Louisa May Alcott
Beste schrijver,
Hieronder vind je het jurycommentaar van april. Het is zoals altijd verzameld per jurylid. Omdat niet elk jurylid elk verhaal leest en ook niet alles in dezelfde volgorde, kun je het beste CTRL+F/COMMAND+F gebruiken om jouw verhaal te zoeken.
Ter info: Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven dus de hoeveelheid juryleden die hier wordt weergegeven kan per maand verschillen. Ook hoeft niet bij élk verhaal commentaar te staan. Wel zijn de jury-lid coderingen elke maand hetzelfde. Als je vaker mee hebt gedaan, kun je door de maanden heen de commentaren op jouw verhalen vergelijken.
Let op: lezen is op eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.
We zijn ook nog steeds op zoek naar nieuwe juryleden. Lijkt het je wat om zelf de verhalen mee te lezen en beoordelen? Neem dan even hier een kijkje en neem contact met ons op.
| Jurylid F1 | |
| Droomkoorts | Ik vond dit verhaal matig. Een duidelijk doel miste. ik had wat meer achtergrond willen hebben. |
| De weg naar thuis | Goede introductie. En ik vind de psychologische bedrukking ook wel goed. Toch mis ik wat logica en uitwerking van het plot aan het einde. |
| De Crioch | Zinnen lopen vloeiend, ik gleoof erin dat deze schrijver ook wel kan schrijven. Maar toch mis ik een bepaalde spanningsboog. |
| Molendini Veritatis | Ik vind deze tekst iets te afstandelijk om er echt in te duiken. Het blijft op de oppervlakte helaas. |
| Architectuur voor de eeuwigheid | Dit verhaal blijft helaas een beetje in het lucht ledige hangen. Net niet rond en net geen 'volle' personages. |
| beige, zand en gebroken wit | Ik word nét niet helemaal |
| uit de schaduw treden | Ook hier - en dat heb ik bij veel verhalen die deze maand zijn geschreven - heb ik het gevoel dat het allemaal nog niet af is. Ik begin en duik ergens in maar vervolgens houdt het verhaal op. |
| Halloween | Wat een Halloween, klinkt als een gruwelijke ervaring. Goed geschreven, realistisch totdat er gesproken wordt. |
| Beter dan dit | Begint dit verhaal ergens middenin ? Verder is het goed geschreven, sterke zinnen. Qua plat is het wat vlak alleen. |
| Door de opening | Ik vind het perspectief in dit verhaal heel mooi en krachtig. In derde persoon, of wanneer je iemand aanspreekt. Een soort brief, zonder de hele vorm van een brief. Ik vind het goed en sterk! Soms ook poëtisch. |
| Het circus van Dr. Cirrus | Dit verhaal is erg goed uitgedacht. Decor is goed geschetst, vind ik. Ik zou meer willen lezen ook al is fantasy/sci-fi niet mijn favoriete genre. Dat lijkt me een goed teken! |
| Spochtwedde | Sterke dialogen! En hele geinige scènes. Wat ik jammer vind is dat het verhaal/plot niet echt ergens naartoe werkt. |
| Huisje 24 | Op zich een interessant concept. Originele uitwerking en verhaallijn ook. Toch mag het conflict met de man groter en uitgebreider. Ingezoomd misschien ook? Laat het verhaal desnoods middenin die duinpan beginnen:) |
| Hope Speer | Soms struikelde ik over woorden en zinnen. Wel origineel perspectief en verhaallijn. Misschien mag je nóg iets meer de emotie en eenzaamheid benoemen en voelen. In het lichaam van de tiener. |
| Lama | Wat ik vooral goed vind aan dit verhaal is dat de personages goed zijn uitgewerkt. En allemaal interessant zijn. |
| Een beetje Beyonce | Af en toe struikel ik over de zinnen maar het verhaal intrigeert me wel. |
| Tot de dood ons verbindt | Goeie eerste zin!! Helaas word ik soms van hot naar her geslingerd in dit verhaal. En blijf ik met veel vragen over. |
| As van god | Goeie tekst, blijft interesseren, je blijft doorlezen. |
| De kracht van een naam | Sterke dialogen. Het komt niet vaak voor dat ik het prettig vind om te lezen, een accent. maar dit ging soepel. |
| het heft in handen | Een sterk poëtisch stuk, waar je eigenlijk het gehele stuk steeds wilt weten over welke vorm, welk personage je nou precies leest. |
| Nieuwe horizonten | Een interessant en origineel perspectief. Toch vind ik het jammer dat het niet wat beter opgebouwd is. Wat meer conflict opbouw. |
| Hotelbar | Eerlijk gezegd vind ik dit meer een dagboek van een reisje, een trip, dan een (goed en sterk) kort verhaal. Ik word er helaas niet door gegrepen, en ik vind ook dat er geen conflict is, dus het werkt nergens naartoe. Dit zou de schrijver nog kunnen versterken. |
| Het geheim | De contactadvertentie en het daten zou ik veel meer uitlichten als ik de schrijver was van dit verhaal. Minder inzoomen op het verleden en veel meer op de actieve scenes. |
| De laatste lentedag | De zinnen en termen die hier in de lucht gegooid worden vind ik top. Verhaal blijft hangen en intrigeren = goed teken! |
| papa | Blijft interessant, wie is de 'hij' dan waar de hoofdpersonage op wacht? Verhaal leest vloeiend en blijft interessant. Mag wat mij betreft iets uitgebreider/langer. |
| bij het vallen van de nacht | Verhaal zit op zich goed in elkaar. Toch mis ik wat drang om door te lezen. Zinnen zijn vloeiend en goed opgeschreven. |
| Outliers | Laat de personage voelen dat ze/hij zenuwachtig is, in plaats van het vertellen. Show don't tell is denk ik iets wat de schrijver van dit verhaal goed en beter kan toepassen. |
| Koudvuur | Je kunt zeggen wat je wilt, maar de schrijver van dit verhaal heeft een enorme bak fantasie, zelfvertrouwen en kan ook echt goed schrijven. Ook een origineel decor, scherpe dialogen. Top verhaal. |
| De parabel van het stikstofmeisje | Zintuigen weet de schrijver van dit stuk goed weer te geven (of het gevoel wat hieruit voortkomt). Het is een origineel verhaal, dat zeker. Ook vind ik alle personages goed neergezet. Toch greep het verhaal me minder. |
| papas kleine meid | Absurd verhaal. Krachtig opgeschreven, bleef intrigerend |
| Marcel de veroveraar | Een mooi afgerond verhaal, interessante scenes. Soms mis ik een wat sterker eindplot. |
| Familieverdriet | |
| Jurylid G1 | |
| Jocka | Tweemaal dinsdagmorgenlicht, - zon is wat teveel van het goede, de lezer weet al dat het dinsdagochtend is. De vader vertelt zijn verhaal, wat dus één lange dialoog uitmaakt. Verhalen komen zo niet bij de lezer binnen als ze eerder vertellend dan belevend zijn. Vertellen brengt minder emoties teweeg dan beleven, sleur je lezer mee in het verhaal door op een meer belevende manier te vertellen. Het mag een troost wezen dat de helft van de ons toegestuurde verhalen te vertellend zijn. Show, don't tell is wellicht de belangrijkste regel in het schrijven van fictie. |
| De meester | Goede afwisseling tusen dialoog en beschrijving. Intrigerend dat het ik personage ondanks het drankprobleem toch een fles whisky meebrengt. De dialogen kunnen beter afgewisseld worden, telkens aan de lijn wanneer een nieuw personage aan het woord is. mooie kritieken soms (afspiegeling van de eigen ik). Schrap: met spot in mijn stem. Mooie metaforen, in een filosofisch licht nostalgisch verhaal. Over net niet kunnen, afscheid, verlies, gemis. Een film noir scenario. |
| De hersenen van Dr. Weinstein | In hun weg naar de te poetsen ramen kun je best vermelden dat ze met de lift gaan, zodat het niet vreemd aandoet wanneer hij plots moet vertellen dat hij geen hoogtevrees heeft. Waarom Weinstein? (doet me aan Harvey Weinstein denken) Misschien gewoon Einstein, we weten toch dat het fictie is? De uitleg hoe een en ander werkt is me te lang. Door het sterke begin in mijn ongeloof opgeschort tot net daar waar je alles begint uit te leggen, je maakt het ineens te technisch. Korte verhalen zijn daar minder geschikt voor. Het einde is oké, beetje grappig maar ook griezelig. |
| papas kleine meid | Donker verhaal, beetje ongeloofwaardig met dat telkens weer begraven, net een stap te ver in de geloofwaardigheid. |
| Hana | Knap geregisseerd verhaal met de geloofwaardige wisseling van de perspectieven. Het einde mag nog net iets langer uitgeschreven worden met een perspectief van Johan; hoewel het duidelijk is hoe Monique zal reageren: die gelooft Johan. |
| De gouden koker | Intro iets te lang. De uitleg en de psychologische analyse van het personage zelf, gaat me te ver. Op die manier zie ik teveel de verteller, te weinig het personage. Ze bevindt zich op de hoek van een straat bij een kasteel dat ze niet kent? Vreemd, ongeloofwaardig. Ondanks haar angst om buiten te komen, loopt ze zomaar het kasteel in? Nee, geloof ik niet. Ineens is er dan Rick? Nou, nou. Door de plotse onverklaarbare wendingen lijkt me dit verhaal eerder voor kinderen. Het verhaal en het gedrag van de depressieve Selma veranderen dan zo hard dat ik het verhaal niet meer verder gelezen heb. Je verhaal is inconsistent en ongeloofwaardig, werk aan de winkel. |
| Biografie van een tak | Voor kinderen van ongeveer zes tot acht? Dan is zwaartekracht wellicht een begrip dat ze nog niet begrijpen. Voor de rest een leuk verhaal, ik zou wel eens het seizoen nakijken, het is nog winter en koud, er groeien al blaadjes aan de bomen, er is al gemaaid. |
| En dromen doe ik nog steeds | Boeiende persoonsanalyse van een dromer, soms een te administratieve taal. Iemand die jammer genoeg niet uit zijn droomwereld wil/kan en waarom dat zo blijft terwijl het leven aan hem/haar voorbijgaat komen we niet te weten. Eerder een psychologisch portret dan een verhaal. |
| Koudvuur | Een boeiend begin. Goede setting, typîsche stijl zoals een Russische auteur (Toerenjev, Gontsjarov) die zou hanteren. Kromme zin is deze: 'In 1917 kreeg hij van een van zijn broers...' en vocht in naam' Wie vocht? Kijk persoonsvorm, lijdend voorwerp en gezegde eens na hier. Tof gedaan, helemaal de stijl van de oude Russen achterna. |
| De secretaresse heeft het niet gedaan! Of misschien wel | Vermijd het teveel aan adjectieven: heel, zeer, wel weer, misschien, al, echt ze verzwakken je tekst en alles klinkt dan opgefokt. Sommige bijzinnen zijn overbodig, bvb 'die naar buiten is gehold', weten we zo ongeveer al. Teveel overladen verhaal, te weinig rustperiodes, alle stemmen lijken van hetzelfde personage te komen, te weinig ruimtebeschrijving. |
| LIEFDE IS... | En nu nog een verhaal schrijven, want dit is er geen. |
| Een buitengewone vakantie | Te vertellerig, teveel uitleg in het begin. Spreid die meer, bouw al wat meer actie in van het begin, maak het niet te beschouwend. De reis erheen en het inchecken kan ook korter, is die relevant? Het einde is al helemaal ongeloofwaardig en me te moralistisch. |
| Marcel de veroveraar | Goede analyse van je hoofdpersonage, zeer geloofwaardig. Het verhaal mag wat meer structuur, kan beknopter. |
| Wijde truien | Na een paar maanden was dat ook voorbij. Wat? Die glimlach eruit persen? Denk aan de chronologie in je verhaal. Hij nam haar later mee met twee zakenreisjes: mee met? Er staan nog wat fouten in je tekst, lees die meerdere keren na, waarvan minstens een keer hardop. Mooie vondst van die letter verder. 'Nu^pas weet alles...' weet wie? Teveel fouten, hoor. De date met Sandra staat ook op de verkeerde plek in je tekst. |
| Tegenpolen | Best oké je verhaal. Bekend gegeven en zo'n beetje te verwachten dramatisch einde. Nog wat werk aan een beschrijving van de ruimte met enkele pittige details, je hoofdpersonage. Ook de layout kan beter, zeker de ordening van de dialogen. |
| De parabel van het stikstofmeisje | Sterk begin door de accurate en originele beschrijving van geur en kleur. Door de taal die het meisje hanteert denk ik aan een ouder meisje of een gehandicapte jonge vrouw, maar er is een juf, dus een jong meisje. Wanneer je een hoofdpersonage opvoert zorg dan dat de lezer een duidelijk beeld heeft met genoeg ruimte voor interpretatie. Dat moet sneller, ander zweeft de lezer in een vaag beeld. Eerst op de middelbare school gebeurt dat, je kan die beschrijving al vroeger introduceren. Of er minstens al enkele hints naar geven. Mooie fantasietjes die je opvoert, maar je gaat er te ver in, zodanig dat het ongeloofwaardig wordt. Lees eens wat meer op internet over 'the suspension of disbelief' en je begrijpt wellicht waarom, je sterkte is tegelijk je zwakte, baken meer de grenzen af. De voetnoot maakt het er niet geloofwaardiger op. |
| Wie schrijft | Wie is de 'ik'? Hij/zij is lezer, maar lanceert een boek? In de volgende zinnen ontdek ik waarom ik dacht dat personage uitgever zelf was: door een foute samentrekking (verwisseling onderwerk en lijdend voorwerp in één zin, nl in de zin 'Ik vind het onsmakelijk'...) Voeg in die zin 'dat men' toe en het is duidelijk. Einde is gewoon van de pot gerukt en ongeloofwaardig, net of je wou je er te snel vanaf maken. |
| Familieverdriet | Waarom in de volgende alinea's een kleiner lettertype? Accuraat beschreven tweede alinea. Veel vragen blijven na het lezen van dit verhaal en daarom zie ik het eerder als een voorval, een beschouwing. Een verhaal zonder einde. Dat is niet genoeg, je maakt het jezelf makkelijk, verwar iets wat echt gebeurd kan zijn niet met fictie, want echt gebeurd is geen excuus. |
| Het eerste hoofdstuk | Mooie en heldere intro die je over Marloes geeft. Zet aan tot verder lezen. Ook herkenbaar merk ik wanneer ik verder lees. je maakt me nieuwsgierig. Probeer bij het perspectief en de focalisatie van Marloes te blijven (echt uitnodigend zou het nooit worden) Met veel plezier lees ik verder. Dennie trekt naar de States en op dit ogenblik denk ik: ik zou hem laten sterven en Marloes laten vastlopen. Oké, Dennie= Daniël. Ik zou de zin 'Het deed geen belletje rinkelen' schrappen. Je geeft hier veel weg. Maar het einde is dan wel tof. Dat weggeven kost je een punt, hoor. |
| De avond van de lelijke mensen | Je vertelt al het een en ander over Maxwell, dus denk ik: dit loopt fout af voor de deelnemers. Mooie ontwikkeling hen je bedacht. Dan wordt het even moralistisch, je legt teveel uit, zelfs als het dan door je personages verwoord wordt. |
| Haiku | Een haiku (5-7-5) drukt meestal een verwondering uit en behandelt een natuurervaring of obsrvatie. Ook een reflectie kan, maar deze Haiku heeft te weinig zeggingskracht. Overigens zie ik hier nergens een verhaal. Maak het eens wat concreter, gebruik een narratief dat minder hermetisch is en stuur het naar andere sites, wij hebben gezien het aantal verhalen niet de tijd om je dichterlijke verzuchtingen te gaan analyseren. |
