XVVDM december 2024

 

Santé, Santa

Jac. van der Tuin 

Mees

Holy Christ, wat een gekkenhuis was dat.
De ‘Rent-a-Santa’ van m’n tante stuurde me naar een mbo-school en natuurlijk wilden prompt al die tienermeiden bij de Kerstman op schoot. Een voor een zaten ze een tijdje op me te wiebelen, terwijl ze natuurlijk verdomd goed in de gaten hadden dat ik al na een paar van die zitsessies in de problemen kwam. Volgens mij gaven ze het smiespelend aan elkaar door, ho ho ho, het viel me niet mee om in m’n rol te blijven.

Met mijn Kerstmanpak nog aan strijk ik neer op het terras van de Comédie aan het Lieve Vrouweplein, ik moet nu eerst dringend een paar bolletjes winterbock hebben. Ik zie alleen nog maar achter in een stoel vrij naast een mooie maar wel heel erg sip kijkende meid, nou ja, die kan er vandaag ook nog wel bij. Ik vraag haar of de stoel vrij is en als ze me alleen maar een beetje wazig aankijkt herhaal ik, iets luider: ‘ho ho ho, is deze stoel nog vrij voor Santa?’ Ze kan er niet om lachen maar knikt wel ‘ja’ en met een zucht van verlichting plof ik naast haar neer, heerlijk, even zitten en uitpuffen. Ik doe m’n Kerstmuts af en ruk de zweterige pruik en baard van m’n hoofd, van dat gekriebel ben ik ten minste af. Vervolgens zet ik de muts weer op mijn krullen, die nu ze hun vrijheid hebben herkregen zoals altijd direct alle kanten op springen.

Dit was de laatste dag, overmorgen is het Kerstmis. En dit was ook de laatste keer dat ik me door ‘Rent a Santa’ van tante Godelieve liet strikken, dat weet ik nu wel zeker. Het is een leuke bijverdienste maar over een paar maanden ben ik godzijdank klaar met mijn studie, ik hoop dan m’n geld anders te kunnen verdienen. Pff, het was echt peentjes zweten met die tienermeiden op m’n schoot. Ik kan een leuke dame best waarderen, maar niet zo.

Het is altijd genieten hier, zeker nu het plein zo mooi Kerstig versierd is, wat trouwens heel mensen blijkbaar ook zo vinden, want de terrassen zitten allemaal ramvol. Als m’n winterbockje wordt gebracht til ik het bolle glas met het donker-schuimend bier op voor een eerste grote slok, en precies op het moment dat ik die neem zegt die meid naast me ‘Santé, Santa baby.’ Jeetje, ze wordt blijkbaar ineens wakker, ik kan m’n bier maar net binnen houden. Als ik uitgeproest ben kijk ik haar eens goed aan, mmm, lekker ding eigenlijk wel…

Merel

Uitgerekend vandaag, precies vandáág liet die slaphannes me zitten, meneer zag het ineens toch niet meer zo voor zich, ons samen. En een kort appje vond meneer meer dan genoeg, na drie maanden scheept hij me daarmee af. Morgen zouden we vertrekken naar het vakantiehuis van mam en pap vlakbij Monschau, wat nu in mijn uppie natuurlijk de zoveelste waardeloze Kerst wordt voor mij. Zit ik daar weer drie hopeloos lange dagen alle succesverhalen van m’n zus de topadvocate aan te horen, bij wie alles goud wordt wat er uit haar handen komt. En die ook nog eens moeiteloos het ene na het andere kind werpt alsof het niks is, alsof zij en zij alleen de hele wereldbevolking naar nog eens een miljard extra moet zien te brengen. Zit ik daar weer als tafelvulling tussen haar vier kids, balen!

Het ergste is dat mijn ouders ook nog eens haar ultieme fanclub zijn, met als standaardzinnetje: ‘Mereltje, neem toch eens een voorbeeld aan je oudste zus.’ Nou, dat wil Mereltje helemaal niet, een voorbeeld nemen aan haar oudste zus want Mereltje trekt haar eigen plan wel. Mereltje wíl absoluut geen kudde kinderen en Mereltje hoeft ook niet zo nodig een succesvol advocaat te worden. En Mereltje hoeft al helemaal niet rijk te worden, want genoeg geld is genoeg geld. Mereltje werkt veel liever in de mooiste boekwinkel van Nederland, want daar heeft Mereltje het namelijk enorm naar haar zin. Wat Mereltje wél graag zou willen is een lieve vent in haar leven, maar juist dat zit er blijkbaar niet in.

