.jpg)
Hieronder vind je het jurycommentaar van februari. Je kunt het beste CTRL+F/COMMAND+F gebruiken om jouw verhaal te zoeken. Ter info: Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven dus de hoeveelheid juryleden die hier wordt weergegeven kan per maand verschillen. Ook hoeft niet bij élk verhaal commentaar te staan. Wel zijn de jurylid-coderingen elke maand hetzelfde. Als je vaker mee hebt gedaan, kun je door de maanden heen de commentaren op jouw verhalen vergelijken.
Sommige verhalen ontvangen meer commentaar dan andere. Dit komt omdat onze juryleden in twee groepen verdeeld zijn en elk de helft lezen. Na deze eerste lezing hevelen we de beste vijf verhalen van elke groep over naar de andere helft. Deze beste verhalen (de verhalen van de shortlist dus) hebben twee maal zoveel commentaren.
Let op: lezen is voor eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan eventueel een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.
Open vizier Sj
Open vizier Fr
Op zich lees ik sterke zinnen en een groot bedacht plot. Wat ik lastig vind is dat het een groter verhaal lijkt. Onderdeel van. En dat maakt dat je er in wordt gesleurd zonder dat je een kalme en rustige introductie hebt in personages, decor, omgeving etc. Dat zou er nog wel wat meer inmogen (mee starten).
Open vizier Pe
Open vizier PB
Een goed geschreven actueel verhaal over de betekenis van vrijheid. Beide personages worden goed verbeeld (ik zag ze voor me), de spanning wordt goed opgebouwd. Daarom vind ik het jammer dat de toespraak zelf, het verhaal van opa waarvan Maya niet wil dat haar broer dit ‘en plein public’ vertelt, slechts in een paar zinnen wordt verteld. Ik had nog wel wat meer willen horen over die riskante aanval en wat er gebeurde die dag. Was dit de enige misrekening van opa? Omdat die bewuste dag nu zo kort verteld wordt, is het voor mij ongeloofwaardig dat Maya dit zo erg vindt dat Wim het van haar niet mag vertellen.
Open vizier An
Duidelijke intro, de beschrijvingen maken een passend beeld. Het dialoog vind ik enigzins cliché.
Sektarijen Gi
Je wisselt te snel van perspectief, te veel en dat soms in één alinea. Bvb in 'Zoals die eerst vrijpartij...' Twee zinnen in de 'je' vorm, dan in de ik (me) vorm, vervolgens 'wij kinderen'. Mekaar = elkaar. Die perspectiefwissels en daarenboven alle gebeurtenissen achter elkaar maken je tekst ongestructureerd. Structuur en geloofwaardigheid moeten dus beter, zelfs in een fantasieverhaal (en parodie) als jouw verhaal. Lees daarvoor 'Onzichtbare steden' van Italo Calvin en lees hoe je zowel accuraat als elegant een gefantaseerde plek kunt beschrijven. Je slot? Dat is er geen, dat is een uitweg zoeken om een plausibel slot te verzinnen. Herschhrijf dit, er zit meer in.
Sektarijen Wi
Is dit opzettelijke mooischrijverij of een poging van een schrijver om zo onbegrijpelijk mogelijk te zijn? Waarom ineens een Duits woord en nog wel tussen aanhalingstekens? “verdingt”. Ik begrijp het niet, noch het woord in het verband van dit verhaal, noch de reden waarom het Duits is, noch de aanhalingstekens. Mijn oog bleef er aan haken, en dat was een behoorlijke belemmering om in het verhaal te komen. En er waren nog veel meer vreemde begrippen in dit verhaal, zoals ‘bereide vrouwen.’ Waren die half zacht gekookt of gegrild? Verderop nog meer Duitse quotes, maar waarom? En waarom al die verzonnen woorden, dat maakt het verhaal nog ontoegankelijker. Na tweederde ben ik gestopt met lezen, niet meer wetend waar ik was, wie ik was en wat ik aan het doen was. Volgende keer, beste schrijver, heb mededogen met ons, simpele juryleden, en probeer een verhaal te schrijven, waar we wel toegang toe kunnen krijgen.
Sektarijen Jo
We krijgen een eindeloos lange uitleg, waarbij de schrijver veel te vaak teksten tussen haakjes zet. Dit laatste haalt de snelheid uit een verhaal, in een kort verhaal is het eigenlijk nooit een slim idee om dit te doen. Het verhaal zelf is saai en nietszeggend.
Sektarijen Ma
Wat heb ik nu, met moeite, gelezen? De auteur maakt mooie zinnen, maar vertelt er geen verhaal mee. Over hypofacta, tjolken en collectief rukken in een cirkel; het boeit mij geen seconde. Over de dood van de vader kan ik dan ook alleen maar mijn schouders ophalen. Misschien is er een publiek voor dit soort proza: daar behoor ik overduidelijk niet toe.
Dilemma Sj
Dilemma Fr
Dilemma Pe
Dilemma PB
Een oorlogsverhaal met een klassiek dilemma voor de hoofdpersoon, waarvan we de naam niet te weten komen. Er wordt veel verteld en weinig vertoond. Daarom bleef dit personage voor mij op afstand. Pas in de alinea waarin ze haar beste jurk aantrekt, kleur op haar wangen doet, en haar haren vlecht, ging het verhaal voor mij meer leven. Ook de schoolmeester wordt niet met naam genoemd, iets dat ik me op een eiland als Texel waar men elkaar in die tijd goed kende, bijna niet kan voorstellen. Ik vraag me af of alles historisch gezien klopt, want voor zover ik weet Texel is door de Canadezen bevrijd, niet door de Engelsen en ging daar de Russenoorlog aan vooraf. Dit wordt niet benoemd.
Dilemma An
Zwaar verhaal maar mooi beschreven. In vervolg mag het minder dens van mij en meer emotie erachter.
Het gaat Gi
Bovenbouw: we kennen dat niet in Vlaanderen, misschien bedoel je de 14 tot 18 jarige leerlingen. Een vreemde reactie vind ik 'ik vroeg haar hoe het ging'? Na die lange huilbui? Niet goed, zeker? Je tekst is erg emotioneel, niettemin moet je na het schrijven (desnoods enkele dagen later) doorheen je tekst gaan, woord voor woord en de fouten (ontbrekende woorden, een foute tijd) er alsnog uit halen.
Het gaat Wi
Dit verhaal verdrinkt in een bad van tranen. Mag het alsjeblieft wat minder, ik voelde mijn ergernis toenemen, naarmate ik verder las. Lang geleden dat ik een verhaal las waarin zoveel werd gehuild. Na de derde alinea is al duidelijk waar dit gaat eindigen: in zelfmoord. Maar de schrijver schrijft nog alinea’s door, nadat die zelfmoord bekend is geworden. Een fout van heel veel, vooral beginnende, korte verhalen schrijvers: blijven doorschrijven als het verhaal al is verteld. Elke maand zijn er wel een of twee zelfmoordverhalen in deze wedstrijd en alleen verhalen met een bijzondere twist, een ongebruikelijke perspectief, of een verhaal dat de lezer echt raakt, door een vertelstem die je het verhaal in trekt of door een spannende opbouw maken nog kans om deze wedstrijd te winnen. Helaas heeft dit verhaal dat allemaal niet.
Het gaat Jo
Het onderwerp in dit verhaal is verschrikkelijk, dit vergt van de schrijver een en ander. Het kan namelijk snel helemaal verkeerd gaan, te cliché, te sentimenteel. Voor mijn gevoel lukt het de schrijver in dit verhaal net niet. Het verhaal is redelijk in evenwicht, het gezichtspunt van een goede vriendin is goed, het einde vind ik sterk gedaan. Toch werkt het niet helemaal, de afstand tot het onderwerp lijkt iets te ver weg te zijn.
Het gaat Ma
Mooi geschreven tienerdrama, de pijn druipt ervan af. Misschien is het autobiografisch, en daarmee extra dierbaar voor de auteur. Daar wil ik niets aan af doen, maar origineel is dit thema natuurlijk niet. Ik hoopte daarom op een sterke twist, een onverwachte draai – maar dat kwam niet. Daarmee is het weliswaar mooi, maar beklijft er weinig.
Angers Sj
Angers Fr
Helaas verslapte mijn aandacht te veel tijdens het lezen.
Angers Pe
Angers PB
Goed verhaal met humor verteld. Het leest lekker weg met mooie beelden als ‘de weerbarstige baardsprieten als korenstoppels op een maaiveld.’ Ik was even uit het verhaal door de zin tussen haakjes: ‘(Anjou! Weet je nog? De allereerste Franse wijn die de Nederlanders dorsten te drinken, Rosé d’Anjou), omdat deze wijn me niets zei. De notitie aan het eind (Groningen februari 2025) zou ik ook weglaten. Verder heb ik dit verhaal met plezier gelezen.
Angers An
Het gevoel van 'in frankrijk zijn' komt goed over omdat je het zo ook globaliseert; 'de Franzen maken reizen fijn...'. Überhaupt is het lekker een los en globaal verhaal: je schrijft er lekker op los uit eigen pols. Dat is tegelijkertijd ook mijn enige commentaar: het is moeilijk meeleven voor mij als buitenstander, te weinig verhaal.
De roze olifant Gi
Een markthal in een beursgebouw? Een beursgebouw is een plek waar o.m. aandelen worden verhandeld. Ongeloofwaardig verhaal, er zitt te weinig vlees aan.
De roze olifant Wi
De titel dekt het verhaal niet. De roze olifant is niet meer dan een toevallige prop. Het is een magere anekdote, gelukkig niet al te veel uitgesponnen, maar wel weer heel erg onwaarschijnlijk. En de laatste zin is volkomen overbodige uitleg. Op zich in prima Nederlands geschreven met een goede vertelstem, maar het verhaal zelf is veel te mager voor hoge punten.
De roze olifant Jo
Een kort en slecht verhaal. Het verhaal is vooral ongeloofwaardig en niet lekker geschreven.
De roze olifant Ma
Een verhaal dat niet over een roze olifant gaat, maar om een dooie duif. Spannend wordt het een beetje, maar de ontknoping komt zo snel en is zo vergezocht dat het onderaan de streep eerder flauwtjes is dan spannend. Tip aan de auteur: werk aan opbouw van je verhaal, zorg dat je lezer gaat meeleven met de hoofdpersoon. Dat mag meer dan de huidige 500 woorden omvatten.
De rode paaltjes route Sj
De rode paaltjes route Fr
De rode paaltjes route Pe
De rode paaltjes route PB
Aardig verhaal, maar de hoofdpersoon gaat wel erg snel van het willen uitmaken met zijn minnares naar haar te willen vermoorden. Eerst wijst hij haar nog de paddenstoelen en opeens wil hij haar doden. Ik mis de gebeurtenissen vooraf die hem leiden tot dit gruwelijke besluit. Is dat alleen omdat hij bang is dat zijn bedrog uitkomt? Of is er een andere reden dat hij van haar af wil? Het is ook wel erg toevallig dat er in de tas zowel een pistool als een opvouwbare schep zit.
De rode paaltjes route An
Jeetje wat een verhaal! En dat in zo weinig woorden. Ik vind het begin mooi; ik verdacht helemaal niks. Ik heb een zwak voor een goede plottwist en die kwam! Heel mooi. Ik zo enkel een beetje foreshadowing hebben gehad; iets dat achteraf al aangaf dat hij niet goed bij zijn hoofd was.
Vast Gi
Alles in dit verhaal blijft nogal vaag. Alleen de gevoelens en de wanhoop van het hoofdpersonage doen er blijkbaar toe. Wat er gebeurd is, waarom het zo koud is, wat er voordien voorviel, iets meer over het tijfsbestek, daar gaat de schrijver allemaal aan voorbij.
Vast Wi
Een verdienstelijke poging om een reddingsoperatie vanuit het perspectief van het rampslachtoffer te beschrijven. Gelukkig heeft de schrijver de verleiding weten te weerstaan om de toedracht van de ramp of de precieze plek of omstandigheden uit de doeken te doen. Die doen er allemaal niet toe. Het thema: “wanneer geef je het op” is goed uitgewerkt. De schrijver stelt de terechte vraag wat ‘volhouden’ betekent, terwijl de wereld vol is met schrijvers die volhouden als vanzelfsprekend aannemen in hun verhalen, waarin volhouden altijd goed of heroïsch is, en opgeven niet. Jammer van die ene zin, die de magie verstoort: “Ik wil het niet meer weten en heb het piekeren en nadenken opgegeven.” Ik betwijfel of een ramslachtoffer zoiets bewust denkt en zelfs als hij dat doet, dan hoeft dat niet expliciet gemaakt te worden. Haal die zin eruit en je hebt een geweldig verhaal!
Vast Jo
De schrijver kiest ervoor om meer niet dan wel te vertellen. Dit zorgt ervoor dat er een bepaalde spanning in het verhaal zit. Deze spanning is onvoldoende voor een goed verhaal. Het wil voor mij niet tot leven komen, daarnaast staan er wat foutjes in.
Vast Ma
De hoofdpersoon zit blijkbaar bekneld in een kloof of iets dergelijks, en wordt er na amper 500 woorden uit gered. Hoe, wat, waar, waarom: geen idee. De focus ligt naar mijn mening té dicht op de hoofdpersoon, waardoor ik te weinig context opbouw om er echt wat van te vinden.
Uit eten Sj
Uit eten Fr
Uit eten Pe
Uit eten PB
Het idee achter dit verhaal vind ik goed: een dochter die het negatieve gedrag van haar moeder kopieert. De opbouw kan echter beter. Op de korte beschrijving van de ruzie in het restaurant volgt onmiddellijk het zelfinzicht van de hoofdpersoon. Dat vond ik niet zo geloofwaardig. Ik kan me ook niet voorstellen dat zij zonder nijdig te worden op zijn onbeschofte uitval meteen weer liefdevol naast naar man in bed kruipt. Dat lijkt wel erg onderdanig. Bert zelf schiet ook wel erg snel uit zijn slof. Als je de opbouw van het verhaal wat meer uitwerkt, kan de lezer zich meer in de personages inleven en wordt het verhaal geloofwaardiger. Verder zou ik gedachten niet tussen aanhalingstekens zetten. Nu leek het bijvoorbeeld net of Annet de zin ’Verdorie, waarom vinden wij het toch zo moeilijk om te praten?’ tegen Bert zegt, terwijl het dan vreemd oogt dat er geen enkele reactie van zijn kant komt.
Uit eten An
Kort, krachtig, lekker dialoog. Enkel het eind vind ik te afgeraffeld; het is niet écht het eind en daarbij alleen haar perspectief. Ik wil graag die van hem zien!
BR540 Sj
BR540 Fr
BR540 Pe
BR540 PB
Ontroerend verhaal met een indringend slot. Prachtig hoe je je hoofdpersonage Ella neerzet, ik zag haar helemaal voor me. Heel mooi hoe je beelden zoals ‘Elke dag is er een stukje minder van mij en ik weet niet waar al die stukjes blijven.’ even later weer oppakt in ‘Daar vallen weer stukjes.’ Met je laatste alinea grijp je terug op de eerste alinea, het verhaal is mooi rond. Ik heb van je verhaal genoten. Complimenten!
BR540 An
Mooi leeftijdsgebonden; het gemis aan empathie soms, kortaf en bezig met zichzelf. Ik herken sommig dialoog van mezelf wat het daarom realistisch voor mij maakt. De spanning zit er ook goed in. Goed einde! Enige logische voor het verhaal, maar dat maakt het niet minder goed.
BR540 Gi
Is Rachel de moeder? Noem haar dan meteen zo, en niet de ene keer moeder en dan weer Rachel. Doorheen de tekst lijkt het door het steeds maar wisselen tussen 'moeder' en 'Rachel' of Rachel niet de echte moeder is. Dat werkt storend. Maak een keuze. Leg ook uit waarom ze dat zo doet, en wanneer dat heen en weer springen tussen de twee benamingen begon. Wat deed de moeder verkeerd volgens Ella? Ik was heel klein...zij was toch tien? Tien is niet klein. Drie of zes, ja. Mooie zin: "Elke dag is er een stukje minder van mij...' Ook de dialoog in de auto is tof geschreven en het einde is af. Dat maakt veel goed.
BR540 Wi
Mooi hoor! Heel knap hoe je de gedachten en de woorden van een tienermeisje zo neerzet. Waarbij ik aanneem dat een tienermeisje van tegenwoordig zo spreekt en denkt. De verhaalopbouw is ook anders en daarmee per definitie goed. Anders is bijna altijd beter als het op korte verhalen aankomt. Het einde is ook bevredigend. Twee opmerkingen om het verhaal nog beter te maken: waarom weer de verwijzing naar pesten, dat is zo langzamerhand wel heel erg afgezaagd. Je kunt geen tienerverhaal meer lezen tegenwoordig, zonder dat er in hoofd- of nevenmotief pesten in voorkomt. Te saai! De scene waarin ze terugdenkt aan het scheidingsgesprek kan er gewoon uit. Die doorbreekt de spanningsopbouw en voegt uiteindelijk niets toe aan het verhaal. Het is wel heel leuk geschreven, dus dit is een gevalletje kill your darlings.
BR540 Jo
We zitten gevangen in het leven van een tienermeisje met gescheiden ouders. Ze wordt gepest op school en het lijkt erop dat ze langzaam maar zeker al haar vrienden kwijt is geraakt. Het lukt de schrijver niet om mij echt in het verhaal te trekken, het dobbert een beetje voort en wil nergens boeiend worden.
BR540 Ma
Goed geschreven inkijk in het brein en leven van een puber, met veel puberleed in en tussen de regels. De beschrijving van de scheidingsmelding van haar ouders vind ik het sterkste stuk: prachtig verwoord! Het dramatische slot vind ik helaas afbreuk doen aan de kracht van dit verhaal, ik had een ander (open) einde mooier en spannender gevonden. Neemt niet weg dat ik dit een heel goed verhaal vind.
Steun Sj
Steun Fr
Steun Pe
Steun PB
Grappige scene waarin de beide vriendinnen elkaar overtroeven met beledigingen voor Tessa. De dialogen voelen alleen niet natuurlijk aan, bijvoorbeeld de zinnen die telkens starten met ‘zij lijkt me zo iemand die...’ Ook vond ik de omslag waarin de ik-persoon eerst niets wil vertellen aan Priscilla (‘omdat dit een kettingreactie zal ontwikkelen met zware gesprekken en ongevraagd advies’) en de scene daarna waarin ze juist blij is dat ze met haar vriendin kan praten wat bevreemdend. En wat bedoel je precies met ‘gebaren die voelen als een onuitgesproken belofte dat Priscilla er voor de ik-persoon is?’
