Jurycommentaar augustus 2025

Hieronder vind je het jurycommentaar van augustus 2025. Je kunt het beste CTRL+F/COMMAND+F gebruiken om jouw verhaal te zoeken. Ter info: Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven dus de hoeveelheid juryleden die hier wordt weergegeven kan per maand verschillen. Ook hoeft niet bij élk verhaal commentaar te staan. Wel zijn de jurylid-coderingen elke maand hetzelfde. Als je vaker mee hebt gedaan, kun je door de maanden heen de commentaren op jouw verhalen vergelijken.

Sommige verhalen ontvangen meer commentaar dan andere. Dit komt omdat onze juryleden in twee groepen verdeeld zijn en elk de helft lezen. Na deze eerste lezing hevelen we de beste vijf verhalen van elke groep over naar de andere helft. Deze beste verhalen (de verhalen van de shortlist dus) hebben twee maal zoveel commentaren.

Let op: lezen is voor eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan eventueel een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.

Afbeelding: Herman Melville (New York, 1 augustus 1819 – aldaar, 28 september 1891) was een Amerikaans schrijver van romans, novellen, en gedichten. Zijn bekendste werken zijn de romans Typee (1846) en Moby-Dick (1851) en de novellen Bartleby, the Scrivener (1853) en Benito Cereno (1855). In zijn tijd waren Zuidzeeavonturen een populair literair genre in de Verenigde Staten, maar bij zijn dood was hij alweer vrijwel vergeten. Wikipedia

Het commentaar

Lelijke kabouter    Sj

Lelijke kabouter    Pe

Lelijke kabouter    Wi

Een rammelend verhaal over vakantieleed. Clichés, algemeenheden, veel gezeur en geen verhaal. Zelfs voor een anekdote is het te slecht, immers geen leuke twist op het einde.

Lelijke kabouter    Fe

De droge humor waarmee de miserie wordt beschreven en de vertelstem maken het verhaal vlot leesbaar. Lelijke Kabouter bestaat echter vooral uit een reeks ongemakken zonder dat er een duidelijk conflict ontstaat. Alles speelt zich vooral extern af. Wat het verhaal mist, is een innerlijke ontwikkeling: wat drijft het hoofdpersonage eigenlijk? Nu blijven het vooral praktische frustraties, waardoor het geheel vlak aanvoelt en het tempo weinig variatie kent.

Zo had de ontmoeting met de huiseigenaar een mooi kantelpunt kunnen zijn, maar die kans blijft onbenut. Door meer nadruk te leggen op de emoties en het innerlijke conflict van het hoofdpersonage, kan de auteur de situatie meer gelaagdheid geven. Als dat lukt, ligt er de basis voor een veel sterker verhaal.

Het meisje en de dood    Sj

Het meisje en de dood    Pe

Het meisje en de dood    Wi

Heel poëtisch, bijna een gedicht, maar toch een compleet kort verhaal. Heel mooi gedaan, al heb ik wel enkele detailopmerkingen: Het gedicht dat het meisje uiteindelijk opschrijft is onnodig, dat is namelijk poëzie en dit korte verhaal is geen poëzie. Het is bijna alsof je de schrijver ziet die graag poëzie schrijft, maar nu een kort verhaal heeft geschreven. Voor mij verstoort dat de sfeer (en het gedicht voegt bovendien niets toe aan het verhaal). Complimenten voor deze prachtige zin: “Langs het moeras waar libellen als gedachten boven het water hangen.” Het verhaal is te lang, te vaak komen zinnen voor als “Ze voelt het voordat ze hem ziet” Er zitten teveel herhalingen in; dit toch al hele trage verhaal (maar mooi-traag) wordt daardoor te traag. Ik lees het woord ‘ineens’ in twee opvolgende zinnen. Dat is lelijk, maar in de sfeer van dit trage verhaal is het woord ‘ineens’ verkeerd gekozen, laat staan twee keer achter elkaar. “Ze hurkt in het gras. Haar knieën nat.” Deze zin is slecht gekozen, van hurken worden je knieën niet nat. Soms wordt het te vaag, zoals in deze zin: “En zijn ogen… zijn ogen zijn droevig, maar niet van spijt. Van betekenis.” Het woord betekenis heeft dringend show don’t tell nodig. Als laatste een persoonlijke noot: Bo als vrouwennaam (ja, ik weet dat hij best vaak voorkomt) geeft me altijd een steekje: Ik spreek/schrijf vrij veel Frans voor mijn werk en Bo (natuurlijk geschreven als Beau) hoort bij een man. Laat een vrouw Belle heten, of kies een andere naam!

Het meisje en de dood    Fe

Het meisje en de dood valt vooral op door de poëtische schrijfstijl die nooit geforceerd of pretentieus aanvoelt. De auteur kiest voor een innerlijk en existentieel conflict in plaats van een extern conflict.De dood fungeert niet als klassieke antagonist, maar als een stille aanwezigheid die existentiële vragen oproept. Het verhaal ontwikkelt zich in een kalm tempo, al blijft een crisis uit. Het zorgt ervoor dat het verhaal eerder beschouwend aanvoelt.

Het meisje en de dood    Ro

Dit is ChatGPT (en als dat niet zo is, dan is dat ook geen goed teken).

Het meisje en de dood    Jo

Bij vlagen is dit verhaal zo mooi. Het leest heerlijk en de schrijver weet de sfeer geweldig op papier te krijgen. Het onderwerp is mooi bedacht en de manier waarop de schrijver omgaat met de dood is heel goed gedaan. Uiteindelijk is het jammer genoeg vooral een herhaling van zetten en lees ik al snel steeds hetzelfde. Het verhaal wil geen verhaal worden. Toch is het mooi genoeg voor een hoog cijfer.

Het meisje en de dood    Ma

Dit is een zorgvuldig geschreven verhaal, wat het vooral moet hebben van stijl en sfeer. Maar het is lang, eenvormig, zonder scherpe randen. De lezer wordt ondergedompeld in gevoel, los van betekenis, zonder verrassing. Ik krijg geen beeld van Bo; wie is zij, hoe oud is ze, waarom zit ze in dat (al dan niet denkbeeldige) bos? De kern (de relatie tussen Bo en de dood) is al vroeg duidelijk, en daarna volgen herhalingen met lichte variaties. De ontmoeting met oma is een logische climax, maar komt rijkelijk laat en mist daardoor impact – ook omdat Bo nauwelijks blijk geeft van emotie. Mijn tip: kook het geheel in, geef Bo meer smoel en emoties en werk toe naar een climax, die wat verder af staat van het huidige toch wat clichématige einde.

Dan wat aandachtspunten voor de stijl van schrijven. Laat de lezer vooral zélf de plaatjes inkleuren. Voorkauwen is dodelijk voor de creativiteit van je lezer – 16x ‘alsof’, 22x ‘voelt’ zijn indicatoren daarvoor. Een tweede opmerking: speel meer met de lengte van je zinnen. Ze zijn nu overwegend (heel) kort, wat je liever kunt inzetten als het ergens spannend wordt, er tempo gemaakt moet worden. Nu draagt het bij aan vermoeiend lezen.

Het meisje en de dood    An

Heerlijke openingsalinea, je kiest de goede woorden om het soepel leesbaar te maken. Een 'effortless' sfeer. Het einige wat me net buiten de toom valt is het einde; het voelt te kortaf tegenover de rest van het verhaal.

Dood    Sj

Dood    Pe

Dood    Wi

Vaardig geschreven, maar het werkt niet. Advies voor de schrijver: laat de eerste twee zinnen weg, deze zinnen informeren de lezer dat er nu een bijzondere anekdote zal volgen. Regie-aanwijzingen als deze voegen niets toe aan een verhaal, maar wekken ergernis op bij sommige lezers. Bv bij mij. Het verhaal zelf is zintuigelijk geschreven en ik zie de worsteling van de schrijver met dit verhaal, met een gebeurtenis die mogelijk een of hooguit anderhalve seconde duurt (de val van het schip) en in dat hele korte tijdinterval moeten dan veel innerlijke monoloog worden gepropt. Meestal werkt dat niet, ook niet in dit verhaal. In het water bezig zijn met verdrinken geeft je veel meer mogelijkheid voor een innerlijke monoloog. Deze schrijver heeft een prima schrijfvaardigheid, nu nog een geloofwaardig verhaal.

Dood    Fe

De auteur opent met een sterk begin dat meteen de nieuwsgierigheid prikkelt. De emoties en zintuigelijke details zijn overtuigend beschreven. Het gebruik van korte zinnen tijdens het paniekmoment werkt goed en versterkt het gevoel van ademnood. Het gedeelte onder water is echter vrij lang en herhaalt dezefde emoties en bewoording, waardoor de spanning afneemt. Meer variatie en verdieping zou kunnen helpen om de lezer geboeid te houden.

Het einde vond ik ontroerend, vooral het fluisteren naar Oma Dotje, wat het verhaal een warme asluiting geeft. Al met al laat de auteur zien veel talent te hebben voor beeldend schrijven en het opbouwen van spanning. Met iets meer spanning in het middenstuk kan dit een nog krachtiger verhaal worden.

Men    Ro

Dit is een anekdote. Dus niet in lijn met de wedstrijd waar je aan meedoet. En het is een moraliserende anekdote, met een thema dat onderhand volledig uitgekauwd is. Tuurlijk kun je schrijven over uitgekauwde onderwerpen, wie wil dat nu niet? Maar vertel het dan op een nieuwe, interessante manier. Verder maak je onnodig veel gebruik van bijvoeglijke naamwoorden en zijn je metaforen cliché en gekunsteld. Ik zie je graag volgende maand weer, omdat je stem boeiend is. Maar haal dan wat meer uit de kast.

Men    Jo

De eerste zin van dit verhaal leest voor mij niet prettig, het kost me mede hierdoor moeite om in het verhaal te komen. Het blijkt al snel een verhaal met een boodschap te zijn en ik heb hier een licht allergie voor. Als een schrijver een boodschap wil vertellen, vind ik het prettig als dit heel subtiel gebeurt. Hier is weinig sprake van subtiliteit. Als geheel is het niet voldoende.

Men    Ma

Men    An

Mooie woorden maar weinig rode lijn. Voor mij is het te 'literair'. Een poging poetisch te klinken, maar het komt voor mij nogal vaag over. Ik begrijp dat je het met het begin en einde aan elkaar wilt praten maar dat maakt het nog verwarrender.

Millennials    Sj

Millennials    Pe

Millennials    Wi

“Ik was laatst op een  feestje” is het begin van een mop of anekdote; als het de openingszin is van een kort verhaal, belooft dat weinig goeds. En inderdaad, een serie van platitudes, algemeenheden en clichés volgt. Herinneringen aan de keuring voor de dienstplicht, inclusief de cliché keuringsofficier in uniform en met snor. Niets te beleven hier.

Millennials    Fe

Millenials opent met een ongemakkelijk gesprek op een feestje en de overgang naar de herinnering aan de dienstplicht is soepel geschreven. Vooral de scène rond de medische keuring is met humor neergezet. Het hoofdpersonage blijft echter wat op afstand, waardoor het lastig is om een beeld te krijgen van wie hij is. Zijn gevoelens tegenover de mlitair met de flinke snor blijven bijvoorbeeld onuitgesproken: voelde hij schaamte? Trots? Of misschien zelfs angst? Als de auteur meer laat zien van de binnenwereld van het personage kan dit een sterke basis vormen voor een rijker verhaal.

De camino    Ro

"De camino" is geschreven door een (vermoed ik) jonge schrijfster. Ik waardeer je poging en ik zie ook wat je probeert. Taalkundig is er ook niets mis met je verhaal. Echter valt er ook nog veel te leren; maar laat je daardoor niet ontmoedigen. Zo begint elke schrijver. Kijk bijvoorbeeld naar de eerste zin. Met je billen zitten op een koude kei terwijl het een warme dag is… Met je billen zitten is dubbelop en contextueel klopt er ook geen bal van; op een warme dag wordt een kei warm. Probeer geen onvoltooide deelwoorden te gebruiken, aangezien dingen zo in het echt niet uit worden gevoerd. Dialoog moet zo: 'Ik ben Jan,' zegt hij. De flashbacks waren raar (vooral dag 7) en onnodig; het einde was veel te abrupt. De bijpersonages waren te plat en dienden alleen voor Madeleines probleem. Probeer niet te werken met dagen in een kort verhaal, je kapt je scènes te snel af. Ga dan voor een paar langere scènes en schrap de onnodige.Twee opdrachten: raadpleeg het internet over "Show, don't tell" en lees heel veel (literaire!!!) boeken, zo kun je goed bestuderen hoe een verhaal in elkaar zit. Probeer bijvoorbeeld een pagina die je mooi vindt, vier keer te lezen en schrijf dan zelf een stukje, waarbij deze stijl niet verloren gaat.

De camino    Jo

Als fervent wandelaar spreekt de titel me direct aan en inderdaad zitten we direct op het parcours naar Santiago. Het verhaal is een zware teleurstelling, het is traag verteld, vol herhalingen en het voelt qua tijdverloop volkomen onlogisch. Het lijken vooral losse flarden tekst die in het verhaal bij elkaar geveegd zijn zonder dat de schrijver probeert hier een echt samenhangend geheel van te maken.

De camino    Ma

De camino    An

Ik mis wat gedachtegang en emotie achter acties; waarom gaat ze het pad af? Waarom heeft ze aan het begin een flashback? Het mag iets minder standaard van mij.

Mijn verhaal    Sj

Mijn verhaal    Pe

Mijn verhaal    Wi

“Mijn verhaal” is het begin van een dagboek of een anekdote; als het de titel is van een kort verhaal, belooft dat weinig goeds. En inderdaad, een serie van platitudes, algemeenheden en clichés volgt. Nergens ook maar enig detail die de lezer de mogelijkheid biedt om mee te leven. Misschien is dit meer een gedicht, maar ik ben niet gekwalificeerd om gedichten te beoordelen. Het is in elk geval geen winnend kort verhaal.

Mijn verhaal    Fe

Het viel me op hoe persoonlijk en oprecht dit stukje is. De kwetsbaarheid die de auteur durft te tonen, maakt het erg krachtig. De metaforen, zoals we dragen allemaal een eigen taal om te overleven, zijn mooi gekozen en blijven hangen. Als lezer miste ik wel wat concreet conflict. Er gebeurt niet veel in het nu: het verhaal richt zich vooral op hoe het ooit voelde. Daardoor blijft het meer een poëtische getuigenis dan een kortverhaal met duidelijk plot en spanning.

Ik zou aanraden om een of twee sleutelscènes uit te werken, bijvoorbeeld een moment waarop je letterlijk bevroor van angst, of juist een moment waarin je merkte dat je weer kon ademen. Maak het daarbij concreet: waar was je precies? Wat hoorde of zag je?

Houtland    Ro

Ik heb alle respect voor je pen, hoe je me zo terug in de tijd neemt. Je maakt gebruik van mooie metaforen en je hebt goed je research gedaan. Één dingetje: de personages naast Willem zijn wel aardig plat. Maar dat neemt niet weg dat dit een geslaagd verhaal is, alhoewel je er vanwege het taalgebruik wel even moet inkomen.

Houtland    Jo

We krijgen een grote, lange alinea voorgeschoteld waarin zonder enige rust informatie met de lezer gedeeld wordt. Het is amper een verhaal te noemen, het is zo goed als onleesbaar.

Houtland    Ma

Houtland    An

Wat een lap tekst! Een keuze. Ik weet gewoon niet zeker of ik het ermee eens ben. Zinnen zoals: 'Het is misschien nog moeilijker te begrijpen wat het betekent in Vlaanderen geboren te worden als het je niet is overkomen.' vind ik leuk, en vele andere zinnen nog tien eker mooier. De tekst lijkt enkel meer te draaien om hoe je het verteld dan wat je precies verteld, en alhoewel dat een prima recept kan zijn verlies je me toch enigzins. Probeer meer 'verhaal' in je prachtige zinnen spreken en je hebt een top verhaal.

Te mooi om waar te zijn    Sj

Te mooi om waar te zijn    Pe

Te mooi om waar te zijn    Wi

Wat een vrolijke vertelstem, schrijver! (waarschijnlijk schrijfster). Fantasie en een eigen stem, dan ben je al een schrijver die beter is dan een forse meerderheid van de mensen die denken dat ze kunnen schrijven. Dus dat is al een dikke voldoende voor dit verhaal. Neem zou deze zin: “Karlijn voelt oud zeer en jong verdriet samensmelten,” de mooist zin van alle zinnen in alle verhalen van deze maand. Maar het kan nog veel beter: dit verhaal is veel te lang, ga er met de stofkam doorheen en geef jezelf de opdracht om minstens 500 woorden te schrappen, dan zul je zien dat het scherper en nog leuker wordt. Voorbeeld deze zin: “snuift ze de heerlijke koffiegeur in via haar neus.” Kun je op een andere manier iets snuiven dan door je neus? Dus weg ermee. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden. Die draak van een eerste zin: snel doorstrepen en vervangen door iets veel simpelers. Zo’n geforceerde zin heeft u helemaal niet nodig, schrijver! En tussen al die vrolijkheid mag u ook wel wat zorgvuldiger schrijven: wat staat hier: “Als ze haar jas uit de kast trekt, ziet ze stapt, staat Mike plots bij het raam?” Ergens heet ze Karla in plaats van Karlijn. Slordig! Lees een verhaal nog eens zorgvuldig door voor u het indient. Dus blijven schrijven met deze vertelstem en deze fantasie en dan zie ik volgende maand graag weer zo’n leuk verhaal tegemoet!

Te mooi om waar te zijn    Fe

 Te mooi om waar te zijn kent een duidelijke opbouw: een gewone ochtend die geleidelijk overgaat in een uitzonderlijke dag. De schrijver maakt gebruik van een klassieke structuur, met elementen als spanning, ontlading, een twist en emotionele climax. Hoewel het verhaal goed geschreven is, voelde het voor mij wat lang aan. Dit komt mogelijk doordat er meerdere gebeurtenissen plaatsvinden zonder dat er een duidelijk conflict de spanningsboog draagt. Het verhaal zou meer kracht winnen met een sterker centraal conflict. Het hoofdpersonage is onzeker. Als die onderzekerheid haar keuzes sterker zou beïnvloeden of haar ambitie in de weg zou staan, zou dat de emotionele betrokkenheid vergroten.

Taxi    Ro

Je verhaal gaat nergens over. Je laat me nergens over nadenken en je vermaakt me niet. Je moet betere zinnen leren formuleren en een bredere vocabulaire opbouwen. "Roderik ging op vakantie naar Egypte. Hij ging per vliegtuig, want hoe anders?". Waarom niet gewoon: "In de middag kwam Roderik aan op het vliegveld van Egypte."? "De man keek ernaar – de telefoon – en knikte."? De man keek naar de telefoon en knikte! Je herhaalt uiterst onbelangrijke zaken en dat wekt grote irritatie bij de lezer. Misschien is dit het eerste verhaal dat je ooit hebt ingestuurd, dus laat je niet door mij ontmoedigen. Je kunt er juist veel door leren. Toen ik als kind voor het eerst meedeed aan een schrijfwedstrijd en het commentaar las, heb ik mijn pen voor een jaar begraven. Maar nadat ik een dikkere huid ben gaan kweken en heel veel ging lezen en schrijven, zag ik het commentaar van andere mensen beter en beter worden. Stuur volgende maand weer een verhaal op. En probeer dan vooral een boeiend verhaal te schrijven: één waarbij de hoofdpersonage worstelt met intern conflict.

Taxi    Jo

De schrijfstijl van deze schrijver is niet goed, het verhaal is zo goed als leeg. Wat er gebeurt is in twee regels tekst op te schrijven. Geen inhoud, geen verrassingen en daardoor gewoonweg geen goede inzending.

Taxi    Ma

Taxi    An

Spannend. Maar het pakte me niet... Het is te afstandelijk, te ongedetailleerd. Je zou veel meer kunnen overdrijven denk ik.

