Jurycommentaar september 2025

Hieronder vind je het jurycommentaar van september 2025. Je kunt het beste CTRL+F/COMMAND+F gebruiken om jouw verhaal te zoeken. Ter info: Juryleden zijn niet verplicht commentaar te geven dus de hoeveelheid juryleden die hier wordt weergegeven kan per maand verschillen. Ook hoeft niet bij élk verhaal commentaar te staan. Wel zijn de jurylid-coderingen elke maand hetzelfde. Als je vaker mee hebt gedaan, kun je door de maanden heen de commentaren op jouw verhalen vergelijken.

Sommige verhalen ontvangen meer commentaar dan andere. Dit komt omdat onze juryleden in twee groepen verdeeld zijn en elk de helft lezen. Na deze eerste lezing hevelen we de beste vijf verhalen van elke groep over naar de andere helft. Deze beste verhalen (de verhalen van de shortlist dus) hebben twee maal zoveel commentaren.

Let op: lezen is voor eigen risico. Sommige juryleden nemen geen blad voor de mond en het lezen van het commentaar kan eventueel een vervelende ervaring voor je zijn. Bedenk alsjeblieft dat onze juryleden ook maar mensen zijn en dat je zelf moet bepalen of je het commentaar ter harte neemt of het naast je neer legt.

Illustratie: Julio Cortázar (Elsene, 26 augustus 1914 - Parijs, 12 februari 1984) was een Argentijns intellectueel en schrijver van een aantal experimentele romans en vele korte verhalen. Wikipedia

Het commentaar

De tekenleraar    Sj

Over de connectie tussen een leerling en zijn tekenleraar. Prima sfeertekening, gevoelig, heel leesbaar.

De tekenleraar    Pe

De tekenleraar    Wi

Dit verhaal is een mooie, zachte schets. Een observatie van een ander mens, vakkundig en met gevoel beschreven, dus dat is al een dikke voldoende in deze wedstrijd wat mij betreft. Maar het is te weinig voor een echt goed verhaal. Je mag acties en motieven heel lang vaag houden in een verhaal, maar uiteindelijk moet je wel iets geven waardoor de lezer het gevoel heeft een mens iets meer te hebben leren kennen, misschien zelf begrijpen. In dit verhaal is een ander mens gezien, maar niet gekend. Vul het verhaal aan door verklaringen of achtergronden die de ik-figuur vindt en je hebt een geweldig kort verhaal!

De tekenleraar    Fe

Het verhaal pakt meteen met een intieme observatie van het hoofdpersonage. De nieuwsgierigheid rond Van Teylingen en de stilte na de les werkt goed om de aandacht te grijpen. Het is subtiel, maar effectief.

De tekenleraar    AB

De tekenleraar    Li

Een pakkend verhaal. De afloop is nog niet onthuld.

Stuiter    Jo

Stuiter    JG

Een verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van een hond die een intense band heeft met zijn favoriete speeltje, Stuiter. Het is geen heel uniek concept: er zijn erg veel verhalen geschreven (en ingezonden voor deze wedstrijd) die vanuit het perspectief van een dier/object schrijven. Ik merk dat ‘dit soort’ verhalen vaak de plank misslaat te veel exotistisch/naïve fantasie op dieren te projecten Ik zie dat ook hier: de hond kent een rijk palet aan emoties en taalkundige begrippen, maar begrijpt niet wat een mondkapje is. Dit zijn regels van de maker van het verhaal, maar bieden weinig inzicht in hoe een hond echt zou kunnen denken. Als lezer kan ik dat accepteren als het iets toevoegt, maar in dit verhaal merk ik dat het niet iets eigens toevoegt.

Daarentegen leest de tekst enthousiast en is het meeslepend: de innerlijke monoloog en het gebruik van klanknabootsingen, interpunctie en herhalingen maakt de beleving van verwarring werkelijk. Maar het mist, ook qua verhaal, structuur en relativering, waardoor het uiteindelijk langdradig wordt. De overdaad aan details haalt het tempo eruit. Al met al geen slecht geschreven stuk en een voldoende voor schrijfkwaliteit. Geen enthousiaste voldoende omdat het niet uitdaagt.

Stuiter    An

Stuiter    RV

Origineel gekozen perspectief vanuit een hond, inclusief 'hondentaal', knap gevonden. Het verhaal bevat vermakelijke inzichten en leest vlot, maar is ietwat aan de lange kant. Het plot zou nog iets beter kunnen worden uitgewerkt, wat de spanningsopbouw ten goede zou komen. Wel is er nu zeker al een basis voor een leuk kortverhaal, dat met enige kleine aanpassingen hogere ogen zou kunnen gooien.

Stuiter    PV

Originele invalshoek. De vele verkleinwoordjes lezen niet prettig maar misschien heb je een jong lezerspubliek voor ogen? Actie goed beschreven, ik zie het voor me gebeuren. Het is me niet helemaal duidelijk hoe slim dit hondje is. Ene moment lijkt hij niet te snappen dat een deur geen eigen wil heeft, andere moment kan hij subtiele emoties van mensen ontrafelen.

Nieuwe hand    Sj

Mijmeringen van een pen over zijn nieuwe eigenaar. Op zich geen slecht verhaal maar sorry schrijver, het thema spreekt me totaal niet aan. Volgende keer beter.

Nieuwe hand    Pe

Nieuwe hand    Wi

Een licht niemendalletje, grappig thema, grappig geschreven. Een fijne afwisseling tussen al die verhalen van deze maand met zware thema’s, die helaas heel vaak net niet gelukt zijn. Dit verhaal is wel gelukt. Gefeliciteerd daarmee, beste schrijver, maar een winnaar is het niet voor mij, daarvoor heeft het echt te weinig om het lijf.

Nieuwe hand    Fe

Sterk in beeldspraak en zintuiglijke details. Sommige zinnen zijn bijna te vol, waardoor je soms moet teruglezen om te volgen. Woordkeuze is creatief, maar soms overweldigend (“schubbig haangepoot”) en voelt geforceerd.

Nieuwe hand    AB

Nieuwe hand    Li

Ik mis je zo    Jo

Poeh, vaak vind ik het makkelijk om iets van een verhaal te vinden. In dit geval vind ik het heel ingewikkeld, omdat ik een groot deel van het verhaal geweldig vind. Het thema is ontleend aan Orpheus en Euridice en dit verwerkt de schrijver perfect in het verhaal. Het begin is niet buitengewoon, maar goed genoeg. Het einde vind ik het heel goed. Waar ik veel moeite mee heb is het gedeelte waarin je mensen niet mag missen, het voelt heel geforceerd aan, net als de twee levende konijnen die mee het graf ingaan en passen totaal niet bij het verhaal. Deels buitengewoon goed en deels afgrijselijk, het maakt dat ik net geen voldoende kan geven.

Ik mis je zo    JG

Een surrealistisch, dystopisch verhaal over verlies en overheidscontrole op emoties. Het verhaal is heel erg melodramatisch en repetitief; emoties worden voortdurend op dezelfde manier uitgediept en dat maakt het erg moeilijk leesbaar.

Daarnaast is het erg moelijk om te volgen. Het verhaal bevat veel concepten, metaforen, maar heeft amper de tijd om deze goed uit te leggen. Het gaat van hak-op-de-tak van de anti-miswet naar rode en blauwe briefjes naar een metaforische terugkeer van Gillis.

Ik kan het geen voldoende geven omdat de concepten te simpel worden uitgelegd en de emoties te weinig diepgang hebben.

Ik mis je zo    An

Ik mis je zo    RV

Meeslepend verhaal met goed opgebouwd plot. Heldere, toegankelijke schrijfstijl en een mooie, verzorgde dosis aan stijlfiguren. De knipoog naar The Matrix (rode pil, blauwe pil) is aardig gevonden, maar niet heel uniek, evenals het 'dubbele einde'. Toch zou er met enig schaafwerk en nog strakkere, spannendere versie kunnen onstaan, al is deze versie op zichzelf al heel overtuigend: chappeau.

Ik mis je zo    PV

Fijn verhaal om te lezen. Thema origineel aangepakt. Voor mij werkt het minder goed dat zowel het rode als blauwe briefje gelezen wordt. Als lezer wil je de protagonist volgen op haar weg, en dan zorgen twee wegen naast elkaar voor afstand tot het hoofdpersonage. Stijl van schrijven prettig.

Voor altijd    Sj

Het gemis van een geliefde. Op zich een mooi thema maar te weinig diepgang en te warrig uitgewerkt. Met name toen en nu laten zich onvoldoende onderscheiden.

Voor altijd    Pe

Voor altijd    Wi

Dit is een voorbeeld van een situationeel verhaal. Een deel uit het leven van de hoofdpersoon wordt beschreven in zijn omgeving, en een relatie uit het verleden wordt over-geromantiseerd (met de scène met de kers als treurig dieptepunt van niet-originele schrijverij). Een verhaal wordt niet echt verteld, maar slechts geïnsinueerd. Lucia Berlin is voor mij de schrijfster die dit genre feilloos beheerst, met hele precieze beschrijvingen van bijzondere details afgewisseld met zinnen die de lezer aan de hand neemt het verhaal in, zonder het verhaal echt letterlijk te vertellen. Met als kers op de taart hier en daar een sprankje humor. Dit verhaal komt helaas niet in de buurt van dat niveau. De mise-en-scène bestaat voornamelijk uit platitudes en clichés, afgewisseld met zinnen mooischrijverij. Bijvoorbeeld deze zin: “Nooit eerder heeft hij een moment zo intens ervaren als nu.” Deze zin is nogal groot, om niet te zeggen overdreven en niets in het voorgaande kan de lezer zover brengen om deze zin logisch te vinden. Dus valt hij op, als een lelijke platitude, omdat deze zin niet gedragen wordt door het verhaal. En zo zijn er veel meer voorbeelden. De schrijver heeft zichtbaar zijn best gedaan om dit verhaal mooi te construeren, maar het is te mooi, er is te weinig houvast om in het verhaal gezogen te worden. Althans voor mij. Dit verhaal voelt als een moderne kunst schilderij. Er zullen kijkers zijn die het helemaal snappen en het verhaal geweldig vinden. Heel veel kijkers, waaronder ik, begrijpen het schilderij niet en lopen door na er een blik op te hebben geworpen. Ik heb dit verhaal gelezen en terwijl ik (onmiddellijk daarna) dit commentaar zit te typen ben ik het verhaal eigenlijk al vergeten. En dat is niet het kenmerk van een goed kort verhaal.

Voor altijd    Fe

Het verhaal volgt de gedachten en gevoelens van het hoofdpersonage wel, maar de man blijft een vrij passief personage. Hij reageert vooral, in plaats van actief keuzes te maken.

Voor altijd    AB

Voor altijd    Li

slainte en prosit    Jo

De eerste zin van dit verhaal belooft een heel ander soort verhaal en ook als de geest uit de fles is, heb ik als lezer nog geen idee dat we gewoon een anekdote uit het verleden opgelepeld krijgen. Het verhaal dat uiteindelijk verteld wordt, is amper het lezen waard. Ik heb al enige moeite met het gebruik van een losse zin in een andere taal, soms begrijp ik dat de schrijver hiervoor kiest. In dit verhaal staan gewoonweg te veel zinnen in het Duits. Ik kan dit amper lezen en ga het niet door google translate gooien, gewoon niet doen in een Nederlands verhaal. De lezer begrijpt heus wel dat er in Duitsland geen Nederlands gesproken wordt.

slainte en prosit    JG

Een hallucinerend gesprek met de geest in de fles en een mijmering over een fietsvakantie. Ik kan er geen touw aan vastknopen.

Met de meest sympathieke blik op het stuk kan ik het zien alsof het het aan elkaar flansen van anekdotes juist het punt is: het leven van deze man gaat nergens over, het is een voortdurend escapisme en procrastinatie. Maar voor deze blik moet ik toch echt mijn best doen en dat had korter en scherper gekund.

Zonder die blik voelt het toch meer als een langdradig verhaal in een kroeg van een man waar je moelijk vanaf komt: bij vlagen grappig, maar vooral ook vermoeiend.

slainte en prosit    An

slainte en prosit    RV

De hoofdpersoon wekt op eigen wijze sympathie en nieuwsgierigheid op. De schrijfstijl is toegankelijk. Het stuk bevat enkele geestige germanismen en onverwachte wendingen, het nodigt uit om verder te lezen. De verhaallijn van het heden vs. de dagdroom (flashback) meandert en kabbelt echter wat voort, als deze iets strakker zou worden getrokken en er meer eenheid met de verhaalstart zou ontstaan, dan zou er een meer afgerond verhaal zijn geweest ter beoordeling. Niettemin vermakelijk om te mogen lezen.

slainte en prosit    PV

Marquin    Sj

En man gaat moorden na de diagnose kanker. Leesbaar verhaal, goed geschreven ook. Het komt echter niet binnen...

Marquin    Pe

Marquin    Wi

Waarom die natuurinleiding van 90 woorden? Het hoeft niet altijd zo te zijn, maar het is zeer gebruikelijk dat een verhaal midden in de actie begint en niet met een complete omschrijving van de omgeving (inclusief tamelijk lege mataforen, zoals die waar dit verhaal mee begint). Dat was 100 jaar geleden nogal in, maar nu is dat echt ouderwets en voor veel lezers (waaronder deze lezer) een aanleiding om gelijk te stoppen met lezen. Dat heb ik overigens niet gedaan. De tweede alinea van maar liefst 214 woorden is niet veel beter. Een heleboel beschrijving van een straat en wat daar gebeurt en zelfs van een mevrouw met hond die er verder in het verhaal niet toe doen. En bovendien enkele hele vreemde uitdrukkingen: parkeren is geen wederkerig werkwoord, uitstappen wordt vervoegd met ‘zijn' niet met ‘hebben’. Na de tweede alinea had ik een nog sterkere neiging om te stoppen met lezen. De derde alinea is nog meer achtergrond, nu van de hoofdpersoon. Totaal geen actie in de eerste 635 woorden van dit verhaal...en toen kwam ineens het zinnetje: “Drie dagen later pleegde hij zijn eerste moord.” Ik zat gelijk rechtop op mijn stoel (of zetel, zoals deze schrijver waarschijnlijk zal zeggen). Die 635 woorden is echt veel te veel, de meerderheid van de lezers zal zijn afgehaakt, voordat zij aanlanden bij de belangrijke zin. Het verhaal dat dan nu eindelijk mag beginnen is heel goed geschreven! Alleen moet er nog veel gewied worden: de lange uitleg over zijn baan bij de spoorwegen kan de helft korter (maar mag voor mij zelfs helemaal weg, nu we weten dat hij een moordenaar is, doet zijn werkleven er niet meer toe). De hele alinea na “Er zijn verschillende manieren om met slecht nieuws om te gaan, ” is alleen maar informatiedump en kan in zijn geheel weg. En ook de laatste alinea kan weg. Het woord ‘U' is een prachtige afsluiting van dit verhaal. Conclusie: ergens onder de veelheid van woorden schuilt een goed verhaal. Een zware redactieslag kan dat tevoorschijn toveren. Ik heb geteld: er kunnen minstens 800 woorden worden geschrapt en dan is het zomaar een goed verhaal!

Marquin    Fe

Marquin is tegelijk sympathiek en weerzinwekkend. Dat is knap gedaan. Het idee dat hij een vriendelijke opa is die moorden pleegt met methodische rust, werkt. Ik mis echter  ontwikkeling in het personage. Hij krijgt een diagnose en wordt meteen een seriemoordenaar.

Marquin    AB

Marquin    Li

Achteraf gezien een 7 waard. Goed verhaal, laat twee kanten van een personage zien.

Het gemiddelde met ook een schoonheidsfout    Jo

Het is niet de eerste keer dat een verhaal gaat over de jury of in dit geval de jurering van onze schrijfwedstrijd. De laatste keer was ik aangenaam verrast en heb ik het verhaal met veel plezier gelezen. Dit verhaal rammelt aan alle kanten, het leest niet prettig en ik kan er als lezer helemaal niets mee.

Het gemiddelde met ook een schoonheidsfout    JG

 Het verhaal lijkt te schreeuwen om gevat te willen zijn, maar zo ervaar ik het nergens. Het springt wel warrig heen en weer tussen de innerlijke monoloog van het jurylid, herinneringen, meta-commentaar op literaire inzendingen en expliciete metaforen over het lichaam. Het maakt het moeilijk om een stabiele verhaallijn te volgen.

Maar vooral lijkt het te teren op een aloude wens van de provocateur: een geschokt en gekrenkt mens dat in war raakt door woorden die niet in zijn belevingswereld passen. Het zet een cliché neer van een lezer zonder ruggengraat die zo weinig ervaring met de wereld heeft dat een wat plastisch geschreven verhaal nogal wat paniek veroorzaakt. En een cliché van iemand die commentaar geeft als iemand die eigenlijk jaloers is dat hij zijn eigen piek niet heeft behaald.

Hoewel dit persoon best kan bestaan zoekt het amper de interessante nuance op. Zou iemand niet ook een verhaal kunnen afwijzen omdat overdadig is in zijn provocatie en het punt mist? Of gewoon omdat het slecht geschreven is?

Het gemiddelde met ook een schoonheidsfout    An

Het gemiddelde met ook een schoonheidsfout    RV

Interessant en gedurfd gekozen setting en perspectief (een VvdM-jurylid), dit wekt zeker de nieuwsgierigheid op. Maar doordat het conflict in dit verhaal- de drijfveer, wat dit jurylid in dit verhaal nu eigenlijk wil of nastreeft - niet helemaal helder is uitgewerkt, blijft de spanningsboog daardoor ook een beetje hangen. Jammer, want dit is wel een belangrijk element voor een goed verhaal, maar - en hier volgt de silver lining - met enige aanpassingen aan het conflict zit er weldegelijk meer potentie in dit verhaal

Het gemiddelde met ook een schoonheidsfout    PV

 Heerlijk origineel begin dat een glimlach op mijn lippen doet verschijnen. Ik ben het jurylid dat een verhaal beoordeelt dat is geschreven door een jurylid dat het verhaal leest van iemand die zijn/haar eerste zin met Beste juryleden begint. Met een fles whiskey als antagonist. Het houdt het midden tussen een verhaal en een column, maar who cares als het een plezier is om te lezen.

Een adriatisch drama    Sj

Intiem verhaal uit de Balkanoorlog. Mooi in beeld gebracht, met emotie, maar niet over de top. Prettig leesbaar, mooie cadans, geen onnodige beeldspraak.

Een adriatisch drama    Pe

Een adriatisch drama    Wi

Het woord 'drama' in de titel is even genoemd in dit verhaal, maar totaal niet uitgewerkt. De ik-figuur doet verslag van het terugvaren van een boot waarvan de eigenaar is omgekomen. Dit is een feitenverslag van een buitenstaander, met een paar vluchtige en oppervlakkig verwijzingen naar de Balkanoorlog. Pas na 1300 woorden (!) is de eerste (en dan nog oppervlakkige) emotie te lezen van deze ik-figuur, wiens vriend is gesneuveld. En het verhaal gaat verder en eindigt als een toeristisch reisverslag langs de eilanden voor de kust van Kroatië, met alle clichés over lokale bezichtigingen, ontmoetingen, eten en drinken die meestal de hoofdmoot vormt van standaard reisverhalen. Best aardig om te lezen, maar ook niet meer dan dat.

Een adriatisch drama    Fe

Je hebt talent in beeldend schrijven en gebruikt een zekere authenticiteit in de herinneringen. Narratief gezien is dit echter meer een sfeerverslag dan een kortverhaal. Als je dit zou inkorten, de oorlog meer zou laten voelen in het nu en de personages meer ontwikkeling geeft, komt het sterker uit.

Een adriatisch drama    AB

Een adriatisch drama    Li

De metselaar van Grootwerd    Jo

Het overgrote deel van dit verhaal is een inleiding waar je als lezer niet vrolijk van wordt. De eerste pagina’s hadden in een paar zinnen gevangen kunnen worden. Het tweede deel van het verhaal schreeuwt juist om meer woorden. Hier had de schrijver het verhaal kunnen schrijven, nu lijkt het afgeraffeld en vooral onduidelijk. Als het echt het dorp is waarover geschreven is, kan het gewoonweg niet dat Tjibbe al begraven is voordat Jos het te horen krijgt. Het is gewoonweg geen sterk verhaal.

De metselaar van Grootwerd    JG

Ik begon enthousiast met dit verhaal. Het concept, de leegloop van het dorp en de effecten van de schaalvergroting, kan heel interessant zijn. Maar ik kwam heel moeilijk door de taal. Een voorbeeld: “Door de jaren heen verpoederde ongemerkt het ooit hechte bindmiddel in de gierende winterwinden tot de geërodeerde hoop van een eenvoudige dorpsjongen.” Dit hoeft niet zo uitgebreid: de kern van je tekst gaat verloren in de bijvoegelijk naamwoorden en metaforen.

Uiteindelijk blijft het verhaal ook hangen in tragiek en een versimpeling. Tjibbe’s zelfmoord is het einde van het echte dorp. Nieuwkomer Jos is de oppervlakkige toekomst zonder echt karakter. Ik mis de nuance die voorbij durft te gaan aan hoe erg alles voor Tjibbe is.

De metselaar van Grootwerd    An

De metselaar van Grootwerd    RV

Een inzending vol met prachtige volzinnen, mooi gekozen metaforen en het neerzetten van een schitterend 'couleur locale'. Heel sfeervol om te lezen (ondanks het verval en de teloorgang van aspecten van het dorpje). Toch komt het narratief, het plot, wat te laat op gang, pas als het personage Jos zijn intrede doet, en dat is zonde en jammer. In het resterende gedeelte is er daardoor te weinig ontwikkeling om het verhaal als geheel nog 'spanning' of 'urgentie' te geven. Maar geoefende lezers zullen aan de mooie volzinnen wellicht ook wel genoeg hebben voor vermaak, is mijn inschatting.

De metselaar van Grootwerd    PV

 Beschrijving van het verdwijnen van de dorpse schoonheid is met veel liefde geschreven, mooi! Maar het was beter geweest als je het door de ogen van Tjibbe had laten zien. En foreshadowing had gebruikt tav zijn zelfmoord. Of de zelfmoord kort beschreven, ipv het laten vertellen door een ander personage. 

Woorden uit Kamp Tomohon    Sj

Relatiecrisis in beeld gebracht. Beeldend, ik werd er in meegenomen. Het verhaal hinkt echter op twee gedachten, de overmatige aandacht voor ouders/grootouders en hun religie ontkrachtte het.

