Jurycommentaar februari 2025

Hieronder vind je het jurycommentaar van februari. Je kunt het beste CTRL+F/COMMAND+F gebruiken om jouw verhaal te zoeken. Ter info: Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven dus de hoeveelheid juryleden die hier wordt weergegeven kan per maand verschillen. Ook hoeft niet bij élk verhaal commentaar te staan. Wel zijn de jurylid-coderingen elke maand hetzelfde. Als je vaker mee hebt gedaan, kun je door de maanden heen de commentaren op jouw verhalen vergelijken.

Sommige verhalen ontvangen meer commentaar dan andere. Dit komt omdat onze juryleden in twee groepen verdeeld zijn en elk de helft lezen. Na deze eerste lezing hevelen we de beste vijf verhalen van elke groep over naar de andere helft. Deze beste verhalen (de verhalen van de shortlist dus) hebben twee maal zoveel commentaren.

Let op: lezen is voor eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan eventueel een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.

8 maart 2084 Sj

8 maart 2084 Fr

8 maart 2084 Pe

8 maart 2084 PB
Het idee voor dit verhaal vind ik goed gevonden. Technisch is het goed geschreven, maar over de hoofdpersoon komen we helaas niet veel te weten. Er is geen climax en geen ontwikkeling bij de hoofdpersoon. Daarom geef ik dit verhaal geen topscore.

8 maart 2084 An
Beschrijvingen zoals 'zoals ik gewoon ben' mogen gedetailleerder; wie is deze ik dan? Hoe ziet de ik eruit? Andere dingen worden juist te benadrukkelijk beschreven; het verloop van tijd van. nu tot 8 maart 2084, de omgeving en wat andere (mannen) denken. Er mogen meer handelingen, gebeurtenissen of gedachten in het verhaal voorkomen. Het komt over als het begin van een verhaal: als lezer wordt ik benieuwd naar hoe de rest van de wereld eruit ziet! Zeker na die laatste alinea, die vond ik erg leuk. Grappige afsluiter die de me nieuwsgierig maakt naar wat erna komt...!

Zie hoe ze rennen Gi
Goede intro, meteen in de actie. Geregeld wat kromme zinnen, of te omslachtig verteld, soms teveel korte zinnen na elkaar. Lees je tekst hardop zodat je het ritme hoort. Ruizen= ruisen. Duurt het niet lang dat ze op mijn kantoor verschijnt: klopt niet helemaal, hier lijkt het of ze uit zichzelf op je kantoor komt, maar door de context begrijp ik dat jij haar zal uitnodigen voor een gesprek. Ik denk aan mijn...nog zo'n kromme zin. Je gebruikt geregeld het werkwoord 'tonen', soms in de verkeerde betekenis. (wellicht dialect) Knap verhaal met niet teveel uitleg.

Zie hoe ze rennen Wi
Als Alex, Ines en Claus in 1977 bij een vluchtpoging uit de DDR per luchtballon zijn verraden door de ik-persoon en doorzeeft zijn met kogels bij de landing van de lunchtballon, hoe kunnen zij dan, na de val van de Muur in 1989, gezamenlijk in de grote eerste menigte naar het Westen rennen? Ik heb het verhaal twee keer gelezen en ik kom er niet uit. Zit er een tweede laag in dit verhaal, die ik niet zie, of is dit een ernstig verhaaltechnisch mankement? Ik beschouw mijzelf als een behoorlijk ervaren korte verhalenlezer en bovendien is het de verantwoordelijkheid van de schrijver dat hij een gevoel teweeg brengt bij de lezer, allerlei soorten gevoelens zijn denkbaar en acceptabel, maar niet ‘ik begrijp het niet.’ Qua spanningsopbouw zit er ook een fout in het verhaal: Er zitten 673 woorden tussen “Het is zijn plan dat we doorspreken” en de onthulling van dat plan, namelijk de luchtballon. Dat is te lang om de spanning erin te houden. Dan de zin: “net zo dichtbij als dat het ver weg is” is een mooie zin, net als “een open uitnodiging gevolgd door een uitroepteken” en zo staan er meer pareltjes in dit verhaal. Deze schrijver kan dus wel zeker schrijven en hij heeft een uitstekende vertelstem, maar het verhaal klopt gewoon niet. Of ik ben er gewoon niet intelligent genoeg voor, dat kan natuurlijk ook. Tenslotte nog één specifiek puntje. Google is de beste vriend van een korte verhalen schrijver: “De penetrante geur van haar Karo sigaret” klopt niet. Volgens Google kenmerkte de KARO-sigaretten zich doordat ze juist geen geur- en smaakstoffen toegevoegd hadden gekregen, het was dus puur tabak.

Zie hoe ze rennen Jo
Het verhaal speelt zich af in het voormalige Oost-Duitsland. Een groepje mensen wil vluchten naar het westen. Het verhaal wordt langzaam ontrafeld, zowel in de jaren 1976/1977 als in het jaar 1989. Het idee is dat de schrijver langzaam maar zeker door gaat krijgen wat er te gebeuren staat, het gebeurt wat mij betreft te snel, waardoor het einde niet verrassend genoeg is. Het verhaal leest wel goed door, de opbouw van het verhaal is goed.

Zie hoe ze rennen Ma
Een interessant thema en dito opzet. Rustig aan wordt duidelijk dat de ‘ik’ niet te vertrouwen is, wat de spanning opvoert over de komende vluchtpoging. Maar de gewekte verwachting wordt niet ingelost. Er is een overdaad aan personages, waarvan onduidelijk is wie er in 1977 ‘sneuvelen’ en wat er nou in 1989 gebeurt – volgens mij zie ik dezelfde namen terug? Enerzijds veel details, soms overbodig voor het verhaal, anderzijds véél (half) open eindjes die voor mij verwarrend werken. Positief: de auteur beheerst zijn/haar pen. Nu nog kritischer zijn op de opbouw en verloop van het verhaal.

Onaangename verrassing Sj

Onaangename verrassing Fr

Onaangename verrassing Pe

Onaangename verrassing PB
Dit verhaal vond ik op een aantal punten ongeloofwaardig. Als Marie-Claire de hoofdpersoon niet vertrouwt en als dit de reden is dat hun vriendschap is verbroken, waarom belt ze dan de hoofdpersoon als eerste op? En waarom moet de hoofdpersoon meteen vanaf haar feestje naar Marie-Claire toekomen als ze niet weet wat er aan de hand is? Verder wordt er in dit verhaal veel gesleurd (‘Ze sleurt me mee naar boven’; ‘Ze sleurt me mee haar kamer in’’) en in handen geknepen (‘Ik knijp in haar hand en loop het huis binnen’; ‘Ik knijp in haar hand en weet dat het goed zit’, etc.). De zinnen ‘Ik ben OK’; ‘We zijn OK’; Weten jullie zeker dat ze OK is?’ en ‘Ik ben prima’ zijn anglicismen en incorrect Nederlands.

Onaangename verrassing An
Goed eerste gesprek, het lokt nieuwsgierigheid uit omdat je het halve gesprek hoort. Wat zegt Marie-Claire?... De rest van de tekst leest ook lekker vlot. Niet te veel beschrijvingen of moeilijke zinnen, maar genoeg informatie om een duidelijk beeld te krijgen. Enkel vind ik het einde wat abrupt: het verhaal lijkt plots te stoppen.

De kraamvisite Gi
Goed geschreven, soms net iets te vaag. Maak er niet teveel een zoekspelletje van, geef iets meer informatie.

De kraamvisite Wi
Een ultrakort verhaal is de moeilijkste categorie korte verhalen en deze schrijver heeft zijn best gedaan, maar het is niet goed genoeg gelukt. Ondanks het feit dat je maar een paar honderd woorden hebt, moet je in een utrakort verhaal toch genoeg mis-en-scene geven om de lezer mee te nemen in het verhaal. De schrijver is er in geslaagd om geen informatiedump op te nemen, maar dat heeft tot zoveel vaagheden en verwarringen geleid dat de lezer, ik althans, niet in het verhaal kan komen. En ja, het is ook heel erg moeilijk, als je jezelf de beperking oplegt van 500 woorden. Grootste problemen: teveel namen. Probeer het verhaal te vereenvoudigen door een aantal bijfiguren weg te strepen. Er zit een mooie twist aan dit verhaal, dus daarom alleen al een ruime voldoende. Maar ik kon te weinig meeleven.

De kraamvisite Jo
Een heel kort verhaal waarin veel personages voorkomen. Het gaat over een vriendengroep en in de autorit naar huis valt een huwelijk in duigen. Het gegeven is niet bijzonder, het verhaal is zo kort dat er vrijwel niets wordt uitgewerkt. Alles blijft op deze manier aan de oppervlakte. De lezer weet wat er gebeurd is, dat is het enige. Ik mis gevoelens en diepgang.

De kraamvisite Ma
Nou, dit verhaal ontspint zich razendsnel. De personages buitelen over elkaar, amper heb ik door wie met wie is, dan blijkt dat die het met die heeft gedaan maar eigenlijk met die wilde, en dat de vrouw van die laatste die dat wel best had gevonden want zij heeft een ander. Emotionele impact: nul, want ik kén ze nog niet. Het idee is best aardig (een vriendengroep die uit elkaar valt door onderlinge verhoudingen), maar zo kaal en afgeraffeld wordt het geen verhaal.

Wonderbaarlijke herschepping Sj

Wonderbaarlijke herschepping Fr

Wonderbaarlijke herschepping Pe

Wonderbaarlijke herschepping PB
Lief verhaal over eitje dat eerst rups en tenslotte vlinder wordt. De transformatie vond ik mooi omschreven, maar op sommige punten geloofde ik het niet helemaal. Ik denk niet dat een eitje, rups of vlinder bewust zullen denken: ‘Ik ben een eitje, een kiempje!’ of ‘Ik ben nu een rups’. Een eitje zal ook niet weten dat het op een brandnetel zit, lijkt me. In een aantal zinnen wordt ‘een beetje’ gebruikt (‘Ik ben een beetje bang’, ‘...ik ben een beetje ongerust’) Dit zou ik weglaten en er van maken: Ik ben bang, ik ben ongerust. Wel erg leuk dat de schrijver zich goed probeert in te leven in de metamorfose van eitje tot vlinder.

Wonderbaarlijke herschepping An
De eerste alinea is leuk: grappig idee voor een verhaal en duidelijk beschreven. Enig commentaar is dat het wellicht té duidelijk is beschreven, het mag naar mijn mening mysterieuzer. Eind van alinea drie waarin de ik zegt bang en terughoudend te zijn kan je meer laten zien in plaats van vertellen. Het constrateerd nogal met de vorige zinnen, die vanuit de ik lijken geschreven te zijn. Waarom is de ik bang? Waarom is die terughoudend? Wat is er allemaal eng buiten het eitje? Al met al vind ik het een leuk en origineel verhaal, maar het mag minder dik beschreven zijn. Dingen zoals 'ik ben een prachtige vlinder!' is voor mij te veel geschreven uit verteller in plaats van de ik. Ik lees graag het volgende avontuur van vlinder!

Je was erbij Gi
Denk aan je layout, deel de tekst in. Inspringen, tussenregels een nieuwe alinea. Tussenregel anderhalf. Dit is één blok tekst. De lange monoloog met lange zinnen, werkt wel. 'Jij bent aan de hand' is een vreemde uitdrukking. Voor het overige: een mooie tekst.

Je was erbij Wi
Is ze dood of is ze het niet? Dat is de vraag. Intrigerend opgeschreven en dat vraagstuk was, helaas te midden van teveel liefdesverdrietdetails en -clichés het centrale thema, waar een mooi verhaal uit gesponnen had kunnen worden. Maar het blijft in het midden. Dat is best mooi, maar ik vond het ook teleurstellend. Een liefdesverdrietverhaal schrijven is riskant, immers duizenden, misschien wel miljoenen daarvan zijn er al geschreven en hoewel ikzelf er maar een fractie, misschien enkele tientallen, van gelezen heb, is het zeer moeilijk om nog zo’n verhaal te schrijven dat origineel is, een verrassende twist heeft of een heel ander perspectief. De vraag of ze echt dood is of niet, had daarvoor kunnen zorgen. Helaas heeft de schrijfster (neem ik aan) dat thema niet willen of durven uitspelen in dit verhaal. Maar de vertelstem is zeker goed, graag de volgende keer een verhaal waar minder clichés op de loer liggen.

Je was erbij Jo
Een lange alinea, het komt in deze schrijfwedstrijd zo af en toe voor. Het leest verschrikkelijk, doe dit gewoonweg niet. Het verhaal gaat over een verloren liefde, of eigenlijk een liefde die nooit liefde geworden is. Het is een reflectie, het is vooral saai. De schrijver raakt de pijnpunten in een relatie aan, hij doet er verder niets mee. De ingrediënten zijn er, dat wel.

Je was erbij Ma
Een muur van tekst, zonder alinea-indeling. Dat roept bij mij direct weerstand op. Gelukkig zijn het maar 850 woorden, dus komaan, lezen. Ik beland in een ludduvuddu-trip van een jonge vrouw die gedumpt is door haar oudere minnaar. En daar gebruikt ze grote woorden bij. De sleutelzin wat mij betreft: ‘Was ik soms te kinderlijk voor je, te naïef, onschuldig, te needy?’ Mijn lezershart schreeuwt: ja! Get over it, en val mij er verder niet mee lastig.

De hersenen van dr Weinstein Sj

De hersenen van dr Weinstein Fr

De hersenen van dr Weinstein Pe

De hersenen van dr Weinstein PB
Spannend verhaal met een goed opgebouwd plot. Ik vroeg me wel af waarom in dit verhaal alle historische figuren wel met hun echte naam genoemd worden (Franco, Stalin, Hitler), terwijl er van Albert Einstein Albert Weinstein wordt gemaakt. Op de ‘zonderlinge glimlach” van de jonge vrouw aan het begin komt de schrijver niet meer terug in de rest van het verhaal. Zinnen als: ‘Alle ruimtes zijn hetzelfde en ze hebben allemaal een raam informeerde mij de jonge dame.’ vind ik niet zo lekker lopen. Bij de lange (1 alinea) uitleg van Dr. Weinstein vanaf: ‘Hier worden de hersenen’ tot en met ‘die de impulsen veroorzaakt niet alleen hun weerstand onderdrukt, maar hen tegelijkertijd tot grotere productiviteit aanzet’, haakte ik als lezer af. de tekst: 'Erkensruhr 5 april 1980, Altea februari 2023' snapte ik trouwens niet: heeft dit met de auteur te maken?

De hersenen van dr Weinstein An
Interigerend begin met zo'n qoute. Ook goed is dat ik een duidelijk beeld kan vormen met de gegeven beschrijvingen, mooi gedaan. Wel zijn sommige zinnen wat ingewikkeld omdat ze lang, onnodig omgekeerd of veel signaalwoorden gebruiken (en dan bedoel ik niet deze zin: 'De muren van de ‘Donkere Kamer’ zoals ik haar in mijn gedachten had gedoopt, waren helemaal zwart geschilderd.', die vind ik echt goehoed!).

Zusje Gi
Layout, alinea's, tussenregels, een dialoog steeds aan de lijn beginnen: dat ontbreekt hier allemaal, daardoor raast de tekst maar door, gun je de lezer geen rust. Jij als schrijver bepaalt dat en bewijst een vorm van respect voor de lezer als je deze regels toepast. Vreemd is dat zij twee gestaltes op de onderste verdieping ziet, terwijl niemand anders die toch op zoek is, dat merkt.

