Hieronder vind je het jurycommentaar van januari. Je kunt het beste CTRL+F/COMMAND+F gebruiken om jouw verhaal te zoeken. Ter info: Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven dus de hoeveelheid juryleden die hier wordt weergegeven kan per maand verschillen. Ook hoeft niet bij élk verhaal commentaar te staan. Wel zijn de jurylid-coderingen elke maand hetzelfde. Als je vaker mee hebt gedaan, kun je door de maanden heen de commentaren op jouw verhalen vergelijken.
Sommige verhalen ontvangen meer commentaar dan andere. Dit komt omdat onze juryleden in twee groepen verdeeld zijn en elk de helft lezen. Na deze eerste lezing hevelen we de beste vijf verhalen van elke groep over naar de andere helft. Deze beste verhalen (de verhalen van de shortlist dus) hebben twee maal zoveel commentaren.
Let op: lezen is voor eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan eventueel een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.
Voorbij de zonval Fr
Het idee is leuk, uitwerking vind ik ietsjes minder.
Voorbij de zonval Pe
Voorbij de zonval PB
Een goed geschreven verhaal, maar het onderwerp (God die de mensheid toespreekt wat er mis is gegaan) vind ik niet erg origineel. Ik kon niet uit de tekst opmaken wat een zonval is.
Panta rhei Gi
Dit is geen kortverhaal, ik zou dit rangschikken over een filosofisch essay. Te persoonlijk, geen plot, personages, afwezigheid van plot.
Panta rhei Wi
Dit is een populair-filofofische invullen van het begrip 'Panta rhei.’ Het is niet origineel, niet onderscheidend, het is ook geen verhaal. Slechts een overdenking langs de lijnen van zoveel schrijvers die u voor zijn gegaan in de interpretatie van de (mogelijke) woorden van Heraclitus. Dus wat mij betreft geen winnaar deze maand.
Panta rhei Jo
Een korte filosofische overpeinzing die oppervlakkig blijft en daardoor weinig diepgang biedt. Het mist de structuur en de verhalende elementen om als verhaal te worden beschouwd. Voor een schrijfwedstrijd is dit onvoldoende, vooral als de inhoud nauwelijks tot de verbeelding spreekt of enige indruk achterlaat.
Panta rhei JK
Interessante filosofische overpeinzing maar ik vind het geen verhaal.
Panta rhei Ma
Mooie filosofische bespiegelingen, maar weinig verhaal. De oude man aan het begin had prima op een later moment terug kunnen komen.
De meeting Sj
De meeting Fr
Ik vind dit concept interessant, de schrijver maakt het redelijk spannend. Die opbouw zit wel goed. Wat ik nog mis is wat achtergrond van de hoofdpersonage. Een naam zou al prettig zijn om hem wat meer body te geven.
De meeting Pe
De meeting PB
Omdat alle vier de personages als 'hij' omschreven worden, moest ik het verhaal twee keer lezen voor ik het een beetje begreep. De financiële termen waren me ook niet allemaal even duidelijk. Wat is een ROI? En wat betekent 'shorten'? De zin: 'Met stift drukt hij de standaard situatie van zijn hoofd naar het bord.' vond ik ook cryptisch. 'Hij krabbelt een beetje op zijn hoofd' zie ik ook niet helemaal voor me. Ik zou deze schrijver willen adviseren nog eens goed naar zijn verhaal te kijken, en ofwel vanuit een personage schrijven ofwel de vier personages duidelijker uit de verf laten komen. Het einde snapte ik niet.
Geesten verdrijven Gi
Ik kom te laat te weten waar het ik^personage zich bevindt: welk land, of welke streek? Twee alineas vol info, teveel dus. Je doet er veel te lang over om een en ander toe te lichten. Schrap wat niet relevant is, zodat het verhaal meer vaart krijgt.
Geesten verdrijven Wi
Na de spannende openingszinnen komen er lange alineas met uitleg: weg spanning! Eén korte zin met uitleg wat Alunga răul is, was genoeg geweest, waardoor het verhaal niet zou zijn onderbroken. Verder is het vooral een verslag, bijna nergens krijgt de lezer de gelegenheid om mee te voelen, de angst en onzekerheid en twijfel van de hoofdpersoon echt mee te beleven. Dat heeft alles te maken met de vertelstem: die is veel te zakelijk voor wat in feite toch een intrigerend verhaal is. Horror, of Halloween of vergelijkbare verhalen ,moet je vooral beleven (en dus als schrijver moet je veel tijd besteden om de lezer te laten meebeleven) en niet opgelepeld krijgen, zoals gebeurt in dit verhaal. Jammer. Verder hoeft het geen uitleg dat 23 december een paar dagen voor Kerst is en verdienen Roemeense kaarsen ook een meervoudswerkwoordvorm.
Geesten verdrijven Jo
In dit verhaal wordt een traditioneel feest in een klein Roemeens dorp beschreven. De schrijver besteedt echter te veel woorden aan het uitleggen van de betekenis van het feest en de relatie van de hoofdpersoon hiermee. Dit gaat ten koste van het spannende gedeelte, dat veel te kort is en daardoor onvoldoende impact heeft. Hoewel de inhoud op zich interessant is, schiet de uitvoering tekort door de onevenwichtige opbouw en het gebrek aan focus op de spanning.
Geesten verdrijven JK
Vermakelijk verhaal, goed geschreven, leest makkelijk, en het houdt de spanning erin omdat de lezer tot op het laatst niet weet of de geesten echt zijn of niet.
Geesten verdrijven Ma
Leuk idee, maar niet scherp genoeg uitgewerkt. Daardoor te langdradig. Snoeien is groeien!
Vliegschaamte Sj
Vliegschaamte Fr
Het blijft een mysterie wat er nou precies gaat gebeuren en over wie we het precies hebben. Op zich is het nieuwsgierigmakend, maar wat mij betreft mag het iets explicieter allemaal.
Vliegschaamte Pe
Vliegschaamte PB
Een originele gedachte, maar er wordt veel verteld in dit verhaal en weinig vertoond. Ik vroeg me ook af aan wie de hoofdpersoon dit verhaal vertelt.
Hoge boomtoppen Gi
Hoge boomtoppen maar lage cijfers. Dit is geen kortverhaal, eerder een parlandogedicht met een mijmering.
Hoge boomtoppen Wi
Een gedicht met op meerdere plekken verkeerde interpuncties en een weinig origineel concept. Aan mij niet besteed en bovendien niet passend in deze korte verhalen wedstrijd.
Hoge boomtoppen Jo
Een gedicht. Hoewel niet verboden in deze schrijfwedstrijd, moet het van uitzonderlijke kwaliteit zijn om echt indruk te maken. Dit gedicht voldoet daar niet aan. Inhoudelijk is het zwak; het blijft bij een reeks woorden zonder veel betekenis of diepgang. Het mist de kracht en overtuiging die nodig zijn om te beklijven.
Hoge boomtoppen JK
Dit is geen verhaal maar een gedicht.
Hoge boomtoppen Ma
Tsja... is het poezie, is het proza? In mijn ogen niet geslaagd.
De slag bij het tennisveld Sj
De slag bij het tennisveld Fr
Wat een tekst en wat een verhaal. Personages zijn allemaal even goed verzonnen.
De slag bij het tennisveld Pe
De slag bij het tennisveld PB
Een verhaal dat met veel humor verteld wordt. Regelmatig krulden mijn mondhoeken bij het lezen ervan. Toch moest ik sommige passages een paar keer nalezen tot ze duidelijk werden. Een vignet dat op een uurrooster 'naast het enige terrein van het dorp wordt gekleefd', zag ik niet voor me. Ook zette de schrijver mij met de eerste alinea even op het verkeerde been, het leek of de band ging optreden bijde tennisvereniging, maar een alinea blijkt dat ze zelf gaan tennissen. Als de schrijver dingen wil uitleggen aan de lezer zou ik dit niet tussen haakjes zetten zoals nu wel gedaan is, maar vanuit het personage of vanuit een alwetende verteller uitleggen.
De slag bij het tennisveld Gi
Mooie intro, weliswaar beschrijvend, maar door de originaliteit en het visuele vergeet je dat als lezer. Het verhaal stoomt door met enkele mooie gedachten ertussen. Prima.
De slag bij het tennisveld Wi
Leuk geschreven verhaal, maar het is toch meer een uitgesponnen anekdote. Ik mis de spanning, de karakterontwikkeling van de hoofdpersoon en een alles samenvattend of verrassende twist aan het einde, allemaal zaken die van de kern van een verhaal (wat best een mooie anekdote mag zijn) een goed kort verhaal maakt, dat emotie opwekt bij de lezer. Desalniettemin heeft de schrijver een mooie cast van karakters beschreven en waardeer ik zijn komische vertelstem zeer. Overigens: het is helemaal niet nodig om in een kort verhaal zinnen tussen haakjes te zetten. In dit verhaal kunnen alle haakjes weg, ik heb het nagekeken... Met die mooie vertelstem kan hij of zij voor de volgende maand vast een verhaal schrijven wat als een echt kort verhaal kan worden geclassificeerd. Ik kijk er nu al naar uit.
De slag bij het tennisveld Jo
Een tenniswedstrijd die symbool moet staan voor alles wat er mis is in de wereld van een van de personages. Het idee achter het verhaal is duidelijk, het ligt er zelfs wel heel dik bovenop. Het is te bombastisch verteld om echt boeiend te zijn. Het was mooier geweest als de schrijver voor subtiliteit had gekozen om zijn boodschap met zijn lezer te delen. Nu is het vooral net niet.
De slag bij het tennisveld JK
De slag bij het tennisveld Ma
Vermakelijk! Mooie, kleurrijke karakters, een wedstrijd die om veel meer gaat dan een potje tennis, fijne schets van een dorpsbestaan. Wat het nog beter kan maken is een scherpere pacing (het verhaal vertraagt soms met uitweidingen die weinig toevoegen) en een wat uitgesprokener slot – ’t loopt allemaal wel heel braaf af. Niettemin, een lekker verhaal waar de schrijfpret vanaf spat.
Smeltwater Sj
Smeltwater Fr
Fijne tendens in deze tekst. Leest vlot en blijft interessant
Smeltwater Pe
Smeltwater PB
Prachtig, tragisch liefdesverhaal. Goed geschreven, de karakters van beide personages mooi uitgediept. Hoe goed geschreven ook, vond ik beide scenes van Anne en Maxime wel aan de lange kant, zodat ik mijn best moest doen om tot het einde door te lezen.
Smeltwater Gi
Goed begin: met een object ipv van meteen een personage op te voeren. Mooie sfeerzetting vervolgens. In de volgende alinea lees ik dat zowel dat ze beiden eerder een vriendschap toegenegen zijn. Mooie perspectiefwisseling vervolgens en het verhaal wordt duidelijk, krijgt meer kleur. Goed gedaan, hoor.
Smeltwater Wi
Advies: niet beginnen met het uitleggen van de premisse van het verhaal. Het plezier van het lezen is ook het zelf ontdekken van de premisse. Nu heeft u, schrijver, de pret een beetje bedorven met dit begin. Ik hoop voor de schrijver/ster dat dit een autobiografisch verhaal is. Ik gun iedereen een perfecte maar uiteindelijk onbereikbare liefde. Om dat, al is het maar één keer, mee te maken in je leven. Met alle hartstocht en hartzeer van dien...en alle clichés. Want helaas is dit verhaal al zo vaak opgeschreven dat er bijna geen ontkomen aan is om in clichés te schrijven. En aan die val is deze schrijver niet ontsnapt. En na het verhaal, moesten we het verhaal nog een keer lezen, maar dan vanuit het perspectief van de lover. Zelfde verhaal, nog meer clichés. Deze schrijver kan echt wel schrijven, dus hoop ik de volgende keer op een verhaal met meer spanning, een verrassende twist, een ander perspectief, de ontwikkeling van een karakter, of een goede ouderwetse queeste. Beter dan dit zoetsappige verhaaltje.
Smeltwater Jo
Een verhaal over liefde en de bijbehorende problematiek. We ontmoeten twee personages die verliefd op elkaar zijn, maar het verhaal wordt vanuit beide perspectieven verteld, en geen van beide weet echt te boeien. Het blijft oppervlakkig en slaagt er niet in om de liefde tot leven te brengen of de complexiteit ervan invoelbaar te maken. De veelbelovende thematiek blijft hangen in een verwarrend en weinig meeslepend relaas.
Smeltwater JK
Mooi geschreven verhaal. Wat ik me alleen wel afvraag is of iemand die in een dergelijke affaire verwikkeld en zwaar verliefd is, ook echt al dergelijke gedachten heeft over hoe het gaat aflopen. Is het niet eerder zo dat er dan maar één gedachte bestaat die alle andere gedachten verdringt? 'Ik wil bij jou zijn.' De rest doet er niet meer toe en moet wijken. Maar wellicht geldt dat niet voor iederen. Goed gedaan in elk geval.
Smeltwater Ma
Invoelbaar, gevoelig geschreven. Liefde die niet mag zijn vanuit twee perspectieven, die van mij wel wat verder uit elkaar hadden mogen liggen. Ik mis narratieve spanning.
Een goede buurt Sj
Een goede buurt Fr
Zo herkenbaar allemaal. Heerlijk.
Een goede buurt Pe
Een goede buurt PB
Goed geschreven tekst dat tegen het einde voor mij niet helemaal geloofwaardig meer was. Vooral bij de zin van het uitlezen van de deurbelcamera's, haakte ik wat af.
Sabrina Sj
Sabrina Fr
Bij dit verhaal heb ik een beetje het gevoel alsof ik meer wil. Dat is op zich een goed teken, maar geeft dus ook ruimte voor het beknopter maken en meer gekaderd.
Sabrina Pe
Sabrina PB
Prachtig, ontroerend verhaal, heb vanaf het begin tot het einde geboeid zitten lezen. Leest als een trein, mooie plotopbouw, goed slot. Een kleine opmerking: in de zin: 'Ze had nog een duf hoofd van de korte nacht, maar luisterde toch geduldig naar het verhaal over het schijnbaar onmogelijke gedrag van haar ex, de vader van Sabrina, terwijl die zelf heen en weer rende in de omheinde tuin.’ Ik neem aan dat je Sabrina bedoelde die heen en weer rende, maar ik las het als de vader die rende.
Sabrina Gi
Veel verhalen beginnen met de naam van een personage dat vervolgens iets doet (kijken, horen, wrijven, zoeken, fluisteren...noem maar op) Ontwijk zo'n begin. Vang eens aan met de beschrijving van de ruimte, van een object, van het uitzicht, van het weer. Vermijd ook meteen een naam te noemen, je lezer wil eerst weten wie je personage is, een naam kan later toegevoegd worden, opteer voor een naam die aansluit bij je personage. Eigenlijk is dit een opmerking die geldt voor een overgroot deel van de ons toegestuurde verhalen. Wil je eruit springen? Begin dan anders. De actie nadien is wel goed, onverwacht ook. Begin met de rust in de treincoupé zodat de tegenstelling tussen de twee scènes groter wordt. Vervolgens komt er een tweede verhaal aan bod (in een kortverhaal!) en ik ben benieuwd hoe je een en ander zal combineren. 'Op het juiste spoor' is een sterke metafoor, gezien de treinreis. (zolang Sabrina maar niet uitgerangeerd wordt... :)) 'glimt ze': niet doen. Ze zegt dat gewoon, en glimt terwijl. (Net zoals een dialoog die gevolgd wordt door een dialooglabel als '(glim)lacht ze, grient ze...: kan niet.) Het uit de vijver halen van Sabrina en eruit komen, duurt net wat te lang, schrap hier een stukje. Verrassend nadien dat Gwenda niet de moeder is, je hebt me mooi op het verkeerde been gezet. 'Alles is haar'= 'alles in haar'. Het einde is ook goed, maar als lezer blijft de vraag of dit opgelost wordt. Bedenk voor je slot nog of er een regeling of overeenstemming komt met de vader en duw het laatste stuk niet in de richting van de lezer. Sterk verhaal.
Sabrina Wi
Exact 3000 woorden. Goede oefening voor alle schrijvers om op een exact aantal woorden uit te komen. Nog een oefening voor deze schrijver: probeer nu eens op 2500 woorden uit te komen, zonder de essentie van het verhaal te verliezen. Dat kan gemakkelijk want er staan nog genoeg niet ter zake doende details en lege zinnen in dit verhaal. Bijvoorbeeld deze zin (maar er zijn er veel meer): “Ze had nog een duf hoofd van de korte nacht, maar luisterde toch geduldig naar het verhaal over het schijnbaar onmogelijke gedrag van haar ex, de vader van Sabrina, terwijl die zelf heen en weer rende in de omheinde tuin” Wat staat hier nou eigenlijk allemaal? En is dat allemaal nodig? Streep de zin weg en het verhaal is op geen enkele manier aangetast, de vooraankondiging van de ex die later vreselijk blijkt te zijn is helemaal niet nodig. Ook regieaanwijzingen zoals “Gisteren nog een collega, nu een geliefde,” kunnen gewoon weg. Gedwongen een verhaal korter maken, maakt het bijna altijd scherper, met meer inpact op de lezer. Wel opletten dat je je mooie pareltjes zoals “haar kus smaakt nog naar de afgelopen nacht” niet verliest! Verhaaltechnisch is er een goede spanningsopbouw, maar zoals al geschreven: korter zou het nog spannender maken. Het slot is mooi. Complimenten met uw vertelstem, past goed bij dit verhaal. Schrijftechnisch geen opmerkingen.
Sabrina Jo
Een van de hoofdpersonen in dit verhaal is Sabrina, een kind of jonge vrouw met een psychische aandoening. Het verhaal draait om haar, maar wordt verteld vanuit het perspectief van haar familieleden. Door hun ogen zien we hoe de buitenwereld op Sabrina reageert, wat soms aangrijpend is en het verhaal op bepaalde momenten boeiend maakt. Als geheel schiet het echter tekort; de ontwikkeling blijft vlak, en er gebeurt te weinig om de lezer volledig geboeid te houden.
Sabrina JK
Uit het dagelijks leven gegrepen en er een prima verhaal van gemaakt. Zo geschreven dat de lezer er helemaal in zit. Heel goed. In eerste instantie dacht ik: jammer van het open einde. Maar bij nader inzien misschien toch het beste zo.
Sabrina Ma
Ondanks dat het verhaal niet af voelt, leefde ik mee met de hoofdpersonen en hun belevenissen. Heel fijn dat de auteur de lezer zelf laat ontdekken wat er met Sabrina aan de hand is. Hier en daar een tikje cliché, maar dat mag de pret niet drukken. Mooi gedaan!
De gladakker Sj
De gladakker Fr
poëtisch, maar niet te zweverig.
De gladakker Pe
De gladakker PB
Origineel om een verhaal vanuit perspectief van een kakkerlak te schrijven. Het verhaal riep af en toe wat vragen op. Waarom wordt in de eerste alinea genoemd dat hij er graag 'z'n hele jaar' gebleven was? De kakkerlak neemt zijn omgeving wel erg waar als een mens, was nog mooier geweest als hij alles waargenomen had als klein insect, die niet weet wat een keukenblok is of een tramrails.
Zo waait de wind Sj
Zo waait de wind Fr
Sterke tekst. Wat ik goed vind aan deze tekst is dat het decor heel duidelijk is omschreven. Je voelt je helemaal onderdeel van de sfeer. Op sommige momenten is de tekst wat vaag en wat mij betreft iets té poëtisch waardoor ik mijn aandacht verlies.
Zo waait de wind Pe
Zo waait de wind PB
Ontroerend verhaal met prachtige zinnen als ‘De plinten zijn stofvrij en mijn lijf is schoon, maar het is mijn schijnaanwezigheid die de ruimte bevuilt’ en ‘We kennen elkaars lichaamsgeur tien maanden, zij mijn nukkigheid langer.’ Deze auteur kan schrijven dat is duidelijk. De laatste zin vond ik wat mysterieus. Naar welke waarheid gaat de hoofdpersoon op zoek?
Zo waait de wind Gi
Penetreert mijn neusholte' is er echt over in je poging om een origineler beeld te vinden. Net zo bij 'een abrupte gulzigheid borrelt omhoog'. Temper je taal. Vervolgens de cursieve tekst: mooie scherpe observatie, die is zeker geslaagd. Ook verderop lees ik prachtige taal. De twee laatste zinnen zou ik schrappen.
Zo waait de wind Wi
Veel te krampachtig mooi proberen te schrijven. Het verhaal landt niet, geeft nauwelijks aanknopingspunten voor de lezer, iets om aan vast te houden, iets om in het verhaal gezogen te worden, iets om mee mee te leven. De mooischrijverij gaat me steeds meer irriteren naarmate ik verder lees in het verhaal. De geografische verwijzingen, plekken in de VS, Texel, Portugal hebben geen enkele betekenis en worden dus niet meer dan illustraties van een persoon die graag reist en zich niet kan binden. En uiteindelijk is dat alles, een persoon die graag reist en zich niet kan binden, als je het verhaal ontleedt. Te mager, niet spannend, geen nieuw perspectief of verrassende twist. Wel de prijs voor de mooiste zin die ik die maand heb gelezen in al die verhalen: “Ik kuch en de muren kuchen terug.”
Zo waait de wind Jo
Het verhaal bevat prachtige zinnen en een bijzondere schrijfstijl die prettig leest. Toch blijft het voor mij fragmentarisch; de losse stukken tekst willen niet samenkomen tot een geheel. Hoewel de taal indrukwekkend is, mis ik de eenheid en samenhang die een verhaal compleet maken.
Zo waait de wind JK
Het melancholieke sfeertje vind ik heel mooi en prima neergezet. Wat mij wel een beetje stoort is dat er zo nu en dan woorden en uitdrukkingen worden gebruikt die alleen bedoeld lijken om mooi te klinken, die wat overdreven op mij overkomen. Bijvoorbeeld 'Verdriet spuwt over mijn droge wangen'. Dat klinkt heel mooi maar schept in mijn ogen juist een afstand tot het personage. Ik zou juist veel meer geraakt worden door iets eenvoudigs als 'Dikke tranen rollen over mijn droge wangen', of iets soortgelijks. Vaak is eenvoud de beste manier om de lezer te bereiken. Maar dat is mijn mening. Verder vind ik het een prima verhaal!
Zo waait de wind Ma
Deze schrijver kan zonder meer schrijven. Fraaie, zorgvuldig uitgewerkte zinnen. Het thema raakt: kan de ‘ik’ (Saar) zich wel voegen in een nauw verband met Hanne? Maar voor mij werkt het niet. Het proza is té geconstrueerd, de details zijn té overvloedig; het verhaal wordt erdoor overvleugeld. Veeg dat weg, dan resteert een mager uitgewerkte vertelling, dat nauwelijks verrast. More is less in dit geval.
De kerstdoos Sj
De kerstdoos Fr
Heerlijk voor deze tijd van het jaar dit verhaal.
De kerstdoos Pe
De kerstdoos PB
Aardig idee, maar zou mooier worden als het meer uitgewerkt zou worden. Het einde is wat afgeraffeld en niet erg origineel. Met een zin als 'wat het geweest is , zal niemand ooit weten,' ben ik als lezer teleurgesteld. Vier keer 'het kindje Jezus' in de laatste vier zinnen is wat veel van het goede, daar is best een synoniem voor te vinden.
Chocoladetaart Gi
Een wat ongeloofwaardig verhaal, en je verraadt iets te vroeg hoe het zal aflopen. Vermijd zinnen die beginnen met 'Dan', maar laat de feiten gewoon gebeuren. Dus niet: dan dit, dan gebeurt dat.
Chocoladetaart Wi
Deze schrijver heeft goed begrepen dat je midden in het verhaal moet beginnen. Maar het is wel heel opvallend manipuleren om eerst enkele zinnen op papier te gooien om dan te schrijven: “een half uur eerder,” Dit is niet bedoeld met het schrijfadvies om midden in het verhaal te beginnen, de lezer mee te trekken en dan alleen mondjesmaat de nodige informatie toe te voegen, bv met een flashback. Als je de eerste zinnen weglaat en gewoon begint bij “Weet je die oude mevrouw die daarachter...” kan komt het verhaal lekker op gang. Mooie spanningsopbouw...tot de laatste vier zinnen, die van een leuk verteld verhaal ineens een sentimenteel tutverhaal maken. Wat jammer! Dus schrijver: ga zo door, je hebt een goede vertelstem en je weet een verhaal mooi op te bouwen zonder al te veel overbodige uitleg. Haal de eerste paar en laatste paar zinnen weg en een leuk verhaal is ineens een goed verhaal.
Chocoladetaart Jo
Deze poging om een kerstverhaal te schrijven slaagt helaas niet. Het verhaal is overladen met clichés, en het einde is ronduit teleurstellend. Hoewel het vlot leest, is de inhoud te voorspelbaar en zoetsappig om echt te boeien. Het mist originaliteit en diepgang om een blijvende indruk achter te laten.
Chocoladetaart JK
Leuk verhaal voor kinderen. Het einde was te voorspellen.
Chocoladetaart Ma
Een heus kerstverhaal, leunend tegen een sprookje. Goed geschreven! Twee minpuntjes. Na een paar regels weet ik wel waar het ongeveer naar toe zal gaan, de verhaallijn is weinig verrassend. Ten tweede, de ontknoping had van mij meer woorden mogen hebben, vooral om de oude vrouw wat meer reliëf te geven. Neemt niet weg dat dit een lekker, goed lezend verhaal is.
Tekens Sj
Tekens Fr
Interessante personages. Ik moest er even inkomen, maar de stijlsprak me uiteindelijk wel aan.
Tekens Pe
Tekens PB
Goed geschreven verhaal dat wat traag op gang komt. Door het abrupte einde blijf je als lezer onbevredigend achter. Is het een deel van een groter verhaal? Ik ben er niet achter gekomen wat een 'krakas' is (behalve dat een dier is). Ik vraag me af of een meisje uit een kleine (Afrikaanse?) stam, broodjes kaas eet als lunch, onderweg muntthee zet en gebakjes in haar rugzak heeft.
De astrologielijn Gi
Wijnflessen lieten rode stempels achter: is eigenlijk een foute zin. Als ze er nog staan dan zie je de kringen niet, als ze er niet meer staan (of als ze liggen) dan schrijf je: wijnflessen hadden rode stempels achtergelaten. Je zinnen zitten rommelig in elkaar, gedachten en observaties staan naast elkaar, zonder overgang. Maar de getijden... die maar duidt op een tegenstelling, en die is er niet. Je gebruikt zowel de onvoltooid verleden tijd voor iets wat al langer geleden is, als bij het ontwaken van Loes. Omdat de ene tijd langer geleden is moet je die het langst geleden is met het woordje 'had' vervoegen. (bvb 'had ik gelogen') Het geraaskal over koekjes is totaal overbodig, het zegt weinig relevants. Heb niet verder gelezen, er is een totaal gebrek aan structuur, weinig omgeving, dialogen die vervelen.
De astrologielijn Wi
Natuurlijk kan deze schrijver schrijven en we hebben hier best wel een mooie sfeertekening, maar met zo’n schrijftalent moet het verhaal echt veel beter kunnen! Om te beginnen de mooischrijverij: “De streep ochtendlicht op haar lichaam, valt door de gordijnen zo jong, dacht ik, maar de getijden bij de kust mengen zich tot een branding moe van het smachten naar een uitgeraasd verleden.” Doe dat nou niet zo’n zin, het verhaal wordt er echt niet beter van! En bovendien heb ik geen goed beeld bij ‘jonge gordijnen’. Verderop in het verhaal wordt het beter, maar deze zin vond ik echt stierlijk vervelend. Dan zijn er veel teveel betekenisvolle bijvoeglijke naamwoorden en regieaanwijzingen: “merkte ze op, “ “deelde ik droog mee,” “ kreunde ik.” Dit dwingt de lezer tot door de schrijver voorgeschreven emoties. Advies: lees eens wat verhalen van Lucia Berlin, dan zie je hoe een situationeel verhaal als dit zoveel meer impact krijgt als het taalgebruik onderkoeld is. Tenslotte, maar wellicht is dat een kwestie van smaak, ook een situatieschets als dit verhaal wordt meestal leuker om te lezen met een verrassende twist aan het einde. Dit verhaal gaat uit als een nachtkaars.
De astrologielijn Jo
Een verhaal vol slechte dialogen en een inhoud die te wensen overlaat. Het komt niet tot leven en er zit geen enkele ontwikkeling in. Het einde is nog wel de moeite waard, de doelloosheid wordt hierin onderstreept, het had fijner geweest als deze doelloosheid in het verhaal zelf beter verwoord was.
De astrologielijn JK
De clou van het verhaal ontgaat mij helaas. Het leest als een script voor een televisie scène.
De astrologielijn Ma
De schrijver (ik vermoed een man) heeft een voorliefde voor bloemrijke taal, maar vergeet er een verhaal mee te vertellen. De drie scénes zijn op zichzelf potentieel amusant, maar de lezer struikelt van de ene in de andere, zonder verbanden, doel, richting of plot. Bovendien kan een kritische blik op zinsbouw ook helpen. “De streep ochtendlicht op haar lichaam, valt door de gordijnen zo jong, dacht ik, maar de getijden bij de kust mengen zich tot een branding moe van het smachten naar een uitgeraasd verleden.” Ik heb geen idee wat hiermee bedoeld wordt.
Afscheid Sj
Afscheid Fr
Knap hoe de schrijver van dit verhaal de personages en het decor goed heeft neergezet.
Afscheid Pe
Afscheid PB
Humorvol verhaal met een mooie twist aan het eind. Gevarieerd woordgebruik, lekker tempo. Met plezier gelezen.
Troost Sj
Troost Fr
Scherpe en vlotte tekst. Interessante persoonlijkheid, die de schrijver heeft geschept.
Troost Pe
Troost PB
Kundig geschreven verhaal. Auteur heeft de arts neergezet als superirritant, bot, grof personage, maar het karakter was daardoor wel erg plat. Als er ook wat sympathieke kanten aan de hoofdpersoon hadden gezeten, had ik het verhaal met meer plezier gelezen. Ik zat me nu enorm te ergeren aan deze rotvent.
Troost Gi
Als je een eikel opvoert zoals deze man en ook alles maar dan ook alles negatief voorstelt verliest het verhaal zijn spanning, het personage zijn geloofwaardigheid. Dit kan wél als onderdeel van een novelle of roman waar dit stuk dan deel van uitmaakt maar waar de lezer ofwel de eventuele goede eigenschappen van je hoofdpersonage leert kennen, of te weten komt waarom deze zo negatief en cynisch reageert.
Troost Wi
Een goed kort verhaal moet ergens schuren en dit verhaal schuurt heel lekker tegen de verplichte zorgemoties. De schrijver doet ook geen enkele moeite om sympathie te kweken bij de lezer voor deze hoofdpersoon, maar toont gewoon zijn gelijk aan. Heel goed gedaan. Twee suggesties om het verhaal nog iets beter te maken: Ik vind het nooit zo sterk als een verhaal begint met een vraag. De lezer weet nog helemaal niets en denkt dan, al is het maar heel vluchtig, dat hij al iets moet vinden... En ten tweede de laatste alinea met de uitwisseling met de zorgmanager, die is te lang en de opmerkingen over verdienmodellen etc zijn wel grappig, maar niet meer functioneel voor dit verhaal. Oppassen dat het geen slapstick wordt!