Steun An
Een realisitsch en daarom mooi verhaal. De gedachtes van de 'ik' voegen veel toe tijdens dialoog; maken het een echt persoon. Van mij mag er alleen nog iets meer gebeuren.
De prijs van een tussendoortje Gi
Veel van je verhaal speelt zich af in de verleden tijd, wat maakt dat het geheel nogal beschrijvend overkomt, net zoals een relatietherapuet een case zou vertellen. Dat beschrijvende zorgt ervoor dat de lezer weinig meebeleeft en na lezing weer over gaat tot de orde van de dag. Ik zou het relaas in de tegenwoordige tijd zetten met sprongen in de tijd, in de stijl van een dagboek. We komen weinig te weten over de kinderen, waar het verhaal zch afspeelt, of enige andere zintuiglijke ervaringen. Het komt daardoor erg afstandelijk over, erg rationeel. Een case studie zeg maar, iets voor op school of universiteit om te bespreken.
De prijs van een tussendoortje Wi
Het spijt, me, maar dit is één lang cliché van oppervlakkigheden! Wat is een ‘goed gesprek’? Ik wil voorbeelden zien! Gevoelens, emotie! “de vrouw die mij vertelt dat ik niet goed genoeg ben. In alles” Voorbeelden! Gevoelens, emotie! De vertelstem past slecht bij de inhoud van het verhaal, dit is bijna meer een verslag dan een verhaal. De opbouw is geheel voorspelbaar, geen bijzonder perspectief, alles samenvattende zin of onverwachte twist aan het einde en nergens, maar dan ook nergens in het verhaal bespeur ik enige plek met echte, rauwe, emotie, waar de lezer in kan meeleven. Voor mij had dit verhaal niet geschreven hoeven worden.
De prijs van een tussendoortje Jo
De hoofdpersoon vertelt ons over zijn huwelijk en de avonturen van zowel hemzelf als van zijn vrouw. Ik mis alle gevoel in het verhaal, dat mede daardoor saai is. Het is meer een verslag dan een goed verhaal.
De prijs van een tussendoortje Ma
Wat een opkikker moest worden voor een leeggelopen huwelijk, leidt het einde ervan in. Best aardig geschreven, maar… waar is het verhaal nou? Het einde is abrupt, er is geen plottwist (het einde is in de eerste alinea al aangekondigd), spannend wordt het nergens. Best jammer, want het thema leent zich voor mooie proza!
Een taxi is niet nodig Sj
Een taxi is niet nodig Fr
Ik wil meer lezen hiervan!
Een taxi is niet nodig Pe
Een taxi is niet nodig PB
Grappig verhaal, maar er wordt teveel verteld in te weinig woorden. Bij een kort verhaal (750 woorden) zou ik het bij een scene, een locatie, en 1-2 personages houden. Dialogen zoals: (‘Rustig aan buurvrouw.’ ‘Ik kan niet anders, jongen.’ ‘Nee, dat is ook zo.’) zijn niet heel interessant om te lezen.
Een taxi is niet nodig An
Leuk idee voor een verhaal maar er mag meer 'show don't tell' zijn. Het lijkt meer alsof je het verhaal voor jezelf hebt opgeschreven. Het kan sterker door meer scenes toe te voegen waarin je informatie geeft in plaats van de informatie letterlijk op te schrijven. Verder grappig einde!
Azzurra Sj
Azzurra Fr
Azzurra Pe
Azzurra PB
Mooi liefdesverhaal met een lekker vleugje erotiek. Kundig geschreven, met soepele dialogen. De eerste alinea had wat mij betreft niet gehoeven, ik vond die vragen (Waarom ben je hier terug? Je weet waarom. Dat kan niet.) een tikje tenenkrommend, net als de verwijzing naar het bekende liedje van Rob de Nijs. Ook vond ik de vraag die Pieter aan zijn dochter stelt (Een nieuwe vriendin?) niet erg geloofwaardig. Dat zou hij misschien achteraf aan haar vragen, maar niet als die vriendin er zelf bij is, lijkt me. In de zin ‘Tot morgen,’ riep ze, mijn voet zakte weer in het zand.’ zou ik het laatste deel op een nieuwe regel zetten.
Azzurra An
Ik begrijp de setting niet zo goed maar wellicht is dat de bedoeling? Aan het einde wordt het me wel duidelijker. Een hint of twee was fijn geweest. Dat Pieter bijvoorbeeld op reis was in zijn tussenjaar of iets soortgelijks. Wat deed hij in Spanje? Het komt over als een persoonlijk verhaal, dat vind ik erg mooi.
Azzurra Gi
Mooi slot, fijn verhaal. net voldoende informatie.
Azzurra Wi
Perfectie is saai. Het eerste deel van dit verhaal, met deze perfecte vrouw, is een saaie jongensdroom, al zo vaak gedroomd en al zo vaak opgeschreven. Dit schrijfsel steekt er niet boven uit. Het tweede deel is één lange cliché, met als dieptepunt deze zin: “besefte pas jaren later wat ze voor mij had betekend. De bevrijding die ze mij had geschonken, had mij de kans gegeven op een gelukkig leven.”
Azzurra Jo
Een heel bijzonder geschreven liefdesverhaal. Ik heb het twee keer gelezen en ik weet nog steeds niet goed wat ik ervan vind. Het is in elk geval intrigerend en voor een kort verhaal is dat een grote plus. De schrijfstijl is anders dan anders, dit zorgt ervoor dat ik in verwondering heb gelezen. Als ik dit schrijf, realiseer ik me dat ik het een goed verhaal vind.
Azzurra Ma
Aardig verhaal, een adolescentenfantasie in zoetige proza. Wel voorspelbaar en met weinig verdieping. Een fikse twist had het peper en zout kunnen geven; nu is het vooral zoetjes.
Hallo Sj
Hallo Fr
Hallo Pe
Hallo PB
Mooi verhaal met een ontroerend slot. Goed geschreven, ik zou alleen de zin ‘Het geluid van de elektrische schaar is hierbinnen te horen’, weglaten. Dit is al duidelijk uit de vorige zin.
Hallo An
Grappig! Je geeft de twist goed langzaam weg. Het is niet te ingewikkeld of te simpel voor de lengte van de tekst. Precies goed. Ik mis enkel wat diepgang. De pijnlijke 'twist' komt nu nogal droog over.
De verkeerde instelling Gi
Bij de eerste zin dacht ik dat het lijntje op de muur + de titel al een indicatie konden vormen van wat zou volgen. Tweede zin: antwoordde = vroeg. 'Kevin kwam uit de lucht gevallen': schrappen. Door de volgende zin weten we al dat Kevin niet op de hoogte is van de dekking. Plots leken zijn gedachten weg te ebben: ebben gaat traag, 'plots' is hier niet vandoen. Je gebruikt teveel uitleg en bijwoorden. Dichtgetimmerde winkelpanden is voldoende, we weten daardoor dat het voormalig winkels waren. Het valt me op dat in je poging netjes te schrijven je daardoor in een administratieve stijl belandt. Kwa sfeer zit het goed, je schildert een aardig beeld van een distopische maatschappij.
De verkeerde instelling Wi
Hmmm 3018 woorden, ik ben niet zo flauw om de laatste 18 woorden niet te lezen, maar elke schrijver moet in staat zijn, met kritisch lezen, om op een exact aantal woorden te komen of daaronder te blijven. Ik kon in elk geval heel gemakkelijk 18 woorden (en nog veel meer) schrappen, zonder ook maar iets aan te tasten van het verhaal. “Ik word niet betaald om de hele dag naar mensen hun huilverhaaltjes te luisteren.” Is bijvoorbeeld een volkomen overbodige zin en dat zijn al 14 woorden die weg kunnen. Nog een overbodige zin (die waarschijnlijk leuk bedoeld is, maar bij mij nog niet het begin van een glimlach opwekte): ‘ ik heb het niet over die aardappelschijfjes die jullie zo graag door jullie keelgaten schuiven.’ En zo zijn er nog veel meer overbodige zinnen en dit trage, zich langzaam ontwikkelende verhaal, waar de spanning regelmatig wegvalt. Lees eens wat over spanningsopbouw in een verhaal, daarover zijn genoeg artikelen te vinden op internet. Ook het slot kon me niet erg vermaken of emotioneren. Uiteindelijk is dit een lang, kabbelend quasi-SciFi verhaal geworden en de schrijver heeft er zijn maatschappijvisie duimendik bovenop gelegd. De schrijfstem is zeker heel aardig, dus schrijven kan hij wel, deze schrijver. En nu maar hopen op een interessanter verhaal. Dat wil ik volgende maand dan graag lezen.
De verkeerde instelling Jo
Dit verhaal leest moeizaam. Het speelt zich in de toekomst af en dit is terug te vinden in verschillende verwijzingen die al snel vermoeiend worden. De schrijfstijl is niet geweldig, het verhaal is te vaak flauw. Ik heb het met moeite uitgelezen.
De verkeerde instelling Ma
Een lekkere dystopische vertelling, waarin de auteur uit de losse pols (pun intended) een samenleving schetst met echo’s van wat vandaag de dag het nieuws domineert. De pols is een beetje té los naar mijn smaak, waardoor het verhaal onnodig rammelt, onder andere door weinig aan het verhaal toevoegende details als de pointer die tevens een vape blijkt zijn, en daardoor moeilijk aan geloofwaardigheid wint. Neemt niet weg dat het vermakelijk en tegelijk verontrustend is. Een extra puntje voor het slot, waar ik om grinnikte.
Liefde is moord Sj
Liefde is moord Fr
Liefde is moord Pe
Liefde is moord PB
Spannend plot, maar de schrijfstijl mag nog wel wat verbeterd worden. Kijk of je korte en lange zinnen kunt afwisselen, schrijver, nu zijn ze erg staccato (‘ik voelde de warmte van het pand/ ik stond even stil/ ik keek naar de stelletjes/ ik pakte een van de borden’, etc). Dat leest niet lekker. Let ook op mogelijke taalfouten voordat je het verhaal instuurt (bijvoorbeeld: baasde diep uit = blies diep uit, bidde=bad). De dialogen lopen nog niet zo lekker (bijv. ‘Hey ja, gewoon een beetje eten. Is het lekker? Ja, het is wel lekker.’) Tenslotte vroeg ik me af of een man een slap lijk, vanuit de woonkamer de trap op kan slepen en in een badkuip kan leggen. Waarom al die moeite als hij het lijk tenslotte meeneemt in zijn auto?
Liefde is moord An
Veel ik ik ik zinnen, ik ben benieuwd of hij al eerder zo creepy overkwam bij buitenstanders. En waarom is hij zo creepy? Het is een heel zwaar verhaal. Aan het einde pakt het me echt. Die laatste drie alinea's zitten vol spijt en verdriet. Dat vind ik goed! Het maakt hem menselijk in plaats van stereotype slecht.
Een onzichtbaar meisje Gi
Na een dialoog steeds een kleine letter: schreeuwt mijn beste...'Op deze zwevende steen, die men aarde noemt: gezwollen taal en het klopt zelfs niet. Je doet er veel te lang over omje hoofdpersonage en hoe ze zich voelt, te beschrijven. Jou=jouw. Het hele ding leest niet prettig, het is één lange jammerklacht. Er zit geen spanning in, nauwelijks een dialoog, evenmin een beschrijving van de omgeving.
Een onzichtbaar meisje Wi
Een bewonderingswaardige poging om in het hoofd te kruipen van een meisje met psychische problemen. Maar de uitwerking is over te top. Het is teveel, verhaaltechnisch veel te extreem, er is geen pauze, er is geen instapmoment voor de lezer om echt mee te kunnen leven, het dendert maar door naar een nietszeggend einde. Uiteindelijk na bijna 3000 woorden is er niets gebeurd, het karakter heeft zich niet ontwikkeld, er zijn geen nieuwe inzichten. Als de wereld nog precies hetzelfde is aan het einde van het verhaal als bij het begin, waarom zou je dan zo’n verhaal moeten lezen? Schrijftechnisch zou het een goed idee zijn om de d- en t-regels van het Nederlands nog eens na te lezen, veel lege bijvoeglijke naamwoorden te schrappen en ook de vele clichés weg te halen: van ‘Mijn hart huilt en de tranen willen mijn donkere ogen vullen’ tot nog meer klaarblijkelijke onvermijdelijke tranen aan het einde. En soms lijkt de innerlijke monoloog toch wel erg op therapeuten-geklets, bijvoorbeeld: “van de jongen die mijn avond zou kunnen verpesten door mijn zelfhaat weer naar boven te halen’ en ‘En plotseling ben ik weer dat onzekere meisje, zonder controle, zonder de kracht om mijn grenzen aan te geven.’ Niemand denkt zo! Kortom, heel veel werk aan de winkel, beste schrijver, om van dit moeilijke maar interessante thema een winnend verhaal te maken!
Een onzichtbaar meisje Jo
Een verhaal over een onzeker meisje, dat bij vlagen boeiend is, maar mij niet weet te overtuigen. Het tempo in het verhaal is traag, er staan enkel taalfouten in en de inhoud is te weinig voor een boeiend verhaal.
Een onzichtbaar meisje Ma
Dit verhaal zet op een krachtige manier de innerlijke worsteling van de hoofdpersoon neer. De intense zelfhaat, de rol van ‘Max’ als personificatie van negatieve gedachten en de beklemmende clubomgeving maken het ongemak goed voelbaar. De spanning en het benauwende gevoel worden effectief opgebouwd: de muziek die dreunt, de krappe ruimte, de eindeloze gang – het draagt allemaal bij aan een claustrofobische sfeer.
Wat minder sterk werkt, is dat het wel erg zwaar wordt aangezet en herhaling op herhaling volgt. De stroom aan zelfverwijten en sombere overdenkingen is misschien begrijpelijk voor het personage, maar gaat erg lang door en maakt mij murw: het is ‘too much’. Wat ook niet helpt, is dat de bijfiguren kleurloos blijven: de vriendin, de handtastelijke jongen. Door hun rol uit te diepen – ook al is het maar kort – creëer je meer contrast met Nora’s eigen stem, zeker als je die stem beter doseert. Kort het in naar ca. 1.500 tot 2.000 worden en voila.
En asjeblieft: doe een spellingscontrole voordat je een verhaal de wereld instuurt…
Nachtgezicht Sj
Nachtgezicht Fr
Nachtgezicht Pe
Nachtgezicht PB
Het idee van je verhaal vind ik goed, maar ik kwam slecht door het eerste deel heen. Het taalgebruik in dat deel kwam wat geforceerd over, bijv. de zin: ‘Haar kamer was voor haar een omhulling van deze stemming, alsof het er altijd nacht was. Nu zou ze deze kamer uitgaan en in een andere wereld gaan wonen. Het zou niet meer dan een herinnering zijn. Verleden tijd, een overwonnen zaak. Voorlopig?’ Pas vanaf de ontmoeting met Charlotte ging het verhaal voor mij meer leven. Let ook even op, auteur, met gebruik van Latijnse uitdrukkingen. Het is ‘Ecce Homo’ en niet ‘Ecco homo’.
Nachtgezicht An
Mooi verhaal! Ik kan me goed inleven en vind de karakters leuk. Het is enigzins cliché maar het is ook coming-of-age en dus vind ik dat minder erg. Ik mis wat dialoog of interactie met familie bijvoorbeeld?
Wat niet meer telt Gi
Tot leven kwam, terwijl de man een beroerte krijgt? Is dat niet eerder: stierf? Het aftelrijmpje is een vondst die slecht uitgewerkt wordt. Een klaagzang. Saai.
Wat niet meer telt Wi
Een persoonlijke overpeinzing, waar ik niets mee kan. Het is geen kort verhaal, meer flarden voor een dagboek. Het aftellen van 10 naar 1 is gekunsteld.
Wat niet meer telt Jo
Een verhaal dat op een bijzondere manier verteld wordt. Het is dapper, maar het werkt niet. Het is gewoonweg niet goed genoeg. Het is eigenlijk niets meer dan een serie observaties, die niet samenvallen tot een verhaal.
Wat niet meer telt Ma
Ik dreigde af te haken bij de eerste alinea, waar in de eerste zin al een schrijffout van formaat zit; het is niet ‘tot het leven komen’, maar ‘om het leven komen’. Toch heb ik doorgelezen; het korte stuk blijkt meer intrigerend dan ik in eerste instantie dacht. Het aftellen van tien naar één, waarbij elk getal symbool staat voor een persoonlijke herinnering of verlies, geeft het stuk een dwingende lijn en maakt het in eerste instantie pakkend. Het heeft iets poëtisch en ritmisch, wat ervoor zorgt dat de tekst sterk als een reeks momentopnamen aanvoelt.
Toch blijft het, door die losse, opsommerige aanpak, wat gefragmenteerd. De auteur refereert kort aan allerlei pijnlijke situaties (het overlijden van een vader, de musical, vriendschappen), maar neemt niet de tijd om de emotionele impact echt uit te diepen. Nu is het vooral een rijtje herinneringen dat snel aan de lezer voorbijtrekt, waardoor het te vrijblijvend wordt; het beklijft niet, ook omdat het heel fragmentarisch is en taalkundig niet heel fraai (verwrongen zinnen om maar met een getal te beginnen).
Kortom: aardig, maar niet goed genoeg uitgewerkt.
Moorden een intermezzo Sj
Een heel bijzonder geschreven liefdesverhaal. Ik heb het twee keer gelezen en ik weet nog steeds niet goed wat ik ervan vind. Het is in elk geval intrigerend en voor een kort verhaal is dat een grote plus. De schrijfstijl is anders dan anders, dit zorgt ervoor dat ik in verwondering heb gelezen. Als ik dit schrijf, realiseer ik me dat ik het een goed verhaal vind.
Azzurra Ma
Aardig verhaal, een adolescentenfantasie in zoetige proza. Wel voorspelbaar en met weinig verdieping. Een fikse twist had het peper en zout kunnen geven; nu is het vooral zoetjes.
Hallo Sj
Hallo Fr
Hallo Pe
Hallo PB
Mooi verhaal met een ontroerend slot. Goed geschreven, ik zou alleen de zin ‘Het geluid van de elektrische schaar is hierbinnen te horen’, weglaten. Dit is al duidelijk uit de vorige zin.
Hallo An
Grappig! Je geeft de twist goed langzaam weg. Het is niet te ingewikkeld of te simpel voor de lengte van de tekst. Precies goed. Ik mis enkel wat diepgang. De pijnlijke 'twist' komt nu nogal droog over.
