Astrid Lindgren
Beste schrijver,
Hieronder vind je het jurycommentaar van maart. Het is zoals altijd verzameld per jurylid. Omdat niet elk jurylid elk verhaal leest en ook niet alles in dezelfde volgorde, kun je het beste CTRL+F/COMMAND+F gebruiken om jouw verhaal te zoeken.
Ter info: Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven dus de hoeveelheid juryleden die hier wordt weergegeven kan per maand verschillen. Ook hoeft niet bij élk verhaal commentaar te staan. Wel zijn de jury-lid coderingen elke maand hetzelfde. Als je vaker mee hebt gedaan, kun je door de maanden heen de commentaren op jouw verhalen vergelijken.
Let op: lezen is op eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.
| Jurylid F1 | |
| Stel je eens voor dat je bedreigd werd | Soms ben ik tijdens het lezen verward over wat fantasie of angst is of wat werkelijkheid, maar dat maakt het stuk eigenlijk ook zo goed. Een koortsdroom.. |
| Niet van hier | Ik kwam niet goed in dit verhaal. Ik was inderdaad erg ver van het verhaal af.. |
| onwetend | Heel herkenbaar gegeven, zo'n hoofd dat alle kanten op gaat. Ik was soms even warrig als de zinnen in deze tekst. over het verhaal en ook naar wie ik nou aan het luisteren was. |
| Zwart-wit | Goeie eerste zin/alinea. Trekt je meteen het verhaal in. Er zit de hele tijd een soort spanning in dit verhaal en voor je gevoel gaat het nergens over, maar toch over heel veel. Het druipt ook van rituelen, autisme en riedeltjes en absurditeit. |
| Mijn boekenhemel | De boekenhemel! Wat een geschenk. Topverhaal, vloeit en zingt. Verder is het verhaal zelf enigszins kabbelend en lijkt het nergens echt naartoe te gaan. Het is meer een maalstroom van gedachten. Ook wel eens fijn. |
| Blind | Heel poëtisch vind ik dit stuk. Toch merk ik dat ik hem na de derde keer lezen pas begreep. Dus als ik echt feedback zou mogen geven, zou dat verduidelijking van het verhaal zijn. |
| Telefonisch intermezzo | OP zich is de insteek en het concept van het stuk interessant. Toch vind ik de uitwerking minder. Wie is 'ze' in de tweede zin? Kruiswoordpuzzel is geinig, maar, en ik snap dat de hoofdpersoon uiteindelijk antwoord op de eeerste vraag, maar wie stelt die? Wie doet het onderzoek. Nou ja, genoeg vragen waar ik mee ben overgebleven.. |
| Tussen hemel en aarde | Zeker door de waarschuwing vooraf, zet het de lezer wel echt meteen op scherp. Meteen nieuwsgierigheid gewekt. Of het nu waar is of niet, dat is goed gedaan. |
| Een royale rekening | ahaha wat een vertelwijze, wat een personages en wat een goed verhaal. Goed, vloeiend te lezen. Top tekst. |
| De sleutel van het onbekende | Op zich is het decor, het landschap van het verhaal prima omschreven. Ik vind de personages wat vlak en oppervlakkig. Ook het dialoog is niet heel sterk. Hier is nog wel wat werk aan de winkel. Ook de spanningsopbouw mag sterker. |
| Scheerschuim | Deze tekst, dit verhaal, lijkt een soort onderdeel van een groter geheel. Ik mis achtergrondinformatie om er helemaal in te kunnen duiken. Verder, goed geschreven, stylistisch prima! |
| Net 40 | Mooi om zo'n duaal gevoel versus gesprek te lezen. En ook interessant om eens iemands negatieve gedachten te voelen. Dat einde had wat mij betreft niet per se gehoeven. Beetje te veel uitleg, dat mag je er best doorheen lezen.. |
| Help, er zit een draak in de schoorsteen | Er zit heel veel fantasie in deze tekst (en in het hoofd van deze schrijver). Toch merk ik dat het qua realisme nog wat afstand heeft tot iets wat ik kan geloven. |
| verwoest | De schrijver van dit verhaal weet de lezer goed het verhaal binnen te trekken en nieuwsgierig te maken. Het is een eenvoudige, maar realistische en prettige schrijfstijl. Goede (variatie enlengte van) zinnen. Daarnaast is het een mooi, goed en actueel onderwerp; het wegstoppen van een trauma. |
| Zwijgplicht | Hm op zich vind ik het verhaal goed starten. Het plot mis ik enigszins. Is de herinnering dan een performance geweest? Schrijfstijl is vloeiend, en leest vlot. Verhaal en opbouw iets minder dus. |
| De laatste trein van augustus | Een eigen schrijfstijl, dat kun je van deze tekst en de schrijver wel zeggen. Mijn subjectieve mening is dat de zinnen wat te langzaam zijn (maar dat is mijn mening). Daarnaast vind ik de zinnen passief. Soms mag het best wel op de personage af. "ik vind..' of 'ik wacht hier..' Het zit goed in elkaar, zijn juiste zinnen. DE titel en het bijbehorende verhaal zijn sterk opgebouwd. |
| Op heterdaad | Hm gek genoeg is het verhaal best origineel, maar kom ik er niet echt in. Ik heb drie keer opnieuw de tekst moeten lezen om de spanning, het conflict te kunnen voelen. |
| De moraal van tijd en taal | De titel maakt me enorm nieuwsgierig. Toch vind ik het niet passen bij het stuk zelf. De link is voor mij onhelder. Daarnaast merk ik dat de drang om op tijd weg te gaan uit het ziekenhuis voor de borrel te weinig terugkomt, te klein wordt gemaakt. of maak deze drang (of de urgentie) groter door er iets belangirjkers dan een borrel van te maken, zoals een trouwerij/begrafenis, of laat hem weg. |
| Littekens | Die wraakgevoelens, die aan het einde terugkomen als clue/ploteinde, mis ik in de rest van het stuk. Een woede, een agressie, of een focus bijvoorbeeld op een van de buren (?). het verhaal gaat een beetje overal heen helaas, waardoor ik er niet helemaal in kom. |
| Zoals het hoort | Het begint sterk. Ik word erin gezogen. Op het moment dat het plot switcht naar Mia die hem lijkt te herkennen raak ik enorm in de war. Hans was duidelijk, maar de rest van de namen die genoemd worden. John, Fred Maartje? Verder is het idee dat twee weduwen elkaar leren kennen en elkaar blijken te kennen van vroeger wel mooi. |
| Een bijzonder muzikale zomervakantie | Ik weet het niet met dit stuk. Ergens vind ik het origineel. Je merkt dat de schrijver veel fantasie heeft. Toch merk ik dat het wat simplistisch is, en ook zo onrealistisch dat mijn fantasy-interesse diet aangewakkerd wordt. |
| Sjaaltje | Mooi om het perspectief op deze manier op te schrijven. En iemand ‘aan te spreken’. Dat is een originele vertelwijze vind ik. En sommige delen/zinnen zijn echt poëtisch te noemen. |
| Vreemde eend | Je merkt aan deze schrijver dat er een grote mate van kennis over kooiker zijn zit. En dat maakt het heel leuk om te lezen. Verder is de vertelwijze erg goed. Misschien dat er nog een dialoog in zou mogen? |
| de breuklijn | De eerste zin is top, de alinea die volgt is enigszins oninteressant. Ik merk dat het verhaal ergens saai is en dat dit ingekort had kunnen worden. Zoom de tekst in op 1 onderdeel van een oefening in de gymles. Zoem in op de gedachten van de juf of juist van 1 van de kinderen uit de klas. Verder vind ik de tekst enigszins uitleggerig. Het mag wat beeldender en er mag wat meer gedachtegang/gevoel in, wat mij betreft :) |
| Mijn liefde voor lezen | Kort stuk! Had van mij nog wel wat uitgebreider gemogen (dat is een goed teken). Verder vind ik dat er weinig verhaallijn in zit, helaas. |
| Adembenemend | Mooi zo’n achtervolging naar het verleden. Spijt van vroegere daden, maakt het ook wel treurig. Ik merkte dat ik de jaartallen, hun leeftijden en het linkje naar Cuba niet helemaal volg. En dat de hoofdpersoon wel heel snel switcht van Becki naar de dame achter de balie… Maar het intrigeert wel, dit stuk. |
| Een woordeloos afscheid | Ik kan niet helemaal vatten wat het conflict, het doel is van dit verhaal. Voor mijn gevoel gaat het van hot naar her. Schrijfstijl daarentegen is niets op aan te merken. |
| De godin op de haan | Bij de eerste paar woorden wist ik al: dit wordt een goed verhaal. Soms voel en merk je dat meteen. Originaliteit in woorden, namen, zinnen, het plot.. |
| Noodweer | Scherpe dialogen, mager plot. Ik werd niet helemaal gegrepen door het verhaal helaas. Verder vind ik de schrijfstijl heel sterk |
| Hemels | De stijl is bot en plat, en daar houd ik wel van. Dat houdt me nieuwsgierig en daardoor zit de vaart heel erg in deze tekst. Ook vind ik het decor goed neergezet en de personages sterk gevarieerd. Kots in het toilet, bad trips in de fietsenkelder >> dit soort zinnen, dat vind ik echt top. Deze schrijver heeft echt een eigen stijl (gevonden). |
| Schrijn | Deze stijl is ook uniek. Toch vind ik de zinnen wat passief, zoals: "Geen energie meer...". Het mag best wat meer op de personage af, dus wat meer ik/wij/zij erin verwerken. En iets meer actieve scenes/passages zou de tekst wat vloeiender, en ook wat luchtiger maken. |
| verkeersborden | Orignele setting, decor en landschap. En ook de personages springen eruit. Ik mis wat sterke conflicten, wat spanningsopbouw, maar verder is het een prima tekst. |
| Nico | Goede eerste zin, houd ik van! Wat ik mis in deze tekst is iets waar het naartoe werkt. Misschien is dat ook het doel van de tekst, om te sudderen, maar toch zou ik wat meer conflict zoeken |
| Jurylid G1 | |
| De biecht | Foutje in de tweede zin al. Stilletjesaan geef je een en ander prijs, wat de lezer nieuwsgierig maakt naar wat soort vogel het is. Meeuw, duif? Vervolgens een foute zin. Als ik 's avonds bij Anna aankwam of lag overdag te slapen, doodmoe van haar avonddienst. Dus de 'ik' is moe van 'haar' avonddienst? nee, hé? Foto's die met magneten uit vakantielanden: ook fout, nu lijkt het of de magneten uit die landen komen. En dan ineens stormt Lucy binnen. Je worstelt duidelijk met de chronologie van je verhaal. Wie is de 'je' in het verhaal? Die vogel? Kan die zich dan verbazen? Nee, ongeloofwaardig. je verhaal is ook veel te lang. Uit te wijden= uit te weiden. Zoek het maar eens op. |
| Een minuut | Overleefd? Overleeft. Ze pleegt zelfmoord en vertelt het intussen. Dat kan niet. Je kan dit niet in de 'ik'vorm vertellen en terwijl sterven. Zulk verhaal moet in de personale vorm. |
| Maandag tot vrijdag | Top twee: filosoferen, niet je kamer uitkomen zijn niet zulke eigenaardigheden om in een top terecht te komen. Ongeloofwaardig. bedenk er andere. Tja, hier kan ik niets mee. |
| Vuil rapen | Je hoofd laten millimeteren? Moet een gek zicht zijn. Je haar misschien? Te weinig spanning in dit verhaal. Te vertellerig. Show, don't tell. |
| Wie het laatst lacht | Wat kort, iets te weinig spanningopbouw, maar een leuk slot. |
| Schrijn | Vrij kort, maar toch goed gedaan. Er staat geen woord te veel. Mooi. |
| Het perfecte leven | Heel afstandelijk geschreven, zo afstandelijk dat ik veronderstel dat het van het perspectief van de verteller moet bedoeld zijn. Maar dan wordt ze wakker, voelt de pijn en dan is er een perspectiefwissel, we zitten nu in Eef. Dat werkt niet. Eerst een Cathelijne, dan een Charlotte? Wanneer je je tekst naleest merk je zo'n fout toch? Je schrijft: Felix kruipt bij Eef op schoot, telkens ze daar is. Vervolgens: Ze hoopt dat Felix op haar schoot komt? Lees jij de dingen wel na? Schrijven is vooral: herschrijven. Jammer. |
| Noodweer | Vermijd ambtenarentaal zoals 'begeeft zich'. Gebruik gewoon 'gaan','haast zich', 'loopt' oid. Tikje ongeloofwaardig de komst van die vreemde man. Dialogen zijn ook te administratief, zo spreken mensen niet. ook het vervolg is totaal ongeloofwaardig. En dat moet een schrijver nu juist wel bereiken: het ongeloof van de lezer opschorten en hem meetrekken in zijn verhaal. Het onderwerp zou meer het onderwerp kunnen zijn van een langer verhaal, een roman, een novelle desnoods. Zo kun je een en ander geloofwaardig maken, je personages meer uitbouwen, de omgeving, de overgangen. |
| Madame Olivia | Eerste alinea is er eentje voor de info over Olivia. Info aanbregen kan beter, meer verspreid. Kijk ook na wat er relevant is voor je verhaal. Het stuk waar B bij O komt is veel te (be)schrijverig. ook de rest van je verhaal is in hetzelfde bedje ziek, te beschrijvend. Herschrijf dit eens vanuit een belevende vorm. Anders blijven je personages van bordkarton. |
| de dekmantel | Teveel bijwoorden. Schrap die. Leg niet uit, maar toon. Somde ik mijn nummer op? Verkeerd werkwoord. Vervolgens een deel wendingen en een haastig slot. Totaal ongeloofwaardig, werk dit verder uit, bouw je verhaal op, herschrijf alles en zet het in scènes, met mooie overgangen. |
| Kabouters in een achtbaan | Een verhaal voor kinderen, wellicht een voorleesverhaal. Niettemin dien je dan elke dialoog aan de lijn te beginnen en moet je die ook tussen aanhalingstekens plaatsen (enkele of dubbele), dat leest prettiger. Ik weet dat je voor kinderen minder spannende dingen laat gebeuren, maar dit is toch te weinig, het mag best wat pittiger. |
| De prinses | Je begint meteen in de actie, wat goed is, maar je laat deze te snel stokken door het gat in de teen en de bespiegeling erna. Dat remt het verhaal af, doe dat na een langere handeling. Blijf weg van versteende uitdrukkingen als 'de rust daalde neer', of 'brengt een zeurende toon voort' of 'berlaat mijn hersens'. Gebruik originelere verwoordingen, beschrijf ze niet, maar toon ze. Hetzelfde met 'uit ervaring is gebleken' dit is echt administratieve ambtenarijtaal. Waarom 'splinternieuw'? Is nieuw niet goed genoeg? Ik merk aan de taal dat die niet bij een kind hoort, het is de taal van een volwassene. Hij lacht omdat hij denkt dat ik te bijziend ben om de knikker te zien liggen: dit kan niet, niet op dat moment. De 'ikfiguur' weet op dat ogenblik nog niet dat de knikker daar ligt, dus kan ze ook niet weten dat hij lacht omdat ze bijziend is. Een kat die machteloos kijkt? Ongeloofwaardig. Het einde is oké, maar mist nog wat ongeloofwaardig, eerst vergelijk je de kat met een vies monster, dan is he tineens een prinses. |
| de gele narcis | Ongeloofwaardig verhaal. De bank die erin tuint, het verhaal over de bitcoins, wees maar gerust dat een bankdirecteur dat eerst terdege controleert. Eigenlijk is zowat alles van de pot gerukt: de ontmoeting met Florence, de notaris (waar je zommar niet meteen binnen raakt) Nee, niet meer verder gelezen. |