Troost Jo
Een nogal grofgebekte geestelijk verzorger is de hoofdpersoon in dit verhaal. Het is dubbel, naar collega’s toe is hij ronduit asociaal, richting nabestaanden is hij juist heel inlevend. Het contrast is groot, maar is onvoldoende om dit verhaal te dragen. Veel meer dan het voorstaande gebeurt er namelijk niet in dit verhaal.
Troost JK
Heerlijk cynisch verhaal. Vermakelijk en grappig. Doet me denken aan de televisieserie House. Verhaal is ook niet te lang, precies goed, en erg leuk!
Troost Ma
Heerlijke eerste alinea, heerlijk verhaal, geen woord teveel. In 1.500 woorden wordt een knorrige arts neergezet (o, wat herkenbaar!), een hork voor zijn omgeving maar een meester in functionele, effectieve troost voor nabestaanden – doet het er dan toe dat hij gespeend is van empathie? Ogenschijnlijk een eenvoudig verhaal, maar in mijn ogen daardoor juist gelaagd. Knap gedaan!
Verloren Sj
Verloren Fr
Moeilijk om meteen erin te komen, in dit verhaal. Vooral omdat er nog weinig bekend is over de ikpersoon. Dat mag qua introductie wat uitgebreider/duidelijker.
Verloren Pe
Verloren PB
Aangrijpend verhaal waarin de lezer door de beeldende manier van schrijven goed kan meeleven met de hoofdpersoon. Als de eerste (schuingedrukte) alinea weggelaten wordt uit de tekst, wordt dit verhaal denk ik nog indringender. Nu geeft die eerste alinea alinea het slot en de uiteindelijke acceptatie van de hoofdpersoon van haar lot al weg.
Das Wandern ist Gi
Een verhaal kun je best niet met een eigennaam beginnen. Begin met de personale vorm, laat later zijn naam vallen, tijdens een dialoog of zo. Vertel minder, toon meer. Dus schrap je best 'professionele' ed woorden. Vermijd 'dan' als een actie verder gaat, de lezer weet dat zonder die 'dan' ook wel. 'Arnoud is een bevlogen...' en dan denk ik: hier komt de informatieronde. Doe dit niet, verwerk je info onopvallend in dialogen, door handeling, een gedachte, een omgevingsbeschrijving. Je hele verhaal is te beschrijvend. De allerbelangrijkste regel is : 'show, don't tell'. Lees andere verhalen waar dit wel goed wordt gedaan.
Das Wandern ist Wi
Verhalen in de Nederlandse taal verdienen een Nederlandse titel. Bij een titel in een buitenlandse taal zie ik altijd de schrijver voor me die denkt: “zie mij eens goed buitenlands spreken!”. Geen goed begin aan dit korte verhaal. Bovendien sluit deze titel nauwelijks aan bij dit verhaal. De vertestem is saai en beschrijvend, niet belevend: er wordt verslag gedaan van het leven en einde van een meneer, vol met clichés, zonder dat de lezer de kans krijgt om mee te leven. Voorbeeld: “De twee mannen hebben een goede baan en een druk sociaal leven.” Wat is dat nou voor een zin, daar staat toch niets wat de lezer een gevoel geeft over deze twee mannen? Dit verhaal heeft dringend veel meer ‘show, don’t tell’ nodig. Dat zijn er nog de onnodige uitlegzinnetjes, zoals “ga jij maar naar de vergadering, dan breng ik de boel wel aan kant” en overbodige details, zoals het persoonlijke leven, zelfs de naam, van de SEH-arts. Tenslotte de overdaad aan betekenisvolle bijvoeglijke naamwoorden, die de lezer in een bepaalde richting dwingen. In de tweede zin staan er al drie. Positief is het foutloze Nederlands waarin dit is geschreven, maar verhaaltechnisch vond ik het, heel eerlijk gezegd, echt niks.
Das Wandern ist Jo
Het verhaal begint sterk, een mooie beschrijving van een huiselijk tafereel. Na dit idyllische plaatje gaat een van de personages op zoek naar seks, dit contrasteert mooi. Daarna lijkt het verhaal te ontsporen, het wordt alsmaar minder goed tot het slechte einde aan toe.
Das Wandern ist JK
Das Wandern ist Ma
Een dappere poging tot een gelaagd verhaal. De kunst is je lezer te laten meeleven met het belangrijkste personage. Dat lukt niet: er gebeurt te veel, te snel. De toon is bovendien uitleggerig. Kortom: te veel onnodige scènes en personages en te veel tell in plaats van show. Schrap, verscherp en focus op Konrad.
Oprechte interesse Sj
Oprechte interesse Fr
Oprechte interesse Pe
Oprechte interesse PB
Mooi, fantasievol verhaal maar voor mijn gevoel is het nog niet af. Want hoe kan het dat de hoofdpersoon de enige is die de beelden van vroeger ziet? En wat gebeurt er hierna? Met de zin in de slotalinea 'De dagen erna zouden dat uit moeten wijzen' voel ik me als lezer een beetje bekocht.
De geluksbonbons Gi
Felice hield van... beschrijf dit niet, laat de lezer het op een andere manier merken, bvb door dat hij veel snoept. Elke beschrijving kan op dezelfde manier verteld worden door een handeling, in een dialoog, door een gedachte. 'Dat kan toch niet': fout, je zit in de verleden tijd, blijf daar dan ook. Je hele verhaal is te vertellerig, zit te weinig in de handeling, in de actie. Zoek eens op wat bedoeld wordt met 'show, don't tell'. Als je dat opgelost krijgt en je verhaal herschreven is, zal het beter worden.
De geluksbonbons Wi
Een zwaar moralistisch verhaal in de trant van “De Prediker -roepende in de woestijn.” Vervang de geluksbonbon door ‘het woord van God” en we hebben een traditioneel bekeringsverhaal, waarvan er de laatste tweeduizend jaar al zoveel zijn geschreven. Ik had na deze zin al de neiging om te stoppen met lezen: “ze hadden het allemaal te druk met het verzamelen van materiële waarden of met het zoeken van wijsheid, die ze tevergeefs in hun smartphone probeerden te vinden.” Een opgestoken vingertje, zonder nieuw perspectief, of diepgevoelde emotie of bijzondere twist is uitermate irritant in een kort verhaal, dat is althans het geval bij deze lezer. Maar ik heb doorgelezen en kwam toen deze al even irritante zin tegen: “een bericht op wat men social media noemt”. De schrijver voelt zich ver verheven boven een normaal mens, zoals ik, die gewoon sociale media gebruikt. Dan wordt plots de lezer direct aangesproken met “Geloof het, of geloof het niet.” Niet doen, tenzij de directe aanspreking een (hoofd)rol speelt in het verhaal, of een humoristische frase versterkt. Beiden niet het geval hier. En via nog zo’n zwaar moralistische zin (“ Maar waar er geluk heerst, heerst er ook afgunst, zo is het in het mensdom altijd geweest.”), kwamen we dan bij een geleerde, die Weissall heet. Nee, het was geen pretje, dit verhaal lezen, eerder een bezoeking. Tenslotte nog één opmerking: Nederlandse taalpuristen in Vlaanderen (Nederlanders zijn zelden zo puur) hebben bedacht dat het anglicisme ‘smartphone’ vervangen zou moeten worden door ‘wrijftelefoon.’ Naar mijn idee een lelijk woord, maar mij is niets gevraagd. Maar deze schrijver maakt er ‘wrijfphone’ van en dat is wel weer een hele vreemde vermenging van puriteins Nederlands en Engels!
De geluksbonbons Jo
Een vreugdevol verhaal met een treurig einde. Het idee is veelbelovend, de uitwerking redelijk, maar het einde laat te wensen over. De betekenis van de Latijnse spreuk blijft onduidelijk, wat vragen onbeantwoord laat en afbreuk doet aan de impact van het verhaal. Bovendien wordt de man beschreven als stokoud, maar de laatste zin, waarin vermoedelijk de geboorte- en sterfdatum van Felice staan, weerspreekt dit. Deze inconsistentie haalt de kracht uit een verhaal dat met meer zorg aan het einde veel sterker had kunnen zijn.
De geluksbonbons JK
Helaas nogal wat grammaticale fouten. Verder gaat het verhaal alle kanten op en blijft het oppervlakkig.
De geluksbonbons Ma
Een vaardig geschreven vertelling, met mooie taal. De satirische blik op het mensdom is pakkend. Het verhaal had écht een knaller kunnen zijn, als het middenstuk minder uitgesponnen en het plot krachtiger was geweest; het einde overstijgt het cliché niet en dat is jammer. Desalniettemin een lekker verhaal.
Weg van huis Sj
Weg van huis Fr
Weg van huis Pe
Weg van huis PB
Heftig verhaal over mishandeling, waarbij je als lezer de hoofdpersoon een ontwikkeling toewenst, bijvorbeeld door haar hulp/een oplossing te bieden door een tweede personage. Nu lijkt het allemaal vrij uitzichtloos.
De kelder van het onbewuste Gi
Dus Fred vraagt niet eens aan de anderen of ze zijn groene kleur zien. Ongeloofwaardig hoor. De overgangen zijn zo ongeloofwaardig dat ik niet het nut inzag om verder te lezen. Wanneer je absurde dingenbeschrijft probeer ze dan geloofwaardig te maken, lees maar eens hoe Stephen King dat doet, of een Richard Powers, of een Anthony Doerr.
De kelder van het onbewuste Wi
Hoera, weer een SciFi-verhaal dacht ik....en de opbouw was veelbelovend. Moeilijke levensbeslissingen, ieder mens heeft er wel een paar in zijn leven: ga ik trouwen of niet. Of juist ga ik scheiden of niet. Verander ik van baan, ga ik emigreren? Moeilijke beslissingen die, zeker als beide opties meerdere voor- en nadelen hebben, een mens kan verscheuren of verlammen. Ik ken meerdere korte verhalen met een dergelijk dilemma (ook van eerder in deze wedstrijd), die een mooie spanningsboog hebben, op weg naar het einde: de keuze voor één van de twee, of juist een derde optie. Of een open einde aan het verhaal. Niets van dit alles in dit verhaal. Een dergelijk opbouw werkt alleen maal als de opties gelijkwaardig zijn, maar met heel verschillende consequenties, bv: “ik hou van mijn vrouw, maar ben verliefd op de buurvrouw en zij op mij.” De opties in dit verhaal zijn niet gelijkwaardig en daarom ziet de lezer al lang tevoren wat de keuze zal zijn. Weg spanningsboog. En de slotzin is zelfs voor mij te flauw om commentaar op te geven. Positief vond ik de verfrissende kijk op reïncarnatie. Probeer de beide opties evenwichtiger te maken, dat zal het verhaal zeker ten goede komen!
De kelder van het onbewuste Jo
Dit verhaal probeert sciencefiction te zijn, maar slaagt daar niet in. Het blijft vaag en weet de lezer niet te boeien. De schrijver laat een veelbelovend uitgangspunt liggen en benut het potentieel van het gegeven niet. De interne strijd van de hoofdpersoon ontbreekt bijna volledig, en er wordt te weinig uitgelegd over de achterliggende redenen of motivaties. Dit leidt tot een gebrek aan spanning en betrokkenheid. De afsluitende zin is bovendien teleurstellend en doet afbreuk aan wat er nog aan het verhaal overblijft.
De kelder van het onbewuste JK
Leuk bedacht, origineel, maar in mijn ogen iets te veel uitgelegd en verteld in plaats van de lezer zelf conclusies te laten trekken. Ook is het niet gelukt om het ongeloofwaardige voor mij geloofwaardig te maken.
De kelder van het onbewuste Ma
Dit verhaal laat zien dat de schrijver een levendige fantasie heeft. En dat dat niet tot een goed verhaal hoeft te leiden. Het pakt mij geen moment.
De poppenspeler Sj
De poppenspeler Fr
De poppenspeler Pe
De poppenspeler PB
Ik vond het verhaal nogal verwarrend opgebouwd. Het begin met Eric en de poppenspeler is mooi, maar de Whatsapp tussen Ingrid en John komt erg abrupt en schept verwarring. Ook het slot laat me met talloze vragen achter.
Patricidacia almatacum Gi
Het journaal klinkt helemaal niet als het nieuws, besteed daar wat meer aandacht aan. 'Dat was de dag' is het begin van een verhaal dat wat tijd in beslag neemt. Zoek daarvoor eens op wat het verschil is in 'verteltijd' en 'vertelde tijd' en hoe je dat best aanpakt. Wanneer ik verder lees, merk ik dat je zoveel wil vertellen in een kort bestek dat je verhaal emotie mist, het moet allemaal verteld worden. Schrijf dit uit, volg lessen, je idee is erg goed, maar niet geschikt in het bestek van een kort verhaal.
Patricidacia almatacum Wi
Beste schrijver, het verhaal al samenvatten en uitleggen voor het verhaal begint is niet een goed idee. De meeste lezers, ik ook, willen verrast worden. Ook ‘The End’ op het einde is onnodig. Dit voelt aan als een oud verhaal (’70 jaar na Hilter’), waar nog een beginzin met AI aan is toegevoegd. Natuurlijk is dit een manmoedige poging om een reïncarnatieverhaal te schrijven met een ander perspectief. Die poging is zeker te prijzen. Maar de uitwerking is slordig en af en toe veel te lang. Dit verhaal kan gemakkelijk 500 woorden missen zonder ook maar iets aan betekenis in te boeten. Al die herhalingen over wat Hitler op zijn geweten heeft kunnen allemaal weg, iedere lezer weet dat al. Ook de herhalingen van verwijzingen naar godsdiensten en atheïsten kunnen gemakkelijk korter en minder. Ook de cliché-beschrijvingen van India en Indiërs mogen zeker weg. Zinnen zoals “drie vrienden in de twintig met steil, zwart haar, vriendelijke, bruine gezichten en dunne brilletjes die halverwege hun haakneuzen hingen,” zijn niet alleen cliché, maar ook nogal beledigend. Dan zijn er nog de vele slordigheden, zoals “van wie tal van beeld van was,” “Ik zag urenlang te tikken,” “alsmaar” in plaats van ‘almaar’, en zo zijn er veel meer. Mijn belangrijkste kritiek, en ook de reden waarom ik geen hoog cijfer kan geven voor dit verhaal, is het slot. De schrijver heeft absoluut niet waargemaakt of zelfs maar aannemelijk gemaakt, door beschrijving van zijn handelingen of innerlijke monoloog, dat de hoofdpersoon de reïncarnatie van Hitler is.
Patricidacia almatacum Jo
Een geweldig idee wordt in dit verhaal helaas op een teleurstellende manier uitgewerkt. De plot wordt veel te snel voorspelbaar, waardoor de spanning verdwijnt. Bovendien vraag ik me af waarom Hitler in dit soort verhalen steeds weer zo'n prominente rol krijgt. Er zijn talloze andere, veel interessantere historische figuren die beter zouden passen. Het verhaal afsluiten met “THE END” voelt bovendien clichématig en doet afbreuk aan de algehele indruk.
Patricidacia almatacum JK
Erg origineel, zeer vermakelijk en goed uitgedacht. Klein beetje jammer vond ik wel het einde, dat op zich prima is, hoewel ik het al een beetje aan voelde komen, maar waarin voor mijn gevoel de conclusie net iets te snel kwam. Ik had het beter gevonden als er langzaam naartoe gewerkt was, dat het begint met kleine aanwijzingen. Nu werd het voor mijn gevoel een beetje plompverloren medegedeeld. Maar verder vind ik het een erg goed verhaal hoor en zeer origineel! P.s. de inleiding is volkomen overbodig, die mag geschrapt worden.
Patricidacia almatacum Ma
Deze schrijver (m/v) beheerst zijn/haar pen! Het idee is origineel, het verhaal zorgvuldig geschreven, met fraaie overdenkingen. De vraag die aan het begin wordt opgeworpen (is reïncarnatie aan te tonen?) zet mij als lezer op scherp. Alleen wordt mijn verwachting niet echt ingelost: de ontknoping komt uit de lucht vallen, ik heb nergens hints of aanwijzingen gehad die naar dat slot konden leiden. De drie Indiërs ontstijgen het schetsmatige niet en ook van de hoofdpersoon zelf krijg ik niet echt een goed beeld. Toeval speelt zo’n grote rol, dat dat geen toeval kan zijn – en dat had in het verhaal een rol moeten krijgen wat mij betreft. En hoewel de spanning wel wordt opgevoerd (de ontdekking komt merkbaar dichterbij), ontbreekt er conflict, tussentijdse spanning, waardoor ik verder het verhaal in geduwd wordt. Kortom: goed idee, goede schrijfvaardigheden, maar te weinig plotontwikkeling om het een memorabel verhaal te laten zijn.
Schimmen Sj
Schimmen Fr
Schimmen Pe
Schimmen PB
Indringend verhaal met mooie sfeerbeelden. Het einde stelde me lichtelijk teleur. Is het voelen in het gras al genoeg voor de hoofdpersoon om van haar nachtmerries af te komen? Een twist aan het eind zou nog mooier zijn. Een aantal zinnen haperen wat en zouden samengevoegd kunnen worden. Bijv. : ‘De nachtmerries, om daarvan af te komen, moet ze dit doen. Zo heeft ze met haar therapeut besproken. ‘ Die zinnen zou ik samenvoegen tot een zin. Suggestie: ‘Om van haar nachtmerries af te komen heeft ze met haar therapeut besproken om terug te gaan naar deze plek.’
Tenetz Gi
Academische stijl die speelt met termen uit de sport en hun werkelijke betekenis. Meer een monkelende column dan een verhaal. Misschien kun je alle sporten eens onder de loep nemen? Als je er een echt verhaal van wil maken zul je best toch wat personages op het toneel mogen leiden, ze begiftigen met een spraakvermogen, handelingen, dicht hun nog wat gedachten toe en een of meer ruimtes waar een en ander zich afspeelt.
Tenetz Wi
In de tweede alinea wordt plots de lezer direct aangesproken. Niet doen, schrijver, tenzij de directe aanspreking een (hoofd)rol speelt in het verhaal, of een humoristische frase versterkt. Dat vind ik niet het geval hier. Je lezer aanspreken als ‘naïef’ helpt meestal niet om hem in het verhaal te trekken en iets te laten voelen of meebeleven. Natuurlijk is het zeker vermakelijk wat deze schrijver heeft opgeschreven, maar ook dat is nooit een excuus om een zin te eindigen met maar liefst drie uitroeptekens. Foei!!! Ik durf te bewegen dat ik uitstekend Frans en Engels spreek, dus ik kan de hier gepresenteerde karakteriseringen wel waarderen. Engelsen lijken overigens verdomd veel op Fransen, maar als je dat tegen Engelsen of Fransen zegt, zullen ze dat keihard ontkennen en dat vind ik dan weer amusant. Kortom, ik heb mij prima vermaakt met dit verhaal en dat is een stuk beter dan vele van de absoluut nietszeggende verhalen die in deze wedstrijd in ruimte mate worden ingediend elke maand. Beter licht geamuseerd dan niets gevoeld bij een kort verhaal!
Tenetz Jo
Vanaf de eerste regel is dit verhaal vooral ontzettend flauw. Het richt zich volledig op de puntentelling van tennis, zonder verder enige diepgang of boeiend perspectief te bieden. De manier waarop dit onderwerp wordt uitgewerkt, is ronduit tenenkrommend en laat weinig ruimte voor interesse of betrokkenheid.
Tenetz JK
Tenetz Ma
Vermakelijke ‘rant’, goed geschreven, mooi taalgebruik. Vooral aan het begin worden veel archaïsche termen gebruikt, maar de snelheid van de tekst lijdt daar niet onder. Goed gedaan!
Winterzonnewende Sj
Winterzonnewende Fr
Voer voor een heel boek!
Winterzonnewende Pe
Winterzonnewende PB
Prachtig verhaal met filmische sfeerbeelden en een indringend slot. Paar taalfoutjes, maar dat nam mijn leesplezier absoluut niet weg.
Natuurverschijnsel Gi
Mooi gedaan vanuit het standpunt van een jonge vrouw die de geboorte van een zekere Jezus vanop een afstand meemaakt. Ook de taal is goed, langzaam en behoedzaam in de woordkeuze. Geloofwaardig opgebouwd met aandacht voor de gebruiken en klederdracht van die tijd.
Natuurverschijnsel Wi
Ik lees dit verhaal op Kerstavond. Hoe toepasselijk! Het Kerstverhaal uit de Bijbel is natuurlijk al duizenden malen verteld, steeds met een andere twist, andere details. Deze schrijver/ster heeft een gewaardeerde poging gedaan om het Kerstverhaal weer te vertellen, weer met andere details en een fris perspectief. Het verhaal is geschreven in nagenoeg foutloos Nederlands, met een goede structuur en opbouw. Dus complimenten daarvoor...Maar toch...inderdaad, er komt een grote maar. Tegen het einde gaat het verhaaltechnisch fout. En wel vanaf de zin “we zijn beiden diep geraakt door dit bijzondere gebeuren.” Wat jammer! Ik had zo gehoopt op een verrassende twist of een bijzondere observatie aan het einde, maar helaas heeft deze schrijver ervoor gekozen om binnen de contouren te blijven van het traditionele Bijbelverhaal. En dat maakt ook dit Kerstverhaal weer een van de vele, vele in essentie dezelfde verhalen. Adequaat geschreven, maar niets nieuws. Seks scenes in een Kerstverhaal is dan wel weer innovatief, maar in dit verhaal wilden ze maar niet erotisch worden. Wat jammer dat deze schrijver niet buiten het Bijbelverhaal wilde of durfde schrijven, want hij/zij was zo goed op weg...
Natuurverschijnsel Jo
Het kerstverhaal verteld vanuit een bijzonder perspectief. Hoewel het verhaal overbekend is en het amper afwijkt van het geijkte kerstverhaal, heb ik het met plezier gelezen. Het is goed geschreven en daardoor de moeite waard. Qua inhoud had ik graag een compleet ander verhaal willen lezen, dat was overduidelijk niet de bedoeling van de schrijver.
Natuurverschijnsel JK
Mooie invalshoek, goed verzonnen en uitgewerkt. Ik had gehoopt op nog een stukje extra, dat het meisje terug naar de stal gaat wanneer de baby is geboren, en dat zij de astrologen ziet en dergelijke. Dus er mag een deel twee komen hoor.
Natuurverschijnsel Ma
Op wat kleine foutjes na vind ik het een keurig geschreven verhaal. De invalshoek is origineel, het kerstverhaal vanuit andere ogen bekijken geeft volop speelruimte. Maar die wordt niet benut – de vertelling is héél braaf naar mijn smaak, er is geen spanningsboog, geen plot of verrassende ontknoping. De twist waar ik steeds meer op ging hopen kwam dus niet. Een volgende keer: méér aandacht aan het verhaal zelf besteden.
Bellas geheim Sj
Bellas geheim Fr
Bellas geheim Pe
Bellas geheim PB
Een lief kinderverhaal, ik vermoed voor de leeftijd van 6-8 jaar waar het goed voor geschikt is. Sfeervol en met woordgebruik dat voor die leeftijd geschikt is. Ik bleef haken bij de zinnen: ‘Haar maag gromde, maar haar hart sloeg sneller.’ en 'Bella moest van zichzelf grinniken.'Dat de achtste verjaardag van Bella ‘toevallig ook altijd op kerstavond viel…’ lijkt me niet zo heel toevallig.
Bellas geheim Gi
Hier en daar wat bijwoorden die geschrapt mogen worden. Mooi verhaal.
Bellas geheim Wi
In een kort verhaal is het helemaal niet nodig om de afzonderlijke alinea’s een nummer te geven. Dat voegt niets toe en zorgt alleen voor een hapering in de voortgang van het lezen. Soms heeft het verhaal teveel uitleg, zoals de exacte leeftijd van Bella (het is mooier om die te laten blijken uit haar innerlijke monoloog, dan als verplichte informatie te voeren aan de lezer). “Misschien wilde ze het mysterie niet verpesten,” is een uitspraak die niet past bij een zesjarige. “ Ze voelde zich troostend” zal wel “Ze voelde zich getroost” moeten zijn. Het zijn kleine schoonheidsfoutjes in een lief en mooi verhaal. Alleen de titel past slecht. Dit verhaal verdient een betere.
Bellas geheim Jo
Een heel lief verhaaltje, dat gemakkelijk leest en precies brengt wat je er vanaf de eerste regel van verwacht. Dit betekent voor mij dat het niet echt goed is. Ik ben niet weg van verhalen die niet ergens schuren, dit is me te aardig en te voorspelbaar.
Bellas geheim JK
Bellas geheim Ma
Een intieme schets van een jong meisje in de rouw. Maar het komt niet verder dan die schets: ik vind het té zoetjes, té braafjes. De karakters krijgen nauwelijks profiel en de belangrijke vraag van hoe vader weet heeft van haar geheime wensen wordt niet beantwoord. Dat past misschien in de belevingswereld van een 8-jarige, maar ik vind het onbevredigend.
Een goddelijke ervaring Gi
Tja, dit lijkt meer een anekdote dan een echt verhaal. Weinig spanning, ik lees maar door omdat het niet te lang is. De taal die de vrouw hanteert is ongeveer dezelfde als die van je hoofdpersonage. Probeer een ander taalidioom, geef haar een andere gebruikstaal, andere woordcombinaties, andere woordvolgordes, woorden die het hoofdpersonage bvb nooit of zelden gebruikt, maar wel begrijpt. Je kunt daarin oefenen door op openbare plekken naar de mensen en hun taal te luisteren. Nu lijkt het gesprek eerder een lesje van een schoolmeester.
Een goddelijke ervaring Wi
Tot mijn verbazing komen er bijna nooit Covid-verhalen langs in deze wedstrijd. Alsof de coronajaren nooit hebben bestaan terwijl volgens ‘bronnen’ een miljoen Nederlands aan het schrijven zijn geslagen in die jaren. Hier komt die periode zijdelings aan de orde, maar beter iets dan niets. Het verhaal begint verwarrend, er is sprake van een rivier en een plas, maar ook een baai wordt genoemd. “Tot haar knieën in de schier oneindige baai,” blijkt later de plas te zijn. Consistentie van begrippen helpt de lezer om in het verhaal te komen. Na het veel te zakelijke en vage “ om zakelijke belangen te dienen” komt het verhaal goed op gang. De spanningsboog is mooi, dus al lezend hoop ik op een mooie twist op het einde. Helaas valt dat tegen. De vreselijke zin ‘Die ene God in Amerika, Rusland of Israël lukt het ook niet om geweld uit te bannen en rechtvaardigheid te laten winnen,’ vermoordt de spanning en maakt van dit best goed opgebouwde verhaal ineens een cliché moreel verwijt. O, wat heb ik een hekel aan opgestoken vingertjes in korte verhalen..! Zo jammer, want deze schrijver kan wel zeker schrijven! Hou de volgende keer uw morele verontwaardiging voor u (of beschrijf het minstens in show don’t tell), dan wil ik graag een volgend verhaal van u lezen.
Een goddelijke ervaring Jo
Dit verhaal begint prettig, het blijkt uiteindelijk vooral een filosofische verhandeling te zijn. Het filosofische deel is niet echt interessant en ik haak daar dan ook snel af. De schrijfstijl is goed, het verhaal is veel te weinig.
Een goddelijke ervaring JK
Lijkt meer op een anekdote dan op een verhaal.
Een goddelijke ervaring Ma
Een aardige scène, netjes geschreven. Het begin is voor mij wat moeizaam lezen, het duurt even voordat ik de setting begrijp. De observaties van de mensen bij de plas zijn amusant. Maar… waar is het verhaal? Het kabbelt, geen spanning, geen twist, geen plot, geen ontknoping. Dat is jammer, want de aanknopingspunten zitten er wel in.
Op vreemde bodem Sj
Op vreemde bodem Fr
De spanningsboog mag wat mij betreft wat steviger ingezet worden in dit verhaal.
Op vreemde bodem Pe
Op vreemde bodem PB
Mooi, een verhaal gebaseerd op het leven van cineast Yilmaz Güney. Het verhaal is beeldend geschreven, maar ik moest wel af en toe even terug in de tekst om het goed te begrijpen. Dat kwam door flashbacks waarin soms verleden tijd en tegenwoordige tijd door elkaar gebruikt werden, en een perspectiefwisseling waarin we even in het hoofd van de jongen zitten in plaats van Yilmaz’ hoofd. Ik miste ook de reactie van de jongen als hij hoort dat hij naast de beroemde filmmaker zit. Het slot snapte ik niet helemaal, waarom heeft Yilmaz de jongen als mede-regisseur nodig?
Bergen bewegen Gi
Een parabel? Te weinig vlees aan dit.
Bergen bewegen Wi
Een filosofische gedachte (‘waarom willen mensen bergen verplaatsen’) kan best de basis vormen voor een goed kort verhaal, maar dan moet er meer detail zijn, een interessante mise-en-scène, spanning, ontwikkeling van de hoofdpersoon, een bijzonder perspectief of een verrassende wending. Dat heeft dit verhaal allemaal niet, met uitzondering van het benoemen van de lucht als persoon. Maar dit verhaal is slechts een herhaling in teveel zinnen van deze ene filosofische gedachten. De schrijver heeft daar niets aan toegevoegd. Te mager om deze wedstrijd te winnen (wat mij betreft tenminste), maar misschien een aanmoediging om de volgende keer dieper in een verhaal te duiken.
Bergen bewegen Jo
Een filosofisch stukje tekst zonder enige diepgang. Het is geschreven in de vorm van een sprookje, maar het lukt de schrijver niet de juiste toon te vinden. Inhoudelijk is het echt onder de maat.
Bergen bewegen JK
Bergen bewegen Ma
Best een aardig idee, maar dun en zonder spanning uitgewerkt.
Wat was nou dat geheim Sj
Wat was nou dat geheim Fr
Ik kwam niet echt in dit verhaal. 1 bekend persoon was wellicht voldoende geweest. En bouw die dan uit.
Wat was nou dat geheim Pe
Wat was nou dat geheim PB
Grappig idee dat je na je leven zowel je oude huisdieren en beroemdheden weer zou ontmoeten. Bij een aantal dialogen kabbelden de teksten wel erg door zodat het saai werd (bijv. ‘Het is dus waar, schoot het door mijn hoofd. Ja broertje het is waar.’ of ‘Er zijn mensen die je willen begroeten. Mensen? herhaalde ik. ‘Ja, mensen.’) Het slot (wakker worden uit een narcose) is niet erg origineel. Tenslotte twee tips voor de auteur: 1). Voor dialogen is het gebruikelijk om enkele aanhalingstekens te gebruiken, en niet ,,…. “, zoals hier gedaan is. 2.) Bij woorden die in hoofdletters getikt staan lijkt het of het personage schreeuwt (bijv. ‘Alleen… ik HEB me toch gek gedroomd.’).
De hond uitlaten Gi
Een stijlbreuk in de gebruikte tijdsaanduiding, na die eerste alinea met de conclusie dat Bart met hond en al verdwenen is. Vervolgens een boswandeling, alles vrij beschrijvend, te vertellerig, net of een robot beschrijft dit. Ik mis emoties in je tekst. Anderzijds is het wel een origineel verhaal met leuke wendingen en is het einde ook goed gevonden.
