Jurycommentaar april 2025

Hieronder vind je het jurycommentaar van april. Je kunt het beste CTRL+F/COMMAND+F gebruiken om jouw verhaal te zoeken. Ter info: Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven dus de hoeveelheid juryleden die hier wordt weergegeven kan per maand verschillen. Ook hoeft niet bij élk verhaal commentaar te staan. Wel zijn de jurylid-coderingen elke maand hetzelfde. Als je vaker mee hebt gedaan, kun je door de maanden heen de commentaren op jouw verhalen vergelijken.

Sommige verhalen ontvangen meer commentaar dan andere. Dit komt omdat onze juryleden in twee groepen verdeeld zijn en elk de helft lezen. Na deze eerste lezing hevelen we de beste vijf verhalen van elke groep over naar de andere helft. Deze beste verhalen (de verhalen van de shortlist dus) hebben twee maal zoveel commentaren.

Let op: lezen is voor eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan eventueel een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.

Het commentaar

Vergeten    Sj

Vergeten    An

Vanaf het begin is al heel duidelijk wat er gaande is. Ik ben daardoor minder benieuwd naar het einde dan wellicht kan. Het avontuur op de boot vind ik leuk; ergens spannend door de dementie maar ook realistisch. Het einde is me nog niet geheel duidelijk. Heeft Hannah iets? En heeft Annemiek niet meer zeggen?

Vergeten    Pe

Vergeten    Ja

Een actueel thema over ouderdom, vergeten en zorg. De scenès zijn beeldend, de dialogen geloofwaardig. De tocht op zee is spannend. Hannah is in haar rol van dementiecoach wel erg een persoon van uitersten: van altijd kunnen bellen in één keer naar de handen er vanaf trekken. Ook de dochter gaat zonder verzet overstag. Ik heb het verhaal met plezier en nieuwsgierigheid gelezen.                                                                                               

Heterdaad    Gi

Bijna trots? Kan niet volgens mij. Schrijf liever: een beetje trots. Als je een titel citeert, moet die tussen aanhalingstekens. Dus: 'De weg door het bos'. Vermijd  deelwoorden als 'geheten', is vreselijke ambtenarentaal. Zei ze ontroerd....hoe weet je dat? Ik zie geen tekens dat ze ontroerd is.  'Een eigen huis met een kachel', meen je dat nu? Net of een kachel is een zeldzaam verzamelobject. Wel een leuke wending en plezierig einde, dat maakt veel goed.

Heterdaad    Wi

Een rommelig verhaal, door onnodige herhalingen (na één keer wisten wij lezers al dat hij weinig haar had), ontbrekende komma’s en houterige zinnen. Verder een thema dat langzamerhand toch wel als volledig afgelebberd mag worden beschouwd. Een dergelijk datingverhaal heeft heel hard een alternatief perspectief, een bijzondere twist, mee te leven rauwe emotie of in elk geval iets anders bijzonders nodig om boven het gemiddelde uit te komen. Allemaal niet het geval hier. De details van de kachel vertraagde het verhaal. De komst van de BOAs zag je al van verre aankomen, maar de schrijver heeft verzuimd om daar een verrassend of spannend slot van te maken, dit zoetsappige slot was echt heel slap. Voor mij een op alle punten teleurstellend verhaal.

Heterdaad    Jo

Een verhaal waarin de huidige wet- en regelgeving op de hak wordt genomen. Het verhaal is amper geloofwaardig, het is niet verkeerd om te lezen, maar het voelt vooral heel bedacht. Ik zie het gewoonweg niet gebeuren, daarvoor is het te simpel opgeschreven.

Heterdaad    Ma

De kachel vind ik een mooie metafoor voor het zoeken naar warmte, intimiteit door de hoofdpersoon. Het idee achter het verhaal is aardig. Maar het rammelt te veel: de opbouw is tergend traag, karakters worden nauwelijks uitgediept, veel wordt uitgelegd in plaats van getoond en de scene op de bank is wel heel houterig. Van mij had het meer mogen gaan over de hunkering van de hoofdpersoon naar verbinding, over eenzaamheid en mannelijkheid.

Goeie bekenden    Sj

Goeie bekenden    An

De titel vind ik niet passend, maar dat kan ook iets persoonlijks zijn. Ik zou iets bedenken voor de verhalen van het dochtertje. Het is een makkelijk te lezen verhaal; inleven is makkelijk. Hierdoor ben ik wel geneigd te zeggen er iets 'anders' in te doen. Verras de lezer!

Goeie bekenden    Pe

Goeie bekenden    Ja

De natuurlijke dialogen geven het humoristische verhaal een prettig ritme. De vasthoudendheid van het kind is herkenbaar. Een scherpere afronding had het verhaal goed gedaan

Wraakplan    Gi

De titel geeft al veel weg. Je schrijft in de verleden tijd, maar dan komt er plots die zin 'Ze moet nu zestig zijn' ertussen' en daar wissel je plots van tijd. Verwarrend, ook al omdat de plaatsomschrijving hier ontbreekt. Dat gaat ook op voor de zin waarin je vertelt dat je haar dagenlang observeerde, ook hier ontbreekt weer een plek. Glimmend ijzer? Ik denk dan aan een mes. Een schierijzer wordt vooral overdrachtelijk gebruikt (schietijzers en wolfsklemmen). Noem het gewoon: pistool of revolver. Wanneer ik verder lees, ziie ik geen reden om dit alles in de verleden tijd te schrijven. Zet het in het nu, dat betrekt je lezer meer in het verhaal.

Wraakplan    Wi

Ik hou van wraakverhalen, ze worden maar zelden ingediend voor deze wedstrijd. En hoewel heel kundig (dan bedoel ik taalkundig) geschreven, heeft dit verhaal mij niet gegrepen. Verfrissend om een kind dat door allerlei oorzaken volkomen ontspoord is, niet te proberen te redden (er zijn al meer dan genoeg verhalen met therapeutische inslag waarin zo’n kind wordt gered), dus alleen al daarom een voldoende voor dit verhaal. Maar de geloofwaardigheid van mevrouw Van Can is onvoldoende en de schrijver heeft onvoldoende werk gestoken in hetzij deze figuur geloofwaardiger te maken, hetzij om deze ongeloofwaardige figuur te ‘verkopen’ aan de lezer. Waarom verkiest deze mevrouw de dood door een strop boven de dood door een kogel? Dit ene dilemma had veel beter uitgewerkt en verklaard moeten worden om de persoon menselijk en dus geloofwaardig te maken. Voor een verhaal waarin ‘wraak’ het thema is, is dat een ernstige verhaaltechnische misser. Hopelijk weet de schrijver dit op te lossen, zodat er alsnog een zeer lezenswaardig wraakverhaal ontstaat.

Wraakplan    Jo

De hoofdpersoon komt uit een gezin dat blijkbaar in het verleden gemangeld is door de instanties. Hij is jaren later uit op wraak en wij zijn getuige van de in scene gezette zelfmoord van een schoolhoofd. Het is amper de moeite waard, ondanks het boeiende thema. Het voelt te onecht, waardoor het thema geen recht wordt aangedaan.

Wraakplan    Ma

Een beklemmend en vaardig geschreven verhaal over jeugdtrauma en wraak, maar naar mijn smaak ligt de nadruk teveel op het tweede. De shock zit meer in het geweld dan in de tragiek. Een extra laag – twijfel, wroeging, spijt, onverwachte empathie, randje gekte – had het verhaal menselijker en literair interessanter gemaakt. Ondanks dat vooral het begin zorgvuldig is opgebouwd, blijft het teveel een schets van wat het verhaal kán zijn.

Pashokje    Sj

Pashokje    An

Het is een hele lap tekst qua opmaak maar niet moeilijk te lezen. Het is alsof je iemands gedachtes leest: alsof 'hij' narrateur is van zijn eigen leven (als dat iets is...). Het einde vind ik ook leuk. En dat je nooit écht benoemd dat ze seks hebben maar het wel duidelijk is is goed. Ik kan me enkel op een manier niet goed inleven. Het voelt niet levendig voor mij.

Pashokje    Pe

Pashokje    Ja

Een interessant psychologisch portret van een schrijver worstelend met zijn ambities en en emoties. Sommige passages kunnen sneller; nu halen ze de vaart eruit. De dialogen kunnen scherper. Ook het conflict en de climax missen scherpte. Een verhaal met veel potentie dat nog wel enige bewerking nodig heeft om echt impact te hebben.

09 40    Sj

09 40    An

Pakkende begin alinea. Ook vind ik het goed dat er langzaam onthuld wordt wie de vertellende ik is en 'jij'. Eerst dacht ik dat het haar partner was maar toen ik las dat het de ouder was voelde het ook logischer. De laatste alinea vind ik helaas minder. Ik denk niet dat de vertellende ik 'gewoon' verder met de dag ging. Het hele verhaal zit er al veel emotie en gedachte in, en dan houdt het opeens op.

09 40    Pe

09 40    Ja

Een literair pareltje over een eerste confrontatie met de dood tijdens een medische stage. De schrijver wisselt medische observaties af met innerlijke beleving.  We krijgen een intiem portret van een man in zijn laatste momenten. De beschrijvingen zijn nauwkeurig, zintuiglijk en liefdevol zonder sentimenteel te worden. De wisseling van tijd en perspectief overtuigt . Het slot is beheerst, maar raakt diep.

09 40    Gi

Vermijd dat 'gejouw', zeg gewoon 'je schoenen'. Ook verderop gebruik je dat steeds. Mooi verhaal over een verpleegster (denkelijk) die voor het eerst een stervende mens meemaakt.

09 40    Wi

Wat een prachtig thema voor een kort verhaal en wat een mooi perspectief. En hoe storend is dan de taalkundige uitwerking! Beste schrijver, als je dit kunt bedenken heb je al een belangrijke stap gezet op het schrijverspad, maar investeer in een schrijfcursus, zodat het ook taalkundig lekker leest. Om te beginnen de keuze van de tweede persoonsvorm. Ik raad dat af voor beginnende schrijvers. Het is een moeilijke stijl en je moet echt een hele goede schrijfstem hebben om dat er goed vanaf te brengen. In dit verhaal was het onnodig en ook behoorlijk storend voor de opbouw van de spanning en voor de lezer om in het verhaal te komen. Een schrijfcursus kan ook het verschil tussen ‘wat’ en ‘dat’ helder maken voor je, op verschillende plaatsen in dit verhaal heb je het woord ‘wat’ verkeerd gebruikt. Datzelfde geldt voor ‘het’. Als dit woord terugslaat op een neutraal woord is dat correct, maar als het terugslaat op een mannelijk of vrouwelijk woord is dat incorrect. En zo zijn er nog meer taaldingetjes die je leert in een schrijfcursus en die vervolgens jouw schrijftalent in goede banen kan leiden. Verhaaltechnisch heb ik ook nog wat opmerkingen: vreemd om eerst de broek te verwijderen en dan pas de schoenen. De broek was al verwijderd om 09:08 en lijkt nog een keer verwijderd te worden om 09:18. Let op de chronologie in je verhaal, lees het minstens nog een keer door als je verhaal af is, met alleen maar de opvolging van gebeurtenissen als aandachtspunt. Ook dat leer je overigens in een schrijfcursus. Dus blijf schrijven, het belangrijkste heb je (dat is fantasie), nu nog werken aan je technische vaardigheden.

09 40    Jo

Het is een intrigerend verhaal, door de manier waarop het geschreven is en het onderwerp. Het tikken van de klok wordt visueel gemaakt, de spanning is opgeschreven tussen de regels. Veel is goed aan het verhaal, toch is het geheel niet geweldig. De afstand, die bewust gecreëerd is, is hiervoor te groot. Het is wel mooi om te zien dat de schrijver gekozen heeft voor een geheel eigen aanpak.

09 40    Ma

Tjonge, ik ben er stil van. Dit verhaal verkent heel knap het spanningsveld tussen klinische afstand (‘werk’) en menselijke nabijheid, in een goed werkende afwisseling van praktische handelingen en empathische observaties. Jammer dat het tempo halverwege wat traag wordt, de beschrijvingen té detaillistisch en hetgeen de patiënt zelf verteld te uitvoerig, maar dat neemt niet weg dat dit een indrukwekkend, stijlvast verhaal is met een rustig, passend einde. Heel knap gedaan!

De roedel    Sj

De roedel    An

Goede spanning in een moeilijke setting! Ik vind het leuk. Enigzins dramatisch maar leuk.

De roedel    Pe

De roedel    Ja

 Het idee is sterk. De benauwende sfeer wordt goed opgebouwd naar het kantelpunt. De agressieve acties herhalen zich echter te veel. De jongens zijn eendimensionaal, de meisjes onwaarschijnlijk passief. Ik mis Henk en Jan in het verhaal. Een versie met meer nuance, minder herhaling en een realistischer einde - de leraar maakt een ongeloofwaardige transformatie door - zou het verhaal  verbeteren.

De bergwandeling    Gi

Zijn mondhoeken naar boven gekruld: zeg gewoon dat hij glimlacht, of je glimlach beantwoordt. Toet? In een normale tekst liever geen gekke uitdrukkingen die de lezer afleiden, of je tekst moet meer humor bevatten, maar in deze context werkt dat niet. Uiteraard schijten koeien in hun weide, je hoeft dat niet te benadrukken of uit te leggen. Herhaal niet steeds 'mijn pa, paps', we weten dat intussen wel. Gewoon: hij. Je tekst is te lang, teveel uitleg over vroeger. Mooi slot, goed gevonden en dat levert je een puntje extra op.

De bergwandeling    Wi

We krijgen als lezer veel te horen over de vader en over de vader-dochterrelatie, maar ik voel er niets bij. Ik lees een verslag van een wandeling, doorspekt met herinneringen, maar ik beleef niets mee. De hoofdpersoon vertelt alleen maar, toont geen emotie. Halverwege het verhaal was het al duidelijk waar dit ging eindigen, wat overigens niet wil zeggen dat dit geen mooi einde is. De eerste zin is valsspelen: je mag de lezer op het verkeerde been zetten, maar je mag niet keihard liegen in een kort verhaal om een verrassingseffect te creëren. Je moet dit echt anders formuleren om de lezer de indruk te geven dat pa aanwezig is, maar op deze manier mag het niet. Vind ik. De laatste alinea is volstrekt overbodige uitleg, die alleen maar schade doet aan de lezerservaring. Tenslotte heeft het verhaal heel veel overbodige toevoegingen, zoals “zodat verdwalen niet tot de mogelijkheden behoort,” en “waardoor mijn verhitte lijf afkoelt” en ”zodat ik niet doordrenkt aan zou komen.”

De bergwandeling    Jo

Langzaam maar zeker wordt in dit verhaal duidelijk dat er met de vader in dit verhaal iets aan de hand is. Ik dacht zelf aan een ernstige ziekte, hij blijkt echter al overleden te zijn. De opbouw in dit verhaal is goed, maar het verhaal zelf is te standaard om echt goed te zijn. Het ligt er te dik op.*

De bergwandeling    Ma

Een liefdevol geschreven verhaal over rouw, herinnering en verbondenheid. De auteur heeft veel aandacht aan het zintuiglijke besteed, wat past bij de setting van een bergwandeling. De ontknoping kondigt zich echter al bijtijds aan, wat de spanning niet ten goede komt. Wat ook niet helpt, zijn de vele overbodige bijvoeglijke naamwoorden en omschrijvingen: dat haalt de vaart eruit. Bijvoorbeeld: “De kalme klanken om mij heen en het ruimtelijke gevoel van het immense uitzicht wikkelen als een deken van rust om mij heen” – dit kan in een derde van de woorden zonder verlies van betekenis. De vader is wel héél erg een modelrolfiguur, en er wordt weinig overgelaten aan de lezer als het gaat om zelf interpreteren. Kortom, de thematiek is ontroerend en de setting raak gekozen, maar de tekst lijdt onder overexplicitering, stilistische overdaad en daarmee gemis aan subtiliteit.

Eenvoud    Sj

Eenvoud    An

Het einde is me onduidelijk; is ze nu thuis? Is dit haar man waarmee ze iets speelt? Of is ze aan het vreemdgaan? Het begin pakt me wel, duidelijke karakters!

Eenvoud    Pe

Eenvoud    Ja

"Eenvoud" is een momentopname uit een complex leven. Het zwembad is een mooi symbool voor de kindertijd toen het leven nog eenvoudig, speels, was.Het bouwt een betekenisvolle spanning op en voert de lezer mee in de ambivalente gevoelens van de hoofdpersoon. Na afloop blijft de lezer achter met vragen - precies wat bij een goed verhaal past.

De rattenkoningin    Gi

Begin niet met een naam. Op dat ogenblik zegt die nog weinig, en als hij al een gevoelslading heeft, klopt die geregeld niet met het karakter. Introduceer de naam later, indien nodig. Waarom die hoogdravende taal? Voor niets nodig, lees Willem Elsschot eens. Show, don't tell, ipv een beschrijvende stijl hanteer je beter een belevende stijl. Misschien helpt het als je het in de 'ik' vorm schrijft. Goede beschrijving van het café, de ruimte waar een verhaal zich afspeelt beschrijf je accuraat. Geregeld gebruik je teveel bijzinnen, zodat de lezer de draad van het verhaal verliest. Vanaf de ontmoeting met Jack krijgt je verhaal vaart. Je legt nog weinig uit, je laat het nu gebeuren. Leuke verwijzing naar Germaine Greer.  Je verhaal eindigt wat te abrupt. Brei er een ander slot aan.

De rattenkoningin    Wi

Vooral veel lange samengestelde zinnen. Vaak beter om ze op te knippen, maar in elk geval om lange en korte zinnen af te wisselen, dat leest lekkerder. En doe het wat rustiger aan met al die betekenisvolle bijvoeglijke naamwoorden! De krakerscene van veertig, vijftig jaar geleden in Amsterdam, ik vond het allemaal nogal cliché, inclusief het kogelTVtje. Het verhaal had verder niet zo veel om het lijf en de ratten waren slechts een prop, zonder functie in het verhaal. Of eigenlijk moet ik zeggen: verslag, want veel emotie om mee te beleven is er niet.

De rattenkoningin    Jo

Er gebeurt van alles in dit korte verhaal. Dit alles heeft amper samenhang, waardoor het verhaal als geheel niet de moeite waard is. Het stuitert alle kanten op en het leest als een mini-avonturenverhaal, de avonturen zijn niet interessant genoeg.

De rattenkoningin    Ma

Een aardig geschreven schets van de jaren 80 in Amsterdam. De hoofdpersoon komt behoorlijk uit de verf, zijn tegenspeelster daarentegen niet echt. En een fatsoenlijk plot zit er ook niet in. Daardoor is het meer een schets dan een volwassen verhaal.

