Harper Lee
Beste schrijver,
Hieronder vind je het jurycommentaar van februari. Het is zoals altijd verzameld per jurylid. Omdat niet elk jurylid elk verhaal leest en ook niet alles in dezelfde volgorde, kun je het beste CTRL+F/COMMAND+F gebruiken om jouw verhaal te zoeken.
Ter info: Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven dus de hoeveelheid juryleden die hier wordt weergegeven kan per maand verschillen. Ook hoeft niet bij élk verhaal commentaar te staan. Wel zijn de jury-lid coderingen elke maand hetzelfde. Als je vaker mee hebt gedaan, kun je door de maanden heen de commentaren op jouw verhalen vergelijken.
Let op: lezen is op eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.
| Jurylid F1 | |
| kerst | Ik heb bij dit verhaal op een of andere manier geen band met het personage kunnen krijgen. Daarnaast hapert het verhaal, zeker aan het begin, en vind ik de opbouw wat stroef |
| Aangeschoten | Wel zeker een originele context en verrassend verhaal. Ik mis een introductie van het decor en personages. Iets van een duidelijk beeld scheppen van de omgeving of tijdsgeest waar we inzitten, zou ik prettig vinden. Verder vind ik het stylistisch best sterk |
| Fleurige jurkjes | Ik vloog op zich door het stuk heen, wat een goed teken is. De personages zijn duidelijk en sterk. Ook een mooi uitgangspunt, zo'n 'mooiste meisje van de klas'. Qua stijl vond ik wel dat de schrijver ervan nog niet echt uniek was. het einde vond ik jammer, waar komt het verrassingsfeestje opeens vandaan? Waren ze daarom zo aan het fluisteren? Ik vind dat toch een beetje cliché eerlijk gezegd |
| Opvallende verkoopcijfers | Heel sterk stuk en heel origineel verhaal. Toch lijkt het slordig te zijn afgewerkt. En heb ik het gevoel alsof ik midden in een boek zit (die ik overigens wel af wil lezen). |
| Survival of the fittest | Ik vond dat ik door dit verhaal heenvloog. Sterk decor, goed opgebouwde achtergrond van het verhaal. Bijna filmisch. |
| De stad met twee gezichten | Op zich een helder opgeschreven verhaal. Ik mis alleen een duidelijk doel of conflict. Het verhaal is goed opgeschreven, maar ik weet niet waar we naartoe werken. Ik dacht naar een conflict tussen vader en moeder, maar het eindigt met robot en gezichtsherkenning.. Ook het deel van de loopband is verwarrend opgeschreven. |
| Bar | Brr, ik krijg rillingen bijh het lezen van dit verhaal. Goede opbouw, sterke eigen schrifjstijl, heel herkenbaar waarschijnlijk ook in een nieuw verhaal. Het vloeit, lekker korte zinnen en het verhaal zit sterk in elkaar. |
| Nummer 31 | Goed stuk! In de eerste alinea zette de schrijver van dit stuk Lisa Hendriks neer als een sterk personage. Een heel duidelijk persoon die ik (en ik denk meer naast mij) meteen voor me zag. |
| Verhaal van de man die geen onderbenen had | Wat mij betreft een goed sutk, maar wel een overvloedig gebruik van bijvoeglijke naamwoorden. Dit mag wat minder, om de vaart erin te houden. |
| Waar ook regendruppen sijpelen, gaan tranen neer | Het is lastig om dit verhaal goed te volgen. Er worden flarden gegeven van goed geschreven deeltjes, maar het meeste is een opsomming van steeds weer nieuwe info. Dit mag gedoseerder. Een rustigere inleiding zodat je goed in het verhaal kunt komen. Verder is het verhaal zelf aardig origineel. |
| Het is maar een klein leven | Ik had een hele tijd nodig voor ik begreep naar wie ik 'luisterde' in dit verhaal. Een interessant perspectief! |
| Brieven uit de loopgraven | Een interessante vertelwijze een dergelijke brief. Toch vind ik weinig origineels aan dit verhaal. Het biedt een mooi inkijkje in oorlog en brievenschrijverij en je kunt hier natuurlijk heel veel in verwerken. Er had wat meer conflict/spanning in gemogen wat mij betreft. Wat maakt het dat ik dit verhaal wil lezen tov. een 'standaard' brievenpakket van iemand uit de oorlog? |
| Ensammen | Ik verlies mezelf steeds in dit verhaal. Welk perspectief lees ik? Wie is 'dat meisje' om wie iemand zich zorgen maakt. Ik mis een beetje diepgang in een van de personages, maar dat kan aan mij liggen. Ik vind het dialoog in dit verhaal heel prettig, maar ik mis een beetje doel/sturing. |
| Verwachting | Soms was ik een beetje aan het stoeien met de verschillende perspectieven. Wie is nou de echte vader en wie is er nou zwanger? Wanneer kijken we nou terug in het verhaal en wanneer zitten we midden in het heden? Maar overall sleepte het verhaal me er wel snel doorheen, ik wilde doorlezen. |
| De Narcist | haha grappig hoe de schrijver van dit verhaal 'De Narcist' aanhaalt, een prachtige manier om iemand zo plat met een plakker te omschrijven. Terwijl dat in dit verhaal nou juist ook de rode draad is. MOoi geschreven, goede en sterke personage invulling. |
| Juwelenjacht | Tijdens het lezen van dit verhaal had ik het idee midden in een boek te zijn beland. Wat op zich een goed teken is, want ik zou er meer van kunnen lezen. Maar ook dat ik meer informatie nodig heb om alles te begrijpen. Dit is een schrijver met een enorme dosis energie en creativiteit. Kan diegene goed gebruik van maken. Maar er mag ook soms wat rust in het verhaal komen. |
| Hard | Pittige start, wel goed omdat je meteen midden in het verhaal zit. Je bent nieuwsgierig naar de achtergrond (kerk, moeder-dochter-relatie), maar toch krijg je er niet heel erg veel van mee. Dat mag wat mij betreft wat uitgebreider. Verder is het verhaal origineel en goed opgeschreven. |
| Gestrand op vakantie | Een sterk neergezet decor, ik zie zo de hele familie richting Oostenrijk gaan. Het introductiestuk is wel wat lang en te uitgebreid. Van mij mag het wel starten bij dat Kamal iets wil vertellen. Ook vind ik dat er nog weinig conflict in het verhaal voorkomt, de spanning mag wat meer opgebouwd worden. Het plot vind ik ook wat flauwtjes.. |
| De notenboom | Het concept is krachtig, zo'n boom. DE uitwerking vind ik wat slap. Je kunt het conflict van het wel of niet weghalen van een boom best sterk in spanning laten stijgen. Daarnaast merk ik dat er soms wat komma's op de verkeerde (?) plek staan. Maar dat is te overzien:) |
| Klikschoenen | Wat ik goed vind aan dit verhaal zijn de krachtige startzinnen in nieuwe scènes, waardoor je meteen meer wilt lezen: 'Ze maakte hapjes op de plek waar ze net was klaargekomen.' bijvoorbeeld. Heel sterk. Wat ik wel merk is dat er weinig focus is voor 1 conflict waar de hoofdpersoon mee strugglet. Dochter en daar de perikelen omheen versus het hebben van een minnaar en zich klaarmaken hiervoor en dan opeens - uit het niets - haar bejaarde moeder waar ze voor moet zorgen. Dat zijn te veel verhaalelementen in een zo'n kort verhaal, lijkt me. Dat loopt door elkaar, maakt verwarrend en mag wat mij betreft wel wat meer focus. Verder is de stijl helder (heel eigen). En dan nog 1 ding; Wouter wordt benoemd als minnaar, maar is absoluut geen minnaar gezien de connectie die ze hebben (hij gaat zelfs mee naar haar moeder?). Het einde is ook nogal verwarrend. Tja, op zich dus qua stijl en zinnen een goed verhaal. Qua verhaallijn is hier nog wel het eea op aan te merken. |
| Schuilkelderen | Een klein prachtig kunstwerkje, zo kan ik dit stuk wel noemen. Ik zou wel meer willen lezen hiervan, jammer dat het maar zo kort is. |
| Veerkracht | Het blijft enigszins mysterieus, helemaal tot aan het einde, waar dit verhaal nou precies over gaat. Het maakt zeker nieuwsgierig, maar net iets té voor mijn gevoel. Iets meer plukjes informatie of body aan het verhaal kan het wat mij betreft wel gebruiken. |
| De zelfmoordenaar | Het verhaal vloeit best aardig, alleen was ik op een gegeven moment de draad enigszins kwijt in waar de man zich bevond (in zijn leven). Dat is dan ook wellicht de kracht van het stuk. Een verwarde man die zijn werk verlaat en die verlaten is door zijn vrouw. Concept is sterk, maar er mag een uniek extraatje bij komen omdat het verhaal eruit te laten springen denk ik. |
| Beduin woman scam | Decor is prachtig, stijl ook. Verhaal mag wat mij betreft wat meer body (en lengte) krijgen. |
| Zintuig | Wat een goede dialogen, mega krachtig. |
| Drager | Een hele mooie en sterke decorschets is hier gedaan. Heel goed gedaan. Verder vind ik dat de schrijver hiervan een hele sterke eigen stijl heeft. |
| De kan van tante Ella | Een grof stuk, maar het blijft lezen. En het blijft spannend. Goeie dialogen en sterk concept. |
| Zevenblad | Ik vind dat de schrijver van dit stuk een mooi decor hebben geschetst. Wat ik moeilijk vind is dat het niet echt ergens naartoe werkt, in een groot deel van het verhaal. Er mag wel wat meer (aan het begin al) conflict in zitten. Snappen waar het heengaat. |
| Lokaal 14 | |
| Jurylid G1 | |
| Gouden handdruk | Van de pot gerukte fantasie (pun intended) over een ik-figuur die goud 'produceert'. En dit uit alle mogelijke lichaamsopeningen. Weinig emoties te ontdekken, zodat je als lezer op je honger blijft zitten. Veel te vertellerig. Lees de commentaren over 'show don't tell' en begin opnieuw; maak het interessant, spannend, maak je lezer nieuwsgierig, verbaasd, geef niet alles weg van in het begin. Zo werkt een goed verhaal, dit is eerder een verslag van een fantasietje met wat psychologisch geneuzel. Creëer een mooie inleiding, vertel niet alles meteen. |
| Straatfestival Zwolle | Het begin lijkt me meer een journalistiek artikeltje voor een plaatselijke krant. Tja verder blijft het zo, beetje observatie, wat over de ik-figuur. Geen beleving, geen emoties, we komen als lezer niet te weten wie het hoofdpersonage is. Niet eens een kortverhaal, zelfs niet geschikt voor de krant. |
| Nachtmerrie | Wellicht is dit geschreven door een jonger iemand, gezien de stijl en de foutjes. Misschien ook eens laten nakijken door je mama of papa of een oudere broer of zus. Er is bvb een perspectiefwissel. Eerst spreek je vanuit Sofietje, en dan is er ineens een zin: 'We keken...' Dat kan niet. Je moet altijd vanuit Sofie spreken, wat zij denkt, wat zij voelt en dus niet plots overschakelen naar 'we'. |
| Jacky | Mooi verhaal, met net iets te veel flashbacks. |
| Zevenblad | Leuk om lezen terwijl we nu geplaagd worden door alles overwoekerende sneeuwmannen. Enkele foutjes tegen het geslacht der dingen (en verkeerde samentrekkingen) maar graag gelezen. |