De hond uitlaten Wi
Een goed verhaal, maar met een slap begin en een slap einde. En dat is jammer, want deze schrijver kan zeker schrijven. De eerste zinnen geven uitleg over het verhaal dat gaat komen en dat is heel slecht voor de spanningsopbouw en ook voor de goesting van de lezer om verder te lezen. Begin gewoon het verhaal bij de tweede alinea en sprenkel de uitleg van de eerste alinea her en der in het verhaal, dan heb je wel een goede opening. De politieagent voegt niets toe aan dit verhaal en het is dan ook veel te veel eer dat hij het laatste woord krijgt. Wat me verder opviel zijn de kleurrijke vreemde zinnen, die deze schrijver af en toe in zijn verhaal verstopt: “Daar onderging hij een serieuze verandering” is natuurlijk een cruciale zin en de schrijver wil op dit moment in het verhaal niet dat de lezer weet dat Bart is overleden, maar ik denk dat een betere formulering mogelijk is. “Een merel rende hem voorbij.” Merels kunnen vast rennen, maar je verwacht toch eerder dat hij vliegt. “Dat is toch allemaal vreemd, om niet te zeggen: raar,” een rare, om niet te zeggen vreemde zin, die volkomen overbodig is. “de mond niet meer dan een schamel perspectief vertoonde”. Ik probeer me hier iets bij voor te stellen, maar dat lukt me niet. Werk nog wat verder aan dit verhaal, schrijver, want er zit een goed verhaal in verborgen.
De hond uitlaten Jo
Het idee is heel leuk, hoewel ik soortgelijke verhalen vaker gelezen heb. De uitwerking is in dit verhaal niet goed. Het eerste deel van het verhaal is goed uitgewerkt, daarna wordt het in rap tempo minder. Het lukt de schrijver niet om het verhaal boeiend te houden tot het einde.
De hond uitlaten JK
Het einde is wel erg plotseling en kort. Verder is het wel origineel en leuk om te lezen.
De hond uitlaten Ma
Het verhaal heeft een origineel idee en enkele sterke elementen, maar ik mis consistentie, spanning, emotionele diepgang. De opening is lang uitgesponnen, maar heeft eigenlijk weinig te doen met het feitelijke verhaal. In de dialogen komt weinig terug van de op zich vermakelijke bizarre situaties waar de hoofdpersoon in terecht komt. Kortom: leuk bedacht, aardig geschreven, maar onvoldoende uitgewerkt.
Het interview Sj
Het interview Fr
Dit verhaal mag wel echt sneller to the point komen.
Het interview Pe
Het interview PB
Leuk verhaal, ik vond de connectie met de cocaïne in de Coca Cola en de kerstman goed gevonden. Prima schrijfstijl, tempo en woordgebruik, alleen de perspectief wisselingen tussen de oude man en de inspecteur vond ik wat veel voor een kort verhaal. Ik zou dit verhaal liever ofwel vanuit perspectief Mark ofwel vanuit perspectief oude man lezen. Ook nog een klein puntje wat betreft de titel: een ondervraging door de politie zou ik geen ‘interview’ noemen.
Het interview Gi
Tja, de aanklachten zijn vrij vaag en onduidelijk. Je verhaal mist wat vlees om het absurde ervan geloofwaardig te maken. Beschrijf je personages beter, 'Met een onoprechte glimlach, met een gniffel' zijn beschrijvingen die niet hoeven, show, don't tell.
Het interview Wi
Na de tweede alinea is er een perspectiefwisseling en later in het verhaal nog een keer. Toch is de structuur niet die van een alwetende verteller. Ik adviseer de schrijver om een keuze te maken: hetzij het verhaal te vertellen vanuit het perspectief van de oude man, hetzij vanuit het perspectief van Marc, hetzij te structureren als het verhaal van een alwetende verteller. Dat laatste eigenlijk liever niet, want dat levert meestal niet echt spannende verhalen op. De incomplete perceptie als het verhaal consequent vanuit één persoon wordt verteld, levert meestal meer spanning op en de mogelijkheid voor de lezer om mee te leven met de hoofdpersoon. Het verhaal speelt in Amerika, maar is in het Nederlands geschreven. Dat verplicht de schrijver om correct Nederlands toe te passen. Wat zich afspeelt in dit verhaal is een ‘verhoring’, niet een interview. Het woord ‘Interview’ heeft in het Nederlands een andere betekenis dan in het Engels (Amerikaans). Ik vond de openingsalinea erg goed, maar raakte tegen het einde van het verhaal wat teleurgesteld. Teveel slapstick, wat mij betreft, te weinig mee te leven emotie.
Het interview Jo
Het verhaal begint goed, het wordt duidelijk dat een oude man verhoord wordt in een serieuze zaak. De vraag is wat hij op zijn kerfstok heeft en wanneer hij door zal slaan. Als duidelijk wordt waar het verhaal daadwerkelijk over gaat, is voor mij het verhaal direct voorbij. Het is een forse tegenvaller en het gaat van kwaad tot erger. Wat mij betreft een mislukt kerstverhaal.
Het interview JK
Het interview Ma
’t Is januari, maar de kerstman duikt andermaal op. Dit verhaal heeft een aardige setting en begint kalm, om ergens halverwege om te slaan naar magische kolder. Het maakt de ontsnapping té voorspelbaar en gemakkelijk – ik had het interessanter gevonden als de verdachte en zijn advocaat meer hadden gezegd over de aantijgingen. Een advies aan de schrijver: let meer op de POV van de verteller, die zwabbert nu van de verdachte naar de FBI-agent naar alwetend en weer terug.
Grietjes keuzes Gi
Een bus die dendert over een bosweg? Gebruik het juiste werkwoord, dit beeld klopt niet. Beschrijf niet, maar toon (de atmosfeer voelde geladen aan). Voor mij een veel te ver gezovht verhaal
Grietjes keuzes Wi
Er is veel uit te pakken met dit verhaal. De spanningsopbouw is mooi, al had de schrijver hier en daar erg veel woorden nodig. Schrijven = schrappen, dus met 500 woorden minder was de essentie van het verhaal behouden gebleven, en de spanning nog beter opgebouwd. Op sommige plekken besteedt de schrijver heel veel woorden aan onnodige details of uitweidingen, bv de scene waarin ze uitglijdt op de trap op weg naar boven. Die scene doet niets voor de voortgang van het verhaal, toont slechts aan dat deze mevrouw nogal onhandig is. En het zijn gewoon veel te veel woorden om dit ene puntje te maken. Nog zo’n zin: “De acties die zich tussen hen hadden plaatsgevonden”. De schrijver bedoelt gewoon ‘seks,’ of anders ‘intimiteit.’ Op ander plaatsen wordt teveel verteld met te weinig mogelijkheden om mee te voelen, voor de lezer. Zo komt het onbepaalde woord ‘bepaald’ twee keer voor in dit verhaal. Dat woord zou streng verboden moeten worden in elk kort verhaal, omdat het juist helemaal niets zegt. Gelukkig werkt de schrijver uiteindelijk niet toe naar het cliché-slot van dit type verhaal, namelijk de onvermijdelijke zelfmoord. Dat is te prijzen, maar dit einde heb ik drie keer moeten lezen en nog snap ik het niet echt. Als de mevrouw die haar bloedend vond in het bos denkt dat ze is verkracht, dan is dat bij nader onderzoek in de ambulance of ziekenhuis, snel duidelijk dat dat niet het geval is. Maar misschien wilde de schrijver dit helemaal niet impliceren, maar in dat geval is die hele uitwisseling tussen slachtoffer en redder onnodig of onduidelijk. Kortom, ik blijf met behoorlijk wat vragen zitten na het lezen van dit verhaal. Het is natuurlijk de taak van de schrijver om emotie op te wekken bij de lezer en dat kunnen allerlei verschillende emoties zijn, maar ‘ik snap het niet’ is in de regel niet een lezersemotie waar de schrijver op uit is.
Grietjes keuzes Jo
Een verhaal met een verrassend einde. Het verhaal zelf leest wat stroef, de schrijver heeft te veel worden nodig om het verhaal goed op papier te krijgen. De scene dat ze haar man betreft, is niet sterk en het overtuigt niet, net als het hele verhaal.
Grietjes keuzes JK
Iets te simplistisch wat mij betreft en er staan ook wel wat grammaticale fouten in.
Grietjes keuzes Ma
Een lekker meeslepend verhaal, met hier en daar héél fraaie zinnen (twee voorbeeldenL ‘als ze de weg naar rechts inslaat, laat ze iedereen links liggen’, ‘Tussen hen was de passie nooit echt knallend geweest, er was geen sprake van vuurpijlen in de lucht, eerder van een siersterretje dat snel doofde’). Grietje neemt me mee op haar queeste, ik leef met haar mee op die toren. De overdaad aan details had wat gematigder gekund, en Harry had in ruil daarvoor iets meer profiel mogen krijgen. De ontknoping vind ik wat rommelig en minder geloofwaardig dan de 90% die ik ervoor heb gelezen. Maar dat mag de pret niet drukken: dit vind ik een geslaagd verhaal!
Witte monsters Sj
Witte monsters Fr
Haha komisch stuk.
Witte monsters Pe
Witte monsters PB
Tragi-komisch verhaal met een goed gevonden twist aan het eind. De zinnen ’Of die keer dat hij wezenloos op de grond lag en ze met haar hart in haar keel de ambulance had moeten bellen. Hij was gestruikeld over de poot van een fauteuil en had zijn bewustzijn verloren. Gebroken voet.’ lezen wat vreemd na de zin die daaraan vooraf gaat (‘Marja typt de code…). Prima verhaal verder.
Pegasus Sj
Pegasus Fr
Op zich een mooi beeld zo'n jongen die in zijn droom met zij pa kletst. Aandoenlijk. Ik vind de stijl wat minder en de dialogen ook wat minder scherp. Dit mag steviger neergezet worden.
Pegasus Pe
Pegasus PB
Mooie dialoog tussen vader en zoon, sfeervolle scene.
Pegasus Gi
Leuk gedaan met aandacht voor het perspectief en het taalgebruik van een kleine jongen, beschrijf nog iets meer de ruimte, gebruik ook zintuiglijke waarnemingen (visueel, geur, geluid...)
Pegasus Wi
Een perfecte vader, een nog perfectere moeder en een vroegwijs ventje. Ideale elementen voor een saai verhaal, een slechte B-film of een boek dat geen enkele uitgever wil uitgeven. Perfectie is de dood in de pot voor elk verhaal. Het onderwerp van conversatie tussen vader en zoon is zeker interessant (al hoeft het geen ‘vader-zoon momentje’ genoemd te worden, dat is overbodige uitleg) maar er is geen spanning, er is ook geen karakterontwikkeling, geen bijzonder perspectief of een onverwachte twist. Wat overblijft is een goed verteld saai verhaal. Maar ik lees liever een matig verteld opwindend verhaal.
Pegasus Jo
Een kort verhaal over een vader en een zoon en hun dromen. De schrijver weet in een paar woorden de scene geweldig op papier te zetten. Het verhaal is klein, maar goed geschreven. Met heel veel plezier gelezen.
Pegasus JK
Lijkt meer op een anekdote dan op een verhaal.
Pegasus Ma
Mooie, intieme scene. De denkwereld van het jongetje wordt mooi verbeeld, de aansluiting die de vader bij hem zoekt is inleefbaar en herkenbaar. Niks mis mee, behalve wat kleine slordigheden in taalgebruik en interpunctie. Miet memorabel, groots of meeslepend, maar dat hoeft ook niet altijd. Goed gedaan!
In naam van de champagne Sj
In naam van de champagne Fr
Goede dialogen, interessant decor. Het gevoel dat bij me blijft dat ik graag meer wil weten over de taart, de andere gasten én ook uit die gesloten ruimte zou willen komen. Eruit breken. Het blijft wat mij betreft net iets te klein.
In naam van de champagne Pe
In naam van de champagne PB
Een vakkundig geschreven verhaal met humor, cynisme en mooie metaforen; deze auteur weet hoe je een kort verhaal schrijft. Tijdens het lezen werd ik steeds nieuwsgieriger naar de afloop, die me niet teleurstelde. Met plezier gelezen.
In naam van de champagne Gi
Charisma van een natte dweil: cliché. Zoek originelere metaforen en vergelijkingen. Dialogen horen aan de lijn, niet ergens tussenin. Je eindigt met een knal, met wat er echt voordien gebeurde. Het perspectief is origineel maar we komen als lezer te weinig te weten. Waarom het huwelijk dan niet afgeblazen wordt, wat er scheelt aan het hoofdpersonage dat hij zich niet verzet heeft. Je karakteromschrijving ontbeert dus geloofwaardigheid.
In naam van de champagne Wi
Complimenten voor het schrijven van een verhaal vol dialoog, waarbij de uitspraken van één partij volledig zijn weggelaten en wat toch een mooi verhaal is geworden. Dat is geen gemakkelijke klus, maar u heeft het er prima vanaf gebracht, schrijver! Het verhaal heeft een uitstekende spanningsopbouw, een bevredigend einde en een goed gelukte mise-en-scène. Mijn enige kritiek is dat sommige details cliché zijn of er heel erg naar neigen en dat zijn lelijke hobbeltjes in een overigens mooi glad verteld verhaal. Voorbeelden: het charisma van een natte dweil, de kurk die een bestemming heeft gevonden waar de zon nooit schijnt, “maar daar was iedereen blijkbaar oké mee” (dit is niet zozeer een cliché, maar slecht vertaald Engels; inmiddels zo vaak gebruikt in het Nederlands dat het een clichés is geworden, en dat is vlak voordat het normaal Nederlands wordt en daarmee dus onze taal verder verloedert, maar ik dwaal af...), ‘kip die smaakt naar karton’ en zo zijn er meer. Probeer sommige details net iets origineler te maken en je hebt een echt geweldig goed verhaal!
In naam van de champagne Jo
Een rampzalig verlopen trouwerij is de basis van dit verhaal. We krijgen langzaam maar zeker door wat er gebeurd is, dat de trouwerij volkomen uit de hand gelopen is, is al snel duidelijk. Wat de oorzaak is, lezen we pas in de laatste regel. Het idee en de setting zijn niet verkeerd, de uitwerking is verre van vlekkeloos. Het is vooral heel flauw, waardoor de kracht al snel uit het verhaal vloeit. Het is een opbouw naar de laatste regel, de echte pijn en de strijd van de bruidegom lees ik niet terug.
In naam van de champagne JK
In naam van de champagne Ma
Dit verhaal knalt! Het doorgedraaid zijn van de hoofdpersoon wordt mooi uitgebeeld in een scherpe monoloog, gelardeerd met bitterzoete humor. Er zitten wat kleine schoonheidsfoutjes in: waarom de priester zo stilletjes blijft zitten wordt mij niet echt duidelijk bijvoorbeeld, de relatie tussen vader en zoon had iets meer smoel mogen krijgen en van de echtgenote (in spé?) weten we eigenlijk helemaal niets. Maar dat neemt niet weg dat ik dit een uitstekend geschreven verhaal vind.
De grens Gi
Tijden! 'Ik was zo gespannen= ik ben zo gespannen. 'Was ten einde: is ten einde.' Blijf in de tegenwoordige tijd, ga enkel naar het verleden in een flashback. Vermijd bijwoorden als 'wat'. Vervolgens een hele lange flashback met een overval en zelfs in de flashback nog eentje met een auto-ongeluk. Die is te lang. Totaal ongeloofwaardig verhaal. Van de pot gerukt.
De grens Wi
Goede verhaalopbouw, mooie spanningsboog. Goed einde, al is de allerlaatste bijzin dan toch weer net teveel onnodige toelichting. Over de vertelstem ben ik wat kritischer. In de eerste zin staat ‘apathisch’ en in de tweede zin ‘gespannen’. Dat past niet bij elkaar. In het verhaal staan veel zogenaamde ‘lege opvullingen’ zoals ‘zonder meer’ en de zucht (alleen in verhalen van beginnend schrijvers wordt voortdurend gezucht). Dan zie ik fouten in werkwoordtijden. Ergens staat een tegenwoordige tijd, terwijl de rest in verleden tijd is geschreven. De woorden ‘waardepapieren’ en ‘woekerpolissen’ zijn nogal ouderwets en dateert dit verhaal op tientallen jaren geleden. Jonge lezers zal dat mogelijk niet aanspreken. Probeer dit verhaal te moderniseren en ga nog eens met een stofkam door het verhaal om alle lege opvullingen eruit te halen. En daarna heb je een knap verhaal!
De grens Jo
Het lijkt een klassiek misdaadverhaaltje te zijn, het eindigt heel anders dan verwacht. Knap gedaan en qua opbouw zo goed als perfect. Het verhaal leest prettig door en is mooi in evenwicht.
De grens JK
Vrij dun verhaal wat mij niet heeft overtuigd helaas.
De grens Ma
Een origineel idee en een sterke opening! Maar dan… de scene in de slaapkamer is voor mij niet geloofwaardig. De hoofdpersoon reageert zo lauw als wat (‘een flauwe hoofdpijn’) en ontpopt zich ineens als een vechtmachine. De ontknoping is ook niet bepaald logisch. Dus tsja, ach… leuke poging.
Wachten op vergulding Sj
Wachten op vergulding Fr
Weet echt even niet wat ik hiervan moet vinden. Ik zou de achtergrond, de wereld, veel meer willen leren kennen. Een iets langere introductie over de hoofdpersoon zou al helpen..
Wachten op vergulding Pe
Wachten op vergulding PB
Ik vond het lastig om mijn aandacht bij dit verhaal te houden. Dat kwam enerzijds door het woord ‘concorde’ dat zo vaak (56 keer) in de tekst voorkwam dat het me begon te irriteren, en anderzijds door een bijzonder onsympathiek hoofdpersonage, waarin ik me niet kon verplaatsen. Vergulden door appels zie ik ook niet echt voor me. Al met al was het verhaal mij wat te absurdistisch.
Papieren vliegtuigje Gi
Zeer kort verhaal, mooi die fantasie van de jongen. Grappig en puntig einde!
Papieren vliegtuigje Wi
Ja leuk! Niet bijzonder genoeg om deze wedstrijd te winnen (denk ik), maar in mijn ogen een geslaagde poging voor een utrakort verhaal. En dat is de moeilijkste categorie korte verhalen. Goede compositie, foutloos Nederlands. Ga zo door schrijver, graag volgende maand weer zo'n verhaal.
Papieren vliegtuigje Jo
Een kort en inhoudsloos verhaal. Het is gewoonweg te kort, er gebeurt te weinig in. Hoe het vliegtuigje beschreven wordt, is nog wel aardig, dit is niet voldoende.
Papieren vliegtuigje JK
Papieren vliegtuigje Ma
Een leuk ideetje maakt nog geen verhaal.
Levenslang Sj
Levenslang Fr
Deze tekst is zo poëtisch opgeschreven dat ik soms struikel.
Levenslang Pe
Levenslang PB
Eerlijk gezegd, moest ik mezelf dwingen dit verhaal uit te lezen. Dat kwam met name door het gezwollen taalgebruik, waardoor de personages als karikaturen overkwamen. Zinnen als ‘Owowowowow! Ik bezwijm, ik kruip in de aarde, ik stijg ten hemel, ik ontplof van vreugde, ik jank van narigheid, Pierre? Hij ook? Och man toch, och lieve man, och lieve godvervloekte ellendige onvoorstelbaar verwenste vent, o zo diepbeminde bonk, jij? Jij hier?’ wekten bij mij lachkriebels op in plaats van dat ik met het drama van de hoofdpersoon meeleef. Als er minder overdreven zinnen in hadden gestaan als: ‘Ze keek tersluiks even opzij naar de kerel en… verstijfde, verbleekte, verzonk wezenloos in dat zwarte dal van oncontroleerbare emoties.’ dan had ik het verhaal meer kunnen waarderen. Het plot was namelijk mooi, de spanning goed gedoseerd. Jammer, schrijver, volgende keer hoop ik een verhaal van u te lezen dat in iets minder gezwollen taal geschreven is.
Compose Gi
Vreemde zin: zingt met een stem. Is gewoon 'zingt' niet voldoende. Desnoods zet je er nog 'aansluitende' voor. Of 'Tony stem voegt zich naadloos in de beat. Gebruik geen Britse slang voor een joint. 'Boven een deur': overtollig. Dacht hij: overtollig, we weten dat zo ook, door de context van je verhaal. Die dacht hij moet trouwens in de tegenwoordige tijd, zoals de rest van je verhaal. Voor de rest is je verhaal vrij ongeloofwaardig en zeker het einde.
Compose Wi
Er zijn veel verhalen die eindigen in zelfmoord. Bijna elke maand wel eentje in deze wedstrijd, klaarblijkelijk een fascinerend onderwerp voor schrijvers van korte verhalen. Een gouden regel voor ELK verhaal in deze categorie is dat de zelfmoord waarin het verhaal eindigt ook echt de enig denkbare uitkomst is. De schrijver moet dus de lezer meenemen in de gedachtewereld van de toekomstige zelfmoordenaar en onomstotelijk bewijzen dat er geen enkele andere uitweg meer mogelijk is. Deze schrijver heeft totaal niet voldaan een deze gouden regel. De zelfmoord komt dus volledig uit de lucht vallen. Sterker nog, het leven van de hoofdpersoon ging de laatste dagen juist zoveel beter. De vertelstem is te uitleggerig en te veel in de orde van ‘en toen..en toen... en toen.’ Wel foutloos Nederlands en dat is dan wel een compliment waard.
Compose Jo
Een eindeloos lang en amper interessant verhaal. Het kostte me moeite het uit te lezen, het gewoonweg niet fijn om te lezen.
Compose JK
Compose Ma
Hee, een Gen Z-stem! Het verhaal is een mooie duik in de wereld van onzekere pubers en hiphop, inhoudelijk op zijn sterkst in de subtiele bijklanken waarmee de eenzaamheid van Segun wordt geschetst. De dialogen zijn lekker, ‘van nu’, misschien niet overal even strak uitgewerkt, maar wel geloofwaardig in combinatie met de scene waarin het verhaal zich afspeelt. Dat ‘strak uitwerken’ mag op meer plekken gebeuren, maar dat neemt niet weg dat ik dit een schrijver met een verfrissende nieuwe stem vind.
Eén echte, grote misser: het einde, dat zomaar uit de lucht komt vallen. Heel jammer, er zit genoeg dynamiek in het verhaal om naar een ander einde toe te werken dat niet alleen geloofwaardiger zou zijn, maar ook meer recht doet aan het verhaal – en aan Segun.
Mijn advies aan de auteur: zoek een goede schrijfcoach, werk aan je verhaalkunst. Dan zal het mij niet verbazen als literair Nederland op een dag door hem opgeschrikt gaat worden. Daarom, ondanks de rafelrandjes en het beroerde slot, een hoge waardering.
Zoals het buiten is Sj
Zoals het buiten is Fr
Mooi, deze tekst daar race je echt doorheen, zo soepel.
Zoals het buiten is Pe
Zoals het buiten is PB
Goed geschreven verhaal, met mooie beelden en metaforen (bijv. ronddrijvende fluimen als kwallen) en zelfs een verhaal in een verhaal. In deze liefdesgeschiedenis miste ik echter het fysieke contact tussen de twee hoofdpersonen. Er wordt veel gesproken, maar worden geen handen vastgepakt, er zijn geen strelingen of omhelzingen, ook niet als Joke haar kamerjas open heeft hangen. Ze voelen als eenzame individuen. Ook was ik in verwarring omdat Joke niet van buiten lijkt te houden maar wel buiten wil gaan wonen. (‘Ik haat het zoals het buiten is. Naar buiten gaan brengt me altijd in een rothumeur. Zodra ik afgestudeerd ben, wil ik op het platteland gaan wonen.’). De slotzin is prachtig en maakt het verhaal rond.
De man met drie kinderen Gi
Te weinig consistent verhaal, geschikt voor een film met die verschillende scènes. Je verhaal lijkt eerder op een opsomming van scenario's dan een verhaal met een plot.
De man met drie kinderen Wi
Eén lange aanklacht tegen het internet, de maatschappij en de mensheid. Een aaneenschakeling van nauwelijks verhulde clichés. Halverwege was ik het zat. Dit is geen verhaal.
De man met drie kinderen Jo
De krankzinnige wereld wordt in dit verhaal verteld door flarden tekst. Ik begrijp wat de schrijver probeert te doen, het werkt voor mij niet. Het blijft te afstandelijk, er komen zoveel onderwerpen voorbij dat het voor een kort verhaal teveel is. Beter had de schrijver er eentje uit kunnen pikken en dit goed kunnen uitwerken. Nu is het voor een caleidoscoop van gebeurtenissen.
De man met drie kinderen JK
De man met drie kinderen Ma
Wat heb ik nou net gelezen? Steeds wisselende perspectieven, een caleidoscopisch beeld op hoe mensen omgaan met leed, de wildgroei van sociale media, en nog veel meer. Aan ambitie geen gebrek, maar ik raak de weg kwijt. Hoewel de thema's (deels) overlappen, ontbreekt er een rode draad die alles verbindt. Hierdoor leest het als een verzameling losse schetsen in plaats van één samenhangend verhaal. En dat is jammer, want potentie zit er echt wel in. Te doen: een scherpere thematische lijn aanbrengen, karakters uitdiepen, minder ‘tell’ en meer ‘show’, schrappen wat niet bijdraagt aan de vertelling.
Jimmy en Julia Sj
Jimmy en Julia Fr
Interessant gegeven zo'n geïmproviseerde spreker op n bruiloft. Goed gevonden, snel gelezen en vlot geschreven.
Jimmy en Julia Pe
Jimmy en Julia PB
Goed verhaal. De filmische beelden die de auteur gebruikt heeft zie ik voor me: de weerspiegeling van het glas van de fotolijst zodat het als spiegel werkt, de omhelzing die Julia aan de moeder van het hoofdpersonage geeft (‘over het randje bij een eerste ontmoeting’), de gekruiste armen van de hoofdpersoon als Julia van het script afwijkt: mooi! Ik leer echter Julia en Jimmy beter kennen dan de hoofdpersoon. Wie is deze vrouw en wat is haar geschiedenis met haar broer? Dat ze een hekel aan hem heeft blijkt uit het slot, maar waarom? Daar had ik graag nog iets meer over gehoord.
Jimmy en Julia Gi
Ik vraag me af hoe een mens ingetogen kan binnenstormen. Ingetogen is niet hetzelfde als sober gekleed. 'Je kunt er je make up in bijwerken'. Ingetogen, zou ik dat ook al niet noemen. Ongeloofwaardig al was het maar door de grofheid van je verhaal. En het einde is helemaal zoek.
Jimmy en Julia Wi
Mooi opgebouwd verhaal met een bevredigend slot. Goede vertelstem. Toch nog een paar opmerkingen om het verhaal nog net iets beter te maken: Toeval is killing voor een kort verhaal. Verander die toevallige ontmoeting in de stad in iets anders. De ‘krachtige kaaklijn’ is een enorm cliché, dat kun je echt veel beter, schrijver, dat is aan de rest van het verhaal te zien. Als je Engelse termen gebruikt, let dan op je spelling, het is off script. Julia die binnenstormt en er ingetogen uitziet, dat past niet bij elkaar. ‘Heeft ze niet bij’ is niet correct Nederlands, het moet zijn ‘heeft ze niet bij zich.’ Het zijn maar kleine detailopmerkingen in een mooi verhaal. Goed gedaan, schrijver!
Jimmy en Julia Jo
Een plechtigheid van een man die jong is overleden. Hij is aan lager wal geraakt, heeft geen vrienden en het lijkt een vreselijke plechtigheid te gaan worden, totdat een oud-vriendin van hem gaat spreken. Het was een speling van het lot dat ze erbij was, het maakt deze dag voor de moeder en zus van de overledene een stuk draaglijker. Goed geschreven, aangenaam om te lezen.
Jimmy en Julia JK
Jimmy en Julia Ma
Leuk verhaal, mooie setting en vermakelijk. Het had hier en daar taaltechnisch wat strakker gemogen/gemoeten en qua geloofwaardigheid valt er ook wel wat op af te dingen; het slot had van mij een sterkere twist mogen hebben. Maar alles bij elkaar: goed gedaan!
De verdrinkingsdood Gi
Veel te veel info in de eerste zinnen, schrap alles wat niet iets bijdraagt of nodig is bij het verhaal. Die eerste twintig regels moeten danig ingekort, tien regels is meer dan genoeg. Vervolgens weer een te lang gedeelte over Nino. Dat je zegt dat hij een stroper was, volstaat. Je hele tekst is te uitleggerig, te langdradig, alles kan verteld worden met de helft van het aantal woorden.
De verdrinkingsdood Wi
De eerste 460 woorden in pure informatiedump. Niet een goed begin aan een kort verhaal. En het cliché van ‘het lijkt dat op het Franse platteland de tijd heeft stil gestaan’ heb ik al veel te vaak gelezen (ik heb zelf jaren in Frankrijk gewoond). Maar goed, na de informatiedump, nog een klein landschapdumpje en dan mag eindelijk het verhaal beginnen! En het verhaal heeft weinig om het lijf: een wandelaar vindt de boot van een verdronken persoon (geen misdrijf) en denkt dat hij door God is geleid omdat er een streepje blauw was te zien tussen de wolken. Anderen houden het op toeval. Niets in het verhaal ondersteunt de eerste theorie, dus hou ik het ook op toeval. Een kort verhaal dat vooral op toeval is gebaseerd is niet spannend, niet onderhoudende, dus niet interessant. En dat alles in een mise-en-scène van een wel heel erg cliché-emigratieverhaal. Tenslotte, als u het verhaal dan zo nodig in Frankrijk wil laten spelen en Franse termen gebruikt, doe het dan goed, schrijver (research! Google is de beste vriend van elke korte verhalenschrijver). Een Fransman zal nooit ‘Allo’ roepen vanaf de overkant van een rivier. Die term wordt nagenoeg alleen in telefoongesprekken gebruikt (de bekende TV-serie 'Allo Allo' had dan ook een door Engelsen fout verzonnen titel). Deze persoon zou een conversatie beginnen met ‘Bonjour Monsieur’ of (minder formeel) ‘Salut.’ En dan is er nog de spelling: het is âllo, niet ‘allô’. In geval van een hoofdletter is Allo zowel als Âllo toegestaan.
De verdrinkingsdood Jo
Wat een fijn verhaal, het leest prettig, is mooi opgebouwd en vanaf de eerste zin word ik in het verhaal getrokken. De schrijver heeft een bijzonder mooie schrijfstijl, heel rustig, waardoor het verhaal vertrouwd aanvoelt.
De verdrinkingsdood JK
De verdrinkingsdood Ma
Het verhaal begint rustig, een aangename vertelling ontvouwt zich. Maar dan ontpopt het zich als een mysterie, met allerlei toevalligheden en merkwaardige ontmoetingen. Het plot wordt in grote stappen doorlopen, waardoor er weinig van beklijft. Jammer, de setting is leuk en het verhaalidee op zich ook. Maar een verhaal als dit moet rustig opgebouwd worden, met heldere karakters en kleine puzzeltjes die de lezer op het puntje van zijn/haar stoel brengen.
Een passievolle nacht Sj
Een passievolle nacht Fr
Ik vind dat dit verhaal spannend begint en dan aan snelheid verliest. Het ontsnapt het aan het vasthouden van mijn aandacht. Jammer!