Zusje Wi
Deze schrijver heeft geprobeerd om een horror-verhaal te schrijven en dat is al een positieve vermelding waard. Er worden veel te weinig horrorverhalen aangeboden in deze wedstrijd! Schrijftechnisch heb ik geen opmerkingen, behalve de aanbeveling om een volgende keer elke regel van een dialoog op een nieuwe regel te beginnen. Dat maakt het lezen gemakkelijker. Ik heb wel verhaaltechnische opmerkingen en ik raad de schrijver aan om een goede schrijfcursus te volgen. De verhaaltechnische problemen die ik zie, zijn, vermoed ik, beginnersfouten, en kunnen met meer oefening en meer ervaring worden vermeden. Om te beginnen: het gaat om een kwaadaardig of slecht huis. Die begrippen zijn leeg, als je een verhaal met dit (op zich goede) slot wil laten eindigen, zul je veel meer moeite moeten doen om de lezer ervan te overtuigen dat er echt iets mis is met dat huis. En dat moet dus veel meer zijn dan deze twee woorden (en bovendien helpt het niet om één van die woorden tussen aanhalingstekens te zetten, dat dwingt een lezer in een door de schrijver gewenste richting en dat vinden de meeste lezers niet fijn, die willen wat belenen, niet ergens toe gedwongen worden). Verder heeft het geen enkele toevoeging om Mieke als niet slim neer te zetten, als je daar een verhaal mee begint, moet het later ook een rol spelen en dat doet het niet. Toeval is de dood in de pot voor een kort verhaal, dat de vader toevallig de hoofd recherche kent is volstrekt onbelangrijk in dit verhaal, dus de inzet van politie moet anders worden opgezet. En zo zijn er nog wel meer problemen met de verhaalopbouw. Nog enkele kleine opmerkingen: ik denk niet dat een tienjarige ‘wandelschoenen’ heeft. Dat begrip past gewoon niet bij die leeftijd. Het woord ‘havinksogen’ komt drie keer voor in de tekst, alle drie de keren volkomen overbodig. “Ze stelde haar eigen geluk boven de veiligheid van haar zusje” is een gedachte die niet past bij een kind.

Zusje Jo
Een verhaal met een mooie opbouw, dat helaas opgedeeld is in slechts een enkele alinea, waardoor het niet prettig leest. Het blijkt een keurig verteld horrorverhaal te zijn, waar de pijn echt in de laatste regels zit. Het is subtiel gedaan, misschien iets te subtiel. De lezer weet snel welke kant het ongeveer opgaat, alleen niet precies hoe het verhaal gaat eindigen. Het einde past bij het verhaal, maar is me iets te gemakkelijk.

Zusje Ma
Het is een hele kunst om bovennatuurlijke horror geloofwaardig te brengen. Met dat er best aardige stukjes in zitten, rammelt dit verhaal te veel om daarin te slagen. De eerste alinea is gelijk al verwarrend: is Mieke nou de hoofdpersoon of het zusje? Blijkbaar het zusje. Dat er stante pede een rechercheteam op komt draven is niet alleen ongeloofwaardig, maar voor het verhaal ook overbodig. Het zwijgen van Angela is ook vreemd, ondanks de vele woorden die de auteur eraan wijdt (show, don’t tell). En dat Angela op grote afstand haar zusje in dat huis herkend doet voor mij de deur dicht, dat is onmogelijk. Een strakkere redactie en betere opbouw had het verhaal boven het gemiddelde uit kunnen tillen. En beste auteur, verdiep je in een aantal basisregels: een nieuwe spreker laat je beginnen op een nieuwe regel, gedachten geef je niet weer als gesproken tekst.

Waar de weg eindigt Sj

Waar de weg eindigt Fr

Waar de weg eindigt Pe

Waar de weg eindigt PB
Het plot vind ik interessant, maar ik wil de auteur adviseren zijn/haar tekst nog eens goed (hardop) door te lezen voordat deze wordt ingestuurd. De eerste alinea is in de verleden tijd, de rest van de tekst is in de tegenwoordige tijd geschreven, terwijl er geen flashback is. Op de zin in de eerste alinea: ‘...een stille herinnering aan routes en vluchten die zijn lichaam ook van een ver verleden kent’, komt de auteur nog een keer kort terug (de hoofdpersoon is gevlucht), maar duidelijk wordt het niet wat er precies met Darin gebeurd is. Zinnen als ‘De rimpels in zijn voorhoofd vervagen wanneer zijn ogen de straat afspeuren’ kloppen niet, want dit kan het hoofdpersonage (Darin) niet van zichzelf zien. Een masker doe je niet ‘aan- en uit’, maar zet je ‘op- en af’. Midden in het verhaal is er in een alinea een perspectiefwisseling naar Annie. Ik zou het spannender vinden als alles vanuit personage Darin geschreven wordt die dan door het raam ziet wat er met haar gebeurt. Kortom: er is nog wat werk aan de winkel, auteur, om hier een goed verhaal van te maken.

Waar de weg eindigt An
Introductie langzaam maar duidelijk, er zouden wat zinnen mogen geschrapt worden voor de vlotheid maar tegelijkertijd benadrukt het de herhaling in het verhaal wat ook mooi is. Het einde is mooi, duidelijk maar niet te veel beschrijvingen, en je dialoog vind ik goed. Het enige wat beter kan is dus vlotheid en wellicht ook een aantal scene's buien deze twee om, om meer diepte te geven aan de karakters.

Verlangen Gi
Niet echt overtuigend, er zit wat te weinig vlees aan, te weinig verhaal iin je tekst. Uiteindelijk is het hele verhaal bijna één monoloog.

Verlangen Wi
Een ultrakort verhaal is de moeilijkste categorie korte verhalen en deze schrijver heeft het er behoorlijk goed vanaf gebracht. Voornaamste kritiek: het kan nog korter! Er staan nog steeds te veel losse eindjes en niet ter zake doende details in, bijvoorbeeld: “het is immers Kerst” (dat had de lezer al afgeleid). Ook “met een verwijtende ondertoon” en “met een zachte stem” zijn overbodig, immers dat blijkt al duidelijk genoeg uit de gesproken woorden. Ik heb puur voor mijn eigen lol je verhaal ontdaan van alle overbodige dingen en eindigde toen op minder dan 400 woorden. En dan heb je echt een scherp, aangrijpend ultrakort verhaal, probeer dan maar eens! Tenslotte de titel: die kan echt veel beter. Ik denk aan 'Het gevulde parelhoen' of zelfs 'Het kerstdiner', maar met dit schrijftalent weet je vast zelf ook wel een betere titel te kiezen.

Verlangen Jo
Het begin van het verhaal is de moeite waard, het leest prettig en de schrijfstijl is zonder meer goed te noemen. De ommekeer is wat onverwacht, maar niet heel sterk. Ik kan mijn vinger er niet goed opleggen, want de schrijver heeft goed nagedacht over de opbouw van dit verhaal, maar bij mij werkt het niet. Misschien omdat het afstandelijke in het eerste deel van het verhaal, het tweede deel wat ontkracht.

Verlangen Ma
Een mooie, intieme scene. De ambivalentie is goed gevangen; het verlies van Henk versus het verlies van haar eigen identiteit gedurende hun relatie, rouw en boosheid die er wel/niet mag zijn. Een heel relevant thema, waar ik weinig leesbaars over tegenkom. Bovendien keurig, met aandacht geschreven! 500 woorden zijn weliswaar genoeg voor deze scene, maar van mij had het nog wat verder uitgediept mogen worden.

Stokeren Sj

Stokeren Fr

Stokeren Pe

Stokeren PB
Aardige anekdote, maar het verhaal is niet af. Ik zou wel meer over die vroegere stijldanser willen horen. De beelden van de geïmproviseerde tandenstoker en de vleugellamme fladderende kraai vond ik mooi.

Stokeren An
Ik moest even denken wat verlopen man is. Grappig maar moeilijke opening. Kan dat misschien anders worden verwoord? In het algemeen gebruik je ook veel bijvoeglijke naamwoorden. Het is een leuke stijlkeuze maar maakt het hier en daar moeilijker te lezen. Wellicht dat je het nog iets beter kan verwerken in de lopende tekst. Zinnen zoals: 'Zijn kleding zat als verkreukeld papier om zijn magere lijf.' vind ik namelijk wel erg mooi en een duidelijk beeld geven. Al met al vind ik het een leuk verhaal; het is een scene uit het echte leven lijkt het. Enkel kende ik het wordt 'stokeren' niet dus was de titel onduidelijk. Maar ach, dat ligt bij deze aan mij denk ik ;)

Een gevangene Gi
Gaf een walgelijk aangezicht' is een foute zin. Fout werkwoord, en het is niet 'aangezicht' maar zicht in deze betekenis. Je dialogen worden te weinig afgewisseld met beschrijvingen, gedachten, voorvallen en omgeving. Een Spaanse vlieg is eigenlijk een kever en men geloofde indertijd inderdaad dat het een afrodisiacum was. Hartslag van 140? Ongeloofwaardig voor die tijd, hoor. Bedaarde de rust: he tis niet de rust die bedaart, het is het lawaai of de chaos. 'Werd het rustig' is beter. Sans culottes zijn eigenlijk de mensen van een lagere klasse. Ze droegen LANGE broeken, terwijl de hogere klasse kniebroeken droeg. Sans culottes betekende dus 'zonder kniebroeken'. Een culotte is dus een kniebroek, een lange broek was een pantalon. Doe voortaan wat research. In de dialogen en de tekst gebruik je veel zinsneden die toen niet gangbaar waren. Omdat je het vertelt vanuit het perspectief van iemand die toen leefde wordt een en ander ongeloofwaardig. (werd verkocht als, enz) Juistem zou je hier beter in de oorspronkelijke taal laten - justement - om er een vleugje Frans aan toe te voegen. Markies De Sade werd overigens veroordeeld in 1772 en niet in 1789 (begin Franse Revolutie). Als je een historie fictionaliseerd met je toch zo getrouw mogelijk plaatsen, data en taal eerbiedigen.

Een gevangene Wi
Tot aan de laatste drie zinnen was mijn oordeel mild over dit verhaal. Best wel een aardige poging om een stukje geschiedenis (de aanloop tot de Franse revolutie) in een kort verhaal onder te brengen. De laatste drie zinnen zijn niet alleen overbodige uitleg, maar ook een moreel opgestoken vingertje, die de aardigheid van deze poging teniet doet. Overigens zaten er in het verhaal ook behoorlijk wat fouten. Een hartslag meten past niet in het beeld van het einde van de achttiende eeuw, net zo min als truffelkaviaar (dat is een recente uitvinding). En dan zijn er zinnen in de vorm van een dialoog geplaatst, die volstrekt ongeloofwaardig zijn in een conversatie tussen een gevangene en zijn begeleider, maar alleen maar bedoeld zijn om de lezer een lesje geschiedenis mee te geven. Er zijn er meerdere, maar dit is de meest irritante: “De sans-culottes, de zonderbroeken, de revolutionairen! Ze willen van Frankrijk een republiek maken en de koning onthoofden! Ze willen het erfrecht afschaffen en de kloosters onteigenen! Ze willen het burgerlijk huwelijk gelijkstellen aan het kerkelijk huwelijk, echtscheiding toestaan en alimentatie gunnen aan gescheiden vrouwen!” Kikkerbillen aanduiden als ‘amfibische wokgerechten’ op zich grappig gevonden, maar past natuurlijk totaal niet in de historische setting van dit verhaal. “want we kunnen niemand sparen” is een anglicisme. Maar onder al deze tekortkomingen schuilt wel een leuk verteld historisch verhaal. Dus aan het werk, schrijver, en poets dit verhaal nog eens grondig op!

Een gevangene Jo
Ik heb moeite met de schrijfstijl in dit verhaal. Te vaak gebruikt de schrijver de passieve vorm en dit zorgt ervoor dat het verhaal minder prettig leest. De eerste zinnen zijn zo overdreven dat het afbreuk doet aan het verhaal. Qua inhoud is het best een aardig verhaal, daarom is het des te jammer dat het niet prettig leest.

Een gevangene Ma
Amusant, maar allesbehalve geloofwaardig. De historische setting is interessant, wat we zien van het karakter van de illustere markies De Sade ook. Het verhaal racet naar de veroordeling, waardoor wat ervoor en eromheen gebeurt nauwelijks diepgang krijgt. Wat ook niet helpt is dat er bijzaken ten tonele worden gevoerd, die geen functie hebben voor het verhaal. Mijn grootste bezwaar is dat ik nauwelijks een beeld heb gekregen van de hoofdpersoon. Een verhaal als dit behoeft rijping en redactie, voor mijn gevoel is het te snel ingestuurd.

Mogen wij uw man spreken Sj

Mogen wij uw man spreken Fr

Mogen wij uw man spreken Pe

Mogen wij uw man spreken PB
Mooi verhaal, humoristisch verteld vanuit zoontje Rienk Jan. Een paar tips voor de auteur: kopjes als ‘even later in de woonkamer’, kunnen weggelaten worden. Als een spreker aan het woord blijft, hoeven niet na elke gesproken zin de aanhalingstekens herhaald te worden. Ook hoeft een tweede of derde zin die door dezelfde spreker uitgesproken wordt niet steeds op de volgende regel. Er wordt veel geknipoogd in dit verhaal. Daar is vast een alternatief voor te vinden. Het einde is wat afgeraffeld, dat mag nog wat meer uitgeschreven worden.

Mogen wij uw man spreken An
Enigzins onduidelijk begin vanwege de opdeling en vele dialoog. Het dialoog is heel goed maar er mag meer context worden gegeven en wat interpunctie klopt niet. Ik vind de 'onthulling' van wie de 'ik' is wel leuk door die 'mijn moeder'.

De legende van de slijm man Gi
Je hoeft niet alles te schrijven wat er gebeurt, hoor. Elke vraag, elke stap hoeft niet. Dat noemen ze regieaanwijzingen. In de film zie je dat ook, iiemand stapt op de trein en even later belt hij ergens aan: de treinreis was niet nodig, de kijkers begerepen zo ook wel dat hij na de trein naar dat huis was gegaan of gereden met bus of taxi. Een voorbeeldje? 'Mama, mag ik met de hond wandelen?' 'Ja ,hoor oké, maar op tijd terug dan.' Beetje triestig einde, hoor. Ik blijf toch maar enkele dagen uit het bos.

De legende van de slijm man Wi
De opdracht, voorafgaande aan dit verhaal, tot "uitsluitend opbouwende kritiek vanwege leeftijd schrijver," valt bij mij niet in goede aarde. Natuurlijk is vaak aan het verhaal te zien wat de leeftijd is van de schrijver, dat kan zowel heel oud als heel jong zijn. Ik voel mij als jurylid bekwaam om een goed verhaal te herkennen en kritiek te leveren op een minder goed verhaal ongeacht de leeftijd van de schrijver, zonder dat de schrijver of een familielid van hem/haar mij daarvoor bindende instructies geeft.

De legende van de slijm man Jo
De schrijver van dit verhaal heeft een levendige fantasie en weet die goed in te zetten. Het verhaal is echter wat kort en eenvoudig van opzet; er zou wat mij betreft meer mogen gebeuren. Maak het spannender door dieper in te gaan op de ontmoeting. De schrijfstijl kan beter. Een verhaal bestaat uit alinea’s die niet te lang mogen zijn, omdat het anders minder prettig leest. Zeker bij dialogen is het belangrijk om bij een nieuwe spreker op een nieuwe regel te beginnen.

De legende van de slijm man Ma
Goed schrijven is niet makkelijk, en als jurylid van Verhaal van de maand ben ik best streng. In mijn commentaar zeg ik altijd eerlijk wat mij aanspreekt, en wat beter kan. Ik vind dat ook jij daar recht op hebt: niemand vindt het leuk om kritiek te krijgen, maar uiteindelijk is dat het enige waar je als schrijver van leert, beter door kan worden. Ik neem je dus serieus als schrijver, ook al ben je jong. Daar gaan we!
Allereerst, ik vind dat je goede ideeën hebt. Je bouwt de spanning goed op; het geritsel in de struiken, Pixie die eerst gromt en even later luidkeels blaft, dat soort dingen duwen je lezer verder het verhaal in. Het slijmerige hoopje dat zich ontpopt als een monster vind ik ook goed gevonden. Je durft ook een verhaal slecht af te laten lopen, daar hou ik van! Het einde is wat kort, maar wel logisch, met een treurige slotzin (je lezer ziet daardoor die ongeruste moeder voor zich, ze zal dit moment nooit vergeten).
Natuurlijk is er ook genoeg wat beter kan, en uiteindelijk moet. Let op je spelling en zinsbouw, zorg ervoor dat je een nieuwe spreker op een nieuwe regel laat beginnen, breek je tekst op in logische alinea’s. Tip: lees wat je geschreven hebt hardop voor aan jezelf. Je zult merken dat je dan makkelijk ontdekt waar je zinnen rammelen. Ik had wat meer van de hoofdpersoon willen weten, ik zie hem (of haar) nu niet voor mij. En een klein dingetje: de titel dekt het verhaal niet, er wordt geen legende verteld.
Mozart schreef zijn eerste muziekstuk toen hij vijf jaar oud was. Anne Frank was dertien toen ze haar wereldberoemde dagboek schreef. Daisy Ashford (minder bekend) schreef The Young Visiters op haar negende. Maar zij zijn de grote uitzonderingen, verreweg de meeste mensen ploeteren hun hele leven om beter te worden. Dus hee, blijf schrijven, je hebt alle tijd!