| Mijn ervaring met Randstad | Toen ik de titel las, dacht ik: oh nee. Weer eentje die zijn persoonlijke ontboezemingen met een zure gulp verwijten kwijt wil. Waarom stuur je dit naar een site 'Verhaal van de Maand'? Je kan het hooguit als een ingezonden brief naar een dablad of weekblad sturen. Ik heb enkele zinnen gelezen en toen wist ik genoeg. Lees eens op internet wat een kort verhaal inhoudt. |
| Het vosje en de ijsbeer | Je hoeft niet uit te leggen dat samen leuker is dan alleen, dat halen de lezertjes er ook wel uit. Beetje te melig, er gebeurt te weinig, laat ze ook eerst iets leuk, gevaarlijk of interessants doen, toond dat ze op elkaar kunnen rekenen. |
| Doel bereikt | Niet slecht geschreven, vrij accuraat, geef wat meer ruimte mee, en doe ook wat aan je spanningsboog; want dat zit er te weinig in: spanning. |
| Karma | Te uitleggerig. Show, don't tell. Ook de hele actie is ongeloofwaardig en te vertellerig. Verrassende vondst dat het om de moeder met verlatingsangst gaat. |
| De audicien | Eerste zin meteen te lang: in de leeftijdscategorie van..., zeg 'ongeveer 45'. De dialogen zijn houterig en onnatuurlijk, zo spreken mensen niet. Laat ze zich herhalen; breek zinnen af. Blijkbaar hoort hij tijdens het gesprek wel goed, hoe komt dat? Verheft de arts haar stem? Langdradig en te technisch, zeker waar het om die zorgverzekering gaat. Is dit relevant voor het verhaal? Uiteindelijk blijkt het om een misdadiger te gaan. je had het veel spannender kunnen maken als je een groot deel van de technische bagage eruit gooit. |
| Jurylid J1 | |
| Gouden handdruk | Ik vind het inhoudelijk erg origineel en creatief, op het einde na - dat las een beetje als ‘hoe ga ik hier een eind aan breien’ en als een makkelijke oplossing. Ik stoor me verder ook een beetje aan de verteller, die steeds wat uitleggerig en too much wordt terwijl hij dan juist nét een leuke opmerking heeft gemaakt (Bijvoorbeeld: Ik kak goud = perfect; kort, bondig, grappig. Maar daar dan “excuses voor de plastische uitdrukking” achteraan doet het weer helemaal teniet). |
| Straatfestival Zwolle | Ik lees dit niet als een verhaal, meer als een soort bullet point aantekeningen om later nog een verhaal van te maken. Die hoeveelheid woorden tussen aanhalingstekens lijkt me niet nodig - als daar iets anders wordt bedoeld dan er staat, is het aan de schrijver om het sarcasme (oid) te laten blijken |
| Nachtmerrie | |
| Jacky | Het geheel is wel erg zoetsappig allemaal, een verhaal met weinig spanning. De schrijfstijl maakt daar wel een hoop goed. Fijne zinnen, veel beschrijving van de omgeving en een simpele maar fijne dialoog. Leuk show don't tell toegepast met het gebruik van het woord “sick”, grappig! |
| Zevenblad | Ik ging heen en weer tussen verveling en nieuwsgierigheid, wat op zich wel knap is binnen één verhaal. De wat simpele en droge schrijfstijl lijken bij personage Martin te passen, wat me wel voor hem inneemt. Maar soms zegt hij dingen die niet helemaal kloppen, waar de schrijver wat beter zijn/haar/hun best had mogen doen en wat minder had hoeven uitleggen. Wat zijn in hemelsnaam elektrieciensbenodigheden? “Elektra” had volstaan. Voor hoe weinig er gebeurt vond ik het tóch spannend. |
| Mijn ervaring met Randstad | Dit is wel heel erg een verslaglegging van wat de “ik” allemaal heeft meegemaakt - alsof ik een dagboek lees dat eigenlijk niet voor andermans ogen bestemd is. Het ontbreekt aan elementen dat iets een verhaal maken: personages, plot, spanningsbogen. Omdat de lezer er niet bij betrokken wordt door ‘spannende’ elementen (en daarmee bedoel ik niet per se spannend in de zin van een thriller of horror verhaal), is het in deze vorm behoorlijk saai |
| Het vosje en de ijsbeer | Schattig, maar weinig origineel of creatief; het is een verhaal dat al heel vaak verteld is (grote en kleine vrienden, samen alleen, dieren met menselijke gevoelens) waar helaas niet echt iets nieuws aan toe is gevoegd om het opnieuw interessant te maken |
| Doel bereikt | Op zich wel een aandoenlijk verhaal, maar het bevat net te weinig achtergrond informatie om me als lezer echt met Judith te identificeren, of met haar mee te leven. De verschijning van die Hamid vind ik ook haast wat mythisch, een beetje ongeloofwaardig. |
| Karma | Wel een heel grimmige definitie van de titel “Karma”. Ik vond het een interessante verrassing dat de ik-persoon de moeder blijkt, maar verder was het weinig origineel en omdat de schrijver steeds net een stapje voor is met uitleggen wat er gebeurt, heeft de lezer niet zoveel meer te doen |
| De audicien | Er staat een behoorlijke hoeveelheid aan broodje pindakaas dialogen in dit verhaal - dagelijkse gesprekken die aan de inhoud van het verhaal echt niets toevoegen. Er mag een hoop geschrapt worden. Ook ligt het er iets te veel bovenop dat er iets aan de hand is met deze Piet, maar uiteindelijk loopt het af zonder dat er echt iets ‘ergs’ gebeurt. Het verhaal mist daardoor een climax en dus ook spanningsopbouw |
| Zintuig | Een leuk en origineel verhaal. En knap hoe dat “paars” een paar keer terugkomt om het mooi af te ronden. Af en toe wordt er nog ietsje te veel uitgelegd, maar al met al knap gedaan, mooie beelden en enigszins mysterieuze maar interessante personages |
| De kan van tante Ella | Leuk verhaal - heel alledaags onderwerp maar met goede details over de personages die toch een spanning oproepen. Af en toe ietsje te veel uitleg waardoor het even wat stroever loopt, maar al met al vermakelijk, zeker ook het einde |
| De illegaliteit | |
| Altijd de beste | Het is een herkenbaar en dankbaar onderwerp voor een schrijver - een kind dat door haar ouders niet gewaardeerd wordt en angstig probeert onder oordeel uit te komen. Het verhaal an sich heeft alleen niet echt iets origineels, en de spanning gaat er volledig uit, vooral door de schuingedrukte stukken waarin Rianne nog even éxtra uitlegt wat er aan de hand is, alsof de lezer dat uit zichzelf niet zou begrijpen. Dat is zonde |
| De zoon | |
| De neerwaartse hond | Er is net genoeg spanning om je af te vragen wat er aan de hand is… de dialoog tijdens het etentje is wat mij betreft een beetje too much - dat kan veel korter en de helft van wat gezegd wordt is irrelevant en haalt de vaart uit het verhaal. |
| Drager | Mooi! Beeldend en met veel alledaagse details die de personages echt en levendig maken waardoor je onderdeel van het verhaal wordt. Knap gedaan |
| De mensheid voorbij | Inhoudelijk een goed idee, maar de manier waarop het is geschreven komt op mij niet over als een verhaal, maar als een opsomming aan dagboekachtige feiten van het leven van het personage. Dit maakt het erg afstandelijk en mij dus niet nieuwsgierig naar wat er gebeurt en hoe het afloopt. |
| Het Motel | Wel een hele hoop toevalligheden achter elkaar - vermakelijk maar een beetje flauw en niet erg origineel. Qua schrijfstijl mag er nog wel een en ander gedaan worden om het verhaal wat meer body te geven - zintuigelijke beschrijvingen, omgeving, uiterlijkheden… |
| Beekman | Ik moest er even inkomen - de eerste paar alinea's zijn wat stroef - maar ik heb (daarna) genoten van de stijl. Veel vaart, leuke woorden die je niet vaak tegenkomt en die zelf soms jeugdsentiment oproepen. Ik weet niet of het helemaal aan de ‘eisen’ kort verhaal voldoet wat betreft plot en spanningsbogen, maar door de stijl doet dat er voor mij dus niet zo toe dit keer |
| De kogelstoter | Mooi zeg - ten eerste een goed, afgerond verhaal met waarachtige personages. Ook mooi hoe de motieven gewicht en kogel steeds terugkeren gedurende het verhaal. Heftig einde ook. |
| Decembernacht | |
| lokaal 14 | Wat een goed verhaal. Er wordt al vroeg spanning opgewekt waar net niet genoeg over wordt weggegeven waardoor je wilt doorlezen. De personages zijn interessant, door simpele details en de manier waarop ze spreken, je bent benieuwd naar ze. Een tikkeltje horror, maar toch in het ‘hier en nu’. En leuk, hoe die kerstbal aan begin en eind terugkeert en verhaal rond maakt. |
| Een toevallige ontmoeting | |
| klikschoenen | Wauw, ik ben helemaal overdonderd door het einde... wát een wending! Verder ook erg prettig geschreven. Leuke details, maakt het allemaal heel echt en geloofwaardig. Goede beelden ook. Ik mis soms een klein beetje informatie, die je later dan wel weer geeft; bijvoorbeeld dat Lauren op Wouter lijkt terwijl je dan nog niet weet dat het de vader is. Dat is een mooi gegeven voor het geheel, maar haalt me op dat moment wel even uit de flow van het lezen - maar dat zijn details |
| Bar | Mooi afgerond verhaal - goed geschreven. Lekker korte en simpele zinnen, die toch een hele hoop zeggen in hun eenvoud. Goed einde! |
| Veerkracht | Er is in principe niets mis met het verhaal, op zich duidelijk en mooi geschreven (op een paar schoonheidsfoutjes na). Het ontbreekt voor mij een beetje aan spanning, omdat ik al vanaf het begin wist wat er gebeurd was. Misschien was dat de bedoeling, maar dat werkte niet gunstig voor mijn interesse. |
| Verwachting | Knap hoe het verleden en heden in het hoofd van de ik-persoon door elkaar lopen, daar trek je de lezer goed mee het verhaal in. Inhoudelijk vond ik het persoonlijk een beetje een dertien-in-een-dozijn verhaal, niet erg verrassend of origineel. En het lag er iets te dik bovenop, dat het kindje Maria zou gaan heten.... Maar qua stijl erg goed gedaan |
| Survival of the fittest | Misschien lees ik te veel verhalen, maar ik vond het erg voorspelbaar, dat die man in de jungle was gebleven (al dan niet bewust). Dat haalde helaas een hoop spanning weg. |
| Jurylid J2 | |
| Gouden handdruk | Het idee achter dit verhaal is de moeite waard, het was lang wachten op Midas, maar gelukkig kwam deze ongelukkige ook nog even langs. De schrijver kiest ervoor om de hoofdpersoon, die letterlijk goud drukt, plast en zweet over zichzelf te laten vertellen. Zo wordt dit verhaal vooral een verslag over een bijzondere jongen, gezien vanuit hemzelf. Nergens voelen we de pijn, die hij zeker voelt en door deze keuze is het verhaal gewoonweg niet de moeite waard. |