Een passievolle nacht Pe
Een passievolle nacht PB
Geweldig verhaal. Echt mooi dat de romantische sfeer halverwege omdraait naar een duistere thriller. De spanning is goed opgebouwd, mooi dat de auteur in het begin al even het zenuwentrekje van het vrouwelijk personage benoemd. Ik heb het met pleezier gelezen. Het enige punt dat ik niet goed begreep, is dat de hoofdpersoon camera’s in zijn eigen slaapkamer had liggen. Waarom zijn die niet altijd in de logeerkamer opgesteld? In plaats van ‘gastslaapkamer’ zou ik trouwens het woord ‘logeerkamer’ gebruiken.
Smeltwater Sj
Smeltwater Fr
Fijne tendens in deze tekst. Leest vlot en blijft interessant
Smeltwater Pe
Smeltwater PB
Prachtig, tragisch liefdesverhaal. Goed geschreven, de karakters van beide personages mooi uitgediept. Hoe goed geschreven ook, vond ik beide scenes van Anne en Maxime wel aan de lange kant, zodat ik mijn best moest doen om tot het einde door te lezen.
Smeltwater Gi
Goed begin: met een object ipv van meteen een personage op te voeren. Mooie sfeerzetting vervolgens. In de volgende alinea lees ik dat zowel dat ze beiden eerder een vriendschap toegenegen zijn. Mooie perspectiefwisseling vervolgens en het verhaal wordt duidelijk, krijgt meer kleur. Goed gedaan, hoor.
Smeltwater Wi
Advies: niet beginnen met het uitleggen van de premisse van het verhaal. Het plezier van het lezen is ook het zelf ontdekken van de premisse. Nu heeft u, schrijver, de pret een beetje bedorven met dit begin. Ik hoop voor de schrijver/ster dat dit een autobiografisch verhaal is. Ik gun iedereen een perfecte maar uiteindelijk onbereikbare liefde. Om dat, al is het maar één keer, mee te maken in je leven. Met alle hartstocht en hartzeer van dien...en alle clichés. Want helaas is dit verhaal al zo vaak opgeschreven dat er bijna geen ontkomen aan is om in clichés te schrijven. En aan die val is deze schrijver niet ontsnapt. En na het verhaal, moesten we het verhaal nog een keer lezen, maar dan vanuit het perspectief van de lover. Zelfde verhaal, nog meer clichés. Deze schrijver kan echt wel schrijven, dus hoop ik de volgende keer op een verhaal met meer spanning, een verrassende twist, een ander perspectief, de ontwikkeling van een karakter, of een goede ouderwetse queeste. Beter dan dit zoetsappige verhaaltje.
Smeltwater Jo
Een verhaal over liefde en de bijbehorende problematiek. We ontmoeten twee personages die verliefd op elkaar zijn, maar het verhaal wordt vanuit beide perspectieven verteld, en geen van beide weet echt te boeien. Het blijft oppervlakkig en slaagt er niet in om de liefde tot leven te brengen of de complexiteit ervan invoelbaar te maken. De veelbelovende thematiek blijft hangen in een verwarrend en weinig meeslepend relaas.
Smeltwater JK
Mooi geschreven verhaal. Wat ik me alleen wel afvraag is of iemand die in een dergelijke affaire verwikkeld en zwaar verliefd is, ook echt al dergelijke gedachten heeft over hoe het gaat aflopen. Is het niet eerder zo dat er dan maar één gedachte bestaat die alle andere gedachten verdringt? 'Ik wil bij jou zijn.' De rest doet er niet meer toe en moet wijken. Maar wellicht geldt dat niet voor iederen. Goed gedaan in elk geval.
Smeltwater Ma
Invoelbaar, gevoelig geschreven. Liefde die niet mag zijn vanuit twee perspectieven, die van mij wel wat verder uit elkaar hadden mogen liggen. Ik mis narratieve spanning.
Sabrina Sj
Sabrina Fr
Bij dit verhaal heb ik een beetje het gevoel alsof ik meer wil. Dat is op zich een goed teken, maar geeft dus ook ruimte voor het beknopter maken en meer gekaderd.
Sabrina Pe
Sabrina PB
Prachtig, ontroerend verhaal, heb vanaf het begin tot het einde geboeid zitten lezen. Leest als een trein, mooie plotopbouw, goed slot. Een kleine opmerking: in de zin: 'Ze had nog een duf hoofd van de korte nacht, maar luisterde toch geduldig naar het verhaal over het schijnbaar onmogelijke gedrag van haar ex, de vader van Sabrina, terwijl die zelf heen en weer rende in de omheinde tuin.’ Ik neem aan dat je Sabrina bedoelde die heen en weer rende, maar ik las het als de vader die rende.
Sabrina Gi
Veel verhalen beginnen met de naam van een personage dat vervolgens iets doet (kijken, horen, wrijven, zoeken, fluisteren...noem maar op) Ontwijk zo'n begin. Vang eens aan met de beschrijving van de ruimte, van een object, van het uitzicht, van het weer. Vermijd ook meteen een naam te noemen, je lezer wil eerst weten wie je personage is, een naam kan later toegevoegd worden, opteer voor een naam die aansluit bij je personage. Eigenlijk is dit een opmerking die geldt voor een overgroot deel van de ons toegestuurde verhalen. Wil je eruit springen? Begin dan anders. De actie nadien is wel goed, onverwacht ook. Begin met de rust in de treincoupé zodat de tegenstelling tussen de twee scènes groter wordt. Vervolgens komt er een tweede verhaal aan bod (in een kortverhaal!) en ik ben benieuwd hoe je een en ander zal combineren. 'Op het juiste spoor' is een sterke metafoor, gezien de treinreis. (zolang Sabrina maar niet uitgerangeerd wordt... :)) 'glimt ze': niet doen. Ze zegt dat gewoon, en glimt terwijl. (Net zoals een dialoog die gevolgd wordt door een dialooglabel als '(glim)lacht ze, grient ze...: kan niet.) Het uit de vijver halen van Sabrina en eruit komen, duurt net wat te lang, schrap hier een stukje. Verrassend nadien dat Gwenda niet de moeder is, je hebt me mooi op het verkeerde been gezet. 'Alles is haar'= 'alles in haar'. Het einde is ook goed, maar als lezer blijft de vraag of dit opgelost wordt. Bedenk voor je slot nog of er een regeling of overeenstemming komt met de vader en duw het laatste stuk niet in de richting van de lezer. Sterk verhaal.
Sabrina Wi
Exact 3000 woorden. Goede oefening voor alle schrijvers om op een exact aantal woorden uit te komen. Nog een oefening voor deze schrijver: probeer nu eens op 2500 woorden uit te komen, zonder de essentie van het verhaal te verliezen. Dat kan gemakkelijk want er staan nog genoeg niet ter zake doende details en lege zinnen in dit verhaal. Bijvoorbeeld deze zin (maar er zijn er veel meer): “Ze had nog een duf hoofd van de korte nacht, maar luisterde toch geduldig naar het verhaal over het schijnbaar onmogelijke gedrag van haar ex, de vader van Sabrina, terwijl die zelf heen en weer rende in de omheinde tuin” Wat staat hier nou eigenlijk allemaal? En is dat allemaal nodig? Streep de zin weg en het verhaal is op geen enkele manier aangetast, de vooraankondiging van de ex die later vreselijk blijkt te zijn is helemaal niet nodig. Ook regieaanwijzingen zoals “Gisteren nog een collega, nu een geliefde,” kunnen gewoon weg. Gedwongen een verhaal korter maken, maakt het bijna altijd scherper, met meer inpact op de lezer. Wel opletten dat je je mooie pareltjes zoals “haar kus smaakt nog naar de afgelopen nacht” niet verliest! Verhaaltechnisch is er een goede spanningsopbouw, maar zoals al geschreven: korter zou het nog spannender maken. Het slot is mooi. Complimenten met uw vertelstem, past goed bij dit verhaal. Schrijftechnisch geen opmerkingen.
Sabrina Jo
Een van de hoofdpersonen in dit verhaal is Sabrina, een kind of jonge vrouw met een psychische aandoening. Het verhaal draait om haar, maar wordt verteld vanuit het perspectief van haar familieleden. Door hun ogen zien we hoe de buitenwereld op Sabrina reageert, wat soms aangrijpend is en het verhaal op bepaalde momenten boeiend maakt. Als geheel schiet het echter tekort; de ontwikkeling blijft vlak, en er gebeurt te weinig om de lezer volledig geboeid te houden.
Sabrina JK
Uit het dagelijks leven gegrepen en er een prima verhaal van gemaakt. Zo geschreven dat de lezer er helemaal in zit. Heel goed. In eerste instantie dacht ik: jammer van het open einde. Maar bij nader inzien misschien toch het beste zo.
Sabrina Ma
Ondanks dat het verhaal niet af voelt, leefde ik mee met de hoofdpersonen en hun belevenissen. Heel fijn dat de auteur de lezer zelf laat ontdekken wat er met Sabrina aan de hand is. Hier en daar een tikje cliché, maar dat mag de pret niet drukken. Mooi gedaan!
Zo waait de wind Sj
Zo waait de wind Fr
Sterke tekst. Wat ik goed vind aan deze tekst is dat het decor heel duidelijk is omschreven. Je voelt je helemaal onderdeel van de sfeer. Op sommige momenten is de tekst wat vaag en wat mij betreft iets té poëtisch waardoor ik mijn aandacht verlies.
Zo waait de wind Pe
Zo waait de wind PB
Ontroerend verhaal met prachtige zinnen als ‘De plinten zijn stofvrij en mijn lijf is schoon, maar het is mijn schijnaanwezigheid die de ruimte bevuilt’ en ‘We kennen elkaars lichaamsgeur tien maanden, zij mijn nukkigheid langer.’ Deze auteur kan schrijven dat is duidelijk. De laatste zin vond ik wat mysterieus. Naar welke waarheid gaat de hoofdpersoon op zoek?
Zo waait de wind Gi
Penetreert mijn neusholte' is er echt over in je poging om een origineler beeld te vinden. Net zo bij 'een abrupte gulzigheid borrelt omhoog'. Temper je taal. Vervolgens de cursieve tekst: mooie scherpe observatie, die is zeker geslaagd. Ook verderop lees ik prachtige taal. De twee laatste zinnen zou ik schrappen.
Zo waait de wind Wi
Veel te krampachtig mooi proberen te schrijven. Het verhaal landt niet, geeft nauwelijks aanknopingspunten voor de lezer, iets om aan vast te houden, iets om in het verhaal gezogen te worden, iets om mee mee te leven. De mooischrijverij gaat me steeds meer irriteren naarmate ik verder lees in het verhaal. De geografische verwijzingen, plekken in de VS, Texel, Portugal hebben geen enkele betekenis en worden dus niet meer dan illustraties van een persoon die graag reist en zich niet kan binden. En uiteindelijk is dat alles, een persoon die graag reist en zich niet kan binden, als je het verhaal ontleedt. Te mager, niet spannend, geen nieuw perspectief of verrassende twist. Wel de prijs voor de mooiste zin die ik die maand heb gelezen in al die verhalen: “Ik kuch en de muren kuchen terug.”
Zo waait de wind Jo
Het verhaal bevat prachtige zinnen en een bijzondere schrijfstijl die prettig leest. Toch blijft het voor mij fragmentarisch; de losse stukken tekst willen niet samenkomen tot een geheel. Hoewel de taal indrukwekkend is, mis ik de eenheid en samenhang die een verhaal compleet maken.
Zo waait de wind JK
Het melancholieke sfeertje vind ik heel mooi en prima neergezet. Wat mij wel een beetje stoort is dat er zo nu en dan woorden en uitdrukkingen worden gebruikt die alleen bedoeld lijken om mooi te klinken, die wat overdreven op mij overkomen. Bijvoorbeeld 'Verdriet spuwt over mijn droge wangen'. Dat klinkt heel mooi maar schept in mijn ogen juist een afstand tot het personage. Ik zou juist veel meer geraakt worden door iets eenvoudigs als 'Dikke tranen rollen over mijn droge wangen', of iets soortgelijks. Vaak is eenvoud de beste manier om de lezer te bereiken. Maar dat is mijn mening. Verder vind ik het een prima verhaal!
Zo waait de wind Ma
Deze schrijver kan zonder meer schrijven. Fraaie, zorgvuldig uitgewerkte zinnen. Het thema raakt: kan de ‘ik’ (Saar) zich wel voegen in een nauw verband met Hanne? Maar voor mij werkt het niet. Het proza is té geconstrueerd, de details zijn té overvloedig; het verhaal wordt erdoor overvleugeld. Veeg dat weg, dan resteert een mager uitgewerkte vertelling, dat nauwelijks verrast. More is less in dit geval.
Troost Sj
Troost Fr
Scherpe en vlotte tekst. Interessante persoonlijkheid, die de schrijver heeft geschept.
Troost Pe
Troost PB
Kundig geschreven verhaal. Auteur heeft de arts neergezet als superirritant, bot, grof personage, maar het karakter was daardoor wel erg plat. Als er ook wat sympathieke kanten aan de hoofdpersoon hadden gezeten, had ik het verhaal met meer plezier gelezen. Ik zat me nu enorm te ergeren aan deze rotvent.
Troost Gi
Als je een eikel opvoert zoals deze man en ook alles maar dan ook alles negatief voorstelt verliest het verhaal zijn spanning, het personage zijn geloofwaardigheid. Dit kan wél als onderdeel van een novelle of roman waar dit stuk dan deel van uitmaakt maar waar de lezer ofwel de eventuele goede eigenschappen van je hoofdpersonage leert kennen, of te weten komt waarom deze zo negatief en cynisch reageert.
Troost Wi
Een goed kort verhaal moet ergens schuren en dit verhaal schuurt heel lekker tegen de verplichte zorgemoties. De schrijver doet ook geen enkele moeite om sympathie te kweken bij de lezer voor deze hoofdpersoon, maar toont gewoon zijn gelijk aan. Heel goed gedaan. Twee suggesties om het verhaal nog iets beter te maken: Ik vind het nooit zo sterk als een verhaal begint met een vraag. De lezer weet nog helemaal niets en denkt dan, al is het maar heel vluchtig, dat hij al iets moet vinden... En ten tweede de laatste alinea met de uitwisseling met de zorgmanager, die is te lang en de opmerkingen over verdienmodellen etc zijn wel grappig, maar niet meer functioneel voor dit verhaal. Oppassen dat het geen slapstick wordt!
Troost Jo
Een nogal grofgebekte geestelijk verzorger is de hoofdpersoon in dit verhaal. Het is dubbel, naar collega’s toe is hij ronduit asociaal, richting nabestaanden is hij juist heel inlevend. Het contrast is groot, maar is onvoldoende om dit verhaal te dragen. Veel meer dan het voorstaande gebeurt er namelijk niet in dit verhaal.
Troost JK
Heerlijk cynisch verhaal. Vermakelijk en grappig. Doet me denken aan de televisieserie House. Verhaal is ook niet te lang, precies goed, en erg leuk!
Troost Ma
Heerlijke eerste alinea, heerlijk verhaal, geen woord teveel. In 1.500 woorden wordt een knorrige arts neergezet (o, wat herkenbaar!), een hork voor zijn omgeving maar een meester in functionele, effectieve troost voor nabestaanden – doet het er dan toe dat hij gespeend is van empathie? Ogenschijnlijk een eenvoudig verhaal, maar in mijn ogen daardoor juist gelaagd. Knap gedaan!
Pegasus Sj
Pegasus Fr
Op zich een mooi beeld zo'n jongen die in zijn droom met zij pa kletst. Aandoenlijk. Ik vind de stijl wat minder en de dialogen ook wat minder scherp. Dit mag steviger neergezet worden.
Pegasus Pe
Pegasus PB
Mooie dialoog tussen vader en zoon, sfeervolle scene.
Pegasus Gi
Leuk gedaan met aandacht voor het perspectief en het taalgebruik van een kleine jongen, beschrijf nog iets meer de ruimte, gebruik ook zintuiglijke waarnemingen (visueel, geur, geluid...)
Pegasus Wi
Een perfecte vader, een nog perfectere moeder en een vroegwijs ventje. Ideale elementen voor een saai verhaal, een slechte B-film of een boek dat geen enkele uitgever wil uitgeven. Perfectie is de dood in de pot voor elk verhaal. Het onderwerp van conversatie tussen vader en zoon is zeker interessant (al hoeft het geen ‘vader-zoon momentje’ genoemd te worden, dat is overbodige uitleg) maar er is geen spanning, er is ook geen karakterontwikkeling, geen bijzonder perspectief of een onverwachte twist. Wat overblijft is een goed verteld saai verhaal. Maar ik lees liever een matig verteld opwindend verhaal.
Pegasus Jo
Een kort verhaal over een vader en een zoon en hun dromen. De schrijver weet in een paar woorden de scene geweldig op papier te zetten. Het verhaal is klein, maar goed geschreven. Met heel veel plezier gelezen.
Pegasus JK
Lijkt meer op een anekdote dan op een verhaal.
Pegasus Ma
Mooie, intieme scene. De denkwereld van het jongetje wordt mooi verbeeld, de aansluiting die de vader bij hem zoekt is inleefbaar en herkenbaar. Niks mis mee, behalve wat kleine slordigheden in taalgebruik en interpunctie. Miet memorabel, groots of meeslepend, maar dat hoeft ook niet altijd. Goed gedaan!
De slag bij het tennisveld Sj
De slag bij het tennisveld Fr
Wat een tekst en wat een verhaal. Personages zijn allemaal even goed verzonnen.
De slag bij het tennisveld Pe
De slag bij het tennisveld PB
Een verhaal dat met veel humor verteld wordt. Regelmatig krulden mijn mondhoeken bij het lezen ervan. Toch moest ik sommige passages een paar keer nalezen tot ze duidelijk werden. Een vignet dat op een uurrooster 'naast het enige terrein van het dorp wordt gekleefd', zag ik niet voor me. Ook zette de schrijver mij met de eerste alinea even op het verkeerde been, het leek of de band ging optreden bijde tennisvereniging, maar een alinea blijkt dat ze zelf gaan tennissen. Als de schrijver dingen wil uitleggen aan de lezer zou ik dit niet tussen haakjes zetten zoals nu wel gedaan is, maar vanuit het personage of vanuit een alwetende verteller uitleggen.
De slag bij het tennisveld Gi
Mooie intro, weliswaar beschrijvend, maar door de originaliteit en het visuele vergeet je dat als lezer. Het verhaal stoomt door met enkele mooie gedachten ertussen. Prima.
De slag bij het tennisveld Wi
Leuk geschreven verhaal, maar het is toch meer een uitgesponnen anekdote. Ik mis de spanning, de karakterontwikkeling van de hoofdpersoon en een alles samenvattend of verrassende twist aan het einde, allemaal zaken die van de kern van een verhaal (wat best een mooie anekdote mag zijn) een goed kort verhaal maakt, dat emotie opwekt bij de lezer. Desalniettemin heeft de schrijver een mooie cast van karakters beschreven en waardeer ik zijn komische vertelstem zeer. Overigens: het is helemaal niet nodig om in een kort verhaal zinnen tussen haakjes te zetten. In dit verhaal kunnen alle haakjes weg, ik heb het nagekeken... Met die mooie vertelstem kan hij of zij voor de volgende maand vast een verhaal schrijven wat als een echt kort verhaal kan worden geclassificeerd. Ik kijk er nu al naar uit.
De slag bij het tennisveld Jo
Een tenniswedstrijd die symbool moet staan voor alles wat er mis is in de wereld van een van de personages. Het idee achter het verhaal is duidelijk, het ligt er zelfs wel heel dik bovenop. Het is te bombastisch verteld om echt boeiend te zijn. Het was mooier geweest als de schrijver voor subtiliteit had gekozen om zijn boodschap met zijn lezer te delen. Nu is het vooral net niet.
De slag bij het tennisveld JK
De slag bij het tennisveld Ma
Vermakelijk! Mooie, kleurrijke karakters, een wedstrijd die om veel meer gaat dan een potje tennis, fijne schets van een dorpsbestaan. Wat het nog beter kan maken is een scherpere pacing (het verhaal vertraagt soms met uitweidingen die weinig toevoegen) en een wat uitgesprokener slot – ’t loopt allemaal wel heel braaf af. Niettemin, een lekker verhaal waar de schrijfpret vanaf spat.
Bellas geheim Sj
Bellas geheim Fr
Bellas geheim Pe
Bellas geheim PB
Een lief kinderverhaal, ik vermoed voor de leeftijd van 6-8 jaar waar het goed voor geschikt is. Sfeervol en met woordgebruik dat voor die leeftijd geschikt is. Ik bleef haken bij de zinnen: ‘Haar maag gromde, maar haar hart sloeg sneller.’ en 'Bella moest van zichzelf grinniken.'Dat de achtste verjaardag van Bella ‘toevallig ook altijd op kerstavond viel…’ lijkt me niet zo heel toevallig.
Bellas geheim Gi
Hier en daar wat bijwoorden die geschrapt mogen worden. Mooi verhaal.
Bellas geheim Wi
In een kort verhaal is het helemaal niet nodig om de afzonderlijke alinea’s een nummer te geven. Dat voegt niets toe en zorgt alleen voor een hapering in de voortgang van het lezen. Soms heeft het verhaal teveel uitleg, zoals de exacte leeftijd van Bella (het is mooier om die te laten blijken uit haar innerlijke monoloog, dan als verplichte informatie te voeren aan de lezer). “Misschien wilde ze het mysterie niet verpesten,” is een uitspraak die niet past bij een zesjarige. “ Ze voelde zich troostend” zal wel “Ze voelde zich getroost” moeten zijn. Het zijn kleine schoonheidsfoutjes in een lief en mooi verhaal. Alleen de titel past slecht. Dit verhaal verdient een betere.
Bellas geheim Jo
Een heel lief verhaaltje, dat gemakkelijk leest en precies brengt wat je er vanaf de eerste regel van verwacht. Dit betekent voor mij dat het niet echt goed is. Ik ben niet weg van verhalen die niet ergens schuren, dit is me te aardig en te voorspelbaar.
Bellas geheim JK
Bellas geheim Ma
Een intieme schets van een jong meisje in de rouw. Maar het komt niet verder dan die schets: ik vind het té zoetjes, té braafjes. De karakters krijgen nauwelijks profiel en de belangrijke vraag van hoe vader weet heeft van haar geheime wensen wordt niet beantwoord. Dat past misschien in de belevingswereld van een 8-jarige, maar ik vind het onbevredigend.
Het interview Sj
Het interview Fr
Dit verhaal mag wel echt sneller to the point komen.
Het interview Pe
Het interview PB
Leuk verhaal, ik vond de connectie met de cocaïne in de Coca Cola en de kerstman goed gevonden. Prima schrijfstijl, tempo en woordgebruik, alleen de perspectief wisselingen tussen de oude man en de inspecteur vond ik wat veel voor een kort verhaal. Ik zou dit verhaal liever ofwel vanuit perspectief Mark ofwel vanuit perspectief oude man lezen. Ook nog een klein puntje wat betreft de titel: een ondervraging door de politie zou ik geen ‘interview’ noemen.
Het interview Gi
Tja, de aanklachten zijn vrij vaag en onduidelijk. Je verhaal mist wat vlees om het absurde ervan geloofwaardig te maken. Beschrijf je personages beter, 'Met een onoprechte glimlach, met een gniffel' zijn beschrijvingen die niet hoeven, show, don't tell.
Het interview Wi
Na de tweede alinea is er een perspectiefwisseling en later in het verhaal nog een keer. Toch is de structuur niet die van een alwetende verteller. Ik adviseer de schrijver om een keuze te maken: hetzij het verhaal te vertellen vanuit het perspectief van de oude man, hetzij vanuit het perspectief van Marc, hetzij te structureren als het verhaal van een alwetende verteller. Dat laatste eigenlijk liever niet, want dat levert meestal niet echt spannende verhalen op. De incomplete perceptie als het verhaal consequent vanuit één persoon wordt verteld, levert meestal meer spanning op en de mogelijkheid voor de lezer om mee te leven met de hoofdpersoon. Het verhaal speelt in Amerika, maar is in het Nederlands geschreven. Dat verplicht de schrijver om correct Nederlands toe te passen. Wat zich afspeelt in dit verhaal is een ‘verhoring’, niet een interview. Het woord ‘Interview’ heeft in het Nederlands een andere betekenis dan in het Engels (Amerikaans). Ik vond de openingsalinea erg goed, maar raakte tegen het einde van het verhaal wat teleurgesteld. Teveel slapstick, wat mij betreft, te weinig mee te leven emotie.
Het interview Jo
Het verhaal begint goed, het wordt duidelijk dat een oude man verhoord wordt in een serieuze zaak. De vraag is wat hij op zijn kerfstok heeft en wanneer hij door zal slaan. Als duidelijk wordt waar het verhaal daadwerkelijk over gaat, is voor mij het verhaal direct voorbij. Het is een forse tegenvaller en het gaat van kwaad tot erger. Wat mij betreft een mislukt kerstverhaal.
Het interview JK
Het interview Ma
’t Is januari, maar de kerstman duikt andermaal op. Dit verhaal heeft een aardige setting en begint kalm, om ergens halverwege om te slaan naar magische kolder. Het maakt de ontsnapping té voorspelbaar en gemakkelijk – ik had het interessanter gevonden als de verdachte en zijn advocaat meer hadden gezegd over de aantijgingen. Een advies aan de schrijver: let meer op de POV van de verteller, die zwabbert nu van de verdachte naar de FBI-agent naar alwetend en weer terug.
In naam van de champagne Sj
In naam van de champagne Fr
Goede dialogen, interessant decor. Het gevoel dat bij me blijft dat ik graag meer wil weten over de taart, de andere gasten én ook uit die gesloten ruimte zou willen komen. Eruit breken. Het blijft wat mij betreft net iets te klein.
In naam van de champagne Pe
In naam van de champagne PB
Een vakkundig geschreven verhaal met humor, cynisme en mooie metaforen; deze auteur weet hoe je een kort verhaal schrijft. Tijdens het lezen werd ik steeds nieuwsgieriger naar de afloop, die me niet teleurstelde. Met plezier gelezen.
In naam van de champagne Gi
Charisma van een natte dweil: cliché. Zoek originelere metaforen en vergelijkingen. Dialogen horen aan de lijn, niet ergens tussenin. Je eindigt met een knal, met wat er echt voordien gebeurde. Het perspectief is origineel maar we komen als lezer te weinig te weten. Waarom het huwelijk dan niet afgeblazen wordt, wat er scheelt aan het hoofdpersonage dat hij zich niet verzet heeft. Je karakteromschrijving ontbeert dus geloofwaardigheid.
In naam van de champagne Wi
Complimenten voor het schrijven van een verhaal vol dialoog, waarbij de uitspraken van één partij volledig zijn weggelaten en wat toch een mooi verhaal is geworden. Dat is geen gemakkelijke klus, maar u heeft het er prima vanaf gebracht, schrijver! Het verhaal heeft een uitstekende spanningsopbouw, een bevredigend einde en een goed gelukte mise-en-scène. Mijn enige kritiek is dat sommige details cliché zijn of er heel erg naar neigen en dat zijn lelijke hobbeltjes in een overigens mooi glad verteld verhaal. Voorbeelden: het charisma van een natte dweil, de kurk die een bestemming heeft gevonden waar de zon nooit schijnt, “maar daar was iedereen blijkbaar oké mee” (dit is niet zozeer een cliché, maar slecht vertaald Engels; inmiddels zo vaak gebruikt in het Nederlands dat het een clichés is geworden, en dat is vlak voordat het normaal Nederlands wordt en daarmee dus onze taal verder verloedert, maar ik dwaal af...), ‘kip die smaakt naar karton’ en zo zijn er meer. Probeer sommige details net iets origineler te maken en je hebt een echt geweldig goed verhaal!
In naam van de champagne Jo
Een rampzalig verlopen trouwerij is de basis van dit verhaal. We krijgen langzaam maar zeker door wat er gebeurd is, dat de trouwerij volkomen uit de hand gelopen is, is al snel duidelijk. Wat de oorzaak is, lezen we pas in de laatste regel. Het idee en de setting zijn niet verkeerd, de uitwerking is verre van vlekkeloos. Het is vooral heel flauw, waardoor de kracht al snel uit het verhaal vloeit. Het is een opbouw naar de laatste regel, de echte pijn en de strijd van de bruidegom lees ik niet terug.
In naam van de champagne JK
In naam van de champagne Ma
Dit verhaal knalt! Het doorgedraaid zijn van de hoofdpersoon wordt mooi uitgebeeld in een scherpe monoloog, gelardeerd met bitterzoete humor. Er zitten wat kleine schoonheidsfoutjes in: waarom de priester zo stilletjes blijft zitten wordt mij niet echt duidelijk bijvoorbeeld, de relatie tussen vader en zoon had iets meer smoel mogen krijgen en van de echtgenote (in spé?) weten we eigenlijk helemaal niets. Maar dat neemt niet weg dat ik dit een uitstekend geschreven verhaal vind.
Jimmy en Julia Sj
Jimmy en Julia Fr
Interessant gegeven zo'n geïmproviseerde spreker op n bruiloft. Goed gevonden, snel gelezen en vlot geschreven.
Jimmy en Julia Pe
Jimmy en Julia PB
Goed verhaal. De filmische beelden die de auteur gebruikt heeft zie ik voor me: de weerspiegeling van het glas van de fotolijst zodat het als spiegel werkt, de omhelzing die Julia aan de moeder van het hoofdpersonage geeft (‘over het randje bij een eerste ontmoeting’), de gekruiste armen van de hoofdpersoon als Julia van het script afwijkt: mooi! Ik leer echter Julia en Jimmy beter kennen dan de hoofdpersoon. Wie is deze vrouw en wat is haar geschiedenis met haar broer? Dat ze een hekel aan hem heeft blijkt uit het slot, maar waarom? Daar had ik graag nog iets meer over gehoord.
Jimmy en Julia Gi
Ik vraag me af hoe een mens ingetogen kan binnenstormen. Ingetogen is niet hetzelfde als sober gekleed. 'Je kunt er je make up in bijwerken'. Ingetogen, zou ik dat ook al niet noemen. Ongeloofwaardig al was het maar door de grofheid van je verhaal. En het einde is helemaal zoek.
Jimmy en Julia Wi
Mooi opgebouwd verhaal met een bevredigend slot. Goede vertelstem. Toch nog een paar opmerkingen om het verhaal nog net iets beter te maken: Toeval is killing voor een kort verhaal. Verander die toevallige ontmoeting in de stad in iets anders. De ‘krachtige kaaklijn’ is een enorm cliché, dat kun je echt veel beter, schrijver, dat is aan de rest van het verhaal te zien. Als je Engelse termen gebruikt, let dan op je spelling, het is off script. Julia die binnenstormt en er ingetogen uitziet, dat past niet bij elkaar. ‘Heeft ze niet bij’ is niet correct Nederlands, het moet zijn ‘heeft ze niet bij zich.’ Het zijn maar kleine detailopmerkingen in een mooi verhaal. Goed gedaan, schrijver!
Jimmy en Julia Jo
Een plechtigheid van een man die jong is overleden. Hij is aan lager wal geraakt, heeft geen vrienden en het lijkt een vreselijke plechtigheid te gaan worden, totdat een oud-vriendin van hem gaat spreken. Het was een speling van het lot dat ze erbij was, het maakt deze dag voor de moeder en zus van de overledene een stuk draaglijker. Goed geschreven, aangenaam om te lezen.
