Het einde is niet sterk genoeg om het goed te maken.
Gele Sneakers	Het begint sterk, maar wordt gaandeweg ongeloofwaardiger. Zeker de eerste pagina’s waren de moeite waard, het einde maakt te veel kapot aan het verhaal.
Surfistas	Het is geen echt verhaal, maar meer een schets van het strand. Een lange schets, die bij vlagen de moeite waard is, maar mijn onvoldoende weet te boeien.
Dont fuck the company	Een wat rommelig verteld verhaal waar ik niet warm of koud van word.
na de vloed	Het idee is goed, de uitwerking had beter gekund. Veel Engelse zinnen maken het voor mij niet beter. Het is wel fascinerend en het was boeiend tot het einde. Geen hoog cijfer, maar wel een ruime voldoende.
Het vergeten boek	Niet onaardig, niet geweldig. Het is een aardig verhaaltje om te lezen, inhoudelijk is het niet echt de moeite waard, maar er is wel over nagedacht. Gewoon leuk om te lezen.
een sneeuwbal	Het verhaal is anders dan veel andere verhalen die ingestuurd worden, alleen daarom is het al boeiend. De schrijfstijl doet jammer genoeg wat krampachtig aan, waardoor het verhaal niet heel sterk wordt. Het is vooral een gemiste kans, ik begrijp het idee, de uitwerking is gewoonweg niet sterk.
Stil water	Het is een treurig verhaal van een vrouw die op het punt staat zelfmoord te plegen. Het waarom blijft vaag, of het haar lukt, blijft in het ongewisse. Er gebeurt niet veel, toch is het verhaal de moeite waard.
Het bezoek	Een oude vrouw ligt op bed en krijgt bezoek van haar overleden man. Het verhaal is vooral terugkijken op haar leven. Het wil niet boeiend worden en het weet me dan ook niet te pakken.
Het vangnetwerk	Een kort en amper boeiend verhaal. Dat het een droom blijkt te zijn, maakt het nog enigszins geloofwaardig. Als geheel is het niet veel.
De heuvel van de Kojaren	Het begin is hoopvol, maar al heel snel ben ik de draad kwijt. Het is warrig en niet boeiend genoeg.
De herhaling	Een te lang gesprek tussen een moeder en een dochter. Het komt niet tot leven, het blijft saai en het is dan ook geen goed verhaal.
Il postino	Een aardig idee wordt niet geweldig uitgewerkt. Het leest prettig, maar inhoudelijk is het te weinig om boeiend te zijn. Niet onaardig, zeker niet goed.
Salie	Het is aardig om te lezen, maar daarmee is eigenlijk ook wel alles gezegd. Het gaat over niets, maar dat niets is niet verkeerd opgeschreven.
De onvoorstelbare niets	Dit soort verhalen zijn niet aan mij besteed. Het kan aan mij liggen, maar ik verveel me bij de tweede regel al.
De leugens van Abe Osaka	Het verhaal prettig ondanks de kleine foutjes. Het is mooi opgebouwd en het klopt van begin tot het einde. Mooie inzending, fijn verhaal.
Drasland	De opbouw van dit verhaal is rommelig en ik heb regelmatig het idee dat ik opnieuw begin. Het is snel duidelijk wat er aan de hand is en het verhaal rommelt hier een beetje omheen. Het leest wel prettig.
Afkicken	Een verhaal over afkicken en liefde. Met de opbouw is niets mis, het verhaal leest prettig. Inhoudelijk is het niet heel sterk, er is over nagedacht, maar ik vind het niet heel sterk.
Zalig zijn de onwetenden	Een warrig verhaal, het lukt me niet goed om de essentie op te pikken. De aanvullende zin: ‘De opvattingen van Ernst weerspiegelen geenszins de opvattingen van de auteur’ is mij een doorn in het oog. Een auteur zou zich nooit op deze wijze moeten uitlaten over een verhaal.
De smaak van roomboter	Het verhaal rommelt wat door, het wil niet interessant worden. De schrijfstijl is niet onaardig, maar als geheel net niet voldoende.
Voor mijn kleinkinderen	Dit verhaal lijkt een deel uit een groter geheel. De schrijver kiest ervoor niet alle informatie in het verhaal te vertellen, dit niet vertellen gaat de schrijver goed af, waardoor het verhaal aardig gelukt is.