De dood van Peter    Sj

De dood van Peter    An

Ik vind het geschetste beeld mooi; het bijzondere in het normale uitgelicht. Je beschrijving is er wel dik op maar zit mij niet in de weg. Het kan wellicht minder beschrijvend.

De dood van Peter    Pe

De dood van Peter    Ja

"De Dood van Peter" portretteert met een mix van ruwe directheid en poëtisch taalgebruik Peter en zijn vrienden, levend aan de rafelranden van de samenleving. Mannen  van de straat, oudgedienden van een stad die tegenwoordig hip, snel en strak georganiseerd is, terwijl zij zijn blijven hangen in een wereld van sjekkies, Hollandia-bier en verhalen over vroeger. Hun leven speelt zich af op een bankje bij ‘de Krul’, een plek waar de vergane glorie van Mokum nog voelbaar is, maar die steeds meer in contrast staat met de veranderende stad om hen heen. De melancholische ondertoon doet denken aan Nescio en Carmiggelt. Het verhaal blijft hangen en laat de lezer nadenken over het lot van figuren als Peter en over hoe onze steden en samenleving veranderen.

De dood van Peter    Gi

Mooi begin, beschrijving plus sfeer, zelfs een korreltje dialoog. Schrap: 'ik zeg bewust', want daar laat je de schrijver meespelen (of een ander personage die op dat ogenblik nog onbekend is, wat verwarring zaait: is er nu een 'ik' als observator/schrijver  buiten het verhaal , of een ik die meespeelt). Introduceer dus eerst je tweede personage. Je beschrijvingen zijn prima, maar ze houden de plot net iets teveel op afstand. 'Zijn handen trillen licht': wie zegt dit? Weer de verteller veronderstel ik. Dan komt Henk op het voorplan, we weten niet of dit de man is die de eerste dialoog uitsprak. 'Zijn vrienden': nu weten we dat ze met twee zijn, maar zonder te weten wie er als eerste sprak. De lezer heeft er het raden naar. Dan weer: mompelde een ander. Wie is die ander? Nu lijken ze met meer dan drie te zijn, gezien je deze niet benoemd. Aha daar duikt plots een Kees op. Mooi slot, maar je worstelt met de tijden waarin een en ander zich afspeelt, en bovendien blijft de ik (de gitaarman) toch teveel buiten de groep staan.

De dood van Peter    Wi

Ik vind een kort verhaal dat voorafgegaan wordt door een quote meestal geen goed idee. Een verhaal moet op zichzelf staan. Een verhaal dat voorafgegaan wordt door zelfs twee quotes (waarvan de eerste inmiddels toch wel een zwaar afgelebberd cliché is..) beneemt me bij voorbaat al de lust om te gaan lezen. En het verhaal was lang en had weinig om het lijf. Veel clichébeelden van Amsterdam en ‘oorspronkelijke’ Amsterdammers. Het dieptepunt qua clichés was deze: “De vonkeling in zijn ogen, twee robijnen die een eeuwig zonlicht weerkaatsten in zijn door het leven vervallen geraakte lichaam.” Als kort verhaal voldoet het niet wat mij betreft, geen ontwikkeling van karakters, geen spanning, geen verrassende twist of bijzonder opmerkzaam einde. Als column zou nog wel kunnen, want onmiskenbaar kan deze schrijver schrijven. Heel goed schrijven zelfs. Jammer dat het resulterende schrijfsel dan zo’n niemendalletje is. Als u een volgende keer uw schrijftalent inzet voor een interessanter, echt kort verhaal, dan wil ik dat heel graag lezen.

De dood van Peter    Jo

Een onsamenhangend en slecht geschreven verhaal. De schrijver gebruikt dit verhaal om te mopperen, er valt weinig mooiste uit te halen.

De dood van Peter    Ma

Een requiem (rauw, poëtisch, melancholiek) voor iemand aan de onderkant van de samenleving. Een liefdevol portret en een mooie weerspiegeling van het oude Mokum. Het beeld van Peter met een gelukzalige glimlach, hoofd naar de hemel, is m.i. te esthetisch. Iets rauwers was meer passend geweest - niet per se tragisch, maar iets dat de lezer weer met beide benen op de grond zet. Was er regenwater in zijn scootmobiel gelopen? Lag er een half opgegeten zakje pinda's naast hem? Van schets naar tekening, zeg maar. Paar andere puntjes van kritiek: voltooid verleden tijd maakt de tekst onnodig omslachtig. Bijvoorbeeld: “Ik had Peter ooit leren kennen toen ik gitaar aan het spelen was in het park. Hij had daar gezeten, met zijn smerige stoffen tas.” Grammaticaal niet fout, maar stilistisch log en indirect. Ze creëren onnodig afstand tussen de lezer en het moment van handeling. Vergelijk met: “Ik leerde Peter kennen toen ik gitaar speelde in het park. Daar zat hij, met zijn smerige stoffen tas.”

Tweede: dialogen horen niet in cursief te staan, dat leest irritant.

Derde: pas op voor bombast. Het tweede citaat bijvoorbeeld, waarmee het verhaal opent. Mooi misschien, maar wel heel veel.

Anyway: diep gevoeld, scherp geobserveerd, kundig geschreven. Compliment!

De woudheks    Gi

Mooi begin. Bekend gegeven: een 'sireneverhaal'. Dan denk ik al te weten hoe het afloopt: niet goed. In de alinea die begint met 'Tot nu' heb je teveel korte zinnen na elkaar. Oud en onbekend? Kan dat, als het onbekend is dat je toch weet dat het oud is? Roestige gebeente? Oppassen met manke vergelijkingen, ze werken eerder lachwekkend als ze niet kloppen. Hoe weet ze dat het Dorians schedel is? Het slot is: ze was vrij. Hoe dan? Waar is Dorian dan, die moet ook vrij zijn. Ongeloofwaardig verhaal, fantasie is niet genoeg om een acceptabel verhaal te schrijven.

De woudheks    Wi

Dit verhaal is bekend, al in vele vormen, sprookjes en fantasyverhalen verteld. De twist aan het einde is goed bedacht, dus complimenten daarvoor. Maar taalkundig mankeert er helaas veel aan dit verhaal. Het woord ‘dreunend’ in de eerste alinea past niet in de sfeer. “Hij verliet het rand van het dorp,” is gewoon fout Nederlands. De zin “De melodie leidde haar liep het woud in” is slordig. Lees een verhaal nog eens goed door, bij voorkeur hardop, voordat je hem indient, dan kun je dit soort fouten voorkomen. “Het leek haar te omarmen,” ‘het’ slaat terug op de melodie en is dus fout. Haarzelf = zichzelf. Zei = zij. “Iemand volgende het lied”” is ook weer een slordige zin. Conclusie: bekend verhaal, goed einde, veel te veel taalfouten.

De woudheks    Jo

Een eng sprookje, een mooi, maar ingewikkeld genre. Deze verhalen ogen heel eenvoudig, waardoor het moeilijk is om dit goed op papier te krijgen. Het is in dit verhaal redelijk gelukt, het is alleen jammer dat het verhaal zelf net iets te simpel is gebleven.

De woudheks    Ma

Brrr, horror. Maar dan niet best uitgewerkt. Het hoeven geen 3000 woorden te zijn, maar iets meer dan de huidige 600 was nodig geweest om dit verhaal tot leven te brengen. Veel korte zinnen ook, wat de flow van het lezen niet ten goede komt. Wel kudo’s voor het idee van de ontknoping.

Geloof jij in eenhoorns    Sj

Geloof jij in eenhoorns    An

Je schrijfstijl is op sommige momenten poëtisch, dit creeert mooi narratief maar ook wat onduidelijkheid. Het einde vind ik leuk. De laatste twee alinea's breien het voor mij bij elkaar. Je hebt een originele gedachtegang en hebt hem grappig 'onderbouwd'. De tekst komt over alsof het een column is.

Geloof jij in eenhoorns    Pe

Geloof jij in eenhoorns    Ja

Dit is een essay met een verhalende opening. De tekst verkent een idee (het geloof in eenhoorns) vanuit verschillende invalshoeken: mythologie, geschiedenis, wetenschap en persoonlijke reflectie. De tekst eindigt niet met een conclusie, maar met een filosofische gedachte over perceptie en waarheid.

     De eerste alinea is van een poëtische kwaliteit. Dit trekt de lezer meteen mee in het verhaal. Sommige historische stukken voelen als een opsomming van feiten.

     Het stuk begint met een afstandelijke toon: 'Ga heen en breng ons een vrouwelijke maagd.' De maagd is hier een anonieme pion in een ritueel. Vervolgens wordt er abrupt overgeschakeld naar de tweede persoon enkelvoud: 'Wees niet bang. Laat de kuisheid achterwege en ontbloot uw borsten.' Hierdoor verandert de afstandelijke verteller in een stem die de maagd rechtstreeks aanspreekt, wat inconsistent is. 

     Dit is een doordacht, goed opgebouwd stuk dat geschiedenis, mythe en persoonlijke reflectie succesvol vermengt. De auteur heeft zowel de fantastische eenhoorn als de echte narwal tot leven weten te brengen.

Catharsis    Gi

Weet niet waar je met die verhaal heen wil, geen pointe, weinig inhoud, alleen wat filosofisch geneuzel.

Catharsis    Wi

Een onbegrijpelijk verhaal, dat gebaseerd lijkt op het concept dat er bijzondere spirituele, mystieke, mythische en zelfs fysieke eigenschappen zitten aan een stuk dood(gewoon) vulkanisch glas. De schrijver heeft geen moeite gedaan om aannemelijk te maken dat obsidiaan iets anders is dan een dood stuk snel afgekoelde lava. Het is zeker mooi als een schrijver schrijft over iets wat eigenlijk ongeloofwaardig is, maar hoe ongeloofwaardiger, hoe meer moeite de schrijver verplicht is om te doen om het de lezer toch te laten geloven. Als dat lukt levert dat de mooiste verhalen op. Dit lijkt echter een verhaal geschreven voor de eigen parochie, zij die geloven in de magische krachten van een stuk natuurlijk glas. Ik hoor niet tot die doelgroep en kan dus niets met dit verhaal.

Catharsis    Jo

Ik heb amper een idee wat ik gelezen heb. Het verhaal rommelt wat door zonder boeiend te worden, de inhoud blijft vooral mysterieus, maar het lukt de schrijver niet om me echt in het verhaal te trekken.

Catharsis    Ma

 Een prachtig miniatuur over verlies, betekenis en de ongrijpbare aard van rouw. Elegant, vreemd, en diepzinnig zonder pretentieus te zijn – en dat laatste is best knap. De vergelijking met Japanse puzzeldozen werkt niet alleen als metafoor voor het rouwproces waar de hoofdpersoon in zit, maar ook voor de structuur van het verhaal zelf: het opent zich langzaam, in lagen, tot je bij iets komt dat ongrijpbaar en toch bevredigend is. Heel tof!

Taakjes    Sj

Taakjes    An

Enigzins te veel 'ze', 'haar', 'zij'. Probeer het eens hardop te lezen en daarnaar te herschrijven. De eerste zinnen zijn in essentie echt wel een lekker beeld, een of twee andere woorden kunnen het nog sterker maken. Verder vind ik het een vermakkelijke tekst; het is geschreven zoals het ook écht is. Het heen en weer gaan van het multitasken wordt realiteit voor de lezer als je het dialoog steeds onderbreekt. Leuk!

Taakjes    Pe

Taakjes    Ja

Dit korte verhaal schetst een alledaags moment: een gesprek tussen twee personen in een auto. De personages voeren een filosofisch gesprek over multitasken en concentratie, terwijl ze zelf voortdurend bezig zijn met verschillende taken. De dialoog is natuurlijk.  Details brengen het verhaal tot leven. De innerlijke monoloog geeft de lezer toegang  tot de gedachten van het vrouwelijke personage, die springen van kauwgom naar herinneringen aan schoolbankjes, van Tina Turner naar de grootte van Saturnus en sterren. De lezer voelt de spanning van een mogelijk ongeval zonder dat deze expliciet wordt benoemd. Korte zinnen worden afgewisseld met langere, meer contemplatieve passages. De combinatie van realistische dialoog, levendige details en existentiële ondertonen maakt dit verhaal tot een indrukwekkende prestatie.

De gezonken meester    Gi

Hij rent blaffend naar buiten, een rondje om het huis. Dit gaat over de hond. Niks te zien, dit gaat over de hond, je zit dus in het perspectief van de hond. Je kunt niet zomaar van perspectief wisselen. Ineens is er ene vrouw binnen. We vallen zomaar van het ene in het andere. Lees eens wat over 'The suspension of disbelief', dan weet je hoe je de lezer bij de les houdt en je zijn scepsis voorkomt. Je verhaal is verder zo van de pot gerukt, dat ik niet meer verder lees.

De gezonken meester    Wi

Een lesje schilderen in kleuren, gevat in een sprookje. Ik kan er weinig mee. Geen emotie, het is slechts een opvolging van ongeloofwaardige gebeurtenissen, zonder dat de schrijver ook maar enige moeite doet om dat wat ongeloofwaardig is geloofwaardig te maken of de lezer te laten meebeleven. Verhaaltechnisch is het vreemd: eerst praat hij een hele tijd tegen de rug van een voor hem onbekende vrouw, terwijl een normale reactie zou zijn om haar eerst aan te kijken, voordat hij woorden geeft aan zijn verwarring of verwondering. ‘Ik zit te lang alleen hier bovenop deze berg in Finland, met uitzicht op de onderaan de bergen gelegen meren,’ is ineens een informatiedump, maar veel te laat in het verhaal (waardoor grotendeels overbodig). De nagelbijtscène is volstrekt ongepast en onnodig in dit verhaal. Ook taalkundig is het bepaald geen meesterwerk: “Die lap heb ik van een vriend neergelegd,” is een vreemde zin. Het woord ‘het’ in de volgende zin slaat terug op de lap, dis dus fout.

De gezonken meester    Jo

Een aangenaam verhaal. Niet indrukwekkend, wel fijn om te lezen. Het onderwerp is mooi gekozen, de uitwerking is goed gedaan. Het leest prettig door en er is aandacht aan besteed.

De gezonken meester    Ma

Een verrassend verhaal over kleuren en het magische vermogen tot creëren. Het begin is wat bij elkaar geharkt, maar het creatieproces is mooi geschreven. Het tempo is prettig en de magie geloofwaardig. De slotzin voegt echter niets toe, doet misschien wel afbreuk aan de betovering. Desondanks: leuk en creatief verhaal.

Vliegtuig    Sj

Vliegtuig    An

Wat een rare man eigenlijk, met zo'n gedachtegang. Wel interessant om te lezen maar ik vind sommige alinea's te lang. Het verhaal kan soepeler verwoord worden.

Vliegtuig    Pe

Vliegtuig    Ja

Het ongemak van het hoofdpersonage is voor de meeste lezers herkenbaar. De zelfspot en fantasie van de man werken goed. De schrijver schrijft beeldend, maar de overdaad aan details hoeft voor mij niet. Van de vrouwelijke arts, een bijpersonage, worden zo'n 6 details genoemd die het verhaal niet vooruithelpen. De tekst zou mijns inziens sowieso beter worden met een strakkere stijl. Het bijfiguur van de stereotype Oost-Europese kan bijvoorbeeld weg. Het slot is vrij abrupt en vlak. Suggestie: "Bij zijn bureau ploft hij op zijn stoel. Hij denkt aan hoe de handen van de arts de sleutels lieten rammelen, aan het moment waarop hij zijn broek liet zakken, aan de blik van de co-assistente. Was hij maar daar. Op dat eiland. Met de co-assistente. Of in dat vliegtuig. Maar hij zit hier. En van de plekjes is hij voorlopig ook niet af, vreest hij."

De verbouwing    Gi

Je verhaal gaat in enkele zinnen over enkele maanden heen. Schrijven is wel meer dan dat. Kijk er eens wat schrijfboeken op na, volg een cursus, ga bij een schrijfgroep. Schrijven houdt wel wat meer in dan wendingen zonder overgangen. Ineens is ze zwanger, dan is er plots een baby. Ging zitten: ga zitten. Houd= houdt. Niet meer verder gelezen.

De verbouwing    Wi

Een verhaal uit de bouquet-reeks, maar dan met een minder zoetsappige afloop. Het is niet eens een verhaal, het is meer een verslag, waar nauwelijks emoties aan te pas komen, anders dan seksuele opwinding. En dat is heel saai. Veel clichés van de verloren vriend van de man die zomaar een perfecte klusser blijkt, van een dorp waar niemand op nieuwkomers zit te wachten. Een kwartier voordat heet water de kraan bereikt lijkt mij technisch nagenoeg onmogelijk. Verder is er slordig geschreven: verleden tijd en tegenwoordige tijd door elkaar. De hoofdpersoon zit op een muurtje, maar Steven gaat naast haar liggen op het gras. ‘Ongelofelijk’ waar waarschijnlijk ‘ongelovig’ is bedoeld. ‘Makkelijk’ waar ‘makkelijke’ zou moeten staan, ‘blok’ waar ‘blos’ is bedoeld. Lees een verhaal nog eens zorgvuldig door voor je hem indient. We hebben hier best wel een vlotte schrijver (of schrijfster), maar wat meer fantasie en wat meer nauwgezetheid zijn nodig voor een winnend verhaal.

De verbouwing    Jo

Een klassiek verhaal over vreemdgaan. Het is voorspelbaar en nergens verrassend. Het verhaal kabbelt voort, het einde komt wat uit de lucht vallen en past niet goed bij de rest van het verhaal. Gewoonweg niet goed.

De verbouwing    Ma

Een meeslepend, maar grof geschetst verhaal over beklemming, verleiding en explosieve relaties. Het begint heel aardig, maar zakt stilistisch en thematisch wat in naarmate de plot dramatischer wordt. Met strakkere stijl, betere dialogen en een genuanceerdere climax had dit verhaal veel meer kunnen zijn.

Alles los    Sj

Alles los    An

Mooi! Je brengt een zwaar verhaal 'simpel'. Het is leesbaar, begrijpelijk en toch realistisch. Het zou enkel nog wat 'emotioneler' mogen. Laat je lezer voelen zoals Lydia zich nu voelt!

Alles los    Pe

Alles los    Ja

 Het soms bijna poëtische verhaal over het stervensproces van een vrouw raakt aan grote thema's zoals moederschap, liefde, verlies en sterfelijkheid zonder sentimenteel te worden. De relatie tussen moeder en dochter vormt de emotionele kern van het verhaal, waarbij de zwangerschap van Lydia een cyclische dimensie toevoegt.

"Alles los" is een treffende titel die zowel verwijst naar het fysieke loslaten van het lichaam als het emotionele loslaten van relaties en het leven.