Woorden uit Kamp Tomohon    Pe

Woorden uit Kamp Tomohon    Wi

Mooi opgeschreven, maar verhaaltechnisch niet goed genoeg doordacht. De bijbel van de grootouders brengt de ikfiguur tot het idee dat haar huwelijk niet deugt, ze zet haar echtgenoot buiten en belooft zichzelf dat ze voortaan alleen nog maar genoegen zal nemen met een Grote Liefde. Op zichzelf is dit best een mooi thema, maar de ‘trigger’ klopt niet. Ze had al vele malen eerder deze tekst gelezen in die bijbel en dus dezelfde conclusie kunnen trekken. Het feit dat de kat de bijbel van zijn plek heeft gezwiept is niet genoeg, naar mijn mening, om een einde te maken aan een lange relatie. De lezer gelooft dat niet (dat wil zeggen, deze lezer gelooft dat niet) en daardoor blijft het verhaal op afstand. Om met de grote Renate Dorrestein te spreken; “Een verhaal hoeft niet waar gebeurd te zijn, als het maar waar gebeurd had kunnen zijn.” Het verhaal was geloofwaardiger geweest als die bijbel op dat moment iets nieuws had prijsgegeven (bv doordat er een briefje uit was gegleden), wat de ikpersoon nog niet wist en dus aan zou zetten tot de beschreven gedachten. Dit is best een aardig verhaal, maar het wordt pas een echt goed verhaal, met een flinke verhaaltechnische ingreep.

Woorden uit Kamp Tomohon    Fe

Sterk beeldend bij vlagen: de muffe geur, het handschrift op het schutblad. Je weet momenten mooi neer te zetten. In dialogen is het echter veel te uitleggerig. Het mist ritme en luchtigheid in gesprekken.

Woorden uit Kamp Tomohon    AB

Woorden uit Kamp Tomohon    Li

prachtige vergelijking tussen eigen relatie en die van opa en oma

Een huid van water    Sj

Verwerking van de dood van een partner. Mooie sfeertekening die me lang meetrekt, maar uiteindelijk mist er iets. De hoofdpersoon krijgt net niet voldoende body.

Een huid van water    Pe

Een huid van water    Wi

Dit is een heel heftig thema en de verteller heeft mij niet kunnen overtuigen. Het is allemaal veel te emotieloos, mechanisch verteld. Wel goed verteld, de schrijver heeft een uitstekend taalgevoel, maar de afstandelijke vertelstem is wat mij betreft ongeschikt voor een dergelijk verhaal.

Een huid van water    Fe

In dit verhaal staat een sterk conflict centraal: een vrouw die bevrijd wil zijn van een man die bang was voor water, maar hem tegelijk uit medelijden letterlijk de dood in heeft geholpen. De spanning had echter sterker kunnen zijn als dit duistere geheim eerder al doorschemerde.

Een huid van water    AB

Een huid van water    Li

Een verhaal over een ontwrichting van het gezinsleven door trauma van de partner. Tot zover kan ik het volgen. Het eind niet, je man liefdevol vermoorden als zijn eind bijna nabij is? Ik zou voor dat deel iets anders bedenken.

Een huid van water    Jo

Ik lees bij deze schrijfwedstrijd veel verhalen over afscheid nemen, maar zelden zo mooi als in dit verhaal. Pas halverwege lezen we dat de vrouw in het verhaal weduwe is geworden, het gebeurt op een natuurlijke wijze. Er gebeurt bijna niets in dit prachtig verstilde verhaal, maar toch kan je er als lezer zoveel in lezen. Het is knap en mooi gedaan.

Een huid van water    JG

Het is een verhaal dat geweldig kan zijn: een subtiele opbouw, een klein moment en een reflectie. Het is taalkundig goed geschreven.

Maar toch. Het komt niet binnen. Allereerst voelt het te gezocht en gekunsteld: de reflectie op het trauma van haar overleden man voelt te dramatisch en ook wat irrelevant. Tja, hij was bang voor water en daarom overbezorgd. Het voelt wat onnodig tragisch en ook vooral handig voor het verhaal dat zelfs een therapeut gespecialiseerd in trauma’s hier niets aan kan doen. En nu, nu kan ze wel zwemmen zonder zich zorgen te maken om hem. Wat zegt dit over hun relatie? Dáár zit iets interessant in. Dát had meer uitgezocht mogen worden.

De laatste zin over de meerkoeten en de symboliek erachter geven ook een gedachte van diepzinnigheid waar ik weinig mee kan.

Een huid van water    An

Een huid van water    RV

Een verhaal dat, om in dezelfde sferen te blijven, behaaglijk traag kabbelend op gang komt met een plot dat druppelsgewijs aan de lezer kenbaar wordt gemaakt. Mooie zinnen, goed gebruik van enkele stijlfiguren en metoniemen. De ontknoping, het noodlot van Theo, lag echter enigszins voor de hand dwz het volgde m.i. logisch op wat eraan vooraf ging. Niettemin knap en prettig geschreven al met al.

Een huid van water    PV

 Ik zie haar voor me zwemmen, mooi beschreven. Thema van verlies dat gepaard kan gaan met vrijheid komt mooi naar voren. Maar het doden van de echtgenoot komt ineens uit de lucht vallen. Als lezer denk ik dan toch: waarom geen euthanasie met een dokter? 

Kankerclub    Sj

 Stervende mensen. Het verhaal ontgaat me volledig.

Kankerclub    Pe

Kankerclub    Wi

Wat een rauwe, ongepolijste vertelstem. Het verhaal is goed, maar hier en daar niet echt goed te volgen. Enkele kleine verduidelijkingen, zodat de lezer weet wie er aan het woord is en over wie het gaat, zou het verhaal nog beter maken. De lezer moet zich kunnen laten meevoeren in de gedachten van de hoofdpersoon en zich niet gaandeweg afvragen: hé, over wie gaat dit nu weer? Kijk nog eens heel goed of alle opgevoerde personen echt nodig zijn om dit verhaal te vertellen (zo kan Mariska bijvoorbeeld probleemloos worden geschrapt). En laat wat onbelangrijke details weg, die het beeld verstoren. Nog een belangrijk punt: als je minder overdrijft, komt het verhaal harder binnen. Dat één van beide kinderen van iemand anders is, is al heftig genoeg, dat hoeft echt niet met beide kinderen het geval te zijn. Maak het verhaal iets kleiner, dan komt het zoveel intenser binnen. Dus met wat redactiewerk kun je van dit goede verhaal een heel erg goed verhaal maken.

Kankerclub    Fe

Je beheerst herhaling als stijlmiddel (stomazak, het tellen). Die korte dialogen met precieze seconden werken perfect om spanning te scheppen. Soms verlies je jezelf echter in overdaad: niet elk detail hoeft een tijdstempel. De kracht van die stijl vermindert hoe vaker je het inzet.

Kankerclub    AB

Kankerclub    Li

Mooi verhaal, zou iets meer over de personages willen weten. Dus iets minder dialoog en iets meer uitwerking van personages.

Niet meer thuis    Jo

Een verhaal over een ongelukkige relatie, waarin we als lezer niet verrast worden. De schrijver valt wel met de deur in huis, we weten direct hoe het zit en wat er daarna gebeurt is eigenlijk wat mosterd na de maaltijd. Het leest als overbodig, terwijl er zeker wat gebeurt, maar voor mij is dit niet meer interessant. Nergens schuurt het, alles wordt netjes verteld.

Niet meer thuis    JG

 Alles wordt verteld vanuit het ik-perspectief van de man, wat het verhaal intiem maakt, maar ook eenzijdig en verontrustend. Zijn obsessieve gedachten over haar seksuele handelingen en zijn “recht op exclusiviteit” worden gedetailleerd beschreven zonder enige kritische reflectie, waardoor het controlerend overkomt.

De lezer wordt constant geconfronteerd met een mix van jaloezie, controlebehoefte en verdriet, maar er is weinig nuance of introspectie over gezonde grenzen, communicatie of persoonlijke verantwoordelijkheid. Het voyeurisme is storend. Dit gaat verder dan emotionele jaloezie; het is een bijna klinische, gedetailleerde fixatie op fysieke intimiteit.

Een schets van een karakter kan interessant zijn, maar dit stuk slaat door in zijn eenzijdigheid. Als het over een man zoals hem gaat is er meer afstand nodig.

Niet meer thuis    An

Niet meer thuis    RV

Een aardig inkijkje in het hoofd van een man wiens partner vreemd gaat. Een pluspunt is dat het conflict in het verhaal al snel duidelijk wordt. Ook zijn de dialogen geloofwaardig. Toch zou het verhaal aan kracht winnen als er iets meer werd gesuggereerd ipv beschreven ('Show, don't tell'), waarmee de spanning en de ontknoping waarschijnlijk ook intenser zouden worden beleefd. Niettemin een zeer lezenswaardig kortverhaal.

Niet meer thuis    PV

Het ongeluk    Sj

 Hoe gebrouilleerde ouders omgaan met het ongeluk van hun dochter. Beeldend en invoelend. De worsteling van de ouders treffend beschreven. Prima verhaal!

Het ongeluk    Pe

Het ongeluk    Wi

Meer dan 5000 woorden, terwijl 3000 de limiet is voor deze wedstrijd. Ik heb het verhaal dan ook niet gelezen en ben van mening dat dit verhaal gediskwalificeerd moet worden, al is die beslissing uiteraard aan de redactie.

Het ongeluk    Fe

De opening heeft een ongeluk en een kind dat in coma raakt. Theoretisch gezien een harde binnenkomer. Maar de spanning zakt meteen omdat je daarna verdrinkt in beschrijving van ziekenhuisroutines.

Het ongeluk    AB

Het ongeluk    Li

Achteraf gezien een

Sneeuwzeker dat wel    Jo

Een liefdesverhaal in twee delen, in het eerste deel wordt de hoofdpersoon hopeloos verliefd in het tweede deel staat hij met beide benen op de grond en is er geen sprake meer van liefde. Zo snel als het samengevat is, zo snel is het verhaal ook gelezen. Inhoudelijk te weinig, het wel aardig geschreven.

Sneeuwzeker dat wel    JG

Onprettig verhaal vol ongevraagd fysiek contact en overdadige projectie van verliefdheid op een vrouw die de ik-figuur pas net heeft ontmoet. Dat hij het pas realiseert nadat zij verteld dat de gevoelens niet wederzijds zijn maakt het niet tragisch: maar bevestigt juist hoe eenzijdig het stuk is.

Je kan aandragen dat je een karakter verkent, maar daarvoor is onvoldoende ruimte genomen. Het gevaar bij dit soort perspectieven is dat je gedrag normaliseert terwijl duidelijker mag zijn hoe giftig (toxic) het eigenlijk is. Let wel: Hij grijpt twee keer ongevraagd haar hand en zij moet het maar accepteren. Hij projecteert een hele toekomst op iemand die nog geen romantische interesse heeft geuit. Dit negeert haar autonomie en maakt het ongemakkelijk omdat hij haar gevoelens invult. Uiteindelijk voelt hij teleurstelling, geen empathie met de ongemakkelijkheid die hij heeft veroorzaakt.

Ook zijn exotisme is, op zichzelf staand, erg onprettig. Adamma is een Igbo naam, niet een generieke “Afrikaanse” naam. Ik haal twee zinnen specifiek naar voren, maar er zijn er meer: “Met mijn blonde kop met haren contrasteer ik met haar” en “Alleen haar huidskleur en naam herinneren aan haar geboorte in Afrika, verder is ze oer-Hollands”. Je laat haar reduceren tot haar uiterlijk en afkomst, haar ‘anders’ zijn. Wat is ‘oer-Hollands’? Dat is een subjectief begrip. Hij kent haar niet, maar legt haar op dat ze alleen binding heeft met haar continent van herkomst door huidskleur en naam?

In positieve zin geef ik wel mee dat het verhaal een prettige flow heeft. Je schrijft concreet en to-the-point. Je bent in staat om de lezer mee te nemen in een goed lopend verhaal.

Maar nee, bovestaande haalt het verder onderuit. Dus geen voldoende, dit verhaal.

Sneeuwzeker dat wel    An

Sneeuwzeker dat wel    RV

Een toegankelijk geschreven kortverhaal over een ontmoeting met een aantrekkelijke vrouw tijdens de wintersportvakantie. Je komt als lezer snel in het verhaal, alles is helder en behapbaar beschreven in vlotte zinnen. Ook is kraakhelder wat er in de bovenkamer van de hoofdpersoon omgaat. Op zich prettig, maar iets meer suggestie en iets minder (letterlijke) beschrijving zou fijn(er) zijn geweest ('Show, don't tell' wordt dit ook wel eens genoemd), dat geldt ook - of juist - voor de ontknoping/het einde.

Sneeuwzeker dat wel    PV

De laatste mens    Sj

Futuristische schets over de zorg. Naargeestig, beklemmend, prima sfeerschets. Het raakte me niet helemaal omdat het net wat aan de oppervlakte blijft. Bv kan de interactie van zus en broer meer diepgang krijgen.

De laatste mens    Pe

De laatste mens    Wi

Ik ben altijd blij met SciFi-verhalen in deze wedstrijd, maar helaas is dit verhaal geen winnaar, vanwege de fout die heel veel schrijvers maken die beginnen op het SciFi-pad: Eerst een stukje verhaal, daarna heel veel uitleg hoe het er in de gecreëerde SciFi-samenleving aan toe gaat (in dit verhaal maar liefst 650 woorden uitleg), met daarin vaak verweven verhulde stukjes maatschappijkritiek, en als dat allemaal is uitgelegd, dan pas mag het verhaal weer verder. Dat leest niet lekker, schrijver! Kies een andere indeling, laat alle uitleg die niet absoluut nodig is gewoon weg en schrijf een echt kort verhaal, in plaats van een kritisch stukje over onze huidige maatschappij, vermomd als een kort SciFi-verhaal.  Verder staan er nogal wat kleine typefoutjes in en het einde is ongeloofwaardig. Een dergelijk heldere brief, geschreven door een demente bejaarde? Ik geloofde het niet.

De laatste mens    Fe

De opening heeft potentie: Monika die iets vreemds opmerkt in een perfect gecontroleerde ruimte. Alleen zakt die spanning weg zodra lange achtergrondinformatie in overvloed komt.

De laatste mens    AB

De laatste mens    Li

Geweldig, griezelig echt, ademloos uitgelezen.

De laatste mens    Jo

Een science-fictionverhaal, hoewel het bijna voelt alsof het morgen al kan gebeuren. Een van de grootste valkuilen in een verhaal als dit, is dat de schrijver alles uitlegt. Helaas is dit precies wat er in dit verhaal gebeurt, we bevinden ons niet in de toekomst, de toekomst wordt uitgebreid beschreven. Dit zorgt ervoor dat het geen verhaal wil worden en dat is doodzonde, omdat het onderwerp actueel en angstaanjagend is.

De laatste mens    JG

 Goed stuk! Los van mijn commentaar op jouw verhaal is het interessant om te zien hoe vaak dystopische automatiseringsverhalen voorbij komen. En deze springt er wel uit. Niet eens zozeer door het thema, maar wel door de sterke manier waarop je dit schrijft. Er zit een oorspronkelijke stem in.

Iets dat mij vaak stoort aan “dit soort” dystopische verhalen is dat het allemaal heel klinisch en zwaar wordt als automatisering te veel wordt doorgevoerd. Je maakt het niet direct een waarschuwing, maar er zit wel een smaakje in van: dit gaat de verkeerde kant op. Het zou mooi zijn als er meer geschreven kan worden over ‘betere’ robots en de goede bedoelingen van de mensen die ze maken zonder meteen in een zwart/wit-engheid te vervallen.

Daarnaast: het verhaal heeft de neiging soms heel langdradig te worden. Lange omschrijvingen van ruimtes zijn nauwelijks relevant voor het stuk. Ook het stukje met de uitleg over de kunstmensen is wat stroperig en onderbreekt het verhaal met veel details over

hoe het proces nu werkt. Dat had in dit verhaal beter gewerkt als het meer was geïntegreerd in het stuk. Desondanks blijf ik bij mijn eerdere opmerking: het is persoonlijk geschreven met compassie en een doordachte achtergrond.

De laatste mens    An

De laatste mens    RV

Mooi opgebouwd kortverhaal met een kabbelend, meanderend plot. Vooral de beschrijvende passages van deze dystopische moderniteit zijn tamelijk geloofwaardig beschreven. Hoewel de scherpe rauwheid van sommige zinnen nog een tijdje na het lezen blijven resoneren, beklijft soms ook het gevoel dat dit verhaal, wat sommige passages betreft, net zo goed in een kortere vorm beschreven had kunnen worden. De ontknoping maakt echter veel goed.

De laatste mens    PV

Bloemen dood Mickey Mouse    Jo

We zijn getuige van een sessie bij een psycholoog of iets dergelijks in elk geval. Het is een lange sessie, waarin veel verteld wordt, maar vrijwel niets gebeurt. Het is eigenlijk niet veel meer dan oeverloos ouwehoeren over vrijwel niets. Het thema dat aangesneden wordt, is nog wel de moeite waard, de uitwerking vind ik niet sterk gedaan. Er viel later nog een verbeterde versie in de digitale brievenbus, ik heb ervoor gekozen deze niet te lezen. Ik vind dat een schrijver een kans heeft om een verhaal in te sturen, ik hoop voor mezelf dan maar dat deze versie niet briljant is geworden.

Bloemen dood Mickey Mouse    JG

 Een niet verkeerd geschreven verhaal dat veel wil, maar het net niet redt. Aan de positieve kant: taalkundig is het echt wel in orde en toont het een schrijver op niveau.

Maar er zijn veel minpunten. Mirco is een archetype van de “geniale maar verveelde jongeman” en wordt zelden echt gelaagd. Zijn obsessies blijven oppervlakkig. Maar alles wat het verhaal aankaart (en er wordt veel aangekaart, van uniciteit, erotiek, dood, existentie, vampiers..) blijft allemaal wat zweven en gaat cerebraal richtingen op die meer exploitief zijn dan verkennend (zoals bijvoorbeeld de eenzijdige obsessie met Jantien). Om dan, uiteindelijk te verzanden in absurdisme. Dat absurdisme is op zichzelf niet sprankelend genoeg, al lijkt het uit te dagen om diepere symboliek te zoeken. Het geheel blijft helaas een warboel.

Bloemen dood Mickey Mouse    An

Bloemen dood Mickey Mouse    RV

In precieze schrijfstijl met zorgvuldig gekozen woorden opgeschreven verhaal. Het gehele narratief - hoewel wat aan de lange kant - blijft niettemin toegankelijk en leesbaar, maar toch wordt de spanning ("wat is het conflict nu precies en hoe zal het verhaal eindigen?") maar licht opgewekt en blijft de lezer aan het einde met nog wat vragen en onvervulde verwachtingen achter. Indien iets uitvoeriger (i.e. niet per se langer!) uitgewerkt, kan dit verhaal overigens nog wel aan potentie winnen, aan de schrijfstijl ligt het niet, die is verzorgd en prettig.

Bloemen dood Mickey Mouse    PV

Luna plena    Sj

 Hond wordt mens en weer andersom. Leuke suspence, het verhaal trekt je meteen naar binnen. Een enkel foutje maar ala schrijver, prima verhaal en heel leesbaar. Ik genoot ervan.

Luna plena    Pe

Luna plena    Wi

Voor een horrorverhaal is het essentieel dat het verhaal zelf en de karakters geloofwaardig zijn. Een volstrekt ongeloofwaardige setting maakt de beschreven horror alleen maar grotesk en lachwekkend. Horror is pas echt als je als lezer denkt dat dat wat is beschreven inderdaad zou kunnen gebeuren. Dit verhaal voldoet niet aan deze grondregel van het horror-genre. Verder gebruikt deze schrijver veel te veel woorden, het verhaal sleept zich voort langs vele details die er niet toe doen. En de perspectiefwisseling na de eerste alinea is niet functioneel.

Luna plena    Fe

De politietelefoonscène grijpt de aandacht meteen. Alleen jammer dat die spanning daarna versnippert in veel uitweidingen. Je hebt zowat drie conflicten tegelijk. Eerst de buurman, dan het rare boswezen en uiteindelijk de transformatie van Luna. Kies een rode draad voor een kort verhaal.

Luna plena    AB

Luna plena    Li

Verwarrend dat de hond Luna niet eerder veranderde tijdens volle maan. Ik begrijp het verhaal niet.

Alledaagse duiven    Jo

Ook dit verhaal waarin duiven de personages zijn, komt niet uit de verf. Het is eigenlijk te kort om boeiend te zijn. Het is eigenlijk meer een scene dan een echt verhaal.

Alledaagse duiven    JG

 In een eerder commentaar deze maand gaf ik aan dat er vaker verhalen worden ingestuurd waarin vanuit het perspectief van een dier/ object wordt geschreven. Ik gaf daarin ook aan dat ik merk dat ‘dit soort’ verhalen vaak de plank misslaat te veel exotistisch/naïve fantasie op dieren te projecten. En ook in dit verhaal is dat het geval.

Dit verhaal is heel kort en er gebeurt erg weinig. Het stukje over Paulo voelt wat onprettig. Het is naar en exotistisch om hem als “die buitenlander” neer te zetten, ook al is het vanuit het perspectief van een duif. En daarnaast: de kans dat een stadsduif vanuit Spanje naar Nederland trekt is leuk voor het verhaal, maar niet realistisch.

Alledaagse duiven    An

Alledaagse duiven    RV

Schattig verhaaltje met een gekozen perspectief vanuit de dierenwereld. Kort, toegankelijk geschreven, ook voor iets jongere kinderen prima leesbaar. Er ontbreekt echter een duidelijke spanningsboog cq. conflict, waardoor het einde helaas een beetje inzakt.

Alledaagse duiven    PV

Water    Sj

 Pleidooi voor zuinig en duurzaam gebruik van water. Helemaal eens, maar dit is geen verhaal. Beste schrijver, hiervoor kan je beter een ander forum zoeken.

Water    Pe

Water    Wi

Dit is een korte verhalenwedstrijd, geen column-wedstrijd (die hebben hun eigen competities). Deze inzending hoort hier dus niet

Water    Fe

De tekst is verzorgd en inhoudelijk correct, maar het is absoluut geen kortverhaal. Het mist spanning en verbeelding. Wil je hiervan een kortverhaal maken, dan moet je personages verzinnen en een conflict creëren.

Water    AB

Water    Li

Achteraf gezien nul punten.

Kleinigheidje    Jo

En schattig kort stukje tekst over een opa met zijn kleindochter. Het is vooral lief, maar geen verhaal.

Kleinigheidje    JG

Het is een warm geschreven korte tekst. Het zachte erin komt mooi naar voren. Toch is het niet geweldig geschreven. Er zit een rommelige structuur in. Een paar voorbeelden: “en/of” loopt niet, een zin als “Geeft niet Opa, ik heb er nog wel een” heeft geen correcte interpuctie. Je gebruikt “Opa” consistent met een hoofdletter, maar dan één keer met een kleine zonder reden. Dit is slordigheid en leidt af.

Maar het meest storend vind ik toch hoe veel de lezer moet aannemen. Hij stelt dat hij allemaal wijze Opa-achtige uitspraken doet, maar die horen we niet. Hoe kunnen we zien wat hij nu echt betekent voor haar? Haar geaardheid wordt vooral gepresenteerd door de lens van iets waardoor zij meer obstakels heeft en als iets dat zij moet overwinnen. Het gaat amper tot niet over het geluk dat zij eruit haalt.