Lailas schimmen    Sj

Lailas schimmen    Pe

Lailas schimmen    Wi

Ik begrijp wat deze schrijfster wilde doen (ik neem aan: schrijfster). Een verhaal schrijven vanuit het gevoel, zonder aan de gebruikelijke verplichtingen van een kort verhaal te hoeven voldoen (plot, karakterontwikkeling, conflict, spanningsboog). Maar ik denk dat die ambitie te hoog was. Alleen schrijvers die een heel eigen vertelstem hebben ontwikkeld lukt dit. Een eigen stem ontwikkel je door heel veel te lezen en schrijven! Ik waardeer de ambitie van deze schrijfster, maar het resultaat is onder de maat. Het woord help/hulp komt 16 keer voor in dit verhaal van minder dan duizend woorden. Dat is echt veel te veel. Herhalingen kunnen een functie hebben in een verhaal, maar teveel herhaling is gewoon irritant. En dit verhaal barst van de herhalingen, zonder dat er ook ergens dieper wordt ingegaan op de herhaalde woorden. Waarom is hulp nodig? In welke vorm dan? Alles blijft vaag en dan zijn lege herhalingen dubbel irritant. Verder zie ik het oude cliché van tranen en regen weer langs komen (ook weer vaak herhaald in dit verhaal). Nog een cliché: “ Ik wil jou zo graag begrijpen,” een lege zin die dringend show don’t tell nodig heeft. Je kunt niet deze zin schrijven in een kort verhaal: “Nee, ik kan het haar niet vertellen,” en vervolgens “het” niet uitleggen, al is het maar in de laatste zin. Als je dit doet als schrijver voelt de lezer zich bedonderd. Het slot aan dit verhaal is dan ook puur slecht. Echt serieus heel slecht, ik hoop dat de schrijfster dit begrijpt na bovenstaande uitleg. De relatie tussen Laila en Ava blijkt onbesproken, dus de lezer heeft geen enkele mogelijkheid om mee te leven met de hoofdpersoon van dit verhaal. Laatste opmerking: zet elke nieuwe zin van een dialoog op een nieuwe regel, dat leest zoveel lekkerder.

Lailas schimmen    Fe

Dit is een veelbelovend kortverhaal met een sterke opening die me direct meenam in de gemoedstoestand van het hoofdpersonage. De emotionele lading komt goed over. Wel valt het op dat er regelmatig herhaling optreedt. Zinnen als 'laat me je helpen' en 'ik ben gek' keren in verschillende varianten terug. Herhaling kan krachtig zijn, maar wanneer het te vaak voorkomt, verliest het impact en wordt het voorspelbaar. Mijn tip: durf kritisch te schrappen en herschrijven zodat elke zin bihdraagt aan de spanning en vooruitgang van het verhaal.

De goede kinderen    Sj

De goede kinderen    Pe

De goede kinderen    Wi

Wauw! Wat een prachtig verteld verhaal, ook al is het thema een geliefd onderwerp voor verhalen in deze wedstrijd. Maar dit verhaal steekt boven de verhalen uit die ik hier in de afgelopen maanden heb gelezen over kindermishandeling. Alleen het slot vond ik wat teleurstellend. Een verhaal mag best een open einde hebben, maar in dat geval is het heel fijn als de schrijver gaandeweg het verhaal de elementen aanreikt die de lezer helpt tot het onvermijdelijke slot te komen, zonder dat de schrijver dat uitschrijft. Dit is voor mij één van de redenen waarom ik graag korte verhalen lees. Ik dacht dat dit verhaal ook tot een dergelijk slot zou leiden, maar de bewoording van het slot is net te vaag gelaten. Was het slot wat scherper geweest dan was dit goede verhaal een uitstekend verhaal geweest. Nog twee detailopmerkingen: witregels tussen alinea’s waarin plaats of tijd verspringen zijn voldoende, die *** zijn onnodig. Filmen en fotograferen worden hier door elkaar gebruikt, dat kun je beter niet doen. Het zijn twee totaal verschillende disciplines, die ook een ander gevoel opwekken in een kort verhaal. Daar waar ‘filmen’ is gebruikt in dit verhaal vervangen door ‘fotograferen’ en het probleem is opgelost.

De goede kinderen    Fe

De openingsalinea’s zijn bijzonder effectief. De auteur kiest voor een subtiel detail, zoals de parasol of de camera, en weet via nauwkeurige observaties snel een onderhuidse sfeer van onbehagen te scheppen. Dit zorgt voor een directe betrokkenheid bij het verhaal. Het centrale conflict, waarin een man geconfronteerd wordt met verdrongen schuld uit het verleden, komt overtuigend tot leven. Door middel van symboliek en de aanwezigheid van ogenschijnlijk onschuldige kinderen wordt dit verleden op indringende wijze opgeroepen. De uitwerking van zowel het innerlijke als het morele conflict gebeurt zonder expliciete morele oordelen.

De goede kinderen    Ro

Je hebt een mooie schrijfstem, maar hier en daar kan de boel nog wel wat gepolijst worden. Het is nogal onbegrijpelijk dat Marcus zich nog steeds zo bezig houdt met het weeshuis. Nergens wordt dat duidelijk onderbouwd. En dat "overleven, koekje, een kind minder" zie ik als een snelle uitweg om Marcus' geklik te onderbouwen, wat ervoor zorgt dat je lezer de keuze van de hoofdpersoon niet begrijpt. Jammer, want de andere beelden zijn mooi, hoewel alles er wel wat te dik bovenop ligt.

De goede kinderen    Jo

Onder dit verhaal ligt iets vreselijks, het wordt steeds aangeraakt, maar niet volledig uitgelegd. Dit laatste is knap, de sfeer blijft hierdoor akelig. Veel in het verhaal is goed, de sfeertekening en de wijze waarop de schrijver het trauma niet uit ten treuren uitlegt. Toch klopt er veel niet aan, vooral waarom het kind het gebouw in zand weet te vangen. Misschien had de schrijver iets meer het verhaal bij de hand moeten nemen, nu is het vooral de sfeer die het verhaal bepaalt.

De goede kinderen    Ma

De goede kinderen    An

Begin kan pakkender, ik was erg skeptisch. Maar na verloop erg geïnteresseerd. Een origineel verhaal. De spanning vind ik goed, net als het karakter.

Pieke zot    Sj

Pieke zot    Pe

Pieke zot    Wi

Ik lees tot twee keer toe dat dit verhaal ergens anders over gaat dan over wat ik zojuist heb gelezen. Waarom heb ik dan tijd verspild aan het lezen van die alinea’s? Deze schrijver spreekt de lezer rechtstreeks aan en doet dat met minachting. Een kort verhaal is een spel tussen schrijver en lezer met als doel de lezer iets te laten beleven, een emotie, welke emotie dan ook te laten voelen. Dit spel vereist wederzijds respect: de lezer respecteert de werkelijkheid die de schrijver creëert, hij staat er voor open om die werkelijkheid, hoe onwaarschijnlijk soms ook, te accepteren, in ruil voor een belevenis. De schrijver respecteert de intelligentie en de bereidheid tot inleven van de lezer. Dit verhaal overtreedt al die regels en is dus gewoon onvoldoende in een korte verhalen wedstrijd. Na al deze kritiek toch nog een positief punt: het einde is leuk, maar helaas is het dan al te laat om dit verhaal nog te redden.

Pieke zot    Fe

De vertelstem is vanaf de eerste alinea geloofwaardig en overtuigend. De schrijver toont een uitstekend gevoel voor structuur en spanningsopbouw. Het eenvoudige kaartspel, Pieke Zot, wordt op slimme wijze ingezet als literair middel waarmee direct nieuwsgierigheid wordt opgewekt. Waarom won hij nooit van zijn grootmoeder? Ook de subtiele details, zoals de bruine leren stoel waarin je verplicht zou moeten zitten, roepen moeiteloos sfeer op. Wat het verhaal nog sterker zou maken, is een vroegere introductie van het centrale mysterie. De rol van Grote Moe, die altijd wint, komt nu relatief laat aan bod. Een vroegere hint naar dit raadsel zou het spanningsveld versterken en de lezer nog dieper in het verhaal trekken.

De branding    Ro

Mooischrijverij. Je hebt een poging gedaan, maar het geheel komt niet goed uit de verf. Het interne conflict is te vaag; overgangen zijn onduidelijk.

De branding    Jo

Een zomers verhaaltje, licht van gewicht, makkelijk om te lezen. Het wordt nergens echt interessant, maar ook nergens irritant. Het is gewoon een aardig tussendoortje, wat fijn is in een schrijfwedstrijd als deze.

De branding    Ma

De branding    An

Mm, raar verhaal. Het karakter voelt enigzins gedwongen aan. Er wordt iets raars gemaakt van iets normaals waardoor het verhaal niet helemaal klopt voor mijn gevoel. Ik hoop dat je me begrijpt...

Adagietto in oud zuid    Sj

Adagietto in oud zuid    Pe

Adagietto in oud zuid    Wi

Voor iemand die niet zo van muziek houdt (en al helemaal niet van klassieke muziek) is dit een moeilijk toegankelijk verhaal. Alleen al die eerste alinea, wat zeg ik: de eerste woorden: “In stilte luister ik naar de eerste klanken.” Hoe kan stilte bestaan naast klanken? Ik besluit gewoon verder te lezen zonder schrijftechnische of verhaaltechnische opmerkingen en bij het einde constateer ik dat het verhaal me heeft vervuld met droefenis. Ik heb geen idee of de muziek van Mahler droevig is of juist vrolijk, maar de schrijver is er in geslaagd deze emotie op te wekken. En dit alleen al is een ruime voldoende waard. Deze schrijver heeft nagenoeg niets uitgelegd, het verhaal is tot stand gekomen door een authentieke stem van een hoogbejaarde en door een goede balans tussen herinneringen en realiteit. Dat een oudere dame vloeiend Frans spreekt geloof ik onmiddellijk, maar vloeiend Japans? Dat lukt maar een handvol Nederlanders en bij zo’n bijzondere eigenschap verwacht je meer achtergrond. Maak er maar een ‘gewonere’ taal van, dan valt het niet uit de toon. De flashbacks zijn het zwakste deel van dit verhaal, want in de basis allemaal hetzelfde. Misschien beter om één van de flashbacks om te zetten in een dialoog of een andere vorm. De gevoelde droefenis komt ook door de verpleegster: behulpzaam, invoelend, verzorgend, maar onder de oppervlakte uitermate irritant! Alweer: niets uitgelegd, zelfs niet in dialoog, dat heb ik aangevoeld tussen de regels door en dat mag de schrijver als een groot compliment opvatten. In hoeverre de symboliek van de muziek het verhaal versterkt kan ik niet beoordelen, omdat ik deze muziek niet ken (en nee, geen zin om een nummertje Mahler te gaan opzoeken op Spotify).  De spanning in het verhaal komt voor mij doordat de hoofdpersoon zich als ‘vol in het leven’ ziet en de omgeving ziet haar als ‘oud en hulpbehoevend’. Dat laatste is natuurlijk de werkelijkheid en ook de bron van mijn droefenis, maar niet expliciet gemaakt door de schrijver. Klasse!

Adagietto in oud zuid    Fe

 De beschrijvingen van het concert zijn bijzonder beeldend en meeslepend geschreven. Dankzij de zintuigelijke details voelde ik me als lezer direct aanwezig in het moment. De overgang van het concert naar de verpleeghuiskamer komt als een schok, maar juist op een manier die de spanning tussen droom en realiteit versterkt. Die spanning houd je knap vol tot aan het einde. In Adagietto in Oud-Zuid zit een sterk centraal conflict dat uitmondt in een emotioneel geladen climax en ontroerend einde. Wat nog aandacht verdient, zijn de dialogen van de verpleegkundige, Sumaq. Haar taalgebruik komt soms wat te formeel over. Een natuurlijke toon zou haar personage nog geloofwaardiger maken.

Adagietto in oud zuid    Ro

Mooi geschreven hoor, maar ik vind alles wat te uitleggerig. "Opgewonden hou ik mijn adem in en tel af tot het orkest in vol ornaat…": wat is de functie van "opgewonden" hier bijvoorbeeld. Ook krijg je een minpunten voor dit o zo uitgekauwde thema. Kom een keer met iets nieuws en geef ons niet wat we al kennen."Ik ben een oudje en kan alles zelf wel en ik vind mezelf zielig en aan het einde van het verhaal kom ik erachter dat mijn tijd is geweest blah blah blah."

Adagietto in oud zuid    Jo

Van alle onderwerpen is dementie wel een van de meest geliefde bij de schrijvers van onze schrijfwedstrijd. In die verhaal een originele insteek door de muziek van Mahler een prominente rol te geven. Het werkt even, maar niet het hele verhaal. Uiteindelijk verzandt ook dit verhaal in langdradigheid. Het is gewoon heel lastig om dementie op een interessante manier te verweven in een verhaal. Het is hier ook niet gelukt.

Adagietto in oud zuid    Ma

Adagietto in oud zuid    An

Het begin is mij wat te pretentieus. Soms lijkt het meer om de woordkeuze te gaan dan de betekenis van de woorden zelf. Later lost zich dit vanzelf op; daar vind ik je schrijven veel vloeiender. Je beschrijft een zielig verhaal zonder het uitzonderlijk uit te drukken. Mooi.

Hack    Ro

Geslaagde anekdote, grappig en spannend. Maar daar zit gelijk ook het probleem: je inzending is niet in de lijn met de wedstrijd waaraan je meedoet. In een verhaal wil je geen feitelijke informatie, maar emotie. Je wil je lezer transformeren. Als ik anekdotes moest beoordelen, had je een royaal cijfer gekregen.

Hack    Jo

Een aardig idee, wat eenvoudig opgeschreven en uiteindelijk volkomen ongeloofwaardig. Als een rector van een school doorheeft hoe het zit, hoe kan het dan dat de ouders totaal niet doorhebben wat er speelt? Te eenvoudig en te weinig doordacht.

Hack    Ma

Hack    An

Om heel eerlijk te zijn, en waarschijnlijk lullig, vind ik het een super kort verhaal na de eerste alinea. Dat op zich zelf vind ik gewoon al goed. De rest moet spannender zijn wil het iets toevoegen. Ergens doe je dat wel; het laatste deel vind ik weer goed. Je gaat niet te diep in op van alles - karakters en beschrijvingen - maar wel het nodige. Die balans heb je te pakken. Ik zou dus meer aan de haal gaan met dat midden; het is nu te voorspelbaar.

Zondagmiddag Buitenveldert    Sj

Zondagmiddag Buitenveldert    Pe

Zondagmiddag Buitenveldert    Wi

Ik heb veel problemen met dit verhaal. In willekeurige volgorde: het is veel en veel te lang (al valt het binnen de grenzen die gesteld zijn in deze wedstrijd). Er staan veel overbodige zinnen in. Bijvoorbeeld de eerste alinea is volkomen overbodig. Als er al een link zou zijn met de rest van het verhaal, dan is die niet duidelijk en bovendien is de afstand tussen eerste alinea en het moment dat de man op de scooter langs komt veel te groot. De lezer weet dan de eerste alinea niet meer. Nog zo’n zin die volkomen uit de lucht valt en helemaal niets toevoegt aan het verhaal: “Ezra denkt aan patat. ‘Wil je friet met mayo’ vraagt hij. Ze lacht kort. ‘Gatver.’ En zo zijn er nog veel meer (bij)zinnen die niets toevoegen.  De seksscene is één aaneenschakeling van clichés en ook veel te lang. Een seksscene is één van de moeilijkste opdrachten voor een korte verhalenschrijver: er zijn al zoveel verhalen verteld over wat in principe een simpele lichamelijke functie is en ook over schuld, verlangen, liefde, lust en alle andere gevoelens die spelen rond seks is al zoveel geschreven, dat het heel lastig is geworden om nog een seksscene te schrijven, die de moeite van het lezen waard is. Deze is dat in elk geval niet. De tweede helft van het verhaal is een verslag, letterlijk en figuurlijk op grote afstand. Opmerkingen als “Onno voelt een rilling langs zijn rug lopen” en “Saskia begint te jammeren” beschrijven een emotie, maar geven de lezer geen ruimte om die emotie mee te voelen. Ik heb de tekst van het lied gedownload, maar in dit verhaal zijn de overvliegende vliegtuigen slechts een prop, de schrijver heeft ze gebruik voor decor (dat geldt ook voor delen van de songtekst), de vliegtuigen spelen geen rol in dit verhaal. Zonder overvliegende vliegtuigen was het verhaal exact hetzelfde geweest. De perspectiefkeuze van de alleswetende verteller is een gemakkelijke keuze voor de schrijver, maar dat schept ook afstand. Een verhaal komt veel meer binnen indien de schrijver in staat is een verhaal slechts vanuit één perspectief te vertellen. Ja, dat is een stuk moeilijker, maar probeer het maar eens schrijver, voor een volgend verhaal. Het slot is gewoon slap.

Zondagmiddag Buitenveldert    Fe

 De auteur van Zondagmiddag, Buitenveldert weet met dit kortverhaal een sterke visuele wereld neer te zetten. Vooral het begin valt op: de sfeervolle overgangen tussen Onno, Mila en Ezra zorgen voor een intiem sociaal-realistisch portret. Halverwege maakt het verhaal echter een onverwachte wending, richting erotiek en thrillerachtige elementen, met dealers en moord. Deze overgang voelt vrij abrupt en haalt de lezer uit de zorgvoldig opgebouwde sfeer van het eerste deel. Een tip: onderzoek welke toon en stijl je als auteur het meest wil uitdragen. Door hierin een heldere keuze te maken, kan het verhaal als geheel aan kracht en samenhang winnen.

Goed mens    Ro

Mijn advies: zoek meer diepgang in je overtuigingen.

Goed mens    Jo

Het idee achter dit verhaal is goed, de uitwerking een stuk minder. Te veel toevalligheden en door de eerste zinnen geeft de schrijver een groot deel van de spanning al direct weg. Het lesje dat we aan het einde van het verhaal moeten lezen, kan me eerlijk gezegd gestolen worden.

Goed mens    Ma

Goed mens    An

Alright, het idee van het verhaal vind ik leuk; inzoomen op het kleine. Maar het dialoog is me te slap; het voelt geforceerd en daarbij krijg je na de eerste alinea nog geen idee wie de karakters zijn behalve bij die ene fatbike jongen dan wellicht. Iets wat verschil zou kunnen maken is minder uit de vertellende ik schrijven. En ik zou meer over de vertellende ik zélf willen ewten; waarom wordt hij in hemelsnaam zo vaak aangesproken? De eindscene vind ik het meest pakkende. Die dementerende vrouw. Dáár mag het van mij meer over gaan. Mooi!

Wisselkind    Sj

Wisselkind    Pe

Wisselkind    Wi

Deze schrijver/schrijfster heeft goed begrepen dat details nodig zijn om een verhaal tot leven te brengen. En dit verhaal zit dan ook vol met opmerkzame details, die een invoelbare sfeer oproepen. Maar met sfeer alleen heb je nog geen verhaal. De leeftijd van het kind wordt niet prijsgegeven, maar sommige observaties passen werkelijk niet bij een kind van welke leeftijd dan ook, bv “weemoedige maar heldere ogen,” en zo zijn er meer. Verder is dit een verslag, niet een kort verhaal. Er is geen karkaterontwikkeling, geen echt conflict (of beter gezegd: het conflict tussen vader en dochter wordt benoemd, maar er wordt niets mee gedaan) er is dan ook geen spanning of bijzonder perspectief, allemaal zaken die het lezen van een kort verhaal de moeite waard maakt. Deze schrijver kan echt wel schrijven, al hou ik niet van Germanismes (of anders Vlaams of Limburgs) zoals: “had hij me nog een wafel gekocht.” Wat ontbreekt in deze inzending is een goed verhaal.

Wisselkind    Fe

Vanaf de eerste alinea werd ik direct meegenomen in de belevingswereld van het hoofdpersonage. De auteur weet met beeldende beschrijvingen een visueel overtuigende sfeer te creëren. Wat ik echter mis, is een duidelijk conflict of spanningslijn. Het verhaal voelt daardoor wat richtingloos aan. Hoewel de setting en sfeer goed worden neergezet, zou het geheel sterker worden met meer ontwikkeling of een duidelijke verhaallijn.