| Weg van geluk | Tja. That's it? Te weinig vlees rond dit verhaal, weinig beschrijving van ruimte, personages. Een anekdote om aan de toog te vertellen. Schrijf dit eens uit, laat de lezer genieten. |
| Een blauwdruk van de liefde | In het begin wat verwarrend door het perspectief, ik verwachtte steeds een 'ik-personage' dat Rick vergezelt en vanuit die ik alles beschrijft. Wellicht komt dat mee door het beschrijvende van de situatie. Het blijft vreemd dat de vrienden van Rick (elk met een partner) hem mee vragen en hem dan afzeiken terwijl ze toch met iemand zijn en verder geen oog hebben voor hem. Ongeloofwaardig dat het meisje zomaar van haar kwade bui in een andere valt. Het verhaal wordt langdradig, door de dialoog en het gebrek aan andere beschrijvingen, handeling, gedachten. |
| Lieve Layla | Zeker niet slecht, ook al omdat je maar mondjesmaat te weten komt over wie het gaat. Over een onbetrouwbare verteller die aan het verhaal over zijn leven te merken, vooral met zichzelf bezig is. En eigenlijk eerst tot inkeer komt wanneer hij al stervende is. Geen leuk hoofdpersonage, maar dat mag, het is in elk geval geloofwaardig. |
| De verloren geheimen | Wat een bombastische stijl in de dialogen. Gebruik gewone taal. |
| Hemels | Die 'Pathetisch, vind je niet' stoort me omdat je sterk begint en dan meteen de lezer toespreekt. Schrap die zin. Voor de rest in die eerste alinea: goede omschrijving van je hoofdpersonage. Geloofd? Met een 'd'? Idem voor 'verdwaald'. Wel sterke beschrijvingen, leuk om lezen. Gebald, krachtig, vernieuwend, maar ook onsamenhangend, beelden, te korte dialogen, flitsgedachten alleen volstaan niet . Maar! En hier komt het: als je vanuit zijn perspectief schrijft (we kennen immers zijn gedachten) kan hij niet zijn eigen dood beschrijven achteraf. Kan niet. |
| Tussen hier en daar | Karel was, hij houdt: twee tijden. Niet goed. Mooi einde, maar je verhaal is te beschrijvend en te lang. |
| Toen was er nog maar een | Ik plofte neer; waar je zou aanhoren: kan niet, je worstelt duidelijk met de tijden. Je moet dan schrijven: ik was neergeploft op een bankje. Drie uur lang zou ik... Of begin met die drie uur, en vertel dan dat je achteraf op dat bankje neerploft. Nu meng je twee tijden in één zin. Nog zo'n fout woordgebruik is 'en de poetsvrouw. Zeg liever: waar een poetsvrouw...Ik aanschouwde het zootje? Waarom is dat een zootje? Verwarrend. Ook dat hij zich eerst voorstelt dat een en ander zich in het Louvre afspeelt maar nadien er gaat over schrijven of het geen fantasietje was. |
| Nico | Je intro is te lang en te beschrijvend. Laat de lezer op een andere meer belevende manier de feiten leren kennen, laat zoveel mogelijk over aan de interpretatie van je lezers. Schrijf voortaan ook in een lettertype met grootte 12, uitgevers vragen dat ook. Het lijkt ook meer op een cursiefje dan op een kort verhaal. |
| Verkeersborden | Egbert moet na al die jaren van borden reinigen toch beseffen dat zowat alle automobilisten daar geen acht op slaan? Al was het maar door de overvloed van borden. Hier ga ik niet in mee. Ook een beetje vreemd dat het gesprek met zijn vrouw over de borden eerst na twintig jaar gebeurt. Wel een leuk idee van zijn vrouw (jou dus). De rest van je verhaal is tof en zeker op een geloofwaardige manier bedacht. Goed gevonden, goed uitgevoerd. |
| Ontpopping | Die eerste zin: niet doen. Niet met een dialoog beginnen en met meteen namen, de lezer kan zich nu geen personages inbeelden. Een handeling is beter om te beginnen. Eigenlijk is de tweede zin beter om te beginnen. Vermijd woorden als 'darrie', die zijn voor een Vlaamse lezer niet gangbaar of bekend. De beschrijving van de bevalling zit goed, spannend, zo lees ik verder. Prachtig einde hoor, levert je een punt meer op. |
| Line | Beschrijf minder, schrap bvb 'zijn nijdige blik', laat de lezer interpreteren, vermijd teveel instructies. Wat is een 'runt'? De Benjamin, de jongste? Zeg dat dan zo. Het perspectief van Line zit goed, dat van de vader is te zwart, geef hem ook een mooie karaktertrek. Het verhaal mag best wat korter, teveel uitleg. |
| het 21ste schrikkeljaar | Nou, je journalistieke verslag is te herhalend. Wanneer ze verjaren op een schrikkeldag weet iedereen dat ze er ook op geboren zijn. Vermijd ambtenarenstijl zoals 'het levenslicht nog niet gezien'. Vermijd bespiegelingen, laat het interpreteren aan de lezer over. Thuis hebben? Is het niet hadden? mevrouw zit al een tijdje in het centrum. Leuk idee van het tellen met schrikkeljaren! Haar gedachten mogen korter, je beschrijft hoe ze bibbert, dat doet ze al langer dus deze beschrijving is er meer een voor de lezer, dan dat ze dat voor zichzelf beschrijft. Laat aan de reactie van de verpleegster merken (kan ik helpen?) wat er gebeurt. De beschrijving van het vermeende bezoek van Johan en het vervolg daarop heb je goed gedaan. |
| Niet alle mannen | Intro te lang. Begin met actie; met een handeling. Ook de beschrijving en zeker de bespiegelingen vervelen, hou je lezer nieuwsgierig, maak er geen filosofisch tractaat van. Schrap zowat alle bespiegelingen en vertel enkel wat er gebeurt, een enkele gedachte mag best, maar geen drie gedachten achtereen telkens. |
| Narcostaat | Lettertype oké, lettergrootte niet, Punt 12 liefst. Je taal in de dialogen is te plechtstatig. Hou het zo natuurlijk mogelijk zonder de versprekingen, de aarzelingen, de 'euh's', de onderbrekingen die in onze dagelijkse dialogen voorkomen. Wat is een 'AVP'? Hou rekening met mensen die ofwel het Nederlands niet zo goed kennen, of bvb Vlaamse lezers. Het is: zich herinneren. Overdrijf niet met adjectieven. Donkergrijze slecht belichte straten? Donkere straten is krachtiger. Dystopisch, beeld in haar hoofd schetste, ook hier weer te bombastische taal. Hou het simpel, de lezer wil geen schrijver die zijn 'mooischrijverij' of kennis etaleert. Dat bracht haar hart in haar keel? Oppassen met foute vergelijkingen, metaforen. Vertel het zo eenvoudig mogelijk, blijf onzichtbaar als schrijver, laat het verhaal zijn werk doen. Angstvallig leeg is weer een foute vergelijking, angstvallig hoort bij een gedrag niet bij objecten. Een soort oogcontact? Wat moet ik me daar bij voorstellen? Er is oogcontact (hoe kort ook) of er is er geen. Je hebt veel fantasie, je zou prachtige verhalen kunnen schrijven, maar geef die fantasie een accurate bedding. Volg een schrijfcursus. Je gaat versteld staan van je vooruitgang. En blijf schrijven. |
| Jurylid G2 | |
| De biecht | Mooi verhaal met een originele invalshoek. Het begin had een tikkeltje krachtiger gemogen. Dat zou de lezer wat sneller dit fijne verhaal intrekken. |
| Een minuut | Een kort verhaal zoals het moet zijn. Kort en krachtig, geen woord te veel en toch met een gelaagdheid die er mag zijn. |
| Maandag tot vrijdag | Deze poging tot een ZKV laat zien dat te veel schrappen rommeligheid kan opleveren. Het personage Konstan heeft zeker potentie, maar verdient meer introductie. Het geheel is naar mijn smaak incompleet. |
| Vuil rapen | De auteur probeert een herkenbaar dilemma invoelbaar te maken voor de lezer. Met veel meer 'show' in het verhaal zou dit waarschijnlijk beter zijn gelukt. |
| Wie het laatst lacht | Verhaal is oke, maar te weinig origineel om te kunnen spreken over een echte topper. |
| Schrijn | Prachtig verhaal dat inderdaad schrijnt. Het beeldende taalgebruik in combinatie met het verhaal tussen de regels door hebben mij oprect geraakt. Chapeau! |
| Het perfecte leven | Het kernthema (mooi ten opzichte van lelijk) komt goed tot uitdrukking, maar hiervoor zijn wel erg veel cliches nodig. Daarnaast is de overgang tussen derde en eerste persoon verwarrend. Voor mij werkt dit in ieder geval niet. |
| Noodweer | Een krachtig verhaal, geschreven door een auteur die weet waaraan een goed verhaal dient te voldoen. De sfeeropbouw, de personages en de plotwendingen zijn optimaal uitgewerkt. |
| Madame Olivia | |
| de dekmantel | Best boeiend geschreven verhaal. De ontknoping komt voor mij een beetje uit de lucht vallen. Daar had meer in gezeten. |
| Kabouters in een achtbaan | Qua originaliteit een heel aardig verhaal. Deze auteur heeft absoluut potentie. Belangrijk verbeterpunt: de interpunctie. Deze is hier zodanig onverzorgd dat het leesplezier eronder lijdt., |
| De prinses | Prettig geschreven verhaal. Ondanks het wat tragische einde toch ook wel diervriendelijk. Extra pluspunt zijn die elementen die op de juiste momenten heel subtiel terugkomen en het verhaal daardoor perfect rond maken. |
| de gele narcis | Mooie spanningsboog, mede door de perfecte uitwerking van de personages. Het was een plezier dit verhaal te lezen. |
| Weg van geluk | Verhaal is technisch goed geschreven, maar het ontbreekt naar mijn smaak aan echte originaliteit. Het had wat smeuiger gemogen. |
| Een blauwdruk van de liefde | Te veel opschmuck beschadigt dit op zich best aardige verhaal. Dat is eigenlijk zonde. |
| Lieve Layla | Een onbekende vader die leegloopt tegen zijn dochter. Pijnlijk, ontroerend, geen moment sentimenteel en bovenal formidabel goed geschreven. Het verhaal heeft bij mij de gevoelige snaar (en mijn lezershart) keihard weten te raken. |
| De verloren geheimen | De schrijver vraagt bovenmgemiddelde concentratie van de lezer door zijn schrijfstijl en de verborgen boodschappen in het verhaal. Het resultaat is een magisch verhaal dat er zeker mag zijn, |
| Hemels | Verzorgd geschreven psychologisch verhaal. Vooral het contrast tussen licht en donker is mooi en de naam van het personage Hemels is veelzeggend en past perfect. |
| Tussen hier en daar | Het einde maakt veel goed. Sommige delen zijn in mijn ogen te langdradig voor een kort verhaal. Het herhalen van feiten over het bos is ronduit storend met als dieptepunt het begin van de tweede alinea. |
| Toen was er nog maar een | Een net geschreven verhaal, waarbij het onderwerp net even te weinig origineel is. Het echte dramagevoel wordt niet bereikt. |
| Nico | Uitstekend en met oog voor de juiste details geschreven portret. Ik zie Nico voor me. |
| Verkeersborden | De kracht van dit verhaal zit in de originaliteit, gecombineerd met een duidelijke boodschap. |
| Ontpopping | Erg expliciet geschreven, maar toch niet vulgair. Dat alleen al is een compliment waard. Vraag is voor mij wel een beetje welke boodschap wordt gebracht. Wat moet er duidelijk worden? |
| Line | |
| het 21ste schrikkeljaar | Knap hoe de auteur zich weet te verplaatsen in het hoofd van een oudere, waarschijnlijk dementerende vrouw. Het verhaal zou naar mijn smaak krachtiger zijn geweest met net iets minder scènes. |
| Niet alle mannen | Origineel hoe spanning en ontspanning worden gecombineerd. Met name de techniek van het vertragen werkt bijzonder goed en heeft absoluut meerwaarde. |
| Narcostaat | Verwarrend verhaal door te veel lange zinnen. Het zou kunnen helpen veel vaker een punt in plaats van een komma te gebruiken. Daarnaast klopt het perspectief niet. |
| Een royale rekening | Heerlijk superorigineel. Van begin tot eind boeiend, spannend en bovenal fantastisch geschreven. |
| Zwart-wit | Fijn verhaal doordat er tussen de regels door heel veel wordt gesuggereerd. |
| De godin op de haan | Sfeervol geschreven met veel gevoel voor het personage. De ontknoping is fabuleus. |
| verwoest | Ik bewonder verhalen waarin meer wordt verteld dan gezegd. Dit is een voorbeeld. |
| Littekens | Bijzonder en zeer geloofwaardig verhaal. De pijn is in meerdere opzichten voelbaar. Zodanig dat zelfs begrip ontstaat voor de laatste zin. |
| Jurylid J1 | |
| De biecht | Ergens in het verhaal staat ‘want nooit is het iets anders geweest dan een monoloog mijnerzijds’. Dat vind ik dit verhaal ook een beetje - op zich een oké monoloog, maar ik stoor me een beetje aan de hoeveelheid uitleg, ik zou liever zien wat er gebeurt, zonder dat vind ik het lastig om erin mee te gaan. |
| Een minuut | |
| Maandag tot vrijdag | Er staan een aantal leuke, beeldende details in dit stuk, maar dat maakt het helaas nog geen verhaal |
| Vuil rapen | Het ontbreekt aan spanning en aan geloofwaardigheid in dit verhaal (hij kan toch een pet opzetten tegen de zon!?) |
| Wie het laatst lacht | |
| Schrijn | |
| Het perfecte leven | |
| Noodweer | Het verhaal begon wel leuk, met vaart geschreven, veel dialoog, beginnend midden in de actie. Halverwege (vanaf de komst van de broer) wordt het wat mij betreft wat cliché en niet zo geloofwaardig meer |
| Madame Olivia | |
| de dekmantel | Wat een hoop uitleg - haalt de vaart en spanning eruit. |
| Kabouters in een achtbaan | Ik zie hier geen verhaal in, leest niet lekker, voldoet niet aan opmaakregels (dialoog) en heeft ook totaal geen plot of enige opbouw |
| De prinses | |
| de gele narcis | Het begon intrigerend, leuk taalgebruik, terloopse beschrijvingen. Het verhaal wordt inhoudelijk echter steeds ongeloofwaardiger, ik ga er op een gegeven moment niet meer in mee. Ook staan er behoorlijk wat slordige foutjes in |
| Weg van geluk | Een beetje een flauw/cliché plot, wat op zich geen probleem is als het verder zou zijn uitgewerkt. Nu is het te kort, anekdotisch haast, en krijg ik het niet warm of koud van de protagonisten en wat ze meemaken |
| Een blauwdruk van de liefde | Een niet erg origineel liefdesverhaal qua inhoud, maar de schrijver weet over het algemeen wel raad met taal. Soms is het wat over de top of klopt het niet helemaal (hersenradertjes die kilometers lang rollen??) en het is hier en daar wat slordig (een typo in de eerste zin!). Met wat herschrijven en wat rust in de tekst hier en daar (niet alles behoeft beeldspraak of een metafoor) kan het enorm verbeteren |
| Lieve Layla | Eigenlijk is dit geen verhaal, maar slechts een brief. Op zich een mooie brief, maar niet om als buitenstaander te lezen - we kennen de vader niet, de dochter niet, dus blijft het afstandelijk en een beetje voorspelbaar allemaal |
| De verloren geheimen | Er klopt een hoop niet in dit verhaal; leestekens op verkeerde plaatsen waardoor het lastig te volgen is, aanhalingstekens terwijl er geen dialoog plaatsvindt en niet kloppend woordgebruik (de mensheid pijnde, zijn blik sprong wijd open…) |