Verlies	Een kort verhaal waarin een afgrijselijk deel van de oorlog in de Oekraïne wordt verteld. Het onderwerp is actueel en gruwelijk, het verhaal doet hier onvoldoende recht aan. Het is te simpel van opzet en dit is jammer.
Het vensterglas weerspiegelt het verleden	Oorlog en dementie zijn vaak terugkerende thema’s in de verhalen die ingestuurd worden. In dit verhaal komen ze allebei terug en het lukt de schrijver om er een geheel van te maken. Te veel verhalen over dementie lijken op elkaar en ook dit is hierop geen uitzondering. Het is zeker niet slecht, maar wel te doorsnee om goed te zijn.
Ontwaken	Een heel kort verhaal met zinnen die geschreven zijn om mooi gevonden te worden. Ik word hier niet warm of koud van. Te kort, te weinig.
Superhelden	We zijn verzeild geraakt in een eindeloze reeks opmerkingen die niet misstaan tijdens een vreselijk verjaardagsfeest. Daar vind ik het al niet geweldig, in een verhaal zit ik hier al helemaal niet op te wachten.
De stagiaire	Een mooi verhaal met een onaangenaam thema. Het is mooi opgeschreven, leest prettig en is de moeite waard. Als zoveel verhalen over de oorlog lees ik niets nieuws en de toevalligheid is groot. In dit geval is het niet heel erg.
On hold	Een gesprek dat niet wil vlotten. Het voelt ongemakkelijk en dat weet de schrijver goed over te brengen. Het is jammer genoeg niet echt geloofwaardig, waardoor het verhaal net niet super is. Het is wel de moeite waard.
Zorgeloosheid in zorgenland	Een aardig verhaal, niet geweldig. Het had beter op papier gezet kunnen worden, nu is het net iets te rommelig.
Zonder enig gebrek	Een bijzonder verhaal, knap opgebouwd, met een onderwerp dat anders is dan in veel andere verhalen. Het leest lekker weg, in de eerste pagina staan enkele zinnen die niet heel soepel lopen, maar het geheel is gewoonweg goed te noemen.
Tot de kern	Rommelig verhaal, niet sterk geschreven, met een voor mij niet interessante inhoud. Al met al geen hoogvlieger.
Brief aan de rechter	Een verhaal in de vorm van een brief, het kan goed werken. In dit geval werkt het totaal niet. Vanaf de eerste zin is duidelijk wat er gebeurd is en waar de brief over gaat. De brief is nergens spannend en ook de schrijfstijl is niet heel prettig.
Mijn kracht die drinken is	Een dronken bezoeker aan een bar gaat in dit verhaal los. Een eindeloze stroom aan oninteressante regels tekst. Het wil mij niet boeien, ik lees herhalingen en zinnen die volkomen langs me heen gaan.
de dag dat het kwaad kwam	Een gevecht tussen Goed en Kwaad, het komt niet tot leven, het eindigt teleurstellend. Het verhaal zelf is rommelig en hoewel het idee goed is, is de uitwerking gewoonweg niet goed.
niet toegeven	Een treurig verhaal dat goed leest. De hoofdpersoon loopt rond in de supermarkt, ze wordt gebeld en komt een aangetrouwde oom tegen. Dit alles maakt een stroom aan gedachten bij haar los. Het is de moeite waard.
El Dorado	Een bijzonder verhaal dat gemakkelijk leest. Bij vlagen goed en vermakelijk, als geheel is het net iets te weinig. Het is zeker geen slecht verhaal, maar uit deze situatie was wellicht meer te halen. Het einde past dan wel weer goed bij het verhaal.
Jurylid L
Afscheid in drie aktes	Ik wilde het bijna voor de tweede keer lezen, want ik begreep weinig van verhaal en personages. Maar toen was het dus al te laat. Niet zo geslaagd dit, maar ik weet zeker dat als deze schrijver wat meer 'kiss' (zoek maar op) zou schrijven er schitterende verhalen komen. Ben er benieuwd naar...
Onmacht	Hoewel een tikje ongeloofwaardig toch spannend, deze krimi. Je zit met die kerels in de spannende duisternis van het pand. Je hoopt op een verrassend, opzienbarend, origineel, whatever einde. Echter dat is een beetje een afknapper.