De verkeerde instelling Gi
Bij de eerste zin dacht ik dat het lijntje op de muur + de titel al een indicatie konden vormen van wat zou volgen. Tweede zin: antwoordde = vroeg. 'Kevin kwam uit de lucht gevallen': schrappen. Door de volgende zin weten we al dat Kevin niet op de hoogte is van de dekking. Plots leken zijn gedachten weg te ebben: ebben gaat traag, 'plots' is hier niet vandoen. Je gebruikt teveel uitleg en bijwoorden. Dichtgetimmerde winkelpanden is voldoende, we weten daardoor dat het voormalig winkels waren. Het valt me op dat in je poging netjes te schrijven je daardoor in een administratieve stijl belandt. Kwa sfeer zit het goed, je schildert een aardig beeld van een distopische maatschappij.
De verkeerde instelling Wi
Hmmm 3018 woorden, ik ben niet zo flauw om de laatste 18 woorden niet te lezen, maar elke schrijver moet in staat zijn, met kritisch lezen, om op een exact aantal woorden te komen of daaronder te blijven. Ik kon in elk geval heel gemakkelijk 18 woorden (en nog veel meer) schrappen, zonder ook maar iets aan te tasten van het verhaal. “Ik word niet betaald om de hele dag naar mensen hun huilverhaaltjes te luisteren.” Is bijvoorbeeld een volkomen overbodige zin en dat zijn al 14 woorden die weg kunnen. Nog een overbodige zin (die waarschijnlijk leuk bedoeld is, maar bij mij nog niet het begin van een glimlach opwekte): ‘ ik heb het niet over die aardappelschijfjes die jullie zo graag door jullie keelgaten schuiven.’ En zo zijn er nog veel meer overbodige zinnen en dit trage, zich langzaam ontwikkelende verhaal, waar de spanning regelmatig wegvalt. Lees eens wat over spanningsopbouw in een verhaal, daarover zijn genoeg artikelen te vinden op internet. Ook het slot kon me niet erg vermaken of emotioneren. Uiteindelijk is dit een lang, kabbelend quasi-SciFi verhaal geworden en de schrijver heeft er zijn maatschappijvisie duimendik bovenop gelegd. De schrijfstem is zeker heel aardig, dus schrijven kan hij wel, deze schrijver. En nu maar hopen op een interessanter verhaal. Dat wil ik volgende maand dan graag lezen.
De verkeerde instelling Jo
Dit verhaal leest moeizaam. Het speelt zich in de toekomst af en dit is terug te vinden in verschillende verwijzingen die al snel vermoeiend worden. De schrijfstijl is niet geweldig, het verhaal is te vaak flauw. Ik heb het met moeite uitgelezen.
De verkeerde instelling Ma
Een lekkere dystopische vertelling, waarin de auteur uit de losse pols (pun intended) een samenleving schetst met echo’s van wat vandaag de dag het nieuws domineert. De pols is een beetje té los naar mijn smaak, waardoor het verhaal onnodig rammelt, onder andere door weinig aan het verhaal toevoegende details als de pointer die tevens een vape blijkt zijn, en daardoor moeilijk aan geloofwaardigheid wint. Neemt niet weg dat het vermakelijk en tegelijk verontrustend is. Een extra puntje voor het slot, waar ik om grinnikte.
Liefde is moord Sj
Liefde is moord Fr
Liefde is moord Pe
Liefde is moord PB
Spannend plot, maar de schrijfstijl mag nog wel wat verbeterd worden. Kijk of je korte en lange zinnen kunt afwisselen, schrijver, nu zijn ze erg staccato (‘ik voelde de warmte van het pand/ ik stond even stil/ ik keek naar de stelletjes/ ik pakte een van de borden’, etc). Dat leest niet lekker. Let ook op mogelijke taalfouten voordat je het verhaal instuurt (bijvoorbeeld: baasde diep uit = blies diep uit, bidde=bad). De dialogen lopen nog niet zo lekker (bijv. ‘Hey ja, gewoon een beetje eten. Is het lekker? Ja, het is wel lekker.’) Tenslotte vroeg ik me af of een man een slap lijk, vanuit de woonkamer de trap op kan slepen en in een badkuip kan leggen. Waarom al die moeite als hij het lijk tenslotte meeneemt in zijn auto?
Liefde is moord An
Veel ik ik ik zinnen, ik ben benieuwd of hij al eerder zo creepy overkwam bij buitenstanders. En waarom is hij zo creepy? Het is een heel zwaar verhaal. Aan het einde pakt het me echt. Die laatste drie alinea's zitten vol spijt en verdriet. Dat vind ik goed! Het maakt hem menselijk in plaats van stereotype slecht.
Een onzichtbaar meisje Gi
Na een dialoog steeds een kleine letter: schreeuwt mijn beste...'Op deze zwevende steen, die men aarde noemt: gezwollen taal en het klopt zelfs niet. Je doet er veel te lang over omje hoofdpersonage en hoe ze zich voelt, te beschrijven. Jou=jouw. Het hele ding leest niet prettig, het is één lange jammerklacht. Er zit geen spanning in, nauwelijks een dialoog, evenmin een beschrijving van de omgeving.
Een onzichtbaar meisje Wi
Een bewonderingswaardige poging om in het hoofd te kruipen van een meisje met psychische problemen. Maar de uitwerking is over te top. Het is teveel, verhaaltechnisch veel te extreem, er is geen pauze, er is geen instapmoment voor de lezer om echt mee te kunnen leven, het dendert maar door naar een nietszeggend einde. Uiteindelijk na bijna 3000 woorden is er niets gebeurd, het karakter heeft zich niet ontwikkeld, er zijn geen nieuwe inzichten. Als de wereld nog precies hetzelfde is aan het einde van het verhaal als bij het begin, waarom zou je dan zo’n verhaal moeten lezen? Schrijftechnisch zou het een goed idee zijn om de d- en t-regels van het Nederlands nog eens na te lezen, veel lege bijvoeglijke naamwoorden te schrappen en ook de vele clichés weg te halen: van ‘Mijn hart huilt en de tranen willen mijn donkere ogen vullen’ tot nog meer klaarblijkelijke onvermijdelijke tranen aan het einde. En soms lijkt de innerlijke monoloog toch wel erg op therapeuten-geklets, bijvoorbeeld: “van de jongen die mijn avond zou kunnen verpesten door mijn zelfhaat weer naar boven te halen’ en ‘En plotseling ben ik weer dat onzekere meisje, zonder controle, zonder de kracht om mijn grenzen aan te geven.’ Niemand denkt zo! Kortom, heel veel werk aan de winkel, beste schrijver, om van dit moeilijke maar interessante thema een winnend verhaal te maken!
Een onzichtbaar meisje Jo
Een verhaal over een onzeker meisje, dat bij vlagen boeiend is, maar mij niet weet te overtuigen. Het tempo in het verhaal is traag, er staan enkel taalfouten in en de inhoud is te weinig voor een boeiend verhaal.
Een onzichtbaar meisje Ma
Dit verhaal zet op een krachtige manier de innerlijke worsteling van de hoofdpersoon neer. De intense zelfhaat, de rol van ‘Max’ als personificatie van negatieve gedachten en de beklemmende clubomgeving maken het ongemak goed voelbaar. De spanning en het benauwende gevoel worden effectief opgebouwd: de muziek die dreunt, de krappe ruimte, de eindeloze gang – het draagt allemaal bij aan een claustrofobische sfeer.
Wat minder sterk werkt, is dat het wel erg zwaar wordt aangezet en herhaling op herhaling volgt. De stroom aan zelfverwijten en sombere overdenkingen is misschien begrijpelijk voor het personage, maar gaat erg lang door en maakt mij murw: het is ‘too much’. Wat ook niet helpt, is dat de bijfiguren kleurloos blijven: de vriendin, de handtastelijke jongen. Door hun rol uit te diepen – ook al is het maar kort – creëer je meer contrast met Nora’s eigen stem, zeker als je die stem beter doseert. Kort het in naar ca. 1.500 tot 2.000 worden en voila.
En asjeblieft: doe een spellingscontrole voordat je een verhaal de wereld instuurt…
Nachtgezicht Sj
Nachtgezicht Fr
Nachtgezicht Pe
Nachtgezicht PB
Het idee van je verhaal vind ik goed, maar ik kwam slecht door het eerste deel heen. Het taalgebruik in dat deel kwam wat geforceerd over, bijv. de zin: ‘Haar kamer was voor haar een omhulling van deze stemming, alsof het er altijd nacht was. Nu zou ze deze kamer uitgaan en in een andere wereld gaan wonen. Het zou niet meer dan een herinnering zijn. Verleden tijd, een overwonnen zaak. Voorlopig?’ Pas vanaf de ontmoeting met Charlotte ging het verhaal voor mij meer leven. Let ook even op, auteur, met gebruik van Latijnse uitdrukkingen. Het is ‘Ecce Homo’ en niet ‘Ecco homo’.
Nachtgezicht An
Mooi verhaal! Ik kan me goed inleven en vind de karakters leuk. Het is enigzins cliché maar het is ook coming-of-age en dus vind ik dat minder erg. Ik mis wat dialoog of interactie met familie bijvoorbeeld?
Wat niet meer telt Gi
Tot leven kwam, terwijl de man een beroerte krijgt? Is dat niet eerder: stierf? Het aftelrijmpje is een vondst die slecht uitgewerkt wordt. Een klaagzang. Saai.
Wat niet meer telt Wi
Een persoonlijke overpeinzing, waar ik niets mee kan. Het is geen kort verhaal, meer flarden voor een dagboek. Het aftellen van 10 naar 1 is gekunsteld.
Wat niet meer telt Jo
Een verhaal dat op een bijzondere manier verteld wordt. Het is dapper, maar het werkt niet. Het is gewoonweg niet goed genoeg. Het is eigenlijk niets meer dan een serie observaties, die niet samenvallen tot een verhaal.
Wat niet meer telt Ma
Ik dreigde af te haken bij de eerste alinea, waar in de eerste zin al een schrijffout van formaat zit; het is niet ‘tot het leven komen’, maar ‘om het leven komen’. Toch heb ik doorgelezen; het korte stuk blijkt meer intrigerend dan ik in eerste instantie dacht. Het aftellen van tien naar één, waarbij elk getal symbool staat voor een persoonlijke herinnering of verlies, geeft het stuk een dwingende lijn en maakt het in eerste instantie pakkend. Het heeft iets poëtisch en ritmisch, wat ervoor zorgt dat de tekst sterk als een reeks momentopnamen aanvoelt.
Toch blijft het, door die losse, opsommerige aanpak, wat gefragmenteerd. De auteur refereert kort aan allerlei pijnlijke situaties (het overlijden van een vader, de musical, vriendschappen), maar neemt niet de tijd om de emotionele impact echt uit te diepen. Nu is het vooral een rijtje herinneringen dat snel aan de lezer voorbijtrekt, waardoor het te vrijblijvend wordt; het beklijft niet, ook omdat het heel fragmentarisch is en taalkundig niet heel fraai (verwrongen zinnen om maar met een getal te beginnen).
Kortom: aardig, maar niet goed genoeg uitgewerkt.
Moorden een intermezzo Sj
Moorden een intermezzo Fr
Moorden een intermezzo Pe
Moorden een intermezzo PB
Ik zou een keuze maken welk verhaal je wilt vertellen. Nu staan de eerste alinea’s over de huurmoordenaar compleet los van de rest van het verhaal. Het woord ‘Huurmoorder’ (dat je verschillende keren gebruikt) moet ‘huurmoordenaar’ zijn. ‘Leraresse’ moet lerares zijn. De titel vind ik niet goed passen bij het verhaal.
Moorden een intermezzo An
De beschrijvingen zijn me té. Tuurlijk, dat is waar je voor gaat maar voor mij komt het karakter geforceerd over in plaats van menselijk. Het einde vind ik wel mooi rechtgebreid en ergens grappig.
De tekortkoming Gi
Je layout klopt niet, de dialogen beginnen zomaar in het midden van ipv aan de lijn. Wat is ouwenelende? Bij de dialogen en hun labels voeg je steeds toe hoe iemand dat zegt, of wat hij of zij denkt. Lees er op het internet eens op na wat 'Shwo don't tell' juist inhoudt.
De tekortkoming Wi
Een terechte titel: een verhaal met veel tekortkomingen. Met name ontbreken er veel woorden waardoor het verhaal nagenoeg onleesbaar is.
De tekortkoming Jo
Het verhaal leest niet prettig, het kostte me moeite om de inhoud goed te volgen. Het is rommelig en er zit amper lijn in.
De tekortkoming Ma
Het lukt mij nauwelijks om door dit verhaal heen te komen. Rare opmaak, rare zinnen, onnatuurlijke dialogen, ik vind er echt niets aan. Misschien dat andere juryleden wat zinnigers te zeggen hebben.
Gezond gezin Sj
Gezond gezin Fr
Gezond gezin Pe
Gezond gezin PB
Grappig om gezond eten op deze manier voor kinderen te verstoppen. De hysterische reactie van Malou vind ik echter overtrokken en daarom niet erg geloofwaardig. Probeer de volgnede keer de overgang van ontspannen stemming naar woede wat meer op te bouwen, schrijver.
Gezond gezin An
Grappig! Enigzins bizar wel, erg 'in scène gezet'.
Olifant Gi
Begin met alle overbodige bijwoorden te schrappen. Voor de rest is het allemaal nogal anekdotisch en weinig interessant.
Olifant Wi
Een zeer lang uitgesponnen anekdote met een niet eens zo leuke clou. Natuurlijk strak opgeschreven door deze schrijver. Die kan het echt wel, schrijven, maar mag het volgende keer alsjeblieft een verhaal zijn met een beetje diepgang, iets waar je als lezer in mee kunt leven en niet meer zo’n flauwe 1 april grap.
Olifant Jo
Een bijzonder lang uitgesponnen 1-aprilgrap. Door de opbouw van het verhaal komt het al met al aardig uit de verf. Het verhaal is net wat te lang om het echt goed te laten zijn, maar het is zeker niet slecht.
Olifant Ma
Amusant, ook al voel je de clou aankomen. Wel wat breed uitgesponnen: indikken had het tempo kunnen opvoeren, nu sleept het een beetje. Kortom: best leuk, geen hoogvlieger.
Meneer Peer Sj
Meneer Peer Fr
Meneer Peer Pe
Meneer Peer PB
Prachtig, ontroerend verhaal. Met plezier gelezen. Mooie sfeerbeelden en een goede opbouw. Paar opmerkingen: ik snapte in de dialoog het antwoord van Julie op Mette’s vraag (‘Wat gaan we eten?’) ‘Wanneer in Rome…’niet helemaal. Het ‘onwillekeurig bevoelen van haar voorhoofd’, las wat vreemd. Ik vraag me ook af of ze op de vraag van een zesjarige ‘Zijn we alleen hier? ’ zo’n volwassen antwoord zou geven. In de zin 'Laten we eerlijk zijn...', lijkt Julie opeens als alwetende verteller de lezer direct aan te spreken. Dat paste niet helemaal bij de rest van het verhaal. Het open einde vond ik prachtig.
Meneer Peer An
Het einde is mij wat vaag en soms mis ik wat meer beschrijvingen van het beeld. Ik vind het verhaal zelf wel erg leuk! Origineel en realistisch. De karakters raken me ook. Dat is knap!
Meneer Peer Gi
Typisch schools en gekunsteld academieverhaaltje dat je meteen herkent aan de naamgeving van in het begin. Saai, ik hoop op iets meer spanning in de volgende alinea's. Nee, dit is niet vlot genoeg, Je verhaal wordt overladen door irrelevante details.
Meneer Peer Wi
Een psychologisch kort verhaal, het lijkt alsof de schrijver veel voorkennis verwacht bij de lezer over psychische aandoeningen, in volwassen en kinderen. Mij ontbreekt die kennis en ik kwam dan ook niet lekker in het verhaal. Wat me wel opviel: Mette is in dit verhaal geen zesjarig kind. Veel te wijs! Schrijftechnisch heb ik nagenoeg geen opmerkingen, dis deze schrijver kan echt wel schrijven, maar ik denk dat het verhaal voor mij te hoog gegrepen is. Deze zin stoorde me: “Er zijn te weinig van dit soort momenten geweest, waarop ze haar beschermende en liefdevolle moederrol vervulde,” dit is therapeutentaal en ongeloofwaardig als interne monoloog.
Meneer Peer Jo
Het begin van het verhaal is voortreffelijk om daarna snel in te zakken. Na het sterke begin blikken we terug en het verhaal lijkt eindeloos lang te duren. Het is voorspelbaar en saai. Nergens weet de schrijver mij te verrassen.
Meneer Peer Ma
Mooi hoor. Dit is een schoolvoorbeeld van kalm vertellen. Het verhaal wordt rustig opgebouwd, de lezer krijgt telkens stukjes info wat de nieuwsgierigheid prikkelt.Wat is er gebeurd met haar dochter, en met haar? Wie is die ‘hij’? Het verhaal kantelt als dat mysterie is opgelost, en ik vind het dan ook minder krachtig worden. Het slot daarentegen is prachtig, heel mooi opengelaten voor de interpretatie van de lezer. Da’s lef hebben!
Er zitten wel wat schoonheidsfoutjes in. Een paar verschrijvingen, maar soit. Lastiger vind ik de twee abrupte overgangen. De eerste is van de friet-scene naar het ontwaken: ik dacht dat Julie een toeval had gekregen, zo ineens was het. De tweede is rondom de huisarts: Julie stuurt hem een tekstbericht en zit dan ineens aan zijn bureau – een flashback, begrijp ik na mijn aanvankelijke onbegrip. Dat had soepeler gekund. Een ander vraagteken heb ik over de conditie van Julie. Dat het ook met haar niet zo goed gaat is tussen de regels door wel te lezen, maar waar Mette wordt uitgediept is de malaise van Julie meer terloops – terwijl de finale daar wel aan hangt (althans, dat is mijn interpretatie). Kortom, van mij had Julie meer diepte mogen krijgen.
Wat allemaal niet wegneemt dat dit een heel fijn, keurig geschreven verhaal is. Dank je wel!
Hoge nood Gi
Wat een taal: hij voelde de plotselinge noodzaak om zich te ontlasten. Is: 'hij moest dringend' niet duidelijk genoeg. Bombastische stijl van een auteur die blijkbaar in zijn anale fase is blijven hangen. De ironie die zo'n stijl moet opleveren is intussen ook al lang cliché. Ik heb me er doorheen moeten werken, met een slot dat je al mijlenver zag aankomen. Misschien ingekort goed voor een column of cursiefje in de jaren dertig.
Hoge nood Wi
Om te beginnen een groot compliment voor de vertelstem, schrijver! Zelfs voor een katholiek als ik heb je het bijbelbeltgevoel helemaal tot leven weten te brengen. Toch is het goed om nog één keer naar dit verhaal te kijken. Er lopen verschillende perspectieven en flashbacks door elkaar. Voor de oppervlakkige lezer kan dat verwarrend zijn. Na twee keer zorgvuldig lezen constateerde ik dat alles klopt, maar misschien kun je de structuur nog wat vereenvoudigen. En nog één detailopmerking: de zin “die verhulde de buik die het laatste decennium van zijn vijfenzestig levensjaren” is een informatiedump voor de lezer. Je kunt de vereiste details vast wat subtieler opnemen in het verhaal en de exacte leeftijd van de dominee doet er helemaal niet toe..