Jimmy en Julia JK
Jimmy en Julia Ma
Leuk verhaal, mooie setting en vermakelijk. Het had hier en daar taaltechnisch wat strakker gemogen/gemoeten en qua geloofwaardigheid valt er ook wel wat op af te dingen; het slot had van mij een sterkere twist mogen hebben. Maar alles bij elkaar: goed gedaan!
Sommige verhalen ontvangen meer commentaar dan andere. Dit komt omdat onze juryleden in twee groepen verdeeld zijn en elk de helft lezen. Na deze eerste lezing hevelen we de beste vijf verhalen van elke groep over naar de andere helft. Deze beste verhalen (de verhalen van de shortlist dus) hebben twee maal zoveel commentaren.
Let op: lezen is voor eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan eventueel een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.
Het commentaar
Voorbij de zonval SjVoorbij de zonval Fr
Het idee is leuk, uitwerking vind ik ietsjes minder.
Voorbij de zonval Pe
Voorbij de zonval PB
Een goed geschreven verhaal, maar het onderwerp (God die de mensheid toespreekt wat er mis is gegaan) vind ik niet erg origineel. Ik kon niet uit de tekst opmaken wat een zonval is.
Panta rhei Gi
Dit is geen kortverhaal, ik zou dit rangschikken over een filosofisch essay. Te persoonlijk, geen plot, personages, afwezigheid van plot.
Panta rhei Wi
Dit is een populair-filofofische invullen van het begrip 'Panta rhei.’ Het is niet origineel, niet onderscheidend, het is ook geen verhaal. Slechts een overdenking langs de lijnen van zoveel schrijvers die u voor zijn gegaan in de interpretatie van de (mogelijke) woorden van Heraclitus. Dus wat mij betreft geen winnaar deze maand.
Panta rhei Jo
Een korte filosofische overpeinzing die oppervlakkig blijft en daardoor weinig diepgang biedt. Het mist de structuur en de verhalende elementen om als verhaal te worden beschouwd. Voor een schrijfwedstrijd is dit onvoldoende, vooral als de inhoud nauwelijks tot de verbeelding spreekt of enige indruk achterlaat.
Panta rhei JK
Interessante filosofische overpeinzing maar ik vind het geen verhaal.
Panta rhei Ma
Mooie filosofische bespiegelingen, maar weinig verhaal. De oude man aan het begin had prima op een later moment terug kunnen komen.
De meeting Sj
De meeting Fr
Ik vind dit concept interessant, de schrijver maakt het redelijk spannend. Die opbouw zit wel goed. Wat ik nog mis is wat achtergrond van de hoofdpersonage. Een naam zou al prettig zijn om hem wat meer body te geven.
De meeting Pe
De meeting PB
Omdat alle vier de personages als 'hij' omschreven worden, moest ik het verhaal twee keer lezen voor ik het een beetje begreep. De financiële termen waren me ook niet allemaal even duidelijk. Wat is een ROI? En wat betekent 'shorten'? De zin: 'Met stift drukt hij de standaard situatie van zijn hoofd naar het bord.' vond ik ook cryptisch. 'Hij krabbelt een beetje op zijn hoofd' zie ik ook niet helemaal voor me. Ik zou deze schrijver willen adviseren nog eens goed naar zijn verhaal te kijken, en ofwel vanuit een personage schrijven ofwel de vier personages duidelijker uit de verf laten komen. Het einde snapte ik niet.
Geesten verdrijven Gi
Ik kom te laat te weten waar het ik^personage zich bevindt: welk land, of welke streek? Twee alineas vol info, teveel dus. Je doet er veel te lang over om een en ander toe te lichten. Schrap wat niet relevant is, zodat het verhaal meer vaart krijgt.
Geesten verdrijven Wi
Na de spannende openingszinnen komen er lange alineas met uitleg: weg spanning! Eén korte zin met uitleg wat Alunga răul is, was genoeg geweest, waardoor het verhaal niet zou zijn onderbroken. Verder is het vooral een verslag, bijna nergens krijgt de lezer de gelegenheid om mee te voelen, de angst en onzekerheid en twijfel van de hoofdpersoon echt mee te beleven. Dat heeft alles te maken met de vertelstem: die is veel te zakelijk voor wat in feite toch een intrigerend verhaal is. Horror, of Halloween of vergelijkbare verhalen ,moet je vooral beleven (en dus als schrijver moet je veel tijd besteden om de lezer te laten meebeleven) en niet opgelepeld krijgen, zoals gebeurt in dit verhaal. Jammer. Verder hoeft het geen uitleg dat 23 december een paar dagen voor Kerst is en verdienen Roemeense kaarsen ook een meervoudswerkwoordvorm.
Geesten verdrijven Jo
In dit verhaal wordt een traditioneel feest in een klein Roemeens dorp beschreven. De schrijver besteedt echter te veel woorden aan het uitleggen van de betekenis van het feest en de relatie van de hoofdpersoon hiermee. Dit gaat ten koste van het spannende gedeelte, dat veel te kort is en daardoor onvoldoende impact heeft. Hoewel de inhoud op zich interessant is, schiet de uitvoering tekort door de onevenwichtige opbouw en het gebrek aan focus op de spanning.
Geesten verdrijven JK
Vermakelijk verhaal, goed geschreven, leest makkelijk, en het houdt de spanning erin omdat de lezer tot op het laatst niet weet of de geesten echt zijn of niet.
Geesten verdrijven Ma
Leuk idee, maar niet scherp genoeg uitgewerkt. Daardoor te langdradig. Snoeien is groeien!
Vliegschaamte Sj
Vliegschaamte Fr
Het blijft een mysterie wat er nou precies gaat gebeuren en over wie we het precies hebben. Op zich is het nieuwsgierigmakend, maar wat mij betreft mag het iets explicieter allemaal.
Vliegschaamte Pe
Vliegschaamte PB
Een originele gedachte, maar er wordt veel verteld in dit verhaal en weinig vertoond. Ik vroeg me ook af aan wie de hoofdpersoon dit verhaal vertelt.
Hoge boomtoppen Gi
Hoge boomtoppen maar lage cijfers. Dit is geen kortverhaal, eerder een parlandogedicht met een mijmering.
Hoge boomtoppen Wi
Een gedicht met op meerdere plekken verkeerde interpuncties en een weinig origineel concept. Aan mij niet besteed en bovendien niet passend in deze korte verhalen wedstrijd.
Hoge boomtoppen Jo
Een gedicht. Hoewel niet verboden in deze schrijfwedstrijd, moet het van uitzonderlijke kwaliteit zijn om echt indruk te maken. Dit gedicht voldoet daar niet aan. Inhoudelijk is het zwak; het blijft bij een reeks woorden zonder veel betekenis of diepgang. Het mist de kracht en overtuiging die nodig zijn om te beklijven.
Hoge boomtoppen JK
Dit is geen verhaal maar een gedicht.
Hoge boomtoppen Ma
Tsja... is het poezie, is het proza? In mijn ogen niet geslaagd.
De slag bij het tennisveld Sj
De slag bij het tennisveld Fr
Wat een tekst en wat een verhaal. Personages zijn allemaal even goed verzonnen.
De slag bij het tennisveld Pe
De slag bij het tennisveld PB
Een verhaal dat met veel humor verteld wordt. Regelmatig krulden mijn mondhoeken bij het lezen ervan. Toch moest ik sommige passages een paar keer nalezen tot ze duidelijk werden. Een vignet dat op een uurrooster 'naast het enige terrein van het dorp wordt gekleefd', zag ik niet voor me. Ook zette de schrijver mij met de eerste alinea even op het verkeerde been, het leek of de band ging optreden bijde tennisvereniging, maar een alinea blijkt dat ze zelf gaan tennissen. Als de schrijver dingen wil uitleggen aan de lezer zou ik dit niet tussen haakjes zetten zoals nu wel gedaan is, maar vanuit het personage of vanuit een alwetende verteller uitleggen.
De slag bij het tennisveld Gi
Mooie intro, weliswaar beschrijvend, maar door de originaliteit en het visuele vergeet je dat als lezer. Het verhaal stoomt door met enkele mooie gedachten ertussen. Prima.
De slag bij het tennisveld Wi
Leuk geschreven verhaal, maar het is toch meer een uitgesponnen anekdote. Ik mis de spanning, de karakterontwikkeling van de hoofdpersoon en een alles samenvattend of verrassende twist aan het einde, allemaal zaken die van de kern van een verhaal (wat best een mooie anekdote mag zijn) een goed kort verhaal maakt, dat emotie opwekt bij de lezer. Desalniettemin heeft de schrijver een mooie cast van karakters beschreven en waardeer ik zijn komische vertelstem zeer. Overigens: het is helemaal niet nodig om in een kort verhaal zinnen tussen haakjes te zetten. In dit verhaal kunnen alle haakjes weg, ik heb het nagekeken... Met die mooie vertelstem kan hij of zij voor de volgende maand vast een verhaal schrijven wat als een echt kort verhaal kan worden geclassificeerd. Ik kijk er nu al naar uit.
De slag bij het tennisveld Jo
Een tenniswedstrijd die symbool moet staan voor alles wat er mis is in de wereld van een van de personages. Het idee achter het verhaal is duidelijk, het ligt er zelfs wel heel dik bovenop. Het is te bombastisch verteld om echt boeiend te zijn. Het was mooier geweest als de schrijver voor subtiliteit had gekozen om zijn boodschap met zijn lezer te delen. Nu is het vooral net niet.
De slag bij het tennisveld JK
De slag bij het tennisveld Ma
Vermakelijk! Mooie, kleurrijke karakters, een wedstrijd die om veel meer gaat dan een potje tennis, fijne schets van een dorpsbestaan. Wat het nog beter kan maken is een scherpere pacing (het verhaal vertraagt soms met uitweidingen die weinig toevoegen) en een wat uitgesprokener slot – ’t loopt allemaal wel heel braaf af. Niettemin, een lekker verhaal waar de schrijfpret vanaf spat.
Smeltwater Sj
Smeltwater Fr
Fijne tendens in deze tekst. Leest vlot en blijft interessant
Smeltwater Pe
Smeltwater PB
Prachtig, tragisch liefdesverhaal. Goed geschreven, de karakters van beide personages mooi uitgediept. Hoe goed geschreven ook, vond ik beide scenes van Anne en Maxime wel aan de lange kant, zodat ik mijn best moest doen om tot het einde door te lezen.
Smeltwater Gi
Goed begin: met een object ipv van meteen een personage op te voeren. Mooie sfeerzetting vervolgens. In de volgende alinea lees ik dat zowel dat ze beiden eerder een vriendschap toegenegen zijn. Mooie perspectiefwisseling vervolgens en het verhaal wordt duidelijk, krijgt meer kleur. Goed gedaan, hoor.
Smeltwater Wi
Advies: niet beginnen met het uitleggen van de premisse van het verhaal. Het plezier van het lezen is ook het zelf ontdekken van de premisse. Nu heeft u, schrijver, de pret een beetje bedorven met dit begin. Ik hoop voor de schrijver/ster dat dit een autobiografisch verhaal is. Ik gun iedereen een perfecte maar uiteindelijk onbereikbare liefde. Om dat, al is het maar één keer, mee te maken in je leven. Met alle hartstocht en hartzeer van dien...en alle clichés. Want helaas is dit verhaal al zo vaak opgeschreven dat er bijna geen ontkomen aan is om in clichés te schrijven. En aan die val is deze schrijver niet ontsnapt. En na het verhaal, moesten we het verhaal nog een keer lezen, maar dan vanuit het perspectief van de lover. Zelfde verhaal, nog meer clichés. Deze schrijver kan echt wel schrijven, dus hoop ik de volgende keer op een verhaal met meer spanning, een verrassende twist, een ander perspectief, de ontwikkeling van een karakter, of een goede ouderwetse queeste. Beter dan dit zoetsappige verhaaltje.
Smeltwater Jo
Een verhaal over liefde en de bijbehorende problematiek. We ontmoeten twee personages die verliefd op elkaar zijn, maar het verhaal wordt vanuit beide perspectieven verteld, en geen van beide weet echt te boeien. Het blijft oppervlakkig en slaagt er niet in om de liefde tot leven te brengen of de complexiteit ervan invoelbaar te maken. De veelbelovende thematiek blijft hangen in een verwarrend en weinig meeslepend relaas.
Smeltwater JK
Mooi geschreven verhaal. Wat ik me alleen wel afvraag is of iemand die in een dergelijke affaire verwikkeld en zwaar verliefd is, ook echt al dergelijke gedachten heeft over hoe het gaat aflopen. Is het niet eerder zo dat er dan maar één gedachte bestaat die alle andere gedachten verdringt? 'Ik wil bij jou zijn.' De rest doet er niet meer toe en moet wijken. Maar wellicht geldt dat niet voor iederen. Goed gedaan in elk geval.
Smeltwater Ma
Invoelbaar, gevoelig geschreven. Liefde die niet mag zijn vanuit twee perspectieven, die van mij wel wat verder uit elkaar hadden mogen liggen. Ik mis narratieve spanning.
Een goede buurt Sj
Een goede buurt Fr
Zo herkenbaar allemaal. Heerlijk.
Een goede buurt Pe
Een goede buurt PB
Goed geschreven tekst dat tegen het einde voor mij niet helemaal geloofwaardig meer was. Vooral bij de zin van het uitlezen van de deurbelcamera's, haakte ik wat af.
Sabrina Sj
Sabrina Fr
Bij dit verhaal heb ik een beetje het gevoel alsof ik meer wil. Dat is op zich een goed teken, maar geeft dus ook ruimte voor het beknopter maken en meer gekaderd.
Sabrina Pe
Sabrina PB
Prachtig, ontroerend verhaal, heb vanaf het begin tot het einde geboeid zitten lezen. Leest als een trein, mooie plotopbouw, goed slot. Een kleine opmerking: in de zin: 'Ze had nog een duf hoofd van de korte nacht, maar luisterde toch geduldig naar het verhaal over het schijnbaar onmogelijke gedrag van haar ex, de vader van Sabrina, terwijl die zelf heen en weer rende in de omheinde tuin.’ Ik neem aan dat je Sabrina bedoelde die heen en weer rende, maar ik las het als de vader die rende.
Sabrina Gi
Veel verhalen beginnen met de naam van een personage dat vervolgens iets doet (kijken, horen, wrijven, zoeken, fluisteren...noem maar op) Ontwijk zo'n begin. Vang eens aan met de beschrijving van de ruimte, van een object, van het uitzicht, van het weer. Vermijd ook meteen een naam te noemen, je lezer wil eerst weten wie je personage is, een naam kan later toegevoegd worden, opteer voor een naam die aansluit bij je personage. Eigenlijk is dit een opmerking die geldt voor een overgroot deel van de ons toegestuurde verhalen. Wil je eruit springen? Begin dan anders. De actie nadien is wel goed, onverwacht ook. Begin met de rust in de treincoupé zodat de tegenstelling tussen de twee scènes groter wordt. Vervolgens komt er een tweede verhaal aan bod (in een kortverhaal!) en ik ben benieuwd hoe je een en ander zal combineren. 'Op het juiste spoor' is een sterke metafoor, gezien de treinreis. (zolang Sabrina maar niet uitgerangeerd wordt... :)) 'glimt ze': niet doen. Ze zegt dat gewoon, en glimt terwijl. (Net zoals een dialoog die gevolgd wordt door een dialooglabel als '(glim)lacht ze, grient ze...: kan niet.) Het uit de vijver halen van Sabrina en eruit komen, duurt net wat te lang, schrap hier een stukje. Verrassend nadien dat Gwenda niet de moeder is, je hebt me mooi op het verkeerde been gezet. 'Alles is haar'= 'alles in haar'. Het einde is ook goed, maar als lezer blijft de vraag of dit opgelost wordt. Bedenk voor je slot nog of er een regeling of overeenstemming komt met de vader en duw het laatste stuk niet in de richting van de lezer. Sterk verhaal.
Sabrina Wi
Exact 3000 woorden. Goede oefening voor alle schrijvers om op een exact aantal woorden uit te komen. Nog een oefening voor deze schrijver: probeer nu eens op 2500 woorden uit te komen, zonder de essentie van het verhaal te verliezen. Dat kan gemakkelijk want er staan nog genoeg niet ter zake doende details en lege zinnen in dit verhaal. Bijvoorbeeld deze zin (maar er zijn er veel meer): “Ze had nog een duf hoofd van de korte nacht, maar luisterde toch geduldig naar het verhaal over het schijnbaar onmogelijke gedrag van haar ex, de vader van Sabrina, terwijl die zelf heen en weer rende in de omheinde tuin” Wat staat hier nou eigenlijk allemaal? En is dat allemaal nodig? Streep de zin weg en het verhaal is op geen enkele manier aangetast, de vooraankondiging van de ex die later vreselijk blijkt te zijn is helemaal niet nodig. Ook regieaanwijzingen zoals “Gisteren nog een collega, nu een geliefde,” kunnen gewoon weg. Gedwongen een verhaal korter maken, maakt het bijna altijd scherper, met meer inpact op de lezer. Wel opletten dat je je mooie pareltjes zoals “haar kus smaakt nog naar de afgelopen nacht” niet verliest! Verhaaltechnisch is er een goede spanningsopbouw, maar zoals al geschreven: korter zou het nog spannender maken. Het slot is mooi. Complimenten met uw vertelstem, past goed bij dit verhaal. Schrijftechnisch geen opmerkingen.
Sabrina Jo
Een van de hoofdpersonen in dit verhaal is Sabrina, een kind of jonge vrouw met een psychische aandoening. Het verhaal draait om haar, maar wordt verteld vanuit het perspectief van haar familieleden. Door hun ogen zien we hoe de buitenwereld op Sabrina reageert, wat soms aangrijpend is en het verhaal op bepaalde momenten boeiend maakt. Als geheel schiet het echter tekort; de ontwikkeling blijft vlak, en er gebeurt te weinig om de lezer volledig geboeid te houden.
Sabrina JK
Uit het dagelijks leven gegrepen en er een prima verhaal van gemaakt. Zo geschreven dat de lezer er helemaal in zit. Heel goed. In eerste instantie dacht ik: jammer van het open einde. Maar bij nader inzien misschien toch het beste zo.
Sabrina Ma
Ondanks dat het verhaal niet af voelt, leefde ik mee met de hoofdpersonen en hun belevenissen. Heel fijn dat de auteur de lezer zelf laat ontdekken wat er met Sabrina aan de hand is. Hier en daar een tikje cliché, maar dat mag de pret niet drukken. Mooi gedaan!
De gladakker Sj
De gladakker Fr
poëtisch, maar niet te zweverig.
De gladakker Pe
De gladakker PB
Origineel om een verhaal vanuit perspectief van een kakkerlak te schrijven. Het verhaal riep af en toe wat vragen op. Waarom wordt in de eerste alinea genoemd dat hij er graag 'z'n hele jaar' gebleven was? De kakkerlak neemt zijn omgeving wel erg waar als een mens, was nog mooier geweest als hij alles waargenomen had als klein insect, die niet weet wat een keukenblok is of een tramrails.
Zo waait de wind Sj
Zo waait de wind Fr
Sterke tekst. Wat ik goed vind aan deze tekst is dat het decor heel duidelijk is omschreven. Je voelt je helemaal onderdeel van de sfeer. Op sommige momenten is de tekst wat vaag en wat mij betreft iets té poëtisch waardoor ik mijn aandacht verlies.
Zo waait de wind Pe
Zo waait de wind PB
Ontroerend verhaal met prachtige zinnen als ‘De plinten zijn stofvrij en mijn lijf is schoon, maar het is mijn schijnaanwezigheid die de ruimte bevuilt’ en ‘We kennen elkaars lichaamsgeur tien maanden, zij mijn nukkigheid langer.’ Deze auteur kan schrijven dat is duidelijk. De laatste zin vond ik wat mysterieus. Naar welke waarheid gaat de hoofdpersoon op zoek?
Zo waait de wind Gi
Penetreert mijn neusholte' is er echt over in je poging om een origineler beeld te vinden. Net zo bij 'een abrupte gulzigheid borrelt omhoog'. Temper je taal. Vervolgens de cursieve tekst: mooie scherpe observatie, die is zeker geslaagd. Ook verderop lees ik prachtige taal. De twee laatste zinnen zou ik schrappen.
Zo waait de wind Wi
Veel te krampachtig mooi proberen te schrijven. Het verhaal landt niet, geeft nauwelijks aanknopingspunten voor de lezer, iets om aan vast te houden, iets om in het verhaal gezogen te worden, iets om mee mee te leven. De mooischrijverij gaat me steeds meer irriteren naarmate ik verder lees in het verhaal. De geografische verwijzingen, plekken in de VS, Texel, Portugal hebben geen enkele betekenis en worden dus niet meer dan illustraties van een persoon die graag reist en zich niet kan binden. En uiteindelijk is dat alles, een persoon die graag reist en zich niet kan binden, als je het verhaal ontleedt. Te mager, niet spannend, geen nieuw perspectief of verrassende twist. Wel de prijs voor de mooiste zin die ik die maand heb gelezen in al die verhalen: “Ik kuch en de muren kuchen terug.”
Zo waait de wind Jo
Het verhaal bevat prachtige zinnen en een bijzondere schrijfstijl die prettig leest. Toch blijft het voor mij fragmentarisch; de losse stukken tekst willen niet samenkomen tot een geheel. Hoewel de taal indrukwekkend is, mis ik de eenheid en samenhang die een verhaal compleet maken.
Zo waait de wind JK
Het melancholieke sfeertje vind ik heel mooi en prima neergezet. Wat mij wel een beetje stoort is dat er zo nu en dan woorden en uitdrukkingen worden gebruikt die alleen bedoeld lijken om mooi te klinken, die wat overdreven op mij overkomen. Bijvoorbeeld 'Verdriet spuwt over mijn droge wangen'. Dat klinkt heel mooi maar schept in mijn ogen juist een afstand tot het personage. Ik zou juist veel meer geraakt worden door iets eenvoudigs als 'Dikke tranen rollen over mijn droge wangen', of iets soortgelijks. Vaak is eenvoud de beste manier om de lezer te bereiken. Maar dat is mijn mening. Verder vind ik het een prima verhaal!
Zo waait de wind Ma
Deze schrijver kan zonder meer schrijven. Fraaie, zorgvuldig uitgewerkte zinnen. Het thema raakt: kan de ‘ik’ (Saar) zich wel voegen in een nauw verband met Hanne? Maar voor mij werkt het niet. Het proza is té geconstrueerd, de details zijn té overvloedig; het verhaal wordt erdoor overvleugeld. Veeg dat weg, dan resteert een mager uitgewerkte vertelling, dat nauwelijks verrast. More is less in dit geval.
De kerstdoos Sj
De kerstdoos Fr
Heerlijk voor deze tijd van het jaar dit verhaal.
De kerstdoos Pe
De kerstdoos PB
Aardig idee, maar zou mooier worden als het meer uitgewerkt zou worden. Het einde is wat afgeraffeld en niet erg origineel. Met een zin als 'wat het geweest is , zal niemand ooit weten,' ben ik als lezer teleurgesteld. Vier keer 'het kindje Jezus' in de laatste vier zinnen is wat veel van het goede, daar is best een synoniem voor te vinden.
Chocoladetaart Gi
Een wat ongeloofwaardig verhaal, en je verraadt iets te vroeg hoe het zal aflopen. Vermijd zinnen die beginnen met 'Dan', maar laat de feiten gewoon gebeuren. Dus niet: dan dit, dan gebeurt dat.
Chocoladetaart Wi
Deze schrijver heeft goed begrepen dat je midden in het verhaal moet beginnen. Maar het is wel heel opvallend manipuleren om eerst enkele zinnen op papier te gooien om dan te schrijven: “een half uur eerder,” Dit is niet bedoeld met het schrijfadvies om midden in het verhaal te beginnen, de lezer mee te trekken en dan alleen mondjesmaat de nodige informatie toe te voegen, bv met een flashback. Als je de eerste zinnen weglaat en gewoon begint bij “Weet je die oude mevrouw die daarachter...” kan komt het verhaal lekker op gang. Mooie spanningsopbouw...tot de laatste vier zinnen, die van een leuk verteld verhaal ineens een sentimenteel tutverhaal maken. Wat jammer! Dus schrijver: ga zo door, je hebt een goede vertelstem en je weet een verhaal mooi op te bouwen zonder al te veel overbodige uitleg. Haal de eerste paar en laatste paar zinnen weg en een leuk verhaal is ineens een goed verhaal.
Chocoladetaart Jo
Deze poging om een kerstverhaal te schrijven slaagt helaas niet. Het verhaal is overladen met clichés, en het einde is ronduit teleurstellend. Hoewel het vlot leest, is de inhoud te voorspelbaar en zoetsappig om echt te boeien. Het mist originaliteit en diepgang om een blijvende indruk achter te laten.
Chocoladetaart JK
Leuk verhaal voor kinderen. Het einde was te voorspellen.
Chocoladetaart Ma
Een heus kerstverhaal, leunend tegen een sprookje. Goed geschreven! Twee minpuntjes. Na een paar regels weet ik wel waar het ongeveer naar toe zal gaan, de verhaallijn is weinig verrassend. Ten tweede, de ontknoping had van mij meer woorden mogen hebben, vooral om de oude vrouw wat meer reliëf te geven. Neemt niet weg dat dit een lekker, goed lezend verhaal is.
Tekens Sj
Tekens Fr
Interessante personages. Ik moest er even inkomen, maar de stijlsprak me uiteindelijk wel aan.
Tekens Pe
Tekens PB
Goed geschreven verhaal dat wat traag op gang komt. Door het abrupte einde blijf je als lezer onbevredigend achter. Is het een deel van een groter verhaal? Ik ben er niet achter gekomen wat een 'krakas' is (behalve dat een dier is). Ik vraag me af of een meisje uit een kleine (Afrikaanse?) stam, broodjes kaas eet als lunch, onderweg muntthee zet en gebakjes in haar rugzak heeft.
De astrologielijn Gi
Wijnflessen lieten rode stempels achter: is eigenlijk een foute zin. Als ze er nog staan dan zie je de kringen niet, als ze er niet meer staan (of als ze liggen) dan schrijf je: wijnflessen hadden rode stempels achtergelaten. Je zinnen zitten rommelig in elkaar, gedachten en observaties staan naast elkaar, zonder overgang. Maar de getijden... die maar duidt op een tegenstelling, en die is er niet. Je gebruikt zowel de onvoltooid verleden tijd voor iets wat al langer geleden is, als bij het ontwaken van Loes. Omdat de ene tijd langer geleden is moet je die het langst geleden is met het woordje 'had' vervoegen. (bvb 'had ik gelogen') Het geraaskal over koekjes is totaal overbodig, het zegt weinig relevants. Heb niet verder gelezen, er is een totaal gebrek aan structuur, weinig omgeving, dialogen die vervelen.
De astrologielijn Wi
Natuurlijk kan deze schrijver schrijven en we hebben hier best wel een mooie sfeertekening, maar met zo’n schrijftalent moet het verhaal echt veel beter kunnen! Om te beginnen de mooischrijverij: “De streep ochtendlicht op haar lichaam, valt door de gordijnen zo jong, dacht ik, maar de getijden bij de kust mengen zich tot een branding moe van het smachten naar een uitgeraasd verleden.” Doe dat nou niet zo’n zin, het verhaal wordt er echt niet beter van! En bovendien heb ik geen goed beeld bij ‘jonge gordijnen’. Verderop in het verhaal wordt het beter, maar deze zin vond ik echt stierlijk vervelend. Dan zijn er veel teveel betekenisvolle bijvoeglijke naamwoorden en regieaanwijzingen: “merkte ze op, “ “deelde ik droog mee,” “ kreunde ik.” Dit dwingt de lezer tot door de schrijver voorgeschreven emoties. Advies: lees eens wat verhalen van Lucia Berlin, dan zie je hoe een situationeel verhaal als dit zoveel meer impact krijgt als het taalgebruik onderkoeld is. Tenslotte, maar wellicht is dat een kwestie van smaak, ook een situatieschets als dit verhaal wordt meestal leuker om te lezen met een verrassende twist aan het einde. Dit verhaal gaat uit als een nachtkaars.
De astrologielijn Jo
Een verhaal vol slechte dialogen en een inhoud die te wensen overlaat. Het komt niet tot leven en er zit geen enkele ontwikkeling in. Het einde is nog wel de moeite waard, de doelloosheid wordt hierin onderstreept, het had fijner geweest als deze doelloosheid in het verhaal zelf beter verwoord was.
De astrologielijn JK
De clou van het verhaal ontgaat mij helaas. Het leest als een script voor een televisie scène.
De astrologielijn Ma
De schrijver (ik vermoed een man) heeft een voorliefde voor bloemrijke taal, maar vergeet er een verhaal mee te vertellen. De drie scénes zijn op zichzelf potentieel amusant, maar de lezer struikelt van de ene in de andere, zonder verbanden, doel, richting of plot. Bovendien kan een kritische blik op zinsbouw ook helpen. “De streep ochtendlicht op haar lichaam, valt door de gordijnen zo jong, dacht ik, maar de getijden bij de kust mengen zich tot een branding moe van het smachten naar een uitgeraasd verleden.” Ik heb geen idee wat hiermee bedoeld wordt.
Afscheid Sj
Afscheid Fr
Knap hoe de schrijver van dit verhaal de personages en het decor goed heeft neergezet.
Afscheid Pe
Afscheid PB
Humorvol verhaal met een mooie twist aan het eind. Gevarieerd woordgebruik, lekker tempo. Met plezier gelezen.
Troost Sj
Troost Fr
Scherpe en vlotte tekst. Interessante persoonlijkheid, die de schrijver heeft geschept.
Troost Pe
Troost PB
Kundig geschreven verhaal. Auteur heeft de arts neergezet als superirritant, bot, grof personage, maar het karakter was daardoor wel erg plat. Als er ook wat sympathieke kanten aan de hoofdpersoon hadden gezeten, had ik het verhaal met meer plezier gelezen. Ik zat me nu enorm te ergeren aan deze rotvent.
Troost Gi
Als je een eikel opvoert zoals deze man en ook alles maar dan ook alles negatief voorstelt verliest het verhaal zijn spanning, het personage zijn geloofwaardigheid. Dit kan wél als onderdeel van een novelle of roman waar dit stuk dan deel van uitmaakt maar waar de lezer ofwel de eventuele goede eigenschappen van je hoofdpersonage leert kennen, of te weten komt waarom deze zo negatief en cynisch reageert.
Troost Wi
Een goed kort verhaal moet ergens schuren en dit verhaal schuurt heel lekker tegen de verplichte zorgemoties. De schrijver doet ook geen enkele moeite om sympathie te kweken bij de lezer voor deze hoofdpersoon, maar toont gewoon zijn gelijk aan. Heel goed gedaan. Twee suggesties om het verhaal nog iets beter te maken: Ik vind het nooit zo sterk als een verhaal begint met een vraag. De lezer weet nog helemaal niets en denkt dan, al is het maar heel vluchtig, dat hij al iets moet vinden... En ten tweede de laatste alinea met de uitwisseling met de zorgmanager, die is te lang en de opmerkingen over verdienmodellen etc zijn wel grappig, maar niet meer functioneel voor dit verhaal. Oppassen dat het geen slapstick wordt!
Troost Jo
Een nogal grofgebekte geestelijk verzorger is de hoofdpersoon in dit verhaal. Het is dubbel, naar collega’s toe is hij ronduit asociaal, richting nabestaanden is hij juist heel inlevend. Het contrast is groot, maar is onvoldoende om dit verhaal te dragen. Veel meer dan het voorstaande gebeurt er namelijk niet in dit verhaal.