Verder stoort de zin “Wat een prachtige jonge vrouw. Niet alleen uiterlijk maar ook lief (...)”. Waarom die focus op uiterlijk? Zeker vanuit de stem van een grootvader wat ongemakkelijk. En ook: waarom aannemen dat ook de lezer meteen denkt dat prachtig over uiterlijk gaat?

Uiteindelijk is het daarom te weinig om een voldoende te krijgen.

Kleinigheidje    An

Kleinigheidje    RV

Aandoenlijk verhaal met een hoog 'persoonlijke noot-gehalte'. Bevat herkenbare gedachtes en overpeinzingen. Tamelijk beknopt beschreven, waardoor er nog niet echt een ontwikkeling is gekomen voor het hoofdpersonage (opa) en/of het aangaan van een conflict. Niettemin een leuke anekdote, aangenaam om te lezen.

Kleinigheidje    PV

Met veel liefde geschreven maar er is geen plot, geen verandering en dat is wel nodig voor een verhaal

Interview    Sj

 Haasten om op tijd te zijn. De stress in beeld gebracht. Aardig verteld maar het raakt me niet.

Interview    Pe

Interview    Wi

Een anekdote over twee mensen die beiden te laat op een afspraak komen, vanwege verkeersoponthoud door een ongeval. Uitgerekt tot meer dan 500 woorden, maar voornamelijk lege woorden. Zo’n zin als “Ze loopt snel naar haar auto, gaat achter het stuur zitten en binnen enkele minuten bevindt ze zich op de snelweg,” is toch alleen maar bladvulling? Er is geen emotie, geen karakterontwikkeling, en de ‘spanning’ of de ikfiguur wel op tijd bij de afspraak kan zijn, is wel heel mager.

Interview    Fe

De ontmoeting met de schrijfster is anticlimactisch. De spanning wordt opgelost, maar er mist een twist of emotionele payoff.

Interview    AB

Interview    Li

Vandaag verse tong    Jo

Leuke titel en een verhaal dat boeiend had kunnen zijn. Het gaat over een eerste liefde, een ingewikkeld thema voor een kort verhaal, omdat dit op vrijwel alle manieren al een keer verteld is. Dit is in elk geval een goede poging, de laatste zin vind ik echt heel sterk. Het verhaal als geheel is het gewoonweg net niet. De elementen die de schrijver gebruikt zijn goed, er gebeurt te weinig mee.

Vandaag verse tong    JG

 Ik vond dit verhaal lastig om te lezen om meerdere reden. Het gaat over seksualiteit tussen minderjarigen op een hele “plastische” manier omschreven. Dat is geen taboe, maar het is een gevoelig onderwerp en het verhaal lijkt zich op een enkel moment ook maar enigszins van bewust, maar gooit het ene na het andere seksuele woordgrapje op de lezer af (beginnend met de titel).

Het is vreemd hoe het verhaal lijkt te worden verteld door een volwassenen man, maar het vermogen tot reflectie amper wordt uitgediept. Het lijkt voortdurend te gaan over “gretig” stalkerig gedrag dat uiteindelijk leidt tot teleurstelling bij afwijzing. Maar er is weinig empathie voor de gevoelens van anderen. Het voelt daardoor bijna als een fantasie van een man op zijn eigen jeugd en dat is precies waar de grootste ongemakkelijkheid zit.

Daarnaast schiet het de hak op de tak naar allerlei bijzaken over GVB-conducteurs en sigaretjes. Het geheel voelt ook rommelig geschreven. Ik kan het geen voldoende geven.

Vandaag verse tong    An

Vandaag verse tong    RV

Geestig verhaal, levendig en herkenbaar beschreven jeugdsentiment. Bevat grappige zinnen en beschreven gedachtes. Aan het einde van het verhaal worden de opgebouwde verwachtingen echter niet volledig ingelost. Niettemin heel lezenswaardig, het vermoedelijke schrijfplezier is goed terug te lezen.

Vandaag verse tong    PV

De dood van mijn moeder    Sj

Man doodt uit zelfverdediging. Klinisch beschreven waardoor het verhaal gaandeweg een lading krijgt. Prima. Daar tegenover staan teveel niet altijd functionele beeldspraken, waardoor mooischrijverij ontstaat die er afbreuk aan doen.

De dood van mijn moeder    Pe

De dood van mijn moeder    Wi

Ja, dit verhaal ontwikkelt zich mooi. Ik hou wel van deze vertelstem, met al die prachtige observaties en details. Het lijkt op een verslag, maar tussen de regels door wordt wel degelijk een meeslepend verhaal verteld. Ik vond één storende vertelfout: hij is gearresteerd met bloed op zijn rug, een arts zal gemakkelijk hebben kunnen constateren dat dat van een messteek was. Dat dit niet is meegenomen in het vonnis is niet geloofwaardig. Daar moet je nog wat mee doen, schrijver! De handelingen rondom de begrafenis (“alsof ik een printer installeerde”) zijn mooi beschreven, heel afstandelijk zoals tegenwoordig veel interacties met instanties zijn. Een afstandelijkheid die zwaar contrasteert met een overlijden. “De dag verstreek zonder aanvang,” is een vreemde zin, juist de aanvang van de dag is daarvoor uitgebreid beschreven. Het minste stukje vond ik het begin van de relatie met Marie. Hoogdravend en vaag, en dat in tegenspraak met de rest van het verhaal. Tenslotte voelt het verhaal wat te lang (al is het binnen de grenzen van deze wedstrijd gebleven), een stevige redactieslag, met als opdracht om al het onnodige te schrappen, is een goede stap naar een beter verhaal. Dit verhaal krijgt van mij een zeer ruime voldoende, maar voor een uitstekend verhaal is nog wat werk te verzetten.

De dood van mijn moeder    Fe

De opeenvolging van emotionele en fysieke conflicten is effectief, alleen voelt het soms alsof de escalatie van geweld te plotseling komt. Het strandincident en de vijf schoten lijken bijna uit het niets te komen, wat de geloofwaardigheid aantast.

De dood van mijn moeder    AB

De dood van mijn moeder    Li

De dood van mijn moeder    Jo

Twee verhalen voor de prijs van een. Ik begrijp dat de schrijver probeert het overlijden van een moeder en het neerschieten van iemand die gestoken heeft met een mes, voor mij werkt het niet. Dat de ik-persoon gestoken is en het mes niet is gevonden, is weinig overtuigend. Het verhaal rammelt vooral aan alle kanten en is geen eenheid.

De dood van mijn moeder    JG

Interessante tekst. Het is niet verkeerd geschreven, goed opgebouwd. Hoe dan ook is het een pluspunt dat je probeert af te wijken van verwachtingen en een verhaal durft te laten ontrafelen.

De tekst voelt alleen heel onpersoonlijk en generiek. Ik ga geen AI-beschuldigingen doen die ik niet kan onderbouwen, maar dat het voelt alsof AI het geschreven kan hebben is een kritiek op zichzelf. Ook opvallend: je gebruikt 37x het woord “alsof” in het stuk, soms heel kort na elkaar.

Daarnaast slaat het stuk te ver door in effectbejag. De overgang van intiem rouwproces naar gewelddadige climax is te groot. Het eerste deel is subtiel en introspectief. Je introduceert iets over de connectie die hij maakt tussen Marie en zijn moeder. Maar de stap naar het geweld is te groot. Wat zit hier allemaal onder?

Daarna gaat het over het proces rondom het incident, waarin hij een gelaten slachtoffer wordt. Dat hij “geen emoties” heeft of in ieder geval onverschillig is, is te begrijpen. Dat de politieagenten hem niet begrijpen ook. Maar er is geen enkele afstand hint van afstand tussen de verteller en zijn daad. Dat de jongens worden omschreven als “dat ongerichte, jonge geweld, leeg en zonder geschiedenis, maar des te gevaarlijker” wordt nergens bekritiseerd of genuanceerd.

En als opmerkelijkheid daarin nog: hij is gestoken in zijn rug. Waarom wordt wél gesproken of een verloren mes, maar nergens meegenomen dat hij waarschijnlijk een wond had?

Al met al geen knaller, maar een voorzichtige voldoende.

De dood van mijn moeder    An

De dood van mijn moeder    RV

Overtuigend geschreven verhaal met invoelende passages. Vooral de kortere, rake, scherpe zinnen beklijven, o.a. over rouw en verwerking. De intimiteit met het personage Marie komt ietwat gekunsteld over, het contact met Raymond is daarentegen wel rauw en geloofwaardig. De defaitistische beschrijvingen in deel 6 en 7 geven helaas het beloftevolle begin geen passend vervolg. Niettemin, al met al, een knap en interessant verhaal.

De dood van mijn moeder    PV

14 24 34    Jo

Altijd fijn een sciencefiction verhaal, net als sprookjes is dit een heel moeilijk genre en binnen dat genre is tijdreizen nog eens heel ingewikkeld. De schrijver van dit verhaal heeft dit door en schrijft er zelfs nog over. In dit geval is het al snel duidelijk wat er gaat gebeuren en het tweede deel van het verhaal is voor mij alleen maar een invulling van iets dat al snel helder is. Het is daardoor geen sterk verhaal.

14 24 34    JG

 Moeilijk te lezen verhaal, om verschillende redenen. Allereerst wisselt de actie niet fijn met de overdaad aan wetenschappelijke uitleg. Je haalt de vaart uit het stuk. Het stuk waarin Jack daadwerkelijk het ongeluk probeert te voorkomen had de climax kunnen zijn, maar daarentegen gaat het verhaal vooral over de de discussie ervoor.

De wetenschappelijke uitleg is te flauw, te simpel en te verwarrend. Je probeert fysica, kwantummechanica en tijdreizen te combineren, maar springt vaak van echte theorieën (quantum entanglement, dualisme) naar puur fictieve concepten (kwantumkloning?) zonder dat je helder maakt waar je eigen fantasie begint. Het hele concept van je eigen lichaam overnemen in het verleden, maar niet je bewustzijn is ergens interessant, maar het komt amper echt helder naar voren. Uiteindelijk blijft het vooral een tijdreis-verhaal. Maar met heel veel uitleg.

14 24 34    An

14 24 34    RV

Het thema tijdreizen wordt in dit kortverhaal nieuw en interessant leven ingeblazen. Het taalgebruik zal vanwege het wetenschappelijk woordgebruik niet aan iedereen besteed zijn, toch zal het vermoedelijk veel lezers voldoende boeien, ook omdat het narratief duidelijk en helder genoeg wordt opgebouwd (zonder voorkennis, voor de leek, zogezegd). Omwille van de voortgang en spanningsopbouw had de schrijver vermoedelijk ook met iets minder 'onderbouwing' en wetenschappelijke toelichting kunnen volstaan. Niettemin een interessant, lezenswaardig verhaal.

14 24 34    PV

Mijn nieuwsgierigheid werd gewekt bij de zinnen: "Ze bekijken nogmaals de beelden. Ze hebben ze al zes keer gezien". Die roepen vragen op, en je zou ze ook als allereerste zinnen kunnen nemen. De tweede keer is als Bob zegt dat Jack "daarvoor moet zorgen". Omdat we dan nog niet weten hoe. Ik vind de uitleg over de "hoe" interessant maar die mag absoluut korter. Als lezer kun je je wel goed verplaatsen in Jack die ook geen kei was in natuurkunde. Je vertelperspectief verspringt van alwetend naar die van Jack of Bob. Ik zou kiezen voor 1 perspectief of heel duidelijk maken dat je van perspectief switcht. Het einde is heel goed! Kortom, ik heb het met plezier gelezen.

Applaus voor Ophelia    Sj

De zwerfster die zelfmoord overweegt. Beeldend beschreven, inclusief de hallucinaties. Het wat gezwollen taalgebruik doet daar afbreuk aan.

Applaus voor Ophelia    Pe

Applaus voor Ophelia    Wi

Ik zie een schrijver voor me die, genoegzaam na een goed ontbijt en in de warmte van zijn/haar huis, achter de pc een verhaaltje typt van een door alcohol aan lager wal geraakte dakloze, eindigend in zelfmoord. Al 100 jaar geleden schreven weldoorvoede schrijvers dit soort verhalen en in die 100 jaar is er weinig verandert. De keurige zinnen, de interne monoloog als infodump en de voorspelbare afloop zijn slaapverwekkend en op veel plaatsen cliché. Er zijn schrijvers die een rauwe vertelstem kiezen bij een dergelijk rauw leven en dat kan ik veel meer waarderen dan het zelfgenoegzame toontje in dit verhaal. U kunt echt wel schrijven, beste schrijver, maar kom een volgende keer met een interessanter verhaal en probeer een eigen vertelstem te ontwikkelen.

Applaus voor Ophelia    Fe

Het interne conflict is duidelijk: Ophelia worstelt met alcohol, zelfhaat en haar vroegere glorie. Het is goed uitgewerkt in de innerlijke monoloog. De externe trigger, de man bij de vijver, voelt wat abrupt en bijna als een deus ex machina: na een zeer realistische setting wordt het ineens sprookjesachtig. De overgang van zelfdestructie naar redding is te snel en voelt ongeloofwaardig.

Applaus voor Ophelia    AB

Applaus voor Ophelia    Li

Onder de vijgenboom    Jo

Soms is de dood in je leven heel dichtbij, zoals in dit verhaal. De angst zweeft boven dit verhaal en deze is goed voelbaar, zonder dat dit vervelend wordt. Een precair onderwerp als dit verdient het om op een mooie wijze verteld te worden en deze schrijver beheerst deze kunst. Het is een mooi verhaal geworden.

Onder de vijgenboom    JG

Geen verkeerd verhaal. Prettig klein en mooi geschreven introspectief. Er is als verhaal in eerste instantie weinig over op te merken. En daar zit ook wel het grootste issue. Het is niet bijster sprankelend.

Vooral qua taalgebruik is het niet goed genoeg. Het verhaal heeft de neiging om zinnen soms heel wollig te laten klinken en gebruikt her en der onlogische interpunctie. Zinnen als deze zijn een goed voorbeeld van beide: “Ze neemt behoedzaam en op gepaste afstand plaats bij een beginnende molshoop, legt haar staart sierlijk naast zich neer.” Of “Wederom verwonder ik me over de omvang ervan en vermoed dat het een brievenbuspakketje had kunnen zijn, daarnaast was de levering veel sneller dan verwacht.”

Dat is jammer en maakt dat het verhaal een strakke redactiebeurt nodig heeft.

Onder de vijgenboom    An

Onder de vijgenboom    RV

Ingetogen verhaal dat in toegankelijke stijl wordt verteld. Zo af en toe zijn er nog kleine, ietwat onnodige afleidingen in het verhaal te vinden die de vaart naar de ontknoping nog enigszins doen vertragen, maar al met een een zeer behoorlijk, aandoenlijk verhaal.

Onder de vijgenboom    PV

Prijs    Sj

Reflectie op het eigen lichaam van een jonge vrouw, schrijfster. Heel mooi in beeld gebracht, je kijkt als het ware mee in de spiegel. Van het slot had ik meer verwacht, alsof het verhaal ineens af moest zijn.

Prijs    Pe

Prijs    Wi

Opmerkelijk verhaal, een nieuwe manier (althans op schrift, althans voor mij) hoe een vrouw naar een vrouwenlichaam kijkt. Heel goed gedaan. Jammer van het einde. Blijkt deze vrouw een schrijver te zijn en ik ben wel een beetje klaar met schrijvers die schrijven over schijven. Meestal heel saai. Maar dit verhaal is niet saai, alleen het slot. Geef er een swingender slot aan en dit goede verhaal kan dan ineens een uitstekend verhaal worden.

Prijs    Fe

De stijl is gedetailleerd en sensorisch, maar ook overdadig. De beschrijvingen van haar lichaam zijn extreem expliciet en overschaduwen de opbouw en het narratieve plezier.

Prijs    AB

Prijs    Li

Prijs    Jo

Uitroeptekens en haakjes gebruiken in een tekst, ik vind het vreselijk. Na de eerste alinea’s was ik wel zo’n beetje klaar met het verhaal, gelukkig ben ik niet gestopt met lezen, het verhaal wordt steeds interessanter. Het gaat eigenlijk nergens over, maar dat niets is wel mooi opgeschreven. Uiteindelijk met veel plezier gelezen, een ruime voldoende derhalve.

Prijs    JG

De schrijfstijl is zeer gedetailleerd en observatief, met een rijke innerlijke monoloog. Het leest als iemand die gedachtes volledig de vrije loop laat gaan zonder oordeel. Knap gedaan!

Maar het is niet coherent en uiteindelijk toch vooral heel rommelig. De overgang van voorbereiding naar erotische zelfexploratie is abrupt en voelt niet noodzakelijk voor het centrale thema van de prijs of de romanideeën. Met het stukje over knippen in haar tepels gaat het een grens over die meer nuance en context nodig heeft om als lezer te begrijpen.

Daarnaast nog even: haar opmerkingen over de tulband zijn onzin. Het hele stuk over de polygame sjeik is een stereotype exotistische fantasie.

Het geheel moet echt worden bijgeschaafd om goed te worden. Maar wel een voldoende voor de sterke stem.

Prijs    An

Prijs    RV

Interessant verhaal over de binnenwereld van een vrouw die genomineerd is voor een belangrijke prijs. Het narratief verschuift kunstig van de uitnodiging/nominatie naar hoe zij zichzelf ziet. Het einde komt helaas wat rommelig, kort-door-de-bocht en onuitgewerkt over. De rest is echter boeiend beschreven.

Prijs    PV

Waar is de jas    Jo

Een stoer verhaal waarin een moord gepleegd wordt. Een genre dat we niet vaak tegenkomen in deze wedstrijd, maar altijd leuk zijn om te lezen. Jammer genoeg is het vooral langdradig, de schrijver heeft heel veel woorden nodig om iets op papier te zetten. Inkorten tot de helft en tot de kern komen, zou dit verhaal een stuk sterker maken.

Waar is de jas    JG

Yes, goed stuk! Met plezier gelezen. Je weet de spanning, humor en scherpte er uitstekend in te houden. Complimenten!

Het heeft wel redactie nodig; er staan nog te slordige zinnen in. Sommige zijn niet erg, die passen bij de spreektaal van het karakter. Zinnen als “Rijdt best gek zo op je sokken.” zijn hakkelend, zeker in de stroom/flow van het verhaal.

Het is pas laat duidelijk wanneer het verhaal zich afspeelt omdat veel van het verhaal prima in het heden zou kunnen spelen. Het is even verwarrend als je leeftijden en een jaren 80 studentenleven beschrijft. Dat valt pas later op z’n plaats.

Het is opvallend hoe gemakkelijk en nonchalant het karakter schrijft over zoenen. “Ik zoen wat met een meisje met een tatoeage en zeezout in haar hals, loop zonder iets te zeggen naar buiten”. Het voelt, ook door andere passages, als een masculiene fantasie waarin een man zonder consequenties kan handelen zoals hij dat wilt. De scène met de Spaanstalige vrouw is sterker. Al valt het wel op hoeveel het gaat over hém: ze vertelt over haar land van herkomst, maar als lezer weten we niet waar dat is. Ook lijkt ze verwikkeld in een situatie, zeker aan het einde, van grote onzekerheid over haar toekomst. Het karakter lijkt daar wel heel gemakkelijk overheen te stappen.

Dit zijn geen kleine kritiekpunten, maar het verhaal is dusdanig sterk dat het een ruim voldoende verdient.

Waar is de jas    An

Waar is de jas    RV

Origineel verhaal met interessante observaties en scherpe, gedurfde woordkeuze. Zo nu en dan beschrijvingen van de binnenwereld in de stijl van monologue intérieur/stream of consciousness. Desondanks is het verhaal al met al simpelweg te lang (>1200 woorden erboven), de vaart raakt op enig moment uit het plot. Een mooie uitdaging zou kunnen zijn om dit verhaal te 'snoeien' tot ca 3000 woorden.

Waar is de jas    PV

Te veel woorden

En Afrique    Sj

Een onbegrijpelijk verhaal. Als dat je bedoeling was, schrijver, dan ben je prima in je opzet geslaagd...

En Afrique    Pe

En Afrique    Wi

ik weet werkelijk niet wat ik hiermee aan moet. Waarschijnlijk snap ik de boodschap niet. Verder hou ik niet van lange zinnen buitenlands in een Nederlandstalig kort verhaal. Die zinnen kunnen gewoon in het Nederlands worden uitgeschreven. En als je dan zo nodig zinnen in het Frans wilt gebruiken in je verhaal, zorg dan dat het correct Frans is: Het is 'Grimpe dans un arbre,' demi-heure is vrouwelijk, dus une demi-heure en het is problème, niet probléme. Drie fouten in drie zinnen Frans... En een maba vert is een bepaald soort slang, niet iets wat uit de contekst kan worden opgemaakt en dus mist de lezer iets die dit toevallig niet weet.

En Afrique    Fe

Het verhaal begint met een zekere vaart: hippo’s op twintig meter afstand en Jeroen die een boom in moet. Het schakelen naar een slang en vervolgens de plotse engel voelt nogal abrupt. De spanning wordt niet consistent opgebouwd.

En Afrique    AB

En Afrique    Li

Jeuk    Jo

Een bijzonder onderwerp dat op een eigenwijze geïntroduceerd wordt. Het is niet een geweldig verhaal, maar wel amusant om te lezen. De opbouw is goed en het is lekker geschreven. Gewoon een solide inzending, zonder uit te blinken.

Jeuk    JG

Als startpunt: het gaat hier om expliciet seksueel gedrag van een minderjarig meisje, vaak voyeuristisch beschreven. Het verhaal lijkt zich daarvan onvoldoende bewust.

Maar ook de rest van het verhaal is erg matig. Het eerste deel, vanuit Joyce, is over-the-top in zijn karikatuur van een jonge rebel die dingen zegt die een meisje van 17 (ongeveer) niet zal zeggen. Iemand zegt niet tegen vrienden “Ik wil het echte leven meemaken.” Ook haar gedachte zijn vaak op deze manier beschreven.

Dan het stuk met Peter. Dat het plotseling over schaamluis gaat raakt kant noch wal. En waarom is hij zó extreem grotesk onsmakelijk dat hij schaamluizen naar Joyce en haar vrienden gaat vernoemen? Dat suggereert dat er veel meer aan de hand is. Maar daar gaat het verhaal niet op in.

Het geheel is rommelig, fragmentarisch en onvoldoende.

Jeuk    An

Jeuk    RV

Grappig verhaal in ietwat cynische vertelstijl verwoord. Toegankelijk geschreven, waarbij de geloofwaardigheid van het narratief niet per se de belangrijkste drijfveer van de auteur lijkt te zijn. Toch loste het einde niet alle opgebouwde verwachtingen in.

Jeuk    PV

Het is moeilijk om me in te leven in de twee protagonisten. Het meisje blijft te eenzijdig als personage. Ze heeft zin in seks en daar blijft het bij. Er is ook geen echte plotontwikkeling.