Slakkenlijf Sj

Slakkenlijf Fr

Slakkenlijf Pe

Slakkenlijf PB
Grappig verhaal. De zin ’Je ziet weleens een oproep in de landelijke dagbladen. Je kunt je dan aanmelden om een aantal dagen een geneesmiddel te helpen testen.’ past niet bij de rest van het verhaal dat vanuit ik-perspectief is geschreven.

Slakkenlijf An
Het mag iets vlotter verteld worden. De onthulling aan het eind is leuk over wat er nou gebeurd is maar er mogen al eerder tekens worden gegeven; dat de slak binnen zit bijvoorbeeld of dat hij 'opeens' klein is, etc. etc. Het eind vind ik dus wel geweldig

Het datje Gi
Leuk verhaal. Weinig op aan te merken. Beetje te anekdotisch, ik verwacht nog wat meer kleur, omgeving, beschrijving personages.

Het datje Wi
Ik neem aan dat dit verhaal (grotendeels) autobiografisch is. En dat geeft gelijk het probleem aan. Verreweg de meeste autobiografische verhalen zijn heerlijk om te schrijven voor de schrijver, leuk (soms confronterend) om te lezen voor de naaste omgeving, maar totaal oninteressant voor de rest van de wereld. Omdat die de hoofdpersoon van het verhaal niet kent, ziet die slechts de clichés. En helaas staat dit stukje vol met clichés, van de alcoholische moeder, die voor niets deugt, via de oma die in alles perfect is, tot de hoofdpersoon die zich ondanks zo’n moeder en dankzij zo’n oma toch geslaagd is in het leven, en dan wel op alle fronten (opleiding, liefde, relaties).

Het datje Jo
Dit is geen verhaal, maar een zeer korte samenvatting van het nog jonge leven van de hoofdpersoon. Er zitten veel aanknopingspunten in het verhaal om het meer diepgang te geven, dit gebeurt helaas nergens.

Het datje Ma
Ik weet niet zo goed hoe ik dit verhaal moet plaatsen. Het leest niet als een verhaal, eerder als een verslag van wat de auteur daadwerkelijk is overkomen. Als dat zo is: groot, groot respect voor hoe zij zich tot dusver door het leven heeft geslagen. Het getuigt van moed om het op te schrijven, de pijn te herleven. Maar dit is een verhalenwedstrijd, en als ik dit stuk langs de lat leg waar ik ook andere inzendingen op toets, dan is het literair gezien te mager. Ik wil de pijn van dat meisje voelen, met haar meehuilen, haar ‘bevrijding’ vieren, getuige zijn van wat er gebeurt als dochter en moeder na al die jaren tegenover elkaar staan. De auteur heeft een voor haar veilige aanpak gekozen, wat ik zeker begrijp, maar dat maakt geen succesvol kort verhaal.

Ochtendwandeling Sj

Ochtendwandeling Fr

Ochtendwandeling Pe

Ochtendwandeling PB
Het plot is niet sterk opgebouwd. Het verhaal kabbelt een tijdje voort (de ochtendwandeling) terwijl de climax (de lijn van de hond die tussen de liftdeuren vastzit) heel kort genoemd wordt. Na deze climax kabbelt het verhaal verder over een bridgewedstrijd, een scene die niet past bij de rest van het verhaal. Een ‘licht bulderende lach’, zie ik niet voor me. De laatste twee alinea’s zijn leuk in een briefwisseling, maar zou ik uit dit verhaal laten. Ze voegen niets toe.

Ochtendwandeling An
Grappig verhaal, lekker weg te lezen. Ik vond het alleen moeilijk in te leven in de ik. Er mogen meer gevoelens en gedachtens worden beschreven, of eerder laten zien. Veel is echt geschreven vanuit de ik achteraf, wat een stijlkeuze kan zijn en dan moet je dit vooral negeren, maar daardoor komt het erg afstandelijk over. Neem de lezer echt mee op die wandeling! Wat zien jullie dan? Daar ben ik benieuwd naar.

Het besluit Gi
Een keer om gemaakt te worden'? Lees je je verhaal niet na? Dan had je vast dat ontbrekend woord ingevuld. Het verhaal lijkt één lange droom met af en toe een korte passage IRL. Veel blijft vaag, wordt nauwelijks geduid, de gebeurtenissen blijven ongeloofwaardig.

Het besluit Wi
Te gemakkelijk, maar tegelijkj erg pretentieus. Wat lossen flarden, misschien gedachten tussen waken en dromen of flarden van dromen op papier gooien en dan maar hopen dat er iets interessants of leesbaars uit tevoorschijn komt. Nee, dus, ook al zijn sommige van die flarden best origineel of goed opgemerkt. Er is veel meer nodig voor een boeiend verhaal! Er staat “Eén keer om gemaakt te worden en de tweede keer om op te staan.”, maar als ik de flarden tekst goed begrijp (goede kans dat dat niet overal het geval is), dan had hier moeten staan: Eén keer om gewekt te worden en de tweede keer om op te staan. En dit is niet de enige plek met rare tekst.

Het besluit Jo
Prachtige eerste zin, daarna zit er vooral veel onrust in het verhaal. Het idee is goed, de onrust bij de hoofdpersoon is zo beeldend opgeschreven dat het amper te volgen is. Het idee is echt heel goed, maar de uitwerking verzandt helaas.

Het besluit Ma
Nou…. ehm… interessant? Een drieste mix van surrealisme, flarden herinneringen en enkele scherpe observaties (de vleugeltjes, die aan het eind ineens een rol blijken te hebben). Maar wat heb ik nou gelezen? Ik heb nauwelijks een beeld de hoofdpersoon, kan niet goed duiden waarom of hoe hij in deze kennelijke staat is gekomen of wat die staat überhaupt is. Dat maakt dat het allemaal snel vervliegt. Desondanks intrigerend. Maar ook té rommelig. En daardoor interessant.

De verdwijning van de kleine Copperfield Sj

De verdwijning van de kleine Copperfield Fr

De verdwijning van de kleine Copperfield Pe

De verdwijning van de kleine Copperfield PB
Een heftig verhaal, waarbij het slot afgeraffeld wordt. Probeer of u de angst, de woede en het verdriet van de moeder meer kunt uitschrijven, auteur. Nu bijt ze alleen op haar lip en staart mistroostig naar de maan als ze het bericht van de dood van haar zoon krijgt.

De verdwijning van de kleine Copperfield An
Mooi perspectief voor dit verhaal; ik vind de afwisseling in 'herinnering' en verteller goed. Je schets ook mooie beelden. 'Vastgekleefd op ramen en vastgeniet op houten palen' vind ik bijvoorbeeld goed! Het is makkelijk te lezen, duidelijk en klinkt gewoon lekker. Ik hoop dat dat duidelijk is. Ook de opbouw vind ik goed. Het is echt een 'verhaal'. Wellicht kan je volgende keer minder vertellen en meer laten zien. Meer scene's zoals die van de politie zouden Finn meer leven geven.

De verdwijning van de kleine Copperfield Gi
Sterk verhaal, goed opgebouwd, met een scherp inlevingsvermogen voor je personages. Het einde vind ik wat minder, te voorspelbaar. Niet makkelijk ook om een ander einde te bedenken of je moet je hoofdpersonage na jaren weer laten opduiken, of hem laten sterven wat verband houdt met zijn dromen.

De verdwijning van de kleine Copperfield Wi
Hele mooie vertelstem en een gevoelig verhaal. En de prijs voor de mooiste zin die ik deze maand heb gelezen: “Haar zoon keek met guitige blik de smalle straten van het dorp in, beleefde alledaagse gebeurtenissen in een papieren versie terwijl zij stierf vanbinnen.” Toch twee kritiekpunten: de stem van Finn past niet bij een 9-jarige, bij voorbeeld: “ om de hemellichamen waar te nemen” en “Ik was een beetje verdwenen, maar ik ben nu terug.” Daar waar er uitspraken van Finn worden gequote, verdient de toon en het woordgebruik nog aandacht. Mijn tweede opmerking is verhaaltechnisch: de details van zijn overlijden zijn helemaal niet nodig in dit verhaal, leiden zelfs af en bederven de magie van deze jongen. Mijn advies is dus om “Seksueel misbruik... DNA… Een verwrongen geest… Recidivist...” weg te strepen.

De verdwijning van de kleine Copperfield Jo
Een klein verhaal, geschreven in een wat kinderlijke schrijfstijl, over een heftig onderwerp. Het is ergens fijn dat het niet een heel zwaar verhaal is geworden, het is me echter te afstandelijk. Het verdwijnen van een jongetje en het uiteindelijk vinden van zijn ontbonden lichaam wordt in dit verhaal zo geschreven dat ik nergens de pijn voel. Er staan enkele prachtige zinnen in.

De verdwijning van de kleine Copperfield Ma
Een kort kortverhaal waarin de vermissing van een kind eindigt in een gruwelijke ontknoping, die voor mij toch uit de lucht komt vallen. Wat niet helpt is dat ik geen connectie op heb gebouwd met Finn, noch met zijn moeder. Het gaat mij te snel, de dialogen (dingen die Finn gezegd heeft) zijn houterig, de zinsbouw is hier en daar knullig… nee, dit is niet mijn verhaal, sorry.

Moord aan de overkant Gi
Met je titel geef je al een stuk van je verhaal weg, zodat er nog weinig mysterie rest. Je moet de lezer nieuwsgierig maken en dat doe je zeker niet met zo'n titel. Je laat ook in het midden of de moord echt gebeurd is, er zou bloed op het raam moeten te zien zijn als dat zo is. Nu laat de oude man zich wel snel sussen. Dat maakt je verhaal niet aannemelijk, en een open einde duidt voor mij op het feit dat de lezer het einde dan zelf maar moet maken. Een vorm van intellectuele luiheid bij de schrijver? Zo'n einde blijft door het onvolledige ervan niet plakken, de lezer haalt zijn schouders op en gaat over tot de orde van de dag. Jammer er zat meer in: je had kunnen vertellen hoe de oude man steeds meer dingen ziet die niet echt zijn, een aangrijpend verhaal over dementie schrijven, of iemand laten ontdekken dat er echt wat gaande was aan de overkant en voor je het weet heb je een sterk en lang verhaal.

Moord aan de overkant Wi
Goed opgebouwd verhaal, met één groot mankement. De mis-en-scène kan niet kloppen. Meneer zit thuis achter glas, dan is er een binnentuin en een appartement aan de overkant, ongetwijfeld ook met dubbel glas. Twee tegenover elkaar liggende appartementen hebben een minimumafstand (kijk er de bouwverordening maar op na) en dus is het onmogelijk dat over die afstand, met twee keer dubbel glas, ook maar iets van een schreeuw doordringt. Dus de zin ‘je hoort vrijwel niets’ heeft voor mij het verhaal een beetje bedorven. En een woonkamer-en-suite zie ik ook niet voor mij in een dergelijk verzorgingshuis. Ten slotte de allerlaatste bijzin. Dat is overtollige uitleg. Door het kundige verhaal daaraan voorafgaande had de lezer de leeftijd en leefomstandigheden al wel begrepen. Dat alles is natuurlijk gemakkelijk op te lossen om er zo een heel goed verhaal van te maken.

Moord aan de overkant Jo
Dementie, het blijft terugkeren in de ingestuurde verhalen. Het is heel lastig om dit goed in een verhaal te gebruiken. Deze schrijver lukt het niet. Het eerste deel van het verhaal is zo helder opgeschreven dat ik moeite heb met het idee dat de hoofdpersoon aan dementie lijdt.

Moord aan de overkant Ma
Geen woord te veel! Op een subtiele wijze wordt in amper zeshonderd woorden de geestelijke toestand van de hoofdpersoon duidelijk gemaakt, wat zich manifesteert vanaf het aanzetten van het koffieapparaat. Of heeft hij het echt gezien? Gelukkig laat de auteur dat open en speelt daarmee een spel met het hoofd van de lezer. En ook nog eens keurig geschreven.

Leven in Schalkwijk Sj

Leven in Schalkwijk Fr

Leven in Schalkwijk Pe

Leven in Schalkwijk PB
Dit is meer een betoog over de voordelen en nadelen van wonen in Schalkwijk dan een goed kort verhaal. Als alle achtergrondkennis over Schalkwijk weggelaten zou worden en het meer als persoonlijk verhaal verteld zou worden, zou het voor mij een stuk interessanter zijn. Het fragment over hoe het personage zich voelde in Haarlem Noord is het meest persoonlijk en meteen ook het stuk waarin de lezer opveert. Zinnen als ‘Voor de mensen die niet weten hoe het werkt, leg ik het kort uit’, en ‘Ik kan wel blijven doorgaan over Schalkwijk, maar ik kan het ook niet doen.’ zou ik uit de tekst laten. Ook de conclusie ‘Een mening van één Schalkwijker die geen buitenstaander meer is.’ is onnodig.

Leven in Schalkwijk An
Het is voor mij nogal al lang en afstandelijk. Het idee is mooi; een scene beschrijven. Ik mis enkel iets specefieks: iets grappigs, iets geks, iets wat het verhaal eigen maakt. Je kan er een andere schijfstijl in verwerken wellicht: dialoog, inzoomen/uitzoomen, etc. Wel is het te merken dat het vanuit jou is geschreven en dat maakt het wel een belangrijker verhaal.

Een vrijdagavond in San Fransisco Gi
Dit begint meer als een muziekverslag met info dan een verhaal. Benieuwd hoe het verder gaat. Oké, derde alinea is leuk maar toch met veel informatie gestrooid. Vierde alinea: er is wat actie, dat doe je goed, maar ook hier lijkt het meer een verslag dan een ervaring. Vijfde alinea met het pizzarestaurant: teveel ambtenarenstijl. Het stukje met het plectrum en de ontmoeting met dialoog is goed: hier zitten we in de beleving en niet in de beschrijving. Meteen weet je nu ook wat er geregeld aan schort: show, don't tell. Beschrijf het restaurant, hoe mensen eruit zien, oké, maar laat me meevoelen, deponeer je lezer mee in dat restaurant, de geuren, het soort stem van de gitarist, de smaak van het eten. Maak het levensecht. Op het laatst tijdens he toptreden, de ontnuchtering erna, ben je weer op dreef. Leuk einde ook.