| Hemels | De opbouw ontbreekt een beetje in dit verhaal. Je krijgt een vaag idee van waar het over gaat, er staan mooie, originele zinnen in, maar het is toch nét te onduidelijk om er helemaal in mee te gaan. Het zou fijn zijn als de schrijver wat meer tijd zou nemen de personages en de omgeving duidelijker te schetsen. Goede titel, leuk dat dat ook een naam is! |
| Tussen hier en daar | Ik heb genoten van een paar beelden - Karel die zichzelf klein maakt zodat hij het bos weer door de ogen van zijn zesjarige zelf kan zien; en de mijmering over de hangslootjes en hoeveel koppels er niet meer samen zijn. Verder is dit wel een héél erg voortkabbelend verhaal. Geen spanning, geen plot… Wat eigenlijk echt niet “mag” (alles mag natuurlijk maar dit leest erg onprettig) is een ik-personage dat de hele tijd hardop loopt te denken. Dat komt over alsof de schrijver een trucje gebruikt om de lezer informatie te geven. Je bent als lezer al in het hoofd van een ik, die hoeft niet hardop tegen zichzelf te praten of denken |
| Toen was er nog maar een | Iets boeit me wel aan het begin van dit verhaal, maar ik begrijp niet zo goed waar het over gaat. Dat komt denk ik omdat de schrijver te weinig achtergrond informatie geeft - waarom zit hij buiten het auditorium en niet met de andere studenten binnen, waarom moet hij daar überhaupt blijven zitten…? Het is wat ongeloofwaardig zonder deze uitleg en daardoor blijf ik als lezer verward hierover ipv me te kunnen focussen op het personage |
| Nico | Het is voor mij meer een scène nog dan een afgerond verhaal, maar wel een leuke scène. Goed geschreven, beeldend, grappige en herkenbare details |
| Verkeersborden | Haha, wat een fantasie. Aandoenlijk verhaal, leuk bedacht. Het is wat simpel, uitleggerig en rechttoe rechtaan opgeschreven. Daardoor is het wel erg voorspelbaar en een beetje saai om helemaal uit te lezen |
| Ontpopping | Er is op zich niets mis met dit verhaal - erg expliciet opgeschreven, niet altijd even smakelijk maar dat vind ik juist wel knap gedaan. Het is alleen weinig origineel of inhoudelijk interessant. Er worden zoveel bevallingen geschreven, als lezer ben je op zoek naar een uniek verhaal… wat het boeiender zou maken is als we het meer in het hoofd van de verteller zouden beleven, nu is het een behoorlijk afstandelijk geschreven stuk, alsof hij het op film kijkt ipv zelf met zijn vrouw meemaakt |
| Line | Er zit veel in dit verhaal en ik vind het knap gedaan hoe een hoop niet uitgelegd wordt (maar getoond). Toch mis ik denk ik wel wat cruciale informatie om de boodschap van het verhaal helemaal te begrijpen - Richard is me té slecht om echt helemaal geloofwaardig te zijn - een hint van waarom hij zo doet zou fijn zijn. Line is erg goed neergezet, ik voel volledig met haar mee. Het wisselen van perspectief is een beetje slordig, dat kan een stuk duidelijker |
| het 21ste schrikkeljaar | Leuk verhaal, mooi afgerond ook, hoe zowel aan het begin als aan het eind die krant aan bod komt. Het leven in het tehuis is goed beschreven vanuit de ik-persoon met af en toe wat droge humor en originele details (de hoeveelheid schrikkeljaren dat het geleden is). De ‘flashback’ naar de jeugd verdient een beetje inleiding - ik begrijp niet of ze in slaap valt, of dement is of gewoon even terugdenkt… |
| Niet alle mannen | Het is geschreven in een soort stream of consciousness stijl, wat op zich een leuke, originele poging is. Ik ben niet zo weg van de inhoud van het verhaal, begrijp de relatie met de yoga terminologie niet zo goed; dat had mooi uitgewerkt kunnen worden, de stress die ze al fietsend ervaart terwijl ze probeert te ontspannen. Het lijkt me sterk dat je aan je solar plexus en je ujjayi ademhaling denkt in de spanning die ze ervaart; ik geloof het dus niet zo en daarom bleef ik de spanning niet met haar mee |
| Narcostaat | |
| Een royale rekening | Originele vorm, maar daar houdt het voor mij wel op. Het begint al met drie keer kanker in de eerste alinea. Schelden mag wat mij betreft heus, maar alleen als het iets toevoegt. Verder een hoop slordige typfoutjes en de spreektaal vol met populaire afkortingen leidt enorm af |
| Zwart-wit | Leuk! Een simpele, haast droge schrijfstijl, leest heel prettig. Af en toe wat overbodige en enigszins ongeloofwaardige zinnen, maar als geheel een interessant, afgerond verhaal met een mooi, onverwacht einde – goede show don’t tell! |
| De godin op de haan | Wat een fijn verhaal! Mei-Lin is echt perfect neergezet, de details van haar uiterlijk en bewegingen maken het extra levendig. Het is hier een daar een klein beetje uitleggerig (mag wat geschrapt) maar dat vergeef ik de schrijver vanwege de prachtige, originele beeldspraak. Heb hardop moeten lachen om de pingpongballen en de rog op het droge. Erg goed einde ook! |
| verwoest | Ik ben heus geboeid door het thema, het is relevant, komt vaker voor dan we hopen en het is goed dat erover geschreven wordt, maar in deze vorm van het verhaal raak ik er totaal niet bij betrokken. Het laat nul fantasie over voor de lezer, is helemaal dichtgemetseld. De stukken waar wel even gemijmerd wordt door het personage vind ik ongeloofwaardig “Je denkt, het is een eenmalige gebeurtenis. Hoe groot kan de impact nou eenmaal zijn?” – het lijkt me sterk dat iemand dit denkt… |
| Littekens | Op zich een vermakelijk verhaal, afgerond en met voldoende gedetailleerde beschrijvingen om het voor je te zien. Het is wel een beetje voorspelbaar en daardoor wat minder spannend. De baard is een goed idee, en ook dat de schrijver aan het einde niet alles uitlegt, maar op zich is dat al wel een tijdje duidelijk. Dat kan wellicht wat subtieler |
| Jurylid J2 | |
| De biecht | Een liefdesverhaal, het is op een bijzondere manier verteld en het houdt in het eerste deel van het verhaal mijn aandacht vast. Daarna is het teveel van hetzelfde, je weet als lezer allang wat speelt en het wordt gewoon saai. De onderhuidse spanningen tussen de drie hoofdrolspelers weet de schrijver nog wel goed onder woorden te krijgen, dit is niet voldoende om het verhaal echt boeiend te houden. |
| Een minuut | Dit verhaal bestaat vooral uit losse flarden, het wil geen geheel worden. De schrijfstijl is zonder meer goed, ik lees enkele mooie zinnen en ook een klein foutje trouwens. Als verhaal is het niet voldoende, daarvoor is het te fragmentarisch. |
| Maandag tot vrijdag | Een heel kort verhaal, dat niet tot leven wil komen. Het idee achter het verhaal is nog wel de moeite waard, de schrijver weet enkele mooie zinnen te produceren, maar blijft vooral hangen in het filosoferen over eigenlijk niets. Dit kan soms tot mooie verhalen leiden, in dit geval is het een stuk minder goed gelukt. |
| Vuil rapen | Dit verhaal gaat over vakantiewerk. Het is geschreven in de eerste persoon enkelvoud en het wordt totaal niet interessant. Het verhaal werkt nergens naar toe, de ik-persoon blijft maar hangen in het feit dat het vreselijk is, het waarom krijgen we niet echt te weten. Het einde is gewoonweg niet goed. |
| Wie het laatst lacht | Het einde zie je ruim van tevoren aankomen, het hoort echter bij dit verhaal dat meer een anekdote is dan een echt verhaal. Het leest vlot en hoewel het niet sensationeel goed is, is het de moeite waard. |
| Schrijn | Afscheid nemen na de dood van zijn vrouw, daar gaat het in dit verhaal over. Het is liefdevol geschreven en ik begrijp de emoties die voorbijkomen. Voor een verhaal is het gewoonweg te weinig. |
| Het perfecte leven | Een eenvoudig liefdesverhaaltje zonder enige diepgang. Het is aardig geschreven en binnen het genre zal het waarschijnlijk niet verkeerd zijn. Het brengt in totaal echter te weinig, er zit nergens diepgang in. Het is een dertien in een dozijn vertelling. |
| Noodweer | Dit lijkt een inzending te zijn voor een schrijfwedstrijd van uitgeverij Godijn, het past in elk geval precies in de opdracht: waar verberg ik het lijk. Het leest prettig door, het verhaal zelf rammelt echter wat. Het kan natuurlijk dat de oudste zoon zijn moeder gevonden heeft, dit is echter niet echt voor de hand liggend. Een lijk laten verbranden tijdens een kerstboomvuur is echt leuk bedacht, maar ook hiervan vraag ik me af of het daadwerkelijk kan. Als verhaal is het al met al best aardig. |
| Madame Olivia | Waar het verhaal echt interessant kan worden, eindigt het. Het is vooral een lange inleiding op een mogelijk boeiend verhaal. De hoofdpersonen worden geïntroduceerd en dit zou veel korter kunnen. Alle ingrediënten zijn er, ik zou zeggen, kort dit lekker in en maak er een smakelijk – langer – verhaal van. |
| de dekmantel | De schrijver maakt gebruik van slechts enkele alinea’s, dit maakt een verhaal een stuk minder leesbaar. Inhoudelijk stelt het verhaal weinig voor, het is een slecht geënsceneerd spannend verhaal. Het moet spannend zijn, dit lukt echter niet en het verhaal is daarmee niet geweldig. |
| Kabouters in een achtbaan | Het is een klein verhaal over de Efteling, in totaal slechts drie alinea’s, dit is niet prettig lezen. Het verhaal zelf heeft heel weinig om het lijf, het een wat naïef verzinsel, dat niet echt heel lekker leest. |
| De prinses | Dit verhaal gaat alle kanten op, er zit te weinig lijn in om het goed leesbaar te houden. Het voelt vooral heel enthousiast en de schrijver weet dit goed op papier te krijgen. Qua inhoud is het een stuk minder, het is een zoektocht naar een knikker en het overlijden van een huisdier, het is te rommelig verteld. |
| de gele narcis | Dit is geen fijn verhaal om te lezen. Inhoudelijk stelt het niet veel voor en de wijze waarop het geschreven is, laat veel te wensen over. Het lijkt wel of de schrijver gewoon opschrijft wat hem te binnen schiet, waardoor het verhaal niet goed in elkaar steekt. |
| Weg van geluk | De geboorte van een baby staat in dit verhaal centraal. Het is vooral een scene, geen echt verhaal. Er gebeurt amper iets in en het is niet prettig opgeschreven. |
| Een blauwdruk van de liefde | Een liefdesverhaal met een mooie titel en enkele fraaie zinnen. De schrijver weet het verhaal beeldend op papier te krijgen, je voelt het water en de modder als het ware over je heen spoelen. Jammer genoeg is het verhaal inhoudelijk voorspelbaar en wat saai. Het is al met al zeker de moeite waard, maar niet geweldig. |
| Lieve Layla | Een brief van een vader aan zijn dochter, die hem nooit gekend heeft. Het is nogal voorspelbaar, ik word nergens verrast en ook het einde ligt voor de hand. Nergens echt spannend, nergens echt de moeite waard. |
| De verloren geheimen | Een verhaal vol magie, dat aan de lezer grotendeels voorbijgaat. Het is niet goed te lezen wat er precies gebeurt in het verhaal. Iets gaat er mis, het is jammer dat de schrijver dit niet duidelijker onder woorden brengt. |
| Hemels | Dit verhaal is op een bijzondere manier geschreven, met een zekere afstand, zonder dat dit vervelend is. Alles voelt wat vreemd aan, waardoor het verhaal wat ongrijpbaar wordt en daarmee boeiend. Fijne schrijfstijl en een bijzonder verhaal. |
| Tussen hier en daar | Een mooi geschreven verhaal over liefde en verdriet. Er staan prachtige zinnen in dit verhaal, het leest dan ook bijzonder prettig. Alles past en het is dan ook een goede inzending. Ik heb alleen wat moeite met de gedachten van de hoofdpersoon, nu staat het tussen aanhalingstekens, alsof het dialogen zijn. Wellicht kan de schrijver dit anders oplossen. |
| Toen was er nog maar een | Een bijzonder rommelig verteld verhaal, het leest niet echt lekker en inhoudelijk begrijp ik er niet heel veel van. De schrijfstijl vind ik niet prettig, veel zinnen zijn te gekunsteld. Het verhaal zelf is amper te volgen. |
| Nico | Een aardig verhaal met een mooie typering van een oude man. Het is mooi geschreven, het verhaal zelf is klein, maar voldoende om hier een goed gevoel aan over te houden. Mooie inzending. |
| Verkeersborden | Een geweldig leuk idee is de basis van dit verhaal. Het idee van nieuwe verkeersborden is echt leuk bedacht, ik zie het al helemaal voor me. Het is echter niet voldoende om dit verhaal geweldig te laten zijn. Het einde is wat voorspelbaar en niet echt passend bij het verhaal, dat eigenlijk te lang is voor het idee. |
| Ontpopping | De geboorte van een kind is een bijzonder fenomeen, het is echter moeilijk in een verhaal te vatten. Dit verhaal is alleen de geboorte van een kind, het is een moeilijke geboorte, maar verder gebeurt er helemaal niets. Dit is gewoonweg veel te weinig. |
| Line | Een wat langdradig verhaal, ik vond het lastig om te lezen. Er zit weinig lijn in, de schrijfstijl is niet prettig en het lukt de schrijver niet om me een ongemakkelijk gevoel te geven bij een verhaal dat dit wel zou moeten opwekken. |
| het 21ste schrikkeljaar | Een verhaal over dementie, in dit geval wat minder goed gelukt. Het is een populair, maar moeilijk onderwerp. Het is heel lastig om precies te juiste toon in een verhaal te gebruiken. In dit geval is het redelijk gelukt, de schrijver weet de hoofdpersoon goed neer te zetten, qua inhoud wil het niet helemaal lukken. |
| Niet alle mannen | Het begin van het verhaal gaat blijkbaar over yoga, er staan in elk geval verschillende termen in die ik niet ken. Daarna is het verhaal al snel een lange spanningsopbouw, deze opbouw duurt veel te lang, zeker omdat er geen passend eind bij bedacht is. |
| Narcostaat | De schrijver neemt ons mee in de schizofrene wereld van de hoofdpersoon, het lukt ten delen om mij in deze wereld echt mee te nemen. De schrijfstijl is niet geweldig en door de uitleg aan het einde van het verhaal is een groot deel van de kracht van het verhaal verloren. |
| Een royale rekening | Een eindeloze lap tekst zonder enige interessante inhoud. Eindeloos veel brieven en aanmaningen, die uiteindelijk verklaard worden door een wel heel ongeloofwaardig plot. Dit verhaal is voor mij nergens interessant en het leest niet prettig. |
