Zwerfkatje
- Pieter Drift - illustratie: Cindy van Veldhoven -
Het was wel raar wakker worden toen er een kussen hard op mijn gezicht werd gedrukt. Direct pakte ik met beide handen de rand van het kussen en duwde het van me af terwijl ik op mijn zij draaide. Hijgend keek ik in de glimoogjes van Milou.
‘Dit had ik altijd al een keer willen doen,’ zei ze.
Het kussen pakte ze uit mijn handen en legde het op mijn buik. Ze kwam op me liggen en kuste me met getuite lippen op de mond. Toen legde ik mijn handen op haar achterhoofd en perste mijn tong bij haar naar binnen. Binnensmonds gillend probeerde ze zich uit mijn greep te ontworstelen. Na een paar seconden liet ik haar los en schoot ze overeind. Met de rug van de hand veegde ze langs haar mond.
‘Dit had ik waarschijnlijk verdiend,’ zei ze zacht.
Ik stond op en pakte haar bij de schouders.
‘Misschien.’
Ik boog voorover om haar voorhoofd te kussen maar toen gaf Milou me een kopstoot tegen mijn tanden. Ik greep naar mijn mond en zij naar haar voorhoofd. We schoten alle twee huilend in de lach. Niet lang daarna omhelsden we elkaar.
Milou kwam als een zwerfkatje. Twee jaar geleden leerde ik haar kennen op het feestje van Erik, mijn buurman. Ze was meegenomen door iemand wiens naam ze niet eens kende. Hij had haar op het treinstation ontmoet. Ze raakten in gesprek en omdat hij naar het feest ging, nam hij Milou mee. Op het feest werd ze zo dronken dat ze niet meer op haar benen kon staan. Al snel viel ze op de bank in slaap. De jongen die haar had meegenomen, nam haar niet mee terug. Langzaam droop iedereen af. Ik hielp Erik de glazen en flesjes in de keuken te zetten om daarna naar mijn eigen huis te gaan.
‘Wat moet ik met haar?’ vroeg Erik terwijl hij naar de bank wees. ‘Ik moet morgen weer werken.’
‘Ik neem haar wel mee,’ zei ik.
Eerst probeerde ik haar wakker te schudden maar er kwam geen leven in. Ik tilde Milou op en nam haar mee naar huis waar ik haar op mijn bed legde. Zelf besloot ik op de bank te gaan slapen.
De volgende ochtend werd ik wakker van gezang. Ik keek door mijn oogharen en zag een montere dame door mijn huis lopen.
‘Wakker?’ vroeg ze.
Ik rekte me uit en gaapte luidruchtig.
‘Nou nou…’ Milou kwam voor me staan en stak haar hand uit. ‘Ik ben Milou en u bent…’
Ze bleef. Ik kan het lange of het korte verhaal vertellen, maar ze bleef. In het begin als huisgenoot maar al snel werd het wat anders. Tweedehands had ik een bed voor haar op de kop getikt en een nieuw matras gekocht, maar daar heeft ze weinig gebruik van gemaakt.
’s Avonds lagen we vaak in mijn tweepersoonsbed met elkaar te praten. Haar lichaam altijd tegen me aan. Als het dan even stil was, keek ik opzij en zag ik dat Milou in slaap gevallen was. Soms bracht ik Milou naar haar eigen kamer. Ze was vederlicht. Tot ze een keer zei dat ze dat onnodig vond. Ze sliep graag met iemand anders in hetzelfde bed. Sindsdien liet ik haar naast me liggen.
Trots ben ik er niet op maar er was een nacht dat in haar slaap haar shirt omhoog was gekropen zodat ik de onderkant van haar borsten kon zien. Ik deed mijn onderbroek omlaag en ging op mijn rug liggen. Zachtjes kwam ik klaar. Toen ik het zaad van mijn buik af wilde halen zei ze: ‘Ja, dat kan natuurlijk ook.’
Twee nachten later kroop ze op me. Ik schaamde me, want het voelde alsof ze me iets wilde teruggeven voor de ruimte die ze bij me innam. Toch liet ik het gebeuren. Sterker nog: ik ging erin mee en besloot dat het een keuze van ons beiden was.
‘Ik was een kind van god,’ zei ze nadat ze al een half jaar bij me woonde. ‘En van mijn oom.’
Ze trok haar shirt uit en ging bovenop me zitten. ‘Nu ben ik van jou.’