Willem de Zwijger	Klasse, deze dialoog tussen Willem en Amalia. Bijzondere vondst dit. Einde is zwakjes...
La boca	Geen verhaal dit, maar een geromantiseerde, toeristische anekdote. Veel onbegrijpelijke Spaanse woorden. Ik snap het, dat oogt authentieker, maar schiet hier z'n doel voorbij
De lijn	Lekker zeg, dit! Zo zie je maar dat meer niet perse beter is. Heerlijk klein verhaaltje van een licht voyeuristisch en nauwgezet kantoormannetje, die de volstrekt onuitgesproken aantrekkingskracht tussen twee mensen observeert. Graag meer van dit subtiele schoons...
Er is geen liefde zonder jou	Tragisch-verdrietig verhaal. Ik vond de zin halverwege ('gebouw in brand steken?) briljant. Schitterend getimede humor. Daarna voel je aankomen dat hij z'n vrouw achterna gaat en eerlijk gezegd hoopte ik op een verrassender einde dan dit. Schrijver, let je wel een beetje op taalfoutjes?
De oorlog van dit huis	Net geen verhaal en mss net geen gedicht. Ik hou het op het laatste. Prima dit. Ik lees er de wanhoop in van kinderen wiens ouders richting scheiding koersen en het verdriet dat ieder gezinslid daardoor heeft. Mooi!
Vragen	Wat een heerlijk verhaal dit. Volkomen naturel die dialogen, vlotte ontwikkelingen, herkenbaar, geen gezwollen metaforen of complex taalgebruik. Ook een niet zo alledaags thema, lekker. Ik had voortdurend het idee dat ik als muisje op Henks schouder zat en gespannen meemaakte wat hij allemaal uitvond. 'Dood door val uit een boom'. Ik dacht halverwege: oeps, straks komt Henk er achter dat dat een eufemisme was voor 'opgehangen aan een boom'. Zo, nu een aandachtspuntje. Bij korte verhalen -bij uitstek- is van belang dat het einde verrassend, bijzonder, raadselachtig of verklarend, spectaculair, whatever, is. Dit einde was niets van dat alles. Het paste wel in het verhaal, maar doet voor mij een tikje afbreuk. Anders had ik dit een 10 gevonden. Nu een dikke 9. Maar... heel graag meer van u, schrijver...
Vlinderharten en Vossestreken	Meerdere 'woordvondsten' (als liesjeukverwekkend en friemelstemmetje) komen wat gekunsteld over. Het broertje van de ik-persoon is 12 jaar, maar zijn taalgebruik -en niveau is daar niet congruent aan, klinkt veel ouder. Zoals ook geldt voor het verliefde stel als ze elkaar spreken in het straflokaal. Het einde zag ik niet aankomen (en iets als 'verrassing' is bij een kort verhaal essentieel, dus prima), alleen begreep ik het niet helemaal. Was hij nou gestorven en had zij echt zijn donorhart gekregen? Of schonk hij haar telkens symbolisch zijn hart? En de operatie was niet geslaagd, toch? Maar ze leeft na tien jaar nog. Daar lijkt ook wat contradictie in te zitten.
Feest	Op zich vrij vlot geschreven en de sfeer is goed getroffen, maar een onprettig verhaal om te lezen, qua inhoud/plot. Een knetterend einde, absoluut essentieel voor een kort verhaal, had er nog iets aan kunnen redden. Echter ook dat niet. Tot slot 'hij wendde er aan' in de zin van wennen is met een d. Ik denk wel dat deze schrijver meer stijlen beheerst en ik zou best een minder depri-stuk willen lezen...
Winnie the Poem	Dit ontgaat mij, qua strekking en ook als verhaal in een verhalen 'wedstrijd'
Oordeel niet	Dit is m.i. geen verhaal maar een stukje over een religieus-manend geheven vingertje. Ik heb niets met religie. Maar los daarvan: dit stukje boeit me ook als leesstof niet.