Hoge nood Jo
Een verhaal waarin vrijwel niets gebeurt, ook is de schrijfstijl niet geweldig. Het einde is halverwege het verhaal al duidelijk en nergens is het spannend of interessant.
Hoge nood Ma
Soms is beter de vijand van goed. Deze auteur kan schrijven: beeldend, licht ironisch, humorvol. De vertelling zelf is relatief dun, dus het verhaal moet het hebben van de verbeelding. En daar slaat de auteur in door. In dit kort verhaal wordt meermaals van perspectief gewisseld, wat het tempo eruit haalt. De ironie is dik aangezet, té dik naar mijn smaak. In het midden gaat het slepen, wordt er te veel uitgesponnen richting een niet echt spetterend einde. Met dat ik respect heb voor het schrijfvaardigheden van de auteur, dit verhaal is hooguit aardig waar het goed had kunnen zijn: het is te veel.
Twee vliegen in een klap Sj
Twee vliegen in een klap Fr
Twee vliegen in een klap Pe
Twee vliegen in een klap PB
Goed plot, maar in mijn ogen veel te beknopt verteld. Ik mis de gedachten en emoties van Johan in dit verhaal. ‘Nog voordat ze Johan wakker maakt, knipt ze het lampje aan.’ Ik neem aan dat Johan daarvan wel wakker wordt, en anders we van het bonzen op de deur en de bel. Hoe reageert hij? Boos? Geschrokken? Ik denk niet dat een agent tegen Johan zegt: ‘We komen u halen’, maar iets van ‘Ik arresteer u op verdenking van moord op…’ Als bij een dialoog tussen twee personen de tweede persoon spreekt zou ik dat op een volgende regel plaatsen, dan is het beter te volgen wie wat zegt. Het beeld van de magere witte benen onder de overjas, vond ik mooi.
Twee vliegen in een klap An
Het idee bevalt me! Lekker verhaal, maar ik vind het soms moeilijk te lezen. Probeer het wat vloeiender te maken.
Nachtportier Gi
De toog had niet meer ruimte dan zes barkrukken: kromme zin. Ik begrijp hem wel, maar ' de toog bood slechts ruimte voor zes barkrukken' is juister. Leuke eerste alinea. Verder een knap verhaal, origineel in zijn uitwerking en perspectief.
Nachtportier Wi
Erg veel taalslordigheden, ik vond dat storend: een geur die tegemoet drong; een tinteling die golft; een overtreding met de wet en dan uitdrukkingen als glimlachen of sissen, wanneer gewoon zeggen is bedoeld. ‘brulde ze luid snikkend’ zie ik ook al niet voor me. Ook de asynchrone details vielen mij op: een Puch is een bromfiets uit de jaren zestig en zeventig en het merk bestaat niet meer sinds 1989. Een tikkie bestaat pas sinds 2019. Het kan allemaal wel, maar als dergelijke rare details worden gebruikt, zonder reden overigens, dan kan dat storend werken. Natuurlijk kan iemand dit jaar een Puch rijden en hij lid zijn van een van de vele Puchclubs en dat kan een functie hebben in een verhaal. Maar dat is hier allemaal niet het geval.. En al die fysieke effecten die Loeke bij de hoofdpersoon opwekte (klamme handen, tintelingen, adem die in de keel stokt en nog veel meer en natuurlijk de onvermijdelijke traan en maar liefst twee keer overgeven in één kort verhaal), op een gegeven moment werd dat echt te melodramatisch. Verhaaltechnisch wordt de spanning wel opgebouwd, maar het gaat allemaal zo traag. Het einde kon ik wel waarderen, dus geef ik een voldoende voor dit verhaal, maar om er een goed verhaal van te maken moet er taaltechnische nog heel erg veel aan verbeterd worden.
Nachtportier Jo
Een van de personages doet iets ongelooflijks stoms, het is direct duidelijk dat hij hier niet mee weg kan komen. Het verhaal is daarmee eigenlijk al snel geschreven en een groot deel van de woorden doen er niet meer toe. Het is voorspelbaar en daardoor saai.
Nachtportier Ma
Aardig verhaal, waarin een stuntelige nachtportier op pijnlijke wijze zijn eigen glazen ingooit. Het personage is best geloofwaardig, net als zijn tegenspeler Loeke. Show, don’t tell – de mentale staat van de hoofdpersoon wordt bij herhaling toegelicht, terwijl dat prima blijkt uit zijn gedrag. Snoeien in details had het tempo hoger kunnen maken, nu blijf ik regelmatig haken aan kleine handelingen en dingen. Het slot had van mij krachtiger gemogen, al is deze aanpak ook best te verdedigen. De man is en blijft een sukkelaar.
Gewoon een normale vent Sj
Gewoon een normale vent Fr
Gewoon een normale vent Pe
Gewoon een normale vent PB
Goed verhaal. De afwisseling in dialoog, handelingen en context leest erg prettig. Prachtig beeld van een tuimelaar die altijd weer overeind komt. De gedachte die de hoofdpersoon heeft dat hij ‘vanaf zijn vroegste jeugd’ smoorverliefd is op Valerie, lijkt niet helemaal te stroken met de alinea in het begin waarin hij aangeeft dat zijn zus en Isabel in het begin irritante meisjes waren en dat hij van geluk mocht spreken dat ze niet op dezelfde middelbare school zaten.
Gewoon een normale vent An
Jeetje, wat sneu! Cliche verhaal maar het bevalt me wel. De frustratie mag er meer doorheen komen, of het verdriet. Maar de karakters vind ik erg leuk! Kort en krachtig.
Gewoon een normale vent Gi
Sterk begin. Geen namen genoemd, goede afwisseling tussen korte en langere zinnen. Bezondig u niet aan een teveel aan introspectie (in 'Onhandig sta ik op' bvb) maar laat het gedrag voor zichzelf spreken. Leuk vervolg dankzij de tegenstellingen tussen de twee. Scheden? Niet nagekeken, je verhaal of alleen de autocoreectie gebruikt? Jammer maar van in het begin zie ik het slot aankomen, je mannelijk personage is typisch iemand die zich in de 'friendzone' bevindt, dus weet je dat hij afgewezen wordt, en zelfs de zwangerschap komt niet als een verrassing. Je hebt het goed verteld, maar spanning was er te weinig.
Gewoon een normale vent Wi
Oooooh, wat een smart en wat een perfecte dame. Pas op met perfectie, dat is al snel saai een een perfect hoofdpersoon in een verhaal is al snel plat. Dat is Valerie ook in dit verhaal. Zou ze één, wie weet twee, eigenschappen mogen hebben die haar minder perfect, meer menselijk maakt? Maar de smart van de hoofdpersoon is goed omschreven hoor. Het had voor mij 1000 woorden minder mogen zijn, op een gegeven moment wist ik het wel en het slot van het verhaal ziet iedereen natuurlijk ook al van verre aankomen. Maar toch...zo mooi en zo lang en zo kundig over liefdessmart schrijven, dat is toch echt een compliment waard. En mooie smart moet je niet oplossen, maar goed dat ze aan het einde zwanger bleek....
Gewoon een normale vent Jo
Al heel snel is duidelijk dat een van personages zwanger is. De schrijver vertelt dit pas vrijwel aan het einde van het verhaal en probeert hiermee spanning op te bouwen. Als je als lezer al vrijwel zeker weet van de zwangerschap is het verhaal amper de moeite meer waard.
Gewoon een normale vent Ma
Fraai geschreven, zorgvuldig opgebouwd – maar de ontknoping waarvan ik vergeefs hoopte dat dat niet de ontknoping zou worden is al vroeg duidelijk. En dat is dus de grootste makke van dit verhaal: hoe mooi geschreven het ook is, het verrast niet. Maar vermakelijk is het wel, met mooie (herkenbare) situatiebeschrijvingen en lekkere zinnen, waarvan deze mijn favoriet is: ”Valerie is het type dat gaat diepzeeduiken, terwijl ik het bij snorkelen houd.”
Na het werk Gi
Na het werk Wi
Een lief verhaal, mooie vertelstem, maar toch net niet een bevredigend einde. Ik vond het einde toch te weinig doordacht. De schrijver heeft veel verteld zonder het op te schrijven en daar word ik altijd blij van. De zin “waarop zij vaak bevraagd is geweest en af en toe in vraag is gesteld” begreep ik niet goed. Het klinkt ambtelijk, niet goed passend in dit verhaal, maar misschien schiet mijn kennis van Vlaamse uitdrukkingen te kort. ‘De trein afgeschaft’ lijkt mij ook niet correct: afschaffen betekent voor altijd niet meer aangeboden, in het Nederlands zouden we zeggen: zijn trein is uitgevallen. Maar wederom, wellicht is dit Vlaams woordgebruik.
Na het werk Jo
Een bijzonder soort liefdesverhaal, met een evenzo bijzondere schrijfstijl. De schrijfstijl leidt mij af van het verhaal, dat vooral zaken aanstipt. Ik vind het de moeite waard, juist omdat het zo anders is dan veel andere verhalen.
Na het werk Ma
In de basis een aardig idee, maar niet best uitgewerkt. Veel zinnen zijn houterig , soms licht archaïsch en af en toe moeilijk te snappen. Er is een overdaad aan uitleg en duiding, waardoor ik mij als lezer niet aan de personages kan verbinden. En dus maakt dit kort kort verhaal weinig tot nauwelijks indruk.
Boetedoening Sj
Boetedoening Fr
Meneer Peer Fr
Meneer Peer Pe
Meneer Peer PB
Prachtig, ontroerend verhaal. Met plezier gelezen. Mooie sfeerbeelden en een goede opbouw. Paar opmerkingen: ik snapte in de dialoog het antwoord van Julie op Mette’s vraag (‘Wat gaan we eten?’) ‘Wanneer in Rome…’niet helemaal. Het ‘onwillekeurig bevoelen van haar voorhoofd’, las wat vreemd. Ik vraag me ook af of ze op de vraag van een zesjarige ‘Zijn we alleen hier? ’ zo’n volwassen antwoord zou geven. In de zin 'Laten we eerlijk zijn...', lijkt Julie opeens als alwetende verteller de lezer direct aan te spreken. Dat paste niet helemaal bij de rest van het verhaal. Het open einde vond ik prachtig.
Meneer Peer An
Het einde is mij wat vaag en soms mis ik wat meer beschrijvingen van het beeld. Ik vind het verhaal zelf wel erg leuk! Origineel en realistisch. De karakters raken me ook. Dat is knap!
Meneer Peer Gi
Typisch schools en gekunsteld academieverhaaltje dat je meteen herkent aan de naamgeving van in het begin. Saai, ik hoop op iets meer spanning in de volgende alinea's. Nee, dit is niet vlot genoeg, Je verhaal wordt overladen door irrelevante details.
Meneer Peer Wi
Een psychologisch kort verhaal, het lijkt alsof de schrijver veel voorkennis verwacht bij de lezer over psychische aandoeningen, in volwassen en kinderen. Mij ontbreekt die kennis en ik kwam dan ook niet lekker in het verhaal. Wat me wel opviel: Mette is in dit verhaal geen zesjarig kind. Veel te wijs! Schrijftechnisch heb ik nagenoeg geen opmerkingen, dis deze schrijver kan echt wel schrijven, maar ik denk dat het verhaal voor mij te hoog gegrepen is. Deze zin stoorde me: “Er zijn te weinig van dit soort momenten geweest, waarop ze haar beschermende en liefdevolle moederrol vervulde,” dit is therapeutentaal en ongeloofwaardig als interne monoloog.
Meneer Peer Jo
Het begin van het verhaal is voortreffelijk om daarna snel in te zakken. Na het sterke begin blikken we terug en het verhaal lijkt eindeloos lang te duren. Het is voorspelbaar en saai. Nergens weet de schrijver mij te verrassen.
Meneer Peer Ma
Mooi hoor. Dit is een schoolvoorbeeld van kalm vertellen. Het verhaal wordt rustig opgebouwd, de lezer krijgt telkens stukjes info wat de nieuwsgierigheid prikkelt.Wat is er gebeurd met haar dochter, en met haar? Wie is die ‘hij’? Het verhaal kantelt als dat mysterie is opgelost, en ik vind het dan ook minder krachtig worden. Het slot daarentegen is prachtig, heel mooi opengelaten voor de interpretatie van de lezer. Da’s lef hebben!
Er zitten wel wat schoonheidsfoutjes in. Een paar verschrijvingen, maar soit. Lastiger vind ik de twee abrupte overgangen. De eerste is van de friet-scene naar het ontwaken: ik dacht dat Julie een toeval had gekregen, zo ineens was het. De tweede is rondom de huisarts: Julie stuurt hem een tekstbericht en zit dan ineens aan zijn bureau – een flashback, begrijp ik na mijn aanvankelijke onbegrip. Dat had soepeler gekund. Een ander vraagteken heb ik over de conditie van Julie. Dat het ook met haar niet zo goed gaat is tussen de regels door wel te lezen, maar waar Mette wordt uitgediept is de malaise van Julie meer terloops – terwijl de finale daar wel aan hangt (althans, dat is mijn interpretatie). Kortom, van mij had Julie meer diepte mogen krijgen.
Wat allemaal niet wegneemt dat dit een heel fijn, keurig geschreven verhaal is. Dank je wel!
Hoge nood Gi
Wat een taal: hij voelde de plotselinge noodzaak om zich te ontlasten. Is: 'hij moest dringend' niet duidelijk genoeg. Bombastische stijl van een auteur die blijkbaar in zijn anale fase is blijven hangen. De ironie die zo'n stijl moet opleveren is intussen ook al lang cliché. Ik heb me er doorheen moeten werken, met een slot dat je al mijlenver zag aankomen. Misschien ingekort goed voor een column of cursiefje in de jaren dertig.
Hoge nood Wi
Om te beginnen een groot compliment voor de vertelstem, schrijver! Zelfs voor een katholiek als ik heb je het bijbelbeltgevoel helemaal tot leven weten te brengen. Toch is het goed om nog één keer naar dit verhaal te kijken. Er lopen verschillende perspectieven en flashbacks door elkaar. Voor de oppervlakkige lezer kan dat verwarrend zijn. Na twee keer zorgvuldig lezen constateerde ik dat alles klopt, maar misschien kun je de structuur nog wat vereenvoudigen. En nog één detailopmerking: de zin “die verhulde de buik die het laatste decennium van zijn vijfenzestig levensjaren” is een informatiedump voor de lezer. Je kunt de vereiste details vast wat subtieler opnemen in het verhaal en de exacte leeftijd van de dominee doet er helemaal niet toe..
Hoge nood Jo
Een verhaal waarin vrijwel niets gebeurt, ook is de schrijfstijl niet geweldig. Het einde is halverwege het verhaal al duidelijk en nergens is het spannend of interessant.
Hoge nood Ma
Soms is beter de vijand van goed. Deze auteur kan schrijven: beeldend, licht ironisch, humorvol. De vertelling zelf is relatief dun, dus het verhaal moet het hebben van de verbeelding. En daar slaat de auteur in door. In dit kort verhaal wordt meermaals van perspectief gewisseld, wat het tempo eruit haalt. De ironie is dik aangezet, té dik naar mijn smaak. In het midden gaat het slepen, wordt er te veel uitgesponnen richting een niet echt spetterend einde. Met dat ik respect heb voor het schrijfvaardigheden van de auteur, dit verhaal is hooguit aardig waar het goed had kunnen zijn: het is te veel.
Twee vliegen in een klap Sj
Twee vliegen in een klap Fr
Twee vliegen in een klap Pe
Twee vliegen in een klap PB
Goed plot, maar in mijn ogen veel te beknopt verteld. Ik mis de gedachten en emoties van Johan in dit verhaal. ‘Nog voordat ze Johan wakker maakt, knipt ze het lampje aan.’ Ik neem aan dat Johan daarvan wel wakker wordt, en anders we van het bonzen op de deur en de bel. Hoe reageert hij? Boos? Geschrokken? Ik denk niet dat een agent tegen Johan zegt: ‘We komen u halen’, maar iets van ‘Ik arresteer u op verdenking van moord op…’ Als bij een dialoog tussen twee personen de tweede persoon spreekt zou ik dat op een volgende regel plaatsen, dan is het beter te volgen wie wat zegt. Het beeld van de magere witte benen onder de overjas, vond ik mooi.
Twee vliegen in een klap An
Het idee bevalt me! Lekker verhaal, maar ik vind het soms moeilijk te lezen. Probeer het wat vloeiender te maken.
Nachtportier Gi
De toog had niet meer ruimte dan zes barkrukken: kromme zin. Ik begrijp hem wel, maar ' de toog bood slechts ruimte voor zes barkrukken' is juister. Leuke eerste alinea. Verder een knap verhaal, origineel in zijn uitwerking en perspectief.
Nachtportier Wi
Erg veel taalslordigheden, ik vond dat storend: een geur die tegemoet drong; een tinteling die golft; een overtreding met de wet en dan uitdrukkingen als glimlachen of sissen, wanneer gewoon zeggen is bedoeld. ‘brulde ze luid snikkend’ zie ik ook al niet voor me. Ook de asynchrone details vielen mij op: een Puch is een bromfiets uit de jaren zestig en zeventig en het merk bestaat niet meer sinds 1989. Een tikkie bestaat pas sinds 2019. Het kan allemaal wel, maar als dergelijke rare details worden gebruikt, zonder reden overigens, dan kan dat storend werken. Natuurlijk kan iemand dit jaar een Puch rijden en hij lid zijn van een van de vele Puchclubs en dat kan een functie hebben in een verhaal. Maar dat is hier allemaal niet het geval.. En al die fysieke effecten die Loeke bij de hoofdpersoon opwekte (klamme handen, tintelingen, adem die in de keel stokt en nog veel meer en natuurlijk de onvermijdelijke traan en maar liefst twee keer overgeven in één kort verhaal), op een gegeven moment werd dat echt te melodramatisch. Verhaaltechnisch wordt de spanning wel opgebouwd, maar het gaat allemaal zo traag. Het einde kon ik wel waarderen, dus geef ik een voldoende voor dit verhaal, maar om er een goed verhaal van te maken moet er taaltechnische nog heel erg veel aan verbeterd worden.
Nachtportier Jo
Een van de personages doet iets ongelooflijks stoms, het is direct duidelijk dat hij hier niet mee weg kan komen. Het verhaal is daarmee eigenlijk al snel geschreven en een groot deel van de woorden doen er niet meer toe. Het is voorspelbaar en daardoor saai.