Troost JK
Heerlijk cynisch verhaal. Vermakelijk en grappig. Doet me denken aan de televisieserie House. Verhaal is ook niet te lang, precies goed, en erg leuk!
Troost Ma
Heerlijke eerste alinea, heerlijk verhaal, geen woord teveel. In 1.500 woorden wordt een knorrige arts neergezet (o, wat herkenbaar!), een hork voor zijn omgeving maar een meester in functionele, effectieve troost voor nabestaanden – doet het er dan toe dat hij gespeend is van empathie? Ogenschijnlijk een eenvoudig verhaal, maar in mijn ogen daardoor juist gelaagd. Knap gedaan!
Verloren Sj
Verloren Fr
Moeilijk om meteen erin te komen, in dit verhaal. Vooral omdat er nog weinig bekend is over de ikpersoon. Dat mag qua introductie wat uitgebreider/duidelijker.
Verloren Pe
Verloren PB
Aangrijpend verhaal waarin de lezer door de beeldende manier van schrijven goed kan meeleven met de hoofdpersoon. Als de eerste (schuingedrukte) alinea weggelaten wordt uit de tekst, wordt dit verhaal denk ik nog indringender. Nu geeft die eerste alinea alinea het slot en de uiteindelijke acceptatie van de hoofdpersoon van haar lot al weg.
Das Wandern ist Gi
Een verhaal kun je best niet met een eigennaam beginnen. Begin met de personale vorm, laat later zijn naam vallen, tijdens een dialoog of zo. Vertel minder, toon meer. Dus schrap je best 'professionele' ed woorden. Vermijd 'dan' als een actie verder gaat, de lezer weet dat zonder die 'dan' ook wel. 'Arnoud is een bevlogen...' en dan denk ik: hier komt de informatieronde. Doe dit niet, verwerk je info onopvallend in dialogen, door handeling, een gedachte, een omgevingsbeschrijving. Je hele verhaal is te beschrijvend. De allerbelangrijkste regel is : 'show, don't tell'. Lees andere verhalen waar dit wel goed wordt gedaan.
Das Wandern ist Wi
Verhalen in de Nederlandse taal verdienen een Nederlandse titel. Bij een titel in een buitenlandse taal zie ik altijd de schrijver voor me die denkt: “zie mij eens goed buitenlands spreken!”. Geen goed begin aan dit korte verhaal. Bovendien sluit deze titel nauwelijks aan bij dit verhaal. De vertestem is saai en beschrijvend, niet belevend: er wordt verslag gedaan van het leven en einde van een meneer, vol met clichés, zonder dat de lezer de kans krijgt om mee te leven. Voorbeeld: “De twee mannen hebben een goede baan en een druk sociaal leven.” Wat is dat nou voor een zin, daar staat toch niets wat de lezer een gevoel geeft over deze twee mannen? Dit verhaal heeft dringend veel meer ‘show, don’t tell’ nodig. Dat zijn er nog de onnodige uitlegzinnetjes, zoals “ga jij maar naar de vergadering, dan breng ik de boel wel aan kant” en overbodige details, zoals het persoonlijke leven, zelfs de naam, van de SEH-arts. Tenslotte de overdaad aan betekenisvolle bijvoeglijke naamwoorden, die de lezer in een bepaalde richting dwingen. In de tweede zin staan er al drie. Positief is het foutloze Nederlands waarin dit is geschreven, maar verhaaltechnisch vond ik het, heel eerlijk gezegd, echt niks.
Das Wandern ist Jo
Het verhaal begint sterk, een mooie beschrijving van een huiselijk tafereel. Na dit idyllische plaatje gaat een van de personages op zoek naar seks, dit contrasteert mooi. Daarna lijkt het verhaal te ontsporen, het wordt alsmaar minder goed tot het slechte einde aan toe.
Das Wandern ist JK
Das Wandern ist Ma
Een dappere poging tot een gelaagd verhaal. De kunst is je lezer te laten meeleven met het belangrijkste personage. Dat lukt niet: er gebeurt te veel, te snel. De toon is bovendien uitleggerig. Kortom: te veel onnodige scènes en personages en te veel tell in plaats van show. Schrap, verscherp en focus op Konrad.
Oprechte interesse Sj
Oprechte interesse Fr
Oprechte interesse Pe
Oprechte interesse PB
Mooi, fantasievol verhaal maar voor mijn gevoel is het nog niet af. Want hoe kan het dat de hoofdpersoon de enige is die de beelden van vroeger ziet? En wat gebeurt er hierna? Met de zin in de slotalinea 'De dagen erna zouden dat uit moeten wijzen' voel ik me als lezer een beetje bekocht.
De geluksbonbons Gi
Felice hield van... beschrijf dit niet, laat de lezer het op een andere manier merken, bvb door dat hij veel snoept. Elke beschrijving kan op dezelfde manier verteld worden door een handeling, in een dialoog, door een gedachte. 'Dat kan toch niet': fout, je zit in de verleden tijd, blijf daar dan ook. Je hele verhaal is te vertellerig, zit te weinig in de handeling, in de actie. Zoek eens op wat bedoeld wordt met 'show, don't tell'. Als je dat opgelost krijgt en je verhaal herschreven is, zal het beter worden.
De geluksbonbons Wi
Een zwaar moralistisch verhaal in de trant van “De Prediker -roepende in de woestijn.” Vervang de geluksbonbon door ‘het woord van God” en we hebben een traditioneel bekeringsverhaal, waarvan er de laatste tweeduizend jaar al zoveel zijn geschreven. Ik had na deze zin al de neiging om te stoppen met lezen: “ze hadden het allemaal te druk met het verzamelen van materiële waarden of met het zoeken van wijsheid, die ze tevergeefs in hun smartphone probeerden te vinden.” Een opgestoken vingertje, zonder nieuw perspectief, of diepgevoelde emotie of bijzondere twist is uitermate irritant in een kort verhaal, dat is althans het geval bij deze lezer. Maar ik heb doorgelezen en kwam toen deze al even irritante zin tegen: “een bericht op wat men social media noemt”. De schrijver voelt zich ver verheven boven een normaal mens, zoals ik, die gewoon sociale media gebruikt. Dan wordt plots de lezer direct aangesproken met “Geloof het, of geloof het niet.” Niet doen, tenzij de directe aanspreking een (hoofd)rol speelt in het verhaal, of een humoristische frase versterkt. Beiden niet het geval hier. En via nog zo’n zwaar moralistische zin (“ Maar waar er geluk heerst, heerst er ook afgunst, zo is het in het mensdom altijd geweest.”), kwamen we dan bij een geleerde, die Weissall heet. Nee, het was geen pretje, dit verhaal lezen, eerder een bezoeking. Tenslotte nog één opmerking: Nederlandse taalpuristen in Vlaanderen (Nederlanders zijn zelden zo puur) hebben bedacht dat het anglicisme ‘smartphone’ vervangen zou moeten worden door ‘wrijftelefoon.’ Naar mijn idee een lelijk woord, maar mij is niets gevraagd. Maar deze schrijver maakt er ‘wrijfphone’ van en dat is wel weer een hele vreemde vermenging van puriteins Nederlands en Engels!
De geluksbonbons Jo
Een vreugdevol verhaal met een treurig einde. Het idee is veelbelovend, de uitwerking redelijk, maar het einde laat te wensen over. De betekenis van de Latijnse spreuk blijft onduidelijk, wat vragen onbeantwoord laat en afbreuk doet aan de impact van het verhaal. Bovendien wordt de man beschreven als stokoud, maar de laatste zin, waarin vermoedelijk de geboorte- en sterfdatum van Felice staan, weerspreekt dit. Deze inconsistentie haalt de kracht uit een verhaal dat met meer zorg aan het einde veel sterker had kunnen zijn.
De geluksbonbons JK
Helaas nogal wat grammaticale fouten. Verder gaat het verhaal alle kanten op en blijft het oppervlakkig.
De geluksbonbons Ma
Een vaardig geschreven vertelling, met mooie taal. De satirische blik op het mensdom is pakkend. Het verhaal had écht een knaller kunnen zijn, als het middenstuk minder uitgesponnen en het plot krachtiger was geweest; het einde overstijgt het cliché niet en dat is jammer. Desalniettemin een lekker verhaal.
Weg van huis Sj
Weg van huis Fr
Weg van huis Pe
Weg van huis PB
Heftig verhaal over mishandeling, waarbij je als lezer de hoofdpersoon een ontwikkeling toewenst, bijvorbeeld door haar hulp/een oplossing te bieden door een tweede personage. Nu lijkt het allemaal vrij uitzichtloos.
De kelder van het onbewuste Gi
Dus Fred vraagt niet eens aan de anderen of ze zijn groene kleur zien. Ongeloofwaardig hoor. De overgangen zijn zo ongeloofwaardig dat ik niet het nut inzag om verder te lezen. Wanneer je absurde dingenbeschrijft probeer ze dan geloofwaardig te maken, lees maar eens hoe Stephen King dat doet, of een Richard Powers, of een Anthony Doerr.
De kelder van het onbewuste Wi
Hoera, weer een SciFi-verhaal dacht ik....en de opbouw was veelbelovend. Moeilijke levensbeslissingen, ieder mens heeft er wel een paar in zijn leven: ga ik trouwen of niet. Of juist ga ik scheiden of niet. Verander ik van baan, ga ik emigreren? Moeilijke beslissingen die, zeker als beide opties meerdere voor- en nadelen hebben, een mens kan verscheuren of verlammen. Ik ken meerdere korte verhalen met een dergelijk dilemma (ook van eerder in deze wedstrijd), die een mooie spanningsboog hebben, op weg naar het einde: de keuze voor één van de twee, of juist een derde optie. Of een open einde aan het verhaal. Niets van dit alles in dit verhaal. Een dergelijk opbouw werkt alleen maal als de opties gelijkwaardig zijn, maar met heel verschillende consequenties, bv: “ik hou van mijn vrouw, maar ben verliefd op de buurvrouw en zij op mij.” De opties in dit verhaal zijn niet gelijkwaardig en daarom ziet de lezer al lang tevoren wat de keuze zal zijn. Weg spanningsboog. En de slotzin is zelfs voor mij te flauw om commentaar op te geven. Positief vond ik de verfrissende kijk op reïncarnatie. Probeer de beide opties evenwichtiger te maken, dat zal het verhaal zeker ten goede komen!
De kelder van het onbewuste Jo
Dit verhaal probeert sciencefiction te zijn, maar slaagt daar niet in. Het blijft vaag en weet de lezer niet te boeien. De schrijver laat een veelbelovend uitgangspunt liggen en benut het potentieel van het gegeven niet. De interne strijd van de hoofdpersoon ontbreekt bijna volledig, en er wordt te weinig uitgelegd over de achterliggende redenen of motivaties. Dit leidt tot een gebrek aan spanning en betrokkenheid. De afsluitende zin is bovendien teleurstellend en doet afbreuk aan wat er nog aan het verhaal overblijft.
De kelder van het onbewuste JK
Leuk bedacht, origineel, maar in mijn ogen iets te veel uitgelegd en verteld in plaats van de lezer zelf conclusies te laten trekken. Ook is het niet gelukt om het ongeloofwaardige voor mij geloofwaardig te maken.
De kelder van het onbewuste Ma
Dit verhaal laat zien dat de schrijver een levendige fantasie heeft. En dat dat niet tot een goed verhaal hoeft te leiden. Het pakt mij geen moment.
De poppenspeler Sj
De poppenspeler Fr
De poppenspeler Pe
De poppenspeler PB
Ik vond het verhaal nogal verwarrend opgebouwd. Het begin met Eric en de poppenspeler is mooi, maar de Whatsapp tussen Ingrid en John komt erg abrupt en schept verwarring. Ook het slot laat me met talloze vragen achter.
Patricidacia almatacum Gi
Het journaal klinkt helemaal niet als het nieuws, besteed daar wat meer aandacht aan. 'Dat was de dag' is het begin van een verhaal dat wat tijd in beslag neemt. Zoek daarvoor eens op wat het verschil is in 'verteltijd' en 'vertelde tijd' en hoe je dat best aanpakt. Wanneer ik verder lees, merk ik dat je zoveel wil vertellen in een kort bestek dat je verhaal emotie mist, het moet allemaal verteld worden. Schrijf dit uit, volg lessen, je idee is erg goed, maar niet geschikt in het bestek van een kort verhaal.
Patricidacia almatacum Wi
Beste schrijver, het verhaal al samenvatten en uitleggen voor het verhaal begint is niet een goed idee. De meeste lezers, ik ook, willen verrast worden. Ook ‘The End’ op het einde is onnodig. Dit voelt aan als een oud verhaal (’70 jaar na Hilter’), waar nog een beginzin met AI aan is toegevoegd. Natuurlijk is dit een manmoedige poging om een reïncarnatieverhaal te schrijven met een ander perspectief. Die poging is zeker te prijzen. Maar de uitwerking is slordig en af en toe veel te lang. Dit verhaal kan gemakkelijk 500 woorden missen zonder ook maar iets aan betekenis in te boeten. Al die herhalingen over wat Hitler op zijn geweten heeft kunnen allemaal weg, iedere lezer weet dat al. Ook de herhalingen van verwijzingen naar godsdiensten en atheïsten kunnen gemakkelijk korter en minder. Ook de cliché-beschrijvingen van India en Indiërs mogen zeker weg. Zinnen zoals “drie vrienden in de twintig met steil, zwart haar, vriendelijke, bruine gezichten en dunne brilletjes die halverwege hun haakneuzen hingen,” zijn niet alleen cliché, maar ook nogal beledigend. Dan zijn er nog de vele slordigheden, zoals “van wie tal van beeld van was,” “Ik zag urenlang te tikken,” “alsmaar” in plaats van ‘almaar’, en zo zijn er veel meer. Mijn belangrijkste kritiek, en ook de reden waarom ik geen hoog cijfer kan geven voor dit verhaal, is het slot. De schrijver heeft absoluut niet waargemaakt of zelfs maar aannemelijk gemaakt, door beschrijving van zijn handelingen of innerlijke monoloog, dat de hoofdpersoon de reïncarnatie van Hitler is.
Patricidacia almatacum Jo
Een geweldig idee wordt in dit verhaal helaas op een teleurstellende manier uitgewerkt. De plot wordt veel te snel voorspelbaar, waardoor de spanning verdwijnt. Bovendien vraag ik me af waarom Hitler in dit soort verhalen steeds weer zo'n prominente rol krijgt. Er zijn talloze andere, veel interessantere historische figuren die beter zouden passen. Het verhaal afsluiten met “THE END” voelt bovendien clichématig en doet afbreuk aan de algehele indruk.
Patricidacia almatacum JK
Erg origineel, zeer vermakelijk en goed uitgedacht. Klein beetje jammer vond ik wel het einde, dat op zich prima is, hoewel ik het al een beetje aan voelde komen, maar waarin voor mijn gevoel de conclusie net iets te snel kwam. Ik had het beter gevonden als er langzaam naartoe gewerkt was, dat het begint met kleine aanwijzingen. Nu werd het voor mijn gevoel een beetje plompverloren medegedeeld. Maar verder vind ik het een erg goed verhaal hoor en zeer origineel! P.s. de inleiding is volkomen overbodig, die mag geschrapt worden.
Patricidacia almatacum Ma
Deze schrijver (m/v) beheerst zijn/haar pen! Het idee is origineel, het verhaal zorgvuldig geschreven, met fraaie overdenkingen. De vraag die aan het begin wordt opgeworpen (is reïncarnatie aan te tonen?) zet mij als lezer op scherp. Alleen wordt mijn verwachting niet echt ingelost: de ontknoping komt uit de lucht vallen, ik heb nergens hints of aanwijzingen gehad die naar dat slot konden leiden. De drie Indiërs ontstijgen het schetsmatige niet en ook van de hoofdpersoon zelf krijg ik niet echt een goed beeld. Toeval speelt zo’n grote rol, dat dat geen toeval kan zijn – en dat had in het verhaal een rol moeten krijgen wat mij betreft. En hoewel de spanning wel wordt opgevoerd (de ontdekking komt merkbaar dichterbij), ontbreekt er conflict, tussentijdse spanning, waardoor ik verder het verhaal in geduwd wordt. Kortom: goed idee, goede schrijfvaardigheden, maar te weinig plotontwikkeling om het een memorabel verhaal te laten zijn.
Schimmen Sj
Schimmen Fr
Schimmen Pe
Schimmen PB
Indringend verhaal met mooie sfeerbeelden. Het einde stelde me lichtelijk teleur. Is het voelen in het gras al genoeg voor de hoofdpersoon om van haar nachtmerries af te komen? Een twist aan het eind zou nog mooier zijn. Een aantal zinnen haperen wat en zouden samengevoegd kunnen worden. Bijv. : ‘De nachtmerries, om daarvan af te komen, moet ze dit doen. Zo heeft ze met haar therapeut besproken. ‘ Die zinnen zou ik samenvoegen tot een zin. Suggestie: ‘Om van haar nachtmerries af te komen heeft ze met haar therapeut besproken om terug te gaan naar deze plek.’
Tenetz Gi
Academische stijl die speelt met termen uit de sport en hun werkelijke betekenis. Meer een monkelende column dan een verhaal. Misschien kun je alle sporten eens onder de loep nemen? Als je er een echt verhaal van wil maken zul je best toch wat personages op het toneel mogen leiden, ze begiftigen met een spraakvermogen, handelingen, dicht hun nog wat gedachten toe en een of meer ruimtes waar een en ander zich afspeelt.
Tenetz Wi
In de tweede alinea wordt plots de lezer direct aangesproken. Niet doen, schrijver, tenzij de directe aanspreking een (hoofd)rol speelt in het verhaal, of een humoristische frase versterkt. Dat vind ik niet het geval hier. Je lezer aanspreken als ‘naïef’ helpt meestal niet om hem in het verhaal te trekken en iets te laten voelen of meebeleven. Natuurlijk is het zeker vermakelijk wat deze schrijver heeft opgeschreven, maar ook dat is nooit een excuus om een zin te eindigen met maar liefst drie uitroeptekens. Foei!!! Ik durf te bewegen dat ik uitstekend Frans en Engels spreek, dus ik kan de hier gepresenteerde karakteriseringen wel waarderen. Engelsen lijken overigens verdomd veel op Fransen, maar als je dat tegen Engelsen of Fransen zegt, zullen ze dat keihard ontkennen en dat vind ik dan weer amusant. Kortom, ik heb mij prima vermaakt met dit verhaal en dat is een stuk beter dan vele van de absoluut nietszeggende verhalen die in deze wedstrijd in ruimte mate worden ingediend elke maand. Beter licht geamuseerd dan niets gevoeld bij een kort verhaal!
Tenetz Jo
Vanaf de eerste regel is dit verhaal vooral ontzettend flauw. Het richt zich volledig op de puntentelling van tennis, zonder verder enige diepgang of boeiend perspectief te bieden. De manier waarop dit onderwerp wordt uitgewerkt, is ronduit tenenkrommend en laat weinig ruimte voor interesse of betrokkenheid.
Tenetz JK
Tenetz Ma
Vermakelijke ‘rant’, goed geschreven, mooi taalgebruik. Vooral aan het begin worden veel archaïsche termen gebruikt, maar de snelheid van de tekst lijdt daar niet onder. Goed gedaan!
Winterzonnewende Sj
Winterzonnewende Fr
Voer voor een heel boek!
Winterzonnewende Pe
Winterzonnewende PB
Prachtig verhaal met filmische sfeerbeelden en een indringend slot. Paar taalfoutjes, maar dat nam mijn leesplezier absoluut niet weg.
Natuurverschijnsel Gi
Mooi gedaan vanuit het standpunt van een jonge vrouw die de geboorte van een zekere Jezus vanop een afstand meemaakt. Ook de taal is goed, langzaam en behoedzaam in de woordkeuze. Geloofwaardig opgebouwd met aandacht voor de gebruiken en klederdracht van die tijd.
Natuurverschijnsel Wi
Ik lees dit verhaal op Kerstavond. Hoe toepasselijk! Het Kerstverhaal uit de Bijbel is natuurlijk al duizenden malen verteld, steeds met een andere twist, andere details. Deze schrijver/ster heeft een gewaardeerde poging gedaan om het Kerstverhaal weer te vertellen, weer met andere details en een fris perspectief. Het verhaal is geschreven in nagenoeg foutloos Nederlands, met een goede structuur en opbouw. Dus complimenten daarvoor...Maar toch...inderdaad, er komt een grote maar. Tegen het einde gaat het verhaaltechnisch fout. En wel vanaf de zin “we zijn beiden diep geraakt door dit bijzondere gebeuren.” Wat jammer! Ik had zo gehoopt op een verrassende twist of een bijzondere observatie aan het einde, maar helaas heeft deze schrijver ervoor gekozen om binnen de contouren te blijven van het traditionele Bijbelverhaal. En dat maakt ook dit Kerstverhaal weer een van de vele, vele in essentie dezelfde verhalen. Adequaat geschreven, maar niets nieuws. Seks scenes in een Kerstverhaal is dan wel weer innovatief, maar in dit verhaal wilden ze maar niet erotisch worden. Wat jammer dat deze schrijver niet buiten het Bijbelverhaal wilde of durfde schrijven, want hij/zij was zo goed op weg...
Natuurverschijnsel Jo
Het kerstverhaal verteld vanuit een bijzonder perspectief. Hoewel het verhaal overbekend is en het amper afwijkt van het geijkte kerstverhaal, heb ik het met plezier gelezen. Het is goed geschreven en daardoor de moeite waard. Qua inhoud had ik graag een compleet ander verhaal willen lezen, dat was overduidelijk niet de bedoeling van de schrijver.
Natuurverschijnsel JK
Mooie invalshoek, goed verzonnen en uitgewerkt. Ik had gehoopt op nog een stukje extra, dat het meisje terug naar de stal gaat wanneer de baby is geboren, en dat zij de astrologen ziet en dergelijke. Dus er mag een deel twee komen hoor.
Natuurverschijnsel Ma
Op wat kleine foutjes na vind ik het een keurig geschreven verhaal. De invalshoek is origineel, het kerstverhaal vanuit andere ogen bekijken geeft volop speelruimte. Maar die wordt niet benut – de vertelling is héél braaf naar mijn smaak, er is geen spanningsboog, geen plot of verrassende ontknoping. De twist waar ik steeds meer op ging hopen kwam dus niet. Een volgende keer: méér aandacht aan het verhaal zelf besteden.
Bellas geheim Sj
Bellas geheim Fr
Bellas geheim Pe
Bellas geheim PB
Een lief kinderverhaal, ik vermoed voor de leeftijd van 6-8 jaar waar het goed voor geschikt is. Sfeervol en met woordgebruik dat voor die leeftijd geschikt is. Ik bleef haken bij de zinnen: ‘Haar maag gromde, maar haar hart sloeg sneller.’ en 'Bella moest van zichzelf grinniken.'Dat de achtste verjaardag van Bella ‘toevallig ook altijd op kerstavond viel…’ lijkt me niet zo heel toevallig.
Bellas geheim Gi
Hier en daar wat bijwoorden die geschrapt mogen worden. Mooi verhaal.
Bellas geheim Wi
In een kort verhaal is het helemaal niet nodig om de afzonderlijke alinea’s een nummer te geven. Dat voegt niets toe en zorgt alleen voor een hapering in de voortgang van het lezen. Soms heeft het verhaal teveel uitleg, zoals de exacte leeftijd van Bella (het is mooier om die te laten blijken uit haar innerlijke monoloog, dan als verplichte informatie te voeren aan de lezer). “Misschien wilde ze het mysterie niet verpesten,” is een uitspraak die niet past bij een zesjarige. “ Ze voelde zich troostend” zal wel “Ze voelde zich getroost” moeten zijn. Het zijn kleine schoonheidsfoutjes in een lief en mooi verhaal. Alleen de titel past slecht. Dit verhaal verdient een betere.
Bellas geheim Jo
Een heel lief verhaaltje, dat gemakkelijk leest en precies brengt wat je er vanaf de eerste regel van verwacht. Dit betekent voor mij dat het niet echt goed is. Ik ben niet weg van verhalen die niet ergens schuren, dit is me te aardig en te voorspelbaar.
Bellas geheim JK
Bellas geheim Ma
Een intieme schets van een jong meisje in de rouw. Maar het komt niet verder dan die schets: ik vind het té zoetjes, té braafjes. De karakters krijgen nauwelijks profiel en de belangrijke vraag van hoe vader weet heeft van haar geheime wensen wordt niet beantwoord. Dat past misschien in de belevingswereld van een 8-jarige, maar ik vind het onbevredigend.
Een goddelijke ervaring Gi
Tja, dit lijkt meer een anekdote dan een echt verhaal. Weinig spanning, ik lees maar door omdat het niet te lang is. De taal die de vrouw hanteert is ongeveer dezelfde als die van je hoofdpersonage. Probeer een ander taalidioom, geef haar een andere gebruikstaal, andere woordcombinaties, andere woordvolgordes, woorden die het hoofdpersonage bvb nooit of zelden gebruikt, maar wel begrijpt. Je kunt daarin oefenen door op openbare plekken naar de mensen en hun taal te luisteren. Nu lijkt het gesprek eerder een lesje van een schoolmeester.
Een goddelijke ervaring Wi
Tot mijn verbazing komen er bijna nooit Covid-verhalen langs in deze wedstrijd. Alsof de coronajaren nooit hebben bestaan terwijl volgens ‘bronnen’ een miljoen Nederlands aan het schrijven zijn geslagen in die jaren. Hier komt die periode zijdelings aan de orde, maar beter iets dan niets. Het verhaal begint verwarrend, er is sprake van een rivier en een plas, maar ook een baai wordt genoemd. “Tot haar knieën in de schier oneindige baai,” blijkt later de plas te zijn. Consistentie van begrippen helpt de lezer om in het verhaal te komen. Na het veel te zakelijke en vage “ om zakelijke belangen te dienen” komt het verhaal goed op gang. De spanningsboog is mooi, dus al lezend hoop ik op een mooie twist op het einde. Helaas valt dat tegen. De vreselijke zin ‘Die ene God in Amerika, Rusland of Israël lukt het ook niet om geweld uit te bannen en rechtvaardigheid te laten winnen,’ vermoordt de spanning en maakt van dit best goed opgebouwde verhaal ineens een cliché moreel verwijt. O, wat heb ik een hekel aan opgestoken vingertjes in korte verhalen..! Zo jammer, want deze schrijver kan wel zeker schrijven! Hou de volgende keer uw morele verontwaardiging voor u (of beschrijf het minstens in show don’t tell), dan wil ik graag een volgend verhaal van u lezen.
Een goddelijke ervaring Jo
Dit verhaal begint prettig, het blijkt uiteindelijk vooral een filosofische verhandeling te zijn. Het filosofische deel is niet echt interessant en ik haak daar dan ook snel af. De schrijfstijl is goed, het verhaal is veel te weinig.
Een goddelijke ervaring JK
Lijkt meer op een anekdote dan op een verhaal.
Een goddelijke ervaring Ma
Een aardige scène, netjes geschreven. Het begin is voor mij wat moeizaam lezen, het duurt even voordat ik de setting begrijp. De observaties van de mensen bij de plas zijn amusant. Maar… waar is het verhaal? Het kabbelt, geen spanning, geen twist, geen plot, geen ontknoping. Dat is jammer, want de aanknopingspunten zitten er wel in.
Op vreemde bodem Sj
Op vreemde bodem Fr
De spanningsboog mag wat mij betreft wat steviger ingezet worden in dit verhaal.
Op vreemde bodem Pe
Op vreemde bodem PB
Mooi, een verhaal gebaseerd op het leven van cineast Yilmaz Güney. Het verhaal is beeldend geschreven, maar ik moest wel af en toe even terug in de tekst om het goed te begrijpen. Dat kwam door flashbacks waarin soms verleden tijd en tegenwoordige tijd door elkaar gebruikt werden, en een perspectiefwisseling waarin we even in het hoofd van de jongen zitten in plaats van Yilmaz’ hoofd. Ik miste ook de reactie van de jongen als hij hoort dat hij naast de beroemde filmmaker zit. Het slot snapte ik niet helemaal, waarom heeft Yilmaz de jongen als mede-regisseur nodig?
Bergen bewegen Gi
Een parabel? Te weinig vlees aan dit.
Bergen bewegen Wi
Een filosofische gedachte (‘waarom willen mensen bergen verplaatsen’) kan best de basis vormen voor een goed kort verhaal, maar dan moet er meer detail zijn, een interessante mise-en-scène, spanning, ontwikkeling van de hoofdpersoon, een bijzonder perspectief of een verrassende wending. Dat heeft dit verhaal allemaal niet, met uitzondering van het benoemen van de lucht als persoon. Maar dit verhaal is slechts een herhaling in teveel zinnen van deze ene filosofische gedachten. De schrijver heeft daar niets aan toegevoegd. Te mager om deze wedstrijd te winnen (wat mij betreft tenminste), maar misschien een aanmoediging om de volgende keer dieper in een verhaal te duiken.
Bergen bewegen Jo
Een filosofisch stukje tekst zonder enige diepgang. Het is geschreven in de vorm van een sprookje, maar het lukt de schrijver niet de juiste toon te vinden. Inhoudelijk is het echt onder de maat.
Bergen bewegen JK
Bergen bewegen Ma
Best een aardig idee, maar dun en zonder spanning uitgewerkt.
Wat was nou dat geheim Sj
Wat was nou dat geheim Fr
Ik kwam niet echt in dit verhaal. 1 bekend persoon was wellicht voldoende geweest. En bouw die dan uit.
Wat was nou dat geheim Pe
Wat was nou dat geheim PB
Grappig idee dat je na je leven zowel je oude huisdieren en beroemdheden weer zou ontmoeten. Bij een aantal dialogen kabbelden de teksten wel erg door zodat het saai werd (bijv. ‘Het is dus waar, schoot het door mijn hoofd. Ja broertje het is waar.’ of ‘Er zijn mensen die je willen begroeten. Mensen? herhaalde ik. ‘Ja, mensen.’) Het slot (wakker worden uit een narcose) is niet erg origineel. Tenslotte twee tips voor de auteur: 1). Voor dialogen is het gebruikelijk om enkele aanhalingstekens te gebruiken, en niet ,,…. “, zoals hier gedaan is. 2.) Bij woorden die in hoofdletters getikt staan lijkt het of het personage schreeuwt (bijv. ‘Alleen… ik HEB me toch gek gedroomd.’).
De hond uitlaten Gi
Een stijlbreuk in de gebruikte tijdsaanduiding, na die eerste alinea met de conclusie dat Bart met hond en al verdwenen is. Vervolgens een boswandeling, alles vrij beschrijvend, te vertellerig, net of een robot beschrijft dit. Ik mis emoties in je tekst. Anderzijds is het wel een origineel verhaal met leuke wendingen en is het einde ook goed gevonden.