Das Leben der Abel	Allereerst dat foutje in de titel: het is Das Leben des Abels, of fraaier Das Leben Abels, of minder fraai Das Leben von Abel. Maar ook: waarom Duits? Verder zijn de discontinuiteiten -althans zo ervoer ik het- in tijd en karakterbeschrijvingen verwarrend. Voorbeeld? 10 Jaar na (!) haar dood treft hij een bende aan thuis en stelt hij vast dat ze hem verlaten heeft. Hoe dan? En wat betreft het einde. Een krachtig, bijzonder, verrassend, whatever einde is juist bij een kort verhaal van essentieel belang. Dit einde was niks van dat. Taalfouten, bijvoorbeeld mistte, dat moest hier met een t. Hmmm... geen fijne feedback dit, daarom zou ik de schrijver uit willen nodigen de volgende maand een (mss ietsje vrolijker) verhaal in te sturen, rekening houdend met de feedback, want het schrijftalent is er, alleen moeten de puntjes op de i.
Tapas	Goed gedaan dit, je weet tot het eind niet waar dit enge verhaal op uit gaat draaien. Einde is goed gevonden en verrassend. Het suspence-sfeertje is goed getroffen
Max	Dit verhaal springt alle kanten op en toch staat alles met elkaar in verband. Soort van. In ieder geval een heerlijk verhaal. En... zeer belangrijk, met name bij korte verhalen... een sterk einde. In dit geval een razendsnel einde, als een ravijn, boem. En verrassend bovendien want je weet voortdurend niet waar het heen zou kunnen gaan. Vlot taalgebruik. Fijn dit. Meer graag, beste schrijver, of je nou wint of niet..!
El Dorado	Sinds een jaar of zo halen nieuwlichtende communicatie-personen in de media en in grote bedrijven het gebruik van het persoonlijk voornaamwoord je en het bezittelijk voornaamwoord jouw door elkaar. In dit verhaal leidde deze fout vaak af (en niet eens consequent). Bijvoorbeeld de zin: Daarna tikte je jouw sigaret af. Uitsluitend indien je de nadruk op het onderwerp wilt leggen (in casu de sigaret) is het 'jouw'. Zoals: 'Heb je jouw auto total-loss gereden, of die van de broer? Hier gaat het specifiek om het onderwerp, de auto. Dus gebruik je 'jouw'. In het eerdere voorbeeld is de sigaret irrelevant en moet het je je zijn. Dus (inderdaad) het persoonlijk voornaamwoord je, een keer persoonlijk en een keer bezittelijk gebruikt. Dit gezegd hebbend, bijzonder verhaal dit. Beetje een roadmovie-sfeertje, best goed getroffen. Dat einde -en sterke eindes zijn vooral bij een kort verhaal van eminent belang- is goed. Geen nachtkaars, geen stichtelijke boodschap, maar een prima bij het verhaal passend slot, met een onmiskenbare suggestie, die toch nog een vraagje open laat. Dat maakte het je/jouw (en trouwens ook je/jou) gedoe goed. Die Engelse termen zou ik vermijden, dat dient geen doel. Het beeldend beschrijven van hoe de 'achterkant' van die juffrouw er uit ziet was ook niet tof. Juist in dit verhaal moet je zo'n tikje ordinaire beschrijving vermijden. Laat het aan lezers' verbeelding over.
Keuzes	Lekker verwoord, de struggle van dit rijkeluiskind, dat in weerwil van haar veeleisende en dominante ouders haar creatieve hart gaat volgen. Goeie setting in die bus, die steeds dichter bij het grote moment komt. Het einde van een kort verhaal -veel meer dan bij een boek of zo- moet verrassend, bijzonder, bizar, ontregelend, whatever zijn. Dat is ditt niet, maar juist in dit geval werkt dat subtiele, quasi-saaie einde heel goed. Dat slotzinnetje 'Met grote stappen' is subliem in eenvoud. Het verklaart alles, het draagt het einde -wat er staat te gebeuren- helemaal in zich. In drie woorden. Topeind.
Gisteren was ik gelukkig	Deprimerend verhaal dit, maar dat mag. Wat niet mag zijn de fouten qua tijd (onvoltood/voltooid/verleden, alles door elkaar) en meerdere woordjes die weggevallen zijn. Dat is te voorkomen door het verhaal hardop voor te lezen aan jezelf, voor inzending. Verder mis ik een spanningsboog en vind ik het einde is iets te veel 'in your face', met een soort van moraliserende slotzin. Ik hoop maar dat het niet autobiografisch is. En toch, schrijver, wed ik dat u meer in uw mars heeft, want de sfeerbeschrijving van hoe de ik-persoon leeft is zeer (doel-)treffend. Stuur snel nog eens iets in, ben benieuwd...