| Straatfestival Zwolle | De eerste zin is een plaatsbepaling, alsof we een filmscript lezen. Integreer dit soort opmerkingen in de tekst. De eerste alinea is amper leesbaar dor het gebruik van aanhalingstekens en haakjes. De schrijver wil zo graag duidelijk zijn, dat hij regelmatig blijft herhalen wat er gebeurt. Dit zorgt ervoor dat het verhaal stroef leest. Inhoudelijk stelt het veel te weinig voor. We zitten in het hoofd van een jongeman, die op een feest aanwezig is, maar er eigenlijk niet is. |
| Nachtmerrie | Vermoedelijk is dit verhaal geschreven door een jonge schrijver, dit zou verklaren dat er zoveel schrijffouten in staan. Mocht dit zo zijn, laat je volgende verhalen nalezen door iemand die je kan wijzen op het gebruik van leestekens en de taalfouten die je te veel maakt. Het verhaaltje is vooral rommelig, het leest niet prettig en de inhoud is niet de moeite waard. |
| Jacky | Een verhaal dat bij vlagen weet te boeien. De dialoog tussen de hoofdpersoon Henny en Joris is de moeite waard. Het idee dat iemand met ijzerdraad kleine figuren maakt, is een mooie aanleiding voor dit verhaal. Dit alles is niet voldoende om dit verhaal echt geweldig te maken, het einde is voorspelbaar en doet wel heel zoetsappig aan. De sfeerbeschrijvingen en de toon van het verhaal maken het zeker de moeite waard. Net iets te weinig diepgang om echt geweldig te zijn. |
| Zevenblad | Het einde is verrassend, maar het past voor mijn gevoel niet echt bij het verhaal. We maken in de eerste zin kennis met de hoofdpersoon, het verhaal kabbelt wat door, waarbij er veel aandacht voor de tuin is. Kleine groene plantjes, die in de tuin staan, achtervolgen de hoofdpersoon ook in zijn slaap. Dat de hoofdpersoon steeds vroeger wordt, is verder het enige opvallende in het verhaal. De plantjes lijken dan ook heel normaal totdat het helemaal aan het einde misgaat, ik zou graag wat meer aanwijzingen in het verhaal gelezen hebben. |
| Mijn ervaring met Randstad | Dit verhaal is een lange aanklacht tegen Randstad, ik weet niet goed of het serieus is of toch bedoeld is als een verhaal. Mocht het eerste het geval zijn, dan had dit verhaal niet ingestuurd hoeven te worden. In het tweede geval is het natuurlijk van harte welkom, maar in mijn ogen is het als verhaal niet de moeite waard. Het is vooral een lange lijst van klachten die wat willekeurig gekozen lijken te zijn. Er zit geen lijn in, de stijl is niet vloeiend en regelmatig kom ik woordherhalingen tegen. |
| Het vosje en de ijsbeer | Een lief klein verhaal waarin de vriendschap tussen een vosje en een beer centraal staat. Er gebeurt niet veel, het waarom van het verdriet van de beer blijft wat in het midden. Het is vooral het gevoel dat centraal staat in dit verhaal, dat geschreven is voor kinderen. Ik kan niet goed beoordelen of dit voor een kinderverhaal de moeite waard is, ik denk dat er iets te weinig gebeurt en het einde net iets te simpel is. |
| Doel bereikt | Een verhaal met een boodschap, dit laatste ligt er wat mij betreft net iets te dik op. Het is een fijn geschreven verhaal, het leest dan ook goed weg. In de eerste scene is de hoofdpersoon emotioneel en zij lijkt heel onredelijk te zijn. Het wordt niet duidelijk waarom ze zo reageert, ze wil iets bereiken, heeft iemand ingehuurd om haar te ondersteunen en blijkbaar zonder aanleiding reageert ze als door een wesp gestoken. Ik mis hier de aanleiding en een stukje diepgang. Ze komt direct daarna in het verhaal een andere man tegen, die haar blijkbaar raakt, dat de twee mannen elkaar blijken te kennen, maakt het verhaal voor mij niet sterk. |
| Karma | De vraag is of wraak karma is, maar dat heeft niet zoveel met dit verhaal te maken. Er zit een aardige twist in het verhaal, deze komt voor mij onverwacht en maakt het verhaal enigszins de moeite waard. Als het geheel is het echter niet bijzonder, de wijze waarop wraak wordt genomen is ongeloofwaardig, de dialogen zijn ronduit slecht en de schrijfstijl laat veel te wensen over. De schrijfstijl is wat knullig, een zin als ‘zie ik zijn ogen zo groot als boterhambordjes worden’ vind ik niet sterk. |
| De audicien | Een wat vreemd verhaal. Voor een overgrote deel gaat dit verhaal over het aanmeten van een hoortoestel, bij vlagen is het wat langdradig, het onderwerp vind ik weinig boeiend en de schrijver blijft hier bijna in hangen. Er hangt vanaf de eerste regels spanning tussen de twee hoofdpersonen, deze spanning wordt langzaam opgebouwd. Aan het einde van het verhaal komt dit in een stroomversnelling, dit gaat zo snel dat het ongeloofwaardig is. |
| Zintuig | Een mooi verhaal over een blinde man die een beschrijver in dienst neemt die hem helpt de wereld te zien door zijn vier zintuigen aan te vullen met wat hij ziet. De vraag die je bij het lezen krijgt, is wie nu eigenlijk wie meer helpt en ondersteunt. Het is een mooi geschreven verhaal, met een glimp van mysterie. Het kabbelt voort op een prettige wijze, is meer dan de moeite waard. Ik heb het dan ook met veel plezier gelezen. |
| De kan van tante Ella | De schrijver kiest ervoor om de tekst in lange alinea’s te gieten, dit maakt het verhaal moeilijk leesbaar. De tekst zelf is inhoudelijk niet sterk, het voelt eindeloos lang aan, een etentje met nauwelijks interessante dialogen. Wat de schrijver wel knap doet, is een onderhuidse spanning opbouwen. Omdat het in de eerste persoon geschreven is, is de onmacht van de hoofdpersoon goed voelbaar. Het einde is aardig gedaan, alle woede balt zich samen in een schier eindeloze plas in de kan van tante Ella. Dit maakt iets goed, niet voldoende. |
| De illegaliteit | De schrijver heeft geen geweldige schrijfstijl, er staan de nodige foutjes in het verhaal. Wat meeste opvalt is de interpunctie bij de dialogen, zowel een punt als een komma is teveel van het goede. Het verhaal zelf is ook niet geweldig. De eerste alinea zet de toon, we hebben te maken met een hoofdpersoon die gek is op kebab en seksistische grappen. Dit betekent niet per definitie dat het verhaal niet goed kan zijn, de kans daarop is voor mij in elk geval al een stuk kleiner. Het blijft vooral wat flauw en inhoudelijk niet sterk. |
| Altijd de beste | Een verhaal over een meisje dat van haar ouders hoge cijfers moet halen. Nooit is het goed genoeg. In het verhaal zit weinig ontwikkeling, het is duidelijk wat er aan de hand is en nergens wordt de lezer verrast. Het zou een triest verhaal moeten zijn, maar nergens voel ik echt de pijn van het meisje. De schrijver dat zijn best, dat is wel duidelijk, maar mist de gave om het goed op papier te krijgen. Het kan zijn dat de schrijver jong is, dan is het zeker een goede poging. Let alleen op het gebruik van uitroeptekens, in dit verhaal staan er veel te veel. |
| De zoon | Een onverwacht gesprek in het ziekenhuis. De droefenis spat ervan af, het lukt de schrijver om Sjoerd goed neer te zetten. De dialogen zijn goed, dat we bij het telefoongesprek alleen de kant van Sjoerd kunnen lezen, is goed gedaan. Het is al met al goed geconstrueerd en gelukkig past het einde goed bij het verhaal. Het is een goede inzending. |
| De neerwaartse hond | Ik heb dit verhaal twee keer gelezen om er zeker van te zijn dat ik niets gemist heb. Het oogt intrigerend, qua opbouw is het goed gedaan, maar het verhaal als geheel is het gewoonweg niet. Het onderwerp op zich is al wat vergezocht, de uiteindelijke verklaring is te eenvoudig. |
| Drager | Een overlijden en een zwangere vrouw in een verhaal. De schrijver doet zijn best ons mee te nemen in de gedachtewereld van een vrouw van wie haar vader overleden is. De flash-backs zijn goed, het lukt de schrijver om het verleden tot leven te brengen. In het heden vind ik het verhaal een stuk slechter, niet overtuigend en een tikje te sentimenteel. |
| De mensheid voorbij | Het eind der tijden, tenminste voor de mensheid. De inhoud van het verhaal is niet verkeerd, de manier waarop het verteld wordt, is een stuk minder. Het is afwisselend in de eerste en in de derde persoon geschreven, dit maakt het verhaal rommelig. Het verhaal dat geschreven is in de derde persoon is nog de moeite waard, het andere deel is dit niet. |
| Het Motel | Een wel heel eenvoudig verhaal waarin overspel centraal staat. Een man denkt zijn vrouw betrapt te hebben, dit blijkt haar tweelingzus te zijn. Als hij naar huis rijdt, blijkt zijn vrouw vreemd te gaan met haar zwager. Al met al heel vergezocht en amper geloofwaardig. |
| Beekman | We rommelen een beetje door het verhaal heen. Er staan de nodige spelfouten in en het is wat warrig opgeschreven. De eerste zin is leuk bedacht, het idee achter het verhaal is ook niet verkeerd, als geheel is het gewoonweg niet goed. De schrijver probeert te opzichtig om een twist aan woorden te geven. Dit werkt voor mij niet en doet wat kinderlijk aan. |
| De kogelstoter | Het verhaal is in de eerste regels verteld, alles wat daarna volgt is in feite overbodig. Wat volgt is ook nog eens langdradig en saai, het einde is precies wat je verwacht te lezen en daarmee is het verhaal eigenlijk de moeite amper waard. Het is jammer omdat er voldoende aanknopingspunten in het verhaal zitten om er iets moois van te maken. |
| Decembernacht | Een kort verhaal over een ongeluk waarin een van de personages om het leven komt. Het is klinisch geschreven, ik voel er niets bij. Het verhaal is inhoudelijk nogal voorspelbaar, alleen als je hier als schrijver iets bijzonders mee doet, kan het de moeite waard zijn. Dit is zowel qua inhoud als qua schrijfstijl gewoonweg niet voldoende. |
| lokaal 14 | We worden meegenomen naar een bijzondere avond die door de schrijver op een rommelige manier verteld wordt. Het lukt me gewoonweg niet om het verhaal te doorgronden. Het gaat alle kanten op en het lukt me niet om er een duidelijk patroon in te vinden. |
| Een toevallige ontmoeting | Een verhaal dat voortkabbelt en nergens tot leven komt. Het is niet verkeerd geschreven op een enkel spelfoutje na. Inhoudelijk stelt het niet veel voor. |