| Zwart-wit | Overspel, een dankbaar thema voor een kort verhaal. Dit is een standaard overspelverhaaltje, met als enige twist dat de man van de hoofdpersoon vreemd gaat met een andere man. Dit is lang niet voldoende om het een goed verhaal te maken. Het leest wel prettig, maar is te standaard om boeiend te zijn. |
| De godin op de haan | Een bijzonder liefdesverhaal, of juist geen liefdesverhaal. Het is intrigerend en leest lekker weg. Het is anders dan veel andere verhalen en daarmee de moeite waard. Qua inhoud vind ik het net niet goed genoeg om heel enthousiast te worden. De eenzaamheid en wanhoop wordt net niet goed genoeg op papier gezet. |
| verwoest | Een verhaal over een verkrachting. Pas in de laatste alinea’s voel ik de woede van de hoofdpersoon, de rest van het verhaal is te tam, de schrijver kiest ervoor om het verhaal te vertellen, er is te weinig emotie. |
| Littekens | Pesten en wraak staan centraal in dit verhaal. Hoewel het gegeven overbekend is, iemand die ooit gepest is komt later in zijn leven zijn pester tegen, is het een interessant verhaal geworden. De schrijver gebruikt een bijzondere invalshoek en geeft in feite een doorkijkje naar de toekomst. Of de komst van de buurman toeval is, blijft onduidelijk, dit maakt het verhaal extra sterk. |
| Jurylid J3 | |
| De biecht | Niet slecht geschreven maar het boeit niet echt, mede ook omdat de clou al in een vroeg stadium wordt weggegeven. Wel een leuke invalshoek met de duif. |
| Een minuut | Erg kort. Dat hoeft niet persé slecht te zijn. Maar in dit geval lijkt er toch meer uitleg, meer achtergrond nodig. De zelfmoord komt voor de lezer nu nogal uit de lucht vallen omdat er te weinig informatie wordt gegeven om te kunnen meevoelen. |
| Maandag tot vrijdag | Ik heb het tweemaal zorgvuldig gelezen en ben benieuwd wat ik gemist heb want ik heb werkelijk geen flauw idee waar dit over gaat. Dat betekent dus dat het verhaal zijn doel gemist heeft. |
| Vuil rapen | Iets wat iemand heeft meegemaakt is niet automatisch een verhaal. En mocht het wel verzonnen zijn, dan is het helaas geen goed verhaal. |
| Wie het laatst lacht | Iets wat iemand heeft meegemaakt is niet automatisch een verhaal. En mocht het wel verzonnen zijn, dan is het helaas geen goed verhaal. |
| Schrijn | De emoties die de schrijver wellicht voelde tijdens het schrijven komen voor mij als lezende buitenstaander niet goed tot hun recht in dit korte verhaal |
| Het perfecte leven | Gemengde gevoelens over dit verhaal. Best aardig geschreven maar weet toch niet echt te boeien. Wel leuk van die voorspellende droom maar andere dingen storen een beetje. Wat is bijvoorbeeld de meerwaarde van het feit dat Bastiaan op Alejandro lijkt? Terwijl de dierenarts later het daadwerkelijk is? |
| Noodweer | Een verademing om weer eens een verhaal te lezen waarin ook echt iets gebeurt, in plaats van de vele verhalen die alleen gaan over wat iemand voelt en denkt. Graag meer van dit soort actie! |
| Madame Olivia | Vlot geschreven, en voor de hoofdpersoon (en eventueel degene die zich met hem vereenzelvigt) ongetwijfeld een hoogtepunt in het leven, maar voor mij als lezer is het verhalende deel wat aan de magere kant |
| de dekmantel | Het idee is leuk, had een spannend verhaal kunnen worden, maar helaas is het te snel afgeraffeld en zijn er teveel onduidelijkheden. Wat zat er in het pakje? Wat was er niet pluis? Hoe hielp het pakje om daarachter te komen? En zo kan ik nog even doorgaan |
| Kabouters in een achtbaan | Voor kleine kinderen een leuk verhaaltije maar niet voor volwassenen. Het ontbreken van alinea's en leestekens (met name aanhalingstekens) maakt het lezen vermoeiend |
| De prinses | De clou komt niet duidelijk uit de verf, als die er al is, en helaas is de inhoud van het verhaal nogal magertjes |
| de gele narcis | Beetje rommelig verhaal. Spanning wel aardig opgebouwd maar met een aantal onlogische elementen. De pincode bijvoorbeeld. Die is afgeleid van een klok die stilstaat op 25 over 10 maar de pincode is dan niet 2510 maar 5210. Ook de overgang van de blinde paniek van Claas naar het opeens genieten van de situatie vind ik nogal plotseling. Geen slecht verhaal maar wel met verbeterpunten |
| Weg van geluk | Iets wat iemand heeft meegemaakt is niet automatisch een verhaal. En mocht het wel verzonnen zijn, dan is het helaas geen goed verhaal. |
| Een blauwdruk van de liefde | Goede beschrijving van ontluikende gevoelens. Houdt de aandacht vast. Ik voelde me opeens weer jong! |
| Lieve Layla | Had een mooi verhaal kunnen zijn maar de uitwerking laat wat mij betreft veel te wensen over. Erg ongeloofwaardig. Een vader laat zijn vriendin en ongeboren dochter in de steek, gaat vreemd, schrijft zijn dochter op haar 16e een brief, maar legt daarin meer de nadruk op alle vrouwen die hij versierd heeft dan op zijn eigen fouten. Erg ongemakkelijk om dat als meisje te moeten aanhoren. De vader zegt alle verkeerde dingen en lijkt meer met zichzelf bezig te zijn dan met de gevoelens van zijn dochter. Klinkt als een narcist. En dan op het eind de zin dat hij haar hierdoor een onbezorgde jeugd wil geven. Ik denk eerder dat ze er een flink trauma bij heeft gekregen |
| De verloren geheimen | Heeft geen begin en geen eind, geen context, leest als een beschrijving van een fragment uit een (teken)film |
| Hemels | Men zegt weleens dat er slechts een dunne grens is tussen genialiteit en waanzin. Dat geldt ook voor dit verhaal. Is het een briljant inkijkje in een getroubleerde en benevelde geest? Of gewoon bombastisch gewauwel? Eerlijk gezegd neig ik niet naar het eerste. Toch heeft het wel iets dus ik kan het ook niet helemaal verwerpen. Voorlopige conclusie: het is anders, het is goed genoeg maar nog niet briljant want het heeft nog aandacht nodig, er ontbreekt iets, de wow-factor. Pas wat aan (sowieso de d's naar t's in de tegenwoordige tijd), voeg wat toe, geeft het een twist, dan kan het briljant worden |
| Tussen hier en daar | Wel een leuke invalshoek maar wat mij betreft is het verhaal qua inhoud iets te mager |
| Toen was er nog maar een | Iets wat iemand heeft meegemaakt is niet automatisch een verhaal. En mocht het wel verzonnen zijn, dan is het helaas geen goed verhaal. |
| Nico | Iets wat iemand heeft meegemaakt is niet automatisch een verhaal. En mocht het wel verzonnen zijn, dan is het helaas geen goed verhaal |
| Verkeersborden | Positieve kant is dat het een origineel idee is. Helaas is het niet geloofwaardig. En dat hoeft ook nog geen bezwaar te zijn als je een setting bedenkt met andere regels waardoor de lezer dat kan accepteren. Bijvoorbeeld een parallel universum, om maar even iets extreems te noemen. Anders blijft de lezer zich storen aan de ongeloofwaardigheid en de onmogelijkheid van het verhaal. Dat is wat er bij mij nu is gebeurd |
| Ontpopping | Klinkt helaas ook weer alsof iemand gewoon heeft opgeschreven wat hij heeft meegemaakt |
| Line | Wow! Wat een aangrijpend verhaal! Voor sommigen helaas de rauwe werkelijkheid. Wat prachtig beschreven! Hoewel het woord prachtig hier natuurlijk niet op zijn plaats is vanwege de trieste inhoud. Maar wat een goede weergave van de angst, de wanhoop, het verdriet, de uitzichtloosheid en het onrecht. En dat met zulke eenvoudige bewoordingen, die je raken tot diep van binnen. Niets dan complimenten hiervoor! |
| het 21ste schrikkeljaar | Een op zich geen slechte voorstelling van de wereld van de ouderen. Maar het grijpt me niet aan, het mist iets wat het speciaal zou maken |
| Niet alle mannen | Voor vrouwen zal deze gedachtenwereld ongetwijfeld herkenbaar zijn maar mannen zullen zich er moeilijk in kunnen verplaatsen en dit verhaal dus niet op waarde kunnen schatten |
| Narcostaat | Leest als een scène uit een film. Maar heel onpersoonlijk, we weten niets van de karakters, zelfs hun naam niet. Dat je op het eind ontdekt dat de meeste gebeurtenissen zich alleen in het hoofd van de vrouw hebben afgespeeld, is onvoldoende om het een goed verhaal te maken |
| Jurylid L | |
| Stel je eens voor dat je bedreigd werd | Mijn feedback vanuit 2 POV's. 1. alsof dit een random geschreven/verzonnen verhaal is van iemand met een vlotte pen. Dan zeg ik: kort en krachtig verslag van iemand die in een (angst-)psychose terecht kwam en zich daar weer aan ontworstelde. 2. alsof dit een autobiografisch verhaal is (en ik weet vrij zeker dat het dat is). Dan zeg ik: BRAVO schrijfster (vrouw toch?) dat je dit met zulk eenvoudige, rustige taal zo krachtig hebt verwoord! Dat je dit wilt delen met de lezers van Verhaal van de Maand. Hiermee heb je weer een horde genomen op je pad naar volledige geestelijke vrijheid. Een pad waar je al fors op gevorderd bent. Een pad waar we allemaal op lopen trouwens, want niemand gaat echt totaal angst-zorgloos door het leven. Niks erg, heel natuurlijk in feite. Maar op dit pad jij lag achter op ‘de groep’ en die heb je nu weer lekker ingehaald, begrijp ik uit je verhaal, klasse! |
| Niet van hier | Schrijver/ster, u hebt genoeg fantasie. Aardige mix van actuele en futuritische elementen. Spanningsboog en een krachtig einde zijn twee vereisten in -met name- het korte verhaal. Beide ontbreken echter. Nogal wat taal-tikfouten, dat is niet nodig. Ik schat in dat u nog vrij jong bent, in welk geval ik zou zeggen: ga vooral door! Goed schrijven is een kwestie van veeeel lezen en veeeel schrijven. Net als autorijden: als je je rijbewijs hebt gehaald, begint het pas, dan ben je bepaald nog geen chauffeur. |
| onwetend | Eh... verhaal over een kantoorliefde. Happens every day. Ik lees nogal wat herhaling van zetten. Het verhaal had wat mij betreft de helft korter gekund. Dat werkt sowieso beter want dan moet je je als schrijver/ster beperken tot de kern. Maar als dat lukt wint het enorm aan kracht. Dus... kill your darlings, schrijver/ster. Wat ook even wennen was, is het switchen van 1e naar 3e persoon qua ik-persoon. In het begin verwarde dat. Het verhaal spreekt mij niet zo aan, maar dat kan ook een kwestie van smaak zijn. Kan zo maar dat sommige juryleden er wel mee weg lopen... |
| Zwart-wit | Heerlijk verhaal dit, met een echt originele, verrassende wending. Vlot geschreven, goed de sfeer geraakt. Stokpaard: korte verhalen bij uitstek moeten een (heel) krachtig, verrassend, ontregelend, bijzonder, whatever einde hebben. Als u, schrijver/ster, het had laten eindigen bij die verrassende wending bij haar eigen voordeur, was dat het geval geweest. Het stukje daarna doet namelijk afbreuk en het absolute einde (de standaard woede-uitbarsting) is zwak. Nochtans met veel plezier gelezen, dit. Graag meer van u! |
| Mijn boekenhemel | Heel origineel benaderd dit hemelse verhaal. Prima. Ook goed bedacht om alle kwesties in de vragende vorm te gieten. Halverwege dacht ik: en Hitler? En toen dacht ik: oh nee, die zit vast niet in de hemel. Bleek hij er toch te zitten. En een cliffhanger: wie is de man met de grijze baard, bij Maradonna? De spanningsboog was er (ik wilde echt weten waar het toe zou leiden), maar het slappe einde doet wel afbreuk. NB: vooral in korte verhalen moet een einde altijd krachtig, ontregelend, bijzonder, whatever zijn. Al met al graag gelezen dit. |
| Blind | Vooral in het eerste stuk kloppen meerdere zinnen niet, schrijver/ster, daar moet je echt aandacht aan geven. Stuk een dag laten liggen en hardop voorlezen, dan hoor je meteen waar het fout gaat..De tjiftjaf begrijp ik niet, atlhans die speelt verder geen rol. Het einde ontgaat me. |
| Telefonisch intermezzo | Leuk verhaaltje, dat bewijst dat iets goeds 'm niet zit in de lengte. Goeie vondst, die vraag aan het begin met dat antwoord aan het (verrassende en dat is ook goed!) einde. |
| Tussen hemel en aarde | Bijzonder dit, aangenomen dat die waarschwuing vooraf 'echt' is. Verhaaltechnisch niet heel hoogstaand, het leest een beetje als 'n docu, wel een spanningsboog omdat je de afloop graag wil weten. Die is nog steeds onbekend, dus het einde onthult niets. Nochtans had dat einde iets meer catchy, iets meer 'apart' gemogen... |
| Een royale rekening | Heerlijk dit, wat een fantasie. Lekker verknipt en onverwacht taalgebruik van deze en gene, leuke, humorvolle vondsten en een verrassend (zeer belangrijk bij het korte verhaal) einde. De naamsverbasteringen zijn wat mij betreft over de top (subtieler was leuker geweest) en niet functioneel, maar graag gelezen deze bijzondere anecdote... |
| De sleutel van het onbekende | Eerst leek het verhaal door een heel jong persoon geschreven, maar soms waren er fraaie, meer 'volwassen' passages. Toch gok ik op een jonge schrijver/ster. Zoals deze prachtige zin: 'De geur van oud papier en leer mengde zich met de lichte houtgeur van de kasten, wat een gevoel van tijdloze geleerdheid opriep'.Toch gok ik op een jonge schrijver/ster. Er zitten wel wat taal-tikVAUTJES in hoor, dat kan eigenlijk niet. Zo ook wat onlogische dingen: ze is onder water en doet een diepe ademhaling.' Dat kan niet. Het einde is een tikje afgeraffeld, terwijl een kort verhaal 2 belangrijke e;lementen moet hebben: `1. een spanningsboog en 2. een bijzonder, verrassend, ontregelend, whatever einde, als het maar krachtig is. . |
| Scheerschuim | Gokje: schrijver is uw moerstaal wellicht het Engels? Dit terzijde. Het verhaal: onnavolgbaar. Geen logica, geen spanningsboog, geen einde. |
| Net 40 | Jammer dat ik even moeite had om de structuur van het verhaal, de setting te doorgronden, dat had iets mdeer 'to the point genogen'. En van de dialoog is niet cintinue helder wie er aan het5 woord is. Dat is simpel te voorkomen, door af en toe 'zei hij' of 'antwoordde zij' toe te voegen. Maar het is zeer pakkend verteld. De wanhoop van de eenzame jonge vrouw in haar auto, de spagaat rond haar feestje, de ellende van die afschuwelijke ziekte-zeker-op-die-leeftijd. Kortom: goed gedaan dit.Een zeer krachtig einde, die drie regeltjes. |