Laarzen	Redelijke spanningsboog en een vrij verrassend einde en dat is beide goed (voor korte verhallen zelfs essentieel!). Het verhaal op zich is vlot geschreven, maar sprak mij niet zo aan (maar dat is een kwestie van smaak). Toch lekker gedaan dit...
Niet toegeven	Eh... pfoe. Na de eerste , nogal onsmakelijke, regels haakte ik bijna af. Maar het bleek een taalkundig foutloos stuk dit, in stevige zinnen (met soms iets te veel bijzinnen en tussenwerpsels). De sfeerbeschrijving van de diverse situaties is treffend, uit het leven gegrepen. Maar het is geen 'verhaal', met een spanningsboog en een krachtig einde. Waarom precies zij aan het eind zo van slag raakte komt niet voldoende uit de verf.
Mijn kracht die drinken is	Oef. Gewaagd hoor, zo'n verhaal vertellen in de vorm van een monoloog, maar helemaal geslaagd. Je zit ahw als klant aan het andere eind van de bar en hoort de drinkebroer raaskallen tegen de bardame. Die vermoedelijk quasi geintereseerd een glas staat te poetsen en af en toeja knikt. Top dit. Meer graag!
De spiegel	Heel sterke openingsalinea, dat cursieve. Ik meende eerst dat het ging over iemand die kampt met (misbruik-)demonen uit het verleden. Dat ik daar verrast werd is goed. Plots hebben we te maken met een dappere politievrouw die innerlijk strijdt met een enorm dilemma. De gang van zaken op het bureau is niet 100% realistisch, maar toch een goede vondst, dat van die tweeling. Het einde is heel klein, maar veelzeggend. Lekker verhaal dit!
Boerenzakdoek	Heerlijke sfeertekening van het gezinsleven en gedachtengoed in sommige plattelandsstreken. En van de kloof die in zo'n conservatieve omgeving kan groeien als er eentje de kop boven het maaiveld uitsteekt (in dit geval min iof meer letterlijk). De point van het verhaal ontgaat me echter. Het einde is zwak (en het einde is juist bij een kort verhaal superbelangrijk, dat moet verrassend zijn, of verklarend, of bijzonder, of...whatever). Toch las dit stuk lekker weg, geen prietpraat of oeverloze zinsconstructies. Benieuwd naar het volgende stuk van deze schrijver...
Opgesloten	Het begint als een creepy thriller en die sfeer is goed getroffen. Vlotte dialogen, geen gekunstelde zinnen, fijn zo. En waar ik vaak hamer op het grote belang -juist bij korte verhalen- van een verrassend en/of bijzonder en/of verklarend en/of et cetera einde: dit einde heeft dat allemaal. Lof! Dit verhaal vraagt om een vervolg. Dus schrijver, open die laptop en tikken maar...
De dag dat het kwaad kwam	Monty Python-waardig dit..! Wat een heerlijk ontregelend verhaal, met klasse-dialogen. Het begon als fantasy-meets-religion, toen schakelde het naar humor (meesterlijk, die opmerking van Goed toen Ovonde voor hem knielde en zo waren er meer heel grappige en subtiele trouvailles). Vervolgens kwam het chapiter kolderiek. Met een top einde: de lezer blijft in prettige verwarring achter en Novice gaat het Allernieuwste Testament schrijven. Je verzint het niet. Maar deze schrijver wel...
Mondeling	Lekker verhaal dit, goeie spanningsboog, goed sfeertje, sterk einde, met nog een twist...
Brief aan de rechter	Lijkt wel een miniscript van een film. Heel goed dit. Hopelijk niet autobio. Een ding ontging me, qua logica. Waarom al dat gedoe met de levensmiddelen in de kelder, want uiteindelijk lag en bleef hij geboeid liggen, dus echte of fake levensmiddelen, dat was irrelevant. Maar prima verhaal verder, origineel die vertelvorm van een brief aan de rechter, annex monoloog.
knabbelen en kakelen	De titel van dit dit stuk zegt veel over de inhoud. Mss zelfs alles, maar tot mijn spijt ben ik op 2/3 afgehaakt. Sorry...