| Lammertijd | Leuke verwijzing naar Gorter. Wat moet ik verder met deze tekst? De vraag waarom roodborstjes zichzelf niet ophangen? Is dit een kort verhaal of een beschouwing? Wat denk je? |
| De opgestoken hand | Wangen roder dan een koffiebekertje? Niet overdrijven. Expres: gebruik liever 'met opzet'. Jouw stoel is het. Leuk einde wel. |
| Harteloos | Je vertelt teveel hetzelfde, die herhalingen hoeven niet, de lezer weet genoeg. Je gebruikt te veel korte zinnen. Lees eens hardop en breng meer afwisseling in je tekst. |
| Geduld om van te sterven | De koelkast is niet 'het' maar 'ze'. Druppen is periodiek, dus periodiek schrappen. Zorg ook voor een mooie layout, tussenregelafstand ontbreekt. weid? Wijd! |
| Een kleine puzzel | Een hele dialoog. Hoe de personages eruit zien hebben we het raden naar. Te korte zinnen, geen sfeer, te weinig beschrijving. Niet uitgelezen. |
| Bleeding circuit | Arrengeren? Misschien arrangeren? Beter is 'voorbereiden' of 'organiseren'. Je tekst staat vol fouten. Het verhaal is net gehakt stro. Schrijf dit uit in aparte scènes met overgangen, beschrijvingen van personages, omgeving, afwisseling in wat ze doen, wat het hoofdpersonage denkt, ik zie weinig emoties, alle figuren lijken wel van bordkarton gemaakt, onecht en ééndimensionaal. Werk aan de winkel. |
| Tot de dood ons verbindt | Het gestorven personage is een foute man, dus moet er een goede reden zijn dat zijn ex toch aan zijn graf komt. Ik lees verder. Sommige uitdrukkingen komen terug, mijd dat (de eerlijkheid gebiedt te...) Je dialogen zijn geregeld teveel schrijftaal. Oké: Linda komt op bezoek voor onze gestorvene ingrijpt, ze is niet eens op zijn begrafenis geweest, dus het vermoeden dat hij deugde komt eerst na zijn ingrepen. Het is net dat, wat het verhaal ongeloofwaardig maakt, niet het ingrijpen van een dode. Je zult een en ander weer moeten overdenken. |
| as van god | Origineel begin om twee vissen te beschrijven. Leuk verhaal. Mooi dat ik ver in het verhaal eerst te weten kom dat het om een oude man gaat. |
| Lama | De Academie= het? Mooi die ironie doorheen je tekst. Wie is Pedro? Kromme uitdrukkingen : een psychiatrische inrichting veranderd, hij hield een verhaal (hij hield een betoog) Ik vind het vervolg te uitweiderig en weinig relevant. Je voert teveel personages op, er komt vervolgens nog een advocaat op de proppen, dan een Onno...Nee, je verhaal rammelt, is te lang, telt te veel personages. |
| Spochtwedde | Als= wanneer (als is voorwaardelijk, of te gebruiken in een vergelijking). Een beetje stokkerig begin, te snelle overgangen en veranderingen van plaats. Bevreemdend verhaal en naar me dunkt ligt dat vooral aan de overgangen, het gebrek aan scènes, de afstandelijkheid met een gebrek aan emoties. Dit lees ik tot hiertoe als een verslag. De dialoog die volgt in de auto zit goed, daar is een conflict en dus ook: emoties. Je dialogen zijn goed, ze geven prima de sfeer weer tussen die twee. Over de lippenbalsem zou ik me beperken tot het feit dat ze die niet hebben in de drogisterij. Duidelijk genoeg, die hint. Met de glimlach het einde gelezen. Het begin kan beter, daar mag je meer sfeer en info (scènes!) kwijt. |
| De laatste lentedag | Nijging= buiging. Het is dus 'ik onderdruk de neiging'. Het is een kortverhaal maar met zoveel personages wordt het wat te onoverzichtelijk. Geef je hoofdpersonage ook wat sympathieke karaktertrekken. Het gesprek met de ex van Iris vind ik goed, daar komen eindelijk wat emoties bij te kijken ipv het voorgaande dat eerder een verslag is dan een verhaal. Geef je personages net zoals in het aangehaalde dialoog meer emoties mee, kwetsbaarheid en niet alleen jaloersheid. AntwoordT Iris. Soms herhaal je teveel hetzelfde woord (bvb antwoord(t)), gebruik bvb 'repliceert', 'zegt'. Een relatie die me mijn huwelijk heeft gekost? Hij is toch ook dader? Als je je hoofdpersonage een slachtofferrol wil geven, kan je dat best al een keertje eerder introduceren. Tja, dat einde, vreselijk hoofdpersonage heb je, geef die toch maar meer leuke karaktertrekjes mee. Je tekst is ook te lang, die hele toestand met de streekproducten in de Bed and Breakfast met de streekproducten, de voorvallen tijdens de paasbrunch kunnen best ingekort. |
| Jurylid G2 | |
| Jocka | Met veel gevoel geschreven verhaal. De kracht zit 'm vooral in de poëtische schrijfstijl. De scène met de beer laat goed zien wat verschillende karakters voor een verhaal kunnen betekenen. Met plezier gelezen! |
| De meester | Rommelig relaas, vooral veroorzaakt door de vertellende schrijfstijl en veel te langdradige dialogen. Dat zorgt ervoor dat ik als lezer niet gegrepen wordt door het verhaal. |
| De hersenen van Dr. Weinstein | Goed geschreven SF-verhaal. Let wel op het gebruik van clichés en de formulering van sommige zinnen is naar mijn smaak wat vreemd. Desalniettemin met veel plezier gelezen |
| papas kleine meid | Technisch heel aardig, verhaal is echter volstrekt ongeloofwaardig. |
| Hana | |
| De gouden koker | Aardig verhaalidee maar niet origineel genoeg om echt te kunnen overtuigen. De vertellende schrijfstijl met stroeflopende zinnen beperken mij als lezer echt geraakt te worden. Het beschrijven van emoties in plaats van het expliciet benoemen ervan zou wel eens een verrassende uitwerking kunnen hebben. |
| Biografie van een tak | Gewone alledaagse zaken worden beschreven vanuit een subliem gekozen perpectief, geen woord te veel en toch is het een afgerond verhaal. Deze auteur verstaat de kunst van het kortverhaal. Chapeau! |
| En dromen doe ik nog steeds | Keurig geschreven monologue interieur, een soort ode aan de droom. Ik had gehoopt iets meer ontwikkeling van de 'ik'te kunnen waarnemen. Dan zou het voor mij een echte topper zijn geweest. |
| Koudvuur | Over dit verhaal kan ik heel kort zijn: het is simpelweg top. Alle aspecten kloppen tot in detail. |
| De secretaresse heeft het niet gedaan! Of misschien wel | Het wisselende perspectief werkt niet. Het zorgt voor een rommelig en moeilijk leesbaar verhaal. |
| LIEFDE IS... | Een poging van een (waarschijnlijk) verliefde auteur om poëtisch een beleving weer te geven. Het verhaal mist te veel om mij te overtuigen. Met name het volstrekt ointbreken van een conflict voelt als een gemis. |
| Een buitengewone vakantie | Verhaal met een originele invalshoek en in de plot een mooie en duidelijk kloppende conclusie. De zinsbouw en de interpunctie is voor verbetering vatbaar, vooral ter bevordering van het leesgenot. Desalniettemin is het zeker lezenswaardig. |
| Marcel de veroveraar | Prettige schrijfstijl. Verhaal is technisch oke, maar het thema is niet bijste origineel |
| Wijde truien | Leuk verhaal over hoe een trauma voor iets kan worden opgelopen. De laatste alina voegt naar mijn smaak weinig of niets toe, het haal eerder de angel uit het verhaal. |
| Tegenpolen | Confict is duidelijk en de ontknoping is mooi beschreven. Pas wel op met het gebruik van al te veel clichés. Het kan werken om het karakter van een personage vorm te geven, maar overdrijving ligt al snel op de loer. |
| De parabel van het stikstofmeisje | Krachtig uitgebelanceerd verhaal. Een vertelling die net even iets meer vraagt van de lezer. Top! |
| Wie schrijft | Mooi hoe een verhaal, barstend van originaliteit, een verborgen boodschap bevat. Overtuigend. |
| Familieverdriet | De kracht van dit verhaal zit in datgene wat niet verteld, maar gesuggereerd wordt. Fijn hoe deze auteur de fantasie weet te triggeren. Aan de andere kant is de titel een beetje dubieus als de exacte relatie tussen beide dames niet duidelijk is. |
| Het eerste hoofdstuk | Verrassend, goed geschreven verhaal. De ontknoping zag ik niet aankomen en dat per definitie fijn voor iedere lezer. |
| De avond van de lelijke mensen | De boodschap komt over, hoewel get hoodthema een enorm cliché is. Door het gebruik van veel perpectiefwisselingen en de verleden tijd leest dit verhaal eerder als een verslag. Daardoor komt het gevoel van de deelnemers bij mij als lezer onvoldoende binnen. Daarnaast verdient de stijl hier en daar wat aandacht: bij een pulserende kamer kan ik mij niets voorstellen en een openvallende kaak lijkt mij uitermate pijnlijk (en bloederig). |
| Haiku | |
| Lammertijd | Misschien klinkt het wat hard als ik zeg dat de bedoeling van de schrijver van dit verhaal mij volledig ontgaat. |
| De opgestoken hand | Verrassend verhaal met een ontknoping die ik even niet zag aankomen. Mooi gedaan. De zinsbouw verdient hier en daar nog wat aandacht. Het struikelen over sommige zinnen haalt een lezer mogelijk uit het ritme. |
| Harteloos | Door de vertellende schrijfstijl is het bijna onmogelijk echt met Jack mee te voelen. Ik begrijp de emotie van het personage, maar bij komt het niet binnen. |
| Geduld om van te sterven | Pijnlijk verhaal over de kracht van nepnieuws. Door het gekozen perpectief komt het wel wat afstandelijk over. Hierdoor wordt de echte emotie bij mij als lezer gemist. |
| Een kleine puzzel | Leuk verhaalidee met een verrassende ontknoping. De spelfouten zijn wel storend. |
| Bleeding circuit | |
| Tot de dood ons verbindt | Zeer geloofwaardig geschreven thrillerverhaal, met een krachtige psychologische invalshoek. Het gekozen perspectief is bijzonder origineel en de ontknoping is ronduit verrassend te noemen. |
| as van god | Bijzonder verhaal. Je blijft als lezer vanaf de eerste regel geboeid door de vragen die worden opgeroepen. Wie is God bijvoorbeeld? Op een zeer subtiele manier wordt alles langzaam maar zeker duidelijk waardoor slechts ,et een tevreden gevoel naar deze vertelling kan worden gekeken. Wat mij betreft een echte topper! |
| Lama | Prima geschreven verhaal van een auteur met (waarschijnlijk) een grote liefde voor en kennis over filosofie. Het is een smaakkwestie dat beginnen met de advertentie het verhaal net even iets minder krachtig maakt. Desalniettemin met plezier gelezen. |
| Spochtwedde | Je waant je daadwerkelijk in het landelijke, vochtige gebied. De locatiedetails zijn mooi beschreven, van de dialogen ben ik iets minder onder de indruk. |
| De laatste lentedag | Naar mijn smaak gebeurt er in dit verhaal te veel, waardoor het geheel oppervlakkig blijft. |
| Jurylid J1 | |
| Jocka | Een beetje een braaf verhaal, dat wel een mooi afgerond geheel is met een prettige schrijfstijl. De personages doen wat ouwelijk voor hoe jong (13!!) ze werkelijk zijn en er zit af en toe wat herhaling in wat een mooie omschrijving teniet doet met iets te veel uitleg. Wel met plezier uit gelezen. |
| De meester | Ik heb dit verhaal eerder gelezen voor Verhaal van de Maand - is niet de bedoeling! |
| De hersenen van Dr. Weinstein | Grappig hoe het afdwaalt van een glazenwasser naar een bizar sci-fi verhaal - veel fantasie! Beschrijvingen als “computerachtige apparaten” komen wat klungelig over (waarom niet gewoon apparaten?) en alle vragen die de ik-persoon zichzelf stelt lijken een trucje om informatie weg te geven - ik vond het daardoor wat rommelig lezen. |
| papas kleine meid | Dit verhaal komt me bekend voor - is het ergens anders gepubliceerd? Mooi! Spannend en met een bepaald soort vaart geschreven waar ik erg van hou. Je wéét hoe bizar het is wat de personages doen, maar je gaat er helemaal in mee. Knap! |
| Hana | Wat een frustrerend einde, zeg. Die perspectiefwisseling werkt goed, zorgt voor een flinke dosis spanning. Ook al heb je al wel door wat er speelt, geeft de schrijver nét niet genoeg weg en wil je doorlezen. En het eindigt dan dus tóch niet zoals ik verwacht had… goed gedaan! |
| De gouden koker | Een beetje cliché wat mij betreft - een brief die de ‘held’ tot een reis aanzet waarna alles goedkomt…. En ook wat te uitleggerig geschreven |
| Biografie van een tak | Dit is wat warrig geschreven (hij, zij, jij door elkaar) en het blijft ook wat vaag waar het nou eigenlijk over gaat. Dit lettertype - wat niets met de inhoud te maken heeft - leest heel onprettig! |
| En dromen doe ik nog steeds | Er is in principe niets mis met deze zinnen, maar het is geen verhaal. Oninteressant voor een buitenstaander - dit personage heeft geen uiterlijk, maakt niets actief mee, er is geen dialoog, er is geen enkel ander personage.. kortom een reflectie, een dagboekaantekening voor de schrijver zelf |
| Koudvuur | Wat een fantasievol verhaal! Het duurt even voor het interessant wordt - veel uitleg aan het begin van het verhaal. Zodra we als lezer mee gaan in de actie (vanaf de dialoog) wordt het levendiger en houdt het mijn aandacht vast. |
| De secretaresse heeft het niet gedaan! Of misschien wel | Leuk dat het verhaal zo midden in de actie begint, met veel personages en dialoog. Er is alleen wel érg weinig decor (letterlijk, maar ook in de zin van uiterlijkheden van personages, zintuigelijke beschrijvingen, het weer desnoods) in dit verhaal - ik vind het daardoor wat oppervlakkig lezen |
| LIEFDE IS... | Geen verhaal |
| Een buitengewone vakantie | Een leuk idee, dit verhaal. Ik vond sommige beschrijvingen wat klungelig (woorden als kinderhoofdjes, en on-nederlands bijvoorbeeld) en hier en daar gaat er wat mis met de tegenwoordige/verleden tijd, maar ik bleef geboeid door de inhoud en de mooie omgevingsbeschrijvingen. De uitleg aan het einde maakte het wel érg af, er had nog wel wat open mogen blijven voor mij. Met plezier gelezen! |
| Marcel de veroveraar | Ik heb hier smakelijk om gelachen - wat een vreselijk mens, die Marcel, maar toch eentje waar je mee mee leeft, knap! Inhoudelijk gebeurt er niet eens echt veel bijzonders, maar de woordgrapjes en de spottende (zelf)reflectie van het personage maken het heel levendig en waarachtig |
| Wijde truien | Potentieel een goed verhaal. Ik was geboeid, vooral door de beschrijving van Erika, een personage dat door simpele details heel goed tot leven komt en interessant is. Het is over het geheel een beetje slordig opgeschreven (woorden vergeten, verkeerde verwijswoorden), dat stoort en haalt me uit het verhaal. |