| Help, er zit een draak in de schoorsteen | Een draak van een kinderverhaal, dit, maar dan anders! Dit knispert van plezier en zet de lezer op een fijne manier in vuur en vlam. In een woord heerlijk! Ik weet weinig tot niets van dit genre, maar heb me er als senior helemaal in thuis gevoeld. Sfeerschildering top, humor er in, zorg dragen voor de zwakkere, magische elementjes, een eng fabeldier wordt leuk en knuffelbaar, het loopt goed af. Wow...wat zullen de kids smullen van dit verhaal! |
| verwoest | Indringend thema, zeer krachtig verwoord. Ik hoop maar dat het niet auto-bio is en indien wel, beste schrijver, dan dank je wel en hulde voor het lef en je kracht dat je dit wilt delen met de lezers. Verhaaltechnisch klopt zo'n beetje alles aan je verhaal (verhaallijn, emoties, logica, tempo, spanningsopbouw), behalve mss het einde, dat ik een tikje 'gewoontjes' vind (tenzij ook waar gebeurd!). Dat had iets subtieler, verrassender, onthutsender, whatever gemogen. Nochtans lof! |
| Zwijgplicht | Aardig verhaal, vlot ook. En belangrijk: een goed einde, in dit geval: verrassend. Wat me wel ontgaat is de logica. Repeteerden die meiden ergens in het bos een toneelstuk, waar de jongen dan toevallig getuige van was (daar zit al onlogica in)? Hij denkt twee dingen te hebben gezien: zijn zus die intiem werd met een meisje en zijn zus die dat meisje doodsteekt. Onlogisch ook dat hij over met name dat laatste zijn mond zou kunnen houden thuis. |
| De laatste trein van augustus | Wat is uw doel schrijver/ster? Een liefdesverhaal met een rauw randje vertellen of het wereldrecord beeldspraken per strekkende meter verbeteren? Ik overdrijf een beetje, maar de beeldsprakerij is wel een tikje overkill. Beeldspraak is middel, in dit stuk lijkt het doel. En sowieso moet het correct zijn. Deze hier is niet correct: 'Een zacht briesje speelde nog wat spelletjes op het perron, haar zachte gefluister raasde langs de tralies van het hek...' Een zacht briesje dat zacht fluistert, raast niet. Mede hierdoor is er geen spanningsboog en -erger nog- er is geen einde. Het is enkel het relaas van twee jongemannen die verliefd zijn, maar de nacht niet samen zullen zijn, omdat een van de vaders ernstig ziek is. Punt. De schrijver/ster moet er voor zorgen dat de lezer op puntje stoel gaat zitten om te weten waar die liefde toe gaat leiden en wat de impact van vaders'ziekte is op dat alles. En daar dan (met name in het korte verhaal een must) een krachtig, pakkend, verrassend, onthutsend, spectaculair, whatever einde aan te schrijven. Maar ziende hoe vaardig uw pen in potentie is, schrijver/ster, daag ik u uit om, rekening houdend met deze feedback, een volgend stuk in te sturen. Ben ik benieuwd naar... |
| Op heterdaad | Ik bespeur talent, maar... latent. Daaroim eerst een tip: veeeel korte verhalen lezen en er veeeel schrijven, schrijver/ster, dan komt het goed. Is als met je rijbewijs halen: dan ben je bevoegd om de weg op te gaan, maar autorijden kun je nog lang niet. Dus laat maar komen dat volgende verhaal van u en houd dan rekening met de volgende feedback: Ik zie in dit verhaal nergens een 'heterdaad'. Dat van die natte dweil op de TV kan ik evenmin volgen. Wie/wat/wanneer legde die dweil daar neer? Heeft de dweil brand veroorzaakt? Dan is het (denk aan logica) vreemd dat Karsten beneden dat eerder ruikt dan Deirdre op de kamer er naast. Verder qua logica: 'er was geen brandschade behalve de natte dweil'. Is 't niet raar, dat juist de natte dweil als enig voorwerp brandschade heeft? En het roet overal dan? En de TV? Tot slot: denk aan de verhaalfocus, schrijver/ster: gaat het nou over een jongeman die er twee vriendinnen op na houdt, of is het een waarschuwend stuk over brandgevaar? |
| De moraal van tijd en taal | Eh... niet verkeerd, dit verhaal, over heel verschillende maar dagelijkse, harde realiteiten. Ik vond spanningsboog niet heel sterk, maar het einde was echt niet goed. In het korte verhaal (bij uitstek) moet het einde zijn: onthullend, onthutsend, bijzonder, verrassend, whatever, als nhet maar krachtig is. Dit was te slap voor een toch sterk verhaal... |
| Littekens | Oef. Hard verhaal, goed ook (op een paar foutjes na, zoals 'de avond kroop traag voorbij'. Da's pleonasme, moet zijn: de avond kroop... of de avond ging traag...). Maar ziedaar het hoe dubbel, meerdimensionaal dingen soms zijn. Dus ook: hoe snel wij soms met ons oordeel klaar staan, terwijl de dingen doorgaans meerdere achtergronden hebben. Dit verhaal? Goed de sfeer beschreven, lekker vlot, spanningsopbouw en slot ook goed. Meer dus graag van u, schrijver/ster... |
| Zoals het hoort | Wow. Sterk dit. Heel fijntjes en treffend de sfeer beschreven. Mooie story ook, van afscheid nemen, terug kijken en vooruit gaan. Ik vond het ietsje te makkelijk hoe zij bij hem aan tafel kwam, maar de spanningsboog was uitstekend, je wilt als lezer echt weten waar het heen gaat. Eventjes hoopte ik dat het allemaal happy zou worden, dus dat Fred niet de redder was destijds, maar de slappeling vond ik jammer. Maar dat zit in mij. Het einde van (bij uitstek!) een korte verhaal moet zijn: onthullend, onthutsend, bijzonder, verrassend, whatever. Dit einde was uit de kunst: krachtig en verrassend. Goed zo! Heel snel weer iets inzenden graag, schrijver/ster.. |
| Een bijzonder muzikale zomervakantie | Een keileuk sprookje, al is het taalgebruik te volwassen voor kleine kids. Ik heb weinig met dit genre, dus ik geef feedback puur op de vertelling. Het is erg lieflijk allemaal. Er had ietsje meer spannends in gemogen. De voorspelling van het oude vrouwtje was dat er iets 'verschikkelijks' zou gebeuren. Dat was het niet, dus daar zou ik dan van maken 'wonderlijks' of zo. Al met al hel goed gedaan dit, want dat schrijf je niet zo maar uit de lossen pols, daar moet je een goed scenario voor bedenken. Toch? |
| Sjaaltje | Die komt binnen, zeg. Schrijnend, beeldend, uit het leven (...) gegrepen. Ik hoop van harte dat het niet autobio is. Al halverwege de eerste alinea (!) dacht ik: de ik-persoon 'praat' tegen een overledene. Dat klopte en dat zegt iets over de enorme zeggingskracht van het geschrevene (en ook nog compact verwoord). Klasse. Heeft me geroerd, dit en het is goed geschreven... |
| Vreemde eend | Aardig verhaal, beetje vreemd, Rivella zeg maar. Vlot geschreven, maar de spanningsboog is laag, het is meer meer anecdotisch verteld. Het einde is wat nachtkaarsig, al is die slotzin (tegen de wind) wel heel subtiel en mooi bedacht... |
| de breuklijn | Bijna 8K woorden. De max. is 3K. Geen jurering, sorry |
| Mijn liefde voor lezen | Is dit verhaal van een heel jong persoon, die niet hier geboren is? En de taal nog maar kort kent? Dan is dit een prima proefballonnetje en zeg ik, ga zo door! Als het van een Nederland-gevoren persoon is ben ikiniet zo onder de indruk... |
| Adembenemend | Beetje onsamenhangend verhaal helaas, want er wordt met de kerndreiging - toch een hoofdthema hier- maar een halve spanningsboog opgebouwd. Zo ook met die verschijnende en verdwijnende jeugdliefde. Van beide thgema's vernemen we verder niets. Eigenlijk evenmin van hoe het - beetje ongeloofwaardige- verhaal tussen de twee nieuwe liefjes verder gaat. |
| Een woordeloos afscheid | Bijna 800 woorden meer dan de max. van 3K. Normaliter jureer ik dan niet. Eerst meende ik: goeie schrijver/ster, maar niet zo'n goeie verhalenverteller. Door het krachtige, verrassende einde kreeg het toch wat meer glans. Maar er was geen spanningsboog en (precies) waarom Robert nou zo belangrijk was voor de HP is me ook niet duidelijk geworden. Ik las wel heel vlot door het (lange) verhaal heen. Dat zegt iets positiefs over de schrijfstijl... |
| De godin op de haan | Tikje onsmakelijk, althans te expliciet verhaal, dat al afknapt bij dat klysma. Ook onduidelijk dat einde: was Mei-Lin dan een transpersoon? En raakte de chemie-docent juist daar ineens wel opgewonden van? Taaltechnisch wel lekker vlot geschreven. |
| Noodweer | Eerst dit: lekker vlot verhaal, foutloos ook, ongekunstelde dialogen. Al begreep ik niet waarom de hoofdpersoon ‘Niet lopen!’ roept naar de jongen die net een bommetje deed. Maar ook: niet heel geloofwaardig dit plot en wat teveel thematiek. Hoofdthema is het opduiken van een onbekende, zeer boze broer. Maar er spelen subthema's: de ik-persoon valt op Ellen. De moeder dementeert. De verschikkelijke misdaden van de katholieke kerk. Kortom: als je dat allemaal aanroert moet je er eigenlijk ook iets (meer) mee. Je kunt zoiets ontwijken door bijvoorbeeld te schrijven dat die moeder op heel jonge leeftijd een kindje kreeg dat ze moest afstaan en nooit meer terug vond. Dan is het niet 'extra geladen' met die kerk. Al met al: graag gelezen. Meer graag, schrijver/ster, met ietsje meer focus op de verhaallijn. |
| Hemels | Ligt aan mij denk ik, maar dit verhaal ontgaat mij. Veel beeldspraak die ik niet goed kan plaatsen, alsmede switches van werkelijkheid naar droombeeld. Verhaaltechnisch geen spanningsboog en geen krachtig einde. Enkele malen een voltiid deelwoord met d ipv t, zoals: 'zorg dat je niet verdwaald'. Maar ondanks deze feedback: u heeft talent schrijver/ster (en bent vermoedelijk jong, dit terzijde, gezien het taalgebruik en gezien het feit dat u dit heeft getikt (althans verzonden van) op uw Samsung Galaxy ;-) |
| Schrijn | Een mooi verhaal heeft weinig woorden nodig. Heel kernachtig de emoties geraakt. Zou zo maar iets van autobio in kunnen zitten. De slotzin vond ik minder. NB: juist in het korte verhaal is een krachtig einde (op wat voor manier ook) van groot belang. |
| verkeersborden | Lang zat ik in 'spanning' (en dat is dus goed), want zo'n suf thema moest wel culmineren in een spetterend plot annex einde. Helaas niet en toen bekroop mij de gedachte: what is your point? |
| Nico | Kort verhaal zonder spanningsboog en zonder krachtig einde (essentieel, bij uitstek in korte verhalen). Ook geen 'point' |
| Jurylid M4 | |
| Stel je eens voor dat je bedreigd werd | Het verhaal begint heel boeiend, maar zakt halverwege in. |
| Niet van hier | Zonder rustpunten is deze tekst te lang. |
| onwetend | Er zitten veel herhalingen in de tekst, waardoor de spanning afneemt. |
| Zwart-wit | |
| Mijn boekenhemel | Leuk verhaalidee, maar het kabbelt te veel voort. |
| Blind | |
| Telefonisch intermezzo | |
| Tussen hemel en aarde | Spannend verhaal met een verrassend einde. Fijn om te lezen. |
| Een royale rekening | Origineel en doorspekt met humor. Met plezier gelezen. |
| De sleutel van het onbekende | Leuk verhaal, maar ik mis toch een beetje spanning. Er wordt bijv. snel geconcludeerd dat de gevonden sleutel van de bibliotheek is; hier zou een spannende scène passen. |
| Scheerschuim | Het slot is mij niet duidelijk. |
| Net 40 | |
| Help, er zit een draak in de schoorsteen | Lief kinderverhaal. |
| verwoest | Het slot geschreven in de tt sluit niet goed aan op de flashback en het begin. Wel mooie spanningsopbouw. |
| Zwijgplicht | Verrassend slot. Leuk! |
| De laatste trein van augustus | |
| Op heterdaad | |
| De moraal van tijd en taal | |
| Littekens | Mooi verhaal. |
| Zoals het hoort | |
| Een bijzonder muzikale zomervakantie | Leuk sprookje! In Musotopia zakt het verhaal in, daar mis ik spanning. |
| Sjaaltje | |
| Vreemde eend | |
| de breuklijn | Voor een kort verhaal bevat het te veel personages. |
| Mijn liefde voor lezen | |
| Adembenemend | |
| Een woordeloos afscheid | Mooi slot. |
| De godin op de haan | |
| Noodweer | |
| Hemels | |
| Schrijn | |
| verkeersborden | |
| Nico | |
| Jurylid S1 | |
| Stel je eens voor dat je bedreigd werd | Het eerste beeld is suspense, spannend, pakt me meteen. Die verwachting wordt niet ingelost, gaandeweg wordt het meer autobio. Probeer ook het slot pakkender te maken! |
| Niet van hier | Een goed leesbaar verhaal, mooi onderwerp en het begint veelbelovend. Daarna waaiert het verhaal echter wat uit en wordt de belofte van het begin niet helemaal waargemaakt: wat is het achterliggende idee, wat wil dit verhaal vertellen, geef dat nog wat meer vorm. |
| onwetend | Het begin trekt me naar binnen. Dat wordt echter rafelig uitgewerkt met onnodige uitstapjes (dood vader, huilbaby). Houd het middendeel wat korter en geef de clou meer aandacht. Verder: er wordt enkele keren geswitcht van ik-persoon naar verteller, werk dat consequent uit of laat het achterwege. |
| Zwart-wit | Heerlijk verhaal, pakt meteen, de gelaagde inhoud werkt na. Boeiend, strakke lijn van begin tot einde, soepel, leest fijn weg. Prachtige ontknoping. |
| Mijn boekenhemel | Veelbelovend begin, leuk gevonden, die boekenhemel. Gaandeweg raak je me een beetje kwijt, het is wat langdradig, breng een meer dynamische verbinding aan met het thema van de dood en de hemel. |
| Blind | Het begin is mooi, beeldend. Interessant thema, de blinde en de duivel. Het wordt echter matig uitgewerkt, wat wil de schrijver nou precies vertellen. Taalgebruik is rommelig. Tip: werk het uiteinde zo om dat de lezer het zelf kan invullen. Nu resteert alleen maar een vraagteken. |
| Telefonisch intermezzo | Aardig idee, wel goed verteld ook maar nogal saai uitgewerkt. Advies: geef ‘de andere Loreanne’ een spannender plek in het geheel, haar rol is te mager. |
| Tussen hemel en aarde | Het idee van een cold case is prima. De feiten daarover zijn echter saai beschreven, meer integreren in het verhaal. En wat is de boodschap? Pleidooi voor het paranormale? Zaak alsnog opgelost? Komt er niet uit, maak een keuze! |
| Een royale rekening | Wat een lef om een verhaal via rekeningen en begeleidende briefjes op te bouwen. Prachtig! Weergaloze humor, perfecte opbouw, schitterende ontknoping, niks meer aan doen!! |
| De sleutel van het onbekende | Voor mij slaat dit verhaal de plank volledig mis. Niet te volgen opbouw, rammelend taalgebruik, ronduit vies einde met dat rottende zwemmende lijk. Advies: zerobased herschrijven. |
| Scheerschuim | Een mooi beschreven staaltje kantoorpolitiek, met de eigenaar als ‘rat’. Onderhoudend taalgebruik. De perspectiefwisselingen brengen diepte aan, enige minpuntje is dat Guido niet aan het woord komt. |