De koning en de vleugels	Volwassen sprookje over een Poetin-achtig type, dat steeds jalourser, meer paranoia en zelfdestructief wordt. Goed hoor!
Emma	Eh... mij overkomt het ook wel eens, dat ik schrijf en achteraf vaststel dat bepaalde passages er herhaald, maar in iets andere bewoordingen, in staan. Zo ook dit verhaal: meerdere 'doublures'. Kan opzet zijn maar zo lees ik het. Ik moest ook een paar maal zoeken waar we nou zaten: in de realiteit of in haar onderbewestzijn, in het conservatorium of in het ziekenhuis. Taalgebruik: zowel mooi als gezwollen, net waar je als lezer van houdt. De sfeertekening van het verhaal is wel heel fraai, over de hele linie. En de abrupte aanklacht tegen telefoongekloot in de auto is krachtig. Einde: klein beetje gezocht maar mooi gevonden...
Een nachtelijke conversatie	Sfeer goed verwoord. Vlot taalgebvruik ook. Er was een spanningsboogje (krijgen ze elkaar of niet) maar een echt een non-einde, helaas. Dat kan deze schrijver geheid beter...
Freud en James	Zelfs als je de diverse stromingen en stellingen uit de theorieen van Freud c.s. enigszins kan volgen, blijft dit een ridicuul verhaal, met een non-einde. Overigens: dat van James Lange was niet best gegoogled. Die persoon bestaat/bestond niet. Het waren twee personen, die samen de theorie van James-Lange ointwikkelden: William James en Carl Lange.
De leugens van Abe Osaka	Klasse verhaal dit, in een lekker ongebruikelijke setting/land. Sterk, omineus einde. Vlot geschreven. Twee dingen: als de lezer niet weet wat Yakuza is, moet men gaan Googlen, dat is niet fijn. Maar 'erger' zijn een stuk of vijf dikke taalfouten. Ik noem er eentje, in de epiloog: verhuist (d). Maar het blijft 'n tof verhaal, zou een filmscript kunnen zijn...
De stagiaire	Ben al een tijdje jurylid van VvdM. Sommige ingezonden verhalen zijn mooi, sommige heel mooi en in incidentele gevalle krijg ik zelfs kippenvel. Maar dit verhaal... tranen in mijn ogen. Hoe krijg je het voor elkaar, effe serieus schrijver, om zonder details, zonder situatiebeschrijving, zonder enige introductie op zo fan-tas-tische wijze te beschrijven hoe mensen kunnen dementeren, hoe het er in verzorgingstehuizen aan toe gaat (in dit geval prima) en wat er gebeurd is in de dertiger-veertiger jaren van de vorige eeuw!? Zo dat was een lange volzin, maar het moest er effe uit. Binnen twee seconden zat ik in het verhaal, ik werd lid van het zorgteam en keek mee in de kamers van de oudjes, ik keek mee in hun dossier, zat bij de gesprekken met de stagiere (wereldvondst, heel subtiele rol) en de familie. Het magische element ook, dat ze elkaar in 'de mist' terugvonden (en ik twijfel er niet aan dat zoiets echt zou kunnen gebeuren) De resultaten van het familie-onderzoek, zonder ophef en heel realistisch verwoord. Ik ben zeer blij met dit verhaal. Was dat al een een beetje duidelijk? Werkt u, schrijver, in de zorg? Heeft u iets met WOII c.a.? Enfin... wij, de jury (wat klinkt dat), geven separaat van onze feedback een punt. Ik geloof dat de schrijvers dat niet te weten krijgen. Dus ik mag vast niet verklappen dat dit voor mij een10 met een griffel is en een zoen van de juffrouw, na de lessen (desgewenst) af te halen bij de concierge (M/V/X). En, schrijver, indien u niet meer van dit fraais instuurt krijgt u strafregels te schrijven...
de smaak van roomboter	Niet slecht dit, maar het pakt me niet. De eerste alinea's moest ik herlezen oim in de dialoog te herkennen wie wie was. Twee thema's: autisme en ernstige ziekte binnen een gezin. Ik zou het bij autisme gehouden hebben. Maar... wie ben ik.,
Drasland	Naarmate het verhaal vorderde bleek dat het alleen nog zou staan of vallen met een zeer sterk of een zeer slap einde. Het is vallen geworden.
na de vloed	Mooi, deze vervlechting van het geneesproces van de ik-persoon met de tekst van het lied. Stuur maar vaker zoiets moois in, schrijver...