| Tegenpolen | Het is een beetje onduidelijk wat de schrijver wil met dit verhaal - nu is het voor mij meer een erg afgeronde scène dan een heel verhaal. We krijgen als lezer te weinig tijd om Julia en Bart te leren kennen, dus ik vind er dan uiteindelijk niet zoveel van, behalve wat cliché |
| De parabel van het stikstofmeisje | Aan de schrijfstijl kan ik zien dat de schrijver kennis van zaken heeft en het verhaal is ook bijzonder origineel. Prima dat een lezer een beetje moet werken, maar toch vind ik dat we hier een beetje meer bij de hand genomen mogen worden door de schrijver; een groot deel van de tijd is er geen touw aan vast te knopen qua opbouw/plot/chronologie… |
| Wie schrijft | Leuk, creatief! In het begin vond ik het wat voorspelbaar (dat deze Marcel nog ‘leeft’ was wel duidelijk), maar er zat toch een soort klassieke spanning in die me nieuwsgierig maakte naar de afloop |
| Familieverdriet | Goed idee, om een personage naar het “verhaal” van andere personages te laten kijken en zo de lezer mee te nemen. Maar er wordt wel erg weinig mee gedaan en het blijft tot het einde onduidelijk wat er nou aan de hand is/was. |
| Het eerste hoofdstuk | Haha! Ik zat me de hele tijd te storen aan de pretentieuze Marloes, en blijkbaar was ik niet de enige. Leuke vondst! Misschien een klein beetje flauw, maar het paste wat mij betreft toch precies bij wat het personage oproept dat een ander personage dat weer afstraft. Goed geschreven, originele vergelijkingen! |
| De avond van de lelijke mensen | Ik heb tegenstrijdige meningen bij dit verhaal - het idee is origineel en zou echt een leuk verhaal op kunnen leveren, maar door hoe het is geschreven is het erg voorspelbaar en blijft er geen spanning of eigen invulling voor de lezer meer over |
| Haiku | Ik begrijp er niet zoveel van, eerlijk gezegd. Het lijkt me ook geen kort verhaal, maar een soort prozaïsch gedicht. Dit is misschien niet de juiste wedstrijd voor deze inzending. |
| Lammertijd | Mooi geschreven, maar toch meer een scène dan een kort verhaal. Kan verder uitgewerkt worden, met meer diepgang voor de personages, dialoog, plot… |
| De opgestoken hand | Dit lijken wel drie verhalen in een - ik begrijp de chronologie niet en door het gebrek aan enscenering ook niet waar we zijn. Het had wat langer gemogen met meer opbouw |
| Harteloos | Die blackout gebeurt toch ná het ongeluk? Dan klopt de verwijzing dat hij niet begrijpt dat hij harteloos is niet helemaal geloof ik. Ik raak hier als lezer in ieder geval van in de war. Het woord ‘harteloos’, waar het om draait, wordt wel érg vaak genoemd in zo'n kort stuk (inclusief de titel). Dat mag wat mij betreft wel wat subtieler, meer show don't tell. Verder op zich een prima verhaal, een zekere spanning, goede flashback. |
| Geduld om van te sterven | Wat een origineel idee! Prima geschreven, maar het is wel erg kort en daarom krijg je als lezer geen tijd om het mee te beleven met het personage. |
| Een kleine puzzel | Het is wat slordig geschreven - personage Jonas verandert halverwege het verhaal ineens in Johan, een hoop spreektaal (”Ow” is geen woord) en eigenlijk is de hele dialoog een broodje pindakaas dialoog - ik begrijp niet zo goed wat de schrijver met dit verhaal wilde zeggen. |
| Bleeding circuit | Woorden als overweldigd, geweldig, fantastisch, ongeduldig (etc) zijn erg beschrijvend. Ik zou dit soort gevoelens/emoties liever hebben gezien dan dat het zo uitgeschreven staat. Fijn dat het goed afloopt maar voor mij een wat saaie leeservaring zonder spanning |
| Tot de dood ons verbindt | Goed geschreven, interessant perspectief en gewaagd, in de 2e persoon, die goed werkt! Met plezier gelezen! Voor mij persoonlijk mocht die laatste alinea weg - net ietsje te veel uitleg na een wat spannender stuk wat ook een open eind had mogen zijn |
| as van god | Wat een goed verhaal - heel origineel en mooi afgerond ook - beginnend met de muziek en daar ook weer mee eindigend. Het personage drijft steeds verder af van de realiteit, maar door de mooie opbouw en de leuke details (Sven Kramer die sneller schaatst als zij toastjes eten!) ga je er helemaal in mee. Misschien toevallig, maar de naam God kwam me wel wat bekend voor nu Poor things in de bioscoop draait ;) |
| Lama | Op zich een prima verhaal, helder geschreven ook. Ik begreep het plot geloof ik niet zo - net als de andere personages snapte ik niet zo wat het probleem van de protagonist was. Dat maakte het dus ‘wel oké’ maar niet erg spannend of invoelbaar voor mij. |
| Spochtwedde | Een heel opvallend verhaal. Simpele schrijfstijl, die prettig leest, en een heel goed doordacht plot met een belangrijke rol voor de omgeving. De woordkeus in de dialogen past bij de namen van de dorpen zonder dat het een kunstje wordt, heel vermakelijk! |
| De laatste lentedag | Tot de laatste alinea - onverwachte wending! - gebeurt er bijzonder weinig en ik heb me al lezend de hele tijd afgevraagd waarom het me toch blijft boeien. Leuk, dat je die ex-families samen laat komen en de lezer lang in het ongewisse laat waarom ze zoiets ongemakkelijks ondernemen. De personages vind ik ook knap neergezet met simpele details (dat die zoon een pizza meeneemt, de ex-man weet waar hij de wijn kan vinden, etc.) Goed verhaal! |
| Jurylid J2 | |
| Jocka | De setting van het verhaal is prima, een man die net vader is geworden en zijn angsten voor de toekomst deelt met zijn eigen vader. Wat dan volgt is een verhaal over vroeger, over een sterke jonge vrouw. Dit verhaal is wat flauwtjes, het gaat vooral over een kalverliefde en overtuigt mij niet. Het leest prettig en er is goed over nagedacht. |
| De meester | In dit verhaal lopen feitelijk drie verhaallijnen door elkaar, de schrijver probeert ze in de laatste zinnen samen te laten vallen. Dit lukt niet volledig. Ik begrijp wat de schrijver probeert en bij vlagen word ik in het verhaal getrokken. Een groot deel gaat over schrijven en ik ben daar wat allergisch voor. Hoewel het niet de schrijver zelf is die over het schrijfproces spreekt, heb ik altijd het gevoel dat de schrijver mij lastigvalt, ook hier heb ik dat. Uiteindelijk valt alles wel redelijk goed in elkaar, waardoor het verhaal niet zo rommelig is als ik halverwege dacht. |
| De hersenen van Dr. Weinstein | Een fascinerend idee, dat echter niet heel origineel is. De schrijver heeft te veel woorden nodig om zaken uit te leggen, die voor de lezer echt wel duidelijk zijn. De schrijfstijl is niet prettig, het gebruik van hoofdletters vind ik vreselijk, ik heb dan altijd het idee dat de schrijver niet in staat is mij te kunnen overtuigen met het verhaal zelf. Voor een deel klopt dit ook voor dit verhaal. Het einde is voorspelbaar en de schrijver doet dan ook te weinig met de omstandigheden. |
| papas kleine meid | Het gevaar blijkt dichterbij te zijn dan je als lezer in eerste instantie denkt. De spanningsopbouw in dit verhaal is voortreffelijk. Even ben ik wat teleurgesteld, omdat we gewoon in onze huidige wereld zijn. Het lijkt er dan op dat de vader van de hoofdpersoon gek geworden is door alles wat er in de wereld gebeurt. Dit blijkt anders te liggen en daarmee is het verhaal perfect verteld. In het middendeel is het verhaal net iets te uitgerekt, waardoor de spanningsboog iets aan kracht verliest. Al met al een voortreffelijke inzending. |
| Hana | Een kort verhaal schrijven vanuit verschillende perspectieven is een dappere keuze, omdat het vaak niet werkt. Ook in dit verhaal leidt het alleen maar af, het wordt fragmentarisch, ik voel geen verbondenheid met de verschillende hoofdpersonen en het verhaal is daarmee lastig leesbaar. |
| De gouden koker | Een schattig verhaaltje met een veel te simpele inhoud. Het verhaal leest makkelijk weg en het begin is zeker niet verkeerd. De schrijver heeft goed nagedacht over de inhoud, met de opbouw is ook weinig mis. Zoals al gezegd vind ik dit verhaal inhoudelijk niet sterk, we hebben te maken met een jonge vrouw die moeite lijkt te hebben met het leven. Na een wat geforceerde zoektocht met haar ex is dit als sneeuw voor de zon verdwenen. |
| Biografie van een tak | De titel is intrigerend, het verhaal zelf niet geweldig. Met enige regelmaat lees ik verhalen vanuit het perspectief van een dier of een ding, zoals in dit geval een tak. Het is maar zelden dat dit goed uitpakt, omdat het blijkbaar heel moeilijk is om er een boeiende twist aan te geven. Dit verhaal is ronduit saai, daarnaast staan er te veel spelfouten in. |
| En dromen doe ik nog steeds | Dit voelt niet als een verhaal, we zitten als lezer gevangen in de weinig boeiende gedachten van een hoofdpersoon die terugkeert naar zijn tijd als tiener. De gedachten gaan alle kanten op, er zit totaal geen lijn in en ik leest geen enkele originele gedachte. Je hoopt tot de laatste zin dat er iets boeiends op papier komt, het blijft steken in opgeschreven gemompel. |
| Koudvuur | Het begint als een klassiek Russisch verhaal waarin het worstelen is door de tekst omdat de Russische namen de zinnen moeilijk leesbaar maken. Op zich is dit aardig gedaan, omdat dit tekenend is voor veel Russische literatuur. Het verhaal verandert langzaam maar zeker naar een horror- of fantasyverhaal. Het gebeurt langzaam maar zeker en ik vind dat wel goed gedaan. Het einde deed me glimlachen, het is wat mij betreft een geslaagd verhaal geworden. |
| De secretaresse heeft het niet gedaan! Of misschien wel | De schrijfstijl is niet prettig, dit heeft onder meer te maken met het gebruik van woorden als ‘heel erg vlakbij’ en ‘zeer snel’. Door deze woordencombinaties wordt de tekst schreeuwerig en onrustig. Het verhaal zelf is niet sterk op papier gezet, het is een wel heel eenvoudig misdaadverhaal zonder enige diepgang. |
| LIEFDE IS... | Een flard, veel meer is dit verhaal niet. De titel geeft dit eigenlijk al weg, ik ken LIEFDE IS … van eenvoudige tekeningen met een korte tekst. Inhoudelijk is het precies wat je mag verwachten, het is niet heel goed, maar zeker niet slecht. |
| Een buitengewone vakantie | In dit verhaal zijn enkele alinea’s erg lang, dit maakt het lezen wat moeizaam. De schrijfstijl is verder prima en het verhaal leest aardig weg. Over de inhoud is goed nagedacht, het concept van deze vakantie spreekt mij aan en de schrijver weet dit goed op papier te krijgen. Dat de hoofdpersoon een vriendje overhoudt aan dit avontuur is wat erg gemakkelijk, maar ook weer niet al te storend. |
| Marcel de veroveraar | Een gefrustreerde kamerverhuurder gaat in dit verhaal helemaal los. Er zitten elementen in die laten zien dat de schrijver heeft nagedacht over zijn verhaal, zoals de ochtendkrant. Het verhaal zelf ligt nogal voor de hand en is inhoudelijk niet boeiend. De Engelse zinnen in de dialogen vind ik persoonlijk niet sterk, ik lees een Nederlands verhaal en hou er niet van om dan Engels te moeten lezen, de schrijver kan dit op een andere wijze oplossen. Al met al is het verhaal inhoudelijk te zwak om goed te zijn. |
| Wijde truien | Een treurig liefdesverhaal. Het verhaal leest prettig, de inhoud schuurt. De schrijver weet de momenten van liefde en genegenheid goed op papier te zetten, de momenten van onmacht nog beter. Het is nergens klef en het einde past goed bij het verhaal. Ik heb het verhaal met veel plezier gelezen, een fijne inzending. |
| Tegenpolen | Met een paar biertjes op gaan hardlopen, dat is weinig overtuigend, zoals eigenlijk het hele verhaal. De schrijfstijl houdt niet over en het verhaal stelt weinig voor. Een echtpaar is in een sleur beland, een van de twee sport, de ander niet. Een klassiek verhaal over een liefde die op de tocht staat. |
| De parabel van het stikstofmeisje | Het gaat voor mij al mis bij de titel van dit verhaal, je weet als lezer dan al waar het naar toe kan gaan. Het verhaal is nog erger dan ik vermoedde. Prima om een verhaal te schrijven over de toestand van de wereld, maar leg het er niet zo dik bovenop. Probeer dit probleem subtiel te benaderen, laat mij als lezer voelen waar het misgaat. |
| Wie schrijft | Het verhaal kent een fraaie twist .Het lijkt een standaardverhaal te zijn, maar halverwege komen we in een andere wereld terecht. Het is aardig bedacht en redelijk uitgewerkt, maar ook niet meer dan dat. Het leest prettig en er is over nagedacht, dat is altijd fijn in een kort verhaal. |
| Familieverdriet | Tijdens het reizen kun je onverwacht getuige zijn van gebeurtenissen of woordenwisselingen, de schrijver van dit verhaal maakt dit tot het thema van zijn verhaal. Het is goed gedaan, de schrijver weet me te boeien en trapt niet in de val om er een ongeloofwaardig verhaal van te maken. Het is precies wat het is: getuige zijn van. Het blijft nazinderen in het hoofd van de hoofdpersoon en ook bij mij. |
| Het eerste hoofdstuk | Het verhaal is goed geschreven, de inhoud is een stuk minder. Het tempo in dit verhaal is traag, een tikje te traag. Het verhaal kabbelt lang voort en het is lang onduidelijk waar het heen gaat. Het einde kondigt zich net iets te vroeg aan en is mede daarom niet heel sterk. Voor mij is dit verhaal het allemaal net niet. |
| De avond van de lelijke mensen | Een verhaal over de eeuwige jeugd in een bijzonder jasje gegoten. Het verhaal is aardig bedacht, voor mij is het echter te moralistisch. Wanneer ben je als men blij met jezelf en welke prijs wil je ervoor betalen? Dit zijn de onderliggende vragen bij dit verhaal, de antwoorden zijn te eenvoudig. |
| Haiku | Als jurylid lees ik elk verhaal uit, in dit geval kostte het me veel moeite. Ik heb geen idee wat ik gelezen heb, dat kan aan mij liggen, maar ik kan er gewoonweg niets van maken. Een heel stuk in het Engels vind ik vreselijk, het mag, ik kan het lezen, maar waarom zou een schrijver dit doen? |
| Lammertijd | Een kort verhaal dat vooral nergens over gaat. Het zijn flarden die mij niet raken. |
| De opgestoken hand | Een fraaie spanningsopbouw naar niets. Het lukt de schrijver om een perfect eerste deel van het verhaal te schrijven. Ik lees het ademloos. Het einde is een kleine deceptie, hoewel het wellicht ook weer goed bij het verhaal past. Voor mij is dit het net niet, maar het blijft een sterke inzending. |