DVW A500    Ro

Een verhaal met veel potentie. Het Nederlands is alleen wat gekunsteld, de Witte Wasser legt te veel uit en ik vind de affaire met Ella niet goed opgebouwd, waardoor de woede van de Witte Wasser niet voelbaar is. Een redactiebeurt zou je verhaal goed doen, want eerlijk is eerlijk: je hebt me tot op zekere hoogte vermaakt!

DVW A500    Jo

De opbouw van het verhaal is goed, er zijn duidelijk twee delen en het tweede deel is compleet anders. De schrijver had meer moeite mogen doen om de hoofdpersoon en zijn tegenstander bij elkaar te krijgen. Nu is het echt puur toeval, terwijl er duidelijk sprake is van een afrekening. Als hier beter over nagedacht was, was het verhaal veel sterker geworden.

DVW A500    Ma

DVW A500    An

Ik vind het nogal veel vage metaforen en zinsvormingen waardoor ik me moeilijk kan inleven. Het is voor mij simpelweg niet te volgen. De tape vind ik daarbij ook een beetje een slap onderwerp in het verhaal; het kan centraler daarover gaan. Wel complimenten voor je concrete dialoog.

Het donkere dennenbos    Sj

Het donkere dennenbos    Pe

Het donkere dennenbos    Wi

De openingszin doet het ergste vermoeden. Nooit...echt NOOIT begin je een verhaal met “ Als je me vroeger had gezegd....had ik je voor gek verklaard.” Het is een enorm cliché dat niet thuis hoort in een kort verhaal. Nog meer van die zinnetjes die je niet moet gebruiken in een kort verhaal: “had ik in de verste verte niet kunnen bedenken,” en “Dan gebeurt er iets onheilspellends.” Die laatste zin is valsspelen voor het opvoeren van de spanning. Dat moet je echt doen door dialoog of actie, niet door zo’n tussenzinnetje. Nog zo’n kunstmatige spanningsopvoerder: “Opeens weet ik wie deze persoon is — ik herken deze hand.” Deze zin kun je niet laten hangen. Wie is dat dan, vraagt de lezer zich af en hij krijgt daar nooit antwoord op. Verder blijft het verhaal hangen in algemeenheden, niets voor de lezer om mee te leven. Het spijt me als dit commentaar nogal hard aankomt, maar dit is gewoon een slecht verhaal. Als je het leuk vindt om te schrijven, investeer dan in een goede schrijfcursus, want dat is hard nodig. Dat is mijn oordeel gebaseerd op dit ene verhaal, misschien heb je nog andere verhalen geschreven, die verhaaltechnisch wel in orde zijn, stuur die dan vooral in. Maar als dit verhaal je schrijfniveau aangeeft, ga dan die cursus doen!

Het donkere dennenbos    Fe

De openingszin is veelbelovend en zet direct de toon voor een spannend kortverhaal. Het bekende thriller- en horrormotief van een achtervolging in het bos door een mysterieuze figuur wordt effectief ingezet, maar mist een originele invalshoek die het verhaal echt onderscheidend maakt. De scène waarin het hoofdpersonage de hand herkent, wekt nieuwsgierigheid en biedt een mooie kans voor een verrassende wending. Helaas blijft deze onthulling te oppervlakkig. Met een onverwachte twist had dit moment veel sterker kunnen uitpakken. Nu voelt het als een gemiste kans om het verhaal naar een hoger niveau te tillen.

Pinkpop 2025    Ro

Puberverhaal dat niet goed uit de verf komt. Het interne conflict is oninteressant en vlak; de metaforen zijn bijna overal onnodig en cliché. Ik vermoed ook dat voor die metaforen AI is gebruikt. Laat het verhaal uit je hart komen en stop met die mooischrijverij.

Pinkpop 2025    Jo

Veel mooie zinnen, misschien wel te veel. Dit maakt het verhaal wat gemaakt. Een verhaal vanuit twee perspectieven schrijven, lukt vaak niet. De schrijver van dit verhaal is het wel gelukt, op een dubbele zin na loopt het verhaal naadloos door, van mij had de naam van het personage er niet boven hoeven te staan, dit zorgt voor een hapering in het verhaal. Het is mooi gedaan, een prachtig liefdesverhaal vol met grote en kleine problemen, zonder een echt happy end. Ondanks de kritiek een mooie inzending.

Pinkpop 2025    Ma

Pinkpop 2025    An

Jeetje, wat een heerlijke intro alinea. Je woordkeuze vind ik fijn; niet te pretentieus of vaag maar een mooie verwoording van de balans van wat er is gebeurd en hoe dat voelde. Op enige momenten vind ik de eravringen/gevoelens gedwongen voelen. Waarom zijn deze twee zoals ze zijn? De karakters staan me dus aan: perfect niet perfect.

Between tetris and time    Sj

Between tetris and time    Pe

Between tetris and time    Wi

Waarom zou ik een schrijver serieus nemen, die niet serieus omgaat met de wedstrijdregels? Dit staat er in de regels: "Je verhaal is in het Nederlands of in een aan Nederlands gelieerd dialect geschreven." Omdat ikzelf ook wel eens wat schrijf in het Engels heb ik het verhaal toch gelezen. Absoluut geen slecht verhaal, al heb ik niet mijn gebruikelijkle controles gedaan voor AI of plagiaat. Desondanks: wat mij betreft gediskwalificeerd, al is het uiteraard aan de redactie om dat te bepalen.

Between tetris and time    Fe

Dit Engelstalige kortverhaal leest als een opeenvolging van gedachten, gevoelens, herinneringen en observaties, maar mist een duidelijke richting. Hoewel een kortverhaal zeker introspectief mag zijn, is het belangrijk dat er iets in zit dat de lezer vasthoudt. In dit verhaal worden vragen als wat wil de hoofdpersoon, waar loopt ze tegenaan en waarom wel aangestipt, maar blijven ze onbeantwoord. Daardoor blijft het verhaal wat vrijblijvend.

De ondervragingsscène roept effectief een gevoel van beklemming op, maar neemt veel ruimte in beslag. Door deze scene compacter te maken en enkele herhalingen te schrappen, zal de spanningsboog sterker blijven en het tempo meer in balans zijn.

Ochtendzon    Sj

Ochtendzon    Pe

Ochtendzon    Wi

Het historische verhaal van Josephine Nivison en Edward Hopper geromantiseerd en naverteld. Adequaat verteld, maar het voegt weinig toe aan wat er in historische bronnen gevonden kan worden, behalve het feministische tintje dat de schrijver eraan gegeven heeft (en dat mag, een schrijver moet wat toevoegen aan een historische vertelling). Maar het blijft bij gedachten, een vrouw kon niet vrij zijn in 1952, in elk geval deze vrouw niet. Verder dan overpeinzingen komt het niet van deze schrijver, die overigens uitstekend kan schrijven. Ik hoop de volgende keer op een interessanter verhaal.

Ochtendzon    Fe

De openingszin is bijzonder treffend: "Het licht strijkt over mijn huid alsof het me iets wil teruggeven..." Hiermee wordt direct een toon gezet van introspectie, verlies en melancholie. De lezer krijgt meteen het signaal dat het verhaal zich niet zal richten op actie, maar op een innerlijke verkenning. Hoewel dit voor sommige lezers wat traag kan aanvoelen, vormt het een veelbelovende introductie die de nieuwsgierig wekt.

Ochtendzon    Ro

Onnodige mooischrijverij, (vermoedelijk) een flinke scheut AI, uitgekauwd thema. Heb ik al veel gezien deze maand en eerlijk gezegd heb ik dat wel gehad. Je verhaal is onorigineel en pretentieus. Kom volgende maand maar met een verhaal dat volledig uit je eigen pen komt.

Ochtendzon    Jo

Het schilderij er maar even bijgehaald, ik heb mooiere schilderijen van Edward Hopper gezien. De schrijver weet dit schilderij mooi in woorden te vangen, de gedachten van de vrouw zijn schrijnend en de worsteling is voelbaar. Het is geen verkeerd verhaal, maar het raakt me minder dan ik had gehoopt. Te veel uitgelegd misschien? Ik kan mijn vinger er niet goed op leggen, maar voor mij is het niet wat ik hoopte dat het zou zijn.

Ochtendzon    Ma

Ochtendzon    An

Poeh! Prachtig. Ik begrijp het karakter van top tot teen zonder dat je het uitkauwt. De zinnen zijn poezie op zichzelf van tijd tot tijd: 'Zijn muze, zei men. Zijn niets, wist ik.' en de laatste zin zijn mijn favoriet. Het leukste vind ik vooral dat je me een ander perspectief op een bekend idee laat zien. En daarvoor zijn verhalen vind ik.

Eindelijk Bram weer zien    Sj

Eindelijk Bram weer zien    Pe

Eindelijk Bram weer zien    Wi

Dit is een nogal rechttoe-rechtaan verslag. Geen verrassend perspectief, geen bijzondere twist waarmee het verhaal eindigt, nauwelijks emoties waar een lezer in kan meeleven, geen ontwikkeling van het karakter van de hoofdpersoon. Het verhaal is adequaat geschreven door een schrijver met een goed taalgevoel, maar het is wel erg saai. Het onderwerp biedt alle ruimte voor een heftig en emotioneel verhaal, maar dit verhaal is dat niet. Suggestie: de tweede zin is een onnodige infodump, de eerste alinea leest heel veel beter zonder deze zin en de daarin opgenomen informatie komt er later vanzelf uit.

Eindelijk Bram weer zien    Fe

De eerste alinea grijpt meteen de aandacht. Mike’s emotionele uitbarsting is krachtig neergezet en zet de toon voor een verhaal dat menselijk en moreel complex is. De auteur slaagt erin om een hoofdpersonage neer te zetten die niet eenvoudig als “goed” of “slecht” te labelen is, maar die handelt vanuit emotie en innerlijke worsteling. Het morele conflict dat het verhaal aandrijft , Mike’s verlangen om zijn zoon te zien versus zijn destructieve gedrag, is sterk en gelaagd. Hierdoor komt hij niet over als een eendimensionaal personage, maar als een tragische figuur die net tekortschiet in zelfinzicht en controle. Zijn wanhoop is voelbaar, wat het verhaal diepgang en emotionele impact geeft.

De vijf tibetaantjes    Ro

Uitgekauwde sentimentaliteit waar maar geen einde aan lijkt te komen.

De vijf tibetaantjes    Jo

Een verhaal waarin een ziekte centraal staat, het komt niet bij me binnen. De schrijver raakt alle te verwachte emoties aan, maar doet hier niets mee. Zo blijft het verhaal vooral aan de oppervlakte. Niet verkeerd geschreven, maar zielloos.

De vijf tibetaantjes    Ma

De vijf tibetaantjes    An

Het gaat me te heen en weer. Ik mis structuur. Daarbij kost het wat energie om te lezen. Dat is natuurlijk niet erg, maar in dit geval vind ik het niet helemaal lonend... Ik begrijp niet goed wat je met het verhaal bedoeld na het te herlezen. Wat wil je precies allemaal zeggen?

Oesters in Montalivet    Sj

Oesters in Montalivet    Pe

Oesters in Montalivet    Wi

Ik weet niet of dit een autobiografisch verhaal is, maar woordgebruik, typische details en verhaalopbouw komen overeen met de gebruikelijke opbouw van een autobiografisch verhaal. Is het niet autobiografisch dan kan ik mij voorstellen dat de schrijfster (neem ik aan) inspiratie heeft opgedaan in haar onmiddellijke omgeving. Laat ik beginnen om te schrijven dat het verschrikkelijk is om dit mee te moeten maken, ik als lezer kan het me nauwelijks voorstellen. Maar deze schrijfster heeft er voor gekozen om dit verhaal in te dienen bij deze openbare verhalenwedstrijd, waar niet alleen de juryleden het verhaal lezen, maar (als het verhaal tot de winnaars behoort) de hele wereld het kan lezen. En heel veel autobiografische verhalen, hoe goed soms ook geschreven, zijn niet geschikt voor een groot publiek dat bestaat uit lezers die de achtergrond en situatie niet kennen, de overledene nooit hebben gekend en geen wetenschap hebben van de relatie tussen de overledene en zijn partner. Zo’n lezer weet niets anders dan wat hij leest. Veel lezers zullen geen oordeel willen geven over dit verhaal, omdat de details te gruwelijk zijn. Maar als je dit verhaal indient voor een schrijfwedstrijd, dan geef je de jury de opdracht om dit verhaal te vergelijken met andere ingediende verhalen, om zo tot het beste verhaal van de maand te komen en dat betekent dat een jurylid zal kijken, nee moet kijken, naar verhaaltechnische en schrijftechnisch zaken. En dan krijg je commentaar wat volstrekt onbelangrijk is in vergelijking tot de hier beschreven doodsstrijd, maar die heel banaal alleen maar van belang zijn voor het vergelijken van dit verhaal met de andere ingediende verhalen. Zo zijn de overgangen tussen heden en flashbacks, nogal gekunsteld. Bijvoorbeeld deze zin: “Zo liggend in de zon komen flarden van vroegere zomerse taferelen terug en vormen de beelden achter mijn oogleden.” Verder staat er nogal wat kleine foutjes in, zoals deze zinnen: “We nemen er ook een glas witte wijn bij en voelen helemaal in vakantiestemming” en “ze proberen te voorkomen dat hun bouwwerken niet overstromen.” Die flashbacks zijn niet verschoond gebleven van zorgjeukjargon zoals “Na de enorme mentale dreun” en “Wij bekijken het positief vanuit ons standpunt" (overigens een lelijke zin, die dubbelop is. “vanuit ons standpunt” kan gewoon weg). Tenslotte is het slot een bewonderenswaardige reactie van deze weduwe, maar verhaaltechnisch nogal slap.

Oesters in Montalivet    Fe

Wat een indrukwekkend kortverhaal. De auteur weet de lezer moeiteloos mee te nemen van het warme strand naar het kille ziekenhuisbed, zonder dat de overgang geforceerd aanvoelt. De manier waarop heden en verleden in elkaar overvloeien, is knap gedaan. De herhaling van de zin “Fresh donuts, no sugar, low calories” werkt krachtig.

Wat ik nog miste, is een iets vollediger beeld van Hans. We leren hem vooral kennen in zijn ziekte en verwarring. Een kleine anekdote of herinnering aan wie hij was als gezonde man zou hem ronder maken als personage en het uiteindelijke verlies nog schrijnender maken.

Oesters in Montalivet    Ro

Sentimenteel geraaskal.

Oesters in Montalivet    Jo

Verpakt in een vakantiesetting worden we meegenomen in het ziekteproces van de man van de hoofdpersoon. De man is inmiddels overlijden en de hoofdpersoon kijkt terug op het proces van ziek worden en ziekenhuisbezoeken. Het verhaal wordt klinisch verteld, er zit weinig emotie in en ik voel helemaal niets bij het verhaal. Dat ze terugkijkt vanaf het strand is nog het enige goede aan het verhaal.

Oesters in Montalivet    Ma

Oesters in Montalivet    An

Simpel maar soepel, zo zou ik het beschrijven. Er is weinig diepgang in dit karakter; er wordt weinig meegemaakt. En toch is het herkenbaar. De gedachtegang beschrijf je netjes gedurende het verhaal en dat is dan voor mij ook het mooist. Er mag daarnaast wat meer leven in.

Weg van huis    Ro

Je hebt een leuke sfeer neergezet, hoor. Scènes zoals die waarin Hillbrand de rivier in wordt getrokken, zijn spannend geschreven. Wel zijn je dialoog en sommige zinnen geknustseld en veel zaken die al voor zich spreken, schrijf je toch op. Bijvoorbeeld is deze zin niet nodig: "Hun plannetje om te gaan vissen was gelukt." Een redactiebeurt zou je verhaal ook goed doen, want het bevat aardig wat taalfouten. Je verhaal is eigenlijk een anekdote, waarvoor je ook minpunten krijgt. Maar zoals ik al zei, je bent al goed op weg met levendige visualisatie. Een opdracht: doe research over wat een verhaal is (maar neem de vaste regels die je voorgeschoteld krijgt met een korreltje zout).

Weg van huis    Jo

Dit verhaal is slecht geschreven, de stijl is niet best en er staan veel schrijffouten in. Het moet een deel van een groter geheel zijn. De eerste zin doet denken aan een vooruitblik, maar daar blijkt geen sprake van te zijn. De laatste zin is een open einde dat niet bij een kort verhaal hoort. Het verhaal is nietszeggend en er is weinig om positief over te zijn.

Weg van huis    Ma

Weg van huis    An

Mooi mysterieus einde. Het dialoog in het begin vind ik ook goed; er zit spanning in. Verder zegt het verhaal me niet veel. Misschien is het het onderwerp, misschien de keuze in wat wel of niet te vertellen....

Het paarse lint    Sj

Het paarse lint    Pe

Het paarse lint    Wi

Dit lijkt een hoofdstuk uit een langer verhaal. Voor een kort verhaal voldoet het niet. De slapstick is leuk, maar we komen helemaal niets te weten over deze vrouw en de ‘hij.’ Zal wel een ex zijn, maar kan ook een ouder of kind zijn. In een dergelijk kort verhaal kun je niet beide hoofdzaken onbenoemd laten: de relatie, die klaarblijkelijk verzuurd is en de inhoud van het cadeau. Oftewel je geeft de lezer inzicht in de relatie en laat hem raden wat het cadeau dan zal zijn. Of je geeft de inhoud van het cadeau weg, waaruit de lezer dan conclusies kan trekken over de relatie. Maar in dit verhaal staat de lezer met lege handen. Overigens een storende vertelfout: “weet ze dat het lint op de tafel achter haar dezelfde kleur heeft” (als het bloed), maar vele malen wordt vermeld dat het lint paars is en bloed in een verhaal is altijd rood. Nu kun je een hele verhandeling aangaan of gestold bloed rood is of paars, maar een dergelijke verhandeling hoort niet in een kort verhaal.

Het paarse lint    Fe

 De opening van Het paarse Lint wekt meteen nieuwsgierigheid en spanning op: wat zit er in het cadeau en van wie is het afkomstig? De auteur hanteert een beeldende schrijfstijl met treffende observaties, wat het verhaal levendig maakt.

Halverwege zakt het tempo echter iets in. De scène in de keuken bevat sterke visuele elementen, maar de opeenstapeling van komische details (suiker in de beha, het uitglijden in stroop,...) neigt naar overdrijving. Hierdoor raakt het verhaal kortstondig wat uit balans en wordt het minder geloofwaardig.

Een tip: probeer de humor en de dramatiek zorgvuldig te doseren. Minder kan soms meer zijn en subtielere accenten kunnen de impact van het geheel vergroten.

Drie vrienden    Ro

Mooi verhaal met een interessante inhoud, maar het had wel wat meer body mogen hebben; in plaats van alleen het symbolisme. Daarnaast vind ik je taal rommelig en is je dialoog niet realistisch.

Drie vrienden    Jo

Drie losse flarden van verhalen. Geen van deze drie stukken tekst is een echt verhaal en ze komen ook niet samen. Omdat ook de schrijfstijl niet geweldig is, leest dit verhaal niet prettig.

Drie vrienden    Ma

Drie vrienden    An

Wat een heerlijke schrijfstijl heb je. Rechtoe, rechtaan maar met alle nodige mooi woorden. Het staat me wel aan. Het onderwerp van het verhaal kan spannender, of er kan meer betekenis achter zitten maar misschien wil je dat aan de interpertatie over laten dus die keuze moet je vooral zelf maken.

Overspel    Sj

Overspel    Pe

Overspel    Wi

Ik vond het een moeizaam verhaal, te lang en met veel te veel houterige zinnen. Bij voorbeeld: “De meest onwaarschijnlijke combinaties van ingrediënten weet ze om te zetten in een smakelijke maaltijd,” “Soms verdacht ik haar van de potentie om te moorden” en “Ik voelde de sterke overtuiging dat ik hier niet over moest spreken.” En zo zijn er nog veel meer. Deze schrijver heeft een goede fantasie en dat is het begin van elk goed verhaal en wat mij betreft is dat al goed voor een voldoende, maar ik zie veel technische schrijfmankementen. Bijvoorbeeld: vage begrippen als ‘op enig moment’ kunnen het beste zoveel mogelijk worden vermeden, verklarende zinnen tussen haakjes doe je liever niet. En bovendien: elk goed verhaal verdient een mooi einde, met een verassende twist, een samenvattende of verklarende zin of een nieuw inzicht. Dit einde is te gemakkelijk en komt bovendien uit de lucht vallen. Conclusie: genoeg fantasie, te weinig schrijfvaardigheid. Een goede schrijfcursus kan uw schrijfvaardigheid verbeteren en als u die dat toepast op uw bestaande fantasie, wil ik dat nieuwe verhaal t.z.t. graag lezen.