Een vrijdagavond in San Fransisco Wi
Exact 3000 woorden. Prima! Altijd een goede oefening voor elke schrijver om op een exact aantal woorden uit te komen. Maar het kan nog veel en veel korter, zonder de essentie van het verhaal te verliezen. Dat kan op verschuilende plaatsen, maar ik geef hier maar één voorbeeld: Aan het begin van het verhaal, waarin ‘iets bijzonders’ een nietszeggende frase is en de vooraankondiging ook niets toevoegt. Mijn opening zou dan zijn: “Op vrijdagavond 5 december 1980 speelden Al Di Meola, John McLaughlin en Paco de Lucía in het Warfield Theatre in San Francisco. Op zaterdagavond 6 december speelden ze er weer. Al Di Meola een fenomeen.” 35 in plaats van 68 woorden en een spannender begin. Ook de toevoeging ‘Verenigde Staten’ aan ‘San Francisco’ of de 8800 vliegkilometers lijkt me overbodig, ik kan me weinig lezers voorstellen die dat niet weten, of die dat interesseert. Wat voegt overigens de hele alinea over vliegangst toe aan het verhaal? Nog een voorbeeld: “Hier moest de ingang van het Warfield Theatre zijn. Even verderop zag ik duidelijk een theateringang, waarboven de neonverlichte letters WARFIELD hingen.” Door de eerste zin voer je de spanning op, om die onmiddellijk weer af te breken in de tweede zin. Die eerste zin heeft alleen maar zin als het echt een ander gebouw zou zijn geweest. Dan heb ik nog wel meer bezwaren: “De prijzen konden hier, oordelend naar het interieur, niet meer dan geschikt zijn.” Dit is gewoon slecht vertaald Engels. Het zal toch niet zo zijn dat dit hele verhaal of een deel ervan plagiaat is van een bestaand Amerikaans verhaal?. Ik had niet de tijd dat uit te zoeken, maar ik ben wel wantrouwig dat als een verhaal zich in Amerika afspeelt en ik kom een zin tegen die gewoon slecht vertaald Engels is! Overigens verder wel in foutloos Nederlands geschreven. Maar alles bij elkaar is dit een mooie anekdote, helemaal opgerekt tot 3000 woorden terwijl hij even goed in 500 woorden verteld had kunnen worden. Te weinig voor een hoge notering in deze korte verhalenwedstrijd.

Een vrijdagavond in San Fransisco Jo
In het verhaal gebruikt de schrijver veel namen, alles moet blijkbaar benoemd worden. Dit leidt af van de inhoud, die de moeite waard is. De kracht van het verhaal zit in de ontmoetingen en de keuze om niet naar het tweede concert te gaan. Dit verdrinkt haast in de eindeloze woordenstroom en dat is echt heel jammer.

Een vrijdagavond in San Fransisco Ma
Hahaha, wat een fantastisch verhaal! Ik aarzelde toen de vliegangst wel héél lang werd uitgesponnen, maar de gebeurtenissen erna maakte dat snel goed. Een goed verhaal qua inhoud en grotendeels vaardig geschreven. Het had misschien wat compacter gekund, maar soit: zelf ben ik ook muziekfanaat, de herkenbaarheid was groot genoeg om dat euvel te compenseren.

Alles is anders Sj

Alles is anders Fr

Alles is anders Pe

Alles is anders PB
Een gevoelig verhaal dat in mijn ogen wel wat langer had mogen zijn. De auteur heeft zich wel goed ingeleefd in de belevingswereld van dit eenzame kind (ik persoon), van wie niet duidelijk wordt wie het is. (Ik had de indruk dat het een kind van een jaar 8/9 was). In de zin ‘Iedereen zei dat er geen andere oplossing was.’ vraag ik me af wie ‘iedereen’ is (Het gezin? Ooms en tantes?), en waarom er geen andere oplossing is. Dit wordt niet toegelicht door de auteur. Tegen wie zegt de ik-persoon ‘tot morgen?‘ De zin ‘Ik loop door naar de keuken. Hier kan ik aan de slag.’ woas me ook niet helemaal duidelijk. Aan de slag met wat? Koken? Schoonmaken?

Alles is anders An
Leuk perspectief, goed dat je ook simpeler taalgebruik gebruikt en waardoor je het niet meteen verraadt maar langzaam duidelijk maakt. Ik mis alleen een element van spanning: waarom is ze thuis voor bang? Is er een keer iets gebeurd? Een open einde is leuk maar ik mis de gebeurtenis die het open einde echt laat spreken. Ik hoop dat het zo duidelijk is... ;)

De rotzak Gi
In de eerste alinea meteen die lange zin met allemaal bijzinnen, zodat de lezer de draad verliest. Oppassen met perspectief: 'De schouders, zojuist opgetrokken...' lijkt een observatie van buitenaf te zijn, terwijl we in het hoofd van de man te zitten. Zoom eerst uit, kom dan dichter en zoom in. 'De bekleding van de ...' is een observatiie over een gebeuren dat al langer plaats vindt, ik geloof niet dat hij dat nu eerst opmerkt, wellicht is dit weer een perspectiefwissel, een die van de schrijver als verteller, komt. Doe er alles aan om de 'suspension of disbelief' te voorkomen, te vermijden. De sfeer tussen Harry en Jantien beschrijf je scherp, die gulp zure verwijten: knap gedaan. 'Binnen zitten de twee oudjes': ook hier spring je weer uit je personage. Je zoomt uit, kan geen kwaad, maar zoom uit vanuit je personage. Misschien staat er een spiegel en ziet Harry zichzelf zijn vrouw zitten, en denkt hij dat. En dan is hij dood, schitterende wending, en moet je van perspectief wisselen, dat is oké natuurlijk. Die 'lieve jongen' is me te schrijverig. Hou het sec. 'Wordt jij: oei. Word jij is het. Vreemd dat Oskar van de 'je-vorm' naar de beleefdheidsvorm overschakelt. 'Die zul je zult vinden'...foutje. Jantien in de storm: aangrijpend, goed gedaan. Jammer: dat einde met Olivia die hem toeroept, had niet gehoeven. Na de brief had je kunnen stoppen, dat was een veel sterker einde geweest. Kost je nog een punt.

De rotzak Wi
Deze verhalenwedstrijd kent een maximum van 3000 woorden en ik weet dat de redactie en sommige juryleden daar niet zo aan tillen, maar ik wel. Elk verhaal kan in minder dan 3000 woorden verteld worden, ook dit verhaal van maar liefst 4390 woorden. Normaal lees ik langere verhalen niet eens en geef ik een genadezesje voor de moeite. In dit geval heb ik wel het hele verhaal gelezen, omdat het in mooi, foutloos Nederlands is geschreven met een mooie vertelstem. Daar kreeg ik echter spijt van, het slot is veel te sentimenteel en totaal ongeloofwaardig en dat was een grote teleurstelling na ruim 4300 woorden.

De rotzak Jo
Dit verhaal is vooral heel lang. Dit kan echt veel korter. De opbouw is goed, alleen is het einde zo voorspelbaar dat het voor veel lezers een teleurstelling zal zijn. De schrijfstijl is bijzonder, het leest op zicht prettig, alleen is het bij vlagen wat kinderlijk.

De rotzak Ma
Deze schrijver kan schrijven, maar waarom moet dit verhaal bijna anderhalf keer zo lang zijn als de limiet? Een stevige redactie had het makkelijk onder de drieduizend woorden kunnen brengen, én het had aan kracht gewonnen. Het gaat mij te traag, het is te uitgesponnen, om bij een ontknoping te komen die mij niet kan bekoren. Een allesverklarende brief, waar het als lezer lang wachten op was, vind ik té gemakkelijk. En hoewel het verzwegen drama stevig is, zie ik niet hoe dit vijftig jaar later zo expressief het leven van de ouders bepaalt. Ik had liever de relatie tussen zoon en ouders, en tussen de ouders onderling meer uitgediept willen zien. En het slot, ja ach… ik had al moeite om mij met de zoon te verbinden, en echt plausibel is het ook niet. Ik ben al met al niet onder de indruk, en reken een punt extra aftrek vanwege het overschrijden van de woordlimiet.

Libra Sj

Libra Fr

Libra Pe

Libra PB
Een verhaal met een aardige start dat echter tegen het slot aan de Bouquet reeks doet denken: ‘Hij had amandelvormige blauwe ogen, donkerblond haar, een grote neus met rechte zijvleugels, een gulzige mond en een smal lijf met gespierde armen.’ Latino planken die het personage ‘stralend en kalm tegemoet glimlachen’, zie ik ook niet voor me. Een aantal zinnen liepen stroef of klopten niet in woordgebruik, bijv. ‘Toen ik de woorden voor de zoveelste maal las en bij de derde keer bleek dat het er stond…’ of: ‘Ik bracht de neiging het eerste katern te spellen om en bladerde door naar de pagina achterin.’

Libra An
Veel zinnen moeilijk te lezen door opbouw. Maar leuk verhaal! Ik hou wel van een beetje liefde. Ik zou alleen meer willen weten over hoe zij zich voelt, hoe het voor haar was, in plaats van het 'achteraf' te lezen. Creeër wat spanning door dialoog of haar gevoelens te verbeelden. Wel heb je een mooi beeld gemaakt! Ik zie het goed voor me allemaal.

De indringer Gi
Nu hoort Achilles....beter is: De sleutel draait in het slot. De lezer weet dat hij dat hoort. Vermijd toevoegingen als: hij ziet dat, hij hoort dat, hij ruikt dat, laat de visuele, auditieve of andere zintuigelijke toevoegingen vallen. Leuk perspectief. In een andere alinea, waar de indringer er met het teefje zijn en ze eten, knoopt de indringer een gesprek aan. Met wie, want hij is er alleen met het teefje. Er is geen sprake van een andere man, geen sprake van een telefoongesprek en de lezer weet dat honden (in diit verhaal) niet kunnen praten. Dat vind ik een serieus manco en maakt het hele verhaal ongeloofwaardig. Jammer. Er is sprake van een uitgever, vreemd dat er dan verscheidene kartons met boeken thuis geleverd worden, gezien het succes van de verkoop. Het is geen printing on demand of in eigen beheer. Misschien neemt hij er zelf een deel van af? Vermeld dat dan in een dialoog.

De indringer Wi
Als je een verhaal vertelt vanuit een dier, een hond in dit geval, dien je heel zorgvuldig het verhaal te structureren, immers dat specifieke perspectief moet wel iets toevoegen en moet bovendien overeenstemmen met het gekozen dier. Helaas is dat niet het geval met dit verhaal. De hond kent wel het woord ‘schrijfmachine’, maar niet het woord ‘bed’ en zo zijn er nog veel meer details, die ik als lezer hinderlijk vond en me de gelegenheid ontnam om echt in het verhaal te komen. Verder is het thema nogal afgezaagd, over het algemeen zijn schrijvers die schrijven over schrijven nogal saai en hier gaat het ook weer over een overleden schrijver en iemand die in zijn voetsporen treedt en dus (commercieel) gebruik maakt van de naamsbekendheid van de inmiddels overleden schrijver. Helaas zijn het vaak gefrustreerde schrijvers die niet worden uitgegeven, die jaloers zijn op schrijvers met een bekende naam, van wie alle boeken wel worden uitgegeven. Misschien is deze schrijver niet op deze manier gefrustreerd, maar ik ken inmiddels het toontje, de verongelijktheid en het verhaalverloop van dit soort verhalen. En daar steekt dit verhaal niet bovenuit. Het enige afwijkende hier is het perspectief vanuit de hond, en zoals ik al schreef is dat slordig uitgevoerd.

De indringer Jo
Een verhaal geschreven vanuit het gezichtspunt van een huisdier, het is lastig om te doen. Deze schrijver doet dit op een goede manier, waardoor het verhaal goed tot leven komt. Het op zich eenvoudige verhaal wordt boeiend door de wijze waarop het huisdier tegen zaken aankijkt. Het is een leuk verhaal geworden.

De indringer Ma
Alleraardigst verhaal, verteld vanuit het perspectief van een oude hond. Via zijn ogen (en vooral neus) komen we te weten wat er zich afspeelt in het huis. Een puntje van kritiek: de hond begrijpt wel héél erg veel, het verhaal had sterker geworden als de auteur dat had beperkt. Vertrouw op je lezer, beste schrijver. Hoe dan ook, een leuk verhaal.

Lieve Sam Sj

Lieve Sam Fr

Lieve Sam Pe

Lieve Sam PB
Ontroerend verhaal, goed geschreven. Grappig, die verwijzing naar VvdM.

Lieve Sam An
Fragmentatie werkt perfect hier. Leuke zinnen, makkelijk te lezen. De twist op het einde zag ik niet aankomen en is hartverscheurend. Enige opmerking is dat het cliche is maar omdat je het zo 'eigen' hebt geschreven komt het precies aan zoals je bedoelt denk ik. Prachtig.

Lieve Sam Gi
Een verhaal in briefvorm, een monoloog. De plot moet het dus niet van gedachten hebben, noch van dialoog. Bovendien speelt het verhaal zich grotendeels af in het verleden. Weinig omgevingsfactoren. Dan moet het verhaal sterk zijn, En daar slaag je in. (da je denkt = dan je denkt) Goede overgangen, je vult niet alles in, de lezer kan dat ook. Prima verhaal, tof.

Lieve Sam Wi
Er worden opmerkelijk weinig corona-verhalen ingediend in deze wedstrijd, terwijl we toch allemaal corona-verhalen hebben. Dus dat zijn alvast de eerste punten voor deze schrijver (schrijfster, vermoed ik). De verwijzing aan het begin naar deze wedstrijd vind ik goedkoop effectbejag, dus dan gaan er weer punten af. Goede vertelstem en vooral: een goed einde. Wat ik mis is de emotie, de mogelijkheid om mee te leven, dit is nog teveel een verslag in plaats van een verhaal. Maar blijf schrijven, schrijfster, en blijf de winnaars lezen van deze wedstrijd, de basisvaardigheden voor een goed verhaal heb je al. Nu nog wat meer oefenen en gewoon afkijken hoe andere schrijvers het doen.

Lieve Sam Jo
De eerste zin van dit verhaal maakt dat ik weinig zin heb om verder te lezen. Een echte schrijver hoeft niets mee te maken om te kunnen schrijven. Nu is de kans aanwezig dat het verhaal helemaal niet autobiografisch is, maar dan nog, word ik niet vrolijk van dergelijke zinnen. Het verhaal zelf niet goed geschreven, het gaat over corona en een overlijden. Ik lees het, maar voel niets.

Lieve Sam Ma
Mooi en verdrietig memoir, goed klein gehouden en tegelijk impactvol. De troostprijs: eindelijk een plek op de shortlist? Kritische noot: de schok, het verdriet van de hoofdpersoon had ik meer willen voelen. Iets té klinisch geschreven?

Er is niets Sj

Er is niets Fr

Er is niets Pe

Er is niets PB
Prachtig verhaal. In minder dan 750 woorden geeft de schrijver de lezer een intiem inkijkje in het uitgebluste leven van een man en vrouw. Mooi hoe de stiltes en de twijfels van de vrouw worden verbeeld. Van zinnen als ‘De dingen die als koffers in een gang staan, gevuld en onaangeroerd, altijd in de weg’, kan ik echt genieten.

Er is niets An
Mooie opening! Je creeërt spanning door je schrijfstijl, echt knap. Het verhaal zelf is namelijk niet spannend op zich zelf maar door de verwoording wel.

Er is niets Gi
Leestekens! 'Ze zitten, in het keukentje,...' Waarom die komma's? Goede ruimtebeschrijving vervolgens. Soms zet je een komma teveel. Zeer sterk in sfeerbeschrijving. Je wil het verhaal traag laten gaan, je gebruikt daarvoor net iets teveel komma's, zodat je zinnen soms als gehakt stro over komen. Een hulpmiddel om te vertragen is om lange klanken te gebruiken (zoals ik schreef: verhaal traag laten gaan...) en af te wisselen met de donkere somberheid waarvoor je dan weer de klinker 'o' kunt gebruiken.

Er is niets Wi
Ambitieus om een verhaal voornamelijk te vertellen door de details van de mis-en-scene. En de schrijver is daar goed in geslaagd met dit verhaal. Als je kiest voor zo’n opzet, in een zo kort verhaal, dan moet elke zin en elk woord precies goed gekozen zijn. En dat is nog net niet gelukt. “De man heeft een terugwijkende kin en haargrens,” is grappig, maar grappig is nou precies niet wat je wilt met dit verhaal. “Zijn stem is zacht, bijna voorzichtig, maar er zit een scherp randje aan,” is een interne tegenstrijdigheid, die helemaal niet nodig is. Het scherpe randje leidt slechts af, voegt niets toe. “Het enige geluid in de kamer komt van de kraan en de koelkast,” is taalkundig slordig: er zijn twee geluidsbronnen, dus ‘enige’ past niet. Dit zijn kleinigheidjes, die gemakkelijk te verbeteren zijn. Mijn grootste kritiekpunt bij dit verhaal is de allerlaatste zin: “Ze hoopt dat hij haar volgt.” Ineens zitten we in het hoofd van één van de hoofdpersonen, een perspectiefbreuk met de rest van het verhaal en de laatste zin van een kort verhaal is juist zo belangrijk, die bepaalt vaak de emotie die is losgemaakt bij de lezer. Bij mij was die emotie, ‘jammer van die zin,’ en ik geloof niet dat dit het doel was van deze schrijver.