| Harteloos | Een verhaal over een verbroken relatie en een moord op een meisje, tenminste in mijn ogen is dit een moord. Het is voorspelbaar, nergens spannend en al snel kun je het verhaal uittekenen. De schrijver gebruikt met enige regelmaat een uitroepteken, dit is niet nodig. Laat als schrijver je woorden spreken, uitroeptekens zijn vrijwel nooit nodig. |
| Geduld om van te sterven | Heel kort en eenvoudig, dit verhaal. Er zit geen spanning in en het is amper een verhaal te noemen. Er zit nog wel een idee achter, de uitwerking hiervan laat te wensen over. Het idee is nog enigszins de moeite waard, maar dan moet je hier als schrijver ook echt mee aan de slag gaan. |
| Een kleine puzzel | De inhoud van het verhaal is saai, het kost me moeite om het einde te halen. Uiteindelijk blijkt er iemand vermoord te zijn, dit is ergens tussen de regels wel te lezen, maar het past eigenlijk niet bij het verhaal. Het is kabbelt voort, zonder enige diepgang of spanningsboog. Op zich aardig geschreven, let op dat het woordje ‘verbaast’ in deze context met een ‘d’ geschreven moet worden. |
| Bleeding circuit | Tijdens het lezen krijg ik het gevoel dat dit verhaal slecht uit het Engels vertaald is. Het leest in elk geval niet lekker. Het verhaal zelf is een niemendalletje zonder inhoud. |
| Tot de dood ons verbindt | Het begin van het verhaal is veelbelovend, een bijzonder perspectief en zeker de eerste zin is geweldig. Het verhaal wordt echter al snel saai en voorspelbaar. De schrijver heeft te veel woorden nodig om het verhaal op papier te krijgen. Het wordt daarom een traag verhaal, inhoudelijk zwak met een voorspelbaar einde. |
| as van god | Een verhaal over afscheid en een bijzondere manier van rouw verwerken. De schrijver heeft goed over het verhaal nagedacht, voor mij werkt het echter niet. Ik vind het al heel snel saai en ik heb moeite om het einde van het verhaal te halen. Hoewel er originele ideeën in verwerkt zijn, is het verhaal als geheel niet goed. |
| Lama | Een goed geschreven maar dodelijk saai verhaal. Feitelijk is het een grote inleiding zonder ontknoping. We kijken terug op de jonge jaren van de hoofdpersoon, er lijkt iets vreselijks gebeurd te zijn, het is niets. |
| Spochtwedde | Briljant idee, mooie schrijfstijl, tikje langdradig. Met veel plezier de tegenstelling tussen de twee plaatsen gelezen, dit is erg goed gedaan. Hoe de overheid aankijkt tegen een plaats die afwijkt van de rest van Nederland is erg mooi in het verhaal verwerkt. Eigenlijk is vrijwel alles perfect, alleen het einde vind ik iets te gemakkelijk. Ik had gehoopt op iets meer vuurwerk of een overheid die zich onwrikbaarder had opgesteld. Wel met heel veel plezier gelezen. |
| De laatste lentedag | Een fraaie plotwending aan het einde van het verhaal zorgt ervoor dat het verhaal nog enigszins overeind blijft. Het verhaal zelf is op zich niet verkeerd, er zitten fraaie analyses over onderlinge verhoudingen in, maar het is vooral heel saai en ik heb niet altijd het gevoel dat de analyses heel steekhoudend zijn. |
| Jurylid J3 | |
| Jocka | Het verhaal leest gemakkelijk en is in die zin goed geschreven. Maar er zijn een aantal dingen die me storen. De vader vertelt dat hij op zijn 16e zijn eerste zeereis maakte. Toch laat de kapitein hem 's nachts alleen varen. Een jongen van 16 zonder ervaring? Dat klinkt ongeloofwaardig. Dan komt hij in Finland een meisje van 13 tegen die zegt: ‘Jij hebt zeeën bevaren en denkt veel van de wereld te hebben gezien, maar ik heb zeeën van tijd bevaren. Ik zie jongens als jij zolang ik leef voorbijkomen.' Hij is 16 en zij is 13! Die uirspraken passen bij oudere mensen met veel levenservaring, niet bij kinderen. Verder is hij constant zeeziek behalve als het hard stormt. Ook dat klinkt niet echt geloofwaardig. Dat soort dingen doen helaas afbreuk aan het verhaal. Maar de stijl van schrijven bevalt me wel. |
| De meester | |
| De hersenen van Dr. Weinstein | De toon van het verhaal is prima, de schrijfstijl boeit. Maar de inhoud is ongeloofwaardig. En dan doel ik niet op het feit dat het science fiction is want dat kan juist heel interessant zijn. Maar binnen de nieuwe kaders van geloofwaardigheid die je dan definiëert, binnen de nieuwe grenzen van wat je de lezer wilt laten accepteren, moet het wel kloppen. En wat ik dan volkomen ongeloofwaardig vind is dat er bij een dergelijk wereldschokkend project geen enkele bewaking in de buurt is, blijkbaar ook geen camera's, dat de deur gewoon open is, dat een willekeurige ramenwasser er gewoon binnen kan lopen en alles kan vernietigen. Er hangt alleen een bordje 'streng verboden toegang' bij de deur! Even hoopte ik dat zou blijken dat het een soort psychologische test was of zo, dat het allemaal in scène gezet was, dat zou dan de verklaring zijn. Maar dit verloop was helaas teleurstellend. Toch heeft het verhaal zeker potentie, en nognaals, de schrijfstijl vind ik prima, dus ga aan de slag en herschrijf het verhaal, dan kan het absoluut iets moois worden! |
| papas kleine meid | Begint lekker mysterieus, houdt de lezer in spanning omtrent de reden van het begraven, is ook goed geschreven. Ik zat allerlei dingen te bedenken waartegen het meisje beschermd moest worden. En dan vind ik de gekozen optie toch niet de beste. Hoewel het een onverwachte twist is, wordt het verhaal er in mijn ogen niet logischer op. Maar dat kan een kwestie van smaak zijn. Verder nog een klein detail: ze blijft 2 dagen in de kist en krijgt alleen een waterflesje en een zakje koekjes mee? Toch een prima verhaal hoor, alleen had ik op een ander einde gehoopt. |
| Hana | Aanvankelijk vond ik het niks, die wisseling tussen perspectieven met de namen erboven. Maar al lezende zag ik dat het toch werkte. Het hinderde het verhaal niet en ik kon vlot door blijven lezen. Goed bedacht! Alleen het einde voelde wat onaf, in die zin dat het mij niet volledig duidelijk was wat Monique nu precies dacht en voelde toen zij hen zo aantrof. Ik gok dat ze Hana er de schuld van gaf maar dat had net iets duidelijker gekund. Verder prima verhaal. |
| De gouden koker | Leuk verhaaltje maar iets te gemakkelijk afgehandeld. Een gouden koker bij de post maar die valt niet op? Erg onwaarschijnlijk. Een prominent geplaatste gouden rol die toch dagenlang door niemand wordt opgemerkt maar ze dan beiden opeens tegelijk zien? Idem. Exen die gewoon de draad weer oppakken alsof er niets gebeurd is? Een depressie die daardoor opeens verdwenen is? Het verhaal is leuk bedacht maar ik vind het iets te simpel uitgewerkt, heeft meer diepgang nodig. |
| Biografie van een tak | Voor kinderen misschien een leuk verhaaltje voor het slapen gaan maar meer ook niet. |
| En dromen doe ik nog steeds | Het verhaal blijft helaas hangen in algemeenheden en wordt nergens specifiek. We komen vrijwel niets te weten over de hoofdpersoon en diens fantasiewereld, behalve dat het iets met muziek te maken heeft, omdat er alleen naar verwezen wordt in termen als 'verbazingwekkende ontdekkingen', 'uitspattingen', 'diepe en waardevolle momenten'. Dat zegt de lezer niets als het niet wordt uitgelegd met voorbeelden. |
| Koudvuur | Het stukje met de hand van ijs in de lucht is leuk maar verder vind ik het allemaal vrij vlak en ook niet makkelijk te lezen met al die Russische namen. |
| De secretaresse heeft het niet gedaan! Of misschien wel | Erg simplistische manier van vertellen, kinderlijk, als een spannende film maar dan eentje die gemaakt is voor kinderen, want zo praten mensen echt niet, dus totaal niet realistisch in mijn ogen. |
| LIEFDE IS... | Hahaha exact het minimum aantal van 100 woorden, dat kan ik wel waarderen. Maar verder heb ik weinig positiefs te melden helaas. |
| Een buitengewone vakantie | Nogal vlak verhaal met weinig bijzonderheden of spanning, en de clou voel je al ver van tevoren aankomen. |
| Marcel de veroveraar | Gedachten en emoties van de hoofdpersoon goed beschreven. Op het laatst escaleert het in het verhaal maar wat mij betreft daarmee ook het verhaal zelf. Want is het logisch dat Marcel zo handelt, in het licht van zijn persoonlijkheid zoals die beschreven wordt? Uiteraard is er alcohol in het spel, maar toch. Desalniettemin een prima verhaal. |
| Wijde truien | Verhaal is wat mij betreft iets te karig, heeft qua inhoud te weinig om het lijf zogezegd. Wel leuk gevonden wat betreft die ene letter vooruitgaan. |
| Tegenpolen | Een wel erg simpel verhaaltje, en het einde is niet zo verrassend als het misschien bedoeld is. |
| De parabel van het stikstofmeisje | Ik vind het fantastisch, ook al begrijp ik er maar de helft van. Ik voel me alsof Stephen Hawking mij de werking van een singulariteit uitlegt: ik kan het niet bevatten maar weet dat het briljant is. Ik heb me niet eerder zo onbekwaam gevoeld om een verhaal te beoordelen en kan dus niets anders doen dan mijn gevoel volgen, dat zegt dat dit absoluut top is. Bravo! |
| Wie schrijft | Het idee is best leuk gevonden maar het verhaal is wat mij betreft te kort. Het had verder uitgewerkt kunnen worden zodat er meer spanning en mysterie in komt en de clou daardoor des te mooier is. |
| Familieverdriet | Iemand ziet een kind schreeuwen tegen een oma en vraagt zich af wat er aan de hand is en of hij zich ermee zal bemoeien. We weten niet hoe het afloopt. Dat vind ik te weinig voor een verhaal. |
| Het eerste hoofdstuk | Degelijk verhaal, goed geschreven. Maar heeft niet iets bijzonders. Behalve het einde maar dat zag ik al snel aankomen. |
| De avond van de lelijke mensen | Erg goed! Wijze levenslessen over uiterlijk, eigenwaarde en zelfacceptatie. Maar geen droge kost omdat het lekker verteerbaar is gemaakt door het te omwikkelen met een laagje mysterie. Heel mooi! |
| Haiku | Onder inloed van welke hallucinogenen is dit geschreven? Op het eind staat: "Ik weet niet wat ik bedoel". Dat vat alles goed samen want ik weet het ook niet. Echt geen touw aan vast te knopen dit. |
| Lammertijd | Heerlijk! Het pessimisme, de weemoed, het chagrijn en de zwartgalligheid, erg komisch gechargeerd verwoord. Ik heb het tweemaal gelezen en er smakelijk om gelachen! |
| De opgestoken hand | Onverwacht einde dat alles op zijn kop zet, niet slecht. |
| Harteloos | Er blijven te veel vragen onbeantwoord. Gaat het om een doodnormale man die opeens iets vreselijks doet? Of doet hij dat soort dingen al laner en gaat zijn partner bij hem weg omdat ze iets vermoedt? Heeft hij het wel echt gedaan of denkt hij dat maar omdat hij daar wakker wordt en een black out heeft gehad? |
| Geduld om van te sterven | Wat mij betreft mag dit verhaal veel langer worden. Neem de lezer uitgebreid mee in de gedachtenwereld van die man. Beschtijf per dag hoe zijn emoties en gedachten zich ontwikkelen naarmate de tijd verstrijkt. Als de lezer dan helemaal is meegezogen, komt het einde veel meer binnen. Nu vind ik het wat te kort en oppervlakkig. |
| Een kleine puzzel | Nogal saaie en droge kost, erg oninteressant. Het einde zou dan alles goed moeten maken maar ook dat is helaas niet gelukt. |
| Bleeding circuit | Band zit zonder gitarist en vindt er dan weer eentje. Dat vind ik geen verhaal. De clou ervan ontgaat mij volledig. |
| Tot de dood ons verbindt | |
| as van god | |
| Lama | |
| Spochtwedde | |
| De laatste lentedag | |
| Jurylid L | |
| Droomkoorts | Heel origineel, dit actuele en bijzonder nare probleem (stalking) onder een SF-sausje. Dat 'Sigmund Freud meets Silicon Valley' is een toffe vondst. Verhaal leest lekker vlot weg, foutloos. Wel jammer dat het einde niks is. De fijn opgebouwde spanningsboog moet culmineren in een bijzonder, spetterend, onthutsend, whatever einde, als het maar krachtig is (met name bij het korte verhaal een must). Die hele laatste alinea is echter slappe thee en het geeft geen afronding: alle eindjes blijven open. Zonde! Heb er nochtans van genoten en zou heel graag meer van u zien schrijfster/ver... |
| De weg naar thuis | Als in een verhaal iemand spreekt zet je alleen aanhalingstekens aan begin en eind. Niet telkens tussendoor, als er ergens een punt achter een zin staat. Verder is het verhaal niet vrij van taal-tik-stijlfouten. In het begin, schrijver/ster, ontwikkel je een (verhaal-)conflict tussen de drie kerels, maar het is vrij basaal en leest niet als een echt (verhaal-)conflict. Daardoor ontstaat er ook geen spanningsboog (weet je wel, dat de lezer op het puntje van de stoel gaat zitten...). Dan logica: de hoofdpersoon zou geld naar privé hebben geboekt en wordt ontslagen. Als iets makkelijk aantoonbaar is, dan is het wel bankverkeer. Dus dat wringt met logica. Vervolgens krijgt het verhaal een religieuze zwenking annex boodschap. Daar ben ik persoonlijk niet van, maar dit terzijde. Wel relevant is dat het verhaal zodoende geen einde heeft, enkel open eindjes. Immers: wat was nou de oorzaak van het uit elkaar vallen van de drie kerels? Welk geheim had Joris tegen Marco verteld waar die laatste niet over mocht reppen? Wat was er tussen Maarten en Joris gebeurd? Pittige feedback dit schrijver/ster? Maar ik waag een gokje: u bent nog vrij jong en/of dit is een van uw eerste serieuze pogingen om een kort verhaal te schrijven? Dan zeg ik: veeeel verhalen blijven lezen en er veeeel schrijven. Want u heeft zeker potentie tot verbetering. Het is als met je rijbewijs halen. Dan mag je rijden, maar je bent nog lang geen chauffeur... |
| De Crioch | Eerst dit: vlgs mij bent u een talentvol schrijver/ster, want er zitten mooie laagjes in dit verhaal. Al laat u ietsje te veel - maar dat kan aan mij liggen - over aan de verbeelding. Maar ook heel fraaie beelvorming soms, zoals hoe Jack vanuit de laagte het huis nadert, dat hij steeds ietsje hoger boven de nagellakflesjes komt. Het moorddadig einde komt wel out of the blue en is deels niet te volgen. Ze wurgt Mimi. En dan springt iedereen overboord en verdwijnt? Da's vreemd... |