Hoewel het verhaal een mistige beleving neerzet met dalingen van het bewustzijn, verstoord tijdsbesef, hallucinaties en moeite met taal, blijven de gedachten van de hoofdpersoon vaak scherp en geordend. Haar innerlijke monoloog is filosofisch en logisch, terwijl je dat bij morfinegebruik - "Sinds de dokter vanochtend eindelijk eens royaal deed met de morfine" - niet zou verwachten.

Werken met klei    Gi

Ik vocht tegen de tranen die gepast leken? Vreemde gedachte, want als iets gepast lijkt, toont dat het aanpassingsgedrag is en komt het 'vocht tegen de tranen ' daarmee in de contramine. Je springt nog al eens heen en weer in je flashbacks terwijl je hele verhaal al een flashback is. Dat leest niet prettig, bovendien is alles erg beschrijvend, en af en toe maar belevend. Waar het hoofdpersonage in het nu verblijft (aan het sterfbed?) weten we niet, want daar wordt weinig over gezegd, zo blijft je verhaal in het nu een lege ruimte van tijd en plaats. Onderbreek je verhaal daarom met wat aanwijzingen wat je personage in het nu doet. Een wedervaren van een jeugd, goed beschreven, maar te weinig belevend, met geen verwijzingen naar het nu.

Werken met klei    Wi

Ruim 3600 woorden en dat is niet alleen meer dan de grens in deze wedstrijd, maar ook totaal onnodig. Precies ditzelfde verhaal had verteld kunnen worden in de helft van het aantal woorden. Taalkundig: deze schrijver schijnt een voorliefde te hebben voor tegenwoordige deelwoorden als vasthoudend, slakend, doordesemd, etc. Het is wel goed Nederlands, maar het  leest een beetje ouderwets. Als dat de bedoeling is prima, anders zou de schrijver dat gebruik eens moeten heroverwegen. De oplossing is gemakkelijk: zinnen in tweeën splitsen. Hier en daar wat typefouten, altijd jammer. Verhaaltechnisch: dit is een lange aaneenschakeling van anekdotes, die gezamenlijk een biografie, mogelijk autobiografie, vormt. Veel van de anekdotes zijn clichés uit de tweede wereldoorlog, uit de jaren zeventig en een zich uit de nuffige jaren vijftig bevrijdende generatie. Daartussen overigens ook enkele pareltjes, dus deze schrijver kan echt wel schrijven! Op zich is het zeker mogelijk om een boeiende biografie te schrijven door een opvolging van gebeurtenisjes en anekdotes, maar voor een leesbaar verhaal, een goed verhaal, moeten die anekdotes en gebeurtenissen tot verdieping leiden, een nieuw inzicht of perspectief, een emotie bij de lezer. En helaas doet dit verhaal dat niet. Ondanks het schrijftalent van deze schrijver komt het verhaal niet uit boven het niveau van de gemiddelde autobiografie. Dus schrijver: kort dit verhaal flink in, niet elke anekdote is van belang voor het verhaal (bv die in Stadskanaal is volstrekt overbodig), maar zorg voor verdieping of een ander perspectief of verrassend einde.

Werken met klei    Jo

Dit soort verhalen komen jammer genoeg te vaak langs in deze schrijfwedstrijd. Het is een eindeloze opsomming van dingen die gebeurd zijn in het leven van de hoofdpersoon. Zonder emotie opgeschreven alsof het een lang krantenartikel betreft. Geen verhaal.

Werken met klei    Ma

Een fraai geschreven requiem en memoir ineen. Maar… te lang, letterlijk en ook stilistisch. Letterlijk: de grens voor Verhaal van de maand is 3.000 woorden, en dit verhaal gaat er 20% overheen. Stilistisch: hoewel meeslepend geschreven, weet ik het halverwege zo onderhand wel. Als de herinneringen meer verweven waren geweest met een vooruitdrijvende verhaallijn had ik mijn aandacht er vast beter bij kunnen houden. Ik heb oprecht respect dat ik voor het schrijfwerk (echt keurig), maar de lengte doet er teveel afbreuk aan.

Foei papa    Sj

Foei papa    An

Leuk verhaal, enkel is mij het moraal/eind al duidelijk aan het begin. Probeer het meer door de ogen van het kind te zien; wat denkt hij allemaal? Zo'n kinderleven is bijzonder interessant!

Foei papa    Pe

Foei papa    Ja

 Het verhaal heeft een belangrijke boodschap, maar de uitwerking voelt te geforceerd en zwart-wit. Meer subtiliteit, realistischere dialogen en minder expliciete moraliteit zouden het sterker maken.

De lifter    Gi

Ongeloofwaardig verhaal, de emoties springen zonder voorbereiding en overgangen zomaar te voorschijn. Ik huilde nu ongegeneerd als een....komaan zeg. Je wil alles veel te snel afhandelen en dat werkt voor geen meter. Je slot is oké.

De lifter    Wi

Onnodig veel Engelse termen in dit verhaal. De Nederlandse taal is rijk en innovatief genoeg om ook jongerentaal te accommoderen, zonder voortdurend verval naar het Engels. In de spreektaal, vooruit, maar in een kort verhaal in de Nederlandse taal mag een schrijver moeite doen om een mooi Nederlands alternatief te vinden. “Het Grote Toeval” als thema in een kort verhaal komt vaak voor, per ongeluk de moordenaar tegenkomen van je partner, heb ik als thema ook al eens eerder gezien in deze wedstrijd. Halverwege het verhaal zie je het einde al aankomen en dat bederft het leesplezier. Er is ook niet een bijzonder perspectief of een verrassende twist die het verhaal nog kan redden. Dit verhaal beoordeel ik niet met een onvoldoende, daarvoor kan deze schrijver te goed schrijven, maar heel veel meer dan een klein zesje wordt het niet wat mij betreft, omdat de fantasie en oorspronkelijkheid ontbreekt.

De lifter    Jo

Een verhaal dat aan alle kanten rammelt. Het klopt gewoonweg niet, het begin is veelbelovend, maar er is zoveel toevalligheid dat ik het verhaal niet serieus kan nemen.

De lifter    Ma

Mooi verhaal, goed geschreven, de personages zijn geloofwaardig en de emoties worden goed geraakt. Maar die ontknoping… sorry, maar zóveel toeval gaat er bij mij gewoon niet in. Een ander slot had mijn beoordeling flink kunnen verhogen, want er klopt ook veel wél in deze vertelling.

Karma    Sj

Karma    An

Heftig verhaal. Mijn tip is dan ook om het zo heftig over te laten komen! Deze vrouw is getraumatiseerd. Het eind is mij dan ook bizar; is dat het? Waarom de slangen? Waarom de benzine? Het begint interigerend en eindigd voor mij onvoldoenend...

Karma    Pe

Karma    Ja

Het verhaal voelt meer als een verslag dan als een meeslepend verhaal, omdat de gebeurtenissen vooral worden verteld in plaats van getoond. De drie aanslagen worden opgesomd, maar de lezer beleeft ze niet. Beschrijf hoe Soof de geur van verbrand plastic ruikt, hoe de knal haar trommelvliezen doet scheuren, hoe ze bevroren in de gang staat met bonkend hart. De dood van het hondje biedt ruim voldoende mogelijkheden om er een hartverscheurende scene van te maken. De reactie van Gijs  - na een afwijzing lang geleden in de brugklas - gaat mij te ver om geloofwaardig te zijn. Een verhaal met een actueel thema waarin de spanning weliswaar goed wordt opgebouwd, maar dat de lezer toch onvoldoende betrokken maakt.

De belofte    Gi

Goed beschreven, aangrijpend verhaal. Zoek nog wat meer saillante details als je een en ander beschrijft, nu klinken veel dingen net te cliché. Tja, toch niet geheel geloofwaardig dat je hoofdpersonage zo lang wacht om hulp te zoeken. Ik begrijp best dat er zulke mensen zijn, maar dan lijkt me de karakterschets van de vrouw te oppervlakkig. De plot, spanningsboog en flashbacks zitten goed. 

De belofte    Wi

Elke maand worden er wel een paar verhalen ingediend over dementia. Heel vaak hebben ze hetzelfde patroon, hetzelfde perspectief en dezelfde gevoelens en discussies en dit verhaal is niet anders. Dit verhaal heeft niet een ander, ongewoon, perspectief of invalshoek, heeft geen andere inzichten in de ontwikkeling van de ziekte en wat dat doet met een relatie, heeft geen bijzondere twist of verrassende afloop. Alleen maar meer van hetzelfde. Natuurlijk, dementia is een zware ziekte, voor het slachtoffer en zijn nabestaanden en ik wil de zorg en het verdriet die daarmee gepaard gaan niet bagatelliseren. Maar dit is een korte verhalen WEDSTRIJD. Verhalen worden vergeleken en tegen elkaar afgewogen. Dit verhaal hoort thuis in het dagboek van de mantelzorger, niet in een wedstrijd. Nog enkele opmerkingen: verhaaltechnisch: wie heeft die foto gemaakt toen ze zo in gesprek zaten op dat bankje in Oostenrijk? En enkele taalfouten. Wat staat hier: “Het is net of heeft ze een klein kind in huis?”, en zo zijn er nog een paar meer. Het verhaal is echt niet slecht geschreven, maar het is te gewoon, te saai en te bekend.

De belofte    Jo

Een verhaal over dementie en aftakeling. Deze verhalen komen zo vaak voorbij dat ze echt uitzonderlijk goed moeten zijn om er bovenuit te steken. Dit verhaal is niet meer dan doorsnee en daarmee niet goed genoeg. Alles in dit verhaal heb ik al eerder gelezen.

De belofte    Ma

Dit verhaal toont overtuigend de uitputtingsslag van een mantelzorger die gevangen zit in liefde, loyaliteit en een belofte die haar boven het hoofd groeit. De details zijn realistisch en de innerlijke strijd van Bertine is geloofwaardig en ontroerend verbeeld. Het verhaal had baat gehad bij een strakkere redactie, soms vertraagt het door onnodige detaillering. Neemt niet weg dat ik dit een heel goed stuk vind.

Niet meer    Sj

Niet meer    An

Pfffff wat heftig!! Je brengt het goed, het is net zo naar voor de lezer als voor hem geweest zal zijn. Het is mij wel vaag waar hij en zijn vader nu zijn?

Niet meer    Pe

Niet meer    Ja

De thematiek is zwaar en beladen, en de beklemming daarvan komt over. De lezer zit dicht op de huid van de hoofdpersoon, wat de beklemming versterkt. De scenes zijn goed beeldend beschreven. De worsteling van de hoofdpersoon wordt invoelbaar, vooral in de climax. De tekst blijft soms te lang hangen in innerlijke overpeinzingen. Sommige gevoelens en gedachten worden te vaak herhaald, wat de kracht ervan afzwakt.

Niet meer    Gi

De cursivering van gedachten is voor niks nodig. Die zijn zo ook wel duidelijk. Knap geschreven, de spanning is te snijden, de gruwel, de angst, knap geregisseerd en geregistreerd!

Niet meer    Wi

Er zijn al heel veel verhalen geschreven over de gruwelijkheden van de oorlog vanuit het perspectief van de individuele soldaat. Dit verhaal deed me denken aan de verhalen in “The colors of April”, een bundel verhalen uit de Vietnam oorlog. Dit is een rauw verhaal in die traditie, opgeschreven met een passende vertelstem, waar echter enkele inconsistenties in zitten: in een dergelijk heftig verhaal is de omfloerste term ‘vrouwelijkheid’ niet passend, hier moet je echt een grover woord gebruiken. “Ik had gehoord dat dit met behoorlijke regelmaat gebeurde” is bijna ambtelijk, wat is er mis met het woord ‘vaak?’ Soms zijn er zinnen die niets toevoegen, maar slechts de spanningsopbouw onderbreken. Dat moet je juist niet hebben in zo’n verhaal: de spanning moet hard en hoog worden opgebouwd om de impact te hebben op de lezer die de schrijver klaarblijkelijk graag wil. Voorbeelden: “ik schrik van het piepende geluid als de lucht moeizaam tussen mijn opeengeperste lippen ontsnapt,” “en ik kon er niet opgewonden van worden.” Deze zinnen kunnen gewoon weg en zo zijn er meer.  “De commandant hoorde de ontspannende veiligheid echter niet,” is een vreemde zin, na twee keer lezen denk ik dat “veiligheidspal” is bedoeld. Toch een zeer verdienstelijke poging tot een verhaal met een thema dat al een lange traditie heeft. Het is de moeite waard om er nog eens met een stofkam doorheen te gaan.

Niet meer    Jo

De gruwelijkheden van de oorlig is het thema. Het is weinig overtuigend opgeschreven. Het is hard, maar jngeloifwaardug, zeker het einde.

Niet meer    Ma

Pfff, wat moet ik met dit verhaal… eerlijk gezegd zou ik gestopt zijn met lezen, toen duidelijk werd wat er te gebeuren stond. Maar daarmee doe ik de auteur geen recht – ik kan mij niet voorstellen dat dit plezierig was om te schrijven. Ik gruw ervan, in ieder geval. Dan maar meer technisch benaderen. De schrijver slaagt erin mij deelgenoot te maken van de ondergang van de ik-figuur, al zijn er genoeg details die ik minder geloofwaardig vind.

Maar ik kan er niet omheen: misschien best vaardig geschreven, maar voor mij is dit een verhaal dat ik liever had overgeslagen.

De gunst    Gi

Vliegt het: als je het over een mot hebt moet je voor een genus kiezen. Bij een mot mag het dan 'hij' of 'zij' zijn, niet 'het' of je moest voordien verwezen hebben naar insekt dan is het. Omdat je de mot al vernoemde dus: hij of zij. Je tekst mag gerust details bevatten, maar overdrijf niet en maak die zo saillant en origineel mogelijk. Hoe weet je zo meteen dat de plant verlegen is? Toch niet omdat hij zacht 'ahum' zegt? Wanneer je iets vertelt dat in eerste instantie ongeloofwaardig is, moet je er alles aan doen om dit zo geloofwaardig te maken. Hier is dit niet, en hou ik ook op met lezen. Lees eens hoe Stephen King dat doet, en lees vervolgens alles over 'the suspension of disbelief'.

De gunst    Wi

Goede fantasie en een mooie vertelstem. En een verwijzing naar de allerbeste-film-aller-tijden doet ook zeker geen kwaad. Ik vond het leuk, maar er staan een paar kleine ergerlijke taalfoutjes in: Het is de mot, als er naar verwezen wordt is het dus of ‘hij’ of ‘zij,’ niet ‘het.’ “Je bent een hele lieve mens” moet zijn “Je bent een heel lief mens.” Van deze zin kon ik geen chocola maken: “Dus ik heb de mot om mijn ene gunst gevraagd.” Verhaaltechnisch was ik uiteindelijk toch wel teleurgesteld in het slot, ik had nog een mooie twist verwacht en zo’n twist kan dit verhaal ook goed gebruiken, want nu zweeft hij op het randje van zoetsappig.

De gunst    Jo

Een lief verhaal over het leven en de dood. Het leest prettig en alles wat er in het verhaal gebeurt, hoe vreemd ook, voelt heel natuurlijk. Dit heeft vooral te maken met de fijne schrijfstijl van de schrijver. Een goed en fijn verhaal.

De gunst    Ma

Een warme, eigenzinnige ode aan afscheid en zorgzaamheid. Dit verhaal vang op ontroerende én originele wijze iets fundamenteels: de kunst van loslaten. Wat begint als een huiselijke scène met een mug en een mot, ontvouwt zich tot een magisch-realistisch gesprek tussen een vrouw en haar oude plant — en dat werkt verrassend goed. De toon is licht ironisch, innemend en gevoelig zonder klef te worden. De stijl is prettig ongeforceerd en kent een mooi ritme. Goed gedaan!

Buiten Bantammerstraat    Sj

Buiten Bantammerstraat    An

De setting is goed duidelijk zonder letterlijk benoemen, goed! Haar gedachtegang meekrijgen is ook fijn maar mag daarom wellicht meer. Het verhaal is een leuk beeld maar het gemis van haar man kan 'heftiger'. Is ze nu niet heel slecht af gezien de tijd??

Buiten Bantammerstraat    Pe

Buiten Bantammerstraat    Ja

Het verhaal is een indrukwekkende tekst die de lezer meeneemt naar het Amsterdam van eind 19e eeuw.  De auteur creëert een geloofwaardige historische wereld met prachtige details. De beschrijving van het dagelijks leven in de winkel en het huishouden geeft een treffend tijdsbeeld.

Cornelis is een overtuigend hoofdpersonage.

De schrijfstijl is rijk, precies en poëtisch zonder overdadig te worden.

Het eerste deel kabbelt wat. Het duurt even voordat de eigenlijke spanning begint.

De onthulling over Lodewijks kennis over de opiumhandel komt wat abrupt.

Het motief van de nachtwacht om de zaak stil te houden wordt niet volledig duidelijk. Is hij corrupt of juist beschermend?

Buiten Bantammerstraat    Gi

En de winkel brengt genoeg op voor haar, Lodewijk en de drie jongens': dit is zo'n typische zin die geschreven werd voor de buhne, als info voor de lezer; want zo denkt iemand niet in; zo'n opsomming. Ook de tweede alinea bevat teveel gekunstelde informatie. Schrap meer, of verwoord het anders. Correct en mooi uitgesponnen verhaal, het schrijnende toch sec gehouden zonder de emoties uit het oog te verliezen, geschreven in een stijl die bij die tijd past.

Buiten Bantammerstraat    Wi

Het eerste deel heeft het gevoel van een infodump. Erg veel (gedeeltelijk zelf overbodige) info wordt hier al aan de lezer gevoerd, door midden wat een niet erg natuurlijke interne monoloog. Met maar 15 cm draad twee sokken stoppen? Ik zie dat niet gebeuren. Een lijk in de gracht dat niet gevonden wordt? Onwaarschijnlijk!  Voorraden worden niet gevuld, maar aangevuld. Ook in het vervolg zijn er veel overbodige details of met veel te veel woorden uitgeschreven vanzelfsprekendheden, die het verhaal ophouden, bij voorbeeld: “Met een ‘na u’ opent Cornelie de deur van de winkel. De nachtwacht gaat op haar uitnodiging voor Cornelie langs, Cornelie sluit de deur. Ik vond het een zich moeizaam voortslepend verhaal, met een inhoud die mij maar niet kon boeien.

Buiten Bantammerstraat    Jo

Wat een spannend verhaal zou moeten zijn, is vooral saai. Er wordt eindeloos veel verteld en uitgelegd, we worden als lezer niet het verhaal ingetrokken, het worden op afstand gehouden. Het verhaal zelf is niet heel boeiend, maar als het goed verteld was, had het de moeite waard kunnen zijn.