| Net 40 | Dementie, nare ziekte, je gaat jezelf kwijt raken. Dit verhaal laat dat mooi opgebouwd meevoelen. Goed leesbaar, helaas wel de nodige taalkundige rammeltjes. |
| Help, er zit een draak in de schoorsteen | Leuk verhaal voor kinderen. Lief zoals de zorg voor een oudere buurvrouw is verwerkt. Leest prettig. Tip: de dialoog van Cas en de draak zou iets meer inhoud mogen hebben, bv. hoe ziet het leven van een draak eruit, waarom juist nu in die schoorsteen. |
| verwoest | Misbruik, naargeestig onderwerp maar intrigerend verhaald, bijna spannend ook. Heel geloofwaardig hoe de psyche van het slachtoffer wordt uitgewerkt, hoe grillig de impact van zo’n daad in het gemoedsleven van een mens kan doorwroeten. Je zou die jongen willen helpen… |
| Zwijgplicht | Heerlijk verhaal. Spannend begin, ontspannend einde. Voor de lezer net zo onverwacht als het broertje, gemeen door zijn zusje gekweld. Zijn boosheid is puur een uiting van zijn opluchting, door mij meegevoeld. |
| De laatste trein van augustus | De pijnlijke keuze van de hoofdpersoon tussen vriend en vader spreekt als onderwerp aan. De schrijver wil het echter te mooi zeggen, waardoor er geen diepgang ontstaat. Tip: schrijf minder gestileerd, minder in beelden en meer direct. |
| Op heterdaad | Ingeklemd tussen 2 relaties, mooi verwoord, de schrijver neemt me mee. Dat stopt echter met hoe het afloopt, waarom die brand en waarom dus die titel. Tip: Martien en Deirdre hebben zich in een relationele klem gemanoeuvreerd, richt de ontknoping meer in op de beschrijving van hun emoties daarover. |
| De moraal van tijd en taal | Tegenstellingen: verwende luxe (gouden lepel) versus rauw bestaan (vluchtelinge); routineuze arts versus aankomend arts. Treffend neergezet. Maar wat is nou precies de moraal van het verhaal? |
| Littekens | Het slachtoffer werd dader, en ontmoet de dader die slachtoffer werd. Te toevallig voor woorden, dit verhaal, maar toch, pure spanning. Mooi opgebouwd, angstwekkend hoe een liefdevol leven op zijn kop komt te staan. Oorzaak en gevolg: mijn sympathie gaat uit naar het slachtoffer dat dader werd. |
| Zoals het hoort | Een mooie combinatie van thema’s: ouder worden met de bijbehorende weemoed, een nieuwe liefde met een ultrasone start, een zich onverwacht aandienend jeugdtrauma. Goed leesbaar, fijne stijl, onderhoudend, nodigt uit tot doorlezen. |
| Een bijzonder muzikale zomervakantie | Het sprookje, want dat is het, begint goed, het interesseert me. Een pubermeisje gaat tegen haar zin met vader en broertje op stap en wordt getriggerd. Zodra ze dankzij de speeldoos buiten tijd en ruimte komt, raakt het verhaal me kwijt, flauw uitgewerkt. Advies: doorgaan zoals het begint! |
| Sjaaltje | Deze tekst past meer op een requiem-gedenkplaatje dan op een verhalensite. De hoofdpersoon pleegt blijkbaar zelfmoord, na een moeizaam leven. Het verhaal roept echter geen compassie op, de persoon komt niet tot leven. Tip: maak de hoofdpersoon met voorbeelden meer van vlees en bloed en laat de hulpverleners buiten beschouwing. |
| Vreemde eend | Het einde van een arbeidzaam bestaan en de aanvaarding daarvan. Het had interessant kunnen zijn maar dat wordt het niet. Te kort door de bocht, te weinig van vlees en bloed. Tip: kleedt het verhaal verder aan, maak me als lezer nieuwsgierig en trek me meer dan nu het verhaal in. |
| de breuklijn | In éen woord: prachtig! De beschrijving van de sociale structuur van de klas kinderen voor… en na het ongeluk van hun juf, voor en na de breuklijn. Het is even doorbijten met al die namen maar het hoort er echt bij! De beeldende soms panische reacties van de kinderen, de emotie die me daarbij bekroop. Hoe ze probeerden het béste te doen en misschien daar ook in slaagden… Top! |
| Mijn liefde voor lezen | De hoofdpersoon is een kind, de schrijver ook? Dat zou matchen met de kinderlijke beschrijving. Het maakt het lastig dit verhaal vanuit een volwassenenperspectief te beoordelen. Daarom een neutrale waardering die puur is gebaseerd op goodwill. |
| Adembenemend | De beschrijving van een gebeurtenis met een nog enigszins helder startpunt, maar vervolgens ontwikkelt zich een verhaallijn die wat kabbelend uitwaaiert en niet kan boeien. Wat overblijft is de vraag waarom de hoofdpersoon niets doet met het mooie gegeven van het allang overleden aanbeden meisje, terwijl hij haar zojuist nog zag lopen… |
| Een woordeloos afscheid | De hoofdpersoon wisselt een financieel zeker maar saai bestaan in voor vrijheid, die echter gepaard gaat met een armoedig leven op straat. Op zich is het een mooi thema, maar doordat het nogal is uitgesponnen komt het niet goed uit verf. Mijn advies is de spanningsboog te versterken door het verhaal in te korten. |
| De godin op de haan | Mooi verhaal, herkenbaar, zoals je vaker leest over Thailandgangers. De hoofdpersoon, der dagen oud, gaat na een lang huwelijk op zoek naar meer zorg maar vooral ook compassie. De vrouw die hem dat schenkt behandelt hij met respect en gaandeweg met liefde. Dan komt het keerpunt, waarin alles anders wordt, ook op z’n Thais. Heel geloofwaardig. |
| Noodweer | Met zo’n halfbroer heb je geen vijanden nodig. Leuk bedacht en uitgewerkt, de suspense had alleen nog wel iets meer opgevoerd mogen worden. Het gebrek daaraan komt vooral omdat de halfbroer sneller dan aangekondigd weer ten tonele verschijnt en zonder zijn doel te hebben bereikt de boel kort en klein slaat. Mijn tip is daar nog eens naar te kijken, het verhaal kan er sterker van worden. |
| Hemels | Ik begrijp het verhaal maar ten dele, daardoor pakt het me niet. Vooral vanaf het moment dat de actie zich naar het dak van de school verplaatst raakt het me kwijt. Wat daar gebeurt is wat ver gezocht allemaal en mist grotendeels de relatie met wat er voor die tijd gebeurt. Mijn suggestie is nog eens goed naar het verband tussen de gebeurtenissen te kijken en het iets aardser te houden. |
| Schrijn | Het leven gaat door, de draad weer oppakken na de dood van een geliefde. Het overweldigende van een wreed afgekapte relatie, de rituelen maar ook de kleine trivialiteiten die helpen er mee te dealen. Liefdevol in beeld gebracht. Voor mij had het rouwproces van de man nog wel wat verder uitgewerkt had mogen worden. |
| verkeersborden | De schrijver heeft een punt, heel leuk idee, die innovatieve verkeersborden. Pakkend uitgewerkt, de bordenschoonmaker en zijn familie komen echt tot leven en weten van begin tot einde te boeien. Bijna sneu maar helaas ook voorspelbaar zoals het eindigt. Ik had liever in het slot net iets meer feelgood gehad, maar dat is natuurlijk heel persoonlijk… |
| Nico | Intrigerende beschrijving van een ouder wordende bijna-zwerver annex verzamelaar en zijn relatie met een boekverkoper. Wat ik mis is dat het me raakt, terwijl het verhaal dat wel in zich kan hebben, vooral in het slot. Mijn advies is het tweede deel zo te herschrijven dat het meer verwondering en compassie oproept. |
| Jurylid W1 | |
| Stel je eens voor dat je bedreigd werd | Dit is een aangrijpend, zeer persoonlijk, waarschijnlijk waargebeurd verhaal, dat eigenlijk niet thuishoort in een wedstrijd. Als jurylid word ik verondersteld cijfers te geven en verhalen onderling te vergelijken, zodat we (met de hele jury gezamenlijk) komen tot het beste verhaal van deze maand. Ik voel me vereerd om een dergelijke eerlijke, persoonlijke ontboezeming van deze schrijfster te hebben mogen lezen, maar ik zou willen dat dat buiten de competitie van deze website was gebeurd. En de opmerkingen die ik heb t.a.v. taalgebruik, bepaalde kromme zinnen, clichés en verhaalopbouw voelen pietluttig. Soms moet je een verhaal alleen laten binnenkomen, zonder commentaar. |
| Niet van hier | Alineas, inspringen, witregels en nieuw ontwikkelingen en/of dialoog-regels op een nieuwe regel beginnen, heeft een functie. Het helpt de lezer om prettig in het verhaal gezogen te worden. Als al deze normale schrijfgewoontes door de schrijver aan de kant worden gezet en de schrijver dus meent alles achter elkaar te kunnen zetten, in één grote blob, dan begint de schrijver al met 1-0 achterstand (om in de sporttermen te blijven van het verhaal). Ik voelde een enorme weerstand om te beginnen met lezen van deze aaneengesloten tekst, die er zo ontoegankelijk uitziet. Dat eenmaal overwonnen, geef ik toe dat ik een zwak heb voor SciFi en ik ben altijd blij als er weer een SciFi-verhaal langs komt in deze wedstrijd. En dit is echt geen slechte poging. Jammer dat de schrijver vond dat hij een nieuw woord moest verzinnen, nanohoorn, voor een apparaat dat al bestaat, namelijk de smartphone. Als je als SciFi-schrijver alles kunt gebruiken wat de lezer al weet en toch een echt SciFi-verhaal kunt schrijven, zonder ook maar één nieuw woord te hoeven verzinnen, dan resten slechts complimenten. Helaas is dat hier niet helemaal gelukt, al waardeer ik de poging. Toch zijn er verhaaltechnisch grote problemen. Een goed verhaal heeft een verrassing, een onverwachte twist of een alles samenbindend slot. Dit verhaal gaat uit als een nachtkaars, een slaapverwekkend slot dat de lezer allang zag aankomen. En dan is er ook nog de geloofwaardigheid: een gevierd sportheld nodigt een willekeurige supporter uit om na de wedstrijd bij hem te komen eten, en daarna te blijven logeren? Je kunt dit niet zomaar poneren, als schrijver ben je verplicht om dit geloofwaardig te maken, als je deze verhaallijn wilt volgen. Tenslotte de ik-figuur, die ongelofelijke dingen meemaakt, maar daar klaarblijkelijk weinig bij voelt. Als je er als schrijver voor kiest om in de eerste persoon te schrijven, moet de lezer alles kunnen (mee)voelen wat de ikfiguur voelt. Helaas voelde ik weinig tot niets. |
| onwetend | Uitermate storend is de overgang van de eerste persoon als verteller naar de derde persoon op ongeveerr tweederde van het verhaal. Ik zie dat deze schrijver (waarschijnlijk schrijfster) goed is in het onder woorden brengen van emoties, maar er staan heel veel herhalingen in. Er kunnen rustig 1000 woorden worden geschrapt, waardoor het verhaal scherper wordt en meer spanning krijgt (dit verhaal heeft ook veel meer woorden dan de max 3000 woorden die in deze wedstrijd wordt gehanteerd). Verder is het als verhaal te mager. Verliefd op een collega, twijfel, twijfel, hij weet het niet, en dan maakt de collega een move. Een verrassing, een nieuw inzicht, een twist ontbreekt, het verhaal kabbelt voort naar één van twee mogelijke aflopen: doet-ie-'t-of-doet-ie-'t-niet? Het verhaal van de overleden vader is een volkomen overbodige zijstraat, en eigenlijk Trees ook. Het kan en moet veel korter, veel scherper en vooral veel spannender voor een echt goed kort verhaal. |
| Zwart-wit | Intrigerend verhaal, goed opgebouwd, goed geschreven. Toch een paar adviezen om het nog beter te maken: Er mag minder tijd besteed worden aan de huidige relatie (Rik) van de hoofdpersoon. Ook met minder woorden en minder uitwijdingen is snel duidelijk dat het gaat om een typisch grootstedelijk yuppen-stel. Er is juist meer aandacht (dus woorden) nodig voor de stagiair waar de hoofdpersoon inmiddels verliefd op is geworden. Want hoe fluide we allemaal ook zijn tegenwoordeg, het is niet voor de hand liggend dat de stagiair er een geheime relatie op nahoudt met haar echtgenoot. In de beschrijving van de stagiair moet toch iets meer zitten, waaruit de lezer kan afleiden, of minstens vermoeden dat hij homo of bi is. Op zich goed dat er een onverwachte twist zit in een verhaal, dat mag ik altijd graag lezen, maar die twist moet wel verband houden met het voorgaande, hij mag (in een goed verhaal) niet op toeval berusten of op een perspectief-wisseling, of een droom, maar de goed oplettende lezer had het al moeten kunnen vermoeden, pas dan is een twist een goede twist. Maar nogmaals, het verhaal is origineel, het is lekker geschreven en met enige extra aandacht voor het uiterlijk en/of het gedrag van de stagiair kan het zo maar opeens een geweldig goed verhaal worden. |
| Mijn boekenhemel | De vraag 'Wat komt er na de dood' wordt door bijna iedereen wel eens gesteld en heeft aanleiding gegeven tot duizenden, honderduizenden, misschien wel miljoenen verhalen, verhandelingen, beschrijvingen en wensdromen over hoe het leven na de door eruit zou kunnen zien. Dit is een verhaal in die lange, lange literaire traditie en heeft op zichzelf een nieuwe en frisse kijk. Daarvoor mijn complimenten. Maar de uitwerking vond ik teleurstellend. Het is allemaal nogal beschrijvend, niet belevend. Het is een opsomming van historische feiten (soms clichés) en figuren. Ik beleefde deze versie van de hemel niet, ik voelde hem niet, het was alsof ik achter in de zaal naar een powerpoint presentatie zat te luisteren van een redelijk saaie spreker, die een op zichzelf interessant onderwerp heel afstandelijk overbrengt. De laatste zin is dan eindelijk iets persoonlijks, dus deze schrijver kan het wel! Het idee voor dit verhaal is origineel, leuk en potentieel interessant. Maar de uitwerking moet aangrijpender, spannender, om te kunnen spreken van een goed verhaal. En deze schrijver moet dat kunnen, want zijn taalbeheersing is prima. |
| Blind | Deze schrijver verstaat de kunst van het schrijven van een ultrakort verhaal. Goed gelukt, wat mij betreft, dus complimenten. Ter aanmoediging om op deze weg verder te schrijven aan nog mooiere verhalen, wil ik twee opmerkingen maken: De openinszin is belangrijk in een kort verhaal en al helemaal in een ultrakort verhaal. Maar pas 259 woorden verderop, oftewel 15 zinnen later, komt er uitleg over deze openingszin. Dat overbrugt een lezer niet en dan blijft de openingszin in de lucht hangen. Dus: oftewel de uitleg naar voren halen, ofwel een andere openingszin verzinnen. En ook de slotzin is belangrijk in een kort verhaal en al helemaal in een ultrakort verhaal. Ik heb het verhaal een paar keer gelezen en naar mijn mening is het slot niet goed. Je wilt als schrijver in het midden laten (of het aan de fantasie van de lezer overlaten) wat het effect is van de pil en dat is voor mij een heel bevredigend einde. De voorlaatste zin doet precies dat en zou dus de laatste zin kunnen zijn. Maar de huidige laatste zin, 'En nu wordt het donker.’ lijkt alsnog de lezer te dwingen in de richting van één van de twee mogelijke resultaten. Jammer! |