Het bezoek	Magisch-realisme dit prachtige verhaal over de vergankelijkheid van al wat leeft. Heel sterke sfeertekeningen van plaats en tijd. Mooie flash-backs en -forwards. Prachtige en passende dialogen. Schrijver, u mag van mij iedere maand een zo fraai verhaal inzenden...
Jurylid M2
Afscheid in drie aktes	Onsamenhangend verhaal, lastig te volgen.
Onmacht	Schrap de helft van de tekst en varieer meer in zinsopbouw, dan blijft er een spannend verhaal over.
Willem de Zwijger	Probeer de dialogen eens te onderbreken met andere zinnen, dat maakt het boeiender om te lezen.
La boca	De vele witregels halen de vaart uit het verhaal.
De lijn	Mooi hoe je de persoonlijkheid beschrijft zonder haar te noemen.
Er is geen liefde zonder jou	Te veel "tell" en te weinig "show", daardoor kan ik mij minder inleven.
De oorlog van dit huis
Vragen	Probeer de dialoog zo te schrijven dat het duidelijk is wie wat zegt, dan hoef je het niet te benoemen.
Vlinderharten en Vossestreken	Mooie laatste alinea.
Feest	Probeer het verhaal spannender te schrijven, laat meer emotie zien.
Winnie the Poem	Het noemen van de steen tussen haakjes in de laatste zin zou ik weglaten, de lezer snapt dit zelf wel.
Oordeel niet
Das Leben der Abel	Ik mis spanning in het verhaal, het kabbelt maar een beetje voort.
Tapas	Heerlijk weer eens een griezelverhaal.
Max	Mooi verhaalidee, maar probeer het spannender te schrijven.
El Dorado	Fraai vanuit de tweede persoon geschreven, ik moest er wel even inkomen.
Keuzes	Probeer clichés te vermijden.
Gisteren was ik gelukkig	Show don't tell.
Laarzen	Het ontbreekt aan spanning, omdat het hele verhaal verteld wordt. Ook de slotscène vind ik te voorspelbaar.
Niet toegeven	Mooie schrijfstijl.
Mijn kracht die drinken is	Prachtig verhaal.
De spiegel	Mooie eerste alinea. Probeer de zinnen die uitleggen te vermijden.
Boerenzakdoek	Mooi verhaal.
Opgesloten	Leuk verhaal.
De dag dat het kwaad kwam	Origineel.
Mondeling	Probeer meer beeldend te schrijven.
Brief aan de rechter	Mooi verhaal.
knabbelen en kakelen	Probeer meer spanning toe te voegen.
De koning en de vleugels	Lief sprookje.
Emma	Schrap de helft van de tekst, het is nu te langdradig.
Een nachtelijke conversatie	Het verhaal boeit mij niet.
Freud en James	Ik mis een einde.
De leugens van Abe Osaka
De stagiaire
de smaak van roomboter
Drasland
na de vloed
Het bezoek
Jurylid M3
Afscheid in drie aktes	Leuk, die verschillende perspectieven, maar de derde akte is een verwarrend “wie is wie”. De plot ontbreekt. Na de aanloop houdt het op. De sfeerbeelden zijn mooi al is de stijl hier en daar wat te geforceerd mooischrijverig.
Onmacht	Spannend geschreven crimi in een notendop. Alleen is het onwaarschijnlijk dat een Surinaamse rechercheur die al jaren bij het corps zit tegen een collega straattaal bezigt.
Willem de Zwijger	Leuk verhaal. Liever geen bullets in een dialoog. Het is geen todo-lijstje.
La boca	Ik heb het gevoel een reisfolder te lezen waar de verklarende woordenlijst van ontbreekt. Leuk stukje sfeer, maar het zegt verder niets.
De lijn	Het verhaal is als een paar haltes van de metrorit: Het komt ergens vandaan en gaat ergens heen, maar dat maak je niet mee. Geen plot, geen ontwikkeling.