| Molendini Veritatis | Ik kan niet eens beginnen met bedenken hoe iemand deze beeldspraken annex woordschilderingen bedenkt. Fantastisch. Een helaas zéér actueel thema: de draaikonterij, de propaganda, de giftige mix van leugens, feitontkenning en fake-nieuws die de wereld overspoelt. Schrijver/ster: je trapt niemand op de tenen, je steekt geen beschuldigende vinger uit naar die of die en toch houd je iedereen een spiegel (waar de fak ben je mee bezig?) danwel een zwaarwegend advies (trap er niet in!) voor. Lof. Dan verhaaltechnisch. Ja, ik ervoer niet zozeer een spanningsboog (belangrijk), als wel een nieuwsgierigheidsboog (oef, wat wordt dit?). Het einde was niet op-welke-wijze-dan-ook-knallend (essentieel bij het korte verhaal), maar dat was het verhaal al. Dus de soort van 'softe' afloop was verhaalcirkelrondmakend (iets voor Scrabble, dit) en dus zeer passend. Enige piepkleine minpuntje: hetvraagt wel een bepaalde mate van grachtengordeliaans voorbegrip. Grachtengordels zijn niet my cup of tea. Maar dit verhaal wel! Een van de allerhoogste waarderingen sinds ik jureer. |
| Architectuur voor de eeuwigheid | Beetje onnavolgbaar verhaal met enigszins gekunstelde beeldspraken, zoals: 'De nuances van de vertelde tijd mengden zich er du moment met de weemoed' en 'Onttovering kon niet anders dan de onlosmakelijke partner van de muze zijn'. Voetjes op de grond schrijver/ster! Want u verkwist hiermee -maar wie ben ik- uw onmiskenbare talent. Het einde: ik neem aan dat Suus out of the blue overleden bleek te zijn (?). Dan is het is enerzijds onlogisch dat hij dat kennelijk nog niet wist, anderzijds is dat een heel krachtige wending en dat is essentieel voor het einde van een kort verhaal: dat moet (op welke wijze dan ook) krachtig zijn. |
| beige, zand en gebroken wit | Keurig en foutloos, maar ook een tikje afstandelijk geschreven. Voorts: er spelen twee thema's die beide geen einde krijgen: 1. kennelijk gespannen en in een geheel nieuwe setting (alleen) gaat zij naar het concert en 2. dat stel met de zandkleuren speelt tot twee keer toe een rol, met titel zelfs drie keer. De lezer blijft achter met de vraag: wat is/was er met haar (die spanning) en hoe/wat dat zandkleurige stel? En dat is jammer, want schrijver/ster uw schrijfstijl is niet verkeerd. NB: ieder verhaal moet a. een spanningsopbouw hebben en met name het korte verhaal moet b. een verklarend, onthutsend, bijzonder, whatever einde hebben, zolang het maar op een of andere manier krachtig is. Dit verhaal mist beide. Wel een paar heel fijne taalbeelden, zoals: 'Schokkerig gaat de tram de hoek om' en 'met een blik op links-rechts-links' en 'De scanner van de portier bliept haar naar binnen'. Dus schrijver/ster: graag meer van u, rekening houdend met spanningsboog en krachtig einde... |
| uit de schaduw treden | Twee keer gelezen, maar ik volg het niet helemaal. Wat ik begrijp was vaders' vader (opa dus) alcoholist en hij zelf ook en getraumatiseerd door opa en diens gedrag? En zijn zoontje verliet 'm? En toen ging hij zelf ook maar? Mss zit ik per ongeluk aardig goed, maar dan nog mist dit verhaal de twee essenties voor een (met name) kort verhaal: de spanningsboog en een krachtig (in any way) einde. Zo'n zwaar thema, beste schrijver/ster, mag gerust in klare taal worden geschreven, hoor. Komt het wrslk veel beter over. Nu lijkt het alsof vage, beetje gekunstelde beeldvorming de hoofdrol speelt en dan moet juist het thema doen. Pluspunt: ik heb het sterke vermoeden dat u dat kunt en dat er dan een echt beter stuk uit komt... |
| Halloween | Foutloos getypt verhaal, echter geen spanningsboog, geen krachtig einde (essentieel bij korte verhalen), geen verhaallijn, wel losse eindjes... |
| Beter dan dit | Ik kwam niet verder dan halverwege, toen moest ik dit verhaal los laten, sorry, niet mijn ding. |
| Door de opening | Ik lees iets van een ernstig ziek persoon, van een liefdesrelatie die niet door de morele beugel van extreme gristenen kan, van een vakantieverleden in zomers Frankrijk, maar ik kan er verder weinig touw aan vastknopen... |
| Het circus van Dr. Cirrus | Mijn excuus schrijver/ster, maar ik heb zo erg niks met fantasy dat ik al na enkele alinea's ben afgehaakt. Dat ligt dus niet aan u... |
| Spochtwedde | Ik vind het verhaal niet zo boeiend. Heb het helaas niet helemaal uitgelezen... |
| Huisje 24 | Schrijfster, u bent geen man denk ik en mag ik nog wat wilde gokjes wagen? U bent zeer belezen, u stelt vraag- en uitroeptekens bij hoe het er aan toe ging in 'de kerk'. Verder speelde 'het klooster' een rol in uw verleden. U heeft een onderwijsachtergrond en u heeft wellicht nare ervaringen gehad met manspersonen? En u heeft een feministische grondhouding. Hoe kom ik daar bij? Het verhaal straalt 'autobiografisch' uit. Sla ik de plank mis, dan ben ik de minkukel, de jumper-to-conclusions, de sukkel. Enfin... als verhaal séc vind ik dit geen kanjer. Het is meer een statement, een pamflet. Maar... in dat opzicht heeft u een goed stuk geleverd: niet alleen 'roept' Dora dat er in z'n algemeenheidin de man-vrouwverhoudingen dingen fors scheef zaten/zitten, maar ze heeft er ook onderzoek naar gedaan. Ik -witte seniore man- sta kneiterhard achter uw boodschap, schrijfster, en ik hoop dat ik ook dienovereenkomstig in het leven sta. Goed gedaan dit... |
| Hope Speer | Yo schrijver of schrijfster. Behalve met de Nederlandse taal heb ik ook iets met andere talen, zoals het Engels. En wat nou het gekke is, ik zie in je verhaal woorden en termen terug, die lijken letterlijk vertaald luit het Engels. Kan het misschien zijn dat dit verhaal ergens vandaan komt en vertaald is door een bot? Daar lijkt het eigenlijk best wel op. Da's jammer en... niet de bedoeling hoor, bij VvdM. Maarrrr... ik kan me natuurlijk sterk vergissen. In dat geval laat maar horen hoe het zit...' |
| Lama | Sterk verhaal -deels herkenbaar- lekker vlot en met een fijne spanningsopbouw. En dat laatste woord wil zeggen dat er (essentieel in juist het korte verhaal) een krachtig einde moet zijn (verbijsterend, verklarend, verrassend, onthutsend, bijzonder, whatever). Maar dit einde is -letterlijk- niks. Daarmee doet u zichzelf/het verhaal te kort, schrijver/ster. Het devalueert het verhaal tot anecdote. Maar -hiermee rekening houdend- ik zou graag nog iets van u willen lezen... |
| Een beetje Beyonce | Een beetje gezocht, de manier van coming-out van Davi, met die wat onrealistische situatie bij die kliënt thuis. Van eminent belang bij (met name) het korte verhaal is een spanningsopbouw en een (heel) krachtig einde, op wat voor manier ook. De spanningsopbouw was redelijk, maar het einde een nachtkaars. Zo'n coming-out verdient meer... |
| Tot de dood ons verbindt | Goed gedaan schrijver/ster! Bijzonder, deze ik-persoon die van gene zijde ahw een verhaal vertelt. De plot voelde ik wel aankomen, maar dat dondert niet. Alle situaties van relatiegeweld, vreemdgaan, moord beramen, ski-aktie vlotjes maar realistisch beschreven. Graag gelezen dit... |
| As van god | Sterk dit. Ik lees er dit in: de wanhoop, het ongeloof en het verdiret van de man om het verlies van zijn vrouw, dat zich vertaalt in een bizar rollenspel met de dode vis. Jammer dat het verhaal een of twee onlogische/discontinue momentjes heeft. Maar graag glezen dit. |
| De kracht van een naam | Heel tof verhaal met een prima spanningsopbouw. Lekker onverwachte reacties van die Gert ook. Je wilt echt weten wat voor geheim hij heeft. Maar het einde doet sterk afbreuk. Er had -uiteraard- iets bijzonders achter die Gert moeten zitten, dat wordt vlak voor het einde ook nog van alle kanten 'aangekondigd' als het ware: ouders die er nooit waren, zus die geheimzinnig in het buitenland zat en dan een koeienvlats als einde. Jammer hoor... |
| het heft in handen | Ik doe mijn best, maar geen idee wat hier allemaal gebeurt. Logica op sommige plkken niet op orde, bijv: er is twee keer sprake van stroming, maar het is een vijver, daarv stroomt niks. |
| Nieuwe horizonten | Verrassend, verfrissend verhaaltje dit, een parabel eigenlijk. Lekker gedaan schrijver/ster! |
| Hotelbar | Foutloos verhaaltje, iets te veel bier. Het einde (van eminent belang, juist in het korte verhaal) is niet heel sterk. De titel van dat lied snijdt immers geen hout. I will survive was van toepassing geweest als ze op een of andere manier zwaar in de knel had gezeten.Beter/hilarischer ware geweest 'I just don't give a damn'. Maar... wel een origineel point of view deze schrijver in de hotelbar |
| Het geheim | Als (wrslk.) autobiografische anecdote mooi, open stuk dit. Als verhaal ietsje minder. Dat van die vrouw in de super wordt een beethje onnatuurlijk afgekapt en niet verder uitgediept. Om aan het einde op enigszins vreemde (hoe zo 'niet gediend') en evenzo niet-uitgediepte wijze terug te komen. Het verhaal heeft ook een beetje de lucht van 'excuus vragen' voor het feit dat de ik-persoon al zo snel weer met een andere vrouw in de weer was. Dan zeg ik: geen excuus nodig! Zoiets laat zich niet plannen, dan komt ooit of nooit, snel of niet snel, maar als het komt moet je het grijpen... |
| De laatste lentedag | Heerlijk voortpruttelende family-soap dit verhaal. De sfeer telkens fijntjes en raak beschreven. Een kort verhaal 'moet' een einde hebben met een -op welke wijze dan ook- hoog BAM-gehalte. Dit verhaal heeft dat. Je zit in spanning (al voortpruttelend toch een goeie spanningsboog) hoe dat met die relatie(s) afloopt,als out of the blue sky blijkt dat hij soort van terminaal is. Prima gedaan. De knik met het muzieknummer ontgaat me echter volledig en is out of place. Da's een beetje afbreuk. Foutloos op 'verbaast' na... |
| papa | Poe, kort maar krachtig dit verhaal. Goed einde, subtiel, dat die vader in stilte toch alle muziek van zijn zoon had. Heel mooi beeld is dat. Paar taalfoutjes doen afbreuk zoals 'dat het hem spijte': eerstens het is speet en tweedens, al zou het spijte zijn, dan had dat met dubbel t gemoeten. Maar goed gedaan dit... |
| bij het vallen van de nacht | Verhaal bevat nogal wat taalfouten, dat leidt af. Ook zitten er hiaten in de vertellijn, enkele onlogische/onnavolgbare switches. Maar schrijver/ster als ik een gokje zou moeten wagen, schrijver/ster, dan bent u een jong persoon en zeg ik: (leren) schrijven is als met autorijden, je hebt je rijbewijs maar dan ben je nog lang geen chauffeur. Dus veel kilomters maken (schrijven en lezen), dan komt het vanzelf, want... u heeft potentie... |
| Outliers | Fantasy is helemaal niet mijn ding, maar dat is in principe niet relevant. Wel relevant is dat ik geen touw aan het verhaal kan vastknopen en dat is jammer, want het oogt als weldoordacht en ik vermoed dat u schrijver/ster, wel degelijk enig schrijftalent bezit... |
| Koudvuur | Uw fantasie kent geen grenzen schrijver, dus dat is moo. Echter spreekt het verhaal me niet zo aan. Het einde is nl. een beetje een nachtkaars. Er gebeurt iets groots. Dat behoeft een krachtig einde. Ook komt geen enkele ‘verklaring’. De lezer wil weten wat dat verschijnsel nou was en wie/wat die geheimzinnige vrouw. Anders is het alsof de spelers midden in het stuk van het toneel af stappen. |
| De parabel van het stikstofmeisje | Wow enerzijds en pfff anderzijds. Maar vooral wow. Ik ben niet zo'n voorstander van het aanpakken van meerdere hoofdthema's in één (kort!) verhaal. In casu herken ik natuurlijk het klimaatprobleem, maar ook mysogenie en 'homohaat', het probleem van onbenul en dogmatiek in/rond het onderwijs. Ik deel je mening schrijver op al deze punten ('schrijfster' gok ik en mss niet de piepjongste, gezien toffe de verwijzing naar het boomer-speelgoed meccano) , maar beperk je tot een thema en ga daar kort-diep in. Klasse beeldspraken, soms mss ietsje too much. Maar graag mee van u..! |
| papas kleine meid | Ontregelend verhaal, met helaas wat onlogica, zoals de enorme afstand van 25 km voor het keer op keer begraven van dat meiske. Eh... het einde (prio nr. 1 in vooral het korte verhaal: het einde moet krachtig, bijzonder, onthullend, whatever zijn, als het maar krachtig is) is niet slecht. Vader blijkt zelf de meisjesrover te zijn. Dat is iig onthullend. De pointe van het verhaal ontgaat me. |
| Marcel de veroveraar | Wat jammer dat de heel goede spanningsopbouw (essential nr. 2 in het korte verhaal) te niet wordt gedaan door het nachtkaarseinde (een krachtig einde: verklarend, onthutsend, bizar, whatever als het maar krachtig is, is essential nr. 1). Talloze mogelijke ontknopingen. Verhalen hebben immers een ontknoping. Dit verhaal niet. Verhaal sec is wel uitstekend geschreven hoor, vaart, geen ellenlange uiteenzetting, dat was allemaal prima. Let op (on)logica: deze zin klopt/kan niet: 'Vanuit de keuken keek ze hem aan, haar armen gekruist, haar blik vervuld van afgunst'. Dat van afgunst klopt niet, dat was zij niet, geen reden toe, staat haaks op het verhaal. Wrslk wordt bedoeld: afkeer. |
| Familieverdriet | Wat jammer dat de heel goede spanningsopbouw (essential nr. 2 in het korte verhaal) te niet wordt gedaan door het nachtkaarseinde (een krachtig einde: verklarend, onthutsend, bizar, whatever als het maar krachtig is, is essential nr. 1). Had een kidnapping kunnen zijn? Was het wel het Bureau jeugdzorg? Werd het kind teruggebracht naar een ouder? Kreeg het kind eoa heel nare boodschap? 1001 Mogelijke ontknopingen. Verhalen hebben immers een ontknoping. Dit verhaal niet. Verhaal sec is wel uitstekend geschreven hoor, vaart, geen ellenlange uiteenzetting, dat was allemaal prima |
| Jurylid M4 | |
| Droomkoorts | Er wordt te veel verteld en uitgelegd, waardoor spanning ontbreekt. Ook het slot is zwak. |
| De weg naar thuis | Een spanningsboog ontbreekt. De dialoog leest niet prettig, omdat er bij wisseling van het personage geen nieuwe regel gebruikt wordt. |
| De Crioch | Mooi verhaal, maar te veel staccatozinnen verveelt. |
| Molendini Veritatis | Spanningsopbouw en een plottwist ontbreken. |
| Architectuur voor de eeuwigheid | Mooi beeldend slot. |
| beige, zand en gebroken wit | Het slot is te voorspelbaar. |
| uit de schaduw treden | Mooi slot. |
| Halloween | Mooi verhaal, spannend geschreven. |
| Beter dan dit | Het plot mist spanning. |
| Door de opening | Sterke titel. |
| Het circus van Dr. Cirrus | Het slot is voorspelbaar, dit verhaal leent zich voor een mooie plottwist. |
| Spochtwedde | Prachtig slot! |
| Huisje 24 | Het leest als een verslag. |
| Hope Speer | |
| Lama | |
| Een beetje Beyonce | Schrap een aantal zinnen dat brengt vaart in het verhaal. |
| Tot de dood ons verbindt | Originele invalshoek, leuk verhaal en een mooie plotwending. |
| As van god | |