Er is niets Jo
Een indringend kort verhaal. Het is niet meer dan een gesprek tussen twee mensen, maar met zoveel intensiteit geschreven dat het heel sterk is. Wat mij betreft klopt eigenlijk alles aan dit verhaal. De dialogen zijn kort, de woorden zijn precies genoeg. Het einde is perfect, gewoon een heel mooi verhaal.

Er is niets Ma
Bam, raak. In weinig woorden en met oog voor detail schetst de auteur een scene van een relatie-in-verval: klein, beklemmend, onvermogen, verdrietig. Mooie kleine twist helemaal aan het eind – of geen twist, maar een extra stukje onbeantwoord verlangen. Heel goed gedaan!

Verre familie Sj

Verre familie Fr

Verre familie Pe

Verre familie PB
Spannend verhaal, goed opgebouwd en sfeervol geschreven. Mooi hoe de Noorse sage aan dit verhaal verbonden wordt. Ik vermoed dat met het ‘met gobelin bekleed kamerbreed staketsel’ een kamerscherm is met een wandtapijt er tegenaan, maar dit was me niet helemaal duidelijk. Verder heb ik dit verhaal met plezier gelezen.

Verre familie An
Veel bijvoegelijke naamwoorden waardoor het soms te veel word om soepel te lezen. Ook vind ik het nogal langdradig om eerlijk te zijn; ik zou wat van het echte (ongemakkelijke wellicht) dialoog mee willen krijgen. Het laatste is wel echt pakkend. Onverwacht en toch duidelijk wat er gaande is. Goed opweg!

Buiten de lijntjes Gi
Je doet er wat lang over om de frustratie van het hoofdpersonage weer te geven. Leuk idee, goed uitgewerkt. Zorg voor een groter lettertypen, punt 12 en een tussenregel van anderhalf. Dat leest comfortabeler.

Buiten de lijntjes Wi
De 5de alinea is voornamelijk een herhaling van zetten. Veel te lang en langdradig, voordat de lezer eindelijk mag weten wat het plan is. En noem het alsjeblieft geen masterplan, dat is echt afgezaagd. Een troosteloos industrieterrein mag toch inmiddels wel bestempeld worden tot een cliché. ‘Hij is slim, maar hij is geen genie,’ is een heel onnatuurlijke gedachte. Taalkundig en schrijftechnisch heb ik verder niets aan te merken, we hebben hier te maken met een schrijver die het vak beheerst. Maar verhaaltechnisch vond ik het te mager. Een idee, wat in feite in drie zinnen kan worden uitgelegd is opgerekt tot een verhaal van ruim 2200 woorden. En het kernidee wil maar geen verhaal worden: iemand bedenkt wat, de baas wil het niet horen en hij voert het zelf uit. Klaar.

Buiten de lijntjes Jo
Het verhaal is niet onaardig, een briljant idee om extra geld te verdienen voor een liefdadigheidsinstelling staat hier centraal. De hoofdpersonen zijn allemaal oude mannen, het tempo van het verhaal is misschien hierom wel traag. Het leest prettig, is iets te doorzichtig, maar wel de moeite waard.

Buiten de lijntjes Ma
Goed geschreven, de uitgebluste hoofdpersoon wordt goed neergezet. De actie die hij inzet vind ik aardig gevonden, maar niet zo heel geloofwaardig. En het is jammer dat, net als het spannend dreigt te worden, het toch braafjes afloopt. Dat had creatiever gekund.

Pijn Sj

Pijn Fr

Pijn Pe

Pijn PB
Een heftig onderwerp. Het werd me echter niet duidelijk wie deze vrouw is en wat haar relatie is met de verteller van dit verhaal. Is het een moeder, een tante, een oma, een buurvrouw? Ondanks het heftige onderwerp is het verhaal te kort en te algemeen verteld, om echt te raken. Dat zou de auteur bijvoorbeeld kunnen doen door dit verhaal te schrijven vanuit het perspectief van deze vrouw. Dan gaat het meer leven.

Pijn An
Mooie beschrijving, maar er mag van mij meer verteld worden over de vrouw zelf. Hoe ging ze met de pijn om? Had ze gekke trekjes? Klinkt misschien gek maar dat einde moet harder aankomen voor de lezer. Maak de lezer bekend met dit persoon zodat het 'hard' aankomt. Ik hoop dat je ermee verder kan!

Hotel New York Sj

Hotel New York Fr

Hotel New York Pe

Hotel New York PB
Geweldig verhaal! Leuke twist ook aan het einde.

Hotel New York An
Haha wat een twist! Lekker verhaal, origineel en goed uitgewerkte karakters allemaal in zo'n kort stukje tekst. Erg leuk!

Hotel New York Gi
Goede intro, je maakt de lezer nieuwsgierig. Eindelijk een verhaal dat me doet lachen. Sfeer zit goed, personages ook. Goede vondst, die hond. En een schitterend einde nog.

Hotel New York Wi
Meer woorden dan als maximum aangegeven door de redactie, normaal stop ik met lezen na 3000 woorden. Goede vertelstem, foutloos Nederlands, dus dat is allemaal heel goed. Toch wat kleinere kritiekpuntjes: De pauw is een slecht gekozen metafoor voor een mooie dame, immers alleen de mannelijke pauw toont zijn verenpracht. Drie namen die allemaal palindromen zijn, leuk bedacht, maar ik kan me niet voorstellen dat een dame zoiets zegt bij het maken van een afspraak. Voor mij kwam het over dat de schrijver even zijn kennis wilde etaleren hier. Dat moet je niet doen in een kort verhaal: kill your darlings! Het verhaal ontwikkelt zich traag, met 2500 woorden zou er niets van de essentie verloren zijn gegaan en het zou de spanning hebben opgevoerd, probeer het maar eens. Het slot was bevredigend, maar ik had moeite met de geloofwaardigheid, als je het allemaal een onsje minder had gedaan in de beschrijvingen van Anna en in de gedachten van de hoofdpersoon, dan was het slot verrassender aangekomen. Het grapje van het naakt schilderen is al een hele ouwe, nog een darling om te killen.

Hotel New York Jo
Het einde is geweldig, dit om mee te beginnen. Het verhaal is gewoon leuk om te lezen, niet bijzonder en zeker niet slecht. Het leest prettig, inhoudelijk stelt het niet veel voor, maar de wijze waarop het opgeschreven is, is goed. Een dikke voldoende.

Hotel New York Ma
Nou, hier kan ik kort over zijn: dit verhaal is geweldig bedacht, uitstekend gecomponeerd en héél goed geschreven. Van de interesse opwekkende inleidende alinea, de amusante ontwikkelingen tot de finale klap in de slotregel: heel, heel goed gedaan.

Mysterie in Deventer Sj

Mysterie in Deventer Fr

Mysterie in Deventer Pe

Mysterie in Deventer PB
Dit verhaal is te kort om een goed verhaal te zijn . De lezer wordt in het ongewisse gelaten wat de familie in Deventer gaat doen voor Rianne's verjaardag.

Mysterie in Deventer An
Ik heb het idee dat ik iets mis. Er mag meer worden beschreven om de lezer mee te nemen. Wie is Rianne? Waarom is dit een verhaal dat verteld moet worden? Je hebt een goede opzet voor een mooi verhaal.

De laatste trein Gi
Heeft het niet overleeft? Is met een 'd' hoor. Goed idee, maar toch wat te anekdotisch, alles is toegespitst op de verrassing, zonder oog voor personages, omgeving.

De laatste trein Wi
Mooi verhaalthema, maar niet goed genoeg uitgewerkt. Er is teveel uitgelegd, bijvoorbeel de zin “Ik begrijp niet waarom ik viel,’ dat is een nodeloze toevoeging. De zin: “had ik nu onder de trein gelegen in plaats van erin te zitten,” is te vrolijk voor iemand die zojuist van de dood is gered. Het verhaal is verder compact en in foutloos Nederlands geschreven en dat is natuurlijk heel goed! Maar het slot stelde mij teleur. Het verhaal was klaar met de zin: “Precies weet ik het niet meer, een jaar of negen geleden geloof ik,” met daarbij mijn suggestie om de tijdperiode een stuk korter te maken en ook gelijk te trekken met de tijd, die daarvoor is genoemd. De lezer kan dan zelf fantaseren hoe het tussen die twee verder zou verlopen.

De laatste trein Jo
Twee ongelukken op het spoort worden in dit verhaal aan elkaar geknoopt en dit voelt heel geforceerd. Het is niet voor te stellen dat de vrouw nooit geweten heeft wat er gebeurd is. Het kan geen toeval zijn dat juist zij de man weet te redden, dit wordt niet uitgewerkt in dit te korte verhaal.

De laatste trein Ma
Veel drama in zeshonderd woorden gepropt, met onwaarschijnlijk toeval en ongeloofwaardige reacties. Sorry hoor, maar een beetje zelfkritisch zijn voordat je een verhaal instuurt mag best.

Zijn Dorothy Sj

Zijn Dorothy Fr

Zijn Dorothy Pe

Zijn Dorothy PB
Toch nog een kerstverhaal deze maand. Een aardig idee, maar matig uitgewerkt. Verschillende zinnen lopen stroef of zijn incompleet, bijv. ‘Hij vergeet zijn honger en kan alleen nog maar naar Dorothy’s prachtige langzamer dan normaal’. Of: ‘Wanneer het lied tot een einde komt, applaudisseren de mensen en wanneer Dorothy op haar gelukkigst lijkt, grijpt Fred zijn kans en probeert haar te kussen.’ Of: ‘De lucht buiten is zo ijskoud dat de enige warmte van de kerstlichtjes, hangend tussen lantarenpalen in, lijkt te komen en dat Meneer Carter zijn mistige adem ziet terwijl hij zachtjes zingt.’ Lees de tekst eens hardop voor, auteur, dat helpt om dit soort haperingen op te sporen.

Zijn Dorothy An
Ik word er simpelweg verdrietig van. Wat goed dus! Ik zou graag meer scenes zien hiervan. Het is nu nogal 'op zichzelf' terwijl het met meer context ingrijpender kan overkomen denk ik.

De sloep Gi
Zij hadden er zin in. De zoons. Beter één zin, hoewel het wel duidelijk is dat het om de zonen gaat. Je gebruikt teveel bijwoorden, (Toch niet veel meer, best een paar keer, dus ook echt wel) en ga zo maar door. Je verhaal is veel te lang en te uitweiderig.

De sloep Wi
Foutloos Nederlands, op zich goed geschreven al vind ik sommige leuk bedoelde passages en metaforen minder geslaagd. Waarom moet bij een bootverhaal bijna altijd het gezegde van de stuurlui aan wal gemangeld worden? Toch schrijftechnisch een ruime voldoende. Verhaaltechnisch is het wel heel erg dun. Na het lezen dacht ik: weer tien minuten van mijn leven die ik niet meer terug krijg! Een tot maximale lengte uitgerekte anekdote en niet eens een boeiende anekdote. De schrijver kan echt heel veel beter, en dat hoop ik dan volgende maand te lezen

De sloep Jo
Een lang uitgesponnen anekdote. De aanloop naar het verhaal is niet heel boeiend, de anekdote ook niet. Als lezer weet je hoe het verhaal zal eindigen, het is nergens echt de moeite waard.

De sloep Ma
Geen beter vermaak dan leedvermaak, en de lezer komt in dit smakelijke verhaal daaraan niets tekort. Vaardig geschreven, met lekkere humor worden herkenbare onderlinge verhoudingen neergezet die mij regelmatig deden grinniken. Het slot vind ik niet heel sterk, maar dat neemt niet weg dat ik dit verhaal echt leuk vind.

Onverwacht Sj

Onverwacht Fr

Onverwacht Pe

Onverwacht PB
Nog een kerstverhaal deze maand. Het verhaal is goed geschreven met een mooie twist, maar de climax en het slot kunnen beter opgebouwd worden. Ik zou het tweede deel van het verhaal wat meer uitwerken. Floot vertelde nu wel heel snel aan haar zus dat Gijs de vader was.

Onverwacht An
Oehhh leuk! Spannende scene. Floor heb je echt een rotwijf gemaakt; hoe ze praat is perfect voor het beeld wat je laat zien. De dialoog is top! Goed kort verhaal. Enige opmerking is dat er meer context mag komen: wie is Gijs en waarom is Floor voor hem gegaan? Verdacht de 'ik' het al eerder? Strugglede ze al eerder?

Klikklak Gi
Iets teveel beschrijving, zo komt je verhaal te raag op gang. Dan de verrassing, die goed gevonden is, maar wat er verder gaat gebeuren heeft de lezer het raden naar.

Klikklak Wi
Het is een magere anekdote. Een man, nog wel een vieze buitenlander, valt een dame lastig op straat. Maar zij blijkt politieagente en rekent hem in. Een magere anekdote uitspinnen tot bijna 1000 woorden maakt nog geen goed kort verhaal. Natuurlijk mag je als schrijver de lezer op het verkeerde been zetten, dat is nu eenmaal het spel tussen schrijver en lezer, maar niet zo opzichtig als in dit verhaal. Een uitgebreide beschrijving van werk op de Academie doet verder niets ter zake, want uiteindelijk blijkt de hoofdpersoon politieagente. Met een vage verwijzing naar beslommeringen thuis wordt verder niets gedaan. De spanning opbouwen , maar daar geen gevolg aangegeven is een ernstige verhaalovertreding bij een kort verhaal. Tenslotte is het belangrijk onderzoek te doen, ook voor een kort verhaal: in een smalle steeg hangt geen mist. Hoe smaller de steeg, hoe minder kans op mist en dit was een hele, hele smalle steeg. Deze schrijver heeft een goede taalbeheersing, maar verhaaltechnisch is het echt onvoldoende. Lees de winnaars van de afgelopen maanden nog maar eens na, dan zie je hoe een goed verhaal wordt opgebouwd.

Klikklak Jo
Een verhaal vertelt vanuit twee gezichtspunten. Het is niet onaardig, maar zeker niet geweldig. Het blijft een beetje in het midden of de man gezocht wordt, omdat hij jongen vrouwen aanrandt, daar heeft het wel alle schijn van. Veel blijft onbenoemd en in een verhaal als dit werkt dit niet.

Klikklak Ma
Niet onaardig geschreven, maar het verhaaltje heeft de spanning van een natte krant. Te veel uitleg en niet ter zake doende details, te weinig beleving.

Gij zult niet Sj

Gij zult niet Fr

Gij zult niet Pe

Gij zult niet PB
Goed verhaal, met plezier gelezen. Enige dat ik ongeloofwaardig vond, is dat de echtgenote van een stervende man (dhr. Bakker), uitgebreid met de pastoor in de keuken gaat roddelen over Anna. Ik denk dat die vrouw op dat moment wel iets anders aan haar hoofd had.

Gij zult niet An
Mooie eerste zin; duidelijk en zet de toon van het verhaal door manier van 'spreken'. Je hebt echt een eigen schrijfstijl die ook bij het verhaal past. Zinnen zoals: 'Bruine rok, witte blouse, eerste rij. Zij was het.' lezen lekker. De plottwist is heftig, wellicht té in verhouding met zijn voorgaande karakter. Wel linkt het goed terug op het begin; opeens begrijp je waar hij het over had in het begin. Wel moet ik zeggen dat ik enigzins naar van de plottwist wordt, maar dat is natuurlijk evenmin een compliment.