Overspel    Fe

Als lezer werd ik geraakt door de intense zoektocht naar liefde en verbinding, ook op een spiritueel niveau. Tegelijkertijd voelde ik soms een zekere afstand omdat het verhaal mij als lezer niet altijd volledig meenam in de emoties van de personages. Klaartje komt bijvoorbeeld wat karikaturaal over in haar jaloezie, wat het lastiger maakt om echt mee te leven met haar gevoelens en keuzes.Een iets genuanceerdere uitwerking van haar emoties zou de betrokkenheid van de lezer kunnen versterken.

Airan, Pailan en Faigan    Ro

Leest als een verslag.

Airan, Pailan en Faigan    Jo

Een middeleeuws avonturenverhaal dat niet uit de verf wil komen. De schrijver kiest ervoor een soort oud-Nederlands te schrijven, hierdoor leest het verhaal traag. De inhoud spreekt mij niet aan.

Airan, Pailan en Faigan    Ma

Airan, Pailan en Faigan    An

Groot idee voor een klein verhaal. Ik zie je visie, maar dit moet bijna een boek worden wil je het echt mooi vertellen. Nu wordt het te vaag zonder dat dat nodig is.

Grafstemming    Sj

Grafstemming    Pe

Grafstemming    Wi

Deze schrijver/ster werkt aan een eigen vertelstem, maar soms werkt hij/zij te hard en dan wordt het grotesk: In de trein, op zoek naar het treinkaartje schrijven: “nergens vind ik een retourtje terug naar mijzelf” is nog leuk gevonden (inderdaad gevonden, niet doorleeft), maar “Dani maakt het nu echt te bont” nadat net de naam van James Bond is aangehaald is te gezocht, net als : “Liever reis ik naar Leiden in plaats van het lijden.” Mag het een tandje minder, schrijver? Een eigen vertelstem moet groeien, veel schrijven en veel schrijfsels laten beoordelen helpt daarbij. Als je het forceert, zoals in dit verhaal, dan leidt dat tot ergernis bij de lezer. En ergernis bij dit jurylid leidt tot een lager cijfer dan waar je op hoopt. Het slot van dit verhaal is slapjes, al is ‘ik ga schrijven’ wel een goede opmerking. Want op basis van dit verhaal, ben je nog geen schrijver, al zit er meer dan genoeg potentie in om het wel te worden. En in dat proces om een schrijver te worden, moet je ook op de kleintjes letten: “U wilt niet weten hoe praktisch...” NIET DOEN, niet de lezer aanspreken, tenzij dat functioneel is in een verhaal. “Mijn gemoedstoestand kan weleens gevaarlijk worden.” Het woord ‘gemoedstoestand’ zou verboden moeten worden in elk kort verhaal en dit is een goedkope vooraankondiging voor het opvoeren van de spanning. Niet geslaagd, want die spanning leidt naar niets. Idem voor ‘mijn zelfdestructieve neigingen.’ Show, don’t tell! En zo wemelt het van de kleine foutjes, ik ga ze niet allemaal optypen. Nog een paar: “wanneer het in mijn oog springt”. ‘Het’ verwijst naar ‘de steen’ en moet dus ‘hij’ zijn. “Elke dag krijgen 14 Nederlanders de diagnose, dat zijn meer dan 128.000 mensen per jaar”. Die rekensom klopt voor geen meter. En als deze foute rekensom ‘leuk’ bedoeld is, is de grap niet geslaagd. “die video die nog af liet spelen” daarin ontbreekt een woord. Het is ‘de datum’ niet ‘het datum.’ Advies: je hebt een ruime fantasie, maar zie alles eerst eens foutloos op papier te krijgen en probeer wat minder krampachtig om je vertelstem te ontwikkelen. Dat gaat vanzelf wel lukken als je meer schrijft.

Grafstemming    Fe

Vanaf het begin werd ik als lezer direct meegenomen in het hoofd van het hoofdpersonage. Dat is sterk gedaan en sluit goed aan bij het thema van het verhaal. Tegelijkertijd zorgt die intensiteit er soms voor dat de lijn van het verhaal moeilijk te volgen is. Op bepaalde momenten raakte ik het overzicht kwijt. Een suggestie zou kunnen zijn om enkele passages terug te brengen tot hun essentie, zodat de kern van het verhaal beter tot zijn recht komt.

De boekwinkel    Ro

Geknutselde zinnen, niets nieuws.

De boekwinkel    Jo

Een mooi gestructureerd verhaal, waarin een man in zijn slaap, of iets anders, afscheid van het leven neemt. De vraag is of dit echt zijn einde is, dat blijft in het midden. Het is knap gedaan en leest prettig.

De boekwinkel    Ma

De boekwinkel    An

Leuk karakter maar iets te weinig verhaal. Ik zou wat schrappen of juist meer scènes toevoegen. En meer ingaan op het begin. Ik ben benieuwd naar Els, zij kan veel toevoegen denk ik.

Het kompas    Sj

Het kompas    Pe

Het kompas    Wi

Wat een rammelend verhaal, met allerlei slordigheden. Op het ene moment heet de hond Henrie en later Harry. Sanne heet een keer Sannen. Perspectief wisselt regelmatig, dan is het weer de derde persoon, dan de eerste persoon enkelvoud, ook wel meervoud. De vooraankondigingen van avontuur (tot twee keer toe) zijn een doorzichtige truc om de spanning op te voeren, maar het werkt niet. Twee keer het gevaarlijke woord ‘altijd’ al in de eerste alinea. Dat woord geeft een irritante zekerheid, de lezer wil graag zelf dingen ontdekken en voelen, woorden als ‘altijd’ belemmeren dat. Het slot blijft in vaagheid hangen. Tenslotte hele rare zinsconstructies, ik noem er maar één: “om te inspecteren en te kijken of..” en zo zijn er meer. Nee schrijver/ster: dit is echt onder de maat: verhaaltechnisch rammelt het en schrijftechnisch is het om te huilen.

Het kompas    Fe

De openingszin wekte meteen mijn nieuwsgierigheid. Een sterke binnenkomer. Het verhaal leest prettig en er zit een aangename lichtheid in, ondanks het zware thema van rouw en loslaten. Wat opvalt is dat er relatief weinig conflict of obstakel is in de ontwikkeling. De brief en het kompas verschijnen vrij laat en zelfs dan ontbreekt een duidelijke innerlijke of uiterlijke worsteling.

Een suggestie: geef het hoofdpersonage een sterkere interne strijd. Denk aan twijfel over het loslaten van haar vertrouwde leven, angst voor het onbekende avontuur, of verdriet dat haar verlamt. Als deze worsteling voelbaar is, maakt dat haar uiteindelijke vertrek des te krachtiger.

Salou    Ro

De regel na één zin afkappen is pretentieus en verder je vind ik je verhaal te dun.

Salou    Jo

Een eindeloze stroom zinnen, los, geen structuur, geen verhaal. Het is koud, dat wel en dat doet de schrijver goed. Af en toe een prachtige zin. Voor mij werkt dit niet, hoewel ik zie dat er over nagedacht is. Het is wreed en hard, met wat meer verhaal had het al snel heel goed geweest, nu is het voor mij te weinig.

Salou    Ma

Salou    An

Het komt enigzins als een brabbel over die je hebt vertaald naar een verhaal over vogels. De vogels vind ik leuk, maar kan ik me dus niet goed inleven vanwege de langdradigheid. Het voelt meer als poëzie, geen kort verhaal. Ik hoop dat je me begrijpt.

Altijd een ongelukje    Sj

Altijd een ongelukje    Pe

Altijd een ongelukje    Wi

Ik weet dat er liefhebbers zijn van deze stijl van vertellen (ook onder mijn collega-juryleden), maar aan mij is dit niet besteed. Er is niets benoemd, de mise-en-scène is (vast opzettelijk) vaag gehouden en dat geeft weinig houvast voor lezers zoals ik. Ik heb niets tegen situationele verhalen, zoals deze, waar in feite een deel uit een leven wordt geschetst, zonder spanningsopbouw of karakterontwikkeling. Ik ben een groot fan van de verhalen van Lucia Berlin, die ook situatieschetsen zijn, maar dan met een enscenering in de echte wereld en een vleugje subtiele humor. Die beide laatste ontbreken in dit verhaal en daarmee blijft dit verhaal teveel zweven, althans voor mijn leesplezier. Ik kan er dus niets mee.

Altijd een ongelukje    Fe

De schrijver hanteert een sobere stijl die veel ruimte laat voor de lezer om zelf te voelen. De combinatie van droge observatie en poëtische beeldspraak zorgt voor een intieme, soms wrange sfeer die het verhaal kracht geeft.

Tegelijkertijd voelt het wat lang aan. Op sommige momenten merkte ik dat mijn aandacht verslapte, doordat bepaalde scènes of beschrijvingen te veel herhalen of niet direct bijdragen aan het centrale conflict. Met een gerichte redactie, bijvoorbeeld door herhalende passages te schrappen of sommige beschrijvingen in te korten, zou de impact van het verhaal nog sterker kunnen worden.

De Parijse tijd    Ro

Dit verhaal leest als een Wikipedia-pagina en het Nederlands is niet foutloos.

De Parijse tijd    Jo

Een aardig idee en een verhaal dat lekker wegleest. Hoewel de schrijfstijl prettig is, haak ik toch snel af. Het idee is namelijk iet goed genoeg om een heel verhaal te dragen. Het wordt te snel saai en er wordt steeds meer te uitgebreid uitgelegd.

De Parijse tijd    Ma

De Parijse tijd    An

Langdradig wanneer je ingaat op die hele pendule. Wat Henri hierover denkt is al eerder wel duidelijk. Verder origineel verhaal, interessant op zijn tijd.

Haar trouwe zoon    Sj

Haar trouwe zoon    Pe

Haar trouwe zoon    Wi

De alwetende verteller maakt dit verhaal afstandelijk, terwijl het veel meer impact zou hebben gehad en de lezer meer betrokken zou hebben bij het verhaal, als het verhaal vanuit één perspectief zou zijn verteld. Nu is het een opeenvolging van mededelingen, waarbij de schrijver geen moeite heeft gedaan om het concept van de ‘Wet op de Zorgmiddeling’ geloofwaardig te maken. In een dergelijke zakelijke vertelstem passen deze zinnen totaal niet:  “De Dood, op bij het voeteneinde op haar ziekenhuisbed was neergestreken” en “Ben je daar, trouwe zoon van me!” Het is een interessant thema (al zijn er al meer verhalen geweest in deze wedstrijd met hetzelfde thema, dus echt origineel is het niet) maar wat mij betreft matig uitgewerkt. Schrijftechnisch heb ik verder geen opmerkingen, dus deze schrijver kan echt wel schrijven, maar de volgende keer graag een verhaal, waarin je als lezer kunt meeleven.

Haar trouwe zoon    Fe

Haar trouwe zoon raakt op indringende wijze aan relevante en confronterende maatschappelijke thema’s, zonder dat het belerend wordt. Knap gedaan. Je weet duidelijk waar je met het verhaal naartoe wilt en die overtuiging is voelbaar in de structuur en opbouw.

Wat ik als lezer wel mis, is meer verdieping in het hoofdpersonage. Rudi blijft vrij afstandelijk. Een suggestie: geef hem een concreter innerlijk conflict. Laat hem bijvoorbeeld twijfelen aan zijn keuze, woede voelen, of worstelen met schuld. Zulke emoties maken zijn handelen gelaagder, zorgen ervoor dat zijn beslissing meer schuurt en daardoor sterker binnenkomt.

Het meisje met de gele hoed    Ro

Rijmt dit nu of niet? Veel geknutselde zinnen en het verhaal lijkt zichzelf niet serieus te nemen. Het einde is misschien de waarheid, maar dat komt niet binnen zoals het binnen zou kunnen komen. Het lijkt te gehaast, te feitelijk. Verder lees ik onder alle afwijkingen een boeiende stem die, om zichzelf te redden, afscheid moet nemen van zinloze vermelding als "aan haar oorlelletjes knabbelen".

Het meisje met de gele hoed    Jo

Een vrouw op een schilderij van alweer Edward Hopper praat in dit verhaal tegen de lezer. Er komt weinig zinnigs uit, het is niet best.

Het meisje met de gele hoed    Ma

Het meisje met de gele hoed    An

Super leuk dat je begint uit een schilderij! Ik begrijp al snel het beeld wat je erbij schetst. Helaas vind ik het niet het meest pakkende verhaal vanwege het veranderen van focus. Je gaat nét nergens echt op in.

Liever zwijgen dan zwoegen    Sj

Liever zwijgen dan zwoegen    Pe

Liever zwijgen dan zwoegen    Wi

Rammelend verhaal, vooral opgebouwd uit saaie clichés, handelingen en gedachten, van een man die seks tekort komt. De omslag van zijn vrouw op het einde komt volkomen uit de lucht vallen. Haar gedachten en de achtergrond van de omslag blijven in nevelen gehuld. Niets te beleven hier. Schrijftechnisch geen opmerkingen, dus schrijven kan deze schrijver wel, nu nog een verhaal verzinnen dat de moeite van het lezen waard is.

Liever zwijgen dan zwoegen    Fe

Het verhaal raakt aan universele en herkenbare gevoelens, met name de vervreemding die kan ontstaan binnen een relatie. De scènes zijn treffend in hun alledaagsheid. Beschrijvingen zoals het chips eten, het samen series kijken en de ochtendrituelen tijdens het vakantie-uitje voelen heel authentiek aan.

Hoewel er zeker sprake is van een innerlijk conflict, blijft het verhaal als geheel wat vlak doordat een echte confrontatie ontbreekt. Een suggestie zou zijn om een moment van botsing toe te voegen, of juist een onverwacht kwetsbare uitwisseling met een vriend of de partner. Zo een scène zou het verhaal meer spanning en emotionele diepgang kunnen geven.

De martelaren van Gorkum    Ro

Verhalen over homofobie kennen we al langer dan vandaag. Om de cliché te overstijgen moet je met iets verlichtende komen en niet "een kant kiezen". Hoe raar homofobie ook is: een culture war zit niemand op te wachten. Probeer te graven in de homofobie, geef het diepgang. Een goed voorbeeld vind ik Lolita van Nabokov. Hij laat je in dat werk medelijden voelen met een pedofiel, pseudo-psychologie van Freud als beredenering, om vervolgens je met een diepgaand, psychologisch einde pedofilie te doen verwerpen. Verder niets op te merken aan je stem, die vind ik prettig.

De martelaren van Gorkum    Jo

De titel belooft veel moois, het valt hard tegen. Een verhaal dat jammer genoeg nog steeds actueel is, bij een bijzonder klein groepje mensen trouwens. De schrijver legt alles duidelijk uit, de reacties van de personages zijn exact zoals je verwacht. Dat de naam van de vriend van de kleinzoon zowel door vrouwen als mannen gebruikt wordt, is flauw. Het is geen fijn verhaal.

De martelaren van Gorkum    Ma

De martelaren van Gorkum    An

Tempo zit er prima in. Eind kan spannender verteld worden, nu komt het nogal raar over. Moet je niet vragen wie ze precies zijn of dat ze alleen zijn? Dat soort details zouden het afmaken voor mij.

De revolutie    Sj

De revolutie    Pe

De revolutie    Wi

In de eerste twee alineaatjes kwam ik al drie fouten tegen, dus ik hield mijn hart vast voor de rest... Het woord ‘stoep’ heeft een lidwoord nodig, schroeven worden niet gepind en verschrompelen betekent kleiner worden, dus waarschijnlijk is ‘verkreukeld’ bedoeld. Maar in de rest van het verhaal stonden weinig fouten het plezier waarmee deze amusante tekst is geschreven spatte van het papier af. Dat op zichzelf is een ruime voldoende waard. Het verhaal had verder weinig om het lijf, de setting is nogal ouderwets met een postkantoor etc en de enscenering was niet bijster origineel, ik heb dit soort antirevolutionaire verhalen (revolutie wordt gesmoord in taaie bureaucratie) wel vaker gelezen. Maar complimenten voor de verstelstem en misschien een volgende keer een verhaal met net iets meer diepgang.

De revolutie    Fe

Dit verhaal is hoogstaand, met een originele, absurdistische en humoristische stijl die stijlvol en consistent is. De eigenzinnige toon maakt het bijzonder en boeiend. Toch lijkt het middenstuk iets aan focus te verliezen, waardoor de spanningsboog wat afzwakt. Met een scherpere opbouw in dit deel zou het verhaal nog sterker en meeslepender worden.

Een fragment uit het leven van een genie    Ro

Een fragment uit het leven van een genie    Jo

 Niet onaardig dit verhaal, maar zeker niet bijzonder. Het einde is een aardige twist, maar wat vergezocht, omdat de man waar de hoofdpersoon naar hunkert steeds alleen in de coffeeshop gezeten had, hoe groot is dan de kans dat hij net nu met een, of zijn, vriend hier zit?

Een fragment uit het leven van een genie    Ma

Een fragment uit het leven van een genie    An

Heel grappig! Lange aanloop waarin zelf wat meer spanning mag maar je weet de wending leuk te brengen.

Scriptorium    Sj

Scriptorium    Pe

Scriptorium    Wi

Wat een prachtig thema en heel mooi uitgewerkt! Ik heb een paar opmerkingen. Om met de minst belangrijk te beginnen. Een paar keer komt het woord ‘geschrift’ terug. Volgens mijn woordenboek betekent dat ‘geschreven tekst’, maar in dit verhaal lijkt ‘handschrift’ bedoeld te zijn, telkens als er ‘geschrift’ staat. Misschien is het Vlaams-Nederlands? Mijn belangrijkste opmerking is het teleurstellende slot. Het hele verhaal is prachtig toegewerkt naar dat moment, waarop de ex de brief zal lezen, dat is het toppunt van spanning in dit verhaal. En dan komen er nog vier zinnen: “Dan voelt hij iets naargeestigs opkomen. Hij vraagt zich af wat het toch kan zijn. Wat er in haar verloren is gegaan. Hij komt er maar niet toe haar te herkennen.” De eerste twee  zinnen zijn volledig leeg en overbodig, kunnen zonder meer geschrapt. De twee laatste zinnen geven wel een slot, maar het is veel te vaag, durf het gewoon scherper op te schrijven, dan heeft u, beste schrijver, een geweldig verhaal!

Scriptorium    Fe

Het uitgangspunt van iemand die een verloren geliefde probeert terug te winnen door haar handschrift na te bootsen is zeldzaam origineel. Het verhaal balanceert prachtig tussen het absurde en het volkomen logisch aanvoelende, wat het extra intrigerend maakt. De literaire stijl is meeslepend en er zit een mooie muzikaliteit in de zinnen, die het geheel een bijzondere sfeer geeft.

Leren jas    Ro

Te slordig om te volgen en het verhaal wekt geen interesse.

Leren jas    Jo

Al heel snel blijft het verhaal hangen, het valt in herhalingen en is saai. De insteek is zeker niet verkeerd en het beeld van de staande leren jas is heel sterk. Alleen een staande jas is niet genoeg voor een verhaal.

Leren jas    Ma

Leren jas    An

Ik mis emotie bij dit kind. Hij bevindt zich toch in een rare situatie? Het verhaal vind ik moeilijk leesbaar door de gekozen informatie. Het voelt alsof er dingen missen en tegelijkertijd alsof sommige dingen niet nodig zijn.