| Telefonisch intermezzo | Dit is een column, niet een kort verhaal en je hebt het ingestuurd naar een verhalenwedstrijd. Advies: zoek eens op wat het verschil is tussen beide soorten schrijfsels. Maar zelfs als column is het uitermate dun. De gehele alinea van "Ik zat op m'n studentenkamer.... t/m ...... . In de toekomst " (oftewel bijna de helft van de tekst) is niet relevant voor de kern van het verhaal. |
| Tussen hemel en aarde | Ik neem aan dat dit een waargebeurd verhaal is en dit is dan een schoolvoorbeeld van waarom waargebeurde verhalen over het algemeen saai zijn. Is het allemaal verzonnen, dan raad ik de schrijver aan om niet al die moeite te doen om dat te verhullen, dat maakt het verhaal niet beter. Dit verhaal leest als een verslag of een interview, niet als een verhaal, waarin je wordt meegetrokken als lezer, en er zijn veel te veel open einden, zoals de rol van de machtige familie Zwaan. De lezer is slechts toeschouwer en beleeft niets. Verder zit er een ernstig manco in: als de stoffelijke resten van Ellen Zwaan twintig jaar na haar verdwijning zijn gevonden, is natuurlijk de vraag die deze case echt interessant maakt: is ze twintig jaar dood geweest, hoe is het lijk dan zo goed geconserveerd gebleven, of hoe hebben ze zelfmoord kunnen vaststellen als slechts botresten zijn gevonden die twintig jaar in de natuur hebben gelegen? Of heeft ze twintig jaar geleefd en waar dan, waarom en met wie? Juist over dit aspect had je wel een spannend verhaal kunnen schrijven, al dan niet verzonnen. En Dennis is natuurlijk de dader, dat had toch elke rechercheur kunnen concluderen! En ook dat had tot een spannend verhaal kunnen leiden: wat is zijn motief en waarom geeft hij dan zelf aanwijzingen aan de politie. Dus verhaaltechnisch is dit voor mij een onvoldoende, schrijftechnisch is het helemaal niet slecht. Deze schrijver heeft echt wel een goede taalbeheersing. Nu nog een beter verhaal verzinnen en dan daar dat schrijftalent op los laten. Dat wil ik dan volgende maand graag lezen. |
| Een royale rekening | Een heel gedoe met al die brieven om een uiteindelijk heel plat verhaaltje te vertellen. En wie schrijft er nog brieven? Het is wel een leuk onverwachts slot, maar de structuur en de schrijfstijl spreken me niet aan, het is aan alle kanten over de top. En al die namen als verbastering van vogelnamen is vast humoristisch bedoeld, maar helaas niet aan mij besteed. Ik vond het vooral heel flauw |
| De sleutel van het onbekende | Het ontbreekt deze schrijver/ster niet aan fantasie en dat is een eerste vereiste voor het schrijven van een goed verhaal. Maar verhaaltechnisch klopt er veel niet. Je kunt niet zomaar van alles oprakelen in een verhaal, zoals een rottend lijk, allemaal om de spanning te verhogen en er dan later niets mee doen. 'Toen bleek het allemaal maar een droom' is zo ongeveer het slechtse einde dat je aan een verhaal kunt geven. Oplossing: heel veel korte verhalen lezen in allerlei genres en het dan nog eens proberen. Ook schrijftechnisch is er veel aan te merken: slecht lopende zinnen, niet gelukte metaforen. Oplossing: volg een schrijfcursus en blijf proberen, want het allereerste begin, de fantasie, die is er! |
| Scheerschuim | Mijn eerste reactie was: 'Is het werkelijk zo saai bij dit soort ondernemingen?' Maar dat is natuurlijk niet zo, zelfs tegen de achtegrond van de meest saaie organisaties zijn in het verleden al vele mooie verhalen geschreven. Willem Elschot wist rondom de persoon van Frans Laarmans een prachtig verhaal te schrijven in 'Kaas.' Het is dus dit verhaal wat niet werkt. Het is een lange opsomming van tactische en strategische bedrijfspolitieke zetten, met weinig emotie verteld en zonder een verrassing, een twist of een alles samenbrengend slot. Voor mij was dit een vertelling, geen beleving. Een verhaal vanuit twee verschillende perspectieven schrijven is prima, maar ik vond het hinderlijk dat vanuit het ene perspectief de eerste persoon werd gebruikt en vanuit het andere perspectief de derde persoon. Dat is rommelig. Tenslotte: deze schrijver heeft een uitstekende taalbeheersing, de zinnen waren helder en foutloos. Nu nog een minder saai verhaal verzinnen! |
| Net 40 | Mooi hoor. Perfecte titel ook. Ik heb slechts één opmerking: de drie laatste regels van uitleg zijn niet nodig. Alles staat al in het verhaal, de lezer zit niet te wachten op een schrijver die het er op het einde nog even komt inwrijven. Zonder die uitleg komt het verhaal echt wel binnen hoor! |
| Help, er zit een draak in de schoorsteen | Ook een kinderverhaal is een verhaal dat aan bepaalde eisen moet voldoen om als 'goed' beoordeeld te worden. Dit verhaal is wel erg saai. Wat is die Cas een keurige, vriendelijke, behulpzame jongen! Gaap!! Er is geen conflict en ook geen ontwikkeling van het karakter, geen bijzondere twist of verrassing, het verhaal kabbelt voort naar een wel heel erg voorspelbaar einde. |
| verwoest | Twee fouten in het begin: Ten eerste de wens of aanmoediging om het op te schrijven, dat hoeft de lezer helemaal niet te weten. Dat is een slap begin voor een dergelijk aangrijpend verhaal. Kies liever een begin dat de lezer direct in het verhaal trekt, dat maakt het hele verhaal sterker. Ten tweede: ergens staat nog een keer 'wiskunde' i.p.v. economie, vast een overblijfsel uit een eerdere versie. Ik heb zelf al tientallen verhalen gelezen over dit thema, misbruik van kinderen, en ook in deze maandelijkse wedstrijd komen ze regelmaitg langs. Er moeten duizenden, honderduizenden verhalen zijn geschreven over dit onderwerp, de een al gruwelijker dan de andere. Heel vaak hebben ze hetzelfde onderwerp, de onmacht, de angst, het schuldgevoel van het misbruikte kind; de verkniptheid en het gebrek aan mededogen van de schuldige. Ook in dit verhaal allemaal weer ruimschoots voor handen en helemaal niet slecht opgeschreven. Toch heb ik twee problemen met dit verhaal: ik voel niet echt mee met het misbruikte kind. Dat komt omdat de nadruk op de liefde voor zijn ouders, zijn vriendjes, niet klopt met zijn uiteindelijke daad. Nergens wordt aannemelijk gemaakt dat dit misbruikslachtoffer tot geweld zou kunenn overgaan. In tegendeel, het verhaal geeft precies het tegenovergestelde gevoel, tot aan dat niet erg geloofwaardige einde. En het laatste punt: zelfs in een gruwelijk misbruikverhaal verwacht ik een twist, een verrassing, een bijzondere emotie, een onverwachte reactie (maar wel geloofwaardig gemaakt in de rest van het verhaal), of een verhaal vanuit een onverwacht perspectief, zelfs (jazeker, ik durf dat op te schrijven!) iets lichtzinnigs of humorvols. Niets van dat alles in dit verhaal, waarmee dit verhaal in kwaliteit niet boven de middenmoot van andere verhalen met dit thema uitkomt. En met 'kwaliteit' bedoel ik hier dan met name mijn eigen gevoel na dit verhaal gelezen te hebben: ben ik geraakt, ben ik geamuseerd of tot bezinning aangezet, denk ik nog terug aan dit verhaal als ik vanavond in bed lig? Nee dus. |
| Zwijgplicht | Dit verhaal scoort in elk geval op twee onderwerpen heel goed: spanning en een bijzondere twist/verrassing op het einde. Toch speelt de schrijver een beetje vals in de opbouw van de spanning: een verhaal is goed als de spanning voortkomt uit de (opvolging van) handelingen, de interne monoloog of de dialogen. Natuurlijk gebruikt elke schrijver daarbij trucs als het achterhouden van informatie, of het gedoseerd weggeven van steeds meer van de werkelijkheid, maar die trucs moeten niet te openlijk zichbaar zijn. En daar gaat het fout in dit verhaal, ik zal twee voorbeelden geven, maar er zijn er meer: "Weg van het afschuwelijke tafereel, weg van de werkelijkheid, weg van het aangerichte kwaad." Later blijkt dat dit helemaal niet de werkelijkheid is, noch een aangericht kwaad. De lezer is door deze zin met zichtbare opzet op het verkeede been gezet en natuurlijk bleek dit de waarneming te zijn van de hoofdpersoon, maar dat vind ik onvoldoende excuus. En verderop: "Hij weet wel wie ze is. Alleen hijzelf en zij hebben zulke rode haren." Een paar regels verder blijkt het gewoon zijn zus te zijn, waardoor het zinloze opgebouwde spanning is geworden. Als ik dit soort kunstgrepen ontdek, dan voel ik mij als lezer een beetje bedonderd. En dat verhindert het toekennen van een hoog cijfer. Verder ligt er een enorme nadruk op de zwijgplicht. Dit woord komt vier keer voor in de tekst en is zelfs de titel. Ik vond het een teleurstelling toen aan het einde bleek dat die hele zwijgplicht in feite weinig voorstelde. Deze schrijver heeft een uitstekende taalbeheersing en begrijpt ook hoe je een spannend verhaal opbouwt. Maar jammer dat dit verhaal juist op het gebied van spanningopbouw te veel de dwingende regie van de schrijver toont. |
| De laatste trein van augustus | Als u uw verhaal wat gemakkelijk leesbaar wilt maken, gebruik dan de volgende keer een groter lettertype, wit regels en inspringen. Bombastische mooischrijverij zoals in dit verhaal is alleen maar dragelijk als het verhaal zelf ijzersterk in elkaar zit, anders is het niet meer dan een foltering voor de lezer. Helaas is hier het laatste het geval. Vrijgemaakt van alle ronkende beschrijvingen is het verhaal niet veel meer dan een emotioneel (dat is dan wel goed beschreven!) afscheid na een zomerverliefdheid. En als je een verhaal begint met een niet-allerdaagse opmerking, "de aankomst van een laatste trein die zelden kwam," dan kun je deze opmerking niet in de lucht laten hangen zonder verdere uitleg. Bovendien: die laatste trein kwam gewoon, dus die zin heeft dan geen betekenis meer. In een goed kort verhaal heeft elke zin betekenis! Deze zin vond ik dan wel weer heel mooi: “Hoe lang zouden deze kledingstukken nog voelen als die van de ander?" Het aflopende leven van de vader met kanker hangt er los bij. De schrijver is er, voor mij, niet in geslaagd om die twee afscheiden echt te verbinden in een verrassende twist of een alles samenvattend slot. Natuurlijk, deze schrijver is zeer taalvaardig, maar in dit verhaal is het taalgebruik nogal over de top. |
| Op heterdaad | Oei, in de eerste alinea al veel stijlfouten: Een "masker van emoties" is een contradictio-in-terminis. Niet twee keer 'hier en daar' gebruiken in één zin. Al die perspectiefwisselingen van een alwetende verteller, naar de hoofdpersoon in derde persoon, naar de eerst persoon: dat werkt niet. Echt niet! En een verhaal beginnen met "een knappe man" is een klassieke schrijversfout. Je zegt niet dat iemand knap is, je laat het zien door de beschrijving van zijn uiterlijk of houding en laat vervolgens de conclusie aan de lezer: Show, don't tell! En verder in het verhaal las ik nog meer tenenkrommende taalconstructies: "Tevens achtte hij bewezen dat er entiteiten waren," is ineens tegennatuurlijk stijf (bovendien komen die entiteiten helemaal niet meer terug in het verhaal); "ze wasemde een oosterse sfeer uit," "hoe er van alles tevoorschijn kwam" (huh? hoe dat, wat dan, letterlijk of figuurlijk?), "Zonder de hormonaal bepaalde capriolen" (o, je bedoelt gewoon seks?) en nog vele anderen. Verhaaltechnisch vond ik het origineel om een TV die na lang stand-by te hebben gestaan in brand vliegt te vergelijken met een relatie die na een aantal weken stand-by weer ontvlamt. Helaas wordt die vergelijking al ruim voor het einde van het verhaal weggegeven, waardoor het slot er niet meer toe doet. En hoezo zonden? De laatste regel van een goed kort verhaal is vaak een bijzondere twist of een alles samenbrengende conclusie, maar ik zie geen zonden van deze hoodpersoon. |
| De moraal van tijd en taal | Een lang niet onverdienstelijke poging voor een situationeel kort verhaal in de traditie van Lucia Berlin. In dit verhaal in een moderne, tegenwoordige setting. Alleen de subtiele onderliggende humor van Ms Berlin ontbreekt. De interacties tussen de drie personen, zwaar gehinderd door de taal van het slachtoffer, is mooi beschreven. De interactie tussen Odette en Emiel had wat meer uitgewerkt mogen worden, in dit verhaal is het nog iets te oppervlakkig. En ook een verrassing, een mooie twist op het einde had het verhaal nog beter gemaakt. Dit einde vond ik wat gratuit. Maar als sfeertekening: prachtig! Mijn complimenten. |
| Littekens | Goed verhaal, goede spanningopbouw, maar wat jammer van dat slot! Ik zie hier weer de veel voorkomende fout van korte verhalen-schrijvers: door blijven schrijven nadat het verhaal is verteld. In dit geval is het verhaal verteld met de zin: "Weet je, hij heeft een litteken op zijn kin, een jaap van wel drie centimeter." Klaar! Een prachtig, alles samenvattend slot. Alles wat daarna komt is overbodige uitleg. En de laatste alinea voegt al helemaal niets meer toe aan het verhaal. Verder zie ik een paar houterige zinnen ("Op een bepaald moment .....") en overbodige uitleg ("...sinds haar zwangerschap was alcohol taboe), maar de dialogen zijn prima wat mij betreft. Ik ben een overtuigd volger van het minder=meer-principe: de ruzie bij de buren, inclusief het smijten met glaswerk aan het einde van het verhaal voegt niets meer toe en kan dus weg. Dus met wat strategische schrappen van zinnen kan dit goede verhaal zomaar een uitstekend verhaal worden! |
| Zoals het hoort | Dit is een mooi en lief verhaal, alleen af en toe iets te voorspelbaar. Ik heb net een ander kort verhaal gelezen over daten op latere leeftijd. Zou het een trend worden? Ik begon net lekker in dit verhaal te komen en toen struikelde ik ineens over het woord 'cohort.' Alsof je lekker ligt te vrijen en je partner ineens uit het niets een opmerking maakt over een verhoging van het BTW-tarief. Weg sfeer... Wilt u alstublieft dit soort maatschappelijk werk jargon bannen uit uw verhalen, want dat kost veel punten. Het einde vond ik wat gratuit, dat had spannender gekund. |