Naast me wordt de bestelling bezorgd en omdat ik dat nummer van Michael Bublé vanmorgen nog hoorde zeg ik in een impuls ‘Santé, Santa Baby’, precies op het moment dat die wannabe-Kerstman een eerste slok bier neemt. Dat was blijkbaar niet heel erg slim van me, want hij kan het daarna proestend en wel maar net binnen houden. Ik bekijk hem eens goed, nu die malle baard en pruik verdwenen zijn is het eigenlijk wel een cutie om te zien, grappig zoals zijn blonde krullenbol warrig onder die muts uitkomt. En vooral zijn ogen, blauw maar ook met spikkeltjes groen en grijs, zo zeg, zijn ouders hebben hun genen vast behoorlijk door elkaar geklutst bij het maken van deze kerel, maar eerlijk is eerlijk, het resultaat is ernaar.

Het is hem gelukt om zich niet te verslikken of het bier over de mensen voor ons op het volle terras te sproeien. Als zijn rood aangelopen hoofd weer een beetje normaal van kleur is zeg ik: ‘nou, sorry Santa, ik dacht dat de Kerstman wel tegen een grapje kon.’ Met een brede grijns reageert hij: ‘klopt ook wel, mooie dame, maar zelfs de Kerstman kan zich verslikken, hij is ook maar een mens.’ Dan steekt hij zijn hand toe en zegt: ‘aangenaam, Santa Mees.’ Wat vervolgens bij mij een binnenpretje en een giecheltje oproept, want met plezier antwoord ik: ‘aangenaam, Merel.’ Als zijn ogen verbaasd oplichten: ‘precies, een mede-vogeltje. Volgens mij kunnen wij nu gezellig gaan twitteren en misschien daarna wel samen een nestje bouwen.’ Waarna hij hartelijk moet lachen, gelukkig dit keer zonder bier in zijn mond.

Mees

Zo zeg, diezelfde meid die net nog zo sip zat te kijken is echt wel leuk, en ze blijkt nu ze lacht een heuse schoonheid te zijn! Lange donkerbruine haren, hazelnoot-ogen, mooi lijntje, zo te zien de juiste rondingen in d’r kersttruitje, mmm, lekker ding! Dan raken we aan de praat. Merel vertelt dat ze zo sip was omdat een of andere sneue kerel niet kwam opdagen en haar vlak voordat ik arriveerde met een simpel appje de bons gaf, waardoor die stoel naast haar leeg bleef. Lucky me.

Sinds haar literatuurstudie werkt ze inmiddels een jaar in die grote boekhandel in de oude Dominicanen-kerk, vlakbij bij het Vrijthof. Ze heeft het daar heel erg naar haar zin, mag research doen voor nieuwe collecties, regelt schrijversmeetings en noem maar op. Vanzelf komen we daarna op mijn story, die nog heel simpel is. Wel vriendinnen, niet vast, tot nu ook geen behoefte aan. Binnenkort studeer ik af als kinderarts en hoop dan hier in Maastricht bij het UMC aan de slag te kunnen, ik heb geen zin deze fijne stad uit te gaan.

‘En waarom speel je nou Kerstman?’ vraagt ze op een gegeven moment. ‘Ehm, nou, de zus van mijn moeder heeft een verhuurbedrijf van kerstmannen, sinterklazen, gangmakers op feesten, partners voor bij een diner, escorts, je kan er zelfs strippers voor vrijgezellenfeestjes huren.’

Merel kijkt ineens heel erg geïnteresseerd: ‘ben jij nog steeds te huur?’ ‘…ehm nee, bedankt, ik vind het wel mooi geweest’ en dan vertel ik van een hele ochtend wiebelende tienermeiden op mijn schoot en wat die deden met mijn gemoedsgesteldheid. ‘Oh…, nou, ik snap die meiden wel. Jammer dat je stopt’ reageert ze.

Als ik haar vragend aankijk vertelt Merel van die familiehappening met Kerstmis, dat ze daar nu alleen naar toe moet, dat ze dan wel een vriend naast zich kan gebruiken en dat ze mij daarvoor wel zou willen inhuren. Eerlijk gezegd raak ik nu toch wel geïnteresseerd, drie dagen met deze mooie meid optrekken lijkt me wel wat en dan ben ik ook meteen verlost van mijn eigen familietoestanden.