Het spookt na middernacht    Sj

Het spookt na middernacht    Pe

Het spookt na middernacht    Wi

Het thema is leuk bedacht, maar het verhaal rammelt echt aan alle kanten. Verhaaltechnisch klopt de tijdslijn niet, verder is het vreemd dat hij was ‘vergeten’ dat ze naast die blokhut wonen, welk onderdeel van een auto kan zomaar ontploffen (hint: dat kan geen enkel onderdeel!) en het is fysiek onmogelijk dat er tien centimeter stof ergens op blijft liggen. Een zo is er nog veel meer mis. Ook schrijftechnisch is er van alles aan te merken: meer dan zeventig woorden cliché-uitweidingen over wat een vader voor zijn zoon betekent. Alle getallen in een kort verhalen worden traditioneel uitgeschreven, dus tien i.p.v. 10. Mogelijk hebben we te maken met een onervaren schrijver, dan is mijn advies: blijven schrijven, hoe meer ervaring hoe beter het wordt en vul dat aan met een goede schrijfcursus. Want het begin: een goede fantasie, die is er!

Het spookt na middernacht    Fe

De twist dat het hoofdpersonage en zijn gezin zelf de geesten blijken te zijn is verrassend en zorgvuldig uitgewerkt. Wel merkte ik dat er meerdere (kleine) taalfoutjes in het verhaal zitten, die de leeservaring soms verstoren. Een grondige eindredactie zou het verhaal daarom naar een hoger niveau tillen en de impact versterken.

Herman    Ro

Sfeervol verhaal dat ik zeer kan waarderen, maar de taal is een tikje te elitair.

Herman    Jo

Leuk bedacht verhaal, volkomen over de top opgeschreven met een taalgebruik dat zelfs in de jaren vijftig van de vorige eeuw al ouderwets was. Hoewel ik het idee leuk vind en het verhaal zelf met een kleine glimlach gelezen heb, is het niet goed te noemen.

Herman    Ma

Herman    An

Mooi dialoog! Verder niet geheel mijn thema, het perspectief op een aantal dingen vind ik niet passen bij bepaalde karakters. Maak het concreet, zeker in zo'n kort verhaal.

Ik weet het    Sj

Ik weet het    Pe

Ik weet het    Wi

Beklemmend! Goed geschreven, langzaam de spanning opvoerend. Jammer van de brute moord, die maakte het subtiele verhaal te groot, grotesk bijna (en voor deze moord had je een paar subtiele vooraankondigingen moeten doen, nu komt hij uit de lucht vallen en wordt hij alleen maar achteraf verklaart en dat is niet zo spannend). De beklemming zit hem juist in de kleine dingen, gebaartjes, gedachten, acties en ik vind het jammer dat je dat niet tot het einde hebt volgehouden. Overigens een mooie vertelstem en taalkundig heb ik geen opmerkingen. Ik hoop op een volgend verhaal, wat je dan iets kleiner houdt.

Ik weet het    Fe

Dit verhaal blijft echt hangen. Het durft pijnlijk en intens te zijn, zonder ooit sensationeel te worden. Je toont groot schrijverschap in het subtiel doseren van gruwel en emotie. De wending is zorgvuldig opgebouwd en de vertelstem is een echte kracht van het verhaal.

Ik weet het    Ro

Mhm. Dat vreemde einde verpest de op zich interessante opbouw. Verder niet zo denderend.

Ik weet het    Jo

Een bijzondere insteek door het vertaal te laten vertellen door een vrouw die onder de plak van haar man zit en op een simpele wijze alles goedpraat. Volledig uit het niets gaat het mis en steekt ze haar man dood. Het idee is goed, de uitwerking een stuk minder. Het is al snel langdradig en saai, het einde komt voor mij uit de lucht vallen, hoewel het wel compleet past in het wereldbeeld van de hoofdpersoon. Al met al een aantal positieve punten, maar als geheel niet geweldig.

Ik weet het    Ma

Ik weet het    An

Poehhhh wat een verhaal! Ik was de hele tijd betrokken. Wie is zij nou? Het einde is me nogal een overdreven wendig maar daarom is hij ook wel leuk. Mijn enige opmerking zou zijn dat ik het leuk zou vinden vaststelling te krijgen over wie zij is. Is ze jong? Wat is haar achtergrond? Iets korts, en niet te vroeg natuurlijk ;).

De rode jurk    Ro

Als ik een met AI gegenereerd verhaal wil lezen, dan genereer ik dat zelf wel. (Mocht je verhaal niet met AI gegenereerd zijn, dan is er heel wat werk voor je aan de winkel.)

De rode jurk    Jo

Dit idee is mooi voor een veel langer verhaal, zoals het nu is opgeschreven past het in elk geval niet in een kort verhaal. Het komt niet uit de verf, maar zou goed kunnen werken als de schrijver hier meer een verhaal van maakt. Dit mag van mij in veel meer woorden.

De rode jurk    Ma

De rode jurk    An

Eerst was ik niet zo van het verhaal omdat het nogal cliche voelde. Het gebeurt me allemaal te 'opeens' en 'plots'. Wat diepgang achter sommige acties zou goed doen. Daarbij wil ik wel zeggen dat ik de tweede keer het stiekem erg lekker vond lezen... Je schrijft soepel.

Luce de sole    Sj

Luce de sole    Pe

Luce de sole    Wi

Hoera, weer een SciFi-verhaal en het eerste compliment is voor de verhaalopbouw. Geen uitleg hoe de wereld in deze staat is gekomen en dat is uitstekend.  Wel af en toe teveel uitleg over AI: Zinnen als “alles is tegenwoordig AI-gestuurd” en “dat alles bemand wordt door AI’s in allerlei soorten en uitvoeringen” verpesten de sfeer en ook de spanningsopbouw. Ook slordig (en als het met opzet was: heel spijtig dat je deze keuze hebt gemaakt): de perspectiefomslag op het einde, vanaf: “Later, liggend in bed, laat Mentari de dag...” Volstrekt onnodig en heel storend. Het einde kon ik wel waarderen. Dus: mooi idee, niet slecht uitgewerkt, maar enkele storende onvolkomenheden. Maar wat mij betreft nog altijd een dikke voldoende.

Luce de sole    Fe

Het verhaal roept op subtiele wijze een wereld op die niet helemaal van ons is, maar er sterk op lijkt. Je creëert een dystopische sfeer zonder veel uitleg te geven: alles voelt vanzelfsprekend futuristisch aan, van AI-gestuurde lantaarnpalen tot klimaatbeheersing en intelligente schermen. Die wereld is overtuigend en geloofwaardig.

Toch verloopt het verhaal vrij gemoedelijk: het hoofdpersonage loopt rond, drinkt iets, spreekt met een AI en herhaalt een paar keer “Luce del Sole” totdat het zonlicht verschijnt. Daardoor voelt het soms wat traag en vrijblijvend aan.

Een tip zou zijn om Mentari een sterker intern of extern obstakel te geven. Waarom is deze opdracht zo belangrijk voor haar? Wat staat er op het spel als ze faalt?

Bekende vreemden    Ro

Op zich een geinig verhaaltje met een prettige stem. Het verhaal is echter flinterdun en het laat niets aan de fantasie van de lezer over en het biedt niet zo veel nieuws. Best banaal dus, zoals je al in de eerste alinea omschrijft. Je verhaal lijkt niet te willen opvallen.

Bekende vreemden    Jo

Een mooie titel, daarna stopt het eigenlijk wel. Het verhaal leest niet prettig, inhoudelijk is het zo goed als niets, wat de schrijver ons trouwens al snel toevertrouwd. Bij elke zin hoop je op een mooie wending, deze blijft uit.

Bekende vreemden    Ma

Bekende vreemden    An

Leuk begin. Door de tussenstukjes verander je het perspectief op het verhaal. Doelbewust natuurlijk, maar fijn als het ook goed uitpakt. Bij mij zeker ;). Mooi einde ook. Het is een 'net' kort verhaal; duidelijk begin, midden en eind met genoeg acties en dialoog.

De kever in de wachtkamer    Sj

De kever in de wachtkamer    Pe

De kever in de wachtkamer    Wi

Een anekdote. gemakzuchtig verteld zonder clou of ontwikkeling, misschien het begin, maar dan ook niet meer dan het allereerste zaadje, van een horrorverhaal. Maar dit is te weinig om indruk te maken, laat staan enige emotie op te wekken bij de lezer.

De kever in de wachtkamer    Fe

De originaliteit van het perspectief, een insect dat reflecteert op een prooivangst,viel meteen op en maakt het verhaal bijzonder. Toch ontbreekt een duidelijke spanningsboog: de vlieg wordt vrij eenvoudig gevangen, zonder echte dreiging of mislukking. Daardoor blijft het verhaal vooral een sfeerschets. Als lezer miste ik daardoor een reden om echt op het puntje van mijn stoel te zitten. Een sterkere opbouw van spanning zou het verhaal nog meer kracht en diepgang geven.

Moordtherapie    Ro

Vertel dit alsjeblieft aan je psycholoog.

Moordtherapie    Jo

Een vrijwel onnavolgbare dialoog. Ik lees de tekst, ik herken de woorden, maar ik kan er niets mee. Er ontstaat geen verhaal, het blijft hangen in het niets.

Moordtherapie    Ma

Moordtherapie    An

Ik moest er even in komen maar je hebt een mooi verhaal. Het geheimzinnige knaagt aan me. De dynamiek tussen de twee is top, al wel cliche op momenten. Ik vind enkel het begin niet pakkend. Het is te drukkend op hoe zielig zij is en de manier waarop ze het daarover hebben vind ik onrealistisch.

De waarde van een mens    Sj

De waarde van een mens    Pe

De waarde van een mens    Wi

Deze schrijver heeft gekozen voor een verhaal in de tweede persoon, dat is een moeilijke vorm, die eigenlijk alleen gekozen moet worden als de inhoud van het verhaal dat vereist. Dat is hier niet het geval. De tweede persoon schept afstand tot de lezer en geeft hem niet de gelegenheid om in het verhaal te komen, immers tussen de schrijver en de aangesprokenene bestaat een band: als die band teveel wordt uitgelegd, wordt het een ongemakkelijke infodump, wordt hij niet uitgelegd, zoals in dit verhaal, dan wordt de inhoud afgeschermd voor de lezer, die met legen handen achterblijft. Uiteindelijk blijkt dit een zelfmoordverhaal, maar de lezer haalt zijn schouders op, de verklaring daarvoor is in zoveel vaagheden geschreven, dat de lezer geen idee heeft wie de jij-persoon is en dus niets voelt bij haar eventuele zelfmoord. Voor mij is dit dus een niet geslaagd verhaal. Verder zouden woorden als relativeringsvermogen en strijdbaarheid verboden moeten worden in een kort verhaal. Deze wedstrijd is voor korte verhalen die wat doen met de lezer, niet voor verslagen van maatschappelijk werkers!

De waarde van een mens    Fe

De waarde van een mens heeft een krachtige stem en een originele invalshoek, waarbij de personificatie van de nacht als verteller het verhaal bijzonder maakt. Je stijl is poëtisch en sfeervol, wat veel toevoegt aan de sfeer. Soms voelt de toon echter wat zwaar aangezet. Zinnen zoals ‘In het duister hou ik de wacht, hand in hand, nooit losmakend’ zijn prachtig, maar wanneer dit soort zinnen zich in snel tempo opvolgen, verliezen ze aan impact.

De dingen die blijven liggen    Sj

De dingen die blijven liggen    Pe

De dingen die blijven liggen    Wi

Het is een mooie gedachte en best goed uitgewerkt, alleen de leeftijd indicatie van 15 en 16 vond ik veel te jong voor de wijsheden van dit verhaal. Dat blijkt bv uit deze zin: “Ik ben vijftien. Dat betekent dat ik net oud genoeg ben om veel te voelen, maar nog niet oud genoeg om er iets zinnigs mee te doen.”  Origineel is het verhaal wel, de schrijver heeft een uitstekend taalgevoel en een eigen vertelstem, samen meer dan genoeg voor een ruime voldoende. Nu nog het verhaal net iets kleiner schrijver, achtelozer, niet schrijven dat ze drie uur hebben staan praten (dat is niet erg geloofwaardig), maak er een half uur van, dan leest iedereen eroverheen en komt het verhaal nog beter binnen. Bij ‘drie uur’ zullen veel lezers denken: dat lijkt me overdreven en als er geen betere reden voor is voor die drie uur, dan blijft dan hangen.

De dingen die blijven liggen    Fe

De dingen die blijven liggen speelt zich grotendeels af in dialoog en dat werkt in de basis goed: de gesprekken dragen het verhaal en houden het tempo erin. Toch zou het nog aan kracht winnen met iets meer omgevingsbeschrijvingen of inkijkjes in de innerlijke beleving van de personages.

De dingen die blijven liggen    Ro

De dingen die blijven liggen    Jo

Een mooi klein verhaal, wat geen liefdesverhaal wordt, hoewel het daar alle schijn van heeft. Het is goed gedaan, leest prettig en inhoudelijk vind ik het heel sterk. Er gebeurt vrijwel niets en toch alles. De vragen die gesteld worden zijn de moeite waard.

De dingen die blijven liggen    Ma

De dingen die blijven liggen    An

Super! Kort maar krachtig, daar denk ik nu echt aan. Dit verhaal voelt ook aan als een achtergelaten boodschap. Al is het droog aan het begin vind ik het aan het eind het 'waard' (om het zo maar even te zeggen).

Die zomer    Sj

Die zomer    Pe

Die zomer    Wi

Een magere anekdote, zonder diepgang, spanning, karakterontwikkeling, of wat dan ook. Bovendien vol met zomerclichés. Toen ik "de geur van vers gemaaid gras, het kabbelende water" las vreesde ik al het ergste en inderdaad, het werd niet beter naarmate de anekdote vorderde.

Die zomer    Fe

De openingszin ‘Sommige zomers blijven altijd bij je...’ zet direct de toon van Die Zomer. Het verhaal weet te raken door zijn ogenschijnlijk eenvoudige gebeurtenissen en juist die alledaagsheid maakt het krachtig. De auteur brengt op treffende wijze een herinnering tot leven die voor het hoofdpersonage van grote betekenis is geweest. Wat het verhaal nog sterker zou maken, is meer aandacht voor innerlijke conflicten of karakterontwikkeling. Op dit moment blijft het hoofdpersonage grotendeels onveranderd, ondanks de impact van de gebeurtenissen. Door je personages meer emotionele diepgang te geven of hun beleving van de zomer als een keerpunt te laten voelen, kan de herinnering niet alleen mooi zijn, maar ook transformerend.

Slapen gaan    Ro

Dit vind ik te moraliserend.

Slapen gaan    Jo

De aarde vertelt een verhaal, het is een boodschap die zeer uitgebreid verteld wordt. Saai en langdradig.

Slapen gaan    Ma

Slapen gaan    An

Goed idee, maar mindere uitwerking. Ik begrijp de boodschap goed. Alleen is deze al snel duidelijk. Het verhaal wordt daardoor nogal lang en pretentieus voor mij.

Rauw en lief    Sj

Rauw en lief    Pe

Rauw en lief    Wi

Een romantisch reisverslag vol met clichés over Ierland. Leuk voor een dagboek, niet geschikt als kort verhaal, immers er is geen spanning, geen bijzonder perspectief, geen emotie, geen karakterontwikkeling, alleen maar mooie reisgidsplaatjes van Ierland.

Rauw en lief    Fe

Rauw en Lief is een sfeervolle reisvertelling, rijk aan zintuiglijke beschrijvingen die de lezer moeiteloos meenemen. Wat echter ontbreekt is een zichtbaar conflict, obstakel of verandering: het hoofdpersonage kijkt, dwaalt en ervaart, maar blijft in zekere zin stilstaan. Verandert je hoofdpersonage gedurende de reis? Verliest hij iets of ontdekt hij iets wezenlijks? Wat staat er op het spel?

Wortels van onrust    Ro

Ik vind dit te verslagend.

Wortels van onrust    Jo

Een kort verhaal opdelen in hoofdstukken, het werkt eigenlijk nooit, zo ook in dit verhaal. Inhoudelijk is het zwak, we wervelen door het leven van een jonge vrouw, veel te snel. Het verhaal raakt het leven van de hoofdpersoon aan, niet meer dan dat.

Wortels van onrust    Ma

Wortels van onrust    An

De fragmentatie vind ik fijn; zo blijft het tempo nog aanwezig. Het einde vind ik wat afgesneden en is de 'logische uitweg'. Het kan allemaal wat spannender. Ga in op een aantal voorbeelden om echt een beeld van deze vrouw te vormen.

Vorig leven    Sj

Vorig leven    Pe

Vorig leven    Wi

Dit verhaal heeft enkele elementen van een sprookje, maar sprookjes zijn verhalen die aan bepaalde regels moeten voldoden en dit verhaal voldoet daar niet aan. Oftewel, je kiest voor een sprookje en je houdt je aan de sprookjesregels, oftewel je schrijft een kort verhaal waar de lezer iets beleeft, kan meeleven, waar een karakter wordt gevormd, een queeste wordt nagejaagd, een conflict wordt uitgevochten, kortom een verhaal waarin iets gebeurt dankzij (eventueel ondanks) de hoofdpersoon. In dit verhaal hebben we een passieve klagerige hoofdpersoon, die toevallig iets overkomt, waar ze niets voor heeft hoeven doen. Meer is het niet. Toen ik ook nog tegeltjeswijsheden als ‘Zijn vanuit Liefde’ las, was ik er wel klaar mee. Het spijt me, dit verhaal is niet aan mij besteed.

Vorig leven    Fe

Vorig leven komt langzaam op gang doordat het conflict pas vrij laat tot ontwikkeling komt. In de eerste helft ontbreekt een duidelijke dreiging of een obstakel, waardoor het lastig is om als lezer direct emotioneel betrokken te raken. Pas wanneer het hoofdpersonage de menigte hoort en de oude vrouw ontmoet, komt er spanning en richting in. Om de lezer vanaf het begin mee te nemen, zou het helpen om het conflict of een gevoel van onderhuidse dreiging al eerder te introduceren.

Zandvoort aan Zee    Ro

Redelijk geschreven! Het interne conflict is net iets te vaag en de jongerentaal is niet overtuigend.

Zandvoort aan Zee    Jo

Het stormt in het hoofd van de hoofdpersoon en deze storm komt zo goed als letterlijk op papier, met als gevolg dat het verhaal amper te volgen is. Het is gewoonweg te veel, te onrustig en te weinig verhaal.

Zandvoort aan Zee    Ma

Zandvoort aan Zee    An

Het voelt nogal 'vast'. Het beeld dat je wilt vormen zie ik niet super goed voor me, dus wellicht kan je daar wat bijschaven. Verder leuke relatie tussen de twee heren.

Aardbeienijs    Sj

Aardbeienijs    Pe

Aardbeienijs    Wi

‘Werkzame toekomst?’ ‘De teerling is geworpen?’ Kom op zeg, wie schrijft dat nou in een kort verhaal? Ik vond het verhaal onoprecht en gekunsteld, een vermomde reclame voor schoolverlaters om te kiezen voor een carrière in de zorg. Een kort verhaal hoort te schuren, een emotie op te wekken bij de lezer, een nieuw perspectief te bieden. Ik persoonlijk vond dit 100% pulp. Het is dat er elke maand enkele echt prachtige verhalen worden aangeboden die het werk als jurylid de moeite waard maken, maar het is bagger als dit dat me soms doet afvragen waarom ik hier mijn tijd in steek. Misschien hebben we hier een hele jonge schrijver. In dat geval is mijn advies: kies voor een goede schrijfcursus als je je wilt ontwikkelen als schrijver!

Aardbeienijs    Fe

Het ongeluk op het fietspad is realistisch beschreven, maar het voelt enigszins onverwacht. Tot dat moment ligt de nadruk vooral op de interne strijd van het hoofdpersonage, waardoor de overgang naar een plotselinge fysieke gebeurtenis wat abrupt aanvoelt. Het lijkt alsof het ongeluk vooral dient om het hoofdpersonage ‘uit zijn hoofd’ te halen. De manier waarop het in de verhaallijn is ingebed mist nog wat natuurlijke opbouw. Om deze wending beter te laten aansluiten bij het geheel, zou je kunnen overwegen om eerder in het verhaal subtiele spannings te verwerken.

Alsof het van ons is    Ro

Ik waardeer deze stereotyperende beelden niet. Je probeert (vermoed ik) over Marrokaans-Nederlandse jongens te schrijven, maar dat is niet geslaagd. Zo praten Marokkanen niet en dan heb ik het nog niet over het kwetsende stereotype waar je ze in duwt. Verder is het schrijfwerk slap en flinterdun.