| klikschoenen | Een verhaal over een verloren kind, ergens voel je tussen de regels door dat er iets ergs gebeurd is, pas in de allerlaatste zinnen weet je dit als lezer zeker. Voor de zekerheid twee keer doorgelezen, alles klopt en is in principe mogelijk. Rachel is echter in haar hoofd volledig de weg kwijt, het kan bijna niet dat haar minnaar dit niet doorheeft, ook al probeert de schrijver met alle macht aan te geven dat hij vrijwel niets hoort of ziet. Het voelt allemaal heel geforceerd aan, waardoor de geloofwaardigheid niet groot is. |
| Bar | Een eindeloze klaagzang van een man die een herseninfarct heeft gehad. Hoewel het onderwerp de moeite waard is, kiest de schrijver ervoor om het vrij emotieloos op te schrijven. Het verhaal voelt daarom zwaar aan, wil nergens interessant worden en hobbelt naar het einde. |
| Veerkracht | De schrijver heeft wat moeite met het gebruik van vraagtekens. Enkele keren staat er een punt of komma na een zin met een vraagteken. Dit is niet correct. Er zitten enkele zinnen in die niet prettig lezen, over het algemeen valt het qua schrijfstijl wel mee en leest het verhaal prettig weg. We gaan terug in de tijd, tenminste voor een deel. De hoofdpersoon gaat terug naar de plek waar hij een trauma heeft opgelopen. Het onderwerp is de moeite waard, het verhaal zelf is dit ternauwernood. |
| Verwachting | We lezen in dit verhaal over leven en dood. Het heden en het verleden lopen door elkaar heen, de hoofdpersoon heeft moeite met het nieuwe leven, omdat hij nog worstelt met de dood van zijn vrouw. De schrijver heeft enkele rake observaties, het wil voor mij echter geen fraai geheel worden. De laatste zinnen zijn voor mij ronduit teleurstellend, het is te gemakkelijk. Er staan enkele taalfoutjes in, Rembrandt verkeerd schrijven is echt niet nodig. |
| Survival of the fittest | In sneltreinvaart wordt een verhaal verteld dat op zich interessant zou kunnen zijn, maar dit in dit verhaal niet is. Het is ongeloofwaardig en eigenlijk vliegen we langs alles dat boeiend zou kunnen zijn voorbij. Voor mij wordt er veel te weinig uitgediept en blijven we te veel aan de oppervlakte. |
| Jurylid J3 | |
| Gouden handdruk | Origineel idee, goed opgeschreven ook, je wilt weten hoe het afloopt, en dan valt het einde eigenlijk een beetje tegen. Omdat ik me nog niet genoeg bij de hoofdpersoon betrokken voelde. En dat komt misschien weer omdat het verhaal zijn hele leven beschrijft. Wellicht was het beter geweest om, nadat de situatie voor de lezer duidelijk is geworden, er één gebeurtenis uit te lichten en die uit te diepen qua alle emoties en dergelijke, zodat de lezer echt mee gaat voelen en mee gaat leven waardoor het einde des te tragischer wordt. Of een andere optie: het laten zoals het is maar dan met een twist op het eind waardoor het ook iets extra's krijgt. Kort gezegd: een goed verhaal maar ik mis nog net iets bijzonders. |
| Straatfestival Zwolle | |
| Nachtmerrie | |
| Jacky | Goed gedaan. Alles goed omschreven: omgeving, gedachten, gevoelens, verdriet, verlies. En een onverwachte ontmoeting die leidt tot wederzijdse hulp en troost. Mooi. |
| Zevenblad | Leuk bedacht. Doet me een beetje denken aan sommige verhalen van Stephen King. Alledaagse dingen die langzaam steeds vreemder worden en uiteindelijk een nachtmerrie. Heel goed! |
| Mijn ervaring met Randstad | |
| Het vosje en de ijsbeer | |
| Doel bereikt | |
| Karma | |
| De audicien | |
| Zintuig | |
| De kan van tante Ella | Klasse gedaan dit! Klein begonnen en ook klein gehouden maar prachtig uitgewerkt. Mijn eerste gevoel was dat de overgang in zijn gedrag te plotseling was. Maar toen realiseerde ik me dat het logisch is. Eeen snelkookpan van jarenlang ingehouden en opgekropte emoties die plotseling en oncontroleerbaar ontploft. Top! |
| De illegaliteit | |
| Altijd de beste | Ik voelde me verdrietig en boos worden. Dat is een goed teken want het verhaal raakte me dus. Heel goed! |
| De zoon | De onuitgesproken gevoelens van eenzaamheid en verdriet goed uit laten komen tussen de regels door. Prima gedaan! |
| De neerwaartse hond | |
| Drager | |
| De mensheid voorbij | Geeft veel stof tot nadenken, is dystopisch, melancholisch, en nog een heleboel dingen meer. Goed verhaal! |
| Het Motel | |
| Beekman | |
| De kogelstoter | |
| Decembernacht | |
| lokaal 14 | Leuk, weer eens een griezelverhaal. Rustig begonnen, goed opgebouwd, de climax bij het raam, ik zat er helemaal in. Alleen daarna vond ik het iets minder. Ik had op een ander einde gehoopt, nog iets spannends of een twist, dan had ik het nóg beter gevonden. Maar sowieso een prima verhaal hoor! |
| Een toevallige ontmoeting | |
| klikschoenen | |
| Bar | |
| Veerkracht | |
| Verwachting | |
| Survival of the fittest | |
| Jurylid L | |
| kerst | Onmiskenbaar bent u een jonge schrijver/ster (of ik vergis me sterk). Duidelijk schrijftalent, maar ook duidelijk nog in wording. Allereerst: ik zie wat taalfouten: Stil is moet zijn Stil 's of Stil 'ns of Stil eens. Zo ook staat er ergens 'Vertel het is'. Doet pijn aan de ogen, deze door jongelui tegenwoordig zeer vaak gemaakte fout. Verder staat er ergens geloofd met een d, moet een t zijn. Dan verhaalstechnisch: het gaat eerst over de ouders, dan ineens nog alleen over de moeder. Die ligt veel op bed en de ik-persoon krijg daar de schuld van. Dit is een serieus thema(atje) dat je aansnijdt, schrijver (ster?), maar dat laat je doodbloeden. Zo ook dat de ik-persoon bij een psycholoog was en dat Lars de huispsycholoog is. Daarmee kaart je een thema aan, dat je verder niet terug laat komen. Vreemde sprong is ook dat Juul ineens wil vrijen. Dat past niet echt in de beschreven stresssituatie van: inbreker, vlam in de pan, geen eten, Juul die zich nèt nog zowat doodschrikt. Marrr... niet schrikken van deze feedback schrijver (ster?)..! Zoals gezegd, je hebt talent en dat zal zeker verder ontluiken als je veeeel blijft lezen (vooral korte verhalen, steeds andere schrijvers) en veeeel blijft schrijven. Goed schrijven is echt een leerproces. Dus... kom maar op met je volgende short story..! |
| Aangeschoten | Tja... een net niet geslaagde parabel zou ik zeggen. De clou is niet sterk genoeg om het verhaal te dragen. De beeldspraken doen nèt niet wat ze 'moeten' doen. De vorm van een dierenverhaal geplaatst in een menselijke setting is wel geslaagd en niet zo alledaags. Het spreekt geheel mij niet zo aan, maar... dat kan deels ook wel persoonlijke smaak zijn. |
| Fleurige jurkjes | Vlot en foutloos taalgebruik, vlot verhaaltje ook, da's alvast lekker. Maar geloof het of niet, al bij de container wist ik: die zijn een verrassingsfeestje voor de ik-persoon aan het voorbereiden. Ook als ik dat vermoeden niet had, was de manier waarop de ik-persoon dat te weten kwam (een niet voorstelbare verspreking van Jochem) eigenlijk zwak. Daar had ze op een veel minder onrealistische manier achter moeten komen. Spanningsboog was dus oké, einde zwak. Ook dat zij gaat inbreken en daar zelfs uren in de woning blijft is niet zo realistisch. Had ook iets subtielers moeten zijn, bijv. krassen op de auto, lastigvallen op Twitte, enfin legio mogelijkheden. Maarrr... schrijver (schrijfster, gok ik?), gebruik deze feedback maar laat het ook los, want uw schrijftalent is onmiskenbaar. Taalgebruik is uitstekend, fantasie ook: giet dat allemaal in een verhaal met iestje meer logica (en diepgang) en ik zie uw volgende stuk met plezier tegemoet. NB: veel (korte) verhalen lezen + er veel schrijven = met sprongen vooruit gaan... ;-) |
| Opvallende verkoopcijfers | Ik ben zeer van de woordvondsten, woordgrappen, teksttrouvailles. Deze poging om 'lekkende ambtenaren' in een heel ander verband (om in termen te blijven) te plaatsen, is niet zo geslaagd. De spanningsboog was goed, want ik werd echt nieuwsgierig naar wat dit zou gaan betekenen, maar zoals gezegd eindigde het in een deceptie. Wel vlot geschreven, goeie dialoog en een redelijke sfeerbeschrijving. |
| Survival of the fittest | Leuke, niet zo alledaagse setting, dit verhaal over een (zeer alledaagse) niet blije echtgenoot. Bij het aanspoelen van de broek met zender vermoedde ik al dat dhr. Kramer stiekem was ondergedoken bij de inheemsen om te ontsnappen aan zijn uitzichtloze situatie. Die - soort van - spoiler is niet erg, mits dan maar het einde (zoals juist bij korte verhalen van eminent belang is) knettergoed is, of onthutsend, vervreemdend, spectaculair, whatever. Dat was dit niet. Het woord Fluzzie is op internet onvindbaar, althans onverklaard. Hoe dan ook, schrijver, graag meer van u, want het talent is er, de originaliteit ook en de rest komt met veeeel (korte) verhalen lezen en veeeel korte verhalen schrijven. Het is als met autorijden: je kunt je rijbewijs halen, maar echt autorijden leer je pas daarna, door vele kilometers te maken. |
| De stad met twee gezichten | Eh... beetje distopisch verhaal, dat een toekomst beschrijft waarvan je hoopt dat het nooit werkelijkheid wordt, maar waarvan we weten dat het wrslk nog veeeel erger zal zijn. Twee zeer belangrijke elementen: de spanningsboog en het krachtige einde. Het eerste was er (ik wilde graag weten hoe het zou aflopen), het tweede (vooral bij een kort verhaal van eminent belang) helaas niet. Daar dus nog effe aan sleutelen, schrijver/ster, want talent en fantasie zijn in orde... |
| Bar | Ik zie wat onlogica. Hij wordt beschreven als totaal gehandicapt. Vreemd dat hij met die aandoening dan toch kan/gaat auto rijden. Ook dat hij op zolder kan komen en dat met die pop allemaal voor elkaar krijgt strookt niet met de ernst van de beschreven aandoening. Immers: hij kan niet eens drinken zonder te knoeien. Niettemin was er enige spanningsboog, dus was ik enigszins benieuwd naar het einde. Het einde is, juist bij een kort verhaal, van e-mi-nent belang. Over dit einde heb ik met de redactie gemaild: of er mss een stukje van het verhaal was weggevallen bij de overdracht naar de juryleden. Dat was nl. ooit al 'ns voorgekomen. In dit geval niet, zodat dit voor mij een verhaal zonder eind is. Schrijver/ster, u schrijft nochtans wel vlot en foutloos. Iets beter gebruik maken van uw onmiskenbare schrijftalent, iets minder onlogica, iets meer brille en diepgang en we hebben een topverhaal. Zie ik graag tegemoet, volgende maand... |