Buiten Bantammerstraat    Ma

Een kleurrijk verhaal in een historische setting die overtuigd. De auteur heeft de sfeer zorgvuldig weten neer te zetten, het harde bestaan is helder zichtbaar. Maar… ik mis het verháál. De ontknoping rondom Lodewijk wordt droogjes verteld en het slot overtuigt mij niet. Een tweede kritiekpunt is de breedsprakerigheid. Mooi schrijven is natuurlijk prima, maar door té mooi willen schrijven kukelt de auteur af en toe over het randje. Bijvoorbeeld met een zin als deze: “De woorden van de man doorsnijden Cornelie. Als door een zweep geslagen knikt ze haar nek met gesloten ogen naar voren, haar warme gezicht valt als een hefboom in haar koude vingers.” Ik zeg het best vaak in mijn feedback, en dat is met een reden: als schrijver zie je je eigen valkuilen niet zo goed. Ook dit verhaal had aan kracht gewonnen door een stevige redactiebeurt.

Laatste ronde    Gi

Gaat het hier werkelijk over een tuin, over een park, een weide of over een reservaat? Je begin is ongeloofwaardig. Vervolgens weet de lezer door de reactie van de dieren en de titel al wat er staat te gebeuren. Vraag is dan als het hoofdpersonage als 'ik' nog dit verhaal kan schrijven als hij het niet overleeft. Ik ben benieuwd. Alle dieren tonen signalen dat er iets niet in orde is, toch gaat de 'ik' gewoon verder, zonder op zijn hoede te zijn? Tja...Uiteindelijk zal hij het hopelijk overleven, anders kan de 'ik' dit verhaal niet vertellen, maar vergeet dan zowaar te vertellen hoe het dan verder gaat. Wanneer je een verhaal schrijft moet je zelf een slot schrijven, en dat niet aan de lezer overlaten. Laat je niets wijsmaken door termen als 'open einde' want dat geldt hier niet, hier is maar één slot mogelijk.

Laatste ronde    Wi

Dit is een verslag. De hoofdpersoon constateert allerlei vreemde zaken en géén enkele keer deelt hij een emotie, een gedachte of begin van een reden voor deze constatering. Dit lijkt op het dagelijkse rapport dat hij na zijn laatste ronde overdraagt aan zijn baas. Het slot voegt niets toe. Deze schrijver kan prima schrijven, dat je je aan de zorgvuldige zinsopbouw en taalgebruik, dus ik hoop dat hij de volgende keer met een echt verhaal komt in plaats van met een verslag.

Laatste ronde    Jo

Een wat saai verhaal, dat rustig voortkabbelt zonder ook maar ergens boeiend te worden. Het einde is flauw, het hele verhaal heeft te weinig om het lijf.

Laatste ronde    Ma

Het verhaal begint aardig, de spanning wordt voelbaar als de dieren zich anders gedragen dan anders. Helaas worden de verwachtingen niet ingelost: na een paar van die dieren weet ik wel dat er iets aan de hand is, het verhaal gaat zich voortslepen. De ontknoping is niet alleen niet onverwacht, maar ook onbevredigend. Een strakke redactie (inkorten!) en een beter uitgewerkt slot had het beter gemaakt.

De erfenis    Sj

De erfenis    An

Je gebruikt veel bijvoegelijke naamwoorden maar ik vind het geschetste beeld wel mooi, voornamelijk de derde alinea. Ondanks het eenzijdige narratief schets je een gehele wereld. Cool!

De erfenis    Pe

De erfenis    Ja

Een sfeervol, beeldend geschreven verhaal met sterke beschrijvingen en een duidelijke,  emotionele lijn, maar iets te voorspelbaar. Met een subtielere ontknoping en minder uitleg was het sterker geweest. Het had wat mij betreft kunnen eindigen bij: “Ik ben nu echt thuis.”

Verkiezingen    Gi

Maar ik moet ook de kost verdienen: waarom staat er die 'maar'?  Maar duidt op een bezwaar, een tegenwerping of tegenstelling. vb: Ik ben groot maar heb kleine voeten. Het regende maar ik had gelukkig een capuchon.  Het woordje 'maar' ontkracht dus wat er vooraf gezegd wordt. Mensen met een (lichte) verstandelijke beperking mogen een volmacht geven om te stemmen aan een verantwoordelijk persoon, maar uitsluitend als ze die volmacht ZELF geven en dat is hier blijkbaar niet het geval. 

Verkiezingen    Wi

Laten we beginnen om vast te stellen dat we hier een ervaren schrijver hebben, het thema wordt langzaam onvouwd, het verhaal heeft een solide opbouw en is in foutloos Nederlands geschreven. Maar toch....Het is te veel een beschrijving van gebeurtenissen, een verslag, zonder dat de lezer in het hoofd van de hoofdpersoon of een van de nevenpersonen kan kijken en meeleven. Het blijft allemaal te afstandelijk.

Verkiezingen    Jo

Een verhaal over stemmen. Er loopt een politieke boodschap door een eenvoudig verhaal dat niet boeiend wil worden. Er zit te weinig lijn in om echt boeiend te worden.

Verkiezingen    Ma

Het verhaal heeft een prettig ironische toon. De verteller is geloofwaardig en geestig, en de situatie is slim neergezet, met veel gevoel voor de verstandelijk beperkten. Het middenstuk (met het ijsje en de politieke discussie) is te ver opgerekt, waardoor de spanningsboog verslapt. De clou is… oké, maar niet verrassend. Dat slot maakt het tot een mooie observatie, waar het misschien meer had kunnen zijn.

Paardrijden op het schoolplein    Sj

Paardrijden op het schoolplein    An

Leuk idee! Het is goed kinderlijk geschreven, maar let op details zoals de meester die pleindienst heeft. Hoe weten zij dat dat iets is? Hij staat toch gewoon op het plein. Dat soort kleine dingen zouden nog een beter beeld kunnen maken denk ik. Het eind is ook leuk, en juist wel goed in het beeld; drama om zoiets 'kleins'.

Paardrijden op het schoolplein    Pe

Paardrijden op het schoolplein    Ja

Het verhaal schetst op ontroerende wijze hoe kinderen kunnen omgaan met sociale hiërarchie en buitensluiting. De lezer krijgt via Shirley's ogen een pijnlijk herkenbaar beeld van het verlangen om erbij te horen en de teleurstelling wanneer dit niet lukt. De vernietiging van de kalenderplaat is een visueel en emotioneel sterk beeld dat de teleurstelling krachtig samenvat.

Over het algemeen een sterk, gevoelig en pijnlijk herkenbaar verhaal.

De tekst zou met ‘Less is more’ krachtiger worden. Voorbeelden:

“Zie me, laat me meedoen!”

“Martine dacht na. dat zag ik aan haar mondhoek die lichtjes omhoogtrok.”

“Angelique trok haar wenkbrauwen hoog op. en legde zoveel accent als ze kon op het woordje ‘jij’.”

“De straten waar vaak kinderen speelden, vermeed ik. je wist maar nooit of ze opeens een slachtoffer nodig zouden hebben.”

Slotsuggestie:

"Mijn moeder was boodschappen doen, toen ik thuiskwam. Nasnikkend op bed staarde ik naar de prop papier in de prullenmand. Alleen een stukje bruin paardenoor en '1986' herkende ik.”

Middelvinger    Gi

Een beetje weinig spanning, een bijna onbestaand plot, een stereotiepe dokter, een mager slot.

Middelvinger    Wi

Leuk geschreven, prettige vetelstem, hele goede titel! Wel een rare fout in de openingszin: wat doet het woord ‘drager’ daar? Die lijkt terug te verwijzen naar voetstappen, maar een ‘drager van voetstappen'...?’ Toch blijft het verhaal nog iets te veel op afstand. De hoofdpersoon heeft veel emoties, maar ze worden door de schrijver net niet toegankelijk gemaakt. Besteed wat meer woorden aan de gevoelens van de hoofdpersoon, zodat de lezer echt kan meeleven. Overigens met heel veel plezier gelezen. Het is een goed verhaal, met een paar kleine ingrepen kan het zomaar een heel goed verhaal worden.

Middelvinger    Jo

Een lang uitgesponnen verhaal voor een paar zinnen, die er volgens mij totaal niet toe doen. De hoofdpersoon is een naar mens en de opmerking die ze maakt slaat in mijn ogen helemaal nergens op. Al met al geen geweldig verhaal.

Middelvinger    Ma

Het verhaal zet treffend de afstandelijke, haast absurde ervaring van een medische consultatie neer. De toon is raak: droog, licht spottend en met een scheutje onderdrukte boosheid. De titel werkt goed als dubbele bodem: letterlijk over de zieke vinger, figuurlijk als impliciete boodschap aan de dokter. Het had van mij wat meer mogen schuren, nu is het meer anekdotisch dan een sterk verhaal.

De achterruit    Sj

De achterruit    An

Lekker dat je meteen het verhaal ingaat; het voelt vertrouwd en daardoor echt. Het einde is mij nog onduidelijk en in sommige scene's begrijp ik niet suuuuper goed wat er gaande is. Een zinnetje hier of daar kan helpen.

De achterruit    Pe

De achterruit    Ja

Het verhaal heeft een levendige stijl en een sterke sfeer, vooral in de dialogen en de setting. De chemie tussen de personages is goed uitgewerkt, en de climax met de miscommunicatie over ‘achteruit’ versus ‘achterruit’ is een leuke afsluiter. Sommige passages te lang en bevatten overbodige zijsporen, zoals de achtergrond van Siobhan en haar vader, die het tempo breken zonder echt bij te dragen.

Annie    Sj

Annie    An

Wat schattig. Het einde vind ik leuk, het midden ook, het begin minder. Ik zou wellicht beginnen met wie Annie is. Ze komt over als een interessante vrouw. Verder soepel verhaal, lekker te lezen.

Annie    Pe

Annie    Ja

Annie' maakt indruk. Een warm, melancholisch verhaal over een tachtigjarige vrouw balancerend tussen herinnering en verlangen. De strakke structuur met pantoffels als subtiel motief en de verzorgde stijl maken het personage invoelbaar. Het enige echte minpunt vind ik de titel. Daar had de schrijver meer moeite voor kunnen doen.

Annie    Gi

Leuk verhaal, fijne plot. Het betere werk, eindelijk na een boel rommel.

Annie    Wi

Het is een lief verhaal, al komt het nogal ouderwets over. Ik ben er redelijk zeker van dat tachtigjarigen met een relatiewens in 2025 deze methode niet meer hanteren. En de methode voegt ook niets toe aan het verhaal. Mogelijk had de schrijver dit verhaal al een jaartje of veertig op de plank liggen, maar dan is aanpassing wel wenselijk om de huidige lezer te boeien. Mogelijk heeft een jonge schrijver dit recent geschreven, maar dan moet die nodig wat aan de geloofwaardigheid doen. Zinnen als “het leven met elkaar gedeeld hebben met alles wat er was,” hebben nodig wat show don’t tell nodig.

Annie    Jo

Een rustig verteld verhaal, netjes opgeschreven, fijn om te lezen. Het is nergens verrassend, maar met zoveel liefde geschreven dat het toch mooi geworden is.

Annie    Ma

Een warm en ontroerend verhaal, opgebouwd in korte scènes en met rake observaties. De toon is consistent en geloofwaardig, met veel herkenbare details: de twijfel, de schroom, het aftasten van een nieuwe stap in een laat leven. De structuur zit goed in elkaar, van rouw en gemis naar nieuwsgierigheid en hoop, waarna een verrassend einde volgt die ook weer voorstelbaar is. Het enige is… ik vind het wel wat braaf, té braaf. Haar innerlijke worsteling had meer frictie mogen hebben, iets meer van haar pijn laten zien.

Geen mooie dag voor de doof    Sj

Geen mooie dag voor de doof    An

Mooi met de wisselend oogpunten, je maakt een moeilijk verhaal makkelijk te lezen. Het einde had ik ook niet verwacht! Het komt dan ook erg uit het niets, een aantal hints achteraf waren leuk geweest.

Geen mooie dag voor de doof    Pe

Geen mooie dag voor de doof    Ja

Ondanks het zware thema blijf ik als lezer emotioneel op afstand van de personages. Bastiaan en Sam staan op het punt zichzelf te doden, maar praten over de hond, schoenen, muziek, ... Ook de duw van Bastiaan lijkt geen daad van empathie of liefde, meer een klinische beslissing, wat opnieuw de lezer op afstand houdt. Met een meer genuanceerde benadering van de emoties van de personages, zou dit een zeer krachtig verhaal kunnen zijn.

Titelsuggestie: De helpende hand.

Geen mooie dag voor de doof    Gi

Goede mix, de twee verhalen. Wat een slot!

Geen mooie dag voor de doof    Wi

Een zorgvuldig geconstrueerd verhaal, met een goede spanningsopbouw, zich ontwikkelende karakters en een goede twist op het einde. Enkele opmerkingen: ‘dat ene woord’ is verhaaltechnisch verkeerd, immers aan het einde van een verhaal kun je niet meer een nieuw element introduceren en dat vervolgens niet verklappen. Of dat betreffende woord moet eerder genoemd zijn, of je moet het alsnog uitleggen in de laatste regel. Verder staan er veel nutteloze bijzinnen of tussenzinnetjes in. Op zichzelf houden ze het verhaal niet echt op, maar ik eindigde met een gevoel van ‘een goed verhaal maar flodderig’ en dat komt door die tussenzinnetjes: “’s Ochtends naar de ene kant, aan het einde van de middag terug naar de andere kant,” “Hij kan alleen maar raden wie er nu naar de beelden zit te gluren,” “op allerlei manieren” en zo zijn er nog meer. De zinnen “dat hij nauwelijks enige welwillendheid toont.,” en “en zijn beslag op de rivier hem ontnomen” zijn ineens onkarakteristiek stijf en passen dus niet in de vertelstem. Probeer het verhaal een paar honderd woorden korter te maken, je zult zien dat het dan allemaal nog wat scherper en schrijnender wordt. De toevoeging (een ontwaking) doet de titel geen goed.

Geen mooie dag voor de doof    Jo

Een bijzonder verhaal over twee mensen die zelfmoord willen plegen. Hun ontmoeting is vreemd en niet echt overtuigend. Het leest niet verkeerd en het blijft een boeiend randje houden. Als geheel is het niet goed genoeg.

Geen mooie dag voor de doof    Ma

Kijk, dit is een Verhaal met hoofdletter -V. Zeer overtuigend, knap gebaseerd op observatie en voortgestuwd door sterke dialogen. Het psychologisch spel is fraai uitgewerkt en blijft overal binnen de lijntjes. Een keiharde twist aan het einde, en dat einde is gesloten én open tegelijk – ik vind dit top. Niks te zeuren? Ach jawel. De rol van Hond blijft voor mij wat mistig, maar dat is het dan ook wel. Buiging!

Vervlogen dromen    Sj

Vervlogen dromen    An

Heel cool idee! Het duurde me alleen heel lang om te besefen wat er gaande was. Dat kan natuurlijk aan mij liggen maar meer hints zouden helpen.

Vervlogen dromen    Pe

Vervlogen dromen    Ja

‘Vervlogen droom’ verrast aangenaam door het 'point of view’ van een notitieboek. De verzorgde tekst heeft een warme toon en is subtiel. De personificatie van het boek overtuigt. Het slot is ontroerend: de afgescheurde pagina symboliseert zowel het verlies van het boek als het terugkrijgen van een stukje verleden voor de vrouw. De tekst had iets strakker gekund, vooral in het begin.

Vervlogen dromen    Gi

Mooie uitgangspositie. In veel gevallen loopt een personificatie van een object op niets uit, maar dit is goed gedaan.

Vervlogen dromen    Wi

Wat een fantasierijk verhaal! Mooi slot ook. Over het algemene ben ik niet zo’n fan van verhalen die vanuit het perspectief van een dier of object worden geschreven, omdat veel van dat soort verhalen niet overtuigen: de schrijver moet noodzakelijk die keuze maken om een verhaal te vertellen. Als die noodzaak er niet is, wordt het gekunsteld. Bij dit verhaal heeft de schrijver mij kunnen overtuigen van die noodzaak.  Natuurlijk had dit verhaal ook vanuit een ander perspectief verteld kunnen worden, maar dit bijzondere perspectief vond ik in elk geval verfrissend. Geen taalkundige opmerkingen. Heel goed gedaan!

Vervlogen dromen    Jo

Een verhaal geschreven vanuit het gezichtspunt van een boek dat in een vakantiehuisje ligt. Het is knap gedaan, het is echt een kort verhaal geworden. Niet heel boeiend, maar er is wel over nagedacht en het is mooi in balans.

Vervlogen dromen    Ma

Origineel vertelperspectief, mooie opbouw en stijlvol geschreven. Vaak overtuigen dit soort perspectieven mij niet, maar in dit verhaal komt het goed uit de verf. De climax is mooi, maar had krachtiger geweest als het verlies van het gedicht grotere gevolgen had: nu eindigt het in zelfbeklag van het dagboek. Maar ach, daar draaide dit verhaal ook. Goed gedaan!

Gloriepark    Sj

Gloriepark    An

Owh wat zielig. Het verhaal is goed leesbaar ondanks het vele narratief. Het einde sluit mooi aan!

Gloriepark    Pe

Gloriepark    Ja

Hoewel verhalen over oorlogservaringen niet heel origineel zijn, weet deze tekst zich door de bijna surrealistische benadering te onderscheiden. De auteur verbeeldt de gruwelen van de oorlog invoelbaar aan de hand van de ervaring van de gewonde soldaat Dmytro. De schrijfstijl is beeldend en poëtisch. Korte, krachtige zinnen wisselen af met meer beschouwende passages. Goed gedaan.

Met gesloten ogen    Gi

Tja, je gebruikt de prostituee eigenlijk om een weliswaar schrijnend, maar toch doorsneeverhaal te vertellen. Het bezoek aan de sekswerker is slechts een karretje waardoor je je verhaal kan vertellen. Zoek een originelere insteek.

Met gesloten ogen    Wi

Het verhaal over het verlies van echtgenote en moeder van de kinderen en het rouwproces daarna is één groot cliché! Het begin en het einde van het verhaal is origineler, hoewel het het niveau van autobiografische verhalen van de gemiddelde sekswerker niet overstijgt. Qua schrijfstijl adviseer ik de schrijver om nog eens goed naar de tekst te kijken, ik zie veel overbodige woorden. Als voorbeeld de eerste alinea: “een of meerdere”: overbodig: “Als ze hun kleren uittrekken komen de scheppingen tevoorschijn” is overbodig, blijkt uit de context. “voorbij zien komen” kan vervangen worden door het woord ‘gezien’. In de rest van de tekst zijn er nog veel meer voorbeelden. Door die overbodige woorden waggelt het verhaal, een strakker verhaal kan beter de aandacht van de lezer vasthouden.