Alsof het van ons is    Jo

Een verhaal over twee meisjes die lastiggevallen worden door vier jongens, waarschijnlijk van Marokkaanse afkomst. Het is na een paar regels precies wat je van een verhaal als dit verwacht, geen enkele twijfel bij de jongens, niets om het verhaal inhoudelijk sterker te maken. Het is nu vooral een stereotypering.

Alsof het van ons is    Ma

Alsof het van ons is    An

Poeh wat heftig. Maak het heftiger, ironisch genoeg, door meer van Lieke te laten zien. De hele scène komt voor mij nu een beetje uit het niets. Denkt zij dat ook niet?

Familie    Sj

Familie    Pe

Familie    Wi

Ja, een uitstekend wraakverhaal. Er worden veel te weinig wraakverhalen aangeboden in deze wedstrijd en dit is kort, maar helemaal compleet! ! Mooi woord: huichelwit. Goede spanningsopbouw, uitstekend einde.  Eén fout: als Flavio zijn arm om haar heen slaat, is de kans veel te groot dat hij haar meesleurt de afgrond in, dat ene detail weglaten en je hebt een perfect verhaal.

Familie    Fe

Familie heeft een sterke opzet en weet de lezer direct mee te nemen in een spannende situatie. Wat het verhaal echter nog sterker en gelaagder zou maken, is meer aandacht voor de innerlijke beleving van het hoofdpersonage. Op sommige momenten mist het hoofdpersonage namelijk diepte, waardoor het lastig is om echt volledig mee te voelen.

Scheuren in steen    Ro

Scheuren in steen    Jo

Een mooie insteek over de pijn die iemand kan voelen na gevlucht te zijn. De hoofdpersoon woont nu veilig, maar het voelt bij haar niet zo. Het onderwerp is goed gekozen, het verhaal is bewust klein gehouden en toch werkt het niet helemaal. Het is vreemd, want gevoelsmatig klopt alles, misschien is het net te keurig opgeschreven. Zeker geen slecht verhaal.

Scheuren in steen    Ma

Scheuren in steen    An

Mag meer actie in. Nu i shet veel beschrijven. Soms wat té; sommige dingen spreken wel voor zich.

De maanvis    Sj

De maanvis    Pe

De maanvis    Wi

Dit is een niet gemakkelijk te volgen verhaal en dat komt doordat er teveel uitweidingen zijn. Zo is het hele verhaal van de Swiebertje-persoon (bijna de helft van de ingezonden tekst) volstrekt onbelangrijk voor het verhaal zelf en alleen maar bedoeld om een logische verklaring te hebben voor het binnenkomen van de politie in de slaapkamer. Dat had ook in enkele zinnen kunnen worden verteld. Ook het Tante Kiki-deel is uiteindelijk een uitweiding die onnodig is voor het verhaal.  De hoofdpersoon wordt gearresteerd en gaat dood door een hartaanval (gewoon toeval dus), waarna het perspectief overgaat op de dochter, die dan pas haar verhaal mag vertellen. Dus pas na driekwart van de tekst kwam het verhaal goed op gang. Deze schrijver kan echt wel schrijven, maar verhaaltechnisch rammelt er teveel voor een hoog cijfer.

De maanvis    Fe

Ik heb oprecht genoten van dit verhaal. De tragiek van Kees en zijn vrouw is aangrijpend en de manier waarop Kees zich wanhopig probeert staande te houden, roept medelijden op zonder dat het sentimenteel wordt. Ook de rol van Chantal is sterk uitgewerkt: tegen het einde krijgt zij een duidelijk eigen stem en perspectief. De overgang naar haar blik voelt natuurlijk en verrijkt het verhaal.

Brother Benedict geeft hoop    Ro

Je verhaal is te cliché.

Brother Benedict geeft hoop    Jo

Een verhaal over een mannelijke Jomanda, het verhaal is overtuigend op papier gezet. Aangedikt en over de top, het pas goed bij het onderwerp. Het is me wel iets te duidelijk neergezet, de lezer heeft geen ruimte om zelf iets in te vullen. Als dit iets minder was geweest, was het een prachtig verhaal geweest, nu is het de moeite waard.

Brother Benedict geeft hoop    Ma

Brother Benedict geeft hoop    An

Grappig idee. De bizariteit mag van mij extra bellicht worden. En Emma's onzekerheid kan meer achtergrond gebruiken.

Dag frele fleur mijn    Sj

Dag frele fleur mijn    Pe

Dag frele fleur mijn    Wi

Een kort verhaal in briefvorm komt af en toe langs in deze wedstrijd en bijna altijd hebben die een relatiecrisis als thema. Er zijn voorbeelden waarin een dergelijk verhaal in die vorm heel erg goed werkt, maar dit is niet zo’n voorbeeld. Hoewel mijn tolerantie voor mooischrijverij hoger is als het gaat om een briefvorm (in een brief wordt immers meestal wat gedragener taal gebruikt) gaat deze schrijver over de schreef met o.a. deze zin: “In een situatie van existentiële nood begon je te bewegen, allengs zekerder, in de richting van het wakkerende licht van ons verbond.” Verder gebeurt er niets, dit verhaal is één lange uithaal van betweterigheid van de brievenschrijver, af en toe onderbroken door het arrogant neerkijken op de ontvanger (‘dat lage zelfbeeld). Ik vind een verhaal met een onsympathieke hoofdpersoon prima, maar dan moet er wel wat gebeuren, de ontwikkeling van een karakter, een queeste die al dan niet lukt, een verrassend perspectief, iets dat de lezer aanspreekt. Dit verhaal heeft dat allemaal niet.

Dag frele fleur mijn    Fe

De opening werkt sterk. Het roept direct nieuwsgierigheid op. Wie is deze persoon? Waarom schrijft hij of zij? Wat speelt er precies? Die vragen maken dat je als lezer wilt blijven doorlezen. Wat nog zou kunnen bijdragen aan de gelaagdheid van het verhaal, is meer dynamiek in de communicatie tussen de schrijver en Fleur. Op dit moment voelt het wat eenzijdig. Door Fleur ook een stem te geven via bijvoorbeeld herinneringen kan het conflict meer diepgang krijgen.

Keukentafelgesprek    Ro

Keukentafelgesprek    Jo

Dit verhaal is rommelig opgeschreven, waardoor het niet prettig leest. Inhoudelijk is het zwak, zeker het einde is gewoonweg te simpel.

Keukentafelgesprek    Ma

Keukentafelgesprek    An

Mmm het pakt me niet helemaal. Het einde kan leuker verteld worden, en minder opbouw gebruiken. Ik zag het nu al wel aankomen.

Lichter dan lucht    Sj

Lichter dan lucht    Pe

Lichter dan lucht    Wi

Deze schrijver maakt een kort verhaal van een historische gebeurtenis, die na het verhaal uit de doeken wordt gedaan. Helaas voegt het verzonnen verhaal weinig toe aan wat in verschillende historische bronnen is geschreven over deze mevrouw en deze gebeurtenis.  De opbouw is niet goed uitgewerkt, in feite begint het verhaal op een dag in het verleden, maar na één alinea is de rest een flashback naar vier dagen eerder. De schrijver doet echt wel moeite om het historische verhaal aan te kleden met een verzonnen bijfiguur, maar het verhaal blijft aan de oppervlakte. Verder viel ik over enkele niet tijdperk-correcte woorden: “de zure lucht van mijn ongewassen lijf maakt me onpasselijk.” Los van het feit dat waarschijnlijk niemand zo denkt waren ongewassen lijven in 1810 echt niet uitzonderlijk. Ook het woord ‘neuroses’ past niet in de tijd.

Lichter dan lucht    Fe

Wat Lichter dan Lucht nog verder zou kunnen versterken, is een iets snellere opbouw van het conflict. Op sommige momenten duurt het net iets te lang voordat de kern van de spanning voelbaar wordt. Daarnaast zou wat meer focus op de innerlijke strijd van de verteller de psychologische laag van het verhaal verdiepen.

Mopperkonten    Ro

Ik stem op de PVS!!

Mopperkonten    Jo

Een heel verhaal over spelling, vreselijk. Hier kan ik als lezer echt helemaal niets mee.

Mopperkonten    Ma

Mopperkonten    An

Heel leuk! Het gaat mij net iets te lang door. Zeker het einde kan concreter.

Vallende sterren    Sj

Vallende sterren    Pe

Vallende sterren    Wi

Exact 3000 woorden, het maximum voor deze wedstrijd, en dit is nou eens een verhaal dat die lengte inderdaad nodig heeft om zich in zijn geheel te ontvouwen (de meeste ingediende korte verhalen van deze lengte kennen een overvloed aan overbodige woorden, dat geldt niet voor dit verhaal).  Als een flashback al in de tekst is aangekondigd, is een tussenkop, waarin dat nog een keer gebeurt, overbodig. In een film wordt dat wel gebruikt, in goede korte verhalen zijn schrijvers in staat om het verhaal te vertellen, inclusief flashback, zonder een dergelijke noodgreep. Het thema van dit verhaal is zeer actueel, maar toch heel bekend. Er worden geregeld vluchtelingenverhalen ingediend voor deze wedstrijd, met meestal hetzelfde stramien als dit verhaal. Dus verhaaltechnisch was er niet veel nieuws te beleven, maar toch is dit een uitstekend verhaal. Voor lezers die weinig kennis hebben van, laat staan ervaring met, deze cultuur en dus al die buitenlandse woorden niet kennen, is deze schrijver er in geslaagd om een aangrijpende mis-en-scène te schetsen. Dat is echt heel goed gedaan en gemis aan een spanningsboog (vaak een punt van kritiek dat ik schrijvers zwaar aanreken) vond ik in dit verhaal acceptabel. Een voorspelbaar verhaal met weinig spanning dat ik toch ademloos heb uitgelezen, een nieuwe ervaring voor dit jurylid.

Vallende sterren    Fe

Laleh is een geloofwaardig personage, wiens innerlijke strijd op overtuigende wijze tot leven komt. Haar worsteling met verlies, hoop en verraad is voelbaar geschreven. Wat het verhaal bijzonder maakt, is hoe subtiel en tegelijk krachtig die emoties verweven zijn in haar handelen en gedachten. Je voelt dat er meer onder de oppervlakte zit, zonder dat het expliciet hoeft te worden uitgesproken.

Vallende sterren    Ro

Weer een walgelijk, stereotyperend verhaal dat mijn punten niet verdient. Ik vermoed ook AI in dit verhaal terug te zien. Die kwetsende opmerkingen - aannames zelfs - over vrouwen die hoofddoeken dragen in combinatie met dat exotisch romantiseren…

Vallende sterren    Jo

We zijn even de metgezel van een vluchteling uit Iran, haar geschiedenis is vreselijk en het is gepropt in een kort verhaal. Met veel interesse gelezen, bij vlagen mooi gedaan, alleen wil de schrijver te veel informatie kwijt, waardoor het verhaal zwaar aanvoelt. Iets minder informatie en iets meer gevoel hadden het verhaal nog beter gemaakt, nu is het ruim voldoende.

Vallende sterren    Ma

Vallende sterren    An

Boeiend verhaal. Het mag van mij sneller. En wellicht sluwer; ga meer in op het meisje. Ze komt slim over. Ze maakt vast al allemaal plannetjes lijkt me... Wel mijn complimenten voor het beeld dat je schetst zonder iets daarover te zeggen. Pas achteraf dacht ik; ach ja er is niks gezegd over de kleding, de omgeving, etc. En toch begreep ik het allemaal.

Kreukels    Ro

Kreukels    Jo

Een traag liefdesverhaal, wat me iets te lang duurt. Het is niet onaardig en het leest fijn, maar het had een stuk korter gekund. De flash back voegt voor mij amper iets te aan het verhaal.

Kreukels    Ma

Kreukels    An

Ik vind Ralph nog een vaag karakter. Hij zet zich doelbewust in rare en moeilijke situaties. Waarom?...

15    Sj

15    Pe

15    Wi

Elf keer komt het woord ‘altijd’ voor in dit verhaal, dat zijn er minstens tien teveel. Dit woord stuurt de lezer verplicht in een door de schrijver bepaalde richting en de meeste lezers vinden dat onprettig, die willen frank en vrij een verhaal kunnen lezen. Verder leest het als een biografie, een overzicht uit een deel van het leven van de hoofdpersoon. Er komen eendimensionale familieleden langs, maar er is volstrekt geen diepgang. Niets in dit verslag (het is eerder een verslag dan een verhaal), geeft de lezer een handvat om mee te leven met de hoofdpersoon. Tenslotte: het is een algemeen geldende afspraak om in fictieverhalen getallen uit te schrijven, dus vijftien i.p.v. 15. En de correcte vorm van het gezegde op het einde (dat uit de lucht komt vallen) heeft zeker geen dubbele ontkenning in zich.

15    Fe

Het einde van 15 is onverwacht en laat een sterke indruk achter. Minks overdosis en de manier waarop de volwassenen doorgaan alsof er niets is gebeurd, creëert een schrijnend contrast dat goed werkt. Het verhaal lijkt echter net iets te snel afgesloten, terwijl er nog ruimte is om dieper in te gaan op de emotionele impact van de gebeurtenis.

Lemminkainen keert terug    Ro

Lemminkainen keert terug    Jo

Een oud verhaal herschrijven is prima, heel fijn zelfs, maar schrijf dit niet op als je klaar bent met je verhaal. Maak in een kort verhaal als dit geen gebruik van kopjes, het is geen artikel in een maandblad. Als je het herschrijft mag het best in nog moderner Nederlands. Tot hier mijn commentaar, ik hou van verhalen als deze.

Lemminkainen keert terug    Ma

Lemminkainen keert terug    An

Heerlijk soepele pen. De eerste alinea van 'de blik van de verleider' is een goed voorbeeld hiervan; je woordkeuze is top. Zinnen zijn niet te lang of te kort. Het leest simpelweg lekker.

De laatste trein    Sj

De laatste trein    Pe

De laatste trein    Wi

Een werkverslag + een anekdote is nog geen kort verhaal. Alles wat een kort verhaal tot een kort verhaal maakt ontbreekt hier. Beste schrijver, als u mee wilt doen aan deze wedstrijd, lees dan eerst de verhalen door van de winnaars elke maand, dan ziet u hoe mooi een goed geschreven kort verhaal kan zijn en hoe anders dat is dan een babbeltje over het werk.

De laatste trein    Fe

Het conflict in het verhaal, rond de dramatische ervaring van de machinist en de emotionele impact daarvan, komt krachtig over. Wat nog sterker zou kunnen, is een verdere uitwerking van de nasleep van deze ervaring. Hoe beïnvloedt dit moment de machinist op langere termijn? Wat doet het met zijn emoties, zijn gedachten en zijn kijk op het leven? Door die verdieping krijgt het verhaal meer psychologische diepgang en blijft de impact langer hangen. De humoristische afsluiting over de aardbeien is vermakelijk, maar voelt op dit punt in het verhaal wat losgekoppeld van de zware toon die daarvoor is opgebouwd. Voor sommige lezers kan dit als een breuk in de sfeer ervaren worden, waardoor de intensiteit iets vermindert.

Bij victorine    Ro

Bij victorine    Jo

Een ongeluk, tweeëntwintig jaar geleden, staat centraal in dit verhaal. Het is vreselijk, maar de vraag is of het zo zwaar is als hier geschreven. Ik heb er geen weet van, ik weet wel dat dit verhaal zwaar is aangezet, het laat geen ruimte voor andere emoties dan schuld. Het is me na zo’n lange tijd iets te gemakkelijk.

Bij victorine    Ma

Bij victorine    An

Beetje langdradig voor mij.

Victorinox    Sj

Victorinox    Pe

Victorinox    Wi

Intens verhaal met meerdere psychische lagen, maar de tijdlijn is niet voldoende helder opgeschreven. De lezer verdwaalt. Misschien is dat de bedoeling van de schrijver, om voor de lezer verborgen te houden wat wanneer is gebeurd, maar het geeft meer leesvoldoening als de lezer dat wel precies snapt (aan het einde van het verhaal). Het cursief geschreven stuk, waar het perspectief (maar ook de tijdlijn verandert) is een te gemakkelijke oplossing. Het verhaal is lastiger te vertellen zonder deze perspectiefwisseling, maar geeft de lezer wel meer gelegenheid om helemaal mee te leven met de hoofdpersoon. Verder zijn niet alle metaforen goed gelukt en zijn er wat kleine taalfouten.

Victorinox    Fe

De combinatie van de persoonlijke situatie van het hoofdpersonage met de dreigende fysieke omgeving, het donkere tuinpad en het onweer, zorgt meteen voor een spannende sfeer. Zowel de interne als externe conflicten worden snel duidelijk: een vrouw die worstelt met de vermissing van haar man, de onrust in haar huis en haar eigen angsten. Na verloop van tijd wordt het centrale conflict echter minder scherp. Het verhaal lijkt daardoor aan focus te verliezen.

Max    Ro

 Goed geschreven, maar een beetje standaard en het verhaal kent geen echte diepgang.

Max    Jo

Een geweldig idee ligt ten grondslag aan dit verhaal, het blijft alleen al heel snel steken in alleen dit idee. Een eindeloos gesprek volgt, waarin helemaal niets meer gebeurt. Het is dodelijk saai, terwijl er zoveel van te maken was.

Max    Ma

Max    An

Leuk idee maar het is me al snel duidelijk wat er gebeurd. Vervolgens zat ik best even te wachten voordat er iets gebeurd. Er kunnen meer dingen worden uitgelicht zoals de lompigheid van Jesse of hoe Max zich voelt.

Lief en leed uit een petrischaaltje    Sj

Lief en leed uit een petrischaaltje    Pe

Lief en leed uit een petrischaaltje    Wi

Altijd jammer als je het einde al van verre ziet aankomen. Een bijzonder perspectief of een verrassende twist maken vele (niet alle!) korte verhalen beter. Verder leest dit meer als een verslag dan als een verhaal. Een verslag over een massadonor en de mogelijke gevolgen daarvan voor de slachtoffers. En afstamming wordt echt veel te simpel voorgesteld, alsof slechte tanden en krulhaar absolute bewijzen zijn voor verwantschap. En moord op de massadonor, zonder verdere toelichting of verdieping, is ook een beetje ongeloofwaardig. Het is allemaal nogal oppervlakkig en voorspelbaar. Wat niet wil zeggen dat deze schrijver niet kan schrijven. Ik heb schrijftechnisch nagenoeg geen opmerkingen, dus het is jammer dat dat talent is vergooid aan zo’n flutverhaal.

Lief en leed uit een petrischaaltje    Fe

Lief en leed uit een petrischaaltje kiest een bijzonder en zelden behandeld thema in fictie: massadonorschap, inteelt en de psychologische gevolgen daarvan. Dit wordt krachtig doorgevoerd tot een duister slot waarin morele grenzen worden overschreden. Af en toe mist het verhaal realisme, zoals bij de misvorming van de baby. Normaal gesproken zou zoiets tijdens echo’s opgemerkt moeten worden. Daarnaast legt de auteur veel uit, wat soms de vaart uit de emotionele scènes haalt.

Het kwartje    Sj

Het kwartje    Pe

Het kwartje    Wi

Goed geschreven, effectieve vertelstem. Mijn enige opmerking betreft de opsomming van dingen die in het leven van Dolst niet mogelijk waren omdat (onwetend) Flip op de achtergrond meeleefde in hun relatie. Die opsomming is te veel, zo veel dat het de geloofwaardigheid aantast. Het verhaal balanceert toch al op het randje van de geloofwaardigheid: hoe is het mogelijk dat deze Flip zo’n grote rol speelde in het leven van Sanne en dat haar echtgenoot in tientallen jaren van huwelijk zelfs de naam nog nooit had gehoord. Minder = meer. Dit is een goed verhaal, maar net een tandje minder maakt het een uitstekend verhaal.

Het kwartje    Fe

Het kwartje is een kort verhaal met een gelaagd emotioneel conflict. Vooral het moment waarop Dolst zich realiseert hoeveel invloed Flip onbewust op hun leven heeft gehad, is schrijnend en overtuigend neergezet. De uitbarsting met het mes is wellicht wat theatraal, maar werkt als een krachtige culminatie van de onderdrukte frustratie. Over het algemeen zijn de dialogen geloofwaardig en dragen ze bij aan de spanning, al hadden ze hier en daar minder herhalend kunnen zijn.