‘Zou je dan al dat geld ervoor over hebben?’ Merel kijkt me verbaasd aan: ‘ohw, ben je zo duur dan?’ Ik knik: ‘yep, wat je dan huurt is een escortservice met alles d’r op en d’r aan en dat kost wel wat.’ Ik vraag de juist passerende ober Merel nog een wit wijntje en mij een nieuw winterbockje te brengen en vraag hem meteen ook om een bierviltje en een pen. Daarop reken ik het haar voor. ‘Hoeveel etmalen?’ Als ze antwoordt dat het om drie nachten gaat zeg ik: ‘oké, dus 3 etmalen x 24 uur x 100 euro per uur, dat is totaal 7200 euro.’ Haar ogen vallen er zowat uit: ‘serieus Mees? Wie kan dit betalen?’ Ik haal mijn schouders op: ‘oh, vergis je niet, ‘t stikt van de welgestelde dames hoor. Maar er zijn wel enkele voorwaarden.’

Natuurlijk wil Merel weten wat die zijn. ‘Nou, om te beginnen, ik moet de betreffende dame leuk vinden, maar daar is in dit geval al meer dan ruimschoots aan voldaan.’ Ik zie dat ik scoor, want ze laat een lief lachje zien. ‘De tweede voorwaarde is een tikje précair.’ Ik zwijg betekenisvol, tot Merel een wenkbrauw vragend optrekt. ‘Ehm…, hoe zal ik het zeggen…, nou ja, kijk, natuurlijk wil je mij in je familie als een echte vriend laten overkomen, maar daarvoor moeten we bij voorkeur als eerste actie van de opdracht minstens éen keer en liever vaker het bed delen, omdat we anders niet als een echt stel overkomen. We moeten immers daarna wel animo hebben om te flikflooien, want het oog van je familie wil ook wat, toch?’

Opnieuw rollen haar ogen er zowat uit, daarom ga ik maar gauw een beetje Santa-like verder: ‘ho ho ho, schoonheid, je snapt toch wel dat we geloofwaardig moeten zijn?! Maar gelukkig heeft dit nadeel ook een voordeel, want in jouw heel erg specifieke geval zal de eerste keer intiem samenzijn tot een korting leiden van 50% en een eventuele tweede keer haalt er nog eens 25% af.’ Geen idee of ze in de gaten heeft dat ik haar met dit hele verhaal dis, maar dit spelletje is echt wel heel erg leuk!

Merel

Niet te geloven, die gast maakt met zijn geintjes in éen keer mijn dag goed, iedere nare gedachte aan die laffe ex van me is als sneeuw voor de zon verdwenen. Natuurlijk houdt hij me voor de gek, maar ik besluit met hem mee te doen: ‘goh, ik kan dus geld verdienen door met jou naar bed te gaan. Ben ik dan een veredelde hoer of ben jij ineens een hoerenloper die veel te duur uit is? Of allebei?’ Mees lacht zo hard dat enkele mensen omkijken wat er bij ons gaande is.

Dan ga ik verder: ‘en als we het nou drie keer doen, wat is dan de korting?’ Mees trekt een diepe rimpel tussen zijn ogen: ‘nou dame, jij weet wel te onderhandelen zeg, je trekt me het vel over de oren.’ Opnieuw pakt hij het bierviltje en zegt ‘Goed, laten we eens zien wat de mogelijkheden zijn. Eerste keer seks geeft 50% korting, resteert 3600 euro. Nog een keer maakt 1800 euro. Tja, meer zit er eigenlijk niet in, want hoe voed ik dan die mondjes van mijn bloedjes van kinderen…?’

Als Merel vervolgens weer een wenkbrauw vragend optrekt: ‘nou, vooruit, ik zal het met je maken, na drie keer hoef je maar 1250 piek voor mijn aangename gezelschap te betalen. But that’s the bottom en de seks moet dan wel heel erg goed zijn!’

‘Deal. Meteen dan maar?’ zeg ik, genietend van het nu ineens stomverbaasde gezicht van deze kinderdokter-in-spé. Het is mijn beurt om de ober een bierviltje te vragen. Daarop schrijf ik: ‘Escortcontract Merel-Mees, Kerstdagen 2024, waarde 1250 euro. Tevens knipkaart voor drie keer seks.’ Op de andere kant van het viltje zet ik er drie stippen op die hij na iedere beurt moet afvinken en plaats vervolgens mijn paraaf met daarnaast een kruisje, waarna ik Mees het ‘contract’ overhandig: ‘graag tekenen bij het kruisje’. Die heeft het niet meer, hij zit me met een brede grijns zo’n beetje sprakeloos aan te kijken en zet dan keurig zijn paraaf.