Met gesloten ogen    Jo

Een verhaal over een massage met happy ending, het is op een prachtige manier opgeschreven. Het verhaal is mooi opgebouwd, goed geschreven en het klopt gewoon. Erg mooie inzending.

Met gesloten ogen    Ma

Dit verhaal werkt toe naar een verrassende, ontroerend bedoelde wending, maar bereikt dat effect voor mij niet; de opbouw is onevenwichtig en ik vind het inhoudelijk ongemakkelijk. Wat begint als een bijna komische beschrijving van een erotische massage eindigt in een dramatische ontboezeming over rouw, verlies en verwerking. Die overgang is veel te geforceerd. De expliciete beschrijving van de seksuele handelingen neemt onnodig veel ruimte in. Niet dat ik erotiek problematisch vind (integendeel), maar het staat hier niet in dienst van karakterontwikkeling, conflict of thematiek. Het erotische element domineert, terwijl de tragiek van de overleden vrouw aan het slot plotseling en te bruusk wordt binnengebracht, als een trucje om de lezer alsnog te raken. Bovendien blijft de ik-figuur vlak. Hierdoor mist het verhaal psychologische diepte. Kortom, een gemiste kans.

Buren    Sj

Buren    An

De intro alinea vind ik mooi geschreven, je lijkt elk woord zeer bewust te hebben gekozen voor het geschetste beeld. Moraal van het verhaal is ook leuk. De derde alinea vind ik het dialoog grappig verwoord; eerst onwennig maar eigenlijk de enige juiste manier achteraf om vooral die taalbarriere ook te verwoorden. Ik mis enkel wat emotie, scenes, iets. Waarom heet het buren?

Buren    Pe

Buren    Ja

Een verhaal met een onverwachte twist. Leuk. Er is sprake van een perspectiefbreuk: ik - hij - ik. De beschrijving is beeldend, maar het aantal bijvoeglijke naamwoorden zou ik flink inperken.

Weerzien    Gi

Leuke vondst; poes Pas. Maar: je hoeft die naam van de poes niet steeds te herhalen, zo haal je de fun eruit. Hetzelfde voor de naam Simon; je herhaalt die steeds. 'Hij' is ook goed hoor, we weten intussen wel wie je bedoelt. En de journaliste is...ik lees even door, om te zien of ik het goed voor heb.  Juist dus...

Weerzien    Wi

Dit is niet zo’n gelukkig begin van een verhaal. Gelijk wordt er allerlei informatie gedumpt, waaronder de namen van de betrokkenen. Begin liever ergens midden in het verhaal en sprenkel vervolgens de benodigde info over de alinea’s daarna. Dit trekt de lezer in het verhaal. Na deze openingsalinea dacht ik: “gats, moet ik echt verder lezen...?” en dat lijkt me niet de bedoeling. Verder hou ik er niet van dat toeval een grote rol speelt in een verhaal. Vreemd hoe een verhaal dat begint met teveel informatie eindigt met te weinig informatie. Klaarblijkelijk heeft Simon op de reunie gehoord dat hij vader is. Om echt in het verhaal te komen lijkt het me nodig te begrijpen wat de relatie is of was, in het verleden of tijdens de reunie, tussen Joke en Simon, maar die houdt de schrijver voor zich...Verhaaltechnisch is dit alles echt onvoldoende. Schrijftechnisch heb ik geen opmerkingen.

Weerzien    Jo

Het verhaal is niet verkeerd bedacht, de uitwerking vind ik niet heel sterk. Het blijft een beetje hangen en wil niet echt tot leven komen. Het einde is niet verkeerd bedacht, maar is niet goed genoeg om het verhaal te redden.

Weerzien    Ma

Wat is het toch met buitenechtelijke kinderen? Elke maand zitten er weer verhalen tussen over een onverwachte ontmoeting tussen ouder en onecht kind – en zelden verrassend. Zo ook dit verhaal. Het regent namen, de dialogen zijn houterig, er is een prominente rol voor een dominee terwijl zijn functie totaal niet relevant is voor het verhaal. De opbouw is schokkerig en maakt geen impact. Kortom: niet geslaagd.

De boottocht    Sj

De boottocht    An

Wat een gekke mensen! Leuk, realistisch, maar gek. Ik zou hier zo een reality show van willen zien! Leuk beeld, maar meer uitleg mag soms.

De boottocht    Pe

De boottocht    Ja

Het verhaal mist vaart en verrassing. Begin het verhaal met: In de haven van Saint Tropez wachtte zijn broer hem op bij de bushalte. Alles daarvoor kan weg.

Panacur    Gi

Don't tell, show. Je kunt in de eerste zinnen volgende woorden schrappen, omdat er uit de context al veel begrepen kan worden. Je hoeft niet alles in te vullen, laat nog wat ruimte voor interpretatie over. Dus weg met woorden of zinsdelen als :agressief, geschrokken, spitst zijn oren (het gaat om een mens)  (bepotelT met 't' dus), wat hij tegenkomt', Ik kom geregeld verhalen tegen waar een object, plant of dier gepersonicifeerd wordt) Soms lukt dat aardig, soms niet. Hier wordt het ongeloofwaardig omdat je hier van een mens teveel hond wil maken, zeker na de uitleg over de medische toestand van Dick.  Waarom staat er 'Sonja, mijn vrouw'? Het is toch de vrouw van Dick? Verwarrend, je leest je verhaal niet eens na op zulke fouten. Uiteindelijk is het niet duidelijk wie of wat de ikfiguur is, de buurman die een vrouw heeft die Sonja heet? Warboel. Leer structureren, creër overgangen, maak het geloofwaardig.

Panacur    Wi

Beter om dialoogregels steeds op een nieuwe regel te beginnen, dat leest een stuk gemakkelijker. Heel leuk de lezer op het verkeerde been gezet in het begin, maar als het verhaal wordt ontrafelt, neemt de spanning snel af. Waarom Bouvier en Labrador wel met een hoofdletter en Teckel niet? Waarom Pharma met een hoofdletter? Leuk geschreven, maar het blijft een niemendalletje, geen verhaal waar je als lezer lekker inkomt of dat een blijvende indruk achterlaat op de lezer. Maar gewoon leuk en dat is natuurlijk goed voor een ruime voldoende.

Panacur    Jo

Een flauw verhaal dat nergens boeiend wil worden. Het onderwerp is te mager voor een kort verhaal, de uitwerking is niet geweldig.

Panacur    Ma

Het eerste stuk heb ik twee keer moeten lezen, het begint direct al met een onnodig verwarrend vertellersperspectief, waarvan ik pas in retrospectief begrijp wat de schrijver ermee bedoeld kan hebben. En hoewel het idee achter het verhaal best aardig is, zijn uitwerking, stijl en zinsbouw zo slordig dat het vermoeiend lezen is.

Trouwring    Sj

Trouwring    An

Is de ring van zijn moeder dus?! Het verhaal lijkt al begonnen zonder dat de lezer bij het begin was, leuk maar onduidelijk soms. Het gaat verder lekker vlot maar ik vind het einde iets té vlot.

Trouwring    Pe

Trouwring    Ja

Een heel geslaagd verhaal in een fijne sfeer. De impact van de trouwring is heel subtiel neergezet, misschien zelfs te subtiel. Wellicht zou een eerdere terloopse opmerking over de vrouw dat oplossen. De knetterende wind is wat mij betreft een onnodige stijlbreuk.

De appelboom    Gi

Hag mogen hebben, had mogen weten: dit kan korter, zoveel werkwoorden na elkaar maken je stijl te passief, te administratief. Veel in de voorwaardelijke wijs, die te lang volgehouden wordt, tot het één klaagzang is. Een jeremiade houdt meestal in dat er geen plot is, dat het een monoloog wordt. Wel hier en daar mooie poëtische beelden, maar te weinig diepte en verhaal. Lees eens 'Op aarde schitteren we even' van Ocean Vuong waarin hij in briefvorm zijn moeder toespreekt om je te laten inspireren.

De appelboom    Wi

Deze schrijver kiest voor de tweede persoonsvorm, een lastige vorm voor een verhaal. Hier niet goed uitgewerkt omdat in enkele zinnen de tweede persoonsvorm ook voor de ik-figuur wordt gebruikt. Die zinnen zijn dan cursief gedrukt. Bij zorgvuldig lezen zie je dat het klopt, maar waarom maak je het de lezer zo moeilijk? Een kort verhaal moet een beleving zijn, geen taalkundige speurtocht. De schrijver heeft het gemis beschreven van een geliefde en dat is echt helemaal geen slechte poging, maar hij/zij heeft het te mooi willen maken. Het verhaal eindigt in een moeras van mooischrijverij. Maar toen was ik al afgehaakt: omdat alle details en achtergrond ontbreken, kan de lezer niet meeleven. Dit verhaal leent zich beter voor een dagboek, dan voor een kort verhalenwedstrijd.

De appelboom    Jo

Het begin van het verhaal is veelbelovend, een mooie schrijfstijl en het onderwerp is de moeite waard. Er zit echter amper een ontwikkeling in het verhaal, het blijft steken in veel van hetzelfde, waardoor het niet goed blijft.

De appelboom    Ma

Een lyrisch betoog over verlies, rouw en snakken naar troost. De toon is intens, het taalgebruik poëtisch, en het stuk is doordrenkt met symboliek en mythologische referenties. Maar ondanks de oprechte emotie en mooie beelden, zijn er stilistisch en inhoudelijk kanttekeningen te plaatsen. De tekst barst van zwaarwichtige overpeinzingen en aangestampe beeldspraak. Zinnen als ‘ik zou mezelf martelen, tot in de vergetelheid’ – het is te veel, minder had meer geweest. Het slot vind ik dan wel weer mooi. En een slottip: als het in de tegenwoordige tijd was geschreven had de impact groter geweest.

Tussen de stiltes    Sj

Tussen de stiltes    An

Je schrijft poëtisch, mooi! Ik denk niet dat het iedere lezer bevalt gezien het langzamere tempo maar het is een prachtig verhaal. Simpel maar zwaar verhaal. Sommige scenes kunnen wellicht meer vanuit het kind in plaats van verteller worden geschreven, nu is het vaak onduidelijk.

Tussen de stiltes    Pe

Tussen de stiltes    Ja

Tussen Stiltes heeft potentie. De thematiek is urgent, en sommige observaties zijn raak en schrijnend. Toch blijft de uitvoering steken in uitleg, overdaad en stilistische gemakzucht (clichématige beeldspraak). Wat dit verhaal nodig heeft, is durf: de durf om te schrappen, om scènes voor zich te laten spreken, om woorden weg te laten in plaats van toe te voegen.

Mn hart gestolen en mn nier gejat    Gi

De ik die zomaar wordt aangesproken wordt door een dronken man. Dan hou ik mijn hart al vast, want ongeloofwaardig. Te weinig vlees, pardoes een verhaal dat uit de tweede hand verteld wordt, dat gaat meer de richting uit van een anekdotisch cursiefje dan van een verhaal.

Mn hart gestolen en mn nier gejat    Wi

De titel is natuurlijk heel leuk en ik vermoed dat de schrijver toen hij de titel hoorde of bedacht, bij zichzelf dacht: daar zit een verhaal in! Tenminste zo werk ik, als ik schrijf. En er zit ook een verhaal in, kort en krachtig uitgewerkt. Maar voor mij wat te kort, dat gesprekje had langer mogen duren. De slotzin had passend gemaakt moeten worden op het karakter van deze persoon, maar nu kwam hij uit de lucht vallen. Dus mooie titel, goed verhaal, maar te weinig vlees op de botten. Schrijf er nog wat omheen en dit goede verhaal zou zomaar ineens een heel goed verhaal kunnen worden.

Mn hart gestolen en mn nier gejat    Jo

Een kort verhaal dat niet tot leven komt. Het is niet prettig geschreven en wat er beschreven wordt, is niet de moeite waard.

Mn hart gestolen en mn nier gejat    Ma

Dit verhaal(tje) balanceert tussen humor en tragiek. De openingszin vind ik erg sterk; ‘Er staat een vent te pissen in het vijvertje met goudvissen van de buren.’ Kom maar op, denk ik dan. Maar het verhaal verloopt traag, de monoloog is uitleggerig – het beklijft niet. De pointe is bovendien magertjes, al is de titel die eruit afgeleid is wel weer geestig. Dus, aardig, maar niet goed.

Rook in mijn ogen    Sj

Rook in mijn ogen    An

Het is me vaag wat zich afspeeld. De sfeer is cool en ik denk ook dat de onduidelijkheid balangrijk is, maar het knnaagt wel aan me!

Rook in mijn ogen    Pe

Rook in mijn ogen    Ja

Veel potentie in toon en sfeer, maar mist focus en blijft hangen in stilistische overdaad.  Het verhaal schommelt tussen lichamelijke sensaties en vage herinneringen. Wat wil de protagonist écht: Troost? Ontsnappen? Gezien worden? De laatste scène (het bed, de mok) voelt gemakzuchtig. Laat de lezer met vragen achter, niet met een afgerond grapje.

Lijdensweg    Gi

Wat een hoogdravende administratieve tekst. Een lijdensweg, inderdaad. Moraliserend, geen lichtheid, geen humor. Goed voor een preek misschien.

Lijdensweg    Wi

Een leuk nieuw perspectief op een al heel oud verhaal. Goed gedaan en alleen al vanwege de fantasie krijg je van mij al een dikke voldoende. Schrijftechnisch heb ik geen opmerkingen: keurig foutloos Nederlands (behalve dat Eva ook met een hoofdletter moet) en leuke vertelstem. Verhaaltechnisch ben ik niet overtuigd, het zijn de aloude verhalen uit het Oude en Nieuwe testament, zonder een verrassend nieuw inzicht, een bijzondere twist, dus weinig vernieuwend. De opzet is leuk, de vertelstem is goed, probeer nu een paar verrassende wendingen aan te brengen of tenminste een verrassend slot. Wat dit slot is jammer genoeg wel erg slap.

Lijdensweg    Jo

Een open brief van Jezus, het is heel gewaagd in een kort verhaal en jammer genoeg is deze brief precies wat je zou kunnen verwachten. Het is niet origineel en het leest ook niet heel prettig. Het idee is niet verkeerd, maar je moet echt heel goed kunnen schrijven om dit voor elkaar te krijgen.

Lijdensweg    Ma

Deze tekst bevat een origineel en ambitieus uitgangspunt, maar maakt het niet waar. Te langdradig: na 1/3e gelezen te hebben weet ik het wel, maar het gaat maar door. De stijl is onduidelijk: satire, prekerig, uitleggerig, gelijkhebberig… nee, ik kan hier bar weinig mee.

Sialco    Sj

Sialco    An

Mooi geschreven! Je hebt een hele natuurlijke stijl. Ik twijfel er niet aan dat dit verhaal niet echt kan plaats vinden. Ik vind het enkel soms afstandelijk of cliché. Hij zal toch wel enigzins verdrietig zijn?

Sialco    Pe

Sialco    Ja

‘Sialco' is een geslaagd verhaal over rouw en herinnering. De opbouw is sterk: De lezer wordt ongemerkt steeds dieper meegenomen in de gedachtenwereld van de verteller. De opening is vrij traag en ook daarna zou enig schrapwerk het verhaal strakker maken. Bijvoorbeeld: 'Hield je van je vader?’ Ik zucht en vouw mijn handen op mijn buik. 'Ik weet het niet. Ik wist nooit wat ik voor mijn ouders moest voelen. Ze hadden een hekel aan elkaar, en ik dus ook aan hen. Zo ging het er bij ons thuis nu eenmaal aan toe.’

Ze kijkt me even aan met een meewarige blik.

'Als kind hield ik van mijn vader,’ ga ik verder. ‘In de dagen dat hij nog volleybalde. Toen was hij mijn held. Weet je… hij had een mooie carrière kunnen hebben. Maar dat heeft ie gemist.’

Het slot is goed gedoseerd emotioneel. Ik heb het verhaal met plezier gelezen.

Nog een uur    Sj

Nog een uur    An

Iets te vertellend. Het is ook haar familie toch? Wat is er gebeurd dat ze er nu zo negatief naar kijkt. De familie lijkt mee zeer interessant, ga erop in!

Nog een uur    Pe

Nog een uur    Ja

De personages worden goed neergezet met weinig woorden. De donkere humor maakt het verhaal minder zwaar. De vergelijkingen met dieren (python, schorpioen, ekster) werken goed. Er loopt een subtiel verhaal over misbruik door het hele verhaal heen. Dit is waarvoor ik me als jurylid heb aangemeld: top literatuur.

Nog een uur    Gi

Slechte metafoor: valt als porselein uiteen. Porselein breekt als je het laat vallen. Spoeden: het is: zich spoeden, is een wederkerig voornaamwoord. Portret van zichzelf= portret van haarzelf. Zeker geen slecht verhaal, vol sarcasme, maar wat ik me afvraag is waarom het hoofdpersonage dan toch blijft. Niet duidelijk dit, is er een reden waarom ze toch gaat? Die vernoem je niet, misschien je personage meer uitwerken.

Nog een uur    Wi

Ja mooi hoor, heel veel sfeer zonder in details te verzanden. Alleen de uitdrukking ‘als porselein uiteenvallen’ vindt ik vreemd (mogelijk een Vlaamse uitdrukking?). Goede vertelstem en foutloos Nederlands, behalve het woord ‘onflatterend’, dat moet ‘niet-flatteus’, eventueel ‘onflatteus’ zijn. Goede verhaalopbouw, alleen de allerlaatste alinea zou nog wat scherper mogen. Mijn belangrijkste opmerking betreft het grote aantal overbodige woorden. Bij voorbeeld:  ‘van de groep mensen’, ‘glazen’, ‘uit de ruimte’ en ‘alleszins.’ Maar er zijn er meer: dit verhaal is kort en krachtig, nog krachtiger als het nog korter is: ga met een stofkam door het verhaal en verwijder alle woorden die niets toevoegen. En gatverderrie: ‘grensoverschrijdend gedrag’. Dat is een term voor een verslag of een beleidsnota, die term zou verboden moeten worden in een kort verhaal: beschrijf wat het gedrag is en hou je verre van deze inmiddels doodgeslagen term. Maar dit zijn allemaal kleine opmerkingen, bedoeld als aanmoediging, dus bovenal: complementen met dit mooie verhaal!

Nog een uur    Jo

Een schets van een familie, bij vlagen aardig gedaan, als geheel niet goed genoeg.

Nog een uur    Ma

Een intens verhaal, emotioneel geladen, gebracht met een beheerste toon. Onderhuids kookt het van woede en pijn. Misschien iets te lang en iets te uitleggerig (vertrouw toch op je lezer…), maar desalniettemin een fraai stuk proza!