Nachtportier Ma
Aardig verhaal, waarin een stuntelige nachtportier op pijnlijke wijze zijn eigen glazen ingooit. Het personage is best geloofwaardig, net als zijn tegenspeler Loeke. Show, don’t tell – de mentale staat van de hoofdpersoon wordt bij herhaling toegelicht, terwijl dat prima blijkt uit zijn gedrag. Snoeien in details had het tempo hoger kunnen maken, nu blijf ik regelmatig haken aan kleine handelingen en dingen. Het slot had van mij krachtiger gemogen, al is deze aanpak ook best te verdedigen. De man is en blijft een sukkelaar.
Gewoon een normale vent Sj
Gewoon een normale vent Fr
Gewoon een normale vent Pe
Gewoon een normale vent PB
Goed verhaal. De afwisseling in dialoog, handelingen en context leest erg prettig. Prachtig beeld van een tuimelaar die altijd weer overeind komt. De gedachte die de hoofdpersoon heeft dat hij ‘vanaf zijn vroegste jeugd’ smoorverliefd is op Valerie, lijkt niet helemaal te stroken met de alinea in het begin waarin hij aangeeft dat zijn zus en Isabel in het begin irritante meisjes waren en dat hij van geluk mocht spreken dat ze niet op dezelfde middelbare school zaten.
Gewoon een normale vent An
Jeetje, wat sneu! Cliche verhaal maar het bevalt me wel. De frustratie mag er meer doorheen komen, of het verdriet. Maar de karakters vind ik erg leuk! Kort en krachtig.
Gewoon een normale vent Gi
Sterk begin. Geen namen genoemd, goede afwisseling tussen korte en langere zinnen. Bezondig u niet aan een teveel aan introspectie (in 'Onhandig sta ik op' bvb) maar laat het gedrag voor zichzelf spreken. Leuk vervolg dankzij de tegenstellingen tussen de twee. Scheden? Niet nagekeken, je verhaal of alleen de autocoreectie gebruikt? Jammer maar van in het begin zie ik het slot aankomen, je mannelijk personage is typisch iemand die zich in de 'friendzone' bevindt, dus weet je dat hij afgewezen wordt, en zelfs de zwangerschap komt niet als een verrassing. Je hebt het goed verteld, maar spanning was er te weinig.
Gewoon een normale vent Wi
Oooooh, wat een smart en wat een perfecte dame. Pas op met perfectie, dat is al snel saai een een perfect hoofdpersoon in een verhaal is al snel plat. Dat is Valerie ook in dit verhaal. Zou ze één, wie weet twee, eigenschappen mogen hebben die haar minder perfect, meer menselijk maakt? Maar de smart van de hoofdpersoon is goed omschreven hoor. Het had voor mij 1000 woorden minder mogen zijn, op een gegeven moment wist ik het wel en het slot van het verhaal ziet iedereen natuurlijk ook al van verre aankomen. Maar toch...zo mooi en zo lang en zo kundig over liefdessmart schrijven, dat is toch echt een compliment waard. En mooie smart moet je niet oplossen, maar goed dat ze aan het einde zwanger bleek....
Gewoon een normale vent Jo
Al heel snel is duidelijk dat een van personages zwanger is. De schrijver vertelt dit pas vrijwel aan het einde van het verhaal en probeert hiermee spanning op te bouwen. Als je als lezer al vrijwel zeker weet van de zwangerschap is het verhaal amper de moeite meer waard.
Gewoon een normale vent Ma
Fraai geschreven, zorgvuldig opgebouwd – maar de ontknoping waarvan ik vergeefs hoopte dat dat niet de ontknoping zou worden is al vroeg duidelijk. En dat is dus de grootste makke van dit verhaal: hoe mooi geschreven het ook is, het verrast niet. Maar vermakelijk is het wel, met mooie (herkenbare) situatiebeschrijvingen en lekkere zinnen, waarvan deze mijn favoriet is: ”Valerie is het type dat gaat diepzeeduiken, terwijl ik het bij snorkelen houd.”
Na het werk Gi
Na het werk Wi
Een lief verhaal, mooie vertelstem, maar toch net niet een bevredigend einde. Ik vond het einde toch te weinig doordacht. De schrijver heeft veel verteld zonder het op te schrijven en daar word ik altijd blij van. De zin “waarop zij vaak bevraagd is geweest en af en toe in vraag is gesteld” begreep ik niet goed. Het klinkt ambtelijk, niet goed passend in dit verhaal, maar misschien schiet mijn kennis van Vlaamse uitdrukkingen te kort. ‘De trein afgeschaft’ lijkt mij ook niet correct: afschaffen betekent voor altijd niet meer aangeboden, in het Nederlands zouden we zeggen: zijn trein is uitgevallen. Maar wederom, wellicht is dit Vlaams woordgebruik.
Na het werk Jo
Een bijzonder soort liefdesverhaal, met een evenzo bijzondere schrijfstijl. De schrijfstijl leidt mij af van het verhaal, dat vooral zaken aanstipt. Ik vind het de moeite waard, juist omdat het zo anders is dan veel andere verhalen.
Na het werk Ma
In de basis een aardig idee, maar niet best uitgewerkt. Veel zinnen zijn houterig , soms licht archaïsch en af en toe moeilijk te snappen. Er is een overdaad aan uitleg en duiding, waardoor ik mij als lezer niet aan de personages kan verbinden. En dus maakt dit kort kort verhaal weinig tot nauwelijks indruk.
Boetedoening Sj
Boetedoening Fr
Boetedoening Pe
Boetedoening PB
Goed plot met een mooie twist aan het eind. Ik vond echter de perspectiefwisseling van Tessa naar haar moeder (tijdens het verhoor) wat minder mooi, vooral omdat we dan plots van ik-persoon naar een derde persoonsvorm gaan, en vervolgens weer kort (drie regels) naar de ik-vorm. Ik snap je overweging om de lezer op het verkeerde been te zetten, maar het las niet prettig.
Boetedoening An
Pakkend begin en einde, het midden is voor mij te sneltrein waardoor ik me moeilijk kan inleven. Een teken dat Tessa ergens anders met haar hoofd was zou het bijvoorbeeld interessanter maken.
Boetedoening Gi
De eerste zin is mooi, maar hij moet wel kloppen. Er veranderde alles: de zorg voor de zus. Ja, oké. Er kwam seksueel misbruik in haar leven, nog een verandering. Maar wat veranderde er niet? Schoonschrijverij moet ook inhoudelijk kloppen. Goede beschrijving van een dissociatie vervolgens. 'Onze ellende voorbij' zegt ze. De politieagente gaat daar niet verder op in? Vreemd hoor en ongeloofwaardig en ik spreek uit ervaring. Wanneer ik verder lees, merk ik dat we hier met een onbetrouwbare verteller (het hoofdpersonage) te maken hebben. Als lezer komen we niet te weten hoe ze zich een pistool heeft aangeschaft. In de film gebruiken ze daarvoor soms een voice over, in literatuur lijkt dat wat moeilijker. Gebruik hier dan fore shadowing, strooi met kleine aanwijzingen en tips. Geef je verteller ook een goed argument om een deel van de waarheid te verzwijgen. Ik merk ook dat je twee vertellers hebt: de ik-persoon en vervolgens een onafhankelijke instantie bij de ondervraging van de moeder. Nu zitten we met iets tussen een alwetende verteller en een ik-personage in. In een kortverhaal krijg je daardoor snelle wendingen, we krijgen evenmin een chronologie te zien. Wue ondervraagt wanneer, zijn er meer teams, werken ze gelijktijdig? Een goed idee, maar met wat gemis aan structuur, tijdsbepaling.
Boetedoening Wi
Dit is natuurlijk goed geschreven en het gaat niet over een gemakkelijk onderwerp. Maar misbruik van een dochter is een thema dat al heel vaak is gebruikt in korte verhalen, ook in deze wedstrijd. Tot en met de voorlaatste alinea is dit een nogal standaard misbruik-verhaal (ik bedoel dat de verhaalopbouw, de hoofdpersonen en de verhaallijn nogal standaard zijn, niet dat misbruik standaard zou zijn). Bij een verhaal met een zo vaak gebruikt thema verwacht je een nieuw perspectief, een bijzondere twist, een verrassende ontknoping, of een zodanige vertelstem dat de lezer kan meeleven met de angst of woede van het slachtoffer of het gevoelsleven van de dader. Dat is hier helaas allemaal niet het geval. De ikpersoon is een toonbeeld van perfectie en perfectie in een kort verhaal is plat en saai. Probeer van haar een echt mens te maken, met twijfels met goede en minder goede eigenschappen. En dat brengt mij bij de laatste alinea, een niet-standaard ontknoping, maar zodanig ongeloofwaardig dat die het verhaal niet kan redden. Hoe komt de ikpersoon aan een pistool, hoe kan de camera dan zien dat de dader van en haar haar eigen huis loopt? Kortom, het slot is niet zo heel verrassend, in die zin is de opbouw van het verhaal goed, maar ongeloofwaardig.
Boetedoening Jo
Dat de hoofdpersoon op haar moeder lijkt, blijkt aan het einde van het verhaal cruciale informatie te zijn. Het wordt net iets te duidelijk verteld om toeval te laten zijn en hoewel je het als lezer niet zeker weet, is het einde niet heel verrassend. Het verhaal is een klassiek verhaal over misbruik, nergens origineel en ook niet heel fijn geschreven.
Boetedoening Ma
Oef, pittig thema. Best goed geschreven ook. Maar de geloofwaardigheid laat te wensen over. Het misbruik is goed en inlevend verwoord, maar halverwege komt het verhaal in een stroomversnelling terecht en sjeest het naar het slot. Ik krijg geen tijd om bij de hoofdpersoon aan te haken, waardoor ik niet geloof wat er gebeurt. Meer rust, kalm uitbouwen, dan had het misschien beter uitgepakt. Niet slecht, ook geen topper.
Natuurkundeleraar Gi
Een beetje te snel uitgewerkt, te anekdotisch en te kort om een goed verhaal te zijn.
Natuurkundeleraar Wi
Dit is meer een anekdote, eventueel een column. Een aantal fundamentele zaken ontbreken om er een interessant of boeiend kort verhaal van te maken. De belangrijkste voor mij is: geloofwaardigheid. Zoals Renate Dorrestein al schreef: een verhaal hoeft niet waar gebeurd te zijn, als het maar waar gebeurd had kunnen zijn. Daar schort het aan in dit verhaal: een leraar die in de klas het strottenhoofd verbrijzeld van een vervelende leerling en vervolgens verdwijnt en niemand weer waarheen. Nee, het spijt me, voor mij volkomen ongeloofwaardig en dat geldt dan ook voor de rest van het verhaal.
Natuurkundeleraar Jo
Dit verhaal begint sterk, maar in de opbouw gaat er veel mis. Het einde is vreemd en het verhaal zit slecht in elkaar.
Natuurkundeleraar Ma
Het verhaal komt traag op gang. De uitleg over hoe Jos leraar is geworden is overbodig, dat hoor je te verweven in je verhaal: laat je lezer het zelf bij elkaar puzzelen. Dan gaat het ineens razendsnel, maken we een tijdssprong om plompverloren in een ontknoping terecht te komen. En dat in een magere 600 woorden. Mijn advies: neem je tijd, bouw je vertelling rustig op, geef je lezer de tijd om connectie te maken met de personages, nieuwsgierig te worden.
Pinatubo Sj
Pinatubo Fr
Pinatubo Pe
Pinatubo PB
Leuk verhaal met een goed doordacht plot. De tekst heeft een prettig ritme, een mooie afwisseling tussen lange en korte zinnen, en goedlopende dialogen. Ik vind echter de snelle perspectiefwisselingen tussen Helke en Koeter in het begin van het verhaal niet zo fijn lezen. In de laatste twee zinnen is er zelfs een perspectiefwisseling van Helke naar Koeter zonder witregel. Een goed geschreven verhaal, auteur, maar ik geef het daarom nog geen topscore.
Pinatubo An
Wat is het wapperritme? Beetje gek beeld..? De introductie vind ik überhaupt vaag. Ik moet veel herlezen om een beeld te maken. Het verhaal is leuk maar ik kan me er niet helemaal door laten meeslepen.
Pinatubo Gi
Als ik morgen een baan had: moet zijn 'zou hebben' want voorwaardelijke wijs. Waarom is die taal zo gekunsteld, zo onnatuurlijk? Voor de rest wel oké je verhaal, de layout moet nog beter.
Pinatubo Wi
Ja, lekker geschreven, een ongeloofwaardig verhaal geloofwaardig gemaakt, als je dat kunt als schrijver is de voldoende al binnen. De spanningsopbouw is prima, de schrijftaal ook, dus eigenlijk is alles goed...behalve het slot (en ook het begin). Deze ‘Koeter’ heeft een veel te grote rol in dit verhaal, die hele alinea over dat kaartje, wat is daarvan het nut? En die hele uitwisseling op het einde? Wat moeten we daarmee? Jammer, het had echt een heel goed verhaal kunnen zijn met een beter slot, een onverwachte twist of een alles samenvattende slotzin.
Pinatubo Jo
Een compleet onsamenhangend verhaal dat nergens geloofwaardig is. Met verbazing heb ik het einde gehaald, het is waarschijnlijk een poging om een grappig verhaal te schrijven, aan mij gaat dit volledig voorbij. Ik vind het helemaal niets.
Pinatubo Ma
Het idee voor dit verhaal is aardig. De inventiviteit van de hoofdpersoon is aanstekelijk, de antagonist een geslepen naarling, de schets van de organisatie dat personeel zoekt vermakelijk. Maar al snel duiken er verhaaltechnische problemen op. De uitweiding over het visitekaartje en de postzegelverzameling haalt het tempo eruit, net als het lange telefoongesprek. De persoonswissel is grappig bedacht, maar erg ongeloofwaardig in de uitvoering. En het slot is voorspelbaar braaf. Dit verhaal mist duidelijk een strakke redactie.
Het zwaard Gi
Geen inleiding, de lezer moet zomaar pardoes volgen en geloven wat de schrijver hem opdist. Een dialoog wordt niet onderscheiden van andere delen van de tekst. Vervolgens krijgen we een lange monoloog. Na enkele lijnen opgehouden met lezen na een vlugge blik over de rest van de tekst.
Het zwaard Wi
Ik zie woorden die in de richting wijzen van een religieus thema in dit verhaal, maar de zinnen zijn in zodanige krankzinnige mooischrijverij opgesteld, dat ik er geen touw aan vast kan knopen. Misschien was dat bedoeld door de schrijver, om aan te tonen dat wij eenvoudige leden van de jury, te dom zijn om het Woord Gods te begrijpen. Bij mij is die opzet volledig geslaagd.
Het zwaard Jo
Dit verhaal bestaat uit twee alinea’s, is geschreven in slecht Nederlands en gaat eigenlijk nergens over. Het is niet de moeite waard.
Het zwaard Ma
Sorry, maar als ik na de eerste regels geen idee heb wat ik aan het lezen ben, wat er gebeurd en waar het überhaupt over gaat dan ben je mij kwijt. De gebezigde taal oogt bloemrijk en suggereert mystieke betekenis, maar mist samenhang, richting, doel. Ik krijg daardoor geen moment houvast. Mooischrijverij maakt nog geen sterk verhaal.
De schaduw van liefde Sj
De schaduw van liefde Fr
De schaduw van liefde Pe
De schaduw van liefde PB
Aardig geschreven liefdesverhaal, maar ik was wat afgeleid door de naam van de ex-vriend, Antonius. Is dat een naam die voorkomt onder jongeren? Ik kreeg associaties met de heilige Antonius, maar dat kan aan mij liggen, natuurlijk. De zin: 'Het is gewoon, als twee vriendinnen ruzie hebben is er gelijk drama en ik praat niet tegen je en de mij best.’ mist wat woorden. In de zin ‘Ik zal je nog sterker vertellen’ mist het woordje ‘het’. In: ‘Ik weet heel goed dat Juan en Riff Antonius niet echt mochten…’ mist het woordje ‘hem’. Hoe kijkt Antonius als hij Kyra ‘berekenend’ aankijkt? Dit zou ik beschrijven. ‘Je bent oke’ is een anglicisme en zou ik in verhalen niet gebruiken. Ik weet wel dat jongeren dit gebruiken, maar vind het niet geloofwaardig dat een vader dit tegen zijn dochter zegt. Ook vond ik het wat vreemd dat Kyra's vader 'woest' naar Antonius toeloopt als hij net zijn hoofd gestoten heeft aan een metalen balk.
De schaduw van liefde An
Grappig! Goed leeftijdsgebonden: het enorme vendetta en de kinderachtige ondertoon. Goed voor een kort verhaal. Ik zou wat meer spanning of actie leuk vinden met die Rene bijvoorbeeld.
Het leven glipt tussen de vingers door Gi
De sprong tussen het verdrinken van de vader en het gered worden is te plots. Laat er enige minuten overheen gaan en beschrijf deze. Vervolgens zegt de man 'We kunnen hem niet meer redden.' Onduidelijk is dan of hij de vader nog gezienheeft, of dat de moeder verteld heeft dat hij net de balk heeft losgelaten. De chronologie zit hier niet goed. Vervolgens gaan we dan naar de oude Hein die zich eerst nog vastklemde aan een steigerpaaltje, maar nu ineens een dot zeewier op het strand gooit. Als hij zich vastklemt ga ik ervan uit dat hij in dieper water drijft en zich niet vlakbij het strand bevindt. Er is nog werk aan de winkel, je verhaal is niet consistent genoeg.
Het leven glipt tussen de vingers door Wi
Het is lang geleden dat ik een watersnoodverhaal heb gelezen en dit verhaal is indringend opgeschreven. Maar het werkt niet in dit verhaal, als een herinnering in de tegenwoordige tijd van een overlever. Het deel in de tegenwoordige tijd, dus begin en het einde van dit verhaal, is meer een verslag, als lezer beleef je niets mee, er wordt alleen maar iets verteld. En de laatste zin, altijd belangrijk in een kort verhaal, maakt dat gevoel alleen maar erger. Dus oftewel het hedendaagse deel herschrijven zodat het net zo indringend wordt als het verhaal uit 1953, oftewel begin en einde weglaten en het verhaal uit 1953 als zelfstandig verhaal vertellen. zonder de terugblik uit het hedenn. Verder zie ik wat kleinere fouten: “In de richting van de horizon” is een overbodige toevoeging, een zee die zich terugtrekt doet dat altijd in de richting van de horizon. ‘Handen als kolenschoppen’ mogen langzamerhand toch wel bijgezet worden in het museum van de vermoeide clichés. De zin “Herman vlucht ’s avonds met zijn vrouw, Maria en hun zesjarige zoon, Hein, naar de zolder” is een pure informatiedump voor de lezer. Onnodige info, die het indringende overlevingsverhaal bederft. “Het wappert triomfantelijk omhoog:” ‘Het’ slaat terug op geknoopte lakens en de werkwoordvorm moet dan dus meervoudig zijn.