| De kracht van een naam | Schrap de helft van de tekst dat komt het verhaal ten goede. |
| het heft in handen | Mooi begin vanaf de bodem van een plas maar het blijft vaag waarom ze daar terecht is gekomen. |
| Nieuwe horizonten | Meerdere perspectieven in een kort verhaal is lastig; ik vind het in dit verhaal wel duidelijk. |
| Hotelbar | Geweldig slot! |
| Het geheim | Dit is geen kort verhaal, maar meer een artikel. |
| De laatste lentedag | Boeiend verhaal. |
| papa | Mooi verhaal. |
| bij het vallen van de nacht | Het begin leest als een reisverslag. |
| Outliers | De verhaallijn is mij niet duidelijk. |
| Koudvuur | Origineel, door de (voor mij) lastige namen leest het verhaal niet echt lekker door. |
| De parabel van het stikstofmeisje | Fraaie schrijfstijl. |
| papas kleine meid | Prachtig! Boeiend van begin tot einde. |
| Marcel de veroveraar | |
| Familieverdriet | |
| Jurylid S1 | |
| Droomkoorts | Een naargeestig maar pakkend onderwerp. Een stalker die niet los kan laten en een weg bewandelt die in de toekomst zo maar werkelijkheid kan worden. Mensen die ongewenst bij een ander in de geest naar binnen dringen, het is in aanzet goed in beeld gebracht. Naar het einde toe viel het wat tegen, ik adviseer de schrijver daar nog eens naar te kijken. Ik mis bv. zelfreflectie, wat doet het met de hoofdpersoon behalve dat hij het op een zuipen zet. |
| De weg naar thuis | Het zou kunnen werken, een bekering, maar in dit verhaal doet het dat niet. Te lang, onvoldoende uitgewerkte relaties, ongeloofwaardige hulpverlenerstaal tussen vrienden. En dan zijn daar het iets te plotselinge inzicht en vervolgens de bekering tot de Heer, die in een visioen en ook nog eens in ’t echie een vriendin stuurt. Sorry schrijver, dit werkt niet. Daarnaast maak je taalkundig de nodige fouten en is er een warrig gebruik van leestekens. Tip: werk de plot beter uit, schrijf je verhaal opnieuw, kort het sterk in en laat zo nodig iemand meelezen op taalkunde. |
| De Crioch | Bijzonder verhaal, mooie setting. Na afloop vroeg ik me echter af wat ik nu precies had gelezen. Tikje surrealistisch, vervreemdend, een flippende tiener in het kielzog van haar niet sporende moeder. Waar komt dat nou ineens vandaan? De reden daarvoor ontgaat me. Het verhaal heeft echt wel iets maar krijgt me daardoor net niet te pakken. Verder zou het wel wat korter mogen en moet het nog eens nagelezen worden op taalfouten. |
| Molendini Veritatis | Een interessant thema, de strijd tussen waarheid, mening en opinie. Een strijd van niet alleen de politiek maar ook de journalistiek en de talkshows. Bij het verhaal heb ik twee belevingen, de ene is dat de waarneming helemaal overeen komt met de mijne van de huidige wereld en ook mooi beschreven is, tegelijk vind ik het wat gezwollen aangezet waardoor het verhaal, hoe waar ook, me toch net niet raakt. Het blijft beschrijvend, waarnemend, er had iets ‘vlees en bloed’ in gemogen, wat is er nou precies gaande. En tot slot een tikje kniesoorachtig, meestal draait een molen op wind of water, niet beiden… |
| Architectuur voor de eeuwigheid | Mooi verhaal, mooie opbouw, het neemt me mee tot het moment waarop doordringt dat de geliefde omkwam bij 9/11. Het kan haast niet dat de hoofdpersoon dan pas van die hele situatie in NY hoort of niet al door anderen is ingeseind. Het maakt het wat ongeloofwaardig, wat afbreuk doet aan de ontknoping. Daarnaast leidt het wat gezwollen taalgebruik soms af. Tip: herschrijf de ontknoping, breng de timing vliegtuigcrash in NY en ontknoping dichter bij elkaar. |
| beige, zand en gebroken wit | Prima opbouw van verhaal over een vrouw die (voor het eerst?) alleen naar een concert gaat en dat spannend vindt. Haar innerlijke stemmen zijn goed navoelbaar. De ontknoping is vervolgens teleurstellend. Wat wil de schrijver nou zeggen, wat is het thema? Mijn advies zou zijn om het verhaal te eindigen zoals het begint en bij de hoofdpersoon te blijven die het moeilijk heeft. Kortom, de twee-malige ontmoeting met het koppel (in beige, zand en gebroken wit) dient niet echt een doel en voegt daardoor niets toe. Herzie dat. |
| uit de schaduw treden | Het beeld ontstaat van een man die wordt overheerst door zijn vader en dat op zijn beurt bij de eigen zoon doet. Beiden hebben daar veel last van , de zoon maakt zich los en stimuleert zijn vader dat op zijn beurt ook te doen. Op zich een mooi thema maar het is te beschrijvend, het gaat niet leven. Mijn advies is daar nog eens goed naar te kijken, beschrijf iets meer van wat er aan de hand is. Maak daarnaast het taalgebruik wat minder gezwollen, ook dat brengt het verhaal op aarde. |
| Halloween | Wat heb ik nou precies gelezen? Een vrolijk feest dat tot twee keer toe ontspoort, met een hond als katalysator. Maar wat is de diepere laag? Een blik op de nieuwe samenleving? Repressief, onderdrukkend? Boeiend beschreven, surrealistisch, maar ontluisterend, somber stemmend, desolaat, is er nog toekomst voor…, tja, voor wat... Was het de intentie van de schrijver deze gevoelens op te roepen? In dat geval is die poging geslaagd, maar het kan me niet bekoren. |
| Beter dan dit | De vervreemding tussen vader en zoon druipt er van af, er wordt een ‘relatie’ beschreven die er nooit was en waar ook geen hoop voor lijkt te zijn dat die er ooit zal komen. Je vraagt je gaandeweg af wat de zoon beweegt zijn vader nog te bezoeken en waarom ik als lezer getuige moet zijn van die nikserigheid tussen beiden. Erg lang uitgesponnen, er gebeurt weinig tot niets, het verhaal raakte me onderweg volledig kwijt. |
| Door de opening | De hoop op herstel van de geliefde. Mooi en beeldend beschreven, ook de daaropvolgende geleidelijke aanvaarding van het aanstaande verlies. Het enige wat ik niet begrijp is het fragment over het geroddel. Hoezo? Maar toch, het komt binnen en appelleert aan eigen gevoelens over het thema van hoop en van de angst voor verlies, van kunnen loslaten. Dat is wat een goed verhaal met je moet doen. Chapeau. |
| Het circus van Dr. Cirrus | Een sprookje, maar dan een zonder ‘en ze leefden nog lang en…’ Beeldend beschreven, hoe de moeizaam opgehouden grandeur instort en het trouweloze publiek een klein circus verdrijft. Het roept medeleven op. Had die goeiige draak nou maar eerder de bron van zijn vuur teruggevonden, maar dan als amusant onderdeel van het zieltogende entertainment. Nu is het te laat en is vernietiging van alles en iedereen het resultaat. Mag een sprookje zo aflopen…? |
| Spochtwedde | Doet qua sfeer denken aan de Friese veengronden van Fochteloo. En aan betrokken bewoners tegenover stiekeme droogkloterij van de overheid. Gewoontegetrouw tegenover…, tja, wat, alles moet altijd anders? De nieuwe tijd is per definitie beter dan de vorige? Tikje suspense-achtig. Het ging voor me leven, goed geschreven, het nam me mee. Verrassende uitkomst. |
| Huisje 24 | Het eerste deel van het verhaal is mede dankzij de voetnoten een (matige) verhandeling over feminisme en hoort niet thuis op VvdM. Het vervolg is wél verhalend, over de ontmoeting van schrijfster met een foute man. De koppeling van beide delen deugt echter niet, een foute man blijft immers ook zonder feminisme een foute man en moet gewoon worden aangepakt. Kortom, het geheel kan me niet bekoren. Welgemeend advies: óf een goed verhaal schrijven en hier opnieuw plaatsen, óf een wetenschappelijk artikel over feminisme uitwerken en dat elders aanbieden. |
| Hope Speer | Een mooi gekozen thema, een dwars maar tegelijk ook eenzaam en gepest tienermeisje. Het verhaal boeit me meteen maar wordt daarna jammer genoeg zowel inhoudelijk als taalkundig wat rommelig uitgewerkt: de ouders laten haar op onverantwoorde wijze alleen, maar dan wel met achterlating van een idioot hoog overlevingsbudget; het meisje lijkt voor zich op te komen maar dan toch weer niet; de climax gaat richting feelgood maar draait op zijn laatst zo ongeveer 180 graden. Wat wil de schrijver nou precies duidelijk maken? |
| Lama | Na de flowerpower van de jaren 60 het Marxisme-leninisme van de jaren 70. Een vrijgevochten tijd, via de groep studenten van een kunstacademie treffend beschreven. Daarbinnen de hoofdpersoon die wordt vergeleken met een lama. Ik zou het een compliment vinden. Een lama is een tikje hautain, beschouwend, tot het te gortig wordt en er minachtend gespuugd moet worden. Had de man in kwestie als reactie dus inderdaad maar meteen gespuugd naar zijn kwelgeest. Het leidde echter tot een trauma dat na een contact met een vroegere en nog steeds niet-begrijpende medestudent misschien opnieuw 40 jaren gaat duren. Leuk, onderhoudend, een heel prima verhaal, compliment! |
| Een beetje Beyonce | Excuus schrijver, ik kan geen chocola maken van dit verhaal. Mannelijke thuishulp in opleiding moet ‘op het matje komen’, dat blijkt mee te vallen want hij krijgt eigen wijk, hij wordt gewaarschuwd voor te opdringerige cliënten en laat zich vervolgens in vrouwenkleren praten door een mannelijke cliënt die niet door een man geholpen wil worden. Tot slot blijkt de thuishulp de verkleedpartij leuk te vinden en wil hij zich ook nog een beetje Beyoncé voelen. Ik heb geprobeerd contact met het onderwerp te krijgen maar het lukt me niet. Volgende keer beter… |
| Tot de dood ons verbindt | Heerlijk verhaal. Het idee is enigszins geleend van ‘Ghost’ maar verder toch heel origineel en humoristisch. Een tikje foute man die dood is gaat z’n ex beschermen tegen een nog veel foutere levende man. Goed uitgewerkt, met een onverwachte maar heerlijke feel-good ontknoping. Mooi verteld, beeldend, goed taalgebruik, kortom: top! |
| As van god | Onsmakelijk, dit verhaal over ’n dooie vis genaamd God. |
| De kracht van een naam | Het prikkelt meteen, hoe gaan de twee vrienden om met de aso’s die ze als twee bloedzuigers op hun pad treffen. De kracht van bluffen, op het andere been zetten, onverwacht reageren. Tegelijk een tikje de sfeer van aliens. Leuk gevonden, taalkundig niet helemaal top maar wel een extra accent dankzij het Vlaamse dialect. |
| het heft in handen | De illusie wordt opgehouden dat er sprake is van een dame, tot blijkt dat de ‘hoofdpersoon’ en tegelijk verteller een mes is. Hoe kom je erop. Goed leesbaar, het weet me te boeien. De ontknoping beleef ik echter een tikje als een zeperd, het blijkt om een messentrekker te gaan. Wat er natuurlijk wel in zat… |
| Nieuwe horizonten | Voor wie is dit verhaal geschreven? Kinderen? Volwassenen? Wat mij betreft sluit het op geen van beide groepen aan. Mijn advies aan de schrijver is eerst een keuze te maken en het dan te herschrijven. |
| Hotelbar | Haha, 1 max 2 biertjes voor de thuisreis is behoorlijk mislukt, de hoofdpersoon kreeg er de smaak goed van te pakken. Kan ik me ook wel voorstellen, met zo’n mooie bijna blote dame frontaal in beeld. Leuk idee, goed leesbaar uitgewerkt, ik werd meteen opgepikt. Jammer dat we niet zullen weten of en hoe de dame op het briefje reageerde. Bovendien, moest hij niet een vliegtuig terug naar huis halen…? Nou ja, het leven bestaat uit prioriteiten stellen! |
| Het geheim | Tja, het komt voor, dat je zo ontzettend níet alleen kunt zijn dat je al een nieuwe partner regelt terwijl je huidige op sterven ligt. Het thema kan me niet bekoren, maar dat is natuurlijk persoonlijk. De schrijver is me echter vooral kwijtgeraakt omdat het verhaal inhoudelijk rammelt. Tijdstippen lopen door elkaar, op welk moment is de hoofdpersoon nou precies met welke vrouw in de weer, ik raakte de draad volledig kwijt. En als er al een clou in zat, dan heb ik die niet begrepen. |
| De laatste lentedag | Ik begrijp het wel als iemand met een ongeneeslijke ziekte niet behandeld wil worden. Maar de ziekte richting een partner geheim houden is wel heel egoïstisch, want hoe kan die er dan mee gaan dealen? Maar verder: leuke bucketlist, vooral de omschrijving van het B&B is puik; goed tempo in het verhaal; interessante herkenbare familieverhoudingen. Alleen die ziekte die de hoofdpersoon egoïstisch voor zichzelf houdt… |
| papa | Een oeroud thema, overspannen verwachtingen van ouders, het verlangen naar ouderlijke goedkeuring door nakomelingen. In dit verhaal is de frustratie over zijn vaders afwijzing wel heel erg groot, de hoofdpersoon raakt er door ván de kook en áan de coke. Het geheel vind ik matig uitgewerkt. Ook komt het plot wat ongeloofwaardig over, omdat hij pas als het bijna te laat is gaat checken hoe het nou eigenlijk tussen hem en zijn vader zit. Er valt wel iets uit te leren, het verhaal heeft een moraal: praat op tijd met elkaar! |
| bij het vallen van de nacht | Gaandeweg wordt duidelijk dat er een reddingsactie op Antarctica gaande is, er wordt blijkbaar een schip vermist. Wat het lastig maakt is dat de namen van de schepen door elkaar worden gerommeld. Los daarvan vind ik het jammer dat de schrijver meer aandacht besteed aan het overstappen op schepen en aan het falen van de communicatieapparatuur dan aan het plot van het verhaal. Mijn advies is de vermissing meer spanning mee te geven en daar op te focussen. |
| Outliers | Op zich een prima geschreven verhaal, met een aardige spanningsboog die naar het einde toe echter inzakt. Het valt me op dat scifi-verhalen bijna altijd gaan over totalitaire samenlevingen. Jammer, er is al zoveel moeizaam mensengedoe op de wereld. Een benadering die ruimte geeft aan creativiteit en vernieuwende verhoudingen zou bij mij al snel beter scoren. Ik vind het wat ver gezocht allemaal. Schrijver, is het een idee om het eens vanuit een positieve invalshoek aan te vliegen? Je hebt er de schrijfstijl voor! |
| Koudvuur | Onderdirecteur in het Rusland van Stalin moet een bevroren Siberische ertsfabriek verplaatsen (zo kort na de dood van Navalny in het ijskoude Siberië deed het me even aan hem denken). Een geslaagde vertelling in de Russische traditie rond de vijfjarenplannen van de Sovjets. Menselijke maakbaarheid en bezitsdrang tegenover beschermende krachten van de natuur en de oorspronkelijke bewoners. Een hogere traditionele macht die ingrijpt. Mooi benaderd. |