| Nummer 31 | Klasse, dit in staccato maar (dus?) vlot leesbare stijl geschreven verhaal. Goeie spanningsboog, je wilt echt weten hoe het afloopt en dan (van eminent belang. vooral in het korte verhaal) een krachtig einde. Onverwacht, origineel, verklarend, onthutsend... ik noem maar even enkele kenmerken van 'krachtig'. En dus 'prachtig'. Graag meer van u schrijver/ster..! |
| Verhaal van de man die geen onderbenen had | In het begin, beste schrijver/ster, gooit u er een aantal beeldspraken uit: een kleur die een eeuwigdurende belofte nakomt, gejaagde dromen die wegvloeien, een plafondscheur die terug grimast, een niet ondenkbare stilte, onhoorbaar dravende minuten langs de lijnen van zijn leven, et cetera. Allemaal een beetje over de top en niet doeltreffend. Ze lijken daar te staan als: kijk mij eens beeldspraken bedenken, ze zijn niet relevant voor het verhaal. Iets verder houdt dat ineens op, da's ook niet consequent. Het verhaal sprak mij verder niet aan (maar let op: dat kan ook persoonlijke smaak zijn). De spanningsboog was niet hoog, die twee vriendinnen komen uit de lucht vallen, ze lijken out of place, voegen niks toe en hun achtergrond blijft... op de achtergrond. Dan het belangrijkste bij juist het korte verhaal: een krachtig einde: bijzonder, ontregelend, verrassend, whatever... het is er niet. Maar het mooie is: ik heb sterk het vermoeden dat indien u met deze feedback rekening houdt, voor een flinke spanningsboog en een krachtig einde zorgt... uw latente talent tot de prachtigste verhalen gaat kleiden. TIP: veel (korte) verhalen lezen en schrijven. Het is als met een rijbewijs: dan mag je weliswaar rijden, maar je bent nog allerminst een goede chauffeur. Verras ons de volgende maand svp... |
| Waar ook regendruppen sijpelen, gaan tranen neer | Het verhaal spreekt mij niet zo aan. Het verschijnsel stalker er eentje van de ergerllijkste soort, dat beinvloedt wrslk. een beetje mijn perceptie. Maar ook:schrijver/ster, neem deze belangrijke tips in acht. 1. Laat het verhaal een paar dagen los, herlees het dan hardop, dan hoor je meteen waar de taal hapert, waar zinnen niet fijn lopen of het verband los raakt. Dan weet je dat het ook waar het niet fijn leest. 2. In een kort verhaal is van het grootste belang: een krachtig einde: spectaculair, verklarend, verrassend, whatever. Dat einde is hier niet. Het gesprek met en de beeldspraak rond de regen (en aan het einde tranen) is niet sterk. QWua plot: de lezer krijgt niet te weten waarom het meisje de stalker verliet. En qua logica: ze heeft een nieuwe vlam, maar gaat desondanks naar de VS. Dat kan natuurlijk maar staat een tikje met elkaar in contrast... |
| Het is maar een klein leven | Dit leek op een krachtige aanklacht tegen de pluimveeindustrie, maar het was een kip die 'privé' geslacht werd. Althans een bijl slijpen, dat is er in de industrie niet bij, dat gaat allemaal gemechaniseerd. De kop die in het mandje valt... dat doet me dan denken aan de Franse revolutie, waar de hofdames ook veren droegen, maar door het volk onder de guillotine werden geplaatst, waarna hun hoofd in een mand viel. Is dit een diepere laag, schrijver/ster? In ieder geval was er een goeie spanningsboog ('hoe gaat dit eindigen?') en het einde (van het grootste belang in een kort verhaal) was origineel. Goed verhaal... |
| Brieven uit de loopgraven | Tweeledig mijn feedback. Het thema spreekt me aan. Heel goed idee om dit WOI-oorlogsverhaal te vertellen als briefwisseling. En dan vanuit het standpunt van Maria die de brieven leest. Goed bedacht! Anderzijds: het duurt te lang voor de lezer snapt dat Lisa een vriendin is van Maria. Of is het een schoonzus? En dat John hun kleine zoontje is (?). Wie Edward is blijft onduidelijk. Dat Henry een kat is blijkt ook pas heel laat en dit is een wat vreemde constructie in zo’n verhaal. Logica: Robert raakt zijn been kwijt. Dan zou hij destijds zijn afgevoerd naar het achterland en bepaald niet meer kunnen weten wat er nog aan het front gebeurt, dat Edward daar arriveert, dat die het lijk van William heeft opgehaald, dat het graf met een kattekop is gemarkeerd. Voorts: nogal wat tik- en taalVAUTEN. Nochtans ben ik gecharmeerd van deze vertelvorm. En ik daag de (Vlaamse?) schrijver/ster uit om een soort vervolg te schrijven, beetje rekening houdend met mijn feedback. Wat dacht u van de brieven die William terug kreeg van Maria..? Uw betrokkenheid bij het thema druipt er bijna vanaf en da’s altijd een mooi uitgangspunt... |
| Ensammen | De Scandinavische titel begrijp ik niet. Het verhaal is onsamenhangend, althans ik weet niet wie, waar was op welk moment en wat er nou eigenlijk precies gebeurde, of niet. Er gebeurt een aantal plat-alledaagse dingen, spontaan en zonder vervolg of uitleg. Het lijkt verteld uit het POV van de ouders. Een paar gekunstelde beeldpsraken, die averechts werken. En ondanks deze feedback lees ik een stuk dat meer verdient (en kan zijn) van de hand van een schrijver/ster die onmiskenbaar kan latent talent heeft. TIP: heel veel (korte) verhalen lezen en er (heel) veel schrijven, dan onwikkelt het zich... |
| Verwachting | In de eerste vier, vijf alinea's wordt een aantal personen ten tonele gevoerd, waarvan mij onduidelijk blijft wie wat van wie is. Dan is de rest al bijna niet meer te lezen. Eerste alinea: wie is de schoonmoeder? Agnes? Van wie is zij schoenmoeder: van Gino of van de ik-persoon. Wat zijn Gino en de ik-persoon van elkaar? Halverweg haakte ik af, sorry... |
| De Narcist | Lastig vind ik de onduidelijkheid over het geslacht van de ik-persoon. In de eerste regels staat: 'Daar was David. Met een fysiek voorkomen dat me aan mezelf deed denken.' Dit suggereert voor 99% dat het om twee mannen gaat. Later zegt de ik-persoon: 'Mijn buik verkrampte als bij een doorbraakbloeding.' Dit is menstruatie-gerelateerd, dus onmiskenbaar een vrouw. Dat schuurt het hele verhaal lang. Het einde (dat in een kort verhaal per definite krachtig, opmerkelijk, verrassend, whatever moet zijn) is als vondst (die SOA) sterk, maar niet zo spannend verwoord. Een beetje een verwijtend kaartje van de ik-persoon. Dat had korter, krachtiger, maar iig vlammender gekund. Het is ook tweeledig: gaat het nu om het narcisme of om de spontane-sex-met-foute-afloop. Het narcisme is herhaaldelijk beschreven, maar niet zo helder, scherp, indringend. Maar schrijver/ster, laat je niet afschrikken door deze feedback, want de basis beheers je al! (Korte) verhalen schrijven is als je rijbewijs halen: je mag weliswaar achter het stuur de weg op, maar bent nog lang geen chauffeur. Veel (korte) verhalen lezen, er veel schrijven en dan zul je zien... |
| Juwelenjacht | Goed en spannend jeugdverhaal. Wel wat tik-en taalVAUTJES, daar moet je aandacht aan besteden. Goeie opbouw, best spannend en met een verrassende afloop: het pientere zusje ging met de eer strijken, haha... Schrijver/ster, u lijkt me nog een jong persoon, dus ik zeg: vooral doorgaan met schrijven..! |
| Hard | Sterk verhaal, redelijke spanningsboog, sterk einde (goede vondst, die steen!). Het verhaal is ietsje hakkerig verteld, ik bedoel de zinnen en de overgangen lopen niet zo smooth. Maar mss past dat juist goed bij dit stuk. Graag meer van u schrijver/ster... |
| Gestrand op vakantie | Lastig dit, want schrijver/ster, ik denk dat u een jong persoon bent en dus nog beginnend als schrijver. Knap dat u dit al doet. Maar ik heb ook wat opmerkingen en eerst een paar tips: let goed op de logica in je verhaal. Als je van Gorssel naar Oostenrijk rijdt, kom je niet langs Leipzig (dan zit je bijna in Polen/Tjechië). Verder is het gedoe met die autobanden ook niet duidelijk, ze werden vervangen door de Wegenwacht, maar wat was er daarna dan niet in orde? Ook wat die vrouw komt doen, die zomaar aan komt huppelen is wat vaag. Verder: ket op taalVAUTEN. Maarrr... als u inderdaad een jonge beginner bent dan laat u vooral niet remmen door mijn feedback. Heel veel korte verhalen blijven lezen èn schrijven. Het is als met het halen van je rijbewijs: dan mag je wel de weg op, maar je bent nog lang geen chauffeur. Dusss... vooral doorgaan..! |
| De notenboom | Wat een voortreffelijk verhaaltje, een sprookje voor jong en oud. Heerlijk vlot geschreven, meteen in het gevoel, fijne spanningsboog (oei oei, wordt Wallie omgehakt?) en een fris en vrolijk einde. Op scholen zullen ze dit graag voorlezen aan de kids. Graag meer van dit lekkers, schrijver/ster..! |
| Klikschoenen | Bam! Als eeuwige 'drammer' op het feit dat -met name- een kort verhaal een zo krachrig mogelijk einde moet hebben zeg ik: dit is zeer krachtig. En verrassend, confronterend, verklarend, ontregelend... àlles heeft dit einde. Ook de opobouw er naar toe is heel goed. Het had iets korter gemogen: het gedoe met oma voegt niks toe. Evenmin dat de lover latent homo is. Verder: dat het zelfmoordmiddel bedoeld was voor de HP verraste me. Uit de context maakte ik op dat het eerder voor de lover bestemd zou zijn. Kill your darlings, zou ik zeggen, een schurend verhaal als dit verdraagt/behoeft geen sidesteps, maar moet liefst rechtstreeks naar dat idd daverende einde leiden. Klasse, dit verhaal. |
| Schuilkelderen | Schrijver/ster: waarom zo'n slap einde (het belangrijkste onderdeel van een kort verhaal: dat moet krachtig, spectaculair, verklarend, ontregelend, whatever zijn). Nu is uw lang niet verkeerde verhaal slechts een lange aanloop naar de vaststelling: 'Moe overleeft het bombardement'. |
| Veerkracht | Hopelijk niet autobio dit vrij heftige verhaal over een verkrachte jongeman die weerkeert in de club waar het gebeurde en waar hij dingen herbeleeft. Beginnend bij het eind: die slotzin staat ineens (en dan ook nog half) in de verleden tijd: dat spoort niet met de rest van het verhaal. De spanningsboog was er (ik was benieuwd wat er met de HP was gebeurd), het einde is niet krachtig, maar daardoor misschien juist wel. Dit verhaal vraagt immers niet om een spectaculair einde. Stevig thema en toch pakt het me niet. En het gekke is, ik kan nietr eens duiden waarom niet. Maar omdat ik talent bespeur, schrijver/ster, zou ik graag nog een verhaal van u lezen... |