Geheime envelop    Sj

Wandelaar raapt een brief op en voelt spanning daarover. Prima thema. De brief speelt verderop echter geen rol van betekenis meer, wat het verhaal warrig maakt. Daarnaast staan er teveel fouten in.

Geheime envelop    Pe

Geheime envelop    Wi

Echte anti-climax-verhalen lees je niet veel. Voornamelijk omdat veel lezers zich bekocht voelen als ze aan het einde van zo'n verhaal zijn gekomen. Dit is zo’n anti-climax-verhaal en ik kan er wel tegen. Op zich best leesbaar deze schets van een persoon die voormalig patiënt, o nee, nu zeggen ze client, is geweest. Ware het niet dat het stuk vol staat met schrijf- en stijlfouten. Ik ben niet van de categorie juryleden die zeggen: maakt niet uit hoeveel fouten, als het verhaal maar goed is. Mijn ogen blijven steeds aan fouten hangen, zodat het verhaal nog nauwelijks tot mij doordringt. Ik noem er maar enkelen, maar er staan er veel meer in: In de eerste zin al tweemaal het woord ‘er.’ “Ik heb het nog steeds vast.” ‘Het’ slaat terug op envelop en moet dus ‘hem’ zijn. In de zin “....te worden en wissel het papier...” ontbreekt een onderwerp en dat is ook het geval in deze zin: “...en denk aan de envelop...” Het is een aversie tegen, niet een aversie met. “ik geef nooit op, zijn mijn gedachten,” is een houterige zin. De hoofdpersoon is de ik-figuur, dus de toevoeging ‘zijn mijn gedachten’ is volstrekt overbodig. Als je het leuk vindt om te schrijven, investeer dan in een schrijfcursus.

Geheime envelop    Fe

De envelop, die aanvankelijk lijkt te fungeren als motor van spanning, wordt minder belangrijk, waardoor het verhaal soms iets aan focus verliest. Het zou sterk kunnen profiteren van een duidelijkere verbinding tussen het interne conflict en de externe gebeurtenissen, zodat de spanning voelbaar wordt.

Geheime envelop    AB

Geheime envelop    Li

Flarden in de storm    Jo

Het voelt meer als een spannende scene in een thriller dan een afgerond kort verhaal. Het is sterk geschreven en het is sterk genoeg om toch op zichzelf te staan. De schrijver weet op een krachtige manier spanning op te bouwen, als lezer kun je de angst voelen en dat is geweldig gedaan.

Flarden in de storm    JG

 Erg zwaar stuk en onmogelijk om vat op te krijgen. Het karakter van Lisa is een vat vol trauma, maar haar persoonlijkheid is amper duidelijk. Alles in het verhaal lijkt generiek zwaar en intens, van de metaforen tot de beelden. Het einde suggereert hoop na een straal van zonlicht en dat voelt gemakkelijk en onoprecht, zelfs als metafoor, als een oplossing voor een trauma.

Ook qua taal is het niet heel sterk. “Soms leek een vallende plank, een scheurend geluid, een plotselinge windvlaag haar tests, manieren van het pakhuis om te controleren hoe sterk ze nog was.” Los van de vervoeging, loopt de zin niet goed. Begin een nieuwe zin na “tests”. Hier maak je weer een vreemde zin. “Ze liep naar een opening in de muur, keek naar buiten naar de stad in de verte, lichtjes die flikkerden als herinneringen die ze nooit zou bereiken.”

Alles bij elkaar maakt het dit geen sterk stuk.

Flarden in de storm    An

Flarden in de storm    RV

Zorgvuldig beschreven verhaal met melancholische elementen waarin o.a. beklemming en hoop sterk worden verwoord en de sfeer goed wordt neergezet. Toch komen sommige metaforen ietwat kunstmatig over (de geur van nat ijzer?) en kunnen ze enigszins afleiden van het pad naar het (gevoelige) einde. Het verhaal bevat verder enkele prachtige zinnen.

Flarden in de storm    PV

Een mooie beschrijving van de setting maar er is geen conflict, geen verandering. Let op voor niet logische beschrijvingen zoals "herinnering aan alles wat nog moest komen".

Op weg naar nieuwe verbindingen    Sj

Een vrouw krijgt opnieuw lief. Het eerste deel van het verhaal boeit, bouwt op. Daarna gaat het echter nergens heen en raakt het me kwijt. Daarnaast: Mooi taalgebruik maar wat overdadig.

Op weg naar nieuwe verbindingen    Pe

Op weg naar nieuwe verbindingen    Wi

De eerste alinea van dit verhaal is een bewonderingswaardige poging om het sterven van een geliefde onder woorden te brengen. De poging is bewonderingswaardig, het resultaat wat minder. Deze mooie zinnen “Al kussend op zijn koude, naar zweet en zout smakende lippen fluister ik: ‘Ik hou van jou.’ Trillende lippen, trillende benen, verhoogde hartslag, oppervlakkige ademhaling. Ik voel nog een warme rug tijdens een laatste omhelzing,” gaan helaas vooraf door platitudes. De rest van dit veel te lange verhaal is een saai egodocument. Het verhaal huppelt langs kunst, heeft een complete songtekst en dan ook nog een gedicht, Shakespear wordt maar weer eens aangehaald en natuurlijk vergeet de schrijfster niet te vermelden dat ze schrijfster is. Met het ‘limbische hersensysteem’ maakt het verhaal een vreemd uitstapje naar de wetenschap, maar alles, echt alles wat aan de orde komt, de kleinkinderen, de nieuwe liefde, de kunst, de muziek, de wetenschap wordt heel oppervlakkig aangeraakt, allemaal ter meerdere glorie van het ego van de schrijfster. U heeft echt wel een goede taalbeheersing, schrijfster, maar mocht u overwegen om nog eens een verhaal in te sturen, mag het dan een echt kort verhaal zijn. En misschien kunt u uw tijd dan beter besteden aan een goede schrijfcursus, waarin u verhaal- en spanningsopbouw, karakterontwikkeling en nog veel meer leert, dan in uw huidige gezapige schrijfclubje. O ja, dan vergeet ik nog bijna de draak van de titel te noemen, 100% therapeutenjeukjargon!

Op weg naar nieuwe verbindingen    Fe

Soms prachtig en zintuiglijk geschreven, soms log en uitleggerig. Je haalt de kracht uit je mooiste passages door er nog tien verklarende alinea’s achteraan te gooien. Kill your darlings is  her belangrijk.

Op weg naar nieuwe verbindingen    AB

Op weg naar nieuwe verbindingen    Li

Lieve ik    Jo

Een korte tekst gepresenteerd als een gedicht. Inhoudelijk niet sterk, presentatie voor een schrijfwedstrijd als deze niet goed gekozen.

Lieve ik    JG

Dit is een gedicht en kwalificieert daarom niet voor de wedstrijd. Niet gelezen en afgewezen.

Lieve ik    An

Lieve ik    RV

Bijzonder en origineel verhaal, gegoten in poëzievorm. Mildheid en zelfacceptatie komen, onder andere, naar bovendrijven in dit gevoelige verhaal. Toch blijft het lastig om een helder, duidelijk narratief te filteren vanwege de poëtische vorm en die hier gekozen is en het multi-interpretabele karakter ervan - laat staan dat er een conflict of spanningsboog terug te vinden is. Niettemin een gedurfde inzending en een bewijs dat ook in poëzievorm een verhaal ingestuurd kan worden.

Lieve ik    PV

Ten eerste heb ik helemaal geen verstand van gedichten, en ten tweede gaat het om het Verhaal van de Maand

Splitzwam    Sj

Ouders hebben het moeilijk met hun kinderen. De nogal lang uitgevallen openingszin maakt nieuwsgierig. Het verhaal lost dat echter niet in, het gaat nergens heen.

Splitzwam    Pe

Splitzwam    Wi

Leuke vertelstem, humor om te gniffelen, maar na een paar alinea’s had ik er wel genoeg van. Het verhaal is mager, de relaties slechts benoemd, niet uitgewerkt, laat staan meeleefbaar voor de lezer. De gebeurtenissen worden vlak verteld en uiteindelijk blijft de lezer op grote afstand. Ik had het gevoel naar een Koreaanse komedie te kijken zonder ondertiteling. De poppetjes bewogen leuk over het toneel, of eigenlijk door hun leven, veel was af te lezen aan lichaamstaal, maar uiteindelijk snapte ik de meer subtiele vertelling niet.

Splitzwam    Fe

Het verhaal begint sterk met een satirische toon: een kind dat zelfs al voor zijn geboorte in verzet is, wat een originele en absurd-komische insteek geeft. Het conflict blijft alleen lineair en voorspelbaar. Volkert wordt steeds radicaler en de ouders steeds wanhopiger. Er is weinig onverwachte wending, meer een opeenstapeling van situaties. Daardoor verliest het verhaal spanning naarmate het vordert.

Splitzwam    AB

Splitzwam    Li

Het is een opsomming van gebeurtenissen. De personages zijn niet uitgewerkt.

Het verloren script    Jo

Een waargebeurd verhaal, het is altijd lastig in een kort verhaal. Het mooiste is als de schrijver dan echt een keuze maakt, in dit geval is dit niet gebeurd. Het is geen krantenartikel en het is niet het verhaal dat je hoopt te lezen. Het is te afstandelijk en het is jammer dat de schrijver niet in de huid gekropen is van Valerie. Nu is het net niets.

Het verloren script    JG

Je hebt de pech dat ik moeite heb met ‘historische’ fictie en ‘waargebeurde’ verhalen. Dat zit hem vooral in de “conjectuur”. Het is bij historische fictie vrijwel onmogelijk om te zien waar realiteit stopt en de fantasie van de schrijver begint. Je hebt wat vertrouwen nodig in de schrijver om te zien hoe goed deze een verhaal kent of hoe goed er onderzoek is gedaan. Daarmee heb je nog een extra minpuntje waar je niets aan kan doen: in deze anonieme wedstrijd is dat nooit mogelijk.

Ik hou het daarom kort. Zeker omdat je verhaal zó de persoonlijkheid induikt en Valerie wordt neergezet als bijna karikaturaal woedend, zonder veel nuance of kwetsbaarheid. Het is lastig te lezen. Ze wordt vooral gezien door de lens van haar woede en waanzin. De tekst suggereert een directe causaliteit: radicaal feminisme → waanzin → geweld. Dat is niet alleen simplistisch, maar ook problematisch omdat het een stereotype bevestigt van feminisme als hysterie.

Het verloren script    An

Het verloren script    RV

Spannende, sterk verwoorde beschrijving van het waargebeurde verhaal over Andy Warhol, dat o.a. ook verfilmd is. In mooie zinnen wordt hier soepeltjes gewisseld van perspectief (tussen 'dader' en 'slachtoffer), wat de spanning versterkt en de leeservaring als geheel ten goede komt. Het einde is ietwat 'zacht' en mild, daar onder andere had best iets meer mogen worden 'gespeeld' met de feiten, maar omdat op andere punten al erg zorgvuldig gebruik is gemaakt van gedegen onderzoek, is dit ook wel begrijpelijk. Al met al een mooie leeservaring.

Het verloren script    PV

Het verhaal start dynamisch maar het hoofdpersonage blijft vlak. Er komen veel personages in het verhaal voor, altijd riskant bij een kort verhaal. Wat ook hindert, is het feit dat ze blijkbaar het script niet op de computer heeft opgeslagen? Dat lijkt me sterk. Wel een einde in stijl.

Treinkijf    Sj

Ouder koppel maakt een treinreis, manlief ondergaat gelaten de observaties van zijn vrouw. Wel grappig maar wat is hier nou de bedoeling van.

Treinkijf    Pe

Treinkijf    Wi

Een verhaal uit een zwaar vermoeid genre. Toen Simon Carmiggelt dit soort cursiefjes schreef was het nog fris en leuk, maar dat is alweer zo’n 50 jaar geleden. Na honderden, duizenden na-apers is de lol er wel vanaf. Voor mij tenminste.

Treinkijf    Fe

Je probeert de spreektaal te vangen. Op zich knap, want je krijgt meteen het ritme en de toon te pakken. Uiteindelijk wordt dat ritme echter repetitief.

Treinkijf    AB

Treinkijf    Li

Heerlijk om te lezen. Zie de personagesf zo voor me in de trein zitten.

Eigen vuur    Jo

Een verhaal over ziekte, het is geschreven vanuit twee perspectieven en het komt niet uit de verf. Het blijft wat hangen in het beschrijven van pijn, zonder echt goed de diepte in te gaan. Vooral een gemiste kans.

Eigen vuur    JG

 Erg zwaar en poëtisch omschreven zonder echt concreet te maken waar het nu over gaat. De zwaarte zit hem in de herhalende omschrijvingen van ergheid: al haar pijn, het onbegrip van de dokter, de worsteling.

Op zich is dat niet erg, maar het wordt interessanter als je meer context geeft over de achtergrond en ook een ander geluid een sterkere stem durft te geven. Bijvoorbeeld een wat empathischere arts. Of laat ook een stukje luchtigheid toe in de relatie tussen de man en de vrouw. Dat maakt de situatie niet minder erg, maar wel makkelijker om als lezer mee te leven.

Eigen vuur    An

Eigen vuur    RV

Beknopt maar vol kort verhaal waar een intieme sfeer in huisvest. Mooie volzinnen en gebruikte stijlfiguren. Het einde (ontknoping) geeft weliswaar voldoening, maar gaandeweg het lezen werd er gehoopt op meer. Niettemin een mooie schrijfprestatie.

Eigen vuur    PV

Groot probleem dat op intieme wijze wordt beschreven. De lege strip is voor mij het conflict dat het verhaal opent, maar daarna mis ik een vervolg. Hoe gaat ze dat oplossen? En waarom gaat hij haar niet helpen? De ellende wordt wel geloofwaardig overgebracht op de lezer. 

Kampen    Sj

Misbruik en de verwerking daarvan in een religieuze context. Het verhaal doet meevoelen, maakt wel wat los. De overkill aan beeldspraken en bijbelse verwijzingen doet daar echter aan af.

Kampen    Pe

Kampen    Wi

Er staan best mooie metaforen in, maar het verhaal is een soort hinkstapsprong van metafoor naar metafoor. Veel te veel van het goede, denk ik terwijl ik mezelf dwing om door te lezen omdat ik ergens tussen de regels een zweem van een bijzonder verhaal denk te zien. Jammer dat de overdaad aan metaforen het verhaal verdrinkt. Het verhaal is al vaak verteld; het thema begint langzamerhand wat ouderwets aan te doen. Wat niet wil zeggen dat het verhaal niet opnieuw verteld zou moeten worden, nog indringender, nog mooier. Ik denk dat deze schrijfster dat in zich heeft, maar alleen maar als ze afscheid durft te nemen van driekwart van de metaforen. Pas op met consistentie: in het begin draagt ze een rok, verderop een jurk. Een goede schrijver let ook op de kleintjes! Deze zin: ‘hoe hij mij kapot had gemaakt tot een emotioneel wrak,’ stak uit het verhaal als een zwerende vinger. Noch qua woordkeuze, noch qua inhoud passend. Nergens blijkt dat de ikpersoon zich als wrak zag. Als je dat zou willen toevoegen, maakt dat het verhaal alleen maar zwakker.

Kampen    Fe

Ik waardeer het lef, de intensiteit en het feit dat dit verhaal de lezer niet onverschillig laat. Het is echter onevenwichtig: te vaak schiet het door van subliem naar melodramatisch.

Kampen    AB

Kampen    Li

Een pakkend verhaal, ik voel de haat en de wraak van het personage. Ik ben niet gelovig dus heb enkele bijbelteksten moeten opzoeken, misschien iets meer info hierover.

Kampen    Jo

Deze schrijver kan schrijven, ik lees verschillende prachtige zinnen, alleen gaat het me op een gegeven moment bijna tegenstaan. Het is allemaal net te veel, het verhaal verdrinkt als het ware in de zinnen die soms zwaar aanvoelen. Het is zonder meer knap gedaan en het verhaal staat verder als een huis. Dus zeker geen slechte inzending, maar voor mij is het gewoonweg net niet heel goed.

Kampen    JG

Er zit echt wel iets van potentieel in, maar het slaat de plank gruwelijk mis. Allereerst, het is een stuk over seksueel misbruik. Maar het verhaal gaat hier niet zorgvuldig mee om. De psychologische ontwikkeling is te simpel en de omslag naar het slachtoffer als moordenaar te snel en eenvoudig.

Het vermengen van Bijbelteksten met seksuele handelingen en haar proces tot zelfheiliging kán interessant zijn, maar het voelt meer als een gezocht kader en onderdrukt een werkelijke psychologische ontwikkeling.

Daarnaast is het stuk lang, gedetailleerd met vaak een gebrek focus. Door alle overdaad en metaforen is er een gebrek aan rustmomenten die de lezer helpt om de heftige gebeurtenissen te verwerken.

Ik vind het onvoldoende om echt te kunnen boeien.

Kampen    An

Kampen    RV

Verhaal met een mooi opgebouwde, invoelbare spanning. Bevat enkele prachtige volzinnen en het gebruik naar Bijbelse verwijzingen en symboliek is handig gedaan (zij het soms net iets te scheutig en frequent). Wel is er helaas een overdaad aan metaforen en metoniemen, soms zelfs meerdere per zin, dat is echt zonde: er bestaan immers veel meer stijlfiguren.. De plotwendingen en met name het einde maken echter veel goed en kneden het totaal alsnog tot een zeer lezenswaardig verhaal.

Kampen    PV

Rauw, pakkend.

Altijd    Sj

Een man veroorzaakt de dood van zijn vrouw en moet daarmee dealen. Mooi thema, het komt echter traag op gang, doorbijten, het verhaal wordt pas gaandeweg interessant.

Altijd    Pe

Altijd    Wi

Het slot is veel le langdradig, de gedetailleerde uitleg over het ongeluk is overdadig. De lezer weet al waar dit heen gaat. Het slot is dan ook niet echt bijzonder. Verder zie ik vreemd taalgebruik: Iets aan de openingszin voelt niet goed. Zou het niet moeten zijn: ‘Zul je voorzichtig rijden?’ Ook ‘net achter de hoek’ is heel vreemd, misschien is ‘net achter de bocht’ bedoeld? Een zonnebril die uitgaat? Wat is dat? Mogelijk is bedoeld dat de ikpersoon de zonnebril afzet. Nog meer gekkigheid: ‘De koplampen hebben nog niet te veel moeite om de striemende regen te doordringen.’ Bedoeld is vermoedelijk: de koplampen dringen nog door de striemende regen.’ “Donkere wolken pakken zich samen boven de weg, ze lijken aan te geven dat ze van plan zijn om veel water naar beneden te storten en mij te verhinderen mijn doel te bereiken,’ is typisch mooischrijverij. Dat leidt de aandacht af en breekt de spanningsboog. Hou het simpel, bv: het dreigt te gaan regenen. Het is best een mooi verhaal, maar er is veel redactie nodig om het een echt goed verhaal te maken.

Altijd    Fe

Je weet sfeer te raken: regen, muziek, landschap… alles roept een gemoed op. Het hoofdpersonage komt gaandeweg steeds sterker naar voren. Eerst vaag, later met flashbacks en schuldgevoel. Een sterk verhaal.

Altijd    AB

Altijd    Li

Halverwege het verhaal komt een onlogische wending. Het personage geeft aan zichzelf toe dat hij niet altijd voorzichtig is geweest. Maar dan stelt hij zichzelf de vraag: 'Tot vandaag weet ik niet of ik iets veranderd zou zou hebben aan de oorzaak'. De oorzaak is op de politiebeelden te zien

Altijd    Jo

We worden als lezer meegenomen naar de plaats waar vijf jaar eerder een verkeersongeluk heeft plaatsgevonden. We zijn zowel in het heden als in het verleden. De schrijver probeert spanning op te bouwen door het heden en het verleden door elkaar te vlechten. De poging is dapper, het is jammer genoeg niet helemaal gelukt.

Altijd    JG

 Knap geschreven verhaal. Bijzonder hoe je in zo weinig woorden een verhaal verteld en elk woord en elke zin een betekenis geeft en nergens teveel zegt. De intimiteit van de relatie, het ongeluk, de schuld: het komt erg subtiel naar boven. Complimenten!

Ik had het nog sterker gevonden als je het verhaal nog wat meer in zijn alledaagse context zou durven te leggen. Het ongeluk is al een tijd geleden, hij is waarschijnlijk al verder ontwikkeld en doorgegaan: mogelijk een nieuwe partner, een nieuw huis. Nu voelt het alsof alles in zijn leven nog over dit ongeluk gaat en dat maakt het net wat eendimensionaler.

Altijd    An

Altijd    RV

Toegankelijk geschreven inkijkje in de binnenwereld van de hoofdpersoon die (de nasleep van) een verkeersongeluk te verwerken heeft. De heldere, vlotte zinnen helpen bij de spanningsopbouw. Met nog iets meer dosering en aankleding van de personages (vooral het fatale slachtoffer) zou het een nog mooier, aangrijpender verhaal kunnen worden!

Altijd    PV

 Eerste zin laat een beginnend conflict doorschemeren. Het feit dat "zij" niet antwoordt, zorgt voor een subtiele foreshadowing, je voelt dat er iets niet klopt. Dat is knap gedaan. Hoewel de spanning daarna afneemt, is het einde wel mooi. Ja, goed verhaal.

Neuro Chrome    Sj

Moderne versie van 'A Clockwork Orange'. Intrigerend beschreven in passend taalgebruik en dito jargon. Tegelijk is het een kil verhaal, verbinding aangaan bleek lastig.

Neuro Chrome    Pe

Neuro Chrome    Wi

Een ambitieus klassiek SciFi-verhaal in de trant van Aldous Huxley om maar één van de grootmeesters te noemen in dit genre. De schrijver gebruikt alle moderne tech-terminologie en schept daarin een wereld van mind control. Op zichzelf geen slecht verhaal, de schrijver heeft de neiging van veel SciFi-schrijvers weten te weerstaan om tot in detail de nieuwe wereld uit te leggen in een infodump. Maar het verhaal is een kerstboom geworden, de impact was zoveel groter geweest als hij het kleiner had gehouden. Tegenover een enkele prachtige zin (zoals “Haar jurkje stopte waar het ongemak begon.” De mooiste zin in alle verhalen van deze maand) staan teveel lege zinnen, alleen maar bedoeld om interessant of diepzinnig te lijken, zoals “Alles was soft-focus geweld. Een algoritmische droom,” en “met de zorgvuldigheid van iemand die iets wil vastleggen zonder te hoeven voelen wat hij ziet” en “bedekt met glas en glimmende stukjes betekenis.” Teveel van die lege zinnen, te weinig van die mooie zinnen. De eerste zin is valsspelen door de schrijver: “Er is iets vreemds aan het moment vlak voordat je over een dakrand stapt.” Dat is een spannende zin, misschien zelfmoord, misschien iets anders, maar de zin wordt niet opgevolgd in het verhaal. Dit is dus de spanning opvoeren, zonder dat het ergens toe leidt, een kardinale fout in een kort verhaal! Het verhaal heeft exact 3000 woorden (incl titel) en voldoet daarmee aan de eisen van deze wedstrijd, maar als verhaal is het echt veel te lang. Wiedt alle lege zinnen en quasidiepzinnige gedachten eruit, maak het verhaal strak en klein (en dat kan in 2000 woorden) en je zult zien dat de impact veel groter is.