Het leven glipt tussen de vingers door Jo
Het is lang geleden dat ik een verhaal over de Watersnoodramp heb gelezen. De schrijver kiest voor een lange flashback, wat op zich niet verkeerd is. Het verhaal zelf is bekend, nergens bijzonder en daarom niet echt de moeite waard. De laatste zin is bijna tenenkrommend.
Het leven glipt tussen de vingers door Ma
Een pittig onderwerp. Het verhaal begint mooi in het heden met de zoon aan het strand, om daarna een logische flashback in te gaan. Vaak vind ik dat verhalen ingekort moeten worden, dit verhaal had van mij meer woorden mogen krijgen: de auteur heeft een goede pen en schrijft mooie zinnen. Het gaat nu té snel, wat ten koste van de spanningsopbouw gaat. Een paar kleine missers: ineens zitten moeder en zoon in een sloep, ik dacht dat ze nog op een balk zaten. De POV-wissel aan het eind naar de (klein)zoon is ietwat ongelukkig. De slotzin zou ik weglaten, want of het waar is of niet doet er niet zoveel toe, het heeft geen zegging over het verhaal. Schrappen wat je schrappen kan.
De slome en de ouwe lul Sj
De slome en de ouwe lul Fr
De slome en de ouwe lul Pe
De slome en de ouwe lul PB
Grappig verhaal met een leuke twist. Ik heb je verhaal met plezier gelezen, maar vraag me af of medewerkers in een verzorgingstehuis de bewoners met ‘je’ en ‘jou’ mogen aanspreken. Ook vind ik het niet erg geloofwaardig dat Eva op geen enkel moment de naam van de oude man vraagt. Je hebt veel te veel witregels ingevoerd in je verhaal. Dat is alleen nodig als je een nieuwe alinea begint. Nu zit er bijvoorbeeld een witregel tussen de zin ‘Haar vinger zweefde al boven de knop van haar pieper, toen de man plots zijn ogen opensperde.’ en de volgende zin: 'Wat moet je?’ bromde hij, met een stem die klonk alsof hij minstens drie oorlogen en een pak zware shag had overleefd.’ Hier hoeft een witregel tussen, want we blijven op dezelfde locatie en in dezelfde tijd, m.a.w. in dezelfde alinea. lk zou zelf een vrouw geen ‘slome lul’ noemen, dan denk ik eerder aan een man.
De slome en de ouwe lul An
Je creeert een leuk beeld door opmerkingen zoals: 'Na wekenlang doelloos scrollen door vacatures, waarin het woord dynamisch haar steeds agressiever begon aan te staren' of 'De geur van schoonmaakmiddel en Tena Ladies hing in de lucht'. Het idee vind ik leuk!
Stroming Gi
Tja, hier kan ik niet veel mee. Eerder een informatieronde dan een verhaal en daarenboven totaal ongeloofwaardig door een gebrek aan fantasie, beschrijving en inbeelding die hier ontbreekt.
Stroming Wi
Een lesje oceanografie in een oppervlakkig verhaaltje verpakt. Een van de hoofdpersonen wordt Snotolf, Olf of Snot genoemd. Waarom drie verschillende, nogal viezige, namen? Ik vond het veel te belerend.
Stroming Jo
Een verhaal waarin de Noordzee de hoofdrol speelt, het is lastig en dat blijkt wel uit dit verhaal. Het wil niet tot leven komen en blijft beperkt tot een wat saaie dialoog.
Stroming Ma
Een aardig idee ligt aan de basis van een verhaal: laat de zee reflecteren op het gehannes van de mens, in gesprek met klaarblijkelijk een vis. Mijn favoriete zin: “Bij eb streel ik stranden, bevoel baaien en kroel kliffen.” Er is weinig mis met het verhaal, maar ik vind het heel kort (zo’n 500 woorden) en niet zoveel diepgang hebben. Er mag van mij dus wel wat meer gebeuren, dit is wel héél berustend.
Geen weg terug Sj
Geen weg terug Fr
Geen weg terug Pe
Geen weg terug PB
Omdat dit verhaal vanuit het perspectief van een alwetende verteller verteld wordt, blijft het personage mevrouw Leerdam op afstand. Ik kwam dan ook niet lekker in het verhaal, ook vanwege het archaïsch taalgebruik (reeds, aanvankeliik, dientengevolge, alsmede, etc.). Toevoegingen in zinnen als: Zij zwom dan ook in het geld, zo heette het’, zou ik weglaten. In een zin lijkt dit verhaal opeens een kinderverhaal geworden te zijn (Maar de grote mensen haalden hun schouders hiervoor op’.), daarna gaat het weer verder als verhaal voor volwassenen. Probeer het verhaal eens te herschrijven vanuit het perspectief van mevrouw Leerdam, schrijver, en gebruik meer zintuigen in je verhaal (wat ruikt ze?, wat voelt ze?, wat hoort ze?, etc.), dan gaat je tekst vast meer leven
Geen weg terug An
Aan het begin nogal langdradig en geparafraseerd. Leuke twist op het eind!
Hoe Zoltan Brotnics Gi
Verbind de tweede zin met de eerste, die hoort daarbij. Je inleiding is te lang, je hoeft niet alles te vertellen wat ze doet en denkt als dat voor het verdere verhaal weinig relevant is. De weg= hij, niet het. Leuk einde wel, hoewel je het als lezer wel ziet aankomen. Voeg daarom eens een 'red herring' toe in het begin van je verhaal, een misleiding en rep maar in een kleine onopvallende bijzin over dat hoofd dat zoek is. Voor verdere info over die red herring in film of literatuur, zoek het eens op.
Hoe Zoltan Brotnics Wi
Je mag, als schrijver, de lezer op het verkeerde been zetten, door details te verzwijgen of dingen net iets anders opschrijven, maar je mag de lezer niet voorliegen. Dat is tegen de regels van het korte verhaal. Dus de zin “Wat Gloria Brotnics zo abrupt deed stoppen, zullen we nooit weten,” is een ernstige overtreding, immers op het einde komen we dit precies te weten. Uiteindelijk is dit een zeer lang uitgesponnen anekdote, behangen met details die er niet toe doen. Je mag best een mooie anekdote uitspinnen, er zijn zelfs anekdotes die het tot een heel boek hebben weten te brengen, maar dat moet dan met details die inzicht geven, de karakters beter leren kennen, de lezer laten meebeleven. Dat is net niet helemaal goed gegaan in deze anekdote. Uiteindelijk doet het blind worden van de hoofdpersoon er niet toe. En dan zijn er nog de slordige formuleren: “Het was altijd rustig en voerde door een aantal kleine dorpjes” is niet correct Nederlands; “en het dorp letterlijk de adem benamen” is juist niet wat er letterlijk gebeurde. Deze punten van kritiek betekenen niet dat ik dit verhaal niet waardeer! U heeft een fijne vertelstem, schrijver, ga daar vooral mee door, maar let de volgende keer beter op de verhaaltechnische aspecten.
Hoe Zoltan Brotnics Jo
Een rommelig verhaal dat slechts met moeite uit te lezen is. Inhoudelijk stelt het niet veel voor, het einde zie je mijlenver van tevoren aankomen en het is gewoonweg niet goed
Hoe Zoltan Brotnics Ma
Een origineel verhaal, in een tot de verbeelding sprekende setting; de auteur heeft de Balkan-sfeer aardig goed te pakken. Goeddeels vermakelijk om te lezen. Toch kan het beter… de auteur gebruikt veel korte zinnen, die voor de leesbaarheid en tempo van het verhaal aan elkaar gevoegd zouden moeten worden. De opener van het verhaal illustreert dit: “Gloria Brotnics schoof haar zonnebril in haar weelderige krullen. En depte haar voorhoofd droog.”
Er wordt veel beschreven, uitgelegd en toegelicht, wat het tempo ook niet ten goede komt. En ik tel maar liefst 13 persoonsnamen, waarvan er maar een paar relevant zijn. En het slot… ik snap het, maar het voelt toch een beetje gefabriceerd. Kortom: leuk verhaal dat door een fikse redactiebeurt misschien korter, maar zeker beter was geworden.
De Bremerse demonen Sj
De Bremerse demonen Fr
De Bremerse demonen Pe
De Bremerse demonen PB
Grappig, een horror versie van het bekende sprookje. Het is goed om korte zinnen te gebruiken om het tempo op te voeren, schrijver, maar als je steeds ‘hij’ en dan een werkwoord gebruikt wordt het wel erg van: en toen, en toen, en toen (bijv. ‘Hij grijnsde. Hij balde zijn vuisten. Hij doodde.. Hij rende…, etc.). Ik zou daar nog eens goed naar kijken. Telwoorden moet je uitschrijven: , het is dus niet ‘3-de’, maar ‘derde’, de rovers waren met z’n drieën, niet ‘met 3’. Bij dialogen gebruik je aanhalingstekens, geen + en -.
De Bremerse demonen An
Goede actie scene maar ik mis dan ook wel de context. Waarom doen de dieren dit? Wie zijn het precies?
Madenliefje Gi
Vliegen beschermen hun nageslacht niet. Voor de rest vind ik dit verhaal wel oké, hoewel ik niet erg overtuigd ben van het feit dat er maden blijven komen, zonder dat er vliegen zijn en dat ons echtpaar daar niks tegen vindt. Dat vond ik ongeloofwaardig.
Madenliefje Wi
Leuke woordspelingen, maar ook gewoon taalfouten: de uitdrukking is: een druppel op de gloeiende plaat, en “Onze acties kunnen geen enkel significant effect hebben” is ambtelijke taal, niet passend in deze dialoog of de sfeer van dit verhaal. Ik weet niet wat het ‘ei’ doet in deze zin: “het debacle veroorzaakte ei zo,” en met ‘iedereen’ als onderwerp is de werkwoordvorm enkelvoudig. “Buiten het comfort van ons eigen huis” is slecht vertaald Engels; de eerste en laatste zinnen lopen niet synchroon: ‘het eerste jaar dat we samenwoonden’ wordt klaarblijkelijk niet gevolgd door een tweede jaar, immers aan het einde van de zomer was de relatie voorbij. Maar ondanks deze kleine tekortkomingen is het verhaal amusant, je hebt een leuke vertelstem. Ga zo door met schrijven, maar lees je verhaal vooral nog een of twee keer zeer zorgvuldig door, voordat je hem opstuurt.
Madenliefje Jo
De titel van dit verhaal is goed bedacht, het verhaal zelf is een tegenvaller. De schrijfstijl is niet geweldig, zeker de dialoog die in het verhaal staat, is gewoonweg slecht. We worden niet in het verhaal getrokken, alles wordt vanaf grote afstand verteld.
Madenliefje Ma
Een mooi geschreven ‘trip down memory lane’, waarin met een mengeling van humor en weemoed wordt teruggekeken op wat achteraf gezien de slotfase van een relatie was. Er zitten wat grammaticale missers in, maar dat mag de pret niet drukken. Gewoon mooi, goed gedaan. En een extra compliment voor de passende titel!
Katjes in het donker Sj
Katjes in het donker Fr
Katjes in het donker Pe
Katjes in het donker PB
Leuke liefdesverhaal dat met humor verteld wordt. Af en toe wat tenenkrommend van de clichés. ‘Kastanjebruine ogen die hoepeltjes vormen’ zie ik niet echt voor me. Om ‘de zwoele, rafelige stem van een Barry White die net uit bed stapt’ en de verspreking ‘kusjesman’ moest ik dan wel weer lachen. Was het een grapje van Melanie dat ze mijnheer van Zaaibonen een keer van Zaaihoven noemt? De ‘Giro 555 toon’ snapte ik niet helemaal.
Katjes in het donker An
Heeeeel leuk. Aanstekelijk verhaal met realistische maar grappige karakters.
Katjes in het donker Gi
Leuk idee, goed uitgewerkt maar te lang. Teveel irrelevante informatie waar voor de rest weinig mee gedaan wordt. De kat wordt bvb ook een of meer keren teveel opgevoerd. Dus nog heel wat schrapwerk om je verhaal consistenter te maken.
De Bremerse demonen PB
Grappig, een horror versie van het bekende sprookje. Het is goed om korte zinnen te gebruiken om het tempo op te voeren, schrijver, maar als je steeds ‘hij’ en dan een werkwoord gebruikt wordt het wel erg van: en toen, en toen, en toen (bijv. ‘Hij grijnsde. Hij balde zijn vuisten. Hij doodde.. Hij rende…, etc.). Ik zou daar nog eens goed naar kijken. Telwoorden moet je uitschrijven: , het is dus niet ‘3-de’, maar ‘derde’, de rovers waren met z’n drieën, niet ‘met 3’. Bij dialogen gebruik je aanhalingstekens, geen + en -.
De Bremerse demonen An
Goede actie scene maar ik mis dan ook wel de context. Waarom doen de dieren dit? Wie zijn het precies?
Madenliefje Gi
Vliegen beschermen hun nageslacht niet. Voor de rest vind ik dit verhaal wel oké, hoewel ik niet erg overtuigd ben van het feit dat er maden blijven komen, zonder dat er vliegen zijn en dat ons echtpaar daar niks tegen vindt. Dat vond ik ongeloofwaardig.
Madenliefje Wi
Leuke woordspelingen, maar ook gewoon taalfouten: de uitdrukking is: een druppel op de gloeiende plaat, en “Onze acties kunnen geen enkel significant effect hebben” is ambtelijke taal, niet passend in deze dialoog of de sfeer van dit verhaal. Ik weet niet wat het ‘ei’ doet in deze zin: “het debacle veroorzaakte ei zo,” en met ‘iedereen’ als onderwerp is de werkwoordvorm enkelvoudig. “Buiten het comfort van ons eigen huis” is slecht vertaald Engels; de eerste en laatste zinnen lopen niet synchroon: ‘het eerste jaar dat we samenwoonden’ wordt klaarblijkelijk niet gevolgd door een tweede jaar, immers aan het einde van de zomer was de relatie voorbij. Maar ondanks deze kleine tekortkomingen is het verhaal amusant, je hebt een leuke vertelstem. Ga zo door met schrijven, maar lees je verhaal vooral nog een of twee keer zeer zorgvuldig door, voordat je hem opstuurt.
Madenliefje Jo
De titel van dit verhaal is goed bedacht, het verhaal zelf is een tegenvaller. De schrijfstijl is niet geweldig, zeker de dialoog die in het verhaal staat, is gewoonweg slecht. We worden niet in het verhaal getrokken, alles wordt vanaf grote afstand verteld.
Madenliefje Ma
Een mooi geschreven ‘trip down memory lane’, waarin met een mengeling van humor en weemoed wordt teruggekeken op wat achteraf gezien de slotfase van een relatie was. Er zitten wat grammaticale missers in, maar dat mag de pret niet drukken. Gewoon mooi, goed gedaan. En een extra compliment voor de passende titel!
Katjes in het donker Sj
Katjes in het donker Fr
Katjes in het donker Pe
Katjes in het donker PB
Leuke liefdesverhaal dat met humor verteld wordt. Af en toe wat tenenkrommend van de clichés. ‘Kastanjebruine ogen die hoepeltjes vormen’ zie ik niet echt voor me. Om ‘de zwoele, rafelige stem van een Barry White die net uit bed stapt’ en de verspreking ‘kusjesman’ moest ik dan wel weer lachen. Was het een grapje van Melanie dat ze mijnheer van Zaaibonen een keer van Zaaihoven noemt? De ‘Giro 555 toon’ snapte ik niet helemaal.
Katjes in het donker An
Heeeeel leuk. Aanstekelijk verhaal met realistische maar grappige karakters.
Katjes in het donker Gi
Leuk idee, goed uitgewerkt maar te lang. Teveel irrelevante informatie waar voor de rest weinig mee gedaan wordt. De kat wordt bvb ook een of meer keren teveel opgevoerd. Dus nog heel wat schrapwerk om je verhaal consistenter te maken.
Katjes in het donker Wi
Een suikerspin van 2700 woorden...het glazuur sprong van mijn tanden bij het lezen. Ik moet zeggen dat het lang geleden is dat ik zo’n intens mierzoet verhaal heb gelezen. Zelfs nog te zoet voor de bouquet-reeks. En alles, maar dan ook alles tot in detail uitgelegd en toegelicht. Hoe dom denk je dat de lezer is? Het was geen genoegen. En deze schrijver kan uitstekend schrijven, mag het de volgende keer alstublieft iets spannender, iets emotioneler en vooral stukken minder oppervlakkig?
Katjes in het donker Jo
Een liefdesverhaaltje in een aparte setting. De schrijfstijl heeft iets kinderlijks, het verhaal heeft niet veel om het lijf en het einde is vooral heel voorspelbaar.
Katjes in het donker Ma
Sorry, dit verhaal is duidelijk niet voor mij. Het eerste wat ik dacht was: zeur niet zo, maak een hotspot. Daarna buitelen de clichés en halfbakken leukigheden over elkaar. De zin ‘zijn konen kleuren op slag tien tinten roder op de schaal van een Wijzenol kleurenwaaier’ zal grappig bedoeld zijn, ik word er allesbehalve vrolijk van. Bij de niet-geaarde boormachine is het voor mij wel voorbij. Tip voor de auteur: more is less. Overbodige toevoegingen zoals "roept hij geschrokken" of "zegt hij droog" kunnen de lezer teveel sturen, terwijl de emotie al uit de dialoog zelf zou moeten blijken. De schrijver probeert te veel tegelijk: te veel humor, te veel variatie in spraakattributen, te veel overbodige details. Door het simpeler en subtieler te houden, wordt het spannender en beter. En ik zou broeden op een onverwachte plottwist.
Maar goed, wat ik aan het begin al zei: ik behoor ongetwijfeld niet tot de doelgroep van dit verhaal.
Yahoo girl Gi
Weinig consistent dit verhaal, de dialogen waaieren uit, gaan over weinig. Zelfs als mensen in het echt zo babbelen dan nog moet je - om het interessant te houden - ervoor zorgen dat de lezer blijft lezen, dat er vragen opgeworpen worden.