| De parabel van het stikstofmeisje | De verteller slaagt er goed in over te brengen wat moet worden verstaan onder klimaatdepressie. Pfoe, het kan bijna niet anders dan fout gaan als je dit leest. Het nieuws van iedere dag en alle oogkleppen die daarbij in beeld komen bevestigen dat helaas. Maar gelukkig zijn er ook lichtpuntjes, zoals dit verhaal. Heel beeldend, goed gedaan! |
| papas kleine meid | Een pedofiel beschermt zijn dochter tegen zichzelf door haar levend te begraven, waarbij haar broertjes hun vader moeten helpen hun zusje in de kist te timmeren. Wat een bizarre combinatie van twee naargeestige onderwerpen. Het doet me denken aan ‘Het gouden ei’ van Tim Krabbé, waar het gaat om een spoorloos verdwenen en levend begraven vrouw. Brrr. Sorry schrijver, het lukt me niet dit verhaal positief te waarderen. |
| Marcel de veroveraar | ‘Is dit alles’, een hoofdpersoon met een midlifecrisis. Hij raakt in zichzelf verstrikt, onmachtig om daar verandering in te brengen. Er volgt een foute beslissing met fatale afloop. Tikje domme reactie. Herkenbaar in beeld gebracht, ik voel het mee. |
| Familieverdriet | Familieruzie, een beladen thema. Gaat het om het wegkijken door omstanders? Moeten we meer bereid zijn ons met huiselijk geweld te bemoeien? Wat mij betreft had het verhaal wel een tipje van die sluier mogen oplichten. In ieder geval worden er vragen opgeroepen. Als dat de bedoeling was is het gelukt. |
| Jurylid W1 | |
| Droomkoorts | Wat een origineel thema en wat een goede uitwerking! Goed verhaal, goede spanningopbouw, maar wat jammer van dat slot! Ik zie hier weer de veel voorkomende fout van korte verhalen-schrijvers: door blijven schrijven nadat het verhaal is verteld. Naar mijn mening kan eigenlijk het gehele tweede deel (dus vanaf 'Begin maart' tot het einde) weggelaten worden. De afloop van dit verhaal mag aan de lezer worden overgelaten, die mag er van alles bij verzinnen. De nu beschreven dramatische afloop (slechts één van de vele mogelijke aflopen) klinkt toch iets te moralistisch en ontneemt de lezer het plezier van het zelf invullen. Jammer! Verder alleen maar positief: deze schrijver heeft een uitstekende taalbeheersing en klaarblijkelijk ruimschoots fantasie voor het schrijven van een origineel verhaal. Ik kijk nu al uit naar het volgende verhaal van zijn hand. |
| De weg naar thuis | Dit verhaal blijft in vaagheden hangen. Details zijn nodig om een verhaal tot leven te brengen en daar ontbreekt het aan. Wat was die moeilijke periode, waarover heeft hij zijn hart uitgestort? Geef de lezer de gelegenheid om in het verhaal te komen, geef hem houvast! Dan...pas na 645 woorden... eindelijk een detail in een zee van vaagheden: de relatie met Marieke! Verder word ik een beetje wee van al het ‘bespreekbaar maken’ en het ‘verhaal kwijt kunnen’ en het ‘zichzelf verliezen’-jargon. Liever minder (veel minder!) typische coaching-taal in korte verhalen. Op staande voet ontslagen, vanwege één document, zonder verder spoor in de rest van de organisatie, is ongeloofwaardig. Zo werkt dat niet. Niet in Nederland tenminste. Mogelijk wel in de VS en dit verhaal riekt dan ook naar een vertaling van die typische Born Again Christian verhalen die de rondte doen in de VS. Van mij mogen verhalen zeker over God en godsdienst gaan, maar dan moet er wel een twist, een verrassing in zitten, er moet iets sprankelends gebeuren, een ander perspectief, een onverwacht slot of wat dan ook. Niets van dit alles in dit verhaal. Slechts de standaard opzet: leven met problemen -> stem van God -> alles in zijn leven komt plotseling goed. Hoe vaak al precies op deze manier geschreven in Born Again belijdenissen. Hoe gewoontjes. Hoe saai. |
| De Crioch | Zorgvuldig opgezet verhaal, goede spanningsboog, mooi slot, dus al met al een goed verhaal, al heb ik verhaaltechnisch wel wat opmerkingen: er wordt wel erg veel geknipoogd in dit verhaal, door jan en alleman. Dat mag wat minder. De eerste alinea is een portie uitleg voordat het verhaal mag beginnen. Die alinea kan weg. Begin het verhaal gewoon bij de tweede alinea en voeg later desnoods nog een enkel detail toe. Haar leeftijd hoeft niet specifiek vermeld, die blijkt mooi uit het verhaal. Ook was het verhaal op verschillende plekken te uitleggerig, de lezer had het al begrepen, bv: 'voel ik een soort dwang om me tegenover haar te bewijzen' en 'Ze kan niet zonder die aandacht.' En er staat wat overbodige tekst in, de hele alinea 'erin, eruit...t/m .. niemandsland' voegt bv niets toe aan het verhaal. Hierdoor voelt het verhaal als te lang. Met het schrappen van een aantal zinnen wordt het verhaal scherper, beter. Uitstekende taalvaardigheid ook, op een enkel foutje na: 'bovenramen' was vast niet de bedoeling. |
| Molendini Veritatis | Als een verhaal begint met 'Er was eens..' dan verwacht de lezer een sprookje. En uiteraard zijn sprookjes meer dan welkom in deze wedstrijd. Maar dit verhaal voldoet niet aan de basisregels van een sprookje. Het is meer een fabel, maar dan van het extreem moralistische soort. Weeig zoet, vond ik het en bovendien was de premisse onhoudbaar, die uiteindelijk uitkwam op de zin: "Wachtend op de dag dat Scientia en Veritas opnieuw haar enige bronnen zijn." Zolang de mens bestaat, bestaan er al opinies en leugens, dat is niet iets van de laatste tijd, zoals deze parabel wil doen geloven, en dat zal ook in de toekomst niet veranderen. Dus helaas, noch het verhaal noch het quasi-classistische taalgebruik sprak mij aan. |
| Architectuur voor de eeuwigheid | Ik had moeite met dit verhaal en pas na nog een keer zorgvuldig lezen begrijp ik waarom. Verhaaltechnisch heb ik weinig op te merken, behalve dat het een beetje vals spelen is van de schrijver om een verhaal dat zich (aan het einde) blijkt af te spelen in 2001, helemaal in de tegenwoordige tijd te zetten. De opbouw is goed, net als de spanning en ook de twist aan het einde. Alleen is het naar mijn idee nogal ongeloofwaardig dat er iemand is die op 11 september 2001 niet beseft wat er gebeurt en pas de dag later een krantenartikel ziet 'met rare vliegtuigen.' Waarom ik moeite had met het verhaal is het taalgebruik, de vreemde zinnen: 'voor ik buiten adem insliep.' en ‘Hij is mijn guilty pleasure (heeft de hoofpersoon een geheime relatie met Richard Gere?), 'een bitse, geknakte lente,' 'Hoe zet ik de verloren tijd haar schertsend betaald' en zo zijn er nog veel meer. En 'vulva'? Jakkes, dat is toch gewoon een kut, dit is toch geen wetenschappelijke verhandeling! |
| beige, zand en gebroken wit | Als kort verhaal voldoet dit niet echt. Er wordt dan wel wat spanning opgebouwd, maar het slot is teleurstellend. Geen twist, geen alles samenvattend einde. Geen ontwikkeling van de hoofdpersoon. Als situatiuonele schets voildoet het ook niet, daarvoor is de enscenering net zo kleurloos als de titel van dit verhaal en vond ik het gebruik van te veel sturende bijvoeglijke naamwoorden iets te irritant. Dit lijkt ook het eerste hoofdstuk van een roman, waarin mogelijk wel wat gebeurt. Maar met name het eerste hoofdstuk van een roman moet aangrijpend of nieuwsgierigmakend zijn. Dat doet dit verhaal helaas niet. |
| uit de schaduw treden | Het spijt me, dit verhaal boeit me maar matig. Ten eerste de mooischrijverij: hoezo reukorgaan'? Dat is toch gewoon een neus. 'Ijselijke schreeuw' is twee keer gebruikt, zonder dat het ijselijke eraan wordt uitgelegd of uitgewerkt en dan is de uitdrukking dus een cliché. 'Ik liet toe dat mijn oogleden weer terugzakten naar hun eerdere positie'. O, je deed je ogen weer dicht. Eerst blijkt er 'iets' te zijn naast hem op de bank, daarna blijkt het een persoon en daarna blijkt het zijn zoon. Ik begrijp wel wat je probeert te doen, schrijver, de ikpersoon komt langzaam bij zijn bewustzijn en loopt door stappen van identificatie, maar ik vond het te gekunsteld. En een slot dat de lezer zelf mag invullen, vind ik prima, maar dit slot is veel te vaag, geen houvast voor de lezer om lekker te fantaseren. Als situatieschets voldoet het ook niet, daarvoor ontbreken originele details. |
| Halloween | Ik kom er niet in, in dit verhaal. In een samenscholing wordt iedereen zomaar dood geschoten. Als niet duidelijk wordt gemaakt waarom, blijft het zinloos geweld. De verklaring zou kunnen liggen in een alternatieve wereld of in de toekomst. Maar dit is geen science fiction, zie immers de hele specifieke trouwdag in het verhaal. De scene met het bijtend zand in het gezicht voegt niets toe, immers daarna komt het niet meer terug en deze actie lijkt ook geen enkel gevolg te hebben, dus is het een onbegrijpelijke scene die niets toevoegt. Verder kom ik wat verkeerd gekozen metaforen tegen: gejuich als een smoglaag? Bevroren als een zoutpilaar? Uiteindelijk is er sprake van een achtervolging, een dode hond, dode Tilburgse vrienden en een onbegrijpelijk slot om naar Tilburg te gaan. Meer verdriet om een dode hond dan om dode vrienden zou een prachtig thema zijn voor een kort verhaal, maar dan moeten die emoties wel toegankelijk en geloofwaardig worden gemaakt voor de lezer. Dat is hier niet het geval. |
| Beter dan dit | Ik zou het niet doen, een verhaal beginnen met drie puntjes en een halve zin. En daarna een zin van zestig woorden met veel sturende bijvoeglijke naamwoorden. De eerste zinnen van een kort verhaal zijn belangrijk. De lezer moet in het verhaal getrokken worden, maar voor mij werkte dit als ‘wat doet-ie nou, deze schrijver?’ Ik ben gestopt met lezen na de eerste alinea, maar de dag daarop heb ik het verhaal toch uitgelezen. Dat is mijn plicht als jurylid, maar ik raad deze schrijver dringend aan om lezers niet af te schrikken met een dergelijke opening. Andere lezers komen misschien niet meer terug! Op zichzelf is dit een sfeervol situationeel verhaal, deze schrijver begrijpt hoe je dat opzet met omgevingsdetails, gemengd met interne monologen of dialogen. Maar deze schrijver neigt wel tot mooischrijverij en dat doet afbreuk aan de sfeer. Bijzondere hoofdpersoon ook: hij heeft drie handen; één om het glas onder de kraan te houden, één om de kraan zelf vast te houden en één om de knop om te draaien. En er wordt ook iets teveel gezucht in dit verhaal. Advies aan elke schrijver: limiteer het gebruik van knipogen, huilen en zuchten in een verhaal tot die momenten waarop het echt wat zegt. |
| Door de opening | Als onderdeel van een roman zou zo'n mooi geschreven hoofdstukje wel kunnen werken, maar dat doet het niet als los verhaal. Besef dat een lezer niets van je gedachten kent, geen voorgeschiedenis heeft en het moet doen met de woorden die je hebt opgeschreven. Meer is er niet. Er mist heel veel contekst in dit verhaal. Waar wordt over geroddeld? Waarom vallen monden open als de beide personen in dit verhaal elkaar kussen? Wat is dan de mening van die orthodoxe Christenen? Er is niets mis mee om een lezer dingen zelf te laten invullen, maar je moet hem wel houvast geven. Het einde zou heel ontroerend kunnen zijn als je er geslaagd zou zijn om de lezer in het verhaal te trekken. Als je wilt dat dit een zelfstandig beoordeelbaar los verhaal is, vul dan details in, die de lezer beetpaklen en meeslepen, zodat ook hij onder de indruk kan geraken van dit ontroerende slot. |
| Het circus van Dr. Cirrus | Dit is, neem ik aan, een hoofdstuk uit een langer Fantasty-verhaal. Helaas, als kort verhaal werkt het niet. Er zijn in feite drie losse annecdotes: confrontatie met boeren, beroving en een voorstelling met een vijandig publiek. Die anecdotes staan los van elkaar. Noch de confrontatie met de boeren, noch de beroving zijn nodig voor het slot. En dat slot kun je al van verre zien aankomen. En dat slot staat ook nog eens geheel los van de hoofdpersoon van dit verhaal. In een goed kort verhaal draait het slot om de hoofdpersoon, liefst in de vorm van een verrassende twist, een onverwachte wending, of een alles samenbrengende gebeurtenis. In dit verhaal maakt het niet uit wat de hoofdpersoon denkt of doet, het slot blijft precies hetzelfde. |
| Spochtwedde | Ja, leuk hoor! Subtiele humor en een ongeloofwaardige premisse, die door de schrijver zo goed wordt uitgewerkt, dat de lezer het gaat geloven. Dat zijn de betere korte verhalen. Een paar kleine suggesties: 'een woeste bos krullen' is toch langzamerhand wel een cliché. Krullen kunnen ook wat anders zijn dan woest. En een dame die een milieueffectenrapport moet opstellen en daarvoor naar het moeras wordt gestuurd, komt niet in een katoenen jurkje en op pumps. Op dit soort plekken verlies je de subtiele humor en wordt het geforceerd. Als je dat weet te vermijden, blijft de lezer lekker in de flow. Maar dat zijn slechts kleine opmerkingen in een overigens uitstekend verhaal. |
| Huisje 24 | Dit lijkt op een opgesmukte wetenschappelijke verhandeling. 'Lijkt' is hier overigens het operationele woord. Met quotes en voetnoten lijkt dit op een wetenschappelijk werk, maar als je goed leest, zie je dat dit de spreekwoordelijke omgevallen boekenkast is. Willekeurige quotes, min of meer (maar niet erg succesvol) aaneengeschreven tot losse herinneringen van een inmiddels gepensioneerde vrouw. Geen bijzondere twist, geen originele inzichten, gewoon enkele nogal standaard herinneringetjes na elkaar opgeschreven. Hup, nu nog even snel een actueel onderwerpje erbij (erg cliché, zo'n seksbeluste man in de duinen, die dan ook nog eens keurig wordt opgepakt) en dat is dan het verhaal. Maar zo schrijf je geen kort verhaal! In elk geval niet een kort verhaal dat voor iemand anders dan de schrijfster zelf interessant is om te lezen. Mag ik u adviseren, beste schrijfster, om de verhalen van de winnaars van vorig jaar en dit jaar van deze schrijfwedstrijd eens te lezen. U kunt ze allemaal terugvinden op deze site. Zo schrijf je dus wel een kort verhaal! |