Neuro Chrome    Fe

De dakrand-metafoor werkt sterk en trekt meteen de aandacht. Daarna lijkt er een drang om visionair te zijn en dat maakt dat het verhaal soms de balans verliest en daardoor minder overtuigend wordt.

Neuro Chrome    AB

Neuro Chrome    Li

Het gegeven van het verhaal is interessant. Wat het moeizaam leesbaar maakt zijn de vele metaforen, je struikelt er bijna over. Ook vind ik het verwarrend dat het verhaal in het ik-perspectief begint en later niet meer terugkomt.

Bloot lopen    Jo

Een verhaal met een apart onderwerp en een bijzonder gesprek tussen twee personages. Het verhaal is vooral ongrijpbaar en het gaat eigenlijk nergens over. Ik kan er niet veel mee.

Bloot lopen    JG

Een erg kort verhaal over een man met eigenschappen die minder bijzonder zijn dan ze worden gebracht. Er is geen diepgang in het karakter van Berry. Laat staan van Etienne, die vooral een katalysator is.

Daarnaast is het verhaal rommelig opgebouwd: een woordenwisseling tussen Etienne en Berry wordt opgevolgd met een onsamenhangend stuk over een vlinder dat abrupt eindigt. Omdat er ook enkele taalfouten instaan maakt het het geheel niet prettig leesbaar.

Ik kan het helaas geen voldoende geven.

Bloot lopen    An

Bloot lopen    RV

Beknopt verhaal dat een scherp verwoorde dialoog bevat. Het plot is echter wat aan de karige kant, net als de 'ontknoping' (het te boven komen van een conflict en/of de ontwikkeling van het hoofdpersonage) en ook ontbreekt het aan spanning en urgentie in dit verhaal.

Bloot lopen    PV

In het oog van de kauw    Sj

De analogie tussen een gewonde kauw en de stervende vader. Het verhaal hinkt op twee gedachten, waardoor gaandeweg verwatert wat de schrijver beoogt.

In het oog van de kauw    Pe

In het oog van de kauw    Wi

Best wel een solide poging om het afscheid van een ouder onder woorden te brengen. Er worden heel veel verhalen geschreven over dit thema en dit verhaal steekt boven de middelmaat uit door de geslaagde vergelijking met de kauw, al is de beschreven episode met de kauw zodanig lang uitgeschreven dat de vader die gaat overlijden naar de achtergrond verdwijnt. Iets meer evenwicht zou gewenst zijn, bij voorbeeld door het beeld van het volmaakt onvoltooide schilderij verder uit te werken. Minder geslaagd is de eerste helft van het verhaal. In de eerste paar regels staat al: “Ik stel mezelf de vraag..’ en ‘Vraag me af...’. De schrijver lijkt in het begin van het verhaal nog niet helemaal in het hoofd van de ikpersoon te zitten, dit zijn immers frasen die een observator van buiten kenmerkt, niet een echte interne monoloog. Ook blijft de vader op afstand, er is geen enkel detail van hem bekend, werk die wat meer uit, zodat de lezer nog beter kan meeleven met het komende overlijden. Herschrijf met name de beginalinea’s en dit mooie verhaal kan een heel mooi verhaal worden.

In het oog van de kauw    Fe

Je zinnen zijn vloeiend en zorgvuldig gekozen. Het leest als iemand die echt kan schrijven en gevoel heeft voor ritme en observatie. Af en toe ben je echter slachtoffer van je eigen talent: sommige beschrijvingen zwellen zo uit dat ze hun kracht verliezen. Durf te schrappen.

In het oog van de kauw    AB

In het oog van de kauw    Li

Ik zie de verbanden tussen de gebeurtenissen niet. Een verhaal met veel 'losse eindjes', m.a.w. niet uitgewerkte informatie waardoor je als lezer de draad kwijt raaktl.

Insect    Sj

Gepest ventje pakt zijn tegenstander aan, verteld vanuit het perspectief van de vader. Humoristische vertelling maar er mist iets. Dit thema verdient iets meer diepte.

Insect    Pe

Insect    Wi

Ja, goed verhaal, opgebouwd volgens de (ongeschreven) regels, met een goed einde en genoeg tussentijdse aanwijzingen, zodat de lezer zelf tot de onvermijdelijke conclusie komt, zonder dat de schrijver het nog hoeft uit te leggen. Vakmanschap, dus. Mijn belangrijkste opmerking (en advies aan de schrijver): minder = meer. Het verhaal voelt lang aan, vooral in het begin komt het verhaal maar heel langzaam (te langzaam wat mij betreft) op gang. Dat is niet goed voor de spanningsopbouw. De opening is een uiteenzetting van verschillende soorten gillen, die uiteindelijk geen rol spelen in het verhaal. Kan dus veel en veel korter. Ook de uitleg over welke camping doet niet ter zake. De schrijver heeft ervoor gekozen om de naam van de echtgenote en de zoon niet te noemen. Dat schept afstand, met een zoon met een naam kun je als lezer meeleven. De tweeling wordt voortdurend (op één keer na) aangeduid als tweeling. Geef wat namen weg, dat leest gewoon lekkerder. En de titel: ik vond het niks, maar dat is vast persoonlijk.

Insect    Fe

De opening met die gil grijpt meteen naar de keel. Mooi hoe je speelt met het contrast tussen gewoon kindergeschreeuw dat niemand hoort en die ene gil die alles stillegt. Dat schept spanning. Het conflict is krachtig: de sociale druk van pesten en isolement tegenover de duistere fascinatie met dood en dieren. De vader zit gevangen tussen empathie en gewelddadige fantasieën. Het slot, met het zoontje dat zijn logboek verder invult, werkt sterk juist door wat niet wordt neergeschreven.

Insect    AB

Insect    Li

Als lezer zou ik iets meer info willen hebben over het hoofdpersonage. Waarom acht jaar therapie? Waarom het gedrag van je kind verdedigern tegenover je vrouw? Daar komt bij dat het mij onwaarschijnlijk lijkt als er een ongeval/moord zou zijn geweest dat je als gast direct kunt vertrekken van het terrein.

Insect    Jo

We worden als lezer deelgenoot van een moord, dit woord komt nergens voor en ook de dader wordt niet genoemd. Dit deel is knap gedaan en de opbouw is sowieso sterk. Het verhaal leest prettig en het is een solide verhaal.

Insect    JG

 Ik heb het verhaal twee keer gelezen omdat ik aanvankelijk moeite had om het te begrijpen. Ik vind het aan de ene kant knap hoe je het stuk alledaags schrijft en hele intense horrorscènes in een balans die iets absurds heeft. Het overlijden van het kind, de geweldadige fantasieën van de vader of het doden van de dieren hebben allemaal een hele bewuste anti-oordelende beschrijving.

Maar toch, na beide keren geeft hij mij nog steeds een gevoel van ontrafelende verwarring waar te weinig in achterblijft.

Insect    An

Insect    RV

Geestig verhaal met een knappe, zorgvuldige opbouw waarin de spanning mooi gedoseerd wordt en de ontknoping gelukkig nog enige ruimte voor interpretatie toelaat. Hoewel het verhaal ook met iets minder, zij het grappige, zijwegen toe zou kunnen (bijv. het campinggasstel), is de algemene leeservaring, mede door de ietwat cynische en zwartgallige humoristische ondertoon een hele aangename

Insect    PV

 Je verhaal is heerlijk zwart en psychopathisch. Het werkt beter als we gedurende het verhaal al lichte hints krijgen over hoe het gaat aflopen. Ik dacht als lezer wel: het joch kan salto's maken op een tramoline maar niet zwemmen? Je had nog een kleine hint kunnen geven over hoe het joch het zwembad in is gevallen of geslagen?

Bij de wilde spinnen af    Sj

Koppel vermaakt elkaar met grappen. Hoewel aardig geschreven een tikje ver gezocht.

Bij de wilde spinnen af    Pe

Bij de wilde spinnen af    Wi

Weliswaar binnen de woordengrens van deze wedstrijd, maar dit verhaal is echt veel te lang. Twee praktical jokes, waarvan de eerste de helft van het verhaal omvat en waarvan de afloop al van verre zichtbaar is. En heel veel lege zinnen, zoals: “Hun ogen hadden het eerste verkennende werk gedaan en beider blik verried dat zij ervan overtuigd waren dat het goed toeven zou zijn in Maentwrog, het pittoreske dorpje in de tuin van Europa, Snowdonia, Noord-Wales.” Dit voelt aan als een lange onnodige infodump. En zo zijn er veel meer. Nog een voorbeeld van een zin die helemaal niets toevoegt: “Een beetje gespannen van opwinding zochten zij de sleutel op de aangegeven plek. Hij lag inderdaad, zoals afgesproken, onder de vuilnisemmer bij het schuurtje achter de woning.” Als je alle lege zinnen weghaalt (en zo de helft van het aantal woorden overhoudt) blijft er een dun verhaaltje over, op een saaie manier verteld. De schrijver heeft een goed taalgevoel (ik heb nagenoeg geen taal- of stijlfouten gezien), maar verhaaltechnisch is dit verhaal echt onvoldoende.

Bij de wilde spinnen af    Fe

Bij de wilde spinnen af    AB

Bij de wilde spinnen af    Li

Kloothommel bezoekt muurbloem    Jo

Een paar zinnen, meer is het niet. Het is geen verhaal.

Kloothommel bezoekt muurbloem    JG

 Minikortverhaal, maar eerder een gedachtespinsel. Flauw, slecht te volgen en rommelig opgeschreven met slechtlopende zinnen.

In alle eerlijkheid gewoon niet geschikt voor deze wedstrijd.

Kloothommel bezoekt muurbloem    An

Kloothommel bezoekt muurbloem    RV

Dit verhaal is eerder een ZKV of een korte beschouwing, in geheel eigen stijl, over een natuurfenomeen en niet zozeer een (kort) verhaal stricto sensu. In die zin ontbreken er in dit 'niemendalletje' cruciale onderdelen (personage(s), conflict, plot, ontwikkeling), al is het thema wel beknopt maar helder en toegankelijk uiteengezet.

Kloothommel bezoekt muurbloem    PV

De toiletrollen    Sj

Gedoe over Marxisme en toiletrollen. Herkenbaar beeld uit de jaren 60/70. Grappig bedacht maar een tikje vergezocht.

De toiletrollen    Pe

De toiletrollen    Wi

Werkelijk? 1700 woorden over toiletrollen? En er gebeurt nagenoeg niets. Teveel personen in dit verhaal, die geen van allen onderscheidend zijn, een cliché-mise-en -scène van een revolutionair studentenleven uit de jaren zeventig. Pas in de allerlaatste regel is er misschien een begin van verdieping van de hoofdpersoon, die de lezer wel interesseert, maar dan is het allang te laat om dit verhaal nog te redden.

De toiletrollen    Fe

Je hebt soms rake observaties en goed getimede zinnen. Er sluipt alleen veel herhaling in die de spanning eruit trekt. Je vertrouwt niet genoeg op de scène zelf en gaat het telkens uitleggen of invullen. Dat maakt het log. Het had krachtiger gewerkt als je meer had gedurfd met impliciete spanning.

De toiletrollen    AB

De toiletrollen    Li

Waarom zij en niet ik    Jo

Een verhaal over een actueel thema. Ik schrijf verhaal, maar het is helemaal geen verhaal. Dit is een prima stuk om te publiceren in een dag- of weekblad, het heeft niets te zoeken in een verhalenwedstrijd. Het is gewoon een beschouwend stuk, weinig mis mee, behalve als inzending bij een schrijfwedstrijd.

Waarom zij en niet ik    JG

Yes! Een knaller van een verhaal. Met passie geschreven en een thema! Het is een betoog dat ook een verhaal is, dat gewoon op gevoels als op ratio reflecteert op femicide. De hoofdpersoon beleeft geen actie, maar leeft door het meisje mee als collectief.

Het is een ruime voldoende, dit verhaal. Kan het beter? Dat wel. Probeer er nog meer in te verwerken. Waarom komt het vaker voor dat vrouwen wordt opgeroepen aangifte te doen of veilig te handelen in plaats van dat mannen worden aangesproken zich niet te misdragen? Je kan dit verhaal nog lezen als een collectief slachtofferschap, maar dat mag ook een collectieve vuist zijn.

Waarom zij en niet ik    An

Waarom zij en niet ik    RV

Eerder een toegankelijk, invoelend en zorgvuldig beschreven aanklacht of overpeinzing dan een verhaal, strikt genomen. Actueel en urgent thema (helaas, maar waar). Als kort verhaal weliswaar ietwat te kort schietend wat elementen als (hoofd)personage, plotontwikkeling, conflict etc. betreft, maar met durf, geloofwaardigheid en vol overtuigingskracht geschreven, zeer lezenswaardig

Waarom zij en niet ik    PV

Dit is meer een pamflet of column dan een verhaal

Niet leuk meer    Sj

Over kanker en relaties. Prima thema maar te oppervlakkig uitgewerkt. Het raakt niet, te beschouwend.

Niet leuk meer    Pe

Niet leuk meer    Wi

“als je langer ziek bent, je blijkbaar minder leuk wordt” schrijft deze schrijfster. Dat is een prachtig thema voor een heel mooi kort verhaal, ik zie dat helemaal voor me. Maar dat is niet dit verhaal, dit is een dagboekfragment, niet een kort verhaal dat bedoeld is voor lezers die de hoofdpersoon niet kennen.

Niet leuk meer    Fe

Vlot en leesbaar, maar soms te beschrijvend. Je legt vaak uit wat er gebeurt in plaats van het te laten zien. Voorbeeld: “Ik geef de medicijnen overal de schuld van.” Dat kan sterker door een concrete scène, bijvoorbeeld het hoofdpersonage die vloekend een potje pillen dichtsmijt.

Niet leuk meer    AB

Niet leuk meer    Li

Korte flarden van gebeurtenissen. Ik mis de informatie om het verhaal te begrijpen.

De getrainde deur aap    Jo

Een verhaal geschreven vanuit het perspectief van een jong kind, dat woorden vaak letterlijk geïnterpreteerd, wat eerst schattig is en uiteindelijk tegen gaat staan. Als in een verhaal als dit kindertaal zo nadrukkelijk aanwezig is, kan maar met moeite mijn aandacht bij het verhaal houden. Het verhaal zelf had meer verdiend, inhoudelijk is het nog best de moeite waard.

De getrainde deur aap    JG

 Het is erg lastig om vanuit het perspectief van een kind te schrijven. Ik zie helaas vaak dat er teveel op een kind wordt geprojecteerd: onschuld, verwondering, simpel denken. En soms lijkt het vooral om aandoenelijkheid te gaan.

Ik merk dat hier ook en dat is jammer. Je schrijft vanuit het perspectief van de vader met een kind met een overleden moeder die dit nog niet bewust ervaart. Waarom geef je zoveel aandacht aan het kind? Het lijkt vooral van waarde voor hém: de vader. Als contrast voor zijn eigen zware beslommeringen.

Is er niets positiefs? Jawel. Het verhaal is uitstekend opgebouwd. Je schrijft bijzonder vaardig en beeldend met een prettige tone of voice. Over de hele linie maakt dat ik dit verhaal daardoor alleen toch een voldoende geef.

De getrainde deur aap    An

De getrainde deur aap    RV

Toegankelijk kort verhaal dat lieflijk en kinds van toon is, maar dat meer diepgang herbergt dan het begin doet vermoeden. Wel is er richting het einde enigszins sprake van stijlbreuk (bij de perspectiefwisseling), maar dat gaat niet ten koste van de leesbaarheid. Toch zou het plot iets sterker kunnen, omdat de leesspanning in de huidige versie nu ietwat onderbediend wordt.

De getrainde deur aap    PV

Evil en Ada    Sj

Variant op Adam en Eva. De dilemma's van het volmaakte goed in beeld gebracht. Wat nog wat mist is de chemie tussen man en vrouw, wat maakt nou dat ze niet samen het aards paradijs weten vast te houden.

Evil en Ada    Pe

Evil en Ada    Wi

Als je een verhaal afsluit met ‘het was maar een droom' kun je als schrijver willekeurig welke gedachtenkronkels ongestructureerd op papier gooien, immers, het was maar een droom. Verhalen die eindigen in ‘het was maar een droom’ krijgen van mij dus puntenaftrek. Verder: het verhaal van Adam en Eva hervertellen is al door vele schrijvers en dichters en zangers gedaan, vaak heel mooi, nog vaker zonder toegevoegde waarde en dit verhaal valt in die laatste categorie.

Evil en Ada    Fe

Het conflict draait om begeerte versus tevredenheid. Dat is interessant, maar het wordt veel te vaak uitgelegd in dialoog, waardoor het conflict theoretisch blijft en niet gevoelsmatig.

Evil en Ada    AB

Evil en Ada    Li

Ik moet moeite doen om het verhaal te volgen. Wie is de 'ik' bij het begin van het verhaal?

Dwaalspoor    Jo

Weer een verhaal over dementie, een van de meest favoriete onderwerpen in deze schrijfwedstrijd. Het is heel kort en qua inhoud heel bekend. Dit verhaal heb ik in verschillende varianten al gelezen, deze is heel kort en niet echt de moeite waard.

Dwaalspoor    JG

 Het thema dementie komt regelmatig voorbij. Dat is zeker geen minpunt, maar het thema alleen is niet opmerkelijk genoeg.

Helaas wordt in dit verhaal niet echt iets nieuws gedaan met perspectief, taal of structuur. Daarbij voelt het alsof er veel moet worden uitgelegd. De metafoor van verdwalen versus de “juiste weg vinden” bijvoorbeeld. Het had subtieler gekund. Nu wordt de achtergrond haast expliciet uitgelegd.

Het is een pluspunt dat de tekst erg kort is: waardoor het een klein, vlot stuk blijft. Toch is het onvoldoende als kort verhaal.

Dwaalspoor    An

Dwaalspoor    RV

Beknopt verhaaltje waarin op zachtaardige toon en in prettige taal wordt verteld over thema's als omgaan met intredende ouderdom en hoe de ouder-kindrelatie mettertijd omdraait. Doordat gekozen is voor een korte uiteenzetting, krijgt het personage Tessa helaas (te) weinig gelegenheid voor groei/ontwikkeling en blijft het verhaal daardoor een beetje (opper)vlak(ig). Toch is dit verhaal zeker een prima basis voor een eventueel langer verhaal.

Dwaalspoor    PV

Eerste zinnen geven meteen spanning en ik word als lezer zelf ook even op een dwaalspoor gebracht. Is er iemand vreemd gegaan? Natuurlijke dialoog, helder vertelperspectief. Centraal conflict minder sterk. Goed gebruik van show don't tell. Gevoelig verhaal, prettig om te lezen.

Suzan    Sj

Dementie. Creatief neergezet, de switch tussen de senior en het kind dat ze ooit was.

Suzan    Pe

Suzan    Wi

Dit verhaal krijgt van mij de prijs voor de mooiste opening van alle verhalen van deze maand. Een simpel, herkenbaar beeld, dat letterlijk niets zegt over de hoofdpersoon, maar impliciet een beeld oproept dat uitnodigt, zelfs dwingt, om verder te lezen. En verder is het verhaal ook heel mooi ontwikkeld, spelen met de tijd, herinneringen, controle. Maar het verhaal is te lang, de spanning vloeit een paar keer weg, ook door de vele herhalingen. Er is geen opbouw naar het einde, het kabbelt maar voort. De schrijver heeft heel zintuigelijk geschreven, de gedachtenstroom in het hoofd van de hoofdpersoon in al zijn verwardheid heel mooi opgeschreven, maar er is iets te weinig structuur. Vooral in het middenstuk is het verhaal chaotisch, waar het begin en einde meeslepend zijn. Verder zijn er teveel details en ook teveel namen, die verder niet van belang zijn. Advies: schrap alles wat niet strikt noodzakelijk is, vooral uit het middenstuk, waar zonder enig probleem 500-800 woorden kunnen worden geschrapt, en je zult zien dat dit mooie verhaal dat ineens een uitstekend verhaal wordt. Persoonlijk vind ik het jammer dat het incident met de slip geen vervolg krijgt, dat kan als kapstok dienen om wat van de chaos om te zetten in spanning.

Suzan    Fe

De sterkte van dit verhaal is Suzan. Je voelt de aftakeling en de strijd tussen kindertijd en ouderdom.

Suzan    AB

Suzan    Li

Knap om te beschrijven wat iemand ( met vermoedelijk dementie) denkt en voelt. Soms een piepklein tipje van de sluier oplichten dat zou het ietsje duidelijker maken.

Suzan    Jo

De lezer krijgt niet veel antwoorden in dit verhaal. Tijdens het lezen vraag je je als lezer van alles af, veel wordt aangestipt op een prachtige wijze. Het verhaal is mooi geschreven en nog beter opgebouwd. Heerlijk om te lezen.

Suzan    JG

Verhalen over dementie worden regelmatig ingestuurd. Dit verhaal is, op zichzelf, niet heel bijzonder. Het is zeker niet verkeerd geschreven. Je neemt de lezer mee in de verwarring van Suzan; en je gebruikt hele sterke zintuigelijke beschrijvingen.

Toch verliest het zijn kracht in de lengte en repetitieve passages. Het stuk voelt meer als een puzzel met een twist, dan een verhaal waarin ik volledig mee kan leven. Jammer, want er zit zeker potentieel in!

Suzan    An

Suzan    RV

Verhaal met een origineel, gedurfde opzet en vertelvolgorde, waardoor de dissociatie, vertwijfeling en verwarring invoelbaar en intens wordt. Knap gebruik gemaakt van beeldende taal, zoals loszittende huid die zowel door het zwemmen als het ouder geworden zijn kan komen. Het gepakte slipje blijft echter een beetje hangen, onuitgewerkt, net als Bernadette en Kristiaan, maar niettemin een pakkend psychologisch dramaatje.

Suzan    PV

Fantastisch verhaal. Zeer goed gebruik gemaakt van foreshadowing. Ik voelde dat er iets niet in de haak was, werd behoedzaam door de plot geleid en toen het duidelijk werd dat Suzan een vrouw met Alzheimer is, dacht ik 'tuurlijk, waarom kwam ik daar niet eerder op?!'. En dat is foreshadowing op zijn best. Daarnaast is het verhaal licht komisch, ontroerend en schrijnend. Ik heb het met plezier 2x gelezen, een keer zonder en een keer mét voorkennis!