De benoeming    Sj

De benoeming    An

Mmm, het is mij te narratief verteld. Ik kan me van alles voorstellen hoe de school werkt en hoe Vleugels is, maar een interactie met bijvoorbeeld zijn vriend zou in mijn ogen veel toevoegen.

De benoeming    Pe

De benoeming    Ja

Hoewel het uitgangspunt potentie heeft, schiet de uitvoering op meerdere fronten tekort. Zowel stilistisch als inhoudelijk blijft de tekst steken in voorspelbaarheid en overbodige detaillering, waardoor de spanning ontbreekt en de lezer op afstand blijft.

Rouw    Sj

Rouw    An

Je dialoog is mooi, natuurlijk. Spannend einde ook! Het komt voor mij wel enigzins uit het niets, is ze echt zo gek of is ze nu in een staat vanwege de rouw?

Rouw    Pe

Rouw    Ja

‘Rouw’ gaat over verlies, twijfel en het zoeken naar waarheid. De sobere stijl past hierbij. De spanningsboog wordt gedoseerd opgebouwd. De dialogen zijn geloofwaardig. De lezer blijft geboeid door Malins zoektocht, die eindigt in een verrassende wending. Malins innerlijke ontwikkeling blijft vrij oppervlakkig; haar verdriet wordt nergens intens. Een goed geschreven verhaal met vaart en emotie, maar psychologisch vlak.

Rouw    Gi

Vermijd een maar aan het begin van de regel. Je kunt die gewoon schrappen, dat maakt je zin sterker omdat de lezer zo dichter in het personage komt. In het begin lijkt het verhaal wat gecompliceerd, maar je lost het nadien goed op, via het bezoek van Malin aan Tom. Het tweede gesprek tussen Malin en Tom mag wat meer uitgebreid, nu komen de reacties nogal plots en fors over. Kleed dat meer in. Knap einde, hoor. Sec verteld op het ene gesprekje na dan. Geef dat meer kleur.

Rouw    Wi

Mooi hoor, dit einde zag ik totaal niet aankomen. En bij deze categorie verhalen is dat een compliment. Zakelijke vertelstem, soms te zakelijk, er komt weinig emotie door van de hoofdpersoon, anders dan nieuwsgierigheid. Als de lezer wat dichter op de gevoelens van Malin kan zitten, wordt het verhaal heftiger, scherper. Probeer wat gevoelens toe te voegen anders dan de drang om te weten of Ray al dan niet vreemd ging. Verder: correct Nederlands en een goede verhaalopbouw, dus een goed verhaal. Eén ergernis bij deze lezer: de zin “ik moet het een plek kunnen geven zodat ik verder kan,” is zodanig therapeuten-jeukjargon dat hij verboden zou moeten worden in een kort verhaal.

Rouw    Jo

Het einde van het verhaal is verrassend, maar het komt voor mij net iets te abrupt uit de lucht vallen. Het verhaal kabbelt wat door, het lijkt wat in herhalingen te vallen tot de laatste regels. Het is niet heel slecht, maar zeker geen geweldig verhaal.

Rouw    Ma

Mooi, een opening waar direct een intrigerende vraag voor de lezer opdoemt. Wat is er gebeurd en wat had hij niet moeten vertellen? De vrouw gaat op onderzoek uit, maar is naar mijn smaak té rationeel; ze is net haar man verloren én hij ging blijkbaar vreemd. Ik zou de eerste dagen lamgeslagen zijn van verdriet en ongeloof. Tijdens die zoektocht wordt van alles uitgelegd; laat dat toch aan je lezer… De ontknoping is er een in de categorie dertien-in-een-dozijn. Gemiste kans, wat mij betreft.

De onzichtbare breuk    Sj

De onzichtbare breuk    An

Mooi verhaal. De passages werken goed mee aan het gevoel van de man. Het is wellicht langzaam en vaag soms, maar dat klopt ergens wel.

De onzichtbare breuk    Pe

De onzichtbare breuk    Ja

Een fraai gecomponeerd en invoelbaar verhaal over verlies en verandering binnen een relatie. Overtuigend in  sfeer, stijl en psychologische diepgang. De verwijzingen naar literatuur en filosofie voegen een extra laag toe. De lezer wordt niet verrast door de gebeurtenissen, maar  door de wijze waarop ze worden gepresenteerd. Met een element van verrassing had het nog sterker kunnen zijn, maar ook nu al is het een indrukwekkend werk.

De onzichtbare breuk    Gi

Vleien? Het is 'vlijen' hoor. Kijk het verschil maar eens na. Er verschijnt dan een andere man die gedichten voorleest voor haar. Vervolgens blijft alles plots vaag, we weten dat er een nakend afscheid is. Hoe weet hij van die man? Wanneer er passages onderstreept zijn, die niet van haar zijn, van wie zijn ze dan wel? Je poneert stellingen waarnaar je later niet meer verwijst. Wanneer je naar iets verwijst moet dat relevant zijn voor het latere vervolg in het verhaal, anders kun je de verwijzing naar de dictende man beter schrappen. Lees maar eens wat er gezegd wordt over Tsjechovs gun', lees ook over hoe het in films gebruikt wordt (denk maar aan Hitchkock .

De onzichtbare breuk    Wi

Een zeer gewaardeerde poging om een relatiebreuk vanuit een nieuw perspectief te benaderen. Het verhaal hangt van subtiliteiten aan elkaar en daardoor is de exacte woordkeuze van heel groot belang. En dat is helaas niet overal gelukt: onheil dat zich vleit vind ik niet passend en een kat die zijn nagels slijpt aan de rand van de dag is vast poëtisch bedoeld, maar onbegrijpelijk. Pas overigens op met poëtisch bedoelde zinssneden, ze maken het verhaal niet beter en een paar keer ga je over de rand. Een vaas met haarscheuren die net niet breekt is ook een verkeerde metafoor. Wat beter past is een vaas met haarscheuren, maar nog lang niet gebroken. “Hij legde het terug, precies zoals het had gelegen” is een onzorgvuldige formulering, immers het treinkaartje kwam uit een regenjaszak, dan kun je hem nooit meer op dezelfde manier terugleggen, wel op dezelfde plaats terug stoppen. En een treinkaartje? Hoe ouderwets, kun je geen moderner bewijs verzinnen? Ga nog eens met de stofkam door dit verhaal en dan heb je een heel goed verhaal!

De onzichtbare breuk    Jo

Een vrouw verlaat haar man, een onderwerp dat vaak voorkomt in een verhaal. In dit verhaal heeft de schrijver het op een heel bijzondere manier verteld, een mooie manier ook. Het is de moeite waard, veel wordt niet verteld en het verhaal is mooi opgeschreven.

De onzichtbare breuk    Ma

Mooie, licht melancholieke terugblik op hoe een relatie uit elkaar is gevallen. De verteller zoekt naar het breekpunt, en vindt enkel haarscheuren in plaats van een knal. Fraaie taal, misschien iets té onderkoeld – wat ook wel weer past bij het karakter van de hoofdpersoon. Doordat het compact geschreven is (haast uitgebeend) tot zo’n 1.000 woorden blijf ik erbij. Goed werk!

De ring    Gi

Een mooi begin; beschrijving van wat gebeurt in de keuken. Wanneer het hoordpersonage het bericht op de radio hoort, schiet haar hand uit, dus de focalisatie is op haar gericht. Vervolgens krijg je als lezer een gedachte over denep kaarsen. Het is niet duidelijk of dat Marleens gedachte is of een verzuchting van de schrijver/schrijfster. Als auteur kun je je best vergelijken met een poppenkastspeler, laat zo min mogelijk je handen zien, anders ben je je publiek kwijt. Hier dus ook: wijs die gedachte toe aan Marleen. Drie van haar nieuwste kookboek: slechte samentrekking (meervoud/enkelvoud). Nog zo'n fout: weg uit de uit, ik denk dan: lees jij je werk wel minitieus na? Nee, dus. Ze waren ze: nog zo'n vermijdbare fout. Ik mis een mooi slot, de lezer weet niet of het nog goed komt, of niet.

De ring    Wi

Deze schrijver kan wel schrijven; de vertelstem is een beetje afstandelijk, maar prettig. Jammer dat het verhaal oppervlakkig blijft. Het slot is niet goed. Natuurlijk is een open einde mogelijk voor een verhaal, bedoeld om emotie bij de lezer op te wekken, als hij zelf het slot mag invullen: droefenis, enthousiasme, vreugde, boosheid, alles is toegestaan. De schrijver moet dan de elementen toedienen aan de lezer om een slot te kunnen invullen, dat werkelijk emotie oproept. Hier is dat niet gebeurd, er is niets aangegeven door de schrijver. Elk denkbaar slot kan door de lezer desgewenst worden ingevuld, maar het doet hem niets, want het heeft geen verband met wat hij voorafgaande aan dat slot heeft gelezen. En als je buitenlandse termen gebruikt, doe dan je research en zorg dat het goed is: hôte is Frans voor zowel gast als gastheer/vrouw. In combinatie met de tafel is de betekenis gastheer of gastvrouw: de tafel van de gastvrouw. In dit verhaal is er heel duidelijk maar één gastvrouw, dus de correctie spelling is hier: table d’hôte.

De ring    Jo

Een rommelig verhaal dat niet lekker geschreven is. Ik lees vier keer het woord ‘douche’ in een paar zinnen, dit is storend. Het verhaal schiet alle kanten op en lijkt zonder plan geschreven te zijn.

De ring    Ma

Het thema leent zich prima voor een boeiend verhaal, maar dat is dit niet. Veel zinnen zijn ronduit slordig (‘Echte kaarsen, niet van die elektrische microschemerlampjes, je ziet ze tegenwoordig overal, ook niet van die chique uitgevoerde waxinelichtjes.’ ‘Er zijn zelfs drie van haar nieuwste kookboek verkocht.’), het tempo komt er maar niet in, het is één lange uitleg. Niet mijn ding.

Vrijheid    Sj

Vrijheid    An

Chaotisch begin, het pakt me! Het einde is me onduidelijk. Wie is Patrick? Sommige scènes mogen gedaetailleerder. Het tempo zit er lekker in maar meer beschrijvingen kunnen het vaak ook spannend maken!

Vrijheid    Pe

Vrijheid    Ja

Ik heb twijfels over de bron van het verhaal: een mens of AI. Ik vind het in ieder geval niet veel.

Het tuintje van opa    Gi

Beetje mager verhaal, een mijmering, weinig plot, ruimte, geen saillante details over personages of wat dan ook.

Het tuintje van opa    Wi

Dit is een dagboekfragment, eventueel een column, geen kort verhaal. Er is geen spanning, geen ontwikkeling van een karakter, geen bijzonder perspectief of een nieuwe of verrassend inzicht dat wat teweeg brengt bij de lezer: een glimlach, een traan, melancholie, woede, of wat dan ook. De inzichten die deze schrijver heeft verzameld zijn helaas meer van hetzelfde van wat je in vele films, tijdschriften en romans van minder allooi aantreft. Het is te zien dat de schrijver zorg heeft besteed aan dit verhaal, met voorzichtige en precieze formuleringen, maar dit verhaal geeft helaas ook een beeld van gebrek aan fantasie en dat is een eerste vereiste voor een goed kort verhaal. Heeft u wel een behoorlijke fantasie, schrijver, dan lees ik graag een volgend verhaal van u, waarin u dat laat zien.

Het tuintje van opa    Jo

Een kort en lief verhaal met enkele prachtige zinnen. Het leest heel fijn, maar is inhoudelijk niet sterk. Er gebeurt niet veel en als verhaal is het niet voldoende.

Het tuintje van opa    Ma

Dit is een warm, contemplatief essay. De toon is oprecht en persoonlijk, de inhoud raakt universele thema’s als verlies, herinnering, vergankelijkheid en de nood aan rust in een jachtige wereld. De beelden van het hofje, het tuintje en de verzonken grafstenen zijn sterk en roepen een heldere sfeer op. Maar… na een mooie sfeerschets begint de tekst zichzelf te herhalen. Schrappen, indikken, naar de kern! Het slot had van mij meer concreet mogen zijn, bijvoorbeeld door terug te keren naar de plaats van het begin, de zerk, zoiets.

Baksheesh    Sj

Baksheesh    An

Het begin vind ik niet super interessant, het verhaal kan beter geopend denk ik. Ik zou meer willen weten wat Henk dacht en achteraf, 30 jaar later, denkt. Het einde vind ik wel passend, mooi!

Baksheesh    Pe

Baksheesh    Ja

De manier waarop Henk zijn eigen hypocrisie en koloniale blik ervaart en later enigszins relativeert, maakt hem een gelaagd personage. De scène met het jongetje en de gesloten hand speelt goed in op de westerse behoefte aan betekenis. Sterk dat de schrijver het 'open' laat.

De tekst bevat grammaticale slordigheden, inconsequente perspectiefwisselingen en enkele kromme zinnen. Dit haalde me soms uit het verhaal.

Het verhaal kabbelt na de sterkste scène (met het jongetje) door zonder duidelijke spanningsboog. Een strakker einde had de impact vergroot.

Op bezoek    Gi

Je layout lijkt nergens op. De tekst loopt maar door, weinig aandacht voor alinea's, inspringen, dialogen aan de lijn. Inhoud zonder vorm verliest veel van zijn leesbaarheid. Bestudeer ook eens het perspectief: in wiens hoofd zitten we? De ene keer in dat van de dochter, dan weer van de vader. Dus perspectief van de alwetende verteller, wat hier niet goed werkt door het doorlopen van de tekst. Vanaf 'De vader kijkt' loopt het dialogg nog meer dooreen. telekens een personage een dialoog begint: nieuwe lijn, als de ander daarop reageert: weer aan de lijn. Vervolgens duikt er een nieuwe verhaallijn op met een serveerster die het niet ziet zitten. Het dialoog over eten is totaal oninteressant. Vervolgens over de rest van de familie, ik weet niet wat daar dan weer de bedoeling van is. Nee, dit moet beter.

Op bezoek    Wi

Meer juryleden zullen dit wel opmerken: één grote blob tekst zonder witregels en met dialogen die niet beginnen op een nieuwe regel, en dat ook nog in een piepklein font, bemoeilijkt het lezen. En als iets lastig te lezen is, heeft dat invloed op de beoordeling. Een jurylid is ook maar een mens. Dit is een situationeel kort verhaal waarin niet veel gebeurt. Dat hoeft ook niet, er zijn meesterlijke situationele kort verhalen geschreven, waarin weinig gebeurt en die toch boeiend zijn door wat er niet of tussen de regels door wordt verteld (meest beroemd: "A Perfect Day for Bananafish" van J. D. Salinger). Deze schrijver heeft wel een poging gedaan om een dergelijk verhaal te schrijven (zie de toestand van de moeder) maar is daar toch niet erg goed in geslaagd. Er zijn teveel vader/dochter clichés om het verhaal echt vernieuwend, of bijzonder of interessant te maken. Er zit wel een goed verhaal in deze opzet, maar dat vereist een veel scherpere verhaaltechniek. Bovendien kan het verhaal een stuk korter, ‘kill your darlings’ lijkt mij een passend schrijfadvies voor deze schrijver. De titel vond ik nogal slap.

Op bezoek    Jo

Dit verhaal is amper leesbaar, omdat de schrijver de tekst in enkele, zeer lange, alinea’s gegoten heeft. Verder wordt alles eindeloos uitgesponnen, vrijwel elke stap wordt beschreven. Het verhaal zelf heeft ook nog eens weinig om het lijf, waardoor het gewoonweg niet goed is.

Op bezoek    Ma

O jee, een muur van tekst… lieve auteurs, neem alsjeblieft de moeite om je verhaal in logische alinea’s op te delen, en hou je aan de mores rondom dialogen; nieuwe spreker, nieuwe regel. Ook nog een rare POV-wisseling, dan weet ik het wel. Veel beter wordt het niet. Ongemakkelijke en onnatuurlijke dialogen, geen spanningsboog, een in elkaar geprakt einde: sorry hoor, maar hier word ik ronduit chagrijnig van.

Sweet sixteen    Sj

Sweet sixteen    An

Het is erg vertellend, maar uiteindelijk vond ik dat juist mooi. Hiermee keer je het perspectief steeds om. Ik wist nooit wie er echt aan het woord was. Het verhaal is logisch maar verassend, ik vind je keuze voor begin en eind super! Even wat anders maar volstrekte perfect hiervoor.

Sweet sixteen    Pe

Sweet sixteen    Ja

Het begon interessant, maar halverwege ontspoort het volledig. Dit is stof voor minstens drie verhalen of een roman. Het slotstuk over de schaatsende kleindochter vond ik volstrekt oninteressant.

Tot nooit meer ziens    Gi

Een beetje weinig vlees aan het verhaal in briefvorm/

Tot nooit meer ziens    Wi

Ja, leuk hoor! De briefvorm werkt prima voor dit verhaal, een bevrijdend inzicht in vriendschappen. Geen overbodige details, geen overbodige uitleg. Met heel veel plezier gelezen en ik heb verder geen suggesties voor deze schrijver. Graag volgende maand weer zo’n inzichtelijk verhaal!

Tot nooit meer ziens    Jo

Een brief als verhaal, het kan goed werken. In dit geval helaas niet. Het is vooral een flauwe brief, waarin de hoofdpersoon afscheid neemt van een vriendin. Het is ongeloofwaardig en niet goed.

Tot nooit meer ziens    Ma

Kijk, dit zijn lekkere zinnen! ‘Op de lagere school trok jij aan mijn staart en ik aan het kortste eind. Ik maakte jouw huiswerk en jij maakte mij cool.’ De twist aan het einde, de uiteindelijke reden voor het verbreken van een vriendschap, waarvan gaandeweg duidelijk wordt dat deze allesbehalve wederkerig was, spreekt mij natuurlijk enorm aan. Maar: het is zo braaf, zo lief geschreven. Ik mis vilein, een vleugje gif, wraak misschien. De hoofdpersoon bewijst de ultieme boekennerd te zijn, en dat is mijn inziens té eendimensionaal. Maar toch, met plezier gelezen.

De schrijfwedstrijd    Sj

De schrijfwedstrijd    An

Ik kom er niet lekker. Tuurlijk is dat de clou van het verhaal, maar lekker leesbaar is het niet. Het idee voor het verhaal vind ik wel amusant en je hebt een natuurlijke stijl, ik zie meer dan potentie!

De schrijfwedstrijd    Pe

De schrijfwedstrijd    Ja

Het is eens heel wat anders dan al die personages die van alles beleven: een kijkje in het hoofd van de schrijver. Helaas slaagt de schrijver er niet in dit op een boeiende manier vorm te geven. Ik was al snel niet geboeid meer.