Yahoo girl Wi
Dit verhaal is zo on geloofwaardig, dat ik afhaakte (bij het verhaal over de Palestijnen en de raketten vanaf Cyprus). Ik heb de rest nog wel gelezen, maar niet meer meegemaakt. En het begon best aardig omdat het thema interessant en meeslepend is, maar bij het geschiedenislesje over Zuid-Afrika begon het fout te gaan. Een totaal onnatuurlijke manier van praten. De gemangelde metaforen (zo dom als olie) en de gemangelde zinnen (“Voor de zoveelste keer kijk ik in mijn kledingkast en zucht ik, erin ligt helaas niet mijn favoriete blauwe jurkje, gewassen,”) had ik voor lief genomen als het interessante thema van dit verhaal op een geloofwaardige manier was behandeld. Maar helaas....
Yahoo girl Jo
De insteek van het verhaal is niet verkeerd, de uitwerking is niet al te best. Het kost me moeite het verhaal goed te volgen en het einde is niet goed.
Yahoo girl Ma
Het verhaal heeft een originele insteek en is vlot geschreven. En toch… de auteur heeft duidelijk een bekend politicus voor ogen gehad bij het schrijven. Dat is niet alleen onnodig, het doet afbreuk aan het verhaal. De andere hoofdpersoon blijft te vaag voor mij, dat is een gemiste kans. En het slot is ook… nou ja, een slot, maar geen knaller, plottwist, openbaring of wat dan ook. En dus ben ik ambivalent over dit verhaal.
Jongensdromen Sj
Jongensdromen Fr
Jongensdromen Pe
Jongensdromen PB
Ik heb dit verhaal een paar keer opnieuw gelezen, maar snap het niet helemaal. De ik persoon probeert goud te vinden, gaat onverrichterzake naar huis en vindt daar Hille die zegt dat het vlees op is? Het lijkt alsof het verhaal hier pas gaat beginnen, maar dit was al het slot. ‘Een tweetal pootjes maakt bruine afdrukken op mijn broek door het omhoog springen.’ vind ik een vreemde zin. Je schrijft sfeervol met mooie beelden, auteur, maar voor mij is dit geen compleet verhaal. We krijgen ook niets te weten over de ik-persoon en over Hille. De titel ‘jongensdromen’ snap ik ook niet.
Jongensdromen An
Kort maar krachtig. Er mag meer emotie in, een scene meer. De kracht zit hem hier in het korte, maar het is voor mij te kort.
Proef me Gi
Rommel.
Proef me Wi
Een ultrakort verhaal is misschien wel de aller moeilijkste categorie korte verhalen. En de beste ultrakorte verhalen kunnen nog een stuk korter zijn dan dit verhaal. Deze schrijver heeft een interessant thema gekozen voor dit verhaal, maar de uitwerking haalt geen voldoende, wat mij betreft Er gebeurt te weinig, de lezer kan niet meeleven. De uitwisseling tussen beide personen blijft oppervlakkig. Schrijver: probeer ditzelfde thema nu eens in een wat langer verhaal, zodat je er wat diepere lagen in kunt aanbrengen, de lezer kunt laten meeleven, en ...durf ik dat te schrijven...misschien wel met een verrassende twist aan het einde. Doe je best!
Proef me Jo
Een heel kort verhaal, dat wel potentie heeft, maar gewoonweg veel te kort is om echt iets zinnigs over te zeggen. De directheid spreekt me wel aan en het heeft iets intrigerends.
Proef me Ma
Een intrigerend begin, en vervolgens gaat dit verhaal(tje) als een nachtkaars uit. Geen idee wat de auteur hiermee voor ogen heeft gehad; hij had nog (3.000 – 139 =) 2.861 woorden over om dat de lezer duidelijk te maken.
De vergissing Sj
De vergissing Fr
De vergissing Pe
De vergissing PB
Het idee achter dit verhaal van een jongen die een meisje dat hij ontmoet in de bios wil opsporen vind ik leuk, maar je verhaal las niet zo lekker. De dialogen voelen niet naturel, ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen dat een meisje zegt: ‘Ja, ik ook wel en we zullen dadelijk zien hoe het verder gaat met die zielige gescheiden vrouw.’ Ook kwam het op mij niet over alsof Margot de ik-persoon in de bios leuk vindt, ze zegt niet veel, kijkt hem niet aan, blijft staren naar het doek, gaat haastig weg. Zinnen als ‘Als ze het werkelijk is, moet ze daar ergens zijn.’ zijn Cruijfiaanse wijsheden. Tegenwoordige tijd en verleden tijd worden soms door elkaar gebruikt, bijv in: ‘We gaan zowat gelijktijdig de zaal uit en ik vraag of ze nog zin had om wat te drinken.’ Veel korte zinnen achter elkaar als: ‘Ik ga lekker slapen. Na een half uur ben ik klaarwakker. Dat gebeurt nooit. Ik sta op. Ik zie alleen haar voor me.’ geven een staccato ritme aan je tekst. In het laatste deel van je verhaal zou ik het woord ze’ afwis
De vergissing An
Frustrerend eind maar verder super schattig! Het einde doet me vragen waar de titel precies op doelt; het kan twee manieren worden geinterperteerd. Leuk!
Twee partjes kaki Sj
Twee partjes kaki Fr
Twee partjes kaki Pe
Twee partjes kaki PB
Deze tekst laat zien dat je ook in 500 woorden een compleet verhaal kunt vertellen. Mooi hoe je met korte, filmische beelden je verhaal schetst.
Twee partjes kaki An
Je schets een heel duidelijk beeld door de specefieke beschrijvingen. Mooi onderwerp en uitwerking ervan. Ik mis enkel wat spanning.
Twee partjes kaki Gi
Knap begin, je vertelt net genoeg om me verder te laten lezen. Het stukje van de kerk vind ik wat zwak. En dan is het gedaan. Jammer hier zat meer in. Nu is het vanaf het midden een voldongen feit en weet de lezer genoeg. Onaf en te weinig spanningsboog.
Twee partjes kaki Wi
Prachtig! Een overtuigend bewijs dat een goed kort verhaal ook in minder dan 500 woorden kan worden verteld. Laat dit een voorbeeld zijn voor vele korte verhalen schrijvers! Ik heb slecht één kleine detailopmerking: “Zoals ik naar mijn bestemming reis,” lijkt mij niet correct Nederlands. Suggestie: Terwijl ik naar mijn bestemming reis. Bovendien is het woord ‘bestemming’ onnodig afstandelijk, misschien is ‘huis’ desnoods ‘mijn werk’ of ‘mijn kantoor’ beter? Verder alleen maar complimenten voor de verhaalopbouw, de vertelstem en je vaardigheid in het weglaten van onnodige details en onnodige uitleg, iets waar heel veel korte verhalen schrijvers mee worstelen.
Twee partjes kaki Jo
Een rommelig verhaal dat niet uit de verf komt. Er zit amper lijn in en het einde is gewoonweg heel slecht.
Twee partjes kaki Ma
Subtiel, ingetogen, onder de oppervlakte voel ik onuitgesproken verdriet. De schrijfstijl is trefzeker: sober, zonder opsmuk, en daardoor des te indringender. Ik leer de hoofdpersoon nauwelijks kennen, maar ga wel mee in haar ‘reis’. Het zijn 500 goed gekozen woorden die dit verhaal vertellen. Kan het dieper, beter, inlevender? Natuurlijk wel, maar dit raakt bij mij een snaar: ík word aan het denken gezet, in plaats dat er voor mij wordt nagedacht. Knap werk!
Een diervriendelijk besluit Sj
Een diervriendelijk besluit Fr
Een diervriendelijk besluit Pe
Een diervriendelijk besluit PB
Aardig verhaal, maar voor mij hadden de kerstdetails (kerstboom, kerstnacht) er wel uit gemogen. Die geven geen meerwaarde aan het verhaal. Ik had ook wel iets meer over Tom willen horen. Heeft Tom de val van het paard gezien of niet? Ziet Tom zijn dieren alleen als handelswaar of voelt hij ook liefde voor zijn dieren? Daar komen we als lezers niets over te weten. De relatie tussen een vegetarisch meisje dat geen brood eet en een boer is zeker interessant voor een verhaal, maar dan moet je de emoties wat meer uitwerken. Het verhaal blijft nu vrij vlak.
Een diervriendelijk besluit An
Leuk, duidelijk en meeslepend. Goede scene voor een klein verhaal. Je schrijft het heel natuurlijk. Marleen lijkt een echt mens, zinnen zoals: 'Bij Marleen ging het van kleins af aan altijd alleen om dieren.' zijn daarom voor mij te dicht erop omdat het al duidelijk is. Mooi!
Nog eenmaal Gi
Ultrakort en meestal is dat niet goed. Maar deze is wel oké, gezien je perspectief. Met een glimlach gelezen.
Nog eenmaal Wi
Het gevoelsleven van een oester....de schrijver weet het niet interessant te maken. Maar gelukkig is het verhaal zo kort dat het over is voor de verveling toeslaat. Bij de allerlaatste zin wordt het ineens wel interessant, dankzij deze ene slotzin toch een voldoende voor dit verhaal, maar geen winnaar wat mij betreft.
Nog eenmaal Jo
Een verhaal over een oester, als idee niet verkeerd, er komt alleen geen verhaal uit. Het is te kort en te weinig interessant.
Nog eenmaal Ma
Het leukste is de puzzel: wat voor wezen is dit? Als dat ontdekt is, is de pret wel over. Grappig stukje, maar voorspelbaar.
Tijd voor de koeien Sj
Tijd voor de koeien Fr
Tijd voor de koeien Pe
Tijd voor de koeien PB
Een mooie anekdote uit de Tweede Wereldoorlog. Om de lezer echt te raken had ik het echter mooier gevonden als het verhaal vanuit het perspectief van de boer verteld zou worden. Nu wordt het vanuit het perspectief van een alwetende verteller geschreven die ons droog vertelt: ‘De dreiging van dodelijk geweervuur wordt plots acuut als de boer het blijkbaar teveel wordt en in beweging komt.’ Door het gebruik van het woord ‘blijkbaar’ en het vertellen in plaats van vertonen, is er totaal geen spanning. Als deze anekdote uitgeschreven wordt, de gedachtes en de emoties van de boer beschreven worden (Wat voelt hij? Wat ziet hij? Wat ruikt hij? etc.) wordt het verhaal voelbaarder en spannender. Dan zou deze anekdote best een mooi verhaal kunnen worden.
Tijd voor de koeien An
Grappig, maar ik heb iets meer context nodig. Is deze boer niet sper bang? Waar zijn ze? In hoeverre hebben ze te maken met de duitsers; worden ze gevangen gehouden of niet? De eindzin vind ik wel leuk.
Familieweekend Gi
Saai verhaal, het lijkt eerder een reisverslag. Perpsectief van een puber zit wel goed, haar taal ook. En dan is het plots gedaan.
Familieweekend Wi
Het leven van een tiener is een populair thema in deze wedstrijd. En dat geldt ook voor dementia. In dit verhaal worden beide thema’s gecombineerd en dat is nogal ambitieus. Te ambitieus, want beide thema’s zijn net niet goed gelukt. Het innerlijke leven van een tiener is op zich goed in kaart gebracht door de relatie met Debbie, het verhaal heeft ook een uitstekend slot (dus daarmee heeft dit verhaal al een dikke voldoende), maar de schrijver heeft veel te opzichtig en veel te nadrukkelijk geprobeerd om tienertaal in het verhaal te voegen. FOMO is inmiddels al weer dik verouderd en veel van de andere gebruikte termen lijken er met de haren bij gesleept. Mij leidde het af van de kern van het verhaal: een onzekere tiener in een relatie met een populaire tiener en in de relatie met haar moeder. Het dementia-deel van het verhaal komt niet verder dan de standaard-observaties die in zoveel dementia-verhalen staan, de lezer observeert slechts, beleeft niets mee. Suggestie: dit is teveel voor een kort verhaal, laat het hele dementia stuk weg en concentreer op het meest interessante en ook best uitgewerkt deel: de relatie tussen Floor en Debbie. En dan nog een paar tandjes minder met de tienertaal en je hebt een heel goed verhaal.
Familieweekend Jo
Een verhaal over een familieweekend met de moeder en oma van de hoofpersoon. Er wordt veel aangestipt, maar niets uitgewerkt. Zo blijft het verhaal vooral aan de oppervlakte en is het ook nog eens niet lekker leesbaar.
Familieweekend Ma
In dit verhaal kruipen we in het hoofd van een tiener, met verschijnselen als troebele dochter/moeder verhouding, onbegrip over telefoongebruik en een hartsvriendin die misschien toch geen hartsvriendin is. Goed geschreven (al is drie keer ‘alsof’ in vier zinnen een beetje jammer), goed de vaart erin. Alleen… ik mis originaliteit, een onverwachte twist, een verrassend slot. Eigenlijk zie je alles op afstand al aankomen. Dat maakt het voor mij té braaf. Goed gedaan, maar geen uitblinker.
Alleen hier en nu Sj
Alleen hier en nu Fr
Alleen hier en nu Pe
Alleen hier en nu PB
Een wisselend verhaal, met zowel mooie, bijna poëtische stukken, maar ook met zinnen met wat krom taalgebruik (bijv. ‘Er is nu geen haar lach, geen haar blonde lokken.’) Er zit zeker spanning in dit verhaal (bijv. in de laatste alinea), maar bevat ook saaie stuken waar ik slecht doorheen kwam (het fragment met het opnoemen van de sterrenbeelden bijvoorbeeld). Ik vond het opnoemen van wat er allemaal niet was (er is geen.., er zijn geen…) mooi qua ritme, maar het fragment was veel te lang en werd daarom saai. Er worden veel afkortingen en militaire (en medische) termen gebruikt waarvan ik geen idee heb wat het is: OPS-Core FAST-helm, P226, PKM, MP7A1, Flexor Digitorum Profundus, sarcoplastisch reticulum. Dit haalt me als lezer uit het verhaal. Ik zou ook niet elke keer de titel ‘korporaal mariniers van Zuyten’ uitschrijven, een keer is voldoende, daarna zou ik gewoon korporaal gebruiken of van Zuyten.
Alleen hier en nu An
Oehhh, het heeft me te pakken! Normaliter ben ik niet van dit soort verhalen maar je verteld het mooi. De 'echte' emotie trekt me vooral. Dit verhaal maakt veel overwegingen maar speelt zich eigenlijk in enkele seconden af. Dat realiseerde ik me pas op het eind. Cool dus! Enige opmerking is dat het nogal dik op is op waar het over gaat. Maar ach, dat maakt het ook lekker dramatisch.
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Sj
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Fr
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Pe
Bekentenissen van een fabrieksarbeider PB
Goed opgebouwd verhaal, grappig slot. Ik ben persoonlijk niet zo dol op het direct aanspreken van de lezer (‘U kent het als BMW’ en ‘U kent het als Mercedes-Benz’).
Bekentenissen van een fabrieksarbeider An
Heel grappig en origineel idee! Ik moest het helaas wel meerdere keren lezen om te begrijpen. Ik weet het nu nog niet 100% zeker. Dat is jammer want de beschrijvingen vond ik wel leuk.
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Gi
Leuke eerste alinea. Blijf lezen, en ja het komt goed. In een journalistieke format (die me deed denjen aan het nonfictie boek van Gunter Walraff, Ik, Ali) rond je mooi het verhaal af. Het betere werk, de spanning is er.Nog iets meer omgevingssfeer (lawaai, geur, visueel) en je hebt misschien een winner.
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Wi
Veel te ongeloofwaardig, maar wel grappig. In elk geval een dikke voldoende voor de fantasie/creativiteit van deze schrijver en voor de allerlaatste alinea. Alles gebaseerd op de mythe dat BMW-rijders geen richting aangeven. Op zich leuk uitgewerkt, de allerlaatste alinea kwam als een prettige verrassing, de daaraan voorafgaande alinea als irritante volkomen overbodige uitleg. Het is niet nodig om de woorden die nadruk verdienen cursief te typen. Het zinsritme moet aangeven waar de nadruk ligt en dat is eigenlijk overal goed gegaan in dit verhaal, dus weg met al die cursieve woorden. De titel vind ik weinig geïnspireerd, dat kan deze schrijver vast beter.
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Jo
Een veelgehoorde grap over BMW is de basis van dit verhaal. Het is te weinig om boeiend te zijn. Het leest op zich lekker weg en er zitten aardige passages tussen, het is gewoonweg niet voldoende.
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Ma
Aardig bedacht, weinig spektakel – en ongeloofwaardig. Dat laatste hoeft geen bezwaar te zijn, als je het ongeloofwaardige juist geloofwaardig weet te maken. Daar slaagt dit verhaal niet in. Wel aardig geschreven, goed taalgebruik en een mooie setting.
Het magisch realisme van de Rotterdamse nacht Sj
Het magisch realisme van de Rotterdamse nacht Fr
Het magisch realisme van de Rotterdamse nacht Pe
Het magisch realisme van de Rotterdamse nacht PB
Een mooi sfeerbeeld van de Blaak bij nacht, maar geen afgerond verhaal wat mij betreft. De tekst begint met mooie beelden, maar de magie en de opbouw van het verhaal stort in door de laatste alinea waarin de verteller ons meldt dat hij in werkelijkheid nooit op de grond voor de markthal is gaan liggen. Welke verhaal wil je ons precies vertellen, schrijver?
Het magisch realisme van de Rotterdamse nacht An
Grappig verhaal. Het doet me denken aan een sonnet: twee mooie eerste alinea's en dan een twist. De twist komt aan omdat het zo realitsich is waardoor je daarna anders kijkt naar de eerste twee alinea's. Dat is knap; je laat de lezer afvragen wat hij zojuist heeft gelezen. Leuk makkelijk verhaal.
De grote schoonmaak Gi
Iets teveel verslag over het schoonmaken, bijna was ik er met deze cursus 'Hoe te poetsen' mee opgehouden. Gelukkig maakt het einde veel goed.
De grote schoonmaak Wi
Nee, het spijt me, verhaaltechnisch niet overtuigend. De overgang van ‘gewoon je werk doen’ naar ‘de baas aanvallen’ moet zorgvuldig worden geconstrueerd om geloofwaardig te zijn. Ik ben van mening dat dat hier niet het geval is. De overgang is te plotseling, je ziet hem als lezer natuurlijk wel aankomen, maar ‘aan zien komen’ is natuurlijk niet hetzelfde als ‘overtuigd worden.’ Verder heeft deze schrijver een uitstekende taalbeheersing, ik heb schrijftechnisch slechts twee kleine opmerkingen: hoezo zijn ‘hele’ achterwerk? Was de deur dichtgeslagen als hij hem slechts met één bil had proberen open te houden? Dat is dus vreemd. De uitdrukking is ‘nog niet jarig zijn, ‘Nog lang niet jarig zijn’ is vreemd en dekt niet meer de betekenis van het spreekwoord.
De grote schoonmaak Jo
Dit verhaal is gewoonweg niet goed. Er zit geen lijn in, het is niet goed geschreven en het verhaal zelf is niet de moeite waard.