De hond uitlaten Wi
Een goed verhaal, maar met een slap begin en een slap einde. En dat is jammer, want deze schrijver kan zeker schrijven. De eerste zinnen geven uitleg over het verhaal dat gaat komen en dat is heel slecht voor de spanningsopbouw en ook voor de goesting van de lezer om verder te lezen. Begin gewoon het verhaal bij de tweede alinea en sprenkel de uitleg van de eerste alinea her en der in het verhaal, dan heb je wel een goede opening. De politieagent voegt niets toe aan dit verhaal en het is dan ook veel te veel eer dat hij het laatste woord krijgt. Wat me verder opviel zijn de kleurrijke vreemde zinnen, die deze schrijver af en toe in zijn verhaal verstopt: “Daar onderging hij een serieuze verandering” is natuurlijk een cruciale zin en de schrijver wil op dit moment in het verhaal niet dat de lezer weet dat Bart is overleden, maar ik denk dat een betere formulering mogelijk is. “Een merel rende hem voorbij.” Merels kunnen vast rennen, maar je verwacht toch eerder dat hij vliegt. “Dat is toch allemaal vreemd, om niet te zeggen: raar,” een rare, om niet te zeggen vreemde zin, die volkomen overbodig is. “de mond niet meer dan een schamel perspectief vertoonde”. Ik probeer me hier iets bij voor te stellen, maar dat lukt me niet. Werk nog wat verder aan dit verhaal, schrijver, want er zit een goed verhaal in verborgen.
De hond uitlaten Jo
Het idee is heel leuk, hoewel ik soortgelijke verhalen vaker gelezen heb. De uitwerking is in dit verhaal niet goed. Het eerste deel van het verhaal is goed uitgewerkt, daarna wordt het in rap tempo minder. Het lukt de schrijver niet om het verhaal boeiend te houden tot het einde.
De hond uitlaten JK
Het einde is wel erg plotseling en kort. Verder is het wel origineel en leuk om te lezen.
De hond uitlaten Ma
Het verhaal heeft een origineel idee en enkele sterke elementen, maar ik mis consistentie, spanning, emotionele diepgang. De opening is lang uitgesponnen, maar heeft eigenlijk weinig te doen met het feitelijke verhaal. In de dialogen komt weinig terug van de op zich vermakelijke bizarre situaties waar de hoofdpersoon in terecht komt. Kortom: leuk bedacht, aardig geschreven, maar onvoldoende uitgewerkt.
Het interview Sj
Het interview Fr
Dit verhaal mag wel echt sneller to the point komen.
Het interview Pe
Het interview PB
Leuk verhaal, ik vond de connectie met de cocaïne in de Coca Cola en de kerstman goed gevonden. Prima schrijfstijl, tempo en woordgebruik, alleen de perspectief wisselingen tussen de oude man en de inspecteur vond ik wat veel voor een kort verhaal. Ik zou dit verhaal liever ofwel vanuit perspectief Mark ofwel vanuit perspectief oude man lezen. Ook nog een klein puntje wat betreft de titel: een ondervraging door de politie zou ik geen ‘interview’ noemen.
Het interview Gi
Tja, de aanklachten zijn vrij vaag en onduidelijk. Je verhaal mist wat vlees om het absurde ervan geloofwaardig te maken. Beschrijf je personages beter, 'Met een onoprechte glimlach, met een gniffel' zijn beschrijvingen die niet hoeven, show, don't tell.
Het interview Wi
Na de tweede alinea is er een perspectiefwisseling en later in het verhaal nog een keer. Toch is de structuur niet die van een alwetende verteller. Ik adviseer de schrijver om een keuze te maken: hetzij het verhaal te vertellen vanuit het perspectief van de oude man, hetzij vanuit het perspectief van Marc, hetzij te structureren als het verhaal van een alwetende verteller. Dat laatste eigenlijk liever niet, want dat levert meestal niet echt spannende verhalen op. De incomplete perceptie als het verhaal consequent vanuit één persoon wordt verteld, levert meestal meer spanning op en de mogelijkheid voor de lezer om mee te leven met de hoofdpersoon. Het verhaal speelt in Amerika, maar is in het Nederlands geschreven. Dat verplicht de schrijver om correct Nederlands toe te passen. Wat zich afspeelt in dit verhaal is een ‘verhoring’, niet een interview. Het woord ‘Interview’ heeft in het Nederlands een andere betekenis dan in het Engels (Amerikaans). Ik vond de openingsalinea erg goed, maar raakte tegen het einde van het verhaal wat teleurgesteld. Teveel slapstick, wat mij betreft, te weinig mee te leven emotie.
Het interview Jo
Het verhaal begint goed, het wordt duidelijk dat een oude man verhoord wordt in een serieuze zaak. De vraag is wat hij op zijn kerfstok heeft en wanneer hij door zal slaan. Als duidelijk wordt waar het verhaal daadwerkelijk over gaat, is voor mij het verhaal direct voorbij. Het is een forse tegenvaller en het gaat van kwaad tot erger. Wat mij betreft een mislukt kerstverhaal.
Het interview JK
Het interview Ma
’t Is januari, maar de kerstman duikt andermaal op. Dit verhaal heeft een aardige setting en begint kalm, om ergens halverwege om te slaan naar magische kolder. Het maakt de ontsnapping té voorspelbaar en gemakkelijk – ik had het interessanter gevonden als de verdachte en zijn advocaat meer hadden gezegd over de aantijgingen. Een advies aan de schrijver: let meer op de POV van de verteller, die zwabbert nu van de verdachte naar de FBI-agent naar alwetend en weer terug.
Grietjes keuzes Gi
Een bus die dendert over een bosweg? Gebruik het juiste werkwoord, dit beeld klopt niet. Beschrijf niet, maar toon (de atmosfeer voelde geladen aan). Voor mij een veel te ver gezovht verhaal
Grietjes keuzes Wi
Er is veel uit te pakken met dit verhaal. De spanningsopbouw is mooi, al had de schrijver hier en daar erg veel woorden nodig. Schrijven = schrappen, dus met 500 woorden minder was de essentie van het verhaal behouden gebleven, en de spanning nog beter opgebouwd. Op sommige plekken besteedt de schrijver heel veel woorden aan onnodige details of uitweidingen, bv de scene waarin ze uitglijdt op de trap op weg naar boven. Die scene doet niets voor de voortgang van het verhaal, toont slechts aan dat deze mevrouw nogal onhandig is. En het zijn gewoon veel te veel woorden om dit ene puntje te maken. Nog zo’n zin: “De acties die zich tussen hen hadden plaatsgevonden”. De schrijver bedoelt gewoon ‘seks,’ of anders ‘intimiteit.’ Op ander plaatsen wordt teveel verteld met te weinig mogelijkheden om mee te voelen, voor de lezer. Zo komt het onbepaalde woord ‘bepaald’ twee keer voor in dit verhaal. Dat woord zou streng verboden moeten worden in elk kort verhaal, omdat het juist helemaal niets zegt. Gelukkig werkt de schrijver uiteindelijk niet toe naar het cliché-slot van dit type verhaal, namelijk de onvermijdelijke zelfmoord. Dat is te prijzen, maar dit einde heb ik drie keer moeten lezen en nog snap ik het niet echt. Als de mevrouw die haar bloedend vond in het bos denkt dat ze is verkracht, dan is dat bij nader onderzoek in de ambulance of ziekenhuis, snel duidelijk dat dat niet het geval is. Maar misschien wilde de schrijver dit helemaal niet impliceren, maar in dat geval is die hele uitwisseling tussen slachtoffer en redder onnodig of onduidelijk. Kortom, ik blijf met behoorlijk wat vragen zitten na het lezen van dit verhaal. Het is natuurlijk de taak van de schrijver om emotie op te wekken bij de lezer en dat kunnen allerlei verschillende emoties zijn, maar ‘ik snap het niet’ is in de regel niet een lezersemotie waar de schrijver op uit is.
Grietjes keuzes Jo
Een verhaal met een verrassend einde. Het verhaal zelf leest wat stroef, de schrijver heeft te veel worden nodig om het verhaal goed op papier te krijgen. De scene dat ze haar man betreft, is niet sterk en het overtuigt niet, net als het hele verhaal.
Grietjes keuzes JK
Iets te simplistisch wat mij betreft en er staan ook wel wat grammaticale fouten in.
Grietjes keuzes Ma
Een lekker meeslepend verhaal, met hier en daar héél fraaie zinnen (twee voorbeeldenL ‘als ze de weg naar rechts inslaat, laat ze iedereen links liggen’, ‘Tussen hen was de passie nooit echt knallend geweest, er was geen sprake van vuurpijlen in de lucht, eerder van een siersterretje dat snel doofde’). Grietje neemt me mee op haar queeste, ik leef met haar mee op die toren. De overdaad aan details had wat gematigder gekund, en Harry had in ruil daarvoor iets meer profiel mogen krijgen. De ontknoping vind ik wat rommelig en minder geloofwaardig dan de 90% die ik ervoor heb gelezen. Maar dat mag de pret niet drukken: dit vind ik een geslaagd verhaal!
Witte monsters Sj
Witte monsters Fr
Haha komisch stuk.
Witte monsters Pe
Witte monsters PB
Tragi-komisch verhaal met een goed gevonden twist aan het eind. De zinnen ’Of die keer dat hij wezenloos op de grond lag en ze met haar hart in haar keel de ambulance had moeten bellen. Hij was gestruikeld over de poot van een fauteuil en had zijn bewustzijn verloren. Gebroken voet.’ lezen wat vreemd na de zin die daaraan vooraf gaat (‘Marja typt de code…). Prima verhaal verder.
Pegasus Sj
Pegasus Fr
Op zich een mooi beeld zo'n jongen die in zijn droom met zij pa kletst. Aandoenlijk. Ik vind de stijl wat minder en de dialogen ook wat minder scherp. Dit mag steviger neergezet worden.
Pegasus Pe
Pegasus PB
Mooie dialoog tussen vader en zoon, sfeervolle scene.
Pegasus Gi
Leuk gedaan met aandacht voor het perspectief en het taalgebruik van een kleine jongen, beschrijf nog iets meer de ruimte, gebruik ook zintuiglijke waarnemingen (visueel, geur, geluid...)
Pegasus Wi
Een perfecte vader, een nog perfectere moeder en een vroegwijs ventje. Ideale elementen voor een saai verhaal, een slechte B-film of een boek dat geen enkele uitgever wil uitgeven. Perfectie is de dood in de pot voor elk verhaal. Het onderwerp van conversatie tussen vader en zoon is zeker interessant (al hoeft het geen ‘vader-zoon momentje’ genoemd te worden, dat is overbodige uitleg) maar er is geen spanning, er is ook geen karakterontwikkeling, geen bijzonder perspectief of een onverwachte twist. Wat overblijft is een goed verteld saai verhaal. Maar ik lees liever een matig verteld opwindend verhaal.
Pegasus Jo
Een kort verhaal over een vader en een zoon en hun dromen. De schrijver weet in een paar woorden de scene geweldig op papier te zetten. Het verhaal is klein, maar goed geschreven. Met heel veel plezier gelezen.
Pegasus JK
Lijkt meer op een anekdote dan op een verhaal.
Pegasus Ma
Mooie, intieme scene. De denkwereld van het jongetje wordt mooi verbeeld, de aansluiting die de vader bij hem zoekt is inleefbaar en herkenbaar. Niks mis mee, behalve wat kleine slordigheden in taalgebruik en interpunctie. Miet memorabel, groots of meeslepend, maar dat hoeft ook niet altijd. Goed gedaan!
In naam van de champagne Sj
In naam van de champagne Fr
Goede dialogen, interessant decor. Het gevoel dat bij me blijft dat ik graag meer wil weten over de taart, de andere gasten én ook uit die gesloten ruimte zou willen komen. Eruit breken. Het blijft wat mij betreft net iets te klein.
In naam van de champagne Pe
In naam van de champagne PB
Een vakkundig geschreven verhaal met humor, cynisme en mooie metaforen; deze auteur weet hoe je een kort verhaal schrijft. Tijdens het lezen werd ik steeds nieuwsgieriger naar de afloop, die me niet teleurstelde. Met plezier gelezen.
In naam van de champagne Gi
Charisma van een natte dweil: cliché. Zoek originelere metaforen en vergelijkingen. Dialogen horen aan de lijn, niet ergens tussenin. Je eindigt met een knal, met wat er echt voordien gebeurde. Het perspectief is origineel maar we komen als lezer te weinig te weten. Waarom het huwelijk dan niet afgeblazen wordt, wat er scheelt aan het hoofdpersonage dat hij zich niet verzet heeft. Je karakteromschrijving ontbeert dus geloofwaardigheid.
In naam van de champagne Wi
Complimenten voor het schrijven van een verhaal vol dialoog, waarbij de uitspraken van één partij volledig zijn weggelaten en wat toch een mooi verhaal is geworden. Dat is geen gemakkelijke klus, maar u heeft het er prima vanaf gebracht, schrijver! Het verhaal heeft een uitstekende spanningsopbouw, een bevredigend einde en een goed gelukte mise-en-scène. Mijn enige kritiek is dat sommige details cliché zijn of er heel erg naar neigen en dat zijn lelijke hobbeltjes in een overigens mooi glad verteld verhaal. Voorbeelden: het charisma van een natte dweil, de kurk die een bestemming heeft gevonden waar de zon nooit schijnt, “maar daar was iedereen blijkbaar oké mee” (dit is niet zozeer een cliché, maar slecht vertaald Engels; inmiddels zo vaak gebruikt in het Nederlands dat het een clichés is geworden, en dat is vlak voordat het normaal Nederlands wordt en daarmee dus onze taal verder verloedert, maar ik dwaal af...), ‘kip die smaakt naar karton’ en zo zijn er meer. Probeer sommige details net iets origineler te maken en je hebt een echt geweldig goed verhaal!
In naam van de champagne Jo
Een rampzalig verlopen trouwerij is de basis van dit verhaal. We krijgen langzaam maar zeker door wat er gebeurd is, dat de trouwerij volkomen uit de hand gelopen is, is al snel duidelijk. Wat de oorzaak is, lezen we pas in de laatste regel. Het idee en de setting zijn niet verkeerd, de uitwerking is verre van vlekkeloos. Het is vooral heel flauw, waardoor de kracht al snel uit het verhaal vloeit. Het is een opbouw naar de laatste regel, de echte pijn en de strijd van de bruidegom lees ik niet terug.
In naam van de champagne JK
In naam van de champagne Ma
Dit verhaal knalt! Het doorgedraaid zijn van de hoofdpersoon wordt mooi uitgebeeld in een scherpe monoloog, gelardeerd met bitterzoete humor. Er zitten wat kleine schoonheidsfoutjes in: waarom de priester zo stilletjes blijft zitten wordt mij niet echt duidelijk bijvoorbeeld, de relatie tussen vader en zoon had iets meer smoel mogen krijgen en van de echtgenote (in spé?) weten we eigenlijk helemaal niets. Maar dat neemt niet weg dat ik dit een uitstekend geschreven verhaal vind.
De grens Gi
Tijden! 'Ik was zo gespannen= ik ben zo gespannen. 'Was ten einde: is ten einde.' Blijf in de tegenwoordige tijd, ga enkel naar het verleden in een flashback. Vermijd bijwoorden als 'wat'. Vervolgens een hele lange flashback met een overval en zelfs in de flashback nog eentje met een auto-ongeluk. Die is te lang. Totaal ongeloofwaardig verhaal. Van de pot gerukt.
De grens Wi
Goede verhaalopbouw, mooie spanningsboog. Goed einde, al is de allerlaatste bijzin dan toch weer net teveel onnodige toelichting. Over de vertelstem ben ik wat kritischer. In de eerste zin staat ‘apathisch’ en in de tweede zin ‘gespannen’. Dat past niet bij elkaar. In het verhaal staan veel zogenaamde ‘lege opvullingen’ zoals ‘zonder meer’ en de zucht (alleen in verhalen van beginnend schrijvers wordt voortdurend gezucht). Dan zie ik fouten in werkwoordtijden. Ergens staat een tegenwoordige tijd, terwijl de rest in verleden tijd is geschreven. De woorden ‘waardepapieren’ en ‘woekerpolissen’ zijn nogal ouderwets en dateert dit verhaal op tientallen jaren geleden. Jonge lezers zal dat mogelijk niet aanspreken. Probeer dit verhaal te moderniseren en ga nog eens met een stofkam door het verhaal om alle lege opvullingen eruit te halen. En daarna heb je een knap verhaal!
De grens Jo
Het lijkt een klassiek misdaadverhaaltje te zijn, het eindigt heel anders dan verwacht. Knap gedaan en qua opbouw zo goed als perfect. Het verhaal leest prettig door en is mooi in evenwicht.
De grens JK
Vrij dun verhaal wat mij niet heeft overtuigd helaas.
De grens Ma
Een origineel idee en een sterke opening! Maar dan… de scene in de slaapkamer is voor mij niet geloofwaardig. De hoofdpersoon reageert zo lauw als wat (‘een flauwe hoofdpijn’) en ontpopt zich ineens als een vechtmachine. De ontknoping is ook niet bepaald logisch. Dus tsja, ach… leuke poging.
Wachten op vergulding Sj
Wachten op vergulding Fr
Weet echt even niet wat ik hiervan moet vinden. Ik zou de achtergrond, de wereld, veel meer willen leren kennen. Een iets langere introductie over de hoofdpersoon zou al helpen..
Wachten op vergulding Pe
Wachten op vergulding PB
Ik vond het lastig om mijn aandacht bij dit verhaal te houden. Dat kwam enerzijds door het woord ‘concorde’ dat zo vaak (56 keer) in de tekst voorkwam dat het me begon te irriteren, en anderzijds door een bijzonder onsympathiek hoofdpersonage, waarin ik me niet kon verplaatsen. Vergulden door appels zie ik ook niet echt voor me. Al met al was het verhaal mij wat te absurdistisch.
Papieren vliegtuigje Gi
Zeer kort verhaal, mooi die fantasie van de jongen. Grappig en puntig einde!
Papieren vliegtuigje Wi
Ja leuk! Niet bijzonder genoeg om deze wedstrijd te winnen (denk ik), maar in mijn ogen een geslaagde poging voor een utrakort verhaal. En dat is de moeilijkste categorie korte verhalen. Goede compositie, foutloos Nederlands. Ga zo door schrijver, graag volgende maand weer zo'n verhaal.
Papieren vliegtuigje Jo
Een kort en inhoudsloos verhaal. Het is gewoonweg te kort, er gebeurt te weinig in. Hoe het vliegtuigje beschreven wordt, is nog wel aardig, dit is niet voldoende.
Papieren vliegtuigje JK
Papieren vliegtuigje Ma
Een leuk ideetje maakt nog geen verhaal.
Levenslang Sj
Levenslang Fr
Deze tekst is zo poëtisch opgeschreven dat ik soms struikel.
Levenslang Pe
Levenslang PB
Eerlijk gezegd, moest ik mezelf dwingen dit verhaal uit te lezen. Dat kwam met name door het gezwollen taalgebruik, waardoor de personages als karikaturen overkwamen. Zinnen als ‘Owowowowow! Ik bezwijm, ik kruip in de aarde, ik stijg ten hemel, ik ontplof van vreugde, ik jank van narigheid, Pierre? Hij ook? Och man toch, och lieve man, och lieve godvervloekte ellendige onvoorstelbaar verwenste vent, o zo diepbeminde bonk, jij? Jij hier?’ wekten bij mij lachkriebels op in plaats van dat ik met het drama van de hoofdpersoon meeleef. Als er minder overdreven zinnen in hadden gestaan als: ‘Ze keek tersluiks even opzij naar de kerel en… verstijfde, verbleekte, verzonk wezenloos in dat zwarte dal van oncontroleerbare emoties.’ dan had ik het verhaal meer kunnen waarderen. Het plot was namelijk mooi, de spanning goed gedoseerd. Jammer, schrijver, volgende keer hoop ik een verhaal van u te lezen dat in iets minder gezwollen taal geschreven is.
Compose Gi
Vreemde zin: zingt met een stem. Is gewoon 'zingt' niet voldoende. Desnoods zet je er nog 'aansluitende' voor. Of 'Tony stem voegt zich naadloos in de beat. Gebruik geen Britse slang voor een joint. 'Boven een deur': overtollig. Dacht hij: overtollig, we weten dat zo ook, door de context van je verhaal. Die dacht hij moet trouwens in de tegenwoordige tijd, zoals de rest van je verhaal. Voor de rest is je verhaal vrij ongeloofwaardig en zeker het einde.
Compose Wi
Er zijn veel verhalen die eindigen in zelfmoord. Bijna elke maand wel eentje in deze wedstrijd, klaarblijkelijk een fascinerend onderwerp voor schrijvers van korte verhalen. Een gouden regel voor ELK verhaal in deze categorie is dat de zelfmoord waarin het verhaal eindigt ook echt de enig denkbare uitkomst is. De schrijver moet dus de lezer meenemen in de gedachtewereld van de toekomstige zelfmoordenaar en onomstotelijk bewijzen dat er geen enkele andere uitweg meer mogelijk is. Deze schrijver heeft totaal niet voldaan een deze gouden regel. De zelfmoord komt dus volledig uit de lucht vallen. Sterker nog, het leven van de hoofdpersoon ging de laatste dagen juist zoveel beter. De vertelstem is te uitleggerig en te veel in de orde van ‘en toen..en toen... en toen.’ Wel foutloos Nederlands en dat is dan wel een compliment waard.
Compose Jo
Een eindeloos lang en amper interessant verhaal. Het kostte me moeite het uit te lezen, het gewoonweg niet fijn om te lezen.
Compose JK
Compose Ma
Hee, een Gen Z-stem! Het verhaal is een mooie duik in de wereld van onzekere pubers en hiphop, inhoudelijk op zijn sterkst in de subtiele bijklanken waarmee de eenzaamheid van Segun wordt geschetst. De dialogen zijn lekker, ‘van nu’, misschien niet overal even strak uitgewerkt, maar wel geloofwaardig in combinatie met de scene waarin het verhaal zich afspeelt. Dat ‘strak uitwerken’ mag op meer plekken gebeuren, maar dat neemt niet weg dat ik dit een schrijver met een verfrissende nieuwe stem vind.
Eén echte, grote misser: het einde, dat zomaar uit de lucht komt vallen. Heel jammer, er zit genoeg dynamiek in het verhaal om naar een ander einde toe te werken dat niet alleen geloofwaardiger zou zijn, maar ook meer recht doet aan het verhaal – en aan Segun.
Mijn advies aan de auteur: zoek een goede schrijfcoach, werk aan je verhaalkunst. Dan zal het mij niet verbazen als literair Nederland op een dag door hem opgeschrikt gaat worden. Daarom, ondanks de rafelrandjes en het beroerde slot, een hoge waardering.
Zoals het buiten is Sj
Zoals het buiten is Fr
Mooi, deze tekst daar race je echt doorheen, zo soepel.
Zoals het buiten is Pe
Zoals het buiten is PB
Goed geschreven verhaal, met mooie beelden en metaforen (bijv. ronddrijvende fluimen als kwallen) en zelfs een verhaal in een verhaal. In deze liefdesgeschiedenis miste ik echter het fysieke contact tussen de twee hoofdpersonen. Er wordt veel gesproken, maar worden geen handen vastgepakt, er zijn geen strelingen of omhelzingen, ook niet als Joke haar kamerjas open heeft hangen. Ze voelen als eenzame individuen. Ook was ik in verwarring omdat Joke niet van buiten lijkt te houden maar wel buiten wil gaan wonen. (‘Ik haat het zoals het buiten is. Naar buiten gaan brengt me altijd in een rothumeur. Zodra ik afgestudeerd ben, wil ik op het platteland gaan wonen.’). De slotzin is prachtig en maakt het verhaal rond.
De man met drie kinderen Gi
Te weinig consistent verhaal, geschikt voor een film met die verschillende scènes. Je verhaal lijkt eerder op een opsomming van scenario's dan een verhaal met een plot.
De man met drie kinderen Wi
Eén lange aanklacht tegen het internet, de maatschappij en de mensheid. Een aaneenschakeling van nauwelijks verhulde clichés. Halverwege was ik het zat. Dit is geen verhaal.
De man met drie kinderen Jo
De krankzinnige wereld wordt in dit verhaal verteld door flarden tekst. Ik begrijp wat de schrijver probeert te doen, het werkt voor mij niet. Het blijft te afstandelijk, er komen zoveel onderwerpen voorbij dat het voor een kort verhaal teveel is. Beter had de schrijver er eentje uit kunnen pikken en dit goed kunnen uitwerken. Nu is het voor een caleidoscoop van gebeurtenissen.
De man met drie kinderen JK
De man met drie kinderen Ma
Wat heb ik nou net gelezen? Steeds wisselende perspectieven, een caleidoscopisch beeld op hoe mensen omgaan met leed, de wildgroei van sociale media, en nog veel meer. Aan ambitie geen gebrek, maar ik raak de weg kwijt. Hoewel de thema's (deels) overlappen, ontbreekt er een rode draad die alles verbindt. Hierdoor leest het als een verzameling losse schetsen in plaats van één samenhangend verhaal. En dat is jammer, want potentie zit er echt wel in. Te doen: een scherpere thematische lijn aanbrengen, karakters uitdiepen, minder ‘tell’ en meer ‘show’, schrappen wat niet bijdraagt aan de vertelling.
Jimmy en Julia Sj
Jimmy en Julia Fr
Interessant gegeven zo'n geïmproviseerde spreker op n bruiloft. Goed gevonden, snel gelezen en vlot geschreven.
Jimmy en Julia Pe
Jimmy en Julia PB
Goed verhaal. De filmische beelden die de auteur gebruikt heeft zie ik voor me: de weerspiegeling van het glas van de fotolijst zodat het als spiegel werkt, de omhelzing die Julia aan de moeder van het hoofdpersonage geeft (‘over het randje bij een eerste ontmoeting’), de gekruiste armen van de hoofdpersoon als Julia van het script afwijkt: mooi! Ik leer echter Julia en Jimmy beter kennen dan de hoofdpersoon. Wie is deze vrouw en wat is haar geschiedenis met haar broer? Dat ze een hekel aan hem heeft blijkt uit het slot, maar waarom? Daar had ik graag nog iets meer over gehoord.
Jimmy en Julia Gi
Ik vraag me af hoe een mens ingetogen kan binnenstormen. Ingetogen is niet hetzelfde als sober gekleed. 'Je kunt er je make up in bijwerken'. Ingetogen, zou ik dat ook al niet noemen. Ongeloofwaardig al was het maar door de grofheid van je verhaal. En het einde is helemaal zoek.
Jimmy en Julia Wi
Mooi opgebouwd verhaal met een bevredigend slot. Goede vertelstem. Toch nog een paar opmerkingen om het verhaal nog net iets beter te maken: Toeval is killing voor een kort verhaal. Verander die toevallige ontmoeting in de stad in iets anders. De ‘krachtige kaaklijn’ is een enorm cliché, dat kun je echt veel beter, schrijver, dat is aan de rest van het verhaal te zien. Als je Engelse termen gebruikt, let dan op je spelling, het is off script. Julia die binnenstormt en er ingetogen uitziet, dat past niet bij elkaar. ‘Heeft ze niet bij’ is niet correct Nederlands, het moet zijn ‘heeft ze niet bij zich.’ Het zijn maar kleine detailopmerkingen in een mooi verhaal. Goed gedaan, schrijver!
Jimmy en Julia Jo
Een plechtigheid van een man die jong is overleden. Hij is aan lager wal geraakt, heeft geen vrienden en het lijkt een vreselijke plechtigheid te gaan worden, totdat een oud-vriendin van hem gaat spreken. Het was een speling van het lot dat ze erbij was, het maakt deze dag voor de moeder en zus van de overledene een stuk draaglijker. Goed geschreven, aangenaam om te lezen.
Jimmy en Julia JK
Jimmy en Julia Ma
Leuk verhaal, mooie setting en vermakelijk. Het had hier en daar taaltechnisch wat strakker gemogen/gemoeten en qua geloofwaardigheid valt er ook wel wat op af te dingen; het slot had van mij een sterkere twist mogen hebben. Maar alles bij elkaar: goed gedaan!
De verdrinkingsdood Gi
Veel te veel info in de eerste zinnen, schrap alles wat niet iets bijdraagt of nodig is bij het verhaal. Die eerste twintig regels moeten danig ingekort, tien regels is meer dan genoeg. Vervolgens weer een te lang gedeelte over Nino. Dat je zegt dat hij een stroper was, volstaat. Je hele tekst is te uitleggerig, te langdradig, alles kan verteld worden met de helft van het aantal woorden.
De verdrinkingsdood Wi
De eerste 460 woorden in pure informatiedump. Niet een goed begin aan een kort verhaal. En het cliché van ‘het lijkt dat op het Franse platteland de tijd heeft stil gestaan’ heb ik al veel te vaak gelezen (ik heb zelf jaren in Frankrijk gewoond). Maar goed, na de informatiedump, nog een klein landschapdumpje en dan mag eindelijk het verhaal beginnen! En het verhaal heeft weinig om het lijf: een wandelaar vindt de boot van een verdronken persoon (geen misdrijf) en denkt dat hij door God is geleid omdat er een streepje blauw was te zien tussen de wolken. Anderen houden het op toeval. Niets in het verhaal ondersteunt de eerste theorie, dus hou ik het ook op toeval. Een kort verhaal dat vooral op toeval is gebaseerd is niet spannend, niet onderhoudende, dus niet interessant. En dat alles in een mise-en-scène van een wel heel erg cliché-emigratieverhaal. Tenslotte, als u het verhaal dan zo nodig in Frankrijk wil laten spelen en Franse termen gebruikt, doe het dan goed, schrijver (research! Google is de beste vriend van elke korte verhalenschrijver). Een Fransman zal nooit ‘Allo’ roepen vanaf de overkant van een rivier. Die term wordt nagenoeg alleen in telefoongesprekken gebruikt (de bekende TV-serie 'Allo Allo' had dan ook een door Engelsen fout verzonnen titel). Deze persoon zou een conversatie beginnen met ‘Bonjour Monsieur’ of (minder formeel) ‘Salut.’ En dan is er nog de spelling: het is âllo, niet ‘allô’. In geval van een hoofdletter is Allo zowel als Âllo toegestaan.
De verdrinkingsdood Jo
Wat een fijn verhaal, het leest prettig, is mooi opgebouwd en vanaf de eerste zin word ik in het verhaal getrokken. De schrijver heeft een bijzonder mooie schrijfstijl, heel rustig, waardoor het verhaal vertrouwd aanvoelt.
De verdrinkingsdood JK
De verdrinkingsdood Ma
Het verhaal begint rustig, een aangename vertelling ontvouwt zich. Maar dan ontpopt het zich als een mysterie, met allerlei toevalligheden en merkwaardige ontmoetingen. Het plot wordt in grote stappen doorlopen, waardoor er weinig van beklijft. Jammer, de setting is leuk en het verhaalidee op zich ook. Maar een verhaal als dit moet rustig opgebouwd worden, met heldere karakters en kleine puzzeltjes die de lezer op het puntje van zijn/haar stoel brengen.
Een passievolle nacht Sj
Een passievolle nacht Fr
Ik vind dat dit verhaal spannend begint en dan aan snelheid verliest. Het ontsnapt het aan het vasthouden van mijn aandacht. Jammer!
Een passievolle nacht Pe
Een passievolle nacht PB
Geweldig verhaal. Echt mooi dat de romantische sfeer halverwege omdraait naar een duistere thriller. De spanning is goed opgebouwd, mooi dat de auteur in het begin al even het zenuwentrekje van het vrouwelijk personage benoemd. Ik heb het met pleezier gelezen. Het enige punt dat ik niet goed begreep, is dat de hoofdpersoon camera’s in zijn eigen slaapkamer had liggen. Waarom zijn die niet altijd in de logeerkamer opgesteld? In plaats van ‘gastslaapkamer’ zou ik trouwens het woord ‘logeerkamer’ gebruiken.