Het kwartje    Ro

Het kwartje    Jo

Wat een bijzonder verhaal. Goed verzonnen en heel goed opgebouwd. Het wordt steeds gekker met een passend einde. Een eenvoudige overlijdenskaart leidt tot een hoop heibel en zeker niet voor niets.

Het kwartje    Ma

Het kwartje    An

Echt heel leuk. Het dialoog maakt het verhaal maar die heb je dan ook uitgespeeld. Het heen en weer gaan van het verhaal vind ik ook leuk.

Niets is wat het lijkt    Sj

Niets is wat het lijkt    Pe

Niets is wat het lijkt    Wi

Het begon al niet best: 'scannen met mijn ogen,' Ja, waarmee anders, dus overbodige toevoeging.  En naarmate het verhaal vorderde werd het er niet beter op. Een scène uit één van de vele Amerikaanse misdaadseries naverteld in een kort verhaal. Zonder een ander perspectief, zonder een bijzondere twist of een verrassende wending. Te veel jongensdroom, te weinig originaliteit. Niets te beleven hier.

Niets is wat het lijkt    Fe

Niets is wat het lijkt is een origineel verhaal met een sterke twist. Het idee van een stalker die eigenlijk een undercoveragent blijkt te zijn, is intrigerend en biedt veel mogelijkheden. Om het verhaal nog sterker te maken, zou meer aandacht voor karakteruitwerking goed zijn. Frank blijft nu relatief eendimensionaal. Zijn stem klinkt vooral als die van een macho en oppervlakkige manipulator, wat in eerste instantie past bij zijn rol. Na de twist verandert zijn toon echter nauwelijks, waardoor zijn karakterontwikkeling uitblijft.

Ontspannende fietstocht    Ro

Wat is het doel van dit verhaal?

Ontspannende fietstocht    Jo

Een saai verhaal waarin helemaal niet gebeurt en met stijgende verbazing heb ik deze tekst gelezen. Het is bijna knap om zo te schrijven over complete nietszeggendheid en als er mogelijkheden zijn om iets met het verhaal te doen, laat de schrijver dit volledig liggen.

Ontspannende fietstocht    Ma

Ontspannende fietstocht    An

Ik kom er niet helemaal in. De karakters spreken niet zo.

Het bos is van mij    Sj

Het bos is van mij    Pe

Het bos is van mij    Wi

Dit is een schrijver met een rijke fantasie en bovendien weet hij hoe een verhaal het best verteld kan worden. Op zich al goed voor een dikke voldoende. Schrijftechnisch heb ik geen opmerking, dus ook een goede taalbeheersing. Mijn grootste bedenking bij dit verhaal zijn de gepresenteerde feiten. Als er vreemde, overbodig of verkeerde feiten in een verhaal staan, dan stoort mij dat enorm. Google is de beste vriend van een korte verhalen schrijver, controleer ALLES als je het niet zeker weet. Dit zijn enkele (nog lang niet alle) van mijn bedenkingen bij dit verhaal: Nergens in Nederland of Vlaanderen kun je metersdiep (= minimaal 2 meter) graven zonder op grondwater te stuiten. Het idee dat iemand heeft dat hij op de bodem van een metersdiepe kuil kan liggen is volstrekt ongeloofwaardig. Als je schrijft dat de hoofdpersoon een brandend gevoel heeft in zijn buik, zul je moeten aangeven waardoor dat komt, anders blijft een dergelijke opmerking in de lucht hangen en vraagt de lezer zich af: Brandend maagzuur? Maagzweer? Open wond? Maar deze opmerking stond volledig los van de beschreven scene en was dus volkomen overbodig. “Hij was dood, dat zag Rem direct, er zat geen enkele beweging meer in.” Is een vrij onzinnige zin: omgekeerd zou nog kunnen; er zat geen beweging meer in, gevolgd door de conclusie: hij is dood. Een schietbuis is een onderdeel van een kanon...dat haalt hij uit zijn rugzak? Als de man in de kuil zit, is klaarblijkelijk het grondwater weg? Ongeloofwaardig!

Het bos is van mij    Fe

Het bos is van mij is een lang kortverhaal, wat het soms uitdagend maakt om als lezer de aandacht volledig vast te houden. Als tip zou ik willen meegeven dat het verhaal baat kan hebben bij een iets compactere opzet. Door te redigeren, blijft er meer ruimte over om de climax intenser neer te zetten.

Twee punt nul    Ro

Mhm. Metafictie zonder echte functie.

Twee punt nul    Jo

Een verhaal dat alle kanten opgaat, het is amper te volgen. Als een schrijver in een verhaal over het schrijven begint, heb ik al heel snel de neiging om te stoppen met lezen. In deze wedstrijd heb ik natuurlijk geen keuze, elk verhaal moet gelezen worden. Dit keer kostte het me heel veel moeite.

Twee punt nul    Ma

Twee punt nul    An

Leuk einde, saai begin... Het idee van VVDM vind ik leuk maar het hele verhaal maar 'grootser'.

Bloemen op het schavot    Sj

Bloemen op het schavot    Pe

Bloemen op het schavot    Wi

Adequaat geschreven, al zag ik behoorlijk wat vreemde uitdrukkingen (misschien Vlaams-Nederlands? Ik heb ze niet opgezocht): vergane groenten, mensen weken van hem uit, vanop een muurtje, ze reikte voorzichtig uit. En zo zijn er meer. Enkele uitdrukkingen zijn echt fout: bv “Enkelen herkende hij, maar allen waren hem toch zo vreemd.” Dit is een interne tegenspraak. Maar het verhaal is flinterdun. De niet beantwoorde romantische liefde van de Beauty en de Beast. Geen bijzonder perspectief of verrassende twist. Goed geschreven maar zonder spanning, dus toch vooral nogal saai.

Bloemen op het schavot    Fe

Vanaf de eerste zinnen weet Bloemen op het schavot een overtuigend historisch decor neer te zetten. De auteur kiest en doseert precies de juiste details, zoals de rotte aardappel, de kapelaan en het bundeltje madeliefjes die het verhaal kleur geven. De auteur vermijdt een melodramatisch slot en laat het verhaal op een passende wijze eindigen. De madeliefjes die vallen op het bebloede schavot vormen een beeldende afsluiting die lang blijft nazinderen.

Bloemen op het schavot    Ro

Leuk verhaaltje met een fijne stem. Het is niet heel diepgaand, maar het biedt wel een ander perspectief dan anders.

Bloemen op het schavot    Jo

Knap gedaan, het verhaal lijkt bepaalde kant op te gaan en het blijkt heel anders te zitten dan ik in elk geval dacht. Fijn geschreven, goed over nagedacht. Mooi.

Bloemen op het schavot    Ma

Bloemen op het schavot    An

Heel filmisch geschreven, leuk! Ik vind het verhaal ook origineel maar wel voorspelbaar om eerlijk te zijn.

Very much no    Ro

Niet alles draait om seks, hè?

Very much no    Jo

Een liefdesverhaal of eigenlijk een verhaal over een mislukte liefde. Het verhaal is niet fijn opgebouwd, het is rommelig en dat is voor een kort verhaal niet goed.

Very much no    Ma

Very much no    An

De karakters vind ik leuk, maar het draait me te veel om hen in plaats van gebeurtenissen. Het kan sneller en spannender.

Berlijn    Sj

Berlijn    Pe

Berlijn    Wi

Ook al is het aantal woorden binnen de grenzen van deze wedstrijd gebleven, dit verhaal is veel te lang! De slome start met veel te veel info over vanille-ijs kan met de helft korter, ook de verhandeling over dierentuinen. In een kort verhaal moet je alleen details gebruiken die in het verhaal echt van belang zijn, of een beeld laten zien dat belangrijk is voor de spanning of de enscenering. De zin “de Tweede Wereldoorlog al meer dan een paar weken geleden voorbij is” is vast ironisch bedoeld, maar valt volstrekt uit de toon. Maar onder die veel te veel woorden schuilt het begin van een schrijftalent, maar nu misschien nog onervaren. Dit korte verhaal overstijgt het gemiddelde reisverhaal, maar de schrijver wilde iets te veel. Anne die zichzelf snijdt, Amy die bipolair is, twee van de bijfiguren beiden met een zware psychische aandoening, zonder dat de schrijver daar dieper op ingaat. Het is allemaal een beetje veel en tegelijkertijd niet genoeg om de lezer echt in het verhaal te trekken.  Vooral veel korte verhalen lezen, beste schrijver, bv de winnaars van deze wedstrijd over de laatste maanden (en jaren) en dan blijven schrijven. Hoe meer je schrijft, hoe beter het wordt en als je regelmatig meedoet met deze wedstrijd, krijg je nog nuttig schrijfadvies ook!

Berlijn    Fe

De auteur van Berlijn weet het alledaagse op een schrijnende manier te belichten. Anne lijkt echter vooral aanwezig om irritatie op te roepen, terwijl de hints naar haar psychisch lijden helaas niet verder worden uitgewerkt. Daardoor blijft haar personage wat vlak en mist ze de diepgang die haar verhaal krachtiger zou maken. Ook het hoofdpersonage maakt nauwelijks een ontwikkeling door, waardoor de emotionele betrokkenheid van de lezer beperkt blijft. Het verhaal eindigt bijvoorbeeld met een sterke scène rond de zwerver, die vraagt om reflectie of confrontatie. Dit ontbreekt helaas. Een gemiste kans om dieper door te dringen tot de lezer.

Seriemoordenaar    Ro

Dit verhaal gaat nergens over en toch gaat het over een heleboel. Complimenten daarvoor.

Seriemoordenaar    Jo

Richtingloos en rommelig. Een slecht geschreven verhaal dat niet uit de verf komt.

Seriemoordenaar    Ma

Seriemoordenaar    An

Oehhhh wat een goed einde. Ik moest even de orde in het verhaal vinden maar eenmaal in het midden wordt alles langzaam logischer. De 'spannende' scènes mogen nog dramatischer van mij.

Het meisje en de dood    Sj

Het meisje en de dood    Pe

Het meisje en de dood    Wi

Heel poëtisch, bijna een gedicht, maar toch een compleet kort verhaal. Heel mooi gedaan, al heb ik wel enkele detailopmerkingen: Het gedicht dat het meisje uiteindelijk opschrijft is onnodig, dat is namelijk poëzie en dit korte verhaal is geen poëzie. Het is bijna alsof je de schrijver ziet die graag poëzie schrijft, maar nu een kort verhaal heeft geschreven. Voor mij verstoort dat de sfeer (en het gedicht voegt bovendien niets toe aan het verhaal). Complimenten voor deze prachtige zin: “Langs het moeras waar libellen als gedachten boven het water hangen.” Het verhaal is te lang, te vaak komen zinnen voor als “Ze voelt het voordat ze hem ziet” Er zitten teveel herhalingen in; dit toch al hele trage verhaal (maar mooi-traag) wordt daardoor te traag. Ik lees het woord ‘ineens’ in twee opvolgende zinnen. Dat is lelijk, maar in de sfeer van dit trage verhaal is het woord ‘ineens’ verkeerd gekozen, laat staan twee keer achter elkaar. “Ze hurkt in het gras. Haar knieën nat.” Deze zin is slecht gekozen, van hurken worden je knieën niet nat. Soms wordt het te vaag, zoals in deze zin: “En zijn ogen… zijn ogen zijn droevig, maar niet van spijt. Van betekenis.” Het woord betekenis heeft dringend show don’t tell nodig. Als laatste een persoonlijke noot: Bo als vrouwennaam (ja, ik weet dat hij best vaak voorkomt) geeft me altijd een steekje: Ik spreek/schrijf vrij veel Frans voor mijn werk en Bo (natuurlijk geschreven als Beau) hoort bij een man. Laat een vrouw Belle heten, of kies een andere naam!

Het meisje en de dood    Fe

Het meisje en de dood valt vooral op door de poëtische schrijfstijl die nooit geforceerd of pretentieus aanvoelt. De auteur kiest voor een innerlijk en existentieel conflict in plaats van een extern conflict.De dood fungeert niet als klassieke antagonist, maar als een stille aanwezigheid die existentiële vragen oproept. Het verhaal ontwikkelt zich in een kalm tempo, al blijft een crisis uit. Het zorgt ervoor dat het verhaal eerder beschouwend aanvoelt.

Het meisje en de dood    Ro

Dit is ChatGPT (en als dat niet zo is, dan is dat ook geen goed teken).

Het meisje en de dood    Jo

Bij vlagen is dit verhaal zo mooi. Het leest heerlijk en de schrijver weet de sfeer geweldig op papier te krijgen. Het onderwerp is mooi bedacht en de manier waarop de schrijver omgaat met de dood is heel goed gedaan. Uiteindelijk is het jammer genoeg vooral een herhaling van zetten en lees ik al snel steeds hetzelfde. Het verhaal wil geen verhaal worden. Toch is het mooi genoeg voor een hoog cijfer.

Het meisje en de dood    Ma

Dit is een zorgvuldig geschreven verhaal, wat het vooral moet hebben van stijl en sfeer. Maar het is lang, eenvormig, zonder scherpe randen. De lezer wordt ondergedompeld in gevoel, los van betekenis, zonder verrassing. Ik krijg geen beeld van Bo; wie is zij, hoe oud is ze, waarom zit ze in dat (al dan niet denkbeeldige) bos? De kern (de relatie tussen Bo en de dood) is al vroeg duidelijk, en daarna volgen herhalingen met lichte variaties. De ontmoeting met oma is een logische climax, maar komt rijkelijk laat en mist daardoor impact – ook omdat Bo nauwelijks blijk geeft van emotie. Mijn tip: kook het geheel in, geef Bo meer smoel en emoties en werk toe naar een climax, die wat verder af staat van het huidige toch wat clichématige einde.

Dan wat aandachtspunten voor de stijl van schrijven. Laat de lezer vooral zélf de plaatjes inkleuren. Voorkauwen is dodelijk voor de creativiteit van je lezer – 16x ‘alsof’, 22x ‘voelt’ zijn indicatoren daarvoor. Een tweede opmerking: speel meer met de lengte van je zinnen. Ze zijn nu overwegend (heel) kort, wat je liever kunt inzetten als het ergens spannend wordt, er tempo gemaakt moet worden. Nu draagt het bij aan vermoeiend lezen.

Het meisje en de dood    An

Heerlijke openingsalinea, je kiest de goede woorden om het soepel leesbaar te maken. Een 'effortless' sfeer. Het einige wat me net buiten de toom valt is het einde; het voelt te kortaf tegenover de rest van het verhaal.

De goede kinderen    Sj

De goede kinderen    Pe

De goede kinderen    Wi

Wauw! Wat een prachtig verteld verhaal, ook al is het thema een geliefd onderwerp voor verhalen in deze wedstrijd. Maar dit verhaal steekt boven de verhalen uit die ik hier in de afgelopen maanden heb gelezen over kindermishandeling. Alleen het slot vond ik wat teleurstellend. Een verhaal mag best een open einde hebben, maar in dat geval is het heel fijn als de schrijver gaandeweg het verhaal de elementen aanreikt die de lezer helpt tot het onvermijdelijke slot te komen, zonder dat de schrijver dat uitschrijft. Dit is voor mij één van de redenen waarom ik graag korte verhalen lees. Ik dacht dat dit verhaal ook tot een dergelijk slot zou leiden, maar de bewoording van het slot is net te vaag gelaten. Was het slot wat scherper geweest dan was dit goede verhaal een uitstekend verhaal geweest. Nog twee detailopmerkingen: witregels tussen alinea’s waarin plaats of tijd verspringen zijn voldoende, die *** zijn onnodig. Filmen en fotograferen worden hier door elkaar gebruikt, dat kun je beter niet doen. Het zijn twee totaal verschillende disciplines, die ook een ander gevoel opwekken in een kort verhaal. Daar waar ‘filmen’ is gebruikt in dit verhaal vervangen door ‘fotograferen’ en het probleem is opgelost.

De goede kinderen    Fe

De openingsalinea’s zijn bijzonder effectief. De auteur kiest voor een subtiel detail, zoals de parasol of de camera, en weet via nauwkeurige observaties snel een onderhuidse sfeer van onbehagen te scheppen. Dit zorgt voor een directe betrokkenheid bij het verhaal. Het centrale conflict, waarin een man geconfronteerd wordt met verdrongen schuld uit het verleden, komt overtuigend tot leven. Door middel van symboliek en de aanwezigheid van ogenschijnlijk onschuldige kinderen wordt dit verleden op indringende wijze opgeroepen. De uitwerking van zowel het innerlijke als het morele conflict gebeurt zonder expliciete morele oordelen.

De goede kinderen    Ro

Je hebt een mooie schrijfstem, maar hier en daar kan de boel nog wel wat gepolijst worden. Het is nogal onbegrijpelijk dat Marcus zich nog steeds zo bezig houdt met het weeshuis. Nergens wordt dat duidelijk onderbouwd. En dat "overleven, koekje, een kind minder" zie ik als een snelle uitweg om Marcus' geklik te onderbouwen, wat ervoor zorgt dat je lezer de keuze van de hoofdpersoon niet begrijpt. Jammer, want de andere beelden zijn mooi, hoewel alles er wel wat te dik bovenop ligt.

De goede kinderen    Jo

Onder dit verhaal ligt iets vreselijks, het wordt steeds aangeraakt, maar niet volledig uitgelegd. Dit laatste is knap, de sfeer blijft hierdoor akelig. Veel in het verhaal is goed, de sfeertekening en de wijze waarop de schrijver het trauma niet uit ten treuren uitlegt. Toch klopt er veel niet aan, vooral waarom het kind het gebouw in zand weet te vangen. Misschien had de schrijver iets meer het verhaal bij de hand moeten nemen, nu is het vooral de sfeer die het verhaal bepaalt.

De goede kinderen    Ma

De goede kinderen    An

Begin kan pakkender, ik was erg skeptisch. Maar na verloop erg geïnteresseerd. Een origineel verhaal. De spanning vind ik goed, net als het karakter.

Ochtendzon    Sj

Ochtendzon    Pe

Ochtendzon    Wi

Het historische verhaal van Josephine Nivison en Edward Hopper geromantiseerd en naverteld. Adequaat verteld, maar het voegt weinig toe aan wat er in historische bronnen gevonden kan worden, behalve het feministische tintje dat de schrijver eraan gegeven heeft (en dat mag, een schrijver moet wat toevoegen aan een historische vertelling). Maar het blijft bij gedachten, een vrouw kon niet vrij zijn in 1952, in elk geval deze vrouw niet. Verder dan overpeinzingen komt het niet van deze schrijver, die overigens uitstekend kan schrijven. Ik hoop de volgende keer op een interessanter verhaal.

Ochtendzon    Fe

De openingszin is bijzonder treffend: "Het licht strijkt over mijn huid alsof het me iets wil teruggeven..." Hiermee wordt direct een toon gezet van introspectie, verlies en melancholie. De lezer krijgt meteen het signaal dat het verhaal zich niet zal richten op actie, maar op een innerlijke verkenning. Hoewel dit voor sommige lezers wat traag kan aanvoelen, vormt het een veelbelovende introductie die de nieuwsgierig wekt.

Ochtendzon    Ro

Onnodige mooischrijverij, (vermoedelijk) een flinke scheut AI, uitgekauwd thema. Heb ik al veel gezien deze maand en eerlijk gezegd heb ik dat wel gehad. Je verhaal is onorigineel en pretentieus. Kom volgende maand maar met een verhaal dat volledig uit je eigen pen komt.

Ochtendzon    Jo

Het schilderij er maar even bijgehaald, ik heb mooiere schilderijen van Edward Hopper gezien. De schrijver weet dit schilderij mooi in woorden te vangen, de gedachten van de vrouw zijn schrijnend en de worsteling is voelbaar. Het is geen verkeerd verhaal, maar het raakt me minder dan ik had gehoopt. Te veel uitgelegd misschien? Ik kan mijn vinger er niet goed op leggen, maar voor mij is het niet wat ik hoopte dat het zou zijn.