| Hope Speer | Als je een verhaal wilt schrijven vanuit de (toegegeven: fucked-up) mind van een tiener, inclusief haar verwarde gevoelens, dan moet je extra veel aandacht besteden aan zorgvuldig formuleren. Hoe verwarder de hoofdpersoon, hoe zorgvuldiger de schrijfstijl moet zijn. Schrijffouten verpesten dan de sfeer die je probeert te scheppen voor de lezer. Helaas zitten er heel veel schrijffouten in dit verhaal. De tweede zin klopt taalkundig al niet en datzelfde geldt voor de eerste zin van de tweede alinea. In de tweede alinea is het onduidelijk wie er spreekt. Je gebruikt 'klas' en 'klasse', twee woorden met geheel andere betekenis, door elkaar. Van euro's ga je ineens over op dollars. En zo zijn er nog veel meer fouten aan te wijzen. Heel verwarrend en ook onnodig dat zowel leerlingen als leerkrachten met 'meneer' of 'mevrouw' worden aangesproken. Ook al zou dat zo zijn in het echt, dan hoef je dat nog niet in een verhaal te gebruiken. Dit verhaal heeft zeker potentie, maar het moet schrijftechnisch echt veel beter om een hoog cijfer te krijgen. |
| Lama | Een mooi situationeel verhaal, met goede details. Alleen een beetje moeizaam in het begin en aan het einde. In het begin kun je al die details van de advertentie gewoon weglaten en 'jaren zeventig van de vorige eeuw' is onnodig. Ik begrijp niet waar die gewoonte vandaan komt, die om zich heen lijkt te grijpen. Iedereen weet exact waar je het over hebt met 'de jaren zeventig'. Het slot is toch wat telurstellend. Het verschil in herinneringen tussen de ikpersoon en Mario had wel wat scherper opgeschreven kunnen worden. En eerlijk gezegd hoopte ik als lezer op een ander slot. Omdraaien en weglopen is te gemakkelijk in het echte leven en te saai voor een kort verhaal. |
| Een beetje Beyonce | Deze schrijver heeft bijna duizend woorden besteed aan het opbouwen van spanning vanwege een werkgever/werknemer-gesprek, met als anticlimax dat de hoofdpersoon naar een ander team zou worden overgeplaatst. Een volkomen normale werkorder in een organisatie. Ik werd een beetje misselijk van de overdreven gevoeligheid voor het arme zieltje van de werknemer, waarvan je eigenlijk niks mag vragen, behalve op de meest omfloerste manier. Het feit dat ik dit voelde, betekent dat je de sfeer goed hebt neergezet en dat ik, op basis van deze tekst, geloof dat het zo gaat in de thuiszorgsector (waar ik nul ervaring mee heb). Kortom, deze schrijver is er in geslaagd om deze sfeer zeer overtuigend neer te zetten! Alleen...deze bijna duizend woorden hebben niets met het verhaal te maken, wat daarna komt. Dat verhaal is een confrontatie tussen thuiszorgwerker en client, waardoor latente crossdresser gevoelens vrij komen. En wat daar ontbreekt is het gevoel van de hoofdpersoon, toen hij rondliep in vrouwenkleren. Hij vertelt alleen maar, hij beleeft niet. Er zit een te groot gat in het verhaal tussen voor het eerst een jurk aan en vaker uitvoering geven aan crossdresser wensen. Die stap moet invoelbaar worden om hier een goed verhaal van te maken. |
| Tot de dood ons verbindt | Bam, gewoon een onmogelijke premisse in de allereerste zin! Dus gelijk de verplichting om de lezer hierin mee te trekken. Dat is uitstekend gelukt, wat mij betreft. Ik vind het een behoorlijk goed verhaal, maar het kan beter. Hierbij wat suggesties: een verhaal in de tweede naamval kan natuurlijk, maar dat legt beperkingen op aan de schrijver. Zo kun je beter die tweede naamval nergens anders meer voor gebruiken, om de lezer niet in verwarring te brengen. En hier gebruik je hem ook in dialogen, waarin de tweede naamval op verschillende personen kan slaan. Hou het simpel, schrijf dit verhaal gewoon in de derde persoon, dat doet echt niets af aan de spanning en voorkomt verwarring bij de lezer. Verder zit er veel overbodige uitleg bij. Met name dan de hele laatste alinea, waarin je het hele verhaal nog eens samenvat. Niet doen. De lezer heeft het helemaal begrepen, hoor. En ga nog eens met een stofkam door het verhaal: voegt elke zin echt iets toe? Met 500 woorden minder wordt het verhaal scherper, beter ook. |
| As van god | Niets op aan te merken. Een klein lief verhaal, maar met toch voldoende spanning en verrassing. Ook klein geschreven, de schrijfstijl past uitstekend bij de inhoud van het verhaal. Ik probeer aan alle schrijvers met mijn commentaar een of twee suggesties mee te geven, maar voor deze schrijver heb ik niets. Deze schrijver is out of my league! Grote complimenten en heel veel bewonderingspunten! |
| De kracht van een naam | Het is een goede gewoonte om in een verhaal een nieuwe gebeurtenis of een dialoog op een nieuwe regel te beginnen. Die gewoonte is er niet voor niets: het bevordert de leesbaarheid en het leesplezier van de lezer. Als een lezer zo'n hele blob met tekst ziet, kan hij al snel weerstand voelen en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Dat gezegd hebbende is dit verhaal te lang, het gaat maar moeizaam voort en er zijn veel woorden gebruikt voor iets wat de lezer allang duidelijk is. Het thema is wel origineel verzonnen (en elk goed verhaal begint met goede fantasie), maar de uitwerking naar het slot is niet gelukt. Gert heeft dus een andere achternaam, so what? |
| het heft in handen | Dat is lang geleden, dat ik een 'Wie ben ik-'verhaal heb gelezen. Jaren geleden was dat ineens populair, maar die populariteit was ook ineens weer weg. Dat zijn verhalen waarin de lezer moet raden wie of wat de hoofdpersoon is. Als het goed is geeft de schrijver steeds meer clou's weg, naarmate het verhaal verder gaat en de mooiste verhalen in deze categorie geven een mooie situationele schets, met daarin hele subtiele aanwijzingen en pas in de laatste alinea, of nog beter laatste zin, weet de lezer wie of wat de hoofdpersoon is. Dit is niet een heel goed verhaal in deze traditie. Het begint al met de titel, die het eigenlijk al weggeeft. Na de tweede alinea wist ik het zeker dat de hoofdpersoon een mes was, en dan moet je dat hele verhaal nog door, waarin niets onverwachts meer gebeurt. Schrijftechnisch heb ik nagenoeg niets aan te merken, dus ik nodig deze schrijver uit om volgende maand een ander verhaal in te dienen, maar dan met een origineler thema. |
| Nieuwe horizonten | Een goudvis die snakt naar nieuwe avonturen is weer eens een andere insteek, dus complimenten voor uw fantasie, schrijver/ster. Maar de uitwerking in cliché, geen ontwikkeling van de hoofdpersoon, geen bijzondere inzichten, geen leuke twist aan het einde. En de vergelijking met de oma-figuur lijkt er met de haren bijgesleept. Maar de eerste stap is gezet, u heeft voldoende fantasie voor een goed kort verhaal. Nu nog veel oefenen op de uitwerking daarvan. |
| Hotelbar | Zelden zoveel clichés gelezen in zo'n kort verhaal. Schrijftechnisch is het niet eens zo onaardig, maar verhaaltechnisch dik onvoldoende. Er is geen ontwikkeling van de hoofdpersoon, hij observeert slechts (alleen maar in clichés) en beleeft niets. En de clou bestaat uit het feit dat hij alleen maar heeft zitten zuipen en niet heeft opgelet. Zijn claim schrijver te zijn, wordt in elk geval door dit verhaal niet onderbouwd. Er is meer nodig dan dit om je met recht 'schrijver' te mogen noemen. |
| Het geheim | Het thema van het verhaal is aangrijpend en ook moeilijk. Complimenten voor de schrijver dat hij dat heeft aangedurfd. Maar de uitwerking valt tegen. Het verhaal is heel erg afstandelijk geschreven, woordgebruik dat meer pas bij een professionele zorgverlener dan een liefhebbende echtgenoot. ‘De kwaliteit van leven is achteruit gegaan’ ‘de vrouw met wie ik zo lang ben samen geweest’. In plaats van een detailbeschrijving waar die verminderde kwaliteit uit bleek, of de vrouw van wie ik zoveel heb gehouden. Namen ontbreken, de ziekte wordt niet benoemd, de lezer is slechts toeschouwer, beleeft niets. Verder voegt de andere vrouw, die in de buurt woont, niets toe. Als er al een dilemma was van de man voor een keuze tussen de twee dames dan wordt het niet expliciet gemaakt. Een worsteling, wie te kiezen, zou het verhaal spannend hebben gemaakt. Helaas komt dit verhaal niet verder dan een aaneenschakeling van platitudes. Jammer, want het thema is zeker interessant. |
| De laatste lentedag | Goed opgebouwd verhaal, met een hele mooie twist aan het einde, zoals ik dat graag zie. Rustig, effectief taalgebruik, al had het hier en daar iets korter gekund. Ik geloof nu eenmaal in minder=meer. Wat ik wel graag had gezien is meer liefde tussen Iris en de hoofdpersoon, ze blijft toch een beetje afstandelijk. Hoe meer gedetailleerd die liefdesrelatie uitgewerkt was geweest, hoe scherper de twist aan het einde zou zijn overgekomen. Maar beschouw deze opmerkingen vooral als aanmoedigingen om dit soort verhalen te blijven schrijven! |
| papa | Ik schrijf vaak minder=meer, maar in dit verhaal is dat overdreven. Dit verhaal is wel heel erg minimalistisch opgeschreven, zodanig dat de lezer nauwelijks de tijd krijgt om mee te leven. En er gebeurt veel: stoppen met studie, muziek maken, uit de kast komen, drugsgebruik, moeder overleden. De emotie in de laatste zin, hoewel mooi opgeschreven, kan de lezer niet meevoelen omdat alles daaraan voorafgaande te staccato is opgeschreven. Probeer gevoelens meer te detaileren en misschien mogen één of twee van die thema's achterwege blijven, misschien geen coke of homo zijn of zo. Minder=meer gaat ook over het aantal thema's dat je tegelijk kunt aanroeren in een kort verhaal. |
| bij het vallen van de nacht | Op zich een goede proging tot een situationeel verhaal, met ook een heel interessante enscenering. Maar er staan zoveel taal- en stijlfouten in dat het plezier in het lezen snel weg was. 'Bewegingloos drijven' is technisch wel mogelijk, maar vreemd. Tot drie keer toe wordt herhaald dat Collette meeloopt, Antartica 'betreden' is stijf, 'ik schrok me oprecht dood,' is heel vreemd, 'in de verte op enkele zeemijlen' is dubbelop. 'Moet je je voorstellen dat je hier in valt Cole, lacht Colette'. Wie spreekt hier nou? Ik val echt niet over één stijl- of taalfoutje, maar dit verhaal heeft echt veel te veel slordigheden. |
| Outliers | Ik ben altijd blij met weer een SciFi-verhaal in deze wedstrijd. Toch is dit verhaal een beetje een teleurstelling. Niet eens zozeer doordat er wat storende stijl- en taalfouten in staan, zoals een 'begiftiging' (waarschijnlijk is gift bedoeld); aan de rand van de bergen (moet zijn: aan de voet van de bergen) en 'Het eufemisme in zijn stem zakt', wat betekent dat? Ik had even het gevoel dat dit niet meer is dan een vertaling van een Amerikaans verhaal, maar hopelijk vergis ik me daarin. 'Outliers' en 'Heyoka' zijn typisch Amerikaanse termen, die je toch niet zo snel tegenkomt in het Nederlands. Mijn teleurstelling zit in teveel vaagheden. Er wordt veel gesuggereerd, maar er worden weinig details gegeven, zodat de lezer kan meeleven. Het is ook heel lastig om een lezer een SciFi-enscenering in te trekken, een schrijver moet daar veel moeite voor doen. Het moet vervreemdend zijn (anders is het geen SciFi), maar toch moet de lezer het kunnen meebeleven. Helaas was dit verhaal meer een vertelling dan een beleving. En je eindigt een kort verhaal NOOIT, echt NOOIT, met drie puntjes! |
| Koudvuur | Mooi situationeel verhaal, kundig geschreven, met een goede spanningsboog, maar toch een ietwat teleurstellend slot. Natuurlijk mag de lezer veel zelf invullen, maar dat is in dit geval te gemakkelijk. De ongeloofwaardige premisse, waar de lezer het gehele verhaal al mee worstelt, wordt niet geloofwaardiger met dit slot. Jammer. Tegen het einde ontstond er ook een perspectiefprobleem: 'Het gezicht van de plaatsvervangend directeur was wit als sneeuw, behalve zijn ogen.' |
| De parabel van het stikstofmeisje | Helaas, die voetnoot...Een verhaal moet op zichzelf kunnen staan. Als een wetenschappelijke voetnoot nodig is om het verhaal te verklaren of ondersteunen, is dat een illustratie van het onvermogen van de schrijver. De gecreeerde beelden zijn over de top, worden er hard ingewreven bij de lezer met ongeloofwaardige beschrijvingen en net niet gelukte metaforen. Het verhaal is veel te groot gemaakt om nog te kunnen boeien, om pijn te doen bij de lezer. Klein schrijven is een kunstvorm die vaak veel effectiever is dan groots en meeslepend schrijven. Jammer dat de schrijver van dit verhaal die kunstvorm niet heeft toegepast. |
| papas kleine meid | Een heel effectief geschreven gruwelverhaal, ook nog eens met een heel sterk slot. Ik ga de magie van dit nagenoeg perfect geschreven verhaal niet verstoren met praktische vragen die bij me opkwamen zoals hoe Ilse haar behoefte zou doen. De opmerking 'je hebt je ouders niet gekozen' is bijzonder wrang en diepgravend in dit verhaal, het is jammer dat de schrijver dat koppelt aan de opmerking dat de namen van alle kinderen met dezelfde letter beginnen. Dat doen veel ouders (kijk tenslotte naar de Nederlandse koninklijke familie), zonder dat daar een dergelijk drama achter zit. Een dergelijke oppervlakkigheid hoort niet in dit aangrijpende verhaal. |
| Marcel de veroveraar | Een lange quote uit een boek, als begin van een kort verhaal, vind ik persoonlijk geen gelukkige keuze. De lezer moet gelijk het verhaal in getrokken worden, dit daarentegen geeft hem een mogelijkheid om te ontsnappen. Wat niet wil zeggen dat zo'n quote niet zou mogen. Maar je kunt beter beginnen met een actie of situatieschets en daarna voeg je later die quote in. Verder vond ik de vergelijking toch wel erg grotesk: wereldveroveraars versus een mannetje dat een ander mannetje aanvalt wegens een vrouw. De hoofdpersoon, zijn innerlijke monologen en motieven hebben me niet overtuigd. Wat overigens niet wil zeggen dat het verhaal niet onderhoudend is opgeschreven, alleen de karakters overtuigen niet. |
| Familieverdriet | Schrijftechnisch is dit uitstekend, alleen een rood licht springt niet op groen, het rode licht gaat uit, terwijl het groene aanspringt. Maar dat is een detail. Als situationele schets helemaal niet slecht, maar iets te mager. Uiteindelijk is de hoofdpersoon slechts toeschouwer in dit verhaal. In zo'n geval is het heel erg lastig om de lezer iets te laten meebeleven. Kleed het verhaal aan, laat de hoofdpersoon echt iets beleven, en gebruik daar rustig nog zo'n zelfde aantal woorden voor. |
De weg naar thuis: zeker pittig commentaar soms, maar ik waardeer het wel. Het is het eerste verhaal wat ik schrijf en zie wat er bedoeld wordt met alle feedback. Dank voor de genomen moeite!
BeantwoordenVerwijderenals ik eerlijk de jury mag beantwoorden snap ik ze soms wel soms niet
BeantwoordenVerwijderenmaar LIEFDE is... WE HAVE ALL THE TIME IN THE WORLD