Ik wenk de ober, reken alles af, sta op, doe mijn jas dicht en zeg: ‘oké contractpartner, komt er nog iets van? Ik wil graag de waar keuren.’

Mees

Is dit de kans van mijn leven of ben ik in mijn eigen zwaard gevallen? Niet te geloven, wat een meid, haar treurigheid om die ex zat blijkbaar niet heel erg diep. Ze heeft gezellig haar arm door de mijne gestoken en zo lopen we over het Lieve Vrouweplein richting de loopbrug over de Maas. Als ik vraag ‘waar woon je?’ zegt ze: ‘oh, vlakbij, net over het water in Céramique.’ Eenmaal in haar flatje zegt Merel: ‘oké, Santa Mees, laat me je maar eens even bekijken.’

Ik weet niet of ze beseft dat dit niet zo’n heel sexy begin is, maar wie a zegt moet ook voor b durven gaan. dus kleed ik me gehoorzaam uit. Mijn Kerstmuts als eerste, dan mijn Kerstmannenjas, mijn Kerstschoenen, mijn Kerstmannenbroek, mijn Kerstshirt met lange mouwen, mijn isolerende Kerstlegging, mijn Kerstsokken en tot slot mijn Kerstboxershort. Tja, en daar sta ik dan, open en bloot te kijk. Gelukkig toont Merel zich na haar vlootschouw meer dan tevreden en is het haar beurt. Na de schoenen verdwijnen haar trui en broek, waarna de rest volgt: hemdje, beha en slipje. Ze headbangt haar haren los en dan staat er een meid met een schitterend lijf voor me, waar ik me de komende uren absoluut niet mee zal vervelen.


Merel

Hij is niet alleen een cutie maar ook nog eens heel sexy en lief. We zijn lang doorgegaan, nog diezelfde middag en avond verbruikte ik de hele stripkaart en nog wel wat meer, dus dat wordt afzien de komende dagen. Na afloop stuurde Mees me volgens de afspraak een Tikkie voor de overeengekomen 1250 euro, die ik hem direct heb overgemaakt.

Inmiddels is het een dag later, Kerstavond en zitten we met mijn familie in ons vakantiehuis in Monschau. Mijn zet om deze leuke vent als vriend in te huren is tot nu toe een doorslaand succes. Hij had het goed gezien van die seks vooraf, we kunnen gewoon niet van elkaar afblijven, er bloeit iets tussen ons op. En ik snap nu wel waarom hij kinderdokter wil worden, hij is onwijs leuk bezig met de kids van mijn zus en voor het eerst heb ik het gevoel dat het misschien wel leuk is dat die kruipertjes erbij zijn gekomen in de familie. Zelfs mam en pap, die anders toch altijd helemaal op de hand van mijn zus zijn, zitten te glunderen. Ik denk dat ze er al helemaal van uitgaan dat het met hun ‘Mereltje’ nu eindelijk ook goed komt. Ze moesten eens weten…

Die avond als we naar bed gaan is het wel even lastig, want hoe moet dit nu verder. Nadat ik ben uit gerommeld in de badkamer gaat Mees zich klaarmaken voor de nacht en als ik in bed wil stappen zie ik een briefje op mijn hoofdkussen liggen. ‘Lief Mereltje, check ajb even je bankrekening. En daarna je WhatsApp. Kusje van Santa Baby.’
De tranen springen me in de ogen als ik zie dat hij het hele bedrag heeft teruggestort, met op de app als begeleidende tekst ‘voor nog eens drie keer, ho ho ho en als je wilt ook daarna nog heel vaak…’


Santa baby, forgot to mention one little thing
A ring, and I don't mean the one on the phone
Santa baby, so hurry down the chimney tonight

Please hurry down the chimney tonight

(Philip Springer, Joan Javits)

                                                                                  ***

Jacq. van der Tuin is minder gaan werken. Daardoor heeft hij nu meer tijd voor andere genoegens, zoals samen met Henriëtte trekken door de natuur van Scandinavië en -terug thuis- betrokken ouders en grootouders te zijn.

Verder is hij voor zijn plezier weer gaan schrijven. Van jaren terug liggen er nog korte verhalen op de plank, de meesten met een historische inhoud, in een mix van fictie en non-fictie. Hij is ze gaan bewerken en plaatst ze op internetfora of stuurt ze naar schrijfwedstrijden. Want het is fijn om te schrijven, maar ook fijn als mensen het lezen.

Illustratie: AI Image creator