Verlicht despotisme Gi
Wat doet hij dan drie dagen zonder bagage en toiletgerief? Vreemd dat hij middels een brief geschiedenisles krijgt. Hij zou dat al lang moeten weten. Het echte verhaal staat eigenlijk in de brief en het bijverhaal over de reis, doet er niet zoveel toe.

Verlicht despotisme Wi
Niets zo saai als een utopie. De schrijver schrijft zijn wereldbeeld op, plaatst het in de toekomst: et voilà de ideale wereld is geboren. Ook deze utopie, druipend van het morele gelijk van de schrijver, is weer dodelijk saai. De schrijver heeft nauwelijks moeite gedaan om er een verhaal van te maken. De brief die alles precies uitlegt voor ons, hedendaagse mensen, en een volkomen idiote dan wel zinloze geschiedenisles is voor de bedoelde ontvanger is niet alleen in het verkeerde perspectief geplaatste maar ook een irritante infodump. Deze zin geeft in een notendop weer wat er fout is met dit verhaal: “Vervolgens zorgden de Europese leden van The Elders ervoor dat wereldwijd alle leden van het genootschap achter hun ideeën ging staan.” Alleen in een saaie utopie gaat zoiets vanzelf. Schrijftechnisch heb ik geen belangrijke opmerkingen, dus ik hoop echt dat deze schrijver zijn schrijftalent inzet voor een veel lezenswaardiger en minder moralistisch verhaal.

Verlicht despotisme Jo
Een sciencefictionverhaal zonder veel fantasie. Het begin is boeiend, het leest fijn en je wilt al lezer weten wat er te gebeuren staat. De brief waarin alles wordt uitgelegd maakt dit verhaal slecht. In een verhaal als dit moet de lezer meegenomen worden in de gedachtewereld van de personages, dit is een informatiedump waar je als lezer niet vrolijk van wordt. Het einde vind ik ronduit slecht.

Verlicht despotisme Ma
De auteur heeft een boeiende wereld bedacht en een interesse wekkend begin gemaakt – maar een kort verhaal is dit niet, eerder het begin van een roman. Voor een kortverhaal bevat het te veel uitleg, een beetje opzichtig in een brief ondergebracht. Verhoudingsgewijs veel ‘tell’ dus, en te weinig ‘show’ – feitelijk gebeurt er bar weinig. Voor een kortverhaal had ik de uitleg goeddeels weggelaten en de lezer een paar hints gegeven over de staat van de wereld, en het avontuur van de hoofdpersoon verder uitgewerkt.

Wat overblijft Sj

Wat overblijft Fr

Wat overblijft Pe

Wat overblijft PB
Leuk verhaal met een rechtvaardig slot voor het hoofdpersonage, die trouwens twee keer Ad wordt genoemd in plaats van Leon.

Wat overblijft An
Leuk verhaal, heel eigen. Je schrijft zo dat het een inzoom in een andermans leven is. Ik zou meer willen weten over die moeder of de narigheid van die zus, of enige drama in de familie. Maar al met al heb ik weinig op te merken.

Wat overblijft Gi
Het gedrag van ziijn zus ergert hem mateloos. Deze zin staat wat verloren achteraan. Begin met deze zin in de eerste of in een volgende alinea, nu lijkt deze zin er speciaal (en erg opvallend) te zijn voor de info dat het om broer en zus gaat. Laat haar dialoog (of zijn dialoog) beginnen met 'Broer' (of 'zus'). Weggewoven = weggewuifd. Voelt ze nog steeds: is ze nog. Je zinnen mogen kernachtiger. Je gebruikt teveel bijwoorden. Mijd herhalingen (het voelde). De mix waarbij je eerst Leon introduceert, en later eerst Ad die ook een broer lijkt te zijn werkt verwarrend. Bij de doos met kerstspullen heb ik een vermoeden. Mijn vermoeden klopt. Wat komt die Ad er eigenlijk bij doen? Die is toch niet relevant? Kijk je verhaal voortaan beter na, schroom niet om te schrappen.

Wat overblijft Wi
Onduidelijk verhaal. Er is een alinea, waar ineens ene ‘Ad’ wordt opgevoerd. Nog een broe en waarom komt hij dan later niuet terug in het verhaal? Of zijn Leon en Ad dezelfde persoon? Het karakter van Maja is plat: alleen maar egoïstisch en meer is er niet, het is niet een levend persoon. De persoon van Leon/Ad is dan weer veel te perfect, daar zit geen smetje aan. Het verhaal is in foutloos Nederlands geschreven en dat is natuurlijk goed, maar verhaaltechnisch kon het mij niet boeien.

Wat overblijft Jo
Een overlijden kan de meest vreemde gevoelens losmaken bij mensen, in dit geval is de een hebzuchtig en de ander koestert de herinneringen. Al snel in het verhaal is duidelijk hoe de hoofdpersonen in elkaar zitten. Het is wachten op het moment waarop dit heel duidelijk zal worden. Dat er geld in de doos met kerstspullen zit, ligt er duimendik bovenop en het verhaal is nergens verrassend. Het kabbelt voor en is niet heel sterk.

Wat overblijft Ma
Een pijnlijke inkijk in de verstoorde verhouding tussen broer en zus. Het had een punt hoger van mij kunnen krijgen, als er niet ineens een derde persoon opduikt (Ad) die blijkbaar de mantelzorg had van een (hun?) moeder. Heel verwarrend, pas later kom ik erachter dat de naam Ad abuis is gebruikt. En het geld in de kerstballen vind ik ook niet zo sterk, vooral omdat het knap veel lijkt te zijn. Met wat meer zorgvuldigheid had dit verhaal wat mij betreft hoger kunnen eindigen.

De nieuwe wereld Gi
Dit is geen verhaal, dit is een verzuchting, een aanval op het stadsbestuur, een ingezonden brief. Je zit op de verkeerde site.

De nieuwe wereld Wi
Dit is een politiek pamflet, of een column, niet een kort verhaal. De meeste elementen die van een verhaal een goed kort verhaal maken ontbreken: spanningsopbouiw, de ontwikkeling van een karakter, een bijzondere twist of alles omvattend einde, een mee te beleven emotie. Niets van dit alles en dus hoort dit verhgaal niet in deze wedstrijd. Schijftechnisch viel mij verder het grote aantal herhalingen op: hetzelfde idee, steeds in een net iets andere zin opgeschreven. Dat leidt niet tot leesplezier.

De nieuwe wereld Jo
Een kort verhaaltje over Amsterdam. De schrijver wil zijn idee over de wereld kwijt, zo lijkt het. Op deze manier is het voor de lezer niet interessant. Het is geen verhaal.

De nieuwe wereld Ma
Dit is geen kortverhaal, maar een politiek gemotiveerd mopperpamflet in de sfeer van ‘vroeger was alles beter’. Gelukkig lekker kort, want zonde van mijn tijd.

Opa Sj

Opa Fr

Opa Pe

Opa PB
Een persoonlijk verhaal, dat mijns inziens beter had uitgepakt als de schrijver zich gericht had op het hoofdthema (opa die ziek is). Nu werden er teveel anekdotes rondom dit thema verteld (boeken waar het personage van houdt, zijn treinbaan, de cursussen die zijn vrouw volgde) die hier niet veel mee te maken hadden. De tweede alinea (vanaf ‘Als mijn jongste kleindochter’….tot en met: 'ik sluimer, en dommel en soes.’, vond ik ontroerend. Deze stijl had ik graag in de rest van de tekst ook gelezen.

Opa An
Origineel verhaal; iets kleins wat ik eigenlijk weinig lees. Het verhaal komt heel echt over. Het verdriet en de frustratie wordt nooit verwoord maar is duidelijk uit hoe 'opa' de wereld beschouwt. 'Ik ben zijn zoon, maar niet zijn weerkaatsing' en ' ik sluimer en dommel en soes.' vind ik leuk. Ook de laatste alinea is pakkend: het verdriet van opa is duidelijk. Mooi!

Oranje Gi
Totaal ongeloofwaardiig verhaal. De vraag waarom een personage is wat hij is, wordt niet opgebouwd, er is geen psychlogische verklaring, evolutie of ondersteuning van de psycchologie van je personage.

Oranje Wi
Tsja, wel heel mager voor een kort verhaal. Puur slecht of puur goed is meestal puur saai in een verhaal en dat is het hier ook. De niet zo subtiele verwijzing naar Trump maakt het verhaal niet beter.

Oranje Jo
Een absurdistisch verhaal dat ongeloofwaardig is opgeschreven. Het verhaal klopt nergens of de personages zijn gewoonweg niet goed bij hun hoofd. Het is rommelig en slecht opgeschreven.

Oranje Ma
Ik vermoed dat dit verhaal(tje) een persiflage is, geïnspireerd op de ongepolijste omgangsvormen van de nieuwe Amerikaanse president. Warm word ik er niet van, het is grof en schetsmatig, de personages en de gebeurtenissen zijn niet geloofwaardig.

Voorgoed Sj

Voorgoed Fr

Voorgoed Pe

Voorgoed PB
Dit is geen afgerond verhaal, maar lijkt op een deel uit een groter verhaal of manuscript. Niets zo erg dan dat je als lezer het wel en wee van een hoofdpersoon volgt en het verhaal in het midden stopt, nog voordat Raoul huize Den Akker heeft bereikt. De laatste twee zinnen snapte ik niet maar dat kot waarschijnlijk door het abrupte einde.

Voorgoed An
Het begin is voor mij te gedetailleerd: veel beschrijvingen leiden af van lekker doorlezen. Het beeld dat je wilt vormen is mooi, maar veel is al wel duidelijk uit context. Na de eerste alinea doe je dit wel goed; het leest veel lekkerder maar je zet de toon goed door kleine dingen zoals de ijzeren stoel te benoemen. En jeetje wat een twist. Enigzins weer te veel beschreven maar mooi verhaal.

De insluipers Gi
De eerste zinnen zijn meteen verwarrend. Je begint met een dialoog, vervolgens schrijf je 'Nee, natuurlijk niet, ik ben niet gek. Omdat er geen aanhalingstekens staan moet dit een gedachte zijn. Voor wie is het eng om aan 'zijn?' metalen bureau te staan? Dat kan Elsbeth zijn, in dat geval kunnen we de gedachten van beide protagonisten lezen. Dan weer een dialoog met een 'adem ik' als dialooglabel. Kan niet. 'Zeg ik, roep ik, bulder ik' ja dat kan maar je kunt geen dialoog ademen. Met zoveel fouten in dialoog, in perspectief lees ik niet verder.

De insluipers Wi
Ja hoor, uitstekend verhaal! Mooie spanningsopbouw, goed slot. Passende vertelstem en foutloos Nederlands. Ik heb slechts één opmerking en die is verhaaltechnisch: Elsbeth heeft de sleutel van deze Fons gekregen, zomaar gekregen, de sleutel van de school? Dat is ongeloofwaardig, tenzij dit vooropgezet is door Fons met als doel twee meisjes te betrappen en betasten. Oftewel je laat het vooropgezette doel van Fons duidelijker naar voren komen (wat het verhaal nog beter maakt) of je moet een andere manier vinden waarop Elsbeth de sleutel heeft bemachtigd.

De insluipers Jo
Het overbekende verhaal van een conciërge die zich wil vergrijpen aan jonge meisjes. De manier waarop de schrijver dit op papier zet, maakt het toch boeiend en dat is knap. De personages zijn sterk neergezet, waardoor het verhaal de moeite waard is.

De insluipers Ma
Aardig verhaaltje, wel heel voorspelbaar en clichématig.

Ontmoeting Sj

Ontmoeting Fr

Ontmoeting Pe

Ontmoeting PB

Ontmoeting An
Om eerlijk te zijn is het niet mijn ding. Zulke verhalen heb ik al vaker gelezen. Dat het een droom blijkt te zijn is grappig maar de eerdere plottwist vond ik heftig. Maar ach, dit is wel veel mensen hun ding en het is beeldend en mooi geschreven. Het is makkelijk te lezen en duidelijk dus ga vooral door zo!

Gele sokjes Gi
De gedachten van je hoofdpersonage zijn geloofwaardig, dat zit goed. Ook de suggestie van wat er voorheen gebeurde is oké. Dat de filiaalhouder na zo'n kort intermezzo al tranen in zijn ogen krijgt is ongeloofwaardig. We kennen de man niet, dus moet je hem beter beschrijven, aan de hand van zijn dialoog (dus verder uitschrijven) en zijn handelingen en lichaamstaal.

Gele sokjes Wi
Mooi hoor. Eén hinderlijk typefoutje: ’in’ in plaats van ‘ik.’ Fijn beschreven, mooie opbouw, uitstekend slot. Toch oppassen met enkele details: ‘we zitten hier al een half uur’ is onwaarschijnlijk, dat kan een filiaalhouder zich niet veroorloven. En ook die titel ‘filiaalhouder’ is erg muffig. Ik vermoed dat de schrijver precies dat effect heeft willen bereiken, maar het leidde mij af. Ik denk dat er een beter woord voor is. Verder alleen complimenten, ik heb verder geen suggesties voor deze schrijver.

Gele sokjes Jo
Een winkeldievegge is betrapt. Het verhaal hierover is niet sterk. Ze is zwanger en vertelt op een bijzondere manier wie de vader van haar kind is. Het is niet voldoende voor een goed verhaal.

Gele sokjes Ma
Aardige scene, waar een dieper verhaal onder verscholen ligt. Die diepere laag spreekt mij aan, maar komt niet echt uit de verf.

Neutraliteit van de veinzing Sj

Neutraliteit van de veinzing Fr

Neutraliteit van de veinzing Pe

Neutraliteit van de veinzing PB
Dit zou best een mooi verhaal kunnen worden als het wat meer uitgewerkt zou worden. Nu wordt bijv. de ontdekking van de geheime aanbidder in een zin afgedaan, de spanning is meteen weg.

Neutraliteit van de veinzing An
Leuk origineel verhaal, grappig en goede twist. Je maakt er niet te veel woorden aan vies en dat is ook niet nodig; alles is me duidelijk. Gewoon een super leuk verhaaltje. Enkel vind ik de titel niet geheel passend.

Bestemming onbekend Gi
Goed idee dat je wat uitbouwt. Het einde is een gemakkelijkheidsoplossing waardoor het hele verhaal in elkaar stuikt.

Bestemming onbekend Wi
Ik begrijp niet goed wat de schrijver (schijfster vermoed ik) hiermee wil. Een wens omtoveren naar werkelijkheid is gemakkelijk schrijven, alles is mogelijk. Maar de schrijver heeft dan de plicht om het verhaal op een of andere manier geloofwaardig te maken en hoe ongeloofwaardiger de premisse, de harder hij zijn best moet doen. En deze schrijfster heeft absoluut niet haar best gedaan om de lezer in het verhaal te trekken. Kortom, allemaal erg gemakzuchtig. Schrijftechnisch heb ik geen opmerkingen, dus dat zorgt in elk geval voor een voldoende, maar meer dan een klein zesje wordt het niet.

Bestemming onbekend Jo
Een aardig idee wordt jammer genoeg iets te simpel uitgewerkt in dit verhaal. Het verhaal van een jas waarin je jonger en zelfverzekerd wordt, is goed. Je kan er heel veel mee. De schrijver beperkt zichzelf door het vooral over een jeugdliefde te gaan hebben.

Bestemming onbekend Ma
Een aardig idee maakt nog geen goed verhaal. Het magische jasje wil ik nog wel geloven, maar dat er ineens een oude vlam opduikt niet, al zie je die ontmoeting al lang aankomen. Ook schrijftechnisch is er nog winst te behalen: laat je lezer ervaren wat je hoofdpersoon ervaart, dat hoef je niet letterlijk te beschrijven.

Wolkendanser Sj

Wolkendanser Fr

Wolkendanser Pe

Wolkendanser PB
Op zich een grappig idee, maar ik begreep niet alles van dit verhaal. Waarom komt er eerst een bericht (vol met taalfouten) van Avondschool ‘De Voorlaatste Kans’, en daarna een tweede bericht van wie de afzender onduidelijk is? Een ‘onnatuurlijke beweging van haar schoudergewricht’ zie ik niet echt voor me. De naam van de band Radiohead eindigt niet op dt.