Ik ontkende wat ze zei. Wat ik heb laten gebeuren, had nooit mogen plaatsvinden. Ze schoof me naar binnen terwijl ik naar haar keek. Milou bleef naar me kijken tot ik klaarkwam. Ze was altijd met mij bezig terwijl ik nooit aan haar dacht. Toen ik een keer op haar wilde gaan liggen, kreeg ze een paniekaanval. Ze wilde nooit meer onderop. Ik schoof met mijn hoofd naar beneden om haar te likken, maar ze duwde me weg en legde me op de rug. Altijd moest zij de bovenste partij zijn, altijd wilde ze de controle houden.
Toen ik ter sprake bracht dat zij alleen seks met mij had omdat ze hier woonde, begon ze te lachen.
‘Nee natuurlijk niet gekkie.’ Ze kuste me. ‘Elke relatie is geven en nemen.’
Toen ik vroeg of zij een relatie met haar oom had gehad, verliet ze direct mijn bed en verdween in haar kamer. De sleutel werd omgedraaid. Daarna bleef het stil.
Waarom ik dat laatste gezegd had, weet ik niet. Misschien hoopte ik haar uit de tent te lokken of wilde ik haar gewoon kwetsen. Ik ben altijd weer minder lief dan ik hoop te zijn. ik liep naar haar deur en klopte drie keer. Toen ze niet reageerde, klopte ik nogmaals en noemde haar naam. Ze rommelde met de sleutel. Ik dacht dat ze de deur van het slot had gehaald dus ik deed de klink omlaag en wilde direct naar binnen lopen, maar het slot zat er nog op en ik liep hard tegen de deur op. Aan de andere kant kwam geen reactie. Toen liet ik haar alleen en ging ik boodschappen doen.
Ik riep haar voor het eten, maar nog steeds kwam ze niet. Er kroop onrust in mijn lijf. Nogmaals klopte ik op de deur en vroeg haar of ze eten wilde. Het bleef stil.
‘Ik maak me ongerust. Leef je nog?’
‘Ja,’ antwoordde ze door de deur. ‘Laat me met rust.’
De volgende ochtend werd ik wakker met het kussen op mijn gezicht. Het was voor het eerst dat ze tegen me in ging. Door de adrenaline schoot ik in mijn oude reflex en stopte ik mijn tong in haar mond. Ik leek meer op haar oom dan ik zou willen. Ik schaamde me, maar de kopstoot kon me voor even bevrijden.
‘Je bent me niets schuldig,’ zei ik veel te laat. ‘Vanaf nu delen we het bed niet meer.’
Ik zag haar gezicht verstarren. ‘Vind je het niet fijn?’
‘Jawel, maar het klopt niet.’
‘Het klopt wel,’ zei Milou bijna huilend. ‘ik maak jou graag blij.’
‘Dat is de valkuil. Je denkt nooit aan jezelf.
‘Ik denk wel aan mezelf.’ Haar laatste woorden kwamen er bijna onverstaanbaar uit.
Ik liep naar haar toe en omhelsde Milou.
‘Seks hebben is voor jou een overlevingstactiek terwijl het een en al kwetsbaarheid zou moeten zijn.’
Ze keek me boos aan. ‘Wat een gelul! De nieuwigheid is er gewoon af.’ Milou liep naar mijn bed en ging er wijdbeens op liggen. ‘Mijn oom heeft me meer geleerd dan jij tot nu toe gezien hebt.’ Ze pakte het kussen en legde het op haar gezicht. Ik draaide me om en liep naar buiten.
Aan het einde van de dag kwam ik thuis. De deur zat niet op slot. Ik riep haar naam maar kreeg geen antwoord. Eerst checkte ik haar kamer maar die was leeg. In mijn slaapkamer lag het kussen midden op het bed. Op de sloop had ze deze tekst geschreven:
Jouw kussen mijn kussen
Je bent weer van me af
x x x Milou
Ik stootte het kussen weg. Met de rug van mijn hand voelde ik aan het laken. Ze was al een tijdje weg. Ik had hulp voor haar moeten zoeken en niet voor mezelf moeten houden. Het ergste was dat ze misschien wel gelijk had. Gehurkt ging ik naast het bed zitten. Ik wilde huilen, schreeuwen, maar niets kwam eruit.
***
Wat een goed verhaal, Pieter. Op het eerste oog had de hoofdpersoon het zwerfkatje natuurlijk moeten helpen, maar er zit een hele wereld van aantrekken en afstoten onder...
BeantwoordenVerwijderen