De spijkerbroek    Jo

Een verhaal over pesten en armoede. De scene waarin iemand anders een laatste bedragje pint, is heel sterk. Hier voel je als lezer de pijn van de hoofdpersoon. In de rest van het verhaal lukt het de schrijver niet om dit niveau te behalen. Het blijft te veel aan de oppervlakte.

De spijkerbroek    JG

Er zitten stukken in het verhaal die ik waardeer. Er zit een oprechte emotie in: de hoop van de nieuwe broek en het toch niet lukken om geaccepteerd te worden. Je schrijft met kwetsbaarheid en schaamte. Dat is knap!

Toch is het verhaal niet sprankelend. Het is te zwart/wit: een slachtoffer, en karikturen van pestende meiden. Jammer, want de nuance is veel pijnlijker. Ook zijn symbolische zinnen in deze context erg zwaar. Zoals “Mijn ingehouden tranen die uit de onderkant van mijn tas lekken, vallen haar niet op.”. Het is al duidelijk dat het haar niet bevalt.

Het is dus niet bijzonder genoeg als kort verhaal voor deze wedstrijd.

De spijkerbroek    An

De spijkerbroek    RV

Kort verhaal vanuit het perspectief van een puber/scholier. Het pestgedrag wordt goed invoelbaar en/of herkenbaar beschreven. Toch is het verhaal iets te kort om de ontwikkeling van het hoofdpersonage te laten zien, het lijkt hier nu te gaan om wederom het slachtofferschap van een incident na de gymles, maar het zou interessanter zijn als we te weten zouden komen wat de hoofdpersoon hier vervolgens mee gaat doen (extern dan wel intern).

De spijkerbroek    PV

Eerste zin mist spanning, daarna komt die wel goed naar voren. Goede switch van tegenwoordige naar verleden tijd en terug. Alleen is de zin 'geen enkele keer dwalen mijn gedachten af naar de spijkerbroek' licht verwarrend. Want op die manier denkt ze er dus wel aan? Ik had ook wel willen weten waarom ze elke keer die matten mee moet opruimen. Bij de uiteindelijke climax is het hoofdpersonage passief, ze ondergaat de pesterijen. Lezers hebben de voorkeur dat het hoofdpersonage actief is in het verhaal. Je maakt daarna  veel goed met die prachtige laatste zin.

Verjaardag    Sj

De treurige verjaardag van een puber. Een naargeestige familie trefzeker in beeld gebracht. Het kon me echter niet bekoren.

Verjaardag    Pe

Verjaardag    Wi

Ik had moeite met de eerste zin: een vol-au-vent is een pasteitje, dus waarschijnlijk is pastei-bakjes bedoeld in plaats van koekjes. Zorgvuldig formuleren is zoveel prettiger voor de lezer.... Verder was het verhaal nogal amusant, al was het veel van hetzelfde: steeds een herhaling van wat eerder wat vastgesteld, in net iets andere woorden en zo kabbelde het verhaal voort naar het einde. Dit is nou typisch een verhaal dat een bijzonder slot verdient, een onverwachte, verrassende twist, een alles samenvattende (of alles op losse schroeven zettende) laatste zin. Maar helaas, niets van dit alles. U heeft een prettige vertelstem, beste schrijver, maar verhaaltechnisch is dit onvoldoende. Misschien eens een schrijfcursus overwegen, waarin je leert zintuigelijk schrijven, formuleren van emoties, spanningsopbouw en nog veel meer zaken die, met zo’n vertelstem, in de toekomst tot hele mooie verhalen zouden kunnen leiden.

Verjaardag    Fe

Er zit een naar soort absurdisme in met de poes zonder achterpoten, de vader die smakkend alle hapjes opeet en de moeder die zegt dat het hoofdpersonage vooral van papa moet “meegenieten. Het roept een ongemakkelijke sfeer op in die bijblijft.

Verjaardag    AB

Verjaardag    Li

Ook al is het buiten mijn 'comfortzone' , ik doe mijn best om het verhaal te begrijpen, maar het lukt niet.

De aanslag    Sj

De toestand in Gaza aan de kaak gesteld, hoe twee volkeren op leven en dood strijden om levensruimte. Heel treffend, ingetogen, spannend, fijn taalgebruik. het slot overtuigde me niet helemaal maar toch, chapeau schrijver!

De aanslag    Pe

De aanslag    Wi

Een zeer goed geschreven verhaal met een heldere vertelstem, goede spanningsopbouw en een verrassend en daardoor zeer bevredigend einde. En dat alles in een hedendaagse setting van een conflict dat maar niet opgelost lijkt te kunnen worden. Knap gedaan, maar naar mijn idee kan het nog beter. Om te beginnen: schrap de allerlaatste cliché-zin: “Toen werd alles stil en zwart.” Die voegt niets meer toe aan het verhaal. In het beginstuk is het teveel een infodump. De ‘cold open’ (midden in het verhaal beginnen) is niet slecht, maar daarna krijgen we eerst veel regels over de geschiedenis en de toestand van de hoofdpersoon, voordat het verhaal dan eindelijk verder mag. Twee oplossingen: de info tot het absolute minimum beperken, of de info meer verdelen over het hele verhaal.

De aanslag    Fe

Het verhaal kent zowel innerlijk  (Eli’s hart, zijn trauma) als uiterlijk conflict (antisemitisme, het aanslagplan). Alleen wordt dat vaker verteld dan getoond. Het plan voor de aanslag blijft lang in de lucht hangen, maar komt nooit tot een dramatisch hoogtepunt. De climax ligt bij de aanval door de demonstranten, maar die voelt meer als een zijpad dan als de ontlading van wat eerder is opgebouwd.

De aanslag    AB

De aanslag    Li

Het verhaal neemt je mee in het dilemma van de hoofdpersoon. Actueel en prachtig verwoord.

De aanslag    Jo

Een mooi verhaal over een complex onderwerp. In de media is hier alle aandacht voor, vaak zonder enige diepgang, terwijl de schrijver in dit verhaal heel knap alle facetten weet aan te raken waarom het conflict zo ingewikkeld is. Een bijzonder mooie inzending.

De aanslag    JG

 Los van de rommelige structuur van het verhaal is dit echt niet geslaagd. Het verhaal beweegt zich op extreem beladen terrein (Shoah, Israëlisch-Palestijns conflict, antisemitisme, terrorisme), maar niets krijgt de rust en nuance die het zou moeten krijgen. Het stuk kiest een gevaarlijke weg: de Israelische mensen kiezen voor een aanslag op de Israelische ambassade om een signaal te geven dat ze tegen het Israelische beleid zijn. Dat is nogal wat, vooral als het verhaal daar nergens afstand van neemt en de overwegingen volledig lijkt te steunen.

Vervolgens: De Palestina-demonstanten vermoorden de joodse man in koele bloede. Ook dat. Het schept een beeld van ‘iedereen is zoekend, iedereen is fout, daar zit iets tragisch in’. Maar het geeft ook een gevaarlijk beeld dat Palestina-demonstraties per definitie antisemitisch en gewelddadig zijn.

Het verhaal wil teveel, maar is veel te beperkt en veel te problematisch. Helaas dikke onvoldoende, dit stuk.

De aanslag    An

De aanslag    RV

Verrassend en spannend opgebouwd verhaal in Leon de Winter-achtige stijl geconstrueerd (zie bijv. "God's gym"). Scherpe observaties en rake beschrijvingen. Mooie spanningsopbouw, tot het punt dat het personage de demonstratie op de Nassaukade tegenkomt, daarna levert het verhaal helaas wat in aan spanning omdat de ontknoping vanaf dat moment wel weer (voor dit jurylid althans) voorspelbaar wordt. Niettemin mooi geschreven passages die kunnen dienen als basis voor een aanpassing/uitbreiding van dit verhaal.

De aanslag    PV

 De eerste zin roept weinig spanning op, de tweede wel. Het is een goed verhaal met een duidelijk thema. Maar er wordt te veel uitgelegd ipv getoond wat de spanning niet ten goede komt. Show, don't tell.

Maar je kan het wel want als Eli en Mira elkaar ontmoeten, laat je met een hele korte dialoog veel zien en voelen. Probeer dat een volgende keer vaker te doen. Je kunt bv Eli hartmedicatie laten nemen en zijn pols laten checken ipv uitleg geven over zijn hartprobleem. En een schurende dialoog tussen Eli en Rafi kan ook veel vertellen over Israël.

Twintig stappen    Sj

Het alledaagse leven van twee 'kwetsbare'mensen in coronatijd verbeeld. Herkenbaar, heel aardig verbeeld.

Twintig stappen    Pe

Twintig stappen    Wi

Een anekdote met weinig diepgang en veel clichés (de leeuw in de bek kijken, tot twee keer toe, als bijen naar de nectar en zo zijn er nog meer). Op zich best een ontroerend verhaal, maar meer geschikt voor een dagboek dan voor een verhalenwedstrijd. Als jury moeten we verhalen onderling meedogenloos vergelijken en er dan de beste uitkiezen. In vergelijking met enkele andere inzendingen is dit  verhaal te vertellend, de spanningsopbouw is niet ideaal, er zijn onnodige zijstraatjes. Vooral de eerste helft heeft veel achtergrondinformatie (hoe ze elkaar ontmoetten, werkverdeling). Dit staat een goede spanningsopbouw in de weg. De nodige informatie kan beter over het verhaal verspreid worden. Zinnen als “Ze vullen elkaar aan. Hij is goed met zijn handen, zij met haar hoofd,” zijn lege zinnen die ‘show don’t tell’ nodig hebben.

Twintig stappen    Fe

Geeske begint als een vrouw die haar ritme kwijt is en houvast zoekt in borduren. Gaandeweg zie je haar strijdlust groeien: van moedeloos bellen naar de directeur, naar fantaseren over rebelleren en naar daadwerkelijk de ladder beklimmen. Haar liefde voor Jan maakt dat ze boven zichzelf uitstijgt. Dat ze eindigt met de vraag naar roomboter is briljant: een menselijk detail dat alles samenvat.

Twintig stappen    AB

Twintig stappen    Li

Het verhaal pakt mij wel, zeker door de gedachten over de coronatijd, wat het doet met mensen. Ik zou de personages iets meer uitwerken.

Zaterdag    Sj

De minitieuze beschrijving van een zaterdag. Ongetwijfeld een heel volledige beschrijving, maar saai.

Zaterdag    Pe

Zaterdag    Wi

Ik denk dat ik begrijp wat deze schrijver wilde bereiken: een eenzaam en leeg bestaan beschrijven. Daarvoor heeft hij/zij een uitermate saaie vertelstem gekozen. Het is een verhaal geworden van een aaneenschakeling van korte simpele zinnen en het geheel doet aan als een ---en toen—en toen—en toen-verhaal. Op zichzelf is dat een effectieve manier om eenzaamheid voelbaar te maken, maar het gevaar van saaie monotonie ligt dan erg op de loer. Dit, op zichzelf goed geschreven, verhaal heeft iets meer nodig, bijvoorbeeld een verrassende twist op het einde, of een bijzondere eigenschap, of uitspraak, die de lezer de gelegenheid geeft om echt in de huid van de hoofdpersoon te kruipen. Een zo’n extra’tje kan van dit best wel goede verhaal een heel erg goed verhaal maken.

Zaterdag    Fe

Zaterdag    AB

Zaterdag    Li

Eenzaam zijn of voelen, heel goed beschreven

Zaterdag    Jo

Het is heel lang geleden dat ik De Avonden heb gelezen, dit verhaal doet hier sterk aan denken. Het is heel goed geschreven, het onderwerp is de totale leegte van het bestaan van de hoofdpersoon. Het is een treurig verhaal op een mooie wijze op papier gezet.

Zaterdag    JG

Het is zeker niet verkeerd. Een verhaal van een dag waarop eigenlijk niets gebeurd. Het is traag en zonder betekenis of emotionele beleving. En dat is realistisch.

Toch struikel ik over een paar zaken. Ik vraag me af of dit stuk beter had gewerkt vanuit een ik-figuur. Soms wijkt het stuk af van het narratief en geeft het stukje herinnering. “Soms googelt ze zijn naam, maar ze heeft nooit iets over hem kunnen vinden, ook niet op mensenlinq.”

De “ze” lijkt de dezelfde persoon te zijn als de verteller. Dat blijkt, bijvoorbeeld, uit “Op haar nachtkastje ligt de dikke pil waar iedereen het over heeft en waar ze nu al drie keer in begonnen is.” Een afstandelijkere verteller had meer afstand kunnen nemen en kritischer kunnen zijn op “waar iedereen het over heeft” (wat een beleving is van Linda).

Dit is niet onbelangrijk, maar tegelijkertijd is het verhaal sterk genoeg om te boeien. Een mooi portret van een zelfbewust weinig bijzonder persoon op een zelfbewust weinig bijzondere dag.

Zaterdag    An

Zaterdag    RV

Nauwgezet verslag van een ogenschijnlijk willekeurige zaterdag in het leven van de hoofdpersoon. Gaandeweg kom je als lezer iets meer te weten dan de gebruikelijke zaterdagse besognes, bijv. dat ze geen zoon heeft en haar ouders en broertje heeft verloren. Hoewel goed en invoelend beschreven, vindt er wat ontwikkeling en conflict betreft helaas nog iets te weinig plaats in dit verhaal dat verder wel als basis voor een groter verhaal zou kunnen dienen.

Zaterdag    PV

Een verhaal waar geen enkele spanning in te vinden is.

Inhoud onbekend    Sj

Veiling van verweesde koffers. Leuk bedacht maar de ontknoping is me ontgaan.

Inhoud onbekend    Pe

Inhoud onbekend    Wi

Matige anekdote, waarin ik in elk geval de clou niet begreep. Op een warrige manier verteld. Zinnetjes als ‘“Ik heb een vreemd voorgevoel” zijn een ongeïnspireerde manier van het opbouwen van de spanning door de schrijver.

Inhoud onbekend    Fe

De opening heeft potentie: koffers die niemand ophaalt, een stapel die groeit en een blauwe met een smiley die op de een of andere manier blijft opvallen. Helaas verzandt de spanning daarna in herhaling.

Inhoud onbekend    AB

Inhoud onbekend    Li

Het is mij onduidelijk of de personages nu bij de lopende band bij een luchthaven staaan of bij een veiling huis.

Nieuwe kans    Jo

Een heel kort verhaal, waarin amper iets gebeurt. Vaak vind ik dat een verhaal korter kan, hier had het niet erg geweest als de schrijver iets meer woorden gebruikt had. Het leest prettig en het is een niet onaardig verhaal geworden. Te licht voor een heel hoog cijfer.

Nieuwe kans    JG

Nee, dit is ‘m niet. Het verhaal hobbelt enigszins door de gebeurtenissen; sommige beschrijvingen zijn gedetailleerd, terwijl andere overgangen abrupt zijn. Er is een gebrek aan vloeiende ontwikkeling tussen emotionele momenten en actie.

Maar vooral neigt het naar versimpeling: er wordt een verband gemaakt tussen een 90-jarige wiens zoon iets weggooit en een kind wiens ouder dat doet. Ik voel sympathie voor beiden, maar hun motivaties en gevoelens hadden dieper uitgewerkt kunnen worden voor wat meer nuance.

Dit voelt als een begin, maar niet als een volledig kort verhaal.

Nieuwe kans    An

Nieuwe kans    RV

Beknopt verteld verhaaltje over een onverwachte vriendschap tussen een senior en een kind. Hoewel invoelend en sympathiek beschreven, wordt er net iets teveel samengevat en uitgelegd en had het verhaal op die punten iets meer/uitgebreider beschreven mogen worden (bijv. "Niet alleen heb ik mijn stoeltje terug, maar ik heb er ook een vriendinnetje bij. En vanaf morgen een hamster in een kooi")

Nieuwe kans    PV

Helder conflict en ik was wel nieuwsgierig wat de kleine meid (beetje verbaasd dat die alleen op een milieupark is maar soit) en oude man zouden bedenken. En die uitkomst was een beetje teleurstellend. Maar een aardig feelgoodverhaal.

Onze jongen    Sj

Hulpvrager wordt hulpverlener. Geen onaardig verhaal, maar het heeft me niet kunnen boeien.

Onze jongen    Pe

Onze jongen    Wi

Wat een opstapeling van vreemde zinnen! Ik vraag me af of ik een nieuwe stroming in het Nederlands, of het taalgebruik van een andere generatie heb gemist. Voorbeelden (alleen al uit de eerste alinea’s): “Voordat het geziene zich in mijn bewustzijn doordrong” en “Als iemands stem verstokt is.” Verder is dit een adequate beschrijving hoe het er mogelijk aan toe gaat als iemand bewusteloos op straat wordt gevonden. Sommige mensen verstijven, anderen helpen, en nog anderen lopen weg, maar meer dan een beschrijving werd het niet. Ik ergerde me aan de “kijk mij eens geweldig zijn” houding van de hoofdpersoon. Een schrijver mag kiezen voor een hoofdpersoon die arrogant is en zelfingenomen, maar er moet wel iets mee gebeuren in een verhaal, als je daarvoor kiest. Maar hier gebeurde niets, geen spanningsboog, geen ontwikkeling van het karakter, geen verrassende twist aan het einde.

Onze jongen    Fe

Er is duidelijk conflict: iemand ligt bewusteloos en het hoofdpersonage twijfelt tussen toeschouwer en helper zijn. Dat is op zich sterk. Maar de spanning zakt steeds weg omdat je blijft hangen in medische checklists.

Onze jongen    AB

Onze jongen    Li

Pakkend verhaal. Zowel ramptoerisme als de onverschilligheid van de omgeving komen aan bod. Die laatste twee hadden naar mijn idee iets meer beschreven mogen worden, want dat is wat het hoofdpersonage ook zelf ondervonden heeft.

De schoonmaker    Jo

We zitten gevangen in de gedachten van de hoofdpersoon, het verhaal gaat van niets naar nergens. Zijn gedachten vliegen alle kanten op, hij worstelt met veel, het wordt allemaal aangestipt, maar er zit geen verdieping in.

De schoonmaker    JG

 Allereerst. De opmaak in deze tekst maakte het erg warrig. Zinnen worden vaak niet afgebroken met enters, maar met een aantal tabs. Ik heb me er doorheen moeten zetten.

Helaas is de tekst inhoudelijk ook niet gemakkelijk. Het is overdaad: te groot en te zwaar. Het gaat over ziekte, zorg, liefde, onzekerheid, hoogbegaafdheid, werkdruk, trauma. Dit geeft rijkdom, maar leidt ook tot een zekere onsamenhangendheid.

Het is ook jammer dat andere mensen in het stuk, zoals Jeffrey, amper een stem hebben.

Al met al kan ik dit stuk geen voldoende geven.

De schoonmaker    An

De schoonmaker    RV

Verrassend kort verhaal met een invoelend en weifelend hoofdpersonage. Geestige ondertoon. Door de gekozen vertelstijl (binnenwereld, gebeurtenisbeschrijving, afwisselend met citaten van het papier) is het plot niet meteen voorspelbaar. Wel is de ontknoping (plot) iets te 'licht' om alle tijdens het lezen opgedane 'beloftes' aan de lezer in te lossen.

De schoonmaker    PV

 Het verhaal gaat voor mij te veel verschillende kanten op om echt pakkend te worden.

De opstand    Sj

Een man komt in opstand tegen zijn leven en trekt daarin enkele mensen mee. Hoewel het verhaal intrigeert raakt het toch niet echt.

De opstand    Pe

De opstand    Wi

Kunst om de kunst. Koketteren met een mitrailleurvuur van korte zinnen, soms teruggebracht tot enkele woorden, om te laten zien hoe goed je met taal kunt omgaan, niet omdat je een verhaal moet vertellen. Als je choqueren stileert, zoals in dit verhaal, choqueert het niet meer. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw was deze schrijfstijl vernieuwend, nu alleen nog maar vermoeiend. Ja, deze schrijver is uitermate taalvaardig, nu nog een verhaal dat de moeite waard is om te lezen.

De opstand    Fe

Je hebt zeker talent in schrijven, maar je vervalt vaak in herhaling en theatrale symboliek. Durf te schrappen.

De opstand    AB

De opstand    Li

Tot punt 4 kan ik mij inleven in het verhaal alhoewel je struikelt over de metaforen, dat mag wat minder. Na 4 kan ik mij niet meer inleven in het verhaal. Na 6 kan ik mij de afloop voorstellen, maar het tussenstuk vind ik vaag.

Liefdevolle handen    Jo

Een kort stukje over de laatste momenten van de vader van de hoofdpersoon. Het is een ode aan de medewerkers van hospices. Het is mooi, maar geen verhaal.

Liefdevolle handen    JG

Een kort, mooi geschreven, warm verhaal, maar niet geschikt voor deze wedstrijd. Daarvoor geeft het verhaal te weinig beleving, unieke perspectieven íets dat het onderscheidt van een mooie verwoording van een tijd.

Liefdevolle handen    An

Liefdevolle handen    RV

Gevoelig kort verhaal over liefdevol verzorgen, afscheid nemen en loslaten. Voor velen vermoelijk wel (deels) herkenbaar beschreven. Er wordt echter veel beschreven, er is bijv. weinig dialoog. Vanwege de beknopte lengte is er niet zoveel ontwikkeling van het hoofdpersonage mogelijk. Ook is er, vanwege de gekozen thema's, niet zo goed een werkbare spanningsopbouw te bewerkstelligen.

Liefdevolle handen    PV

 Kleine ode aan de zorgverleners

Het huis voor verloren gedachten    Sj

Herinneringen vastleggen voor dementerenden. Origineel bedacht. Het komt echter wat gezocht en ook wat geconstrueerd over.

Het huis voor verloren gedachten    Pe

Het huis voor verloren gedachten    Wi

De eerste tweehonderd woorden van dit verhaal zijn alleen maar infodump. Alles uitleggen aan de lezer, zonder dat er een verhaal op gang komt. Een bekende schrijfregel is: begin midden in het verhaal! Die regel is er niet voor niets, hoe creatief de informatie ook is, hoe mooi ook opgeschreven, de meeste lezers lezen een kort verhaal om het verhaal. Veel lezers zullen dan ook tijdens of na de eerste tweehonderd woorden al zijn afgehaakt. In de tweede alinea lijkt het verhaal op gang te komen, maar dat is een teleurstelling, dat zijn honderd woorden die een illustratie zijn van de eerste tweehonderd woorden. De beide alinea’s omdraaien zou verhaaltechnisch al een hele verbetering zijn (door de spanningsopbouw), maar dan nog is er teveel infodump en te weinig verhaal. En na die driehonderd woorden inleiding, mag dan het verhaal eindelijk beginnen! Het verhaal getuigt van een forse portie fantasie van de schrijver, dus dat alleen al is een voldoende waard. Maar qua spanningsopbouw is er nog veel te verbeteren en dat geldt ook voor het slot. Een verhaal eindigen met een tegeltjeswijsheid beschouw ik als minachting van de lezer: die had het al begrepen en heeft geen behoefte om het er nog eens ingewreven te krijgen.