| De zelfmoordenaar | Om in termen te blijven: doodzonde, Dat de man toch nog de hand aan zichzelf sloeg. Wat hij van plan was kondiugde zich al op pagina 1 aan. Nu moet het einde van -bij uitstek- een kort verhaal welhaast per definitie krachtig, verrassend, ontregelend, whatever zijn. Dit sterke verhaal, met best een goede spanningsboog kreeg echter een geheel voorspelbaar einde Jammer. Nochtans, een goed verhaal. |
| Beduin woman scam | Omdat ik ongeveer wist hoe/wat Petra - Jordanië kon ik het verhaal redelijk volgen, nochtans heb ik moeten googlen. Maar wie daar niet geweest is snapt dit verhaal niet, reden waarom ik scherp moet zijn. De suggestie is dat de 'piraat' een local is. Die spreekt een buitenlandse vrouw nooit aan met 'my friend', dus dit suggereert dat de ik-persoon een man is. Uit de titel moeten we echter afleiden dat er een vrouw in het spel is en wrslk bedoelt u dat ook, schrijver/ster? Dan suggereert het verhaal een aanranding annex ontsnapping? Zo ja, wordt de ik-persoon dan achterhaald en KO geslagen? Er is te weinig context om zo veel zaken aan de verbeelding van de lezer over te laten. Dan mijn stokpaardje: het einde van (bij uitstek) het korte verhaal moet krachtig, verrassend, bijzonder, ontregelend, whatever zijn. Dit einde heeft niets daar van... |
| Zintuig | Wat een zinnenprikkelend (...) verhaal. Terwijl je leest ga je (mee-)ruiken, proeven, horen, voelen wat er allemaal gebeurt. Heerlijk. Het einde is goed bedacht (al zat ik stiekem een beetje te hopen op een happy end). Eén kleine tip? Eerst wordt de blinde man beschreven als 'knokig lijf' later als 'imponerende gestalte'. Dat congrueert niet helemaal. Maar graag meer van dit soort verhalen graag van u, schrijver/ster... |
| Drager | Ik hamer altijd op het belang -vooral bij korte verhalen- van een krachtig, spectaculair, onthullend, ontregelend, whatever einde. Dit is een van de krachtigste einden die ik las. Die zag ikj niet aankomen! Hoe subtiel en toch zeer k(p)rachtig een enorme zwenking van dood naar leven. Het moemtn dat ze zijn dode handen aanraakt en voor het eerst leven in haar buik voelt. Dit kun je niet vertzinnen, maar u deed het schrijver/ster. Voorts: het eerste deel gaf me wat verwarring: wie is wie/wat? Het begint uitvoerig over die moeder en zwabbert dan ineens naar de vader. Wie is die (overbodige) Anneke Davelaar? Maar toen las hetr verhaal werkelijk als een zonnetje. Klasse. Meer graag! |
| De kan van tante Ella | Kan mij niet bekoren, een op zich redelijk verhaal over zo'n beladen thema met zo'n dronkemanseinde... |
| Zevenblad | Ik hamer altijd op het belang -vooral bij korte verhalen- van een krachtig, spectaculair, onthullend, ontregelend, whatever einde. Heerlijk verrassend dit einde. Lekker opgebouwd dit verhaal ook. Een mini-horror-story over kleine, kwaadaardige plantjes. Goed hoor! |
| Lokaal 14 | Hmmm, magisch-mythisch verhaal, waarvan delen lekker spannend waren, maar afgewisseld met delen die ik niet goed kon volgen. Dit doordat (mij) niet steeds klip en klaar was (en dat is eerste vereiste) wie er nu iets zei of dacht. Meerdere thema's: kinderen met een rugzak, een 'entiteit' in een schoolgebouw, bijgeloof en geloof. Soms wat verwarrend dus. Mijn tip zou zijn: leg het verhaal een dag of wat terzijde en lees het dan hardop voor aan jezelf. Dan HOOR je de ritmiek, de logica, de begrijpelijkheid van het verhaal en kun je het optimaliseren. Maar bepaald niet het minste dit verhaal, van een schrijver die iets (meer) in zijn/haar mars heeft... |
| Jurylid M3 | |
| kerst | Helaas moeilijk te volgen verhaal. Onlogische plot en ontknoping. Slordig geschreven: Stil is - stil eens; De kamer zit - de kamer ligt of is gelegen op de begane grond. |
| Aangeschoten | |
| Fleurige jurkjes | |
| Opvallende verkoopcijfers | Onlogische personages die eerst voor een leverancier werkenen korting beloven op een volgende bestelling en dan ambtenaren blijken. |
| Survival of the fittest | Hier en daar zijn de tijden wat door elkaar gebruikt. Ook de zinsopbouw niet altijd even lekker. Een van de rangers…om de beurt. “Een van de” weglaten, dat is al een tegelijk. |
| De stad met twee gezichten | Veel technisch gedoe, maar het verhaal blijft flinterdun. |
| Bar | |
| Nummer 31 | |
| Verhaal van de man die geen onderbenen had | |
| Waar ook regendruppen sijpelen, gaan tranen neer | |
| Het is maar een klein leven | |
| Brieven uit de loopgraven | Ik mis de spanning van het gevecht en de verveling van het wachten. Het is wat hink stap sprong. Meer context over de oorlog had het verhaal kunnen dragen. |
| Ensammen | |
| Verwachting | prachtig verhaal |
| De Narcist | |
| Juwelenjacht | Het taalgebruik is niet geheel passend bij de aard van het verhaal: te volwassen en zelfs wat oubollig. Verder wel aardig verhaal. |
| Hard | Mooi compact geschreven. Goed de eigen gedachten in cursief |
| Gestrand op vakantie | |
| De notenboom | |
| Klikschoenen | |
| Schuilkelderen | |
| Veerkracht | |
| De zelfmoordenaar | |
| Beduin woman scam | Het begin had iets uitgebreider gemogen. De climax is nu nogal abrupt. |
| Zintuig | “Hij lacht met pretlichtjes in zijn blinde ogen” is niet een overtuigende beschrijving. |
| Drager | De korte zinnen maken de stijl wat staccato. Meer afwisseling maakt de tekst vloeiender. |
| De kan van tante Ella | Het verhaal is scherp en vilein op een leuke manier, maar eindigt (te) banaal. Ik had een geraffineerder slot verwacht. |
| Zevenblad | |
| Lokaal 14 | |
| Jurylid W1 | |
| kerst | “Stil is", "Vertel het is" is dan misschien wel spreektaal, maar 'eens' vervangen door 'is' in een geschreven verhaal leidt tot vervreemding van de lezer en dat geldt wel voor meer elementen in dit warrige verhaal. Alinea's en inspringende regels, vooral bij dialogen, zou de leesbaarheid helpen. Verhaaltechnisch: er is op geen enkele manier uitgelegd of zelfs maar aannemelijk gemaakt, waarom dit moet eindigen met een moord. Het slot van het verhaal heeft geen verbinding met alles waar daaraan vooraf gaat. Dat is een verhaaltechnische doodzonde. En tenslotte: het gedoe in huis met de onbekende is veel te langdradig en het gebruik van 'een persoon' is gekunsteld. Wat wel goed is, is de beschrijving van de algemene chaos in een studentenhuis en in de hoofden van veel studenten, wat aangeeft dat deze schrijver zeker een goed observator is. Helaas kan dat dit verhaal niet redden. |
| Aangeschoten | Voornamelijk heel flauw. Als je dieren in mensensituaties plaatst, moet je als schrijver met een goede reden komen waarom dat moest, om er een boeiend verhaal van te maken. Of een sprookje. Beiden is niet het geval hier. Bovendien heeft een goed verhaal een ontwikkeling van de hoofdpersoon, een doel dat hij al dan niet weet te bereiken en een onverwacht of alles samenbindend slot. Dit verhaaltje heeft niets van dat alles. |
| Fleurige jurkjes | Verhaaltechnisch is er helaas e.e.a. aan te merken, het verhaal is te langdradig en de spanning ontbreekt. Bovendien zie je als lezer het slot al van verre aankomen. De schijfstijl is heel aardig, maar een beetje saai, recht-toe-recht-aan. Het verhaal wordt lekkerder leesbaar als je lange en korte zinnen afwisselt en bij voorbeeld wat flashbacks gebruikt. |
| Opvallende verkoopcijfers | Beste schrijver/schrijfster. U heeft een uitstekende taalbeheersing en een vlotte pen, ook verhaaltechnisch is uw inzending goed opgezet, u kunt dus klaarblijkelijk een verhaal goed op papier krijgen. Waarom verspilt u uw talent dan aan zo'n flauw verhaaltje? Foei! Verzin een goed verhaal, laat daar uw talent op los en dan zie ik graag volgende maand uw inzending tegemoet. |
| Survival of the fittest | Zowel een beginzin als een eindzin zijn belangrijk in een goed kort verhaal. Als het verhaal begint met "Tot mijn verbazing" dan MOET het verhaal uitsluitsel geven aan de verwachting die hier wordt gewekt. Helaas doet dit verhaal dat niet. Ook de eindzin is een teleurstelling, voor mij althans. Er is niets mis met een open einde aan een kort verhaal, altijd fijn als de lezer een spannend verhaal zelf kan inkleuren. Maar dit is helaas een nietszeggend open einde. Mevrouw Kramer als hoofdpersoon is onvoldoende tot leven gewekt in het verhaal om in te kunnen kleuren wat die traan betekent. U heeft een goede taalbeheersing, dus het verhaal leest gemakkelijk, ook de verhaalopbouw is helemaal niet slecht. Nu nog een goed begin en einde. |
| De stad met twee gezichten | Dit is een situatieschets, niet een verhaal. Er is geen spanningsboog, geen ontwikkeling, nagenoeg geen emoties van de hoofdpersoon en geen onverwacht of alles omvattend einde. De enscenering is die van veel sci-fi-verhalen uit de jaren zestig tot tachtig van de vorige eeuw en doet nogal ouderwets aan. Huidige sci-fi-schrijvers gebruiken eigenlijk altijd een heel andere enscenering. Advies: schrijf een verhaal vanuit de beleving of ontwikkeling van uw hoofdpersoon, niet vanuit een mis-en-scène. Die hoort namelijk dienend te zijn aan het verhaal dat u wilt vertellen. En lees eens wat sci-fi verhalen van recente scrijvers, als u zich wilt ontwikkelen in dit genre. Bv de bundel "De laatste verkenner" van Johan Klein Haneveld of de bundel "Het zal anders" van Charles van Wettum. |
| Bar | Ik vind de titel vergezocht maar het verhaal is heel goed! Vooral een heel sterk slot. Als een verhaal een heel goed slot heeft, kan ik een schrijver veel vergeven. Zo is het verhaal af en toe wat breedsprakig, niet alle bewandelde zijpaadjes voegen iets wezenlijks toe en er zitten wat doodlopende straatjes in. Zoals verschillende verwijzingen naar alcohol, waar al met al niet een éénduidig beeld uit wordt gevormd ter ondersteuning van de karakters of de gebeurtenissen. En ook de tijdlijn klopt niet: het herseninfarct heeft zich afgespeeld in de jaren tachtig en de hoofdpersoon is nog steeds in dienst in de huidige tijd, zo'n veertig jaar later, dus zou hij ergens in de twintig moeten zijn geweest toen het infarct toesloeg. Dat is niet in overeenstemming met de enscenering. Grappig dat deze schrijver/schrijfster, zelf een Vlaming als ik naar het taalgebruik kijk, een Belg opvoert in dit verhaal "met een belachelijk accent." Maar als je een verhaal kunt schrijven met zo'n perfect einde, dan rest slechts een groot compliment. Petje af! |