Rosies nevel    Gi

Teveel 'telling' te weinig 'Showing' en dat maakt je verhaal saai. Geef rulmte voor interpretatie zonder te vaag te blijven.

Rosies nevel    Wi

Een SciFi-verhaal, daar word ik altijd blij van! Jammer dat hier de sfeertekening zo vaak wordt vervuild met storende taalfouten. De schrijver schijft heel vaak ‘het’, waar het ‘hem’ of ‘haar’ moet zijn: voorbeelden: “Een vreemde rilling trekt over mijn lijf. Ik schud het voorzichtig van mij af” en “Ik trek mijn jas uit en gebruik het als een ovenwant,” maar er zijn er meer. Er zijn ook onnodige slordigheden, zinnen zoals: “Er zitten zijn kleine lijntjes rond zijn ogen,” en “Ditmaal weet ik mij overeind te blijven.” Lees een verhaal nog eens heel goed door, voordat je hem inzendt, dan kunnen deze slordigheden worden vermeden. De schrijver heeft wel een mooie mystieke sfeer weten te scheppen, al zijn er soms uitweidingen die het verhaal vertragen en de spanning eruit halen. Alle verwijzingen naar sterrenstelsels zijn misschien leuk voor de liefhebbers, maar de lezer die daar niets mee heeft leest onnodige details en doodlopende straatjes. Het verhaal wordt beter als het korter is en meer gefocust om waar het echt om draait.

Rosies nevel    Jo

Een heel bijzonder verhaal, het is ongrijpbaar en dat maakt het zowel goed als slecht. Omdat het echt te ongrijpbaar is, haak ik op een gegeven moment toch af. Dat is jammer, omdat er mooie elementen in zitten.

Rosies nevel    Ma

Intrigerend! Dit verhaal is ambitieus, sfeervol en mysterieus – maar ook lang en een beetje wazig. Er zit veel in, over identiteit, geheugen en verlies. Maar de structuur is niet scherp genoeg, de onthullingen komen traag en warrig, en de stijl is vaak (nodeloos) cryptisch. Dit op zich mooie verhaal wint aan kracht als er een stevige redactie op wordt gedaan.

Moord in het landhuis    Sj

Moord in het landhuis    An

Leuk! De twist aan het einde voelt natuurlijk maar is spannend. De titel zit er voor mij wel te dik op en het begin is erg vaag.

Moord in het landhuis    Pe

Moord in het landhuis    Ja

De schrijver is volkomen meester over het verhaal. De spanning wordt in een subtiele stijl opgebouwd. De vrouwelijke hoofdpersoon wordt geloofwaardig neergezet. Voor de man is dat niet nodig. De twist aan het eind is verrassend. Het is jammer van de titel: Die geeft m.i. te veel weg. Bovendien vind ik het een titel waar weinig moeite voor is gedaan.

Overwerk    Gi

Het perspectief is onduidelijk, het zou de ene keer een gesprek tussen zon en zee,, of tussen maan en zee kunnen zijn, maar het klopt niet altijd.

Overwerk    Wi

Tsja, de natuur bekritiseert de mens, een verhaal al zo vaak op zoveel verschillende manieren verteld. Dit keer vanuit weer een ander perspectief en dat is te prijzen. Maar de uitwerking is meer van hetzelfde: de mens is slecht/schuldig, de natuur onschuldig. Verhaaltechnisch volstrekt oninteressant, al was het einde wel weer anders dan anders. Schrijftechnisch een ruime voldoende, deze schrijver heeft een fijne en foutloze schrijfstem. Ik hoop dat hij/zij dat schrijftalent een volgende keer wil gebruiken voor een echt verhaal, met een dieper inzicht, een ontwikkeling van het personage en wie weet een mooie twist op het einde. En dat wil ik volgende maand dan graag lezen.

Overwerk    Jo

Een verhaal dat ons doet waarschuwen voor de verandering van het klimaat, tenminste dat lijkt me de insteek. Het werkt niet, het verhaal is niet goed.

Overwerk    Ma

Originele verteller, het opent best aardig. Maar dan rollen de clichés over elkaar heen en verliest het zeggingskracht. Wel lekker kort.

09 40    Sj

09 40    An

Pakkende begin alinea. Ook vind ik het goed dat er langzaam onthuld wordt wie de vertellende ik is en 'jij'. Eerst dacht ik dat het haar partner was maar toen ik las dat het de ouder was voelde het ook logischer. De laatste alinea vind ik helaas minder. Ik denk niet dat de vertellende ik 'gewoon' verder met de dag ging. Het hele verhaal zit er al veel emotie en gedachte in, en dan houdt het opeens op.

09 40    Pe

09 40    Ja

Een literair pareltje over een eerste confrontatie met de dood tijdens een medische stage. De schrijver wisselt medische observaties af met innerlijke beleving.  We krijgen een intiem portret van een man in zijn laatste momenten. De beschrijvingen zijn nauwkeurig, zintuiglijk en liefdevol zonder sentimenteel te worden. De wisseling van tijd en perspectief overtuigt . Het slot is beheerst, maar raakt diep.

09 40    Gi

Vermijd dat 'gejouw', zeg gewoon 'je schoenen'. Ook verderop gebruik je dat steeds. Mooi verhaal over een verpleegster (denkelijk) die voor het eerst een stervende mens meemaakt.

09 40    Wi

Wat een prachtig thema voor een kort verhaal en wat een mooi perspectief. En hoe storend is dan de taalkundige uitwerking! Beste schrijver, als je dit kunt bedenken heb je al een belangrijke stap gezet op het schrijverspad, maar investeer in een schrijfcursus, zodat het ook taalkundig lekker leest. Om te beginnen de keuze van de tweede persoonsvorm. Ik raad dat af voor beginnende schrijvers. Het is een moeilijke stijl en je moet echt een hele goede schrijfstem hebben om dat er goed vanaf te brengen. In dit verhaal was het onnodig en ook behoorlijk storend voor de opbouw van de spanning en voor de lezer om in het verhaal te komen. Een schrijfcursus kan ook het verschil tussen ‘wat’ en ‘dat’ helder maken voor je, op verschillende plaatsen in dit verhaal heb je het woord ‘wat’ verkeerd gebruikt. Datzelfde geldt voor ‘het’. Als dit woord terugslaat op een neutraal woord is dat correct, maar als het terugslaat op een mannelijk of vrouwelijk woord is dat incorrect. En zo zijn er nog meer taaldingetjes die je leert in een schrijfcursus en die vervolgens jouw schrijftalent in goede banen kan leiden. Verhaaltechnisch heb ik ook nog wat opmerkingen: vreemd om eerst de broek te verwijderen en dan pas de schoenen. De broek was al verwijderd om 09:08 en lijkt nog een keer verwijderd te worden om 09:18. Let op de chronologie in je verhaal, lees het minstens nog een keer door als je verhaal af is, met alleen maar de opvolging van gebeurtenissen als aandachtspunt. Ook dat leer je overigens in een schrijfcursus. Dus blijf schrijven, het belangrijkste heb je (dat is fantasie), nu nog werken aan je technische vaardigheden.

09 40    Jo

Het is een intrigerend verhaal, door de manier waarop het geschreven is en het onderwerp. Het tikken van de klok wordt visueel gemaakt, de spanning is opgeschreven tussen de regels. Veel is goed aan het verhaal, toch is het geheel niet geweldig. De afstand, die bewust gecreëerd is, is hiervoor te groot. Het is wel mooi om te zien dat de schrijver gekozen heeft voor een geheel eigen aanpak.

09 40    Ma

Tjonge, ik ben er stil van. Dit verhaal verkent heel knap het spanningsveld tussen klinische afstand (‘werk’) en menselijke nabijheid, in een goed werkende afwisseling van praktische handelingen en empathische observaties. Jammer dat het tempo halverwege wat traag wordt, de beschrijvingen té detaillistisch en hetgeen de patiënt zelf verteld te uitvoerig, maar dat neemt niet weg dat dit een indrukwekkend, stijlvast verhaal is met een rustig, passend einde. Heel knap gedaan!

Annie    Sj

Annie    An

Wat schattig. Het einde vind ik leuk, het midden ook, het begin minder. Ik zou wellicht beginnen met wie Annie is. Ze komt over als een interessante vrouw. Verder soepel verhaal, lekker te lezen.

Annie    Pe

Annie    Ja

Annie' maakt indruk. Een warm, melancholisch verhaal over een tachtigjarige vrouw balancerend tussen herinnering en verlangen. De strakke structuur met pantoffels als subtiel motief en de verzorgde stijl maken het personage invoelbaar. Het enige echte minpunt vind ik de titel. Daar had de schrijver meer moeite voor kunnen doen.

Annie    Gi

Leuk verhaal, fijne plot. Het betere werk, eindelijk na een boel rommel.

Annie    Wi

Het is een lief verhaal, al komt het nogal ouderwets over. Ik ben er redelijk zeker van dat tachtigjarigen met een relatiewens in 2025 deze methode niet meer hanteren. En de methode voegt ook niets toe aan het verhaal. Mogelijk had de schrijver dit verhaal al een jaartje of veertig op de plank liggen, maar dan is aanpassing wel wenselijk om de huidige lezer te boeien. Mogelijk heeft een jonge schrijver dit recent geschreven, maar dan moet die nodig wat aan de geloofwaardigheid doen. Zinnen als “het leven met elkaar gedeeld hebben met alles wat er was,” hebben nodig wat show don’t tell nodig.

Annie    Jo

Een rustig verteld verhaal, netjes opgeschreven, fijn om te lezen. Het is nergens verrassend, maar met zoveel liefde geschreven dat het toch mooi geworden is.

Annie    Ma

Een warm en ontroerend verhaal, opgebouwd in korte scènes en met rake observaties. De toon is consistent en geloofwaardig, met veel herkenbare details: de twijfel, de schroom, het aftasten van een nieuwe stap in een laat leven. De structuur zit goed in elkaar, van rouw en gemis naar nieuwsgierigheid en hoop, waarna een verrassend einde volgt die ook weer voorstelbaar is. Het enige is… ik vind het wel wat braaf, té braaf. Haar innerlijke worsteling had meer frictie mogen hebben, iets meer van haar pijn laten zien.

Vervlogen dromen    Sj

Vervlogen dromen    An

Heel cool idee! Het duurde me alleen heel lang om te besefen wat er gaande was. Dat kan natuurlijk aan mij liggen maar meer hints zouden helpen.

Vervlogen dromen    Pe

Vervlogen dromen    Ja

‘Vervlogen droom’ verrast aangenaam door het 'point of view’ van een notitieboek. De verzorgde tekst heeft een warme toon en is subtiel. De personificatie van het boek overtuigt. Het slot is ontroerend: de afgescheurde pagina symboliseert zowel het verlies van het boek als het terugkrijgen van een stukje verleden voor de vrouw. De tekst had iets strakker gekund, vooral in het begin.

Vervlogen dromen    Gi

Mooie uitgangspositie. In veel gevallen loopt een personificatie van een object op niets uit, maar dit is goed gedaan.

Vervlogen dromen    Wi

Wat een fantasierijk verhaal! Mooi slot ook. Over het algemene ben ik niet zo’n fan van verhalen die vanuit het perspectief van een dier of object worden geschreven, omdat veel van dat soort verhalen niet overtuigen: de schrijver moet noodzakelijk die keuze maken om een verhaal te vertellen. Als die noodzaak er niet is, wordt het gekunsteld. Bij dit verhaal heeft de schrijver mij kunnen overtuigen van die noodzaak.  Natuurlijk had dit verhaal ook vanuit een ander perspectief verteld kunnen worden, maar dit bijzondere perspectief vond ik in elk geval verfrissend. Geen taalkundige opmerkingen. Heel goed gedaan!

Vervlogen dromen    Jo

Een verhaal geschreven vanuit het gezichtspunt van een boek dat in een vakantiehuisje ligt. Het is knap gedaan, het is echt een kort verhaal geworden. Niet heel boeiend, maar er is wel over nagedacht en het is mooi in balans.

Vervlogen dromen    Ma

Origineel vertelperspectief, mooie opbouw en stijlvol geschreven. Vaak overtuigen dit soort perspectieven mij niet, maar in dit verhaal komt het goed uit de verf. De climax is mooi, maar had krachtiger geweest als het verlies van het gedicht grotere gevolgen had: nu eindigt het in zelfbeklag van het dagboek. Maar ach, daar draaide dit verhaal ook. Goed gedaan!

Nog een uur    Sj

Nog een uur    An

Iets te vertellend. Het is ook haar familie toch? Wat is er gebeurd dat ze er nu zo negatief naar kijkt. De familie lijkt mee zeer interessant, ga erop in!

Nog een uur    Pe

Nog een uur    Ja

De personages worden goed neergezet met weinig woorden. De donkere humor maakt het verhaal minder zwaar. De vergelijkingen met dieren (python, schorpioen, ekster) werken goed. Er loopt een subtiel verhaal over misbruik door het hele verhaal heen. Dit is waarvoor ik me als jurylid heb aangemeld: top literatuur.

Nog een uur    Gi

Slechte metafoor: valt als porselein uiteen. Porselein breekt als je het laat vallen. Spoeden: het is: zich spoeden, is een wederkerig voornaamwoord. Portret van zichzelf= portret van haarzelf. Zeker geen slecht verhaal, vol sarcasme, maar wat ik me afvraag is waarom het hoofdpersonage dan toch blijft. Niet duidelijk dit, is er een reden waarom ze toch gaat? Die vernoem je niet, misschien je personage meer uitwerken.

Nog een uur    Wi

Ja mooi hoor, heel veel sfeer zonder in details te verzanden. Alleen de uitdrukking ‘als porselein uiteenvallen’ vindt ik vreemd (mogelijk een Vlaamse uitdrukking?). Goede vertelstem en foutloos Nederlands, behalve het woord ‘onflatterend’, dat moet ‘niet-flatteus’, eventueel ‘onflatteus’ zijn. Goede verhaalopbouw, alleen de allerlaatste alinea zou nog wat scherper mogen. Mijn belangrijkste opmerking betreft het grote aantal overbodige woorden. Bij voorbeeld:  ‘van de groep mensen’, ‘glazen’, ‘uit de ruimte’ en ‘alleszins.’ Maar er zijn er meer: dit verhaal is kort en krachtig, nog krachtiger als het nog korter is: ga met een stofkam door het verhaal en verwijder alle woorden die niets toevoegen. En gatverderrie: ‘grensoverschrijdend gedrag’. Dat is een term voor een verslag of een beleidsnota, die term zou verboden moeten worden in een kort verhaal: beschrijf wat het gedrag is en hou je verre van deze inmiddels doodgeslagen term. Maar dit zijn allemaal kleine opmerkingen, bedoeld als aanmoediging, dus bovenal: complementen met dit mooie verhaal!

Nog een uur    Jo

Een schets van een familie, bij vlagen aardig gedaan, als geheel niet goed genoeg.

Nog een uur    Ma

Een intens verhaal, emotioneel geladen, gebracht met een beheerste toon. Onderhuids kookt het van woede en pijn. Misschien iets te lang en iets te uitleggerig (vertrouw toch op je lezer…), maar desalniettemin een fraai stuk proza!

Rouw    Sj

Rouw    An

Je dialoog is mooi, natuurlijk. Spannend einde ook! Het komt voor mij wel enigzins uit het niets, is ze echt zo gek of is ze nu in een staat vanwege de rouw?

Rouw    Pe

Rouw    Ja

‘Rouw’ gaat over verlies, twijfel en het zoeken naar waarheid. De sobere stijl past hierbij. De spanningsboog wordt gedoseerd opgebouwd. De dialogen zijn geloofwaardig. De lezer blijft geboeid door Malins zoektocht, die eindigt in een verrassende wending. Malins innerlijke ontwikkeling blijft vrij oppervlakkig; haar verdriet wordt nergens intens. Een goed geschreven verhaal met vaart en emotie, maar psychologisch vlak.

Rouw    Gi

Vermijd een maar aan het begin van de regel. Je kunt die gewoon schrappen, dat maakt je zin sterker omdat de lezer zo dichter in het personage komt. In het begin lijkt het verhaal wat gecompliceerd, maar je lost het nadien goed op, via het bezoek van Malin aan Tom. Het tweede gesprek tussen Malin en Tom mag wat meer uitgebreid, nu komen de reacties nogal plots en fors over. Kleed dat meer in. Knap einde, hoor. Sec verteld op het ene gesprekje na dan. Geef dat meer kleur.

Rouw    Wi

Mooi hoor, dit einde zag ik totaal niet aankomen. En bij deze categorie verhalen is dat een compliment. Zakelijke vertelstem, soms te zakelijk, er komt weinig emotie door van de hoofdpersoon, anders dan nieuwsgierigheid. Als de lezer wat dichter op de gevoelens van Malin kan zitten, wordt het verhaal heftiger, scherper. Probeer wat gevoelens toe te voegen anders dan de drang om te weten of Ray al dan niet vreemd ging. Verder: correct Nederlands en een goede verhaalopbouw, dus een goed verhaal. Eén ergernis bij deze lezer: de zin “ik moet het een plek kunnen geven zodat ik verder kan,” is zodanig therapeuten-jeukjargon dat hij verboden zou moeten worden in een kort verhaal.

Rouw    Jo

Het einde van het verhaal is verrassend, maar het komt voor mij net iets te abrupt uit de lucht vallen. Het verhaal kabbelt wat door, het lijkt wat in herhalingen te vallen tot de laatste regels. Het is niet heel slecht, maar zeker geen geweldig verhaal.

Rouw    Ma

Mooi, een opening waar direct een intrigerende vraag voor de lezer opdoemt. Wat is er gebeurd en wat had hij niet moeten vertellen? De vrouw gaat op onderzoek uit, maar is naar mijn smaak té rationeel; ze is net haar man verloren én hij ging blijkbaar vreemd. Ik zou de eerste dagen lamgeslagen zijn van verdriet en ongeloof. Tijdens die zoektocht wordt van alles uitgelegd; laat dat toch aan je lezer… De ontknoping is er een in de categorie dertien-in-een-dozijn. Gemiste kans, wat mij betreft.

De dood van Peter    Sj

De dood van Peter    An

Ik vind het geschetste beeld mooi; het bijzondere in het normale uitgelicht. Je beschrijving is er wel dik op maar zit mij niet in de weg. Het kan wellicht minder beschrijvend.