Het huis voor verloren gedachten    Fe

Je bent sterk in beeldend schrijven, hoewel er soms te veel wordt uitgelegd waar suggestie sterker zou werken. Ook zie je dat de zinnen vaak dezelfde cadans hebben: lange beschrijvende lussen, vol bijvoeglijke naamwoorden. Dat kan op den duur verzadigen.

Het huis voor verloren gedachten    AB

Het huis voor verloren gedachten    Li

In het begin een pakkend verhaal. Het eind vind ik wat onbegrijpelijk en snap het ook niet helemaal.

Onder de duinen zie ik de lucht    Jo

Een kort verhaal over ziekte, vooral wat saai. De hoofdpersoon is ziek, ernstig ziek en dat is het wel zo’n beetje. Veel te weinig voor een verhaal.

Onder de duinen zie ik de lucht    JG

Ik ben vaak geen liefhebber van verhalen die bijna puur over een eenzijdig perspectief op ziekte en lijden gaan. Er kan zeker iets sterks in zetten, maar de kracht zit hem in het toevoegen van iets eigens.

Dat is ook hier niet het geval. Deze tekst hopt ook sterk tussen emoties, tijdsperiodes en innerlijke monologen zonder duidelijke scheiding, waardoor het soms chaotisch aanvoelt. Dit kan een doel hebben, maar hier belemmert het vooral de leesbaarheid.

Vooral vind ik het verhaal te zwaar, te intens en onvoldoende voor deze wedstrijd.

Onder de duinen zie ik de lucht    An

Onder de duinen zie ik de lucht    RV

Meanderend verhaal waarin beknopt verslag wordt gedaan van de binnenwereld van de hoofdpersoon met o.a. thema's als lijden, pijn en stemmingswisselingen. Hoewel er van scherpe en accurate metaforen en beschrijvingen gebruik wordt gemaakt, hadden de hoofdpersonages nog iets meer aan diepgang kunnen winnen als hun levensweg nog wat meer 'aangekleed' zou zijn verteld. Niettemin een goede, goed geschreven basis voor een eventueel langer verhaal.

Onder de duinen zie ik de lucht    PV

De zestiende ziel    Sj

Man zoekt geluk in een klooster. Mooi thema! Heel trefzeker en sfeervol uitgewerkt. Compliment!

De zestiende ziel    Pe

De zestiende ziel    Wi

Een zwaar moralistisch verhaal, min of meer het stramien volgend van de fabel-vertelling. Heel ouderwets. Het verhaal vordert heel traag, er zit geen swung in, geen verrassende twist (de laatste regel is heel voorspelbaar voor iedereen die wel eens fabels leest). Ik kan niet echt fouten aanwijzen, de schrijver heeft zeker een goed taalbeheersing, maar boeiend vond ik het zeker niet.

De zestiende ziel    Fe

Je gebruikt degelijke zinnen, hoewel er te veel uitleg en herhaling naar voren komt. Show, don’t tell wordt hier vaak genegeerd. Je laat de Abt alles uitleggen in plaats van dat de lezer het zelf ontdekt.

De zestiende ziel    AB

De zestiende ziel    Li

Het lijkt een beetje een bijbels verhaal met moraal, op zich niets mis mee, maar het karakter van Milo kan iets uitgebreider. De uitsmijter is leuk maar haalt aan de andere kant de serieusheid van het verhaal een beetje onderuit.

Man teckel en schaap in de sloot    Jo

De wijze waarop dit verhaal verteld wordt, is niet sterk. Het verhaal zelf is vooral een anekdote en niet eens een hele sterke. In elk geval onvoldoende om het verhaal te dragen.

Man teckel en schaap in de sloot    JG

Beetje chaotisch, anekdotisch verhaal. Het wordt verteld als een verhaal bij een koffieautomaat.

Het verhaal zit vol met stereotypes, met name fatshaming. Dat de hoofdpersoon “leert” dat mensen met overgewicht ook heldhaftig kunnen zijn is op zich waardevol, maar het verhaal heeft weinig kritiek op waarom hij deze gedachtes heeft gekregen. Daarnaast lijkt hij er bijna van uit te gaan dat deze gedachte met de lezer gedeeld wordt of in ieder geval op bijval kan rekenen.

Niet de moeite waarde als kort verhaal.

Man teckel en schaap in de sloot    An

Man teckel en schaap in de sloot    RV

Vrolijk en geestig verteld verhaaltje dat eigenlijk misschien iets meer in de categorie 'anekdote' thuishoort, gelet op het beschrevene. Hoewel gebruik is gemaakt van toegankelijke taal en er weldegelijk een ontknoping komt, ontbreekt er echter nog een bepaalde spanningsopbouw en ontwikkeling.

Man teckel en schaap in de sloot    PV

Terrarium    Sj

Een invalkracht doet het goed voor de klas. De situatie in de klas is heel sfeervol beschreven, het gedoe met die mieren en zeker het slot kon me echter niet bekoren.

Terrarium    Pe

Terrarium    Wi

Dit verhaal zit boordenvol onnodige informatie, doodlopende zijweggetjes en details die er niet toe doen, zoals een meisje in de klas dat niet meer wist hoe ze moest praten. Dat kun je toch niet in de lucht laten hangen, zo’n opmerking? Als je een dergelijk ongewoon detail introduceert, moet je daar ook wat mee doen. En als je al dat onnodige en overbodige weghaalt....dan blijft er geen verhaal over.

Terrarium    Fe

Het conflict wordt te laat in het verhaal onthult en dit zorgt ervoor dat de lezer te lang op zijn honger blijft zitten.

Terrarium    AB

Terrarium    Li

Op zich een goed verhaal, rechtstreeks uit de media een paar weken geleden. De laatste zin past niet bij het eind. Een natuurliefhebber die de fout in gaat, niet het type van bedreigingen. Zo klinkt die laatste zin wel, klopt naar mijn idee niet.

Setting    Jo

Een bevreemdend verhaal, waarin we gevangen zitten in een wereld die de hoofdpersoon ook niet begrijpt. De schrijver kiest voor de tweede persoon om het verhaal in te schrijven, het is lastig om dit goed te doen, in dit geval begrijp ik de keuze niet. Dit doet af aan de inhoud, die ik wel de moeite waard vind. Vooral het einde vind ik geweldig.

Setting    JG

Ik kan hier best kort over zijn. In positieve zin: mooie vervreemding, sfeer en sensorische beschrijving. In negatieve zin: totaal geen kapstok, geen karakter, geen structuur of waarde. Veel te weinig als kort verhaal.

Setting    An

Setting    RV

Vrij beknopt verhaal dat toch veel suspense-elementen bevat. Door het gekozen Je-perspectief ontstaat er een gedurfde en verrassende spanningsopbouw. De plotwending vanaf het punt dat de hoofdpersoon het uniform vindt en aantrekt is echter een tikkeltje ongeloofwaardig en doet helaas enige afbreuk aan de rest van het verhaal. Wel is er met dit verhaal een prima basis voor een eventuele verdere uitwerking/aanpassing naar een langer spannend verhaal.

Setting    PV

Het onrusthuis    Sj

Twee oudjes vieren hun laatste wilde feestje. Leuk bedacht, Sneu en grappig tegelijk. Niets altijd even leesbaar, omdat de hoofdpersonen niet steeds helder onderscheiden zijn.

Het onrusthuis    Pe

Het onrusthuis    Wi

Een nogal oppervlakkig en ongeloofwaardig vertelsel. Nergens krijgt de lezer de gelegenheid om mee te voelen met de hoofdpersonen. In feite is het een heel lang uitgesponnen, nogal voorspelbare anekdote. De eerste alinea staat helemaal los van de rest van het verhaal en kan gewoon weg. Miezerregen hoor je niet tegen het raam tikken, dat is de essentiële eigenschap van miezerregen. “Het zal varen’ is geen vaste uitdrukking in het Nederlands en volgens mijn Vlaamse woordenboek ook niet in het Vlaamse dialect. Het is allemaal te lawaaierig (bulderlachen, rolstoelraces, openbare dronkenschap), wat allemaal best leuk kan zijn, maar de schrijver heeft niet een mis-en-scène geschetst waarin al dit lawaai geloofwaardig wordt.

Het onrusthuis    Fe

Het verhaal, oude mensen die tegen de sleur rebelleren, heeft potentieel. De uitwerking blijft echter voorspelbaar, waardoor het verhaal afgezwakt is.

Het onrusthuis    AB

Het onrusthuis    Li

Lijkt een beetje op het geheime dagboek van Hendrik Groen. Op zich niet slecht maar ik mis uitwerking van de personages.

Een huid van water    Sj

Verwerking van de dood van een partner. Mooie sfeertekening die me lang meetrekt, maar uiteindelijk mist er iets. De hoofdpersoon krijgt net niet voldoende body.

Een huid van water    Pe

Een huid van water    Wi

Dit is een heel heftig thema en de verteller heeft mij niet kunnen overtuigen. Het is allemaal veel te emotieloos, mechanisch verteld. Wel goed verteld, de schrijver heeft een uitstekend taalgevoel, maar de afstandelijke vertelstem is wat mij betreft ongeschikt voor een dergelijk verhaal.

Een huid van water    Fe

In dit verhaal staat een sterk conflict centraal: een vrouw die bevrijd wil zijn van een man die bang was voor water, maar hem tegelijk uit medelijden letterlijk de dood in heeft geholpen. De spanning had echter sterker kunnen zijn als dit duistere geheim eerder al doorschemerde.

Een huid van water    AB

Een huid van water    Li

Een verhaal over een ontwrichting van het gezinsleven door trauma van de partner. Tot zover kan ik het volgen. Het eind niet, je man liefdevol vermoorden als zijn eind bijna nabij is? Ik zou voor dat deel iets anders bedenken.

Een huid van water    Jo

Ik lees bij deze schrijfwedstrijd veel verhalen over afscheid nemen, maar zelden zo mooi als in dit verhaal. Pas halverwege lezen we dat de vrouw in het verhaal weduwe is geworden, het gebeurt op een natuurlijke wijze. Er gebeurt bijna niets in dit prachtig verstilde verhaal, maar toch kan je er als lezer zoveel in lezen. Het is knap en mooi gedaan.

Een huid van water    JG

Het is een verhaal dat geweldig kan zijn: een subtiele opbouw, een klein moment en een reflectie. Het is taalkundig goed geschreven.

Maar toch. Het komt niet binnen. Allereerst voelt het te gezocht en gekunsteld: de reflectie op het trauma van haar overleden man voelt te dramatisch en ook wat irrelevant. Tja, hij was bang voor water en daarom overbezorgd. Het voelt wat onnodig tragisch en ook vooral handig voor het verhaal dat zelfs een therapeut gespecialiseerd in trauma’s hier niets aan kan doen. En nu, nu kan ze wel zwemmen zonder zich zorgen te maken om hem. Wat zegt dit over hun relatie? Dáár zit iets interessant in. Dát had meer uitgezocht mogen worden.

De laatste zin over de meerkoeten en de symboliek erachter geven ook een gedachte van diepzinnigheid waar ik weinig mee kan.

Een huid van water    An

Een huid van water    RV

Een verhaal dat, om in dezelfde sferen te blijven, behaaglijk traag kabbelend op gang komt met een plot dat druppelsgewijs aan de lezer kenbaar wordt gemaakt. Mooie zinnen, goed gebruik van enkele stijlfiguren en metoniemen. De ontknoping, het noodlot van Theo, lag echter enigszins voor de hand dwz het volgde m.i. logisch op wat eraan vooraf ging. Niettemin knap en prettig geschreven al met al.

Een huid van water    PV

 Ik zie haar voor me zwemmen, mooi beschreven. Thema van verlies dat gepaard kan gaan met vrijheid komt mooi naar voren. Maar het doden van de echtgenoot komt ineens uit de lucht vallen. Als lezer denk ik dan toch: waarom geen euthanasie met een dokter? 

Altijd    Sj

Een man veroorzaakt de dood van zijn vrouw en moet daarmee dealen. Mooi thema, het komt echter traag op gang, doorbijten, het verhaal wordt pas gaandeweg interessant.

Altijd    Pe

Altijd    Wi

Het slot is veel le langdradig, de gedetailleerde uitleg over het ongeluk is overdadig. De lezer weet al waar dit heen gaat. Het slot is dan ook niet echt bijzonder. Verder zie ik vreemd taalgebruik: Iets aan de openingszin voelt niet goed. Zou het niet moeten zijn: ‘Zul je voorzichtig rijden?’ Ook ‘net achter de hoek’ is heel vreemd, misschien is ‘net achter de bocht’ bedoeld? Een zonnebril die uitgaat? Wat is dat? Mogelijk is bedoeld dat de ikpersoon de zonnebril afzet. Nog meer gekkigheid: ‘De koplampen hebben nog niet te veel moeite om de striemende regen te doordringen.’ Bedoeld is vermoedelijk: de koplampen dringen nog door de striemende regen.’ “Donkere wolken pakken zich samen boven de weg, ze lijken aan te geven dat ze van plan zijn om veel water naar beneden te storten en mij te verhinderen mijn doel te bereiken,’ is typisch mooischrijverij. Dat leidt de aandacht af en breekt de spanningsboog. Hou het simpel, bv: het dreigt te gaan regenen. Het is best een mooi verhaal, maar er is veel redactie nodig om het een echt goed verhaal te maken.

Altijd    Fe

Je weet sfeer te raken: regen, muziek, landschap… alles roept een gemoed op. Het hoofdpersonage komt gaandeweg steeds sterker naar voren. Eerst vaag, later met flashbacks en schuldgevoel. Een sterk verhaal.

Altijd    AB

Altijd    Li

Halverwege het verhaal komt een onlogische wending. Het personage geeft aan zichzelf toe dat hij niet altijd voorzichtig is geweest. Maar dan stelt hij zichzelf de vraag: 'Tot vandaag weet ik niet of ik iets veranderd zou zou hebben aan de oorzaak'. De oorzaak is op de politiebeelden te zien

Altijd    Jo

We worden als lezer meegenomen naar de plaats waar vijf jaar eerder een verkeersongeluk heeft plaatsgevonden. We zijn zowel in het heden als in het verleden. De schrijver probeert spanning op te bouwen door het heden en het verleden door elkaar te vlechten. De poging is dapper, het is jammer genoeg niet helemaal gelukt.

Altijd    JG

 Knap geschreven verhaal. Bijzonder hoe je in zo weinig woorden een verhaal verteld en elk woord en elke zin een betekenis geeft en nergens teveel zegt. De intimiteit van de relatie, het ongeluk, de schuld: het komt erg subtiel naar boven. Complimenten!

Ik had het nog sterker gevonden als je het verhaal nog wat meer in zijn alledaagse context zou durven te leggen. Het ongeluk is al een tijd geleden, hij is waarschijnlijk al verder ontwikkeld en doorgegaan: mogelijk een nieuwe partner, een nieuw huis. Nu voelt het alsof alles in zijn leven nog over dit ongeluk gaat en dat maakt het net wat eendimensionaler.

Altijd    An

Altijd    RV

Toegankelijk geschreven inkijkje in de binnenwereld van de hoofdpersoon die (de nasleep van) een verkeersongeluk te verwerken heeft. De heldere, vlotte zinnen helpen bij de spanningsopbouw. Met nog iets meer dosering en aankleding van de personages (vooral het fatale slachtoffer) zou het een nog mooier, aangrijpender verhaal kunnen worden!

Altijd    PV

 Eerste zin laat een beginnend conflict doorschemeren. Het feit dat "zij" niet antwoordt, zorgt voor een subtiele foreshadowing, je voelt dat er iets niet klopt. Dat is knap gedaan. Hoewel de spanning daarna afneemt, is het einde wel mooi. Ja, goed verhaal.

Insect    Sj

Gepest ventje pakt zijn tegenstander aan, verteld vanuit het perspectief van de vader. Humoristische vertelling maar er mist iets. Dit thema verdient iets meer diepte.

Insect    Pe

Insect    Wi

Ja, goed verhaal, opgebouwd volgens de (ongeschreven) regels, met een goed einde en genoeg tussentijdse aanwijzingen, zodat de lezer zelf tot de onvermijdelijke conclusie komt, zonder dat de schrijver het nog hoeft uit te leggen. Vakmanschap, dus. Mijn belangrijkste opmerking (en advies aan de schrijver): minder = meer. Het verhaal voelt lang aan, vooral in het begin komt het verhaal maar heel langzaam (te langzaam wat mij betreft) op gang. Dat is niet goed voor de spanningsopbouw. De opening is een uiteenzetting van verschillende soorten gillen, die uiteindelijk geen rol spelen in het verhaal. Kan dus veel en veel korter. Ook de uitleg over welke camping doet niet ter zake. De schrijver heeft ervoor gekozen om de naam van de echtgenote en de zoon niet te noemen. Dat schept afstand, met een zoon met een naam kun je als lezer meeleven. De tweeling wordt voortdurend (op één keer na) aangeduid als tweeling. Geef wat namen weg, dat leest gewoon lekkerder. En de titel: ik vond het niks, maar dat is vast persoonlijk.

Insect    Fe

De opening met die gil grijpt meteen naar de keel. Mooi hoe je speelt met het contrast tussen gewoon kindergeschreeuw dat niemand hoort en die ene gil die alles stillegt. Dat schept spanning. Het conflict is krachtig: de sociale druk van pesten en isolement tegenover de duistere fascinatie met dood en dieren. De vader zit gevangen tussen empathie en gewelddadige fantasieën. Het slot, met het zoontje dat zijn logboek verder invult, werkt sterk juist door wat niet wordt neergeschreven.

Insect    AB

Insect    Li

Als lezer zou ik iets meer info willen hebben over het hoofdpersonage. Waarom acht jaar therapie? Waarom het gedrag van je kind verdedigern tegenover je vrouw? Daar komt bij dat het mij onwaarschijnlijk lijkt als er een ongeval/moord zou zijn geweest dat je als gast direct kunt vertrekken van het terrein.

Insect    Jo

We worden als lezer deelgenoot van een moord, dit woord komt nergens voor en ook de dader wordt niet genoemd. Dit deel is knap gedaan en de opbouw is sowieso sterk. Het verhaal leest prettig en het is een solide verhaal.

Insect    JG

 Ik heb het verhaal twee keer gelezen omdat ik aanvankelijk moeite had om het te begrijpen. Ik vind het aan de ene kant knap hoe je het stuk alledaags schrijft en hele intense horrorscènes in een balans die iets absurds heeft. Het overlijden van het kind, de geweldadige fantasieën van de vader of het doden van de dieren hebben allemaal een hele bewuste anti-oordelende beschrijving.

Maar toch, na beide keren geeft hij mij nog steeds een gevoel van ontrafelende verwarring waar te weinig in achterblijft.

Insect    An

Insect    RV

Geestig verhaal met een knappe, zorgvuldige opbouw waarin de spanning mooi gedoseerd wordt en de ontknoping gelukkig nog enige ruimte voor interpretatie toelaat. Hoewel het verhaal ook met iets minder, zij het grappige, zijwegen toe zou kunnen (bijv. het campinggasstel), is de algemene leeservaring, mede door de ietwat cynische en zwartgallige humoristische ondertoon een hele aangename

Insect    PV

 Je verhaal is heerlijk zwart en psychopathisch. Het werkt beter als we gedurende het verhaal al lichte hints krijgen over hoe het gaat aflopen. Ik dacht als lezer wel: het joch kan salto's maken op een tramoline maar niet zwemmen? Je had nog een kleine hint kunnen geven over hoe het joch het zwembad in is gevallen of geslagen?

De aanslag    Sj

De toestand in Gaza aan de kaak gesteld, hoe twee volkeren op leven en dood strijden om levensruimte. Heel treffend, ingetogen, spannend, fijn taalgebruik. het slot overtuigde me niet helemaal maar toch, chapeau schrijver!

De aanslag    Pe

De aanslag    Wi

Een zeer goed geschreven verhaal met een heldere vertelstem, goede spanningsopbouw en een verrassend en daardoor zeer bevredigend einde. En dat alles in een hedendaagse setting van een conflict dat maar niet opgelost lijkt te kunnen worden. Knap gedaan, maar naar mijn idee kan het nog beter. Om te beginnen: schrap de allerlaatste cliché-zin: “Toen werd alles stil en zwart.” Die voegt niets meer toe aan het verhaal. In het beginstuk is het teveel een infodump. De ‘cold open’ (midden in het verhaal beginnen) is niet slecht, maar daarna krijgen we eerst veel regels over de geschiedenis en de toestand van de hoofdpersoon, voordat het verhaal dan eindelijk verder mag. Twee oplossingen: de info tot het absolute minimum beperken, of de info meer verdelen over het hele verhaal.

De aanslag    Fe

Het verhaal kent zowel innerlijk  (Eli’s hart, zijn trauma) als uiterlijk conflict (antisemitisme, het aanslagplan). Alleen wordt dat vaker verteld dan getoond. Het plan voor de aanslag blijft lang in de lucht hangen, maar komt nooit tot een dramatisch hoogtepunt. De climax ligt bij de aanval door de demonstranten, maar die voelt meer als een zijpad dan als de ontlading van wat eerder is opgebouwd.

De aanslag    AB

De aanslag    Li

Het verhaal neemt je mee in het dilemma van de hoofdpersoon. Actueel en prachtig verwoord.

De aanslag    Jo

Een mooi verhaal over een complex onderwerp. In de media is hier alle aandacht voor, vaak zonder enige diepgang, terwijl de schrijver in dit verhaal heel knap alle facetten weet aan te raken waarom het conflict zo ingewikkeld is. Een bijzonder mooie inzending.

De aanslag    JG

 Los van de rommelige structuur van het verhaal is dit echt niet geslaagd. Het verhaal beweegt zich op extreem beladen terrein (Shoah, Israëlisch-Palestijns conflict, antisemitisme, terrorisme), maar niets krijgt de rust en nuance die het zou moeten krijgen. Het stuk kiest een gevaarlijke weg: de Israelische mensen kiezen voor een aanslag op de Israelische ambassade om een signaal te geven dat ze tegen het Israelische beleid zijn. Dat is nogal wat, vooral als het verhaal daar nergens afstand van neemt en de overwegingen volledig lijkt te steunen.

Vervolgens: De Palestina-demonstanten vermoorden de joodse man in koele bloede. Ook dat. Het schept een beeld van ‘iedereen is zoekend, iedereen is fout, daar zit iets tragisch in’. Maar het geeft ook een gevaarlijk beeld dat Palestina-demonstraties per definitie antisemitisch en gewelddadig zijn.

Het verhaal wil teveel, maar is veel te beperkt en veel te problematisch. Helaas dikke onvoldoende, dit stuk.

De aanslag    An

De aanslag    RV

Verrassend en spannend opgebouwd verhaal in Leon de Winter-achtige stijl geconstrueerd (zie bijv. "God's gym"). Scherpe observaties en rake beschrijvingen. Mooie spanningsopbouw, tot het punt dat het personage de demonstratie op de Nassaukade tegenkomt, daarna levert het verhaal helaas wat in aan spanning omdat de ontknoping vanaf dat moment wel weer (voor dit jurylid althans) voorspelbaar wordt. Niettemin mooi geschreven passages die kunnen dienen als basis voor een aanpassing/uitbreiding van dit verhaal.