Wolkendanser An
Grappig idee maar soms moeilijk te volgen. Is de docent dus de hemelbestijger? En die ruzie zou ik wel meer mee willen krijgen. Wel vind ik het karakter zelf goed uitgewerkt; het is duidelijk wie hij is en waarom hij zich zo gedraagt.

Smartengeld Gi
Twee perspectieven (ze, je) in de eerste zin. Kies voor één perspectief, zeker in dezelfde zin. 'Ze' creeërt afstand, 'je' heeft net een tegengesteld effect. Idem in 'je weet maar nooit...) Vermijd bijzinnen die weinig toevoegen aan het verhaal (die uitnodigend klaar staat, op de kaart wordt aangeprezen,). Goed dat je haar naam eerst later vermeldt. Schrap ook die onterechte uitroepingstekens, die zijn hier zeker niet nodig. Een echte chick lit, moest er wel even om glimlachen, ook al om het ongeloofwaardige ervan.

Smartengeld Wi
Niets zo saai als een perfecte man (geldt trouwens ook voor een perfecte vrouw) en zo kabbelt dit verhaal in saaiheid voort, ook nog eens versterkt door het typische coaching-jargon, zoals “ zich bezinnen op haar werkzame toekomst,” “Natuurlijk gaat ze ook genieten” (het woord genieten zou verboden moeten worden in elk verhaal: show don’t tell!!) En natuurlijk: “schrijven over dingen die op dit moment in mijn leven spelen.” Verder barst het verhaal van de algemeenheden en clichés, nergens wordt het specifiek zodat de lezer kan genieten van de mis-en-scene of kan meeleven met de emoties. Ook de ingehuurde gigolo is een graag gebruikt verhaalelement in romcoms van het tweede of derde allooi. En toen kwam ik bij de laatste zin....”Ze pakt daarna de hand van haar echtgenoot weer stevig vast.” Ik zie maar twee mogelijkheden: oftewel dit is een vertelfoutje en de schrijver bedoelt ‘Jack’ en daarmee gaat het verhaal uit als een nachtkaars en blijkt er niets anders over dan een saaie zak met clichés. Oftewel de schrijver heeft daadwerkelijk ‘echtgenoot’ bedoelt en is het hele verhaal een enscenering, een rollenspel om de relatie weer tot leven te wekken. Als dat laatste is bedoeld, dan speelt dezer schrijver vals: als schrijver mag je wel zeker de lezer op het verkeerde been zetten door dingen te insinueren of tussen de regels te laten interpreteren, maar je mag niet keihard liegen: “Een jaar geleden strandde haar relatie” is dan dus niet waar. Een goed kort verhaal is een spel tussen schrijver en lezer en deze schrijver overtreedt de spelregels, als mijn laatste interpretatie de juiste is.

Smartengeld Jo
Dit is totaal niet mijn genre en halverwege was ik wel zo’n beetje klaar met het verhaal. De twist dit volgde, zag ik niet aankomen. Het werd uiteindelijk een boeiend verhaal, nog steeds niet mijn genre trouwen, maar dat mag de pret niet drukken. Goed gedaan.

Smartengeld Ma
Een aardig bedacht verhaal met een thema waar je als auteur lekker mee kan spelen. Bij vlagen lukt dat ook, maar het verhaal loopt niet lekker. Dat komt vooral doordat de auteur telkens uitleg geeft, het als het ware voorkauwt. Laat je lezer het zelf uitpuzzelen! Dat creëert de broodnodige verbinding tussen de lezer en het verhaal. Een paar zinnetjes als voorbeeld:
“Ze is voor het eerst alleen op reis, en daar heeft ze bewust voor gekozen. Ze is toe aan reflectie. Een jaar geleden strandde haar relatie.”
“…dat lijkt verkeerd te vallen bij Eline.”
“Maurits voelt kennelijk de behoefte om Eline te verdedigen…”
“Sonja voelt wat hij wil en is resoluut…”
“Ze voelt dat hij graag met haar naar binnen zou willen, maar dat gaat haar te snel.”
En ik vind het jammer dat het slot vaag blijft, geen punch heeft.

Het interview Sj

Het interview Fr

Het interview Pe

Het interview PB
Aardig verhaal met een grappig slot, maar het rep wat vragen bij me op. Hoe weet de hoofdpersoon dat de oude dame elke ochtend ruzie maakt in het tehuis? Dat wordt nergens benoemd. Hondje Kees wordt midden in het verhaal Nero genoemd. Ik verwacht niet dat een vergevorderde dementerende nog heldere zinnen als: ‘Ik vermoed dat het de schuld van Kees is. Hij is volgens mij aan vervanging toe.’ zegt. Waarom vraagt de interviewer opnieuw ‘Wat bedoelt u nu precies? ’ terwijl het antwoord van de dementerende dame toch helder was.

Het interview An
Jeetje wat een gek verhaal. Ik vind het grappig en goor tegelijkertijd. Ik heb een goed beeld bij deze vrouw; en wat een bijzondere vrouw dat ze is. Hilarisch. De 'twist' om het zo maar te noemen vind ik ook ergens grappig, rot natuurlijk, maar ik zie het helemaal voor me.

The reason they hate me Gi
? Nooit van layout gehoord? Dan deel je de tekst in. Inspringingen, nieuwe alinea's, witregels, tussenlijn.

The reason they hate me Wi
Alinea’s hebben een functie in een verhaal. Dit is één grote blob aan tekst, wat het de jury niet gemakkelijk maakt. De saaie vertelstem maakt het verhaal niet beter: kijk eens hoe vaak je een zin met ‘ik' begint! Wat afwisseling daarin maakt het verhaal prettiger leesbaar. De opmerkingen over dna, genen en imuunsysteem schopten tegen mijn wetenschappelijke been. Als je als schrijver geen idee hebt wat dat is, kun je het beter niet gebruiken in een verhaal, of eerst grondig onderzoek doen. Verder zie ik een titel die niets van doen heeft met het verhaal. Deze schrijver heeft wel fantasie en dat is positief, een goede schrijfcursus kan helpen om die fantasie om te zetten in een leesbaar kort verhaal.

The reason they hate me Jo
Een lange alinea, waardoor het verhaal amper leesbaar is. Qua inhoud is het iets beter, het zou een interessant verhaal kunnen zijn, de ingrediënten zijn er. De schrijver doet er te weinig mee. Het puzzelt me waarom het verhaal een Engelse titel heeft, dit is nergens voor nodig.

The reason they hate me Ma
De auteur heeft een levendige fantasie, maar schrijftechnisch rammelt het te veel om de aandacht vast te kunnen houden. De lat wordt ook nog hoger gelegd door de vorm: een monoloog van 1600 woorden. Dat beperkt het instrumentarium van de schrijver, waardoor deze héél goed werk zal moeten leveren om het verhaal te laten slagen. Daarin heeft deze auteur zich vertilt. Wat de titel te zeggen heeft over het verhaal begrijp ik overigens ook niet.

Gestoei Sj

Gestoei Fr

Gestoei Pe

Gestoei PB
De schrijver heeft zich goed ingeleefd in de belevingswereld van een (Nigeriaans?) jongetje die zijn vader verloren heeft. Mooi taalgebruik in zinnen als ‘Als mijn tong langer was, zou ik mijn wangen bij het huilen helemaal aflikken.’ Ik had persoonlijk wel voor een andere titel gekozen dan Gestoei.

Gestoei An
Ach wat zielig. Goed geschreven uit het perspectief. Van mij mag het er iets minder dik op maar tegelijkertijd past dat ook. Leuk!

Poortwachter Gi
Je hoofdpersonage heeft pijn, dan is een woord als feeëriek niet op zijn plaats. Aan de fouten (hardloopschoen moet mv zijn) merk ik dat je je tekst weinig of niet naleest. Dialogen moeten steeds aan de lijn. De rest van het verhaal is zo onaannemelijk dat ik voortijdig ben gestopt met lezen.

Poortwachter Wi
Ik kan er werkelijk geen touw aan vastknopen. Behalve nogal wat hinderlijke taal- en schrijffoutjes, lees ik zinnen die Nederlands zijn, logische lijken, maar uiteindelijk geen begin en eind vormen. Doet me denken aan een bekende schrijfoefening ‘associatief schrijven’’, wat op zich een goede schrijfoefening is en als instrument kan worden ingezet om schrijversblok te omzeilen. Maar de uitkomst van een dergelijke oefening is op zichzelf meestal geen leesbaar verhaal. Ook hier niet. Verhalen vanuit een hoofdpersoon met een psychische aandoening zijn niet gemakkelijk en als de schrijver daar een voor een normale lezer leesbaar verhaal van weet te maken is dat een compliment waard. Maar niets zo gemakkelijk om flarden gedachten van een psychische patiënt achter elkaar te zetten in de hoop dat er iets leesbaars uit komt. In elk geval voor mij, is dat niet gelukt hier.

Poortwachter Jo
Een bijzonder verhaal waarin veel gebeurt. Het lukt de schrijver niet goed om alles binnen het verhaal goed aan elkaar te knopen, hierdoor voelt het vooral als los zand. Het is voor een kort verhaal wat langdradig opgeschreven.

Poortwachter Ma
Leuk verhaal, waarin zéér onwaarschijnlijke gebeurtenissen toch een vleug geloofwaardigheid krijgen. Nou is het thema niet helemaal okselfris (de antiheld die geroepen wordt tot grootsheid), wat mij aanspreekt is de twijfel die de auteur zaait: de hoofdpersoon is psychosegevoelig, is dit een psychotische episode? Hebben Rune en Ronan wel iets goeds voor hem in petto? Die ambivalentie had misschien wat steviger uitgewerkt kunnen worden. En compliment voor het slot, een mooi open einde.

De reis van Paulos Sj

De reis van Paulos Fr

De reis van Paulos Pe

De reis van Paulos PB
Spannend, aangrijpend verhaal. Goed geschreven, ik zat er als lezer helemaal in. Die ‘1’en ‘2’ om aan te geven dat we naar een andere scene gingen, had de schrijver wat mij betreft kunnen weglaten. De witregel is voldoende. Er wordt twee keer in het verhaal uitgelegd dat Hannah de oudste dochter is en Lydia de jongste, maar verder heb ik alleen complimenten voor deze schrijver. Goed gedaan!

De reis van Paulos An
Langzaam begin. Het is meer een introductie dan kort verhaal. Ik ben wel heel benieuwd wat er gaat gebeuren; spannend einde.

De reis van Paulos Gi
Het uitpakken organiseren? Waarom niet gewoon: uitpakken? 'Wanneer die iets niet goed deed': schrappen, je verhaal is al lang genoeg. In de tweede allinea is de info veel te gekunsteld, te opvallend geschreven voor de lezer. Stop die beter weg of laat weg, wat kan. De derde alinea is ook weer teveel info, bovendien gebruik je steeds het woordje 'was'. Dat kan beter. Begin eens met iets anders dan het onderwerp. Het teveel aan korte zinnen stoort, je krijft zo gehakt stro zinnen. Vermijd ook 'zag hij', hoorde hij, maar meld rechtstreeks wat er te zien of te horen is. De actie vervolgens zit goed: dan mag je die korte zinnetjes gebruiken, je lezer zal dan ook sneller lezen. In het beschrijven van actie ben je wel goed. Bedenk dat bij het beschrijven van de andere stukken, ruimtebeschrijving, handeling, dialoog elkaar meer mogen afwisselen.

De reis van Paulos Wi
Titel lijkt inconsistent: reis of tocht? Oorlogsverhalen zijn lastig, omdat er zoveel leed is om uit te leggen. In dit geval moest ook nog een vreemd land en een vreemde cultuur worden uitgelegd en dat maakt dit verhaal veel te uitleggerig. Ook de dialoog lijkt vooral bedoeld als informatiedump. Mogelijk is dit geschreven door iemand die deze situatie daadwerkelijk heeft meegemaakt en dan is het bewonderingswaardig dat hij of zij dit verhaal zo op papier heeft gekregen, maar als kort verhaal voldoet het voor mij niet en dat komt doordat er teveel is uitgelegd en te weinig is om mee te leven.

De reis van Paulos Jo
Ik heb veel moeite met de schrijfstijl in dit verhaal. Het lijkt meer op een opsomming van gebeurtenissen dan dat we als lezer echt meegenomen worden in de gevoelens van de personages. Er wordt veel uitgelegd in het verhaal, waardoor het veel langer is dan nodig. Het onderwerp is de moeite waard, de wijze waarop de schrijver het verhaal heeft opgeschreven, maakt dat het niet echt boeiend is.

De reis van Paulos Ma
Spannend, maar te beschrijvend naar mijn smaak. Paulos en zijn dochter moeten doodsangsten hebben uitgestaan; hoe voelt dat? Hoe beleven ze dat? De ontsnapping gaat mij ook iets te makkelijk. Ik had de picknick en andere niet ter zake doende details weggelaten en meer ingezoomd op de toenemende onrust, de paniek van de inval en de doodsangsten bij de finale.

Een beetje rouge Sj

Een beetje rouge Fr

Een beetje rouge Pe

Een beetje rouge PB
Ontroerend verhaal met een mooie wending. Goed geschreven verhaal, waar echter nog wel wat foutjes instonden (‘tot mam en vrouw’ in plaats van tot man en vrouw, ‘laatste woord man tot man’ i.p.v. laatste woord van man tot man, ‘traditie in eren houden’ i.p.v. in ere houden). Ik vond het ook lastig me voor te stellen dat een moeder niet naar de euthanasie van haar eigen dochter komt.

Een beetje rouge An
Zwaar verhaal. Je kan het nog sterker maken door meer van de relatie, de deal of scènes van vroeger toe te voegen. Ik vind het nu soms wat te vaag nog. Je hebt er vast bewust voor gekozen, maar ik zou wat 'uitleg' aan het einde fijn vinden.

Een beetje rouge Gi
Waarom fluistert ze? Ik zie geen reden daarvoor. 'Knipoogt Luna' kan niet. Je kan niet al knipogend woorden voortbrengen. Dus : 'zegt ze, ze knipoogt'. Idem dito voor labels als: '(glim)lacht ze'. De lezer komt al te snel weten dat dit wellicht eindigt in een euthanasie. Kort je verhaal dus in, of schrap de suggesties in je tekst. Antwoord haar vader? Respecteer de dt regels. Er zijn richtlijnen inzake euthanasie. Er is een infuus, men gebruikt meer dan één injectie (lidocaïne, thiopental of propofol, voor de coma te bereiken, spierontspanners, een goede arts vertelt ook wat er gebeurt). Het is best interessant voor de lezer om ook te beschrijven wat er gebeurt, liefst zo sec mogelijk.

Een beetje rouge Wi
Een heel gevoelig verhaal over een verschrikkelijk moeilijk onderwerp. Complimenten voor de schrijver dat die het op deze manier heeft weten op te schrijven. Maar wat jammer van al die slordigheden! Ik noem er maar een paar: “de twee ringen aan linkerhandhand,” “Ik ga naar even naar de wc” en “Ze voelt een druppel op haar wang vangen vallen.” Oproep aan deze en alle deelnemers aan deze wedstrijd: lees alsjeblieft je verhaal nog een keer zorgvuldig door, voordat je hem opstuurt. Maar er zijn meer schrijftechnisch mankementen: het werkwoord gniffelen past totaal niet in de sfeer van dit verhaal en je zit naast iemand, niet langs iemand. “Toen ze zeven waren’ geeft aan dat het een tweeling is en als dat de bedoeling was had dat gegeven meer gebruikt moeten worden in dit verhaal. “Herinneringen van vroeger stijgen mee met de stoom omhoog” is een volkomen lege zin, als die herinneringen niet benoemd worden. Tenslotte balanceert dit verhaal op het randje van sentimenteel, iets teveel tranen en rode ogen. Kortom, schrijftechnisch kan en moet er nog veel verbeterd worden aan dit verhaal, maar verhaaltechnisch deel ik slechts bewonderingspunten uit.