Er is geen liefde zonder jou	Zonder af te dingen op het thema en de stijl; teveel herhaling en een weinig origineel einde.
De oorlog van dit huis	In dit verhaal, dat op zich mooi is geschreven, mis ik veel. Wie is er verloren, wat is er gebeurd, wie is ons. Nu is het niet meer dan een fragment, een losgescheurde pagina, waarvan je hoopt ooit de rest van het geschrift te vinden.
Vragen	Het verhaal mist vaart, spanning en een plot.
Vlinderharten en Vossestreken	Prachtig verhaal, al is de stijl wat oubollig.
Feest	Mooi begonnen. Halverwege voelde je nog de (herkenbare) spanning. Maar het verhaal eindigt als het feest. De fut is er uit. Ook blijven de personen een beetje vlak. Ik had gehoopt op een knallend einde.
Winnie the Poem	dit is (nog) geen verhaal
Oordeel niet	De laatste twee alinea's maken het tot een preek en hadden wat mij betreft achterwege kunnen blijven. Verder zal ik niet oordelen.
Das Leben der Abel	Ook na de tweede keer lezen bleef het verhaal wat warrig. Waarom de titel in het Duits?
Tapas	Grappig verhaal met een onverwacht einde. De logica van het verloop van het verhaal komt niet helemaal uit de verf.
Max	Aardige stijl en origineel verhaal met interessante twist
El Dorado	Wat geforceerd gezwollen stijl. Een weinig originele fantasie van eenzame man van middelbare leeftijd.
Keuzes	Treffende sfeertekening. Van mij mag het verhaal nog even verder gaan.
Gisteren was ik gelukkig	Beetje kromme zinnen en vage beschrijvingen. De heftigheid van de laatste gebeurtenis komt niet helemaal over.
Laarzen	Goed afgerond verhaal. Het einde had wat verder uitgesponnen meer spanning opgeleverd.
Niet toegeven	Sterk beschreven gevoel van beklemming met grappige wendingen. "Schap" met een “p” voorkomt dat ik vol twijfel ga opzoeken wat het woord met een “b” zou kunnen zijn. Het Vlaams heeft nu eenmaal soms wonderlijke uitdrukkingen.
Mijn kracht die drinken is	De titel zegt het.
De spiegel	Ook na tweede lezing kom ik er n iet echt in.
Boerenzakdoek	Mooi sfeerbeeld, goed uitgewerkt actueel conflict tussen opvattingen en generaties
Opgesloten	Inhoudelijk onwerkelijk verhaal. In de tekst mag het nodige geschrapt om het verhaal naar een hoger niveau te tillen. Bijvoorbeeld: een "soort" badkamer, het ìs een badkamer. Ook teveel herhaling.
De dag dat het kwaad kwam	origineel en goed geschreven. Smaakt naar meer.
Mondeling	De stijl mag nog wat verfijning en pas op voor herhalingen. (Bijv: Twee keer "de kortste keren" achter elkaar)
Brief aan de rechter	Gewoon een goed verhaal. De briefvorm is passend gekozen.
knabbelen en kakelen	Het begin is wat staccato en had wat meer sfeertekening mogen hebben. Verder blijft het wat vlak.
De koning en de vleugels	Een beetje eendimensionaal. Waarom heeft iedereen vleugels en de koning geen?
Emma	Het duet is een mooie metafoor voor het delen van het hart
Een nachtelijke conversatie	Aardige opening en setting. Door het schrappen in de tekst worden de zinnen krachtiger. Bijvoorbeeld: "hem, Ezra" en "deze Ezra": "Ezra" zonder toevoeging is sterker. Enzovoort. Verder mooi verhaal
Freud en James	Het begin is interessant, het ontaard in een opgeklopte stijl met een flinterdunne verhaallijn en nodeloos jargon. Verder is er gebrek aan plot en clou. Jammer.
De leugens van Abe Osaka	Mooi verhaal, goed geschreven.
De stagiaire
de smaak van roomboter	Geeft een inkijk in een wereld, waarbij je je enigszins kan voorstellen wat autisme kan zijn.
Drasland
na de vloed	Indringend en mooi verhaal
Het bezoek