De aanslag    PV

 De eerste zin roept weinig spanning op, de tweede wel. Het is een goed verhaal met een duidelijk thema. Maar er wordt te veel uitgelegd ipv getoond wat de spanning niet ten goede komt. Show, don't tell.

Maar je kan het wel want als Eli en Mira elkaar ontmoeten, laat je met een hele korte dialoog veel zien en voelen. Probeer dat een volgende keer vaker te doen. Je kunt bv Eli hartmedicatie laten nemen en zijn pols laten checken ipv uitleg geven over zijn hartprobleem. En een schurende dialoog tussen Eli en Rafi kan ook veel vertellen over Israël.

Zaterdag    Sj

De minitieuze beschrijving van een zaterdag. Ongetwijfeld een heel volledige beschrijving, maar saai.

Zaterdag    Pe

Zaterdag    Wi

Ik denk dat ik begrijp wat deze schrijver wilde bereiken: een eenzaam en leeg bestaan beschrijven. Daarvoor heeft hij/zij een uitermate saaie vertelstem gekozen. Het is een verhaal geworden van een aaneenschakeling van korte simpele zinnen en het geheel doet aan als een ---en toen—en toen—en toen-verhaal. Op zichzelf is dat een effectieve manier om eenzaamheid voelbaar te maken, maar het gevaar van saaie monotonie ligt dan erg op de loer. Dit, op zichzelf goed geschreven, verhaal heeft iets meer nodig, bijvoorbeeld een verrassende twist op het einde, of een bijzondere eigenschap, of uitspraak, die de lezer de gelegenheid geeft om echt in de huid van de hoofdpersoon te kruipen. Een zo’n extra’tje kan van dit best wel goede verhaal een heel erg goed verhaal maken.

Zaterdag    Fe

Zaterdag    AB

Zaterdag    Li

Eenzaam zijn of voelen, heel goed beschreven

Zaterdag    Jo

Het is heel lang geleden dat ik De Avonden heb gelezen, dit verhaal doet hier sterk aan denken. Het is heel goed geschreven, het onderwerp is de totale leegte van het bestaan van de hoofdpersoon. Het is een treurig verhaal op een mooie wijze op papier gezet.

Zaterdag    JG

Het is zeker niet verkeerd. Een verhaal van een dag waarop eigenlijk niets gebeurd. Het is traag en zonder betekenis of emotionele beleving. En dat is realistisch.

Toch struikel ik over een paar zaken. Ik vraag me af of dit stuk beter had gewerkt vanuit een ik-figuur. Soms wijkt het stuk af van het narratief en geeft het stukje herinnering. “Soms googelt ze zijn naam, maar ze heeft nooit iets over hem kunnen vinden, ook niet op mensenlinq.”

De “ze” lijkt de dezelfde persoon te zijn als de verteller. Dat blijkt, bijvoorbeeld, uit “Op haar nachtkastje ligt de dikke pil waar iedereen het over heeft en waar ze nu al drie keer in begonnen is.” Een afstandelijkere verteller had meer afstand kunnen nemen en kritischer kunnen zijn op “waar iedereen het over heeft” (wat een beleving is van Linda).

Dit is niet onbelangrijk, maar tegelijkertijd is het verhaal sterk genoeg om te boeien. Een mooi portret van een zelfbewust weinig bijzonder persoon op een zelfbewust weinig bijzondere dag.

Zaterdag    An

Zaterdag    RV

Nauwgezet verslag van een ogenschijnlijk willekeurige zaterdag in het leven van de hoofdpersoon. Gaandeweg kom je als lezer iets meer te weten dan de gebruikelijke zaterdagse besognes, bijv. dat ze geen zoon heeft en haar ouders en broertje heeft verloren. Hoewel goed en invoelend beschreven, vindt er wat ontwikkeling en conflict betreft helaas nog iets te weinig plaats in dit verhaal dat verder wel als basis voor een groter verhaal zou kunnen dienen.

Zaterdag    PV

Een verhaal waar geen enkele spanning in te vinden is.

De laatste mens    Sj

Futuristische schets over de zorg. Naargeestig, beklemmend, prima sfeerschets. Het raakte me niet helemaal omdat het net wat aan de oppervlakte blijft. Bv kan de interactie van zus en broer meer diepgang krijgen.

De laatste mens    Pe

De laatste mens    Wi

Ik ben altijd blij met SciFi-verhalen in deze wedstrijd, maar helaas is dit verhaal geen winnaar, vanwege de fout die heel veel schrijvers maken die beginnen op het SciFi-pad: Eerst een stukje verhaal, daarna heel veel uitleg hoe het er in de gecreëerde SciFi-samenleving aan toe gaat (in dit verhaal maar liefst 650 woorden uitleg), met daarin vaak verweven verhulde stukjes maatschappijkritiek, en als dat allemaal is uitgelegd, dan pas mag het verhaal weer verder. Dat leest niet lekker, schrijver! Kies een andere indeling, laat alle uitleg die niet absoluut nodig is gewoon weg en schrijf een echt kort verhaal, in plaats van een kritisch stukje over onze huidige maatschappij, vermomd als een kort SciFi-verhaal.  Verder staan er nogal wat kleine typefoutjes in en het einde is ongeloofwaardig. Een dergelijk heldere brief, geschreven door een demente bejaarde? Ik geloofde het niet.

De laatste mens    Fe

De opening heeft potentie: Monika die iets vreemds opmerkt in een perfect gecontroleerde ruimte. Alleen zakt die spanning weg zodra lange achtergrondinformatie in overvloed komt.

De laatste mens    AB

De laatste mens    Li

Geweldig, griezelig echt, ademloos uitgelezen.

De laatste mens    Jo

Een science-fictionverhaal, hoewel het bijna voelt alsof het morgen al kan gebeuren. Een van de grootste valkuilen in een verhaal als dit, is dat de schrijver alles uitlegt. Helaas is dit precies wat er in dit verhaal gebeurt, we bevinden ons niet in de toekomst, de toekomst wordt uitgebreid beschreven. Dit zorgt ervoor dat het geen verhaal wil worden en dat is doodzonde, omdat het onderwerp actueel en angstaanjagend is.

De laatste mens    JG

 Goed stuk! Los van mijn commentaar op jouw verhaal is het interessant om te zien hoe vaak dystopische automatiseringsverhalen voorbij komen. En deze springt er wel uit. Niet eens zozeer door het thema, maar wel door de sterke manier waarop je dit schrijft. Er zit een oorspronkelijke stem in.

Iets dat mij vaak stoort aan “dit soort” dystopische verhalen is dat het allemaal heel klinisch en zwaar wordt als automatisering te veel wordt doorgevoerd. Je maakt het niet direct een waarschuwing, maar er zit wel een smaakje in van: dit gaat de verkeerde kant op. Het zou mooi zijn als er meer geschreven kan worden over ‘betere’ robots en de goede bedoelingen van de mensen die ze maken zonder meteen in een zwart/wit-engheid te vervallen.

Daarnaast: het verhaal heeft de neiging soms heel langdradig te worden. Lange omschrijvingen van ruimtes zijn nauwelijks relevant voor het stuk. Ook het stukje met de uitleg over de kunstmensen is wat stroperig en onderbreekt het verhaal met veel details over

hoe het proces nu werkt. Dat had in dit verhaal beter gewerkt als het meer was geïntegreerd in het stuk. Desondanks blijf ik bij mijn eerdere opmerking: het is persoonlijk geschreven met compassie en een doordachte achtergrond.

De laatste mens    An

De laatste mens    RV

Mooi opgebouwd kortverhaal met een kabbelend, meanderend plot. Vooral de beschrijvende passages van deze dystopische moderniteit zijn tamelijk geloofwaardig beschreven. Hoewel de scherpe rauwheid van sommige zinnen nog een tijdje na het lezen blijven resoneren, beklijft soms ook het gevoel dat dit verhaal, wat sommige passages betreft, net zo goed in een kortere vorm beschreven had kunnen worden. De ontknoping maakt echter veel goed.

De laatste mens    PV

De dood van mijn moeder    Sj

Man doodt uit zelfverdediging. Klinisch beschreven waardoor het verhaal gaandeweg een lading krijgt. Prima. Daar tegenover staan teveel niet altijd functionele beeldspraken, waardoor mooischrijverij ontstaat die er afbreuk aan doen.

De dood van mijn moeder    Pe

De dood van mijn moeder    Wi

Ja, dit verhaal ontwikkelt zich mooi. Ik hou wel van deze vertelstem, met al die prachtige observaties en details. Het lijkt op een verslag, maar tussen de regels door wordt wel degelijk een meeslepend verhaal verteld. Ik vond één storende vertelfout: hij is gearresteerd met bloed op zijn rug, een arts zal gemakkelijk hebben kunnen constateren dat dat van een messteek was. Dat dit niet is meegenomen in het vonnis is niet geloofwaardig. Daar moet je nog wat mee doen, schrijver! De handelingen rondom de begrafenis (“alsof ik een printer installeerde”) zijn mooi beschreven, heel afstandelijk zoals tegenwoordig veel interacties met instanties zijn. Een afstandelijkheid die zwaar contrasteert met een overlijden. “De dag verstreek zonder aanvang,” is een vreemde zin, juist de aanvang van de dag is daarvoor uitgebreid beschreven. Het minste stukje vond ik het begin van de relatie met Marie. Hoogdravend en vaag, en dat in tegenspraak met de rest van het verhaal. Tenslotte voelt het verhaal wat te lang (al is het binnen de grenzen van deze wedstrijd gebleven), een stevige redactieslag, met als opdracht om al het onnodige te schrappen, is een goede stap naar een beter verhaal. Dit verhaal krijgt van mij een zeer ruime voldoende, maar voor een uitstekend verhaal is nog wat werk te verzetten.

De dood van mijn moeder    Fe

De opeenvolging van emotionele en fysieke conflicten is effectief, alleen voelt het soms alsof de escalatie van geweld te plotseling komt. Het strandincident en de vijf schoten lijken bijna uit het niets te komen, wat de geloofwaardigheid aantast.

De dood van mijn moeder    AB

De dood van mijn moeder    Li

De dood van mijn moeder    Jo

Twee verhalen voor de prijs van een. Ik begrijp dat de schrijver probeert het overlijden van een moeder en het neerschieten van iemand die gestoken heeft met een mes, voor mij werkt het niet. Dat de ik-persoon gestoken is en het mes niet is gevonden, is weinig overtuigend. Het verhaal rammelt vooral aan alle kanten en is geen eenheid.

De dood van mijn moeder    JG

Interessante tekst. Het is niet verkeerd geschreven, goed opgebouwd. Hoe dan ook is het een pluspunt dat je probeert af te wijken van verwachtingen en een verhaal durft te laten ontrafelen.

De tekst voelt alleen heel onpersoonlijk en generiek. Ik ga geen AI-beschuldigingen doen die ik niet kan onderbouwen, maar dat het voelt alsof AI het geschreven kan hebben is een kritiek op zichzelf. Ook opvallend: je gebruikt 37x het woord “alsof” in het stuk, soms heel kort na elkaar.

Daarnaast slaat het stuk te ver door in effectbejag. De overgang van intiem rouwproces naar gewelddadige climax is te groot. Het eerste deel is subtiel en introspectief. Je introduceert iets over de connectie die hij maakt tussen Marie en zijn moeder. Maar de stap naar het geweld is te groot. Wat zit hier allemaal onder?

Daarna gaat het over het proces rondom het incident, waarin hij een gelaten slachtoffer wordt. Dat hij “geen emoties” heeft of in ieder geval onverschillig is, is te begrijpen. Dat de politieagenten hem niet begrijpen ook. Maar er is geen enkele afstand hint van afstand tussen de verteller en zijn daad. Dat de jongens worden omschreven als “dat ongerichte, jonge geweld, leeg en zonder geschiedenis, maar des te gevaarlijker” wordt nergens bekritiseerd of genuanceerd.

En als opmerkelijkheid daarin nog: hij is gestoken in zijn rug. Waarom wordt wél gesproken of een verloren mes, maar nergens meegenomen dat hij waarschijnlijk een wond had?

Al met al geen knaller, maar een voorzichtige voldoende.

De dood van mijn moeder    An

De dood van mijn moeder    RV

Overtuigend geschreven verhaal met invoelende passages. Vooral de kortere, rake, scherpe zinnen beklijven, o.a. over rouw en verwerking. De intimiteit met het personage Marie komt ietwat gekunsteld over, het contact met Raymond is daarentegen wel rauw en geloofwaardig. De defaitistische beschrijvingen in deel 6 en 7 geven helaas het beloftevolle begin geen passend vervolg. Niettemin, al met al, een knap en interessant verhaal.

De dood van mijn moeder    PV

Prijs    Sj

Reflectie op het eigen lichaam van een jonge vrouw, schrijfster. Heel mooi in beeld gebracht, je kijkt als het ware mee in de spiegel. Van het slot had ik meer verwacht, alsof het verhaal ineens af moest zijn.

Prijs    Pe

Prijs    Wi

Opmerkelijk verhaal, een nieuwe manier (althans op schrift, althans voor mij) hoe een vrouw naar een vrouwenlichaam kijkt. Heel goed gedaan. Jammer van het einde. Blijkt deze vrouw een schrijver te zijn en ik ben wel een beetje klaar met schrijvers die schrijven over schijven. Meestal heel saai. Maar dit verhaal is niet saai, alleen het slot. Geef er een swingender slot aan en dit goede verhaal kan dan ineens een uitstekend verhaal worden.

Prijs    Fe

De stijl is gedetailleerd en sensorisch, maar ook overdadig. De beschrijvingen van haar lichaam zijn extreem expliciet en overschaduwen de opbouw en het narratieve plezier.

Prijs    AB

Prijs    Li

Prijs    Jo

Uitroeptekens en haakjes gebruiken in een tekst, ik vind het vreselijk. Na de eerste alinea’s was ik wel zo’n beetje klaar met het verhaal, gelukkig ben ik niet gestopt met lezen, het verhaal wordt steeds interessanter. Het gaat eigenlijk nergens over, maar dat niets is wel mooi opgeschreven. Uiteindelijk met veel plezier gelezen, een ruime voldoende derhalve.

Prijs    JG

De schrijfstijl is zeer gedetailleerd en observatief, met een rijke innerlijke monoloog. Het leest als iemand die gedachtes volledig de vrije loop laat gaan zonder oordeel. Knap gedaan!

Maar het is niet coherent en uiteindelijk toch vooral heel rommelig. De overgang van voorbereiding naar erotische zelfexploratie is abrupt en voelt niet noodzakelijk voor het centrale thema van de prijs of de romanideeën. Met het stukje over knippen in haar tepels gaat het een grens over die meer nuance en context nodig heeft om als lezer te begrijpen.

Daarnaast nog even: haar opmerkingen over de tulband zijn onzin. Het hele stuk over de polygame sjeik is een stereotype exotistische fantasie.

Het geheel moet echt worden bijgeschaafd om goed te worden. Maar wel een voldoende voor de sterke stem.

Prijs    An

Prijs    RV

Interessant verhaal over de binnenwereld van een vrouw die genomineerd is voor een belangrijke prijs. Het narratief verschuift kunstig van de uitnodiging/nominatie naar hoe zij zichzelf ziet. Het einde komt helaas wat rommelig, kort-door-de-bocht en onuitgewerkt over. De rest is echter boeiend beschreven.

Prijs    PV

Kampen    Sj

Misbruik en de verwerking daarvan in een religieuze context. Het verhaal doet meevoelen, maakt wel wat los. De overkill aan beeldspraken en bijbelse verwijzingen doet daar echter aan af.

Kampen    Pe

Kampen    Wi

Er staan best mooie metaforen in, maar het verhaal is een soort hinkstapsprong van metafoor naar metafoor. Veel te veel van het goede, denk ik terwijl ik mezelf dwing om door te lezen omdat ik ergens tussen de regels een zweem van een bijzonder verhaal denk te zien. Jammer dat de overdaad aan metaforen het verhaal verdrinkt. Het verhaal is al vaak verteld; het thema begint langzamerhand wat ouderwets aan te doen. Wat niet wil zeggen dat het verhaal niet opnieuw verteld zou moeten worden, nog indringender, nog mooier. Ik denk dat deze schrijfster dat in zich heeft, maar alleen maar als ze afscheid durft te nemen van driekwart van de metaforen. Pas op met consistentie: in het begin draagt ze een rok, verderop een jurk. Een goede schrijver let ook op de kleintjes! Deze zin: ‘hoe hij mij kapot had gemaakt tot een emotioneel wrak,’ stak uit het verhaal als een zwerende vinger. Noch qua woordkeuze, noch qua inhoud passend. Nergens blijkt dat de ikpersoon zich als wrak zag. Als je dat zou willen toevoegen, maakt dat het verhaal alleen maar zwakker.

Kampen    Fe

Ik waardeer het lef, de intensiteit en het feit dat dit verhaal de lezer niet onverschillig laat. Het is echter onevenwichtig: te vaak schiet het door van subliem naar melodramatisch.

Kampen    AB

Kampen    Li

Een pakkend verhaal, ik voel de haat en de wraak van het personage. Ik ben niet gelovig dus heb enkele bijbelteksten moeten opzoeken, misschien iets meer info hierover.

Kampen    Jo

Deze schrijver kan schrijven, ik lees verschillende prachtige zinnen, alleen gaat het me op een gegeven moment bijna tegenstaan. Het is allemaal net te veel, het verhaal verdrinkt als het ware in de zinnen die soms zwaar aanvoelen. Het is zonder meer knap gedaan en het verhaal staat verder als een huis. Dus zeker geen slechte inzending, maar voor mij is het gewoonweg net niet heel goed.

Kampen    JG

Er zit echt wel iets van potentieel in, maar het slaat de plank gruwelijk mis. Allereerst, het is een stuk over seksueel misbruik. Maar het verhaal gaat hier niet zorgvuldig mee om. De psychologische ontwikkeling is te simpel en de omslag naar het slachtoffer als moordenaar te snel en eenvoudig.

Het vermengen van Bijbelteksten met seksuele handelingen en haar proces tot zelfheiliging kán interessant zijn, maar het voelt meer als een gezocht kader en onderdrukt een werkelijke psychologische ontwikkeling.

Daarnaast is het stuk lang, gedetailleerd met vaak een gebrek focus. Door alle overdaad en metaforen is er een gebrek aan rustmomenten die de lezer helpt om de heftige gebeurtenissen te verwerken.

Ik vind het onvoldoende om echt te kunnen boeien.

Kampen    An

Kampen    RV

Verhaal met een mooi opgebouwde, invoelbare spanning. Bevat enkele prachtige volzinnen en het gebruik naar Bijbelse verwijzingen en symboliek is handig gedaan (zij het soms net iets te scheutig en frequent). Wel is er helaas een overdaad aan metaforen en metoniemen, soms zelfs meerdere per zin, dat is echt zonde: er bestaan immers veel meer stijlfiguren.. De plotwendingen en met name het einde maken echter veel goed en kneden het totaal alsnog tot een zeer lezenswaardig verhaal.

Kampen    PV

Rauw, pakkend.

Suzan    Sj

Dementie. Creatief neergezet, de switch tussen de senior en het kind dat ze ooit was.

Suzan    Pe

Suzan    Wi

Dit verhaal krijgt van mij de prijs voor de mooiste opening van alle verhalen van deze maand. Een simpel, herkenbaar beeld, dat letterlijk niets zegt over de hoofdpersoon, maar impliciet een beeld oproept dat uitnodigt, zelfs dwingt, om verder te lezen. En verder is het verhaal ook heel mooi ontwikkeld, spelen met de tijd, herinneringen, controle. Maar het verhaal is te lang, de spanning vloeit een paar keer weg, ook door de vele herhalingen. Er is geen opbouw naar het einde, het kabbelt maar voort. De schrijver heeft heel zintuigelijk geschreven, de gedachtenstroom in het hoofd van de hoofdpersoon in al zijn verwardheid heel mooi opgeschreven, maar er is iets te weinig structuur. Vooral in het middenstuk is het verhaal chaotisch, waar het begin en einde meeslepend zijn. Verder zijn er teveel details en ook teveel namen, die verder niet van belang zijn. Advies: schrap alles wat niet strikt noodzakelijk is, vooral uit het middenstuk, waar zonder enig probleem 500-800 woorden kunnen worden geschrapt, en je zult zien dat dit mooie verhaal dat ineens een uitstekend verhaal wordt. Persoonlijk vind ik het jammer dat het incident met de slip geen vervolg krijgt, dat kan als kapstok dienen om wat van de chaos om te zetten in spanning.

Suzan    Fe

De sterkte van dit verhaal is Suzan. Je voelt de aftakeling en de strijd tussen kindertijd en ouderdom.

Suzan    AB

Suzan    Li

Knap om te beschrijven wat iemand ( met vermoedelijk dementie) denkt en voelt. Soms een piepklein tipje van de sluier oplichten dat zou het ietsje duidelijker maken.

Suzan    Jo

De lezer krijgt niet veel antwoorden in dit verhaal. Tijdens het lezen vraag je je als lezer van alles af, veel wordt aangestipt op een prachtige wijze. Het verhaal is mooi geschreven en nog beter opgebouwd. Heerlijk om te lezen.

Suzan    JG

Verhalen over dementie worden regelmatig ingestuurd. Dit verhaal is, op zichzelf, niet heel bijzonder. Het is zeker niet verkeerd geschreven. Je neemt de lezer mee in de verwarring van Suzan; en je gebruikt hele sterke zintuigelijke beschrijvingen.

Toch verliest het zijn kracht in de lengte en repetitieve passages. Het stuk voelt meer als een puzzel met een twist, dan een verhaal waarin ik volledig mee kan leven. Jammer, want er zit zeker potentieel in!

Suzan    An

Suzan    RV

Verhaal met een origineel, gedurfde opzet en vertelvolgorde, waardoor de dissociatie, vertwijfeling en verwarring invoelbaar en intens wordt. Knap gebruik gemaakt van beeldende taal, zoals loszittende huid die zowel door het zwemmen als het ouder geworden zijn kan komen. Het gepakte slipje blijft echter een beetje hangen, onuitgewerkt, net als Bernadette en Kristiaan, maar niettemin een pakkend psychologisch dramaatje.

Suzan    PV

Fantastisch verhaal. Zeer goed gebruik gemaakt van foreshadowing. Ik voelde dat er iets niet in de haak was, werd behoedzaam door de plot geleid en toen het duidelijk werd dat Suzan een vrouw met Alzheimer is, dacht ik 'tuurlijk, waarom kwam ik daar niet eerder op?!'. En dat is foreshadowing op zijn best. Daarnaast is het verhaal licht komisch, ontroerend en schrijnend. Ik heb het met plezier 2x gelezen, een keer zonder en een keer mét voorkennis!