| Nummer 31 | Het verhaal begint als een rapport van een maatschappelijk werker over een 'case'. Dat leverde bij mij al weerstand op om verder te lezen. Daarna volgde het euvel van veel korte verhalen: eerst wordt de lezer een heleboel informatie gevoerd, voordat dan eindelijk de actie mag beginnen. Begin het verhaal gewoon bij "‘Het is weer zover" en voeg de noodzakelijke informatie later toe, al dan niet met flashbacks, dan wordt de lezer gelijk het verhaal in getrokken. Hinderlijk vond ik de wisseling van perspectief. Eerst de alwetende verteller en later wordt het verhaal vanuit Piet verteld. En dan het thema, wat vaker voorkomt in de literatuur: de ontvanger van dreigbrieven blijkt ook de zender te zijn. Meestal wordt dan onderbouwd, zoals in "Zeemeermin" van Camilla Läckberg, waarom deze persoon dat doet. In dit verhaal wordt dat nergens aannemelijk gemaakt. Dat alles wil niet zeggen dat dit niet een boeiend verhaal is, of althans kan worden, met wat ingrepen. Er is alleen nog veel werk aan om er een echt goed verhaal van te maken. |
| Verhaal van de man die geen onderbenen had | Een ambitieus project van een duidelijk ervaren schrijver en dan mag de lat ook hoog liggen. Het slot van het verhaal hangt af van een perspectiefwisseling, en dat vind ik altijd minder sterk: De schrijver legt aan het einde nog wel even uit hoe het echt zit, dat zou deze schrijver moeten hebben kunnen voorkomen! Pas so-wie-so op met perspectieffouten in de tekst zelf, ik heb er een paar geteld, net als sturende bijvoeglijke naamwoorden, die de lezer een bepaalde richting in dwingen. Verder vond ik het aantal bijfiguren erg groot voor een kort verhaal; een vader, een moeder, twee vriendinnen, een werkgever, een arts...En dan ook nog nieuwsberichten met nieuwe bijfiguren. Ze zijn niet allemaal nodig. Dat maakt het verhaal onnodig rommelig en leidt de lezer af. Minder is meer. |
| Waar ook regendruppen sijpelen, gaan tranen neer | De metafoor van regen voor tranen is langzamerhand toch wel een cliché geworden. En veel andere metaforen in dit verhaal zijn op zijn minst vreemd en op zijn ergst storend: mensen die benzine komen slurpen? Pratende regen? Een berg afwas die beklommen moet worden? En zo zijn er meer. Een lange alinea van dit verhaal gaat over de vader die de laatste doos komt halen, maar dat is het dan ook: waar de lezer toch minstens een verhaal-ontwikkeling verwacht met zo'n lange alinea, gebeurt er ...niets. De titel vond ik gekunsteld poetisch. Het thema van dit verhaal sprak mij aan, de schrijfstijl niet. |
| Het is maar een klein leven | Dit heette vroeger een 'pamflet', een aanklacht tegen de maatschappij. Op zichzelf zeker geschikt voor een kort verhaal. Maar een goed kort verhaal is meer dan een aanklacht, het laat ontwikkeling zien van de hoofdpersoon, en een alles samenbrengend of verrassend einde. Dat alles ontbreeklt hier. Het is niet genoeg om een kip menselijke gedachten/emoties mee te geven, dat is goedkoop effectbejag, er moet meer gebeuren om tot een goed kort verhaal te komen |
| Brieven uit de loopgraven | Een kort verhaal in de vorm van een briefwiseling, of een opvolging van brieven vanuit één partij, zoals hier, kan heel goed werken. Maar als je kiest voor een historische gebeurtenis, dan moet die briefwisseling, of die opvolging van brieven, wel een bijzondere twist geven aan de al bekende feiten van die gebeurtenis, een ander inzicht, desnoods een humoristische draai of een emotionele snaar raken op een nieuwe manier. Een kort verhaal hoort een verrassing te bevatten. Helaas staat er in deze brieven helemaal niets wat al niet uit de vele tienduizenden brieven uit die tijd bekend was. Dit is dus een historisch verslag, niet een kort verhaal. |
| Ensammen | Het verhaal begint met een zware regieaanwijzing: "Het meisje om wie we ons zorgen maken." Daarna komt een tweede mep: "Het meisje, we willen haar beter leren kennen." Ik was hier bijna gestopt met lezen, zo laat ik mij als lezer niet behandelen! Opletten dus, om haar draait het, eist de schrijver en waag het niet, lezer, om hier een andere mening over te hebben! Uit de rest van het verhaal blijkt het inderdaad om een redelijk normale jongeling te gaan, in een interactie met een heel vreemd meisje. Maar na die eerste twee klappen voor zijn kop, blijft de lezer wel in de kou staan. Er is veel te weinig aan aanwijzingen in het verhaal om te begrijpen waarom dit meisje zo is/doet. Twee keer een leeg zwembad naar het hoofd van de lezer gooien, zonder enige uitleg, helpt niet. De lezer blijft verwilderd achter. Het verhaal is alleen te snappen als de lezer zelf het volledige verband tussen een leeg zwembad en een vreemd meisje verzint. Dat is echt teveel gevraagd. Altijd fijn als je als lezer wat kunt inkleuren van een verhaal, maar deze schrijver eist dat de lezer een heel kleurboek eerst ontwerpt, dan uitgeeft en dan ook nog inkleurt. Voor deze lezer is dat veel te veel gevraagd. Er moet heel veel meer van de achtergrond van dit meisje bij om hier een boeiend verhaal van te maken. En dat kan best, deze schrijver heeft duidelijk een goede taalbeheersing en schrijfvaardigheid. Maar zijn verhaalvaardigheid laat te wensen over, althans in dit verhaal. Dan: een transistorradio en een jongeling die een krant leest? In welke eeuw moeten we dit verhaal plaatsen? Niet in de eeuw van de vluchtenlingencrisis en Facebook, lijkt mij. Tenslotte de titel: Als het Duitse woord 'ensammen' is bedoeld, dan zou dat 'ensemble' zijn in het Nederlands, waarbij ik geen verband zie met het verhaal. Maar dit is ook het Zweedse woord voor 'samen,' wat een intrigerende titel zou zijn voor dit verhaal. Om voor de titel (zonder dat er een aanleiding is in het verhaal zelf) een Zweeds woord te gebruiken, in plaats van het Nederlandse woord, is gewoon aanmatigend, alsof de schrijver wil zeggen: Ik spreek Zweeds en jij, domme lezer, vast niet! |
| Verwachting | Wouw! Wat een prachtig, ontroerend verhaal! Heel goed die interacties met Caty en Agnes, die het weten en begrijpen van Maria. Dit is bovenal een troostrijk verhaal, waarbij de hoofdpersoon is omringd door gewone, lieve mensen. En eens een keer niet door idioten of schurken zoals in zoveel korte verhalen, ook in deze wedstrijd. De opbouw van het verhaal is uitstekend, ik heb daar geen enkele opmerking over. Gino is een beetje een platte bijfiguur, die niet uit de verf komt, maar misschien is ook niet meer nodig. |
| De Narcist | Erg leuk: "De boter en de suiker smolten volledig door elkaar heen." Een vlot geschreven verhaal, goede taalbeheersing, goede snelheid, maar de spanning ontbreekt, omdat je de clou al in het begin weggeeft en er nog eens op hamert gedurende het verhaal met herhaaldelijke verwijzingen naar 'de test van de narcist.' Misschien de lezer zelf tot de conclusie laten komen dat het om een narcist gaat, in plaats van dat er al vanaf het begin in te hameren bij de lezer? Dat betekent dus ook: een andere titel kiezen. Wat ik goed vond, is dat dit verhaal echt klinkt als een waargebeurd verhaal. Ik hoef als lezer niet te weten of dat daadwerkelijk zo is, missdchien heb je dit van begin tot einde uit je duim gezogen, maar de air van waargebeurd zijn maakt het verhaal sterker. Dit heb je voor elkaar gekregen met hele kleine dingetjes, bv door twee keer in het verhaal de vorige relatie van 8,5 jaar aan te halen. Klasse! |
| Juwelenjacht | Helaas zie ik dat nog te vaak: een schrijver die veel uitleg in dialogen stopt, die daarmee heel onnatuurlijk worden. Nog een veel voorkomende fout: de geloofwaardigheid. Dan heb ik het niet over twee knullen die detectiveje spelen, dat geloof ik wel, inclusief het geheime hoofdkwartier. maar 'ik heb van een van onze bronnen een tip ontvangen' is een cruciale vertelfout. Deze tip is van zoveel belang voor de rest van het verhaal dat je die dus niet zomaar zonder achtergrond en uitleg mag opvoeren. Deze tip stond klaarblijkelijk in de krant, anders was Mia nooit achter het adres gekomen gekomen en dan was de politie de beide speurneuzen natuurlijk allang voor geweest. En ook de kooi waarin ze werden gevangen vond ik weinig geloofwaardig. Verder zitten er veel vreemde uitdrukkingen in. Ik zie niet hoe je iets onder je schouder kunt dragen, wel erop, of desnoods onder je arm of onder je oksel. Tenslotte zitten er veel fouten in tegen het Nederlands. Al met al best een grappig thema, maar het verhaal behoeft nog een heleboel werk voordat het echt een boeiend en vooral geloofwaardig verhaal is. |
| Hard | Mooi, conmpact geschreven verhaal. Goede opbouw, goede spanningsboog. Maar pas op met clichés. Bij ruim de helft van alle begrafenissen in korte verhalen en films regent het. Mag het een keer gewoon hard waaien, desnoods een lekker zonnige dag zijn? Veel te veel korte verhalen eindigen met een traan of meerdere tranen. Deze maand al weer drie. Die laatste regel is volkomen overbodig, dus dat laatste cliché is snel opgelost. Ik begrijp waarom je deze titel hebt gekozen, maar ik persoonlijk zou 'Hart' nog net iets mooier vinden. |
| Gestrand op vakantie | Er gebeurt te weinig voor een goed kort verhaal, er is geen ontwikkeling van de hoofpersoon, geen twist of ander verrassend einde, geen alles samenvattend slot. Dit is een vakantie-anekdote: pech onderweg, de wegenwacht gebeld, daarna konden we weer verder. Technisch klopt er weinig van: er is een groot verschil tussen banden en velgen en velgbanden worden alleen gebruikt op spaakwielen en een Hyundai heeft die niet. Een bandenprobleem, nadat zojuist de APK is gedaan is ook zeer, zeer onwaarschijnlijk, de staat van de banden en de velgen zijn immers een belangrijk onderdeel van een APK-keuring. Als het probleem was dat de garage de banden veel te hard had opgepompt, wat ook zeer onwaarschijnlijk is, dan had je de Duitse autobaan niet gehaald, maar al veel eerder het veranderde stuurgedrag opgemerkt. Als je te weinig weet van dit soort technische zaken en ze toch wilt gebruiken in een kort verhaal, is het noodzakelijk om eerst onderzoek te doen. |