Ochtendzon    Ma

Ochtendzon    An

Poeh! Prachtig. Ik begrijp het karakter van top tot teen zonder dat je het uitkauwt. De zinnen zijn poezie op zichzelf van tijd tot tijd: 'Zijn muze, zei men. Zijn niets, wist ik.' en de laatste zin zijn mijn favoriet. Het leukste vind ik vooral dat je me een ander perspectief op een bekend idee laat zien. En daarvoor zijn verhalen vind ik.

De dingen die blijven liggen    Sj

De dingen die blijven liggen    Pe

De dingen die blijven liggen    Wi

Het is een mooie gedachte en best goed uitgewerkt, alleen de leeftijd indicatie van 15 en 16 vond ik veel te jong voor de wijsheden van dit verhaal. Dat blijkt bv uit deze zin: “Ik ben vijftien. Dat betekent dat ik net oud genoeg ben om veel te voelen, maar nog niet oud genoeg om er iets zinnigs mee te doen.”  Origineel is het verhaal wel, de schrijver heeft een uitstekend taalgevoel en een eigen vertelstem, samen meer dan genoeg voor een ruime voldoende. Nu nog het verhaal net iets kleiner schrijver, achtelozer, niet schrijven dat ze drie uur hebben staan praten (dat is niet erg geloofwaardig), maak er een half uur van, dan leest iedereen eroverheen en komt het verhaal nog beter binnen. Bij ‘drie uur’ zullen veel lezers denken: dat lijkt me overdreven en als er geen betere reden voor is voor die drie uur, dan blijft dan hangen.

De dingen die blijven liggen    Fe

De dingen die blijven liggen speelt zich grotendeels af in dialoog en dat werkt in de basis goed: de gesprekken dragen het verhaal en houden het tempo erin. Toch zou het nog aan kracht winnen met iets meer omgevingsbeschrijvingen of inkijkjes in de innerlijke beleving van de personages.

De dingen die blijven liggen    Ro

De dingen die blijven liggen    Jo

Een mooi klein verhaal, wat geen liefdesverhaal wordt, hoewel het daar alle schijn van heeft. Het is goed gedaan, leest prettig en inhoudelijk vind ik het heel sterk. Er gebeurt vrijwel niets en toch alles. De vragen die gesteld worden zijn de moeite waard.

De dingen die blijven liggen    Ma

De dingen die blijven liggen    An

Super! Kort maar krachtig, daar denk ik nu echt aan. Dit verhaal voelt ook aan als een achtergelaten boodschap. Al is het droog aan het begin vind ik het aan het eind het 'waard' (om het zo maar even te zeggen).

Het kwartje    Sj

Het kwartje    Pe

Het kwartje    Wi

Goed geschreven, effectieve vertelstem. Mijn enige opmerking betreft de opsomming van dingen die in het leven van Dolst niet mogelijk waren omdat (onwetend) Flip op de achtergrond meeleefde in hun relatie. Die opsomming is te veel, zo veel dat het de geloofwaardigheid aantast. Het verhaal balanceert toch al op het randje van de geloofwaardigheid: hoe is het mogelijk dat deze Flip zo’n grote rol speelde in het leven van Sanne en dat haar echtgenoot in tientallen jaren van huwelijk zelfs de naam nog nooit had gehoord. Minder = meer. Dit is een goed verhaal, maar net een tandje minder maakt het een uitstekend verhaal.

Het kwartje    Fe

Het kwartje is een kort verhaal met een gelaagd emotioneel conflict. Vooral het moment waarop Dolst zich realiseert hoeveel invloed Flip onbewust op hun leven heeft gehad, is schrijnend en overtuigend neergezet. De uitbarsting met het mes is wellicht wat theatraal, maar werkt als een krachtige culminatie van de onderdrukte frustratie. Over het algemeen zijn de dialogen geloofwaardig en dragen ze bij aan de spanning, al hadden ze hier en daar minder herhalend kunnen zijn.

Het kwartje    Ro

Het kwartje    Jo

Wat een bijzonder verhaal. Goed verzonnen en heel goed opgebouwd. Het wordt steeds gekker met een passend einde. Een eenvoudige overlijdenskaart leidt tot een hoop heibel en zeker niet voor niets.

Het kwartje    Ma

Het kwartje    An

Echt heel leuk. Het dialoog maakt het verhaal maar die heb je dan ook uitgespeeld. Het heen en weer gaan van het verhaal vind ik ook leuk.

Adagietto in oud zuid    Sj

Adagietto in oud zuid    Pe

Adagietto in oud zuid    Wi

Voor iemand die niet zo van muziek houdt (en al helemaal niet van klassieke muziek) is dit een moeilijk toegankelijk verhaal. Alleen al die eerste alinea, wat zeg ik: de eerste woorden: “In stilte luister ik naar de eerste klanken.” Hoe kan stilte bestaan naast klanken? Ik besluit gewoon verder te lezen zonder schrijftechnische of verhaaltechnische opmerkingen en bij het einde constateer ik dat het verhaal me heeft vervuld met droefenis. Ik heb geen idee of de muziek van Mahler droevig is of juist vrolijk, maar de schrijver is er in geslaagd deze emotie op te wekken. En dit alleen al is een ruime voldoende waard. Deze schrijver heeft nagenoeg niets uitgelegd, het verhaal is tot stand gekomen door een authentieke stem van een hoogbejaarde en door een goede balans tussen herinneringen en realiteit. Dat een oudere dame vloeiend Frans spreekt geloof ik onmiddellijk, maar vloeiend Japans? Dat lukt maar een handvol Nederlanders en bij zo’n bijzondere eigenschap verwacht je meer achtergrond. Maak er maar een ‘gewonere’ taal van, dan valt het niet uit de toon. De flashbacks zijn het zwakste deel van dit verhaal, want in de basis allemaal hetzelfde. Misschien beter om één van de flashbacks om te zetten in een dialoog of een andere vorm. De gevoelde droefenis komt ook door de verpleegster: behulpzaam, invoelend, verzorgend, maar onder de oppervlakte uitermate irritant! Alweer: niets uitgelegd, zelfs niet in dialoog, dat heb ik aangevoeld tussen de regels door en dat mag de schrijver als een groot compliment opvatten. In hoeverre de symboliek van de muziek het verhaal versterkt kan ik niet beoordelen, omdat ik deze muziek niet ken (en nee, geen zin om een nummertje Mahler te gaan opzoeken op Spotify).  De spanning in het verhaal komt voor mij doordat de hoofdpersoon zich als ‘vol in het leven’ ziet en de omgeving ziet haar als ‘oud en hulpbehoevend’. Dat laatste is natuurlijk de werkelijkheid en ook de bron van mijn droefenis, maar niet expliciet gemaakt door de schrijver. Klasse!

Adagietto in oud zuid    Fe

 De beschrijvingen van het concert zijn bijzonder beeldend en meeslepend geschreven. Dankzij de zintuigelijke details voelde ik me als lezer direct aanwezig in het moment. De overgang van het concert naar de verpleeghuiskamer komt als een schok, maar juist op een manier die de spanning tussen droom en realiteit versterkt. Die spanning houd je knap vol tot aan het einde. In Adagietto in Oud-Zuid zit een sterk centraal conflict dat uitmondt in een emotioneel geladen climax en ontroerend einde. Wat nog aandacht verdient, zijn de dialogen van de verpleegkundige, Sumaq. Haar taalgebruik komt soms wat te formeel over. Een natuurlijke toon zou haar personage nog geloofwaardiger maken.

Adagietto in oud zuid    Ro

Mooi geschreven hoor, maar ik vind alles wat te uitleggerig. "Opgewonden hou ik mijn adem in en tel af tot het orkest in vol ornaat…": wat is de functie van "opgewonden" hier bijvoorbeeld. Ook krijg je een minpunten voor dit o zo uitgekauwde thema. Kom een keer met iets nieuws en geef ons niet wat we al kennen."Ik ben een oudje en kan alles zelf wel en ik vind mezelf zielig en aan het einde van het verhaal kom ik erachter dat mijn tijd is geweest blah blah blah."

Adagietto in oud zuid    Jo

Van alle onderwerpen is dementie wel een van de meest geliefde bij de schrijvers van onze schrijfwedstrijd. In die verhaal een originele insteek door de muziek van Mahler een prominente rol te geven. Het werkt even, maar niet het hele verhaal. Uiteindelijk verzandt ook dit verhaal in langdradigheid. Het is gewoon heel lastig om dementie op een interessante manier te verweven in een verhaal. Het is hier ook niet gelukt.

Adagietto in oud zuid    Ma

Adagietto in oud zuid    An

Het begin is mij wat te pretentieus. Soms lijkt het meer om de woordkeuze te gaan dan de betekenis van de woorden zelf. Later lost zich dit vanzelf op; daar vind ik je schrijven veel vloeiender. Je beschrijft een zielig verhaal zonder het uitzonderlijk uit te drukken. Mooi.

Oesters in Montalivet    Sj

Oesters in Montalivet    Pe

Oesters in Montalivet    Wi

Ik weet niet of dit een autobiografisch verhaal is, maar woordgebruik, typische details en verhaalopbouw komen overeen met de gebruikelijke opbouw van een autobiografisch verhaal. Is het niet autobiografisch dan kan ik mij voorstellen dat de schrijfster (neem ik aan) inspiratie heeft opgedaan in haar onmiddellijke omgeving. Laat ik beginnen om te schrijven dat het verschrikkelijk is om dit mee te moeten maken, ik als lezer kan het me nauwelijks voorstellen. Maar deze schrijfster heeft er voor gekozen om dit verhaal in te dienen bij deze openbare verhalenwedstrijd, waar niet alleen de juryleden het verhaal lezen, maar (als het verhaal tot de winnaars behoort) de hele wereld het kan lezen. En heel veel autobiografische verhalen, hoe goed soms ook geschreven, zijn niet geschikt voor een groot publiek dat bestaat uit lezers die de achtergrond en situatie niet kennen, de overledene nooit hebben gekend en geen wetenschap hebben van de relatie tussen de overledene en zijn partner. Zo’n lezer weet niets anders dan wat hij leest. Veel lezers zullen geen oordeel willen geven over dit verhaal, omdat de details te gruwelijk zijn. Maar als je dit verhaal indient voor een schrijfwedstrijd, dan geef je de jury de opdracht om dit verhaal te vergelijken met andere ingediende verhalen, om zo tot het beste verhaal van de maand te komen en dat betekent dat een jurylid zal kijken, nee moet kijken, naar verhaaltechnische en schrijftechnisch zaken. En dan krijg je commentaar wat volstrekt onbelangrijk is in vergelijking tot de hier beschreven doodsstrijd, maar die heel banaal alleen maar van belang zijn voor het vergelijken van dit verhaal met de andere ingediende verhalen. Zo zijn de overgangen tussen heden en flashbacks, nogal gekunsteld. Bijvoorbeeld deze zin: “Zo liggend in de zon komen flarden van vroegere zomerse taferelen terug en vormen de beelden achter mijn oogleden.” Verder staat er nogal wat kleine foutjes in, zoals deze zinnen: “We nemen er ook een glas witte wijn bij en voelen helemaal in vakantiestemming” en “ze proberen te voorkomen dat hun bouwwerken niet overstromen.” Die flashbacks zijn niet verschoond gebleven van zorgjeukjargon zoals “Na de enorme mentale dreun” en “Wij bekijken het positief vanuit ons standpunt" (overigens een lelijke zin, die dubbelop is. “vanuit ons standpunt” kan gewoon weg). Tenslotte is het slot een bewonderenswaardige reactie van deze weduwe, maar verhaaltechnisch nogal slap.

Oesters in Montalivet    Fe

Wat een indrukwekkend kortverhaal. De auteur weet de lezer moeiteloos mee te nemen van het warme strand naar het kille ziekenhuisbed, zonder dat de overgang geforceerd aanvoelt. De manier waarop heden en verleden in elkaar overvloeien, is knap gedaan. De herhaling van de zin “Fresh donuts, no sugar, low calories” werkt krachtig.

Wat ik nog miste, is een iets vollediger beeld van Hans. We leren hem vooral kennen in zijn ziekte en verwarring. Een kleine anekdote of herinnering aan wie hij was als gezonde man zou hem ronder maken als personage en het uiteindelijke verlies nog schrijnender maken.

Oesters in Montalivet    Ro

Sentimenteel geraaskal.

Oesters in Montalivet    Jo

Verpakt in een vakantiesetting worden we meegenomen in het ziekteproces van de man van de hoofdpersoon. De man is inmiddels overlijden en de hoofdpersoon kijkt terug op het proces van ziek worden en ziekenhuisbezoeken. Het verhaal wordt klinisch verteld, er zit weinig emotie in en ik voel helemaal niets bij het verhaal. Dat ze terugkijkt vanaf het strand is nog het enige goede aan het verhaal.

Oesters in Montalivet    Ma

Oesters in Montalivet    An

Simpel maar soepel, zo zou ik het beschrijven. Er is weinig diepgang in dit karakter; er wordt weinig meegemaakt. En toch is het herkenbaar. De gedachtegang beschrijf je netjes gedurende het verhaal en dat is dan voor mij ook het mooist. Er mag daarnaast wat meer leven in.

Ik weet het    Sj

Ik weet het    Pe

Ik weet het    Wi

Beklemmend! Goed geschreven, langzaam de spanning opvoerend. Jammer van de brute moord, die maakte het subtiele verhaal te groot, grotesk bijna (en voor deze moord had je een paar subtiele vooraankondigingen moeten doen, nu komt hij uit de lucht vallen en wordt hij alleen maar achteraf verklaart en dat is niet zo spannend). De beklemming zit hem juist in de kleine dingen, gebaartjes, gedachten, acties en ik vind het jammer dat je dat niet tot het einde hebt volgehouden. Overigens een mooie vertelstem en taalkundig heb ik geen opmerkingen. Ik hoop op een volgend verhaal, wat je dan iets kleiner houdt.

Ik weet het    Fe

Dit verhaal blijft echt hangen. Het durft pijnlijk en intens te zijn, zonder ooit sensationeel te worden. Je toont groot schrijverschap in het subtiel doseren van gruwel en emotie. De wending is zorgvuldig opgebouwd en de vertelstem is een echte kracht van het verhaal.

Ik weet het    Ro

Mhm. Dat vreemde einde verpest de op zich interessante opbouw. Verder niet zo denderend.

Ik weet het    Jo

Een bijzondere insteek door het vertaal te laten vertellen door een vrouw die onder de plak van haar man zit en op een simpele wijze alles goedpraat. Volledig uit het niets gaat het mis en steekt ze haar man dood. Het idee is goed, de uitwerking een stuk minder. Het is al snel langdradig en saai, het einde komt voor mij uit de lucht vallen, hoewel het wel compleet past in het wereldbeeld van de hoofdpersoon. Al met al een aantal positieve punten, maar als geheel niet geweldig.

Ik weet het    Ma

Ik weet het    An

Poehhhh wat een verhaal! Ik was de hele tijd betrokken. Wie is zij nou? Het einde is me nogal een overdreven wendig maar daarom is hij ook wel leuk. Mijn enige opmerking zou zijn dat ik het leuk zou vinden vaststelling te krijgen over wie zij is. Is ze jong? Wat is haar achtergrond? Iets korts, en niet te vroeg natuurlijk ;).

Vallende sterren    Sj

Vallende sterren    Pe

Vallende sterren    Wi

Exact 3000 woorden, het maximum voor deze wedstrijd, en dit is nou eens een verhaal dat die lengte inderdaad nodig heeft om zich in zijn geheel te ontvouwen (de meeste ingediende korte verhalen van deze lengte kennen een overvloed aan overbodige woorden, dat geldt niet voor dit verhaal).  Als een flashback al in de tekst is aangekondigd, is een tussenkop, waarin dat nog een keer gebeurt, overbodig. In een film wordt dat wel gebruikt, in goede korte verhalen zijn schrijvers in staat om het verhaal te vertellen, inclusief flashback, zonder een dergelijke noodgreep. Het thema van dit verhaal is zeer actueel, maar toch heel bekend. Er worden geregeld vluchtelingenverhalen ingediend voor deze wedstrijd, met meestal hetzelfde stramien als dit verhaal. Dus verhaaltechnisch was er niet veel nieuws te beleven, maar toch is dit een uitstekend verhaal. Voor lezers die weinig kennis hebben van, laat staan ervaring met, deze cultuur en dus al die buitenlandse woorden niet kennen, is deze schrijver er in geslaagd om een aangrijpende mis-en-scène te schetsen. Dat is echt heel goed gedaan en gemis aan een spanningsboog (vaak een punt van kritiek dat ik schrijvers zwaar aanreken) vond ik in dit verhaal acceptabel. Een voorspelbaar verhaal met weinig spanning dat ik toch ademloos heb uitgelezen, een nieuwe ervaring voor dit jurylid.

Vallende sterren    Fe

Laleh is een geloofwaardig personage, wiens innerlijke strijd op overtuigende wijze tot leven komt. Haar worsteling met verlies, hoop en verraad is voelbaar geschreven. Wat het verhaal bijzonder maakt, is hoe subtiel en tegelijk krachtig die emoties verweven zijn in haar handelen en gedachten. Je voelt dat er meer onder de oppervlakte zit, zonder dat het expliciet hoeft te worden uitgesproken.

Vallende sterren    Ro

Weer een walgelijk, stereotyperend verhaal dat mijn punten niet verdient. Ik vermoed ook AI in dit verhaal terug te zien. Die kwetsende opmerkingen - aannames zelfs - over vrouwen die hoofddoeken dragen in combinatie met dat exotisch romantiseren…

Vallende sterren    Jo

We zijn even de metgezel van een vluchteling uit Iran, haar geschiedenis is vreselijk en het is gepropt in een kort verhaal. Met veel interesse gelezen, bij vlagen mooi gedaan, alleen wil de schrijver te veel informatie kwijt, waardoor het verhaal zwaar aanvoelt. Iets minder informatie en iets meer gevoel hadden het verhaal nog beter gemaakt, nu is het ruim voldoende.

Vallende sterren    Ma

Vallende sterren    An

Boeiend verhaal. Het mag van mij sneller. En wellicht sluwer; ga meer in op het meisje. Ze komt slim over. Ze maakt vast al allemaal plannetjes lijkt me... Wel mijn complimenten voor het beeld dat je schetst zonder iets daarover te zeggen. Pas achteraf dacht ik; ach ja er is niks gezegd over de kleding, de omgeving, etc. En toch begreep ik het allemaal.

Bloemen op het schavot    Sj

Bloemen op het schavot    Pe

Bloemen op het schavot    Wi

Adequaat geschreven, al zag ik behoorlijk wat vreemde uitdrukkingen (misschien Vlaams-Nederlands? Ik heb ze niet opgezocht): vergane groenten, mensen weken van hem uit, vanop een muurtje, ze reikte voorzichtig uit. En zo zijn er meer. Enkele uitdrukkingen zijn echt fout: bv “Enkelen herkende hij, maar allen waren hem toch zo vreemd.” Dit is een interne tegenspraak. Maar het verhaal is flinterdun. De niet beantwoorde romantische liefde van de Beauty en de Beast. Geen bijzonder perspectief of verrassende twist. Goed geschreven maar zonder spanning, dus toch vooral nogal saai.

Bloemen op het schavot    Fe

Vanaf de eerste zinnen weet Bloemen op het schavot een overtuigend historisch decor neer te zetten. De auteur kiest en doseert precies de juiste details, zoals de rotte aardappel, de kapelaan en het bundeltje madeliefjes die het verhaal kleur geven. De auteur vermijdt een melodramatisch slot en laat het verhaal op een passende wijze eindigen. De madeliefjes die vallen op het bebloede schavot vormen een beeldende afsluiting die lang blijft nazinderen.

Bloemen op het schavot    Ro

Leuk verhaaltje met een fijne stem. Het is niet heel diepgaand, maar het biedt wel een ander perspectief dan anders.

Bloemen op het schavot    Jo

Knap gedaan, het verhaal lijkt bepaalde kant op te gaan en het blijkt heel anders te zitten dan ik in elk geval dacht. Fijn geschreven, goed over nagedacht. Mooi.

Bloemen op het schavot    Ma

Bloemen op het schavot    An

Heel filmisch geschreven, leuk! Ik vind het verhaal ook origineel maar wel voorspelbaar om eerlijk te zijn.