De dood van Peter    Pe

De dood van Peter    Ja

"De Dood van Peter" portretteert met een mix van ruwe directheid en poëtisch taalgebruik Peter en zijn vrienden, levend aan de rafelranden van de samenleving. Mannen  van de straat, oudgedienden van een stad die tegenwoordig hip, snel en strak georganiseerd is, terwijl zij zijn blijven hangen in een wereld van sjekkies, Hollandia-bier en verhalen over vroeger. Hun leven speelt zich af op een bankje bij ‘de Krul’, een plek waar de vergane glorie van Mokum nog voelbaar is, maar die steeds meer in contrast staat met de veranderende stad om hen heen. De melancholische ondertoon doet denken aan Nescio en Carmiggelt. Het verhaal blijft hangen en laat de lezer nadenken over het lot van figuren als Peter en over hoe onze steden en samenleving veranderen.

De dood van Peter    Gi

Mooi begin, beschrijving plus sfeer, zelfs een korreltje dialoog. Schrap: 'ik zeg bewust', want daar laat je de schrijver meespelen (of een ander personage die op dat ogenblik nog onbekend is, wat verwarring zaait: is er nu een 'ik' als observator/schrijver  buiten het verhaal , of een ik die meespeelt). Introduceer dus eerst je tweede personage. Je beschrijvingen zijn prima, maar ze houden de plot net iets teveel op afstand. 'Zijn handen trillen licht': wie zegt dit? Weer de verteller veronderstel ik. Dan komt Henk op het voorplan, we weten niet of dit de man is die de eerste dialoog uitsprak. 'Zijn vrienden': nu weten we dat ze met twee zijn, maar zonder te weten wie er als eerste sprak. De lezer heeft er het raden naar. Dan weer: mompelde een ander. Wie is die ander? Nu lijken ze met meer dan drie te zijn, gezien je deze niet benoemd. Aha daar duikt plots een Kees op. Mooi slot, maar je worstelt met de tijden waarin een en ander zich afspeelt, en bovendien blijft de ik (de gitaarman) toch teveel buiten de groep staan.

De dood van Peter    Wi

Ik vind een kort verhaal dat voorafgegaan wordt door een quote meestal geen goed idee. Een verhaal moet op zichzelf staan. Een verhaal dat voorafgegaan wordt door zelfs twee quotes (waarvan de eerste inmiddels toch wel een zwaar afgelebberd cliché is..) beneemt me bij voorbaat al de lust om te gaan lezen. En het verhaal was lang en had weinig om het lijf. Veel clichébeelden van Amsterdam en ‘oorspronkelijke’ Amsterdammers. Het dieptepunt qua clichés was deze: “De vonkeling in zijn ogen, twee robijnen die een eeuwig zonlicht weerkaatsten in zijn door het leven vervallen geraakte lichaam.” Als kort verhaal voldoet het niet wat mij betreft, geen ontwikkeling van karakters, geen spanning, geen verrassende twist of bijzonder opmerkzaam einde. Als column zou nog wel kunnen, want onmiskenbaar kan deze schrijver schrijven. Heel goed schrijven zelfs. Jammer dat het resulterende schrijfsel dan zo’n niemendalletje is. Als u een volgende keer uw schrijftalent inzet voor een interessanter, echt kort verhaal, dan wil ik dat heel graag lezen.

De dood van Peter    Jo

Een onsamenhangend en slecht geschreven verhaal. De schrijver gebruikt dit verhaal om te mopperen, er valt weinig mooiste uit te halen.

De dood van Peter    Ma

Een requiem (rauw, poëtisch, melancholiek) voor iemand aan de onderkant van de samenleving. Een liefdevol portret en een mooie weerspiegeling van het oude Mokum. Het beeld van Peter met een gelukzalige glimlach, hoofd naar de hemel, is m.i. te esthetisch. Iets rauwers was meer passend geweest - niet per se tragisch, maar iets dat de lezer weer met beide benen op de grond zet. Was er regenwater in zijn scootmobiel gelopen? Lag er een half opgegeten zakje pinda's naast hem? Van schets naar tekening, zeg maar. Paar andere puntjes van kritiek: voltooid verleden tijd maakt de tekst onnodig omslachtig. Bijvoorbeeld: “Ik had Peter ooit leren kennen toen ik gitaar aan het spelen was in het park. Hij had daar gezeten, met zijn smerige stoffen tas.” Grammaticaal niet fout, maar stilistisch log en indirect. Ze creëren onnodig afstand tussen de lezer en het moment van handeling. Vergelijk met: “Ik leerde Peter kennen toen ik gitaar speelde in het park. Daar zat hij, met zijn smerige stoffen tas.”

Tweede: dialogen horen niet in cursief te staan, dat leest irritant.

Derde: pas op voor bombast. Het tweede citaat bijvoorbeeld, waarmee het verhaal opent. Mooi misschien, maar wel heel veel.

Anyway: diep gevoeld, scherp geobserveerd, kundig geschreven. Compliment!

Niet meer    Sj

Niet meer    An

Pfffff wat heftig!! Je brengt het goed, het is net zo naar voor de lezer als voor hem geweest zal zijn. Het is mij wel vaag waar hij en zijn vader nu zijn?

Niet meer    Pe

Niet meer    Ja

De thematiek is zwaar en beladen, en de beklemming daarvan komt over. De lezer zit dicht op de huid van de hoofdpersoon, wat de beklemming versterkt. De scenes zijn goed beeldend beschreven. De worsteling van de hoofdpersoon wordt invoelbaar, vooral in de climax. De tekst blijft soms te lang hangen in innerlijke overpeinzingen. Sommige gevoelens en gedachten worden te vaak herhaald, wat de kracht ervan afzwakt.

Niet meer    Gi

De cursivering van gedachten is voor niks nodig. Die zijn zo ook wel duidelijk. Knap geschreven, de spanning is te snijden, de gruwel, de angst, knap geregisseerd en geregistreerd!

Niet meer    Wi

Er zijn al heel veel verhalen geschreven over de gruwelijkheden van de oorlog vanuit het perspectief van de individuele soldaat. Dit verhaal deed me denken aan de verhalen in “The colors of April”, een bundel verhalen uit de Vietnam oorlog. Dit is een rauw verhaal in die traditie, opgeschreven met een passende vertelstem, waar echter enkele inconsistenties in zitten: in een dergelijk heftig verhaal is de omfloerste term ‘vrouwelijkheid’ niet passend, hier moet je echt een grover woord gebruiken. “Ik had gehoord dat dit met behoorlijke regelmaat gebeurde” is bijna ambtelijk, wat is er mis met het woord ‘vaak?’ Soms zijn er zinnen die niets toevoegen, maar slechts de spanningsopbouw onderbreken. Dat moet je juist niet hebben in zo’n verhaal: de spanning moet hard en hoog worden opgebouwd om de impact te hebben op de lezer die de schrijver klaarblijkelijk graag wil. Voorbeelden: “ik schrik van het piepende geluid als de lucht moeizaam tussen mijn opeengeperste lippen ontsnapt,” “en ik kon er niet opgewonden van worden.” Deze zinnen kunnen gewoon weg en zo zijn er meer.  “De commandant hoorde de ontspannende veiligheid echter niet,” is een vreemde zin, na twee keer lezen denk ik dat “veiligheidspal” is bedoeld. Toch een zeer verdienstelijke poging tot een verhaal met een thema dat al een lange traditie heeft. Het is de moeite waard om er nog eens met een stofkam doorheen te gaan.

Niet meer    Jo

De gruwelijkheden van de oorlig is het thema. Het is weinig overtuigend opgeschreven. Het is hard, maar jngeloifwaardug, zeker het einde.

Niet meer    Ma

Pfff, wat moet ik met dit verhaal… eerlijk gezegd zou ik gestopt zijn met lezen, toen duidelijk werd wat er te gebeuren stond. Maar daarmee doe ik de auteur geen recht – ik kan mij niet voorstellen dat dit plezierig was om te schrijven. Ik gruw ervan, in ieder geval. Dan maar meer technisch benaderen. De schrijver slaagt erin mij deelgenoot te maken van de ondergang van de ik-figuur, al zijn er genoeg details die ik minder geloofwaardig vind.

Maar ik kan er niet omheen: misschien best vaardig geschreven, maar voor mij is dit een verhaal dat ik liever had overgeslagen.

Buiten Bantammerstraat    Sj

Buiten Bantammerstraat    An

De setting is goed duidelijk zonder letterlijk benoemen, goed! Haar gedachtegang meekrijgen is ook fijn maar mag daarom wellicht meer. Het verhaal is een leuk beeld maar het gemis van haar man kan 'heftiger'. Is ze nu niet heel slecht af gezien de tijd??

Buiten Bantammerstraat    Pe

Buiten Bantammerstraat    Ja

Het verhaal is een indrukwekkende tekst die de lezer meeneemt naar het Amsterdam van eind 19e eeuw.  De auteur creëert een geloofwaardige historische wereld met prachtige details. De beschrijving van het dagelijks leven in de winkel en het huishouden geeft een treffend tijdsbeeld.

Cornelis is een overtuigend hoofdpersonage.

De schrijfstijl is rijk, precies en poëtisch zonder overdadig te worden.

Het eerste deel kabbelt wat. Het duurt even voordat de eigenlijke spanning begint.

De onthulling over Lodewijks kennis over de opiumhandel komt wat abrupt.

Het motief van de nachtwacht om de zaak stil te houden wordt niet volledig duidelijk. Is hij corrupt of juist beschermend?

Buiten Bantammerstraat    Gi

En de winkel brengt genoeg op voor haar, Lodewijk en de drie jongens': dit is zo'n typische zin die geschreven werd voor de buhne, als info voor de lezer; want zo denkt iemand niet in; zo'n opsomming. Ook de tweede alinea bevat teveel gekunstelde informatie. Schrap meer, of verwoord het anders. Correct en mooi uitgesponnen verhaal, het schrijnende toch sec gehouden zonder de emoties uit het oog te verliezen, geschreven in een stijl die bij die tijd past.

Buiten Bantammerstraat    Wi

Het eerste deel heeft het gevoel van een infodump. Erg veel (gedeeltelijk zelf overbodige) info wordt hier al aan de lezer gevoerd, door midden wat een niet erg natuurlijke interne monoloog. Met maar 15 cm draad twee sokken stoppen? Ik zie dat niet gebeuren. Een lijk in de gracht dat niet gevonden wordt? Onwaarschijnlijk!  Voorraden worden niet gevuld, maar aangevuld. Ook in het vervolg zijn er veel overbodige details of met veel te veel woorden uitgeschreven vanzelfsprekendheden, die het verhaal ophouden, bij voorbeeld: “Met een ‘na u’ opent Cornelie de deur van de winkel. De nachtwacht gaat op haar uitnodiging voor Cornelie langs, Cornelie sluit de deur. Ik vond het een zich moeizaam voortslepend verhaal, met een inhoud die mij maar niet kon boeien.

Buiten Bantammerstraat    Jo

Wat een spannend verhaal zou moeten zijn, is vooral saai. Er wordt eindeloos veel verteld en uitgelegd, we worden als lezer niet het verhaal ingetrokken, het worden op afstand gehouden. Het verhaal zelf is niet heel boeiend, maar als het goed verteld was, had het de moeite waard kunnen zijn.

Buiten Bantammerstraat    Ma

Een kleurrijk verhaal in een historische setting die overtuigd. De auteur heeft de sfeer zorgvuldig weten neer te zetten, het harde bestaan is helder zichtbaar. Maar… ik mis het verháál. De ontknoping rondom Lodewijk wordt droogjes verteld en het slot overtuigt mij niet. Een tweede kritiekpunt is de breedsprakerigheid. Mooi schrijven is natuurlijk prima, maar door té mooi willen schrijven kukelt de auteur af en toe over het randje. Bijvoorbeeld met een zin als deze: “De woorden van de man doorsnijden Cornelie. Als door een zweep geslagen knikt ze haar nek met gesloten ogen naar voren, haar warme gezicht valt als een hefboom in haar koude vingers.” Ik zeg het best vaak in mijn feedback, en dat is met een reden: als schrijver zie je je eigen valkuilen niet zo goed. Ook dit verhaal had aan kracht gewonnen door een stevige redactiebeurt.

Geen mooie dag voor de doof    Sj

Geen mooie dag voor de doof    An

Mooi met de wisselend oogpunten, je maakt een moeilijk verhaal makkelijk te lezen. Het einde had ik ook niet verwacht! Het komt dan ook erg uit het niets, een aantal hints achteraf waren leuk geweest.

Geen mooie dag voor de doof    Pe

Geen mooie dag voor de doof    Ja

Ondanks het zware thema blijf ik als lezer emotioneel op afstand van de personages. Bastiaan en Sam staan op het punt zichzelf te doden, maar praten over de hond, schoenen, muziek, ... Ook de duw van Bastiaan lijkt geen daad van empathie of liefde, meer een klinische beslissing, wat opnieuw de lezer op afstand houdt. Met een meer genuanceerde benadering van de emoties van de personages, zou dit een zeer krachtig verhaal kunnen zijn.

Titelsuggestie: De helpende hand.

Geen mooie dag voor de doof    Gi

Goede mix, de twee verhalen. Wat een slot!

Geen mooie dag voor de doof    Wi

Een zorgvuldig geconstrueerd verhaal, met een goede spanningsopbouw, zich ontwikkelende karakters en een goede twist op het einde. Enkele opmerkingen: ‘dat ene woord’ is verhaaltechnisch verkeerd, immers aan het einde van een verhaal kun je niet meer een nieuw element introduceren en dat vervolgens niet verklappen. Of dat betreffende woord moet eerder genoemd zijn, of je moet het alsnog uitleggen in de laatste regel. Verder staan er veel nutteloze bijzinnen of tussenzinnetjes in. Op zichzelf houden ze het verhaal niet echt op, maar ik eindigde met een gevoel van ‘een goed verhaal maar flodderig’ en dat komt door die tussenzinnetjes: “’s Ochtends naar de ene kant, aan het einde van de middag terug naar de andere kant,” “Hij kan alleen maar raden wie er nu naar de beelden zit te gluren,” “op allerlei manieren” en zo zijn er nog meer. De zinnen “dat hij nauwelijks enige welwillendheid toont.,” en “en zijn beslag op de rivier hem ontnomen” zijn ineens onkarakteristiek stijf en passen dus niet in de vertelstem. Probeer het verhaal een paar honderd woorden korter te maken, je zult zien dat het dan allemaal nog wat scherper en schrijnender wordt. De toevoeging (een ontwaking) doet de titel geen goed.

Geen mooie dag voor de doof    Jo

Een bijzonder verhaal over twee mensen die zelfmoord willen plegen. Hun ontmoeting is vreemd en niet echt overtuigend. Het leest niet verkeerd en het blijft een boeiend randje houden. Als geheel is het niet goed genoeg.

Geen mooie dag voor de doof    Ma

Kijk, dit is een Verhaal met hoofdletter -V. Zeer overtuigend, knap gebaseerd op observatie en voortgestuwd door sterke dialogen. Het psychologisch spel is fraai uitgewerkt en blijft overal binnen de lijntjes. Een keiharde twist aan het einde, en dat einde is gesloten én open tegelijk – ik vind dit top. Niks te zeuren? Ach jawel. De rol van Hond blijft voor mij wat mistig, maar dat is het dan ook wel. Buiging!

De onzichtbare breuk    Sj

De onzichtbare breuk    An

Mooi verhaal. De passages werken goed mee aan het gevoel van de man. Het is wellicht langzaam en vaag soms, maar dat klopt ergens wel.

De onzichtbare breuk    Pe

De onzichtbare breuk    Ja

Een fraai gecomponeerd en invoelbaar verhaal over verlies en verandering binnen een relatie. Overtuigend in  sfeer, stijl en psychologische diepgang. De verwijzingen naar literatuur en filosofie voegen een extra laag toe. De lezer wordt niet verrast door de gebeurtenissen, maar  door de wijze waarop ze worden gepresenteerd. Met een element van verrassing had het nog sterker kunnen zijn, maar ook nu al is het een indrukwekkend werk.

De onzichtbare breuk    Gi

Vleien? Het is 'vlijen' hoor. Kijk het verschil maar eens na. Er verschijnt dan een andere man die gedichten voorleest voor haar. Vervolgens blijft alles plots vaag, we weten dat er een nakend afscheid is. Hoe weet hij van die man? Wanneer er passages onderstreept zijn, die niet van haar zijn, van wie zijn ze dan wel? Je poneert stellingen waarnaar je later niet meer verwijst. Wanneer je naar iets verwijst moet dat relevant zijn voor het latere vervolg in het verhaal, anders kun je de verwijzing naar de dictende man beter schrappen. Lees maar eens wat er gezegd wordt over Tsjechovs gun', lees ook over hoe het in films gebruikt wordt (denk maar aan Hitchkock .

De onzichtbare breuk    Wi

Een zeer gewaardeerde poging om een relatiebreuk vanuit een nieuw perspectief te benaderen. Het verhaal hangt van subtiliteiten aan elkaar en daardoor is de exacte woordkeuze van heel groot belang. En dat is helaas niet overal gelukt: onheil dat zich vleit vind ik niet passend en een kat die zijn nagels slijpt aan de rand van de dag is vast poëtisch bedoeld, maar onbegrijpelijk. Pas overigens op met poëtisch bedoelde zinssneden, ze maken het verhaal niet beter en een paar keer ga je over de rand. Een vaas met haarscheuren die net niet breekt is ook een verkeerde metafoor. Wat beter past is een vaas met haarscheuren, maar nog lang niet gebroken. “Hij legde het terug, precies zoals het had gelegen” is een onzorgvuldige formulering, immers het treinkaartje kwam uit een regenjaszak, dan kun je hem nooit meer op dezelfde manier terugleggen, wel op dezelfde plaats terug stoppen. En een treinkaartje? Hoe ouderwets, kun je geen moderner bewijs verzinnen? Ga nog eens met de stofkam door dit verhaal en dan heb je een heel goed verhaal!

De onzichtbare breuk    Jo

Een vrouw verlaat haar man, een onderwerp dat vaak voorkomt in een verhaal. In dit verhaal heeft de schrijver het op een heel bijzondere manier verteld, een mooie manier ook. Het is de moeite waard, veel wordt niet verteld en het verhaal is mooi opgeschreven.

De onzichtbare breuk    Ma

Mooie, licht melancholieke terugblik op hoe een relatie uit elkaar is gevallen. De verteller zoekt naar het breekpunt, en vindt enkel haarscheuren in plaats van een knal. Fraaie taal, misschien iets té onderkoeld – wat ook wel weer past bij het karakter van de hoofdpersoon. Doordat het compact geschreven is (haast uitgebeend) tot zo’n 1.000 woorden blijf ik erbij. Goed werk!

Illustratie

Laurence Sterne (Clonmel (1713 - 1768) was een Anglo-Ierse romanschrijver en geestelijke. Zijn bekendste werk is de metafictionele roman The Life and Opinions of Tristram Shandy, Gentleman.