Smeltwater Sj
Smeltwater Fr
Fijne tendens in deze tekst. Leest vlot en blijft interessant
Smeltwater Pe
Smeltwater PB
Prachtig, tragisch liefdesverhaal. Goed geschreven, de karakters van beide personages mooi uitgediept. Hoe goed geschreven ook, vond ik beide scenes van Anne en Maxime wel aan de lange kant, zodat ik mijn best moest doen om tot het einde door te lezen.
Smeltwater Gi
Goed begin: met een object ipv van meteen een personage op te voeren. Mooie sfeerzetting vervolgens. In de volgende alinea lees ik dat zowel dat ze beiden eerder een vriendschap toegenegen zijn. Mooie perspectiefwisseling vervolgens en het verhaal wordt duidelijk, krijgt meer kleur. Goed gedaan, hoor.
Smeltwater Wi
Advies: niet beginnen met het uitleggen van de premisse van het verhaal. Het plezier van het lezen is ook het zelf ontdekken van de premisse. Nu heeft u, schrijver, de pret een beetje bedorven met dit begin. Ik hoop voor de schrijver/ster dat dit een autobiografisch verhaal is. Ik gun iedereen een perfecte maar uiteindelijk onbereikbare liefde. Om dat, al is het maar één keer, mee te maken in je leven. Met alle hartstocht en hartzeer van dien...en alle clichés. Want helaas is dit verhaal al zo vaak opgeschreven dat er bijna geen ontkomen aan is om in clichés te schrijven. En aan die val is deze schrijver niet ontsnapt. En na het verhaal, moesten we het verhaal nog een keer lezen, maar dan vanuit het perspectief van de lover. Zelfde verhaal, nog meer clichés. Deze schrijver kan echt wel schrijven, dus hoop ik de volgende keer op een verhaal met meer spanning, een verrassende twist, een ander perspectief, de ontwikkeling van een karakter, of een goede ouderwetse queeste. Beter dan dit zoetsappige verhaaltje.
Smeltwater Jo
Een verhaal over liefde en de bijbehorende problematiek. We ontmoeten twee personages die verliefd op elkaar zijn, maar het verhaal wordt vanuit beide perspectieven verteld, en geen van beide weet echt te boeien. Het blijft oppervlakkig en slaagt er niet in om de liefde tot leven te brengen of de complexiteit ervan invoelbaar te maken. De veelbelovende thematiek blijft hangen in een verwarrend en weinig meeslepend relaas.
Smeltwater JK
Mooi geschreven verhaal. Wat ik me alleen wel afvraag is of iemand die in een dergelijke affaire verwikkeld en zwaar verliefd is, ook echt al dergelijke gedachten heeft over hoe het gaat aflopen. Is het niet eerder zo dat er dan maar één gedachte bestaat die alle andere gedachten verdringt? 'Ik wil bij jou zijn.' De rest doet er niet meer toe en moet wijken. Maar wellicht geldt dat niet voor iederen. Goed gedaan in elk geval.
Smeltwater Ma
Invoelbaar, gevoelig geschreven. Liefde die niet mag zijn vanuit twee perspectieven, die van mij wel wat verder uit elkaar hadden mogen liggen. Ik mis narratieve spanning.
Sabrina Sj
Sabrina Fr
Bij dit verhaal heb ik een beetje het gevoel alsof ik meer wil. Dat is op zich een goed teken, maar geeft dus ook ruimte voor het beknopter maken en meer gekaderd.
Sabrina Pe
Sabrina PB
Prachtig, ontroerend verhaal, heb vanaf het begin tot het einde geboeid zitten lezen. Leest als een trein, mooie plotopbouw, goed slot. Een kleine opmerking: in de zin: 'Ze had nog een duf hoofd van de korte nacht, maar luisterde toch geduldig naar het verhaal over het schijnbaar onmogelijke gedrag van haar ex, de vader van Sabrina, terwijl die zelf heen en weer rende in de omheinde tuin.’ Ik neem aan dat je Sabrina bedoelde die heen en weer rende, maar ik las het als de vader die rende.
Sabrina Gi
Veel verhalen beginnen met de naam van een personage dat vervolgens iets doet (kijken, horen, wrijven, zoeken, fluisteren...noem maar op) Ontwijk zo'n begin. Vang eens aan met de beschrijving van de ruimte, van een object, van het uitzicht, van het weer. Vermijd ook meteen een naam te noemen, je lezer wil eerst weten wie je personage is, een naam kan later toegevoegd worden, opteer voor een naam die aansluit bij je personage. Eigenlijk is dit een opmerking die geldt voor een overgroot deel van de ons toegestuurde verhalen. Wil je eruit springen? Begin dan anders. De actie nadien is wel goed, onverwacht ook. Begin met de rust in de treincoupé zodat de tegenstelling tussen de twee scènes groter wordt. Vervolgens komt er een tweede verhaal aan bod (in een kortverhaal!) en ik ben benieuwd hoe je een en ander zal combineren. 'Op het juiste spoor' is een sterke metafoor, gezien de treinreis. (zolang Sabrina maar niet uitgerangeerd wordt... :)) 'glimt ze': niet doen. Ze zegt dat gewoon, en glimt terwijl. (Net zoals een dialoog die gevolgd wordt door een dialooglabel als '(glim)lacht ze, grient ze...: kan niet.) Het uit de vijver halen van Sabrina en eruit komen, duurt net wat te lang, schrap hier een stukje. Verrassend nadien dat Gwenda niet de moeder is, je hebt me mooi op het verkeerde been gezet. 'Alles is haar'= 'alles in haar'. Het einde is ook goed, maar als lezer blijft de vraag of dit opgelost wordt. Bedenk voor je slot nog of er een regeling of overeenstemming komt met de vader en duw het laatste stuk niet in de richting van de lezer. Sterk verhaal.
Sabrina Wi
Exact 3000 woorden. Goede oefening voor alle schrijvers om op een exact aantal woorden uit te komen. Nog een oefening voor deze schrijver: probeer nu eens op 2500 woorden uit te komen, zonder de essentie van het verhaal te verliezen. Dat kan gemakkelijk want er staan nog genoeg niet ter zake doende details en lege zinnen in dit verhaal. Bijvoorbeeld deze zin (maar er zijn er veel meer): “Ze had nog een duf hoofd van de korte nacht, maar luisterde toch geduldig naar het verhaal over het schijnbaar onmogelijke gedrag van haar ex, de vader van Sabrina, terwijl die zelf heen en weer rende in de omheinde tuin” Wat staat hier nou eigenlijk allemaal? En is dat allemaal nodig? Streep de zin weg en het verhaal is op geen enkele manier aangetast, de vooraankondiging van de ex die later vreselijk blijkt te zijn is helemaal niet nodig. Ook regieaanwijzingen zoals “Gisteren nog een collega, nu een geliefde,” kunnen gewoon weg. Gedwongen een verhaal korter maken, maakt het bijna altijd scherper, met meer inpact op de lezer. Wel opletten dat je je mooie pareltjes zoals “haar kus smaakt nog naar de afgelopen nacht” niet verliest! Verhaaltechnisch is er een goede spanningsopbouw, maar zoals al geschreven: korter zou het nog spannender maken. Het slot is mooi. Complimenten met uw vertelstem, past goed bij dit verhaal. Schrijftechnisch geen opmerkingen.
Sabrina Jo
Een van de hoofdpersonen in dit verhaal is Sabrina, een kind of jonge vrouw met een psychische aandoening. Het verhaal draait om haar, maar wordt verteld vanuit het perspectief van haar familieleden. Door hun ogen zien we hoe de buitenwereld op Sabrina reageert, wat soms aangrijpend is en het verhaal op bepaalde momenten boeiend maakt. Als geheel schiet het echter tekort; de ontwikkeling blijft vlak, en er gebeurt te weinig om de lezer volledig geboeid te houden.
Sabrina JK
Uit het dagelijks leven gegrepen en er een prima verhaal van gemaakt. Zo geschreven dat de lezer er helemaal in zit. Heel goed. In eerste instantie dacht ik: jammer van het open einde. Maar bij nader inzien misschien toch het beste zo.
Sabrina Ma
Ondanks dat het verhaal niet af voelt, leefde ik mee met de hoofdpersonen en hun belevenissen. Heel fijn dat de auteur de lezer zelf laat ontdekken wat er met Sabrina aan de hand is. Hier en daar een tikje cliché, maar dat mag de pret niet drukken. Mooi gedaan!
Zo waait de wind Sj
Zo waait de wind Fr
Sterke tekst. Wat ik goed vind aan deze tekst is dat het decor heel duidelijk is omschreven. Je voelt je helemaal onderdeel van de sfeer. Op sommige momenten is de tekst wat vaag en wat mij betreft iets té poëtisch waardoor ik mijn aandacht verlies.
Zo waait de wind Pe
Zo waait de wind PB
Ontroerend verhaal met prachtige zinnen als ‘De plinten zijn stofvrij en mijn lijf is schoon, maar het is mijn schijnaanwezigheid die de ruimte bevuilt’ en ‘We kennen elkaars lichaamsgeur tien maanden, zij mijn nukkigheid langer.’ Deze auteur kan schrijven dat is duidelijk. De laatste zin vond ik wat mysterieus. Naar welke waarheid gaat de hoofdpersoon op zoek?
Zo waait de wind Gi
Penetreert mijn neusholte' is er echt over in je poging om een origineler beeld te vinden. Net zo bij 'een abrupte gulzigheid borrelt omhoog'. Temper je taal. Vervolgens de cursieve tekst: mooie scherpe observatie, die is zeker geslaagd. Ook verderop lees ik prachtige taal. De twee laatste zinnen zou ik schrappen.
Zo waait de wind Wi
Veel te krampachtig mooi proberen te schrijven. Het verhaal landt niet, geeft nauwelijks aanknopingspunten voor de lezer, iets om aan vast te houden, iets om in het verhaal gezogen te worden, iets om mee mee te leven. De mooischrijverij gaat me steeds meer irriteren naarmate ik verder lees in het verhaal. De geografische verwijzingen, plekken in de VS, Texel, Portugal hebben geen enkele betekenis en worden dus niet meer dan illustraties van een persoon die graag reist en zich niet kan binden. En uiteindelijk is dat alles, een persoon die graag reist en zich niet kan binden, als je het verhaal ontleedt. Te mager, niet spannend, geen nieuw perspectief of verrassende twist. Wel de prijs voor de mooiste zin die ik die maand heb gelezen in al die verhalen: “Ik kuch en de muren kuchen terug.”
Zo waait de wind Jo
Het verhaal bevat prachtige zinnen en een bijzondere schrijfstijl die prettig leest. Toch blijft het voor mij fragmentarisch; de losse stukken tekst willen niet samenkomen tot een geheel. Hoewel de taal indrukwekkend is, mis ik de eenheid en samenhang die een verhaal compleet maken.
Zo waait de wind JK
Het melancholieke sfeertje vind ik heel mooi en prima neergezet. Wat mij wel een beetje stoort is dat er zo nu en dan woorden en uitdrukkingen worden gebruikt die alleen bedoeld lijken om mooi te klinken, die wat overdreven op mij overkomen. Bijvoorbeeld 'Verdriet spuwt over mijn droge wangen'. Dat klinkt heel mooi maar schept in mijn ogen juist een afstand tot het personage. Ik zou juist veel meer geraakt worden door iets eenvoudigs als 'Dikke tranen rollen over mijn droge wangen', of iets soortgelijks. Vaak is eenvoud de beste manier om de lezer te bereiken. Maar dat is mijn mening. Verder vind ik het een prima verhaal!
Zo waait de wind Ma
Deze schrijver kan zonder meer schrijven. Fraaie, zorgvuldig uitgewerkte zinnen. Het thema raakt: kan de ‘ik’ (Saar) zich wel voegen in een nauw verband met Hanne? Maar voor mij werkt het niet. Het proza is té geconstrueerd, de details zijn té overvloedig; het verhaal wordt erdoor overvleugeld. Veeg dat weg, dan resteert een mager uitgewerkte vertelling, dat nauwelijks verrast. More is less in dit geval.
Troost Sj
Troost Fr
Scherpe en vlotte tekst. Interessante persoonlijkheid, die de schrijver heeft geschept.
Troost Pe
Troost PB
Kundig geschreven verhaal. Auteur heeft de arts neergezet als superirritant, bot, grof personage, maar het karakter was daardoor wel erg plat. Als er ook wat sympathieke kanten aan de hoofdpersoon hadden gezeten, had ik het verhaal met meer plezier gelezen. Ik zat me nu enorm te ergeren aan deze rotvent.
Troost Gi
Als je een eikel opvoert zoals deze man en ook alles maar dan ook alles negatief voorstelt verliest het verhaal zijn spanning, het personage zijn geloofwaardigheid. Dit kan wél als onderdeel van een novelle of roman waar dit stuk dan deel van uitmaakt maar waar de lezer ofwel de eventuele goede eigenschappen van je hoofdpersonage leert kennen, of te weten komt waarom deze zo negatief en cynisch reageert.
Troost Wi
Een goed kort verhaal moet ergens schuren en dit verhaal schuurt heel lekker tegen de verplichte zorgemoties. De schrijver doet ook geen enkele moeite om sympathie te kweken bij de lezer voor deze hoofdpersoon, maar toont gewoon zijn gelijk aan. Heel goed gedaan. Twee suggesties om het verhaal nog iets beter te maken: Ik vind het nooit zo sterk als een verhaal begint met een vraag. De lezer weet nog helemaal niets en denkt dan, al is het maar heel vluchtig, dat hij al iets moet vinden... En ten tweede de laatste alinea met de uitwisseling met de zorgmanager, die is te lang en de opmerkingen over verdienmodellen etc zijn wel grappig, maar niet meer functioneel voor dit verhaal. Oppassen dat het geen slapstick wordt!
Troost Jo
Een nogal grofgebekte geestelijk verzorger is de hoofdpersoon in dit verhaal. Het is dubbel, naar collega’s toe is hij ronduit asociaal, richting nabestaanden is hij juist heel inlevend. Het contrast is groot, maar is onvoldoende om dit verhaal te dragen. Veel meer dan het voorstaande gebeurt er namelijk niet in dit verhaal.
Troost JK
Heerlijk cynisch verhaal. Vermakelijk en grappig. Doet me denken aan de televisieserie House. Verhaal is ook niet te lang, precies goed, en erg leuk!
Troost Ma
Heerlijke eerste alinea, heerlijk verhaal, geen woord teveel. In 1.500 woorden wordt een knorrige arts neergezet (o, wat herkenbaar!), een hork voor zijn omgeving maar een meester in functionele, effectieve troost voor nabestaanden – doet het er dan toe dat hij gespeend is van empathie? Ogenschijnlijk een eenvoudig verhaal, maar in mijn ogen daardoor juist gelaagd. Knap gedaan!
Pegasus Sj
Pegasus Fr
Op zich een mooi beeld zo'n jongen die in zijn droom met zij pa kletst. Aandoenlijk. Ik vind de stijl wat minder en de dialogen ook wat minder scherp. Dit mag steviger neergezet worden.
Pegasus Pe
Pegasus PB
Mooie dialoog tussen vader en zoon, sfeervolle scene.
Pegasus Gi
Leuk gedaan met aandacht voor het perspectief en het taalgebruik van een kleine jongen, beschrijf nog iets meer de ruimte, gebruik ook zintuiglijke waarnemingen (visueel, geur, geluid...)
Pegasus Wi
Een perfecte vader, een nog perfectere moeder en een vroegwijs ventje. Ideale elementen voor een saai verhaal, een slechte B-film of een boek dat geen enkele uitgever wil uitgeven. Perfectie is de dood in de pot voor elk verhaal. Het onderwerp van conversatie tussen vader en zoon is zeker interessant (al hoeft het geen ‘vader-zoon momentje’ genoemd te worden, dat is overbodige uitleg) maar er is geen spanning, er is ook geen karakterontwikkeling, geen bijzonder perspectief of een onverwachte twist. Wat overblijft is een goed verteld saai verhaal. Maar ik lees liever een matig verteld opwindend verhaal.
Pegasus Jo
Een kort verhaal over een vader en een zoon en hun dromen. De schrijver weet in een paar woorden de scene geweldig op papier te zetten. Het verhaal is klein, maar goed geschreven. Met heel veel plezier gelezen.
Pegasus JK
Lijkt meer op een anekdote dan op een verhaal.
Pegasus Ma
Mooie, intieme scene. De denkwereld van het jongetje wordt mooi verbeeld, de aansluiting die de vader bij hem zoekt is inleefbaar en herkenbaar. Niks mis mee, behalve wat kleine slordigheden in taalgebruik en interpunctie. Miet memorabel, groots of meeslepend, maar dat hoeft ook niet altijd. Goed gedaan!
De slag bij het tennisveld Sj
De slag bij het tennisveld Fr
Wat een tekst en wat een verhaal. Personages zijn allemaal even goed verzonnen.
De slag bij het tennisveld Pe
De slag bij het tennisveld PB
Een verhaal dat met veel humor verteld wordt. Regelmatig krulden mijn mondhoeken bij het lezen ervan. Toch moest ik sommige passages een paar keer nalezen tot ze duidelijk werden. Een vignet dat op een uurrooster 'naast het enige terrein van het dorp wordt gekleefd', zag ik niet voor me. Ook zette de schrijver mij met de eerste alinea even op het verkeerde been, het leek of de band ging optreden bijde tennisvereniging, maar een alinea blijkt dat ze zelf gaan tennissen. Als de schrijver dingen wil uitleggen aan de lezer zou ik dit niet tussen haakjes zetten zoals nu wel gedaan is, maar vanuit het personage of vanuit een alwetende verteller uitleggen.
De slag bij het tennisveld Gi
Mooie intro, weliswaar beschrijvend, maar door de originaliteit en het visuele vergeet je dat als lezer. Het verhaal stoomt door met enkele mooie gedachten ertussen. Prima.
De slag bij het tennisveld Wi
Leuk geschreven verhaal, maar het is toch meer een uitgesponnen anekdote. Ik mis de spanning, de karakterontwikkeling van de hoofdpersoon en een alles samenvattend of verrassende twist aan het einde, allemaal zaken die van de kern van een verhaal (wat best een mooie anekdote mag zijn) een goed kort verhaal maakt, dat emotie opwekt bij de lezer. Desalniettemin heeft de schrijver een mooie cast van karakters beschreven en waardeer ik zijn komische vertelstem zeer. Overigens: het is helemaal niet nodig om in een kort verhaal zinnen tussen haakjes te zetten. In dit verhaal kunnen alle haakjes weg, ik heb het nagekeken... Met die mooie vertelstem kan hij of zij voor de volgende maand vast een verhaal schrijven wat als een echt kort verhaal kan worden geclassificeerd. Ik kijk er nu al naar uit.
De slag bij het tennisveld Jo
Een tenniswedstrijd die symbool moet staan voor alles wat er mis is in de wereld van een van de personages. Het idee achter het verhaal is duidelijk, het ligt er zelfs wel heel dik bovenop. Het is te bombastisch verteld om echt boeiend te zijn. Het was mooier geweest als de schrijver voor subtiliteit had gekozen om zijn boodschap met zijn lezer te delen. Nu is het vooral net niet.
De slag bij het tennisveld JK
De slag bij het tennisveld Ma
Vermakelijk! Mooie, kleurrijke karakters, een wedstrijd die om veel meer gaat dan een potje tennis, fijne schets van een dorpsbestaan. Wat het nog beter kan maken is een scherpere pacing (het verhaal vertraagt soms met uitweidingen die weinig toevoegen) en een wat uitgesprokener slot – ’t loopt allemaal wel heel braaf af. Niettemin, een lekker verhaal waar de schrijfpret vanaf spat.
Bellas geheim Sj
Bellas geheim Fr
Bellas geheim Pe
Bellas geheim PB
Een lief kinderverhaal, ik vermoed voor de leeftijd van 6-8 jaar waar het goed voor geschikt is. Sfeervol en met woordgebruik dat voor die leeftijd geschikt is. Ik bleef haken bij de zinnen: ‘Haar maag gromde, maar haar hart sloeg sneller.’ en 'Bella moest van zichzelf grinniken.'Dat de achtste verjaardag van Bella ‘toevallig ook altijd op kerstavond viel…’ lijkt me niet zo heel toevallig.
Bellas geheim Gi
Hier en daar wat bijwoorden die geschrapt mogen worden. Mooi verhaal.
Bellas geheim Wi
In een kort verhaal is het helemaal niet nodig om de afzonderlijke alinea’s een nummer te geven. Dat voegt niets toe en zorgt alleen voor een hapering in de voortgang van het lezen. Soms heeft het verhaal teveel uitleg, zoals de exacte leeftijd van Bella (het is mooier om die te laten blijken uit haar innerlijke monoloog, dan als verplichte informatie te voeren aan de lezer). “Misschien wilde ze het mysterie niet verpesten,” is een uitspraak die niet past bij een zesjarige. “ Ze voelde zich troostend” zal wel “Ze voelde zich getroost” moeten zijn. Het zijn kleine schoonheidsfoutjes in een lief en mooi verhaal. Alleen de titel past slecht. Dit verhaal verdient een betere.
Bellas geheim Jo
Een heel lief verhaaltje, dat gemakkelijk leest en precies brengt wat je er vanaf de eerste regel van verwacht. Dit betekent voor mij dat het niet echt goed is. Ik ben niet weg van verhalen die niet ergens schuren, dit is me te aardig en te voorspelbaar.
Bellas geheim JK
Bellas geheim Ma
Een intieme schets van een jong meisje in de rouw. Maar het komt niet verder dan die schets: ik vind het té zoetjes, té braafjes. De karakters krijgen nauwelijks profiel en de belangrijke vraag van hoe vader weet heeft van haar geheime wensen wordt niet beantwoord. Dat past misschien in de belevingswereld van een 8-jarige, maar ik vind het onbevredigend.
Het interview Sj
Het interview Fr
Dit verhaal mag wel echt sneller to the point komen.
Het interview Pe
Het interview PB
Leuk verhaal, ik vond de connectie met de cocaïne in de Coca Cola en de kerstman goed gevonden. Prima schrijfstijl, tempo en woordgebruik, alleen de perspectief wisselingen tussen de oude man en de inspecteur vond ik wat veel voor een kort verhaal. Ik zou dit verhaal liever ofwel vanuit perspectief Mark ofwel vanuit perspectief oude man lezen. Ook nog een klein puntje wat betreft de titel: een ondervraging door de politie zou ik geen ‘interview’ noemen.
Het interview Gi
Tja, de aanklachten zijn vrij vaag en onduidelijk. Je verhaal mist wat vlees om het absurde ervan geloofwaardig te maken. Beschrijf je personages beter, 'Met een onoprechte glimlach, met een gniffel' zijn beschrijvingen die niet hoeven, show, don't tell.
Het interview Wi
Na de tweede alinea is er een perspectiefwisseling en later in het verhaal nog een keer. Toch is de structuur niet die van een alwetende verteller. Ik adviseer de schrijver om een keuze te maken: hetzij het verhaal te vertellen vanuit het perspectief van de oude man, hetzij vanuit het perspectief van Marc, hetzij te structureren als het verhaal van een alwetende verteller. Dat laatste eigenlijk liever niet, want dat levert meestal niet echt spannende verhalen op. De incomplete perceptie als het verhaal consequent vanuit één persoon wordt verteld, levert meestal meer spanning op en de mogelijkheid voor de lezer om mee te leven met de hoofdpersoon. Het verhaal speelt in Amerika, maar is in het Nederlands geschreven. Dat verplicht de schrijver om correct Nederlands toe te passen. Wat zich afspeelt in dit verhaal is een ‘verhoring’, niet een interview. Het woord ‘Interview’ heeft in het Nederlands een andere betekenis dan in het Engels (Amerikaans). Ik vond de openingsalinea erg goed, maar raakte tegen het einde van het verhaal wat teleurgesteld. Teveel slapstick, wat mij betreft, te weinig mee te leven emotie.
Het interview Jo
Het verhaal begint goed, het wordt duidelijk dat een oude man verhoord wordt in een serieuze zaak. De vraag is wat hij op zijn kerfstok heeft en wanneer hij door zal slaan. Als duidelijk wordt waar het verhaal daadwerkelijk over gaat, is voor mij het verhaal direct voorbij. Het is een forse tegenvaller en het gaat van kwaad tot erger. Wat mij betreft een mislukt kerstverhaal.
Het interview JK
Het interview Ma
’t Is januari, maar de kerstman duikt andermaal op. Dit verhaal heeft een aardige setting en begint kalm, om ergens halverwege om te slaan naar magische kolder. Het maakt de ontsnapping té voorspelbaar en gemakkelijk – ik had het interessanter gevonden als de verdachte en zijn advocaat meer hadden gezegd over de aantijgingen. Een advies aan de schrijver: let meer op de POV van de verteller, die zwabbert nu van de verdachte naar de FBI-agent naar alwetend en weer terug.
In naam van de champagne Sj
In naam van de champagne Fr
Goede dialogen, interessant decor. Het gevoel dat bij me blijft dat ik graag meer wil weten over de taart, de andere gasten én ook uit die gesloten ruimte zou willen komen. Eruit breken. Het blijft wat mij betreft net iets te klein.
In naam van de champagne Pe
In naam van de champagne PB
Een vakkundig geschreven verhaal met humor, cynisme en mooie metaforen; deze auteur weet hoe je een kort verhaal schrijft. Tijdens het lezen werd ik steeds nieuwsgieriger naar de afloop, die me niet teleurstelde. Met plezier gelezen.
In naam van de champagne Gi
Charisma van een natte dweil: cliché. Zoek originelere metaforen en vergelijkingen. Dialogen horen aan de lijn, niet ergens tussenin. Je eindigt met een knal, met wat er echt voordien gebeurde. Het perspectief is origineel maar we komen als lezer te weinig te weten. Waarom het huwelijk dan niet afgeblazen wordt, wat er scheelt aan het hoofdpersonage dat hij zich niet verzet heeft. Je karakteromschrijving ontbeert dus geloofwaardigheid.
In naam van de champagne Wi
Complimenten voor het schrijven van een verhaal vol dialoog, waarbij de uitspraken van één partij volledig zijn weggelaten en wat toch een mooi verhaal is geworden. Dat is geen gemakkelijke klus, maar u heeft het er prima vanaf gebracht, schrijver! Het verhaal heeft een uitstekende spanningsopbouw, een bevredigend einde en een goed gelukte mise-en-scène. Mijn enige kritiek is dat sommige details cliché zijn of er heel erg naar neigen en dat zijn lelijke hobbeltjes in een overigens mooi glad verteld verhaal. Voorbeelden: het charisma van een natte dweil, de kurk die een bestemming heeft gevonden waar de zon nooit schijnt, “maar daar was iedereen blijkbaar oké mee” (dit is niet zozeer een cliché, maar slecht vertaald Engels; inmiddels zo vaak gebruikt in het Nederlands dat het een clichés is geworden, en dat is vlak voordat het normaal Nederlands wordt en daarmee dus onze taal verder verloedert, maar ik dwaal af...), ‘kip die smaakt naar karton’ en zo zijn er meer. Probeer sommige details net iets origineler te maken en je hebt een echt geweldig goed verhaal!
In naam van de champagne Jo
Een rampzalig verlopen trouwerij is de basis van dit verhaal. We krijgen langzaam maar zeker door wat er gebeurd is, dat de trouwerij volkomen uit de hand gelopen is, is al snel duidelijk. Wat de oorzaak is, lezen we pas in de laatste regel. Het idee en de setting zijn niet verkeerd, de uitwerking is verre van vlekkeloos. Het is vooral heel flauw, waardoor de kracht al snel uit het verhaal vloeit. Het is een opbouw naar de laatste regel, de echte pijn en de strijd van de bruidegom lees ik niet terug.
In naam van de champagne JK
In naam van de champagne Ma
Dit verhaal knalt! Het doorgedraaid zijn van de hoofdpersoon wordt mooi uitgebeeld in een scherpe monoloog, gelardeerd met bitterzoete humor. Er zitten wat kleine schoonheidsfoutjes in: waarom de priester zo stilletjes blijft zitten wordt mij niet echt duidelijk bijvoorbeeld, de relatie tussen vader en zoon had iets meer smoel mogen krijgen en van de echtgenote (in spé?) weten we eigenlijk helemaal niets. Maar dat neemt niet weg dat ik dit een uitstekend geschreven verhaal vind.
Jimmy en Julia Sj
Jimmy en Julia Fr
Interessant gegeven zo'n geïmproviseerde spreker op n bruiloft. Goed gevonden, snel gelezen en vlot geschreven.
Jimmy en Julia Pe
Jimmy en Julia PB
Goed verhaal. De filmische beelden die de auteur gebruikt heeft zie ik voor me: de weerspiegeling van het glas van de fotolijst zodat het als spiegel werkt, de omhelzing die Julia aan de moeder van het hoofdpersonage geeft (‘over het randje bij een eerste ontmoeting’), de gekruiste armen van de hoofdpersoon als Julia van het script afwijkt: mooi! Ik leer echter Julia en Jimmy beter kennen dan de hoofdpersoon. Wie is deze vrouw en wat is haar geschiedenis met haar broer? Dat ze een hekel aan hem heeft blijkt uit het slot, maar waarom? Daar had ik graag nog iets meer over gehoord.
Jimmy en Julia Gi
Ik vraag me af hoe een mens ingetogen kan binnenstormen. Ingetogen is niet hetzelfde als sober gekleed. 'Je kunt er je make up in bijwerken'. Ingetogen, zou ik dat ook al niet noemen. Ongeloofwaardig al was het maar door de grofheid van je verhaal. En het einde is helemaal zoek.
Jimmy en Julia Wi
Mooi opgebouwd verhaal met een bevredigend slot. Goede vertelstem. Toch nog een paar opmerkingen om het verhaal nog net iets beter te maken: Toeval is killing voor een kort verhaal. Verander die toevallige ontmoeting in de stad in iets anders. De ‘krachtige kaaklijn’ is een enorm cliché, dat kun je echt veel beter, schrijver, dat is aan de rest van het verhaal te zien. Als je Engelse termen gebruikt, let dan op je spelling, het is off script. Julia die binnenstormt en er ingetogen uitziet, dat past niet bij elkaar. ‘Heeft ze niet bij’ is niet correct Nederlands, het moet zijn ‘heeft ze niet bij zich.’ Het zijn maar kleine detailopmerkingen in een mooi verhaal. Goed gedaan, schrijver!
Jimmy en Julia Jo
Een plechtigheid van een man die jong is overleden. Hij is aan lager wal geraakt, heeft geen vrienden en het lijkt een vreselijke plechtigheid te gaan worden, totdat een oud-vriendin van hem gaat spreken. Het was een speling van het lot dat ze erbij was, het maakt deze dag voor de moeder en zus van de overledene een stuk draaglijker. Goed geschreven, aangenaam om te lezen.
Jimmy en Julia JK
Jimmy en Julia Ma
Leuk verhaal, mooie setting en vermakelijk. Het had hier en daar taaltechnisch wat strakker gemogen/gemoeten en qua geloofwaardigheid valt er ook wel wat op af te dingen; het slot had van mij een sterkere twist mogen hebben. Maar alles bij elkaar: goed gedaan!
***
Reacties
Een reactie posten