| De notenboom | Beste Schrijfster: wat een lief verhaaltje! De interactie tussen oma en kleinkind kan zo in de brievenrubriek van Libelle en Margriet, inclusief taalgebruik en tegeltjeswijsheden. Dus niet erg origineel. Echter, de jury van deze wedstrijd kijkt nog naar een heleboel andere aspecten bij de beoordeling van een verhaall. Ik wil u met name wijzen op de geloofwaardigheid: waarom is die vader zo akelig dat hij een boom wil omhakken, waar hijzelf vroeger veel plezier aan heeft beleefd en zijn zoontje nu nog? U poneert dit feit, zonder verdere onderbouwing waarom hij zo is. In de tweede helft van het verhaal is hij die houding klaarblijkelijk helemaal vergeten, ook weer zonder uitleg. En dan de boom, u schrijft plompverloren dat een notenboom in de toekomst kan kijken en noten aanmaakt als hij een strenge winter voelt aankomen. Dat is natuurlijk niet gebaseerd op alles wat we weten van de biologie: een boom maakt noten aan gebaseerd op zijn eigen gezondheid, parasieten, beschikbaarheid van water en het weer in de lente en zomer. Nu mag u als schrijver alles bedenken en opschrijven, dat is juist het allermnooiste van het schrijverschap, maar u moet wel moeite doen (en hoe ongeloofwaardiger uw verhaal, hoe meer moeite), om de lezer zodanig in het verhaal te trekken dat hij uw premesse wil geloven. Helaas is dat hier niet gelukt. |
| Klikschoenen | Knap verhaal hoor, waarbij één heel belangrijk criterium, namelijk een onverwacht of alles samenbrengend slot, uitstekend is gelukt! Ook de spanningsopbouw is goed voor elkaar, de ontwikkeling van het karakter, waaronder het heel gedoseerd vrijgegeven van het vaderschap van Wouter. Heel goed! Ook de schrijfstijl is dik in orde. Naar mijn mening had dit verhaal de scene met de moeder van Rachel niet nodig, maar ik kan me heel goed voorstellen dat de schrijver, of andere lezers, die scene wel van toegevoegde waarde vinden. Maar ik ben heel erg van de minder=meer-kerk. |
| Schuilkelderen | Het verhaal is natuurlijk aangrijpend en ook aangrijpend geschreven. Daarvoor om te beginnen mijn complimenten. Maar het is meer een dagboekfragment dan een kort verhaal. Het klinkt misschien heel cynisch wat ik nu ga schrijven: er zijn weer diverse oorlogen in de wereld, waarin dit verhaal past, alleen de drones geven aan dat dit niet twintig, veertig, zestig of tachtig jaar geleden is. Toen werden deze verhalen ook al geschreven, op dezelfde aangrijpende manier. Een goed kort verhaal heeft een verrassing, een bijzonder, onverwacht of alles samenbrengend slot, een ontwikkeling van de hoofdpersoon. Alleen een aangrijpende enscenering is te weinig voor een goed kort verhaal. |
| Veerkracht | Er is een cruciale zin in dit verhaal, waarin een cruciaal woord ontbreekt: "Ze komen mooi uit in die broek die voor hem gekocht had." Deze opmerking geeft voor het eerst de homo-sfeer van dit verhaal weer (al was de sfeertekening van de bar en de daarin aanwezige figuren al wel een aanwijzing). Wie heeft die broek gekocht waarin Adriens billen zo goed uitkwamen? De spanning wordt hoog opgevoerd in dit verhaal: wat is deze hoofdpersoon allemaal overkomen, eerder, op deze zelfde plek? Maar het slot is een teleurstelling, een anticlimax. De schrijver geeft de lezer veel ruimte om in te kleuren wat er nou precies gebeurd is. Een uit-de-kast komen? De eerste zoen tussen wat nu geliefden zijn? Een verkrachting? Iets te veel ruime, naar mijn smaak om dit als een goed verhaal aan te merken, misschien had juist dat ene cruciale woord in die cruciale zin het verhaal veel beter gemaakt. Maar ja, dat woord ontbreekt nu eenmaal in de tekst die ik heb ontvangen... |
| De zelfmoordenaar | Er staan wat hinderlijke spelfouten in dit verhaal, normaal geen punt van opmerking maar als het belangrijkste ingredient van dit verhaal wordt gespeld als kwartaart, denk je als lezer toch even 'huh?' Het voorbereiden van een zelfmoord is klaarblijkelijk een geliefd onderwerp voor korte verhaalschrijvers. Dit is al het derde verhaal dat ik in het laatste drie-vier maanden van de redactie heb ontvangen met dit thema. Deze is minder geslaagd dan de andere verhalen in deze categorie. Om te beginnen eindigt het verhaal, precies zoals het in de eerste alinea wordt aangekondigd. Geen bijzondere twist, geen verrassende afloop, geen ontwikkeling van de hoofdpersoon, ondanks wat hij allemaal meemaakt op zijn laatste dag. En verder heeft het gehele middenstuk (het verkeersongeluk) geen enkele impact op het verloop van het verhaal, als je dat deel in zijn geheel weghaalt, is het verhaal nog precies hetzelfde. Tenslotte vind ik de zelfmoordmotivatie niet overtuigend: natuurlijk, een kind dat overlijdt door wiegendood is vreselijk en een vrouw die (daarom?) bij hem weggaat, kunnen zeker zwaar emotionele gebeurtenissen zijn, maar die emoties ontbreken geheel in het verhaal. Desondanks kiest de schrijver voor de meest extreme reactie op deze gebeurtenissen: zelfmoord. Maar dan hoort zij/hij ook een extreem overtuigende reden (of samenstelling van redenen) aan te reiken waarom zelfmoord de enig denkbare uitkomst is. Helaas ontbreekt dat. |
| Beduin woman scam | De beschrijving van de betreffende mijnheer doet me heel erg denken aan Johnny Depp in de Pirates of the Caribbean films, inclusief de titel 'piraat', de zwartomrande ogen, de kleurige kleden/kleding. En dat is jammer, want het bederft de geloofwaardigheid van dit verhaal. In elk geval voor mij. Verder is de hoofdpersoon slechts toeschouwer, er overkomt haar van alles, waar ze zelf geen invloed op heeft. Dat geeft meestal een afstandelijk, niet zo heel goed verhaal, zelfs als het gaat om vreselijke onderwerpen als verkrachting. |
| Zintuig | Ik vond het echt prachtig, de beschrijving van kleuren in een ander zintuig! Wat eeen scherp observatievermogen, wat een beheersing van de taal. Grote complimenten! Verhaaltechnisch was ik minder onder de indruk. Je hebt gekozen voor een vreemde (Arabische?) enscenering, die je wat meer mogelijkheden geeft voor afwijkende reacties of afwijkend gedrag, maar je bent nog altijd verplicht om je nederlandstalige lezer te overtuiogen van de geloofwaardigheid. Dat Farah zomaar zonder enige uitleg, of achtergrond, de uitnodiging van een wildvreemde (blinde) man op straat voor lunch accepteert, is moeilijk te geloven. Dat ze vervolgens haar broer meebrengt, dat geloof ik dan weer wel. Maar ze speelt geen rol in het verhaal. Het slot van dit verhaal zou exact hetzelfde zijn geweest, als je haar had weggelaten. Aan de ander kant, dan zou je ook deze prachtige zin niet nodig hebben: "Zij kan niet bestaan dus bestaat haar beschrijving niet." |
| Drager | Heel mooi geschreven, deze schrijver heeft een uitstekende taalbeheersing en een goed gevoel voor de opbouw van een verhaal. Het thema, de teleurstelling over een afwezige vader, is natuurlijk bekend, onderwerp van vele verhalen, maar in deze versie zat een nieuwe twist: hoe weiger je een nier aan je vader en hoe leef je daarmee verder als hij overlijdt. Een verrassend slot, maar toen ik het verhaal herlas, zag ik de hint die een dergelijk slot al aankondigde. Heel subtiel gedaan! Complimenten! De beschreven dwangneuroses van de hoofdpersoon mogen van mij weg. Ze voegen niets toe aan het verhaal en wekken verwachtingen bij de lezer, die niet worden waargemaakt. Minder=meer. |
| De kan van tante Ella | Het is een onderhoudend verhaal, mooi toegewerkt naar het verrassende slot. Toch een paar suggesties voor verbeteringen als ik mag: pas op met een groot aantal bijfiguren in een kort verhaal. Lezers hebben veel minder tijd om zich de karakters en namen eigen te maken in een kort verhaal, dan in een roman. Minimaal twee van de hier opgevoerde collega's kunnen geschapt worden zonder dat het verhaal daar minder van wordt. De slotaktie van de hoofdpersoon heeft natuurlijk toeschouwers nodig, maar dat mogen er ook best twee minder zijn. En dan de tuin, hij komt een paar keer terug in het verhaal, dus ik verwachtte iets in verband met die tuin. Als je een element uit de enscenering meer dan één keer noemt in een kort verhaal, moet dat een rol spelen in de ontknoping. Omdat ik heel erg geloof in minder=meer, zou van mij de hond ook geschrapt mogen worden en kan het verhaal nog verder worden ingekort tot de essentie. Zo bleek het dikker worden van Marie uiteindelijk geen rol te spelen, dus kunnen diverse zinnen die daar op slaan worden ingekort of geschapt. |
| Zevenblad | Een droom is vaak een kunstgreep van schrijvers om een scene te schetsen, die niet geloofwaardig is. Vaak is het een luie schrijver: gewoon een droom opnemen in het verhaal omdat een overtuigende en geloofwaardige scène teveel werk is. Dat lijkt ook hier het geval. Ik hou dus niet van een verhaal dat is gebaseerd op een droom en dus helemaal niet van een verhaal dat van dromen aan elkaar hangt. Niet dat deze schrijver niet kan schrijven, hij heeft een goede pen en uitstekende taalbeheersing. Hij heeft voor dit verhaal gekozen voor een ietwat saaie schrijfstijl en dat begrijp ik best. Maar het is doorgeslagen: ik voel niets bij deze hoofdpersoon met zijn opvolging van handelingen, afgewisseld met dromen. Ik voel me slechts toeschouwer bij een verhaal dat me maar matig kan bekoren. Wat deze schrijver wel begrepen heeft, is dat een goed kort verhaal eindigt met een onverwachte twist, of met een alles samenbrengende conclusie. En dit slot was zeer verrassend, al kon dat dit met dromen vervuilde verhaal niet redden. |
| Lokaal 14 | Zeer poetisch beschreven, helemaal niets mis met de taalbeheersing van deze schrijver! Maar horrorverhalen zijn niet mijn genre, ik heb geen idee of dit verhaal zou aanslaan bij de fans van dit genre. Als ik het beoordeel zoals ik 'normale' verhalen beoordeel, dan ontbreekt er een belangrijk aspect van een goed kort verhaal: een alles samenbrengend slot of een onverwachte twist aan het einde. Dit verhaal gaat uit als een nachtkaars. Er is veel gesuggereerd, maar niets uitgelegd. Een kusje erop was voor mij een anticlimax, terwijl de spanning toch behoorlijk is opgevoerd in het verhaal. |
Reacties
Een reactie posten