| Een bijzonder muzikale zomervakantie | Het ontbreekt deze schrijfster niet aan fantasie en dat is een eerste vereiste voor een goed verhaal. Maar ook een kinderverhaal is een verhaal dat aan bepaalde eisen moet voldoen om als 'goed' beoordeeld te worden. Dit verhaal is wel erg saai. Wat is die Jade een keurig, vriendelijk, gehoorzaam meisje. Ze voert netjes opdrachtjes uit, ze hoeft niets te verzinnen, laat staan haar eigen zin te doen en alles komt op zijn pootjes terecht. Er is geen conflict en ook geen ontwikkeling van de hoofdpersoon, geen bijzondere twist of verrassing, het verhaal kabbelt voort naar een wel heel erg voorspelbaar einde. Verder is het verstandig om een verhaal nog één keer zeer zorgvildig door te lezen voor het opsturen, dat voorkomt kromme zinnen als "Handgemaakt, met gegraveerde erop" en "Ze sluit haar ogen, luistert aandacht." |
| Sjaaltje | Hoe neem je afscheid van iemand die zichzelf van het leven heeft beroofd? Een beladen onderwerp en bepaald geen gemakkelijke keuze als thema voor een kort verhaal. Dus mijn waardering voor je lef, schrijver, om dit thema op te pakken. Maar helaas is het in mijn ogen niet goed genoeg gelukt. Het verhaal blijft te oppervlakkig, te veel in hulpverlenersjargon hangen. De details ontbreken om deze persoon voor de lezer tot leven te brengen, zodat de lezer de zelfmoord begrijpt. Neem nou deze zin: "Ondeskundige adviezen veroorzaakten een uitzichtloze leegte, waar voorheen toekomstdromen houvast hadden geboden." Wat staat daar nou? Alleen maar oppervlakkigheden! De lezer heeft details of uitleg nodig voor begrip, mededogen, misschien zelfs wel boosheid. Details brengen een verhaal tot leven, platitudes doen het tegenovergestelde en in dit verhaal staan echt veel te veel platitudes. De basis voor een heel goed verhaal is hiermee gelegd, voeg nu details toe over het leven, of over de suiside-daad zelf, zodat de lezer kan meeleven. |
| Vreemde eend | Deze schrijver verstaat de kunst van het schrijven van een ultrakort verhaal. Uitstekend gelukt, wat mij betreft, dus complimenten. Ter aanmoediging om meer van dit soort verhalen in te dienen, wil ik twee opmerkingen maken: Ten eerste de titel: die is heel flauw, dat kan zeker beter! De beginzin en de slotzin zijn belangrijk in een kort verhaal en al helemaal in een ultrakort verhaal. Dat is hier uitstekend gelukt, maar in het middenstuk zakt het verhaal wat in. Dus dit is mijn tweede suggestie: De interactie tussen de verslaggeefster en de kooiker kan wat geprononceerder. Haar enthousiasme in het begin en haar uiteindelijke teleurstelling kunnen wat scherper worden geformuleerd, zodat er meer contrast ontstaat, waardoor de diepe teleurstelling van de kooiker in het leven nog scherper wordt in het hoofd van de lezer. |
| de breuklijn | Een van de basisregels voor het schrijven van een goed kort verhaal is: 'begin met een actie, trek de lezer gelijk het verhaal in, maak het al spannend in de eerste zin of anders zeker in de eerste alinea, zodat de lezer wordt gemotiveerd om door te lezen." Aan deze basisregel is in dit verhaal niet voldaan. Ik ben dus gestopt met lezen na de eerste vier alineas. Dat is voor het eerst dat ik dat doe met een inzending in deze verhalenwedstrijd. Dit verhaal heeft 7874 woorden, meer dan tweeeneenhalf keer de 3000 woorden die is aangegeven als het maximum aantal woorden voor dze wedstrijd, (al kijkt noch de redactie noch de jury heel erg precies naar dit aantal). Maar toen er na 800 woorden (vier alineas) nog altijd niets was gebeurd, slechts een lange, saaie opsomming van de observaties van een schooljuf over de kinderen in haar klas, zonder enige emotie, betrokkenheid of opmerkelije twist, toen had ik er genoeg van. |
| Mijn liefde voor lezen | Dit verhaaltje, vermoedelijk een opstel voor één van de hogere klassen van de lagere school, is in niets te vergelijken met de andere verhalen in deze wedstrijd, vooral omdat dit geschreven zal zijn door een zeer jong persoon. Maar zelfs zo iemand zou niet deze taalfout mogen maken: "Ik begonnen lezen." Als dit geen opstel was, maar geschreven door een ouder iemand, dan kan ik slechts aanraden: besteed er veel meer tijd aan, maak het langer, persoonlijker, gevoeliger. En probeer er een conflict in te brengen, dat geeft namelijk de leukste verhalen. |
| Adembenemend | Twee niet-gerelateerde verhalen (één van Becki en één van Léa) ineen geschoven tot één verhaal. Ik vond de setting, ten tijde van de Cuba-crisis ,wel leuk bedacht (het is weer eens wat anders) en ook de genoemde leeftijden kloppen met die setting. Helaas is in dit verhaal die hele crisis niet meer dan een decor-stuk. Het speelt geen rol in het verhaal en als het impliciet de bedoeling was om een sfeer te scheppen waarin mensen impulsieve of onverstandige dingen doen omdat het in 30 seconden afgelopen kan zijn bij een nucleaire aanval, dan is dat wat mij betreft niet goed genoeg uit de verf gekomen. Wat dan overblijft is een oppervlakkig verhaaltje van stoerdoenerij, vermengd met een natte jongensdroom. |
| Een woordeloos afscheid | Deze wedstrijd trekt elke maand één of meer verhalen die gaan over de weg naar of specifieke voorbereiding op zelfmoord. Dit is niet het beste verhaal in dat genre. Ik ben van mening dat een schrijver die meent een verhaal te moeten indienen met als thema zelfmoord de heilige plicht heeft om aannemelijk te maken dat die zelfmoord echt de enige uitweg is. De lezer mag geen gelegenheid krijgen om nog andere uitwegen te zien. Pas dan is zo'n verhaal aangrijpend, omdat er geen ontsnappen mogelijk is. Dat is hier allemaal niet het geval. Als je als één van de openingszinnen in het verhaal opneemt: "Het is moeilijk vast te stellen of deze Robert invloed heeft gehad op wat het drastische verloop van mijn verdere leven genoemd kan worden," dan mag je als lezer verwachten dat deze Robert inderdaad die invloed had en de spanning bestaat dan uit: hoe dan, wat dan? Maar deze Robert blijkt helemaal geen invloed te hebben gehad, ook al wordt meer dan de helft van de tekst aan hem gewijd. Zonder deze Robert was het verhaal precies zo afgelopen. Deze schrijver heeft heel erg veel (veel te veel) woorden nodig gehad om een verhaal te schrijven dat uiteindelijk heel dun is: Meneer verliest zijn baan, eindigt door eigen toedoen op straat en pleegt zelfmoord. Niet dat het deze schrijver ontbreekt aan schrijfvaardigheid, die is dik in orde. Maar verzin een verhaal met meer diepgang en spanning en laat daar uw schrijfvaardigheid op los. En nadat u helemaal klaar bent met schrijven, geeft u zichzelf de opdracht om 20% van de woorden te schrappen. En dat resultaat zou ik dan graag volgende maand lezen. |
| De godin op de haan | Hoewel ik een liefhebber ben van meer verfijnd taalgebruik, is een rauw en niets-verhullend verhaal als dit leuk voor de afwisseling. De spanningsopbouw was goed, de interactie tussen de twee personen spannend. Dus qua verhaalopbouw, spanning, ontwikkeling en schrijfvaardigheid zou dit verhaal hoog kunnen scoren. Alleen... ik snap de premesse niet... Nou ben ik geen expert op het gebied van ladyboys, maar de beschrijving van geslachtsdelen en seksuele handelingen in dit verhaal passen totaal niet in het (mogelijk naieve) beeld dat ik heb van een 'ladyboy'. En als het beeld dat de schrijver erbij heeft afwijkt van wat de gemiddelde lezer hieronder zou verstaan, dan is het de taak van de schrijver om beter uit te leggen wat een ladyboy, in zijn definitie, dan is. Of de beschrijvingen van geslachtsdelen en handelingen beter laten passen bij het traditionele beeld van een ladyboy. |
| Noodweer | Een hele thriller in drieduizend woorden! Goed gedaan, hoor! En het had nog korter gekund, want de eerste alinea had nog met de helft kunnen worden ingekort (minder=meer). Rechtlijnig, maar effectief taalgebruik, foutloos ook. Alleen kreeg de naam van de hond gaandeweg het verhaal een andere spelling. Uitstekende spanningsopbouw, ontwikkeling van de hoofdpersoon en effectieve interacties. Mooie laatste regel. Verhaaltechnisch zie ik maar één probleem: hoe kan een lijk, toch zo ongeveer even groot als een kerstboom, ongezien op de stapel komen bij een kerstboomverbranding? Daar kun je gemakkelijk (neem ik aan, gezien de rest van het verhaal) een oplossing voor vinden en dan wordt dit goede verhaal ineens een uitstekend verhaal. |
| Hemels | In de categorie 'hallucinerend taalgebruik in een verhaal vol drugsgebruik,' een geliefd thema bij korte verhaal schrijvers, is dit geen onverdienstelijke poging, maar ook weer niet een uitzonderlijke prestatie. De verrassing ontbreekt en ook de twist aan het einde of het alles samenbrengend slot of een nieuw perspectief in het uitgekauwde verhaal van de belefenissen (als ik het zo mag noemen) van drugsgebruikers. En het slot "ik gebruik drugs dus ik denk dat ik kan vliegen" is ook niet erg origineel. Dus verhaaltechnisch was ik niet onder de indruk. Schrijftechnisch was het op een enkel cliché na (daar zijn ze weer: de roomwitte borsten) prima in orde. Beste schrijver, je hebt een uitstekende taalvaardigheid, maar verzin eens een meer origineel thema voor je verhalen. Dat wil ik dan graag volgende maand lezen. |
| Schrijn | Een mooi, lief opstel, rakend aan poezie. Een eerbetoon, gemengd met verdriet, aan een overleden partner. Ieder verwerkt een zo groot verlies op zijn eigen wijze en als het onder woorden brengen daarvan helpt bij het verder leven, en omgaan, met het verdriet, dan kan dat alleen worden aangemoedigd. Maar het insturen van een dergelijk opstel naar een verhalenwedstrijd is dan weer een volgende, hele grote, stap. Dan zal niet alleen het onder woorden gebrachte verdriet worden gelezen, maar dan wordt zo'n verhaal ook verhaaltechnisch en schrijftechnisch beoordeeld. Verhaaltechnisch zit er geen conflict, geen ontwikkeling van de hoofdpersoon in dit opstel. Wat waarschijnlijk ook helemaal niet de bedoeling was van de schrijver, maar dat maakt het verschil tussen een opstel en een verhaal. Schrijftechnisch heb ik slechts twee opmerkingen: de eerste zin is moeizaam, herformulering is aan te bevelen en ik had geen idee dat mahonie kon bloeien. Eén letter kan veel verschil maken: mahonie is een houtsoort, mahonia is een tuinplant. |
| verkeersborden | Een vlot geschreven verhaal met een groot geloofwaardigheidsprobleem. Het ministerie is volledig ongeloofwaardig (zelfs een niet-ambtenaar zou dat moeten herkennen, zo werkt de besluitvorming niet). Ook het rechtstreeks verband tussen de nieuwe borden en minder slachtoffers is ongeloofwaardig. En dat geldt ook voor de uitvoering en het vervolgens wegbezuinigen van de proef , dat getuigt van een slecht begrip van de organisatie van de overheidsfinancieen. Verkeersboetes gaan in de algemene middelen, niet naar het ministerie, die wel de kosten van het project moet dragen. Jammer, de opstapeling van ongeloofwaardigheden heeft voor mij het plezier van het lezen van dit verhaal bedorven. Want de schrijver heeft zeker een hele vlotte pen. Graag volgende keer een geloofwaardiger verhaal, met hetzelfde enthousiasme geschreven. |
| Nico | Een mooi situationeel kort verhaal in de traditie van Lucia Berlin, inclusief de subtiele onderliggende humor. Toch had een verrassing, een mooie twist op het einde, het verhaal nog net iets beter kunnen maken. Maar als sfeertekening: prachtig! Mijn complimenten. Ik ben geneigd een half punt extra te geven, omdat ik zelf vele jaren in Delft heb gewoond en het Joris ken en ook deze winkelier meen te herkennen. Maar dat zou niet eerlijk zijn. |
Enorm bedankt voor de uitgebreide en gevarieerde feedback en beoordeling!
BeantwoordenVerwijderenWat een fijne feedback! Hartelijk dank, met name het laatste jury-lid heeft echt uitgepakt.
BeantwoordenVerwijderenSommige juryleden zijn niet mals in hun oordeel, maar als schrijver waardeer ik de moeite die ze nemen om hun commentaar te schrijven. En als je meedoet aan een wedstrijd moet je tegen kritiek kunnen. Toch helpt het om iets van de achtergrond (anoniem is prima) van de juryleden te weten, dan kun je hun opmerkingen ook beter plaatsen. Van de 10 juryleden , die deze maand hun commentaar hebben geleverd, zijn er maar van 5 beschrijvingen gegeven onder 'wie is wie'. Dus van juryleden G2, J3, M4, S1 en W1 zou ik best wat meer willen weten. Daarentegen staan er in 'wie is wie' ook profielen van juryleden H1, I1, M3 en R1, die klaarblijkelijk niet meer in de jury zitten. Misschien een update van 'wie is wie', beste redactie?
BeantwoordenVerwijderenik ben erg blij met de feedback, vind het trouwens ook erg bijzonder dat men mij jonger inschat terwijl ik ouder ben maar ach dat is mooie aan het anonieme van deze wedstrijd :)
BeantwoordenVerwijderenDank voor al het commentaar, fijn dat er zo grondig naar gekeken wordt. Fijn ook dat er veel reacties zijn. Relativerend ook, wat de een een verrassend einde vind, vindt de ander gratuit. Het is de eerste keer dat ik mee doe, ik ben zeker van plan vaker een verhaal in te sturen.
BeantwoordenVerwijderenGoed jury commentaar maar kan er voortaan misschien rekening mee worden gehouden dat iemand bv dyslexie of zoiets heeft dat er dan minder naar spellingsfouten word gekeken
BeantwoordenVerwijderenZonder ook maar iets ten nadele te zeggen over mensen met dyslexie (in tegendeel: mensen met dyslexie die verhalen schrijven moeten juist aangemoedigd worden) kunnen spelfouten het plezier van de lezer bederven. Mag dan van schrijvers met dyslexie gevraagd worden om hun verhaal eerst door iemand anders te laten lezen, voordat ze het indienen?
VerwijderenGeacht jurylid W1, hartelijk dank voor de tactvolle reactie op mijn verhaal en de eerlijke beoordeling ervan. Vanzelfsprekend reken ik op inhoudelijke kritiek als ik meedoe aan een wedstrijd. Dat u het opvat als waargebeurd, zie ik als een compliment: weliswaar ken ik verlies, maar gelukkig minder ingrijpend dan in mijn verhaal, dat volstrekt fictief is.
BeantwoordenVerwijderen