Een beetje rouge Jo
Een bijzonder verhaal over een huwelijk en euthanasie. Dit laatste is een lastig onderwerp, het is in dit verhaal goed gelukt dit op een mooie manier op papier te zetten. Een mooi verhaal.

Een beetje rouge Ma
Mooi… een verhaal dat lieflijk begint en zich gaandeweg ontvouwt als een intens drama. Zorgvuldig en met veel gevoel geschreven, gelukkig niet té melodramatisch. Van mij had het wel wat vlotter mogen gaan, de eerste twee bladzijdes gaan over de aanloop naar de ceremonie; dat stelde mijn geduld wel wat op de proef. Dat gezegd hebbende: goed gedaan! En een heel goed gekozen titel.

Drink mij Sj

Drink mij Fr

Drink mij Pe

Drink mij PB
De schrijver heeft zich goed in personage Mirte ingeleefd, maar iets minder goed in dat van haar man Sander. Ik vond bijv. ‘de kalme beweging’ waarmee hij zijn telefoon pakt niet echt geloofwaardig. Je zou verwachten dat hij woedend is op Mirte en teleurgesteld, maar daar wordt niets over beschreven. Hert scheelde een haar of ze was hem kwijt geweest, wordt even later gezegd. Dit zou ik in een scene tussen Mirte en Sander beschrijven, niet even in een zin noemen. Aan het slot was ik even in de war van de droom die toch geen droom bleek te zijn.

Drink mij An
Poeh, wat een verhaaltje. Het verhaal zelf vind ik 'leuk' en de fragmentatie werkt ook. Ik denk dat je alleen meer indruk kan achterlaten door meer fragmenten te laten zien: Hoe gaan mensen met haar om? Hoe was ze als ze dronken was? Had ze dan geen problemen met familie, vrienden, werk, hobby's?

Ultima frisiae Sj

Ultima frisiae Fr

Ultima frisiae Pe

Ultima frisiae PB
Ondanks dat we weten hoe het verhaal van Bonifatius afloopt, genoot ik van dit goed gecomponeerde verhaal. Ik weet niet of alles historisch verantwoord is (leek het wel te zijn) of dat er ook wat fictie inzat (bestond diaken Ergil bijv. echt?), maar dat maakte mij eigenlijk niet veel uit. Paar kleine foutjes (bijv. rietenkragen i.p.v rietkragen, onze langschip i.p.v. ons langschip), maar verder heb ik het verhaal met veel plezier gelezen.

Ultima frisiae An
Mmm, het pakt me niet helemaal. Ik vind het moeilijk meeleven met het hoofdpersoon en ik moet vaak herlezen om te bedenken waar hij nou is en wat er gaande is. Meer beschrijvingen zouden me goed doen, maar tegelijkertijd vind ik het soms te lang. Lekker commentaar dus... Wel vind ik het een cool idee voor een verhaal; het oude en gelovige. Het is interessant.

Ultima frisiae Gi
Niet echt mijn ding, deze literatuur; maar je tekst is zeer accuraat beschreven, met blijkbaar veel research in een serene taal. Misschien net iets te traag opgebouwd, ook kwa spanningsboog. Knap gedaan.

Ultima frisiae Wi
Exact 3000 woorden, maar het hadden er veel minder kunnen zijn. Bij een kort verhaal is de opening belangrijk. Deze opening past niet: het niet mogen afnemen van de biecht komt nergens meer terug. Het verhaal kabbelt voort en, wat natuurlijk een probleem is met alle geromantiseerde historische verhalen: de lezer weet de uitkomst al. Ik ken de details van de moord op Bonifatius niet (en heb ze ook niet opgezocht), maar de manier waarop het hier is verteld vind ik ook veel te geromantiseerd, te weinig echt menselijke details en emoties om de lezer in het verhaal te trekken. En toen het verhaal verliep zoals verwacht, was het einde nog niet bereikt en raakte ik geïnteresseerd: wat is er nog te vertellen na de moord? Helaas was dat een klassiek bekeringsverhaal zoals die in en door de Kerk verteld werden zo’n vijftig jaar of meer geleden. Geen bijzondere twist, geen alles samenvattend slot. Een lang, te lang verhaal, zonder verrassingen. Jammer. Gezien de vertelstem en het overwegend correcte Nederlands, hoop ik dat deze schrijver een interessanter verhaal kan verzinnen en dat wil ik dan volgende keer graag lezen.

Ultima frisiae Jo
Een mooi verhaal dat zich afspeelt in de vroeg middeleeuwen. Het leest prettig, het is de vraag of een onderwerp als dit zich leent voor een kort verhaal. Het zou beter passen in een langer verhaal. Ik vind het de moeite waard.

Ultima frisiae Ma
Haha, exact 3.000 woorden, de limiet van Vvdm! Niet dat dat ertoe doet, maar leuk vind ik dat wel. Het is een zorgvuldig geschreven historisch drama, een ietwat vrije interpretatie van hoe Bonifatius bij Dokkum aan zijn einde komt. Met dat veel historische elementen in dit verhaal kloppen, is de setting van de slachtpartij afwijkend van wat veel bronnen daarover vertellen. Ik zie dat als dichterlijke vrijheid, fictie. Het slot is wat haastig, misschien om die drieduizend woorden niet te overschrijden? Hoe dan ook, een mooi verhaal.

Het einde van illusies Sj

Het einde van illusies Fr

Het einde van illusies Pe

Het einde van illusies PB
Spannend verhaal met mooi beeldgebruik zoals ‘Het was een boodschap met koffie uit een thermoskan bij een zondagse schaatswedstrijd..’ Ik snapte niet helemaal waarom de rechercheurs Marjolein verdacht vonden. Is de dader nooit gevonden? Dat werd verder niet uitgelegd. Woorden als ‘allesbehalve en ‘zomin’ (net zomin) worden aan elkaar geschreven, niet los.

Het einde van illusies An
Het ligt er voor mij te dik bovenop. Vanaf het begin is het al duidelijk wat het verhaal is. Je kan het interessanter maken door bijvoorbeeld het motief van de dader langzaam kwijt te geven of de aanloop naar de actie. Je hebt een mooie opzet, maak er iets origineels van!

De dag dat Nederland de sprint won Gi
Je hoeft na je tekst niet het woord 'EINDE' toe te voegen, het is geen stripverhaal. Een parodie op wat er misschien in een verre toekomst omgaat in de sportwereld: alleszins origineel. Je hoeft niet al je informatie in dialogen te verpakken, dan wordt het verhaal te technisch en lijkt het wel op een brochure. Mix er nog wat leuke details door over hun kledij, het publiek zodat een en ander minder technisch wordt.

De dag dat Nederland de sprint won Wi
Ja leuk, ook de vorm van het sportcommentaar. Ik heb geen enkele opmerking, noch schrijftechnisch, noch verhaaltechnisch. Maar het is geen verhaal dat bij mij emoties oproept, anders dan een brede glimlach. Heel leuk om het te hebben mogen lezen, maar niet een verhaal dat blijft hangen

De dag dat Nederland de sprint won Jo
Een compleet uitvergroot verhaal over dopinggebruik en de mogelijkheden in de toekomst. Al snel is het vermoeiend om te lezen. Het blijft maar doorgaan met voorbeelden. Geen sterk verhaal derhalve en sluit een verhaal nooit af met het woordje einde.

De dag dat Nederland de sprint won Ma
Een aardig verslag van een futuristische hardloopwedstrijd, waarin volop aan de atleten gesleuteld is. Enigszins absurd, goed voor een glimlach.

Eindregie Sj

Eindregie Fr

Eindregie Pe

Eindregie PB
Prachtig verhaal met een ontroerend einde. Erg mooi hoe het verhaal van Marie en haar dochter door het tv-programma vervlochten is.

Eindregie An
Grappig, vaag, luguber. Ik weet niet goed wat ik ermee aan moet om eerlijk te zijn. Het is duidelijk en het dialoog is fijn te lezen. Soms vind ik het gewoon te vaag. En soms ben ik helemaal gepakt door het verhaal. Ik ga het gewoon goed eindigen door te zeggen dat je een lekkere vertelstem hebt.

Eindregie Gi
De mix tussen de twee verhalen zit goed. Het eerste verhaal - dat van de onbekende schrijver - sleept zich voort en duurt te lang. Spanning opbouwen mag, maar liefst gedoseerd. Kan een derde korter.

Eindregie Wi
Mooi verhaal met Droste effect. En met twee foutjes: een perpetuum mobile bestaat per definitie niet en kan dus ook niet op een bureau staan. Het stukje over de bekende dichter is grappig geschreven maar heeft geen functie in dit verhaal en leidt alleen maar af. Mooie, originele vertelstem, uitstekend Nederlands. Complimenten voor het zo beschrijven van een zelfmoordmotief. Gevoelig, niet-sentimenteel en origineel. Dus een uitstekend verhaal, ondanks de twee kleine kritiekpuntjes.

Eindregie Jo
Het eerste deel van het verhaal lijkt eindeloos te duren, steeds dezelfde woorden en dezelfde teksten, zonder dat het verhaal ergens heen lijkt te gaan. Ik vind het lastig om te lezen, het is repeterend en saai.

Eindregie Ma
Een mooi geconstrueerde vertelling, waarbij de ijdele onnozelheid van de ‘onbekende schrijver’ een scherp contrast vormt tegen de herinneringen van de regisseuse aan haar overleden dochter. Het had van mij wat compacter gemogen, en de opening wat strakker geredigeerd: zeven keer de term ‘de onbekende schrijver’ in de eerste zinnen is veel te veel. Dat neemt niet weg dat ik dit een geslaagd verhaal vind.

Niemand zo aardig voor mij Sj

Niemand zo aardig voor mij Fr

Niemand zo aardig voor mij Pe

Niemand zo aardig voor mij PB
Spannend verhaal met heftige afloop. Ik had het mooier gevonden als de dochter van deze man ook aan het woord kwam, nu was het een lange monoloog van zijn kant. Bij Bassie moet ik steeds delen aan ‘die clown en die acrobaat’, dat leidde me af.

Niemand zo aardig voor mij An
Het perspectief dat zichzelf naarmate van het verhaal bekend maakt zonder beschrijvingen vind ik simpelweg super leuk! De spanning is om te snijden: wat is er nou gebeurd??? Ergens is het eind voorspelbaar maar dat vind ik helemaal niet erg. Netjes dus!

Niemand zo aardig voor mij Gi
Tof gedaan, die monoloog. Door de gebeurtenissen blijf je lezen.

Niemand zo aardig voor mij Wi
Uitstekend verhaal! Het gebruik van de tweede persoon, vaak gekunsteld in korte verhalen, is hier uitstekend uitgevoerd. Alleen had je haar niet hoeven aanspreken met ‘mijn dochter’ dat was al keurig uit de context gebleken. Goede opbouw, goed slot, ik heb eigenlijk maar één suggestie voor deze schrijver: Bij het presenteren van de bewijsstukken kun je beter nog een iets koelere toon kiezen. Als het slapstick wordt is de lol van het verhaal af, dat is het hier niet geworden, maar het was een paar keer op het randje. Echt heel goed gedaan!

Niemand zo aardig voor mij Jo
Dit is geen geweldig verhaal. De schrijver gebruikt veel woorden voor een eenvoudig verhaal. Het kost me moeite om het einde te halen.

Niemand zo aardig voor mij Ma
Monologen, altijd lastig. Je hebt als lezer alleen maar de stem van de hoofdpersoon om je beelden te vormen, en dat vraagt veel van de schrijver. Deze auteur komt een heel eind, al wordt er gesmokkeld met dialogen die niet echt in een monoloog horen. Maar dat is muggenzifterij. Want het werkt in dit geval wél. Goed gedaan!

Ank en de sores van Jenny Sj

Ank en de sores van Jenny Fr

Ank en de sores van Jenny Pe

Ank en de sores van Jenny PB
Humoristisch verhaal waar ik gedurende het lezen helaas toch afhaakte door de voortkabbelende dialogen. Die mogen wel wat ingekort worden en wat spannender verteld worden. De Insta en Tinder berichtjes die tussen de regels staan vond ik erg leuk.

Ank en de sores van Jenny An
Grappig! Ik heb weinig op te merken behalve dat het meer op een langer verhaal lijkt. Er gaat nog iets gebeuren voelt het. Maar leuk!

Er is niets Sj

Er is niets Fr

Er is niets Pe

Er is niets PB
Prachtig verhaal. In minder dan 750 woorden geeft de schrijver de lezer een intiem inkijkje in het uitgebluste leven van een man en vrouw. Mooi hoe de stiltes en de twijfels van de vrouw worden verbeeld. Van zinnen als ‘De dingen die als koffers in een gang staan, gevuld en onaangeroerd, altijd in de weg’, kan ik echt genieten.

Er is niets An
Mooie opening! Je creeërt spanning door je schrijfstijl, echt knap. Het verhaal zelf is namelijk niet spannend op zich zelf maar door de verwoording wel.

Er is niets Gi
Leestekens! 'Ze zitten, in het keukentje,...' Waarom die komma's? Goede ruimtebeschrijving vervolgens. Soms zet je een komma teveel. Zeer sterk in sfeerbeschrijving. Je wil het verhaal traag laten gaan, je gebruikt daarvoor net iets teveel komma's, zodat je zinnen soms als gehakt stro over komen. Een hulpmiddel om te vertragen is om lange klanken te gebruiken (zoals ik schreef: verhaal traag laten gaan...) en af te wisselen met de donkere somberheid waarvoor je dan weer de klinker 'o' kunt gebruiken.

Er is niets Wi
Ambitieus om een verhaal voornamelijk te vertellen door de details van de mis-en-scene. En de schrijver is daar goed in geslaagd met dit verhaal. Als je kiest voor zo’n opzet, in een zo kort verhaal, dan moet elke zin en elk woord precies goed gekozen zijn. En dat is nog net niet gelukt. “De man heeft een terugwijkende kin en haargrens,” is grappig, maar grappig is nou precies niet wat je wilt met dit verhaal. “Zijn stem is zacht, bijna voorzichtig, maar er zit een scherp randje aan,” is een interne tegenstrijdigheid, die helemaal niet nodig is. Het scherpe randje leidt slechts af, voegt niets toe. “Het enige geluid in de kamer komt van de kraan en de koelkast,” is taalkundig slordig: er zijn twee geluidsbronnen, dus ‘enige’ past niet. Dit zijn kleinigheidjes, die gemakkelijk te verbeteren zijn. Mijn grootste kritiekpunt bij dit verhaal is de allerlaatste zin: “Ze hoopt dat hij haar volgt.” Ineens zitten we in het hoofd van één van de hoofdpersonen, een perspectiefbreuk met de rest van het verhaal en de laatste zin van een kort verhaal is juist zo belangrijk, die bepaalt vaak de emotie die is losgemaakt bij de lezer. Bij mij was die emotie, ‘jammer van die zin,’ en ik geloof niet dat dit het doel was van deze schrijver.

Er is niets Jo
Een indringend kort verhaal. Het is niet meer dan een gesprek tussen twee mensen, maar met zoveel intensiteit geschreven dat het heel sterk is. Wat mij betreft klopt eigenlijk alles aan dit verhaal. De dialogen zijn kort, de woorden zijn precies genoeg. Het einde is perfect, gewoon een heel mooi verhaal.

Er is niets Ma
Bam, raak. In weinig woorden en met oog voor detail schetst de auteur een scene van een relatie-in-verval: klein, beklemmend, onvermogen, verdrietig. Mooie kleine twist helemaal aan het eind – of geen twist, maar een extra stukje onbeantwoord verlangen. Heel goed gedaan!

Afbeelding

Marten Toonder (Rotterdam, 2 mei 1912 – Laren, 27 juli 2005) was een Nederlands stripauteur. Hij was de oprichter van de Toonder Studio's. Hij kreeg bekendheid als schrijver en tekenaar van Olivier B. Bommel en Tom Poes. Wikipedia