De grote schoonmaak Ma
Best leuk, dit verhaal. De beschrijvingen van het schoonmaken ogen in eerste instantie wat lang en misschien overbodig, maar dat verandert tegen het einde als de routine subtiele veranderingen ondergaat. Wat mij betreft had de psyche van de hoofdpersoon wat meer duiding mogen krijgen, nu is het toch wat… flauw? Onaf? Té open?
De prijs van een offer Sj
De prijs van een offer Fr
De prijs van een offer Pe
De prijs van een offer PB
Een goed geschreven verhaal uit de Griekse mythologie waar echter nog wel wat foutjes in stonden. Het is Amphitrite, niet Amphirite. De man op het strand spreekt met weinig respect ‘over’ de goden niet ‘voor’. In de eetzaal was de tafel rijkelijk bedekt (twee keer ‘was’). De laatste scene moest ik twee keer lezen om duidelijk te krijgen dat de rode lap de reismantel was van Cassiopeia. Waarom Perseus maag begon te draaien in de eerste alinea, werd me ook niet duidelijk. Ik zou zeggen dat het gebraden lam een goudgele korst had, geen goudgele bereiding. De twee zinnen ‘Al vijf jaar was hij bezig met beeldhouwen om haar te kunnen eren. Nadat bleek dat Andromeda geen dochter kon schenken.’ zou ik samenvoegen.
De prijs van een offer An
Ik begrijp meteen de setting na de 'intro' zonder dat je het dik beschrijft. Fijn. Het hele verhaal is interessant. Het lijkt bijna een heel boek. Enkel het einde is mij wat te vaag; van wie is die rode doek? Een hint....?
In een donkere kamer Sj
In een donkere kamer Fr
In een donkere kamer Pe
In een donkere kamer PB
Goed horrorverhaal met zelfs een rol voor Bram Stoker. De inzet van de camera obscura om de moord op de dochter te bewijzen is een goede vondst. Er zaten nog wel wat foutjes in je verhaal. ‘Wolken joegen langs de hemel’, zou ik zeggen (niet ‘jaagden’). ‘Wat is er met je voet?’ vroeg Stoker (niet ‘vraagt’). ‘De kleuren op het linnen…’(niet ‘de linnen’). ‘Ze was een prachtige bruid.’De toren van de Westerkerk wordt de Westertoren genoemd, niet de Westerkerktoren )(tenzij ze het in de 18e eeuw zo noemden).
In een donkere kamer An
Wat een twist! Dit was mij echt geheel onverwacht zeg. Leuke nieuwe invalshoek op de bekende mensen. Je plaats het verhaal goed in het tijdsbeeld. Ook is er een fijne spanning. Enige opmerking is dat ik, ondanks dat ik hem erg leuk vond, de twist niet geheel vind passen. Het komt mij iets té uit het niks.
In een donkere kamer Gi
Schitterend verhaal met hier en daar een foutje, soms ook een perspectief ongeloofwaardigheid. Leuke verwijzing naar Bram Stoker.
In een donkere kamer Wi
Hoera een horrorverhaal! Die zien we te weinig in deze wedstrijd. De quote van Antonie van Leeuwenhoek voorafgaande aan het verhaal is onnodig, het verhaal moet op zichzelf staan en doet dat ook. De verwijzing naar Van Leeuwenhoek en ook Vermeer in het verhaal is oppervlakkig en onnodig en deze en vergelijkbare details vertragen het verhaal. En dat gaat ten koste van de spanningsopbouw. Ook het begin waar Canter en Stoker buiten stonden naar het huis te kijken voelt aan als een grotendeels onnodige informatiedump. Het verhaal kan gemakkelijk zonder. Ik vind het een kundig geschreven verhaal, maar af en toe te wijdlopig. Probeer er eens 2200 of 2500 woorden van he maken, je zult zien dat het verhaal dan scheper wordt en daardoor spannender.
In een donkere kamer Jo
Dit is een goed opgebouwd vampierverhaal, dat zich afspeelt aan het begin van de achttiende eeuw. Alleen de naam van de een van de hoofdpersonen, Abraham Stoker, verwijst op een subtiele manier naar het einde van het verhaal. Over het verhaal is goed nagedacht, het zit goed in elkaar en het leest prettig.
In een donkere kamer Ma
Fijn, horror! Dat zag ik niet aankomen, toen ik aan het verhaal begon. De suspense wordt goed opgebouwd, tot aan de gruwelijke ontknoping. De auteur heeft veel aandacht besteed aan (semi-)historische details, wat de setting en daarmee geloofwaardigheid ten goede komt. Eén blunder verpest het een beetje: ineens is Van Berckel aanwezig, zo abrupt dat ik eerst dacht dat de auteur Stoker bedoelde. Verder doen de dialogen wel erg modern aan, en is de overgang van detective-achtig naar horror tamelijk scherp. Niet echt storend, maar iets wat wat meer aandacht mag krijgen.
Afbeelding
William Makepeace Thackeray (Calcutta, 18 juli 1811 – Londen, 24 december 1863) was een Engels romanschrijver. Hij stamde uit een ambtenaarsfamilie in India maar trok op 16-jarige leeftijd naar Engeland om in Cambridge te studeren. Wikipedia
Saai verhaal, het lijkt eerder een reisverslag. Perpsectief van een puber zit wel goed, haar taal ook. En dan is het plots gedaan.
Familieweekend Wi
Het leven van een tiener is een populair thema in deze wedstrijd. En dat geldt ook voor dementia. In dit verhaal worden beide thema’s gecombineerd en dat is nogal ambitieus. Te ambitieus, want beide thema’s zijn net niet goed gelukt. Het innerlijke leven van een tiener is op zich goed in kaart gebracht door de relatie met Debbie, het verhaal heeft ook een uitstekend slot (dus daarmee heeft dit verhaal al een dikke voldoende), maar de schrijver heeft veel te opzichtig en veel te nadrukkelijk geprobeerd om tienertaal in het verhaal te voegen. FOMO is inmiddels al weer dik verouderd en veel van de andere gebruikte termen lijken er met de haren bij gesleept. Mij leidde het af van de kern van het verhaal: een onzekere tiener in een relatie met een populaire tiener en in de relatie met haar moeder. Het dementia-deel van het verhaal komt niet verder dan de standaard-observaties die in zoveel dementia-verhalen staan, de lezer observeert slechts, beleeft niets mee. Suggestie: dit is teveel voor een kort verhaal, laat het hele dementia stuk weg en concentreer op het meest interessante en ook best uitgewerkt deel: de relatie tussen Floor en Debbie. En dan nog een paar tandjes minder met de tienertaal en je hebt een heel goed verhaal.
Familieweekend Jo
Een verhaal over een familieweekend met de moeder en oma van de hoofpersoon. Er wordt veel aangestipt, maar niets uitgewerkt. Zo blijft het verhaal vooral aan de oppervlakte en is het ook nog eens niet lekker leesbaar.
Familieweekend Ma
In dit verhaal kruipen we in het hoofd van een tiener, met verschijnselen als troebele dochter/moeder verhouding, onbegrip over telefoongebruik en een hartsvriendin die misschien toch geen hartsvriendin is. Goed geschreven (al is drie keer ‘alsof’ in vier zinnen een beetje jammer), goed de vaart erin. Alleen… ik mis originaliteit, een onverwachte twist, een verrassend slot. Eigenlijk zie je alles op afstand al aankomen. Dat maakt het voor mij té braaf. Goed gedaan, maar geen uitblinker.
Alleen hier en nu Sj
Alleen hier en nu Fr
Alleen hier en nu Pe
Alleen hier en nu PB
Een wisselend verhaal, met zowel mooie, bijna poëtische stukken, maar ook met zinnen met wat krom taalgebruik (bijv. ‘Er is nu geen haar lach, geen haar blonde lokken.’) Er zit zeker spanning in dit verhaal (bijv. in de laatste alinea), maar bevat ook saaie stuken waar ik slecht doorheen kwam (het fragment met het opnoemen van de sterrenbeelden bijvoorbeeld). Ik vond het opnoemen van wat er allemaal niet was (er is geen.., er zijn geen…) mooi qua ritme, maar het fragment was veel te lang en werd daarom saai. Er worden veel afkortingen en militaire (en medische) termen gebruikt waarvan ik geen idee heb wat het is: OPS-Core FAST-helm, P226, PKM, MP7A1, Flexor Digitorum Profundus, sarcoplastisch reticulum. Dit haalt me als lezer uit het verhaal. Ik zou ook niet elke keer de titel ‘korporaal mariniers van Zuyten’ uitschrijven, een keer is voldoende, daarna zou ik gewoon korporaal gebruiken of van Zuyten.
Alleen hier en nu An
Oehhh, het heeft me te pakken! Normaliter ben ik niet van dit soort verhalen maar je verteld het mooi. De 'echte' emotie trekt me vooral. Dit verhaal maakt veel overwegingen maar speelt zich eigenlijk in enkele seconden af. Dat realiseerde ik me pas op het eind. Cool dus! Enige opmerking is dat het nogal dik op is op waar het over gaat. Maar ach, dat maakt het ook lekker dramatisch.
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Sj
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Fr
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Pe
Bekentenissen van een fabrieksarbeider PB
Goed opgebouwd verhaal, grappig slot. Ik ben persoonlijk niet zo dol op het direct aanspreken van de lezer (‘U kent het als BMW’ en ‘U kent het als Mercedes-Benz’).
Bekentenissen van een fabrieksarbeider An
Heel grappig en origineel idee! Ik moest het helaas wel meerdere keren lezen om te begrijpen. Ik weet het nu nog niet 100% zeker. Dat is jammer want de beschrijvingen vond ik wel leuk.
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Gi
Leuke eerste alinea. Blijf lezen, en ja het komt goed. In een journalistieke format (die me deed denjen aan het nonfictie boek van Gunter Walraff, Ik, Ali) rond je mooi het verhaal af. Het betere werk, de spanning is er.Nog iets meer omgevingssfeer (lawaai, geur, visueel) en je hebt misschien een winner.
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Wi
Veel te ongeloofwaardig, maar wel grappig. In elk geval een dikke voldoende voor de fantasie/creativiteit van deze schrijver en voor de allerlaatste alinea. Alles gebaseerd op de mythe dat BMW-rijders geen richting aangeven. Op zich leuk uitgewerkt, de allerlaatste alinea kwam als een prettige verrassing, de daaraan voorafgaande alinea als irritante volkomen overbodige uitleg. Het is niet nodig om de woorden die nadruk verdienen cursief te typen. Het zinsritme moet aangeven waar de nadruk ligt en dat is eigenlijk overal goed gegaan in dit verhaal, dus weg met al die cursieve woorden. De titel vind ik weinig geïnspireerd, dat kan deze schrijver vast beter.
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Jo
Een veelgehoorde grap over BMW is de basis van dit verhaal. Het is te weinig om boeiend te zijn. Het leest op zich lekker weg en er zitten aardige passages tussen, het is gewoonweg niet voldoende.
Bekentenissen van een fabrieksarbeider Ma
Aardig bedacht, weinig spektakel – en ongeloofwaardig. Dat laatste hoeft geen bezwaar te zijn, als je het ongeloofwaardige juist geloofwaardig weet te maken. Daar slaagt dit verhaal niet in. Wel aardig geschreven, goed taalgebruik en een mooie setting.
Het magisch realisme van de Rotterdamse nacht Sj
Het magisch realisme van de Rotterdamse nacht Fr
Het magisch realisme van de Rotterdamse nacht Pe
Het magisch realisme van de Rotterdamse nacht PB
Een mooi sfeerbeeld van de Blaak bij nacht, maar geen afgerond verhaal wat mij betreft. De tekst begint met mooie beelden, maar de magie en de opbouw van het verhaal stort in door de laatste alinea waarin de verteller ons meldt dat hij in werkelijkheid nooit op de grond voor de markthal is gaan liggen. Welke verhaal wil je ons precies vertellen, schrijver?
Het magisch realisme van de Rotterdamse nacht An
Grappig verhaal. Het doet me denken aan een sonnet: twee mooie eerste alinea's en dan een twist. De twist komt aan omdat het zo realitsich is waardoor je daarna anders kijkt naar de eerste twee alinea's. Dat is knap; je laat de lezer afvragen wat hij zojuist heeft gelezen. Leuk makkelijk verhaal.
De grote schoonmaak Gi
Iets teveel verslag over het schoonmaken, bijna was ik er met deze cursus 'Hoe te poetsen' mee opgehouden. Gelukkig maakt het einde veel goed.
De grote schoonmaak Wi
Nee, het spijt me, verhaaltechnisch niet overtuigend. De overgang van ‘gewoon je werk doen’ naar ‘de baas aanvallen’ moet zorgvuldig worden geconstrueerd om geloofwaardig te zijn. Ik ben van mening dat dat hier niet het geval is. De overgang is te plotseling, je ziet hem als lezer natuurlijk wel aankomen, maar ‘aan zien komen’ is natuurlijk niet hetzelfde als ‘overtuigd worden.’ Verder heeft deze schrijver een uitstekende taalbeheersing, ik heb schrijftechnisch slechts twee kleine opmerkingen: hoezo zijn ‘hele’ achterwerk? Was de deur dichtgeslagen als hij hem slechts met één bil had proberen open te houden? Dat is dus vreemd. De uitdrukking is ‘nog niet jarig zijn, ‘Nog lang niet jarig zijn’ is vreemd en dekt niet meer de betekenis van het spreekwoord.
De grote schoonmaak Jo
Dit verhaal is gewoonweg niet goed. Er zit geen lijn in, het is niet goed geschreven en het verhaal zelf is niet de moeite waard.
De grote schoonmaak Ma
Best leuk, dit verhaal. De beschrijvingen van het schoonmaken ogen in eerste instantie wat lang en misschien overbodig, maar dat verandert tegen het einde als de routine subtiele veranderingen ondergaat. Wat mij betreft had de psyche van de hoofdpersoon wat meer duiding mogen krijgen, nu is het toch wat… flauw? Onaf? Té open?
De prijs van een offer Sj
De prijs van een offer Fr
De prijs van een offer Pe
De prijs van een offer PB
Een goed geschreven verhaal uit de Griekse mythologie waar echter nog wel wat foutjes in stonden. Het is Amphitrite, niet Amphirite. De man op het strand spreekt met weinig respect ‘over’ de goden niet ‘voor’. In de eetzaal was de tafel rijkelijk bedekt (twee keer ‘was’). De laatste scene moest ik twee keer lezen om duidelijk te krijgen dat de rode lap de reismantel was van Cassiopeia. Waarom Perseus maag begon te draaien in de eerste alinea, werd me ook niet duidelijk. Ik zou zeggen dat het gebraden lam een goudgele korst had, geen goudgele bereiding. De twee zinnen ‘Al vijf jaar was hij bezig met beeldhouwen om haar te kunnen eren. Nadat bleek dat Andromeda geen dochter kon schenken.’ zou ik samenvoegen.
De prijs van een offer An
Ik begrijp meteen de setting na de 'intro' zonder dat je het dik beschrijft. Fijn. Het hele verhaal is interessant. Het lijkt bijna een heel boek. Enkel het einde is mij wat te vaag; van wie is die rode doek? Een hint....?
In een donkere kamer Sj
In een donkere kamer Fr
In een donkere kamer Pe
In een donkere kamer PB
Goed horrorverhaal met zelfs een rol voor Bram Stoker. De inzet van de camera obscura om de moord op de dochter te bewijzen is een goede vondst. Er zaten nog wel wat foutjes in je verhaal. ‘Wolken joegen langs de hemel’, zou ik zeggen (niet ‘jaagden’). ‘Wat is er met je voet?’ vroeg Stoker (niet ‘vraagt’). ‘De kleuren op het linnen…’(niet ‘de linnen’). ‘Ze was een prachtige bruid.’De toren van de Westerkerk wordt de Westertoren genoemd, niet de Westerkerktoren )(tenzij ze het in de 18e eeuw zo noemden).
In een donkere kamer An
Wat een twist! Dit was mij echt geheel onverwacht zeg. Leuke nieuwe invalshoek op de bekende mensen. Je plaats het verhaal goed in het tijdsbeeld. Ook is er een fijne spanning. Enige opmerking is dat ik, ondanks dat ik hem erg leuk vond, de twist niet geheel vind passen. Het komt mij iets té uit het niks.
In een donkere kamer Gi
Schitterend verhaal met hier en daar een foutje, soms ook een perspectief ongeloofwaardigheid. Leuke verwijzing naar Bram Stoker.
In een donkere kamer Wi
Hoera een horrorverhaal! Die zien we te weinig in deze wedstrijd. De quote van Antonie van Leeuwenhoek voorafgaande aan het verhaal is onnodig, het verhaal moet op zichzelf staan en doet dat ook. De verwijzing naar Van Leeuwenhoek en ook Vermeer in het verhaal is oppervlakkig en onnodig en deze en vergelijkbare details vertragen het verhaal. En dat gaat ten koste van de spanningsopbouw. Ook het begin waar Canter en Stoker buiten stonden naar het huis te kijken voelt aan als een grotendeels onnodige informatiedump. Het verhaal kan gemakkelijk zonder. Ik vind het een kundig geschreven verhaal, maar af en toe te wijdlopig. Probeer er eens 2200 of 2500 woorden van he maken, je zult zien dat het verhaal dan scheper wordt en daardoor spannender.
In een donkere kamer Jo
Dit is een goed opgebouwd vampierverhaal, dat zich afspeelt aan het begin van de achttiende eeuw. Alleen de naam van de een van de hoofdpersonen, Abraham Stoker, verwijst op een subtiele manier naar het einde van het verhaal. Over het verhaal is goed nagedacht, het zit goed in elkaar en het leest prettig.
In een donkere kamer Ma
Fijn, horror! Dat zag ik niet aankomen, toen ik aan het verhaal begon. De suspense wordt goed opgebouwd, tot aan de gruwelijke ontknoping. De auteur heeft veel aandacht besteed aan (semi-)historische details, wat de setting en daarmee geloofwaardigheid ten goede komt. Eén blunder verpest het een beetje: ineens is Van Berckel aanwezig, zo abrupt dat ik eerst dacht dat de auteur Stoker bedoelde. Verder doen de dialogen wel erg modern aan, en is de overgang van detective-achtig naar horror tamelijk scherp. Niet echt storend, maar iets wat wat meer aandacht mag krijgen.
Afbeelding
William Makepeace Thackeray (Calcutta, 18 juli 1811 – Londen, 24 december 1863) was een Engels romanschrijver. Hij stamde uit een ambtenaarsfamilie in India maar trok op 16-jarige leeftijd naar Engeland om in Cambridge te studeren. Wikipedia
Reacties
Een reactie posten